Tag: μετανάστες

Οι εθνικοί καλοί δολοφόνοι

Τετάρτη 16 Γενάρη. Ο Mohammed Fadil, πρόσφυγας απ’ το ιράκ, με τα τρία του παιδιά και άλλους 42 ανθρώπους, μπήκαν χτες τα χαράματα, σε βάρκα για να περάσουν απ’ το Κουσάντασι στη Σάμο. Είχε αέρα και κύματα· και εντοπίστηκαν απ’ το ελληνικό λιμενικό (μόλις πέρασαν το αόρατο θαλάσσιο σύνορο…). Να τι ακολούθησε με τα δικά του λόγια:

Νομίσαμε ότι ήρθαν να μας σώσουν. Μας είπαν να κλείσουμε την μηχανή. Ύστερα μας έδεσαν μ’ ένα σκοινί στο δικό τους σκάφος. Και άρχισαν να μας γυρίζουν γρήγορα γύρω γύρω… Τους φώναξα ότι υπάρχουν παιδιά στη βάρκα. Συνέχισαν…

Η βάρκα των μεταναστών γέμισε νερά απ’ τα απόνερα του λιμενικού ταχύπλοου και άρχισε να βουλιάζει. Το έχουν κάνει πολλές φορές, το έχουν υποστεί και άλλοι. Είναι η τέχνη των δολοφόνων. Τους παράτησαν να πνιγούν. Τους έσωσε το τουρκικό λιμενικό. Ο Fadil κατάφερε να γλυτώσει τα δύο αγόρια του. Η τετράχρονη Zainab, η κόρη του, πνίγηκε.

Την έπνιξαν. Ξέρετε ποιοί.

(Εν τω μεταξύ έγινε η αλλαγή φρουράς στο ντόπιο υπουργείο πολέμου.

Όλα καλά κουφάλες! Όλα καλά για σας, τα παιδιά σας, τα πεθερικά σας, τις τσέπες σας…)

Ένα τείχος στο αμέρικα

Κυριακή 13 Γενάρη. Από πρώτη ματιά η επιμονή του ψόφιου κουναβιού να φτιάξει οπωσδήποτε τείχος στα αμερικανο-μεξικανικά σύνορα φαίνεται παράλογη. Ειδικά στο σημείο που έχει φτάσει η κόντρα του για το θέμα με την υπό τον έλεγχο των δημοκρατικών βουλή των αντιπροσώπων. Αυτός ζητάει να εγκριθεί δαπάνη 5 δισ δολαρίων για το κτίσιμο· οι δημοκρατικοί του εγκρίνουν μόνο 1,3 δισ, οπότε το ψόφιο κουνάβι έχει “κλείσει” διάφορες δημόσιες υπηρεσίες, εκβιάζοντας. Ο εκβιασμός του δεν έχει πιάσει ως τώρα, παρότι οι δυσλειτουργίες του αμερικανικού δημόσιου έχουν γίνει αισθητές. Τώρα απειλεί ότι θα κηρύξει κατάσταση «έκτακτης ανάγκης», που του επιτρέπει να πάρει λεφτά απ’ το υπ.αμ. και να αναθέσει στον στρατό την κατασκευή του τείχους. Έχει κάνει, ρητορικά, ό,τι μπορούσε για να πείσει ότι οι μετανάστες απ’ την λατινική αμερική είναι «εισβολείς» και «εθνική απειλή»: έχει υποστηρίξει ότι ανάμεσά τους κρύβονται «τζιχαντιστές»… ότι «κάνουν λαθρεμπόριο ναρκωτικών διαλύοντας την αμερικανική κοινωνία»… και άλλα τέτοια όμορφα. Που στην ευρώπη θεωρούνται κοινότοπα, αλλά στο αμέρικα πείθουν μόνο τους ρατσιστές κοκινόσβερκους ψηφοφόρους του.

