Tag: μαφία

The human bodyshop

Τους πρώτους μήνες της ρωσικής εισβολής στην ουκρανία, περίπου 100 μωρά, “παραγγελίες” πλούσιων δυτικών ζευγαριών, έμειναν αδιάθετα σε εκκολαπτήρια του Κιέβου – και η Amazon δεν μπορούσε να βοηθήσει. Αλλά επειδή παντού (το τονίζουμε: ΠΑΝΤΟΥ) στη “βιομηχανία ενοικιαζόμενων γυναικών / μητρών” έχει σοβαρό ρόλο και η μαφία της περιοχής, η ουκρανική μαφία συνεννοήθηκε με την πολωνική, για να γίνει μεταφορά των μωρών και παραλαβή τους απ’ τους πελάτες σε πολωνικό έδαφος…

Είθε οι όποιοι μελλοντικοί πελάτες, γνωστοί και μη εξαιρετέοι, να μην επιβαρυνθούν με έξτρα μεταφορικά – αν και “λεφτά έχουν”…

Δευτέρα 9 Οκτώβρη>> Αγορασμένα ωάρια (ή/και σπερματοζωάρια)… Νοικιασμένες μήτρες… Άγρια χημειοποίηση και επιτήρηση του γυναικείου σώματος… Αυτό δεν είναι «δικαίωμα» ή «χαριτωμένη συνηγορία στην οικογένεια»! Αυτό είναι εκμετάλλευση! Να το ξαναπούμε με κεφαλαία: ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ! Σωματική, συναισθηματική, ηθική: μόνο γυναίκες προλετάρισσες αναγκάζονται να πουλάνε τα ωάριά τους ή/και να νοικιάζουν τις μήτρες τους.

Η βιομηχανία είναι τεράστια και απίστευτα κερδοφόρα. Στα πελατολόγια των εταιρειών «ενοικίασης» γυναικείων σωμάτων, τα ομόφυλα ζευγάρια είναι μονάχα μικρό ποσοστό. Ο κύριος όγκος είναι ετερόφυλα ζευγάρια ή και σόλο πελάτες. Κοινό όλων; Έχω φράγκα, πολλά φράγκα, παραγγέλνω, πληρώνω, αγοράζω! Μωρά: θέλω να μου μοιάζουν…

Όταν οι αρμόδιοι και οι εντεταλμένοι της ψεύτικης συνείδησης αποφασίσουν ποιο τμήμα αυτής της απανθρωπιάς, αυτής της βαρβαρότητας, είναι «δεξιό» και ποιο «αριστερό», να μας το πουν. Για να φτιάξουμε τον χάρτη. Φαιο-μπλε εδώ, φαιο-ροζ εκεί.

Κανίβαλοι! Ε κανίβαλοι!!!

Η Γαλικία της δύσης

Δευτέρα 24 Ιούλη>> Αν και την ώρα που γράφονται οι παρακάτω γραμμές τα αποτελέσματα των ισπανικών εκλογών δεν έχουν οριστικοποιηθεί, ο don Rico & Co θα έχει πιθανότατα σήμερα την χαρά να συγχαρεί το δεξιό PP (partido popular) για τη νίκη του. (Το αν θα φτιάξει κυβέρνηση συμμαχώντας με τους φασίστες του vox είναι επίσης ζητούμενο*).

Τι σπουδαίο κόμμα οι δεξιοί διάδοχοι του Φράνκο! Και τι σπουδαίος ο επικεφαλής τους: Alberto Núñez Feijóo, πρώην κυβερνήτης της Galicia στη βορειοδυτική άκρη της ισπανικής επικράτειας∙ και πολλά νυν…

Προικισμένη με την θέση της στον Ατλαντικό, πάμπολλους κρυφούς κολπίσκους και απομονωμένες παραλίες, η Galicia έχει για δεκαετίες κεντρική θέση στο λαθρεμπόριο προς την ευρώπη. Ήταν κάτι σαν «παράδοση», που στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και στις αρχές εκείνης του ’70 έγινε βασική οικονομική δραστηριότητα: το λαθρεμπόριο αμερικανικών τσιγάρων. Ένας καλός αριθμός από τοπικούς ψαράδες κατάλαβαν ότι μπορούν να αξιοποιήσουν τα αλιευτικά τους και την γνώση τους απ’ τις χιλιάδες μικρές παραθαλάσσιες σπηλιές, για να γεμίσουν σημαντικά τις τσέπες του. Δεν άργησαν να καταλάβουν ότι αν αντί για τσιγάρα μεταφέρουν drugs θα έχουν ακόμα μεγαλύτερα κέρδη. Εν τέλει απέκτησαν τόσο καλή φήμη σαν επαγγελματίες λαθρέμποροι ώστε κατάφεραν να συνεννοούνται απευθείας με τις κολομβιανές μαφίες: κόκα.

Ο Feijóo, με σπουδές νομικής, ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα λίγο πριν τα μέσα της δεκαετίας του ’90 όταν διορίστηκε νο 2 (αντιπρόεδρος) του υπουργείου υγείας της Galicia. Ήταν ίσως η σημαντικότερη στιγμή σ’ αυτήν την καριέρα: γνωρίστηκε και απέκτησε στενή φιλία με τον Marcial Dorado: capo του λαθρεμπορίου drugs της Galicia. O Dorado διέθετε ήδη μεγάλη αλυσίδα πρατηρίων καυσίμων, για τα ναρκο-αλιευτικά αλλά και για ξέπλυμα των κερδών. Ο Feijóo υπέγραψε με τον Dorado συμβόλαιο για την προμήθεια ντήζελ για τα νοσοκομεία και βενζίνης για τα ασθενοφόρα, βοηθώντας (με το αζημίωτο υποθέτουμε…) στο ξέπλυμα. Τον Feijoo έφερε σε «επαφή» με τον Dorado κάποιος ονόματι Manuel Cruz, δεξί χέρι και σωματοφύλακας του υπουργού υγείας της Galicia Manuel Romay Beccaria και «μπροστινός» του στις βρωμοδουλειές του υπουργείου με τις φαρμακομαφίες. Ο Cruz ήταν γνωστός φασίστας στη Galicia, μέλος «ομάδας κρούσης» που στη δεκαετία του ’70 και του ’80 έδερνε αριστερούς και συνδικαλιστές με όπλο αλυσίδες ποδηλάτων.

