Tag: ισραήλ

Αδύνατο να καταλάβεις (όταν δεν θέλεις) 8

Πέμπτη 8 Μάρτη. Προς τα τέλη του περασμένου Φλεβάρη ακούστηκε (για λίγο) κάτι που το αφήσαμε επίτηδες ασχολίαστο (από περιέργεια…). Και επειδή πέρασε ντούκου μπορούμε τώρα να το «καταθέσουμε σαν απόδειξη» του ποιος είναι ο πραγματικά στριμωγμένος στην ανατολική Μεσόγειο.

Στις 24 Φλεβάρη η δεξιά καθεστωτική ελληνοκυπριακή εφημερίδα “ο φιλελεύθερος», κάτω απ’ τον τίτλο Αίγυπτος: υπογράφουμε αγωγό με Κύπρο πριν το καλοκαίρι έλεγε τα εξής (ο τονισμός στο πρωτότυπο):

Αποκαλυπτικές ήταν οι αναφορές του Υπουργού Πετρελαίων της Αιγύπτου Τάρεκ Αλ Μουλλά το απόγευμα της Παρασκευής στο Συνέδριο «Week of Petroleum» στο Λονδίνο:  Πριν από τα μέσα του 2018 θα υπογραφεί συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση για την κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου Κύπρου-Αιγύπτου, αποκάλυψε ο Αιγύπτιος υπουργός, προσθέτοντας ότι η ΕΕ θα είναι ο κύριος αποδέκτης του παραγμένου φυσικού αερίου.

Κατά τη διάρκεια της συμμετοχής του στο συνέδριο, ο υπουργός ανακοίνωσε ότι έχει υπογραφεί προκαταρκτική συμφωνία με την Κυπριακή κυβέρνηση για τη κατασκευή αγωγού από την Κύπρο προς στην Αίγυπτο και ότι διεξάγονται περαιτέρω διαπραγματεύσεις μεταξύ των κυβερνήσεων.

…

Όπως αναφέρει η Egypt Independent, ο Αιγύπτιος υπουργός, δικαιολόγησε την καταλληλότητα της Αιγύπτου να αποτελέσει ενεργειακό κόμβο, αναφερόμενος σε διάφορους παράγοντες, όπως η στρατηγική γεωγραφική θέση της Αιγύπτου ως φορέας εκμετάλλευσης της διώρυγας του Σουέζ, το δίκτυο αγωγών αλλά και τα δύο τερματικά υγροποίησης φυσικού αερίου στη Νταμιέτα και το Ιτκού.  

Σας φαίνεται ο.κ.; Ρίξτε, παρακαλούμε, ξανά μια ματιά στους χάρτες πιο πάνω. Αν η «μοιρασιά» του πάνω χάρτη, του ελληνικού όνειρου για τις αοζ στην ανατολική Μεσόγειο, όπου η τουρκία έχει κάτι «ψιλά» και με το ζόρι, και όπου η νοτιοκυπριακή και η ελληνική αοζ είναι ανεξήγητα τεράστιες τόσο όσο χρειάζεται για να έχουν κοινά σύνορα, αν λοιπόν αυτή η διευθέτηση ήταν ρεαλιστική, για ποιο λόγο η Λευκωσία θα έστελνε το γκάζι της (ακόμα δεν το είδαμε και Γιάνη το βαφτίσαμε!) νότια, προς Κάιρο μεριά, και όχι δυτικά, προς τη νότια Κρήτη, όπου μια χαρά οι διεθνείς «επενδυτές» θα έφτιαχναν και ένα εργοστάσιο υγροποίησης; Εεεεεε;;; Γιατιιιί;