Το ζήτημα είναι ότι στο σημείο που έχει φτάσει αυτή η εσωτερική αναμέτρηση (για ένα τριτεύον ζήτημα) το ψόφιο κουνάβι είτε θα υποχωρήσει (καταστρεφόμενο πολιτικά) είτε θα προχωρήσει στην κήρυξη «έκτακτης ανάγκης», η οποία όμως είναι πολύ πιθανόν να κριθεί παράνομη και καταχρηστική απ’ τα δικαστήρια. Αφού είχε ξαναδοκιμάσει να αναθέσει στον στρατό την φύλαξη των συνόρων απέναντι στους μετανάστες, για να εισπράξει την δικαστική απάντηση ότι η δράση του στρατού κατά αόπλων στα σύνορα απαγορεύεται απ’ το αμερικανικό σύνταγμα.

Προς τι αυτή η επιμονή για ένα τέτοιο ζήτημα που όχι μόνο έχει γίνει ζήτημα σύγκρουσης πρώτης γραμμής, όχι μόνο δημιουργεί προβλήματα γενικά στο αμερικανικό κράτος αλλά, τελικά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα καταλήξει σε αποτυχία του ψόφιου κουναβιού; Είναι, απλά, η ρατσιστική λόξα ενός γεροντονάρκισσου που απέκτησε εξουσία;

Δύσκολο να απαντήσουμε με σιγουριά. Θα μπορούσε να είναι, ακόμα ακόμα, και ένα σύμπτωμα της πραγματικής αδυναμίας του ψοφιοκουναβικού γκουβέρνου, που έχει κηρύξει διάφορους πολέμους σχεδόν με το σύνολο του πλανήτη, υποτίθεται από θέση ισχύος, αλλά στην πράξη δεν έχει τα αποτελέσματα που ήλπιζε.

Υπάρχει, όμως, και άλλη πιθανή εξήγηση για την «χρησιμότητα» ενός τέτοιου τείχους. Έχει σχέση με το τι ετοιμάζει το αμερικανικό βαθύ κράτος (ή κάποια φραξιά του…) για την λατινική αμερική. Υπάρχει η άποψη πως ετοιμάζει έναν πόλεμο «φιλικών» κρατών εναντίον της βενεζουέλας. Ακόμα κι έτσι να μην είναι ωστόσο, η κοινωνική / οικονομική καταστροφή που έχουν προκαλέσει ή/και θα προκαλέσουν αφενός αποτυχημένοι «σοσιαλισμοί» τύπου Maduro και αφετέρου μισοκαλυμένες χούντες τύπου Bolsonaro θα ξεσπιτώσουν πολλές χιλιάδες πληβείων. Που θα αναζητήσουν καταφύγιο (που αλλού;) και μια κάπως καλύτερη «τύχη» στις ηπα.

Είναι προφανές ότι οι αμερικάνοι ρατσιστές ούτε σαν εφιάλτη δεν θα ήθελαν να δουν ένα, δύο ή τρία εκατομμύρια λατινοαμερικάνους εργάτες και εργάτριες να περνάνε τα αμερικανικά σύνορα. Τους προτιμούν εκεί που είναι τώρα, να δουλεύουν σαν σκλάβοι.

Σ’ αυτό το ενδεχόμενο η ως τώρα αδιαπραγμάτευτη αντίδραση των δημοκρατικών πως εξηγείται; Διαφωνούν με τα σχέδια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στη λατινική αμερική; Μάλλον απίθανο, αν και σε ότι αφορά την κούβα ο Obama είχε άλλη άποψη απ’ αυτή του ψοφιοκουναβιστάν. Ελπίζουν ότι το μεξικό θα αποδειχθεί ικανοποιητικά φονικός φραγμός για τα καραβάνια των φυγάδων; Ίσως. Μήπως, απλά, θέλουν να ξεφορτωθούν το ψόφιο κουνάβι; Πολύ πιθανό.

