Tag: κίνα

Ιδεολογικός αγώνας (ανθρώπινο κρέας μυρίζει πάντα…)

Σάββατο 6 Μάρτη. Ίσως είναι προϊόν του χριστιανισμού, από τότε που έγινε εξουσία: η αντιμετώπιση και η εξόντωση των αντιπάλων δεν γίνεται με πεζά, χρησιμοθηρικά επιχειρήματα αλλά με την επίκληση κάποιου είδους «ανώτερου σκοπού». Τόσο «ανώτερου» ώστε να νομιμοποιεί κάθε είδους κάθαρμα να κάνει ότι καλύτερο (δηλαδή ότι χειρότερο) μπορεί.

Τα δυτικά βασίλεια και οι δυτικές αυτοκρατορίες ποτέ δεν κατέκτησαν τον πλανήτη και ποτέ δεν εξόντωσαν τους πληθυσμούς εδώ κι εκεί για να τους κλέψουν τους πόρους ή για να τους κάνουν σκάβους, είλωτες. Ποτέ δεν είπαν κάτι τέτοιο. Πάντα σκότωναν, λεηλατούσαν, κατακτούσαν, υπηρετώντας μια «ανώτερη αποστολή». Τον εκπολιτισμό, τον εκχριστιανισμό… Οι διάδοχοί τους, οι αυτοχαρακτηριζόμενες «δημοκρατίες» της δύσης, ποτέ δεν έκαναν κανένα πόλεμο, είτε παγκόσμιο είτε περιφερειακό, για να λεηλατήσουν πρώτες ύλες, να υποδουλώσουν ζωντανή εργασία, να εκμεταλλευτούν γεωγραφικές θέσεις, ότι είναι πρακτικά ο ιμπεριαλισμός. Πάντα δρούσαν με την συναίσθηση ενός ανώτερου καθήκοντος: για το καλό της ελευθερίας και της δημοκρατίας… Οι σταυροφορίες είναι ο αιώνιος τύπος αυτής της “ανωτερότητας”…

Σ’ αυτό το (ιστορικά) πρωτόγονο σημείο βρίσκεται πάντα ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός. Οι απειλές εναντίον του είναι γνωστές. Σ’ ένα διάγγελμά του πριν 3 ημέρες με τίτλο Μια Εξωτερική Πολιτική για τον Αμερικανικό Λαό ο Παρωπίδας έδειξε την ιερή αποστολή που αναλαμβάνει το Joνυσταλεάν και ο ίδιος:

… Όσα περισσότερα μπορούμε να κάνουμε, εμείς και άλλες δημοκρατίες, για να δείξουμε στον κόσμο τις ικανότητές μας, όχι μόνο για τον δικό μας λαό αλλά και για κάθε άλλο, τόσο περισσότερο θα μπορέσουμε διαψεύσουμε το ψέμα που οι αυταρχικές χώρες αγαπούν να λένε, ότι ο δικός τους τρόπος είναι καλύτερος στην εξυπηρέτηση των βασικών ανθρώπινων αναγκών και ελπίδων. Είναι στο χέρι μας να αποδείξουμε ότι κάνουν λάθος.

Συνεπώς το ερώτημα δεν είναι αν θα υποστηρίξουμε την δημοκρατία σ’ όλο τον κόσμο αλλά πως θα το κάνουμε.

Θα χρησιμοποιήσουμε την δύναμη του παραδείγματός μας. Θα ενθαρρύνουμε άλλους να κάνουν βασικές μεταρρυθμίσεις, να βάλουν στην άκρη κακούς νόμους, να πολεμήσουν την διαφθορά και να σταματήσουν τις άδικες πρακτικές. Θα ενισχύσουμε την δημοκρατική συμπεριφορά.

Αλλά δεν θα προωθήσουμε την δημοκρατία με πολυέξοδες στρατιωτικές επεμβάσεις ή προσπαθώντας να ανατρέψουμε αυταρχικά καθεστώτα δια της βίας. Δοκιμάσαμε αυτές τις τακτικές στο παρελθόν. Αν και είχαν καλές προθέσεις δεν δούλεψαν. Έβγαλαν κακό όνομα στην προώθηση της δημοκρατίας, και έχασαν την εμπιστοσύνη του Αμερικανικού λαού. Θα κάνουμε τα πράγματα με διαφορετικούς τρόπους.

Μετατρέπονται, λοιπόν, οι ηπα σε μια μκο-με-πυρηνικά; Όχι βέβαια! Εννοείται ότι θα συνεχίσουν να στηρίζουν τον κάθε Guaido και τον κάθε Navalny, αυτούς τους «αγωνιστές της ελευθερίας και της δημοκρατίας» – και εννοείται ότι θα στηρίξουν κάθε πραξικόπημα και κάθε χούντα που θα φυλάει το χεράκι της Ουάσιγκτον με όρκους υπέρ της «δημοκρατίας και της ελευθερίας» – όπως το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς, την χούντα του Καΐρου… Εννοείται επίσης ότι θα αξιοποιήσουν κάθε διαθέσιμο proxy, όπως έκαναν τα προηγούμενα χρόνια. Εννοείται, τέλος, ότι δεν κάνουν βήμα για να φύγουν απ’ το αφγανιστάν, το ιράκ, την συρία, την υποσαχάρια αφρική…

Εκείνο που κάνει διαφορά απ’ την τετραετία του ψόφιου κουναβιού είναι η έμφαση στην αναζήτηση συμμάχων. Η Ουάσιγκτον έχει ηττηθεί ήδη· ονειρεύεται, λοιπόν, κάποιου είδους «κοινές σταυροφορίες» ώστε να αντιμετωπίσει την άλλοτε αργή και άλλοτε γρήγορη προώθηση των αντιπάλων της. Θα προσπαθήσει να αναστήσει το αγαπημένο της δίπολο στη διάρκεια του 3ου παγκόσμιου («ψυχρού») πολέμου, δημοκρατία εναντίον απολυταρχίας – ελπίζοντας ότι θα ξανανικήσει.

Έχει ελπίδες; Όχι! Πρώτον επειδή το κινέζικο κράτος / κεφάλαιο έχει ελάχιστα κοινά με το σοβιετικό καθεστώς· και κυρίως επειδή σε αντίθεση μ’ εκείνο πολεμάει (και νικάει) στο κατ’ εξοχήν γήπεδο των δυτικών ολιγαρχιών: το εμπόρευμα. Και μάλιστα όχι το φτηνό εμπόρευμα, αλλά το αναβαθμισμένο τεχνολογικά. Αν όμως η πολιτική απολυταρχία είναι πολύ περισσότερο αποδοτική τεχνολογικά και εμπορευματικά, κι αν επιπλέον δεν αναγκάζει κανέναν να την μιμηθεί, τότε από ιστορική άποψη διαθέτει κάθε καπιταλιστικό τεκμήριο εγκυρότητας και δύναμης!

