Tag: κίνα

O Bannon πήρε το όπλο του

Πέμπτη 23 Μάη. Ο αμερικάνος φασίστας Steve Bannon έχει αναθέσει στον εαυτό του καθήκοντα «ιεραπόστολου». Μπορεί να απολύθηκε από σύμβουλος στρατηγικής του ψόφιου κουναβιού, αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει (με την κατάλληλη χρηματοδότηση…) να δρα σαν «παράλληλος υπουργός εξωτερικών» του αμερικανικού παρακμιακού imperium: πως θα απονευρωθεί εντελώς το project europe (απ’ τους ευρωπαίους φασίστες) μένοντας απλά μια οικονομική ζώνη στην οποία η Ουάσιγκτον θα κάνει πετυχημένους εκβιασμούς· πως τα φασιστόμουτρα τύπου Bolsonaro θα ισχυροποιηθούν και θα επεκταθούν στη νοτιοαμερικάνικη «πίσω αυλή» του ψοφιοκουναβιστάν· και, last but not least, πως θα γίνει επειγόντως ένας πόλεμος κατά της κίνας.

Σ’ ένα πρόσφατο (αρχές Μάη) άρθρο του στην καθεστωτική washington post ο στρατηγός Bannon εξήγησε γιατί η αναμέτρηση των ηπα με την κίνα είναι «ιερά» αναπόφευκτη. Θα μπορούσε κανείς να προσπεράσει το κατά Bannon ευαγγέλιο του 4ου παγκόσμιου πολέμου σαν πόνημα ενός (έστω διάσημου) «περιθωριακού» φασίστα. Ωστόσο, από επαγγελματικό καθήκον, ο Bannon υποδεικνύει τα σημεία εκείνα που μπορούν, πρέπει, και είναι σχετικά εύκολο να ξεσηκώσουν την «ιερή» αγανάκτηση του «ελεύθερου κόσμου»:

– η κίνα προωθεί τον κρατικό καπιταλισμό που ευνοεί την κομματική νομεκλατούρα νομιμοποιώντας την κλοπή της (ατομικής / επιχειρηματικής) «πνευματικής ιδιοκτησίας»…

– η κίνα είναι ένα ολοκληρωτικό, στρατοκρατικό κράτος, με «εκατομμύρια κρατούμενους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης»…

– η κίνα είναι ένα αυταρχικό κράτος που καταπιέζει τους υπηκόους του…

– εξαιτίας των πιο πάνω η κίνα απειλεί την ευημερία των αμερικάνων, σε βαθμό που να είναι (έτσι γράφει) «η μεγαλύτερη υπαρξιακή απειλή που αντιμετώπισαν ποτέ οι ηπα»…

Ελπίζουμε να έχετε την επίγνωση (ή, έστω, την διαίσθηση) να καταλάβετε το γιατί τα πιο πάνω μπορούν και να πουληθούν μαζικά, και μαζικά να αγοραστούν. Αν έχετε την απορία πως είναι να ζει κανείς στους αρμούς και στις πυκνώσεις της Ιστορίας (ειδικά εκείνης που καθορίζεται από τα καπιταλιστικά / ιμπεριαλιστικά συμφέροντα) έχετε, μέσω Bannon, την απάντηση: έτσι διαμορφώνεται η επιστράτευση των πληθυσμών, έτσι συγκροτούνται τα εμπόλεμα μπλοκ των υπηκόων. Τώρα, στον 21ο αιώνα: ο Bannon, σε αντίθεση με εκείνους που σημαδεύει, δεν είναι ηλίθιος. Κάθαρμα ναι, σκουλήκι ναι, ηλίθιος όχι!

Τα υπόλοιπα πέρα απ’ την προπαγάνδα του είναι δουλειά των αφεντικών του…

(φωτογραφία: Το αμερικανικό αεροπλανοφόρο Carl Vinson πλέει στη νότια θάλασσα της κίνας. Το ηλιοβασίλεμα όπως φαίνεται απ’ το κατάστρωμα, ανάμεσα σε πολεμικά και πύργους ελέγχου, θα μπορούσε να θυμίζει κάτι στίχους του είδους:

… Ο καιρός θάταν όμορφος στο δάσος, θάταν όμορφος στο δάσος

αν δεν κουφαίνονταν τα φύλλα απ’τον κρότο, αν δεν πάγωνε ο ήλιος απ’ τον κρότο…

Τα παιδιά αν δεν τρώγανε σκουπίδια, τα αεροπλάνα αν δεν καίγανε καλύβια…

… Φο Μι Τσιν… Α! Το κορίτσι σου θα ‘παιρνες για βόλτα χέρι χέρι,

στο δάσος για βολτίτσα χέρι χέρι,

τα αεροπλάνα αν δεν καίγανε καλύβια…)

