Tag: κίνα

Ο φόβος του θανάτου είναι αθάνατος;

Πέμπτη 16 Ιούλη. Η τρομοεκστρατεία συνεχίζεται. Δυστυχώς – αλλά από πολλές απόψεις προβλέψιμο. Το έχουμε ξαναπεί: σ’ αυτήν την δεύτερη φάση του, «ψυχο-ιδεολογικά» (αν μας επιτρέπεται ο νεολογισμός) οι ακροβασίες των τρομοκρατών είναι ακόμα πιο προχωρημένες. Δεν κάνουν μόνο διαδοχικά κεφαλοκλειδώματα στην κοινή λογική. Αν κάποιος επιχειρήσει να αναλύσει κάπως προσεκτικά τι και πως είναι αυτό που διασπείρει αυτόν τον καιρό η δημαγωγία θα καταλάβει ότι τώρα έχουν αρχίσει «να κόβονται κεφάλια».

Τώρα το υπερόπλο ΔΕΝ είναι οι νεκροί, ΔΕΝ είναι οι «κοινές δεξαμενές»! Δεν λέγεται όμως από κανέναν δημαγωγό γιατί οι νεκροί, τα φέρετρα, όλη αυτή η «συσκευασία» και η δημιουργική λογιστική θανάτου που μεγαλούργησε επί μήνες την περασμένη άνοιξη έχουν εξαφανιστεί… Οι 7 φωτογραφίες / πίνακες πιο πάνω δίνουν την απάντηση: οι νεκροί, ακόμα κι αν «ενισχύθηκαν» με κάθε τρόπο, ακόμα και με την χρέωση πολλών (άγνωστο πόσων, οπωσδήποτε πολλών όμως) στον covid-19 που είναι η πιο αιματηρή και απάνθρωπη «ιατρική φάρσα» εδώ και δεκαετίες, το θανατόμετρο λοιπόν πέφτει σταθερά!! Τόσο σταθερά ώστε είναι σαφές, από όποια «επιστημονική» (εντός ή εκτός εισαγωγικών) πλευρά κι αν το δει κανείς, ότι η επιδημία τέλειωσε· χωρίς να εξαφανιστεί ο covid-19!!!

Το πως και γιατί μια ίωση τελειώνει χωρίς να εξαφανιστεί ο υπεύθυνος ιός, μπορεί να (μας / σας) το εξηγήσει οποιοσδήποτε έντιμος ιο-λόγος. Είτε επειδή έχει κατακτηθεί μια ορισμένη γενική ανοσία του πληθυσμού· είτε επειδή οι ίδιοι οι ιοί εξασθενούν στη διάρκεια του διαρκούς πολλαπλασιασμού / διασποράς τους· πρακτικά εξαιτίας του συνδυασμού αυτών των δύο βασικών παραγόντων, και ανάλογα με την περίπτωση και μερικών ακόμα (κλίμα/εποχή, κλπ).

Και μόνο το γεγονός ότι μέχρι πριν λίγο καιρό ΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ ήταν στο κέντρο της σκηνής ενώ τα «κρούσματα» ήταν στο βάθος, ενώ τώρα δεν υπάρχει κανένα πανηγύρι για την τόσο μεγάλη μείωση των θανάτων, αποδεικνύει δύο πράγματα. Πρώτον ότι «ο λόγος για τον covid-19» εκ μέρους των κρατών, των ειδικών και των φερεφώνων τους ΠΟΤΕ δεν ήταν «ιατρικός», «επιστημονικός», περιορισμένος στα πραγματικά γεγονότα και στοιχεία… ΠΑΝΤΑ ήταν πολιτικός (με την έννοια της τεχνικής της εξουσίας), χειραγωγικός, ιδεολογικός, επιχείρηση ψυχολογικού πολέμου… Αν ήταν διαφορετικά τότε οι «αποδείξεις του κινδύνου», το θανατόμετρο δηλαδή, δεν θα έπρεπε να έχει εξαφανιστεί· όπως δεν πετάει κανείς το θερμόμετρο μόλις αρχίσει να πέφτει ο πυρετός…

Το δεύτερο που αποδεικνύεται, σα συνέπεια του πρώτου, είναι ότι ο «πολιτικός», χειραγωγικός, ιδεολογικός, psyop «λόγος για τον covid-19» εκ μέρους των κρατών και των ειδικών τους απ’ το ξεκίνημα αυτής της εκστρατείας αδιαφορούσε απόλυτα για την σωματική και συναισθηματική υγεία των υπηκόων… Δεν τους ένοιαζε και δεν τους νοιάζει «τι κάνουμε»!!! Άλλα είναι τα κίνητρά τους…

Και σ’ αυτά η απειλή του (υγιεινιστικού) θανάτου παραμένει, και σ’ αυτή τη φάση, στρατηγικής σημασίας.

