Tag: μετανάστες

Κυριακή 1 Ιούλη. Ο φασίστας υπ.εσ. της ιταλίας Salvini το «ξεκαθάρισε»: τα πλοία διάσωσης των μκο δεν θα φέρνουν μετανάστες / πρόσφυγες στο (ιερό;) ιταλικό έδαφος… Κάποιοι, ασφαλώς, θα τον καταγγείλουν· αλλά πριν μια μόνο βδομάδα ένα τέτοιο πλοίο, το Aquarious, δεν έβρισκε λιμάνι στις ευρωακτές της Μεσογείου. Ούτε στην ιταλία, ούτε στη μάλτα, ούτε στη γαλλία. «Μεγάλη καρδιά» – για μια φορά μόνο – έδειξε το ισπανικό κράτος. Τόσο όσο χρειαζόταν για να πει στο επόμενο τέτοιο πλοίο, το Lifeline, ένα ξερό «όχι».

Η «ιδέα» που θεσμοθετείται είναι 1 – 2 – 3 κάτεργα “πλατφόρμες φιλοξενίας ανεπιθύμητων” σαν αυτά της λιβύης, σπαρμένα ένα γύρο στη Μεσόγειο. Μπορεί να μην είναι όλα το ίδιο βάρβαρα· μπορεί να υπάρχουν διαβαθμίσεις (και στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης υπήρχαν τέτοιες…). Επιπλέον θα ήταν σκόπιμο οι φρουροί των κάτεργων να πυροβολούν τους κρατούμενους μόνο όταν πλησιάζουν τον φράκτη της φυλακής τους. Το ισραηλινό κράτος έχει δημιουργήσει ένα «πρότυπο για διεθνή χρήση» στη φυλακή της Γάζας… Και επειδή επικαλείται σαν «ηθικό πλεονέκτημα» και “νομιμοποίηση” της βαρβαρότητάς του το Ολοκαύτωμα (εκεί, δηλαδή, που δολοφονήθηκαν ανάμεσα στα υπόλοιπα εκατομμύρια και οι 254 του περιπλανώμενου στον Ατλαντικό St. Louis…), τα «πλεονεκτήματα» των πρωτοκοσμικών κρατών για την εξορία / φυλάκιση των μεταναστών / προσφύγων, για την «επιστροφή από ‘κει που ήρθαν», και για το πότε θα κρίνονται επικίνδυνοι για την δημόσια τάξη και ασφάλεια, έχουν το περιθώριο εν έτει 2018 να είναι κάπως ευκολότερα απ’ ότι το 1939. Σκέτα «πολιτικά» ας πούμε…

Τώρα… τώρα αυτοί που καλύτερα να πνιγούν, ή να διαμελιστούν, ή να βασανιστούν, είναι αφρικάνοι, είναι άραβες, είναι μεσανατολίτες, είναι κεντροασιάτες, είναι λατίνοι… Άσχετα από θρήσκευμα.

…Η παράδοση των καταπιεσμένων μας διδάσκει ότι η “κατάσταση έκτακτης ανάγκης” που ζούμε τώρα δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Πρέπει να κατορθώσουμε να συλλάβουμε την ιστορία έχοντας αυτή την επίγνωση. Τότε θα διαπιστώσουμε καθαρά ότι αποστολή μας είναι να δημιουργήσουμε μια πραγματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης και έτσι θα βελτιωθεί η θέση μας στον αγώνα κατά του φασισμού….

…Η έκπληξη για το πως τα πράγματα που ζούμε είναι “ακόμα” και στον εικοστό αιώνα δυνατά, δεν είναι φιλοσοφική. Δεν είναι η απαρχή μιας γνώσης – εκτός κι αν πρόκειται για τη γνώση πως η αντίληψη της ιστορίας από την οποία κατάγεται δεν ευσταθεί.