Πριν την αρχή του κόσμου

Πέμπτη 23 Μάη. Στην κινεζική μυθολογία Hongmeng είναι το όνομα της κατάστασης του σύμπαντος πριν την δημιουργία του. Το γεγονός ότι Hongmeng λέγεται το λειτουργικό σύστημα της «παγκόσμιας πέτρας των σκανδάλων» κινεζικής Huawei που πρόκειται να αντικαταστήσει το android της google πριν καν η αμερικανική εταιρεία (και το πεντάγωνο πίσω της) καταλάβουν τι έγινε, ίσως συμβολίζει την κινεζική καπιταλιστική έπαρση: και έτσι, μ’ αυτό το λειτουργικό, αρχίζει η δημιουργία του σύμπαντος!..

Το Hongmeng αναπτύσσεται στο πανεπιστήμιο Jiao Tong της Σαγκάης απ’ το 2012 – εδώ και πολλά κινεζικά χρόνια δηλαδή. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να υπάρχουν εκ των προτέρων αμφιβολίες για την αξιοπιστία του. Είναι «κτισμένο» πάνω στο Linux, είναι συμβατό με όλες τις εφαρμογές του android σε οποιαδήποτε συσκευή, του μοιάζει, θα υιοθετηθεί εύκολα και, επιπλέον, επιτρέπει την δημιουργία νέων εφαρμογών.

Επειδή ο κινεζικός καπιταλισμός είναι αυτό που καταγγέλει ο σερίφης Bannon, κρατικά διευθυνόμενος δηλαδή, οι εκτιμήσεις για το πόσο χρόνο θα χρειαστεί η υιοθέτηση του Hongmeng απ’ όλες τις κινεζικές κατασκευαστικές είναι «μια σύντομη μονάδα χρόνου», κάτι σαν ρεκόρ: το πολύ έξι μήνες. Έξι μήνες είναι αρκετός χρόνος για την απώλεια ποσοστών στην παγκόσμια αγορά· όχι, πάντως, μεγαλύτερος απ’ τον χρόνο που έχασε η νοτιοκορεατική Samsung όταν άρχισαν να ανατινάζονται οι λεπτές μπαταρίες κάποιου μοντέλου smart phone της σειράς galaxy· για να τον κερδίσει γρήγορα αμέσως μετά.

Εκείνο που είναι άγνωστο, και θα επηρεάσει πολλά, είναι ότι εκτός απ’ το να αναπτύσσει το Hongmeng απ’ το 2012, παραμένει άγνωστο τι άλλο έκανε παράλληλα είτε το συγκεκριμένο κινεζικό πανεπιστήμιο είτε άλλα ερευνητικά συγκροτήματα. Πόσες εφαρμογές 5G είναι ήδη έτοιμες πάνω σ’ αυτό το λειτουργικό, για να το κάνουν παγκόσμια μόδα;

Όπως και νάχει, ισχύει κι αυτό, παρμένο απ’ τα βασικά του μεταμοντερνισμού: η Ουάσιγκτον, ποινικοποιώντας, επικηρύσσοντας την Huawei, έχει αναλάβει (με δικά της έξοδα) την μεγαλύτερη ever εκστρατεία διαφήμισής της! Όπως είχε παρατηρήσει κάποτε ο Umberto Eco, το ιδανικό που θα ήλπιζε μια περιθωριακή παρέα βλάσφημων του βατικανού θα ήταν να τους κάνει μήνυση ο πάπας…

Η Huawei, σαν κινεζική καπιταλιστική επιχείρηση, είναι μ’ έναν τρόπο βλάσφημη, αλλά όχι περιθωριακή. Ωστόσο το ψοφιοκουναβιστάν ανέλαβε να την κάνει κάτι άλλο από κινεζική καπιταλιστική επιχείρηση. Ανέλαβε να την κάνει παγκόσμιο σύμβολο του αντιαμερικανισμού.

