Αντίσταση 1

Δευτέρα 30 Σεπτέμβρη (00.21) >> Έζησε για 35 χρόνια σα στρατιώτης. Πέθανε σα στρατιώτης. Όταν επιλέχτηκε απ’ το ισλαμικό συμβούλιο (αυτή είναι η πραγματική διοίκηση της Hezb’ Allah…) ως γενικός γραμματέας , το 1992, ήταν 32 χρονών (μετά την δολοφονία του προηγούμενου γ.γ. Abbas Mussawi απ’ την απαρτχάιντ αεροπορία…) ∙ μια υπενθύμιση, για όσους την χρειάζονται, ότι δίπλα και γύρω απ’ τον Nasrallah υπάρχουν ήδη 35άρηδες, 40ρηδες, 45ρηδες και 50ρηδες καλά εκπαιδευμένοι για τις ευθύνες της θέσης.

Τον Φεβρουάριο του 1992, ο Mussawi, ως τότε γενικός γραμματέας της Hezbollah, δολοφονήθηκε μαζί με την γυναίκα του και το παιδί του με μια ισραηλινή αεροπορική επιδρομή. Μιλώντας στην κηδεία του ο Nasrallah είπε: «Θα συνεχίσουμε αυτόν τον δρόμο… ακόμα κι αν μαρτυρήσουμε όλοι μας, και τα σπίτια μας γκρεμιστούν πάνω μας, δεν θα εγκαταλείψουμε την επιλογή της ισλαμικής αντίστασης»

Όταν σε μια κοινωνία και, κυρίως, σε μια πολιτικοστρατιωτική δομή, δεν υπάρχει το ρήμα «δολοφονήθηκε» αλλά, στη θέση του, υπάρχει το ρήμα «μαρτύρησε», τι νομίζετε ότι συμβαίνει; Δεν κάνουν καριέρα σ’ αυτές τις οργανώσεις, όπως για παράδειγμα στους δυτικούς στρατούς. Ούτε περιμένουν ότι θα πεθάνουν στα βαθιά τους γεράματα, τριγυρισμένοι από παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα. Ξέρουν ότι θα δολοφονηθούν απ’ τους εχθρούς∙ αλλά αυτό το θεωρούν τιμή τους: πεθαίνουν για το καλό της κοινότητας, και η κοινότητα τους αναγνωρίζει ως μάρτυρές της.

Ο Hassan Nasrallah ήταν ένας απ’ αυτούς. Το ήξερε ότι το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς θέλει το κεφάλι του. Στην τελευταία του ομιλία είχε πετάξει ένα σύντομο υπονοούμενο: αν με δείτε την επόμενη φορά…  Φυσικά φυλαγόταν (όπως αποδείχθηκε όχι αποτελεσματικά). Αλλά αυτό ήταν, ας το πούμε έτσι, η προσωπική, ατομική προστασία του. Η συλλογική προστασία της στρατιωτικής δομής της Hezb’ Allah είναι οι διαδικασίες, εκείνο που δεν φαίνεται πίσω απ’ το «θα μαρτυρήσουμε»: θα πεθάνουμε αλλά δεν θα υπάρξουν κενά, οι αντικαταστάτες μας θα είναι έτοιμοι.

Το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς, όπως άλλωστε όλοι οι δυτικοί υποστηρικτές του, πάσχει μεταξύ άλλων από προσωπολατρεία. Παριστάνουν ότι αν δολοφονήσουν τον επικεφαλής θα καταρρεύσει όλη η δομή∙ αυτό είναι που πουλάνε στους υποτελείς τους, για να κρατάνε στη θέση τους τα δικά τους κεφάλια. Όμως όσους Nasrallah κι αν δολοφονήσουν, θα βρίσκονται σταθερά στο ίδιο σημείο: οι αντιστασιακές οργανώσεις, τα μέλη τους, τα στελέχη τους, η υποστήριξη σ’ αυτά, ξεπηδούν απ’ τις μαζικές κοινωνικές συνθήκες όπως η καταιγίδα και η πλημμύρα γεννιούνται απ’ την βαριά συννεφιά. Πράγμα που σημαίνει ότι ο εφιάλτης του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος είναι εκεί, μπροστά του, στα νότια του ποταμού Litani…

Να η προηγούμενη φορά που «νίκησαν» οι θεοναζί (στις φαντασιώσεις τους). Ήταν το 2006 όταν με καμάρι δήλωναν:

…Μεταδόθηκε αργότερα ότι η ισραηλινή αεροπορία μετά τα μεσάνυχτα της 13ης Ιούλη επιτέθηκε και κατέστρεψε 59 σταθερούς εκτοξευτές ρουκετών Fajr μεσαίου βεληνεκούς, στο νότιο λίβανο. Η «επιχείρηση Density» χρειάστηκε μόνο 34 λεπτά για να γίνει, αλλά ήταν το αποτέλεσμα 6 χρόνων συγκέντρωσης πληροφοριών και σχεδιασμού. Απ’ τις μισές ως τα 2/3 των ρουκετών μεσαίου βεληνεκούς της Hezbollah καταστράφηκαν εκτιμάει ο ισραηλινός στρατός. Σύμφωνα με τους ισραηλινούς δημοσιογράφους Amos Harel και Avi Issacharoff η επιχείρηση [αυτή] ήταν «η πιο εντυπωσιακή στρατιωτική ενέργεια του ισραήλ» και «καταστροφικό πλήγμα στην Hezbollah». Τις επόμενες ημέρες ή η αεροπορία επιτέθηκε επίσης και κατέστρεψε ένα μεγάλο μέρος των πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς Zelzal-2 της Hezbollah.