(σημείωση: Χρειάζεται μια προσοχή στην ανάγνωση των πιο πάνω πινάκων. Ο κάθετος άξονας, στ’ αριστερά, δεν μετράει πάντα με τον ίδιο τρόπο. Αλλού μετράει μονάδες [: ελλάδα], αλλού εκατοντάδες και αλλού χιλιάδες [: ηπα])

Ατόλες για πόλεμο

Τετάρτη 15 Ιούλη. Το αρχιπέλαγος των “Spratly islands”, στη νότια θάλασσα της κίνας, και μόνο απ’ το όνομά του θυμίζει την ιστορία του: ο άγγλος φαλαινοθήρας Richard Spratly πάτησε σε κάποιο απ’ αυτά το 1843· και έγινε ο νονός τους, προσφέροντάς τα στην «αυτοκρατορία όπου ο ήλιος δεν έδυε ποτέ». Αλλά τότε αυτό το εκτεταμένο σύμπλεγμα νησιών, νησίδων, κοραλονησίδων και ατολών δεν είχε τίποτα να προσφέρει σε κανέναν. Το παλάτι δεν συγκινήθηκε… Ήταν αδύνατο να κατοικηθούν, ήταν έρμαια του καιρού, αδύνατο ακόμα και να καλλιεργηθούν, τα περισσότερα δεν είχαν καν πόσιμο νερό. Πέρασμα μόνο για τα ψαροπούλια, αλλά επίσης ψαρότοποι – αδιάφοροι για τις «μεγάλες δυνάμεις», ως και τον β παγκόσμιο πόλεμο.

Η (γεωπολιτική) «αξία» αυτού του συμπλέγματος – ή κάποιων νησίδων του – άρχισε να ανεβαίνει σε αναλογία με την τεχνική εξέλιξη του καπιταλισμού, ειδικά στα όπλα και στον πόλεμο. Για παράδειγμα τo 1887 με την υπογραφή της συνοριακής συμφωνίας ανάμεσα στο βιετνάμ και την αυτοκρατορική κίνα, η γαλλία, που ήταν ο αποικιοκράτης του βιετνάμ, έδωσε αυτά τα άχρηστα νησιά στο Πεκίνο· που έβαλε σημαίες και σύμβολα πάνω τους, για να καμαρώνει το ναυτικό του αυτοκράτορα όταν έκανε περιπολίες στην περιοχή. Η ίδια αποικιοκρατική γαλλία, σχεδόν 50 χρόνια μετά, το 1933 ανακήρυξε τα ίδια άχρηστα νησιά «δικά της», και έστειλε κάποιους δύσμοιρους στρατιώτες της να καταλάβουν και να φυλάνε ένα απ’ τα πιο μεγάλα: ετοιμαζόταν για τον β παγκόσμιο…

Όταν η γαλλική αυτοκρατορία έχασε όλες τις κτήσεις της στην «ινδοκίνα», ήταν η σειρά του αυτοκρατορικού Τόκιο να διακηρύξει την ιδιοκτησία του στα Spratly islands (και στο μικρότερο αρχιπέλαγος των νησιών paracels, βορειότερα). Απ’ τον Φλεβάρη του 1939 ως τον Αύγουστο του 1945 η «νότια θάλασσα της κίνας» ήταν ιαπωνική κτήση. Η ήττα και η συνθηκολόγηση του ιαπωνικού ιμπεριαλισμού επέτρεψε στο όχι αυτοκρατορικό πια Πεκίνο να ξαναδιακηρύξει την ιδιοκτησία του στα Spratly islands. Το τέλος του κινέζικου εμφύλιου με τη νίκη των κομμουνιστών επί των εθνικιστών που υποχώρησαν στην ταϊβάν δημιούργησε κάτι σαν «δύο κίνες», με συγκρουόμενες αιτιάσεις ιδιοκτησίας στο αρχιπέλαγος… Εν τω μεταξύ οι ψαρότοποι (και οι δυνατότητες διεθνούς εμπορίου αλιευμάτων) έκαναν το αρχιπέλαγος ενδιαφέρον και για τα γειτονικά κράτη…

Και ο καπιταλισμός εξελισσόταν. Η Ουάσιγκτον έγινε μετά τον β παγκόσμιο η αναμφισβήτηση κυρίαρχη ναυτική δύναμη σ’ όλο τον ειρηνικό, με μεγάλες βάσεις σε διάφορα σημεία του. Στο βαθμό που, ως το τέλος της δεκαετίας του ’80, θεωρούσε το (κομμουνιστικό) Πεκίνο σαν σύμμαχο κατά της (κομμουνιστικής) Μόσχας, δεν είχε κανένα λόγο να αντιδράσει που το 1987 το πρώτο εγκατέστησε μια μικρή στρατιωτική φρουρά σε μια ατόλη, μαζί μ’ έναν ωκεανογραφικό σταθμό και ένα μετεωρολογικό παρατηρητήριο… Δεν είχε καμμία αντίρρηση επίσης όταν, τον Μάρτη του 1988, μετά από μια μικρή (και νικηφόρα) ναυμαχία ανάμεσα σε δύο κομμουνιστικά πολεμικά ναυτικά, της κίνας και του βιετνάμ, το Πεκίνο εγκατέστησε φυλάκια και σε άλλες νησίδες· κάποιες άδειες, αφού μερικές είχαν ήδη φυλάκια είτε του Ανόι είτε της Μανίλας…

Το Πεκίνο εξακολουθούσε και εξακολουθεί να θεωρεί όλο το σύμπλεγμα δικό του, με βάση την συμφωνία του 1887… Αν ρίξει κανείς μια ματιά στον χάρτη (επάνω κομμάτι της φωτογραφίας) θα θεωρήσει αυτή την αξίωση σκάνδαλο… Πολύ μικρότερο πάντως απ’ το ότι η Hawaii, καταμεσής στον Ειρηνικό, είναι αμερικανική πολιτεία· ή το Reunion (στον Ινδικό), η New Caledonia (στον Ειρηνικό) και η Guadeloupe (στην Καραϊβική) είναι γαλλικά έδαφη… Μιλώντας υπό τον πρίσμα του καπιταλιστικού επεκτατισμού, η κινέζικη αξίωση στα Spratly islands έρχεται τελευταία, καταϊδρωμένη, και πολύ πιο αναίμακτη σε σχέση με τις διαδρομές (και το αίμα) του δυτικού ιμπεριαλισμού.

