Tag: ισραήλ

… και στην ανατολική Μεσόγειο

Δευτέρα 5 Φλεβάρη. Ο εξαίρετος ακροδεξιός (και, ως γνωστόν, πολύ καλός σύμμαχος του ελληνικού κράτους /κεφάλαιου / παρακράτους) υπ.αμ. του Τελ Αβίβ Avigdor Lieberman έχει κάτι κακοφορμισμένα προβλήματα, τα οποία ελπίζει ότι θα λύσει υπέρ του. Ένα απ’ αυτά λέγεται «οριοθέτηση της ισραηλινής αοζ σε σχέση με εκείνη του λιβάνου» – κάτι που μόνο με λογικές διαπραγματεύσεις θα μπορούσε να επιτευχθεί. Θυμίζει τίποτα από αντίστοιχες ελληνικές φαγούρες;

Τον περασμένο Δεκέμβρη η κυβέρνηση του (κλόουν) Saad Hariri «τόλμησε» να υπογράψει συμβόλαια με τρεις εταιρείες (την ιταλική Eni, την γαλλική Total και την ρωσική Novatek) για να κάνουν ερευνητικές γεωτρήσεις σε δύο λιβανέζικα «θαλάσσια οικόπεδα», το νο 4 και το νο 9, προς αναζήτηση υδρογονανθράκων.

Αμ δε! Το νούμερο 9 το Τελ Αβίβ το θέλει για πάρτη του. Επειδή έτσι γουστάρει. Και μιλώντας σε πρόσφατο «συνέδριο ασφαλείας» στο Τελ Αβίβ ο αρμόδιος ανθρωποφάγος υπ.αμ. άρχισε τις απειλές. Και κατά της Βηρυτού, και κατά των εργολάβων των ερευνών. Μιλώντας γενικά ο φασίστας Lieberman ψάχνει την στιγμή που θα ισοπεδώσει τον λίβανο…

Αυτό, θα πει κάποιος, είναι «ισραηλινό πρόβλημα». Εντελώς συμπτωματικά ωστόσο, σε συνέντευξη που δημοσιεύτηκε χτες στην καθεστωτική «καθημερινή», ο τούρκος υπ.εξ. Τσαβούσογλου επιβεβαίωσε αυτά που γράφαμε στις 28 του περασμένου μήνα (Αδύνατο να καταλάβεις όταν δεν θέλεις – 5) και στις 31. Ότι, δηλαδή, η Άγκυρα καθόλου δεν έχει παραιτηθεί απ’ τα νόμιμά δικαιώματά της, μέσω αοζ, στην ανατολική Μεσόγειο. Αντιγράφουμε:

… Θα πρέπει να υπογραμμίσω ότι δεν υπάρχει θαλάσσιο σύνορο ανάμεσα στην Ελλάδα και το νησί της Κύπρου. Αυτές οι μαξιμαλιστικές και μη ρεαλιστικές διεκδικήσεις σίγουρα αντιφάσκουν όσον αφορά τους καθιερωμένους κανόνες και αρχές του Διεθνούς Δικαίου, όπως και τη σχετική διεθνή νομολογία για την οριοθέτηση των περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας. Συνεπώς, κάθε σχετική προσπάθεια δεν θα έχει, νομικά και αντικειμενικά, καμμία επίδραση στα κυριαρχικά δικαιώματα και τη δικαιδοσία της Τουρκιας στην υφαλοκρηπίδα της…

Το γεγονός είναι ότι η Άγκυρα έχει όλο το δίκιο με το μέρος της στη συγκεκριμένη περίπτωση όταν επικαλείται τους διεθνείς κανόνες και την διεθνή νομολογία. Όπως αντίστοιχα δίκιο έχει η δημοκρατία της μακεδονίας όταν λέει ότι και μακεδονικό έθνος υπάρχει, και μακεδονική γλώσσα, και κανείς (το ελλαδιστάν δηλαδή) δεν μπορεί να απαιτεί να εξαφανιστούν. Όσο για τον περιβόητο «αλυτρωτισμό»; Τα Σκόπια έχουν κάνει 32 (τριανταδύο) αλλαγές στο σύνταγμά τους απ’ το 1995 και μετά, επ’ αυτού του θέματος· αλλά δεν πρόκειται να «κάτσουν» κιόλας στους «έλληνες πατριώτες» του «η μακεδονία είναι ελληνική»!

Είναι εξαιρετικά αμφίβολο πλέον αν το ελληνικό failed state, και η failed society που το ταΐζει, ένα σύμπλεγμα που απέτυχε να αναγνωρίσει και, κατά συνέπεια, να λύσει τα δικά του εσωτερικά, δομικά καπιταλιστικά προβλήματα επί 8 χρόνια, μπορεί να ξεμπερδέψει έστω και με μισή απ’ τις «εκκρεμότητες» που σκόπιμα κρατάει εδώ και δεκαετίες σαν «χαρτιά» του ιμπεριαλισμού του.

Συνεπώς το ότι είναι εύκολα εφικτό να μαζευτούν 150.000 «θεία Λίτσα φάση» και είναι αδύνατο να μαζευτούν 10.000 για να διαδηλώσουν εναντίον των ελληνικών εθνικιστικών ψυχώσεων με το απλό σύνθημα «εμείς τη λέμε δημοκρατία της μακεδονίας» δείχνει τα περιθώρια των ντόπιων αφεντικών και των λακέδων τους.

Δεν θέλουμε να σπείρουμε μοιρολατρεία. Αλλά αν δεν κάνουμε αυτά που πρέπει με την σοβαρότητα που πρέπει, «κακή μοίρα» μας περιμένει· κι ας το απωθεί ο καθένας όσο θέλει…

Ελληνο-ισραηλινή φιλία

Πέμπτη 1 Φλεβάρη. Τα όρια της γελοιότητας έχουν γκρεμοτσακιστεί, αλλά μπροστά στους εθνικούς συμβουλισμούς τι σημασία έχει το καραγκιοζιλίκι; Πριν αφήσει την Αθήνα ο ισραηλινός πρόεδρος Rivlin επισκέφτηκε (συνοδεία του ψεκασμένου, ποιου άλλου; – και με πυραυλάκατο φυσικά) “το τόπο που έγινε η ναυμαχία της Σαλαμίνας”!!! Κόσμος και κοσμάκης πλέει εδώ και αιώνες στην περιοχή· την αύρα της “θυσίας” δεν την έπιασε. Αλλά…