Εντυπωσιακή δικτύωση για τον φιλόδοξο Feijóo, με το καλημέρα! Φασίστες, μαφιόζοι, ό,τι χρειαζόταν τέλος πάντων για να προκόψει.  Και πρόκοψε: το 2005 έγινε κυβερνήτης της Galicia.

Το 2013 η καθεστωτική el pais αποφάσισε να τον «δώσει». Δημοσίευσε φωτογραφίες από τις καλοκαιρινές διακοπές του στο γιωτ του Dorado το 1995:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

«Bizarre!»

Τετάρτη 3 Μάρτη. Σκαλίζοντας αυτό που συμφέρει τα αφεντικά και τους λακ΄δες τους να μένει θαμμένο, τα ντοκουμέντα της Ιστορίας, βρίσκει κανείς ενδιαφέροντα στοιχεία. Όπως το πιο πάνω δημοσίευμα της καθεστωτικής washington post, στις 10 Ιούνη του 2020. Τίτλος και πνεύμα του ρεπορτάζ: οι κατασκευαστές εμβολίων θέλουν κρούσματα, πολλά κρούσματα! Να ένα ενδεικτικό απόσπασμα:

… Ο Pascal Soriot, διευθύνων σύμβουλος της AstraZenaca – μιας βρετανο-σουηδικής εταιρείας που έχει συνεταιριστεί με μια ομάδα απ’ το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και έχει πάρει μια ενίσχυση 1,2 δις δολαρίων απ’ την αμερικανική κυβέρνηση για να αναπτύξει το εμβόλιό της – είπε σε μια πρόσφατη συνέντευξη ότι η πορεία της μετάδοσης του ιού έχει προσθέσει ένα καινούργιο είδος χρονικής πίεσης.

«Τώρα το πρόβλημα που θα έχουμε όλοι, νομίζω, είναι ότι τρέχουμε κάπως ενάντια στον χρόνο, γιατί βλέπουμε ήδη πως η αρρώστια στην Ευρώπη μειώνεται» είπε ο Soriot. «Πολύ σύντομα η ένταση της αρρώστιας θα είναι χαμηλή κι έτσι θα είναι δύσκολο να εκτιμήσουμε την αποτελεσματικότητα στις δοκιμές εμβολίων».

Ο Adrian Hill, διευθυντής του Ινστιτούτου Jenner της Οξφόρδης, είπε στην εφημερίδα Sunday Telegraph ότι η ομάδα του ήταν «σε αγώνα ενάντια στην εξαφάνιση του ιού».

Ο Hill, που είναι συν-επικεφαλής της προσπάθειας του πανεπιστημίου της Οξφόρδης για το εμβόλιο, είπε «Βρισκόμαστε στην παράξενη θέση να θέλουμε να παραμείνει ο covid, έστω για λίγο. Αλλά τα κρούσματα μειώνονται»…

Δεν θα περιμένατε τόσο ωμές εξηγήσεις, αλλά υπάρχουν: τα συμφέροντα των φαρμακομαφιών ήταν (και παραμένουν) υπέρ της «παραμονής του ιού»… Και, ακόμα περισσότερο, υπέρ της θρυλικής «επικινδυνότητάς» του! Το ότι αυτά εξασφαλίζονται με την απάτη των τεστ, και ότι τα κατορθώματα αυτής της απάτης νομιμοποιούν (;) τα lock out, είναι η συμπλήρωση της αλυσίδας: αν σήμερα ή αύριο, ξανά και ξανά, διατάσσονται μαζικές απαγορεύσεις διαφόρων βαθμών έντασης είναι επειδή μεθαύριο και παραμεθαύριο είστε (είμαστε) υποχρεωμένοι να πλατφορμιαστείτε…

Δεν είναι σκέτος καπιταλισμός (ηλίθιε)… Είναι και ιμπεριαλισμός!

Τετάρτη 3 Μάρτη. Τα έχουμε γράψει, τα έχουμε αναλύσει (επί ματαίω;), τα έχουμε αποδείξει (επί ματαίω;). Οι caradinieri / pfizerοι θα ανατριχιάσουν με το θράσος μας να επιμένουμε, αλλά η πραγματικότητα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας είναι ακριβώς αυτή:

Είναι παλιά αξία στις συναλλαγές ότι οι κατασκευαστές προσφέρουν συγκεκριμένες βασικές εγγυήσεις στους εν δυνάμει αγοραστές για την ποιότητα και την ασφάλεια των προϊόντων τους. Αλλά ο αμερικανικός φαρμακευτικός γίγαντας Pfizer θέλει να το γυρίσει ανάποδα καθώς προωθεί το πειραματικό εμβόλιο mRNA σε διάφορες απελπισμένες κυβερνήσεις ανά τον κόσμο. Κατά την Pfizer είναι ο αγοραστής – και όχι ο πωλητής – που θα πρέπει να δώσει όλες τις εγγυήσεις. Κι αυτό σημαίνει ότι διάφορα κράτη θα πρέπει να βάλουν διάφορα κυριαρχικά περιουσιακά τους στοιχεία, όπως τα αποθέματα των κεντρικών τραπεζών τους, κτίρια πρεσβειών και στρατιωτικές βάσεις, σαν κάλυψη για οποιοδήποτε κόστος θα έχει η εταιρεία από μηνύσεις εναντίον της για το εμβόλιο της Pfizer / BioNtech. Το Γραφείο Διεθνούς Δημοσιογραφίας (Bureau of International Journalism / TBIJ) γράφει:

Στην περίπτωση μιας χώρας οι αξιώσεις της φαρμακευτικής οδήγησαν σε τρίμηνη καθυστέρηση της συμφωνίας για το εμβόλιο. Η Αργεντινή και η Βραζιλία δεν προχώρησαν καν σε εθνικές συμφωνίες.

