Κορέες

Τετάρτη 10 Γενάρη. Ακόμα κι αν το θεωρούμε αναμενόμενο (για να μην πούμε: υποβολιμαίο) το τονίζουμε: μα στ’ αλήθεια τόσοι “σοφοί” αναλυτές, διεθνολόγοι, κλπ πιστεύουν στα σοβαρά ότι η Πγιονγκγιάνγκ και η Σεούλ συναντήθηκαν χτες …για να κανονίζουν την συμμετοχή της ολυμπιακής ομάδας της πρώτης στους χειμερινούς αγώνες που θα γίνουν στη δεύτερη; Δεν συναντήθηκαν, πάντως, οι υπουργοί αθλητισμού των δύο κρατών!!! Υπήρχαν βέβαια και “αθλητικές αντιπροσωπείες”. Αλλά ο επικεφαλής της βορειοκορεατικής αντιπροσωπείας ήταν ο “υπουργός ειρηνικής συνύπαρξης” Ri Song-gwon, και ο αντίστοιχος του νότου, ο Cho Myoung-gyon, υπουργός ενοποίησης (της κορεατικής χερσονήσου).

Προφανώς μια τέτοια πρώτη συνάντηση, μετά από πάνω από δύο χρόνια, εν μέσω κυκλωτικών κινήσεων των ηπα και της ιαπωνίας, έχει και συμβολική διάσταση. Κι αυτή η τελευταία προεκτείνεται στην “ολυμπιακή εκεχειρία”. Αλλά ακόμα κι εδώ υπάρχουν ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες. Όπως, για παράδειγμα, το ότι για να πάει η βορειοκορεατική αθλητική αντιπροσωπεία στη Σεούλ θα πρέπει να “χαλαρώσουν κάποιες κυρώσεις”, έστω προσωρινά· κάτι που μπορεί να αποφασιστεί μόνο απ’ το συμβούλιο ασφαλείας του οηε, δηλαδή να εγκριθεί και απ’ την Ουάσιγκτον. Πράγμα που θα κάνει (αφού δεν μπορεί να κάνει αλλιώς). Κι αυτό δείχνει (απ’ την μεριά των δύο κορεών αλλά και των συμμάχων τους) ότι ακόμα και στον συμβολισμό (της ολυμπιακής συμμετοχής του βορρά) υπάρχει ένα “κουκούτσι”: η οπισθοχώρηση των ηπα. Μικρή αλλά οπισθοχώρηση….

Στο πλάι του επίσημου ολυμπιακού προγράμματος, οι δύο “εθνικές” taekwondo θα κάνουν κοινές εκδηλώσεις, ενώπιον του κοινού. Κι εδώ ένας συμβολισμός, «ασήμαντος» για τους μη ασιάτες (και για τους μη κορεάτες), σημαντικός όμως γι’ αυτούς: το taekwondo, σαν κορεατική πολεμική τέχνη, είναι μέρος εκπαίδευσης και στους δύο στρατούς.

Σε κάθε περίπτωση η συμμετοχή αυτή είχε κανονιστεί / αποφασιστεί πριν την συνάντηση· η face to face επαφή απλά την επικύρωσε. Τώρα, άραγε, δεν θα ξαναμιλήσουν μεταξύ τους οι βορειοκορεάτες και οι νοτιοκορεάτες;

Θα ξαναμιλήσουν… θα ξαναμιλήσουν! Σύντομα. Για στρατιωτικά ζητήματα όπως ανακοινώθηκε μετά το τέλος της συνάντησης. “Στρατιωτικά ζητήματα” αλλά όχι το πυρηνικό πρόγραμμα της βόρειας κορέας. Γιατί όπως εξήγησε ο Ri Song-gwon: … Τα όπλα της βόρειας κορέας στρέφονται μόνο κατά των ηπα, όχι κατά των αδελφών μας, της κίνας ή της ρωσίας…

Το Πεκίνο χαιρέτησε την συνάντηση μέσω του κυβερνητικού εκπροσώπου Lu Kang: Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι μ’ αυτήν την υψηλού επιπέδου συνάντηση… Σαν γείτονας στην κορεατική χερσόνησο η κίνα καλωσορίζει και υποστηρίζει τις πρόσφατες θετικές ενέργειες των δύο κορεών για την διευκόλυνση των μεταξύ τους σχέσεων.

Η Μόσχα επίσης χάρηκε: Αυτό ακριβώς είναι το είδος του διαλόγου που πάντα λέγαμε ότι είναι απαραίτητο δήλωσε ο εκεί εκπρόσωπος τύπου.