Η ιδέα της επίσκεψης, είμαστε σίγουροι, ήταν του ψεκασμένου. Δεν ήταν άλλωστε αυτός, σαν “δεύτερη φορά” υπαμ, στα τέλη του Σεπτέμβρη του 2015, που πήγε με ταρατατζούμ να “τιμήσει τους νεκρούς της πρώτης συμμαχίας που έσπρωξε τους πέρσες πίσω στην ασία και κράτησε ελεύθερη την Ευρώπη”, όπως είχε κορδωθεί;

Το πιάνετε το υπονοούμενο της τωρινής ελληνο-ισραηλινής “τιμής” στη ναυμαχία της Σαλαμίνας; Να σπρώξουμε τους ιρανούς και τους συμμάχους τους πίσω στην ασία – το καταλάβατε;

Τότε, το 2015, όταν ο ψεκασμένος είχε περπατήσει πάνω στις παλέτες για να ρίξει το στεφάνι με φόντο νέες και χλαμύδες και διάφορες σημαίες “συμμαχικών κρατών”, είχε πέσει το γέλιο της αρκούδας.

Τώρα; Τώρα “σοβαρότητα και σεβασμός”. Ήταν και ο υψηλός καλεσμένος άλλωστε. Ο πρώτος πρόεδρος ξένου κράτους που έκανε τέτοια επίσκεψη…. Αααααα…

Και ο ψεκασμένος (ίσως ο MVP του φαιορόζ κυβερνητικού τσούρμου) δεν μάσησε τα λόγια του στον χαιρετισμό του προς τον κυρ Rivlin:

… Τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις των δύο χωρών, τα Υπουργεία Άμυνας, οι Ένοπλες Δυνάμεις μας, με σκληρή δουλειά, έχουν χτίσει έναν άξονα σταθερότητας σε συνεργασία με όλες τις moderate χώρες της ευρύτερης περιοχής.

Συνεργαζόμαστε προκειμένου να χτίσουμε αυτό τον άξονα σταθερότητας που θα σταματήσει εκείνους που θέλουν να μεταφέρουν στην περιοχή της Μεσογείου, αλλά και στη Δύση φαινόμενα όπως αυτά της τρομοκρατίας και του φονταμενταλισμού.

Ιδιαίτερα το Πολεμικό Ναυτικό πρέπει να χτίσει αυτόν τον άξονα ασφάλειας στη Μεσόγειο, προκειμένου να διασφαλίσει την ελεύθερη διακίνηση της ενέργειας που είναι πολύ σημαντική για όλη τη Δύση.

Επίσης, η ευαίσθητη περιοχή μεταξύ των χωρών μας, από το Ισραήλ στο Σουέζ, στην Κύπρο, στη Μάλτα και στην Κρήτη, είναι μια περιοχή που γίνεται η μεγαλύτερη διακίνηση ναρκωτικών, όπλων, παράνομου πετρελαίου που χρηματοδοτεί την τρομοκρατία.

Η διασφάλιση αυτών των θαλάσσιων δρόμων δεν αφορά μόνο τους δύο λαούς μας, αλλά το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Μέσης Ανατολής και των χωρών της Μεσογείου.

Εξοχότατε κύριε Πρόεδρε βρισκόμαστε στο ιστορικό μέρος της Σαλαμίνας, όπως και εσείς προαναφέρατε.

Εδώ, ένας μικρός στόλος αποτελούμενος από περίπου 300 καράβια σταμάτησε εκατοντάδες χρόνια π.Χ. έναν στόλο με 1200 καράβια που προσπαθούσε να διεισδύσει όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά να καταλάβει τη Δύση.

Και το κατάφερε. Και αυτός ήταν πάντα ο ρόλος της Ελλάδας λόγω της γεωπολιτικής της θέσης.

…

Αυτή η ισχυρή γεωπολιτική θέση, τώρα σε συνεργασία με το Ισραήλ και με τις άλλες χώρες, που αποτελούν χώρες σταθερότητας της ευρύτερης περιοχής, πιστεύουμε ακράδαντα ότι θα βοηθήσει, ανοίγοντας νέους ενεργειακούς δρόμους με την εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου της χώρας μας, να οδηγηθεί η πατρίδα μας σε μια καινούργια εποχή, μια εποχή που ο ελληνικός λαός θα ζήσει καλύτερες ημέρες.

Μια παλιά κουβέντα λέει «από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια». Πρέπει να προστεθεί «και από ψεκασμένο» – αρκεί να μπορείς να μεταφράσεις τα λόγια του.

Απ’ την άλλη μεριά: τα έχετε διαβάσει αυτά κάπου εδώ, έγκαιρα· έτσι δεν είναι;

(φωτογραφίες. Πάνω: ο κύριος Πάνος το 2015, κάπου στη Σαλαμίνα. Θα μπορούσε να ετοιμάζεται να φτύσει τη θάλασσα ή να βρει τα κλειδιά που έπεσαν απ’ το τσεπάκι του μαγιό του, αλλά όχι! Αποδίδει τιμές στους ηρωϊκά πεσόντες πριν 2495 χρόνια….

Κάτω: ο ψεκασμένος βελτίωσε το image του αφού, άλλωστε, έχει να ξεναγήσει έναν υψηλό καλεσμένο. Να τον ξεναγήσει σε τι; Στη θάλασσα των ηρωϊκά πεσόντων πριν 2497 χρόνια….

Στα 2495 χρόνια χαρακτηρίζεσαι καραγκιόζης – που είσαι. Στα 2497 ασκείς υπεύθυνη πολιτική· και ο σύμμαχός σου το ίδιο… Κυρίως όμως: εκφράζεις μια ιδέα περί θάλασσας ως να είναι ξηρά. Θυμηθείτε το… )

«Αναθεωρητές»

Πέμπτη 1 Φλεβάρη. Υπό το πρίσμα της ελληνο-ισραηλινής φιλίας και θερμότητας, που εκδηλώνεται με τρόπο όλο και πιο χοντροκομμένο, να η χρησιμότητα της απεριόριστης ελληνικής εχθρότητας στο Βερολίνο που καθόλου τυχαία καλλιεργήθηκε τα χρόνια των “αγανακτισμένων”: μιλώντας στο Τελ Αβίβ ο γερμανός υπ.εξ. Gabriel «τα έχωσε» στο ισραήλ:

… Σαν φίλοι και σύμμαχοι θα θέλαμε να ξέρουμε αν το Ισραήλ δεν στηρίζει πια μια λύση μέσω διαπραγματεύσεων στη σύγκρουση με τους παλαιστίνιους… Ποια είναι ακριβώς η στρατηγική του Ισραήλ; Είστε έτοιμοι να πληρώσετε το τίμημα μιας διαρκούς κατοχής και σύγκρουσης, ένα τίμημα που θα αυξάνεται όσο δεν υπάρχει ελπίδα αυτοπροσδιορισμού απ’ την παλαιστινιακή πλευρά; – ρώτησε ο γερμανός υπ.εξ. τον Netanyahou, «στα μούτρα».

