Tag: κίνα

Παγκόσμιος πόλεμος

Τετάρτη 14 Φλεβάρη. Για το ελληνικό φασισταριό (και είναι αμφίβολο αν υπάρχει και τίποτ’ άλλο…) οι αντιθέσεις ανάμεσα στην Άγκυρα και την Ουάσιγκτον ερμηνεύονται σαν αντιπαράθεση ανάμεσα σ’ έναν (σχετικά) αδύναμο (την Άγκυρα) και έναν δυνατό (την Ουάσιγκτον) όπου, φυσιολογικά, ο αδύναμος θα χάσει. Πλασσάρεται, λοιπόν, η ελληνική εθνική γραμμή δίπλα στον ισχυρό, μπας και μαζέψει κανά ψίχουλο γεωπολιτικής προσόδου.

Επειδή, επιπλέον, στο ελληνικό μικροαστικό φαντασιακό, το «ξανθό γένος» (οι ρώσοι δηλαδή) δεν μπορεί παρά να είναι «υπέρ μας» σαν “ορθόδοξοι χριστιανοί” (απ’ τα Ορλωφικά…), η συμμαχία Άγκυρας – Μόσχας είτε απωθείται, είτε θεωρείται «προσωρινή», και «όπου νάναι διαλύεται». Την Τεχεράνη το ελληνικό μικροαστικό φαντασιακό την έχει χεσμένη· είτε δεν ξέρει που πέφτει, είτε νομίζει ότι εκεί ζουν σε σπηλιές… Και, φυσικά, ούτε θέλουν οι πιστοί αυτού του φαντασιακού να σκεφτούν ότι υπάρχει κι ένα Πεκίνο στο λογαριασμό, ακόμα και στη Μεσόγειο…

Όμως οι επιλογές του τουρκικού καθεστώτος δεν είναι του είδους «το ανάδελφο έθνος ορμάει»!!! Εκείνο που δεν πρόκειται να παραδεχτούν ποτέ τα ελληνικά φασιστόμουτρα είναι ότι αν συγκρίνει κανείς την ιστορία των δύο κρατών, του ελληνικού και του τουρκικού (απ’ το 1922 και μετά για το δεύτερο, όταν δημιουργήθηκε σαν σύγχρονο κράτος), η πολιτική της Άγκυρας είναι υπόδειγμα ρεαλισμού, έστω κι αν υπάρχουν μικρές εξαιρέσεις· ενώ, αντίθετα, η πολιτική της Αθήνας είναι υπόδειγμα σουρεαλισμού, ακόμα κι αν κατέφερε σε πολλές περιπτώσεις να επωφεληθεί απ’ τις συμμαχίες της.

Αυτό, τώρα, που βλέπουν οι ελλήνες σαν «η τουρκία που παραφέρεται», δεν είναι ούτε παραφορά ούτε αποκλειστικά και μόνο η τουρκία. Είναι η ανάδυση του ευρασιατικού project, που εκτείνεται (άμεσα) απ’ την ανατολική ευρώπη και την ανατολική Μεσόγειο, και φτάνει (περνώντας απ’ τον Ινδικό) ως τον Ειρηνικό. Μέσα στην ανάδυση αυτού του καπιταλιστικού project, που δεν είναι καθόλου χωρίς εσωτερικές αντιθέσεις, κάθε κράτος, κάθε «εθνικό» κεφάλαιο, το τουρκικό, το ρωσικό, το ιρανικό, το πακιστανικό, το ινδικό, το κινέζικο, το κορεατικό, το φιλιππινέζικο, κ.ο.κ, ψάχνουν τη θέση τους. Η κοινή προοπτική τους είναι το να «δαγκώσουν, να «κλέψουν» κομμάτια κυρίως απ’ την αμερικανική ζώνη επιρροής.

Σ’ αυτήν την υλική πραγματικότητα του 4ου παγκόσμιου πολέμου, ισχυρός πόλος, όσο κι αν φαίνεται παράξενο, δεν είναι οι ηπα. Για την ακρίβεια οι ηπα είναι ισχυρές στρατιωτικά· όμως αυτό, από μόνο του, δεν είναι το σύνολο της ισχύος… Μάλιστα μπορεί να είναι και η αχίλλεια πτέρνα του αμερικανικού imperium, λόγω της στρατιωτικής υπερεπέκτασης, των μεγάλων γραμμών επιμελητείας, κλπ. Η αδυναμία των ηπα εκδηλώνεται απ’ την «προστατευτική» αναδίπλωσή τους: αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι την περίοδο που ένοιωθαν ότι έχουν (και είχαν) το απόλυτο «πάνω χέρι», στα’90s, έκαναν το ακριβώς αντίθετο. Οικονομικά και ιδεολογικά.

