Tag: μάλτα

Τρίτη 28 Ιούλη. Ενώ οι βιτρίνες του ελληνικού ιμπεριαλισμού νομίζουν ότι μπορούν να σώσουν την ανύπαρκτη αοζ του Καστελόριζου (οι δημαγωγοί τους έχουν φτάσει να ονομάζουν την ανατολική Μεσόγειο “νοτιοανατολικό Αιγαίο”! – ναι, το Αιγαίο φτάνει ως τις ακτές του λιβάνου, τι θέλετε;) κι ενώ ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron προσπαθεί να παρηγορηθεί για την «γερμανική εμπλοκή» στην περιοχή στέλνοντας μια φρεγάτα του να προπονηθεί παρέα με μια αιγυπτιακή, η Άγκυρα φαίνεται να κάνει τις δουλειές της προκομένα και αθόρυβα. Τελευταίο κατόρθωμα; Η συμμαχία της με την μάλτα!

Η μάλτα; Ναι, η μάλτα – κι ας μην σας γεμίζει το μάτι. Ρίξτε μια ματιά και στον χάρτη, χρήσιμη θα είναι. Η Βαλέτα είναι μια χαρά κρίκος στην αλυσίδα Ρώμης – Τρίπολης – Άγκυρας, καταμεσής της Μεσογείου. Και δεν ανήκει (όχι ακόμα τουλάχιστον) στο “νοτιοδυτικό Ιόνιο”…

Στις 20 Ιούλη, ο μαλτέζος υπουργός «εθνικής ασφάλειας» (ακόμα και η μάλτα πρέπει να έχει έναν τέτοιο!) Byron Camilleri βρισκόταν στην Άγκυρα, για συνάντηση όχι μόνο με τον τούρκο υπ.αμ. Akar αλλά και τον λίβυο υπουργό “εσωτερικής ασφάλειας” Fethi Basaga- του Sarraj. Το περιεχόμενο της συζήτησης; Η άμυνα και η περιφερειακή ασφάλεια…

Η Βαλέτα αναγνωρίζει τον Sarraj (όπως τυπικά και η Αθήνα, αλλά στον ελληνικό ιμπεριαλισμό αρέσουν οι «εξωθεσμικές σχέσεις» – καταλαβαίνετε…) και υιοθετεί την προσέγγιση της Άγκυρας για την μακροημέρευση της κυβέρνησης στην Τρίπολη. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα δώσει επίσημα βάσεις στο τουρκικό ναυτικό. Αλλά τα «ανεπίσημα» έχουν κι αυτά την αξία τους. Μια «συνεργασία ασφαλείας» έχει πολλές πλευρές. Για παράδειγμα η Βαλέτα δεν στηρίζει πλέον αυτήν την μισοανύπαρκτη ευρωπαϊκή ναυτική εκστρατεία ελέγχου της δια θαλάσσης μεταφοράς όπλων στη λιβύη με τίτλο «irini» – επειδή την θεωρεί μονομερώς αντιτουρκική. Σύμφωνοι, η απώλεια δεν είναι σπουδαία. Αλλά η μάλτα έχει πάντα μια ψήφο στην ε.ε. όπως και η νότια κύπρος – αυτή η τελευταία δεν είναι εξαιρετικά σπουδαία;

Η τουρκία θεωρεί την μάλτα στρατηγικό εταίρο στην Μεσόγειο δήλωσε ο Camilleri μετά τις επαφές του Άγκυρα. Την οργή του βασιλιά Macron πως θα την αντέξετε κύριε; Κι άντε, ας πούμε ότι αυτόν καταφέρνετε να τον αντιμετωπίσετε. Το μάτι του γύπα ρημαδοΓουα(αϊ)δοΝικόλα το έχετε δει; Το σύμπαν τρέμει μόνο με την ιδέα ότι…

Παρασκευή 5 Οκτώβρη. Η “γραμμή” είναι ξεκάθαρη: έξω οι μ.κ.ο. διάσωσης μεταναστών / προσφύγων απ’ την Μεσόγειο!… (Η σιωπή επί του θέματος στα μέρη μας είναι εκκωφαντική, και μόνο συμφωνία στη “γραμμή” δείχνει).

Έτσι, ενώ το ελληνικό κράτος εφαρμόζει ως τώρα το συγκεκριμένο σχέδιο μέσω της τακτικής να κατηγορούνται διάφορες μ.κ.ο. που κάνουν θαλάσσιες διασώσεις σαν “σωματέμποροι”, η ίδια “γραμμή” εφαρμόζεται στην κεντρική Μεσόγειο πιο ριζοσπαστικά. Αφού, σε μια πρώτη φάση, άφηναν τα γεμάτα με κόσμο πλοία να βολοδέρνουν στη θάλασσα απαγορεύοντάς τους να δέσουν σε λιμάνια, τώρα έχει μπει σε εφαρμογή η δεύτερη φάση: το “δέσιμο” των ίδιων των πλοίων ώστε να μην μπορούν να μαζεύουν ναυαγούς πρόσφυγες.