Αμ δε!!! Αυτή η μοιρασιά δεν έχει ούτε μία πιθανότητα στο δισεκατομμύριο να είναι ρεαλιστική νομικά και, άρα, επιχειρηματικά! (Άλλο οι εθνικές φαντασιώσεις). Οπότε η Λευκωσία υπογράφει (προκαταρκτικό προς το παρόν…) deal να στέλνει το αέριό της (τον Γιάνη…) νότια – δείτε τον δεύτερο χάρτη για να φανταστείτε την διαδρομή. Αυτό, ναι, είναι ρεαλιστικό. Και κυρίως «εθνικά σωστό» (αλλά δεν μπορεί να ειπωθεί φωναχτά): οι αγωγοί του κυπριακού γκαζιού (αν και όποτε…) δεν θα χρειάζεται να περάσουν απ’ την τουρκική αοζ, η οποία βέβαια για την εθνική παράνοια είναι ανύπαρκτη… αλλά… μόνο για την εθνική παράνοια. (Αν είναι να κάνουμε μπίζνες, να τις κάνουμε λογικά – ε;)

Αδύνατο να καταλάβεις (όταν δεν θέλεις) 9

Πέμπτη 8 Μάρτη. Αυτό το συζητούμενο deal νότιας κύπρου – αιγύπτου, όπου οι σωλήνες δεν πηγαίνουν κατευθείαν στην ευρωπαϊκή αγορά αλλά κάνουν γκελ προς αίγυπτο μεριά (για να πάρουν φόρα…) είναι μια σοβαρή εκ των έσω απόδειξη των εξής:

Α) Όταν η Άγκυρα βγάζει τη μία navtex μετά την άλλη στην ανατολική Μεσόγειο κάνει κάτι που από γεωπολιτική άποψη της αναλογεί· και δεν το αμφισβητεί (στα μουλωχτά φυσικά) επιχειρηματικά ούτε καν η εθνικιστική Λευκωσία…

Β) Όταν το συμμαχικό Κάιρο κάνει τέτοια «προσφορά» στη Λευκωσία προφανώς εννοεί επίσημα πως ούτε για πλάκα δεν αναγνωρίζει σα νόμιμη και ρεαλιστική την μοιρασιά του πρώτου χάρτη, πιο πάνω – τις ελληνικές φαντασιώσεις δηλαδή. Όμως μ’ αυτό τον τρόπο δεν βοηθάει ιδιαίτερα στην περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου. Φαίνεται, μάλλον, πως η αιγυπτιακή χούντα κοιτάει τα δικά της συμφέροντα. (Είναι κάτι λογικό, που το είχαμε προβλέψει έγκαιρα…)

Γ) Όταν το φιλικό χουντικό Κάιρο κάνει τέτοια «προσφορά» στη Λευκωσία έχει την σιωπηλή συμφωνία και του τοπικού συμμάχου του, του Τελ Αβίβ, με το οποίο έχει ανοίξει ήδη σοβαρές γκαζο-δουλειές. Σύμμαχος – σύμμαχος ο ισραηλινός ιμπεριαλισμός αλλά φαίνεται να κρατάει στάση αναμονής, προς το παρόν, απέναντι στις ελληνικές μαγκιές. Όχι επειδή διαφωνεί μαζί τους. Αλλά επειδή δεν βιάζεται να εκτεθεί σ’ αυτό το αντιτουρκικό «θαλάσσιο μέτωπο» όταν έχει ακόμα σοβαρές, κρίσιμες χερσαίες «εκκρεμότητες» στο συριακό πεδίο μάχης.

Θα ρωτήσει κανείς: και γιατί η Λευκωσία να κουβεντιάζει ένα deal που αποδεικνύει τα εθνικιστικά παραμύθια της για την αοζ «της»; Ο λόγος είναι απλός: επειδή αυτά τα παραμύθια έχουν ξεβραστεί ήδη, απ’ την υπόθεση του θρυλικού οικοπέδου νο 3! Μ’ όλο τον διεθνή διπλωματικό σεβασμό σ’ ένα κράτος / μέλος του οηε, κανείς δεν μπορεί να δεχτεί το ότι η ελληνο-νότια κυβέρνηση της «κυπριακής δημοκρατίας» βουλιάζει συστηματικά (σε συνεργασία με την Αθήνα πάντα…) οποιαδήποτε συμφωνία με τον βορρά, προσδιορίζοντας μια αοζ αποκλειστικά για πάρτη της, σα να είναι χωριστό κράτος στο νησί… Την ώρα που, για παράδειγμα, η βόρεια και η νότια κορέα δείχνουν σοβαρή διάθεση και τρόπο να τα βρουν!!!