Κι εκεί βρίσκεται το δεύτερο στοιχείο του εγκλήματος. Το 2020 δεν ήταν το Πεκίνο που προσπαθούσε να αντιγράψει το Λονδίνο, το Παρίσι, την Ουάσιγκτον ή το Βερολίνο, αλλά το ακριβώς αντίθετο: οι δυτικές ολιγαρχίες άρχισαν να ξεπερνούν επιθετικά και δια της βίας τις «ελευθεριάζουσες» και «δημοκρατικές» συνήθειές τους, υπέρ πιο απολυταχικών μορφών διοίκησης και ελέγχου. Με άλλα λόγια ο κινέζικος καπιταλισμός είναι ταυτόχρονα αντίπαλος και παράδειγμα προς μίμηση – όπου συμφέρει τα δυτικά αφεντικά.

Δεν είναι οι σταυροφόροι υπερασπιστές της δημοκρατίας και της ελευθερίας· ποτέ δεν ήταν! Προσπαθούν, μόνο, να τις μετατρέψουν ξανά σε όπλα, την ίδια ιστορική περίοδο που τις απολιθώνουν σχεδόν εντελώς.

Ψάχνουν δηλαδή, και πάλι, για φτηνό και υπάκουο κρέας…

Το φακέλωμα: οι «λεπτομέρειες»…

Παρασκευή 26 – Σάββατο 27 Φλεβάρη. Έχουμε αναφέρει ήδη ότι τα ψηφιακά φακελώματα αυτού του είδους θα συνεπάγονται (για όσους μετακινούνται από κράτος σε κράτος) ότι η διαδικασία «τσεκαρίσματος» του QR οπουδήποτε θα σημαίνει πρόσβαση στον ψηφιακό φάκελο του Χ ταξιδιώτη, δηλαδή στην ψηφιακή βάση δεδομένων του «έθνους κράτους» του. Οι «εθνικές ψηφιακές βάσεις δεδομένων» θα πρέπει να είναι συμβατές μεταξύ τους, πράγμα που σημαίνει ενιαία τεχνολογία, αλγόριθμους που αν δεν είναι ίδιοι θα μπορούν να «συνεργαστούν» μεταξύ τους, ενιαία τυποποίηση, ενιαία γλώσσα, κλπ. Και σ’ αυτήν την διαδικασία το κράτος που θα ορίσει το «πρότυπο» θα επιβληθεί σ’ όλα τα υπόλοιπα· και, πιθανότατα θα έχει το πάνω χέρι στην «απόσπαση» (ακόμα και κάτω απ’ το τραπέζι) στοιχείων απ’ τις εθνικές βάσεις των άλλων κρατών.

Είναι γι’ αυτό που ακόμα ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron διστάζει. Το βασίλειό του έχει ήδη τέτοια βάση δεδομένων – αλλά πως θα εμποδίσει την «διείσδυση», «νόμιμη» ή όχι, «ξένων δυνάμεων» ακόμα και εντός ευρώπης; Όπως, π.χ., το γερμανικό κράτος;

Η κυρία Merkel (σύμφωνα με ελληνικές πηγές και μεταφράσεις…) είπε χτες το εξής (ο τονισμός δικός μας):

…Τα βασικά στοιχεία τα οποία θα πρέπει να περιέχει έχουν προσδιοριστεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα κράτη-μέλη. Και τώρα έχει γίνει η ανάθεση από το υπουργείο Υγείας. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χρειάζεται περίπου τρεις μήνες προκειμένου να δημιουργήσει τις τεχνικές προϋποθέσεις και αυτό είναι περίπου και το χρονικό διάστημα που και ο υπουργός Υγείας Γενς Σπαν έχει ορίσει για την ανάπτυξη ενός τέτοιου εγχειρήματος, ώστε σε εύλογο χρόνο από πάρα πολλά κράτη-μέλη – θα έλεγα από όλα – να έχουν αναπτυχθεί εθνικά πιστοποιητικά εμβολιασμού, τα οποία, μέσω της πύλης σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα είναι μεταξύ τους συμβατά, προκειμένου να είναι εφικτά τα ταξίδια εντός ΕΕ με περισσότερες πληροφορίες και ίσως αυτό να γίνει η βάση και για την είσοδο στην ΕΕ από τρίτες χώρες….

Αυτό το τελευταίο είναι σε μεγάλη, παγκόσμια κλίμακα το ζήτημα (διακρατικού ανταγωνισμού…) που σε μικρότερη συμβαίνει και εντός ε.ε.: θα αναγκαστούν, για παράδειγμα, το Πεκίνο, ή η Μόσχα, ή η Ουάσιγκτον να προσαρμόσουν τα συστήματα ψηφιακού φακελώματος που θα επιβάλουν εντός των συνόρων τους στις ευρωπαϊκές προδιαγραφές (για να μπορούν οι υπήκοοί τους να ταξιδεύουν στη ζώνη Σέγκεν…) ή θα γίνει το ανάποδο; Με δυο λόγια: ποιος θα επιβάλει στους υπόλοιπους τις δικές του προδιαγραφές και, κατά συνέπεια, τους «κανόνες των ανταλλαγών προσωπικών δεδομένων υγείας από κράτος σε κράτος»; Αυτός που έχει τον μεγαλύτερο πληθυσμό και άρα, εν δυνάμει, τον μεγαλύτερο αριθμό τουριστών; Αυτός που θα προλάβει πρώτος; Αυτός που θα εκβιάσει πιο πετυχημένα; Κι ας μην μιλήσουμε για κράτη πιο αδύναμα: αυτά θα αναγκαστούν να παραδοθούν στον νικητή· ή σ’ αυτόν με τον οποίο έχουν τις πιο στενές συναλλαγές / ανταλλαγές.

Έτσι κι αλλιώς οποιαδήποτε εκδοχή είναι σε βάρος μας. Είναι ωστόσο κι αυτό μια διάσταση της βίαιης μετάβασης στις νόρμες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης….

