Tag: κίνα

Απ’ το Κεμπέκ στη Σιγκαπούρη, μ’ ένα μαχαίρι στην πλάτη

Δευτέρα 11 Ιούνη. Άλλοι θα το έλεγαν “ραντεβού με την ιστορία”!!… Τέλος πάντων… Έχοντας μπροστά του το σύμπαν (με την μορφή του little rocket man… θυμηθείτε: το ψόφιο κουνάβι εκτός απ’ τα υπόλοιπα υποφέρει και απ’ την μανία καταδίωξης «εγώ, ο potus, θα κάνω κάθε τι που δεν έκαναν οι προηγούμενοι αμερικάνοι πρόεδροι»…) είμαστε σίγουροι ότι ο “potus” βαριόταν θανάσιμα στη σύνοδο των g7. Τι να λέει τώρα; Για γιαούρτια και καρμπυλατέρ; Εδώ τον περιμένει η αιωνιότητα – και μάλιστα σαν αφροδισιακό!!!

Ούτε στις καλύτερες ευχές της όμως η ασταμάτητη μηχανή δεν θα πόνταρε στο ότι θα ήταν το επιτελείο του ψόφιου κουναβιού (αναμφίβολα του ίδιου υψηλού IQ με δαύτον) που θα προσέφερε στον Kim (και σ’ όλο το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ) τα τελευταία φυσεκλίκια (ή ηρεμιστικά, ανάλογα, ό,τι χρειαστεί) πριν την αυριανή συνάντηση των γιγάντων.

Αυτός, λοιπόν, ο «σύμβουλος επί των οικονομικών» του ψόφιου κουναβιού, ο Larry Kudlow, τέρας πολιτικής ευφυίας αναμφίβολα, σε χθεσινή του συνέντευξη στο cnn, δεν μίλησε μόνο για την «προδοσία» του Trudeau (μόλις το ψόφιο κουνάβι έφυγε). Είπε και τα επόμενα, εξόχως σημαντικά (μεταφράζουμε κατευθείαν απ’ το ρεπορτάζ του καθεστωτικού αγγλικού guardian):

… Ο Kudlow προσέθεσε ότι ο Trump πήρε την απόφαση να αποσυρθεί απ’ την συμφωνία σε μια προσπάθεια να σώσει το κύρος του ενόψει της ιστορικής συνάντησης με τον ΒορειοΚορεάτη ηγέτη Kim Jong-un, στη Σιγκαπούρη.

«Ο Potus [ο πρόεδρος των ηπα] δεν πρόκειται να αφήσει έναν καναδό πρωθυπουργό να τον σέρνει, να τον πηγαίνει από ‘δω κι απο ‘κει, εν όψει αυτού του γεγονότος» είπε ο Kudlow. «Δεν πρόκειται να επιτρέψει οποιοδήποτε σημάδι αδυναμίας καθώς ταξιδεύει για να διαπραγματευεί με την Βόρεια Κορέα. Κι ούτε θα έπρεπε να το επιτρέψει».

Ο σύμβουλος εμπορίου του ψόφιου κουναβιού Peter Navarro ήταν πιο συγκεκριμένος στο fox news:

… Υπάρχει το κατάλληλο μέρος στην κόλαση για κάθε ξένο ηγέτη που τολμάει να κάνει κακόπιστη διπλωματία με τον Πρόεδρο Donald J Trump και μετά προσπαθεί να τον μαχαιρώσει στην πλάτη την ώρα που φεύγει, κι αυτό ήταν που έκανε ο κακόπιστος Justin Trudeau με αυτά που είπε στη συνέντευξη τύπου…

Ο μεν Trudeau δεν είπε και τίποτα σπουδαίο· αλλά εδώ υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Για να κάνει εντύπωση στον Kim το ψόφιο κουνάβι, ότι είναι «στοιβαρός» και «εγώ δεν σηκώνω αστεία», σαν τζιτζιφιόγκος κορτάκιας δηλαδή, έκανε «προπόνηση» στους g7… Αφού τα μπουρδέλιασε εκεί (όπως ήταν αναμενόμενο) μετά το έπαιξε «καλός», σε στυλ, ντάξει μωρέ, να υπογράψω υπέρ μιας κοινωνίας με ελευθερία και δικαιοσύνη, και κάτω όλοι οι στρατοί, πατρίδα μας είναι μόνο η γη, χωρίς δασμούς, διόδια και φράχτες… Αλλά μετά, θεώρησε ότι αμφισβητήθηκε το κύρος και το μεγαλείο του, όποτε πετώντας προς Σιγκαπούρη (αφού, πριν, ΔΕΝ καταδέχτηκε να ξαλαφρώσει σ’ ελληνικό έδαφος, μαλακία του, ένα καλό κατούρημα στα αγριόχορτα της ελληνικής γης πάντα ηρεμεί τον άνθρωπο…) είπε «α, έτσι είσαι παλιοκαναδέ; τώρα θα δεις τι θα κάνω!…». Και του έκανε τα μούτρα κρέας, όπως όλοι κατάλαβαν…