Τρία πλοία (το Lifeline, το Sea Watch και το SOS Mediterranee) κρατούνται στο λιμάνι της Μάλτας, και άλλο ένα (το Aquarious) στη Μασσαλία: αφού, πρώτα, τα ευρωπαϊκά κράτη τους αφαίρεσαν τις «άδειες κυκλοφορίας», τώρα τα «έδεσαν» κατηγορώντας τους καπετάνιους τους ότι συνεχίζουν τις διασώσεις «παράνομα»…

Έτσι καθαρίζει η Μεσόγειος απ’ τις πολιτικές (δηλαδή όχι αστυνομικές ή/και στρατιωτικές) μαρτυρίες, και παραδίδεται στους αρμόδιους. Για την «διαχείριση των ροών»…

Μεταξύ άλλων; Και στην λιμενική αστυνομία και το πολεμικό ναυτικό της αιγυπτιακής χούντας…

12/2/2017. …Όποιοι παίζουν παιχνίδια για Ευρωζώνη δύο ταχυτήτων, για διασπάσεις και διαιρέσεις παίζουν με τη φωτιά και είμαι βέβαιος ότι η ίδια τους η κυβέρνηση δεν θα αφήσει τους πυρομανείς να παίζουν με τα σπίρτα στην αποθήκη με τα πυρομαχικά… Αυτά τα σοφά δήλωσε ο έλληνας πρωθυπουργός, απευθυνόμενος (υποτίθεται) στην τρισκατάρατη γερμανίδα πρωθυπουργό. Ο “πυρομανής” είναι, κατά την γνώμη του, ο τρισκατάρατος υπ.οικ. του Βερολίνου.
Ένα που θα έπρεπε να έχει μάθει η εξοχότατη ελληνική πολιτική βιτρίνα στα 2 χρόνια της καριέρας θα ήταν να κρατάει το στόμα της κλειστό – το λέμε όσο πιο κομψά γίνεται. Τουλάχιστον αυτό. Τα “άπαντα” του κυρ Αλέξη, με τον ασύστολο βερμπαλισμό και την ανεξέλεγκτη έπαρση, τον έχουν κάνει ρεζίλι, και όχι μόνο εντός συνόρων. Επειδή δεν έχουμε καμία σχέση, μπορούμε να το πούμε: η “κρατική διπλωματία” δεν γίνεται με κουλτούρα φοιτητικού αμφιθεάτρου! Εκτός αν ο εξοχότατος ανήκει στη “σχολή Μπερλουσκόνι / Τραμπ”…
Έτσι, για την ιστορία λοιπόν. Πρώτον: τις δηλώσεις περί πολλών ταχυτήτων τις έκαναν η Μέρκελ, ο Ολάντ, η ιταλική πολιτική σκηνή, και τις υποστήριξαν οι πολιτικές βιτρίνες τουλάχιστον άλλων τριών κρατών / μελών της ευρωζώνης. Αμέσως μετά την άτυπη σύνοδο της Μάλτας, στην οποία συμμετείχε και ο εξοχότατος. Αν δεν τον βοηθούν τα αγγλικά του να καταλαβαίνει τι λέγεται και από ποιους, ας έχει μόνιμα δίπλα του μεταφραστές. Κι αν δεν καταλαβαίνει τι σημασία έχουν αυτά που λέγονται, ας παρατήσει την δουλειά. Δεν είναι ντροπή να το παραδεχθεί. Δεν κάνει για το πόστο. Έχει αποτύχει παταγωδώς σε όσα έχει πει, έχει απειλήσει, έχει υποσχεθεί, έχει υπονοήσει. Για ένα ήταν και είναι μόνο ικανός: για το “ατύχημα” που περιμένει μεγάλο μέρος των ντόπιων αφεντικών.
Δεύτερο, αν νομίζει ότι εκπροσωπεί έναν κρατικο/καπιταλιστικό σχηματισμό που μπορεί, ακόμα, να δίνει συμβουλές ή να έχει απαιτήσεις από οποιονδήποτε “εταίρο” του, τότε μέσα στην τύφλα του είναι ανίκανος ακόμα και να ανάψει ένα σπίρτο.

