Tag: κίνα

Η τρελή επιτάχυνση (1)

Δευτέρα 28 Ιούνη>> Αυτός ο-όχι-μόνο ιδεολογικός (: νεοφιλελευθερισμός), ούτε-μόνο πολιτικός (: κράτος-κρίση) αλλά επίσης (και συχνά κυρίως) τεχνο-επιστημονικός έλεγχος της κοινωνικής αναπαραγωγής που ξεκίνησε την δεκαετία του 1980 σε διάφορα επιμέρους πεδία, για λίγες δεκαετίες προχώρησε σύμφωνα με το manual της «ελεύθερης αγοράς», του καταναλωτισμού, της υποτίμησης όλο και μεγαλύτερου μέρους της μισθωτής εργασίας (και στον πρώτο κόσμο), κάτω απ’ τις σημαίες της ελευθερίας και του ατομισμού. Από στενά οικονομική άποψη δεν ήταν μια διαδρομή στρωμένη με ροδοπέταλα: η όξυνση της ενδημικής κρίσης στην πραγματική κερδοφορία το 2009 έδειξε κάποια όρια. Όρια είχαν αρχίσει επίσης να εμφανίζονται όλο και πιο έντονα στην «απορροφητικότητα» των τεχνολογικών εφαρμογών με τους όρους της «ατομικής ελευθερίας», του «ο πελάτης έχει δίκιο», δηλαδή με τους ρυθμούς και της προδιαγραφές της «ελεύθερης αγοράς»: η παραγωγή τεχνολογικών καινοτομιών ήταν πολλές φορές γρηγορότερη απ’ την κατανάλωσή τους! Όλο και περισσότερες δυσκολεύονταν να βγουν στην μυθική «ελεύθερη αγορά» επειδή, απλά, θα απορρίπτονταν απ’ τα ήθη και τα έθιμα των καταναλωτών… Άλλες, πάλι, απορροφούνταν με πολύ αργότερους ρυθμούς απ’ ότι θα έπρεπε… Στην αργκώ των δυτικών αφεντικών αυτό ονομάστηκε “bottleneck”… Με δυο λόγια: προέκυψε ότι ο έλεγχος της βασικής βιολογικής συγκρότησης των ανθρώπινων όντων δεν θα μπορούσε να γίνει γρήγορα, μαζικά στον μέγιστο βαθμό και χωρίς εμπόδια και κριτικές με μοντέλα τύπου 23andMe…

Το χειρότερο, ας το επαναλάβουμε, ήταν ωστόσο το γεγονός πως ακριβώς την δεκαετία του 2010 ένας «ανταγωνιστής απ’ το πουθενά» (σύμφωνα με τις ιδέες του δυτικού οριενταλισμού…) άρχισε να απλώνει όλο και περισσότερο / γρηγορότερα την σκιά του πάνω στον καπιταλιστικό πλανήτη: το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο. Ο πιο κάτω πίνακας δείχνει συμπυκνωμένα το «πρόβλημα»:

Ήταν χοντρικά τότε, το 2017, το 2018, το 2019, που άρχισαν να ακούγονται από επιλεγμένους ειδικούς των αφεντικών περίεργες και ασυνήθιστες απόψεις, τις οποίες οι υπήκοοι απλά θεωρούσαν «αερολογίες». Όπως, ας πούμε, για «τα όρια της δημοκρατίας» ή/και για «την ανάγκη να εμπλακεί δομικά το κράτος στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση». Είτε το παραδέχονταν ανοικτά αυτοί οι ειδικοί είτε όχι, το κινέζικο μοντέλο πολιτικού και τεχνο-επιστημονικού ελέγχου της κοινωνικής αναπαραγωγής αποδεικνυόταν απειλητικά αποτελεσματικότερο και απελπιστικά ελκυστικό. Εν τω μεταξύ το 2019 οι επαγγελματίες προφήτες του δυτικού χρηματοπιστωτισμού άρχισαν να προβλέπουν για το 2020 ή για το 2021 μια ακόμα (χειρότερη από εκείνη του 2009) όξυνση της κρίσης: πράγματι οι βασικοί παράγοντες της κατάρρευσης του 2009 είχαν απλά εκτραχυνθεί δέκα χρόνια μετά. Και τα «εργαλεία» που χρησιμοποιήθηκαν το 2009 (: η εκτύπωση χρήματος και τα παράγωγά της) είχαν, πια, αχρηστευτεί.

Με άλλα λόγια, για να βγει ο δυτικός καπιταλισμός απ’ την διπλή παγίδα αφενός της ακόμα πιο άγριας χρηματοπιστωτικο-ποίησης (συγγνώμη για τον όρο) και αφετέρου του όλου και μεγαλύτερου λαχανιάσματος πίσω απ’ τον «στρατηγικό ανταγωνιστή», χρειαζόταν μια Άλλη Κρίση, μια «δημιουργική καταστροφή» που θα απελευθέρωνε / επέβαλε την ικανοποίηση των συμφερόντων των πιο δυναμικών τεχνολογικά τομέων. Μια Άλλη Κρίση που θα γινόταν η «έφοδος στον ουρανό» για το δυτικό βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα.

Κι αυτή κατασκευάστηκε. Όχι σαν ένας «τεχνητός ιός» αλλά σαν η βίαιη, total dominance διαχείρισή του.

Η τρελή επιτάχυνση (2)

Δευτέρα 28 Ιούνη>> Κανένα απ’ τα θηριώδη «υγειονομικά μέτρα» που επιβλήθηκαν δια της βίας στον «πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού» δεν είχε (και δεν έχει) οποιαδήποτε υγιειονομική αξία! Αυτό είναι πια τόσο ολοφάνερο ώστε μόνο πολιτικά και κοινωνικά θεόστραβοι δεν μπορούν να το καταλάβουν – και τέτοιοι υπάρχουν δυστυχώς πολλοί. Τον αυστηρό υγιειονομικό ορθολογισμό τον επέδειξε, ποιός άλλος;, το κράτος / κεφάλαιο που ΔΕΝ χρειαζόταν επιτάχυνση του ελέγχου της κοινωνικής αναπαραγωγής, επειδή τον είχε πετύχει ήδη σε ικανοποιητικό βαθμό… Το κινεζικό.

Τα συγχρονισμένα και με πρωτοφανή βία πραξικοπήματα που έγιναν ταυτόχρονα (και συνεχίζονται) σ’ όλον τον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο, είχαν διπλό χαρακτήρα. Αφενός εναντίον των πληθυσμών, των οποίων οι συμπεριφορές θα έπρεπε να αλλάξουν εκ θεμελίων ώστε να προσαρμοστούν στις προδιαγραφές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Αφετέρου εναντίον άλλων μερίδων του κεφάλαιου, των «πιο καθυστερημένων», που άνθησαν πάνω στις «παλιές» συμπεριφορές, τα «παλιά» ήθη και έθιμα, την «παλιά» αγορά: άλλες απ’ αυτές τις καπιταλιστικές δραστηριότητες πρόκειται να εξαφανιστούν, κι άλλες να προσαρμοστούν / αναδιαρθρωθούν δια της βίας.