Αν ύστερα κοιτάξει πιο προσεκτικά (κάτω χάρτης της φωτογραφίας) θα διαπιστώσει ότι παρά τις κινεζικές δηλώσεις, το Πεκίνο ελέγχει μόνο έναν μικρό αριθμό απ’ το αρχιπέλαγος των Spratly islands. H μαλαισία, η φιλιππίνες, η ταϊβάν και το βιετνάμ έχουν, επίσης, τους δικούς τους πόντους άμμου και κοραλιών.

Υπάρχει, φυσικά, το θέμα των αοζ. Όπως επίσης το θέμα των εικαζόμενων μεγάλων κοιτασμάτων σε υδρογονάνθρακες στον πάτο της θάλασσας. Αυτά από μόνα τους είναι θέματα διακρατικών τριβών και διενέξεων· αλλά, ως γνωστόν, δεν επηρεάζουν την ιδιοκτησία του οτιδήποτε εξέχει απ’ την επιφάνεια της θάλασσας…

Κι αυτή η ιδιοκτησία είναι που «ερεθίζει» όλο και περισσότερο την Ουάσιγκτον, και μάλιστα όλο και πιο έντονα τα τελευταία 4 χρόνια…

Πόλεμος για ατόλες

Τετάρτη 15 Ιούλη. Αφού πρώτα το ψοφιοκουναβιστάν έστειλε δύο αεροπλανοφόρα με όλη την συνοδεία τους να βολτάρουν στη νότια θάλασσα της κίνας, ο Πομπηίας (: για τους αμύητους, ο αμερικάνος υπ.εξ. Pompeo) βγήκε χτες να δηλώσει, με όλη την αυστηρότητα του παρακμιακού του ρόλου, ότι “ο κόσμος δεν θα επιτρέψει στο Πεκίνο να μεταχείριζεται τη νότια θάλασσα της κίνας σαν θαλάσσια αυτοκρατορία του”. Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει ότι το ψοφιοκουναβιστάν αφαίρεσε την λέξη «κίνας» απ’ το όνομα «νότια θάλασσα της κίνας»… Ως γνωστόν η Ουάσιγκτον νοιώθει ακόμα θαλασσοκράτειρα, και έχει αναθέσει στον εαυτό της το καθήκον να “προστατεύει την ελευθερία της ναυσιπλοΐας”, δηλαδή να εμποδίζει την αμφισβήτηση της θαλασσοκρατορίας της. Αν η νότια θάλασσα της κίνας απαγορεύεται να είναι “κινέζικη” αυτό θα πρέπει να οφείλεται στο ότι απο χτες είναι “αμερικάνικη”… Ή αυτό είδε στον ύπνο του ο Πομπηίας…

Δεν είναι ακόμα κήρυξη πολέμου εκ μέρους της Ουάσιγκτον· είναι όμως ένα βήμα κοντύτερα. Αν και κάποιοι επιστρατεύουν τα δικαιολογητικά της προεκλογικής περιόδου στις ηπα, και της ανάγκης να εμφανιστεί το ψόφιο κουνάβι με πυγμή. Στις δυτικές παρακμιακές δημοκρατίες οι εξηγήσεις περί “προεκλογικής περιόδου” ξεκινούν λίγο μετά το τέλος των προηγούμενων εκλογών· ένας μάλλον βλακώδης τρόπος για να κουκουλώνονται τα πραγματικά κίνητρα των κινήσεων (των βιτρινών) των αφεντικών.

Ποιό ακριβώς, όμως, είναι το αμάρτημα του κινέζικου καπιταλισμού στα λίγα Spratly islands που έχει καπαρώσει; Ότι έχει την τεχνολογία (κατασκευαστική και πολεμική) να τα μετατρέψει σε ακίνητα αεροπλανοφόρα. Ακίνητα μεν (και αβύθιστα), αεροπλανοφόρα δε. Πράγματι, το Πεκίνο έχει φτιάξει αεροδιαδρόμους σε κάποια απ’ αυτά, έχει εγκαταστήσει αντιαεροπορικά συστήματα και μπορεί εύκολα να μεταφέρει εκεί τις φορητές βάσεις των χωρίς αντίπαλο πλοιοκτόνων υπερηχητικών τορπιλών του. Μ’ άλλα λόγια το Πεκίνο έχει ήδη την δυνατότητα να αφαιρέσει τη νότια θάλασσα της κίνας απ’ την αμερικανική αυτοκρατορία… Προς τι, λοιπόν, ο τσαμπουκάς του Πομπηία;

Αν δεν μπορεί να βρεθεί απάντηση με την συνηθισμένη, απλή λογική, ίσως υπάρχει κάποια απάντηση με την εις άτοπον αναγωγή: και τι άλλο, δηλαδή, θα μπορούσε να κάνει μια υπερδύναμη που παρακμάζει, αν όχι (φραστικούς) τσαμπουκάδες; Κάποιοι υποστηρίζουν ότι αυτά τα λέει (και τα κάνει) το ψοφιοκουναβιστάν για να συγκρατήσει τους όποιους συμμάχους του έχουν απομείνει στην περιοχή.