Τάδε έφη Walter Benjamin πριν πολύ καιρό. Και στον εικοστό πρώτο αιώνα είναι εφικτά – «ακόμα»…

Σάββατο 30 Ιούνη. Μόνο στρατιωτική θα μπορούσε να είναι η συμβολή του ιταλικού κράτους στον όποιο αμερικανικό σχεδιασμό, αφού αυτός ο τελευταίος είναι σκέτα στρατιωτικός. Κι εκεί η ιταλική ακροδεξιά «αξιοποιεί» τους μετανάστες / πρόσφυγες· δεν μπορεί να βρει άλλον «δημόσια αποδεκτό εχθρό» έναντι του οποίου να «δικαιολογήσει» μια ναυτική διάταξη πολεμικών μέσων. Η Ρώμη ενδιαφέρεται να «απολαύσει» το πως οργανώνει η Ουάσιγκτον την «Νατοϊκή Στρατηγική Διεύθυνση του Νότου» (nato strategic direction south / nsds) με έδρα στην Lago Patria, λίγα χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Νάπολι (όπου υπάρχει νατοϊκή βάση). Η nsds θα είναι «κέντρο πληροφοριών» για αμερικανικές επιχειρήσεις όχι μόνο στη μέση Ανατολή αλλά και στη βόρεια Αφρική και στην ζώνη του Sahel, στην υποσαχάρια Αφρική – και θα είναι επιχειρησιακά έτοιμη τον ερχόμενο Ιούλη.

Σ΄αυτόν τον σχεδιασμό η “ανάσχεση των μεταναστευτικών ροών” με στρατιωτικά μέσα είναι το ψευδώνυμο της “στρατιωτικής / επιχειρησιακής προώθησης” (υπό μία ομπρέλα που έχει μεν το παραδοσιακό όνομα “νατο” αλλά η ψοφιοκουναβική διοίκηση αμφισβητεί όλο και περισσότερο…) του αμερικανικού στρατού και των ad hoc λακέδων του στη Μεσόγειο και στην βόρεια Αφρική.

(φωτογραφία: ιταλοί φασίστες της λέγκας του βορρά, με πανό “η ιταλία πρώτη”, τον περασμένο Φλεβάρη… )

Σάββατο 30 Ιούνη. Με την Ρώμη να διεκδικεί αναβαθμισμένο στρατιωτικό ρόλο στη Μεσόγειο «στο πλάι» της Ουάσιγκτον, και την ΕΝΙ να κάνει χοντρό παιχνίδι με το αιγυπτιακό φυσικό αέριο, η Αθήνα πρέπει να νοιώθει (ανομολόγητα) μια κάποια αμηχανία. Η «επίθεση φιλίας» προς το Βερολίνο (πάντα με «όχημα» τους μετανάστες…) πιθανότατα να σχετίζεται λιγότερο με (αμφίβολα) «ανταλλάγματα» μετά την «έξοδο απ’ το τούνελ», και περισσότερο να οφείλεται στην αίσθηση «χασίματος βάρους» του σχεδίου για την «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου» απ’ τον άξονα Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ. (Αυτό είναι κάτι που θα παρακολουθούμε τους επόμενους μήνες).

Δεν μπορούμε, πάντως, να αποκλείσουμε κι αυτό: αν και η κατασκευή στρατοπέδων συγκέντρωσης / κάτεργων εκτός ε.ε. δεν φαίνεται να αφορά, σ’ αυτή τη φάση, τους μετανάστες / πρόσφυγες που προσπαθούν να βρουν μια καλύτερη ζωή μέσω των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, θα μπορούσε μελλοντικά η Αθήνα να ζητήσει να τους «ξεφορτώνεται» μέσω της (θαλάσσιας) μεταφοράς τους στο κοντυνότερο τέτοιου είδους, off shore, «κέντρο διαλογής».

Πέμπτη 28 Ιούνη. Προχτές σημειώναμε ότι τα ευρωπαϊκά κράτη (με επικεφαλής όσα έχουν φασιστοκυβερνήσεις, αλλά όχι μόνον αυτά) θέλουν να πετάξουν έξω τις όποιες μκο δρουν στη Μεσόγειο, έτσι ώστε να αναλάβει την «ανάσχεση των μεταναστών» αποκλειστικά ο στρατός. Με ό,τι θα σημαίνει αυτό για τους ίδιους τους μετανάστες / dreamers.