(φωτογραφία: Μιλώντας στην τηλε-σύνοδο των G20 στις 21 του περασμένου Νοέμβρη ο κινέζος αυτοκράτορας Xi Jinping πρότεινε να δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο πρότυπο “υγιειονομικού διαβατηρίου “, με ενιαία χαρακτηριστικά, για χρήση σε όλον τον πλανήτη… Τον έγραψαν κανονικά, γιατί κατάλαβαν τον κίνδυνο που αντιπροσώπευε αυτή η global προσέγγιση κινέζικης προέλευσης: οι προδιαγραφές θα διαμορφώνονταν σε μεγάλο βαθμό στα μέτρα του Πεκίνου.

Οπότε το πράγμα πάει στ’ αχνάρια του εξελισσόμενου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού…)

Ρευστές καταστάσεις υψηλής τεχνολογίας 1

Τετάρτη 24 Φλεβάρη. Πριν καιρό, πίσω στα βάθη των p.c. αιώνων, όταν δεν τάσκιαζε όλα ένας ασήμαντος ιός, όταν οι αναφορές στις τεχνολογικές εξελίξεις δεν ήταν «συνωμοσιολογία», όταν οι mRNA πλατφόρμες δεν απασχολούσαν τους (μετέπειτα) caradinieri, μπορούσε κανείς να διαβάσει (ή να μην διαβάσει…) ανέμελα κι αυτό (Οκτώβρης 2015, cyborg νο 4):

Είναι απίθανο να καταλάβετε τι είναι αυτό που δείχνει η εικόνα, και είναι ακόμα πιο απίθανο να σκεφτείτε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατόν. Η φωτογραφία είναι σε μεγέθυνση. Δεξιά είναι η άκρη μιας βελόνας ένεσης. Και αυτό το σαν πλέγμα που βγαίνει απ’ την τρύπα της βελόνας είναι ηλεκτρονικό κύκλωμα σε υγρή μορφή.

Μια διεθνής ομάδα ερευνητών από διάφορες ειδικότητες, υπό την αιγίδα του Charles Lieber’s Lab, παρουσίασε τον περασμένο Ιούνη αυτό το υγρό υλικό που είναι κύκλωμα σε νανοκλίμακα. Αυτό το υγρό μπορεί να μπει σ’ έναν οργανισμό με ένεση, όπως οποιοδήποτε ενέσιμο φάρμακο. Άπαξ και βρεθεί εκεί μπορεί να “αποκτήσει επαφή” με (εκτός σώματος) ηλεκτρονικές συσκευές και, κατά τους εφευρέτες, μπορεί να παρακολουθεί τη δραστηριότητα των νεύρων ενός σώματος, μπορεί να επισκευάζει ιστούς, ακόμα και να μεταφέρει σήματα στους νευρώνες.

Ο Charles Lieber έκανε πανηγυρικές δηλώσεις. “Νοιώθω ότι αυτό που πετύχαμε έχει επαναστατικές δυνατότητες. Ανοίγεται ένα εντελώς καινούργιο πεδίο, όπου μπορούμε να μελετήσουμε την διάδραση μεταξύ ηλεκτρονικών δομών και βιολογίας. Τα τελευταία 30 χρόνια έχουν γίνει σημαντικά βήματα προς όλο και μικρότερη μικροκλίμακα, αλλά κανείς δεν έπιασε αυτό το θέμα, την διάδραση ηλεκτρονικών / κυττάρων, στο επίπεδο που δουλεύει η βιολογία”.

Η προοπτική της εφεύρεσης είναι (τι άλλο;) θεραπευτική. Μελλοντικά, λοιπόν, θα πρέπει να απαλλαγούμε απ’ την φαγούρα. Ξύσε – ξύσε μπορεί να γίνει καμιά ζημιά στο κύκλωμα / φάρμακο.

Ηλεκτρικό – κύκλωμα – σε – υγρή – μορφή – μπαίνει – στο – σώμα – με – ένεση – για – να – παρακολουθεί – την – λειτουργία – των – νεύρων; Αίσχος! Ντροπή! (Δεν έχει και κυρ Βασίλη, άρα ακόμα χειρότερα!). Διάδραση – μεταξύ – ηλεκτρονικών – δομών – και – κυττάρων; Ντροπή, αίσχος παλιο«ψεκασμένοι»!!!

Έτσι είναι για όποιον βολεύεται…

Ρευστές καταστάσεις υψηλής τεχνολογίας 2

Τετάρτη 24 Φλεβάρη. Το cyberpunk.link ανακάλυψε κάτι ενδιαφέρον για τον εφευρέτη: τον Charles Lieber. Παρά τις όποιες κατάρες ο Lieber υπάρχει, όπως υπάρχουν και οι εφευρέσεις του, σαν την πιο πάνω. Είναι καθηγητής του Harvard, και θεωρείται απ’ τους κορυφαίους στον κόσμο στις νανοτεχνολογίες. Μόνο που αυτήν την εποχή είναι «καθηγητής του Harvard σε αναστολή»: έπεσε θύμα μιας άλλης ρευστότητας, μεγάλης κλίμακας, που δεν εκτίμησε έγκαιρα όντας αφιερωμένος στη νάνο-… Ποιό είναι το πρόβλημα με τον κύριο Charles;

Εδώ και καμμιά δεκαριά χρόνια ο Lieber, όντας “τεχνο-διανοητικό κεφάλαιο” πρώτης γραμμής, συνεργάζεται ανοικτά με το Πεκίνο, στο πλαίσιο ενός γνωστού κινεζικού προγράμματος με τίτλο «Σχέδιο Χίλια Ταλέντα», που τρέχει απ’ το 2008. Σύμφωνα μ’ αυτό, το κινεζικό καθεστώς χρηματοδοτούσε (και χρηματοδοτεί) «μυαλά» κατ’ αρχήν κινέζων εμιγκρέδων στους δυτικούς καπιταλισμούς, ώστε να επιστρέψουν στην κίνα και να μεγαλουργήσουν εκεί. Κάποια στιγμή το πρόγραμμα εξελίχθηκε ώστε να προσελκύσει και μη κινέζους ειδικούς. Με αντάλλαγμα γερές αμοιβές και πληρωμές εξόδων διαβίωσης και μετακίνησης, το Πεκίνο προσέφερε την δυνατότητα σε τέτοιους δυτικούς να δουλεύουν για ένα διάστημα κάθε χρόνο στην κίνα. Ανταποκρίθηκαν αρκετοί.

