Tag: κίνα

Mπλοκ του Καράκας 1

Τετάρτη 3 Απρίλη. Τι ήταν να το πει, ο Bolton, εκείνο το «κάτω τα χέρια απ’ το ημισφαίριό μας»; Τι ιδέα ήταν να τρίξει τα δόντια στη Μόσχα; Πριν καλά καλά στεγνώσει το σάλιο στο στόμα του «συμβούλου εθνικής ασφάλειας», και το Πεκίνο έστειλε (προχτές) 120 πεζοναύτες του στο Καράκας…

Επίσημη εξήγηση; Συνοδεύουν ένα φορτίο 65 τόνων ανθρωπιστικής βοήθειας προς το καθετώς Μαδούρο. Παλιά τέτοιες δουλειές τις έκαναν καλόγεροι – αλλά οι καιροί άλλαξαν. Κι αυτό είναι το χειρότερο: η αμερικανική κυριότητα επί του «δυτικού ημισφαιρίου» (το παλιό «δόγμα Monroe») αμφισβητείται πρακτικά, όχι από μία «αναθεωρητική δύναμη» αλλά από δύο, οι οποίες συνεργάζονται και σε όλα τα υπόλοιπα μέτωπα του σε εξέλιξη παγκόσμιου πολέμου.

Το ότι τόσο ρωσικές όσο και κινεζικές (κρατικές) εταιρείες έχουν μεγάλα συμβόλαια αγοράς πετρελαίου απ’ τη βενεζουέλα ή/και επενδύσεων στον τομέα, είναι γνωστό. Η εκτίμηση, όμως, ότι Μόσχα και Πεκίνο στέλνουν στρατό στο καράκας απλά για να προστατέψουν τις επενδύσεις τους, είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι «προστατεύουν τις επενδύσεις τους» με στρατό για να αφήσουν, όσο πιο κοντά στην πόρτα της Ουάσιγκτον («μπροστά» ή «πίσω» δεν έχει σημασία), ένα φάκελο. Με 5 λέξεις: προσέξτε, γιατί δεν σας παίρνει!

Υπάρχει μια παλιά φωτογραφία (πάνω), απ’ το καλοκαίρι του 2008, του τότε γεωργιανού προέδρου Saakashvili, που τρώει την γραβάτα του την ώρα που μπαίνουν τα ρωσικά τανκς στην γεωργιακή επικράτεια, στη νότια οσετία. Ο Saakashvili ήλπιζε ότι η Μόσχα θα φοβηθεί τις νατοϊκές «φιλίες» του – αλλά δεν…

Ίσως τώρα κάποιος Bolton κάπου στην Ουάσιγκτον να τρώει τα μουστάκια του. Τι άλλο να κάνει ή να πει αφού το «δυτικό ημισφαίριο είναι δικό μας» δεν ισχύει;

Mπλοκ του Καράκας 2

Τετάρτη 3 Απρίλη. Αξίζει να το τονίσουμε. Σε αντίθεση με την Μόσχα που άλλοτε φανερά (συρία, κεντρική αφρική) και άλλο όχι και τόσο φανερά (λιβύη) στέλνει στρατιώτες ή μισθοφόρους (ελεγχόμενους απ’ το ρωσικό κράτος) εκεί που τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντά της το απαιτούν, η αποστολή στρατού (έστω και 120 πεζοναυτών) στη βενεζουέλα, είναι μια ασυνήθιστη ενέργεια του Πεκίνου – για τα ως τώρα δεδομένα. Κι αν το Καράκας αποδεικνύεται “όχι τόσο μακριά” για το κινεζικό καθεστώς, ίσως είναι η αφετηρία μιας πιο ανοικτής ιμπεριαλιστικής στρατιωτικής εξάπλωσής του.

Αβάνα, Μόσχα, Πεκίνο, στο χακί, στη βενεζουέλα. Έγινε η αμερικανική «πίσω αυλή» ξέφραγο αμπέλι; Όταν ο τοξικός Bolton διακήρυξε ότι «το δυτικό ημισφαίριο είναι δικό μας», η ειρωνική κυρία Zaharova (εκπρόσωπος τύπου του ρωσικού καθεστώτος) απάντησε κάτι του είδους «και τι δουλειά έχετε στο ανατολικό ημισφαίριο»; Το Πεκίνο κάνει την ίδια αναιδή ερώτηση με πρακτικό τρόπο: αν ο αμερικανικός στρατός (υποστηρίζει ότι) προστατεύει την «ελεύθερη ναυσιπλοΐα» στη νότια θάλασσα της κίνας, τότε ο κινεζικός στρατός προστατεύει την σταθερότητα και την δημοκρατία στη λατινική αμερική….

Και βλέπουμε…

Mπλοκ του Ινδοκούς

Τετάρτη 3 Απρίλη. Η Ουάσιγκτον θα πρέπει να ψάχνει τώρα να δει αν το σκασμένο λάστιχο που λέγεται Guaido μπορεί να μπαλωθεί και να ξαναφουσκώσει (η μαριονέτα έχει αναγγείλει για τις 6 Απρίλη την έναρξη «λαϊκών κινητοποιήσεων»…).