Με δυο λόγια «σκατά όνειρα» για το ελλαδιστάν!!! Επικίνδυνα πάντα, ιδεολογικά, «εσωτερικά» (όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε – γι’ αυτό μιαν άλλη φορά…), αλλά με διεθνείς όρους σκατά! (Όμως μην το πείτε φωναχτά! Μπορεί να σας ακούσει κανάς ειδικός, κανάς πατριώτης, ή κανάς αναποδογυρισμένος τέτοιος… Και ξέρετε τι κάνουν οι μικροαστοί: όσο περισσότερο διαψεύδονται τόσο περισσότερο αλιχτάνε και βρίζουν…)

Αδύνατο να καταλάβεις (όταν δεν θέλεις) 10

Πέμπτη 8 Μάρτη. Μήπως, τουλάχιστον, θα προστρέξει στο πλάι των ελλήνων ο αμερικανικός 6ος στόλος; Αυτές τις ημέρες οι ελληνάρες την έχουν ψωνίσει σχετικά, ψευδολογώντας συστηματικά και συνειδητά για τις ημερομηνίες. Αν συμπίπτουν χρονικά στην περιοχή νότια της κύπρου τα αμερικανο-ισραηλινά στρατιωτικά γυμνάσια και η παρουσία της exxon, αυτή η σύμπτωση αφορά εντελώς προκαταρκτικές δουλειές της τελευταίας στο ελληνοκυπριακό οικόπεδο 10 και όχι γεώτρηση! Η οποία είναι προγραμματισμένη να γίνει στο τέλος του καλοκαιριού ή στις αρχές του φθινοπώρου.

Αυτό σημαίνει πως η Άγκυρα έχει ευχέρεια (και στρατιωτικών) κινήσεων τώρα. Δεν χρειάζεται καν να βιαστεί να εμποδίσει κάτι· μπορεί προς το παρόν να κάνει απλά δηλώσεις και περιορισμένες κινήσεις δίπλα στην περιοχή των αμερικανο-ισραηλινών ασκήσεων. Αργότερα; Να δούμε τι θα ξημερώσει «αργότερα» στις μεσΑνατολικές ακτές…

Οι επόμενοι μήνες προμηνύονται πυκνοί και έντονοι, σε διάφορα μέτωπα του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Στη μέση Ανατολή, στην αφρική, στην κεντρική ασία, στην κορεατική χερσόνησο… Όσο για τους έλληνες και το κράτος / παρακράτος / κεφάλαιό τους, που σύμφωνα με διάφορους απολογητές είναι large, very large, very very large; Έχουν ένα βουνό δυσάρεστα μπροστά τους, μ’ ένα κοινό όνομα: ο εθνικός μικροαστισμός σκοτώνει… Όχι, φυσικά, τ’ αφεντικά!!!