Σε κάθε περίπτωση οι ελληνικές «ερμηνείες» με βάση τα παραδοσιακά εθνικιστικά (και βλακώδη) «εργαλεία» είναι ξανά λαθεμένες: το τουρκικό καθεστώς δεν «παραφέρεται»! Διεκδικεί δυναμικά (και ιμπεριαλιστικά) την δική του «ζώνη ελέγχου» – αλλά όχι μόνο για λογαριασμό του! Δρα και για λογαριασμό άλλων· ή, αν αυτό είναι πιο κατανοητό, δρα σε σχέση με το ευρασιατικό project. Η “νέα μέση Ανατολή” που υποσχέθηκε η Ουάσιγκτον στην Άγκυρα έχει τελειώσει εδώ και χρόνια. Τώρα στην ημερήσια διάταξη είναι το “ψείρισμα” των united states…

Το γεγονός ότι η Άγκυρα δεν θέλει να τα σπάσει ανοικτά και καθαρά με την Ουάσιγκτον (αλλά μόνιμα το απειλεί) είναι η «μεθοριακή» παραλλαγή του ίδιου πράγματος που κάνουν ακόμα η Μόσχα και το Πεκίνο, παρότι έχουν επικηρυχτεί επίσημα σαν «εχθροί» απ’ το νέο στρατιωτικό δόγμα των ηπα.

Αντίστοιχα, οι «παραδοσιακές συμμαχίες» του ελλαδιστάν, και η δική του ιμπεριαλιστική ιδέα για την «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου», είναι καθαρή συμμετοχή στον 4ο παγκόσμιο· που σερβίρεται σαν «ειρηνισμός» και «σταθερότητα», μόνο για τους ηλίθιους ντόπιους. Δυστυχώς είναι πολλοί.

Εμείς οι λίγοι πρέπει να διαλέξουμε ιμπεριαλισμό; Όχι βέβαια! Πολεμώντας εναντίον του ιμπεριαλισμού του «δικού μας» κράτους και εναντίον των συμμαχιών του, έχουμε κάτι άλλο να κάνουμε.

Δεν το ξέρετε;

Κορέες 1

Δευτέρα 12 Φλεβάρη. Γράφαμε χτες για το ενδεχόμενο Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ να ανακοινώσουν, πριν τη λήξη των χειμερινών παραολυμπιακών, μια συμφωνία “οικοδόμησης μέτρων εμπιστοσύνης” μεταξύ τους, που θα περιλαμβάνει το “πάγωμα” των πυρηνικών και πυραυλικών δοκιμών της δεύτερης (έτσι κι αλλιώς έχει μάλλον ολοκληρώσει τον κύκλο τους…)

Μια συνέντευξη του ρώσου υπ.εξ. Sergey Lavrov μας το θύμισε: τέτοια, ακριβώς, είναι η ρωσο-κινεζική πρόταση, όπως ανακοινώθηκε απ’ τους υπ.εξ. των δύο κρατών στις 4 του περασμένου Ιούλη! Η πρόταση, που ονομάζεται «πρωτοβουλία διπλού παγώματος» (double freeze initiative), προβλέπει το «πάγωμα» των πυρηνικών και πυραυλικών δοκιμών της βόρειας κορέας, με παράλληλο πάγωμα των στρατιωτικών ασκήσεων της νότιας με τις ηπα.

Υπέρ μιας τέτοιας εξέλιξης έχει ταχθεί, και μάλιστα πολύ θερμά, ήδη από τότε και το Βερολίνο… Εννοείται ότι η Ουάσιγκτον την έχει απορρίψει, μετά βδελυγμίας!

Θα ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον, λοιπόν, αν οι «αγαπημένοι» Kim και Moon προχωρούσαν σ’ αυτή τη συμφωνία μεταξύ τους, έχοντας την δεδομένη και δηλωμένη υποστήριξη της Μόσχας, του Πεκίνου, του Βερολίνου και, γιατί όχι, του Παρισιού. Σε μια τέτοια περίπτωση τα 3 απ’ τα 5 μόνιμα μέλη του συμβουλίου ασφαλείας του οηε (κίνα, ρωσία, γαλλία) θα ήταν «υπέρ», σπρώχνοντας στην απομόνωση τις ηπα. Που, θεωρητικά, θα μπορούσαν να συνεχίσουν τις ασκήσεις με τον συνεταίρο τους (την ιαπωνία)· εμφανιζόμενα και τα δύο κράτη, καθαρά, σαν «κράτη ταραξίες»…

Όπως συμβαίνει και σε αρκετές ακόμα περιπτώσεις, η πολεμοχαρής ατζέντα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού δεν έχει «λύση δύο», ειδικά αν δεν έχει τον έλεγχο της διαμόρφωσής της. Από τον μαξιμαλισμό του «δώστε τα κλειδιά των πυρηνικών και των πυραύλων σας αλλιώς πρώτα θα σας στραγγαλίσουμε και μετά θα σας ισοπεδώσουμε» η πρόταση για «διπλό πάγωμα» απέχει τόσο όσο χρειάζεται για να πνίξει (μεταφορικά) τον «ψάχνω να βρω αφορμές» τσαμπουκά των ηπα στον δυτικό Ειρηνικό.

