Tag: κίνα

Το κ.κ.κ. φταίει!

Σάββατο 13 Ιούνη. Ποιός σκότωσε τον George Floyd; Ένας μπάτσος νομίζετε; Χα! Δεν ξέρετε τι σας γίνεται! Ένας απ’ τους επώνυμους αμερικάνους φασίστες, που τώρα δεν έχει κυβερνητικό πόστο οπότε έχει αναλάβει την αναδιοργάνωση του φασισμού στην ευρώπη (για το καλό το ψοφιοκουναβιστάν), πάντα υποστηρικτής του ψόφιου κουναβιού, ο Steve Bannon, ξέρει την αλήθεια: η κίνα και το κομμουνιστικό της κόμμα σκότωσαν τον Floyd!

Μπορεί να σας φαίνεται παρανοϊκό… Αλλά είναι προϊόν μιας εξεζητημένης «στρατηγικής σκέψης» που βρίσκει τρόπο να αντιστρέφει ακόμα και την πιο ωμή πραγματικότητα. Και είναι πολύ πιθανό ότι την ετυμηγορία του Bannon για την δολοφονία του Floyd θα την ακούσετε κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον, απ’ το στόμα του ψόφιου κουναβιού: προεκλογική περίοδος γαρ. Προσέξτε λοιπόν τα τρομερά ντοκουμέντα του αρχιφασίστα, που αποδεικνύουν την ενοχή του Πεκίνου.

Α) Κατά τη νεκροψία ο Floyd βρέθηκε «θετικός» στον covid-19. Κανονικά θα έπρεπε να πεταχτεί στην «κοινή δεξαμενή», αλλά πρόλαβε και τον άρπαξε το αντιρατσιστικό κίνημα. Σε κάθε περίπτωση ο covid-19 ήρθε απ’ την κίνα… Ένα -μηδέν!

Β) Στην ίδια νεκροψία βρέθηκε στο αίμα του Floyd fentanyl. Το fentanyl είναι ένα συνθετικό οπιοειδές, δεκάδες φορές πιο ισχυρό απ’ την μορφίνη, που κυκλοφορεί και σε χάπια – κάνοντας θραύση στις ηπα. Μεγάλος παραγωγός του fentanyl είναι η κίνα… Δύο – μηδέν!

Γ) Ο Floyd ήταν άνεργος… Γιατί ήταν άνεργος; Επειδή το κινεζικό κομμουνιστικό κόμμα «κλέβει τις δουλειές» απ’ τους αμερικάνους εργάτες (και μετά τους ποτίζει με ντρόγκες)… Τρία – μηδέν!

Δ) Οι μπάτσοι σταμάτησαν τον Floyd για να του κάνουν σωματικό έλεγχο επειδή είχε δώσει πριν ένα πλαστό 20δόλαρο. Ποιός φτιάχνει πλαστά δολάρια για να διαλύσει την αμερικανική οικονομία; Το κομμουνιστικό κόμμα της κίνας… Τέσσερα – μηδέν!

Επιμένετε ότι τον Floyd τον σκότωσε ένα απ’ τα λευκά μπατσικά καθάρματα; Δεν πειράζει: έτσι κι αλλιώς δεν ψηφίζετε… Πολλοί κοκκινόσβερκοι αμερικάνοι είναι ώριμοι για αυτήν την λυτρωτική «μεγάλη αποκάλυψη»…

Οι σαμποτέρ

Τρίτη 9 Ιούνη. Το σωτήριο, δυτικής προέλευσης, εμβόλιο ήταν λοιπόν ένα απ’ τα βασικά κίνητρα της θρυλικής «ισοπέδωσης της καμπύλης». Κι αυτό για έναν σαφή, ιστορικό λόγο: την προηγούμενη φορά που κάποιες big pharma μοσχοπούλησαν ένα (αντιγριππικό) φάρμακο, το tamiflu, ήταν άχρηστο και καθυστερημένο. Και έγινε ένας σχετικά μεγάλος σάλος στον δυτικό κόσμο. Δεν πήγε κανένας φυλακή όπως θα έπρεπε· δημιουργήθηκε όμως ένα πανάκριβα πληρωμένο αλλά και δακτυλοδειχτούμενο προηγούμενο, όπου οι φαρμακοβιομηχανίες τζιράρουν τρελά ακόμα και στον αέρα του φόβου… (Ήταν και ο νυν αρχι-ιερέας ανακατεμένος σ’ εκείνο το deal, στην ελληνική εκδοχή του, σαν «ειδικός σύμβουλος» – όλοι το ξέρουν. Στοιχειώδης εντιμότητα θα του επέβαλε, με λερωμένη την φωλιά του, να μην ξαναπαίξει τον ίδιο ρόλο… Ψιλά γράμματα…).

Φαίνεται όμως ότι αυτή η τωρινή επιχείρηση μπορεί να μην πηγαίνει κατ’ ευχήν. Πρώτον, επειδή ο κύκλος της μετάδοσης του covid-19 ολοκληρώθηκε εν πολλοίς στην ευρώπη, παρά τις όποιες εκβιασμένες καθυστερήσεις και τα φρεναρίσματα της κοινωνικής αποξένωσης. Δεύτερον επειδή ένα τμήμα των πρωτοκοσμικών πληθυσμών (συμπεριλαμβανομένων, δυστυχώς, διάφορων μόνιμα «πυροβολημένων» που αξιοποιούνται κατάλληλα…) αντιδρά ήδη στην προοπτική ενός υποχρεωτικού εμβολιασμού που θα είναι – το λιγότερο – άχρηστος ξανά. (Η απειλή περί «δεύτερου κύματος» είναι όλο και περισσότερο ένα πραξικοπηματικό «μετα-πραξικόπημα». Θα εξηγήσουμε εν καιρώ…) Και τρίτον επειδή έγινε αυτή η «κακή κέντα»: ο τσαχπίνης covid-19 έσκασε πρώτα στην κίνα, εξασφαλίζοντας ένα χρονικό προβάδισμα τουλάχιστον 1,5 μήνα στις κινεζικές έρευνες για το όποιο αντίδοτο.