Η ιστορικά υλιστική προσέγγιση μπορεί όμως να υποδείξει ότι το «φάρμακο» στην «αναπτυξιακή υστέρηση» και στον ατελή έλεγχο της κοινωνικής αναπαραγωγής στον δυτικό καπιταλισμό (: η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία) έχει όλα τα δομικά ελαττώματα της δυτικής … φαρμακολογίας! Ναι μεν έχει καταφέρει να επιταχύνει ορισμένες πλευρές της «μετάβασης»… Ναι μεν έχει καταφέρει να κατοχυρώσει πλευρές της αναδιάρθρωσης του ελέγχου επί των κοινωνιών, όπως για παράδειγμα το «δικαίωμα» της μορφής-κράτος να αναστέλει κατά βούληση ελευθερίες και δικαιώματα, κάτι που μέχρι πριν 2 χρόνια θεωρούνταν απλά αδιανόητο… Με δυο λόγια η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία έχει πράγματι σημαντικές πολιτικές επιτυχίες. Ταυτόχρονα όμως η δυτική καπιταλιστική «έφοδος στον ουρανό» έχει εμπλακεί στον φαύλο κύκλο των ίδιων των υγιειονομικών θεωρημάτων που χρησιμοποιεί για τη νομιμοποίησή της (και την παραπλάνηση των υπηκόων…), προκαλώντας μια εκτεταμένη κρίση εμπιστοσύνης μεγάλου μέρους των πρωτοκοσμικών κοινωνιών. Μια εκτεταμένη κρίση εμπιστοσύνης που μπορεί να είναι άγουρη και αντιφατική από πολιτική άποψη (άρα να θεωρείται απ’ τα αφεντικά «διαχειρίσιμη») αλλά οξύνει ορισμένες απ’ τις εσωτερικές δομικές αντιφάσεις του καπιταλισμού στη δυτική, χριστιανική εκδοχή του.

Το αποτέλεσμα είναι αυτό που ενδεικτικά φαίνεται στον πιο κάτω πίνακα: η απόσταση απ’ τον «στρατηγικό ανταγωνιστή» αυτό το διάστημα, απ’ το 2020 ως τα μέσα του 2021, όχι μόνο δεν μικραίνει αλλά, αντίθετα, μεγαλώνει!

Η ασταμάτητη μηχανή εκτιμάει πως αν όχι το σύνολο σίγουρα το μεγαλύτερο μέρος των στελεχών του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος και οι υψηλόβαθμοι λακέδες τους είναι κοκάκηδες. Ποτέ δεν λαμβάνονται υπ’ όψη τέτοιου είδους δεδομένα όταν αναλύονται οι συμπεριφορές των αφεντικών και των ειδικών τους. Όμως ο κοκάκιας έχει απ’ την μια μεριά υπερτονισμένη (συχνά παρανοϊκά) την αίσθηση της δύναμής του, και απ’ την άλλη μεριά ανικανότητα ελιγμών μπροστά στις συνέπειες των πράξεών του. Απλά επιχειρεί να «λύσει» δια της βίας τα προβλήματα που δια της βίας δημιουργεί. Είναι ο τύπος που κρατάει μόνο ένα σφυρί…

Μια έκφανση αυτού του «φαύλου κύκλου των υγιεινομικών θεωρημάτων» είναι … οι μεταλλάξεις του τσαχπίνη!

Μέχρι πού φτάνει ο Ατλαντικός;

Δευτέρα 21 Ιούνη>> Ως τον Ειρηνικό βέβαια! Ολόκληρο! Και οπωσδήποτε περιλαμβάνει την ταϊβάν… Αυτό είναι το πολιτικο/στρατιωτικό συμπέρασμα απ’ την τελευταία σύνοδο του νατο, στις 14 του μήνα: για πρώτη φορά στην ιστορία του έχει αναφορά στο κινεζικό κράτος ως απειλή. Η παράγραφος 55 του τελικού «κειμένου» (για τους οχτρούς) γράφει επί λέξει:

Οι δηλωμένες φιλοδοξίες της Κίνας και η δυναμική συμπεριφορά της αποτελούν συστηματικές απειλές για την διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες και σε περιοχές σχετικές με την ασφάλεια της Συμμαχίας. Ανησυχούμε γι’ αυτές τις πιεστικές πολιτικές που βρίσκονται σε αντίθεση με τις θεμελειώδεις αξίες που περιλαμβάνονται στη Συμφωνία της Ουάσιγκτον. Η Κίνα επεκτείνει γρήγορα το πυρηνικό οπλοστάσιό της με περισσότερες κεφαλές και μεγαλύτερο αριθμό σύνθετων συστημάτων μεταφοράς του, για να αποκτήσει μια πυρηνική τριάδα. Είναι αδιαφανής στον στρατιωτικό εκσυγχρονισμό της και δημόσια έχει δηλώσει την σύνθεση στρατιωτικών και πολιτικών μέσων. Συνεργάζεται επίσης στρατιωτικά με την Ρωσία, συμπεριλαμβανόμενης της συμμετοχής της σε Ρωσικές ασκήσεις στην Ευρω-Αταλντική περιοχή. Ανησυχούμε με την συχνή έλλειψη διαφάνειας απ’ την μεριά της Κίνας και την χρήση παραπληροφόρησης. Καλούμε την Κίνα να τηρήσει τις διεθνείς δεσμεύσεις της και να δράσει με υπευθυνότητα στο διεθνές σύστημα, συμπεριλαμβανομένων του διαστήματος, του κυβερνοχώρου και των θαλασσών, για να κρατήσει τον ρόλο της σαν μεγάλη δύναμη.

Αυτά τα υποστηρίζει ένα κράτος που πανηγύριζε όταν έβλεπε εκατοντάδες σημαίες του στην εξέγερση του Χονγκ Κονγκ την οποία στήριξε με κάθε μέσο· που προσπαθεί να αποκτήσει «πάτημα» στην ταϊβάν· που περιπολεί στ’ ανοικτά της κίνας… Και όχι ένα κράτος που πανηγυρίζει για τις σημαίες με το σφυροδρέπανο στις διαδηλώσεις του BLM· προσπαθεί να αποκτήσει «πάτημα» στην κούβα· και περιπολεί στα ανοικτά του Joνυσταλεάν…

Η επόμενη παράγραφος, η νο 56, είναι η μισή σε μέγεθος σε σχέση με την νο 55, και μιλάει για «εποικοδομητικό διάλογο με την Κίνα όπου είναι δυνατόν». Οι δημαγωγοί (κι όχι μόνο στα μέρη μας) δείχνουν αυτήν για να βγάλουν το σοφό πόρισμα ότι η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της «δεν είναι πολύ σκληροί» απέναντι στο Πεκίνο… Κοροϊδεύουν. Με δεδομένα τα διαφορετικά καπιταλιστικά συμφέροντα στον «δυτικό κόσμο», αυτή η νο 1 επίσημη στοχοποίηση του κινεζικού κράτους / κεφάλαιου εκ μέρους του νατο ΔΕΝ θα μπορούσε να φτάσει στο σημείο να είναι κάτι πριν από κήρυξη πολέμου!..