Και φαίνεται πως είναι πολλοί εκείνοι που έχουν και το μυαλό και τους τρόπους να απεργάζονται ένα τέτοιο πνίξιμο…

Αφγανιστάν 1

Κυριακή 11 Φλεβάρη. Και στα υψίπεδα του Ινδοκούς, πάντως, τα πράγματα δεν εξελίσσονται “κατ’ ευχήν” για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Μετά από 16 χρόνια κατοχής και πολέμου (τον οποίο μόνο οι πιο φονιάδες μεταξύ των επιτελών του πενταγώνου λένε ακόμα ότι μπορούν να κερδίσουν) το Πεκίνο ξεμυτάει – σιγά σιγά.

Κάπου κοντά στα ελάχιστα σύνορα αφγανιστάν – κίνας, στο φαράγγι του Wakhan, θα φτιαχτεί μια βάση που τυπικά θα ανήκει στην Καμπούλ, αλλά θα κτιστεί με κινέζικα λεφτά και μηχανικούς, θα εξοπλιστεί με κινεζικά όπλα και μέσα, και θα στεγάζει κινέζους στρατιωτικούς “συμβούλους”, που θα εκπαιδεύουν αφγανούς… Οι σχετικές συζητήσεις μεταξύ Πεκίνου και Καμπούλ κράτησαν δύο μήνες.

Πρέπει να είναι απ’ τα πιο κακοτράχαλα σημεία των αφγανικών οροπεδίων και βουνών· δηλαδή πολύ κατάλληλη θέση για να εκπαιδεύονται οι αφγανοί φαντάροι… Θα γουστάρουν!!! Έχει, όμως, ένα άλλο αναμφισβήτητο προσόν: από εκεί είναι να περάσει ο «διάδρομος κίνας – πακιστάν»· στρατηγικό παρακλάδι προς τον ινδικό, μέσω πακιστάν, για τους «δρόμους του μεταξιού».

Και επειδή ένα πέρασμα δεν είναι μόνο ένα σημείο αλλά μια γραμμή, ίσως χρειαστεί και καμιά ακόμα βάση, «πιο κεί», πάντα στο ίδιο μοτίβο: είναι αφγανική, αλλά οι κινέζοι ρίχνουν τα μπετά…

Τώρα αν η Ουάσιγκτον ανακαλύψει «τρομοκράτες» στο Wakhan και αρχίζει να βομβαρδίζει κατά βούληση, ε… Παλιά της τέχνη κόσκινο…

(φωτογραφία: Το μακρύ φαράγγι του Wakhan. Ευάερο, ευήλιο, το ιδανικό μέρος για να φυλάς σκοπιά…)

Αφγανιστάν 2

Κυριακή 11 Φλεβάρη. Δεν το λέμε τυχαία αυτό το τελευταίο. Πριν 4 ημέρες το αμερικανικό πεντάγωνο άρχισε να καμαρώνει φωναχτά που τα B-52 του κτύπησαν για πρώτη φορά εδώ και 16 χρόνια (!!) «βάσεις τρομοκρατών» (του «ισλαμικού κινήματος στο ανατολικό τουρκεστάν») στα βουνά του Badakhshan – δηλαδή στη βόρεια πλευρά του φαραγγιού όπου θα στηθεί η αφγανο-σινική βάση. (Δες τον χάρτη). Όταν ο εκπρόσωπος του κινεζικού υπ.εξ Geng Shuang ρωτήθηκε την περασμένη Παρασκευή αν το Πεκίνο ξέρει τίποτα γι’ αυτούς τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς στην περιοχή που σχεδιάζεται η βάση, ο κυρ Geng έδωσε μια απάντηση του είδους «ευχαριστώ πολύ για την ερώτηση»:

Δεν ξέρω κάτι προς το παρόν. Η τρομοκρατία είναι κοινός εχθρός του ανθρώπινου είδους, και ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας είναι κοινή υπευθυνότητα όλων των χωρών του κόσμου… Είμαστε έτοιμοι να ενισχύσουμε μια πραγματιστική συνεργασία στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας με όλα τα μέρη, βασισμένοι στις αρχές του αμοιβαίου σεβασμού, της ισότητας και του αμοιβαίου οφέλους, ώστε να πετύχουμε την διεθνή και περιφερειακή ειρήνη και σταθερότητα….