Ως εάν αυτοί οι σύμμαχοι υπνοβατούν και πορεύονται ακούγοντας φωνές…

Για να μην χαλαρώνετε

Τετάρτη 1 Ιούλη. Νάναι καλά οι κυνηγοί ιών στην κίνα (υποθέτουμε και αλλού): τώρα που άνοιξε για τα καλά η παγκόσμια υπεραγορά των υγιεινιστικών τρόμων, δεν πρόκειται να ξεμείνουμε από απειλές…

Έχουν ως τώρα απομονώσει (στην κίνα) 179 τύπους ιών γρίπης σε γουρούνια – τεράστιο αυτό το σόι!! Αλλά την τρομοπροσοχή την τραβάει (και με την κατάλληλη σπέκουλα θα συνεχίσει) ένας H1N1-G4 (τούρμπο). Αυτός – λένε – μεταδίδεται εύκολα και φαίνεται πως οι εργάτες στα μεγάλα χοιροτροφεία της κίνας (ή κάποιας απ’ τις περιοχές της) έχουν ο ένας στους δέκα κολλήσει τον Η1Ν1-G4… Όχι, δεν έχουν αρρωστήσει. Αλλά αυτό για το οποίο θα πρέπει να ανησυχούμε από τώρα είναι ότι αυτός ο μπαγάσας «έσπασε το φράγμα» των ειδών, πήδησε δηλαδή απ’ τα γουρούνια στους ανθρώπους. Δεν έχει κάνει το δεύτερο και τελικό άλμα, να μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Αλλά αν καλοβολευτεί σε ανθρώπους ξενιστές, αν του αρέσει η ανθρώπινη φιλοξενία, θα μεταλλαχτεί και θα το κάνει…

Μιας και εκπαιδεύτηκαμε στα βασικά και στις επιτρεπόμενες (: υποδεικνυόμενες) ερωτήσεις των υγιεινιστικών τρομοεκστρατειών: και για να έχουμε καλό ερώτημα τι ποσοστό θνησιμότητας έχει αυτός ο G4; (Δεν μας είπαν ακόμα…). Με τα παιδιά; Με τα παιδιά τι γίνεται; Θα ξαναγίνουν υγιειονομικές βόμβες ή θα αρρωσταίνουν και θα πεθαίνουν; (Δεν μας είπαν ακόμα…). Οι «κοινές δεξαμενές» αν, ο μη γένοιτο χρειαστούν, τι σχήμα θα έχουν; Και τι χωρητικότητα; (Δεν μας είπαν ακόμα…). Οι φαρμακοβιομηχανίες; Οι κυρ Βασίληδες Άρχοντες Θυρών και Παραθύρων τι λένε; Πόσο τρίβουν τα χεράκια τους; (Δεν μας είπαν ακόμα…). Το tracking; Θα μας σώσει το tracking; (Αμέ!) Κι αν αρχίσουμε να ντυνόμαστε σαν κονσέρβες, υπάρχει περίπτωση να την γλυτώσουμε; (Μπορεί…)

Πολλά τα άγνωστα, ένα το γνωστό: μην χαλαρώσετε και χάσετε την φόρμα σας στον φόβο! Να κάνετε τακτικά ασκήσεις! Να είστε f.f.: fear fit!

Άντε! Νομίζετε ότι η 4η βιομηχανική επανάσταση είναι παίξε-γέλασε!!!

(Θα μας διέφευγε! Σύμφωνα με τους κινέζους ειδικούς κυνηγούς ιών, ο H1N1-G4 έχει ήδη πιθανά μολύνει το 4,4% του συνολικού κινεζικού πληθυσμού! Δηλαδή; 57 εκατομμύρια κινέζοι είναι πιθανά «φορείς» – χωρίς θανάτους, χωρίς έκτακτα μέτρα, χωρίς τίποτα, χμμμμμ… – κι ημείς άδομεν; Κάποιοι απ’ αυτούς θα ταξιδέψουν σ’ όλη την ευρώπη – και μετά θα ψαχνόμαστε;

Ααααααααα! Παίζουμε κορώνα γράμματα με τον Μαύρο Άρχοντα!)

Vaccined arms

Τετάρτη 1 Ιούλη. Με δυο εκατομύρια φαντάρους (και αξιωματικούς) το αντι covid-19 εμβόλιο που έχει φτιάξει το «ινστιτούτο βιοτεχνολογίας του Πεκίνου» (της ακαδημίας στρατιωτικών ιατρικών επιστημών) μαζί με την εταιρεία CanSino Biologics δεν θα έχει πρόβλημα «πεδίου δοκιμών της φάσης 3». Δεν είναι το ίδιο μ’ εκείνο που μια άλλη εταιρεία, η Sinopharm, θα δοκιμάσει (πάλι σαν «φάση 3») σε συνεργασία με τον τοξικό των εμιράτων.