«Όλες οι ρουκέτες μεγάλου βεληνεκούς καταστράφηκαν» ο Halutz, αρχηγός του επιτελείου, δήλωσε στην ισραηλινή κευβέρνηση. «Νικήσαμε».

Ξέρουμε βέβαια ποιος νίκησε τελικά, πριν καν προλάβει να στεγνώσει το σάλιο στο στόμα του κάθε Halutz….Ξέρουμε επίσης τα ακριβά βίτσια και τα ακριβά ναρκωτικά που κάνουν θραύση στη θεοναζί, απαρτχάιντ κοινωνία∙ ας μην μιλήσουμε για τους αξιωματούχους της. Συνεπώς η χρήση ΑΙ («τεχνητής νοημοσύνης»…) αυτή το φορά, σίγουρα θα κάνει τη διαφορά… (!!!!!)

Αντίσταση 2

Δευτέρα 30 Σεπτέμβρη (00.18) >> Η αντίσταση είναι πάντα εκεί, σ’ αυτή τη λωρίδα / μεγαλύτερη ανοικτή φυλακή στον κόσμο, κάτω ή δίπλα απ’ τα ερείπια.

Το παρακάτω βίντεο «ανέβηκε» πριν μια βδομάδα, και η ενέδρα φέρεται να έγινε στις 23 Σεπτέμβρη. Προσέξτε το καλά:

Αν, μετά από έναν ολόκληρο χρόνο θανάτου και καταστροφής, το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς βρίσκεται σταθερά, ξανά και ξανά, μπροστά σε μια αντίσταση που δεν καταβάλλεται, τι άραγε το περιμένει στο νότιο λίβανο; Ακόμα και με πέτρες θα αντιμετωπίσουν τον στρατό του!

Τα μούτρα του αρχικαραβανά Herzi Halevy (αριστερά κάτω) και των αξιωματικών του ενώ «κουβεντιάζουν» περί της χερσαίας εισβολής πριν ελάχιστες μέρες κάτι δείχνει…

(Κάποιοι δυτικοί ή δυτικόφρονες σχολιάζουν πως τέτοιες δολοφονίες όπως αυτή του Nasrallah σκορπούν φόβο, απογοήτευση και σύγχυση στις γραμμές της αντίστασης. Μιλούν για τους εαυτούς τους – μπαίνοντας, θέλοντας και μη, στο πλευρό των κανίβαλων. Η δολοφονία του Soleimani δεν σκόρπισε κανένα φόβο, καμιά απογοήτευση και καμία σύγχυση στις γραμμές των ιρανών «φρουρών της επανάστασης»… Η δολοφονία του al-Muhandis δεν σκόρπισε κανένα φόβο, καμιά απογοήτευση και καμία σύγχυση στις γραμμές της ιρακινής αντίστασης…

Τα γεγονότα μιλούν…)

 

Αντίσταση 3

Δευτέρα 30 Σεπτέμβρη (00.15) >> Αξίζει να θυμόμαστε αυτό: (γράφει ο Ali Abunimah, εκτελεστικός διευθυντής του site The Electronic Intifada, πριν 3 μέρες, στις 28 Σεπτέμβρη) Σε σχεδόν κάθε ασύμμετρο πόλεμο, όταν η ισχυρότερη πλευρά – ο εισβολέας ή ο αποικιστής – ξεκινάει την επίθεσή του, συχνά φαίνεται να επιτυγχάνει γρήγορη και εντυπωσιακή νίκη.

Πράγματι, «σοκ και δέος» είναι το όνομα ενός δυτικού, ειδικά αμερικανικού, στρατιωτικού δόγματος, που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1990 και προβλήθηκε εμφατικά όταν οι ηπα εισέβαλαν στο ιράκ το 2003.

Ονομάζεται επίσης «γρήγορη κυριαρχία», και ο στόχος του είναι να αποθαρρύνει και να παραλύσει τον αντίπαλο με τη χρήση συντριπτικών και θεαματικών βίαιων ενεργειών. Σύμφωνα με τους ιδρυτές του δόγματος, επιδίωξη είναι «να υπερφορτωθεί τόσο η αντίληψη όσο και η κατανόηση των γεγονότων απ’ την μεριά του αντιπάλου, έτσι ώστε να είναι ανίκανος να αντισταθεί σε τακτικό και στρατηγικό επίπεδο».

Το έχουμε δει ξανά και ξανά τις τελευταίες δεκαετίες, και το βλέπουμε πάλι τώρα.

Μόλις εβδομάδες μετά την 11η Σεπτέμβρη του 2001, οι ηπα επιτέθηκαν στο αφγανιστάν ανατρέποντας γρήγορα την κυβέρνηση των ταλιμπάν, με το πρόσχημα ότι είχε δώσει καταφύγιο στον Οσάμα Μπιν Λάντεν. Η αμερικανική εμπιστοσύνη μετά από εκείνη την γρήγορη επιτυχία αναμφίβολα ώθησε την Ουάσιγκτον να προχωρήσει στο επόμενο στάδιό της: την εισβολή στο ιράκ τον Μάρτιο του 2003.

