Tag: κατασκευαστικές

Σάββατο 5 Αυγούστου. … Αν και παραβάσεις στο δίκαιο περί ανταγωνισμού εντοπίστηκαν από την έρευνα της επιτροπής ανταγωνισμού να έχουν γίνει σε διάφορους κύκλους έργων (1989 – 2000, 2001 – 2002, 2005 – 2012) πρόστιμα επιβλήθηκαν μόνο για την περίοδο 2005 – 2012, καθώς για τις προηγούμενες περιόδους η σχετική εξουσία της Αρχής έχει παραγραφεί. Έτσι, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ» οι παραβάσεις που διαπιστώθηκαν συνολικά ήταν 34, επιβλήθηκαν τελικά πρόστιμα για 11 εξ αυτών…

Αυτά γράφει μεταξύ άλλων σε χθεσινό της ρεπορτάζ η καθεστωτική «καθημερινή». Είναι οι όμορφοι και εξαιρετικά φτηνοί «τίτλοι τέλους στην απόδοση δικαιοσύνης» για το γεγονός ότι μεγάλες, μεσαίες και μικρές ντόπιες κατασκευαστικές (μαζί με κάποιους ευρωπαίους συνεταίρους τους) τίναξαν την μπάνκα του κόστους των δημόσιων έργων (τσεπώνοντας δισεκατομύρια…) δρώντας σαν καρτέλ, απ’ το 1989 και μετά. Κι εκείνο που κάνει αυτό το τέλος όμορφο, φτηνό και φιλικό, είναι ότι εκτός έρευνας (και, άρα, προστίμων) έμειναν, επειδή είχε «λήξει (λέει) η αρμοδιότητα» της επιτροπής ανταγωνισμού, τα θρυλικά ολυμπιακά έργα. Εκεί, δηλαδή, που έγιναν τα ωραιότερα οργιώδη πάρτυ – για τους αναξιοπαθούντες ντόπιους εργολάβους.

Μετά απ’ αυτά, ο άκτωρας θα πληρώσει (με διευκολύνσεις υποθέτουμε) σαν πρόστιμο σχεδόν 38,5 μύρια, η j&p αβαξ λίγο παραπάνω από 18 μύρια, η τερνα κι αυτή κάτι πάνω από 18,5 μύρια, η ιντρακατ (του γνωστού ιντρα-ομίλου) λίγο παραπάνω από 4,3 μύρια… Και θα είναι όλοι ευχαριστημένοι (μπορεί να βρουν και τρόπους να μην τα πληρώσουν…)

Αλλά δεν είναι μόνο το γεγονός ότι το ελληνικό κράτος κάνει την χάρη στα αφεντικά του ελληνικού κατασκευαστικού κεφάλαιου να γυρίσουν πίσω μόνο ένα ασήμαντο ποσοστό απ’ αυτά που έφαγαν. Είναι και κάτι ακόμα. Το ρεπορτάζ συνεχίζει σε άλλο σημείο:

… Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι λόγω της συμμετοχής τους στη διευθέτηση οφειλών [σ.σ.: η συμμετοχή τους στο να τους χαριστούν τα κέρατά τους απ’ τα πρόστιμα, δηλαδή] οι εταιρείες δεν τυγχάνουν μόνο του ευεργετήματος του μειωμένου προστίμου, αλλά αίρονται και οι ποινικές ευθύνες…

«Αίρονται οι ποινικές ευθύνες»! Τέσσερεις μαγικές λεξούλες. Τι σημαίνουν; Για να δουλεύει τόσα χρόνια το κόλπο της υπερκοστολόγησης των δημόσιων έργων έπαιζαν δωροδοκίες. Σε διάφορα επίπεδα της «δημόσιας διοίκησης» – είμαστε απόλυτα σίγουροι ως την κορυφή. Τους υπουργούς… Αλλά «αίρονται οι ποινικές ευθύνες». Κανένας δεν θα ψάξει πια ποιοί λαδώθηκαν, πόσο κλπ. Η υπόθεση μπήκε στο αρχείο, οριστικά…

Κι έζησαν κι αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα. Δεν είναι θαυμάσια η ελληνική δικαιοσύνη;

Έρμε κυρ Άκη! Αν δεν ήσουν τόσο επιδειξίας θα είχες βολευτεί κι εσύ με κάποια «άρση των ποινικών ευθυνών»….