Χτες ένα ρεπορτάζ του reuters (αναδημοσίευση στην «καθημερινή») επιβεβαίωνε αυτή τη θέση μας:

… Η ιταλική κυβέρνηση είχε απειλήσει τον καπετάνιο του καραβιού [σ.σ.: εννοεί το Lifeline) που έχει ναυλωθεί από γερμανική μκο με κατάσχεση σε περίπτωση που «έδενε» σε ιταλικό λιμάνι. Το Lifeline διέσωσε 243 άτομα από τη θάλασσα, παρότι η ιταλική ακτοφυλακή είχε ενημερώσει τον καπετάνιο ότι πλησιάζει η λιβυκή ακτοφυλακή. Η οργάνωση υποστήριξε ότι αν επιστρέψουν στα χέρια των λιβυκών αρχών, οι διασωθέντες κινδυνεύουν να υποστούν βασανιστήρια, βιασμούς και άλλες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Η ανθρωπιστική χειρονομία των εθελοντών του “Lifeline” αντιβαίνει στη νέα πολιτική των ιταλικών αρχών, η οποία συνίσταται στην παράδοση στη Λιβύη όσων προσφύγων διασώζονται στα λιβυκά χωρικά ύδατα. Πάνω από 1000 άνθρωποι, που διασώθηκαν από την ιταλική ακτοφυλακή, παραδόθηκαν εν συνεχεία στις λιβυκές αρχές το Σαββατοκύριακο…

Ενδεικτικό αλλά όχι ακριβές. Δεν είναι μόνο η καινούργια ιταλική φασιστοκυβέρνηση που δεν θέλει πια να «ανακατεύονται στα παράλιά της» μκο που διασώζουν μετανάστες. Κανένα απ’ τα κράτη του ευρωπαϊκού νότου δεν το θέλει αυτό, συμπεριλαμβανόμενου του ελληνικού.

Γιατί όμως; Τα πλοία των μκο μεταφέρουν τους ναυαγούς στην ευρώπη· ενώ τα στρατιωτικά πλοία τους «γυρίζουν πίσω»… Ακόμα περισσότερο: τα πλοία των μκο δεν εμποδίζουν τις βάρκες που μεταφέρουν πρόσφυγες· το αντίθετο κάνουν τα πολεμικά πρωτοκοσμικά, αν τις εντοπίσουν σχετικά έγκαιρα. Εν τέλει, κι αυτό είναι ολοκάθαρο, οι πρωτοκοσμικοί στρατοί στη Μεσόγειο τροφοδοτούν τα κάτεργα (που έχουν φτιαχτεί με πρωτοκοσμική παραγγελία) στη λιβύη, όπου οι πάντες ξέρουν τι συμβαίνει. Ας σημειωθεί ότι η λιβύη έχει δύο ή τρεις «επίσημες κυβερνήσεις», και ότι εκεί γίνεται πόλεμος· τμήμα του 4^ου παγκόσμιου. Είναι δηλαδή, εξ ορισμού ένα μέρος κατάλληλο για να σε βασανίσουν…

Εκτός απ’ τους στρατούς (και οι ακτοφυλακές στρατο-αστυνομικά σώματα είναι) κανείς άλλος δεν θα αναλάμβανε την «διαχείριση» που υπονοείται όταν γίνεται λόγος για «μεταναστευτικές ροές» και την “ανάσχεσή” τους – λες και έχει σπάσει κανάς σωλήνας! Μόνο οι στρατοί έχουν την ενσωματωμένη “συνενοχή” για να πετάνε τους φυγάδες σε κολαστήρια “συνεργαζόμενων” κρατών / συμμοριών, χωρίς να μαθαίνεται τι και πως.

Εκτός απ’ τους στρατούς κανείς άλλος δεν θα αναλάμβανε την «τροφοδοσία» των επόμενων κάτεργων που πρόκειται να δημιουργηθούν, σαν «offshore κολάσεις», είτε στην τυνησία, είτε στην αλβανία, είτε οπουδήποτε αλλού.