Ο Lieber ήταν ένας απ’ αυτούς. Όχι απλά άρχισε να δουλεύει και να συνεργάζεται με κινέζους τεχνολόγους, αλλά (με χρηματοδότηση του κινεζικού καθεστώτος) έστησε to 2013 ένα αναβαθμισμένο εργαστήριο νανοτεχνολογίας στην Wuhan (ναι, πάλι αυτή!), στο τεχνολογικό πανεπιστήμιο της πόλης. Με όνομα WUT-Harvard Joint Nano Key Laboratory. Με καθόλου αμελητέες αποδοχές: μισθό 50.000 δολάρια τον μήνα, συν 150.000 έξοδα παραμονής και διαβίωσης…

Όλα αυτά ήταν μια χαρά… μέχρι που έπαψαν να είναι. Απ’ το 2017 και μετά το ψόφιο κουνάβι κήρυξε το Πεκίνο επικίνδυνο τεχνολογικό αντίπαλο, και σταδιακά άρχισε να ανεβάζει την ένταση. «Η κίνα κλέβει την τεχνολογία μας» είπε και ξανάπε, κι ίσως πολλοί σκέφτηκαν δαιμόνιους μικροκαμωμένους κινέζους που κάνουν διαρρήξεις νύχτα στη silicon valley.

O Lieber, είτε επειδή δεν ήθελε να χάσει το πόστο στη Wuhan είτε επειδή θεώρησε πως είναι τόσο καλός ώστε αποκλείεται να τον αγγίξουν, δήλωσε το 2018 ότι «δεν έχει σχέση πια» με το «Σχέδιο Χίλια Ταλέντα». Αλλά είχε…

Φέτος, στα τέλη Γενάρη, κτύπησε την πόρτα του το fbi… Τον έψαχνε το αμερικανικό υπ.αμ., αφού τα project που δούλευε στη Wuhan θεωρούνται πια απειλή στην εθνική ασφάλεια. Θα έπρεπε να το έχει καταλάβει: στους χρηματοδότες των ερευνών του στις ηπα περιλαμβάνονται η περιβόητη DARPA, ο ερευνητικός βραχίονας του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, και ο αντίστοιχος της πολεμικής αεροπορίας. (Αλλά και τα εθνικά ινστιτούτα υγείας…).

Μπορεί τώρα όποιος / όποια θέλει να συνδέσει αυτά τα δύο διακριτά μεταξύ τους ζητήματα. Απ’ την μια μεριά την οξυνόμενη διακρατική σύγκρουση και στα φλέγοντα ζητήματα τεχνολογικής αιχμής· απ’ την άλλη αυτήν ακριβώς την τεχνολογική αιχμή, ακόμα κι εκείνη που φτάνει μέσα από σύριγγες στο ανθρώπινο δέρμα… Κάποιοι συνειρμοί μπορεί να γεννηθούν έτσι.

Όχι, ας μην πέσει κανείς σε δεισιδαιμονίες περί «τσιπαρίσματος απ’ τον αντίχριστο»! Δεν υπάρχουν εδώ ούτε θεοί ούτε διάβολοι! Μόνο η υπαρκτή, υπαρκτότατη τεχνολογική στοιβάδα του καπιταλισμού. Τόσο υπαρκτή ώστε μπορεί να γίνεται αιτία σύλληψης ακόμα κι ενός Lieber…

(«Ακαδημαϊκές ελευθερίες» ακόμα και στο υψηλότερο επίπεδο; Ένα ακόμα πτώμα στον πάγκο του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού...)

Γενοκτονία;

Τετάρτη 24 Φλεβάρη. Το να βρίσκει κανείς την «συνέχεια πολιτικής» ενός κράτους είναι πάντα χρήσιμο. Και το Joνυσταλεάν κουμαντάρει ένα κράτος που λιώνει σαν παγόβουνο· αλλά το προηγούμενο γκουβέρνο του δεν ήταν καθόλου προδοτικό.

Λίγο πριν την ορκωμοσία του νυσταλέου Jo, ο γνωστός Πομπηίας, όντας ακόμα υπ.εξ., υπέγραψε απόφαση που κατηγορεί το Πεκίνο ότι … έχει κάνει γενοκτονία απέναντι στους μουσουλμάνους Ουιγούρους και άλλες εθνοτικές και μειονοτικές ομάδες στην Xinjiang. Κατά τη γνώμη του Πομπηία η γενοκτονία ξεκίνησε το 2017.

Αυτή η κατηγορία είναι όμως πολύ παλιότερη· ίσως και κατά 15 χρόνια… Όταν η δυτική ελπίδα ήταν πως η κίνα σαν κράτος θα διαλυθεί (δεν είναι μόνο οι θείες Λίτσες που βλέπουν τέτοια όνειρα για τον “αιώνιο εχθρό”…) η Xinjiang ήταν το δυνατό χαρτί. Πράγματι το κινεζικό καθεστώς είχε σοβαρά προβλήματα εκεί, τα οποία εν τω μεταξύ αντιμετώπισε. Εν μέρει με καταστολή («στρατόπεδα αναμόρφωσης») και εν μέρει με εντατική καπιταλιστική ανάπτυξη. Όταν ο Πομπηίας ανακάλυψε «γενοκτονία» ήταν ήδη πολύ πίσω.

Ήταν, όμως, και μπροστά: το νέο γκουβέρνο είχε ήδη ξεκαθαρίσει ότι θα ξαναξεδιπλώσει την μεγάλη σημαία της «προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων» στην εξωτερική πολιτική του. Μπορεί αυτή να μην αφορά ούτε την χούντα της αιγύπτου ούτε το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, αφορά όμως οπωσδήποτε την κίνα και τους ουιγούρους. Συνεπώς ο Πομπηίας εξασφάλισε στον νέο υπ.εξ., τον κυρ Blinken, το «πλαίσιο». Του το κληροδότησε.

Έχει φρέσκα στοιχεία η Ουάσιγκτον γι’ αυτήν την παλιοκαιρισμένη κατηγορία περί «γενοκτονίας»; Αλλοίμονο: ναι! Ένα όλο κι όλο. Μια αναφορά του Ιούνη του 2020 της Adrian Zenz, μιας ακροδεξιάς γερμανίδας ερευνήτριας, που ασχολείται επίσης με τα «θύματα του κομμουνισμού»… Ο Blinken πάντως το αξιοποίησε αμέσως: ένας εκπρόσωπός του δήλωσε το αμερικανικό politico τον Αύγουστο (του 2020) ότι … Η ανείπωτη καταπίεση που έχουν υποφέρει οι Ουιγούροι και άλλες εθνικές μειονότητες στα χέρια της κινεζικής αυταρχικής κυβέρνησης είναι γενοκτονία και ο Joe Biden είναι αντίθετος με τον πιο έντονο τρόπο…