Λοιπόν, να το ξέρετε. Ο Kim δεν είναι παλιάνθρωπος σαν τον Trudeau να μαχαιρώνει ανυπεράσπιστα ψόφια κουνάβια πισώπλατα! Έχουμε την εκτίμηση ότι προς το παρόν θα αφήσει τον “potus” να γλυστρήσει γλυκά και αθόρυβα στην παγίδα του· χωρίς αίματα, χωρίς δράματα, χωρίς εντυπώσεις.

Εκτός κι αν το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ εκτιμάει ότι ένας αμερικάνος πρόεδρος που βγήκε απ’ τα χέρια του butcher στις «συμμορίες της Ν. Υόρκης» είναι ο.κ….

(φωτογραφία: Ένας ιρλανδός χασάπης στους “5 δρόμους” υπενθυμίζει ότι οι πισώπλατες μαχαιριές αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά με πισώπλατες μπαλταδιές…)

SCO

Κυριακή 10 Ιούνη. Ο Xi θέλει να κάνει την φετεινή σύνοδο του «συμφώνου της Σαγκάης» κάτι σαν «καινούργια αρχή» για το project. Θα ξέρουμε αύριο τι συγκεκριμένο θα αποφασιστεί. Όμως αξίζει να σχολιάσουμε αυτά τα δύο «συνθήματα» που από πολλές μεριές αναμετριούνται ήδη. Το “america first” της Ουάσιγκτον· και απέναντι το “made in china” του Πεκίνου.

Το δεύτερο σημαίνει διεθνή ηγεμονία και αναγνώριση των κινεζικών εμπορευμάτων και υπηρεσιών υψηλής τεχνολογίας. Ο Xi έχει βάλει σαν χρονικό όριο αυτής της καθιέρωσης το 2025, δηλαδή σε λιγότερο από 7 χρόνια. Αν, όμως, παρακολουθήσει κανείς τις τεχνοεπιστημονικές δημοσιεύσεις του κινεζικού «διανοητικού κεφάλαιου», μπορεί βάσιμα να εκτιμήσει ότι η πρωτοπορεία του κινεζικού καπιταλισμού στις αιχμές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης μπορεί να έχει συμβεί νωρίτερα.

Το πρώτο σημαίνει τον εριστικό «οικονομικό» αμυντισμό του αμερικανικού κράτους / κεφάλαιου· κάτι πρωτοφανές για τα τελευταία 70 – 80 χρόνια της πλανητικής καπιταλιστικής ιστορίας. Το αμερικανικό κεφάλαιο κατάφερε να ηγεμονεύσει και στην 2η και στην 3η βιομηχανική επανάσταση· και να που τώρα προσπαθεί να διασώσει την εγχώρια παραγωγή υδρογονανθράκων, ατσαλιού και αυτοκινήτων.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι υπάρχει ένα επίκαιρο σχέδιο πίσω απ’ αυτόν τον αμυντισμό: ο αναγκαστικός επαναπατρισμός διάφορων επιχειρήσεων αμερικανικής ιδιοκτησίας (το αντίθετο, δηλαδή, από εκείνο που ξεκίνησε στα ‘80s, με το outsourcing…) αλλά με όρους ρομποτικής αναδιάρθρωσης.