Με την κυβέρνηση του Σαντάμ Χουσεϊν να ανατρέπεται γρήγορα και τα αμερικανικά τανκς να καταλαμβάνουν την Βαγδάτη, ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους έδωσε την περιβόητη ομιλία «Mission Accomplished» την 1η Μάη του 2003 – λόγια που τον κυνηγούσαν συνέχεια καθώς οι ηπα βούλιαξαν σ’ έναν πόλεμο φθοράς με την αντίσταση τόσο στο αφγανιστάν όσο και στο ιράκ.

Αυτές οι γρήγορες νίκες (ή τέτοιες φάνηκαν) πυροδότησαν πραγματικούς φόβους εκείνη την εποχή ότι ο αμερικανικός στρατός θα προχωρούσε προς την Δαμασκό και την Τεχεράνη, ή ίσως άλλα «rogue states» απ’ την αμερικανική λίστα στόχων. Ξέρουμε τώρα, απ’ τα λεγόμενα Afghanistan Papers, ότι οι πολεμοκάπηλοι στην Ουάσιγκτον ήξεραν από τότε ότι έχουν χάσει τον πόλεμο, αλλά έλεγαν ψέματα επί σχεδόν δύο δεκαετίες στο αμερικανικό κοινό ότι κερδίζουν.

Κι όταν ήρθε η αποχώρηση των αμερικάνων απ’ το αφγανιστάν τον Αύγουστο του 2021, η ταπεινωτική αποχώρηση απ’ το αεροδρόμιο της Καμπούλ συγκρίθηκε από πολλούς με τις χαοτικές σκηνές των ηττημένων αμερικάνων να φεύγουν με ελικόπτερα απ’ την ταράτσα της πρεσβείας των ηπα στη Σαϊγκόν του Βιετνάμ.

Κι όσον αφορά το ισραήλ, αυτό το μοτίβο είναι γνωστό. Όταν ο ισραηλινός στρατός εισέβαλε στο λίβανο το 1982 – μια επίθεση που ονομάστηκε «επιχείρηση ειρήνη για την Γαλιλαία» – οι δυνάμεις του αναπτύχθηκαν γρήγορα στη βόρεια Βηρυτό, πολιορκώντας και καταλαμβάνοντας μια αραβική πρωτεύουσα για πρώτη φορά στην ιστορία του εποικιστικού, σιωνιστικού κράτους. Το ισραήλ δολοφόνησε δεκάδες χιλιάδες λιβανέζους και παλαιστίνιους αμάχους και κατάφερε να διώξει απ’ το λίβανο την «οργάνωση για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης». Αλλά αυτό που απ’ την οπτική γωνία του ισραήλ ήταν επιτυχία, γρήγορα μετατράπηκε σε αποτυχία.

Κατά τη διάρκεια εκείνης της πολύχρονης κατοχής, η αντίσταση στο ισραήλ οξύνθηκε, ειδικά απ’ την Χεζμπαλλάχ που δεν υπήρχε καν την εποχή της ισραηλινής εισβολής. Η Χεζμπαλλάχ και άλλες αντιστασιακές οργανώσεις αφαίμαξαν τον ισραηλινό στρατό για δύο δεκαετίες μέσα απ’ έναν εξαντλητικό πόλεμο φθοράς, έως ότου το ισραήλ αναγκάστηκε να αποσυρθεί ηττημένο απ’ το λίβανο τον Μάη του 2000…

Η ιδεο-συναισθηματική μας αλλοτρίωση μας οδηγεί να «περιμένουμε» γρήγορα και εντυπωσιακά αποτελέσματα απ’ την αντιστασιακή δράση, αν είναι δυνατόν την άλλη βδομάδα – από απόσταση ασφαλείας φυσικά! Είμαστε ανυπόφορα πρωτοκοσμικοί αν τέτοια είναι που «περιμένουμε». Καμία αντιαποικιακή, αντιιμπεριαλιστική, απελευθερωτική οργάνωση δεν νίκησε σε βδομάδες ή μήνες, πουθενά στον πλανήτη∙ κανένας απελευθερωτικός αγώνας δεν ήταν χωρίς ποτάμια αίματος. Ο αντιαποικιακός, απελευθερωτικός αγώνας των αλγερίνων (του FLN) κατά του γαλλικού αποικιοκρατικού εποικισμού κράτησε αδιάλειπτα 7,5 ολόκληρα χρόνια, από το 1954 ως το 1962, και άφησε πίσω του τουλάχιστον 1 εκατομμύριο νεκρούς, κυρίως άμαχους, απ’ την σαδιστική κατοχική, φονική δράση του στρατού του Παρισιού. (Να θυμίσουμε ότι ο Λεπέν πατήρ ήταν αλεξιπτωτιστής εκείνου του κατοχικού στρατού…). Κι ας συνυπολογίσει κάποιος ότι η κατοχή της αλγερίας ήταν σημαντική για τον γαλλικό ιμπεριαλισμό, αλλά ΔΕΝ ήταν στρατηγικής σημασίας για το σύνολο των δυτικών, όπως είναι η κατοχή της Παλαιστίνης.

