Tag: μεταρρυθμίσεις

Καλά μύδια!

21/2/2107. Δύσκολο να καταλάβει το φτωχό μυαλό μας για ποιο λόγο (παριστάνει ότι) χαίρεται το φαιορόζ γραφείο δημόσιων σχέσεων του ελληνικού (βαθέος) κράτους / κεφάλαιου. Ωστόσο οι περσόνες και οι οπαδοί τους έχουν ήδη ιστορία άρρωστου κλαυσίγελου – οπότε δεν (τους) παρεξηγούμε.
Όποιος / όποια φρόντισε να ακούσει απευθείας τις δηλώσεις των τρισκατάρατων δανειστών μετά την λήξη του χτεσινού eurogroup (και όχι τις ντόπιες δημαγωγικές ερμηνείες) έχει κάθε λόγο να αναρωτιέται. Επειδή αυτό που στα δημαγωγικά ελληνικά διατυπώνεται σαν «τέλος της λιτότητας και νέο μίγμα» (πολιτικής) είναι στην πραγματικότητα ο εφιάλτης του ντόπιου προσοδικού κράτους / κεφάλαιου· αυτό που «σπρώχνουν στην άκρη» όλες οι κυβερνήσεις μετά την ουσιαστική εκπαραθύρωση του καταραμένου Παπανδρέου του Γ και ενός στενού κύκλου γύρω του· αυτό που οι πάντες ξέρουν, στην ευρώπη και πέρα απ’ αυτήν, ότι αποκλείεται να γίνει στην ελλάδα (παρ’ εκτός μέσα από σκληρό και αιματηρό εμφύλιο πόλεμο τον οποίο, αυτή τη φορά, δεν θα κερδίσουν οι μαυραγορίτες και οι φασίστες…): πρόκειται για το come back των περιβόητων «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων».
Αυτός ο καταραμένος ολλανδός σοσιαλδημοκράτης Ντάιζεμπλουμ, το είπε με την γνωστή αργκώ που απαιτεί αποκωδικοποίηση: χρειάζεται να γίνουν όλες οι διαθρωτικές μεταρρυθμίσεις (είπε) που θα εξασφαλίσουν ένα δημοσιονομικό περιθώριο. Που, σε απλά ελληνικά, σημαίνει πολλά και διάφορα, ανάμεσα στα οποία κι αυτό: περιορισμός των δαπανών στη δημόσια διοίκηση…
Εκείνο που υπέδειξαν οι τρισκατάρατοι 18 υπ.οικ. της ευρωζώνης χτες είναι εξαιρετικά (και σατανικά) απλό. Αφού για δύο χρόνια δέχτηκαν να σπρώχνουν οι φαιορόζ τις «διαθρωτικές μεταρρυθμίσεις» στην άκρη λαμβάνοντας στη θέση τους (σαν «ισοδύναμα») φορολογικά μέτρα (τα οποία πρακτικά συντηρούν και εξυπηρετούν το πάγιο προσοδικό μοντέλο του ελλαδιστάν ενισχύοντας διαρκώς την μαύρη, άγρια συσσώρευση) τώρα, με έξυπνο τρόπο, είπαν αρκετά μ’ αυτά – πάμε πάλι σ’ αυτά που δεν γουστάρετε! Κι επειδή ακόμα και οι πέτρες ξέρουν ότι «αυτά» είναι εκείνα που έσπρωχναν οι πρασινόμαυροι μέχρι που παρέδωσαν την σκυτάλη στους φαιορόζ, και ύστερα τα έσπρωχναν οι φαιορόζ νομίζοντας (ελπίζοντας) ότι θα καταφέρουν να ξεχαστούν, συμπλήρωσαν (δια στόματος Ντάιζεμπλουμ): δεν βιαζόμαστε… θα δούμε πότε θα ολοκληρωθούν αυτές οι μεταρρυθμίσεις.
Σωστά. Υποτίθεται ότι αυτός που βιάζεται είναι το φαιορόζ γραφείο: να προλάβει την «ποσοτική χαλάρωση» της εκτ, να προλάβει και κάποια «μείωση του χρέους» (λογιστική), να έχει κάτι να πουλήσει στους ντόπιους, μπας και ξανακερδίσει το γκουβέρνο. Ωστόσο οι καταραμένοι δανειστές τίποτα απ’ αυτά δεν άγγιξαν. Ήταν παιχνιδάκι έχοντας απέναντί τους τα φαιορόζ «πολιτικά» νήπια: απλά κήρυξαν «το τέλος της λιτότητας και την αρχή της ανάπτυξης» (υπό την προϋπόθεση ότι… «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις»… μαύρη κοροϊδία δηλαδή) δίνοντας στα «παιδιά» ένα γλυφυτζούρι…
Α, κτύπησαν και την πλάτη: μπράβο, καλά τα πάτε…