Μπορεί κανείς να βγάλει μισό συμπέρασμα γι’ αυτήν την αγωνία των δυτικών big pharma + big tech + big insu μην χάσουν τελικά το πολλά billion dollars στοίχημά τους, απ’ τα λεγόμενα ενός δεξιού αμερικάνου γερουσιαστή ονόματι Rick Scott, που συνεντευξιάστηκε την περασμένη Κυριακή στο bbc. Είναι φασιστόμουτρο και σινο-μάχος· δηλαδή ο κατάλληλος άνθρωπος για να αποκαλύψει ότι:

…Η κίνα προσπαθεί να μπλοκάρει την ανάπτυξη ενός εμβολίου για τον covid-19 στη δύση… Η κίνα δεν θα χαρεί καθόλου αν οι ηπα και η αγγλία το βρουν πρώτες. Κι αν αυτή το βρει πρώτη δεν πρόκειται να το μοιραστεί….

Πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς το πως μπορεί η κίνα (ή οποιοσδήποτε άλλος) να εμποδίσει τις δυτικές big pharma στις έρευνές τους· οι ίδιες δεν έχουν καν καταγγείλει κάτι τέτοιο δημόσια. Είναι ευκολότερο να υποθέσει την αγωνία, που μπορεί να είναι και μισοβεβαιότητα, ότι οι κινέζοι «ειδικοί» είναι πιο μπροστά στην τελική ευθεία των δοκιμών. Και κάτι επιπλέον: ότι ψάχνουν ένα εμβόλιο φιλικό στη μέση διεθνή κοινωνική εμπειρία εμβολιασμού, ένα συμβατικό εμβόλιο· κι όχι τον βιοτεχνολογικό “φραγκεστάιν” στον οποίο έχει ακουμπήσει τα όνειρά του το βιο-πληροφορικο-ασφαλίστικο σύμπλεγμα: mRNA…

Απ’ αυτή την άποψη ο Scott μπορεί να είναι ένα «παιδί για τα θελήματα» της προπαγάνδας του συμπλέγματος: αν χάσουμε θα εντείνουμε τον πόλεμο κατά του Πεκίνου…

Τεντώστε τα νεύρα σας!

Δευτέρα 8 Ιούνη. Είναι «sir» και πρώην επικεφαλής της αγγλικής MI6 – των μυστικών υπηρεσιών «εξωτερικού». Κι όταν αναφέρεται στην προέλευση του τσαχπίνη covid 19 έχει το ειδικό βάρος του. (Ακόμα κι ένας συνταξιούχος αρχιπράκτορας είναι χρήσιμος).

Κατά τον Richard Dearlove λοιπόν μια «σημαντική» όπως την χαρακτηρίζει βρετανο-νορβηγική έρευνα έχει βρει στοιχεία κι αποδείξεις ότι ο Ιός ο Αναμενόμενος ήταν γενετικά τροποποιημένος. Και ότι διέφυγε απ’ το γνωστό ερευνητικό κέντρο στη Wuhan (μάλλον με τα πόδια) όχι επίτηδες, αλλά κατά λάθος… Πράγμα που ωστόσο συνεπάγεται ότι το Πεκίνο πρέπει να πληρώσει κτηνώδεις αποζημιώσεις στον υπόλοιπο πλανήτη, για το κακό που (του) έκανε…

Αυτή η «σημαντική» (έρευνα) είχε βέβαια προβλήματα: γράφτηκε και σβήστηκε πολλές φορές αφού η δημοσίευσή της απορρίφθηκε από διάφορες επιστημονικές επιθεωρήσεις. Επιπλέον ο ένας απ’ αυτούς που την συνυπέγραφαν, ο επικεφαλής επιστημονικός σύμβουλος του νορβηγικού στρατού John Fredrik Moxnes, απέσυρε την υπογραφή του…

Πολλές δεκάδες έρευνες για το ποιόν του covid-19, σε διάφορα μήκη και πλάτη του κόσμου, έχουν καταλήξει στο αντίθετο συμπέρασμα: ότι ο covid-19 εξελίχθηκε με φυσικό για το είδος του τρόπο, μετακομίζοντας απ’ το ζώο ξενιστή του σε ανθρώπους. Αλλά το ψόφιο κουνάβι και οι σωματοφύλακές του (το σύνολο του αμερικανικού κράτους ή κάποιες φράξιές του) δεν βολεύονται μ’ αυτήν την φυσικότητα. Θέλουν οπωσδήποτε να χρεώσουν το Πεκίνο (ο Πομπηίας το έχει δηλώσει άπειρες φορές ότι είναι «σίγουρος» ότι το κινεζικό καθεστώς έχει ευθύνη για την μόλυνση του πλανήτη…) για να εντείνουν τον εναντίον του «οικονομικό» πόλεμο. Στην απέναντι άκρη του Ατλαντικού έχουν αποδεδειγμένα πιστούς συμμάχους.

Ακόμα, λοιπόν, κι αν η «σημαντική» έρευνα που αρέσει στον κύριο Αξιαγάπητο (: Dearlove…) είναι ο ορισμός της πλαστότητας, ταιριάζει. «Κουμπώνει». Άλλωστε υπάρχει μια «εγγύηση σκοπιμότητας», ένα πιστοποιητικό ότι η «εναλλακτική πραγματικότητα» της κατασκευής ενοχοποιητικών στοιχείων κατά του Πεκίνου δεν γίνεται στην τύχη: ο κυρ Dearlove ήταν επικεφαλής της ΜΙ6 την λαμπρή εκείνη εποχή που κατασκευάζονταν από τις αγγλικές και τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες οι «αποδείξεις» ότι ο Χουσεΐν είχε χημικά και βιολογικά όπλα… Το 2002 και το 2003… Και δεν κρύβει την αγάπη του για την ειρήνη: …Αν η κίνα παραδεχτεί την ευθύνη της… αυτό θα κάνει κάθε κράτος στον πλανήτη να ξανασκεφτεί τις σχέσεις του μαζί της, και επίσης θα αλλάξει τον τρόπο που η διεθνής κοινότητα συμπεριφέρεται απέναντι στην κινεζική ηγεσία…

Είναι άνθρωπος της δουλειάς σα να λέμε. Επαγγελματίας προβοκάτορας. Kαι τις έμπειρες καραβάνες δεν πρέπει να τις υποτιμάει κανείς· ειδικά όταν κατασκευάζουν «αποδείξεις»….

Ω, η ομορφιά της προστασίας!