Είναι όμως κάτι αρκετά παραπάνω από αναμέτρηση μεταξύ ηπα και κίνας: αποτελεί την βάση για να μπορούν οι «πρόθυμοι» του νατο (μπορείτε να βάλετε πρώτο πρώτο το Λονδίνο), πέρα απ’ τον usarmy, να γυροφέρνουν στη νότια θάλασσα της κίνας… Και να δοκιμάσουν να ξαναζεστάνουν την παλιά αποικιοκρατική ιστορία τους σ’ αυτήν τη ζώνη του πλανήτη που κάποτε λεγόταν «ινδοκίνα»: τη νοτιοανατολική ασία.

Εκείνοι που θέλουν να κουκουλώσουν τις δυτικές ιμπεριαλιστικές κινήσεις στο (είναι τέτοιο σίγουρα για την Ουάσιγκτον) «κύριο μέτωπο» του 4ου παγκόσμιου, στον Ειρηνικό, δείχνουν τις πιο light προσεγγίσεις (αντι-σινικές μεν αλλά όχι ακόμα κραυγαλέες) διάφορων ευρωπαϊκών κρατών. Πράγματι, δεν θα είναι το Βερολίνο που θα τρέξει πρώτο και καλύτερο να «υπερασπιστεί την ελευθερία της ναυσιπλοΐας» στα ανοικτά της Σαγκάης… Αλλά, επίσης, δεν ήταν το Βερολίνο εκείνο που «υιοθέτησε» στρατιωτικά την Βαρσοβία και τα κράτη της Βαλτικής· ούτε είναι εκείνο που κάνει και ξανακάνει στρατιωτικά γιγα-γυμνάσια στα δυτικά σύνορα της ρωσίας (αν και συμμετέχει…), με τις σημαίες του νατο, για την «υπεράσπιση της διεθνούς τάξης»… Όντως, δεν είναι όλοι οι ευρωπαϊκοί καπιταλισμοί «αντισινικοί» στον ίδιο πολιτικό βαθμό και με την ίδια ένταση, όπως δεν είναι το ίδιο «αντιρωσικοί»…. Και τί έγινε; Έγινε ότι το Βερολίνο έπρεπε σχεδόν να πάρει την άδεια της Ουάσιγκτον και να της δώσει ανταλλάγματα να φτιάξει τον nordstream 2…

Ένα επιπλέον στοιχείο του εγκλήματος είναι το γεγονός του πως σκοπεύει να αξιοποιήσει αυτήν την «ατλαντική» στοχοποίηση του Πεκίνου για να επιταχύνει αυτό που ορέγεται σαν «ασιατικό νατο», με την συμμετοχή του Τόκιο, του Ν. Δελχί και της Καμπέρα. Με το παρατσούκλι Quad η επιχείρηση αυτή έχει ξεκινήσει απ’ τους καιρούς του ψόφιου κουναβιού, με ορισμένες δυσκολίες. Κυρίως απ’ την άποψη ότι το Τόκιο και το Ν. Δελχί ξέρουν πως μια τέτοια συμμαχία τους με την Ουάσιγκτον είναι ασύμμετρη: βρίσκονται δίπλα στην κινεζική επικράτεια, μ’ ότι αυτό σημαίνει σε περίπτωση πλήρους παγκόσμιου πολέμου…

Εντάσσοντας, τώρα, επίσημα το Λονδίνο (μέσω «ατλαντικού νατο») στην «αντιμετώπιση του εχθρού», είναι πιθανό ότι η Ουάσιγκτον ελπίζει στις ιστορικές (και αποκιακές) σχέσεις του αγγλικού κράτους τόσο με το ινδικό όσο και με το αυστραλιανό. (Ας θυμήσουμε ότι το τελευταίο, μαζί με το νεοζηλανδικό, ανήκει στην «βρετανική κοινοπολιτεία» και τυπικά έχει βασίλισσα: την σχεδόν αιωνόβια κυρία του Μπάκιγχαμ…)

SCO

Δευτέρα 21 Ιούνη>> Καθόλου τυχαία, μόλις επισημοποιήθηκε το νατοϊκό γρύλισμα προς την μεριά του, το Πεκίνο θύμισε την Συμφωνία της Σαγκάης (επίσημα: Shanghai Cooperation Organization / SCO). Πρόκειται για πολιτικο/light στρατιωτική συμμαχία στην οποία συμμετέχουν κίνα, ρωσία, καζακστάν, κιργιζιστάν, τατζικιστάν, ουζμπεκιστάν· κι απ’ το καλοκαίρι του 2017 το πακιστάν και η ινδία. Η συμμετοχή της τελευταίας είναι ενδιαφέρουσα αφού η Ουάσιγκτον την θέλει στη quad. Αλλά έγινε αναγκαστική εφόσον η Ισλαμαμπάντ ήταν βέβαιο ότι θα απαντούσε «ναι» στην πρόσκληση της Μόσχας πριν λίγα χρόνια. (Άλλο ενδιαφέρον επίκαιρο: το Ν. Δελχί έχει αναλάβει να δημιουργήσει εντός sco έναν οργανισμό για την παραδοσιακή ιατρική στην ασία…) Θέση “παρατηρητή” στις συνόδους του SCO έχουν η Άγκυρα και η Τεχεράνη.

Ο SCO δεν είναι ως τώρα ένα συμπαγές αντίβαρο του νατο του είδους που ήταν το «σύμφωνο της Βαρσοβίας» στην διάρκεια του 3ου παγκόσμιου («ψυχρού») πολέμου. Ωστόσο είτε η επέκταση του «ατλαντικού νατο» στην ασία, είτε οι μιλιταριστικές κινήσεις της Ουάσιγκτον και των πιο στενών συμμάχων της στην περιοχή, είτε και τα δύο μαζί, μεσοπρόθεσμα θα το κάνουν πιο συμπαγές· με την εξαίρεση, προφανώς, του Ν. Δελχί. Στους δηλωμένους στόχους του SCO είναι η διεθνής ισορροπία σ’ έναν πολυ-πολικό πλανήτη· αυτό, δηλαδή, που καθαρά εχθρεύεται ο δυτικός καπιταλισμός καθώς σημαίνει αμφισβήτηση της δυτικής ηγεμονίας.