Αργά ή γρήγορα η κατοχή ενός 5G κινητού της Huawei θα είναι σα να πετάς ένα παπούτσι στα μούτρα του ψόφιου κουναβιού και των σωματοφυλάκων του…

Ποιός θα το περίμενε ότι μια σκληρή σύγκρουση μέσα στην παγκόσμια αγορά θα έδινε σε ένα εμπόρευμα, σε μια φίρμα, τέτοιον έξτρα φετιχισμό;

Ιστορικός χρόνος…

Τετάρτη 22 Μάη. Υπάρχουμε εδώ και 5.000 χρόνια. Γιατί όχι άλλα 5.000; Η κατακλείδα των χθεσινών δηλώσεων του Zhang Ming, πρεσβευτή του Πεκίνου στις Βρυξέλες (στην ε.ε.), για τις τελευταίες επιθετικές κινήσεις της Ουάσιγκτον (αύξηση δασμών στις κινεζικές εισαγωγές, απαγορεύσεις σε βάρος της Huawei) δίνει μια διάσταση ασύνηθιστη στις διεθνείς σχέσεις / αντιπαλότητες. Τα 5.000 χρόνια συνεχούς ύπαρξης της κίνας (εννοημένης τόσο σαν διαδοχικές κρατικές μορφές όσο και σαν κοινωνία) δεν έχουν καμμία σχέση με το παρανοϊκό / φαντασιακό «3.000 χρόνια μακεδονία ελληνική». Αντίθετα, απ’ την μια μεριά αυτές οι 5 χιλιετίες κινεζικής ιστορίας είναι ουσιαστικά άγνωστες (και, κατά συνέπεια, ανερμήνευτες) απ’ την δύση· αφετέρου, όταν η δύση (με την έννοια που είναι δεκτή ως σήμερα) «ανακάλυψε» την κίνα, στη διάρκεια του 13ου μ.χ. αιώνα, η κινεζική αυτοκρατορία είχε ήδη πάνω από 4.000 χρόνια ιστορίας και εξέλιξης… Ήταν μάλιστα σε τέτοιο σημείο ανάπτυξης (συμπεριλαμβανομένης και της διοίκησής της) ώστε οι μεν ευρωπαίοι έπαθαν ένα διαρκές σοκ θαυμασμού· η δε «ουράνια πόλη» δεν ενδιαφερόταν να αγοράσει τίποτα απ’ τους ευρωπαίους, επειδή είχε τα πάντα και αρκετά παραπάνω…. Τότε (πολύ πρόσφατα από ιστορική άποψη…) η δύση όχι «εμπορικό πόλεμο» δεν μπορούσε να διανοηθεί με την κίνα· ούτε καν εμπόριο με την έννοια να πουλήσει κάτι…

Αν ήταν η υπανάπτυκτη δύση και όχι η αναπτυγμένη κίνα που κατέκτησαν τον πλανήτη από ένα (σχετικά πρόσφατο) χρονικό σημείο και μετά, αυτό οφειλόταν σε μια κινεζική εφεύρεση. Την οποία στην κινεζική αυτοκρατορία χρησιμοποιούσαν αποκλειστικά σαν (φαντασμαγορικό) παιχνίδι αν και ήξεραν τις φονικές της δυνατότητες· αλλά στη δύση έκαναν όπλο: την πυρίτιδα. Τα πυροβόλα όπλα πέτυχαν εκείνο που δεν ήθελαν να κάνουν τα πυροτεχνήματα· ωστόσο, ακόμα κι έτσι, η κίνα δεν κατακτήθηκε ποτέ από δυτικούς (που έκαναν ό,τι μπορούσαν: πόλεμος του οπίου…). Παρήκμασε (πάντα σε σύγκριση με άλλες περιοχές του πλανήτη, συμπεριλαμβανόμενης της ιαπωνίας) απ’ τα μέσα του 19ου αιώνα και για τις επόμενες δεκαετίες, μόνο και μόνο επειδή καθυστέρησε να υιοθετήσει και να ενσωματώσει την καπιταλιστική δυναμική.

Ωστόσο 100 ή 150 χρόνια, σε μια συνεχή ιστορία 5.000, είναι ένα μικρό, ελάχιστο διάστημα. Αν αυτό το χρονικό διάστημα (του ενός αιώνα) είναι για άλλα ιμπεριαλιστικά κράτη, όπως οι ηπα, ο «χρυσός αιώνας τους», για την κίνα είναι απλά ένα μικρό, ελάχιστο διάλειμμα στην ισχύ της.