Η ανακοίνωση ότι εγκρίθηκε η χρήση του CanSino εμβολίου στον στρατό δεν είχε άλλες λεπτομέρειες. Μόνο δύο ημιδηλώσεις. Ότι για την ευρύτερη εκτός στρατού χρήση του θα χρειαστούν επιπλέον άδειες (απ’ το κινεζικό κράτος), και ότι δεν είναι σίγουρο ότι θα κυκλοφορήσει εμπορικά.

Άρα τι; Ψύλλους στ’ αυτιά βάζει το κινεζικό καθεστώς. Έχει το «υπερεμβόλιο» που θέλει να το κρατήσει μόνο για τον στρατό του;

Αυτόματη ποιότητα εξυπηρέτησης

Δευτέρα 29 Ιούνη. Μια φήμη λέει ότι στην κορύφωση του εργατικού «θερμού φθινόπωρου» στον ιταλικό βορρά, ο Agnelli, ιδιοκτήτης της fiat, φαντάστηκε, ευχήθηκε ή θέλησε να ελπίσει σ’ ένα εντελώς αυτόματο εργοστάσιο – χωρίς εργάτες, απεργίες, συγκρούσεις, σαμποτάζ.

Μια άλλη φήμη λέει ότι καθώς το κίνημα fight for 15 φούντωνε στις ηπα, κάποια αφεντικά μεγάλων αλυσίδων φαγητού άρχισαν να απειλούν ότι θα ρομποτοποιήσουν τα μαγαζιά τους, και ότι δεν θα έχουν ανάγκη ζωντανή εργασία – που απεργεί, συγκρούεται, έχει απαιτήσεις.

Το όνειρό τους φαίνεται να πραγματοποιείται στην επαρχία Guangdong στην κίνα. Μια θυγατρική της εταιρείας «country garden» ονόματι Qianxi Robot Catering Group εγκαινίασε το πρώτο ρομποτικό εστιατόριο στον κόσμο. Οι μηχανές υπόσχονται θεαματικές επιδόσεις: οι πελάτες (όχι ρομπότ!) μπορούν να διαλέξουν ανάμεσα σε 200 διαφορετικά πιάτα, τα οποία σερβίρονται σε λιγότερο από 20 δευτερόλεπτα…

Θα είναι μια ενδιαφέρουσα ατραξιόν… Αλλά πρόκειται όντως ο «κλάδος του επισιτισμού» να γλυτώσει απ’ την ανθρώπινη εργασία; Είναι ένα όνειρο, πάντα το ίδιο όνειρο, που στην προκειμένη περίπτωση αποδίδεται όχι στο «κόστος» ή την αρνησικυρία της ανθρώπινης εργασίας, αλλά στον φόβο της μόλυνσης. Ωστόσο, γεμίζοντας ρομποτικές μηχανές το μαγαζί της η Qianxi Robot Catering απλά μεταφέρει την ανθρώπινη εργασία λίγο πιο πίσω: ας πούμε στους τεχνικούς που θα συντηρούν και θα επισκευάζουν αυτές τις μηχανές. Και ακόμα πιο πίσω, στους κατασκευαστές και τους προγραμματιστές. Κι ακόμα ακόμα πιο πίσω: στα ορυχεία σπανίων γαιών, και στους μεταφορείς. Όλα αυτά ανεξάρτητα απ’ τις πρωτες ύλες φαγητού που, ας υποθέσουμε, θα μείνουν οι ίδιες όπως σ’ ένα κοινό εστιατόριο.

Δεν θα προφητέψουμε «είναι αντιεμπορικό να σε σερβίρουν μηχανές»! (Τα κυριλέ εστιατόρια θα έχουν πάντα γκαρσόνια με παπιγιόν που θα τραβάνε τις καρέκλες για να κάτσουν οι καλοί πελάτες). Θα προβλέψουμε μόνο ότι η ιδέα του ρομποτικού φαγάδικου θα μείνει μια εξαίρεση: οι πελάτες μπορεί να θαυμάσουν την απόλυτα μηχανική κουζίνα, αλλά αργά ή γρήγορα θα αναρωτηθούν τι είναι αυτό που βγαίνει από εκεί… Το κτηνώδες μηχανικό “παρασκευαστήριο” μπορεί να προκαλέσει δέος· αλλά δεν τρώγεται…

Εν τω μεταξύ, απ’ την άποψη της ανθρώπινης εργασίας (που υποτίθεται ότι είναι γενικευμένα αντικαστάσιμη απ’ τις μηχανές), δεν έχουμε κανένα λόγο ανησυχίας. Ας κατέβει ο βασικός εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας στις 10 ώρες (αντί για 40) με αύξηση των μισθών, να δούμε ποια ρομποτοαφεντικά θα σκεφτούν τι!

(φωτογραφία πάνω: Αυτή είναι η ρομποκουζίνα. Στον κατάλογο των πιάτων ίσως να λέει: το λάδι μπορεί να περιέχει και υπολείμματα γράσου. Για τους αλλεργικούς στα λιπαντικά μηχανών…

Κάτω: Τα ρομποτικά γκαρσόνια. Γλυκούτσικα – ε; Με τα αυτάκια τους, τα λαμπερά ματάκια τους… Άμα πετύχετε κανένα μην του αφήσετε tips!)