(Το ότι αυτή η υπόθεση δεν έκανε ούτε το ένα εκατομυριοστό του ντόρου που έχει γίνει με τις δωροδοκίες της siemens, θα πρέπει να θεωρηθεί εντελώς συμπτωματικό. Αλλά και “εθνικά σωστό”…)

1/2/2017. Υπάρχει ένα άλλο καρτέλ, ιδιαίτερα διάσημο, που έχει κάτι προβληματάκια εσχάτως: το καρτέλ των κατασκευαστικών / εργολαβικών δημόσιων έργων. Περιλαμβάνει όλα τα μεγάλα ονόματα των αφεντικών του κλάδου, και πολλά μικρότερα.
Τι έκανε αυτό το καρτέλ με βάση επίσημα στοιχεία από το 1989 που συστάθηκε ως (τουλάχιστον) το 2016 που αποκαλύφθηκε, δηλαδή επί 27 χρόνια; Μοίραζε μεταξύ του τις δουλειές (και έχουν γίνει πάμπολλα “μεγάλα έργα” αυτά τα 27 χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των κατασκευών για τους ένδοξους ολυμπιακούς…) υπερκοστολογώντας τα συστηματικά – και πανεύκολα, εφόσον δεν υπήρχε κανένας ανταγωνισμός μεταξύ τους. Το ύψος αυτών των υπερκοστολογήσεων μας είναι άγνωστο. Αλλά όποιος μιλήσει για δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ (σε “σκληρό νόμισμα”) δεν θα κάνει λάθος. Πρόκειται για τεράστια ποσά που έφυγαν απ’ τον ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό και τα κονδύλια της καταραμένης ε.ε. που χρηματοδοτούσε συστηματικά και σε καλό ποσοστό όλα αυτά τα δημόσια έργα – και πήγαν στις τσέπες των βαρώνων των κατασκευών.
Το καρτέλ αυτό αποκαλύφθηκε – δεν έχουν σημασία οι λεπτομέρειες. Και πρέπει να πληρώσει. Πόσο; Κρατηθείτε: κάθε εταιρεία πρόστιμο έως 10% των κερδών της την προηγούμενη χρονιά. Αυτό λέει ο τυπικός νόμος: μετά από 27 (ή 127) χρόνια συστηματικής και (κυριολεκτικά) εγκληματικής καπιταλιστικής πρακτικής, μετά από 27 (ή 127) χρόνια άγριας συσσώρευσης, θα πληρώσουν πρόστιμα με βάση τα κέρδη τους την … τελευταία χρονιά (απ’ την στιγμή που θα τους επιβληθούν, μετά από συνεννόηση φυσικά, τα πρόστιμα). Είναι ένας νόμος κομμένος και ραμένος στα μέτρα των “εκτός νόμου” επιχειρηματικών πρακτικών. Όπως καταλαβαίνει ο καθένας “μεγάλη καρδιά”. Καμία σχέση με το τι είναι πατριωτικό να ζητάει κανείς για το “κατοχικό δάνειο”. Εκεί οι τόκοι υπολογίζονται μέχρι τελευταίο σέντς. Όμως άλλο πράγμα οι ξένοι και άλλο πράγμα οι “δικοί μας” (καταχραστές…).