Χμμμμ… Για «αντιτρομοκρατικούς λόγους» δεν πήγε στο συριακό πεδίο μάχης ο ρωσικός στρατός; Με έναν ρωσικό τρόπο βέβαια… Τώρα, στο αφγανιστάν, ίσως μάθουμε και τον κινέζικο τρόπο – με τον ίδιο πάνω κάτω στόχο…

(Ας θυμίσουμε κι αυτό, επί τη ευκαιρία: η Μόσχα, με τον ρωσικό τρόπο πάντα, κατηγορεί την Ουάσιγκτον ότι «μεταφέρει κρυφά ‘τζιχαντιστές’ απ’ τη συρία και το ιράκ στο αφγανιστάν»….

Για να έχει να κάνει «αντιτρομοκρατικό αγώνα» και να βομβαρδίζει θα προσθέταμε…)

Κορέες 1

Παρασκευή 9 Φλεβάρη. Ο αντιβασιλιάς Pence χθες ήταν στο Τόκιο. Και «άνοιξε την καρδιά του»: Ανακοινώνω σήμερα ότι οι ηπα σύντομα θα γνωστοποιήσουν τον σκληρότερο και πιο επιθετικό γύρο οικονομικών κυρώσεων από ποτέ, σε βάρος της βόρειας κορέας είπε. Και ο σύμμαχος των ηπα ακροδεξιός και μιλιταριστής ιαπώνας πρωθ. Shinzo Abe συμλήρωσε, σαν «δεύτερη φωνή»: Θα συνεχίσουμε να απομονώνουμε τη βόρεια κορέα μέχρις ότου εγκαταλείψει το πυρηνικό και το βαλλιστικό της πρόγραμμα, μία και για πάντα.

Το ότι αυτά δηλώνονται παρά το γεγονός ότι τα αφεντικά των δύο κορεών βρίσκονται σε φανερές (κατά την γνώμη μας και μυστικές) διαπραγματεύσεις εδώ και μήνες (οι φανερές απ’ τις αρχές Γενάρη) σημαίνει ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, νοιώθοντας ότι «κάποιοι» τον περιθωριοποιούν στην ευρύτερη περιοχή, θα προσπαθήσει να γατζωθεί ακόμα περισότερο στην κορεατική χερσόνησο. Έτσι, για παράδειγμα, δεν αποκλείεται να προχωρήσει σε κάτι σα «ναυτικό αποκλεισμό» της βόρειας κορέας, αν και σύμφωνα με τη διεθνή νομοθεσία κάτι τέτοιο θεωρείται πράξη πολέμου.

Υπάρχει ένα «χρονικό παράθυρο» που de facto δημιούργησαν Σεούλ, Πγιονγκγιάνγκ, και οι σύμμαχοί τους (Πεκίνο και Μόσχα): ως τα μέσα Μάρτη, όταν θα τελειώσουν και οι χειμερινοί παρα-ολυμπιακοί. Υπό ομαλές συνθήκες αυτό το διάστημα θα πρέπει να τρέξει υπέρ της «ολυμπιακής εκεχειρίας» και όσων θέλουν να την αξιοποιήσουν επεκτείνοντάς την επ’ αόριστο. Όμως αν πάρουμε τα λόγια του αντιβασιλιά τοις μετρητοίς, ίσως («ίσως» λέμε) η Ουάσιγκτον δεν αντέξει να κρατηθεί μέχρι τότε (διακινδυνεύοντας να βρεθεί προ δυσάρεστων τετελεσμένων από διπλωματική άποψη).

Όσο μακριά κι αν είναι η κορεατική χερσόνησος, αξίζει να έχουμε το νου μας (και) εκεί…

(φωτογραφία: Ο Han Zheng, μέλος του πολιτικού γραφείου του κ.κ. κίνας και ειδικός απεσταλμένος του κινέζου προέδρου Xi Jinping για την κορέα, τα κουβέντιασε χτες (αριστέρα) με τον νοτιοκορεάτη πρόεδρο Moon Jae-in, στη Σεούλ (δεξιά). Για τι άλλο; Για τις σχέσεις των δύο κρατών, και την κατάσταση στην κορεατική χερσόνησο… Στην κοινή τους δήλωση συμφώνησαν ότι εκεί γίνονται «θετικές αλλαγές». Την Ουάσιγκτον, φυσικά, δεν την ρώτησαν αν αυμφωνεί.

Σήμερα ο Han Zheng θα βρίσκεται στην τελετή έναρξης των αγώνων, σαν εκπρόσωπος του Πεκίνου.)

Όλα δουλεύουν – μέχρι να χαλάσουν….

Σάββατο 27 Γενάρη. Και ξαφνικά (ή όχι;) κοτζάμ άγγλος υπ.αμ (ο Gavin Williamson) βρήκε να δηλώσει συνεντευξιαζόμενος ότι η ρωσία ψάχνει να βρει ευαίσθητα σημεία… θέλουν να ξέρουν πως μπορούν να σκοτώσουν τις υποδομές και σκοτώνοντάς τες, αυτό θα σημαίνει ότι … θα προκαλέσουν χιλιάδες επι χιλιάδων θανάτους… έχουν ένα στοιχείο να προκαλέσουν πλήρες χάος στη χώρα…

Δεν έγινε σαφέστερος για το πως θα το πετύχουν αυτό οι παλιορώσοι. Υποψιαζόμαστε ότι ξέρουμε τουλάχιστον ένα μέσο: βόμβες ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων. Αυτό, όμως, δεν είναι όπλο ρωσικής αποκλειστικότητας!