Θεωρούν, όμως, τον Pence καλύτερο; Άβυσσος η λογική των πολιτικών βιτρινών στα κράτη που παρακμάζουν…

Η σιωπή είναι πιο συνένοχη απ’ ότι νομίζετε…

Πέμπτη 10 Γενάρη. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία γι’ αυτό: το θέμα της κατάστασης των μεταναστών / προσφύγων στα διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης (είτε σε νησιά είτε στην ηπειρωτική ζώνη) έχει εγκαταλειφθεί κυριολεκτικά (εκτός απ’ τα διεθνή media) και στην ντόπια δεξιά αντιπολίτευση…

Είναι ελεεινή αυτή η “μετάθεση”. Θα έχει πολύ κακές συνέπειες. Μην μας πει κανείς (όπως συνηθίζεται…) μετά από καιρό “αααα, ναι μωρέ…”

Θα τους κάνουμε την ζωή χειρότερη

Δευτέρα 7 Γενάρη. Το ουρλιαχτό των δολοφόνων ακούγεται πέρα δώθε πολύ κοντά στ’ αυτιά μας για να παριστάνουμε τους κουφούς (παρότι η κουφαμάρα θεωρείται προσόν στις ημέρες μας).

Σαράντα εννιά μετανάστες / πρόσφυγες παραμένουν “φυλακισμένοι” στο πλοίο Sea-Watch 3 που τους έσωσε στην κεντρική Μεσόγειο, εδώ και πάνω από 10 ημέρες… επειδή κανένα «πολιτισμένο» και «δημοκρατικό» κράτος της νότιας ευρώπης δεν επιτρέπει στο Sea-Watch 3 να καταπλεύσει σε λιμάνι του. Καθώς τα τρόφιμα και το νερό τελειώνουν, και το πλοίο είναι λίγα μίλια ανοικτά της Μάλτας, κάποιοι απ’ αυτούς τους αιχμάλωτους – στη – θάλασσα έχουν αρχίσει ήδη να εμφανίζουν συμπτώματα αφυδάτωσης.

Εδώ το τείχος είναι από νερό. Δεν έχει καμία σημασία που η διεθνής νομοθεσία (αλλά και η ναυτική ηθική) απαγορεύει το να μην επιτρέπεται σε ναυαγούς να βγουν στη στεριά. Σημασία έχει αυτό: ενώ η φασιστική πανούκλα προελαύνει, δεν έχουν σηκωθεί και οι πέτρες.

Το ψόφιο κουνάβι θα νοιώθει, ξαφνικά, βαθιά αισθήματα αγάπης για τους ευρωπαίους ομοϊδεάτες του. Αλλοίμονο σε όλους εμάς που τους ανεχόμαστε.

“Αντι-ιταλοί”

Παρασκευή 4 Γενάρη. Στο γνωστό μοτίβο της φασιστικής ιδεολογικής αντιστροφής / πανούκλας ο Salvini ετοιμάζεται να στείλει στα δικαστήρια τους δημάρχους του Παλέρμο, της Φλωρεντίας και της Νάπολι· επειδή συνεχίζουν πρακτικές φιλικές προς τους μετανάστες / πρόσφυγες. Ο δήμαρχος της Νάπολι Luigi de Magistris δήλωσε για παράδειγμα ότι θα ανοίξει το λιμάνι στα πλοία των μκο διάσωσης – ακυρώνοντας την γενική δολοφονική απαγόρευση ελλιμενισμού τους στην ιταλία. «Αυτοί που βοηθούν τους παράνομους μετανάστες μισούν τους ιταλούς» δήλωσε ο φασίστας υπ.εσ.

Οι φασίστες είναι αδίστακτοι – και η ιταλική περίπτωση χρειάζεται την προσοχή μας. Όχι μόνο επειδή το ελληνικό κράτος / παρακράτος και οι φαιορόζ βιτρίνες του είναι ήδη συγχρονισμένες στη «γραμμή Salvini», στη «ζούλα», όσο μπορούν (και μπορούν…), αφήνοντας επιπλέον πολύτιμη παρακαταθήκη και κληρονομιά στους επόμενους του γκουβέρνου. Αλλά και επειδή η σύγκρουση στην ιταλική περίπτωση είναι εσω-θεσμική. Πράγμα που σημαίνει ότι ο κρατικός αντιμεταναστευτικός (και αντι-μουσουλμανικός) ρατσισμός σημαδεύει όχι μόνο στις θάλασσες ή στα ποτάμια (π.χ. Έβρος) αλλά και πολύ ψηλότερα. Στοχεύει στην «εσωτερική εκκαθάριση» των δυτικών καθεστώτων. Στην εγκληματική εσωτερική πειθάρχηση. Με την φοβέρα και τις απειλές· ή με την βαρεμάρα και την κούραση…

Σ’ αυτές τις συνθήκες τα κινηματικά καθήκοντα (αν και για όσους υπάρχουν ακόμα τέτοια…) γίνονται πολύ πιο σύνθετα. Επειδή, απ’ την μια μεριά δεν μπορούν να λείψουν από κανένα μέτωπο της σύγκρουσης· αλλά επειδή απ’ την άλλη πρέπει να κρατήσουν την αυτονομία τους απέναντι σε οποιονδήποτε θεσμό εξουσίας.