Αλλά επίσης ξύνει τα νύχια της για καυγάδες. Στις 27 Μάρτη ο plus 1 της συμμορίας των 3 υπ.εξ. Pompeo συναντήθηκε στην Ουάσιγκτον με «αντιπροσωπεία των ιουγούρων» – της μουσουλμανικής μειονότητας της κινεζικής επαρχίας Xinjiang. Είναι ένα βήμα σε μια βρώμικη εκστρατεία παλαιού τύπου (του είδους «υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων»…). Στο τέλος της συνάντησης ο plus 1 «πομπηίας» δήλωσε ότι … οι ηπα υποστηρίζουν τον τερματισμό της κινεζικής καταπίεσης εναντίον του ισλάμ και άλλων θρησκειών…

Η Ουάσιγκτον «υπερασπιστής του ισλάμ»; Γελάνε όχι μόνο οι πέτρες αλλά και η άμμος. Είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν καν και καν η πετροχούντα του Ριάντ (με τον τοξικό στην καραντίνα) θα ενδιαφερόταν να μπει στη μύτη του Πεκίνου για χάρη της Ουάσιγκτον, με «όπλο» τους μουσουλμάνους της Xinjiang. Για άλλα μουσουλμανικά κράτη, ούτε λόγος: υπολογίζεται ότι περίπου 5.000 απ’ τους ένοπλους εθελοντές του isis στη συρία ήταν ιουγούροι, και δεν είναι σίγουρα το «υποκείμενο» που θα αγαπούσαν η Τεχεράνη, η Ισλαμαμπάντ ή η Τζακάρτα…

Ακόμα και η Άγκυρα, που τον τελευταίο καιρό σήκωσε κανά δυο φορές τον τόνο της φωνής της για το θέμα, το έκανε μόνο και μόνο για να μην την προλάβει στην πατρονεία κανάς άλλος. Δεν έχει κανένα λόγο να μαλώσει με το Πεκίνο, ή να «αγκαλιάσει φανατικούς ισλαμιστές» – όπως κάνει η Ουάσιγκτον.

Αν το ψοφιοκουναβιστάν σκοπεύει να κάνει κι άλλα, πιο «πρακτικά» βήματα σε σχέση με την Xinjang, πέρα απ’ τις εύκολες και ανέξοδες διπλωματικές κινήσεις όπως αυτή της 27ης Μάρτη, είναι σα να κατουράει στη θάλασσα: θα το βρει στο αλάτι. Θα εισπράξει απλά την επιτάχυνση των σε βάρος της εξελίξεων στο αφγανιστάν…

(Κι αν σας προκαλεί κάποια ζαλάδα για το πόσο “διάσπαρτα” μπορεί να είναι τα “κτυπήματα”, αυτό οφείλεται μόνο στο ότι όσο ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός οξύνεται, ο πλανήτης μικραίνει…

Κι ο προσωπικός σας χώρος / χρόνος συρρικνώνεται, έμμεσα αλλά καθαρά· ακόμα κι αν κάνετε ότι δεν το καταλαβαίνετε, ή δεν καταλαβαίνετε τις αιτίες…)

Κορέες

Τρίτη 2 Απρίλη. Ενώ το μπλοκ της Αστάνα κάνει την δουλειά του στη μέση Ανατολή, το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ ίσως να μην υστερεί – πάντα κάτω απ’ τα ραντάρ της δυτικής δημαγωγίας.

Το καθεστωτικό reuters έβγαλε στις 29 Μάρτη στο αφρό κάποιες λεπτομέρειες απ’ την αποτυχία της συνάντησης Trump – Kim στο Hanoi, μεταφράζοντας σωστά (γιατί πάντα υπάρχει ένας δαίμονας των μεταφράσεων, θελημένος ή όχι…) τις δηλώσεις της βορειοκορεάτισσας υπ.εξ. Choe Son-hui στις 25 Μάρτη. Σύμφωνα μ’ αυτές, ο Kim πρότεινε στο ψόφιο κουνάβι την απόσυρση των 5 αμερικανικών κυρώσεων του 2016 (υιοθετημένων απ’ τον οηε) με αντάλλαγμα το κλείσιμο του πυρηνικού συγκροτήματος στην Yongbyon. Στην τετ α τετ συζήτηση ψόφιου κουναβιού – Kim ο πρώτος φαινόταν να το σκέφτεται, με την προσθήκη όμως μιας ρήτρας επαναφοράς των κυρώσεων αν η Πγιονγιάνγκ αποδεικνυόταν ασυνεπής στις δικές της δεσμεύσεις.