Απ’ την στιγμή που υιοθέτησε για τα καλά την καπιταλιστική δυναμική σε όλο το εύρος και βάθος της, προσαρμόζοντάς την στον έλεγχο του κόμματος / κράτους, το κινεζικό καθεστώς έχει κάθε ιστορικό δικαίωμα να απαιτεί τουλάχιστον σεβασμό – απ’ τους «μικρούς» και τους «περαστικούς» του πλανήτη, ακόμα κι αν έχουν μερικές χιλιάδες πυρηνικές κεφαλές…

Γιατί να μην υπάρχουμε άλλα 5.000 χρόνια; Αυτό δεν είναι μια ερώτηση από αμερικανικά στόματα. Δεν μπορούν να την διανοηθούν καν και καν…

Η μεγάλη πορεία

Τρίτη 21 Μάη. Θέλοντας να δραματοποιήσει την κατάσταση και να εντείνει τον κινεζικό εθνικισμό (ή, ίσως, την αφοσίωση στο γκουβέρνο, πράγμα που είναι το ίδιο) ο αυτοκράτορας Xi έκανε χθες κάτι με βαρύ συμβολισμό και ακόμα βαρύτερα υπονοούμενα. Απ’ την πόλη Jiangxi, απ’ όπου άρχισε η «μεγάλη πορεία» του κόκκινου στρατού το 1934, έχοντας δίπλα του τον αντιπρόεδρο Liu He, δήλωσε:

… Είμαστε εδώ στο σημείο εκκίνησης της Μεγάλης Πορείας για να θυμηθούμε την εποχή που ο Κόκκινος στρατός ξεκίνησε το ταξίδι του… Ξεκινάμε τώρα μια καινούργια Μεγάλη Πορεία και πρέπει να τα αρχίσουμε όλα απ’ την αρχή!

Τι εννοεί ο αυτοκράτορας εν έτει 2019; Η «μεγάλη πορεία» (με επικεφαλής τον Μαο Τσετούγκ και τον Τσου Ενλάι) ήταν μια μεγάλη πορεία υποχώρησης / αναδίπλωσης των τότε υπολειμμάτων του «κόκκινου στρατού», που κάλυψε με τα πόδια μια απόσταση 9.000 χιλιομέτρων δια μέσου πολύ δύσκολων συνθηκών (και εδαφών) μέσα σε 370 ημέρες, απ’ τον Οκτώβρη του 1934 ως τον Οκτώβρη του 1935, πολεμώντας σε διάφορα σημεία, προκειμένου να αποφύγει την ολοκληρωτική ήττα απ’ τον καλύτερα εξοπλισμένο στρατό των κινέζων εθνικιστών. Ο «κόκκινος στρατός» κατάφερε να φτάσει σε ασφαλείς / φιλικές περιοχές – αλλά αποδεκατισμένος. Μόνο το 10% όσων ξεκίνησαν την «μεγάλη πορεία» έφτασαν ως το τέλος της. Ωστόσο αυτό ήταν μεγάλη επιτυχία αφού, τα επόμενα χρόνια, ο Μάο αναδιοργάνωσε τον κόκκινο στρατό και ξεκίνησε την (τελικά νικηφόρα) αντεπίθεσή του…

Γιατί ο αυτοκράτορας Xi ανακαλεί τώρα ένα επικό μεν αλλά και τόσο ζόρικο γεγονός απ’ την ιστορία του καθεστώτος; Μια μόνο εξήγηση βρίσκουμε: για να προετοιμάσει (ιδεολογικά / συναισθηματικά) τους υπηκόους για δύσκολες εποχές….

Να λοιπόν πως…

Τρίτη 21 Μάη. Η απόφαση της Google να «κόψει» τις αναβαθμίσεις του λειτουργικού android που μπορεί να χρησιμοποιεί στα κινητά της η κινεζική Huawei εμφανίζεται στη διεθνή δημαγωγία περίπου σα να κόβει η αργεντινή την εξαγωγή πορτοκαλιών στην ευρώπη. Θα πεθάνει κανείς από έλλειψη ψηφιακής βιταμίνης C; Όχι. Το θέμα έχει ενδιαφέρον (για την ασταμάτητη μηχανή σίγουρα) επειδή έχει διάφορα επίπεδα.

Πρώτα το πιο επιφανειακό. Η κινεζική Huawei, που έχει επικηρυχτεί απ’ την Ουάσιγκτον, εκτός από ενοχλητικά πρωτοπόρα στην εγκατάσταση (κεραίες, λογισμικό) 5G δικτύων, έχει πια ένα καλό κομμάτι τις παγκόσμιας αγοράς smart phones. Το 2018 το ποσοστό της ήταν 13,5% (δεκαπλάσιο απ’ ότι δέκα χρόνια νωρίτερα), με εκτόξευση στο 17% το πρώτο τρίμηνο το 2019. (Η Samsung είχε το ίδιο διάστημα το 21%, η Apple 12%, η επίσης κινεζική Xiaomi 8%). Μετά την απαγόρευση εξαγωγής αμερικανικών τσιπς στην κινεζική εταιρεία, η ανακοίνωση της Goggle μοιάζει σαν «επίθεση καπάκι».