Μοιάζει λογικό – αν γινόταν σε κενό χρόνο και χώρο, χωρίς ανταγωνιστές. Αλλά το made in china έχει συσσωρεύσει ήδη δυνάμεις (χρήμα και τεχνοεπιστημονικές γνώσεις) και εξαπλώνεται γρήγορα με διάφορους τρόπους. Ενόσω το αμερικανικό κράτος δυσκολεύεται να χρηματοδοτήσει την «αναπαλαίωση» των εσωτερικών καπιταλιστικών υποδομών του, το κινεζικό κάνει εξαγωγή «ανάπτυξης» σε όποιον είναι διατεθειμένος να συμμαχήσει μαζί του, κατ’ αρχήν (αν και όχι αποκλειστικά) με το σχέδιο «των δρόμων του μεταξιού». Την εσωτερική αναδιάρθρωση / ανασυγκρότηση την κάνει παράλληλα… και όχι, πια, σαν προϋπόθεση για την επέκταση…

Το γεγονός ότι κάτω απ’ τις σημαίες του “america first” το ψόφιο κουνάβι άλλοτε κλαίγεται κι άλλοτε θυμώνει για τα τεράστια εμπορικά ελλείματα των ηπα δείχνει, ίσως, πως ούτε με δασμούς και προστατευτισμούς θα δει «πρωτιά»…

(φωτογραφία: Το Qingdao, η παραλιακή πόλη / λιμάνι όπου γίνεται η 18η σύνοδος της sco. Πάνω το 1996, κάτω την άνοιξη του 2018).

SCO

Σάββατο 9 Ιούνη. Η γαλλική total φεύγει, η κινεζική cnpc έρχεται (για την εξόρυξη και την εκμετάλλευση των μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου kars 1) – και από χτες ο ιρανός πρόεδρος Rouhani βρίσκεται στην κίνα, ενόψει και της διήμερης (σήμερα / αύριο) συνόδου του «συμφώνου της Σαγκάης». Σύμφωνα με το κινεζικό κρατικό ειδησειογραφικό πρακτορείο global times, η στρατηγική σχέση κίνας – ιράν πρόκειται να αναβαθμιστεί σε καινούργια επίπεδα.

Το Πεκίνο θέλει οπωσδήποτε το ιρανικό πετρέλαιο (11 δις δολάρια η αξία των ετήσιων πετρο-εξαγωγών της Τεχεράνης προς το Πεκίνο) και την αξιοποίηση της ιρανικής επικράτειας (χερσαίας και θαλάσσιας) για τους «δρόμους του μεταξιού». Η Τεχεράνη, απ’ την μεριά της, θέλει να καλυφθεί το κενό των «ευρωπαϊκών επενδύσεων» που θα ανασταλούν εξαιτίας των αμερικανικών απειλών.

Το πρόβλημα δεν το έχει, βέβαια, η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ. Το έχουν τα γαλλικά, αμερικανικά, και λοιπά ευρωπαϊκά αφεντικά. Το καπιταλιστικό δυναμικό του ιράν δεν θα χαθεί· ο δικός τους κύκλος εργασιών όμως;

Κορέες

Σάββατο 9 Ιούνη. Η σύνοδος του «συμφώνου της Σαγκάης» γίνεται δυο μέρες πριν την συνάντηση του ψόφιου κουναβιού με τον little rocket man στη Σιγκαπούρη. Αλλά μην ξεγελαστεί κανείς: ενώ κάτι πρέπει να (φανεί ότι) κάνει η Ουάσιγκτον, οι πιο ουσιαστικές εξελίξεις προχωρούν ερήμην της.

Πριν 2 ημέρες (στις 7 Ιούνη) σε μια άλλη σύνοδο (απ’ αυτές που είναι αδιάφορες για τον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο), στη συνάντηση του «οργανισμού σιδηροδρομικής συνεργασίας» στο κιργιζιστάν, η Σεούλ έγινε επίσημα δεκτή σαν 29ο μέλος. Στα υπόλοιπα 28 περιλαμβάνονται η ρωσία, η κίνα και η βόρεια κορέα, ενώ ο οργανισμός αφορά τις (κατ’ αρχήν) σιδηροδρομικές μεταφορές στην ευρασία.

Αλλά οι σιδηρόδρομοι δεν πάνε μόνοι τους. Η Σεούλ ενδιαφέρεται για τους ρωσικούς αγωγούς φυσικού αερίου που θα διατρέξουν παράλληλα με τις γραμμές των τραίνων την κορεατική χερσόνησο: η ενεργειακή σχέση και των δύο κορεών με την Μόσχα είναι ένα απ’ τα βασικά θέματα «οικονομικού ενδιαφέροντος» για το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ.