(Ξέρουμε ότι μάταια τα δημοσιοποιούμε αυτά. Όμως όσο περνάει απ’ το χέρι μας δεν τα λέμε στα χαμένα… Και επειδή δεν τα λέμε στα χαμένα, μια ερώτηση που θα την προεκτείνουμε στο μέλλον: όλοι αυτοί, όσοι και όποιοι, ξέπλυναν ουσιαστικά τον ντόπιο φαιορόζ αντιμεταναστευτικό ρατσισμό / φασισμό, αποφεύγοντας πεισματικά να υποδείξουν συγκεκριμένα τους κανίβαλλους εδώ και 3 – 3,5 χρόνια, όταν οι επόμενοι συνεχίσουν το έργο, θα βγουν να το παίξουν “αντιφασίστες”;)

(φωτογραφία: Ο Salvini στο φυσικό του περιβάλλον, με το φυσικό του ύφος).

Ναι, οι Άλλοι….

Δευτέρα 31 Δεκέμβρη. Τι να φταίει άραγε; Το “αριστερό” σκέλος των φαιορόζ που έχει αναθέσει το “δεξί” του (στον στρατό και στα “σώματα ασφαλείας”) να κάνουν την δουλειά “όπως πρέπει”; Μα αυτό είναι γνωστό εδώ και χρόνια – και “διέφυγε” (εντελώς τυχαία, υποθέτουμε) της προσοχής… (μια ασταμάτητη μηχανή προφανώς και “δεν φέρνει την άνοιξη”!) Έτσι ώστε αξιωματούχοι (όπως ο ψεκασμένος, το κάθαρμα Μουζάλας ή το άλλο κάθαρμα Βίτσας) να βρίσκονται έξω από οποιαδήποτε κριτική (και δεν αναφερόμαστε, φυσικά, στις φάτσες τους … Αναφερόμαστε στις αρμοδιότητες, στα καθήκοντά τους… σ’ αυτό που λέγεται “καθεστωτικός ρόλος” τους..).

Να φταίει μήπως το ότι η (πολιτική) αλληλεγγύη κουράστηκε και πήγε σπίτι; Ναι… Κουράστηκε στο να αποφεύγει να δει την ελληνική, κρατική και παρακρατική θεσμική βαρβαρότητα κατά των προσφύγων / μεταναστών… Κουράστηκε να κρύβεται απ’ τις ευθύνες και τα καθήκοντά της… Κουράστηκε να πετάει την μπάλα έξω…

Έτσι, στο έτος 2018, οι μόνοι που διαμαρτύρονται για την βία κατά των μεταναστών είναι κάποιοι διεθνείς (ανθρωπιστικοί) οργανισμοί – και οι ελάχιστοι διεθνείς εθελοντές που έχουν απομείνει. Που κινδυνεύουν (αυτοί οι τελευταίοι) από βρώμικες, προβοκατόρικες κατηγορίες και φυλακίσεις.

Ευτυχώς που κανένας “φίλος των μεταναστών / προσφύγων” απ’ αυτούς που (τι κρίμα! τι κρίμα! ) όλο ξαστοχούν, και κουράζονται, και θέλουν επιτέλους να κάνουν και κάτι για τον εαυτό τους, ευτυχώς λοιπόν που κανένας τους δεν κρατάει πλέον ημερολόγιο… Γιατί αν είχε ένα δράμι εντιμότητας θα έπρεπε να γράψει στον απολογισμό της χρονιάς: με την δειλία μας, την πρωτοκοσμική έπαρσή μας, την αντίληψή μας για τον ανταγωνισμό σαν PR, βγάλαμε τα όποια εμπόδια απ’ τον δρόμο της πανούκλας.