(Θυμηθείτε, σε κάθε περίπτωση, αυτό: η Ουάσιγκτον α) με τίποτα δεν σκοπεύει να χάσει την όποια, έστω και μέτρια, σχέση με το τουρκικό κράτος, και β) με τίποτα δεν θα ήταν δυνατόν να υποκαστήσει το ελλαδιστάν και η ιμπεριαλιστική προσκόλησή του στην Ουάσιγκτον την απώλεια, γι’ αυτήν την τελευταία, έστω κάποιας minimum σχέσης με τη Άγκυρα. Ούτε η Άγκυρα, απ’ την μεριά της, σκοπεύει να κάψει κάθε γέφυρα…

Μια ματιά – με ανοικτά μάτια! – σε οποιονδήποτε χάρτη είναι διδακτική: αν η Ουάσιγκτον χάσει την Άγκυρα υπέρ της Μόσχας, τότε χάνει και την απέναντι μεριά της Mαύρης Θάλασσας, το Κίεβο… Κι αν χάσει το Κίεβο, τότε χάνει όλη την ανατολική ευρώπη… Μην τρώτε τα ελληνικά γεωπολιτικά παραμύθια απ’ όπου κι αν προέρχονται: είναι παραλλαγές της «χρυσής βίδας»!…

Σκέτη αρρώστια… Ανίατη!!!)

Ευτυχώς, αλλού «πάνε καλά»

Τρίτη 6 Μάρτη. Ένας ένας εκδηλώνονται (καιρός ήτανε!!) οι ντόπιοι φίλοι του ισραήλ, που, αναμφίβολα, πρέπει να εξαιρεθούν απ’ την λίστα των “αντισημιτών”, “αντισιωνιστών”, κλπ. Επειδή μία αφίσα πριν λίγο καιρό δημιούργησε μια ορισμένη σύγχυση (άλλο που δεν ήθελε…) ελπίζουμε σε μια επόμενη που θα αποκαταστήσει την αλήθεια!! Επίσης, υποθέτουμε, ότι τυχόντες “ανθέλληνες” θα γίνουν πια εκ των πραγμάτων φανατικοί φίλοι των παλαιστίνιων αγωνιζόμενων κατά του ισραηλινού απαρχάιντ / ρατσισμού / μιλιταρισμού. Θα γίνουν, δηλαδή, αποφασισμένοι αντι-σιωνιστές. Εκτός αν ο “αντιφασισμός” τους τελειώνει στα σύνορα του αποικιακού κράτους του Τελ Αβίβ και σε ότι σχετίζεται μ’ αυτά τα σύνορα (πράγμα που όντως συμβαίνει μέχρι και σήμερα…)

Τι πειράζει που αυτοί οι “ένας ένας φίλοι κι αδελφοί” εκτός από έλληνες καθεστωτικοί είναι και καραμπινάτοι φασίστες; Σιγά. Δεν είναι οι πρώτοι. Και οπωσδήποτε δεν είναι οι τελευταίοι… (Σίγουρα θα περισσέψουν άλλοι φασίστες που θα δουλεύουν για το ξεκάρφωμα. Οι υπηρεσίες δεν κάνουν τέτοια λάθη: να εξαφανίσουν εκείνους που τους βολεύουν!)

Φασιστοκουβέντες

Δευτέρα 5 Μάρτη. … Τέλος, η απόφαση του Αμερικανού προέδρου [σ.σ.: η ανακήρυξη της Ιερουσαλήμ / Quds σαν πρωτεύουσας του ισραήλ…] θα έχει θετικές συνέπειες για τον ελληνισμό και την Ορθοδοξία στη Μέση Ανατολή. Η διατήρηση του υφιστάμενου ιδιοκτησιακού και προσκυνηματικού καθεστώτος των Πανάγιων Προσκυνημάτων είναι ένα ζήτημα πρωταρχικού ενδιαφερόντος για την Ελλάδα. Η ισραηλινή κυβέρνηση το γνωρίζει καλά αυτό και έχει αναγνωρίσει με κατηγορηματικό τρόπο τα δικαιώματα του ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Επίσης, έχει στηρίξει έμπρακτα τον ελληνικό χαρακτήρα του Πατριαρχείου, παρά την προσπάθεια ορισμένων Παλαιστινίων ηγετών να απομονώσουν τον ελληνόφωνο κλήρο από το δοκιμαζόμενο ποίμνιό του. Η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του ισραηλινού κράτους διασφαλίζει την παρουσία και τα δικαιώματα του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας στους Άγιους Τόπους. Αυτό είναι το πιο σημαντικό.