Ένας μόνο χρόνος «απολογισμού» της σφαγής στη Γάζα δείχνει την αποτυχία / ήττα όλων των δηλωμένων στόχων του κατοχικού, θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος∙ βουτηγμένη στο αίμα, όμως θα έρθει η ώρα-της-πληρωμής. Εν τω μεταξύ είναι η πρώτη φορά στην ιστορία αυτού του καθεστώτος που είναι υποχρεωμένο να προσπαθεί να ανακαταλάβει εδάφη που θεωρούσε δικά του∙ και απ’ ότι φαίνεται δεν έχουμε δει τίποτα ακόμα…

«Αποκλιμάκωση μέσω κλιμάκωσης»!!!

Δευτέρα 30 Σεπτέμβρη (00.12) >> Σε κανονικούς καιρούς θα ήταν αρκετή απόδειξη εξουσιαστικής παράνοιας. Αλλά δεν ζούμε σε κανονικούς καιρούς διανοητικά κατά κύριο λόγο. Συνεπώς είναι της μόδας να συνδέονται αντίθετοι όροι για να παράξουν κάτι που προκαλεί αρκετή σύγχυση∙ τόση όση χρειάζονται τα αφεντικά για να βραχυκυκλώνουν το μυαλό των υπηκόων τους (παραδείγματα: εικονική-πραγματικότητα ή τεχνητή-νοημοσύνη…)

Η ορολογία είναι καινούργια έτσι ώστε να τυποποιηθούν οι αιμοβόρες ιμπεριαλιστικές, μιλιταριστικές πρακτικές δημιουργώντας την «προσμονή» ή την «αίσθηση» ότι κάτι-καλό-θα-πετύχουν. Το «αποκλιμάκωση-μέσω-κλιμάκωσης» υποτίθεται ότι σημαίνει: θα χοντρύνουμε όσο μπορούμε μια επίθεση, θα την χοντρύνουμε τόσο ώστε ο αντίπαλος να μην μπορεί (ή να φοβάται…) να απαντήσει ανάλογα, έτσι ώστε να αναγκαστεί να υποχωρήσει συνθηκολογώντας. Πρόκειται για το “σοκ και δέος” ή την “γρήγορη κυριαρχία” που μνημόνευσε πριν ο Abunimah – με καινούργιο όνομα, αμερικανιά.

Θα πρέπει να σκεφτείτε: μα πότε ήταν διαφορετική η μιλιταριστική «λογική»; Όταν οι ηπα έριχναν ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα ή στο Ναγκασάκι τι έκαναν; Αυτό – αλλά δεν είχαν σκεφτεί την ορολογία, και ότι μπορούν να προπαγανδίσουν (και να νομιμοποιήσουν) την σφαγή ως «κλιμάκωση με σκοπό την αποκλιμάκωση»….

Το θέμα είναι ότι αυτή η τακτική έχει εμφανιστεί ταυτόχρονα και στο κύρια πεδία μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου, και στο ουκρανικό και στο μεσανατολικό. Και προωθείται απ’ την ίδια μεριά: τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς και τους τοπικούς εντολοδόχους τους.

Στο ουκρανικό πεδίο μάχης στο Λονδίνο (μέσω του τοξικού κλόουν) θέλουν την συγκατάθεση και, κυρίως, την πρακτική συμμετοχή του αμερικανικού στρατού / κράτους / παρακράτους ώστε να «κτυπήσουν βαθιά μέσα στη ρωσία» (όποιους στόχους γουστάρουν…) για να αναγκάσουν την ανεγκέφαλη αλεπού (: Putin…), και τα λοιπά και τα λοιπά. Ως τώρα το αμερικανικό πεντάγωνο αρνείται αυτή τη συμμετοχή, ίσως επειδή λαμβάνει σοβαρά υπόψη του το είδος των όπλων (πυρηνικών και μη) που μπορεί να χρησιμοποιήσει η Μόσχα ως την δική της «κλιμάκωση για την αποκλιμάκωση»∙ και κυρίως το πλήθος των στόχων που υπάρχουν στη διάθεσή της εκτός αμερικανικής επικράτειας.

Στο μεσανατολικό πεδίο μάχης το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς κάνει ακριβώς το ίδιο.


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Η φάρσα της «διεθνούς νομιμότητας»

Δευτέρα 30 Σεπτέμβρη (00.09) >> Κανονικά κάτι θα έπρεπε να σας (μας) λείπει απ’ το πεδίο του θανάτου στην Παλαιστίνη / λίβανο: οι (θρυλικοί) κυανόκρανοι! Οι κυανόκρανοι (απ’ το γαλάζιο χρώμα του κράνους τους) είναι μεν (διεθνές) στρατιωτικό σώμα, με κάποια όπλα και την δυνατότητα να ζητήσουν την βοήθεια των «κρατών μελών» του οηε αν κινδυνεύουν, αλλά είναι (ήταν κατασκευαστικά) ένα ειρηνευτικό στρατιωτικό σώμα… Αποστολή του, ρόλος του, είναι να προστατεύει τους αμάχους στη διάρκεια πολεμικών συρράξεων. Εντολέας του, το διακρατικό σώμα που αποφασίζει ότι οι Χ ή οι Ψ άμαχοι χρειάζονται (διεθνή) προστασία, είναι το περιβόητο «συμβούλιο ασφαλείας του οηε», με τα 5 μόνιμα και τα 15 εναλλασσόμενα μέλη του (από του χρόνου θα έχει και το ελλαδιστάν μια καρέκλα σ’ αυτήν την 15άδα, για 6 ή 12 μήνες – δεν το έχουμε ψάξει…). Για να γίνει “αποστολή κυανοκράνων χρειάζεται βέβαια η ομοφωνία των 5 μόνιμων…