Μην έχοντας βρει ακόμα το «σωστό μίγμα» στην αντι-σινική πολιτική του κι έχοντας πάντα την κάνη στραμμένη προς την Μόσχα, ο νυσταλέος Jo δεν έχει αποφασίσει ακόμα πόσο δυνατά θα φωνάξει «φονιάδες των λαών κινέζοι!» Ο Blinken πιέζει, αλλά ο νυσταλέος δήλωσε πρόσφατα πως «η καταπίεση στην Xinjiang οφείλεται σε πολιτιστικές διαφορές». Εν τω μεταξύ το καναδικό κοινοβούλιο πήρε (μια μη δεσμευτική για την κυβέρνηση Trudeau…) απόφαση την περασμένη Δευτέρα ότι η γενοκτονία κατά του λαού των Ουιγούρων συνεχίζεται. Αυτό μπορεί να είναι «μεταδοτικό», ας πούμε στο Λονδίνο ή στην Καμπέρα…

Το Πεκίνο είναι «με το όπλο παρά πόδα»: θεωρεί ότι μια πρακτική συνέπεια της υιοθέτησης της «γενοκτονίας» θα είναι πιθανότατα το μποϋκοτάρισμα των χειμερινών ολυμπιακών που πρόκειται να γίνουν στο Πεκίνο το 2022· ένα event που το προορίζει σαν μια ακόμα επίδειξη soft power…

Το μετέωρο πόδι (β δεκάλεπτο)

Δευτέρα 22 Φλεβάρη. Μετά τις αμερικανικές «εκπτώσεις» στις τιμωρίες κατά της Τεχεράνης, μετά την παράκληση της κυρίας Merkel να δώσει το ιρανικό καθεστώς «λίγο τόπο στην οργή», έφτασε χτες (ημέρα λήξης του ιρανικού τελεσίγραφου στο Joνυσταλεάν) τρεχάτος στην ιρανική πρωτεύουσα ο Rafael Grossi, επικεφαλής της «υπηρεσίας ατομικής ενέργειας» του οηε. Είναι ο οργανισμός που κάνει τις επιθεωρήσεις των ιρανικών πυρηνικών εργοτασίων· αυτός που θα έτρωγε πόρτα. Αφού κουβέντιασε με τον ιρανό επικεφαλής του οργανισμού ενέργειας Ali Akbar Salehi, κι αφού η Τεχεράνη ανακοίνωσε ότι έγιναν «παραγωγικές συζητήσεις», μπορούμε να θεωρήσουμε βάσιμο ότι ο Grossi εξασφάλισε μια τρίμηνη παράταση – στον σημαντικό περιορισμό των επιθεωρήσεων. Oι περιορισμοί θα είναι μικρότεροι μεν (για παράδειγμα οι επιθεωρητές δεν θα έχουν πρόσβαση στο υλικό των εσωτερικών στις εγκαταστάσεις καμερών ασφαλείας) αλλά αποκλείονται πια οι αιφνιδιαστικοί έλεγχοι – απ’ την ερχόμενη Τρίτη και μετά.

Είναι μια λογική στάση εκ μέρους του ιρανικού καθεστώτος απέναντι στην Ουάσιγκτον: «Για κάθε μισό δικό σας βήμα θα κάνουμε μετά κι εμείς άλλο μισό». Το βασικό εν προκειμένω (πόσο «βασικό» είναι θα το κρίνει η Ιστορία!) είναι ότι η Τεχεράνη εξασφάλισε ένα είδος διεθνούς άτυπης κατοχύρωσης της θέσησ της ότι η Ουάσιγκτον είναι που πρέπει να κάνει τα βήματα πρώτη και όχι η ίδια. Αυτό το όφελος εκτός απ’ την ίδια διευκολύνει την Μόσχα και το Πεκίνο (ενδεχομένως και το Βερολίνο), που έχουν υπογράψει την συμφωνία του 2015, και σπάει πρακτικά την τακτική του Joνυσταλεάν και του Λονδίνου· αλλά το κάνει με «καθαρά χέρια». Καθόλου άσχημα προς στιγμήν.

Την ίδια ημέρα (χτες) ο ιρανός πρόεδρος Rouhani τα είπε τηλεφωνικά με τον «αιώνιο εχθρό» Erdogan. Η δήλωσή του μετά μπορεί να έχει προεκτάσεις, γι’ αυτό και την κρατάμε:

Ο μόνος τρόπος να υπάρξει απάντηση στις παράνομες και μονομερείς ενέργειες των ηπα είναι η ενότητα και η αλληλοϋποστήριξη ανάμεσα στα κράτη που τις υφίστανται.

Μιας και στους τιμωρημένους περιλαμβάνονται εκτός της Τεχεράνης και της Άγκυρας η Μόσχα και το Πεκίνο δεν χρειάζεται να ανησυχεί κανείς για την ενότητα και την αλληλοϋποστήριξη. Επιπλέον είναι πιθανό (μένει να φανεί) ότι η συγκεκριμένη δήλωση έχει συγκεκριμένη εστίαση, το συριακό και το ιρακινό πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου.

Ο δρόμος εκεί είναι μακρύς…

(φωτογραφία: Yazd, ιράν. Πού να την περπατήσετε κιόλας…)

Με ξύλα και πέτρες

Κυριακή 21 Φλεβάρη. Την μάχη στον Γρανικό ποταμό την χάσατε (λόγω ηλικίας…) Αλλά χάρη στην τεχνολογία μπορείτε να πάρετε μια ιδέα απ’ την μάχη στην κοιλάδα του Galwan (για φαράγγι δείχνει το συγκεκριμένο σημείο) μεταξύ ινδικού και κινεζικού στρατού, σε μια αμφισβητούμενης κυριαρχίας περιοχή στα Ιμαλάια, το περασμένο καλοκαίρι.

Στρατός στρατός, κρατικές αντιθέσεις, μεγάλα κράτη οι αντίπαλοι, αλλά … κάποια παλιά συμφωνία (;) απαγορεύει σ’ αυτούς τους ακρίτες κι απ’ τις δύο μεριές να έχουν πυροβόλα… Συνεπώς η αναμέτρηση έγινε με λοστάρια και μπάτσικες ασπίδες (ίσως και με τσεκούρια; σπαθιά; δεν ξέρουμε…). Κράτησε κανά δυο μέρες (και νύχτες), υπήρξαν μερικές δεκάδες νεκροί και απ’ τα δύο μέρη,  το αποτέλεσμα ήταν “Χ”… και… Και μετά συμφωνήθηκε μια (εύθραυστη) «αποκλιμάκωση»… (Μάλλον αυτοσυγκρατούνται, γιατί αλλιώς θα καταλήξουν στα πυρηνικά…)

Υπάρχει ηθικό δίδαγμα; Πώς δεν υπάρχει; Αν η πατρίς το απαιτεί και με πέτρες μπορεί να αντιμετωπιστεί ο οχτρός!