(Στην περίπτωση του Αιγαίου, επειδή το τουρκικό καθεστώς ΔΕΝ δέχτηκε να παίξει τον ρόλο του κολαστήριου μεταναστών α λα λιβύη, την δουλειά την έχει αναλάβει το ελληνικό. Είναι, ίσως, η μόνη περίπτωση που ένα κράτος – μέλος της ε.ε. δρά κατά των μεταναστών ανοικτά σαν κράτος – χασάπης, με την θέλησή του και με μεγάλη χαρά του…

Και, εννοείται, είναι οι κυβερνοαριστεροί που αποδεικνύονται κι εδώ οι κατάλληλοι άνθρωποι στην κατάλληλη θέση. Τις βρωμοδουλειές που οι κυβερνοφασίστες θα δυσκολεύονταν να κάνουν σε πρώτη φάση, εξαιτίας των αντιδράσεων, οι κυβερνοαριστεροί τις κάνουν παστρικότατα…

Ε, μετά, οι κυβερνοφασίστες ξεπλένονται και αξιοποιούν τις ευκαιρίες τους…)

Τρίτη 26 Ιούνη. Οι λέξεις μπορεί να έχουν γίνει κυνικές: είναι γνωστό τι έγινε με το πλοίο Aquarius, μιας γερμανικής μκο, που μετέφερε 629 μετανάστες που είχε διασώσει από πνιγμό στη Μεσόγειο… Τι πάει να πει «είναι γνωστό»; Τίποτα δεν είναι «γνωστό» και, κυρίως, τίποτα δεν έγινε ανταγωνιστική γροθιά!! Γιατί το να αφήνει κανείς (σωσμένους) ναυαγούς στη θάλασσα αρνούμενος να δέσει το πλοίο που τους μεταφέρει είναι «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας» – αν αυτές οι λέξεις έχουν ακόμα κάποιο νόημα.

Ωστόσο αυτό ακριβώς έκανε η καινούργια ιταλική φασιστοκυβέρνηση, και μετά εκείνη της Μάλτας. Τους ναυαγούς / πρόσφυγες του Aquarious «δέχτηκε» τελικά το ισπανικό κράτος (όμως κι αυτό έμελλε να αποδειχθεί προσχηματικό…).

Συνεπώς το έγκλημα με το Aquarious «έγινε γνωστό» (δηλαδή: πέρασε ντούκου από ανταγωνιστική σκοπιά…) και ήταν μια απόδειξη ότι η ιταλική φασιστοκυβέρνηση το εννοεί: «έξω οι μετανάστες». Ή μήπως εννοεί κάτι διαφορετικό, πιο αναβαθμισμένο και πολύ πιο φονικό;

Τις ίδιες ημέρες (δεν έχουμε εξακριβώσει αν ήταν μια μέρα πριν ή μια μέρα μετά…) ένα άλλο πλοίο διέσωσε 41 μετανάστες, στην ίδια θάλασσα. Ήταν το αμερικανικό πολεμικό πλοίο «ειδικών επιχειρήσεων» Trenton. Όμως απέναντι στο Trenton η ιταλική φασιστοκυβέρνηση δεν είπε «έξω οι μετανάστες». Όταν ο καραβανάς καπετάνιος του Trenton έστειλε το ίδιο σήμα που είχε στείλει ο μη καραβανάς καπετάνιος του Aquarious, ότι «δεν μπορεί να μεταφέρει τους ναυαγούς αλλού», η ιταλική φασιστοκυβέρνηση έκανε, απλά, αυτό που ήταν υποχρεωμένη να κάνει: δέχτηκε να αποβιβαστούν σε ιταλικό έδαφος…