Στη διάρκεια της εκκαθάρισης των βόσνιων μουσουλμάνων απ’ τους σερβοναζί, στο πρώτο μισό των ‘90ς, οι κυανόκρανοι ανέλαβαν το καθήκον να προστατέψουν τους άμαχους βόσνιους… Στο Sarajevo, στους περιβόητους «θύλακες προσφύγων» όπως η Σρεμπρένιτσα… Δεν τους προστάτεψαν, έκαναν το αντίθετο: επέτρεψαν τις σφαγές. Ίσως, λοιπόν, το 1995 θα πρέπει να θεωρηθεί το επίσημο τέλος των κυανόκρανων και, μαζί, το ουσιαστικό τέλος του οηε… (Παρ’ όλα αυτά σε διάφορα σημεία του πλανήτη, κυρίως στην αφρική, εξακολουθούν να υπάρχουν κάποιοι κυανόκρανοι, από διάφορα κράτη. Ειδικά οι πρωτοκοσμικοί κυανόκρανοι, σε τέτοιες περιπτώσεις, έχουν αξιοσημείωτες επιδόσεις σε σωματεμπορία, βιασμούς, λαθρεμπόρια κλπ – πράγμα που δείχνει την χειροπιαστή και με το αζημίωτο έννοια της «προστασίας» την σήμερον ημέρα…)

Απ’ την στενή και περιθωριακή μεριά μας είναι αναμενόμενο ότι τέτοιοι διεθνείς θεσμοί μας αφήνουν παγερά αδιάφορους. Λογικό. Ωστόσο εδώ και περίπου έναν αιώνα οι θεσμίσεις εκείνου που ονομάζεται «διεθνής νομιμότητα» και αφορά τους συγκεκριμένους ανά περίοδο ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνιστικούς και συσχετισμούς δύναμης, είναι ένας ενδιαφέρων δείκτης αυτών ακριβώς των ανταγωνισμών και συσχετισμών. Ο οηε, το δικαστήριο ICJ στη Χάγη, οι κυανόκρανοι, το «συμβούλιο ασφαλείας», η γενική συνέλευση και οι ψηφοφορίες, αποτελούν τυπικά τις θεσμίσεις κάποιων ισορροπιών μεταξύ των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών και συσχετισμών μετά το τέλος του Β παγκόσμιου. Ένα είδος «διεθνούς καπιταλιστικού, διακρατικού συντάγματος», αν μπορούμε να το πούμε έτσι.

Αν λοιπόν αυτό που συμβαίνει μ’ αυτές τις θεσμίσεις τον τελευταίο χρόνο (για «πολτούς από ωραία λόγια» μίλησε ένας φίλος της Hezb’ Allah – και δεν είχε άδικο), το γεγονός δηλαδή ότι «η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί και καταδικάζει» μέρα με την ημέρα και ώρα με την ώρα την πιο άγρια μαζική δημόσια σφαγή αμάχων στην Παλαιστίνη και τώρα στο λίβανο χωρίς να μπορεί και να θέλει, είτε ως κράτος κράτος είτε σα σύνολο, να τους προστατέψει, (αν λοιπόν αυτό) σημαίνει την μεγάλη επιτάχυνση της κατάρρευσης αυτού του «διεθνούς, καπιταλιστικού, διακρατικού συντάγματος», τότε ΑΥΤΟ θα μπορούσε να μας ενδιαφέρει και να μας αφορά. Διότι δείχνει κάτι αδιαμφισβήτητο, και έχει συμβεί άλλη μια φορά στον 20ο αιώνα:


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Νότια κύπρος

Δευτέρα 30 Σεπτέμβρη (00.06) >> Τρίβεται η Λευκωσία (και μαζί της ο «πλανητικός ελληνισμός»); Το ότι ο Nasrallah δολοφονήθηκε δεν σημαίνει ότι έπαψε να ισχύει η προειδοποίησή του! (Δεν ήταν “προσωπικό” θέμα!) Ξεχάστηκε;

Η Ουάσιγκτον (και το Λονδίνο) στέλνουν στρατό στις αγγλικές βάσεις στη νότια κύπρο. Τις μονές μέρες οι αρμόδιοι στρατο-δημαγωγοί δικαιολογούν την αποστολή «μήπως χρειαστεί εκκένωση των αμερικάνων πολιτών» απ’ τον λίβανο (όχι απ’ την απαρτχάιντ επικράτεια;)

Γλυκούτσικο ακούγεται. Αλλά ως και χτες το αεροδρόμιο της Βηρυτού ήταν ανοικτό, και με πτήσεις – τι χρειάζονται οι δυτικές αρβύλες σ’ όποιον δυτικό θέλει να φύγει;

Τις ζυγές μέρες όμως, και πιο επίσημα, η εξήγηση είναι άλλη:

… “Διέταξα τον υπ.αμ. Austin να αυξήσει τις δυνάμεις των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή για να αποτρέψει την επιθετικότητα του ιραν και των proxies του και να μειώσει τον κίνδυνο ένός ευρύτερου περιφερειακού πολέμου” είπε ο Biden

Με άλλα λόγια «στέλνουμε να τον στρατό μας για να φυλάξει την ειρήνη» (όπως άλλωστε κάνει πάντα ο us army εδώ και αιώνες…). Ή «κλιμάκωση για χάρη της αποκλιμάκωσης»;

Οι πολιτικές βιτρίνες στη Λευκωσία διαχρονικά έχουν κάνει ό,τι καλύτερο μπορούν για να μείνουν οι βάσεις της αυτού μεγαλειότητας στη θέση τους. (Και διάφορες αντίστοιχες στο ελλαδιστάν επίσης… Θα τα πούμε με άλλη ευκαιρία…) Και μάλιστα ως καθαρά αγγλικό έδαφος, έξω και πέρα από κάθε αρμοδιότητά τους.