Η επίδραση των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων σε ηλεκτρικές (και ηλεκτρονικές) συσκευές είναι γνωστή επί δεκαετίες· για παράδειγμα η επίδραση των κεραυνών σε μια ακτίνα γύρω απ’ το σημείο που πέφτουν. Ή η επίδραση των ηλιακών εκρήξεων… Την προσοχή τράβηξε το θέμα στη διάρκεια δοκιμαστικών εκρήξεων ατομικών βομβών ήδη απ’ την δεκαετία του ’50. Το 1962, μια αμερικανική «δοκιμαστική» έκρηξη μιας βόμβας υδρογόνου 1,4 μεγατόνων πάνω απ’ τον Ειρηνικό «έκλεισε» το σύστημα ηλεκτροδότης στη Honolulu, πάνω από 2.000 χιλιόμετρα μακριά· και 8 δορυφόρους. Από τότε ως τώρα μια σειρά κράτη (ηπα, ρωσία, κίνα οπωσδήποτε) έχουν προχωρήσει πολύ στη μελέτη και στην κατασκευή τέτοιου είδους όπλων, που για συντομία ονομάζονται EMP (electromagnetic pulse).

Το χαρακτηριστικό της πολεμικής χρήσης των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων είναι αυτό: δεν προσβάλουν ούτε τους ανθρώπους ούτε τα κτίρια σε πρώτο χρόνο· είναι πιθανό ότι μπορεί να μην γίνει καν αντιληπτή ούτε αυτή καθ’ αυτή η έκρηξη· απλά «όλα κλείνουν»!!! Η καταστροφή των ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών / λειτουργιών σε μεγάλη κλίμακα (οι σχετικές έρευνες δείχνουν ότι) οδηγεί σε μαζικούς θανάτους πολύ γρήγορα: λόγω έλλειψης τροφής, νερού, άγριων συγκρούσεων μεταξύ των υπηκόων για τους ελάχιστους διαθέσιμους πόρους, ασθενειών, κλπ.

(φωτογραφία: Αμερικανικό πείραμα: πάνω μηχάνημα εκπομπής ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, και κάτω κοινό πολιτικό αεροπλάνο).

Mad Max society…

Σάββατο 27 Γενάρη. Πρόκειται για ένα όπλο εντελώς καινούργιου είδους, και χωρίς φρικάρισμα καλό ήταν να το συμπεριλάβει στον ορίζοντά του όποιος αναρωτιέται «και πως θα εξελιχθεί ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος». Ανάλογα με την έντασή του ένα ηλεκτρομαγνητικό κύμα μπορεί να καταστρέψει εντελώς ή να κάνει σοβαρές ζημιές σε οποιοδήποτε ηλεκτρικό / ηλεκτρονικό κύκλωμα μέσα στην εμβέλειά του. Αυτά τα κυκλώματα μπορεί να μην τα βλέπουμε (εξού και η ανόητη ιδέα περί «αϋλοποίησης του καπιταλισμού»…) αλλά πάνω τους στηρίζονται όλο και περισσότερο τα πάντα: απ’ τα συστήματα ηλεκτροδότησης μέχρι οποιαδήποτε οικιακή ή επιχειρηματική μηχανή· απ’ την λειτουργία των νοσοκομείων ως τις επικοινωνίες (συμπεριλαμβανόμενων των «έξυπνων»…)· απ’ την παραγωγή τροφίμων μέχρι τις λειτουργίες του στρατού, της αστυνομίας, των δικαστηρίων, την κίνηση οποιουδήποτε οχήματος στη στεριά, στη θάλασσα ή τον αέρα· απ’ τον οικιακό φωτισμό μέχρι την λειτουργία των συστημάτων υδροδότησης… κλπ.

Όσο πιο εξελιγμένος τεχνολογικά είναι ένας καπιταλιστικός σχηματισμός τόσο περισσότερο η κανονική λειτουργία των δομών αλλά και της καθημερινής ζωής εξαρτιέται απ’ τον ηλεκτρισμό και την πληροφορική. Η καταστροφή που μπορεί να προκαλέσει μία, και μόνο μία, έκρηξη EMP – μέσα στην εμβέλειά της – συγκρίνεται με εκείνη των πιο θανατηφόρων πυρηνικών όπλων. Κι αυτό χωρίς φωτιά και κρότο. (Τα μόνα που γλυτώνουν απ’ την επίδραση του ηλεκτρομαγνητικού κύματος είναι όσα βρίσκονται υπόγεια, σε ικανό βάθος· ή βαθιά στη θάλασσα…)