Επειδή θα επανέλθουμε σ’ αυτό, η Google είναι τυπικά υποχρεωμένη να πειθαρχήσει στην απόφαση του ψοφιοκουναβιστάν για απαγόρευση εμπορικών σχέσεων με το κινέζο δαίμονα. Πρακτικά ωστόσο αυτή η απαγόρευση θα πάρει σάρκα και οστά (ψηφιακά πάντα) όχι στην τρέχουσα εκδοχή του android για κινητά (οι εφαρμογές ήδη τρέχουν), όχι στην επόμενη αναβάθμιση του λειτουργικού (η Huawei όπως και όλοι οι κατασκευαστές την έχουν προαγοράσει), αλλά την μεθεπόμενη – κάποια στιγμή το 2020. Τότε τα κινητά της κινέζικης εταιρείας στο βαθμό που τρέχουν στο android θα έχουν όντως πρόβλημα σε κάποιες εφαρμογές.

Προφανώς αυτή η κίνηση επιδιώκει να «κόψει» τις πωλήσεις κινητών της Huawei ανά τον κόσμο… Η κινεζική εταιρεία απ’ την μεριά της, μετά τον αποκλεισμό της απ’ τα αμερικανικά τσιπς, δήλωσε ξανά προετοιμασμένη: έχει φτιάξει (άφησε να διαρρεύσει…) το δικό της λειτουργικό. Αν και δεν έχει υπάρξει αναλυτική εξήγηση του γιατί το λειτουργικό της Huawei θα είναι ελκυστικό παρά το ότι θα έχει διάφορες ελλείψεις εφαρμογών προσαρμοσμένων στο android, μπορούμε να υποθέσουμε τι θα μπορούσε να είναι το ατού του: έτοιμες εφαρμογές 5G (χωρίς προηγούμενο και ανταγωνιστή)! Σε τελική ανάλυση, όσοι / όσες θέλουν το facebook τους, ας κρατήσουν παλιά Apple τους· αλλά για τις θεαματικές 5G εφαρμογές ας αποκτήσουν άλλο ένα smart phone (σε προσιτή τιμή…) απ’ τους «ειδικούς». Κινέζους ή νοτιοκορεάτες.

Είναι τόσο πιθανό ώστε να το θεωρήσουμε βέβαιο: αυτός που θα χάσει μεσοπρόθεσμα δεν θα είναι η Huawei αλλά η Google: το ότι ανακοινώνει τον προσεχώς περιορισμό χρήσης του λειτουργικού της από ένα ικανό μέρος του πλανήτη είναι, επιεικώς, σα να πυροβολάει τα πόδια της από τώρα.

Ενδιαφέρον…

Νεοκρατισμός 1

Τρίτη 21 Μάη. Ας μην υποκριθεί κανείς ότι η αμερικανική πολυεθνική (και όχι μόνον αυτή άλλωστε), που μέχρι πριν λίγους μήνες έκανε διάφορους συμβιβασμούς και συμφωνίες με το κινεζικό καθεστώς ώστε να γίνει αποδεκτό το λειτουργικό της, “δεν νοιάζεται” για τις απώλειες στα κέρδη της… Νοιάζεται.

Συμβαίνει λοιπόν μπροστά στα μάτια μας το εξής: οι (αμερικανικοί) “παγκόσμιοι γίγαντες” του internet (και του internet of things, ενός απ’ τα ιερά δισκοπότηρα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης) δείχνουν να αναδιπλώνονται σε κάποιο βαθμό απ’ την παγκόσμια αγορά (με εύλογες σημαντικές απώλειες) μετά από διαταγή του (αμερικανικού) κράτους. Ξέραμε ότι συνεργάζονται με το βαθύ κράτος και τις υπηρεσίες του σε ότι αφορά την μαζική κατασκοπεία. Ξέραμε ότι συνεργάζονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σε ότι αφορά τον έλεγχο των πληροφορικών ροών. Τώρα – η goggle ας θεωρηθεί το πιο πρόσφατο διάσημο παράδειγμα – επιστρατεύονται (κυριολεκτικά) σε διακρατικό πόλεμο. Και μάλιστα με δική τους ζημιά.