Τα έχουν καταφέρει. Δεν είναι λοιπόν το είδος των «αθώων» που παριστάνουν. Ειδικά αν ισχύει ότι τα απαρτχάιντ αεροπλάνα χρησιμοποιούν αεροδρόμιο (ποιο;) στο νησί μετά τις ζημιές που προκάλεσε η επίθεση της Hezb’ Allah στη μεγάλη αεροπορική βάση Ramat David, στις 22 Σεπτέμβρη.

Ίσως πρέπει να αρχίσουν να προσεύχονται κάποιοι, κι ας είναι και στα ελληνικά… Ίσως…

Παλαιστίνη, μέση Ανατολή

Δευτέρα 23 Σεπτέμβρη (2.18) >> Η επίθεση του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος με τα παγιδευμένα μπήπερ και ασυρμάτους, ήταν αναμφίβολα μια τεχνο-πολεμική επιτυχία. Ωστόσο ο πόλεμος δεν είναι «η συνέχεια της τεχνολογίας με άλλα μέσα»! Είναι «η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα». Η τεχνολογία είναι υποστηρικτική, μπορεί να είναι ακόμα και καθοριστική στην έκβαση μιας μάχης (μπορεί επίσης να αποδειχθεί ανεπαρκής…), αλλά ΔΕΝ είναι η τεχνολογία που προσδιορίζει τους στόχους, τους σκοπούς ενός πολέμου∙ και, μ’ αυτή την έννοια, εκείνο που λέγεται στρατηγική. Απ’ αυτήν την άποψη η ανατίναξη μερικών χιλιάδων μέσων επικοινωνίας στο Λίβανο μπορεί να αποδειχθεί ακόμα και αποτυχία!

Πριν συνεχίσουμε πρέπει να παραθέσουμε / θυμίσουμε την ακολουθία ορισμένων γεγονότων. Κυρίως επειδή συχνά ξεχνιούνται, ως να μην έχουν κάποια σημασία…

Στις 27 Ιούλη 2024, ένας πύραυλος (;) σκάει σε γηπεδάκι στην περιοχή Majdan Shams στα υψώματα του Golan. Δώδεκα ανήλικοι της κοινότητας των σύρων σιιτών (δρούζων) που ζουν στην κατεχόμενη περιοχή δολοφονούνται…

Στις 30 Ιούλη 2024, ισραηλινός πύραυλος δολοφονεί τον Fuad Shukr (“Hajj Mohsin”) στη Βηρυττό. Υποτίθεται πως είναι αντίποινα για το μακελειό στην Majdan Shams, το οποίο το μεν θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς απέδωσε στην Hezb’ Allah, η δε σιιτική οργάνωση αλλά και οι κάτοικοι της περιοχής σε προβοκάτσια (ή λάθος…) του καθεστώτος…

Στις 31 Ιούλη 2024, το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς δολοφονεί τον πολιτικό επικεφαλής της Hamas Ismail Haniyeh στην Τεχεράνη. Δεν επικαλείται «τιμωρία» για κάτι, απλά μπορούσε να το κάνει και το έκανε…

(Σ’ αυτό το χρονικό σημείο, στις 5 Αυγούστου 2024, κι ενώ οι πάντες διεθνώς – ειδικοί εντός ή εκτός εισαγωγικών, δημαγωγοί, κλπ – προβλέπουν πόλεμο μεταξύ Τελ Αβίβ και Τεχεράνης – γράψαμε το αντίθετο (κάτω απ’ τον τίτλο Παλαιστίνη, Μέση Ανατολή 1):

…Το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς δεν ήθελε το «κεφάλι του Haniyeh». Εκείνο που θέλει είναι αφενός οι προβοκάτσιες (που υποτίθεται επιδεικνύουν μια ισχύ που δεν έχει πια…) και αφετέρου ένας πόλεμος-όπως-τον-φαντάζεται… Όχι άμεσα κατά της Τεχεράνης (υποστηρίζουμε). Αλλά κατά της Χεζμπ’ Αλλάχ….