Όλα αυτά χωρίς καμία απ’ τις προϋποθέσεις και κανέναν απ’ τους όρους που ο φύλακας της ευημερίας του κόσμου, η Ουάσιγκτον, έχει βάλει και ξαναβάλει. Το ψόφιο κουνάβι, μην μπορώντας να κάνει κάτι άλλο, τιτίβισε ότι «η συνάντηση είναι καλό πράγμα». Αλλά η άτυπη (ακόμα…) υπ.εξ. του, η πρέσβειρα στον οηε Nikki Haley, ξαναθυμήθηκε ότι για την Ουάσιγκτον πρέπει πριν απ’ όλα το βορειοκορεατικό καθεστώς να σταματήσει τις δοκιμές όπλων «για αρκετό καιρό».

Για την Ουάσιγκτον…

Κορέες 1

Τρίτη 9 Γενάρη. Σήμερα θα γίνει η πρώτη (μετά από πολύ καιρό) συνάντηση υψηλόβαθμων αντιπροσωπειών της βόρειας και της νότιας κορέας. Και χθες, παραμονή, εκείνο που θα μπορούσε να ανιχνεύσει κανείς στην αμερικανική δημαγωγία ήταν η αμήχανη ανησυχία.

Για παράδειγμα, στο χθεσινό άρθρο της καθεστωτικής wall street journal, κάτω απ’ τον (σαφώς προπαγανδιστικό…) τίτλο “Παρά τα σημάδια ξεπαγώματος στη βόρεια κορέα η ένταση φουντώνει” ο αρθρογράφος (Gerald Seib) προτίμησε να ξεκινήσει (ξανα)παρουσιάζοντας το πως οι αμερικάνοι σκέφτονται να «σπάσουν τη μύτη» του βορειοκορεατικού καθεστώτος, με μια «περιορισμένης έκτασης» επίθεση σε κάποια πυραυλική βάση.

Κι όταν, στη μέση του άρθρου του, αποφασίζει να ασχοληθεί με την σημερινή συνάντηση, το ομολογεί: … διπλωμάτες υποψιάζονται ότι η προσέγγιση της βόρειας κορέας με τη νότια είναι μια προσπάθεια να υπάρξει απόσταση ανάμεσα στη Σεούλ και τον αμερικανό σύμμαχό της, μειώνοντας έτσι την πιθανότητα ότι οι ηπα θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε οποιουδήποτε είδους στρατιωτική δράση κατά της Πγιονγκγιάγκ.

Υποψιάζονται; Μόνο; Μάλλον είναι σίγουροι πως αυτό συμβαίνει, και μάλιστα εν γνώσει και σε συμφωνία μεταξύ των δύο κορεατικών κρατών. Και (υποθέτουμε) σκόπιμα, όχι μόνο αύριο αλλά και μετά από επόμενες συναντήσεις τους ερχόμενους μήνες, οι ανακοινώσεις των δύο πρωτευουσών θα δείχνουν σα να συμβαίνει κάτι δευτερεύουσας σημασίας μεταξύ τους· μέχρις ότου να «ξεφουρνιστεί» ένα καλό πακέτο συμφωνίας. Που θα σπεύσουν να το υποστηρίξουν Μόσχα και Πεκίνο· ενδεχομένως και το Παρίσι (αυτά τα τρία κράτη σαν μόνιμα μέλη του πενταμελούς «συμβουλίου ασφαλείας του οηε»).

Κι έτσι θα μείνει μόνη της η Ουάσιγκτον να υποστηρίζει (όπως ο αρθρογράφος της w.s.j., προσπαθώντας να υποτιμήσει τις απευθείας επαφές Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ, χωρίς την αμερικανική μεσολάβηση ή ακριβή γνώση), πως … ό,τι και να γίνει, η διπλωματική κίνηση που θα απαιτούνταν για να αρχίσει η πραγματική αποκλιμάκωση των εντάσεων θα ήταν συζητήσεις μεταξύ της βόρειας κορέας και των ηπα…

Και θα περιμένει…

Κορέες 2

Τρίτη 9 Γενάρη. Θα πρέπει να είναι εφιάλτης για τον αμερικανικό και τον ιαπωνικό ιμπεριαλισμό το να βρεθούν μπροστά σε μια βελτιωμένη έκδοση της πρότασης που ανακοινώθηκε τον περασμένο Σεπτέμβρη, στο Βλαδιβοστόκ, μετά την συνάντηση του νοτιοκορεάτη προέδρου Moon με τον Πούτιν. Σ’ εκείνη τη συνάντηση ο Moon παρουσίασε το σχέδιο των «εννιά γεφυριών», που αφορούσε την διασύνδεση της νότιας κορέας με την βόρεια και με την ρωσία και με την κίνα πάνω σε 9 «άξονες»: φυσικό αέριο, σιδηρόδρομοι, λιμάνια, ηλεκτρισμός, μια θαλάσσια διαδρομή, ναυπηγεία, θέσεις εργασίας, αγροτική παραγωγή και αλιεία. Κάπως πιο συγκεκριμένα, οι αγωγοί αερίου και πετρελαίου της Σιβηρίας (αυτή είναι η ιδέα) θα επεκταθούν στη βόρεια και νότια κορέα, ενδεχομένως και στην ιαπωνία αν ενδιαφέρεται… Και οι δύο κορέες θα συνδεθούν με το πυκνό σιδηροδρομικό δίκτυο του κινέζικου σχεδίου μια ζώνη – ένας δρόμος συμπεριλαμβανόμενων τραίνων υψηλών ταχυτήτων· και μέσω αυτής της χερσαίας (το τονίζουμε…) δικτύωσης με την ευρασιατική ένωση…