Τον περασμένο Απρίλη ο Netanyahou είχε ακυρώσει ένα ανάλογο ταξίδι του Gabriel, επειδή θα συναντούσε ισραηλινές αντι-μιλιταριστικές και ειρηνιστικές οργανώσεις. Πιο «δημοκρατία» δεν γίνεται!!! Αυτή τη φορά ο γερμανός υπ.εξ. «προσάρμοσε» τις επαφές του· όχι, όμως, και την εξωτερική πολιτική που υπηρετεί στην άκρη της Μεσογείου: η γερμανία (και κάμποσα ακόμα ευρωπαϊκά κράτη) δεν φαίνονται ως τώρα διατεθειμένα να στηρίξουν τις επιθετικές εκφράσεις της γεωπολιτικής παρακμής του χωροφύλακα της μέσης Ανατολής.

Η αντίθεση με την στάση της Αθήνας είναι χτυπητή –και θα γίνει ακόμα πιο έντονη στο κοντινό μέλλον. Αν και, ελλείψει «κοινής εξωτερικής πολιτικής» της ε.ε., το ελληνικό κράτος / παρακράτος έχει το περιθώριο απ’ την μια να συμμετέχει, για παράδειγμα, στην ε.ε.δικη καταδίκη της ανακήρυξης της Ιερουσαλήμ / al Quds σαν πρωτεύουσας του ισραήλ και, ταυτόχρονα, απ’ την άλλη, να οργανώνει με το Τελ Αβίβ την «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου». Είναι προφανές ότι οι σύμμαχοι (το Τελ Αβίβ και η Ουάσιγκτον) δείχνουν κατανόηση, και εστιάζουν στα ουσιαστικά.

Σε κάθε περίπτωση ο ψεκασμένος «γάτος», σαν υπ.αμ., δείχνει περισσότερα απ’ όσα θα ήθελε να παραδεχτεί ο αντ’ αυτού Ν. Παππάς σαν παρασημοφορημένος απ’ τον ισραηλινό πρόεδρο: ελληνικός + ισραηλινός ιμπεριαλισμός l.f.e.!!!

«Καρδούλες»… Με φρεγάτες, δίπλα σε (αμερικανικά) αεροπλανοφόρα….

Πληροφοριακή υποδούλωση

Πέμπτη 1 Φλεβάρη. Το νο 1 ελληνικό κεφάλαιο, οι εφοπλιστές, βρίσκονται σταθερά στους στάβλους της “αγγλόσφαιρας”. Των σχεδιασμών της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου, του Τελ Αβίβ και των όποιων συμμάχων τους.

Αυτό σημαίνει ότι ζείτε / ζούμε εδώ και πολύ καιρό στη μια μεριά ενός “πληροφοριακού παραπετάσματος”. Όπως δεν θα βρείτε στα καθεστωτικά μήντια και στον γαλαξία των ιντερνετικών λακέδων των αφεντικών οτιδήποτε για την συνεχιζόμενη παλαιστινιακή εξέγερση, δεν θα βρεί ακόμα λιγότερο οτιδήποτε που θίγει την ψυχολογική προετοιμασία του american μπλοκ. Αντίθετα θα βρείτε (σε βαθμό σιχαμάρας) «ειδήσεις» και «αναλύσεις» που (θα) ελεεινολογούν οτιδήποτε είναι ή φαίνεται εχθρικό σ’ αυτό το μπλοκ. Απ’ την τουρκία (που όπου νάναι διαλύεται) ως το μπλοκ της Αστάνα και τις εξελίξεις στη συρία· και ότι άλλο θεωρηθεί «εθνικά σκόπιμο».

Είναι δύσκολα χρόνια, και θα γίνουν ακόμα δυσκολότερα. Το μόνο που μας παρηγορεί (αν μπορούμε να το πούμε έτσι) είναι ότι απ’ τις αμείλικτες κρεατομηχανές που αλέθουν τα μυαλά και τις συνειδήσεις θα επιζήσουν και θα αντέξουν τελικά εκείνες κι εκείνοι που, στ’ αλήθεια, θα αναπτύξουν εκείνη την συνθετότητα της κριτικής σκέψης και αμφισβήτησης που αντιστοιχεί στον καπιταλιστικό 21ο αιώνα.

(φωτογραφία: όταν λέμε στρατιωτική κατοχή και πολεοδομική εξουθένωση εννοούμε ακριβώς αυτό: στρατιωτική κατοχή και πολεοδομική εξουθένωση. Αξιοποιώντας τα «διδάγματα» του ρατσιστικού καθεστώτος της άλλοτε λευκής νότιας αφρικής, το λευκό ισραηλινό κράτος επεκτείνεται στην κατεχόμενη δυτική Όχθη. Χτίζει διαρκώς τείχη για να προστατεύει τους εποίκους – φυλακίζοντας όλο και περισσότερο τους παλαιστίνιους, στα «περισσεύματα».

Αυτά, μαζί με τις δολοφονίες άοπλων διαδηλωτών, τις «αιώνιες» προφυλακίσεις παλαιστίνιων, το κυνήγι ισραηλινών αντικαθεστωτικών και τους βρώμικους συνεταιρισμούς των ασφαλίτικων υπηρεσιών διεθνώς, είναι που στηρίζει το ελληνικό κράτος. Διακομματικά. Οι φαιορόζ, πάντως, είναι οι πιο πρόσφατοι πρόθυμοι – σαν τσατσορούφιανοι…)

Φουλ!

Τετάρτη 31 Γενάρη. Ο ισραηλινός πρόεδρος Rivlin πρόλαβε, πριν φύγει, να ξαναθυμηθεί τον μεγΑλέκο. Αντίστροφα οι ντόπιοι “ορκισμένοι αντιφασίστες” (λέμε τώρα… “ό,τι δηλώσεις”…) δεν τα κατάφεραν να καταλάβουν… Ήταν τόσο δύσκολο… Πράγματι.