Τετάρτη 3 Ιούνη. Μέσα Μάρτη, ίσως 20 του μήνα ή μια μέρα πριν (το θανατόμετρο στα δεξιά της οθόνης είναι ακόμα χαμηλά…). Ο Πομπηίας συνεντευξιάζεται περί των κινεζικών ευθυνών για τον covid-19…. Και (γλώσσα είναι και ξεφεύγει!) δηλώνει για την πανδημία και τις κινεζικές ευθύνες:

… Δεν πρόκειται για αντίποινα [σ.σ.: μιλάει για την αμερικανική στάση]. Αυτό το θέμα πάει μακριά – βρισκόμαστε σε μια ζωντανή άσκηση, για να το δούμε σωστά…

Το ότι η αντιμετώπιση του covid-19 στις ηπα θεωρήθηκε άσκηση απ’ τον αμερικάνο υπ.εξ. αλλά και όλο το κύκλωμα εξουσίας εκεί αφήνει υπονοούμενα προς διάφορες μεριές. Το άσχημο για τους φίλους της καραντίνας (παντού, όχι μόνο στις ηπα) είναι ότι έδειξαν τέτοια ασυγχώρηση ευπιστία, επιπολαιότητα και κρατισμό ώστε ακόμα κι όταν τους έφτυναν στα μούτρα προτιμούσαν να μένουν αγκαλιά με τις ψευδαισθήσεις τους. Γιατί, διαφορετικά, αν έψαχναν χωρίς προκαταλήψεις, θα έβρισκαν τις σημαντικότερες απ’ αυτές τις «διάφορες μεριές» του σύγχρονου καπιταλισμού.

Εμείς ψάχνουμε. Κι αυτά που βρίσκουμε είναι όλο και χειρότερα…

Πληρωμένη απάντηση…

Δευτέρα 1 Ιούνη. Ήταν οι προστάτες των διαδηλώσεων (και των οδομαχιών) στο Χονγκ Κονγκ, το περσινό καλοκαίρι… Τώρα; Τώρα εισπράτουν την απάντηση, μέσω του πιο καθεστωτικού απ’ τα καθεστωτικά διεθνή media του Πεκίνου, των global times:

Η πρόεδρος της αμερικανικής βουλής Nancy Pelosi αποκάλεσε κάποτε τις βίαιες διαμαρτυρίες στο Χονγκ Κονγκ «ένα ωραίο θέαμα να αντικρίζει κανείς». Τώρα το «ωραίο θέαμα» έχει απλωθεί απ’ το Χονγκ Κονγκ σε πολλές αμερικανικές πόλεις. Τώρα οι πολιτικοί των ηπα απολαμβάνουν αυτό το θέαμα απ’ τα παράθυρά τους. Σε κάμποσα μέρη σ’ όλες τις ηπα οι διαμαρτυρόμενοι βάζουν φωτιά σε αστυνομικά τμήματα, σπάνε μαγαζιά, κλείνουν δρόμους, κάνουν επιθέσεις και καταστρέφουν δημόσιες υποδομές, λες και οι βίαιοι διαδηλωτές του Χονγκ Κονγκ κατάφεραν κάπως να μπουν στις ηπα και να προκαλέσουν ένα χάος όπως πέρυσι στο Χονγκ Κονγκ.

Μια σύντομη ερώτηση στην Pelosi και στον υπουργό εξωτερικών Mike Pompeo: θα έπρεπε η κινεζική κυβέρνηση και το κοινοβούλιο να εκδώσουν μια δήλωση υποστηρίξης των διαμαρτυριών των αφροαμερικάνων και των κινημάτων στην αμερικανική κοινωνία; Φαίνεται ότι αυτό θα έπρεπε να κάνει το Πεκίνο ακολουθώντας την τακτική της Ουάσιγκτον όταν επευφημούσε τους μπαχαλάκηδες στο Χονγκ Κονγκ. Αλλιώς, αν η κίνα δεν υποστηρίξει τις διαμαρτυρίες στις ηπα, πώς θα μπορέσουν αυτές να συνεχίζουν να παίζουν το χαρτί του Χονγκ Κονγκ;

… Η Ουάσιγκτον απέτυχε να καταλάβει πόσο γρήγορα θα επέστρεφε το μπούμεραγκ. Μπορεί να το σκεφτεί τώρα πάντως. Οι φυλετικές διακρίσεις και η κοινωνική ανισότητα στις ηπα ήταν πάντα σοβαρές. Δείτε πόσοι φτωχοί και κόσμος από εθνικές μειονότητες πέθαναν απ’ τον νέο κορονοϊό. Οι πιθανότητες να ξεσπούν βίαιες ταραχές στις ηπα είναι πολύ περισσότερες απ’ ότι στην κίνα. Πώς μπορούν οι πολιτικοί στην Ουάσιγκτον να χαρακτηρίζουν τις ταραχές σε άλλες χώρες «όμορφο θέαμα», και μάλιστα να το κάνουν δημόσια; Είναι βλακώδες, και το κάνουν επειδή απλά θέλουν να επιτίθενται στην κίνα. Ας κάτσουμε να δούμε λοιπόν ποια χώρα θα πέσει σε μεγαλύτερο χάος.

Το πολιτικό σύστημα των ηπα παρακμάζει. Ακόμα χειρότερα, αυτή η παρακμή επιταχύνεται, καθώς οι ηπα δείχνουν αδυναμία να κάνουν ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Τα αιτήματα των κινημάτων πέφτουν ακόμα σε ώτα μη ακουόντων. Κι αφού δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες τους, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν άλλη εναλλακτική απ’ το να καταφεύγουν σε ακραίες μεθόδους για να εκδηλώσουν την οργή τους…

Τι να πει τώρα ο κάθε Πομπηίας; Ότι «τα δικά μας μπάχαλα» είναι καλύτερα; Χειρότερα; Ότι «εμείς επιτρέπεται να τους σκοτώνουμε επειδή έτσι φτιαχτήκαμε σαν χώρα της ελευθερίας ενώ εσείς είτε παλιοκομμουνιστές και τύρρανοι»; Τι να πει;

Το ψόφιο κουνάβι κατηγορεί το αμερικανικό antifa (θέλει να το κηρύξει “τρομοκρατική οργάνωση”…) Κάποιοι πιο πονηροί κατηγορούν για τα μπάχαλα (ποιόν άλλον;) τον Putin… Επιτέλους το προφανές: η ανεγκέφαλη αλεπού είναι παντού!

John Maynard Keynes is dead!