Σ’ αντάλλαγμα αυτών των προτάσεων η Πγιονγκγιάνγκ θα έπρεπε να παγώσει το πυρηνικό και το πυραυλικό της σύστημα και να αποδεχθεί τις εγγυήσεις ασφαλείας εκ μέρους της νότιας κορέας, της κινας, της ρωσίας, των ηπα και της ιαπωνίας.

Το «πάγωμα» (εκτιμάμε ότι) η Πγιονγκγιάνγκ με μία μόνο προϋπόθεση μπορεί να το κουβεντιάσει: το να αναγνωριστεί επίσημα σαν πυρηνική δύναμη. Έτσι ώστε να μην στηρίζεται σε καμία εγγύηση τρίτων· ειδικά της ιαπωνίας και των ηπα… Δεν είναι παράλογο, ούτε ιστορικά πρωτότυπο: η Ουάσιγκτον αναγκάστηκε κάποτε να κάνει δύσθυμα μια ανάλογη επίσημη αναγνώριση και για το Πακιστάν, που κατάφερε να την ξεγελάσει αναπτύσσοντας το πυρηνικό του οπλοστάσιο χωρίς να το πάρει χαμπάρι· και το παρουσίασε σχεδόν «έτοιμο»… Και θα μπορούσε να υποθέσει κανείς πως η ρωσία και η κίνα δεν θα ήταν ιδιαίτερα αντίθετες σε μια τέτοια αναγνώριση, εφόσον άλλωστε συνεπάγεται και συγκεκριμένες δεσμεύσεις, ελέγχους, κλπ. Όχι μόνο επειδή αντιστοιχεί στην (γνωστή) πραγματικότητα αλλά επειδή, επιπλέον, θα προκαλούσε σοβαρή κρίση στις σχέσεις του Τόκιο με την Ουάσιγκτον: ο ιαπωνικός μιλιταρισμός είναι «με το δάκτυλο στη σκανδάλη» να αναπτύξει τα δικά του πυρηνικά, και να ξεφορτωθεί τον αμερικανικό, πράγμα που για τις ηπα θα ήταν η Καταστροφή (με κεφαλαίο «κ»). Ως τώρα η Ουάσιγκτον συγκρατεί το Τόκιο πουλώντας του προστασία απέναντι στην βόρεια κορέα…

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε με ακρίβεια το πως θα βγει το αντιαμερικανικό τζίνι απ’ το μπουκάλι που εδώ και καιρό τρίβουν οι κατά τις ηπα «αναθεωρητικές δυνάμεις» γύρω απ’ την κορεατική χερσόνησο. Υποψιαζόμαστε όμως (ναι, έχουμε κι εμείς δικαίωμα στην υποψία!!!) ότι η επιδίωξη είναι να έχει την μορφή μιας πρότασης που είτε την δεχθεί είτε την απορρίψει η Ουάσιγκτον, θα είναι χαμένη.

(φωτογραφία: μια μέτρια συγκέντρωση αμερικανικού στρατού με «μέτωπο» την βόρεια κορέα, στη διάρκεια ασκήσεων τον περασμένο Απρίλη.)

Κορέες 2

Σάββατο 6 Γενάρη. Απ’ όσα ανακοινώνονται (στα αγγλικά) το μενού των συνομιλιών σε τρεις μέρες μεταξύ των κυβερνήσεων βόρειας και νότιας κορέας, μοιάζει φτωχό. Η συμμετοχή της βορειοκορεατικής ομάδας στους χειμερινούς ολυμπιακούς… η επανένωση οικογενειών (ένα θέμα που εκκρεμεί εδώ και δεκαετίες) … «στρατιωτικά ζητήματα»: υποθέτουμε σε σχέση με τη «νεκρή ζώνη». Ακόμα και μόνο αυτά να ήταν, το γεγονός ότι κορεατικός βορράς και νότος κουβεντιάζουν χωρίς την προϋπόθεση της «αποπυρηνικοποίησης» του βορρά δυσκολεύει σημαντικά την ρητορική της Ουάσιγκτον και του Τόκιο.