Ευκαιρίας δοθείσης λοιπόν, στην ίδια συνάντηση και την ίδια ημέρα (7 Ιούνη), αντιπροσωπείες της Σεούλ και της Μόσχας συζήτησαν τα σχέδια για τις «9 γέφυρες» (πέρυσι το φθινόπωρο, στο Βλαδιβοστόκ, η πρόταση του νοτιοκορεάτη Moon για την ειρήνευση στην κορεατική χερσόνησο ήταν για «7 γέφυρες»…). Σχέδια, δηλαδή, πέρα από το γκάζι και τα τραίνα: για τα λιμάνια, τον ηλεκτρισμό, τις μεταφορές μέσω αρκτικής (τις οποίες η Μόσχα θέλει να ελέγχει απόλυτα), τα ναυπηγεία, την γεωργία και την αλιεία.

Μπορεί το ψόφιο κουνάβι (και αυτά που εκπροσωπεί) να μοστράρεται για «γαμπρός» στην ανατολική ασία, αλλά είναι μόνο ένας δευτερεύων καλεσμένος σε γάμους – που θα προτιμούσε να μην γίνουν…

Αφγανιστάν

Σάββατο 9 Ιούνη. Αυτοί στη φωτογραφία είναι ταλιμπάν. Οι «ειδικές δυνάμεις» τους συγκεκριμένα. Τέρμα τα οριεντάλ ντυσίματα, τα μαντήλια στο κεφάλι και οι φανερές γενειάδες… Τέρμα τα λιανοντούφεκα. Στολές, εξοπλισμός (και προφανώς: εκπαίδευση και δράση) απ’ τα καλύτερα πρωτοκοσμικά “σχολεία”! Ποια; Μαντέψτε!!!

Κάποιος θα χαιρέτιζε αυτήν την σημαντική καπιταλιστική εξέλιξη· έστω κι αν γίνεται μέσω στρατού και πολέμου (έτσι, όμως, δεν έχει γίνει ως τώρα στον «δυτικό κόσμο»;). Όχι η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της πάντως: οι ταλιμπάν, στην φετεινή εαρινή εκστρατεία τους, καταλαμβάνουν συνεχώς εδάφη. Κι αν συνεχίσουν έτσι, εκτός απ’ τις περιοχές που ήδη ελέγχουν στο κεντρικό και στο ανατολικό αφγανιστάν, θα καταφέρουν να ελέγχουν όλο το δυτικό τμήμα του.

Σχεδόν την μισή αφγανική επικράτεια.

Ασία – Ειρηνικός

Πέμπτη 7 Ιούνη. Ενόσω, για ένα εξάμηνο απ’ την αρχή του χρόνου, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός έχει μπλέξει στην κορεατική «επίθεση ειρήνης» με πρωταγωνιστές Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ έχοντας βραχυκυκλώσει ως προς τους άμεσους μιλιταριστικούς σχεδιασμούς του στα πέριξ, φαίνεται πως έχει χάσει έδαφος και στο ακόμα πιο «κύριο» πεδίο μάχης στον Ειρηνικό. Στη νότια θάλασσα της κίνας.

Αν δει κανείς τον χάρτη των κινεζικών αξιώσεων κυριότητας και ελέγχου σ’ όλη αυτή τη θαλάσσια ζώνη, είναι πράγματι τερατώδεις – από ιμπεριαλιστική άποψη. Ειδικά απέναντι στο βιετνάμ και, σε δεύτερο βαθμό, στις φιλιππίνες. Η τακτική του Πεκίνου φαίνεται ότι είναι αφενός να κατοχυρώσει στρατιωτικά τον έλεγχο της περιοχής και, στη συνέχεια, να κάνει διακρατικές συμφωνίες κοινών οικονομικών project εκμετάλλευσής της, με τα κοντινά ασιατικά κράτη. Είναι ένα είδος «καλόκαρδου νταβατζή».

Απέναντι η Ουάσιγκτον παριστάνει τον υπερασπιστή της ελευθερίας, με έναν τρόπο που δεν κάνει καν τον κόπο να κρύψει ότι αυτό που υπερασπίζεται είναι η παγκόσμια ναυτική υπεροχή της. Και το κάνει στρατιωτικά· ή, σε κάθε περίπτωση, μόνο έτσι μπορεί να κινηθεί. Αυτός ο νταβατζής δεν έχει φήμη καλής καρδιάς, ειδικά στην ανατολική ασία: πόλεμοι στο βιετνάμ, την καμπότζη, το λάος… Γι’ αυτό τώρα θέλει να εμφανίζεται σαν «ιδεολόγος».