Βηρυτός

Κυριακή 28 Ιούνη. Πριν 3 μέρες («ο νόμος του Καίσαρα») γράφαμε μεταξύ άλλων: …Οι τιμωρίες θα δημιουργήσουν πράγματι προβλήματα… στον λίβανο! Αλλά τέτοιου είδους προβλήματα διευκολύνουν αποδεδειγμένα τον κινέζικο καπιταλισμό, να εμφανίζεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σαν σωτήρας. Είναι ήδη παρών στο ιράν και στο ιράκ – συνεπώς;

Ο Nasrallah, γ.γ. της Χεζμπ’ Αλλάχ (το μεγαλύτερο κόμμα στο λίβανο, συνεταίρος στην κυβέρνηση), δηλώνει ότι το Πεκίνο και οι εταιρείες του είναι έτοιμες να επενδύσουν στη λιβανέζικη επικράτεια – πράγμα καλύτερο (λέει) απ’ το να παρθεί δάνειο απ’ το δντ. Το λιμάνι στην Τρίπολη (του λιβάνου…) και ο εκσυγχρονισμός της παραλιακής σιδηροδρομικής γραμμής που διασχίζει τον λίβανο από βορρά προς νότο είναι δύο «μεγάλα έργα» για το οποίο το Πεκίνο έχει δηλώσει ενδιαφέρον. Συν μια ακόμα σιδηροδρομική γραμμή, προς την Δαμασκό… Συν ένα καινούργιο θερμοηλεκτρικό εργοστάσιο που θα δουλεύει με ιρανικό πετρέλαιο και είναι εντελώς απαραίτητο στον με γερασμένες υποδομές λιβανέζικο καπιταλισμό…

Απ’ την εκδήλωση ενδιαφέροντος μέχρι να κλείσουν τέτοιες δουλειές υπάρχει απόσταση. Είναι άγνωστο τι μεσοπρόθεσμες συνέπειες θα έχει η όξυνση του σινο-αμερικανικού ανταγωνισμού στα συνδεδεμένα με τους «δρόμους του μεταξιού» υπαρκτά κινεζικά σχέδια για τη μέση Ανατολή.

Όμως αν η Βηρυττός στραφεί προς την μακρινή ανατολή, εκτός απ’ το Τελ Αβίβ εκείνος που θα ανησυχήσει θα είναι πρώτα η Λευκωσία και, αμέσως μετά, η Αθήνα. Αν ένα – ένα τα κράτη της ανατολικής Μεσογείου περνάνε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο ευρασιατικό project αξιοποιώντας την παρακμιακή επιθετικότητα του μεγάλου συμμάχου (των ηπα), τι «μοίρα» προβλέπεται άραγε για το ελληνικό οικόπεδο;

(φωτογραφία: «Ένας ιός μας φέρνει πιο κοντά»…)

Το εμβόλιο

Παρασκευή 26 Ιούνη. Αν μέσα στο καλοκαίρι ή στις αρχές του φθινόπωρου ακούσετε τίποτα χριστοπαναγίες, τίποτα φρεσκαρισμένα μπινελίκια εναντίον του Πεκίνου, να το ξέρετε: θα έχει έτοιμο προς διάθεση και χρήση ένα εμβόλιο κατά του covid-19.

Τα νέα δεν είναι καλά για τις δυτικές big pharma (κι αυτό είναι αιτία πολέμου…). Το china national pharmaceutical group sinopharm ανακοίνωσε πριν λίγες ημέρες ότι ξεκινάει την «φάση 3» της δοκιμής του εμβολίου, της φάσης που είναι η τελική. Το εμβόλιο δεν είναι mRNA ή άλλης γενετικής τεχνολογίας – ο κινεζικός καπιταλισμός δεν σκοπεύει να αυτοκτονήσει από τεχνολογική λιγούρα! Είναι ένα old fachion εμβόλιο εξασθενημένου ιού, που προκαλεί την δημιουργία ανοσοποιητικού δυναμικού απ’ τον εμβολιαζόμενο οργανισμό. Το «εργαστήριο βιολογικών προϊόντων» της Wuhan, που συμμετέχει στη sinopharm, ανακοίνωσε ότι το εμβόλιο πέρασε με επιτυχία την «φάση 1» και την «φάση 2» των κλινικών δοκιμών, ότι είναι ασφαλές και αποτελεσματικό, και ότι έχει πολύ λιγότερες παρενέργειες από οποιοδήποτε άλλο αντι covid εμβόλιο υπό δοκιμή. Είναι παρήγορο κύριε αυτό το «πολύ λιγότερες»;

Όπως συμβαίνει σ’ όλη αυτήν την «ευγενή άμιλλα» μεταξύ των φαρμακοβιομηχανιών του πλανήτη για το ποιος θα πουλήσει πρώτος μια «σωτηρία» (κατά του covid-19) που γενικά δεν χρειάζεται, έτσι και η sinopharm βιάζεται. Έκανε τις δοκιμές της «φάσης 1» και της «φάσης 2» χρονικά πολύ κοντά την μία στην άλλη. Σχεδόν ταυτόχρονα… Στην πρώτη φάση εμβολιάστηκαν 180 εθελοντές εργάτες της εταιρείας· στη δεύτερη φάση πάνω από 1.000 πάλι εθελοντές, πάλι εργάτες, πάλι της εταιρείας. Μπορεί κανείς να το πει «κατάχρηση εργασιακής σχέσης» εκ μέρους της εταιρείας. Μπορεί να το πει και «συνεργατική προώθηση της σωτηρίας του κόσμου». Θέμα γούστου – ή γεωγραφικής θέσης…

Το ενδιαφέρον είναι ότι στις δοκιμές της «φάσης 3» θα συμμετάσχει … ποιός λέτε; Τα ενωμένα αραβικά εμιράτα! Ο τοξικός του Abu Dhabi: όχι αυτοπροσώπως, αλλά μέσω μιας εταιρείας (του) που ονομάζεται group 42. Κάτι μας λέει ότι στα εμιράτα οι «εθελοντές» δεν θα είναι εργαζόμενοι της sinopharm, αλλά κάποιας κατασκευαστικής· ή, ίσως, οικιακοί βοηθοί.