Το γιατί ο άγγλος υπ.αμ. έφαγε τώρα την «φλασιά» μπορεί να μην δύσκολο να εξηγηθεί: ήθελε να κατηγορήσει την Μόσχα σαν το «επερχόμενο κακό». Το γεγονός είναι, ωστόσο, ότι αυτά τα όπλα τα διαθέτουν ήδη μια σειρά κράτη, και πιθανόν να είναι εύκολο να τα αποκτήσουν περισσότερα. Για παράδειγμα, στις αρχές του περασμένου Νοέμβρη ο προσωπάρχης του ψόφιου κουναβιού John Kelly, στοχοποιώντας την Πγιονγκγιάνγκ, «προφήτεψε» ότι μια έκρηξη EMP πάνω απ’ τις ηπα θα μπορούσε να σκοτώσει τελικά το 90% του αμερικανικού πληθυσμού. (Οι επισκευές των δικτύων και η αντικατάσταση ή η επισκευή των συσκευών και των μηχανών θα χρειάζονταν χρόνια…)

Υποτίθεται (δεν το έχουμε διασταυρώσει) ότι το περασμένο καλοκαίρι τα κρατικά media της Πγιονγκγιάγκ είχαν αναφέρει – απειλώντας τις ηπα – ότι το καθέστως διαθέτει το know how «βόμβας υδρογόνου», μια έκρηξη της οποίας 400 χιλιόμετρα πάνω απ’ το αμερικανικό έδαφος θα προκαλούσε ένα τόσο δυνατό ηλεκτρομαγνητικό κύμα που θα νέκρωνε τα πάντα. Όμως ακόμα κι αν υπήρξε τέτοια βορειοκορεατική απειλή, είναι πολύ πιθανό ότι βασιζόταν στα συμπεράσματα μιας έρευνας του αμερικανικού κογκρέσσου απ’ το 2008!…

(το σχέδιο δείχνει την επίδραση μιας EMP έκρηξης – κόκκινοι κύκλοι – ανάλογα με το ύψος στο οποίο θα γίνει η έκρηξη. Σε ύψος 294 μιλίων «την ακούει» όχι μόνο το σύνολο των ηπα αλλά και ο μισός καναδάς μαζί με όλο σχεδόν το μεξικό…)

Ρίχτερ στην Ουάσιγκτον με επίκεντρο στην κορεατική χερσόνησο

Παρασκευή 26 Γενάρη. Σε μια απροσδόκητη (;) αλλά (υποθέτουμε) καλά υπολογισμένη κίνηση, το βορειοκορεατικό καθεστώς έκανε χτες έκκληση σ’ όλους τους κορεάτες, οπουδήποτε στον πλανήτη, να ενισχύσουν την ενοποίηση των δύο κορεατικών κρατών χωρίς την εμπλοκή άλλων κρατών!!!

Η έκκληση της Πγιονγκγιάνγκ είναι εντυπωσιακή από όλες τις απόψεις. Η κυριότερη είναι, κατά την ταπεινή μας άποψη, ότι γίνεται στη διάρκεια διαπραγματεύσεων μεταξύ βόρειας και νότιας κορέας το περιεχόμενο των οποίων δεν γνωρίζουν και δεν μπορούν να ελέγξουν και να προβοκάρουν “από μέσα” ούτε η Ουάσιγκτον ούτε το Τόκιο! Είναι κάτι παραπάνω από δύο εβδομάδες που γίνονται αυτές οι συζητήσεις (απ’ τις οποίες η ασταμάτητη μηχανή περίμενε πολλά, όμως όχι και μια βορειοκορεατική έκκληση για ένωση!) και θα θεωρούσαμε απίθανο το να κηρύσσει δημόσια και ανοικτά την κορεατική ενοποίηση ο Kim (βορράς) χωρίς να έχει ιδέα ο Moon (νότος).

Δύσκολα, επίσης, θα θεωρούσαμε την έκκληση μια καιροσκοπική κίνηση «καλής θέλησης» ενόψει της συμμετοχής βορειοκορεατών στους χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες στη Σεούλ: αυτή είχε αποφασιστεί απ’ την αρχή των συζητήσεων, και ήταν (εξελίσσεται σε…) too much συμβολική / διπλωματική κίνηση ενάντια στον αμερικάνικο μιλιταρισμό / ιμπεριαλισμό· αλλά και εκείνον του Τόκιο.