Εν τω μεταξύ, και παράλληλα με τα πιο πάνω, «τρέχει» η «μοίρα» του αφγανιστάν. Ο usarmy και οι υπόλοιποι νατοϊκοί σύμμαχοί του αποχωρούν (αν και όχι απόλυτα) ηττημένοι μετά από 18 χρόνια πολέμου και κατοχής… η Ουάσιγκτον ψάχνει για βάση ή βάσεις κάπου κοντά (και δεν βρίσκει ως τώρα)… και η Άγκυρα υποστηρίζει πως είναι η πιο κατάλληλη για να προσέχει το αεροδρόμιο της Καμπούλ…

Αυτό το τελευταίο είναι ένα ακόμα «θαύμα» της τακτικής της πένσας που ακολουθούν Άγκυρα και Μόσχα! Την έχουμε περιγράψει προβλέποντας με ακρίβεια τις εξελίξεις στο συριακό και στο λιβυκό πεδίο μάχης, όπως και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Ενώ, δηλαδή, το τουρκικό καθεστώς έχει το περιθώριο να δηλώνει (ταυτόχρονα σαν μέλος του νατο και με ισλαμοδημοκρατική διακυβέρνηση…) ότι μπορεί να γίνει αποδεκτό σαν «μέρος της λύσης» για το μετακατοχικό αφγανιστάν (οι ταλιμπάν επίσημα διαφωνούν…) και «για λογαριασμό της Ουάσιγκτον», είναι γνωστό ότι οι ταλιμπάν είχαν αποκτήσει σταθερές σχέσεις τόσο με το Πεκίνο όσο και με την Μόσχα! Έτσι, ενώ οι επαγγελματίες ηλίθιοι που πληρώνονται σαν «γεωπολιτικοί αναλυτές» τόσο στα μέρη μας όσο και αλλού στη δύση, υποστηρίζουν ότι «o Erdogan τα σπάει με τον Putin και τα βρίσκει με τον Biden», Άγκυρα, Ισλαμαμπάντ, Μόσχα, Πεκίνο (εκτός απ’ την πρώτη οι άλλοι τρεις μέλη του sco…), σε συνεργασία οπωσδήποτε με τους ταλιμπάν, είναι οι πραγματικοί νικητές στα υψίπεδα. Και το νατο, που στις δηλώσεις του ονειρεύεται να φρενάρει και να ελέγξει το Πεκίνο και το ευρασιατικό project, ο ηττημένος…

Ο γυμνός βασιλιάς

Δευτέρα 7 Ιούνη>> Ο νυσταλέος Jo έρχεται αυτή τη βδομάδα στην ευρώπη. Και θα πρέπει να γίνει δεκτός με όλες τις τιμές ξεγυμνωμένου βασιλιά. Έχει (ή θέλει να έχει) ηγεμονικές φιλοδοξίες· ή, το πιθανότερο, πάσχει (και) από νοσταλγία για τις «παλιές καλές μέρες» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Να μια φράση από χτεσινό άρθρο του στην καθεστωτική washington post:

…. Είτε πρόκειται για τον τερματισμό της πανδημίας του covid-19 παντού, για την υιοθέτηση των απαιτήσεων μιας επιταχυνόμενης κλιματικής κρίσης ή την αντιμετώπιση των βλαπτικών δραστηριοτήτων των κυβερνήσεων της Κίνας και της Ρωσίας, οι ΗΠΑ πρέπει να οδηγήσουν τον κόσμο από θέση ισχύος…

Καλωσύνη του παρακμιακού αμερικάνου προέδρου που θέλει «το τέλος της πανδημίας παντού» αλλά κάποιος πρέπει να τον ενημερώσει ότι σε διάφορα σημεία του πλανήτη έχει τελειώσει εδώ και καιρό· και μάλιστα χωρίς την «σωτήρια» γενετική μηχανική των αμερικανικών φαρμακομαφιών. Καλωσύνη του επίσης που είναι φίλος του κλίματος, αλλά θα πρέπει να αναμετρηθεί με τους δικούς πετρελαιάδες των σχιστολιθικών κοιτασμάτων.

Απομένει, φυσικά, το κυρίως πιάτο. Η αντιμετώπιση των rivals. Πράγματι η αναζήτηση συμμάχων (και) στην ευρώπη στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο είναι μια λογική ανάγκη της Ουάσιγκτον· σίγουρα και του Λονδίνου (και της Αθήνας…). Ωστόσο οι πραγματικοί (παγκόσμιοι) συσχετισμοί είναι σε διαρκή εξέλιξη, και το μπλοκ στο οποίο θέλει να ηγηθεί η Ουάσιγκτον βρίσκεται ήδη (από καπιταλιστική άποψη) σε θέση άμυνας, αν και όχι ακόμα στρατιωτικής.

Το Joνυσταλεάν είχε δηλωμένη πρόθεση, πριν ήδη απ’ τις εκλογές, να φτιάξει κάτι σαν «συμμαχία του ελεύθερου κόσμου», των «δημοκρατιών», ή κάπως έτσι. Το κακό για αυτήν την μιλιταριστική «ελευθερία» που ονειρεύεται ο νυσταλέος είναι πως ποτέ δεν ήταν αρκετή για να εξασφαλίσει την αμερικανική ηγεμονία· δικτατορίες έσπερνε (ή στήριζε) ακόμα και στα καλύτερά της χρόνια. Κι έτσι, ενώ προσπαθεί να αναβιώσει την αντίθεση του 3ου παγκόσμιου («ελευθερία εναντίον ολοκληρωτισμού») επειδή απλά δεν έχει κάποιο καλύτερο on/off να πουλήσει, η Ουάσιγκτον είναι καταδικασμένη να κοροϊδεύει – όσους και για όσο καιρό μπορεί ακόμα.

Έχουμε ξαναπεί γνώμη γι’ αυτό: το αντίπαλο μπλοκ δεν συγκροτείται με σημαία την «ελευθερία» δυτικού τύπου, αλλά με σημαία αυτό που παρουσιάζει σαν (κοινωνική) δικαιοσύνη. Μετά από 4 δεκαετίες νεοφιλελευθερισμού (και άγριας εκμετάλλευσης διαφόρων περιοχών του πλανήτη) συν 30 χρόνια αμερικανικών στρατιωτικών εκστρατειών εδώ κι εκεί, είναι αδύνατο οι ατζέντηδες της «ελευθερίας» να πείσουν ακόμα και τα παιδιά στην αφρική. Αυτό που ονομάζουν «ελευθερία» το ξεφορτώνονται πια ακόμα και στις δικές τους επικράτειες: τόσα συνταγματικά πραξικοπήματα μαζεμένα ο δυτικός κόσμος είχε να ζήσει απ’ την δεκαετία του 1930. Κι αν οι δυτικοί υπήκοοι χώνουν τα κεφάλια τους στην άμμο (ή στις οθόνες), δεν είναι όλος ο πλανήτης τυφλός. Σε τελευταία ανάλυση εκατομύρια δυτικοί αποδέχτηκαν το δίλημα «ελευθερία ή υγεία» και ψήφισαν το δεύτερο. Αλλού στον πλανήτη τα άμεσα προβλήματα αφορούν ακόμα και την επιβίωση, ακόμα και το καθαρό νερό, ακόμα και το να μην σε πυροβολούν κατά βούληση ή να γκρεμίζουν το σπίτι σου (όπως στην Παλαιστίνη). Όλα αυτά τα «ταπεινά προβλήματα των Άλλων» έχουν ανεξίτηλα πάνω τους τα δακτυλικά αποτυπώματα του δυτικού ιμπεριαλισμού.