Υπάρχει όμως και συνέχεια – τέτοια είναι η εκτίμησή μας. Αξιοποιώντας το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον παράτησε τυπικά τον «μεσολαβητικό ρόλο» της στην Παλαιστίνη, η Πγιονγκγιάνγκ θα αρνηθεί να δώσει σοβαρή θέση (δηλαδή: έστω και διπλωματική εμπιστοσύνη) στις ηπα σε οποιοδήποτε φορμά μελλοντικών διαπραγματεύσεων. Η καλύτερη φόρμουλα για να μείνουν η Ουάσιγκτον και το Τόκιο έξω είναι οι συζητήσεις να συνεχίσουν σαν ανάμεσα – στις – δύο – κορέες. Αυτό εξυπηρετεί ιδιαίτερα και την Μόσχα και το Πεκίνο, που έχουν τους υπόγειους διαύλους τους με τον βορρά· και ενδεχομένως να αποκτήσουν νέους με το νότο.

Το τι θα κουβεντιάζεται μ’ αυτόν τον τρόπο θα είναι, εν πολλοίς, «μυστικό» των δύο κορεατικών καθεστώτων και όσων επιλέξουν σαν υποστηρικτές. Και θεωρούμε σίγουρο ότι η Ουάσιγκτον δεν θα είναι σ’ αυτούς, όχι μόνο κατ’ απαίτηση του Kim, αλλά επειδή σ’ αυτό συμφωνεί (άσχετα αν δεν το φωνάζει) και ο Moon.

Γιατί είμαστε τόσο κατηγορηματικοί; Θα πρέπει κανείς να ψάξει πως κατέστρεψε η Ουάσιγκτον (επί Μπους του Β) την σχεδόν δεκαετή επιχείρηση επαναπροσέγγισης μεταξύ βόρειας και νότιας κορέας, που ονομάστηκε “Sunrise policy”, μια διαδικασία διαδοχικων φάσεων εξομάλυνσης και συνεργασίας που ξεκίνησε αρχικά με τις ευλογίες και του Κλίντον το 1998, για να τερματιστεί οριστικά ως το 2008. Επειδή δεν εξυπηρετούσε τα αμερικανικά συμφέροντα.

Ο τωρινός νοτιοκορεάτης πρόεδρος Moon Jae-in ήταν ο «προσωπάρχης» του προέδρου Roh Moo-hyun, του δεύτερου στη σειρά που προώθησε την sunrise policy απ’ το 2003 ως το 2008. Ξέρει πολύ καλά, «από μέσα και απο κοντά», την αμερικανική πολιτική στην κορεατική χερσόνησο.

Μια πρόσφατη δημοσκόπηση (του περασμένου Νοέμβρη) στη νότια κορέα έδειξε ότι ένα εντυπωσιακό 80% των ερωτηθέντων υποστηρίζει την sunrise policy. Μια μεγάλη πλειοψηφία νοτιοκορεατών, επιπλέον, ανησυχεί πολύ περισσότερο για την τακτική της Ουάσιγκτον παρά για τον Kim και τα πυρηνικά του.

Οποιαδήποτε ηρεμία (κατ’ αρχήν) στην κορεατική χερσόνησο είναι τόσο τακτικά όσο και στρατηγικά εχθρική στα συμφέροντα της Ουάσιγκτον και του Τόκιο. Και για να επιτευχθεί αυτή η ηρεμία πρέπει η Ουάσιγκτον να κρατηθεί μακριά. Επειδή όμως ο στρατός της θα γυρίζει γύρω γύρω, η υποστήριξη του Πεκίνου και της Μόσχας θα κληθεί να παίξει ρόλο στρατιωτικού και όχι μόνο πολιτικού φράκτη…

Κορέες

Τετάρτη 3 Γενάρη. Τελευταία φορά γράψαμε επ’ αυτού πριν σχεδόν 20 ημέρες. Στις 16 Δεκέμβρη. Μιλούσαμε τότε για την δημιουργία ενός «τετράγωνου» μεταξύ Μόσχας, Πεκίνου, Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ, με σκοπό την διαχείριση της «κορεατικής κρίσης» με τέτοιο τρόπο που θα παραμερίζονται η Ουάσιγκτον και το Τόκιο. (Το ότι όσο και να ψάξατε δεν βρήκατε κάποια παρόμοια αναγγελία οπουδήποτε αλλού, δεν σημαίνει ότι δεν καταλαβαίνουμε…! Είπαμε: Περιθωριακοί; Ναι… Εγκάθετοι; Ποτέ!)