Τους προηγούμενους μήνες το Πεκίνο κατάφερε να προχωρήσει στην στρατιωτικοποίηση διάφορων τεχνητών νησιών που έχει κατασκευάσει, και να αρχίσει την χρήση τους για «ασκήσεις». Εννοείται ότι η Ουάσιγκτον έκανε καταγγελίες. Όμως καμία απ’ τις επιμέρους κινεζικές κινήσεις δεν ήταν τόσο «χοντρή» ώστε να μπορεί η Ουάσιγκτον να απειλήσει στρατιωτική τιμωρία. Τα χίλια τσιμπίματα καρφίτσας πέτυχαν τελικά αυτό που παραδέχτηκε ο αμερικάνος ναύαρχος Philip Davidson στα τέλη Απρίλη μιλώντας στο αμερικανικό κογκρέσσο:

…Οι οχυρώσεις των νησιών έχουν ολοκληρωθεί. Οι αεροδιάδρομοι είναι έτοιμοι. Τα λιμάνια περιμένουν. Το μόνο που πρέπει να κάνει η Κίνα από τώρα και μετά είναι απλά να μετακινεί τα πλοία και τα αεροπλάνα της… Με λίγα λόγια η Κίνα μπορεί τώρα να ελέγχει την νότια κινεζική θάλασσα σε οποιαδήποτε περίπτωση, εκτός από έναν πλήρη πόλεμο με τις ηπα…

Είναι αναμενόμενο απ’ τους καραβανάδες να χοντραίνουν στα λόγια τις καταστάσεις για να ανεβάζουν την δική τους χρησιμότητα. Ωστόσο μη αμερικάνοι «τρίτοι» παραδέχονται ότι στο πρώτο εξάμηνο του 2018 το Πεκίνο προχώρησε πολύ γρήγορα τις στρατιωτικές κινήσεις του στη νότια θάλασσα της κίνας, είτε με την μορφή ολοκλήρωσης υποδομών, είτε με αλλεπάλληλες ασκήσεις.

Ινδο – Ειρηνικός

Πέμπτη 7 Ιούνη. Ο αμερικάνος ναύαρχος Davidson (πιο πάνω) μίλησε το κογκρέσσο επ’ ευκαιρία της ορκομωσίας του σαν «αρχηγού του αμερικανικού στόλου» όχι στον Ειρηνικό, αλλά (πλέον) στον Ινδο-Ειρηνικό. Η Ουάσιγκτον (αυτό περιγράφεται άλλωστε και στο νέο «δόγμα εθνικής ασφάλειας» της) προσπαθεί να επεκτείνει (ακόμα και τυπικά, μέσω ονοματοδοσιών) την γραμμή αντιπαράθεσης· και φαίνεται πως θεωρεί το Νέο Δελχί στρατηγικό σύμμαχο σ’ αυτήν την επέκταση. Είναι, όμως, έτσι;

Μιλώντας πριν 5 ημέρες σ’ ένα απ’ τα πολλά και διάφορα διεθνή φόρουμ ασφάλειας, τον διάλογο Shangri-La, στη Σιγκαπούρη, ο ινδός πρωθ. Narendra Modi περιέγραψε μια διαφορετική, και πάντως όχι συγκρουσιακή αντίληψη για την «στρατηγική ασφάλειας» στον ινδικό – ειρηνικό· σε σχέση με εκείνη του «τρελού σκύλου» Mattis, στην δική του ομιλία.

Πριν 20 ή ακόμα και 15 χρόνια, ο ινδικός και ο κινεζικός καπιταλισμός θεωρούνταν ότι βρίσκονται περίπου στο ίδιο επίπεδο «ανάπτυξης». Και ότι θα κινούνταν με περίπου παρόμοια ταχύτητα. Εν έτει 2018 η σύγκριση είναι συντριπτική – σε βάρος του ινδικού καπιταλισμού. Παρότι έχει κάνει κι αυτός βήματα «ανάπτυξης» τα κινεζικά άλματα τον έχουν αφήσει πολύ πίσω. Οι αιτίες γι’ αυτό το «άνοιγμα της ψαλίδας» είναι ενδιαφέρουσες, αλλά δεν θα τις αναφέρουμε αυτή τη στιγμή.