Το πράγμα έδειχνε να κυλάει, μέχρι που έβαλαν «κόφτη» οι Pompeo (της γνωστής συμμορίας των 3+1, θα το θυμίσουμε μόνιμα αφού έχει γίνει «δικός μας άνθρωπος»…) και Bolton – πάντα κατά την κυρία Choe Son-hui, που φαίνεται να είναι ακριβής. (Κατά την δημοσιογραφική ερμηνεία, η διατύπωση του ψόφιου κουναβιού “θα μπορούσα να έχω υπογράψει μια συμφωνία” αφορούσε, ακριβώς, αυτό το deal – που δεν έγινε. Καθότι οι σωματοφύλακες έχουν τον τελευταίο λόγο…)

Στη δημαγωγική επιφάνεια των ερμηνειών, η υπόδειξη μιας κάποιας αντίθεσης μεταξύ του ψόφιου κουναβιού αυτοπροσώπως και των σωματοφυλάκων του σε ότι αφορά την βόρεια κορέα, θα μπορούσε να έχει στόχο το υπονοούμενο «μωρέ αυτός είναι καλός, οι άλλοι δεν τον αφήνουν – τι καλά αν μπορούσε να τους ξεφορτωθεί…». Αυτά είναι σύννεφο καπνού. Και είναι γνωστά ήδη από τότε που το ψόφιο κουνάβι συμφώνησε για το πρώτο ραντεβού του με τον Κίμ – στις αρχές καλοκαιριού του 2018. Το δίπολο «καλό ψόφιο κουνάβι – κακοί σωματοφύλακες» βολεύει την προπαγάνδα του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ. Δεν δείχνει, όμως, την τακτική του.

Είναι, ίσως, πιο διαφωτιστικό το γεγονός ότι ο νοτιοκορεάτης Kim Hyun-Chong, δεύτερος τη τάξει στο γραφείο εθνικής ασφάλειας της Σεούλ, βρέθηκε στη Μόσχα (εντελώς συμπτωματικά, υποθέτουμε) την ίδια μέρα, στις 27 Μάρτη, με τον βορειοκορεάτη Kim Chang-Son, «προσωπάρχη» του little rocket man Kim. Εκείνο που εικάζεται (για το οποίο η ασταμάτητη μηχανή σας έχει ενημερώσει έγκαιρα) είναι ότι το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ κουβεντιάζει τον τρόπο που θα παρακάμψει κομψά την Ουάσιγκτον – χωρίς, if possible, να ερεθίσει το ψόφιο κουνάβι αυτοπροσώπως. Ας θυμώσουν μόνο οι σωματοφύλακες…

Ακόμα κι αν το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ έχει κατά νου να διευρύνει, όσο περισσότερο γίνεται, την αντίθεση ανάμεσα στην ματαιοδοξία του ψόφιου κουναβιού και τον ιμπεριαλιστικό πραγματισμό των σωματοφυλάκων του, τα περιθώρια δεν είναι μεγάλα. Η σωματοφυλακή εισηγήθηκε πρόσφατα νέες κυρώσεις κατά της Πγιονγιάνγκ, τις οποίες το ψόφιο κουνάβι ακύρωσε, λέγοντας ότι «ο λαός της βόρειας κορέας υποφέρει απ’ τις κυρώσεις, ας μην βάλουμε κι άλλες». Αυτό είναι πράγματι ένα μικρό ρήγμα, που πέρασε απαρατήρητο. Αλλά το κόλπο των ενδοεξουσιαστικών αντιθέσεων στην Ουάσιγκτον έχει όρια. Τόσο ο Kim όσο και ο Moon επείγονται για άμεση ορατή πρόοδο στην κορεατική χερσόνησο (ο καθένας για τους δικούς του λόγους), και τα «μπρος πίσω» της Ουάσιγκτον δεν βοηθούν.

Αν, λέμε «αν», καβαλώντας στην ψοφιοκουναβική καλή θέληση (λέμε τώρα…) κάποιες κυρώσεις παραβιάζονταν; Μήπως το έχει ξεκινήσει η Μόσχα και το Πεκίνο αυτό;

Η «νέα μέση Ανατολή» 3

Δευτέρα 1 Απρίλη. Ποιοί είναι οι σημαντικότεροι στόχοι αυτής της «συνεννόησης»; Αφενός να εξουδετερωθεί η αμερικανική επιρροή (και έδραση) στην ευρύτερη περιοχή – κι αυτό αφορά τις ypg… Αφετέρου η εξασφάλιση του ότι ο καταριανό και το ιρανικό φυσικό αέριο, μαζί με το πετρέλαιο του ιράν, του ιράκ και της συρίας, θα φτάσουν μελλοντικά, μέσω αγωγών, που θα διατρέχουν ιράν, ιράκ, συρία (και θα διακλαδώνονται προς τουρκία μεριά, προς τα βόρεια, για να συναντηθεί το καταριανό και το ιρανικό γκάζι με το ρωσικό στον turk stream…), ως τις συριακές (ή και τις λιβανέζικες) όχθες της Μεσογείου. Πρώτη επιλογή λιμανιού η Λατάκεια… Οι αγωγοί αυτοί (έτσι πάει ο σχεδιασμός) θα συνοδεύονται στην χάραξή τους από δίκτυα ηλεκτρισμού και υποδομές χερσαίων μεταφορών, οδικών και σιδηροδρομικών. (Ο χάρτης βοηθάει να φανταστείτε αυτές τις “γραμμές”…)

Χρειάζεται, άραγε, να το θυμίσουμε; Η κατασκευή (και η εκμετάλλευση) των αγωγών θα είναι δουλειά της αρμόδιας εταιρείας: της gazprom. Όσο για το σύνολο των project έχουν κάτι πολύ περισσότερο απ’ τις ευλογίες του Πεκίνου, σαν τμήμα των «δρόμων του μεταξιού». Έχουν, εύλογα, και τις προοπτικές της απαραίτητης χρηματοδότησης. Στις 19 Μάρτη του 2019 ο κινέζος υπουργός εμπορίου Zhong Shan δήλωσε ότι «το ιράν είναι στρατηγικός εταίρος της κίνας στη μέση Ανατολή»… Συμμπληρώνοντας ότι «… Η κίνα είναι ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος και εισαγωγέας ιρανικού πετρελαίου» – η έσχατη “αμαρτία”, αυτό που προσπαθεί να μπλοκάρει η Ουάσιγκτον… Το Πεκίνο όμως δεν κάνει δωρεάν φιλοφρονήσεις.