Χτες, τόσο η Ρώμη όσο (αυτή τη φορά και) η Μαδρίτη επανέλαβαν τον τσαμπουκά: το πλοίο Lifeline, επίσης γερμανικής μκο, με 230 ναυαγούς / μετανάστες. αποκλείστηκε από κάθε λιμάνι (εννοείται πως και το μαλτέζικο κράτος ήταν στο κόλπο). Και πάλι άνθρωποι στη θάλασσα – και ο εγκληματικός κυνισμός που είχε εκφραστεί απ’ την ιταλική φασιστοκυβέρνηση, αυτή τη φορά εκδηλώθηκε στα ισπανικά και στα «σοσιαλιστικά». Ο υπουργός οικονομικής ανάπτυξης της Μαδρίτης Jose Luis Abalos δικαιολόγησε (αν μπορεί κανείς να διανοηθεί ότι χωράνε «δικαιολογίες») την απόφαση της κυβέρνησής του: δεν θα γίνουμε η θαλάσσια διάσωση για όλη την ευρώπη…

Πριν προχωρήσουμε πρέπει να το θυμίσουμε. Αυτό, το «να μην τους αφήνουμε να αποβιβάζονται στο έδαφός μας – κι ας πάνε να πνιγούν», το είχαν προτείνει οι ιταλοί φασίστες πριν χρόνια· κι είχε υπάρξει ευρύτερη κατακραυγή για την απανθρωπιά της πρότασης. Αυτά άλλοτε. Τώρα γίνεται τακτική τόσο της ιταλικής φασιστό- όσο και της ισπανικής σοσιαλιστικό- κυβέρνησης…. Και όχι μόνο.

Κάτι συμβαίνει… Τι όμως;

Τρίτη 26 Ιούνη. Τα πιο πάνω έχουν συμβεί ενόσω ένα «καυτό» θέμα διακυβερνητικών συζητήσεων στην ε.ε. είναι το «μεταναστευτικό» – την Πέμπτη πρόκειται να ληφθούν αποφάσεις…

Αν, στο περίγραμμα των ευρωπαϊκών φασιστοαπαιτήσεων «έξω οι μετανάστες» που έχουν πάρει το πάνω χέρι (εξαιτίας της απουσίας της μαζικής μαχητικής, πολωτικής αντί-στασης απ’ την δική μας μεριά, σε ευρωπαϊκή κλίμακα) τοποθετήσει κανείς τα 2+1 γεγονότα που θυμίσαμε νωρίτερα, τότε βρίσκεται μισό βήμα πριν το συμπέρασμα: βασικό στοιχείο της «διαχείρισης του προβλήματος» (όπου «πρόβλημα» είναι οι dreamers / μετανάστες) είναι αυτό: έξω οι μκο, μέσα μόνο ο στρατός!

Γιατί πρέπει να πεταχτούν έξω οι μκο που, ως πρόσφατα έμοιαζαν βασικοί συντελεστές της διάσωσης των ναυαγών / μεταναστών; Η απάντηση είναι απλή, και θα έπρεπε το ανταγωνιστικό κίνημα να την έχει δώσει έγκαιρα (αλλα όχι, δεν έχει ιδέα, ίσως επειδή έπαψε να είναι στοιχειωδώς ανταγωνιστικό): α) επειδή «ανθρωπισμός τίτλοι τέλους» (έστω και σαν προκάλυψη), και β) επειδή απ’ τα μέλη των μκο είναι εύκολο να διαρρεύσουν διάφορα για την μεταχείριση των μεταναστών· απ’ τον στρατό όχι!

Δυστυχώς αυτό δεν είναι εντελώς καινούργιο – όχι για τα μέρη μας: εδώ δεν είναι που το ελληνικό κράτος πέταξε έξω τις μκο (πολλές, ειδικά οι ελληνικές, ήταν άθλιες σαν ιδιοκτησία, διεύθυνση και προσπορισμός χρημάτων, όμως δεν ήταν μια ξαφνική «ηθική έκλαμψη» που έκανε το ελληνικό κράτος / παρακράτος να τις βγάλει απ’ το παιχνίδι δίνοντας την «κυριότητα» της «διαχείρισης των μεταναστών» στον στρατό, με ή χωρίς τους φερετζέδες τύπου «υπουργείο μετανάστευσης…), εδώ δεν είναι που έγινε αυτό πέρσι το καλοκαίρι;