Αξιωματούχοι απ’ την Αργεντινή και μια άλλη λατινοαμερικανική χώρα της οποίας το όνομα δεν μπορούμε να αναφέρουμε αφού υπέγραψε εμπιστευτική συμφωνία με την Pfizer, λένε ότι οι διαπραγματευτές της εταιρείας απαιτούσαν επιπλέον εγγυήσεις αποζημιώσεων απέναντι σε οποιεσδήποτε μηνύσεις που θα μπορούσαν να κάνουν οι πολίτες εξαιτίας των παρενεργειών μετά τον εμβολιασμό τους. Απ’ την Αργεντινή και την Βραζιλία η Pfizer ζήτησε να μπουν κρατικά περιουσιακά στοιχεία σαν collateral έναντι οποιασδήποτε μελλοντικής νομικής αξίωσης.

Ένας αξιωματούχος που ήταν παρών στις διαπραγματεύσεις του ανώνυμου κράτους περιέγραψε τις απαιτήσεις της Pfizer σαν «μπούλινγκ υψηλού επιπέδου» και ότι η κυβέρνησή του αισθάνθηκε σαν να ήταν «όμηρος που έπρεπε να δώσει λύτρα» ώστε να έχει πρόσβαση στα συγκεκριμένα εμβόλια.

… Ειδικοί του δικαίου θεωρούν ότι οι απαιτήσεις της Pfizer είναι κατάχρηση δύναμης…

Εννιά λατινοαμερικάνικα κράτη έχουν ως τώρα συμφωνήσει να αγοράσουν εμβόλια απ’ την Pfizer. Η Χιλή, η Κολομβία, η Κόστα Ρίκα, το Εκουαδόρ, το Μεξικό, ο Παναμάς, το Περού, η Ουρουγουάη και η Δομικιανή Δημοκρατία. Οι όροι αυτών των συμφωνιών είναι άγνωστοι εφόσον όλες καλύπτονται από εμπιστευτικότητα. Στην περίπτωση της Αργεντινής, η κυβέρνηση υπέκυψε σε σχεδόν όλες τις απαιτήσεις της Pfizer. Αλλά επέμεινε ότι η Pfizer θα είναι που θα πρέπει να πληρώσει στην περίπτωση αμέλειας. Ακόμα κι αυτό θεωρήθηκε υπερβολική παραχώρηση απ’ την μεριά της εταιρείας.

Αυτά έγραφε χτες το γνωστό site naked capitalism. Η μαφιόζικη δράση της pfizer (και οι υπόλοιπες φαρμακομαφίες στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται…) είναι ολοφάνερη! Όπως και η ιμπεριαλιστική διάσταση αυτής της δράσης… Αφού κάθε βιολογική δηλητήριαση απ’ αυτές που είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσουν μεσο-μακροπρόθεσμα οι πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης των κυττάρων, αν φτάσει σε δικαστήρια, θα καταλήγει ακόμα και στο να αυξάνει την περιουσία της pfizer με διάφορα κρατικά assets! Και φυσικά η pfizer (όπως και όλοι οι γενετιστές αυτού του εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας) είναι βέβαιη ότι θα υπάρξουν σοβαρές παρενέργειες· όχι απλά πυρετός για κανά δυο μέρες!!! Είναι τόσο σίγουρη ώστε δεν διστάζει να απαιτήσει την “κάλυψή” της με τόσο ωμό και απροκάλυπτο τρόπο!

Εκείνο που είναι ίσως λιγότερο φανερό είναι ότι για να μπορούν οι φαρμακομαφίες να ακουμπάνε τα κουμπούρια τους πάνω στον πάγκο έπρεπε πριν να έχουν κατασκευάσει τον «απόλυτο υγιεινιστικό τρόμο», αν όχι αποδεκτό από μια κυβέρνηση εδώ ή εκεί, σίγουρα ενδοφλέβιο για τους πληθυσμούς! Τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, δηλαδή τα αφεντικά των big pharma, των big tech, των big insurance, διάφορων κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών συν τα αφεντικά των media μικρότερων ή μεγαλύτερων, έδρασαν σαν αγέλη κυκλώνοντας τα θυράματά τους, τις μάζες των υποτελών εδώ κι εκεί… Όπου μπορούσαν.

Να γιατί είναι τραγικό το λάθος το να μπερδεύονται (εξαιτίας, μερικές φορές, δειλίας· και άλλες φορές εξαιτίας μιας ασυγχώρητης «συνδικαλιστικής» αντίληψης για τον εργατικό ανταγωνισμό) τα μέσα των μαφιών, των αφεντικών, με τους σκοπούς τους· και οι δεύτεροι να βγαίνουν εκτός ορίζοντα, εκτός αντιπαλότητας!