Αντίθετα, ειδικά το Πεκίνο, που δεν έχει κανένα παρελθόν στρατιωτικών κατακτήσεων και, αντίθετα, μπορεί να επιδεικνύει πρακτικά εκείνο το είδος καπιταλισμού που ενδιαφέρεται να μειώσει αποτελεσματικά την φτώχια και το κάνει, έχει ένα σαφές ιδεο-πολιτικό πλεονέκτημα στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό. Η “soft power” του κινέζικου καπιταλισμού είναι σαφώς πιο πειστική απ’ τα κουρέλια των δυτικών δημοκρατιών ύστερα από 5 αιώνες λεηλασιών, κατακτήσεων, δολοφονιών, πολέμων που έχουν στο λογαριασμό τους.

Το καλύτερο (για τα 7,5 δισεκατομμύρια του πλανήτη) θα ήταν το Joνυσταλεάν και οι σύμμαχοί του να χάσουν οριστικά την ηγεμονία χωρίς να σκοτωθεί ένα δισεκατομύριο ψυχές. (Με βάση την ιστορία και την υψηλή καταστροφικότητα του σύγχρονου κεφάλαιου, ένας «θερμός» και στα ίσια παγκόσμιος πόλεμος θα είχε τέτοιο ρεκόρ “απωλειών”…)

Όχι επειδή το κινεζικό καθεστώς είναι «καλύτερο» – στον καπιταλισμό επιλογές τέτοιου είδους είναι ολέθριες! Αλλά επειδή οι όποιες κατακτήσεις του δυτικού πνεύματος (αναμφίβολα υπάρχουν σημαντικές τέτοιες!) θα χρειαστούν χρόνο κι όχι αίμα για να αποκαθαρθούν μετά από μισή χιλιετία πλιάτσικου.

Χρόνο – και αποκατάσταση κοινωνικών και φυσικών καταστροφών…

(φωτογραφίες: Απ’ το βιετνάμ (επάνω) ως το ιράκ (κάτω) και απ’ την αφρική ως τη λατινική αμερική, όλοι έχουν να θυμούνται την καλωσύνη και την ανωτερότητα του “λευκού ανθρώπου”. Κι αυτά μόνο στον 20ο αιώνα· μερικοί πληθυσμοί έχουν να θυμούνται πολύ περισσότερα και πιο πίσω στο χρόνο…)

Η γεωπολιτική της νοσηρότητας

Δευτέρα 31 Μάη>> Γιατί ο νυσταλέος ξαναζεσταίνει το ζήτημα «του ιού που διέφυγε απ’ το βιολογικό ινστιτούτο της Wuhan»; Γιατί ζητάει απ’ τις μυστικές του υπηρεσίες νέες εκτιμήσεις επί του θέματος;

Ο πρώτος που είχε αυτήν την έμπνευση ήταν ο φασίστας Steve Bannon (που ήταν τότε σύμβουλος του ψόφιου κουναβιού) και διάφοροι φανατικοί αντικινέζοι ρεπουμπλικάνοι. Στη συνέχεια το πήρε πάνω του το ψόφιο κουνάβι, και ο υπ.εξ. του Πομπηίας (Pompeo). Τότε οι δημοκρατικοί (που ήταν αντιπολίτευση) και τα maistream media τους κατηγόρησαν το ψόφιο κουνάβι για «συνωμοσιολογία». Αλλά το Joνυσταλεάν συνεχίζει τον πόλεμο του ψόφιου κουναβιού, και φαίνεται ότι θέλει μια ετυμηγορία παρόμοια μ’ εκείνην για τα «χημικά και βιολογικά όπλα» του Χουσεΐν…

Τι αξία μπορεί να έχει κάτι τέτοιο όταν η πρόσφατη έκθεση του οηε (και διάφορα άλλοι ειδικοί) έχουν αποκλείσει το ενδεχόμενο ο τσαχπίνης να είναι εργαστηριακό κατασκεύασμα; Η λογική της ενοχοποίησης του κινεζικού καθεστώτος «για το κακό που κτύπησε τον πλανήτη» είναι γνήσια γκεμπελική, με κάποιες όχι ασήμαντες πρακτικές συνέπειες. Αν υπάρξει τέτοια (αμερικανική) γνωμάτευση, τότε χιλιάδες υπήκοοι θα προσφύγουν στα αμερικανικά δικαστήρια ζητώντας κολοσσιαίες αποζημιώσεις απ’ το Πεκίνο. Τα δικαστήρια θα τους τις επιδικάσουν· το Πεκίνο θα καταγγείλει. Τότε όμως το Joνυσταλεάν θα μπορεί να αρχίσει κατασχέσεις κινεζικών περιουσιακών στοιχείων, όχι μόνο στο αμερικανικό έδαφος αλλά και οπουδήποτε αλλού τα βρίσκει αφύλακτα· ας πούμε κινεζικών εμπορικών πλοίων, σε διεθνή ύδατα. Ταυτόχρονα το Joνυσταλεάν θα ζητάει πιεστικά απ’ τους συμμάχους του (οπωσδήποτε τους ευρωπαίους….) να συμπαρασταθούν στον δίκαιο αγώνα των θυμάτων του τσαχπίνη…

Θα πρέπει να το θυμάστε: έγκαιρα έχουμε αναλύσει τις διάφορες πολιτικές, ιδεολογικές, πειθαρχικές αλλά και γεωπολιτικές πλευρές της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο – εκεί βρίσκεται ο πυρήνας. Και φοβόμαστε ότι αρκετοί caradinieri, όσο πειθαρχημένοι στρατιώτες «κατά του αόρατου εχθρού» αποδείχθηκαν, άλλο τόσο ικανοί είναι να δείξουν την ανάλογη πειθαρχία …. ζητώντας φράγκα απ’ το άθλιο Πεκίνο που «σκότωσε τους συγγενείς» τους….