Η ασταμάτητη μηχανή δεν είναι συνήγορος των μκο!!! (Δεν μπορεί όμως να φανταστεί, ούτε τον εαυτό της ούτε οποιονδήποτε από εσάς να είναι σε θέση να αγοράσει, να ναυλώσει, να στελεχώσει και να συντηρεί πλοίο για να διασώζει ανθρώπους που πνίγονται στη Μεσόγειο… Συνεπώς εκτιμάει εκείνους που το κάνουν… Μ’ άλλα λόγια η ασταμάτητη μηχανή δεν είναι «ελληνική»: έλα μωρέ, και τι έγινε…)

Πέρα απ’ αυτό έγκαιρα, και όχι μόνο μια φορά, υπέδειξε το πολιτικά «παράδοξο» (έως ύποπτο…) να στοχοποιείται στα μέρη μας το «φιλανθρωπικό σκέλος» της διαχείρισης των μεταναστών δυσανάλογα πολύ – και, απ’ την άλλη μεριά, να αθωώνεται απόλυτα το πολιτικό, μιλιταριστικό σκέλος, δηλαδή το ελληνικό κράτος, το μικροαστικό παρακράτος και το υπουργείο άμυνας, που είχαν και έχουν την βασική ευθύνη για την ταπείνωση των προσφύγων / μεταναστών. Αυτή η «μυωπία» μας φάνηκε εξ αρχής από βλακώδης ως συνένοχη· μέχρις ότου αλλού (ανάμεσα στη λιβύη και την ιταλία) άρχισε να ξεκαθαρίζει ότι πράγματι «με τις μκο υπάρχει πρόβλημα»…

Ας το επαναλάβουμε: στις μκο δεν υπάρχει «στρατιωτική πειθαρχία». Πράγμα που σημαίνει ότι κάποια μέλη τους μπορούν να πουν τεκμηριωμένα πράγματα που η «επίσημη πολιτική» θα ήθελε να κρύψει. (Έχει γίνει κάμποσες φορές…) Αυτό το είδος του «καλού σαμαριτισμού», που χρειάζεται σε αρχικές φάσεις ενός πολέμου, γίνεται εμπόδιο και μπελάς στη συνέχεια, όταν η εξόντωση γίνει ο βασικός στόχος. Δεν είναι ούτε καινούργιο ούτε πρωτότυπο: μερικές απ’ τις πιο δυνατές αντιπολεμικές καταγραφές προέκυψαν από γιατρούς και νοσοκόμους «φορητών» πολεμικών νοσοκομείων…

Αυτό, από μόνο του, είναι αρκετό για να ξετυλιχθεί μια υπόγεια επιχείρηση έξωσης των ανθρωπιστών απ’ την κεντρική Μεσόγειο – και οι περιπτώσεις του Aquarious και του Lifeline το επιβεβαιώνουν. Αντίθετα, η περίπτωση του αμερικανικού πολεμικού Trenton δείχνει την «σωστή κατεύθυνση»: εδώ μόνο ο στρατός!

(φωτογραφία: το αμερικανικό πολεμικό καταμαράν «ειδικών αποστολών» Trenton).

Τρίτη 26 Ιούνη. Μόνο ο στρατός; Δηλαδή τι; Ανάμεσα στο ελληνικό ψευτο-επαναστατικό «έξω οι μκο» και στο ουγγρικό ή στο σλοβενικό ακροδεξιό «έξω οι μετανάστες» υπάρχει κάτι δυσάρεστα κοινό, μια υπόγεια γραμμή, που ξεπερνάει την μικροαστική βλακεία και τις αποχρώσεις της. Αυτό το υπόγειο κοινό λέγεται κράτος και κεφάλαιο.

Η στρατιωτικοποίηση της «διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών» ήταν πάντα στην ημερήσια διάταξη· (και πάντως δεν ήταν αυτή η δουλειά των μκο…). Τώρα, ενόψει των ευρω-αποφάσεων μεθαύριο, ξαναγίνεται οφθαλμοφανές εκείνο που θα έπρεπε είναι ξεκάθαρο απ’ την αρχή: η στρατιωτικοποίηση «έχει την τάση» (την καπιταλιστική / κρατική τάση) να κλιμακώνεται.