Αυτός ο διεθνισμός της sinopharm δείχνει καλά ζυγισμένος. Αν το Abu Dhabi, του οποίου ο ρόλος στους δυτικούς ιμπεριαλισμούς (τόσο στη συρία και στο ιράκ όσο στην υεμένη και στη λιβύη) είναι αναγνωρισμένος, πει «μια χαρά είναι το εμβολιάκι», ποιοί θα κατηγορήσουν τον τοξικό πρίγκηπά του σαν πράκτορα του Πεκίνου; Ταμάμ!!!

Η sinopharm έχει ανακοινώσει ότι έχει την δυνατότητα παραγωγής 120 εκατομυρίων δόσεων τον χρόνο· το ινστιτούτο της Wuhan μπορεί να παράξει άλλα 100 εκατομμύρια δόσεις τον χρόνο. Παρότι ο κινεζικός καπιταλισμός έχει πολλές ακόμα φαρμακοβιομηχανίες (και πολύ μεγαλύτερη παραγωγική δυνατότητα) ίσως περιοριστεί στο να κάτσει πάνω στις δάφνες «εκείνου που νοιάζεται για τον κόσμο». Ίσως παραχωρήσει δωρεάν την συνταγή του εμβολίου, για να τo φτιάχνει κάθε ενδιαφερόμενο πρωτοκοσμικό κράτος μόνο του· κι ίσως αφιερωθεί στο να φροντίσει τους συμμάχους του στην ασία, στην αφρική, και στη λατινική αμερική.

Μπορεί να γίνουν έτσι τα πράγματα, μπορεί και όχι. Αν, πάντως, δείτε καπνούς στον ορίζοντα και δεν έχει ξεσπάσει πυρκαγιά, να ξέρετε πως κάποιοι ύπουλοι δυτικοί επιχειρηματίες αντι-covid «σωτήρες» έχουν ζεματιστεί…

Ο νόμος του Καίσαρα

Πέμπτη 25 Ιούνη. Λέγεται Caesar Act. Είναι ένας ακόμα απ’ τους αμερικανικούς νόμους που έχουν μεν ονομαστικό στόχο «να προστατέψουν από κρατική βαρβαρότητα» (εν προκειμένω τους σύριους απ’ το καθεστώς Άσαντ) πραγματικό δε να καταστρέψουν όσους περισσότερους μπορούν – με «οικονομικά μέσα». Ο Caesar Act προβλέπει την επιβολή κυρώσεων, τιμωριών, κλπ όχι μόνο απέναντι σε αξιωματούχους της Δαμασκού (και τον Άσαντ τον ίδιο) αλλά και οποιονδήποτε έχει οικονομικές ή/και στρατιωτικές σχέσεις με το συριακό καθεστώς. Δηλαδή: την Μόσχα, την Τεχεράνη, την Βηρυττό – και, γιατί όχι, σύντομα το Πεκίνο… (Εννοείται πως οι τιμωρίες δεν αφορούν όσους υποστηρίζει το ψοφιοκουναβιστάν: τους μισθοφόρους των ypg….)

Ελπίζει ακόμα το αμερικανικό imperium ότι υπάρχει ελπίδα η «γραμμή Trump», ο «οικονομικός πόλεμος» δηλαδή, που έχει αποτύχει στους κύριους στόχους του (τον ρωσικό, τον κινεζικό και τον ιρανικό καπιταλισμό, ακόμα και ενάντια στον Maduro και την Αβάνα) να πετύχει τώρα, μέσω Δαμασκού; Ή είναι ο επιθανάτιος ρόγχος μιας αποτυχημένης (αναπόφευκτα!) τακτικής, που φέρνει τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό όλο και πιο κοντά στην τελευταία πιθανότητά του να διατηρήσει ένα global status – έναν all out κανονικό πόλεμο;

Δεν ξέρουμε ποια «σπουδαία κεφάλια» σκέφτονται τι στην Ουάσιγκτον. Δεν ξέρουμε καν αν μπορούν να σκεφτούν καθώς η παρακμή έχει αρχίσει να πλημμυρίζει φανερά την ίδια την επικράτεια τους… Οι τιμωρίες θα δημιουργήσουν πράγματι προβλήματα… στον λίβανο! Αλλά τέτοιου είδους προβλήματα διευκολύνουν αποδεδειγμένα τον κινέζικο καπιταλισμό, να εμφανίζεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σαν σωτήρας. Είναι ήδη παρών στο ιράν και στο ιράκ – συνεπώς;

Θα απομείνει το όνομα. Παρότι δεν είναι έμπνευση του ψόφιου κουναβιού, θα είναι χαριτωμένο αν αποχωρήσει απ’ την «πολιτική σκηνή» μαχαιρωμένος από κάποιον «Βρούτο»…

Κορέες

Τετάρτη 17 Ιούνη. Αν υπάρχει ανησυχία για «όξυνση» των σχέσεων ανάμεσα στα δύο κορεατικά κράτη, προτείνουμε ψύχραιμη πρόσληψη των γεγονότων.