Χωρίς πλεονέκτημα έδρας

Παρασκευή 19 Απρίλη. Μπας και δεν το είπαμε; Το είπαμε. Πριν σχεδόν 4 βδομάδες, στις 27 Μάρτη (: προσοχή, ξανάρχονται οι εκπρόσωποι). Τι είπαμε;

… (Ποιά είναι η πιο διάσημη διεθνώς τρέχουσα ελληνική λέξη; Μαλακία! Θα έπρεπε να γίνει το νούμερο 1 εθνικό εξαγώγιμο προϊόν! Διότι αυτοί του φαιορόζ γκουβέρνου είναι ικανοί να πιστεύουν ότι με τον κυρ Πέτρο στο ψηφοδέλτιό τους κοντράρουν τον asset 1 και τον ρημαδοΚούλη…)

Τώρα ο asset 1 αντεπιτίθεται (όντας προφανώς σε αποστολή…), μέσα σ’ έναν όχι ιδιαίτερα πρωτότυπο αλλά πάντως ικανό χειρισμό στον οποίο εμπλέκονται διάφοροι (και πρώην «φίλοι» δημαγωγοί, «φίλοι» του φαιορόζ γκουβέρνου εννοούμε…). Φυσικά ο asset 1 (και όχι μόνον αυτός) ξέρει πολύ περισσότερα απ’ όσα είπε χτες. Ας πούμε ότι εκτόξευσε προειδοποιητικές βολές…

Να επαναλάβουμε πολύ περιληπτικά το πνεύμα όσων γράφουμε απ’ τις αρχές του 2015 (αναλυτικότερα στο χάρτινο Sarajevo, στην ασταμάτητη μηχανή με την συντομία των σχολίων): όταν βλέπεις «αριστερούς» (κατά δήλωσή τους…) να αγκαλιάζονται και να ξαναγκαλιάζονται με φασίστες για να κυβερνήσουν, κι εσύ απλά κρατάς την μύτη σου (επειδή, συν τοις άλλοις, το βαθύ κράτος / κόμμα της δραχμής έχει αμολήσει έναν Γιάνη, πράγμα που τονώνει την βλαμμένη «εθνική» ή/και «επαναστατική» περηφάνειά σου) έχεις όλα τα προσόντα του χρήσιμου ηλίθιου. Αν δεν αντιλαμβάνεσαι το βαθύ κράτος και τις τακτικές του όταν εμφανίζεται πεντακάθαρα μπροστά σου, δεν μπορείς να καταλάβεις τίποτα. Κι αυτό έγινε – και τέλειωσε – απ’ τις 5 Μάη του 2010 ως τις 26 Γενάρη του 2015. Με διάφορους ενδιάμεσους σταθμούς…

Μοιάζει να συνδέουμε «ετερόκλητα» δεδομένα… Όχι! Υπάρχει ένα «μαύρο δίκτυο» που συνδέει αυτά τα «ετερόκλητα». Ένα «μαύρο δίκτυο» του οποίου η γενική επίγνωση απ’ την μεριά μας επέτρεψε πριν 4 βδομάδες να υπονοήσουμε: καλά, θα πέσει γέλιο…

Και πέφτει… Για παράδειγμα, αυτό το περί «μεταχρονολογημένων αποκαλύψεων» (υπάρχουν και «προχρονολογημένες αποκαλύψεις»; απ’ όσο ξέρουμε μόνο μία και διάσημη: η Αποκάλυψη του Ιωάννη…) έχει την ίδια γραμματική και νοηματική προέλευση με την «διάτρηση», και άλλες καινούργιες και ολόφρεσκιες λέξεις της εξουσίας… Το σίγουρο όμως είναι ένα: το noor 1 είναι υπόθεση του καλοκαιριού του 2014, πριν απ’ τα θερμά και φιλικά σούρτα φέρτα του asset 1 στο παλάτι… Οι τωρινές φαιορόζ καταγγελίες για τους 2 τόνους πρέζα του noor 1 είναι, λοιπόν, όχι «μεταχρονολογημένες» αλλά συνένοχα καθυστερημένες. Και δεν είναι η μοναδική συνενοχή αυτή.

Υπάρχουν, τελικά, και σοβαρά έως πολύ σοβαρά ζητήματα στο βάθος…

(Αν τα πιο πάνω σας φαίνονται «ιερογλυφικά» φταίει πως έτσι ακριβώς πρέπει να φαίνονται! Η αποκωδικοποίηση θέλει τον κόπο της· και ιστορική γνώση…)

Ένας κινέζος στη Ρώμη

Σάββατο 23 – Κυριακή 24 Μάρτη. Δεν τιμά, βέβαια, την επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας… Ωστόσο, είναι πολύ πιο εύκολο για τα κράτη μέλη της ε.ε. το τι θα κάνουν με την “αγγλική περίπτωση”, σε σχέση με το τι θα κάνουν με την “κινεζική περίπτωση”. Λογικό: ο κινεζικός καπιταλισμός απλώνεται δυναμικά (οικονομικός ιμπεριαλισμός λέγεται αυτό) – ενώ για τον αγγλικό ούτε ο πιο φανατικός εθνικιστής δεν υποστηρίζει κάτι τέτοιο αυτούς τους καιρούς.

Ο ιταλικός καπιταλισμός είναι εδώ και κάποια χρόνια ένα είδος outsider στον διεθνή καταμερισμό· σίγουρα με βάση την ιστορία του. Παρότι κρατάει ακόμα μια θέση στους G7 είναι αμφίβολο αν την αξίζει… Μια σύγκριση των εταιρειών σημαία που είχε στα ‘70s με την τωρινή κατάσταση είναι αρκετή. Κι ακριβώς επειδή βουλιάζει στη «σχετική υποτίμησή του» στην παγκόσμια διάστρωμάτωση, οι τωρινές ακροδεξιές πολιτικές του βιτρίνες αποφάσισαν ότι μόνο κέρδος θα έχουν αν πιαστούν, σαν από σωσίβιο, απ’ την κινεζική επέκταση. Απ’ το γιγα-σχέδιο των «δρόμων του μεταξιού», ή αλλιώς την Belt and Road Initiative.