Δεν περιμέναμε να καταδικάσουν τον φίλο, συνεταίρο, σύμμαχο του ελληνικού ιμπεριαλισμού (παρότι σκίζουν τα ρούχα τους ότι είναι αδιάλλακτοι εχθροί του). Είναι λογικό: σαν φίλοι, οπαδοί, πατατρεχάμενοι ή “ωφελούμενοι” του ισραηλινού ιμπεριαλισμού / ρατσισμού / μιλιταρισμού, έχουν ένα σοβαρό θέμα όταν οι οι δύο ιμπεριαλισμοί αγκαλιάζονται. Γίνεται να κατηγορείς (στα λόγια) τον ένα χωρίς να κατηγορήσεις (έστω στα λόγια) και τον άλλο; Δεν γίνεται! Μαλακία, αλλά έχει εξήγηση: η αποτυχία (και τα αναπόφευκτα νεύρα) οφείλεται στην κεντρικότητα του σχεδιασμού και των οδηγιών, απ’ το ισραηλινό κράτος. Όπως είναι γνωστό (δεν είναι;) μια κρατική υπηρεσία έχει αναλάβει να “ισοπεδώσει” όσους κάνουν κριτική στον ισραηλινό ιμπεριαλισμό / μιλιταρισμό / ρατσισμό – στην ευρώπη. Έφτιαξε ένα manual είτε πρόκειται για την εσθονία, είτε πρόκειται για την «στρατηγική σύμμαχο» ελλάδα… Ένα σχέδιο τέλος πάντων Οπότε ας πει κάποιος στους προϊστάμενους ότι δεν δουλεύει το πράγμα… (Στην αγγλία την πάτησαν…)

Από αφέλεια, άγνοια ή κακή εκπαίδευση (κυρίως αυτό) νομίζουν τέτοιοι “πρόθυμοι” ότι αν ωρύονται κατά της ασταμάτησης μηχανής κάπως θα ρεφάρουν. Ο.Κ. Αναμενόμενο. Και παιδικό. Γιατί ισχύει πάντα ότι μπορείς να κοροϊδεύεις πολλούς για πολύ καιρό, αλλά όχι τους πάντες για πάντα!

Όσο για τον πρόεδρο Rivlin; Μοίρασε παράσημα, ξεκινώντας απ’ τον «αντ’ αυτού» Νίκο Παππά. Επειδή, όπως διαβάζουμε (και δεν χρειάζεται να συμπληρώσουμε κάτι): … Βραβεύτηκε ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης, η οποία ενδυνάμωσε τη συμμαχία ανάμεσα στις δύο χώρες και προχώρησε το στρατηγικό σχέδιο για τη σχέση ανάμεσα σε Ελλάδα, Ισραήλ και Κύπρο… (Την «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου» δηλαδή… – αλλά την αίγυπτο την ξέχασε…) Αυτά περί βράβευσης τα λέει η καθεστωτική «καθημερινή», όχι η πανάθλια ασταμάτηση μηχανή, κι αφήνει ρέστους και σέκους αυτούς που κατηγορούν το ελληνικό κράτος ότι δεν είναι τόσο φιλο-ισραηλινό όσο θα έπρεπε. Όσο για τον «αντ’ αυτού», πάντα το λέγαμε: αυτό το παληκάρι θα προκόψει.

Ύστερα ο πρόεδρος Rivlin θεμελίωσε στη Σαλονίκη το μνημείο του Ολοκαυτώματος (έκανε επιτέλους και κάτι απόλυτα σωστό). Μετά έφυγε. Φουλ του μεγΑλέκου με ζεύγος ελληνο-ισραηλινής συμμαχίας: δεν είναι σίγουρο ότι παίρνεις μ’ αυτό το φύλλο το μαρούλι απ’ το τραπέζι της μέσης Ανατολής, αλλά για το ελληνικό εθνικιστικό πόπολο είναι μια κάποια ελπίδα…

Νάναι καλά ο άνθρωπος: άφησε πίσω του παρακαταθήκες· και κάτι συντρίμια που ακόμα δεν έχουν καταλάβει την κατάστασή τους.

(φωτογραφία:

– Και γυρνάω και τους λέω: μην μας τα ζαλίζετε, με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ θα φτάσουμε τους οικισμούς των εποίκων μέχρι το Καστελόριζο, των φίλων μας των ελλήνων!!! Να έχουμε μια αοζ να τρέμετε!

– Είσαι ωραίος ρε Reuven! Όχι μόνο οι αεροπορίες μας, αλλά και τα υποβρύχιά μας θα κάνουν παρέα…)

Το δευτερεύον μέτωπο – στη γειτονιά

Τετάρτη 31 Γενάρη. Όσο ο ισραηλινός πρόεδρος εκθίαζε τον ελληνικό φασισμό / ρατσισμό (ως το σημείο που το επέτρεπε η θέση του) με λαβή το «μακεδονικό», ο ισραηλινός πρωθυπουργός πήγε κι ήρθε στη Μόσχα. Οι κοινές ανακοινώσεις Netanyahou – Putin ήταν άσχετες με τα φλέγοντα θέματα που έσπρωξαν τον πρώτο σ’ αυτό το express ταξίδι. Είχαν να κάνουν με το Ολοκαύτωμα, τους ναζί και την τεράστια συμβολή του κόκκινου στρατού στην ήττα τους. Γυρνώντας όμως στη βάση του (κάμποσα αγγλοαμερικανικά πρωτοκοσμικά κανάλια έχουν αρχίσει να σπρώχνουν σταθερά σαν «πρωτεύουσα» την Ιερουσαλήμ στις ανταποκρίσεις τους απ’ το ισραήλ…) δήλωσε τα εξής (τον τόνο της φωνής του τον αφήνουμε σ’ εσάς να τον φανταστείτε):

Του είπα (σ.σ.: του Putin) ότι το Ισραήλ δίνει σε δύο ζητήματα την ύψιστη σημασία: πρώτον, στις προσπάθειες του Ιράν να σταθεροποιήσει μια στρατιωτική παρουσία στη Συρία, και δεύτερον στις προσπάθειες του Ιράν να κατασκευάζει – στο Λίβανο – όπλα ακριβείας κατά του Κράτους του Ισραήλ. Του ξεκαθάρισα [σ.σ.: του Putin] ότι δεν συμφωνούμε σε καμία απ’ αυτές τις εξελίξεις, και θα δράσουμε όπως χρειάζεται.

Θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει αυτές τις δηλώσεις τον συνηθισμένο καθεστωτικό βερμπαλισμό. «Θα τους κάνω, θα τους δείξω» – κλπ. Όμως δυο μέρες νωρίτερα, στις 28 Γενάρη, πριν τρέξει δηλαδή ο Netanyahou στον Putin, η ισραηλινή καθεστωτική Jerusalem Post γνωστοποιούσε τις εκτιμήσεις του ισραηλινού καραβαναριού:

… «Ο επόμενος πόλεμος με την Hezbollah θα έχει ένα μέτωπο στη θάλασσα» προειδοποιεί ο (Shaul) Chorev [σ.σ.: πρώην αρχικαραβανάς του ισραηλινού ναυτικού και νυν «σύμβουλος ασφαλείας»].

… Το Ιράν είναι λίγο πριν φτάσει στη Μεσόγειο, συμπεριλαμβανόμενης της χρήσης συριακών λιμανιών απ’ το ιρανικό ναυτικό – προσθέτει. «Ιρανικά λιμάνια στην ανατολική Μεσόγειο είναι αληθινός κίνδυνος για το Ισραήλ» λέει ο Chorev, υπογραμμίζοντας ότι οι ΗΠΑ και η Ρωσία πρέπει να πεισθούν να εμποδίσουν το Ιρανικό ναυτικό απ’ το να αποκτήσει ερείσματα στη Συρία…

… “Οι Ρώσοι ήρθαν στη Μέση Ανατολή παίρνοντας τη θέση των Αμερικάνων που παραμέλησαν την ανατολική Μεσόγειο” λέει ο Chorev, προσθέτοντας ότι οι Ρώσοι μπορεί να περιορίσουν τις επιχειρησιακές δυνατότητες του ισραηλινού ναυτικού.

… Το ισραηλινό ναυτικό είναι σχετικά μικρό σε σχέση με άλλα σώματα του ισραηλινού στρατού, αλλά έχει να προστατέψει σημαντική περιοχή, εξαιτίας της επέκτασης της αοζ της χώρας απ’ τα 65 χιλιόμετρα στα 240 χιλιόμετρα, πριν τέσσερα χρόνια.

Το ναυτικό πρέπει επίσης να προστατέψει τις πλατφόρμες άντλησης φυσικού αερίου στην ισραηλινή αοζ, που είναι ξεκάθαροι στόχοι για τους εχθρούς του Ισραήλ που βρίσκονται στα βόρεια σύνορά του. Το ισραηλινό επιτελείο πιστεύει ότι η Hezbollah έχει πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς που μπορούν να κτυπήσουν τις πλατφόρμες, που παρέχουν μεγάλη ποσότητα ηλεκτρισμού που χρειάζεται στο Ισραήλ.

Δεν θα ήταν ασφαλές να συμπεράνουμε ότι μετά από διάφορα λιγότερο ή περισσότερο αποτυχημένα deal με την Μόσχα ο Netanyahou έτρεξε άλλη μια φορά για να ζητήσει από (ή να παρακαλέσει) το ρωσικό αφεντικό να του επιτρέψει να καταστρέψει στον λίβανο αυτά που θεωρεί «θαλάσσιες απειλές κατά του ισραήλ» – εξασφαλίζοντας όχι απλά τα ισραηλινά αλλά και (κυρίως) τα αμερικανικά συμφέροντα σε ότι αφορά τις ευρωπαϊκές προμήθειες σε φυσικό αέριο. Πως, άραγε, θα έπειθε ο Netanyahou τον Putin ότι είναι καλύτερη η τροφοδοσία της νότιας ευρώπης με το ισραηλινό φυσικό αέριο, και ότι ο turk stream είναι πεταμένα λεφτά;

Απ’ την άλλη μεριά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε έναν καϋμό που «κάτι θυμίζει» – έτσι δεν είναι; Στο κάτω κάτω οι αγγλόφωνες εκδόσεις μη αγγλόφωνων media δεν απευθύνονται στο εσωτερικό, domestic κοινό. Λένε κάτι για να ακουστεί διεθνώς.

Οι σύμμαχοι

Τετάρτη 31 Γενάρη. Θυμίζει την πιθανή αξία του σχεδίου για «περικύκλωση της Μεσογείου» – έτσι δεν είναι; Δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε αλλά ούτε να αποκλείσουμε εκείνο που γράφει σε άλλο σημείο του ρεπορτάζ της η Jerusalem Post. Ότι δηλαδή:

…. Όπως έγινε με τις αεροπορικές επιθέσεις κατά της συρίας, όπου υπήρξε μια συνεννόηση ώστε να μην υπάρξει εμπλοκή με τους ρώσους, το αντίστοιχο θα πρέπει να συμφωνηθεί για το πολεμικό ναυτικό…

Το να ζητάει το Τελ Αβίβ την διακριτική ανοχή της Μόσχας για περιπτώσεις επιθέσεων σε ναυτικές θέσεις της συρίας (κατ’ αρχήν) και του λιβάνου (αργότερα…) θα μπορούσε να είναι ένα βιαστικό αίτημα του Τελ Αβίβ (δεν ξέρουμε την κατάληξη). Αλλά ο ισραηλινός μιλιταρισμός / ρατσισμός και οι εκπρόσωποί του δεν είναι αφελείς. Μια τέτοια ρωσική «ανοχή» μόνο σαν προσωρινή, μεταβατική φάση θα μπορούσε να εννοηθεί – αν, όντως, είναι ζητούμενη, κι αν δοθεί. Μόνο με μια άλλη, «συμπαγή» συμμαχία, μπορεί να ελπίζει το Τελ Αβίβ ότι θα ελέγξει την «μοίρα» των πλατφορμών εξόρυξης φυσικού αερίου, τις σχετικές μπίζνες, την γεωπολιτική τους – και όχι μόνο.

Οπότε επιστρέφουμε στα μέρη μας. Στο απεριόριστο γλύψιμο του ισραηλινού προέδρου Rivlin στον ελληνικό ρατσισμό / εθνικισμό / ρατσισμό, μέσω μεγΑλέκου. Και στο πραγματικό νόημα της δήθεν επετειακής επίσκεψής του με αφορμή την μνήμη του Ολοκαυτώματος: υπήρχαν τουλάχιστον άλλοι τρεις ευρωπαϊκοί προορισμοί που σχετίζονται με το Ολοκαύτωμα: η Βαρσοβία (το πολωνικό καθεστώς προσπαθεί να ξεφορτωθεί την ιστορική πολωνική συμμετοχή / συνενοχή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα κρεματόρια), το Βερολίνο (για προφανείς λόγους) και η Βιέννη (επίσης για προφανείς λόγους).