Εννοείται πως άμεσα ή έμμεσα η Μόσχα είναι παρούσα σ’ όλες αυτές τις εξελίξεις. Είναι απαραίτητη, καθώς, μετά από έναν πόλεμο με τόσο αίμα στο ιράκ και στη συρία (που δεν έχει τελειώσει) στη βάση των αμερικανικών – ισραηλινών – σαουδαραβικών σχεδιασμών, κανείς δεν είναι αφελής: η ανατροπή των δεδομένων, και αυτή η «σπονδυλωτή» επέκταση του μπλοκ της Αστάνα, αργά ή γρήγορα θα ξαναοδηγήσει σε σύγκρουση· αυτή τη φορά ίσως πολύ χειρότερη.

Λέμε «άμεσα ή έμμεσα» η Μόσχα είναι παρούσα σ’ αυτές τις εξελίξεις. Για παράδειγμα στις 19 Μάρτη, ενώ συνεχιζόταν η συνάντηση των αρχικαραβανάδων ιράκ, ιράν και συρίας στη Δαμασκό, ο ρώσος υπ.αμ. Sergei Shoigu ταξίδεψε κι αυτός στη Δαμασκό. Εκτός απ’ τον Άσαντ και τους ρώσους καραβανάδες στη συρία, συναντήθηκε με όλο το συριακό επιτελείο. Και δεν κουβέντιασαν για τις προόδους των παιδιών τους στο σχολείο – το λέμε κατηγορηματικά.

Στις «τοπικές αντιπαλότητες» της μέσης Ανατολής, η Μόσχα ως τώρα κρατάει μια στάση παρόμοια μ’ εκείνη απέναντι στο Τόκιο, σαν μέλος του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ: προσπαθεί είτε να «αποσπάσει» είτε να «ουδετεροποιήσει» το Τελ Αβίβ. Με δεδομένο ότι εκτός απ’ τις ypg (και από στρατιωτική άποψη πολύ περισσότερο απ’ αυτές) η άκρη του αμερικανικού μιλιταριστικού βραχίονα στην μέση Ανατολή (όπως την κοιτάει κανείς απ’ την μεριά της Μεσογείου) είναι το μιλιταριστικό, απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς, η Μόσχα ξέρει (και οι πάντες καταλαβαίνουν) πως έχει μεγάλη σημασία οι όποιες συμμαχίες, επενδύσεις και εξελίξεις να προχωρήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο χωρίς περιττές «προκλήσεις» σε βάρος του Τελ Αβίβ. Φυσικά όλοι καταλαβαίνουν και το ανάποδο: ότι αυτές οι «προκλήσεις» έρχονται απ’ την μεριά του ισραήλ και των ηπα…

Εν τέλει, αυτές οι εξελίξεις, έχουν ηχηρές συνέπειες και στο Ριάντ. Ο πατέρας βασιλιάς Salman έχει μισο-απολύσει τον διάδοχο τοξικό γυιό του (και κολλητό του αμερικάνου σώγαμπρου Kushner), αφαιρώντας του κρίσιμες αρμοδιότητες… Και φαίνεται να ψάχνει τον τρόπο για να κάνει μια κάποια στροφή προς τη «νέα πραγματικότητα», χωρίς να διακινδυνέψει την οργή τόσο του Τελ Αβίβ όσο και της Ουάσιγκτον…

Τοξικό θα ψάχνουμε και τοξικό δεν θα βρίσκουμε… Αλλά όλο και περισσότερα γίνονται τοξικά!

Παιχνίδια με τον διάολο 2

Κυριακή 31 Μάρτη. Να τι αποδεικνύει ένα μόνο πρόσωπο (υπάρχουν, φυσικά, πολύ περισσότερα!): ο αμερικάνος υπ.εξ. Mike Pompeo. Ο καλοδιαφημισμένος στα μέρη μας plus 1 της συμμορίας των τριών (Αθήνα – Λευκωσία – Τελ Αβίβ).