Καλά κρασιά λοιπόν.

Οι Άλλοι αλλού 1

Δευτέρα 31 Δεκέμβρη. Δεν είναι η φασιστική πανούκλα του “υπερβάλλοντα ζήλου”. Όχι. Υπάρχουν διαταγές και οδηγίες απ’ τα “υψηλά κλιμάκια”. Το αποδεικνύει το συστηματικό κουκούλωμα που προσφέρει το πολιτικό προσωπικό του ελληνικού κράτους / παρακράτους κόντρα σε κάθε καταγγελία.

Το αποδεικνύει, επίσης, ο “διεθνισμός” της πανούκλας. Ο σοσιαλφιλελεύθερος Macron για παράδειγμα έχει τα δικό του πολεμικά μέτωπα κατά των προσφύγων / μεταναστών: στο Calais και στο Dunkirk (Δουκέρνη). Εκεί είναι που μεγαλουργούν οι μπάτσοι του: όταν δεν δέρνουν «μαρκάρουν» με νούμερα στο σβέρκο ή στο μπράτσο όσους συλλαμβάνουν…

Υπάρχει, άραγε, συσχέτιση ανάμεσα στην «κούραση» και στην «παραίτηση» της πολιτικής υποστηρίξης απ’ την μια  και στην πρακτική όξυνση του πρωτοκοσμικού φασισμού απ’ την άλλη;

Βρίσκουν και τα κάνουν; Τι λέτε;

(φωτογραφία: Εγκαύματα στο λαιμό ενός μετανάστη, στο Calais, από ευθεία βολή ασφυξιογόνου).

Οι Άλλοι αλλού 2

Δευτέρα 31 Δεκέμβρη. Τον Νοέμβρη του 2016 η καταλανή συνδικαλίστρια Lola Gutierrez προσπάθησε να βοηθήσει τον 17χρονο τότε κούρδο πρόσφυγα Ayad να διαφύγει απ’ την ελλάδα αεροπορικά προς την Βαρκελώνη, χρησιμοποιώντας το διαβατήριο του γυιού της και εμφανιζόμενη η ίδια σαν μητέρα του. Τους εντόπισαν στο αεροδρόμιο, και αφού η Gutierrez κρατήθηκε για παραπάνω από μήνα απελάθηκε (σαν κίνδυνος για την εθνική ασφάλεια) αφού πρώτα της αποδόθηκαν κατηγορίες για «παράνομη διακίνηση ανθρώπων». Ο Ayad είχε καλύτερη «τύχη». Κρατήθηκε για 3 ημέρες, αφέθηκε ελεύθερος – και τώρα πια είναι στη γαλλία (έφυγε με παράνομο τρόπο, φυσικά…).

Στις 18 Δεκέμβρη τα ελληνικά δικαστήρια καταδίκασαν την Gutierrez ερήμην σε 17 μήνες με τριετή αναστολή… Ο εισαγγελέας είχε ζητήσει φυλάκιση μεταξύ 5 και 10 χρόνων.

Για τα ντόπια (συχνά περιορισμένης πολιτικής ευθύνης) δεδομένα η ποινή της Gutierrez ακούγεται σαν το «μη χείρον βέλτιστον». Αλλά δεν είναι έτσι – επειδή αφορά τις συγκεκριμένες επιλογές / πράξεις και όχι, ας πούμε, την «ρίψη μολότοφ». Η ποινή είναι εγκληματοποίηση μιας πράξης αλληλεγγύης. Ή, έστω, αν θέλει να το δει κανείς έτσι, μια πράξη ανθρωπισμού. Το να φυγαδεύεις χωρίς ίδιον όφελος κάποιον που η μόνη του «παρανομία» είναι ότι του απαγορεύουν την παρουσία επειδή είναι ξένος, είναι πολύ κοντά στο να τον τραβάς απ’ την θάλασσα πριν πνιγεί… Δεν είναι τυχαίο ότι η εγκληματοποίηση γίνεται με τις ίδιες κατηγορίες και με την ίδια «προσέγγιση»: αφήστε τους «ανεπιθύμητους» στην αποκλειστική αρμοδιότητα των αρχών.