Κυριακή 31 Μάη. Κάποιοι το έχουν κάνει ήδη, και περισσότεροι θα το κάνουν σύντομα: θα χαρακτηρίσουν τα (ευρωπαϊκά) προγράμματα αναδιάρθρωσης κεϋνσιανά. Αν περιορίσει κανείς την οπτική του αποκλειστικά και μόνο στην οικονομική / χρηματική κρατική διαχείριση, τότε «κεϋνσιανισμός» ήταν ήδη τα bail out διάφορων too big to fail επιχειρήσεων (και τραπεζών) απ’ το 2009 και μετά…

Όμως ο Keynes δεν διατύπωσε μια στενά εννοημένη οικονομική θεωρία. Διατύπωσε, μάλλον, μια πολιτική πρόταση «δημιουργικής» ένταξης της εργατικής τάξης μέσα στο «καπιταλιστικό κύκλωμα»· άρα μια συνολική πρόταση εξουσίας! Διαφορετικά, απ’ την στενά οικονομική σκοπιά, «κεϋνσιανικό» ήταν και το οικονομικό πρόγραμμα της ναζιστικής γερμανίας. Το οποίο, όπως ξέρουν όσοι ενδιαφέρονται για τέτοια ζητήματα, επαινούσε ο Keynes· όπως επίσης επαινούσε τα πενταετή πλάνα και τον κεντρικό σχεδιασμό των μπολσεβίκων.

Ο κευνσιανισμός δεν ήταν, λοιπόν, ποτέ απλά τα «ελικόπτερα που ρίχνουν λεφτά», όπως άλλωστε δεν ήταν απλά το «να βάζουμε εργάτες να θάβουν μπουκάλια με λεφτά, και ύστερα άλλους για να τα ξεθάβουν». Κι αυτό είναι το ουσιαστικό στην πολιτική οικονομία του καπιταλισμού, και στη στροφή που έχει ξεκινήσει εδώ και λίγα χρόνια, επιταχύνεται τώρα, και γίνεται για συγκεκριμένους λόγους και με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Το να ονομάζει ο οποιοσδήποτε «κεϋνσιανισμό» αυτό που σαν αυτόνομοι εργάτες ονομάζουμε εδώ και λίγα χρόνια νεο-κρατισμό δεν είναι απλά λάθος. Είναι επικίνδυνο λάθος. Γιατί δημιουργεί την εντελώς πλαστή, παραπλανητική και καθησυχαστική ιδέα ότι επιστρέφει διεθνώς η σχετικά «ειρηνική» περίοδος των δεκαετιών του ’50, του ’60 και του ’70 – με μια αναβίωση, επιπλέον, «ψυχρού πολέμου»… Πολύ επικίνδυνη αυτή η αυταπάτη, και πολλοί επικίνδυνοι όσοι την προωθούν!

Μία απ’ τις ουσιαστικές διαφορές ανάμεσα, ας πούμε, στο αμερικανικό μεσοπολεμικό new deal (που θεωρείται η πρώτη εφαρμογή του κεϋνσιανισμού, αν και υπήρχαν επίσης αμερικάνοι οικονομολόγοι που την στήριξαν) και στα διάφορα «new deal» που εμφανίζονται τώρα, είναι η θέση που προβλέπεται για την εργατική τάξη. Η στρατηγικής σημασίας πρόταση του Keynes προς τα αφεντικά μετά την μεγάλη κρίση / κατάρρευση του 1929 ήταν η αναγνώριση, εκ μέρους τους, της πολιτικής αυτονομίας της εργατικής τάξης – ως παράγοντα που πρέπει να εισαχθεί στις καπιταλιστικές ισορροπίες, αντί να θεωρείται μόνιμα ένα εξωτερικό και επικίνδυνο στοιχείο που πρέπει μόνο να καταστέλλεται… Η κεϋνσιανή πολιτική πρόταση ήταν αντίθετη απ’ την φασιστική / ναζιστική, την ίδια περίοδο· μια πρόταση που έκανε το ακριβώς αντίθετο: προσπάθησε (και για ένα ορισμένο διάστημα κατάφερε) να ενσωματώσει την εργατική τάξη στο κράτος, απαγορεύοντας την οργανωτική και πολιτική αυτονομία της… Μετατρέποντάς την σε ένα είδος πειθαρχημένων οφελούμενων της τότε αναδιάρθρωσης / ανάπτυξης (2η βιομηχανική επανάσταση). Τεράστια διαφορά, αν συνυπολογιστεί ότι από στενή οικονομική άποψη το γερμανικό / ναζιστικό πρόγραμμα και το αμερικανικό είχαν αρκετές ομοιότητες.

Η κεϋνσιανή πρόταση εννοούσε ότι εργασία και κεφάλαιο έχουν κατ’ αρχήν αντίθετα συμφέροντα (και αντίθετες προτάσεις εξουσίας!), είναι οργανωμένα χωριστά· και είναι ευθύνη του κράτους, σαν «ουδέτερου τρίτου παράγοντα» να φέρνει αυτές τις δύο πλευρές «στο τραπέζι του διαλόγου» φροντίζοντας, με εκατέρωθεν υποχωρήσεις, να προκύπτει κάθε φορά η χρυσή τομή που δίνει ώθηση στην καπιταλιστική ανάπτυξη…

Μην φανταστεί κανείς ότι αυτή η πολιτική πρόταση εξουσίας επιστρέφει!!! Η κεϋνσιανή πρόταση για αναγνώριση (μέσα στα διευρυμένα τότε πλαίσια της αστικής δημοκρατίας…) της αυτονομίας της εργατικής τάξης ήταν ιστορικά προσδιορισμένη! Ο Keynes λάμβανε υπόψη του τις επαναστατικές εκδηλώσεις αυτής της εργατικής αυτονομίας: πρώτα τη νικηφόρα επανάσταση των μπολσεβίκων το ’17, και ύστερα το κύμα διαδοχικών εργατικών επαναστάσεων που σάρωσε την ευρώπη απ’ τα τέλη εκείνης της δεκαετίας ως τις αρχές της επόμενης, αρχής γενομένης απ’ την γερμανία.

Βλέπει κανείς, έστω και σαν επικίνδυνα σπέρματα, κάποια σύγχρονη εργατική αυτονομία (δεν αναφερόμαστε στους εαυτούς μας!) σήμερα; Βλέπει κανείς ότι η σύγχρονη εργατική τάξη στον πρώτο κόσμο βρίσκεται σε προεπαναστατικό αναβρασμό; Επειδή η απάντηση είναι ένα ξερό «όχι» (η επιτυχία των πρόσφατων υγιεινιστικών πραξικοπημάτων είναι μια ακόμα θλιβερή επιβεβαίωση…), δεν έχουν κανένα λόγο τα αφεντικά να μοιραστούν, ή έστω να περιορίσουν την εξουσία τους! Το ακριβώς αντίθετο βρίσκεται σε εξέλιξη, το ακριβώς αντίθετο κάνουν: την μετασχηματίζουν, την ενισχύουν, την καθολικοποιούν!