Πριν γίνει υπ.εξ. ο «πομπηίας» είχε περάσει για ενάμισυ χρόνο απ’ το πόστο του διευθυντή της c.i.a. (τον προσέλαβε το ψόφιο κουνάβι τον Γενάρη του 2017 – ως τον Απρίλη του 2018). Αλλά δεν είναι αυτό το βασικό προσόν του. Η «προίκα» του είναι η επαγγελματική σταδιοδρομία του: για πολλά χρόνια υποδιευθυντής της Sentry International, μιας εταιρείας που φτιάχνει εξοπλισμό άντλησης πετρελαίου και αερίου, θυγατρικής του μεγάλου αμερικανικού ομίλου Koch – με ακροδεξιές πολιτικές προτιμήσεις (η οικογένεια Koch). Ο «πομπηίας» είναι «άνθρωπος» του Koch, πράγμα που του εξασφάλισε και την εκλογή του σαν βουλευτή. Ο «πομπηίας» ανέλαβε με την υπουργοποίησή του την διαχείριση / διεκπεραίωση εκείνου που είχε αναλάβει πριν απ’ αυτόν ο επίσης «πετρελαιάνθρωπος» Rex Tillerson σαν υπ.εξ., αλλά είτε δεν μπορούσε είτε δεν ήθελε να το κάνει.

Να πως εξέθεσε την αποστολή του μιλώντας σε αμερικανικό κοινό πριν 2 βδομάδες (στις 12 Μάρτη του 2019) στο ετήσιο ενεργειακό συνέδριο CERAweek στο Huston του Τέξας (η δική μας «αποκωδικοποίηση» στη συνέχεια):

… Βρισκόμαστε πια σε μια νέα εποχή ανακαλύψεων, που η ιστορία θα την θυμάται σαν μεγάλη κοινωνική αλλαγή, και παγκόσμια αλλαγή. Αντί να πλέουμε σε μακρινές περιοχές, κάνουμε ανακαλύψεις εδώ ακριβώς, στις ηπα, κάτω απ’ τα πόδια μας. Η «επανάσταση του σχιστολίθου» [σ.σ.: της εκμετάλλευσης του σχιστολιθικού πετρελαίου και αερίου] αλλάζει την ζωή των αμερικάνων και όλου του κόσμου…. Μόλις πριν μια δεκαετία ζούσαμε σ’ έναν κόσμο απ’ όπου έπρεπε να εισάγουμε το 60% των αναγκών μας σε πετρέλαιο, και τώρα έχουμε ξεπεράσει το όριο της ενεργειακής ανεξαρτησίας… και υπάρχει ένα ακόμα πιο λαμπρό μέλλον μπροστά μας.

… Κι έτσι θέλω να έρθω στο βασικό θέμα, στο τι σημαίνει η καινούργια μας ενεργειακή αφθονία για την αμερικανική εξωτερική πολιτική… Είναι πολύ απλό: η αφθονία μας σε πετρέλαιο μας επιτρέπει να βοηθήσουμε τους φίλους μας να έχουν ενεργειακή διαφοροποίηση. Δεν θέλουμε οι ευρωπαίοι σύμμαχοί μας να εξαρτώνται απ’ το ρωσικό αέριο του nord stream 2 όπως δεν θέλουμε να εξαρτιώμαστε εμείς απ’ το πετρέλαιο της βενεζουέλας…

… Η αλήθεια είναι, κι εδώ βρίσκεται το κουμπί: δεν εξάγουμε απλά αμερικανική ενέργεια, εξάγουμε το εμπορικό μας σύστημα στους φίλους και εταίρους μας… Το μοντέλο μας έχει σημασία τώρα, στ’ αλήθεια, περισσότερο από ποτέ στην ιστορία του ανταγωνισμού μεταξύ μεγάλων δυνάμεων…

… Η κυβέρνηση Trump δουλεύει σκληρά, στηριγμένη στη βαθιά πεποίθηση ότι πρέπει να απλώσουμε τα αμερικανικά συμφέροντα βελτιώνοντας τα εργαλεία των διπλωματών μας, ειδικά τα εργαλεία της αμερικανικής ενεργειακής αφθονίας…

Είπε κι άλλα ο «πομπηίας» στις 12 Μάρτη. Για την κίνα, την ρωσία, το ιράν, την συρία, την βενεζουέλα: οι «κακοί προμηθευτές» (ή, στην περίπτωση του Πεκίνου, ο «κακός» που εμποδίζει τους γειτονές του να αναθέσουν σε αμερικανικές εταιρείες την εκμετάλλευση υποθαλάσσιων κοιτασμάτων). Τι είναι, όμως, αυτό που εννοεί; Πρόκειται, απλά, για ένα ακόμα επεισόδιο «εμπορικού πολέμου», όπως ας πούμε η αμερικανική σόγια ή τα αμάξια;

Ένας αυτοκράτορας στο πριγκηπάτο

Πέμπτη 28 Μάρτη. Τον σκοπό της επίσκεψης του Xi στο Παλέρμο τον υποθέσαμε (βάσιμα..) Αλλά για την στάση του στο Μονακό δεν ξέραμε. Μάθαμε. Πέρα απ’ την τουριστική συνεργασία (!…) το πριγκηπάτο υπέγραψε συμβόλαιο και θα είναι το πρώτο «κρατικό μόρφωμα» στην ευρώπη που θα καλυφθεί εξ ολοκλήρου από τα 5G δίκτυα της Huawei – ως το τέλος της χρονιάς (2019). Μπορεί να μην ακούγεται εντυπωσιακό κατ’ αρχήν. Αλλά με τους επισκέπτες που έχει θεωρήστε το σαν καλή και πρακτική διαφήμιση (την οποία θα πληρώσει ο πρίγκηπας…).