Αυτή η εξέλιξη μοιάζει να ανατρέπει την παραδεδεγμένη (από μαρξιανή άποψη) διάταξη του καπιταλιστικού οικοδομήματος. Δεν είναι, άραγε, το κεφάλαιο που καθορίζει την «πολιτική» του κράτους; Μπορεί να ισχύει και το ανάποδο;

Σας έχουμε προ-ενημερώσει ότι ναι, πράγματι, μπορεί να ισχύει και το ανάποδο: είναι το παράδειγμα των πετρελαίων του ιράκ, όταν οι μεν αμερικανικές πετρελαϊκές «πίεζαν» για άρση των κυρώσεων κατά του Σαντάμ Χουσεΐν, στα τέλη των ‘90s, προκειμένου να κάνουν δουλειές με τα ιρακινά κοιτάσματα· το δε αμερικανικό κράτος, διακομματικά, επέβαλε το αντίθετο. Ωστόσο, επειδή αυτή η περίπτωση είναι παλιά (;) μπορεί να διαφεύγει σήμερα απ’ την κριτική ανάλυση.

Το ερώτημα επαναλαμβάνεται. Τώρα, τώρα, στα μέσα Μάη του 2019, γιατί το (αμερικανικό) πληροφορικό κεφάλαιο, κεφάλαιο αιχμής, δεν καθορίζει την πολιτική του (αμερικανικού) κράτους και φαίνεται να συμβαίνει το ανάποδο; Κι αν συμβαίνει το ανάποδο, μπορούμε να είμαστε αντικαπιταλιστές / αντικρατιστές (μ’ αυτήν την σειρά…) ή πρέπει να πετάξουμε στα σκουπίδια την εργατική αντιπαλότητά μας στον καπιταλισμό μένοντας έτσι ξεδιοντασμένοι απέναντι στα κρατικά κεφαλοκλειδώματα;

Νεοκρατισμός 2

Τρίτη 21 Μάη. Σαν αυτόνομοι εργάτες (: μακριά από τους απατεώνες που πουλάνε απομιμήσεις της εργατικής αυτονομίας! το νου σας!) απαντάμε: αν το (αμερικανικό) πληροφορικό κεφάλαιο δεν διαμορφώνει τις (αμερικανικές) κρατικές πολιτικές, αυτό δεν οφείλεται στο ότι ο (καπιταλιστικός) κόσμος γύρισε ανάποδα, αλλά στο ότι αυτό το κεφάλαιο έχει ηττηθεί – απ’ το κινεζικό πληροφορικό κεφάλαιο / κράτος! Και έχει ηττηθεί όχι απλά στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού (όπου το Πεκίνο συνεχίζει να κουμαντάρει ένα διαστημόπλοιο όντας το μοναδικό που έχει πετύχει κάτι τέτοιο…), αλλά στην έδρα του: την παγκόσμια εμπορευματική αγορά. Αυτήν την ήττα δεν την αναγνώρισε πρώτη η google· μάλιστα αυτή, σαν εταιρεία, θα μπορούσε να ελπίζει ότι… Την ήττα την αναγνώρισε ο συλλογικός εκπρόσωπος του αμερικανικού κεφάλαιου (δηλαδή το κράτος) όταν, πανικόβλητο απ’ την πρωτοπορεία των τεχνολογιών 5G της Huawei, άρχισε τις σπασμωδικές προσπάθειες να εμποδίσει την επέλασή τους.

Ηττημένο ήδη το αμερικανικό πληροφορικό κεφάλαιο στις προοπτικές του (π.χ. η Amazon απ’ την Alibaba…) στις αρχές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, είναι υποχρεωμένο να αφήσει την τύχη του στις (πολιτικές, εμπορικές, κλπ) πρωτοβουλίες του αμερικανικού κράτους, εν γνώσει του γεγονότος ότι αυτό δεν εκπροσωπεί αποκλειστικά αυτό (το κεφάλαιο αιχμής) αλλά επιπλέον και τα πιο καθυστερημένα τμήματα του (αμερικανικού) κεφάλαιου. Εκπροσωπεί την “εθνική καπιταλιστική ενότητα”, αν χρειαστεί και δια της βίας, δηλαδή την “εθνική” (με τις όποιες απαραίτητες παγκόσμιες “αποικίες”) βάση συσσώρευσης.