Επειδή η ζόρικη αλήθεια είναι ότι σαν σύγχρονη εργατική τάξη βρισκόμαστε (φρικτά…) «πολύ πιο πίσω» απ’ το σημείο που βρίσκονταν οι μακρινοί μας πρόγονοι στα ‘10s και στα ‘20s του 20ου αιώνα, δεν υπάρχει καμμία ανάγκη αναβίωσης του κεϋνσιανισμού! Τα αφεντικά θα χρησιμοποιήσουν βέβαια μερικές οικονομικές τακτικές που «μοιάζουν» να προέρχονται απ’ τον κεϋνσιανισμό· αλλά ο νεο-κρατισμός είναι ήδη ένα κράμα προσαρμοσμένο στη βίαιη (όπου χρειάζεται) ή/και συναινετική (όπου η κυρίαρχη ιδεολογία είναι πειστική) διεύθυνση της μηχανοποίησης των πάντων.

Εν τέλει, αν θέλει κανείς να είναι ακριβής, στο σύνολό τους αυτές οι τωρινές βιοπολιτικές είναι Ταιηλορισμός 2.0 ή 3.0, παρά οτιδήποτε άλλο…

(Παρεπιπτόντως ούτε ο κινέζικος καπιταλισμός είναι κεϋνσιανικός (θα τ’ ακούσουμε κι αυτό!). Είναι σκέτα κρατικός, με υιοθέτηση όλων των στοιχείων της παραγωγής και της κατανάλωσης εμπορευμάτων, αλλά ταυτόχρονα ισχυρό κεντρικό έλεγχο και αυτής της αγοράς… Αυτός είναι, άλλωστε, ο ισχυρός νεωτερισμός του σε σχέση με τον κρατικό καπιταλισμό της άλλοτε εσσδ, που έχει αιφνιδιάσει έως τρομοκρατήσει τους δυτικούς με τον δυναμισμό του…)

Πατέντες, φάρμακα, θάνατος

Παρασκευή 29 Μάη. Γράψαμε την περασμένη Δευτέρα μια πρώτη δόση σχετικά με το πιθανό εμβόλιο κατά του covid-19, και τον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό που έχει ξεσπάσει και σ’ αυτό το πεδίο. Σήμερα μια δόση ακόμα.

Οι «πατέντες» των φαρμακοβιομηχανιών για τα φάρμακα που εφευρίσκουν, στο όνομα της «πνευματικής ιδιοκτησίας» (και των εξόδων έρευνας), τους εξασφαλίζουν μονοπωλιακή παραγωγή και, κυρίως, μονοπωλιακή τιμολόγηση των πατενταρισμένων φαρμάκων. Μιλάμε για τιμές που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι κυριολεκτικά ασύλληπτες! Αυτό έχει οδηγήσει εδώ και κάμποσα χρόνια διάφορα κράτη, καπιταλιστικά με τα όλα τους, να ψηφίζουν δικές τους νομοθεσίες που επιτρέπουν το σπάσιμο αυτών των αποκλειστικοτήτων, και την παραγωγή των ίδιων φαρμάκων από δικές τους φαρμακοβιομηχανίες, πολύ φτηνότερα.

Ωστόσο το πράγμα δεν είναι τόσο απλό. Απ’ το 1994, στις διαπραγματεύσεις που γέννησαν τον (νεκρό ήδη…) «παγκόσμιο οργανισμό εμπορίου» (ΠΟΕ / WTO), η προστασία των «πνευματικών δικαιωμάτων» έχει γίνει κανόνας του διεθνούς εμπορίου. Και, κατά συνέπεια, όποιο κράτος την παραβιάζει είναι εκτεθειμένο σε αντίποινα εκ μέρους των μητρικών κρατών των εταιρειών που θίγονται.

Από το 1994 λοιπόν, και για μια δεκαετία, κόσμος πέθαινε απ’ τις παρενέργειες της μόλυνσης απ’ τον HIV επειδή οι δυτικές εταιρείες που είχαν πατεντάρει ένα αντιικό το τιμολογούσαν από 10 μέχρι 15 χιλιάδες δολάρια για τις δόσεις που απαιτούνταν για ένα έτος. Τιμή ασύλληπτη για τα συστήματα υγείας μη πρωτοκοσμικών κρατών. Τελικά το Ν. Δελχί αποφάσισε να σπάσει αυτήν την θανατηφόρα «πνευματική διαδικασία», και άρχισε να παράγει τα ίδια φάρμακα με τιμή περίπου 350 δολάρια για τις δόσεις μιας χρονιάς. Το γενόσημο πουλιέται πια σ’ όλον τον μη πρωτοκοσμικό πλανήτη, και η φαρμακευτική αντιμετώπιση του aids έχει γίνει προσιτή παντού.

Το ινδικό κράτος, καπιταλιστικό σταθερά, έκανε το ίδιο το 2012 εναντίον ενός πατενταρισμένου αντικαρκινικού με όνομα nexavar, το οποίο η γερμανική Bayer πουλάει για 65.000 δολάρια (οι δόσεις μια χρονιάς). Ο ceo της Bayer Marijin Dekkers λύσσαξε, και έδειξε το ρατσιστικό μεγαλείο του. Αφού χαρακτήρισε «κλοπή» το σπάσιμο της πατέντας για το nexavar, συμπλήρωσε: Δεν φτιάχνουμε φάρμακα για τους ινδούς… Τα φτιάχνουμε για τους δυτικούς ασθενείς που μπορούν να τα πληρώνουν… Η σωστή διατύπωση είναι φυσικά γνωστή: «τα φτιάχνουμε για τα συστήματα υγείας που μπορούμε να λεηλατούμε»…

Αυτό είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο εξελίσσεται ο «αγώνας δρόμου» / πόλεμος για το όποιο εμβόλιο ανοσίας κατά του covid-19. H συντριπτική πλειοψηφία των κρατών έχουν συμφωνήσει ότι αυτό θα πρέπει να είναι προσιτό στους πάντες· κι αυτό αφορά τόσο τις ποσότητες όσο και την τιμή του. Ουάσιγκτον και Λονδίνο έχουν δηλώσει αντίθετα ότι πρώτα απ’ όλα είναι η προστασία των «πνευματικών δικαιωμάτων» των εταιρειών τους – και όλοι ξέρουν τι σημαίνει αυτό.