Εξηγήσαμε το γιατί…)

Στις 25 Αυγούστου 2024, η Hezb’ Allah απαντάει στην δολοφονία του Shukr, όπως άλλωστε είχε προαναγγείλει απ’ την ημέρα της δολοφονίας του. Μ’ έναν συνδυασμό φτηνών μέσων (ρουκετών και drones) καταφέρνει να διαπεράσει την αεράμυνα και να κτυπήσει την βάση της «μονάδας 8200» της κατασκοπείας του απαρτχάιντ στρατού – κεντρικής σημασίας. Το καθεστώς επιβάλει απόλυτη απαγόρευση μετάδοσης οποιασδήποτε πληροφορίας για το αποτέλεσμα αυτού του κτυπήματος: αυτό σημαίνει ότι κάτι πολύ σοβαρό (και άσχημο) έχει συμβεί με την «μονάδα 8200». Ανώνυμες ευρωπαϊκές «πηγές» κάνουν λόγο για 22 νεκρούς απαρτχάιντ πράκτορες και 74 τραυματίες απ’ την συγκεκριμένη επίθεση – πράγμα που εξηγεί την επιβεβλημένη καθολική λογοκρισία…

Στις 15 Σεπτέμβρη 2024, η υεμενίτικη Ansar Allah (Houthis) διαπερνάει την θεοναζί αεράμυνα μ’ έναν υπερηχητικό πύραυλο, που αφού διέτρεξε πάνω από 2.000 χιλιόμετρα κτύπησε στο Τελ Αβίβ… Δεν υπάρχουν νεκροί, μόνο ζημιές (τελικά σοβαρές) σ’ ένα εργοστάσιο….

Στις 17 και 18 Σεπτέμβρη 2024, λίγες χιλιάδες μπήπερ (και ασύρματοι) «σκάνε» σε μεγάλο μέρος του λιβάνου, σκοτώνοντας πάνω από 30 και τραυματίζοντας πάνω από 4.000 άτομα, σε μια θεαματική ενέργεια του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος…

Θα υπέθετε κάποιος


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Παλαιστίνη, Μέση Ανατολή

O Khamenei και το καινούργιο υπουργικό συμβούλιο στην πρώτη επίσημη συνάντησή τους, στις 27 Αυγούστου. Στα αριστερά του σκεπτικός, με το χέρι στο σαγόνι, ο Pazeshkian.

Δευτέρα 2 Σεπτέμβρη (00.21)>> «Μα τι έχει πάθει η Τεχεράνη και δεν έχει ισοπεδώσει ακόμα το Τελ Αβίβ;» Χμμμμ…

Είναι (μάλλον…) κοινό μυστικό ότι το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς, άσχετα απ’ το πόσο μετρημένη και ισορροπημένη θα είναι η απάντηση της Τεχεράνης στη δολοφονία του Haniyeh, έχει στο ρεπερτόριό του και επόμενη, νο 3 προβοκάτσια. Ακόμα χειρότερη απ’ την δεύτερη (την δολοφονία Haniyeh), που ήταν με την σειρά της χειρότερη απ’ την πρώτη (την επίθεση στην πρεσβεία στη Δαμασκό και την δολοφονία του Reza Zahedi και μερικών ακόμα αξιωματικών των «φρουρών της επανάστασης»). Κάποιοι φοβούνται ότι αυτή η νο 3 προβοκάτσια θα έχει σχέση με το al Aqsa… Ωστόσο με αυτόν τον τρόπο το σύνολο των μουσουλμανικών κοινωνιών του πλανήτη θα βρεθεί απέναντι στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς∙ και τα καθεστώτα που κρατούν φιλικές σχέσεις με το φασιστοΤελ Αβίβ (π.χ. μαρόκο, αίγυπτος ή ιορδανία) θα βρεθούν σε πολύ άσχημη θέση… (Κάτι άλλο θα βρεθεί λοιπόν…)

Όπως και νάχει η Τεχεράνη δεν χρειάζεται απλά να απαντήσει στη δολοφονία του Haniyeh. Χρειάζεται, μεσοπρόθεσμα,


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Παλαιστίνη, Μέση Ανατολή 2

Δευτέρα 26 Αυγούστου (1.22)>> Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν (μπορούμε να) ξέρουμε τα αποτελέσματα της χθεσινής από αέρα επίθεσης της Χεζμπ’ Αλλάχ (σαν απάντηση για την δολοφονία του Fouad Shokor) σε στρατιωτικούς στόχους του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος. Ούτε σε πιο βαθμό (και αν) η «προληπτική επίθεση» του Τελ Αβίβ (με 100 αεροπλάνα λέει!!! σε οικισμούς και κωμοπόλεις…) σε υποτιθέμενες θέσεις της Χεζμπ’ Αλλάχ μισή ώρα πριν περιόρισε την επίθεσή της. Υπάρχουν όμως ορισμένα στοιχεία ορατά δια γυμνού οφθαλμού, απ’ όσους φυσικά έχουν μάτια για να βλέπουν και να καταλαβαίνουν τι βλέπουν.

Το πρώτο δεδομένο, όχι ακριβώς καινούργιο αλλά δεδομένο που επιβεβαιώθηκε χθες, είναι ότι ούτε η Χεζμπ’ Αλλάχ ούτε κάποιος άλλος απ’ τον «άξονα της αντίστασης» αντιλαμβάνεται την υπεράσπιση της Παλαιστίνης ως έναν πόλεμο που θα έχει αίσιο τέλος με «μια κι έξω» (λίγο πολύ εντυπωσιακή) ενέργεια, οποιουδήποτε είδους. Η Χεζμπ’ Αλλάχ (όπως και όλες οι συνιστώσες αυτού του «άξονα») έχουν την συνείδηση ενός αγώνα που θα κρατήσει καιρό∙ και πάνω σ’ αυτήν την συνείδηση έχουν κτίσει τις τακτικές, τις στρατηγικές, τα μέσα, και τις ενέργειές τους. Το δυτικό κοινό (ακόμα κι εκείνο που εκδηλώνεται φιλικά προς τον αγώνα της Παλαιστίνης) έχει γαλουχηθεί (κινηματογραφικά κατά κύριο λόγο) να περιμένει κάποιο «μεγάλο μπάμ» που κρίνει την έκβαση λίγο πριν το «the end» των πολεμικών ταινιών∙ κι τέτοια είναι η φόρμα των δυτικών / νατοϊκών επιχειρήσεων του είδους «σοκ και δέος», το κυρίαρχο δόγμα του «να πως πολεμάμε εμείς οι ανώτεροι» δυτικοί (ως το 2022 – 2023 και την συντριπτική ήττα του δόγματος στην ουκρανία).