Η καταδίκη της Gutierrez είναι, λοιπόν, το “νομικό προηγούμενο”. Και η αξία της θα φανεί όταν γίνει η δίκη δύο ακόμα ισπανών, του Mikel Zuloaga και της Begona Huarte (απ’ την Βασκία αν δεν κάνουμε λάθος), που δέθηκαν στα μέρη μας τον Δεκέμβρη του 2016 καθώς προσπαθούσαν να φυγαδεύσουν 8 πρόσφυγες με το βανάκι τους.

(Μπορεί να σχολιάσει κανείς ότι και οι δύο προσπάθειες ήταν παρακινδυνευμένες, και με άγνοια κινδύνου. Σωστά. Δεν δικάζονται, ωστόσο, για «καλοπροαίρετη αφέλεια»! Δικάζονται με κατηγορίες που προέρχονται κατευθείαν απ’ το manual της πλήρους στρατιωτικοποίησης της «διαχείρισης των ροών»…)

(φωτογραφίες: Πάνω, διαδήλωση συμπαράστασης στην Gutierrez, έξω απ’ το ελληνικό προξενείο στη Βαρκελώνη.

Κάτω, οι Zuloaga και Huarte).

Όταν ένα καθεστώς είναι ρατσιστικό δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο μακρυά μπορεί να πάει!

Κυριακή 30 Δεκέμβρη. Η ισραηλινή “αρχή πληθυσμού και μετανάστευσης” απαγορεύει την δημιουργία σχέσεων και ζευγαριών μεταξύ των μεταναστών εργατών / εργατριών στο ισράηλ. Ναι: για να μην “αναπαραχθούν” και αλλοιωθεί ο ντόπιος πληθυσμός (η πλειοψηφία των πιστών υπηρετών του απαρτχάιντ) από “ξένα στοιχεία”.

Με βάση τη νομοθεσία του ρατσιστικού κράτους του ισραήλ, για τους μετανάστες / στριες εργάτες / εργάτριες που έχουν νόμιμη (πάντα συγκεκριμένης διάρκειας, με δυνατότητα ανανέωσης) άδεια παραμονής και εργασίας, ισχύει πως αν το κράτος “μάθει” ότι έχει δημιουργηθεί ζευγάρι, ο ένας απ’ τους δύο θα πρέπει να φύγει απ’ το ισραήλ. Αυτός είναι ο όρος για να ανανεωθεί η άδεια – για τον άλλον / την άλλην.

Έτσι είναι ο νόμος. Γίνονται ενστάσεις στα δικαστήρια από ενδιαφερόμενα ζευγάρια. Σύμφωνα με μια οργάνωση εργατικών δικαιωμάτων, σε 13 τέτοιες ενστάσεις που έγιναν το 2018 η “αρχή” δεν εμφανίστηκε σαν αντίδικος, και έτσι επιτράπηκε και στα 13 ζευγάρια να παραμείνουν στο ισράηλ.

Αλλά στην τελευταία ένσταση, πριν μια βδομάδα, η “αρχή” άλλαξε τακτική. Η ένσταση έγινε από ένα ζευγάρι μεταναστών απ’ την ινδία, που δουλεύουν σα νοσοκόμοι. Την ένσταση κατέθεσε η 28χρονη ινδή Chanel, ζητώντας να της επιτραπεί να ταξιδέψει για λίγες ημέρες πίσω στην ινδία, για να αφήσει το μωρό της στους γονείς της. Το δικαστήριο, μετά από παρέμβαση της “αρχής” εκτίμησε ότι:

… η αιτούσα και ο πατέρας του μωρού τους ζουν σαν ζευγάρι και σαν οικογένεια στο ισραήλ, πράγμα που είναι αντίθετο με τους νόμους…

Στο αίτημα που κατέθεσε η Chanel (νόμιμη μετανάστρια) το δικαστήριο απάντησε τελικά ότι ο σύντροφός της (επίσης νόμιμος μετανάστης…) θα πρέπει να φύγει απ’ το ισραήλ. Αυτός είναι ο όρος για να δωθεί στην Chanel (και στο μωρό της) δικαίωμα επανόδου στο ισραήλ.