Αντίθετα, με την τάση που φαίνεται ότι έχει διαμορφωθεί σ’ αυτές τις «αόρατες» συζητήσεις, μετά την έκκληση της Πγιονγκγιάνγκ θα θεωρούσαμε πιθανές ακόμα πιο εντυπωσιακές κινήσεις. Όπως το να βρεθεί ο Kim δίπλα στον Moon στην τελετή έναρξης των ολυμπιακών, στις 9 Φλεβάρη! Ο κατά την Ουάσιγκτον «νο 1 παγκόσμιος κίνδυνος» να νομιμοποιείται «έξω απ’ τα δόντια» απ’ τον απαραίτητο (αν και απρόθυμο…) σύμμαχο της Ουάσιγκτον σε οποιαδήποτε όξυνση κατά της βόρειας κορέας: το καθεστώς της νότιας! Το τέλειο στραπάτσο: όλα αυτά χωρίς να έχει δεσμευτεί (δημόσια τουλάχιστον, ως τώρα…) η Πγιονγκγιάνγκ ούτε κατά ένα χιλιοστό για τα πυρηνικά της όπλα και για τους πυραύλους της!!! (Πάντως το στραπάτσο ξετυλίγεται ήδη, έτσι κι αλλιώς…)

Στην Ουάσιγκτον βγάζουν αφρούς! Ο αντιβασιλιάς Pence ανακοίνωσε ήδη ότι θα «εμποδίσει τις προσπάθειες του Kim να κάνει πειρατεία στους ολυμπιακούς». Πρόκειται να βρίσκεται στη Σεούλ για τους αγώνες – και ίσως αντιμετωπίσει μόνος του την βορεοκορεατική ομάδα χόκεϊ επί πάγου… Θα είναι ενδιαφέρον αν τελικά θα πάει και τι θα συναντήσει εκεί.

Η ταχύτητα των εξελίξεων, απ’ την αρχική δήλωση του Kim ότι θα ήθελε να συμμετάσχουν βορειοκορεάτες στους ολυμπιακούς πριν 25 ημέρες ως την χθεσινή περί ένωσης των δύο κορεών, είναι τέτοια ώστε θεωρούμε σίγουρο ότι έχει υπάρξει σχεδιασμός. Όπως, επίσης, και εγγυήσεις: απ’ την Μόσχα και το Πεκίνο.

Αν το πράγμα προχωρήσει, το λέμε από τώρα: θα χαρούμε!

Ταρίφες

Τετάρτη 24 Γενάρη. Θα μπορούσε να είναι ανέκδοτο το ότι ο “ξεπλένω μαύρο χρήμα” tycoon του real estate στο america και ύστερα πρόεδρός της, το ψόφιο κουνάβι, υπέγραψε την επιβολή υψηλών δασμών στην εισαγωγή πλυντηρίων (και φωτοβολταϊκών πάνελ) για να προστατέψει την αμερικανική παραγωγή.

Το ενδιαφέρον (από την άποψη της καπιταλιστικής πολιτικής οικονομίας) είναι ότι αυτοί οι δασμοί δεν είναι full και από αύριο. Μπορεί ο εχθρός να είναι ξεκάθαρος (στην περίπτωση αυτών των δύο εμπορευμάτων η κίνα και η νότια κορέα – ω, ναι, η νότια κορέα!), αλλά δεν γίνεται απ’ την μια μέρα στην άλλη να στεγνώσει η αμερικανική αγορά και να μείνει ο αμερικάνος καταναλωτής με άδεια χέρια. Συνεπώς η προχθεσινή επιβολή των δασμών είναι κλιμακωτή.

Για παράδειγμα: τα πρώτα 11,5 εκατομύρια φωτοβολταϊκά πάνελ που θα εισάγονται στις ηπα κάθε χρόνο (παραγωγικής δυνατότητας 2,5 gigawatt) θα είναι χωρίς δασμούς… Από εκεί και πάνω θα επιβαρύνονται με ένα 30% για το 2018, που σταδιακά όμως θα πέσει στο 15% το 2022 – υποθέτοντας ότι η αμερικανική παραγωγή και το ανάλογο εμπόριο θα έχει δυναμώσει αρκετά ώστε να μπορούν να ανταγωνιστούν ως προς τις τιμές τα εισαγόμενα ασιατικά.

Αντίστοιχα για τα πλυντήρια. Τα πρώτα 1,2 εκατομμύρια που θα εισάγονται κάθε χρόνο θα έχουν δασμό 20%. Απο εκεί και πάνω θα έχουν 50%. Αυτά για το 2018. Το 2020 οι δασμοί θα πέσουν στο 16% και 40%. (Το 2010 είχαν εισαχθεί 1,6 εκατομύρια πλυντήρια στις ηπα). Μ’ αυτόν τον εμπορικό προστατευτισμό αμερικανικές εταιρείες όπως η Whirlpool (πλυντήρια) και Suniva και Solar World Americas (φωτοβολταϊκά) τρίβουν τα χέρια τους.