Είναι γεγονός ότι ακόμα και στην παρακμή του ο ιταλικός καπιταλισμός έχει πράγματι παραγωγικές (και καταναλωτικές) δυνατότητες που δεν είναι καθόλου αμελητέες. Το ότι ο Xi βρίσκεται στη Ρώμη για να υπογράψει δεκάδες συμφωνίες οικονομικής, εμπορικής, βιομηχανικής συνεργασίας είναι (ή φαίνεται πειστικά) μια win – win διαδικασία: το κινεζικό καπιταλιστικό «όραμα» (!!!) όπου «όλοι κερδίζουν» (γκούχου γκούχου…) μπορεί όντως να βρει στην ιταλική περίπτωση μια απόδειξη.

Το ιταλικό κράτος / κεφάλαιο, που από στρατιωτική άποψη κοιτάει προς Ουάσιγκτον μεριά για όσο, τουλάχιστον, η αμερικανική υπεροπλία στη Μεσόγειο και στην αφρική φαίνεται ισχυρή, όταν αναρωτιέται για το μέλλον του στον διεθνή οικονομικό καταμερισμό φαίνεται πως απαντάει: ας επωφεληθούμε απ’ την κίνα. Λογικό απ’ την μεριά του. Μόνο που αυτό δημιουργεί επιπλοκές στο κατά πόσον τα κράτη μέλη της ε.ε. θα έχουν ενιαία στάση απέναντι στον κινεζικό καπιταλιστικό επεκτατισμό.

Όμως και οι επιπλοκές αυτές είναι εύλογες, στο βαθμό που το project europe δεν είναι ένα «ολοκληρωμένο, ενοποιημένο καπιταλιστικό πεδίο». Για τον ίδιο λόγο που το Βερολίνο (ή και το Λονδίνο) προτιμούν να στήσουν 5G δίκτυα με την συμμετοχή της Hauwei κι ας λυσσάει η Ουάσιγκτον· για τον ίδιο λόγο που το Βερολίνο δεν κάνει πίσω στην τροφοδοσία του με φυσικό αέριο απ’ την ρωσία μέσω nord stream 2 κι ας κτυπιέται η Βαρσοβία, για τον ίδιο λόγο η Ρώμη επιλέγει μια στρατηγική οικονομική συμμαχία με το Πεκίνο, χωρίς να ρωτάει την γνώμη της εσθονίας ή της λετονίας.

Εκείνος που θα έπρεπε να ανησυχεί απ’ την επίσκεψη Xi στη Ρώμη είναι… το ελλαδιστάν. Η cosco ήρθε στον Πειραιά επειδή έφυγε απ’ τη Νάπολη στης οποίας το λιμάνι είχε το κεντρικό ευρωπαϊκό hub της (άλλη φορά τα ενδιαφέροντα αυτής της ιστορίας…). Ακόμα και για την διακίνηση κινεζικής (ή ασιατικής) προέλευσης εμπορευμάτων προς την κεντρική ευρώπη ή και τα βαλκάνια, η ιταλική χερσόνησος είναι σαφώς καλύτερα τοποθετημένη γεωγραφικά απ’ την ελληνική. Η Βενετία, η Γένοβα και η Τεργέστη, όλα λιμάνια, είναι μέσα στα τωρινά deal που συζητούν Xi και Conte. Ο πρώτος μιλάει για «νέα φάση της Belt and Riad, στη θάλασσα, στην ξηρά, στις μεταφορές, στο διάστημα και στον πολιτισμό»… Θα μπορούσε η στρατηγική οικονομική σχέση της Ρώμης με το Πεκίνο να σημαίνει έναν σταδιακό μαρασμό της σημασίας του Πειραιά;

Αν αγνοείτε το πως και γιατί έγινε η μετακόμιση απ’ τη Νάπολη μην απαντήσετε «όχι»…. Ο Xi έκανε ειδική επίσκεψη στο Παλέρμο, το οποίο σε απλή γλώσσα σημαίνει ότι θα τον ενδιάφερε η συνεργασία με την σικελική μαφία, μετά το «σπάσιμο» της cosco με την ναπολιτάνικη.

Αν ευοδωθούν αυτοί οι προσανατολισμοί, η ελληνική μαφία – είναι βέβαιο – θα αποκτήσει προβλήματα… Στον “κύκλο εργασιών” της, και όχι μόνο.

… αγάπη μόνο!

Παρασκευή 1 Μάρτη. Ο πρώην δικηγόρος του ψόφιου κουναβιού Michael Cohen έχει καταδικαστεί σε 3 χρόνια φυλάκιση για οικονομικά αδικήματα. Η φυλάκισή του θα αρχίσει στις 6 Μάη. Μέχρι τότε «δίνει» διάφορα σε βάρος του ψόφιου κουναβιού: καταθέτοντας χτες σε επιτροπή της αμερικανικής βουλής των αντιπροσώπων κατηγόρησε τον πρώην πελάτη του για ρατσισμό, ψέματα και απειλές εναντίον διάφορων· που αναλάμβανε ο ίδιος ο Cohen να διεκπεραιώσει…

Ενώ λοιπόν το ψόφιο κουνάβι «διαπραγματευόταν» στο Hanoi και ο Cohen του έσκαβε τον λάκο στην Ουάσιγκτον, εμφανίστηκε επί σκηνής ο 43χρονος Ciccio, κατά κόσμον Francesco Gambino, της ομώνυμης αμερικανο-σισιλιάνικης φαμίλιας. Συνεντευξιαζόμενος στην daily mail ο Francesco (που επίσημα έχει αφήσει τις οικογενειακές υποθέσεις για να ασχοληθεί με την αστυνομική λογοτεχνία… ελπίζοντας, ποιος ξέρει;, ότι κάποιος Coppola θα βρεθεί να σπρώξει στην αθανασία της 7ης τέχνης και την οικογένεια Gambino… ) το ξεκαθάρισε:

… Οι κρατούμενοι αγαπούν τον Trump και μισούν τα ποντίκια. Αν ο Cohen θέλει να βγει ζωντανός απ’ την φυλακή, καλύτερα να κρατήσει κλειστό το στόμα του σε σχέση με τον Trump… Αλλιώς θα έχει την τύχη του Whitey Bulger.