(Το video είναι κινεζικής προέλευσης, αλλά στην εδώ προβολή του είναι αναπαραγωγή από ινδικό κανάλι, που το σχολιάζει. Το μπούγιο με τις ασπίδες που περνάει το ποτάμι είναι ινδικός στρατός, και εκείνος που προσπαθεί να τους σταματήσει ανοίγωντας τα χέρια του (λες και είναι συνταξιούχοι διαδηλωτές…) είναι ο επικεφαλής της κινεζικής φρουράς στο σημείο…)

Οτιδήποτε άλλο (εκτός από εμβόλια)

Σάββατο 20 Φλεβάρη. Τι βασιλιάς (γαλλίας και πάσης ευρώπης) θα ήταν … αν δεν έδειχνε πονοψυχιά και γενναιοδωρία; Ο Macron «έσπασε» απ’ την παγκόσμια αδικία, και αποκάλυψε τον άνθρωπο πίσω απ’ τον σκληρό και αποφασισμένο ηγέτη. Συνεντευξιαζόμενος τις προάλλες (από απόσταση) με τους financial times σπάραξε:

…Επιτρέπουμε στους εαυτούς μας την ιδέα να κλείσουμε εκατοντάδες εκατομμύρια εμβολίων για τις πλούσιες χώρες, και οι φτωχές να ξεμείνουν… Αυτό είναι μια χωρίς προηγούμενο επιτάχυνση της παγκόσμιας ανισότητας και της πολιτικής αστάθειας, γιατί έτσι ανοίγουμε έναν πόλεμο επιρροής μέσω των εμβολίων… Βλέπετε την κινεζική στρατηγική, και επίσης την ρωσική…

«Πόλεμος επιρροής»; Μα ο βασιλιάς / στρατηγός δεν είχε πει ότι πρόκειται για «πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού»; Έγινε, επιτέλους, ορατός; Έτσι φαίνεται!…

… Το να δώσουμε το 4% ή το 5% απ’ τις δόσεις που παίρνει η ευρώπη στην αφρική δεν θα κάνει διαφορά για ‘μας· αλλά πρέπει να γίνει το γρηγορότερο… Το κλειδί είναι να κινηθούμε γρήγορα. Δεν μιλάμε για εκατομύρια δόσεις αμέσως, ή για δισεκατομύρια και δισεκατομύρια ευρώ…. Αν κάθε χώρα βάλει στην άκρη έναν μικρό αριθμό δόσεων απ’ αυτές που έχει… αλλά πολύ γρήγορα, ώστε ο κόσμος να δει τι κάνουμε…

Λαχάνιασε απ’ την βιασύνη ο βασιλιάς! Και στο Joνυσταλεάν έχουν αρχίσει να ιδρώνουν! Και στο Λονδίνο επίσης! «Χάνουμε την αφρική» φωνάζουν απελπισμένοι (κι όχι μόνον αυτήν, θα προσθέταμε)! “Χάνουμε τον κόσμο (που επρόκειτο να κερδίσουμε μέσω της τρομοεκστρατείας) απ’ τους παλιορώσους και τους παλιοκινέζους!”

Για παράδειγμα η κυρία Ursula (von den Leyen), συνεντευξιαζόμενη την περασμένη Τετάρτη, σπάραξε κι αυτή:

… Αναρωτιόμαστε ακόμα γιατί η ρωσία προσφέρει, θεωρητικά, εκατομύρια επί εκατομυρίων δόσεις ενόσω δεν προχωράει αποτελεσματικά στον εμβολιασμό του λαού της… Πρέπει να βρεθεί η απάντηση… Κυρία Ursula: αν διαβάζατε ασταμάτητη μηχανή θα την ξέρατε εδώ και καιρό!!! Αλλά μπορείτε, αν θέλετε, να επιβάλετε κυρώσεις στη Μόσχα με την κατηγορία ότι “δεν φροντίζει τον λαό της” – ε;

Και οι καθεστωτικοί new york times σπαράζουν επίσης. Ένα χθεσινό άρθρο τους (φωτογραφία επάνω) ξεκινούσε έτσι:

Στην εξωτερική της πολιτική η ρωσία τείνει να επιλέγει την σκληρή δύναμη των στρατιωτικών μέσων και τις εξαγωγές πετρελαίου και αερίου. Αλλά τους τελευταίους μήνες, το Κρεμλίνο έχει πετύχει μια σαρωτική διπλωματική νίκη από μια μεριά που δεν ήταν αναμενόμενη: την επιτυχία του εμβολίου της για τον κορονοϊό, του Sputnik V.

Ενόσω οι ηπα και τα ευρωπαϊκά κράτη σκέφτηκαν ή επέβαλαν απαγορεύσεις στις εξαγωγές εμβολίων, η ρωσία κέρδισε επαίνους μοιράζοντας το εμβόλιό της σε χώρες σ’ όλο τον κόσμο σε μια ξεκάθαρη πράξη πεφωτισμένου συμφέροντος.

Ως τώρα περισσότερα από 50 κράτη απ’ την λατινική αμερική ως την ασία έχουν παραγγείλει 1,2 δισεκατομύρια δόσεις απ’ το ρωσικό εμβόλιο, γυαλίζοντας την εικόμα της ρωσικής επιστήμης και ανεβάζοντας την επιρροή της Μόσχας σ’ όλο τον κόσμο…

Ακριβώς αυτό: οι λέξεις “δεν ήταν αναμενόμενη” δείχνουν στην καρδιά της δυτικής υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας και των σκοπών του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος!!!! Τρομακτικά πράγματα συμβαίνουν· πολύ πιο τρομακτικά απ’ τον τσαχπίνη… Αλλά ο ανταποκριτής των n.y.t. είναι καθησυχαστικός: δεν μπορούν να τα φτιάξουν (τόσα εμβόλια) οι ρώσοι… Και έχουν οικονομικά προβλήματα… Και δεν εμπιστεύονται τον Putin (μόνο τον Navalny….) Και… θα διαλυθούν (όχι, αυτή είναι ελληνική προσευχή, για τον “αιώνιο εχθρό”!)… Αλλά… «θα τους περιποιηθούμε!» (Προς το παρόν το sputnik V έχει πατήσει πόδι εκτός απ’ την βενεζουέλα στην αργεντινή και στην βολιβία – στην «πίσω αυλή» της Ουάσιγκτον. Τα κινέζικα, ως γνωστόν, στη χιλή, στη βραζιλία και στο περού… Έρχεται και το κουβανέζικο…).