Εδώ είμαστε…

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την δύση (2)…

Δευτέρα 10 Μάη. Το κωμικό της υπόθεσης (που δεν πρόκειται να μάθετε απ’ τους ντόπιους “φιλοαμερικάνους” συγγνώμη, “κομμουνιστές” – θέλαμε να πούμε – δημαγωγούς…) είναι ότι το ίδιο γκουβέρνο, του νυσταλέου Jo, που σκέφτηκε φωναχτά τα περί προσωρινής αναστολής της πατέντας των πλατφορμών, ΔΕΝ θέλει να μάθουν τα «μυστικά» η Μόσχα και το Πεκίνο, που είναι ανταγωνιστές και σ’ αυτό το πεδίο!! Το Πεκίνο, είναι γνωστό, έχει τους δικούς του mRNA βιοτεχνολόγους και, εφόσον δεν μπήκε στην αρένα της προώθησης της συγκεκριμένης τεχνολογίας, είναι άγνωστο το πόσα γνωρίζουν (μάλλον πολλά, οπότε φυλάγονται!)… Σε κάθε περίπτωση ο νυσταλέος δεν είναι ούτε θέλει να θεωρηθεί «προδότης»!!! Δεν πρόκειται να παραχωρήσει τα αμερικανικά «μυστικά» (είπαμε: οι πλατφόρμες γενετικής μετάλλαξης είναι όπλα!!!) στους εχθρούς μόνο και μόνο επειδή έχει κάτι θεματάκια με την αριστερή του πτέρυγα, οπότε η καρδιά του σπαράζει για τους όχι πλατοφορμιασμένους του «τρίτου κόσμου»!!!

Προκύπτει λοιπόν ότι ο νυσταλέος και το επιτελείο του κάτι άλλο σκεφτόταν (την ινδία, και πιθανόν τη νότια αφρική…)· κάτι άλλο είπε (περί πατέντας…)· και τώρα μοιάζει να έχει μπλέξει με βάση αυτό που είπε και όχι εκείνο που εννοούσε…

Τι σημαίνει «έχει μπλέξει»; Την θέση να μην υπάρχει «πνευματική ιδιοκτησία» για τις μαγικές συνταγές των φαρμακομαφιών την είχε προτείνει στις 18 Μάη του 2020 (πριν ένα χρόνο) ο αυτοκράτορας Xi μιλώντας (στην 73η συνέλευση των μελών του π.ο.υ.) για δημόσιο παγκόσμιο αγαθό (προκειμένου για τα όποια εμβόλια ή «σανεμβόλια» επρόκειτο να εγκριθούν) για να συγκεντρώσει την υποστηρίξη τουλάχιστον άλλων 140 κρατών· κυρίως του λεγόμενου «τρίτου κόσμου». Ο χαρακτηρισμός global public good είναι αποδεκτός στα διεθνή καπιταλιστικά ήθη και έθιμα σαν βάση για την αισθητή μείωση των «πνευματικών δικαιωμάτων» αλλά και των τιμών και των κερδών των επιχειρήσεων που τα παράγουν. Τελικά τότε είχε εγκριθεί (χωρίς, πάντως, την ψήφο της Ουάσιγκτον) μια γενικόλογη διακήρυξη / ευχολόγιο για την διεθνή συνεργασία που δεν περιόριζε ούτε τις πατέντες ούτε τα κέρδη· ούτε περιελάμβανε τον ορισμό “global public good”.

Το ζήτημα επανέφεραν τον περασμένο Οκτώβρη η ινδία, η νότια αφρική και ακόμα 57 κρατη μέλη του π.ο.υ. ζητώντας την εξαίρεση των εμβολίων (και των πλατφορμών) απ’ την διεθνή συμφωνία για την «προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων» / trips – και πάλι χωρίς αποτέλεσμα: ο πλατφορμιασμός έμπαινε στις ράγες του στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο και, όπως το έχουμε ξαναπεί, τα δυτικά καθεστώτα είχαν πέσει στην παγίδα που τα ίδια έστησαν, την υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας… Ενώ θα ήθελαν να ηγεμονεύσουν πλατφορμιαστικά σε διάφορα μήκη και πλάτη του πλανήτη δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν στους τρομοκρατημένους υπηκόους τους εξαγωγές πριν τελειώσει η δουλειά στο εσωτερικό τους.

Μεταξύ άλλων το μπλέξιμο έγκειται στο ότι η Ουάσιγκτον, εξαιτίας της μεγαλοφυούς ιδέας περί πατεντών την οποία σε καμμία περίπτωση δεν εννοεί κυριολεκτικά, θα πρέπει τώρα να μπει σε διαπραγματεύσεις με τον π.ο.υ. (και μέσω αυτού) για «κάτι» που θα είναι εμφανώς διαφορετικό απ’ την απεμπόληση των πνευματικών δικαιωμάτων και την παράδοση των μυστικών στους εχθρούς· διαπραγματεύσεις παρελκυστικές λίγο πολύ, που θα κρατήσουν μήνες. Πολλούς μήνες…

Και θα πρέπει να χρεώσει το σούρσιμο ή/και την αποτυχία των διαρπαγματεύσεων σε κάποιους άλλους.

(φωτογραφία: Πλάνο απ’ το εργοστάσιο παραγωγής των biontech/pfizer στο Reinbek της γερμανίας. Αυστηρά μέτρα ασφαλείας καθώς, τι να τα ξαναλέμε, το χειρότερο, το πιο επικίνδυνο που μπορεί να πάθει κάποιος σήμερα είναι να κολλήσει καμμιά πλατφόρμα…)

Κεντρική ασία

Δευτέρα 10 Μάη. Καθώς οι ηλίθιοι έχουν συγκινηθεί με την ανθρωπιστική persona του νυσταλέου, άλλοι στο γκουβέρνο του ψάχνουν που να παρκάρουν τον στρατό που αποσύρουν απ’ το αφγανιστάν, στην περίπτωση που «δεν κάτσει» το Ν. Δελχί.

Μια προσπάθεια (δείγμα αβεβαιότητας έως απελπισίας!) γίνεται με το ουζμπεκιστάν και το τατζικιστάν. Είναι «πιασμένα» βέβαια: το δεύτερο είναι πλήρες μέλος της (υπό την Μόσχα) «συμφωνίας για την συλλογική ασφάλεια» στον «μετασοβιετικό χώρο», ενώ το πρώτο είναι μέλος του συμφώνου της Σαγκάης, και επίσης παρατηρητής στην «ευρασιατική οικονομική ένωση». Θα δείξει ο killer της Μόσχας κατανόηση στα αμερικανικά προβλήματα όπως είχε κάνει το 2001 και το 2002; Αποκλείεται!

Ποιά βάσκανος μοίρα σπρώχνει, λοιπόν, το Joνυσταλεάν να κτυπάει τέτοιες πόρτες; Είναι μόνο η νοσταλγία των μακρινών εποχών, στα ‘90s και στα early ‘00s, που η Μόσχα ήταν ερείπιο και η Ουάσιγκτον εμφανιζόταν σ’ αυτά τα κράτη σαν «πληρώνουμε και μας κάνετε υποκλίσεις»; Τι ψάχνει το Joνυσταλεάν πέρα απ’ την «αδελφοσύνη των λαών» αν είναι να τρυπιούνται με την αμερικανική γενετική μηχανική; Κατά πρώτο λόγο αεροδρόμια. Αν δεν του δώσει η Ισλαμαμπάντ (με αδρά ανταλλάγματα) ή το Ν. Δελχί, θα αναγκαστεί να τραβήξει τα ιπτάμενα μέσα του δυτικότερα: είτε στην τουρκία (με ακόμα πιο μεγάλο τίμημα…) είτε (ακόμα χειρότερα σαν απόσταση) στην αραβική χερσόνησο, στην επικράτεια του πάντα φιλόξενου τοξικού. Πρακτικά η μισοπαραδοχή της ήττας στο αφγανιστάν δημιουργεί σοβαρά προβλήματα logistics εφόσον ο στόχος παραμένει πάντα το «μαλακό υπογάστριο» της κίνας (η επαρχία Xinjang), της ρωσίας και του ιράν.