Πράγματι, τα αφεντικά της Silicon Valley ήταν αρνητικά το 2017 απέναντι στο ψόφιο κουνάβι· όχι άδικα. Διέβλεπαν, σωστά, ότι το ψόφιο κουνάβι (και το κόμμα του) είναι εκπρόσωποι των πιο καθυστερημένων / συντηρητικών / οπισθοδρομικών τμημάτων του αμερικανικού κεφάλαιου (για παράδειγμα των εταιρειών εξόρυξης σχιστολιθικών υδρογονανθράκων) – και ότι θα έβαζαν σε κίνδυνο τα δικά τους ψηφιακά global συμφέροντα.

Η πιο πρόσφατη εξέλιξη δείχνει πως όχι πια. Παρότι η Goggle (παραμένει παράδειγμα, και δεν μας φαίνεται σαν εξαίρεση) μπορεί να διεκδικήσει και να πετύχει κάποιες «εξαιρέσεις» και κάποια «παραθυράκια» στις εμπορικές τις σχέσεις με την κάθε Huawei, ξέρει ότι μεσοπρόθεσμα έχει ηττηθεί. Ξέρει (ή καταλαβαίνει) πως η κινεζική εταιρεία (ή οποιοσδήποτε διάδοχός της) δεν πρόκειται να μείνει όρθια πάνω στο κύμα της 5G αναδιάρθρωσης μόνο με όρους δικτύων· και σίγουρα όχι χωρίς δικά της λειτουργικά συστήματα.

Το ίδιο ισχύει, σε γενικές γραμμές, με το άλλο ιερό αμερικανικό τέρας: την Apple. Η εταιρεία που καθιέρωσε παγκόσμια τα smart phones ανακοίνωσε πολύ πρόσφατα πως μετακινείται απ’ το εμπόριο συσκευών στο εμπόριο υπηρεσιών. Για να το πούμε διαφορετικά: απ’ το εμπόριο «υλικότητας» στο εμπόριο «σχέσεων» – που υπάγονται σε διάφορους (και πολιτισμικούς) προσδιορισμούς. Προφανώς η Apple δεν σκοπεύει να πάψει να είναι λιγότερο global απ’ ότι τώρα. Οι ceo της συνειδητοποιούν ωστόσο ότι μεσοπρόθεσμα χάνουν την μάχη της «υλικότητας» των γκάτζετ, είτε απέναντι στη νοτιοκορεατική Samsoung είτε (ακόμα χειρότερα) απέναντι στις κινεζικές Huawei, Xiaomi κλπ.

Το ερώτημα (που διατυπώνουμε προς στιγμήν θεωρητικά) είναι αν η Apple, η Amazon, η Facebook και σία μπορούν να κρατηθούν στον αφρό πουλώντας «σχέσεις» χωρίς να οχυρωθούν πίσω από «τείχη» απέναντι στην κινεζική / ασιατική καπιταλιστική επέλαση – που δείχνει ικανή να φτιάξει και να πουλήσει οτιδήποτε, απ’ την μια άκρη του κόσμου στην άλλη.

Νεοκρατισμός 3

Τρίτη 21 Μάη. Αν τα πιο πάνω περιληπτικά είναι σωστά (κι αυτό υποστηρίζει η ασταμάτητη μηχανή), τότε η μεταστροφή ανάμεσα στη δεκαετία του 1990 και εκείνη του 2020 δεν συνιστά κατάρριψη της μαρξιανής κριτικής ανάλυσης αλλά μάλλον την εκ νέου απόδειξή της! Η δεκαετία του ’90 δεν σημαδεύεται (αν κάποιος ψάχνει πρόσωπα / σύμβολα) απ’ τον αμερικάνο πρόεδρο Κλίντον, αλλά απ’ τον αντιπρόεδρο Al Gore: έναν αυθεντικό εκπρόσωπο του νεωτεριστικού, global, φιλελεύθερου πνεύματος της αναδυόμενης παγκόσμιας κυριαρχίας της Silicon Valley.

Τρεις δεκαετίες μετά η επιτυχία της 3ης βιομηχανικής επανάστασης υπό την ηγεμονία αμερικανικών κολοσσών (και η εύλογη παγκοσμιοποίηση του ψηφιακού παραδείγματος) δεν έχει Al Gore, ούτε καν ανάμεσα στους «δημοκρατικούς» των ηπα. Έχει Jack Ma – εξαμερικανισμένο ψευδώνυμο, υποθέτουμε… Κι ο λόγος είναι απλός: η νίκη του παραδείγματος έχει φτάσει στην ήττα της αμερικανοποίησής του, απ’ την στιγμή που το συλλογικό και υπό κρατική κινεζική διεύθυνση καπιταλιστικό κεφάλαιο 1,3 δισεκατομυρίου ανθρώπων αποδεικνύεται πολύ πιο δυναμικό.