Υπάρχουν κι άλλα κεφάλαια στη «νομοθεσία σκλαβιάς» για τους μετανάστες / μετανάστριες που δουλεύουν στον ισραηλινό καπιταλισμό.

Αλλά όχι… Δεν είναι ένα ρατσιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς το ισραηλινό…. Καθόλου…. Μην περάσει απο κανενός το μυαλό τέτοιο πράγμα… Η Χαμάς φταίει, που είναι τρομοκρατική οργάνωση… Κι αυτοί οι άθλιοι παλαιστίνιοι που διαδηλώνουν… ενάντια στη «μόνη δημοκρατία»… Όχι στη μέση Ανατολή, σ’ όλο το ηλιακό σύστημα…

Κρατείστε σφικτά τον μικροαστισμό σας!

Δευτέρα 17 Δεκέμβρη. Καταλαβαίνουμε βέβαια πόσο μπορεί να θυμώνουν διάφοροι “φίλοι των εξεγέρσεων” που το sarajevo/ασταμάτητη μηχανή τους χαλάει την μανέστρα. Τα «κίτρινα γιλέκα» δεν είναι η πρώτα φορά που γινόμαστε τόσο παλιάνθρωποι, ούτε η τελευταία.

Όμως το πρόβλημα δεν είναι δικό μας. Να, για παράδειγμα: στην πάνω φωτογραφία έχει και «κίτρινα γιλέκα». Κατακίτρινα! Κι αν δεν φαινόταν η υπογραφή στα πλακάτ, μόνο του το σύνθημα «πρώτα οι άνθρωποί μας» θα μπορούσε να ερμηνευτεί κατά βούληση.

Αλλά είναι φασίστες, καραφασίστες. Στις Βρυξέλες. Που διαδηλώνουν εναντίον της διεθνούς συμφωνίας του οηε για τους πρόσφυγες / μετανάστες, απ’ τα δεξιά (φυσικά). Και κάνουν και κανά μπαχαλάκι – για όσους αγιάζουν υποκείμενα με βάση τα φαντάσματα άλλων εποχών… (φωτογραφία κάτω).

Πως, όμως, οι φασίστες του βελγίου μπορούν να οικειοποιηθούν τόσο εύκολα τα μαρκετίστικα σύμβολα που (για τους φίλους των εξεγέρσεων-αγνώστων-λοιπών-στοιχείων) θεωρούνται επαρκή «σήματα του λαϊκού δίκιου» (αδιάφορος ο ταξικός προσδιορισμός του) και της «συγκρουσιακής» (άρα «ανατρεπτικής») διάθεσης (επειδή αυτό συμβουλεύουν οι κανόνες του Θεάματος);

Μα ακριβώς επειδή αυτά τα «σύμβολα» (π.χ. τα «κίτρινα γιλέκα») είναι αποκομμένα από κάθε εργατική / ταξική παράδοση και ιστορία, για πολύ σοβαρούς (και εν τέλει επίσης ταξικούς) λόγους: οι μικροαστοί των μεταφορών στη γαλλία, εκτός απ’ τα φωσφοριζέ γιλέκα τους, ένα μόνο σύμβολο διέθεταν ακόμα, και μόνο κάτω απ’ αυτό μπορούσαν να στοιχηθούν ή και να «απευθυνθούν»: την γαλλική σημαία.

Έλα, όμως, που το εθνικό πανί ενός πρωτοκοσμικού, καπιταλιστικού, ιμπεριαλιστικού κράτους δεν σηκώνει παρερμηνείες; (Ισχύει για την γαλλία, όπως για την τουρκία, την ελλάδα ή την πολωνία…)

Δεν πρόκειται για «θαύμα»! Υπάρχει μια γενική ιδεολογικό / αισθητική προσκόληση σε «μορφές δράσης» του παρελθόντος, που θεωρούνται αιώνιο χαρακτηριστικό των απελευθερωτικών εξεγέρσεων, και αιώνιο προνόμιο της αριστέρας, ή της άκρας αριστέρας, ή της αναρχίας. Οδοφράγματα για παράδειγμα και κουκουλωμένα κεφάλια; Δεν μπορεί παρά να … «είναι δικοί μας»….