Για να το πούμε απλά: σίγουρα στο αφγανιστάν θα μείνουν «συνεργάτες» της Ουάσιγκτον, μισθοφόροι ή ντόπιοι. Σίγουρα επίσης, σαν αντίβαρο, το Joνυσταλεάν θα προσπαθήσει να ενισχύει την (και στρατιωτική) παρουσία του στα άλλα μέτωπα, στην ανατολική ευρώπη, στη νότια θάλασσα της κίνας και στην αφρική. Όμως ακόμα κι αυτή η μερική αποχώρηση απ’ το αφγανιστάν δεν είναι σ’ αυτή τη φάση τίποτα λιγότερο από υποχώρηση. Και, φυσικά, η αφγανική επικράτεια δεν θα μείνει «γεωπολιτικά άδεια»…

(Φωτογραφία: Οριστική υποστολή σημαίας στο αμερικανικό στρατόπεδο “camp Anthonic” στην Helmand του αφγανιστάν, πριν μια βδομάδα).

Είναι δύσκολο να είσαι πρώην 1

Δευτέρα 26 Απρίλη>> Φεύγει ο αμερικανικός στρατός απ’ το αφγανιστάν; Αφού το είπε (πριν σχεδόν 2 βδομάδες, στις 14 του μήνα) το ίνδαλμα του ελληνικού ιμπεριαλισμού, ο νυσταλέος, έτσι θα είναι: φεύγει, σε αργή κίνηση…

Αλλά όχι. Μια μέρα μετά την ανακοίνωση του νυσταλέου οι καθεστωτικοί new york times έβαλαν τα πράγματα στη θέση τους: οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, το πεντάγωνο, και ορισμένοι σύμμαχοι της Ουάσιγκτον (να υποθέσουμε ότι το όνομά τους αρχίζει από Λ- και τελειώνει σε -ονδίνο;) ψάχνουν να βρουν τρόπους που η «αποχώρηση» να είναι «περίπου». Τόσο «περίπου» ώστε να συνεχίσει να καλύπτεται η αναγκαιότητα της στρατιωτικής κατοχής του αφγανιστάν εδώ και σχεδόν 20 χρόνια, η οποία (αναγκαιότητα) τώρα λέγεται με το όνομά της: ρωσία, ιράν και κίνα.

Τι σημαίνουν πρακτικά αυτές οι πιρουέτες; Και τι σημαίνουν γεωπολιτικά; Κατ’ αρχήν στην κατοχή του αφγανιστάν «συνεργάζονται» εκτός απ’ τους επίσημους στρατούς και άλλοι: λεγεωνάριοι /  μισθοφόροι, πράκτορες μυστικών υπηρεσιών καθώς και καμμιά χιλιάδα «ειδικές δυνάμεις» του αμερικανικού στρατού που ποτέ δεν αναφέρονται – για «λόγους ασφαλείας». Υπάρχουν επίσης οι τζιχαντιστές του isis που μ’ έναν «αεροπλανικό» κυριολεκτικά τρόπο (με έξοδα του u.s. army…) βρίσκουν τρόπο να πηγαίνουν απ’ την συρία στο αφγανιστάν σε λίγες ώρες. Μια ιδέα είναι λοιπόν ότι ενώ, κούτσα κούτσα, οι «επίσημοι» αμερικανοί κατοχικοί πεζοναύτες (3.500) και οι υπόλοιποι του νατο θα φύγουν, θα βρεθεί ένας τρόπος (κάποια συμφωνία με τη νομαρχία της Καμπούλ υπό τον Ghani που τρέμει στην ιδέα ότι θα μείνει χωρίς τους «αντιτρομοκράτες» συμμάχους) για να μείνουν οι υπόλοιποι. (Οι ταλιμπάν έχουν στείλει τις προειδοποιήσεις τους πάντως…)

Μια άλλη ιδέα, συμπληρωματική, είναι ότι κι εκείνοι οι κατοχικοί που κούτσα κούτσα θα φύγουν απ’ το αφγανικό έδαφος δεν θα πάνε μακριά. Θα παρκάρουν στα πέριξ, έτοιμοι για όλα. Αυτό, βέβαια, είναι δύσκολο. Ποια κράτη στην κεντρική ασία είναι διατεθειμένα να «φιλοξενήσουν» αμερικανικές βάσεις σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς;

Ίσως η μοναδική υποψηφιότητα, απελπισμένη σίγουρα, είναι το Νέο Δελχί. Στις 19 Απρίλη ο αμερικάνος υπ.εξ. Παρωπίδας τα είπε τηλεφωνικά με τον αντίστοιχο ινδό Subrahmanyam Jaishankar για να «συμφωνήσουν ότι η σχέση τους και η συνεργασία τους είναι σημαντική για το θέμα του αφγανιστάν» – όπως δήλωσε ο πρώτος. Η Ουάσιγκτον ψάχνει συμμάχους και ελπίζει να κεφαλαιοποιήσει το γεγονός ότι στο πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου που λέγεται «υψίπεδα του αφγανιστάν» έχουν νικήσει ως τώρα δύο εχθροί του ινδικού καθεστώτος: το πακιστανικό και το κινεζικό.

Ωστόσο δεν είναι καθόλου απλό πράγμα για τον Modi να δεχτεί αμερικανική βάση (ή βάσεις) στο ινδικό έδαφος όταν μάλιστα είναι ξεκάθαρο τι σκοπό έχουν. Όλοι οι ενδιαφερόμενοι κοιτούν (και) σ’ αυτή την περιοχή του κόσμου, και όλοι βλέπουν. Το ρωσικό υπ.εξ. δήλωσε πριν λίγες ημέρες ότι «υπάρχουν επίμονες αναφορές ότι οι ΗΠΑ υποστηρίζουν τρομοκρατικές οργανώσεις, συμπεριλαμβανόμενου του isis, στο αφγανιστάν, και ότι σχεδιάζουν να διατηρήσουν εκεί τις μυστικές τους υπηρεσίες ενόσω θα πάρουν τον στρατό τους… Υπ’ αυτές τις συνθήκες υπάρχει μεγάλη ανησυχία στη ρωσία όπως και σε άλλα κράτη της περιοχής. Και περιμένουμε εξηγήσεις απ’ την αμερικανική πλευρά». Τα «άλλα κράτη» είναι συγκεκριμένα: ο Shangai Cooperation Organization, η ασιατική «αντιτρομοκρατική» συμμαχία, στην οποία συμπεριλαμβάνεται και το Πεκίνο: τον περασμένο Γενάρη ο SCO είχε ανακοινώσει ότι «ένας αυξανόμενος αριθμός ενόπλων του isis μεταφέρονται απ’ την συρία στο αφγανιστάν»… Σα να ήταν λίγα αυτά, ο πακιστανός υπ.εξ. Shad Mehmood Qureshi πετάχτηκε την περασμένη Τετάρτη ως την Τεχεράνη για να συντονίσουν (τα δύο κράτη) την στάση τους σε σχέση με το αφγανιστάν. Το Πεκίνο και η Μόσχα έχουν δώσει τις ευλογίες τους (και) σ’ αυτήν την συνεργασία…