Κρατικά μυστικά

21/2/2017. Το τι ακριβώς είναι αυτές οι “διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις” οι τόσο μισητές (και τώρα ξανά πάνω στο πάγκο) είναι κάτι που, με μεγάλη προσοχή και ευσέβεια, πότε δεν ανακοινώνεται και ποτέ δεν κουβεντιάζεται (όπως άλλα, πιασάρικα και εθνικοαπελευθερωτικά) στο “δημόσιο βήμα”. Είναι κρατικό μυστικό; Έτσι φαίνεται· αλλά όχι απόλυτα. Οι κάθε φορά ενδιαφερόμενοι (και οπωσδήποτε: οι όποιοι εκπρόσωποί τους) ξέρουν. Και ως εκεί.
Γιατί τέτοια μυστικοπάθεια; Μήπως επειδή, αν αντί για τις ψευτιές και τις κατάρες, γίνονταν γνωστές και θέμα αυτές οι περίβοητες “διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις”, μερικές θα κέρδιζαν την “λαϊκή υποστήριξη”; Μήπως γι’ αυτό;
Μήπως, για παράδειγμα, είναι “διαρθρωτική μεταρρύθμιση” η κατάργηση των μισθολογικών προνομίων των “ενστόλων”, ειδικά των καραβανάδων; Μήπως είναι “διαρθρωτική μεταρρύθμιση” η λειτουργική αναδιάρθρωση της καραβανοϊεραρχίας μέσω περικοπών στις καρέκλες; Μήπως είναι “διαρθρωτική μεταρρύθμιση” η ριζική αναδιάρθρωση της περιβόητης “δικαιοσύνης” (και της απονομής της) ώστε να γίνει στοιχειωδώς λειτουργική, σβέλτη, φτηνότερη· και, επιπλέον, αισθητά λιγότερο “εκτός νόμου”;
Μήπως είναι “διαθρωτική μεταρρύθμιση” το άνοιγμα διάφορων κλειστών (και hard core περιφρουρημένων) επαγγελμάτων; Μήπως είναι «διαρθρωτική μεταρρύθμιση» το αποτελεσματικό κτύπημα διάφορων καρτέλ ώστε να μειωθούν οι τιμές σε βασικά εμπορεύματα / υπηρεσίες;
Μήπως είναι «διαρθρωτική μεταρρύθμιση» η περιβόητη «αξιολόγηση» των δημόσιων υπαλλήλων με αντικειμενικό, δίκαιο αλλά και αποτελεσματικό τρόπο; Μήπως είναι «διαρθρωτική μεταρρύθμιση» η αλλαγή στη χρηματοδότηση των κομμάτων; Μήπως είναι «διαρθρωτική μεταρρύθμιση» η σοβαρή φορολόγηση της περιουσίας των παπάδων; Μήπως είναι η ολοκλήρωση του κτηματολόγιου; Μήπως είναι η αποτελεσματική αντιμετώπιση της εισφοροκλοπής απ’ τα αφεντικά;
Ποιος ξέρει; Ε;

Κρατικά φανερά

21/2/2017. Η αλήθεια είναι πως όλα αυτά είναι “διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις” – και άλλα, που τα αγνοούμε. Γιατί είναι μυστικά. Κι έτσι, ενώ τόσοι φλέγονται απ’ την φωτιά της δημοκρατίας (και μάλιστα της “άμεσης”) κανείς δεν διανοείται να ζητήσει “δημοψήφισμα” για το αν, για παράδειγμα, θα πρέπει τα ταξί να μείνουν ένα “κλειστό” κλαμπ συγκεκριμένων ιδιοκτητών· ή για το τι ύψους πρόστιμα θα πρέπει να πληρώσουν οι διάφοροι “εθνικοί εργολάβοι” που έχουν στεγνώσει εδώ και δεκαετίες τα δημόσια ταμεία με τις υπερκοστολογήσεις.
Παρότι σαν αυτόνομοι εργάτες είμαστε πολιτικά αυτοπεριορισμένοι στα ελάχιστα ελλείψει δυνάμεων (δείχνοντας μόνο τα καίρια ζητήματα του βασικού μισθού και του βασικού χρόνου εργασίας) δεν είμαστε λωβοτομημένοι ώστε να μην καταλαβαίνουμε τον χαρακτήρα της αντίθεσης ανάμεσα στο ελληνικό προσοδικό κρατικό / καπιταλιστικό μοντέλο και στις “υποχρεώσεις” που ανέλαβε απέναντι στους πολιτικούς (δηλαδή: κρατικούς) δανειστές του. Εδώ και 7 χρόνια…
Φυσικά δεν είναι ηλίθιοι ούτε αυτοί οι δανειστές. Στο κάτω κάτω, πολιτικές βιτρίνες άλλων κρατών / κεφάλαιων είναι. Επαναφέροντας την περιβόητη “διαπραγμάτευση” εκεί που οι φαιορόζ (όπως οι προηγούμενοι, όπως και οι επόμενοι) δεν θέλουν (αλλά δεν τολμάνε να το πουν ανοικτά) επιτρέπουν στην Αθήνα να “χαίρεται” την ώρα που πέφτει στον λάκο τον οποίο ήθελε να πιστεύει ότι σκάβει για τους τρισκατάρατους.
Ποιο blame game; Ο κυρ Σόιμπλε έκλεισε το μάτι λέγοντας «Είπα εγώ για grexit; Σιγά!!! Εγώ είπα ότι αν κάνουν τις μεταρρυθμίσεις τους μια χαρά θα είναι!»