Όπως ποτέ, για παράδειγμα, το «πραγματικό πρόβλημα» των πρωτοκοσμικών κρατών / αφεντικών δεν ήταν η «ισλαμική τρομοκρατία», αλλά αντίθετα την κατασκεύασαν ή/και την αξιοποίησαν για τους ιμπεριαλιστικούς τους σκοπούς στη μέση Ανατολή, στην ανατολική Ασία και στην Αφρική, έτσι το «πραγματικό πρόβλημά» τους δεν είναι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες που θαλασσοπνίγονται, είτε στο Αιγαίο είτε στη Μεσόγειο. Σε μεγάλο βαθμό αυτήν την μετανάστευση την προκαλούν, την κατασκευάζουν μέσω των πολέμων ή της άγριας εκμετάλλευσης· όπως, φυσικά, κατασκευάζουν και την απαγόρευσή της (σαν υποτίμηση της εργασίας).

Τα καθάρματα σαν διάφορους κυβερνητικούς ή αντιπολιτευόμενους ευρωφασίστες δεν είναι εντελώς ηλίθια. Εκτός απ’ την υποτίμηση της εργασίας υπηρετούν και την υποτίμηση της ζωής συνολικά. Κι αυτή η τελευταία δεν χρειάζεται «εργοτάξια» για να συμβαίνει· απλώνεται παντού, και σε όλους. Σε στεριές και σε θάλασσες, στον πρώτο κόσμο και στον “τρίτο”. Η στρατιωτικοποίηση (σαν «απάντηση σε προβλήματα») αρχίζει από «κάπου» – αλλά δεν τελειώνει εκεί!!! Και κλιμακώνεται “κάπου”, για να προχωρήσει και αλλού…

Οι στόλοι, οι ακόμα περισσότεροι στόλοι στη Μεσόγειο, είναι η αξιοποίηση μέσω κλιμάκωσης αυτής της στρατιωτικοποίησης – που φαίνεται ότι δεν θέλει πια «τρίτους μάρτυρες» σε ότι αφορά την μετανάστευση των εργατών, άσχετους είτε απ’ τους στρατούς είτε απ’ τα μαφιόζικα πολυεθνικά κυκλώματα. Δεν θέλει «τρίτους μάρτυρες» που να είναι αντανάκλαση του πρωτοκοσμικού ανθρωπισμού: αυτός τέλος!!!

Μέρος αυτής της αξιοποίησης είναι ο πολλαπλασιασμός των offshore κάτεργων, σαν αυτά που έχουν φτιαχτεί στη λιβυκή επικράτεια: τώρα στην τυνησία ή/και στην αλβανία… Τα κάτεργα, προς το παρόν, αφορούν τους ίδιους τους μετανάστες· το που θα «επιχειρούν» όμως οι πρωτοκοσμικοί στόλοι, και το γιατί θα το κάνουν μακριά απ’ τις δικές τους ακτές και δίπλα σ’ εκείνες της βόρειας Αφρικής, είναι εντελώς διαφορετικό ζήτημα. Είναι το ίδιο με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό: κι αυτός, απ’ το 2001 και μετά, καλές προθέσεις είχε: «για να προστατέψει τα αμερικανικά σύνορα» έφτασε στο αφγανιστάν…

Δείτε, για παράδειγμα, την κοινή αεροναυτική άσκηση της «ελληνικής δημοκρατίας» με την αιγυπτιακή χούντα, με τον κωδικό medousa (γίνεται αυτές τις ημέρες η 6^η τέτοια), ανάμεσα στην Κρήτη και τις αιγυπτιακές ακτές. Αν ρωτήσετε τι στο διάολο χρειάζεται αυτή η «συνεργασία» θα πάρετε την απάντηση ότι, μεταξύ άλλων, είναι και «άσκηση διάσωσης»…