Η Πγιονγκγιάνγκ ανατίναξε χτες ένα κτίριο στην ενδιάμεση συνοριακή ζώνη, που είχε χρησιμοποιηθεί για επαφές και συζητήσεις αξιωματούχων των δύο κρατών· αλλά αυτό έχει σταματήσει εδώ και πολλούς μήνες. Συμβολική πράξη, χωρίς δεύτερη κουβέντα… Αιτία γι’ αυτήν την ενέργεια είναι το ότι κάποιοι (λίγοι) βορειοκορεάτες που έχουν διαφύγει στο νότο αφήνουν προπαγανδιστικά μπαλόνια εναντίον του καθεστώτος στα σύνορα· κάτι που παραβιάζει μια συμφωνία που είχε γίνει το 2018 (την χρονιά του μέλιτος…) μεταξύ του Kim Jong-un και του Moon. Ο Moon και η κυβέρνησή του δεν εγκρίνουν αυτήν την πρακτική· αλλά δεν υπήρξαν αποτελεσματικοί στο να την σταματήσουν, αν και η Πγιονγκγιάνγκ είχε διαμαρτυρηθεί έντονα.

Μιας και οι πόλεις δεν διαμαρτύρονται, έχει ενδιαφέρον ποιο ήταν το πρόσωπο που όχι μόνο «έβαλε τις φωνές», αλλά είχε προειδοποιήσει από μέρες ότι αν δεν σταματήσουν τα μπαλόνια θα προχωρήσει σε «κάτι μεγάλο». Ήταν ο little rocket man Kim Jong-un; Όχι! Ήταν η ντίβα αδελφή του, η Kim Yo-jong, που έγινε παγκόσμια διάσημη (παραμένοντας «μυστηριώδης») εφόσον ήταν αυτή που ανέλαβε την πρώτη φάση της επίθεσης γοητείας των δύο κορεών προς τις ηπα, στη διάρκεια των χειμερινών ολυμπιακών στη Σεούλ, το 2018.

Είναι λοιπόν Η Kim και όχι Ο Kim που εμφανίζεται όλο και πιο συχνά στο προσκήνιο τελευταία, έχοντας εν τω μεταξύ γίνει νο 2 στο βορειοκορεατικό κόμμα. Ο Kim έχει αραιώσει πολύ τις εμφανίσεις του· στην πραγματικότητα ένα video που τον εμφάνισε να επισκέπτεται πρόσφατα ένα εργοστάσιο (εναντίον των φημών ότι είναι σοβαρά άρρωστος) μπορεί να ήταν πιο παλιό.

Αν Η Kim είναι όχι απλά η μελλοντική διάδοχος TOY Kim αλλά πρόκειται σύντομα να γίνει τέτοια επίσημα, τότε μπορεί να εξηγηθεί η συμβολική ενέργεια της ανατίναξης του «γραφείου συνεννόησης». Ένα βήμα πίσω («σκλήρυνση» της στάσης απέναντι στη Σεούλ) που σημαίνει «εδραίωση» της Kim Yo-jong στην κορυφή του βορειοκορεατικού καθεστώτος, προκειμένου σε κατάλληλη στιγμή να γίνουν δύο μπροστά – να προχωρήσουν οι σχέσεις με το νότο.

Κατά την περιθωριακή άποψη της ασταμάτητης μηχανής οι επόμενοι μήνες είναι κατάλληλοι για το δεύτερο. Ο Moon νίκησε πανηγυρικά στις πρόσφατες εκλογές, και δεν έχει κανένα σοβαρό πρόβλημα με την δεξιά, φιλοαμερικάνικη αντιπολίτευση. Η («οικονομική»…) σύγκρουση της Σεούλ με το Τόκιο δεν έχει οξυνθεί αλλά ούτε έχει αμβλυνθεί. Στο ψοφιοκουναβιστάν θα ζήσουν ως το Νοέμβρη τα θαύματα και τα τραύματα αυτής της παρακμιακής προεκλογικής περιόδου που έχει ξεκινήσει. Το Πεκίνο και η Μόσχα (οι υπόλοιποι του «μπλοκ του Βλαδιβοστόκ») θέλουν πάντα ηρεμία διαρκείας στην κορεατική χερσόνησο, για να απονομιμοποιηθεί η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στο νότο.

Θα φανεί αν οι εκτιμήσεις μας στέκουν. Ωστόσο η Kim έκανε έναν ιδιαίτερα κορεάτικο συμβολισμό: διέταξε την ανατίναξη μια μέρα μετά την 20η επέτειο της υπογραφής της «κοινής δήλωσης» μεταξύ βορρά και νότου. Μεταξύ του Kim Jong-il (πατέρα της Kim και του Kim, τότε αφεντικού στην Πγιονγκγιάνγκ) και του νοτιοκορεάτη προέδρου Kim Dae-jung, πολιτικού μέντορα του τωρινού Moon, και φανατικού θιασώτη της sunrise policy – της επαναπροσέγγισης των δύο κορεών.

Ήθελε να πει κάτι η Kim;