Αλλά κι αυτό ακόμα είναι … πολύ. Σύμφωνα με λεπτομερές ρεπορτάζ της εφ. “ναυτεμπορική” (30/1/17) το συνολικό πρόστιμο που “σκέφτεται” να επιβάλει η ντόπια “επιτροπή ανταγωνισμού” είναι … 80 εκατομύρια ευρώ: … Το μεγαλύτερο μέρος από το ποσό αυτό (πολύ κοντά στο μισό) καλείται να το πληρώσει η Ελλάκτωρ (οίκος Μπόμπολα), ενώ το δεύτερο μεγαλύτερο πρόστιμο καταλογίζεται στην J&P Άβαξ (Παρασκευαΐδης, Ιωάννου)…. Σημαντικού ύψους είναι το πρόστιμο το οποίο συζητείται για την ΓΕΚ Τέρνα (Καμπάς, Περιστέρης), και αναλογικά με το μέγεθός της και για την Ιντρακάτ (Κόκκαλης)…. Ωστόσο, το όλο θέμα είναι εξαιρετικά σύνθετο…
Που βρίσκεται η «συνθετότητα του όλου θέματος»; Σε τρία ζητήματα. Πρώτον, οι εταιρείες θέλουν να πληρώσουν ακόμα λιγότερα. Και επ’ αυτού η τακτική τους είναι απλή: αρκεί να τρενάρει η τελική απόφαση (για το ύψος των προστίμων) και να εκδοθεί το 2018 – ή και το 2019! (Εύκολο φαίνεται αυτό στα μέρη μας…) Επειδή τους επόμενους μήνες τελειώνουν και τα τελευταία «μεγάλα έργα» (κάποιοι δρόμοι), οι τζίροι και τα κέρδη των εργολάβων θα είναι πολύ χαμηλά το 2017· οπότε το 10% επ’ αυτών θα είναι πολύ πιο κάτω και απ’ τα 80 δις. Μερικές, επίσης, μπορούν ακόμα και να χρεωκοπήσουν (κάποιες το έχουν κάνει ήδη), οπότε δεν θα πληρώσουν σέντς…
Το δεύτερο είναι να μη ζητήσει η καταραμένη ευρωπαϊκή ένωση πίσω λεφτά… Αυτό πρέπει να το αναλάβει η ελληνική κυβέρνηση. Και το τρίτο είναι (με τα όποια γελοία πρόστιμα) να κλείσουν οριστικά οι υποθέσεις, και να μην γίνουν διώξεις για τα «συρρέοντα ποινικά αδικήματα», όπως, για παράδειγμα, οι δωροδοκίες κρατικών αξιωματούχων. Υπουργών, ας πούμε (Και ποιοί, είπαμε, διετέλεσαν υπουργοί δημοσίων έργων αυτήν την 27ετία; Α πα πα!!!) Την περασμένη άνοιξη η φαιορόζ κυβέρνηση προσπάθησε να περάσει έναν τέτοιο νόμο (αυτόματης παραγραφής, δηλαδή, όλων αυτών των ποινικών αδικημάτων των ντόπιων αφεντικών) αλλά έγινε αντιληπτή ακόμα και από δικούς της βουλευτές, και αναγκάστηκε να κάνει πίσω. Έκτοτε ελπίζει σε μια «διακομματική συνεννόηση» (είναι αρκετή η αξιωματική αντιπολίτευση) για να περάσει και αυτό το συγχωροχάρτι.
Άλλη μια περίπτωση, λοιπόν, που το «εκτός νόμου» των αφεντικών καθορίζει τον «νόμο», τόσο ως προς το γράμμα όσο και ως προς την εφαρμογή του…

1/2/2017. Η σύμφυση του “εκτός νόμου” (του εγκληματικού κεφάλαιου δηλαδή) με τον “τυπικό νόμο” (το κράτος δηλαδή) και η επιβολή του πρώτου πάνω στο δεύτερο, παράγει στα μέρη μας και την ιδεολογία της νομιμοποίησής του. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, για πολλούς κοινωνικούς και πολιτικούς λόγους: αυτή η ιδεολογία εμφανίζεται, όπου μπορεί, σαν μια κάποια παραλλαγή εθνικισμού. Και, ανάποδα, η γενική εθνικιστική ιδεολογική παραγωγή ενισχύει τα συμφέροντα των επιμέρους ομάδων αφεντικών / μαφιόζων, και αλληλοτροφοδοτείται μ’ αυτά.
Αν επιμείνει κανείς, για παράδειγμα, στην διάλυση του καρτέλ των κτελ, το πρώτο, πιο φανατικό και πιο έντονο που θα ακούσει θα είναι “για τους ξένους που θα έρθουν να πάρουν τα λεωφορεία μας”, κλπ κλπ. Πολλοί θα το φάνε αυτό…
Όσο για το καρτέλ των κατασκευαστικών που, όπως καταλαβαίνει κανείς, είναι απ’ τα κεντρικά στο ελληνικό σύμπλεγμα κράτους κεφάλαιου; Α χα!!! Να πως τελειώνει το ρεπορτάζ της “ναυτεμπορικής” (ο τονισμός δικός μας):
… Η πιο σκοτεινή πλευρά της υπόθεσης, όμως, είναι το αν υπήρξε και από που εντολή στην επιτροπή ανταγωνισμού να ερευνήσει την υπόθεση καρτέλ στις κατασκευές. Η επιτροπή ανταγωνισμού όταν εισέβαλε στις αρχές του 2013 στις τεχνικές εταιρείες για να ψάξει τα αρχεία τους είπε ότι κινήθηκε αυτεπάγγελτα. Προφανώς ασχολούνταν με το θέμα πολλούς μήνες πριν. Κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης, αλλά και στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης ακόμα και σήμερα κάνουν λόγο για εντολή που ήρθε απ’ έξω με στόχο να πλήξει τις ελληνικές εταιρείες, ώστε οι ξένες να αναλάβουν μεγαλύτερο κατασκευαστικό αντικείμενο στη χώρα μας…
Α χα!!! “Γερμανικός δάκτυλος” κι εδώ, λοιπόν!!! Καταλάβατε;