Στα υπόλοιπα ραντεβού του αποκόμισε κάτι ο Xi; Τα κινεζικά καθεστωτικά μήντια θριαμβολογούν – αλλά τέτοια είναι η δουλειά τους. Αν επιβεβαιώθηκε κάτι είναι ότι τα ευρωπαϊκά αφεντικά (τα πιο δυναμικά αναμεσά τους σίγουρα) θέλουν την πρόσβαση στην «κινεζική αγορά», αλλά οι πολιτικές βιτρίνες, σαν εκφραστές «γενικών καπιταλιστικών συμφερόντων» ανά κράτος, φοβούνται και προσπαθούν να ελέγξουν το ανάποδο: μια χωρίς περιορισμούς έφοδο του κινεζικού καπιταλισμού στην αγορά της ε.ε. Θέλουν να συμμαζέψει το Πεκίνο τους περιορισμούς στην ιδιοκτησία των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων που ανοίγουν εργοστάσια στην κίνα (στους στρατηγικούς τομείς είναι υποχρεωτική η μετοχική συμμετοχή κινέζων), αλλά ταυτόχρονα προετοιμάζονται για κρατικοποιήσεις στους «εθνικούς πρωταθλητές» τους – για να τους προστατέψουν απ’ τις κινεζικές εξαγορές.

Θα μπορούσαν να γίνουν κάποιες συμβιβαστικές διευθετήσεις. Το έδαφος για να υπάρξουν, όμως, είναι η στάση του αμερικανικού καπιταλισμού· τόσο απέναντι στον κινέζικο όσο και στην ε.ε. (ειδικά τον γερμανικό καπιταλισμό). Όσο το ψοφιοκουναβιστάν τρίζει τα δόντια απειλώντας με τιμωρίες, «κυρώσεις» κλπ, τόσο πιθανότερο γίνεται να υπάρξουν αμοιβαίες υποχωρήσεις μεταξύ Πεκίνου και ευρωπαϊκών κρατών. Έτσι ώστε να συντηρηθούν οι οικονομικοί (και όχι μόνο) ιμπεριαλισμοί τους.

Είναι κάτι σαν μάθημα ιστορίας σε πραγματικό χρόνο! Όποιος έχει την διάθεση (και τον τρόπο) να το παρακολουθεί θα ωφεληθεί με πολλούς τρόπους. Αλλιώς; «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι»…

(φωτογραφία: Η «δημοκρατική συμμετοχή» στα κλιμάκια της εξουσίας του ψοφιοκουναβιστάν απαιτεί την δημιουργία «επιτροπών». Να μια, φρέσκια…)

Ο ηλεκτρομαγνητισμός σαν όπλο

Τετάρτη 27 Μάρτη. Είναι η βόμβα που δεν σκοτώνει ούτε καναρίνι την στιγμή της έκρηξής της. Κι όμως: έμμεσα αλλά καθαρά μπορεί να σκοτώσει πολλαπλάσιους απ’ ότι ένα πυρηνικό μανιτάρι. Λέγεται βόμβα ηλεκτρομαγνητισμού. Πριν ενάμισυ αιώνα θα ήταν παντελώς αδιάφορη. Τώρα όμως η χρήση της θα κτυπούσε το «νευρικό» και το «κυκλοφορικό» σύστημα κάθε αναπτυγμένης καπιταλιστικά κοινωνίας: τα ηλεκτρικά δίκτυα και, άρα, και τα δίκτυα ψηφιακών επικοινωνιών (internet).

Πόσο μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς μια πρωτοκοσμική κοινωνία χωρίς (επ’ αόριστον) ρεύμα και ηλεκτρικές/ηλεκτρονικές επικοινωνίες; Μην βιαστείτε να απαντήσετε. Η αλήθεια είναι: ελάχιστο χρόνο. Απ’ τα σούπερ μάρκετ μέχρι τα εργοστάσια, απ’ τα νοσοκομεία ως τις τράπεζες, απ’ τα βενζινάδικα ως τα διυλιστήρια, απ’ τον στρατό ως την αστυνομία, και απ’ τα συστήματα ύδρευσης (νεράκι!) ως τα media τίποτα δεν θα δουλεύει χωρίς ρεύμα και internet! Στην αρχή, την πρώτη ή την δεύτερη ημέρα, θα λεηλατηθούν τα μπακάλικα από πανικόβλητα πλήθη – θα υπάρξουν εκεί εκατοντάδες νεκροί. Αλλά αυτό θα είναι βόλτα στην εξοχή σε σχέση με ό,τι ακολουθήσει. Οι σχετικές μελέτες έχουν δείξει ότι σε περίπτωση μιας τέτοιας επίθεσης στις ηπα (με μία μόνο ηλεκτρομαγνητική βόμβα) αν επηρεαζόταν όλη η επικράτεια, σε λιγότερο από δώδεκα μήνες το 90% του πληθυσμού της θα έχει εξαφανιστεί· μεταξύ άλλων και εξαιτίας φρικτών συμπεριφορών κανιβαλισμού. Υπερβολικό; Ίσως… Συνήθως όμως οι συνέπειες των γενικών black out εκτιμώνται για διάρκεια λίγων ωρών ή, έστω, ελάχιστων ημερών. Για διάρκεια μηνών; Κανείς δεν τολμάει να το σκεφτεί…