Η σημαντική (και αυξανόμενη) υστέρηση έναντι του Πεκίνου είναι ένα δεδομένο που το ινδικό καθεστώς είναι αναγκασμένο να παίρνει πολύ σοβαρά υπόψη του, παρότι υπάρχουν και συνοριακές και ιστορικές διαφορές / αντιπαλότητες με το κινεζικό. Απ’ την άλλη μεριά, για τις ινδικές ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες, το να γίνει το Νέο Δελχί εξάρτημα της Ουάσιγκτον δεν είναι η λύση… Συνεπώς ο Modi, παρότι κατηγόρησε «κάπως» το Πεκίνο για τις επιχειρήσεις του στη νότια θάλασσα της κίνας, εξέθεσε μια «αρχιτεκτονική ασφάλειας» με όλους μέσα: και το Νέο Δελχί, και την Ουάσιγκτον, και το Πεκίνο και την Μόσχα. Με διάφορους τρόπους ο Modi επιβεβαίωσε την «στρατηγική ανεξαρτησία» του ινδικού καπιταλισμού και την παράδοση της «ανεξάρτητης πολιτικής» του. Όπως ήταν αναμενόμενο αυτά δεν ήταν όσα θα ήθελε να ακούσει ο Mattis…

Επιπλέον το Νέο Δελχί συμμετέχει στο «σύμφωνο της Σαγκάης»… Ακόμα κι αν δεν μπορεί να θεωρηθεί μια «συμπαγής στρατιωτική συμμαχία», ούτε το νατο είναι πλέον κάτι τέτοιο…

Ευρασία

Πέμπτη 7 Ιούνη. Το πλήθος και η ένταση των πολιτικών, στρατιωτικών, οικονομικών και πολιτιστικών κρατικών καπιταλιστικών σχέσεων, συμφωνιών, σχεδιασμών που βρίσκονται σε εξέλιξη στην Ασία (ως τις όχθες της στην ανατολική Μεσόγειο – να το θυμάστε πάντα αυτό!) με την οργανική συμμετοχή και της «ευρασιατικής» ρωσίας είναι τόσο μεγάλα που θα χρειαστεί μελλοντικά μια αναλυτική αναφορά, πέρα απ’ την ασταμάτητη μηχανή.

Οι αλλαγές στους συσχετισμούς δύναμης βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη· ακόμα κι αν γίνονται μέσα στην ομίχλη της (πρωτοκοσμικής) ιδεολογίας και της (εξίσου πρωτοκοσμικής) νοσταλγίας της ηγεμονίας της. Που, στο τέλος, κομματιάζεται, σπάει σε «ψιλά», γίνεται εθνικιστική (φασιστική) νοσταλγία «μεγαλείου».

Σ’ ένα πρόσφατο 100σέλιδο βιβλίο του με τον προκλητικό τίτλο «Έχασε η Δύση;» ο Kishore Mahbubani, πρώην πρεσβευτής της σιγκαπούρης στον οηε και νυν καθηγητής πανεπιστημίου, συμπυκνώνει τις παρατηρήσεις του:

«…Κοιτώντας τους τελευταίους 18 αιώνες της ανθρώπινης ιστορίας, η πρόσφατη σχετική υπεροχή του δυτικού πολιτισμού απέναντι σ’ όλους τους άλλους είναι μια σημαντική ιστορική παρέκκλιση. Όλες οι παρεκκλίσεις τέτοιου είδους κάποτε τελειώνουν, κι αυτό είναι που συμβαίνει τώρα…»

Παρότι υπάρχουν αξιοσημείωτες πολιτιστικές διαφορές, δεν πρόκειται για «σύγκρουση πολιτισμών»! Η χριστιανική δύση, και ειδικά η προτεσταντική φράξια του χριστιανισμού, έκανε ένα «δηλητηριώδες δώρο» σ’ όλον τον πλανήτη· κι αυτό το «δώρο» εξαπλώθηκε και εγκαταστάθηκε παντού: τον καπιταλισμό. Μετά απ’ αυτό, δεν πρόκειται για ζητήματα πολιτιστικής υπεροχής· αλλά για ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς κσι συγκρούσεις.

Ένας άλλος πανεπιστημιακός, διευθυντής κινεζικού ινστιτούτου που ασχολείται με τους «δρόμους του μεταξιού», ο Xiang Lanxin, το είχε πει σαφώς πιο πολιτικά μιλώντας στον διάλογο Shangri-La πριν 2 χρόνια: δημιουργείται ένας μετα-Βεστφαλιανός κόσμος…

(Για την θεία Λίτσα μην ανησυχεί κανείς: είναι προ-Βεστφαλιανά σκαρφαλωμένη πάντα στην “χρυσή βίδα / κέντρο του κόσμου” και ασχολείται με τα γνωστά, καμαρωτά καμαρωτά…)