Την επίσκεψη και την κολακεία προς τον ελληνικό ιμπεριαλισμό, έστω κι αν είναι στα down του, ας μας επιτρέψετε, δεν την θεωρούμε συμπτωματική. Αλλά μέρος της ενίσχυσης (και προς το εντόπιο πόπολο) της «ελληνοϊσραηλινής στρατιωτικής φιλίας». Δηλαδή της «περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου» – υποχρεωτικά στο πλάι του αμερικανικού 6ου στόλου, αλλά και στο «πόδι» του, αν η Ουάσιγκτον χρειαστεί να μετακινήσει την συγκεκριμένη αρμάδα της νοτιότερα ή ανατολικότερα.

Για να το πούμε αλλιώς. Μετά την τουρκική εισβολή στον ypgκρατούμενο θύλακα της Afrin, το Τελ Αβίβ φοβάται ότι δεν μπορεί πια, ούτε μέσω proxies, να ανασχέσει την συμμαχία Μόσχας – Τεχεράνης – Άγκυρας – Βαγδάτης – Δαμασκού – Βηρυττού (και Πεκίνου στο βάθος)… Δεν μπορεί να το πετύχει χερσαία. Οπότε προετοιμάζεται και για πόλεμο στη θάλασσα και στα παράλια. Τα συριακά και τα λιβανέζικα. (Δίπλα απ’ τις ρωσικές βάσεις…) Είναι, μεν, αναγκαστική οπισθοχώρηση· αλλά δεν παύει να είναι πολεμική. (Και ο isis δεν διαθέτει ναυτικό…)

Πολεμική με «θέμα εθνικής υπεράσπισης» την αοζ του. Με δεδομένο ότι κρατάει σοβαρές διαφορές θαλάσσιας οριοθέτησης της δικής του αοζ με εκείνη του λιβάνου (οπότε: Χεζμπ’ αλλάχ…). με δεδομένο ότι «τρώει» την αοζ του όποιου «παλαιστινιακού κράτους» (οπότε: όποιος υποστηρίζει τους παλαιστίνιους δεν είναι απλά «εχθρός» – είναι «φασίστας» (!!!!) – το λένε και το ξαναλένε και στα ελληνικά οι υπηρεσίες…)· με δεδομένο, τέλος, ότι η Άγκυρα δεν έχει εκδηλώσει ακόμα ανοικτά τον σχεδιασμό της για την δική της αοζ στην ανατολική Μεσόγειο… Με δεδομένο, τέλος, πως ούτε ο ρωσικός ούτε ο κινεζικός ιμπεριαλισμός είναι αδιάφοροι για την περιοχή, έστω κι αν – μέχρι τώρα – δεν έχουν κάνει κάτι εντυπωσιακό.

Αν υπάρχουν στο Τελ Αβίβ τέτοιες φαγούρες (και γιατί να μην υπάρχουν;) στέλνει το ισραηλινό κράτος στη Μόσχα μεν τον «εκπρόσωπο του εκτελεστικού», μπας και κανονίσει τίποτα· και στέλνει στην Αθήνα τον πρόεδρο, να ανάψει καπνογόνα για τον μεγΑλέκο. Μωρέ και για τον Δία θα άναβε – αν εξυπηρετούσε.

Όσο για τους ντόπιους «εχθρούς του ελληνικού κράτους»; Ε… Τα είπαμε… Τους έχει βγει η γλώσσα να τρέχουν όσο πιο αργά γίνεται, αλλά ευτυχώς έχουν αναλάβει μια δουλειά που την θεωρούν εύκολη: να ελεεινολογούν όσους υποστηρίζουν τον αντιαποικιακό και αντιρατσιστικό αγώνα των παλαιστινίων, από καθαρά – εννοείται! – «αντιφασιστική» και «αντιρατσιστική» και «αντιπολεμική» και «επαναστατική» οπτική γωνία…

It’s a dirty job but someone gotta do it – που τραγουδούσαν και οι Faith No More το 1987, εναντίον των πρωτοκοσμικών “ανθρωπιστών” τότε… Αφιερωμένο εξαιρετικά και μεσοβδόμαδα…:

Ειδικευμένη στραβομάρα

Τρίτη 30 Γενάρη. Υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή στο Ολοκαύτωμα και στη μνήμη των εκατοντάδων χιλιάδων δολοφονημένων, εβραίων και μη, απ’ τους ναζί και τους συνεργάτες τους, απ’ το να χαϊδεύει κάποιος τους πολιτικούς κληρονόμους των ντόπιων φασιστών, των ντόπιων ναζί,  που, σε συνεργασία με τους γερμανούς ομοϊδεάτες τους, έστειλαν τους εβραίους της Σαλονίκης στα κρεματόρια· και ύστερα τους έφαγαν τα σπίτια και τις περιουσίες; Υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή στο Ολοκαύτωμα και στη μνήμη του απ’ το να χαϊδεύει κανείς τους ντόπιους φασίστες και τις επιρροές τους, φανερά (και, γιατί όχι; και κρυφά), με πλήρη γνώση ότι αυτοί είναι οι πολιτικοί διάδοχοι εκείνων της δεκαετίας του ’40, ε;

Όχι. Όμως αυτό ακριβώς το ελεεινό έκανε ο ισραηλινός (ακροδεξιός) πρόεδρος Reuven Rivlin, με τις παρόλες του περί μεγΑλέκου (γράφαμε χτες). Είναι απολύτα βέβαιο ότι το ισραηλινό κράτος έχει πλήρη και ακριβέστατη εικόνα για το ελλαδιστάν, την “πολιτική ζωή”, την “κοινωνική ζωή”, τα μήντια… και τα “συλλαλητήρια για την μακεδονία”. Δεν είναι δύσκολο. Εξίσου βέβαιο είναι ότι ο ισραηλινός πρόεδρος δεν θα έλεγε τις παπαριές του περί μεγΑλέκου πριν ένα χρόνο ή δύο. Έκανε παρέμβαση στην ελληνική συγκυρία ο ισραηλινός πρόεδρος, και σκέφτηκε να αξιοποιήσει την ευκαιρία των συλλαλητηρίων για να δείξει την βαθιά φιλία των δύο κρατών…

Δεν είναι χτεσινός. Είναι παλιά καραβάνα. Μια χαρά κάνουν στα κρατικά του συμφέροντα οι έλληνες φασίστες, εθνικιστές, μιλιταριστές· και γι’ αυτό έτρεξε να τους χτυπήσει φιλικά στην πλάτη… Δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να το πάει ακόμα και ως το “η μακεδονία είναι ελληνική” – αλλά, προφανώς, αυτό ξεπερνάει κατά πολύ τα όρια της αρμοδιότητάς του.