Το ψόφιο κουνάβι ετοιμάζεται να υπογράψει προεδρική εντολή για την επίσημη αποτίμηση μιας τέτοιας επίθεσης στις ηπα. Υπάρχουν ήδη τέτοιες μελέτες του αμερικανιkού υπουργείου άμυνας, απ’ το 2017 – καθόλου αισιόδοξες. Οι «μεγάλες δυνάμεις» (ή και οι όχι και τόσο «μεγάλες»…) αναπτύσσουν τέτοια όπλα, που δουλεύουν με μια αρχική πυρηνική έκρηξη. Που δεν θα γίνει στο έδαφος αλλά στον αέρα, σε αρκετό ύψος, ώστε η ακτίνα δράσης του ηλεκτρομαγνητικού κύματος που θα «κάψει» καλωδιώσεις και κυκλώματα να είναι η κατά το δυνατόν μεγαλύτερη.

Οι ηλεκτρομαγνητικές βόμβες φαίνεται να ανήκουν σ’ ένα νέο τύπο «όπλων καθολικής καταστροφής» που είναι φιλικά προς το περιβάλλον – σε σχέση με τα κλασσικά πυρηνικά. Πριν κανά χρόνο ήταν ο Putin που σχολίασε ότι τα νέα όπλα είναι πολύ πιο καταστροφικά απ’ τις ατομικές βόμβες. Φαίνεται όμως ότι εκτός απ’ την πολύ μεγαλύτερη καταστροφικότητά τους δεν θα εξαφανίζουν συνολικά όλες τις μορφές ζωής στον πλανήτη! Κάτι είναι κι αυτό…

Δεν θέλουμε να σας χαλάσουμε την ημέρα· ούτε να αρχίσετε να σκάβετε καταφύγια (;;;). Ωστόσο αυτός ο καπιταλισμός της όλο και μεγαλύτερης συνθετότητας (με αντάλλαγμα εξαιρετικά αμφίβολες «ευκολίες»), ο καπιταλισμός της 3ης και της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, είναι επίσης πολύ πιο «ευαίσθητος» απέναντι στα ίδια τα τεχνολογικά του επιτεύγματα.

Επειδή η μηχανή σκοτώνει ήδη, για αρχή, θα ήταν όφελος να θυμηθείτε ότι η ιδιωτικότητα (με τα όποια φρουφρού και αρώματα) είναι εκτός πραγματικότητας – ό,τι κι αν υπόσχεται… Ούτε «μόνοι» μας ζούμε, ούτε «οικογενειακά»…. Δυσάρεστο, αλλά αληθινό. Θα έπρεπε να έχετε μάθει το κρίσιμο μάθημα απ’ τους σύρους πρόσφυγες – κάτι σημαντικό λένε επ’ αυτού…

(φωτογραφία: Ο απαισιόδοξος χάρτης δείχνει τις αμερικανικές περιοχές που θα επηρεαστούν από μια ηλεκτρομαγνητική έκρηξη – κάποιας ισχύος – ανάλογα με το ύψος που αυτή θα γίνει…

Υπάρχουν κι άλλες περιοχές του κόσμου όπου ένας παρόμοιος χάρτης θα είχε την ίδια δυσοίωνη σημασία: the higher it blows… )

‘Ενας Χι στην ευρώπη

Τετάρτη 27 Μάρτη. Στην Ρώμη οι “άλλοι” της ευρώπης τον σνόμπαραν… Δεν πειράζει. Πήγε και στο Παλέρμο – κι αυτό, παρακαλούμε, να μην το ξεχάσετε…

Στο Παρίσι η επίσκεψη ήταν κάπως διαφορετική. Το γαλλικό καθεστώς προσπαθεί να παριστάνει ότι έχει «σχέδιο» για το project europe. Φυσικά, το καλωσυνάτο αφεντικό του Πεκίνου, είχε και για τον μικρό Λουδοβίκο (Μακρόν) δώρα. Ας πούμε μια γενναία αύξηση της παραγγελίας για πολιτικά αεροπλάνα – προς τιμήν της airbus. Και μερικές ακόμα οικονομικές / εμπορικές συμφωνίες…

Στο Παρίσι (και όχι στη Ρώμη…) προσέτρεξαν κι άλλοι ευρωπαίοι. Η κυρία Merkel και ο κυρ Juncker (δυστυχώς η δόλια κυρά May είναι απασχολημένη με άλλα). Έτσι δόθηκε η ευκαιρία στον κυρ Xi, εκτός απ’ τις μπίζνες, να ξεδιπλώσει το όνειρό του για έναν «καλύτερο κόσμο»…

Τέσσερα ελλείμματα στις παγκόσμιες υποθέσεις πρέπει να αντιμετωπίσουμε από κοινού είπε. Πρώτον, τα ελλείμματα στους δημόσιους προϋπολογισμούς (δεν αφορούν Πεκίνο και Βερολίνο). Δεύτερον, το έλλειμμα εμπιστοσύνης μεταξύ κυβερνήσεων, λαών, πολιτισμών. Τρίτον, το έλλειμμα ειρήνης στις διεθνείς σχέσεις. Και τέταρτον το έλλειμμα ανάπτυξης.