Μπλοκ του Βλαδιβοστόκ 2

Τρίτη 5 Ιούνη. Υπάρχουν, πάντως, και χειρότερα, που χωρίς να βγάλουν «πρωτοσέλιδα» πιστοποιούν πολλά. Όπως, για παράδειγμα, το ενδεχόμενο να γίνει συνάντηση του Kim με τον Putin πριν απ’ το ραντεβού του δεύτερου με το ψόφιου κουνάβι· ίσως (λένε κάποιοι) στην σύνοδο του SCO στο Qingdao της κίνας, στις 9 και 10 Ιούνη. Σε μια τέτοια περίπτωση αυτή η σύνοδος του «οργανισμού της Σαγκάης» θα κρατήσει μια θέση στην ιστορία…

Ωστόσο, και χωρίς αυτό το ενδεχόμενο, οι τεκτονικές πλάκες στον δυτικό ειρηνικό κινούνται σταθερά. Δύο μέρες πριν συνοδεύσει τον Lavrov στην Πγιονγκγιάνγκ, στις 29 Μάη, ο ρώσος υφ.υπ.εξ. Igor Morgulov πήγε στο Πεκίνο. Και απο εκεί έκανε κάποιες δηλώσεις που έδωσαν το περίγραμμα της δουλειάς στην Πγιονγκγιάνγκ· και προφανώς θύμωσαν ακόμα περισσότερο την Ουάσιγκτον:

…Θέλω να πω…. για την ιδέα της ζώνης του Ινδο-Ειρηνικού, που προωθούν οι ηπα και η ιαπωνία. Στην πράξη είναι σχεδιασμένη για να μοιράσει τις χώρες της περιοχής σε φίλους και εχθρούς… Τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα έχουν την ακριβώς αντίθετη άποψη. Είναι αντίθετες στην δημιουργία μπλοκ και πιστεύουν ότι μια αποτελεσματική και εκτεταμένη απάντηση στις απειλές ασφάλειας στον ασιατικό Ειρηνικό πρέπει να περιλαμβάνει μια αποτελεσματική στρατιωτική και πολιτική αποτροπή, και ενιαίους κανόνες του παιχνιδιού… Αυτή η αρχιτεκτονική πρέπει να βασίζεται στις παγκόσμιες αρχές της αδιαίρετης ασφάλειας και της υπεροχής της διεθνούς νομοθεσίας, καθώς και στην μη χρήση ή την απειλή βίας…

Όχι πως είχαμε αμφιβολίες. Όμως έχει την αξία του το γεγονός ότι αυτά λέγονται ανοικτά: Μόσχα, Πεκίνο, Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ (κατ’ αρχήν) δεν πάνε στη Σιγκαπούρη απλά για να ταΐσουν την ματαιοδοξία μιας πολιτικής βιτρίνας που εκπροσωπεί το σχέδιο «έχω ένα σφυρί οπότε όλα τα θέματα είναι πρόκες».

Τα γεγονότα έχουν ήδη μια πυκνότητα, ειδικά εφόσον μιλάμε για το κυρίως μέτωπο του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Η μέχρι τώρα, και για σχεδόν ένα 6μηνο, βραχυκύκλωση του αμερικανικού μιλιταριστικού σχεδιασμού με κέντρο την κορεατική χερσόνησο και τα πέριξ, είναι πετυχημένη. Αλλά δεν είναι αυτό το «τέλος του έργου». Το αμερικανικό πεντάγωνο προσπαθεί να κρατήσει «ψηλά την ένταση» στη νότια θάλασσα της κίνας. Για να το πούμε διαφορετικά: το «θαλάσσιο μέτωπο» έχει μεγάλο εύρος, αν και όχι παντού τις ίδιες ευκολίες για τις ηπα.

Γι’ αυτό ο Mοrgulov θέωρησε σωστό να θυμηθεί το αμερικανικό σχέδιο “ινδο-ειρηνικός”…

Φιλίες και στον Ειρηνικό

Παρασκευή 1 Ιούνη. Οι (αναμενόμενοι πάντως…) δασμοί στο ατσάλι και στο αλουμίνιο ανακοινώθηκαν δυο μέρες μετά την ανακοίνωση επιβολής δασμών 25% σε τεχνολογικές εισαγωγές απ’ την κίνα, μέχρι ύψους 50 δις. Αυτή η δεύτερη ανακοίνωση έγινε ενώ βρίσκονταν σε εξέλιξη διαπραγματεύσεις μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνο, κι ενώ (υποτίθεται) αυτές οι διαπραγματεύσεις συνοδεύονταν από ντε φάκτο «εκεχειρία» – σύμφωνα με δήλωση στις 20 Μάη του αμερικάνου υπ. εμπορίου Steven Mnuchin.