Αυτό το ένας αγώνας που θα κρατήσει καιρό έχει όνομα: λέγεται «πόλεμος φθοράς». Η Χεζμπ’ Αλλάχ κάνει (με επιτυχία ως τώρα) αυτό ακριβώς το είδος πολέμου, εδώ και δέκα μήνες∙ και η χθεσινή επίθεση δεν ήταν εξαίρεση αλλά μια καλά υπολογισμένη αναβάθμιση ενός σταθερού μοτίβου. Απ’ αυτήν την άποψη δεν επρόκειτο για εκδίκηση – αν κάτι τέτοιο περίμενε (και περιμένει) το φιλοθεάμον κοινό…

Το δεύτερο δεδομένο, κατ’ ευθείαν συνέπεια του πρώτου, είναι ότι


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Παλαιστίνη, Μέση Ανατολή: η στρατηγική της έντασης reloaded 1

Η γερμανίδα υπ.εξ., η αγαπημένη Annalena, αυτό το τέρας της καθεστωτικής πολιτικής που η παγκόσμια ιστορία θα θυμάται για αιώνες, αμέσως μετά την δολοφονία του Hanihyeh στην Τεχεράνη, κελάηδησε στο X: όχι, δεν δήλωσε την λύπη της, όχι δεν κατήγγειλε την δολοφονία (όλα αυτά τα τυπικά και διπλωματικά που ήταν του συρμού στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα…) αλλά … σ’ αυτήν την έντονη κατάσταση (in this tense situation – λες και έγινε κανάς σεισμός!) συμβούλεψε ειδικά το ιράν (especially iran…) να συγκρατηθεί… (Και να κάνει γαργάρες…)

Ω αγαπημένη ειρηνόφιλη, αυτοσυγκρατημένη, και ταυτόχρονα εμπόλεμη και large (κατά της Μόσχας…) Annalena: αν ποτέ δικαστείς, δεν θα είναι στη Νυρεμβέργη.

Δευτέρα 12 Αυγούστου (00.18)>> Κανείς δεν θέλει πόλεμο (!!!) Όλοι θέλουν ειρήνη (!!!) Κανείς δεν θέλει να πολεμήσει (!!!) Το λένε στην Ουάσιγκτον. Το λένε και στο Τελ Αβίβ. Το λένε στο Λονδίνο, το Παρίσι, το Βερολίνο… Κανείς δεν θέλει πόλεμο (!!!!) Αν τον κάνει, θα τον κάνει από ανάγκη: για να αμυνθεί, επειδή κάποιος τον απειλεί… Για «λόγους αυτοάμυνας», εν ανάγκη προληπτικής…

Αυτή είναι η κοινοτοπία πριν (και κατά την διάρκεια…) του 1ου παγκόσμιου… του 2ου παγκόσμιου…. του 3ου παγκόσμιου… Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αλλάξει: το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς αμύνεται! Οι δυτικοί σύμμαχοί του αμύνονται!!! Κανείς τους δεν θέλει πόλεμο… Κανείς δεν θέλει την «κλιμάκωση»… Απλά…

Απλά: αφού η κατοχή, το απαρτχάιντ, οι δολοφονίες, οι καταστροφές σπιτιών και χωραφιών, οι εξανδραποδισμοί έχουν νομιμοποιηθεί εδώ και δεκαετίες∙ αφού οι μαζικές δολοφονίες, οι καταστροφές, τα βασανιστήρια σε βάρος των Παλαιστίνιων, έχουν νομιμοποιηθεί εδώ και 10 μήνες (απ’ τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς που δεν έχουν πληρώσει ακόμα το τίμημα…), τα αφεντικά αυτών των ιμπεριαλισμών (με επικεφαλής αλλά όχι μοναδικό παράγοντα την Ουάσιγκτον) συγκεντρώνουν κάθε είδους όπλα στην ανατολική Μεσόγειο∙ τροφοδοτούν το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς με κάθε όπλο και πυρομαχικό που χρειάζεται∙ και φυσικά αυτά τα κάνουν επειδή «δεν θέλουν πόλεμο», «δεν θέλουν κλιμάκωση», «για την ειρήνη νοιάζονται»… Αλλά: «πρέπει να αμυνθούμε ρε μαλάκες!»

10 Αυγούστου 2024…

9 Αυγούστου 2024

Είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίο να μην δίνετε δεκάρα στις δηλώσεις, στις διακηρύξεις, στη δημαγωγία των δυτικών∙ αγνοείστε τα. Δείτε μόνο το τι κάνουν.


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.