Να που έγινε η πρώτη, μάλλον αστεία ως προς την «αφορμή» της αλλά και πολύ σβέλτη κίνηση, που πετάει στην άκρη τον αμερικανικό (και τον ιαπωνικό) μιλιταρισμό· μια κίνηση που έχει πάνω της διακριτικά τα δακτυλικά αποτυπώματα και του Πεκίνου και της Μόσχας. Στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του ο αφεντικός της βόρειας κορέας αφού ξεκαθάρισε (βερμπαλίζοντας…) ότι είναι έτοιμος για πυρηνικό πόλεμο με τις ηπα (;;!!) δήλωσε ανοικτός σε διάλογο με την Σεούλ, και διατεθειμένος να συμμετάσχει βορειοκορεατική ομάδα στους χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες που πρόκειται να γίνουν στη νοτιοκορεατική Pyeongchang, μεταξύ 9 και 25 Φλεβάρη… (Υποθέτουμε ότι οι σχετικοί αθλητές προπονούνται γι’ αυτή τη συμμετοχή εδώ και μήνες…)

Η αντίδραση της Σεούλ ήταν ακαριαία! Πρότεινε υψηλού επιπέδου συνάντηση στο χωριό Panmunjeon, στην «ουδέτερη ζώνη» ανάμεσα στις δύο κορέες, στις 9 Γενάρη. Σε έξι ημέρες δηλαδή.

Οι εκτιμήσεις μας ήταν σωστές: προφανώς αυτή η ραγδαία «βελτίωση των σχέσεων» (και σίγουρα των εντυπώσεων) είναι προϊόν δουλειάς που γίνεται αφανώς εδώ και μήνες, με την συμμετοχή και της Μόσχας και του Πεκίνου. Ο εκπρόσωπος του νοτιοκορεάτη πρόεδρου Moon (που με μεγάλη χαρά θα ξεφορτωνόταν τους αμερικάνους!) δήλωσε μέσα σε ώρες μετά το μήνυμα του Kim ότι είναι έτοιμος για συνομιλίες οποιαδήποτε στιγμή, σε οποιοδήποτε μέρος, με οποιαδήποτε μορφή.

Κυρίως: χωρίς να βάζει κανέναν όρο για τα βορειοκορεατικά πυρηνικά!!! (Μόνο την πρόθεση ότι «κάποια στιγμή θα πρέπει να…»). Πράγμα που σπάει την ραχοκοκκαλιά της αμερικανικής επιθετικότητας στην κορεατική χερσόνησο, με τον ίδιο και ακόμα χειρότερο τρόπο μ’ εκείνη την ανακοίνωση του Duterte (της Μανίλα) ότι «οι εδαφικές διαφορές των φιλιππίνων με την κίνα μπορούν να μπουν στην άκρη». Αν το νοτιοκορεατικό καθεστώς είναι διατεθειμένο να κουβεντιάσει με το βορειοκορεατικό χωρίς προϋποθέσεις, τότε πού μπορεί να στηρίζεται η Ουάσιγκτον και οι κυρώσεις της; Πουθενά…

Η στιγμή είναι σημαντική από ιστορική άποψη: η Ουάσιγκτον είχε αρχίσει να μοιράζει αεροφωτογραφίες με κινεζικά και ρωσικά τάνκερ να σπάνε το πετρελαϊκό εμπάργκο στη βόρεια κορέα. (Παραδόξως τα τάνκερ των ελλήνων καραβοκύρηδων, που ξέρουν καλά αυτή τη δουλειά, δεν είχαν προλάβει να χωθούν στο σπάσιμο…) Αυτό ήταν / είναι η προετοιμασία της «δικαιολόγησης» απ’ την Ουάσιγκτον και το Τόκιο ναυτικού αποκλεισμού της βόρειας κορέας· ουσιαστικά κήρυξης πολέμου, χωρίς να ειπωθεί με το όνομά του. Κάτι που, σχεδόν, το είχε ανακοινώσει η hard core αμερικανίδα πρέσβειρα στον οηε πριν λίγες βδομάδες.

Η εκτίμησή μας είναι ότι βρίσκεται στα όρια του απίθανου (αν και όχι του αδύνατου) η ευκαιρία της Ουάσιγκτον να αντιδράσει με τέτοιο τρόπο ώστε να «προλάβει» την διαφαινόμενη γρήγορη βελτίωση των σχέσεων ανάμεσα στις δύο κορέες, μέσα στις επόμενες 6 ημέρες.

Κι αν δεν προλάβει, τότε, χμμμ….

Το Πεκίνο στην μπρίζα 1

Παρασκευή 29 Δεκέμβρη. Το κινεζικό κράτος έχει παραπάνω από έναν λόγο να προωθεί την ηλεκτροκίνηση των ι.χ. Οι στόχοι που έχει βάλει για την παραγωγή και χρήση καθαρά ηλεκτρικών αυτοκινήτων είναι υψηλοί· κυρίως όμως είναι τόσο μαζικοί ώστε θα δώσουν στην κινεζική αυτοκινητοβιομηχανία ένα ίσως παγκόσμιο τεχνολογικό προβάδισμα.