Ο καπιταλισμός δεν προχωράει (και δεν προχώρησε ποτέ) χωρίς αυτά τα ελλείμματα – οι «διαφορές» είναι που εξασφαλίζουν τον «δυναμισμό» του! Όπως η «διαφορά δυναμικού» εξασφαλίζει την κυκλοφορία του ρεύματος.

Όχι, ο κυρ Xi δεν είπε χτες απ’ το Παρίσι ότι πρέπει ο πλανήτης να τον ξεφορτωθεί τον παλιοκαπιταλισμό (αυτά τα λέει στα συνέδρια του κ.κ. κίνας). Απλά, ευελπιστώντας ότι οι σχέσεις κίνας – ε.ε. θα εξελιχθούν διαφορετικά απ’ τις σχέσεις κίνας – ηπα (κι έτσι θα γίνει: το δείχνει η Ρώμη, το δείχνει και το Παλέρμο, το global Παλέρμο…) κερδίζει τον χρόνο που είναι αναγκαίος στον κινεζικό καπιταλισμό / ιμπεριαλισμό.

Ωστόσο ας μην υποτιμήσουμε την συγκυρία: η πρωτοβουλία των δρόμων του μεταξιού (Belt and Riad Initiative – BRI) είναι ένα πολλαπλάσιο και πολύ πιο εκτεταμένο «σχέδιο Μάρσαλ». Ο πρώτος που υφίσταται τις συνέπειές του θα είναι το ψοφιοκουναβιστάν. Όσο αυτό συμβαίνει, οι υπόλοιποι μπορούν να δοκιμάσουν κάποιο είδος (προσωρινής) ανακωχής μεταξύ τους.

Αυτός είναι ο μοναδικός λόγος που το ασύμμετρο (όπως εξελίσσεται) project europe μπορεί ακόμα να ελπίζει και να φτύνει τον κόρφο του ευχόμενο «μακριά από εμάς» (η «τύχη» του αμέρικα)…

Καράκας

Τρίτη 26 Μάρτη. Που πήγαν εκείνες όλες οι «options on the table»; Πού πήγε το table; Ο «πομπηίας» (εξέχον μέλος, σαν «special one», της συμμορίας 3 + 1, για να μην ξεχνάμε την «φαμίλια» της περιοχής) τηλεφώνησε χτες στον ρώσο υπ.εξ. Lavrov. Με αφορμή την μικρή φανερή στρατιωτική απόβαση της Μόσχας στο Καράκας. Για να τον απειλήσει; Για να τον τρομάξει;

Μάλλον για να κλαφτεί. Η ρωσία πρέπει να σταματήσει την όχι εποικοδομητική στάση της – είπε. Κι ύστερα, στην επίσημη ανακοίνωση του αμερικανικού υπ.εξ.:

…Ο υπουργός είπε στον ρώσο υπ.εξ. Lavrov ότι οι ηπα και τα κράτη της περιοχής δεν θα μείνουν παθητικά καθώς η ρωσία κλιμακώνει την ένταση στη βενεζουέλα….

Συγκλονιστικό! Οι ηπα και τα κράτη της περιοχής θα έπρεπε να έχουν κάνει ήδη κάτι για το γεγονός ότι η Μόσχα στέλνει ανθρωπιστική βοήθεια στο Καράκας και το καθεστώς Μαδούρο την δέχεται! Δεν είναι «ρατσισμός» αυτό; Δεν θα έπρεπε να έχουν καταγγείλει ήδη στη διεθνή κοινότητα τον Μαδούρο για «αντισημίτη» (μια κατηγορία γενικής χρήσης, που μπορεί να πιάσει), ε;

Ενώ ένας ένας οι δημαγωγοί που είχαν προεξοφλήσει την επιτυχία της ανατροπής του Μαδούρο έχουν αρχίσει να ξεχνούν τον κομμήτη Guaido, η «όχι εποικοδομητική στάση» της Μόσχας και του Πεκίνου βρίσκει αρκετό χώρο για να προχωρήσει. Στη διάρκεια του προηγούμενου γενικού black out στη βενεζουέλα το κινεζικό καθεστώς είχε δηλώσει δημόσια ότι «προβληματίζεται σοβαρά» γι’ αυτή την εξέλιξη, και προσφέρεται να στείλει ειδικούς του στο Καράκας. Το πιθανότερο είναι να βρίσκονται ήδη εκεί, καθώς ο «σοβαρός προβληματισμός» του Πεκίνου είναι λογικό να σχετίζεται με την εκτίμηση ότι πρόκειται για cyber σαμποτάζ – το οποίο θα ήθελε να μελετήσει από κοντά.

Αν κινέζοι, ρώσοι και ιρανοί «κατσαβιδάκηδες» αρχίσουν να μαζεύονται στο Καράκας παρέα με καραβανάδες, έχουν πολλές πιθανότητες να γίνουν περιζήτητοι στην περιοχή. Κι άντε μετά να τους βγάλεις από ‘κει – λόγω «μη εποικοδομητικότητας»…