Τα ραντάρ της ντόπιας επαγρύπνησης, οι κυνηγοί του αντισημιτισμού, οι “ποτέ πια” (που κάνουν ότι δεν ξέρουν τι συμβαίνει στην παλαιστίνη…) δεν έπιασαν τίποτα εχθρικό στη συμπεριφορά και τις δηλώσεις του Rivlin… Περίεργο δεν είναι; Μήπως φταίει ότι ο προβοκάτορας είναι αξιωματούχος του ισραηλινού κράτους, οπότε είναι ιερός όσο κι αυτό; Τόσος αντιφασισμός πια απ’ την μεριά των ραντάρ; Τόσος αντιφασισμός; Τόσος σεβασμός στον ρατσιστή, μιλιταριστή πρόεδρο; Χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες εβραίοι στο θρήσκευμα, έξω (αλλά και μέσα) απ’ τα ισραηλινά σύνορα, είναι αποφασισμένοι αντι-ιμπεριαλιστές, δηλωμένοι αντίπαλοι του ισραηλινού απαρτχάιντ, αδιαπραγμάτευτοι “αντι-σιωνιστές”. Είναι εύκολο να τους βρει όποιος θέλει, στον κυβερνοχώρο. Κι αυτοί, εδώ, που στα λόγια δηλώνουν “πολύ σκληροί”, κάθονται φόρα – μόστρα σούζα στον ισραηλινό πρόεδρο; Και βαράνε παλαμάκια στις ιδεολογικές / ψυχολογικές εκστρατείες του Τελ Αβίβ; Του ιμπεριαλιστικού συνεταίρου της Αθήνας;

Κάπου θα πρέπει να οφείλεται η στραβομάρα των τέτοιων «σκληρών» ντόπιων υπερασπιστών της μνήμης του Ολοκαυτώματος… που σέβονται τα «ιερά» που προέρχονται απ’ το ισραηλινό κράτος… και που κάνουν ότι δεν έχουν ιδέα για την φανερή (αλλά κυρίως υπόγεια) συνεργασία (και) αυτού του κράτους με τους ευρωπαίους φασίστες…

Τι να είναι αυτό, άραγε;

(Προσέξτε: σε κάθε πόλεμο υπάρχει ένας παράλληλος που γίνεται, όλο και πιο ολοκληρωτικός, στην εξέλιξη του καπιταλιστικού κόσμου. Λέγεται «ψυχολογικές επιχειρήσεις», λέγεται επίσης «βόμβες λογικής»… Λέγεται “πρόκληση σύγχισης”, λέγεται “παραπληροφόρηση”, λέγεται “αποπληροφόρηση”… Θα είναι αδικαιολόγητο το να πείτε κάποια στιγμή “ααααα…. δεν ήξερα…”!!!

Θα επανερχόμαστε ξανά και ξανά…)

Ο σύμμαχος 1

Δευτέρα 29 Γενάρη. Σήμερα έρχεται στην Αθήνα (από χτες το βράδυ είναι εδώ…), για διήμερη επίσκεψη, ο πρόεδρος του ισραήλ Reuven Rivlin. Είναι δεξιός / ακροδεξιός (στέλεχος του κόμματος Likud) και οπαδός της λύσης – του – ενός – κράτους, του ισραηλινού! Όπου, άντε, ας υπάρχει και μια αραβική μειονότητα (με ισραηλινή υπηκοότητα όμως…). Δηλαδή: ας τους φάμε μέχρι να γίνουν μειονότητα στην ίδια τους τη γη, και μετά θα τους “προσέχουμε”. Σαν “είδος υπό προστασία”…

Δυστυχώς δεν θα τον υποδεχθεί, όπως θα του άξιζε, μια μεγάλη αντιμιλιταριστική, αντιρατσιστική, αντι-απαρτχάιντ διαδήλωση όπως εκείνη που υποδέχτηκε στην Αθήνα τον de Klerk, τελευταίο λευκό πρόεδρο της ρατσιστικής νότιας Αφρικής, το 1989. Η δικαιολογία «άλλοι καιροί τότε» είναι εύκολη. Η σωστή διαπίστωση είναι «έχουμε τα χάλια μας τα μαύρα» (και σ’ αυτά περιλαμβάνουμε και τους πολιτικούς μας εαυτούς, για να είμαστε δίκαιοι). Μόνο που αυτά τα μαύρα χάλια δεν θα τελειώσουν μεταφυσικά. «Από μόνα τους».

Την ευκολία που έχει ο Rivlin στο γλύψιμο του ελληνικού κράτους / παρακράτους πρόλαβε πάντως να την δείξει πριν πατήσει το πόδι του στην Αθήνα. Συνεντευξιαζόμενος στον διευθυντή της καθεστωτικής «καθημερινής» (δημοσιεύτηκε χτες) πέταξε τα μαργαριτάρια του:

Αρχαιολόγοι στο Ισραήλ και την Ελλάδα κάνουν νέες ανακαλύψεις σχετικά με τις ζωές στην αρχαία Ελλάδα και το αρχαίο Ισραήλ, για τον τρόπο που οι λαοί μας ζούσαν στις πατρίδες τους, πριν από χιλιάδες χρόνια.

Εμείς, ασφαλώς, δώσαμε μεγάλη μάχη στην Ιερουσαλήμ, αλλά ακόμα το όνομα Αλέξανδρος, μετά τον Μέγα Αλέξανδρο, είναι δημοφιλές στις ιουδαϊκές κοινότητες εξαιτίας της ειδικής σχέσης που είχε με τον αρχιερέα στον ιερό Ναό στην Ιερουσαλήμ…

Τερατώδης ψεύτης, ταλέντο που οπωσδήποτε χρειάζεται σ’ όποιον θέλει να κολακέψει ανιστόρητους. Η εκστρατεία των μακεδόνων (του μεγΑλέκου) κατέλαβε όλη αυτήν περιοχή, που ΔΕΝ λεγόταν «ισραήλ». Ήταν περσική κτήση που, αν δεν ονομάζονταν «φοινίκη», είχε τα ονόματα των κυριότερων (και οχυρωμένων) πόλεων: Σιδώνα, Τύρος... Επιπλέον δεν έγινε καμία «μεγάλη» ή «μικρή» μάχη στην Ιερουσαλήμ!! Τις μάχες του ο «εκπολιτιστής του κόσμου» τις έδωσε στην Τύρο και στην Γάζα (ναι, στην Γάζα…), υπάρχουν οι ιστορικές καταγραφές γι’ αυτές, με κάθε λεπτομέρεια (και δεν χρειάζεται να πούμε τι έκανε σαν νικητής: σφαγή ανελέητη, και υποδούλωση των ζωντανών). Με την Ιερουσαλήμ δεν ασχολήθηκε…