Ο Bulger δολοφονήθηκε τον περασμένο Οκτώβρη σε μια φυλακή στη δυτική Βιρτζίνια, επειδή είχε αρχίσει να συνεργάζεται με το fbi. Ο Francesco, απ’ την μεριά του, είχε απευθυνθεί πέρυσι στο ψόφιο κουνάβι, ζητώντας να δώσει χάρη στον πατέρα του, που είχε καταδικαστεί για εμπόριο ηρωΐνης… Καλά έκανε: και ο Trump πατέρας είναι..

Δύσκολοι καιροί για το ψόφιο κουνάβι. Την ίδια μέρα που του κράτησε μούτρα ο Kim ο rocketλεβέντης, ανέλαβε την προστασία του ο Gambino ο σουγιάς. Απ’ τον Ειρηνικό στο πεζοδρόμιο… Eίναι καλό ή κακό να τον αγαπούν οι (λευκοί προφανώς…) ποινικοί στις usa;

Ίσως καλό: αν πρόκειται ποτέ να καταλήξει πίσω απ’ τα σίδερα, θα έχει έτοιμους φίλους… Όσο για τις united states; Μα δεν υπάρχει σεβασμός για το προεδρικό αξίωμα; Επιτέλους!! Βγαίνει ο κάθε μαφιόζος και δηλώνει υποστηρικτής του προέδρου;

Ω καιροί!!!

Το γκουβέρνο 3

Δευτέρα 19 Μάρτη. Θα το πούμε, και το κρίμα στο λαιμό μας. Είναι ένας τύπος που (λέει ότι) είναι ο ιδιοκτήτης διάφορων καπνοβιομηχανιών, με την βασική στη ρωσία, τις οποίες μάλιστα (λέει ότι) τις μοσχοπούλησε τις προάλλες έναντι του καθόλου ευκαταφρόνητου 1,6 δισεκατομμυρίου δολαρίων, μετά από διαπραγματεύσεις ενός έτους…

Και ο ίδιος τύπος λέει ότι “αγχώνεται” με την κατάσταση στο ελληνικό ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα, γιατί είναι λέει πολύ συναισθηματικός, και μπουκάρει (ξεχνώντας ή αδιαφορώντας για το κουμπούρι στη μέση του) στο γήπεδο, με τους μπράβους του, να πάρει την ομάδα να φύγει… Κάνει, δηλαδή, αυτό που στα ποδοσφαιρικά λέγεται “επιχειρηματική καταστροφή”…

Να το κάνουμε πιο σχηματικό. Έχεις έναν τύπο που υποτίθεται πως βρίσκεται σε κάτι επιχειρηματικές διαπραγματεύσεις εδώ και μήνες για να τσεπώσει ένα ποσό που θα του επιτρέπει να αγοράσει χα-λα-ρά 3 ή 4 Neymar (by the way ο ένας και αρχικός κατάλαβε την ποδοσφαιρική μαλακία του να φύγει απ’ την Barca, η οποία έχει γίνει ακόμα πιο δηλητηριώδης χωρίς αυτόν, “κάλυψε το κενό του” δηλαδή, και τώρα φεύγει και απ’ την Paris Saint-Germain, οπότε είναι διαθέσιμος…) για να τους ρίξει στην ομάδα, έτσι, να τους βλέπει να παίζουν και να γουστάρει…. κι όμως, «αγχώνεται» για μια διαιτητική απόφαση και συμπεριφέρεται σαν τυπικός χουλιγκάνος…. Και λέει, μάλιστα, ότι συμπεριφέρεται έτσι για να μην συμπεριφερθούν ανάλογα οι αγαπημένοι οπαδοί / πελάτες του· σαν «παράδειγμα προς αποφυγήν» ένα πράμα…

Ή, για να το κάνουμε ακόμα χειρότερο: έχεις έναν τύπο που (λέει ότι) έχει τα κερατά του από επιχειρήσεις και λεφτά στη ρωσία· άντε και κάτι λίγες στο ελλαδιστάν, για τα τρέχοντα έξοδά του… Και βγαίνει, σα να μην τρέχει τίποτα, και λέει πριν κάτι παραπάνω από ένα χρόνο, ήμουνα λαγός στο παζάρι για τις τηλεοπτικές άδειες, δεν με ενδιάφερε να αγοράσω μία, απλά ανέβασα τις τιμές!… Ουάου!!! Οι αληθινοί μπίζνεσμεν έχουν μεγάλα αυτιά; Κάνουν και τέτοια χαμαλίκια;

Είστε σίγουροι ότι ο asset 2 δεν είναι τίποτα περισσότερο από «μπροστινός» (κάποιας φράξιας της ρωσικής μαφίας ας πούμε), «αυτοφωράκιας» ένα πράμα, οπότε λογικά μεν συμπεριφέρεται άλλοτε σαν “λαγός” και άλλοτε «συναισθηματικά»…. αλλά τα υπόλοιπα, τα μεγαλειώδη και τα «επιχειρηματικά», είναι άλλων «άγχος»… ε;