Θεωρητικά είναι πολλά τα κράτη που μπορούν να κάνουν χρήση μιας εξαίρεσης της «νομοθεσίας του ΠΟΥ», που επιτρέπει το σπάσιμο των πατεντών σε περίπτωση υγιεινιστικής κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Εκείνο που φοβούνται είναι τα εμπορικά αντίποινα (με την μορφή «κυρώσεων», «δασμών» κλπ) που μπορούν να επιβάλλουν τα πρωτοκοσμικά κράτη: το ψοφιοκουναβιστάν είναι πρωταθλητής σ’ αυτό το είδος εκβιασμών και πολέμου. Αυτό που θα τους απέμενε θα ήταν η «καλωσύνη» των πρωτοκοσμικών εταιρειών, να πουλάνε στους «αδύνατους» με χαμηλότερη τιμή. Με το σταγονόμετρο φυσικά, για να μην κάνουν εξαγωγή σε άλλους.

Σ’ αυτό το σημείο είναι που ο ρόλος του κινεζικού καπιταλισμού έχει γίνει κάτι παραπάνω από κεντρικός. Αυτή τη στιγμή απ’ τις 10 «υποψηφιότητες» εμβολιών που έχουν μπει στην 1η και στη 2 φάση δοκιμών (υπάρχει και 3η, με σαφώς μεγαλύτερο «δείγμα»), τα 5 έχουν φτιαχτεί από κινέζικα ερευνητικά κέντρα, τα 3 από αμερικανικά, 1 από αγγλικό και 1 από γερμανικό. Αν η πρωτιά αποδειχθεί κινέζικη, με δεδομένη την soft power πολιτική του αυτοκράτορα Xi, όλα τα «πνευματικά» έσοδα των πρωτοκοσμικών απ’ την «ιδιοκτησία της προστασίας απέναντι στον covid-19» θα καταρρεύσουν… Ή θα αρχίσει μια βρώμικη προπαγάνδα ότι το «κινέζικο δεν είναι καλό». Όμως ακόμα κι αν ένα κινέζικο έρθει δεύτερο, χρονικά πολύ κοντά στο πρώτο, και πάλι οι δυτικές big pharma (και το βιο-πληροφορικο-ασφαλιτικο σύμπλεγμα) θα χάσουν το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας αγοράς· ελέγχου· επιτήρησης. Θα πρέπει να τονίσουμε ότι το πιθανότερο είναι ότι (θα ειπωθεί πως) η τεχνητή ανοσία (του εμβολίου) θα είναι περιορισμένης διάρκειας, συνεπώς θα χρειάζονται κάθε χρόνο επαναληπτικοί εμβολιασμοί. Τα λεφτά είναι ιλιγγιωδώς πολλά… Και η εξουσία τεράστια!

Προσθέστε τώρα, για να έχετε μια καλύτερη εικόνα, δύο πράγματα. Πρώτον τι ρόλο παίζουν τα διάφορα θεωρήματα («επιστημονικές έρευνες» πάντα, τι άλλο;) ότι και η φυσική ανοσία είναι μικρής διάρκειας, άρα έτσι κι αλλιώς χρειάζεται εμβολιασμός… Και, δεύτερον, όλη τη «ζύμωση» για τα διαβατήρια (πιστοποιητικά) υγείας / εμβολιασμού (που φυσικά θα είναι ψηφιακά, δηλαδή data, δηλαδή…) που προς το παρόν συναντάει σοβαρές αντιστάσεις στην ευρώπη… Αλλά είναι σίγουρο ότι διάφοροι σπάνε το κεφάλι τους τώρα που μιλάμε για το πως θα τα επιβάλλουν. Αυτά τα «διαβατήρια» (όχι μόνο για ταξίδια…) είναι που θα κάνουν εκβιαστικό τον εμβολιασμό…

Είναι τόσες οι πλευρές που έχουν κάνει τα πραξικοπήματα, την δημαγωγία, τα θανατόμετρα, τις γενικές απαγορεύσεις “να αξίζουν τον κόπο” – δε νομίζετε;

Αν είναι μεταδοτικό και δεν είναι ιός, τι είναι;

Πέμπτη 28 Μάη. Η επιτάχυνση της ιστορίας είναι! (Εννοείται πως το θέμα δεν αφορά την ένωση φίλων της καραντίνας – ας μην μπλέκουν: τους είναι αδύνατο να δουν κάτι τόσο μικρό όσο ένας ιός, και τους είναι ακόμα πιο αδύνατο να δουν κάτι τόσο μεγάλο όσο η ιστορία).

Πρώτα, λοιπόν, ο λόγος:

… Επιστρέψτε μου να πω εν συντομία πόσο δραματικά αλλάζει ο κόσμος μας.

Ίσως ο καλύτερος τρόπος να αντιληφθούμε τον covid-19 είναι σαν επιταχυντή της ιστορίας. Ενισχύει τάσεις που ήταν ήδη παρούσες από πριν. [σ.σ.: Συνεπώς οι μάσκες και τα αντισηπτικά είναι άχρηστα… Καλύτερα τσίγκινο βρακάκι με παραπλανητική … ξέρετε τι…]

Πρώτον, ζούμε σ’ έναν κόσμο χωρίς ηγεσία όπου η ασία θα γίνεται όλο και περισσότερο σημαντική – με όρους οικονομίας, ασφάλειας και τεχνολογίας. Οι αναλυτές μιλούν εδώ και αρκετό καιρό για το τέλος ενός συστήματος που οδηγούνταν απ’ την αμερική, και τον ερχομό ενός ασιατικού αιώνα. Αυτό συμβαίνει μπροστά τα μάτια μας.

Αν ο 21ος αιώνας προκύψει να είναι ένας αιώνας της ασίας, όπως ο 20ος ήταν αμερικανικός, η πανδημία θα μνημονεύεται σαν το σημείο στροφής αυτής της εξέλιξης…

Stoooop!!!!! Stooooopppp! Κυρίες και κύριοι, αντισηπτικοί στον έναν ή στον άλλο βαθμό, θύματα της προπαγάνδας για τον Ιό τον Αναμενόμενο, έχετε κάθε δικαίωμα να κάνετε μαζικές μηνύσεις!! Και να ζητήσετε μεγάλες αποζημιώσεις! Διότι όχι, δεν διέταξαν την γενική κατ’ οίκον κράτηση για να αλλάξουν μπαταρίες στα πουλιά – όπως αντιγράψαμε το αστείο χτες. Αλλάζουν μπαταρίες στους αιώνες!!! Κι αυτό είναι πολύ σοβαρό. Είναι τόσο σοβαρό ώστε υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να μην το καταλάβετε. Και να αγριέψει μέσα σας η νοσταλγία για το παρελθόν…

(Για να δούμε τι λέει παρακάτω):

… Δεύτερον, ο κόσμος γίνεται πιο ψηφιακός, αλλά επίσης πιο καθοδηγούμενος απ’ το κράτος. Οι κεντρικές ερωτήσεις πρόκειται να είναι: ποιός θα ελέγχει τα ψηφιακά δίκτυα; Και ποιός θα βάλει τους κανόνες και τις προδιαγραφές;

Stoooop!!! Stoooop!!! Πανάθεμα! Για τα κινητά / τηλεχειριστήρια της καθημερινής ζωής μιλάει!! Φτου!