Τα κινηματικά 60s, τα ‘70s και τα ‘80s έχουν πεθάνει προ πολλού (μέχρι και εξουσία έγιναν…) – και η εικονική νοσταλγία τους σκοτώνει όσους την κουβαλάνε!!! Ούτε η κοινωνική «δεξιά» ούτε οι φασίστες (παλιο- ή νεο- δεν κάνει διαφορά) δεν είναι «νομιμόφρονες» πλέον, με την παλιά έννοια των συντηρητικών! Ο σεβασμός στον «πληθωρικό νόμο» έχει καταρρεύσει απ’ την ακόμα πιο πληθωρική Εγωϊκή αυτοπεποίθηση, αν και όχι παντού (σε κάθε πρωτοκοσμική κοινωνία) στον ίδιο βαθμό. Αυτό σημαίνει ότι οι «μορφές πάλης» που ανέπτυξαν τα δικά μας κινήματα επί δεκαετίες έχουν «εκδημοκρατιστεί». Οδοφράγματα; Οδομαχίες; Μολότοφ; Καταλήψεις κτιρίων; Δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο και κανένα «ταμπού» πια απ’ τους κοινωνικούς / ιδεολογικούς λακέδες «του νόμου και της τάξης»… Και θα συνεχίσει να μην υπάρχει, έως ότου αποκατασταθεί το Νέο Παράδειγμα «νόμου και τάξης», που θα ταιριάζει την 4η βιομηχανική επανάσταση και στον 21ο αιώνα – εάν, φυσικά, χρειάζεται τέτοιο…

Συνεπώς η «γοητεία των μορφών» είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων μια ανιστόρητη καθήλωση που σε ρίχνει στον γκρεμό· και στην χειρότερη ένας ελεεινός καιροσκοπισμός εκείνων που σκάνε για να «ριζοσπαστικοποιήσουν» το α ή β μαζικό γεγονός, λες και έχουν κάποιο κρυφό αλλά ακαταμάχητο χάπι ριζοσπαστισμού. (Έχουν: τις αποψάρες τους!!!) Αντί να μαγεύεται κανείς είτε απ’ τα «πλήθη» είτε απ’ τις «παράνομες δράσεις» τους, θα πρέπει να κάνει το πολύ πιο δύσκολο. Είτε να ξέρει έγκαιρα, είτε να μαθαίνει το γρηγορότερο, ξερά, σκληρά, χωρίς ωραιοποιήσεις και χωρίς ψευδαισθήσεις για την «βαθύτερη αθωώτητα των ανθρώπων», τα πραγματικά συμφέροντα και την πραγματική ιδεολογική σύνθεση του μικροαστικού πλήθους. Οι καιροί είναι πολύ επικίνδυνοι, και θα γίνουν ακόμα περισσότερο τέτοιοι! Η πλαστοποίηση είναι κανόνας!

Αν δε το κάνει αυτό; Το να υμνεί τα γαλλικά «κίτρινα γιλέκα» είναι εύκολο επειδή είναι μακρινό. Το να βρεθεί, όμως, τυλιγμένος με την γαλανόλευκη, α λα «αγανακτισμένοι 2011» ενόσω παριστάνει κάτι άλλο, αυτό ναι: αυτό είναι ξεφτίλα…

(Προς αποφυγή παρεξηγήσεων: Προφανώς η οηέδικη νομοθεσία δεν θα σώσει κανέναν πρόσφυγα ή μετανάστη. Παράδειγμα το ελλαδιστάν: την ψήφισε μεν, αλλά ξέρουμε τι κάνει… Καλού κακού όμως, και επειδή κάποια κράτη δεν χρειάζονται καν φερετζέδες ανθρωπισμού, δεν την ψήφισαν. Ποια; Οι ηπα, η αυστρία, η ουγγαρία, η ιταλία, η πολωνία και η σλοβακία.

Έχουν τίποτα κοινό μεταξύ τους και με τα «κίτρινα γιλέκα» χτες στις Βρυξέλες;)