Οι σφαίρες του ενός απαντιούνται από σφαίρες του άλλου· αυτό είναι λογικό και αναμενόμενο. Δεν (μας) είναι σαφές πως σκοπεύει να αναρρώσει ο αμερικανικός καπιταλισμός (που έχει πάψει εδώ και σχεδόν έναν αιώνα να είναι καπιταλισμός «εσωτερικής κατανάλωσης») αν τον «πυροβολούν» ταυτόχρονα οι μεγαλύτερες αγορές εμπορευμάτων του πλανήτη. Μπορεί οι σεΐχηδες να αγοράζουν αμερικανικά όπλα, αλλά δεν φτάνει.

Παρότι ο «προστατευτισμός» αναφέρεται στα εγχειρίδια πολιτικής οικονομίας, έχει σαν προϋπόθεση η όποια «εσωτερική αγορά» να είναι επαρκής τόσο ως προς τις πρώτες ύλες και την εργασία όσο και ως προς την κατανάλωση των τελικών εμπορευμάτων, για την καπιταλιστική ανάπτυξη / ανασύνταξη. Έτσι ώστε, στη συνέχεια, μετά από μια γερή στρατιωτική νίκη, να αρχίσει η επέκταση. Όμως βρίσκεται ο αμερικανικός καπιταλισμός σ’ εκείνο το σημείο που η οχύρωσή του σε μια αγορά 300 εκατομυρίων (και οι πολύ μεγαλύτερες απώλειές του διεθνώς εξαιτίας των εμπορικών αντιποίνων) θα τον αναστήσουν;

Η τωρινή αμερικανική τακτική μοιάζει περισσότερο σαν κινήσεις πανικού παρά σαν ορθολογικός σχεδιασμός. Συμπίπτει (ίσως όχι τυχαία, όμως για να κάνει τα δεδομένα για τον αμερικανικό καπιταλισμό ακόμα πιο μίζερα) αφενός με την προσπάθεια να επιβληθεί δια της βίας η αγορά αμερικανικής προέλευσης υδρογονανθράκων, αφετέρου με το αντίμετρο (απ’ τους ανταγωνιστές) του περιορισμού της διεθνούς χρήσης / κυκλοφορίας του δολαρίου.

Ποια είναι η συνεισφορά, για παράδειγμα (υπέρ των στόχων του αμερικανικού προστατευτισμού) η εκ νέου επικήρυξη της Τεχεράνης, που έχει μετατραπεί σ’ ένα απ’ τα σημεία σύγκλισης όλων των υπόλοιπων «μεγάλων δυνάμεων» (εκτός ηπα); Γίνεται για χάρη και μόνο 2 περιφερειακών συμμάχων (του τελ Αβίβ και του Ριάντ με τα εμιράτα) που είναι ήδη σε παρακμή, και είναι αμφίβολο το πως και αν θα διασωθούν μέσα από την όξυνση των ήδη οξυμένων διεθνών σχέσεών τους, σε μια εποχή που χάνουν την άλλοτε γεωπολιτική τους συμμαχία.

Αυτά (και άλλα) στον συνδυασμό τους δείχνουν ότι υπάρχει κάτι σαν ανομολόγητος πανικός στις γραμμές των εκπροσώπων του αμερικανικού κεφαλαίου (και σε πολλά αφεντικά του). Εν τέλει, το “america first” του ψόφιου κουναβιού έχει σοβαρές πιθανότητες να αποδειχθεί επιμνημόσυνη δέηση, μετά την πραγματική προσπάθεια εφαρμογής του, απ’ το 2001 και μετά…

Και την αποτυχία της.

(φωτογραφία: Ήταν όταν το ψόφιο κουνάβι εντυπωσίασε τον καλεσμένο του στην Ουάσιγκτον ανακοινώνοντάς του ότι μόλις τιμώρησε τον Άσαντ που “σκοτώνει όμορφα μωρά”, ρίχνοντάς του κατακέφαλα πυραύλους. Είναι το πιο όμορφο κομμάτι κέικ σοκολάτας που έχεις φάει ποτέ… του είπε.

Ήταν 12 Απρίλη του ’17, και ο Xi Jinping κατάλαβε με τι έχει να κάνει…)