(Όπως είναι γνωστό, ο asset 2 ξεκίνησε από ανειδίκευτος εργάτης και έφτασε υποδιευθυντής μιας κρατικής κανοβιομηχανίας στο Ροστόκ, όταν τον βρήκε το κακό: η «κατάρρευση» της ε.σ.σ.δ. Ε, προκειμένου να μείνει άνεργος, ο asset 2 έκανε την καρδιά του πέτρα και με κάτι οικονομίες που είχε στην άκρη για περίπτωση ανάγκης αγόρασε το καπνεργοστάσιο· και καμιά 40ριά επιχειρήσεις ακόμα, που έτυχε να περνάνε από μπροστά του. Αυτό συνέβη και με αρκετούς άλλους εργατικούς ανθρώπους στην «μετά την διάλυση» ρωσία, που βρέθηκαν «ξαφνικά» με ορυχεία, βιομηχανίες, τράπεζες, χημικά εργοστάσια, κλπ… Καταλαβαίνετε: οι επιχειρήσεις στη ρωσία εκείνη την εποχή ήταν σαν τις γλάστρες στα μπαλκόνια: αν έπεφτε κάποια κατά πάνω σου έπρεπε να την πιάσεις στον αέρα, μην σε σκοτώσει… Αυτό ήταν μια ακόμα απόδειξη – αν χρειάζεται – του γιατί ο κρατικός σοσιαλισμός είναι ανώτερος του καπιταλισμού. Επειδή, όταν βρεθεί σε ελεύθερη πτώση, δίνει την δυνατότητα στον όποιο απλό μισθωτό να γίνει ιδιοκτήτης· και μάλιστα με το κιλό.

Συνεπώς ο asset 2 τον φύσαγε τον παρά ακόμα και πριν πάρει το ευτελές αυτό 1,6 δισεκατομμυριάκι. Οπότε μήπως θα πρέπει να το σκεφτεί; Μήπως, δηλαδή, δεν είναι γεννημένος για το αγχωτικό και άτιμο ελληνικό πρωτάθλημα, μήπως πάει χαμένος εδώ, μήπως του αξίζει κάτι καλύτερο; Η Barca ίσως; Αν αγόραζε την Barca; Ούτε άγχη, ούτε τίποτα – ρολαρισμένα όλα…

Σε κάθε περίπτωση: στην πάνω φωτογραφία ο Neymar με φανέλα και σώβρακο που χρωματικά θυμίζει παοκ… Με απεριόριστη αγάπη!)

Τα αποστακτήρια του βαθέος κράτους

Πέμπτη 15 Μάρτη. Διυλίζουν μεν τον Ιβάν τον Τρομερό (όχι χωρίς λόγο…) καταπίνουν δε τον Αχιλλέα (όχι χωρίς λόγο…) Ο κυρ Ιβάν έγινε παγκόσμια περσόνα. Και, φυσικά, στο ελλαδιστάν του σούρνουν τα εξ αμάξης: αφού δεν παίζει φιλία με τη Μόσχα, έχει χάσει τον θώρακα του «ξανθού γένους» που θα τον προστάτευε.

Όμως ο κυρ Αχιλλέας, σαν δήμαρχος Βόλου (σχεδόν αθώος για το στήσιμο αγώνων, σχεδόν περιστερά: «ωωωω – ωωωω – άσσος στο ημίχρονο – διπλό το τελικό!!», αυτό πάλιωσε και ξεχάστηκε…), ο κυρ Αχιλλέας λοιπόν της περιορισμένης, της μόνο «εθνικής» δημοσιότητας, είναι το real postmodern ελλαδιστάν, του 21ου αιώνα· ενόσω ο κυρ Ιβάν είναι απλά μια αξιοποιήσιμη αναβίωση των ‘90s (ακόμα και το look παλαιοπασόκου το επιβεβαιώνει…), όπου νικάει όποιος πυροβολεί γρηγορότερα… Αλλά ύστερα πρέπει να αθωωθεί από το δικαστήριο της περιοχής. Η εξέλιξη απ’ τα ’90s ως σήμερα είναι αυτή: να είσαι ΚΑΙ το (διαχωρισμένο) δικαστήριο!

Γιατί, λοιπόν, ο κυρ Αχιλλέας, τον οποίο καταπίνουν όλοι, είναι το «αυθεντικό» και ο κυρ Ιβάν που τον ξερνάνε αυτόν τον καιρό είναι «απομίμηση»; Πρώτον, επειδή δεν είναι ζάμπλουτος, οπότε δεν μπορεί να κατηγορηθεί για ολιγάρχης καπριτσιόζος! Και δεύτερον, επειδή είναι εκλεγμένος. Απ’ τον «λαό». Δεν έχει έμμεση νομιμοποίηση σαν ιδιοκτήτης του σαλούν της πόλης. Έχει άμεση: είναι ο «προστάτης» της. Ο σερίφης…

Κυρ Ιβάν και κυρ Αχιλλέας μοιράζονται το ίδιο επιχειρησιακό σχέδιο: την αυτοδικία (της εξουσίας). Ο κυρ Αχιλλέας ακόμα και ξύλο ρίχνει στην «πόλη του» (έχοντας τους μπράβους του δίπλα) π.χ. για παράνομο παρκάρισμα στον δρόμο που αποφάσισε ότι «πάρκινγκ γιοκ». Ο κυρ Αχιλλέας δεν δεσμεύεται από μαλακισμένες, γραφειοκρατικές διαδικασίες. Είναι της «άμεσης δράσης»! Ο κυρ Αχιλλέας έχει απαντήσει στο ερώτημα που δημοσκοπικά έπεσε το πόπολο «τι προτιμάτε, την κάθαρση ή την προστασία των θεσμών;». Και η απάντηση του κυρ Αχιλλέα (η απάντηση της μαφίας δηλαδή) είναι: ό,τι γουστάρω, τι σε νοιάζει εσένα, εεεε; Τρέχει τίποτα; 