Τελικά τι είναι αυτά τα εμβόλια, οι πλατφόρμες γενετικής μηχανικής, τα πλασμίδια dna; Και ο τσαχπίνης; Αυτός τι είναι; Πού ακριβώς έχει κάνει λάθος στις αναλύσεις, τις εκτιμήσεις και την άποψή της εδώ κι ένα χρόνο η ασταμάτητη μηχανή;

Ας μας πουν οι ντόπιοι pfizerοι… Και γι’ αυτό: τα data; Με τα data τι γίνεται; Τα προσωπικά δεδομένα όσων πλατφορμιάζονται ποιός τα παίρνει προς επεξεργασία; Ε;

Πάθη στην άγρια δύση

Σάββατο 20 Φλεβάρη. Μπορεί να εμπνεύσει φόβο το Joνυσταλεάν; Μόνο εξαιτίας των πυρηνικών του· αλλά τέτοια έχουν σε ικανή ποσότητα και οι rivals. Κατά τα υπόλοιπα; Ο βασιλιάς είναι γυμνός πια· και μόνο παρακμιακοί ιμπεριαλιστές σαν τους έλληνες κάνουν ότι δεν το βλέπουν.

Μπορεί να εκτιμήσει κανείς τα εξής απλά. Το ψόφιο κουνάβι, όντας πρόεδρος, φώναζε απ’ την άνοιξη του 2020 ότι οι δημοκρατικοί θα κάνουν νοθεία στις εκλογές του περασμένου Νοέμβρη μέσω των επιστολικών ψήφων. Κάθε λογικός άνθρωπος θα περίμενε ότι έχοντας εξουσία (οπότε και μηχανισμούς) θα φρόντιζε να κάνει τσακωτούς τους αντιπάλους του έτσι και τολμούσαν – ώστε να τους εξαφανίσει. Μετά τις εκλογές συνέχισε να φωνάζει για νοθεία, χωρίς να καταφέρει να ντοκουμεντάρει τίποτα. Έγινε η νοθεία; Δεν έγινε; Το βέβαιο είναι ότι το ψόφιο κουνάβι και οι οπαδοί του στους μηχανισμούς απέτυχαν ακόμα και σ’ αυτό το απλό: να δείχνουν τους «κακούς» έχοντας αδιάσειστες αποδείξεις των έργων τους.

Στη συνέχεια οι δημοκρατικοί αποφάσισαν να «τελειώσουν» με το ψόφιο κουνάβι, καταδικάζοντάς το για προτροπή σε βία. Ήλπιζαν ότι με την παραπομπή του θα διαλύσουν τους ρεπουμπλικάνους σαν κόμμα; Έτσι φαίνεται. Απέτυχαν σε κάτι τόσο απλό όσο το να έχουν εξασφαλισμένους τους ρεπουμπλικάνους γερουσιαστές που χρειάζονταν πριν ξεκινήσουν την παραπομπή· διαφορετικά να κλείσουν την υπόθεση σεμνά και ταπεινά για να μην εκτεθούν… Εκείνο που πέτυχαν, παρά την θέλησή τους, ήταν να επιβεβαιώσουν την show ηγεμονία του ψόφιου κουναβιού στην αμερικανική «δεξιά», και να δημιουργήσουν τον μύθο του «ατσαλάκωτου» ψόφιου κουναβιού: ήταν η δεύτερη φορά που προσπάθησαν να τον «φάνε»…

Οι δύο πλευρές του αμερικανικού καθεστώτος ή οι δύο «γραμμές» (αποτυχημένες και οι δύο) δεν κατάφεραν ως τώρα να εξουδετερώσουν η μία την άλλη παρότι το προσπάθησαν ειλικρινά σ’ αυτόν τον «εσωτερικό» σκυλοκαυγά· κι έτσι οι united states παραμένουν πολωμένες (γύρω από αντίπαλα φαντάσματα μεγαλείου) εντονότερα ίσως απ’ ότι πριν ένα χρόνο. Αυτή τη φορά (κι αν δεν κάνουμε λάθος είναι πρωτοφανές στην αμερικανική πολιτική ιστορία) το μεγαλύτερο μέρος των συντηρητικών ψηφοφόρων στις usa έχει αρχηγό εκτός θεσμών και οργάνων! Κι αυτό ακριβώς, το «εκτός», λύνει τα χέρια του ψόφιου κουναβιού: αν καταφέρει (κι αυτός θα είναι ένας βασικός στόχος του) στις ενδιάμεσες εκλογές του 2022 να εκλεγούν «δικοί» του βουλευτές και γερουσιαστές και να πάρει τον έλεγχο και των δύο νομοθετικών σωμάτων, τα επόμενα δύο χρόνια ως τις εκλογές του 2024 θα είναι σκέτος βάλτος για το Joυσταλεάν.

Εν τω μεταξύ ο νυσταλέος Jo και το γκουβέρνο του θα πρέπει να κρατάνε δεμένους όλους όσους τους ψήφισαν σαν το μικρότερο κακό. Θα πρέπει να πείσουν (για παράδειγμα) την αριστερή τους πτέρυγα ότι «ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα» ταιριάζει μια χαρά με την υποστήριξη στο απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ και την πώληση όπλων στη χούντα του Καΐρου…

Ποιός εκτός συνόρων θα φοβηθεί αυτές τις united states που θα είναι μόνιμα σε “προεκλογική περίοδο” καθώς η μία “γραμμή” θα συνεχίσει να προσπαθεί να εξοντώσει την άλλη όταν, απ’ την άλλη μεριά, βρίσκεται ένα όλο και πιο αποφασισμένο και καλά εξοπλισμένο μπλοκ κράτων; Η “μόνη υπερδύναμη” έχει τελειώσει και κανένας δεν φοβάται την σκιά της ούτε την νοσταλγεί. Κι ωστόσο μια τέτοια νοσταλγία είναι που σέρνει τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα και δολάρια… για όσο καιρό ακόμα θα έχουν global αξία αυτά τα τελευταία…

Το μόνο που πραγματικά φοβίζει είναι το σοβαρό ενδεχόμενο να προσπαθήσει τελικά η Ουάσιγκτον να κάνει τη νοσταλγία της πραγματικότητα δια της βίας.