7/2/2017 …Ο πυρήνας των χωρών που κινήθηκε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα προς την κοινή άμυνα – δηλαδή ιταλία, γαλλία, γερμανία και ισπανία – πρέπει να επεξεργαστεί ενισχυμένες συνεργασίες, οι οποίες να προάγουν ακόμη περισσότερο τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί. Η περαιτέρω επένδυση των χωρών αυτών προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση, θα παρακινήσει θετικά και τις υπόλοιπες…
Αυτά είπε, μεταξύ άλλων, σε συνέντευξή της στην Il Messaggero προχτές (Κυριακή) η ιταλίδα υπ.αμ. Ρομπέρτα Πινότι. Μια μέρα νωρίτερα, ο συνάδελφός της Σάντρο Γκότζι (υπουργός αρμόδιος για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις) είχε δηλώσει στον απόηχο της συνόδου της ε.ε. στη μάλτα και των δηλώσεων της Μέρκελ:
… Είναι πολύ θετικό που η γερμανία καγκελάριος υιοθέτησε θέσεις που έχουν επεξεργαστεί η ιταλία και άλλα κράτη-μέλη… είναι απατηλό να πιστεύει κανείς ότι σε μια ένωση με 27 κράτη μπορούν να προχωρήσουν όλοι μαζί με την ίδια ταχύτητα και με κοινούς στόχους και πολιτική… Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει μόνο να επιτραπούν εξαιρέσεις σε όσους δεν είναι έτοιμοι να κάνουν βήματα ολοκλήρωσης, αλλά και να διευκολυνθούν όσοι είναι έτοιμοι να προχωρήσουν ταχύτερα…
Χάρη σ’ αυτές τις δύο ιταλικής διατύπωσης απόψεις μπορούμε ίσως να έχουμε προκαταβολικά μια χοντρική ιδέα για το τι κυοφορείται σαν μέλλον της ε.ε. σε συγκεκριμένες πρωτεύουσες· και ένα γενικό περίγραμμα για το τι θα μπορούσε να είναι η επερχόμενη «διακήρυξη» της 25ης Μάρτη.

6/2/2017. Η δήλωση της Μέρκελ (σε δημοσιογράφους) μετά την σύνοδο των 27 + 1 (ο 1 μόνος του είναι το υπ’ ατμόν Λονδίνο) της ε.ε. στη Μάλτα ότι …Μάθαμε απ’ την ιστορία των τελευταίων ετών ότι μπορεί κάλιστα να υπάρξει μια ευρωπαϊκή ένωση διαφορετικών ταχυτήτων, όπου δεν θα συμμετέχουν όλοι κάθε φορά σε όλα τα βήματα της ολοκλήρωσης… δεν έτυχε ιδιαίτερης προσοχής στα μέρη μας. Λογικό. Τα φλέγοντα ελληνικά θέματα δεν μπορούν να υποστούν την ταπείνωση του χαρακτηρισμού “βήματα”. Ικανοποιούνται μόνο με τους όρους “κουτσό”, “κρυφτό”, “τυφλόμυγα” – ίσως και “μακρυά γαϊδούρα”.
Κατ’ αρχήν η διατύπωση της γερμανίδας πρωθ. μοιάζει να παραπέμπει σε κάτι ήδη πραγματοποιημένο, αν και από θεσμική άποψη υπάρχουν μόνο δύο ταχύτητες: η ε.ε. και η ευρωζώνη. Αν λάβει όμως κανείς υπ’ όψη του τόσο το “πλαίσιο αναφοράς” των συγκεκριμένων δηλώσεων, όσο την ιστορική συγκυρία και την δυναμική του παγκόσμιου ενδο-καπιταλιστικού ανταγωνισμού, αυτά που είπε η Μέρκελ αφορούν όχι την αποτίμηση του παρελθόντος αλλά τον σχεδιασμό του μέλλοντος της ευρωπαϊκής ένωσης. Δεν το έκρυψε: …θα υπάρχει μια διακήρυξη στη Ρώμη επ’ αυτού συμπλήρωσε.
Στη Ρώμη, τον Μάρτη, πρόκειται να γιορταστούν τα 60 χρόνια απ’ την υπογραφή των δύο διεθνών “Συνθηκών της Ρώμης” (συνθήκη για την ίδρυση της ευρωπαϊκής οικονομικής κοινότητας / εοκ, και συνθήκη για την ίδρυση της ευρωπαϊκής κοινότητας ατομικής ενέργειας). Είναι οι γενέθλιες πράξεις της ευρωπαϊκής ένωσης. Που μετά από 60 χρόνια διαδρομής (60 χρόνια προφητειών, επίσης, ότι θα διαλυθεί…) καλείται τώρα να κάνει (ή να επιχειρήσει) ένα ακόμα αποφασιστικό βήμα εμπρός. Τα σκυλιά γαυγίζουν αλλά το καραβάνι προχωρά που θα έλεγε και ο καϋμένος ο έλληνας πρωθυπουργός; Θα δείξει.