Το ντου του κυρ Ιβάν στο χορτάρι ήταν η παρόρμηση της αυτοδικίας (της εξουσίας) την οποία, σαν επιχειρηματίας (και φίλος των κυβερνώντων, πρώην και νυν) δεν θα έπρεπε να επιδεικνύει: αν την δείχνει (όπως έκανε τις προάλλες) ουσιαστικά καταργεί de facto «τους θεσμούς» και τις πολιτικές βιτρίνες!! Κι αυτό δημιουργεί, έστω για λίγο, προβλήματα: ένα απ’ τα φερέφωνα των τωρινών βιτρινών (η “εφ.συν.”) κυκλοφόρησε προχτές με εξώφυλλο την δραματοποιημένη ερώτηση “ποιος κυβερνάει” – λες και δεν ξέρουν οι υπεύθυνοί του… Αντίθετα τα ντου του κυρ Αχιλλέα (στο Βόλο) είναι η αυτοδικία της εξουσίας (του πρώην μπράβου), που έχει αναχθεί σε εκλεγμένη και άρα θεσμικά νόμιμη μέθοδο «άμεσων λύσεων» – έχει εγκριθεί μετ’ επαίνων! Η αυτοδικία της εξουσίας του κυρ Αχιλλέα είναι το «δίκαιο» όχι της βιτρίνας, αλλά του καταστήματος…

Από θεωρητική / αναλυτική / κριτική εργατική άποψη είναι μια παρηγοριά για εμάς τους περιθωριακούς που διαπιστώνουμε ότι η άποψή μας για την κρατικοποίηση του εγκλήματος αποδεικνύεται στην πράξη: ο κυρ Ιβάν είναι το καθαρτήριο του κυρ Αχιλλέα, το άλλοθί του· και οι δύο μαζί (σαν φιγούρες / ρόλοι / καταμερισμός στην οικονομία του εγκλήματος) είναι ένα νέου τύπου δίπολο, «παλιό μοντέλο – καινούργιο μοντέλο», υπεραρκετό για να αποκαλύψει στα μάτια μας την πραγματικότητα της ανόδου της καπιταλιστικής εγκληματικότητας.

Μαύρη χαρά για τις κριτικές αναλύσεις μας! Σε τελευταία ανάλυση, αν το ταπεραμέντο του κυρ Ιβάν καταλήξει στην απώλεια του πρωταθλήματος για τον παοκ, ένα μέρος των παοκτζίδων δεν το έχει σε τίποτα να τον αμφισβητήσει. Αντίθετα, το ταπεραμέντο του κυρ Αχιλλέα, είναι υπεράνω: μετά την (σχετική) «αθώωσή» του και το επίσημο come back του στη δημαρχιακή καρέκλα, δεν τον υποδέχτηκαν με οδοφράγματα…

(φωτογραφίες: Απόδειξη του ότι το μοντέλο του κυρ Ιβάν είναι «παλιό» αν και με αξιώσεις αναχρονιστικής αιωνιότητας, είναι η «άγια» παρουσία του στην εκκλησία του «αγίου πνεύματος» στο Πρόχωμα της Σαλονίκης, την οποία χρηματοδότησε γενναιόδωρα. Μιλώντας γενικά, αφού ο «μαφιόζος / πιστός / χορηγός» έφτασε ως το ελληνικό 2018, έχει όλα τα προσόντα να φτάσει και ως το 3018· χωρίς όμως να γλυτώνει απ’ το να γίνεται δαλκτυλοδεικτούμενος, σαν μοντέλο και σαν οι εκφραστές του, όταν «παραφέρεται».

Ειπωμένο διαφορετικά: το postmodern μοντέλο του εκλεγμένου δήμαρχου, υπουργού, ακόμα και πρωθυπουργού μαφιόζου θα έχει πάντα σα βάση, την οποία θα «ξεπερνάει» συμβολικά και κατά συνθήκην, το μοντέλο του μαφιόζου χορηγού και ευεργέτη….)

Εύλογες (;) απορίες…

Σάββατο 7 Οκτώβρη. Καλά. Αυτός αριστερά είναι ο ρώσος εργάτης της καπνοβιομηχανίας, που με την αξία του έγινε υποδιευθυντής, και επειδή είχε προνοήσει να βάζει στην άκρη ρούβλι ρούβλι το περίσσευμά του, μόλις άλλαξαν τα κόζια (τότε, στις αρχές των ‘90s, που όποιος πυροβολούσε γρηγορότερα γινόταν boss) «αγόρασε» το εργοστάσιο. Συγκινητικό!!!! Μετά πήρε κι άλλο καπνεργοστάσιο, στο ελλαδιστάν, οπότε τα μαύρα τσιγαράδικα μπήκαν στην ελληνική νομοθεσία “προσέλκυσης επενδύσεων”! Κάτι σαν εκείνον τον λαρισαίο ντελιβερά σα να λέμε, τον κυρ Πηλαδάκη, που έβαζε τα τιπς στην άκρη, και έτσι κατάφερε να αγοράζει το ένα καζίνο μετά το άλλο…

Αυτός δεξιά όμως ποιος είναι; Κι αυτός αυτοδημιούργητος; Ξεκίνησε ξυπόλητος και έγινε ο βασιλιάς του τσαρουχιού;

(Με το συμπάθειο: πρέπει να είναι εντελώς ντενεκές όποιος δεν έχει δεύτερες και τρίτες σκέψεις πριν κάνει χασκογελώντας τέτοιες παρέες…)