(Και τι πάει να πει “ποιός θα ελέγχει”; Αν δεν είναι η αγορά ποιός θα είναι; Ε;)

Post covid-19 σημαίνει…

Δευτέρα 25 Μάη. Καθώς η διαχείριση του τσαχπίνη covid-19 φεύγει (στον καπιταλιστικό βορρά…) σταδιακά απ’ το πρώτο στάδιο, αυτό των υγιεινιστικών πραξικοπημάτων, για να περάσει στο δεύτερο, αυτό της «λυτρωτικής σωτηρίας» με την μορφή εμβολίου (υποθέτουμε), θα πρέπει να είστε έτοιμοι για να δείτε την ενδοκαπιταλιστική σύγκρουση να οξύνεται.

Σαν «δυτικοί» (έστω κατά φαντασίαν…) ζούμε υπό την επιρροή της δυτικής δημαγωγίας για το θέμα. Σ’ αυτό το μέρος του πλανήτη η κεφαλαιοποίηση του τρόμου δεν μπορεί παρά να εξυπηρετεί το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα. (Για λογαριασμό του άλλωστε δουλεύουν όλα). Στην προσπάθειά του όχι μόνο να κερδοφορήσει (με κάθε δυνατό τρόπο) αλλά να αποκτήσει μια τέτοια ηγεμονία εκτός καπιταλιστικού βορρά ώστε να ανασχέσει, όσο περισσότερο μπορεί, την κινεζική καπιταλιστική επέκταση.

Αλλά υπάρχουν ήδη εσωτερικά προβλήματα. Οι δυτικές big pharma μαζί με τις δυτικές big tech έχουν ξεχυθεί σ’ έναν αγώνα δρόμου αφενός για να εφαρμοστούν μόνιμα πια τα πρώτα μέτρα του καθολικού ψηφιακού πανοπτικού· και αφετέρου για την κατασκευή ενός αποτελεσματικού εμβολίου πριν οι πληθυσμοί αποκτήσουν φυσική ανοσία. Ωστόσο οι διάφορες μορφές καχυποψίας έως και εχθρότητας και προς τα δύο είναι κάτι παραπάνω από ορατές. Ειδικά σε ότι αφορά το εμβόλιο, τα παπαγαλάκια θα προσπαθήσουν να τσουβαλιάσουν όσους είναι εξαιρετικά επιφυλακτικοί απέναντι σε κάτι που θα εμφανιστεί (αν…) μέσα στους επόμενους λίγους μήνες στο γνωστό «αντι-εμβολιαστικό κίνημα», συνωμοσιολογικό ήδη, πολύ πριν τον covid-19.

Αλλά όχι! Οι σοβαρές επιφυλάξεις οφείλονται αλλού και είναι καλά θεμελειωμένες. Πρώτον, παρότι γίνονται έρευνες εδώ και πολλά χρόνια, οι δυτικές φαρμακοβιομηχανίες δεν έχουν καταφέρει να φτιάξουν κανένα εμβόλιο έναντι κορονοϊών. Είτε ήπιων (όπως οι ρινοϊοί) είτε σοβαρών (όπως ο sars). Γενικά μιλώντας υπάρχει ακόμα σημαντική άγνοια στους ειδικούς τους για το πως δρουν αυτοί οι ιοί και για το πως τους αντιμετωπίζει το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα. Δεύτερον, κι αυτό είναι σοβαρότερο απ’ το προηγούμενο, η μεθοδοδολογία έρευνας – και – εφαρμογής που χρησιμοποιούν ήδη οι δυτικές big pharma έχει πολλή απ’ την τεχνική που λέγεται «ψηφιακή προσομοίωση» – για να κερδίσουν χρόνο αποφεύγοντας χρονοβόρες δοκιμές πεδίου. Έχει πολύ συνεργασία με τις big tech… Όμως αυτές οι δοκιμές δεν είναι πολυτέλεια που μπορούν να την ξεφορτωθούν. Είναι απαραίτητες για κάθε φάρμακο. Και είναι ακόμα περισσότερο απαραίτητες για κάτι που θα είναι εντελώς καινούργιο και, αν έχει δυτική προέλευση, θα είναι βιοτεχνολογικό προϊόν, με κάμποση γενετική στη «δικαιολόγησή του». (Αναφερόμαστε στην mRNA τεχνολογία που δοκιμάζεται τώρα…)

Υπάρχει όμως, πια, σοβαρός ανταγωνιστής και σ’ αυτόν τον τομέα: ο κινεζικός καπιταλισμός. (Το γεγονός ότι ο covid-19 πρωτοεμφανίστηκε σε κινέζικο έδαφος και αντιμετωπίστηκε κατ’ αρχήν εκεί ήταν μαχαιριά στην καρδιά των δυτικών επιχειρηματικών σχεδιασμών…). Οι ειδικοί του κινέζικου κράτους έχουν μια σειρά πλεονεκτήματα. Πρώτον, ένα χρονικό προβάδισμα, εφόσον είχαν τη δυνατότητα να κάνουν έρευνες και δοκιμές σε πραγματικά κρούσματα τουλάχιστον 1,5 μήνα πριν τους δυτικούς. Δεύτερον, τα ινστιτούτα και οι επιχειρήσεις τους δεν βρίσκονται σε ανταγωνισμό μεταξύ τους· συνεπώς ο παράγοντας «ανθρώπινο κεφάλαιο» μπορεί να συνεργαστεί, να συγκεντρωθεί και να αξιοποιηθεί πολύ καλύτερα απ’ ότι στη δύση. Τρίτον δείχνουν να προτιμούν παλιότερες και πιο δοκιμασμένες και «βατές» τεχνολογίες, για ένα εμβόλιο που θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί σ’ όλον τον πλανήτη. Οι δικές τους έρευνες κινούνται στην κλασσική μέθοδο πρόκλησης αντισωμάτων και T ανοσοκυττάρων.