(φωτογραφία: Άσπρο Σπίτι, 19 Γενάρη 2021, δύο βδομάδες μετά το “ντου”: ο εχθρός παραμονεύει εντός των πυλών… Μήπως να αναλάβουν κυανόκρανοι απ’ την αφρική και την ασία;)

Σπάνιες γαίες

Πέμπτη 18 Φλεβάρη. Η «είδηση» κυκλοφόρησε στα δυτικά media σαν ηλεκτροσόκ: Το Πεκίνο ψάχνει το πόσο θα επηρρεαστεί η αμερικανική παραγωγή των f-35 αν επιβάλει περιορισμό (ή και απαγόρευση) εξαγωγής των σπανίων γαιών στις ηπα! Κάποιοι έτρεξαν να σχολιάσουν ότι αυτή είναι η «πυρηνική επιλογή» του Πεκίνου αν συνεχιστούν οι «τιμωρίες και κυρώσεις» απ’ το Joνυσταλεάν.

Σπάνιες γαίες (rare earths) ονομάζονται 17 μέταλλα / χημικά στοιχεία με φουτουριστικά ονόματα (π.χ.: τέρβιο, πρασεοδύμιο, νεοδύμιο, έρβιο, θούλιο, υτέρβιο, λουτέτσιο, λανθάνιο, κλπ) των οποίων η χρήση είναι στρατηγικής σημασίας στην τωρινή τεχνολογική φάση του καπιταλισμού, απ’ τα λέιζερ και τις οθόνες υγρών κρυστάλλων μέχρι τις μπαταρίες, τα νέα υλικά, τα ηλεκτρονικά καθοδήγησης πυραύλων· και πολλά άλλα. Παρά το όνομα τους δεν είναι και τόσο σπάνια υλικά στον πλανήτη· όμως δεν υπάρχουν «καθαρά», και η ανάκτησή τους ώστε να χρησιμοποιηθούν γίνεται με «βρώμικες» μεθόδους επεξεργασίας, με σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Έτσι, το κινέζικο καθεστώς, αν και στο έδαφός του υπάρχει μόνο το 36,5% των γνωστών κοιτασμάτων, έχει φτάσει στο σημείο να εξάγει πάνω απ’ το 80% των καθαρών (δηλαδή επεξεργασμένων) σπανίων γαιών του καπιταλιστικού πλανήτη. Η υπεροχή της κινεζικής παραγωγής ξεκίνησε απ’ την δεκαετία του ’90 χάρη σ’ έναν συνδυασμό χαμηλότερων τιμών (χαμηλού εργατικού κόστους…) και «χαλαρών» περιβαλλοντικών κανόνων.

Αν το Πεκίνο είχε στο έδαφός του την μεγαλύτερη συγκέντρωση αυτών των πρώτων υλών, τότε θα μπορούσε πράγματι να θεωρηθεί μονοπώλιο σε βάθος χρόνου. Αλλά δεν το έχει. Απ’ την μεριά της η Ουάσιγκτον, που κατά κάποιο τρόπο περιόρισε σημαντικά εδώ και τρεις δεκαετίες την εξόρυξη στα δικά της ορυχεία (υπάρχει μόνο μία τέτοια εξορυκτική εταιρεία, η MP materials, με επιφανειακό ορυχείο στο mountain pass στην Καλιφόρνια – η επεξεργασία και ο καθαρισμός των μεταλλευμάτων γίνονται στην κίνα…), έχει αρχίσει από πέρυσι την «επιστροφή». Σήμερα εισάγει το 80% των αναγκών των βιομηχανιών της απ’ την κίνα· αλλά δεν μπορείς να κάνεις εμπορικό (ή και κανονικό…) πόλεμο κατά του rival και, ταυτόχρονα, να μένεις όμηρός του! Το ψόφιο κουνάβι, τις τελευταίες μέρες της βασιλείας του, υπέγραψε την κρατική χρηματοδότηση προγραμμάτων «αυτάρκειας» σε σπάνιες γαίες ύψους 800 εκατομυρίων δολαρίων· ο αμερικανικός στρατός αποφάσισε να χρηματοδοτήσει με 30 εκατομύρια μια αυστραλέζικη εξορυκτική, την Lynas· ενώ μια ακόμα αμερικανική, η usa rare earth, που έχει «κλείσει» για εκμετάλλευση τα κοιτάσματα στο Round Top του Texas, πρόκειται να μπει τους επόμενους μήνες στο χρηματιστήριο για να μαζέψει ρευστό, ελπίζοντας να αρχίσει την δουλειά της εξόρυξης το 2023.

Τι σημαίνουν αυτά; Σημαίνουν (κατά την ταπεινή μας άποψη) ότι το Πεκίνο έχει ένα χρονικό περιθώριο δύο, τριών, μπορεί και πέντε χρόνων, για να υπαινίσσεται ότι μπορεί να γονατίσει τις αμερικανικές εταιρείες «νέων τεχνολογιών» ώστε να ανασχέσει, σ’ αυτό το διάστημα, είτε την όξυνση του οικονομικού πολέμου εναντίον του, είτε και έναν κανονικό πόλεμο. Δύο, τρία ή πέντε χρόνια δεν είναι η αιωνιότητα· είναι όμως ένα κρίσιμο χρονικό διάστημα που χρειάζεται το Πεκίνο για να βελτιώσει ακόμα περισσότερο τόσο τις τεχνολογικές (για εμπορική ή στρατιωτική χρήση) όσο και τις πολεμικές του δυνατότητες. Πολλοί προβλέπουν ότι ως το 2025 ο κινέζικος καπιταλισμός θα έχει ξεπεράσει τον αμερικανικό σε διάφορους τομείς· είναι λογικό ότι το Πεκίνο χρειάζεται μια κάποια σχετική «ηρεμία» τα αμέσως επόμενα χρόνια. (Σ’ αυτό το διάστημα θα εξορθολογίσει και θα κάνει «πιο πράσινη» την εξόρυξη στα δικά του ορυχεία…)

Θα πετύχει αυτή η εκβιαστική «ανάσχεση»; Για ένα διάστημα είναι αρκετά πιθανό, αλλά όλα θα εξαρτηθούν α) απ’ την ένταση της πίεσης που νοιώθει ήδη εδώ και κάποια χρόνια ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, και β) απ’ την πιθανότητα να βρεθούν κι αλλού (πέρα απ’ τα υπάρχοντα: σε αυστραλία, βραζιλία, νότια αφρική – έχει και η ρωσία, αλλά είναι rival…) αξιοποιήσιμα κοιτάσματα, ειδικά για τα πιο «κρίσιμα» απ’ αυτά τα μέταλλα…

(φωτογραφία κάτω: Εργοστάσιο επεξεργασίας σπάνιων γαιών στο Baotou στην εσωτερική μογγολία.)