Ναός πράγματι υπήρχε τότε στην Ιερουσαλήμ: είχε (ξανα)κτιστεί με την άδεια και την υποστήριξη των περσών αυτοκρατόρων. Ξεκίνησε η κατασκευή του επί Κύρου του 2ου, και τέλειωσε επί Δαρείου του «μεγάλου» (το 516). Αλλά ο μεγΑλέκος δεν είχε κανένα ενδιαφέρον για τις τοπικές ή μη θρησκείες, και συνεπώς δεν είχε καμία «ειδική σχέση» με το αρχιπαπά του ναού! (Εκτός αν ο ισραηλινός πρόεδρος αφήνει σεξουαλικά υπονοούμενα…) Η μόνη εξαίρεση στα θρησκευτικά του ενδιαφέροντα αφορούσε τον αιγυπτιακό θεό Άμμωνα: μιας και η μάνα του υποστηρίζε ότι δεν ήταν γυιός του Φίλιππου αλλά ενός ιερέα του Άμμωνα (οι γυναίκες ξέρουν!) ο μεγΑλέκος βιάστηκε να τραβηχτεί, μέσα απ’ την αιγυπτιακή έρημο, στο μαντείο του Άμμωνα στην όαση της Σίβα. Το εκεί παπαδαριό τον καλοδέχτηκε (προφανώς ήξερε τα «κουτσομπολιά»… λέμε τώρα…) και τον ανακήρυξε «γυιό του Άμμωνα» – πράγμα που τον κολάκεψε ιδιαίτερα. (Και επιβεβαίωσε στον ίδιο την αιγυπτιακή καταγωγή του. Πράγμα που, προς θλίψη των νεοελλήνων εθνικοφρόνων, επιβεβαιώνεται απ’ το γεγονός ότι θάφτηκε, προφανώς επειδή αυτό είχε αφήσει να εννοηθεί ότι θα ήθελε και ο ίδιος, όχι εκεί που γεννήθηκε αλλά στο μέρος που ανήκε βιολογικά και ψυχοσυναισθηματικά: κάπου στην αίγυπτο, κάπου στην Αλεξάνδρεια…)

Εκεί που ο φίλος κι αδελφός του ελληνικού κράτους / παρακράτους πρόεδρος Rivlin έδωσε τα ρέστα του, ήταν στην απάντησή του για την ανακήρυξη της Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσας του ισραήλ απ’ το ψόφιο κουνάβι:

Ο πρόεδρος Τραμπ αναγνώρισε την πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που ο Μέγας Αλέξανδρος αναγνώρισε όταν ήρθε στους Άγιους Τόπους… Η Ιερουσαλήμ είναι η πρωτεύουσα του κράτους του Ισραήλ. Υπήρξε επί περίπου 70 χρόνια και υπήρξε πρωτεύουσα του εβραϊκού λαού επί 3.000 χρόνια. Δεν υπάρχει άρνηση αυτού του βασικού γεγονότος.

Φαίνεται ότι τα 3.000 χρόνια είναι η αγαπημένη διάρκεια διάφορων κλεπταποδόχων της ιστορίας. Όπως «η μακεδονία είναι 3.000 χρόνια ελληνική», έτσι και «η Ιερουσαλήμ υπήρξε πρωτεύουσα του εβραϊκού λαού επί 3.000 χρόνια». Φυσικά οι πρωτεύουσες είναι κρατών και όχι λαών. Φυσικά ισραηλινό, εβραϊκό κράτος φτιάχτηκε για πρώτη φορά το 1947. Με πρωτεύουσα το Τελ Αβίβ… Στην μακρινή προς τα πίσω ιστορία, πριν τους πέρσες, υπήρξαν στην ευρύτερη περιοχή μόνο τοπικά αγροτικά βασίλεια / πόλεις, σε συνεχή πόλεμο μεταξύ τους… Και οι αρχαιολόγοι το ξέρουν καλά.

Πήγε, όμως, ο μεγΑλέκος στους «άγιους τόπους»; Υπήρχαν τέτοιοι το 332 π.χ.; (προ Χριστού, έτσι; Και προ Μωάμεθ, φυσικά….) Μήπως ο μεγΑλέκος, πήγε που πήγε, άναψε και κανά κεράκι στον «πανάγιο τάφο»; Μήπως πέρα απ’ τα άλλα ο μεγΑλέκος ήταν ο πρώτος (και ο τελευταίος ως τώρα) «ταξιδιώτης στο χρόνο»; Ή μήπως ο ισραηλινός πρόεδρος τα τσούζει;

Τίποτα απ’ αυτά… Ο διευθυντής της «καθημερινής» βοήθησε τον ισραηλινό πρόεδρο να κάνει επίδειξη φιλίας· για να κάνουν, όλοι μαζί, μια ακόμα μεγάλη ένεση βλακείας στους υπηκόους.

Ευτυχώς αυτές οι ενέσεις δεν πονάνε στο τσίμπημα. Δυστυχώς πονάνε στο κεφάλι… Overdose… Όμως, για να λέμε και τα καλά, αφού “μπρος τα κάλλη τι είναι ο πόνος”: η θεία Λίτσα καραγουστάρει (γνωστό τζάνκι!) μ’ αυτό το ντοπάρισμα. Διάβασε τη συνέντευξη και άρχισε το παραμιλητό: ο Τραμπ είναι ο μέγας Αλέξανδρος!!! Και η Ιερουσαλήμ ελληνική είναι!!!

Και δεν εννοούσε μόνο τον αρχιτράγο του πατριαρχείου. Φαίνεται ότι είναι έτοιμη για real estate…

Ο σύμμαχος 2

Δευτέρα 29 Γενάρη. Την ίδια ημέρα (σήμερα), ο μέχρι τις ρίζες των μαλλιών του χωμένος στη «διαφθορά» ισραηλινός πρωθυπουργός, ο Netanyahu, θα πεταχτεί για 5 ώρες όλες κι όλες στη Μόσχα. Αυτό το εξπρές ταξίδι δείχνει την μάλλον μεγάλη ανησυχία του Τελ Αβίβ για τις εξελίξεις στη συρία· υποθέτουμε και την εισβολή του τουρκικού στρατού στον κουρδικό θύλακα της Afrin.

Θα συμφωνήσει κάτι; Θα «βγάλει» κάτι; Περιμένουμε…