Ως εδώ το ζήτημα θα φαινόταν σαν τυπικός τεχνολογικός ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός. Βγάλτε το «τεχνολογικός» γιατί υπάρχουν πολύ περισσότερα. Μιλώντας μέσω video πριν μια βδομάδα στην «world health assemply», την συνέλευση των μελών του «παγκόσμιου οργανισμού υγείας» δηλαδή, ο «αυτοκράτορας» Xi δήλωσε ότι αν η κίνα βρει ένα αποτελεσματικό εμβόλιο, θα το θεωρήσει «παγκόσμιο δημόσιο αγαθό». Global public good (στα αγγλικά).

Ουπς; Τί είναι αυτό;

(φωτογραφίες: Ιταλοί και κίνα με διαφορά 6 αιώνων. Πάνω, πίνακας με το καραβάνι των Niccolo και Maffeo Polo να διασχίζει την ασία. Κάτω ο ιταλός πρωθ. Conte υποδέχεται τον περασμένο Μάρτη την κινεζική βοήθεια ειδικών για την αντιμετώπιση του covid-19…)

Και παγκόσμιο και δημόσιο και αγαθό: ακούσατε κάτι;

Δευτέρα 25 Μάη. Αν οι ντόπιοι δημαγωγοί αγνόησαν το θέμα όντας “χαμένοι στη μετάφραση”, έχουν τους λόγους τους. Γιατί είναι ένα ζήτημα το όποιο εμβόλιο (ισχύουν τα πιο πάνω) και είναι διαφορετικό αν και παρεπόμενο το ποιάς εταιρείας το φάρμακο – ποιάς εταιρείας τα κέρδη! Στον δυτικό καπιταλισμό (και στην δυτική κοινωνική αντίληψη για την «πνευματική ιδιοκτησία») το να φτιάξει οποιαδήποτε απ’ τις big pharma το «λυτρωτικό» συνεπάγεται αυτοδίκαια ότι θα πρέπει να αποζημιωθεί για τις προσπάθειες / έρευνές της, πατεντάροντας την συνταγή. Ώστε να έχει μονοπωλιακή κερδοφορία για πολύ πολύ καιρό!

Το ζήτημα δεν είναι καθόλου καινούργιο. Όταν κάποια τριτοκοσμικά κράτη τόλμησαν, πριν αρκετά χρόνια, να αρχίσουν να παράγουν γενόσημα, αντίγραφα δηλαδή ακριβών φαρμάκων δυτικών φαρμακοβιομηχανιών που «καλύπτονταν» από πατέντες / πνευματική ιδιοκτησία, έγινε σχεδόν παγκόσμιος πόλεμος… Με τον ΠΟΥ να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των φαρμακοβιομηχανιών φυσικά… (Ακόμα κι όταν τέθηκε το ζήτημα των γενόσημων στο ελλαδιστάν, πριν κάποια χρόνια, ο διάσημος πανελλήνιος ιατρικός σύλλογος και ο διασημότερος πρόεδρός του, μαζί μ’ όλους τους πληρωμένους δημαγωγούς, ζώστηκε τα φυσεκλίκια του – υπέρ των ίδιων συμφερόντων φυσικά…)

Τώρα το ζήτημα είναι κάπως διαφορετικό. Ενώ «όλος ο κόσμος κτυπιέται» απ’ τον covid-19 δεν έχει «όλος ο κόσμος» την ίδια δυνατότητα να πληρώσει για φάρμακα – εμβόλια. Φυσικά οι δυτικές big pharma έχουν ήδη έτοιμη την ανθρωπιστική τους συνταγή, κι άλλωστε τι δουλειά κάνει ο κυρ Βασίλης, Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, σαν εκπρόσωπος του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος; Η συνταγή πάει ως εξής: όποια εταιρεία εφεύρει το εμβόλιο κρατάει ακέραια τα δικαίωματα πατέντας / πνευματικής ιδιοκτησίας… Αλλά, επειδή «νοιάζεται για το καλό της ανθρωπότητας», έχει μια ευέλικτη τιμολογιακή πολιτική: τα πλούσια κράτη πληρώνουν 20, 30 ευρώ την δόση και τα «φτωχά» με έκπτωση…

Σ’ αυτό το σημείο είναι που έσκασε ο «αυτοκράτορας», μιλώντας για global public good. Η ορολογία δεν είναι δική του. Αν κάτι αναγνωριστεί σαν τέτοιο, τότε ούτε οι κανόνες για την πατέντα / πνευματική ιδιοκτησία είναι ιεροί, ούτε η κερδοφορία του «εφευρέτη»…

Πολλές δεκάδες κράτη μπήκαν πριν μια βδομάδα υπό την «σκέπη» του αυτοκράτορα – κυρίως απ’ αυτά που λέγονται «του τρίτου κόσμου». Η συνέλευση του ΠΟΥ έβγαλε μια απόφαση / συμβουλή, αόριστη στην διατύπωσή της, που αφήνει ωστόσο να εννοηθεί – χωρίς καμμία λεπτομέρεια – ότι αν βρεθεί εμβόλιο «θα πρέπει να είναι εύκολα προσιτό και στις αναπτυσσόμενες χώρες». Το ψοφιοκουναβιστάν έτρεξε φυσικά να διαχωρίσει την θέση του, έστω κι απ’ αυτήν την χλωμή, άνευρη, ευχολογική προτροπή. Η απόφαση αυτή δήλωσε κάποιος εκπρόσωπος απ’ την Ουάσιγκτον, είναι μια προσέγγιση που παραβιάζει τα δικαίωματα πνευματικής ιδιοκτησίας, κι έτσι εμποδίζει την γρήγορη εξέλιξη της έρευνας, της ανάπτυξης και της διάθεσης προϊόντων σχετικών με την αντιμετώπιση του covid-19.

Λογικό. Μόνο που ο “αυτοκράτορας” έχει στη διάθεσή του μια nuclear option για το θέμα. Και δεν χρειάζεται να βασιστεί σε ευχολόγια· ούτε, επίσης, τρομάζει με τους καϋμούς των δυτικών big pharma…

(φωτογραφία: Έτσι την βάλαμε. Επειδή ο plus one, ο γνωστός φίλος κι αδελφός του ελλαδιστάν Πομπηίας, είναι έτοιμος να ξεκινήσει “αντι-κομμουνιστικό” αγώνα…)