Διαφορικός προστατευτισμός! Σε σχέση με τα αντίστοιχα μέτρα στον 20ο αιώνα, που ήταν σαφώς πιο γενικά και ενιαία ταιριάζοντας στο πολιτικό και διανοητικό μοντέλο της «μαζικής παραγωγής / μαζικής κατανάλωσης», πρέπει να παρατηρήσει κανείς την «ευελιξία» στην εξέλιξη ακόμα και των «εμπορικών φρουρίων». Η αιτία αυτής της «ευελιξίας» δεν είναι μυστηριώδης· φαίνεται και στις τελευταίες αμερικανικές αποφάσεις. Το τελευταίο κύμα «παγκοσμιοποίησης», που ανάμεσα στα άλλα σήμαινε μεταφορά μεγάλων τμημάτων της βιομηχανικής παραγωγής στην «χαμηλού εργατικού κόστους» ασία (σε μεγάλο βαθμό: κίνα) δεν μπορεί να ξεπεραστεί σε χρόνο μηδέν μέσω κάποιου ακραία απωθητικού φράγματος δασμών στις εισαγωγές. Γιατί έτσι οι καταναλωτές «μας» θα μείνουν ρέστοι. Χρειάζεται χρόνος (λιγότερος ή περισσότερος) για να επαναπατριστεί η ξενητεμένη παραγωγή μέσω της ρομποτικής οργάνωσης της εργασίας… Χρειάζονται και σοβαρές επενδύσεις παγίου κεφαλαίου (εν όψει της εγγυημένης και σχετικά προφυλαγμένης απ’ τους ανταγωνιστές εσωτερικής αγοράς).

Όταν, λοιπόν, κοτζάμ αμερικανική συντηρητική κυβέρνηση, νομοθετεί ότι «οι πρώτες εισαγόμενες ποσότητες είναι φτηνότερες» αλλά «από κει και πέρα είναι ακριβότερες», εννοεί: εξασφαλίζω για την εσωτερική καπιταλιστική παραγωγή ένα μέρος της εσωτερικής αγοράς, άρα στηρίζω τα ντόπια αφεντικά να προχωρήσουν στην τεχνολογική αναδιάρθρωσή τους με σκοπό την μείωση του κόστους τους· χωρίς όμως να προκαλέσω μια καθολική έλλειψη (ή μια απότομη ακρίβεια) στο Α ή στο Β εισαγόμενο είδος, με κίνδυνο μια σοβαρή κοινωνική ή βιομηχανική αναταραχή…

Να τα βλέπουμε, να μαθαίνουμε και να καταλαβαίνουμε την συγκυρία του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού…

Νοσταλγία…

Τετάρτη 24 Γενάρη. Την ίδια ιστορική στιγμή που ο αμερικανικός καπιταλισμός προσπαθεί να οχυρωθεί απέναντι στους ανταγωνιστές του, τα κινεζικά μυαλά της IT εγκαταλείπουν την Silicon Valley και επαναπατρίζονται! Διάφοροι κινεζικοί «τεχνολογικοί γίγαντες», εταιρείες σαν την Baidu, την Tencent και την Alibaba, προϊόντα μιας μεθοδικής κρατικής πολιτικής του Πεκίνου, έχουν διαμορφώσει ήδη γύρω τους ένα επεκτεινόμενο «οικοσύστημα» ερευνητικών κέντρων, πυρήνων καινοτομίας, start ups και χρηματοδοτικών κεφαλαίων που συναγωνίζεται στα ίσια (αν δεν έχει ξεπεράσει ήδη) την αμερικανική κοιλάδα της σιλικόνης.

Παρότι ο κινεζικός καπιταλισμός ήρθε σαν trailer στον τεχνοεπιστημονικό 21ο αιώνα, όχι μόνο έχει το εγχώριο δυναμικό που του επιτρέπει να καλύπτει το ένα μετά το άλλο όλα τα κενά του, αλλά έχει κι εκείνο το μέγεθος «εσωτερικής αγοράς» μπροστά στην οποία εκείνο που προσπαθεί να προστατεύσει η κυβέρνηση του ψόφιου κουναβιού (και ίσως θα ήθελε να υπερασπιστεί και η ε.ε.) είναι επαρχιωτισμός. Κι ας μην μιλήσουμε για την διεθνή αγορά, όπου η σχέση τιμής / ποιότητας γέρνει σταθερά όλο και περισσότερο υπέρ του κινεζικού (και ευρύτερα ασιατικού, γύρω του) καπιταλισμού και των εμπορευμάτων του.

Το κινεζικό “thousand talents plan”, ένα σχέδιο προσέλκυσης όχι μόνο κινέζων τεχνοεπιστημόνων της διασποράς αλλά και οποιουδήποτε άλλου παρόμοιου θα ήθελε να δουλέψει στην κίνα, χρονολογείται απ’ το 2008. Δέκα χρόνια φαίνεται ότι αποδίδει μια χαρά· σε κλίμακα που δεν μπορούμε να συλλάβουμε.

Τι να σκέφτεται ο «τρελλός σκύλος» Jim Mattis και οι άλλοι δύο της αμερικανικής μιλιταριστικής “τριανδρίας” για όλα αυτά;