Στις 25 Μάρτη του 2017 λοιπόν, ενώ οι έλληνες θα γιορτάζουν την επανάσταση του 1821, την αναγγελία της “αμώμου συλλήψεως”, και αρκετοί αναμεσά τους θα νοσταλγούν την δραχμούλα (όλα αυτά στραμμένα στο μέλλον, ε;) στη Ρώμη αναμένεται (χωρίς τη συμμετοχή του Λονδίνου…) μια διακήρυξη των “πολλών ταχυτήτων” για την συμμετοχή των κρατών / μελών της ε.ε. στα “επόμενα βήματα της ολοκλήρωσης”. Είμαστε περίεργοι να καταλάβουμε ποιες θα είναι οι επιπλέον ταχύτητες απ’ τις δύο που υπάρχουν τώρα· και ποια θα είναι τα επόμενα βήματα. Κι αν θα υπονοείται η δυνατότητα έκπτωσης απ’ την ως τώρα “πάνω ταχύτητα” (ευρωζώνη) στην “κάτω” (ε.ε.) Με κάποιο είδος απότομου φρεναρίσματος…

6/2/2017. Τις δύο ευρωπαϊκές συνθήκες υπέγραψαν το 1957 έξι κράτη. Το μεγάλο δουκάτο του λουξεμβούργου (χωρίς σχόλια…), η ολλανδία, το βέλγιο, η ιταλία, η γαλλία και η δυτική (τότε) γερμανία. Το μεγάλο δουκάτο, η ολλανδία και το βέλγιο εξέδωσαν ήδη, απ’ την περασμένη Παρασκευή, μια ανακοίνωση υποστηρίξης των “διαφορετικών ταχυτήτων” στην ε.ε. Στο Άμστερνταμ έχουν εκλογές στις 15 Μάρτη, αλλά το πιθανότερο είναι (αν δεν σχηματιστεί αμέσως κυβέρνηση) η ολλανδία να πάει στη Ρώμη με κάποιον “υπηρεσιακό” πρωθυπουργό, που δεν θα είναι φασίστας. Στο Παρίσι έχουν (προεδρικές) εκλογές σε δύο γύρους, στις 23 Απρίλη και στις 7 Μάη. Υποθέτουμε ότι στις 25 Μάρτη θα έχει ξεκαθαρίσει αυτό που ήδη από τώρα είναι το σχεδόν βέβαιο: ότι ο σοσιαλφιλελεύθερος και ευρωπαϊστής Μακρόν θα είναι ο επόμενος πρόεδρος της γαλλίας – και όχι οι φασίστες. (Φυσικά το Παρίσι θα αντιπροσωπεύσει στη Ρώμη ο απερχόμενος Ολάντ).
Η διακήρυξη της Ρώμης / 2017 θα είναι, ωστόσο, μια στιγμή μόνο των διεργασιών που είμαστε σίγουροι πως όχι απλά έχουν δρομολογηθεί από καιρό μακρυά απ’ την φανφαρόνικη δημοσιότητα, αλλά έχουν εντατικοποιηθεί μετά την εκλογική νίκη των συντηρητικών στις ηπα και τις επιθέσεις και απειλές του ψόφιου κουναβιού και του επιτελείου του. Εννοείται ότι αυτές οι διεργασίες δεν είναι αστραπιαίες. Στα 60 χρόνια της ύπαρξης και της επέκτασης της ε.ε. αποδεικνύονται ωστόσο μεσοπρόθεσμα αποτελεσματικές για τα δυναμικότερα τμήματα του ευρωπαϊκού κεφάλαιου.
Τι ουσιαστικό θα έχει να συμβάλει το κράτος / μέλος της ευρωζώνης που λέγεται «ελλάδα» σ’ αυτήν την ζόρικη ιστορική περίοδο; Τίποτα. Μόνο τα προβλήματά του, που δεν μπορεί να τα λύσει, την καθήλωσή του στον 19ο αιώνα· κι όλο κλαίγοναι και βρίζουν οι μικροαστοί υποτελείς, όλο παραπονιούνται και ελεεινολογούν τους πάντες, όλο συμμαχούν με τα αφεντικά τους και μαζεύουν τα ψίχουλα που τους πετάνε, όλο απλώνουν το χέρι για δανεικά, κι όλο κοκορεύονται για «έπαλξη» και «φύλακας των συνόρων» (γεωπολιτική πρόσοδος λέγεται η «ελληνική ψυχή»)…
Ποιων συνόρων άραγε; Αυτών που μετακινούνται διαρκώς;

(φωτογραφία: Σα να «βγάζουν δάκτυλα» για το ποιος θα φύγει απ’ την παρέα… Και η έκφραση αυτού στα αριστερά δεν δείχνει «ευτυχώς την γλύτωσα»..)