Η προσπάθεια του νυσταλέου να απεμπλακεί από έναν πόλεμο χαμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να κρατήσει και την πίτα ολόκληρη και τον (ιμπεριαλιστικό) σκύλο χορτάτο προκαλεί τους αντιπάλους του. Και δεν φαίνεται ως τώρα να έχει βρει η Ουάσιγκτον το «κλειδί»: ελπίζει, απλά, στη βοήθεια των συμμάχων της. Αλλά κι αυτοί κάνουν τους δικούς τους υπολογισμούς – και έχουν λόγους σοβαρούς…

Στραπάτσο; (1)

Δευτέρα 12 Απρίλη>> Η εξέλιξη με κωδικό «oxford/astrazeneca» δεν είναι καθόλου μα καθόλου εκείνη που θα ήθελαν τα αφεντικά του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος! Είναι μια ήττα (και στους δύο πολέμους αν και με διαφορετική την εν δυνάμει διαχείρισή της, θα επανέλθουμε στη συνέχεια) που έχει ήδη εκτεταμένες συνέπειες.

Έχουν ακουστεί διάφορες βλακώδεις τερατολογίες για να δημιουργηθεί σύγχιση ως προς το ζήτημα· και μάλιστα από ομιλούσες κεφαλές που με την άνεση πορδής κατηγορούσαν όσους προειδοποιούσαν ότι η γενετική μηχανική είναι επικίνδυνη σαν «συνωμοσιολόγους» και «ψεκά». Η αιτία της αποκάλυψης της επικινδυνότητας της συγκεκριμένης πλατφόρμας είναι απλή: παρότι υπάρχουν και στο ελλαδιστάν κλινικοί γιατροί που θα έπρεπε να έχουν εντοπίσει και συσχετίσει κατ’ αρχήν τις φονικές θρομβοεμβολές, ήταν τέτοιοι γιατροί αλλού, σε άλλα κράτη, που τιμώντας τον όρκο που έχουν δώσει έβαλαν τις φωνές. Κυριολεκτικά. Οι δικές τους φωνές προκάλεσαν την πρώτη φάση «παγώματος» στη χρήση της συγκεκριμένης πλατφόρμας, σε πολλά σημεία της ευρώπης…

Ύστερα ήρθε το κουκούλωμα, απ’ τον ΕΜΑ. Όμως, καθώς τα περιστατικά πολλαπλασιάζονταν, αυτοί πάλι δεν το βούλωσαν. Οι εποπτικές αρχές κάποιων κρατών, ανάλογα με τον βαθμό θεσμικής ανεξαρτησίας απ’ αυτά (και τις φαρμακομαφίες) έμειναν ξανά μετέωρες ανάμεσα στο δίκαιο (της υγείας) των υπηκόων και τα συμφέροντα του μαζικού πλατφορμιασμού. Και πάλι η υπόθεση πήγαινε για κουκούλωμα απ’ τον ΕΜΑ. Με τα γνωστά «επιχείρηματα»… Αλλά ο Marco Cavaleri (επικεφαλής του γραφείου βιολογικών κινδύνων και εμβολιαστικής στρατηγικής του ΕΜΑ) μίλησε έγκαιρα και είπε τα πράγματα με το όνομά τους (: υπάρχει σαφής σχέση του εμβολίου με τις θρομβώσεις) αφήνοντας τον υπόλοιπο ΕΜΑ να ξανατραυλίζει: «δεν είμαστε σίγουροι, δεν ξέρουμε, οι πιθανότητες είναι ελάχιστες, το όφελος είναι μεγαλύτερο»…

Το γεγονός είναι ότι μόνο στην ευρωπαϊκή επικράτεια, ως τις 13 Μάρτη, στην υπηρεσία EudraVigilance που καταγράφει τις «παρενέργειες» απ’ τις 3 πλατφόρμες (pfizer/biontech, moderna, astrazeneca) είχαν συσσωρευτεί άμεσα συνδεδεμένοι με δαύτες 3.964 θάνατοι και ακόμα 162.610 βλάβες διαφόρων κατηγοριών και βαθμών σοβαρότητας. Εδώ θανατοπολιτική δεν είναι πια η οργιώδης φλυαρία, είναι η απόλυτη σιωπή των δημαγωγών (περισσότερα και αναλυτικότερα εδώ). Το άλλο γεγονός είναι πως οι συγκεκριμένες, πράγματι εξαιρετικά σπάνιες (γενικά) θρομβώσεις είναι μικρό μόνο μέρος των θανατηφόρων θρομβώσεων που οφείλονται στις πλατφόρμες. Που κι αυτές είναι μόνο ένα μέρος των αιτίων θανάτου λόγω πλατφορμών. Το τρίτο είναι η σχεδόν βεβαιότητα πως ΔΕΝ αναφέρονται όλες οι περιπτώσεις θανάτων ή σοβαρών παρενεργειών στις εθνοκρατικές «επιτροπές φαρμακοεπαγρύπνησης», για διάφορους λόγους. Και το τέταρτο: η mRNA πλατφόρμα της pfizer είναι εξίσου αν όχι περισσότερο καταστροφική! Και μιλάμε ακόμα για τις άμεσες συνέπειες· όχι για τις μεσοπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες…

Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι το γιατί αποκαλύφθηκε το κατασκευάσμα oxford/astrazeneca αλλά το γιατί δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμα το ανάλογο pfizer/biotech. Έχει καλύτερες «δημόσιες σχέσεις» (καταλαβαίνετε τι εννοούμε…) η αμερικάνικη φαρμακομαφία; Ή οι πολιτικές βιτρίνες της δύσης φοβούνται πως αν παρουσιαστεί η αλήθεια και γι’ αυτήν θα μείνουν χωρίς τις «θαυματουργές σωτηρίες» οπότε θα αναγκαστούν να παρακαλέσουν όχι την Μόσχα (το sputnikV δεν έχει παρενέργειες;) αλλά το Πεκίνο με τα «παραδοσιακά» εμβόλιά του;

Ίσως και τα δύο…