Εν τω μεταξύ, για να μην υπάρχουν αμφιβολίες για την μεθοδικότητα του made in china, άρχισαν να παραδίδονται οι ειδικές πινακίδες για τα ι.χ. «νέας ενέργειας». Πάνω από 100 πόλεις ξεκίνησαν από χτες την διανομή τους.

Να ξεχωρίζουν στο δρόμο, να ζηλεύουν και οι παλιοενεργειακοί…

Το Πεκίνο στην μπρίζα 2

Παρασκευή 29 Δεκέμβρη. Στη δύση το περιέγραφαν πριν λίγα χρόνια σαν μια τεχνο-φουτουριστική ιδέα. Ο κινεζικός καπιταλισμός το δοκιμάζει, και δεν είναι αστείο: αν κριθεί αποδοτικό κόλπο θα γενικευτεί πολύ γρηγορότερα απ’ ότι φαντάζεται κανείς…

Οι δύο λωρίδες που φαίνονται στα αριστέρα της φωτογραφίας είναι ο πρώτος πειραματικός δρόμος στρωμένος με φωτοβολταϊκά πάνελ. Είναι στην περιφερειακή της Jinan, πρωτεύουσας της ανατολικής επαρχίας Shandog.

Μήκους 1 + 1 χιλιομέτρων (οι δύο λωρίδες) ή έκτασης 5,87 στρεμμάτων (έτσι θα πρέπει να μετριούνται τέτοιου είδους δρόμοι, όχι με το μέτρο αλλά με το τετραγωνικό) μπορεί να παράγει 1 μύριο κιλοβατώρες τον χρόνο, το ηλεκτρικό ρεύμα που χρειάζονται 800 νοικοκυριά.

Η επιφάνεια των φωτοβολταϊκών έχει ειδική επίστρωση, που θα λιώνει το χιόνι τον χειμώνα. Σύμφωνα με τους τεχνικούς του qilu transportation development group που προώθησαν το δοκιμαστικό project, η μετατροπή των δρόμων σε πάρκα ηλεκτρικής ενέργειας, απ’ την μια μεριά μειώνει σημαντικά την ανάγκη να δημιουργούνται τέτοια σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις, και απ’ την άλλη μειώνει τις αποστάσεις των καλωδιώσεων για την τροφοδοσία των σπιτιών. Στο συγκεκριμένο πείραμα ο ηλεκτρισμός που θα παράγεται «απ’ τον δρόμο» θα τροφοδοτεί κι όλες τις ανάγκες της κυκλοφορίας: φώτα, φωτεινά σήματα, φανάρια, κάμερες ελέγχου της κυκλοφορίας, φωτισμό σε τούνελ, το απαραίτητο ρεύμα για τα διόδια…

Αφγανιστάν 2018 – 2

Πέμπτη 28 Δεκέμβρη. Πιο πρόσφατα (19 Νοέμβρη, αφγανιστάν 1) σημειώναμε: … Ήταν το κινέζικο καθεστωτικό πρακτορείο ειδήσεων Xinhua που, σε μια ανάλυσή του στις 13 Νοέμβρη, υποστήριξε ότι είναι η κίνα, η ρωσία, το ιράν, το πακιστάν και τα κεντροασιατικά κράτη που μπορούν να μεσολαβήσουν για να γίνουν πετυχημένες διαπραγματεύσεις μεταξύ των ταλιμπάν και της Καμπούλ· και όχι οι ηπα και οι συμμαχοί τους…

Αυτό ακριβώς συμβαίνει ήδη! Σε παράλληλα επίπεδα. Ένα απ’ αυτά: την περασμένη Κυριακή (24 Δεκέμβρη) στην πακιστανική πρωτεύουσα, στην Islamabad, έγινε διήμερη «σύνοδος για την περιφερειακή ασφάλεια». Με την συμμετοχή των προέδρων των κοινοβουλιών από: το πακιστάν (φιλοξενούσε τη σύνοδο), το ιράν, την τουρκία, το αφγανιστάν, την ρωσία και την κίνα… Η ιδέα της «περιφερειακής ασφάλειας» σημαίνει: τα προβλήματα της γειτονιάς θα τα λύσουν οι γείτονες, και όχι αυτοί που σκάνε με αλεξίπτωτα από μακριά… Δηλαδή οι αμερικάνοι και οι σύμμαχοί τους…

Εκ μέρους του ρωσικού κοινοβουλίου ήταν ο πρόεδρός του Vyacheslav Volodin (πρώην εκπρόσωπος τύπου του Πούτιν). Αυτό που ακολουθεί είναι τμήμα της ενημέρωσης που έκανε στον Πούτιν, όπως έγινε δημόσια γνωστό:

… Φυσικά, όλοι όσοι συμμετείχαν στο συνέδριο μοιράστηκαν μία βασική έγνοια, που είναι η ανάγκη να καταπολεμηθεί η τρομοκρατία που έχει εγκατασταθεί στο αφγανιστάν. Αποκτάει πόρους μέσω του εμπορίου ανρκωτικών… Το πακιστάν και το ιράν πιστεύουν ότι από τότε που κατέφθασαν οι αμερικανοκρατούμενες δυνάμεις οι εκτάσεις όπου καλλιεργείται όπιο αυξήθηκαν κατά χιλιάδες φορές, και ο αριθμός των εργαστηρίων επεξεργασίας του πολλαπλασιάστηκαν πολλές φορές… Απ’ αυτή την άποψη, οι χώρες που πήραν μέρος έχουν σοβαρές ανησυχίες. Απ’ την άποψη της θετικής συνεργασίας – οι κινέζοι, οι ιρανοί και εμείς το δηλώσαμε καθαρά – όλοι μίλησαν για την θετική εμπειρία που απέκτησε ο κόσμος στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας και του isis στη συρία, που θα μπορούσε να έχει φτιάξει εκεί ένα τρομοκρατικό κράτος…

Απ’ τους 6 που συμμετείχαν οι 3 συγκροτούν ήδη το «μπλοκ της Αστάνα» στο συριακό πεδίο μάχης· και ο τέταρτος (το Πεκίνο) παρακολουθεί από πολύ κοντά (μα πάρα πολύ κοντά). Οι άλλοι δύο του συνεδρίου ήταν ένας εκπρόσωπος του πακιστάν… και ο πρόεδρος του αφγανικού κοινοβουλίου, βουλευτής ουζμπέκικης καταγωγής (κρατείστε το αυτό…), της αντιπολίτευσης. Ο (φύλαρχος / πολέμαρχος της Hezb-e-Islami) Abdul Rauf Ibrahimi.

Συμφώνησαν, λοιπόν, αυτοί α) ότι η καταπολέμηση της τρομοκρατίας στη συρία (απ’ το “μπλοκ της Αστάνα”) ήταν πολύ πετυχημένη, και β) ότι υπάρχει πρόβλημα τρομοκρατών στο αφγανιστάν, που πρέπει να αντιμετωπιστεί το ίδιο πετυχημένα. Ποιοί είναι αυτοί οι τρομοκράτες στο Ινδοκούς; Μήπως οι ταλιμπάν; Όχι βέβαια!!! Τρομοκράτες που χρήζουν πετυχημένης αντιμετώπισης στο αφγανιστάν (όπως στη συρία) είναι ο isis… Πούσαι αμερικανική αντιτρομοκρατία που νόμιζες ότι έχεις το μονοπώλιο!!!

Ο πρόεδρος του ιρανικού κοινοβουλίου Ali Larijani το είπε στη σύνοδο τόσο καθαρά που περισσότερο δεν γίνεται: Είναι αναγκαίο να ενισχύσουμε τις συμμαχίες, όπως αυτή ανάμεσα στο ιράν, την ρωσία και την τουρκία, γιατί έτσι θα αποκτήσουν νόημα αυτές οι συναντήσεις, κι αν η κίνα και το πακιστάν βοηθήσουν σ’ αυτό το θέμα [: την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας του isis στο αφγανιστάν] είναι σίγουρο ότι θα πετύχουμε.

Αφγανιστάν 2018 – 3

Πέμπτη 28 Δεκέμβρη. Αν θα βοηθήσουν, λέει, το Πεκίνο και η Ισλαμαμπάντ; Μια μέρα μετά την λήξη εκείνης της συνόδου, στις 26 Δεκέμβρη, έγινε στο Πεκίνο μια άλλη συνάντηση: του “διαλόγου ανάμεσα σε κίνα – αφγανιστάν – πακιστάν”. Φρέσκο κόλπο, είχε γρήγορα αποτελέσματα: τις τζίφρες για την δημιουργία του “economic corridor” κίνας – πακιστάν μέσω αφγανιστάν: ενός απ’ τους βασικούς (και γεωπολιτικά στρατηγικούς) κλάδους του one belt / one road. (Φυσικά οι υπογραφές είναι υπογραφές· αλλά ας μην παίζει κανείς με τις υπογραφές του Πεκίνου…)

Βέβαια η εκπροσώπηση της Καμπούλ ήταν η «επίσημη», δηλαδή μιας κυβέρνησης που παραπαίει και στηρίζεται (;) υποτίθεται στην Ουάσιγκτον και στον αμερικανικό στρατό. Προσέξτε όμως τι έλεγε η τρίτη παράγραφος της ανακοίνωσης τύπου που εξέδωσε η Ισλαμαμπάντ γι’ αυτήν την συνάντηση:

… Οι τρεις πλευρές επαναεπιβεβαίωσαν ότι μια περιεκτική και ευρεία ειρήνη και η ανάλογη διαδικασία συμφιλίωσης, που θα είναι «Afghan led, Afghan owened”, και θα υποστηρίζεται περιφερειακά και διεθνώς, είναι η πιο βιώσιμη λύση για την βία στο Αφγανιστάν. Μ’ αυτή την έννοια καλούν του Taliban να πάρουν μέρος στις ειρηνευτικές διαδικασίες απ’ τα πρώτα τους στάδια…

Οι taliban (που κατέχουν ήδη το 40% του αφγανικού εδάφους) ΔΕΝ είναι τρομοκράτες (κατά την τριμερή κίνας – αφγανιστάν – πακιστάν…), παρότι σκοτώνουν κατά δεκάδες μπάτσους και στρατιώτες της κεντρικής κυβέρνησης, αλλά, ακόμα χειρότερα, κάνουν και επιθέσεις κατά αμερικανικών βάσεων… Αυτοί οι παλιοχαρακτήρες (για τους οποίους η Ουάσιγκτον υποψιάζεται έως είναι σίγουρη ότι εξοπλίζονται, μπορεί και εκπαιδεύονται από την Μόσχα) είναι τμήμα της διαδικασίας ειρήνευσης στο αφγανιστάν. Αυτό δήλωσε το Πεκίνο, η Ισλαμαμπάντ, αλλά και η παραπαίουσα κυβέρνηση στην Καμπούλ… Ταμάμ.

Και ποιοι είναι οι «τρομοκράτες» που πρέπει να αντιμετωπιστούν; – ξαναρωτάμε… Μα ο isis!!!

(φωτογραφία: Για την συλλογή σας. Από αριστέρα προς τα δεξιά ο υπ.εξ. του αφγανιστάν Salahuddin Rabbani, της κίνας Wang Yi και του πακιστάν Khawaja Asif – προχτές…)

Αφγανιστάν 2018 – 4

Πέμπτη 28 Δεκέμβρη. Ο isis; Στο αφγανιστάν; Μα βέβαια!!! Την ίδια ημέρα (26 Δεκέμβρη) ο επικεφαλής του ρωσικού στρατού στρατηγός Valery Gerasimov, σε μια απ’ τις σπάνιες συνεντεύξεις του, δήλωσε ότι το μεγαλύτερο μέρος των ενόπλων του isis που έχουν ηττηθεί στη συρία φεύγουν για την λιβύη και την νοτιοδυτική ασία. Για να επιμείνει: …Σύμφωνα με πληροφορίες από δορυφόρους και άλλες πηγές, εκατοντάδες στελέχη του isis εκπαιδεύονται τώρα που μιλάμε σε στρατιωτικές βάσεις των ηπα στη συρία… Εννοούσε μία βάση στα σύνορα με την ιορδανία και τις πολύ περισσότερες βάσεις στις ypgκρατούμενες περιοχές της βόρειας συρίας.

Ο ειδικός απεσταλμένος της Μόσχας στο αφγανιστάν Zamir Kabulov, σε δική του συνέντευξη, ήταν πιο συγκεκριμένος:

… Ο isis έχει αυξήσει την παρουσία του στο αφγανιστάν. Η εκτίμησή μας είναι ότι οι δυνάμεις του είναι πάνω από 10.000 ένοπλοι, και συνεχίζει να αυξάνεται. Σ’ αυτόν τον αριθμό περιλαμβάνονται ένοπλοι με πείρα απ’ τη συρία και το ιράκ… Στόχος του isis είναι να επεκτείνει την επιρροή του εκτός αφγανιστάν, που θα το χρησιμοποιήσει σαν βάση. Κάτι τέτοιο αποτελεί σοβαρή απειλή για τη κεντρική ασία και τον νότο της ρωσίας….

‘Εχουμε και λέμε λοιπόν, σύμφωνα με τα λεγόμενα του “ευρασιατικού μπλοκ”. Α) Ο isis, μετά την ήττα του στη συρία και στο ιράκ ανασυγκροτείται στο αφγανιστάν υπό την εποπτεία της Ουάσιγκτον· Β) ο isis χρηματοδοτείται απ’ την παραγωγή οπίου, και πάλι χάρη στην αμερικανική κατοχή του αφγανιστάν· Γ) το “μπλοκ της Αστάνα” plus πακιστάν και κίνα ανησυχούν σφόδρα γι’ αυτό, και είναι διατεθειμένοι όλοι να πράξουν τα δέοντα· Δ) Πεκίνο, Ισλαμαμπάντ και Καμπούλ (υπό την τωρινή διοίκηση…) μεθοδεύουν σοβαρά επενδυτικά κόλπα, και καλούν τους ταλιμπάν να συμμετάσχουν έγκαιρα σ’ αυτά (κάτι που, είμαστε σίγουροι, τους ενδιαφέρει…).

Τελειώσαμε; Όχι.