Απέναντι σ’ αυτήν την εξέλιξη ακόμα και η αμερικανική Silicon Valley (και, ακόμα πιο έντονα, αυτό που μορφοποιήθηκε σαν πολιτική της έκφραση για παγκόσμια χρήση, δηλαδή το δόγμα η ιδιωτική καινοτομία μπροστά – πίσω παλιοκράτος!) οχυρώνεται· ή, πιο σωστά, το προσπαθεί μάλλον μάταια…

Όπως το είπε ένας κάποιος Keynes, ο φιλελευθερισμός είναι πλεύση καλού καιρού – για όσους έχουν το πάνω χέρι και τον άνεμο στα πανιά τους…

Όταν τα χάνουν τότε ααααα!!!.. Τότε…

“Πόλεμος πολιτισμών”;

Δευτέρα 20 Μάη. Ήταν μόλις στις αρχές του Μάη όταν σε “συνέδριο ασφαλείας” στην Ουάσιγκτον ένας κάποιος Kiron Skinner, που συμβαίνει να είναι ο «διευθυντής πολιτικής» του αμερικανικού υπ.εξ., χαρακτήρισε την αντίθεση ηπα – κίνας σαν «σύγκρουση πολιτισμών», και σαν «μια μάχη με έναν πραγματικά διαφορετικό πολιτισμό και ιδεολογία που οι ηπα δεν έχουν ξαναδώσει στο παρελθόν».

Δεν θα ήταν δύσκολο να το προβλέψει κανείς εδώ και σχεδόν 20 χρόνια: ο δυτικός πρωτοκοσμικός πολυεπίπεδος αντιμουσουλμανισμός κάποια στιγμή θα έπρεπε να αποκτήσει μερικούς ορόφους ακόμα, με την προσθήκη του αντι-σινισμού. Υπάρχουν, φυσικά, ορισμένα (ιδεολογικά) προβλήματα που θα πρέπει να λυθούν απ’ τους χειραγωγούς. Το Πεκίνο, είτε σαν καπιταλισμός και τεχνολογία είτε σαν πολιτισμός και κουλτούρα, είναι πολύ δύσκολο να θεωρηθεί «κατώτερο»… (Στην πραγματικότητα ούτε ο μουσουλμανισμός κόσμος θα μπορούσε να θεωρηθεί «κατώτερος» αν λαμβάνονταν υπόψη οι συνέπειες της πολλών δεκαετιών και τρόπων αποικιοποίησης / λεηλασίας του απ’ τον δυτικό καπιταλισμό…)

Όμως καθώς ο λεγόμενος «εμπορικός πόλεμος» που έχει κηρύξει η Ουάσιγκτον γίνεται όλο και λιγότερο «εμπορικός», και καθώς οι μάζες των υποτελών δεν πορώνονται ιδιαίτερα με επιχειρήματα του είδους «το εμπορικό μας ισοζύγιο είναι ελλειμματικό», θα πρέπει να κατασκευαστεί το είδωλο του «απαίσιου εχθρού» – με σκιστά μάτια. Θα (ξανα)μπεί το σφυροδρέπανο στο κάδρο, ο «κομμουνιστικός κίνδυνος»;

Θα δείξει.

“Είμαστε ειρηνόφιλοι ρε!” 3

Δευτέρα 20 Μάη. Στην πράξη το ψόφιο κουνάβι έχει πεισθεί για κάτι ακόμα χειρότερο: έχει κηρύξει σχεδόν πόλεμο στο Πεκίνο. Γιατί ακόμα κι αν είναι οι Pompeo και Bolton είναι που στέλνουν πολεμικά στον Περσικό, είναι το ψόφιο κουνάβι που στέλνει πολεμικά (και μάλιστα με προβοκατόρικο τρόπο) στη νότια θάλασσα της κίνας.

«Λογικό» απ’ την ψοφιουναβική ιμπεριαλιστική άποψη. Η Τεχεράνη δεν είναι απειλή για τις ηπα (αλλά το Τελ Αβίβ έχει εντελώς διαφορετική άποψη). Το Πεκίνο είναι – και η Ουάσιγκτον δεν χρειάζεται επ’ αυτού την γνώμη των συμμάχων της στην ανατολική Μεσόγειο…