Και για τον λόγο αυτό θα έπρεπε να την ακολουθήσουμε.

Έτσι τελειώνει το άρθρο του ο γνωστός Μάκης με το τσεκούρι (κατά κόσμον Βορίδης) στη χθεσινή καθεστωτική «καθημερινή». Είναι ένα άρθρο που, το ξέρουμε, θα το υπέγραφαν, έστω και σιωπηρά αλλά με χαρά, πολλοί και διάφοροι (ονόματα δεν λέμε…) μιας και αποδεικνύει, επιτέλους, ότι ένα καλό κομμάτι του ντόπιου φασισταριού μόνο για «αντι-σιωνισμό» δεν μπορεί να κατηγορηθεί. Ευτυχώς, λοιπόν, βρίσκονται κι αυτοί οι φασίστες απ’ την “καλή μεριά”: του Τελ Αβίβ…

Χαράς ευαγγέλια για τους “αντι-ιμπεριαλιστές” διαφόρων ειδών – έτσι δεν είναι;

(φωτογραφία πάνω: Μέλη της Neturei Karta, μιας υπερ-ορθόδοξης εβραϊκής οργάνωσης, διαμαρτύρονται κατά της ισραηλινής κατοχής, στη Χεβρώνα, στις 23 Φλεβάρη. Αυτοί είναι σαφέστατα και εβραίοι και αντι-σιωνιστές!!! Κι έτσι προκαλούν πονοκεφάλους σ’ όσους, ακολουθώντας πιστά το manual, προσπαθούν να κάνουν το άσπρο μαύρο – και το κόκκινο του παλαιστινιακού αίματος αόρατο…

κάτω: ο 18χρονος Ismail Abu Riyala δολοφονήθηκε μέσα στη βάρκα του ενώ ψάρευε στη θάλασσα της λωρίδας της Γάζας, απ’ το ισραηλινό ναυτικό, στις 25 Φλεβάρη. Δυο ακόμα παλαιστίνιοι ψαράδες που ήταν μαζί του τραυματίστηκαν. Το αίμα του Ismail είναι ό,τι απέμεινε στο κατάστρωμα.

Ο κάθε βορβορίδης – και είναι πια τόσοι πολλοί – γιορτάζει!)

Αν αυτό είναι αντιϊμπεριαλισμός 3…

Κυριακή 4 Μάρτη. Εν τέλει ποια είναι η “εμπλοκή” του ελληνικού κράτους κατά το κκε; Συνοψίζεται σε μια περίεργη διατύπωση, ότι “η κυβέρνηση” (και όχι το ελληνικό κράτος…) είναι “σημαιοφόρος” (του νατο, των ηπα, της ε.ε). Ομολογούμε ότι δεν ξέρουμε την ιμπεριαλιστική βαρύτητα των “σημαιοφόρων” – θα μπορούσε να είναι και τριτεύουσα… Κατά το κκε πάντως – σύμφωνα με την ομιλία της Τρίτης 27/2 – η “σημαιοφορία” εντοπίζεται στην παραχώρηση επιπλέον βάσεων στις ηπα και το νατο στην ελληνική επικράτεια.

Πράγματι, αυτή η πραχώρηση είναι γεγονός. Αυτό, όμως, είναι όλο κι όλο το θανατηφόρο αποτύπωμα του ελληνικού ιμπεριαλισμού; Πρόκειται, ξαναζεσταμένη, για την “θεωρία της εξάρτησης” των ‘60s και ‘70s; Σε μεγάλο βαθμό ναι. Γιατί ενώ το κκε με την επιλεκτική και εθνικόφρονα μνήμη του «θυμάται» αυτά που θυμάται, «ξεχνάει»:

– την ελληνο-ισραηλινή στρατιωτική, πολιτική, γεωπολιτική και οικονομική συμμαχία· μια συμμαχία που δεν την έχει επιβάλει κανένα νατο, καμία Ουάσιγκτον και καμία ε.ε. αλλά, αντίθετα, είναι ελληνικότατης έμπνευσης και συμφερόντων· στρέφεται κατευθείαν εναντίον των αγώνων των παλαιστινίων και όχι μόνο· και αποτελεί «εθνική συμβολή» του ελληνικού κράτους (και όχι κάποιας ιδιαίτερης κυβέρνησης) στις προσπάθειες ελέγχου της ανατολικής Μεσογείου…

– την ελληνο-αιγυπτιακή στρατιωτική, πολιτική, γεωπολιτική και οικονομική συμμαχία· την συμμαχία με μια χασάπικη χούντα, που σκοτώνει, φυλακίζει, «εξαφανίζει» χιλιάδες αγωνιστές εναντίον της. Κι αυτή η συμμαχία made by greece είναι, έχει σχέση και με τις “ελληνικές επενδύσεις” στην φτηνή εργασία των αιγυπτίων, και όχι μόνον αυτήν…

– την διακριτική (;) συμμαχία με την χούντα του Ριάντ και των εμιράτων, όπως αυτή έχει αποδειχθεί όχι μόνο απ’ την αποτυχημένη (τελικά) πώληση 300 (χιλιάδων) βλημάτων και τις πετυχημένες προηγούμενες πωλήσεις βομβών για χρήση στην υεμένη, αλλά και από τις τακτικές επισκέψεις του ψεκασμένου στα συγκεκριμένα σεϊχάτα…

– το πατρονάρισμα απ’ το ελληνικό υπ.εξ. του “ελληνορθόδοξου πατριαρχείου Ιεροσολήμων”, που πουλάει αραβική γη στους ισραηλινούς εποίκους – μήπως κι αυτό το επιβάλλει το νατο και οι αμερικάνοι;

– την παρανοϊκή (και εκτός οποιασδήποτε διεθνούς νομιμότητας, καπιταλιστικής, σοσιαλιστικής ή οτιδήποτε άλλο) θεωρία περί “αοζ του Καστελόριζου”. Αλήθεια: το να απαγορεύεται στο τουρκικό κράτος, με τα εκατοντάδες χιλιόμετρα ακτής στη Μεσόγειο, να έχει αοζ, δεν είναι ατόφιος ελληνικός ιμπεριαλισμός; Κι αυτό έργο του νατο και της ε.ε. είναι;

Με άλλα λόγια, ο «αντιϊμπεριαλισμός» έτσι όπως τον λανσάρει το κκε, έχει άφθονο νατο, αμερικάνους και ε.ε.· εξαφανίζει όμως όλα όσα είναι έργα του καθαρόαιμου ελληνικού ιμπεριαλισμού και δεν μπορούν (όσοι ακροβατισμοί και διανοητικά στραμπουλήγματα κι αν γίνουν) να αναχθούν στη «σημαιοφορία».

«Βρώμικη δουλειά»: διότι αν ξεδιπλωθεί όλο το φάσμα της «ελληνικής εξωτερικής πολιτικής» τότε θα αρχίσει να αποκτάει πολλά ερωτηματικά ο βολικός ελληνικός εθνικισμός περί «τουρκικής επιθετικότητας» – για παράδειγμα… Σε τελευταία ανάλυση: δύο και όχι ένας είναι οι επιτιθέμενοι στο Αιγαίο· και επειδή είναι τυπικά σύμμαχοι εντός νατο, θα προέκυπταν μετά ερωτήματα για το αν υπάρχει όντως, ακόμα, αυτή η καταραμένη συμμαχία…

Αθήνα – Τελ Αβίβ

Παρασκευή 2 Μάρτη. Μ’ αυτά τα δεδομένα να και τα προχθεσινά “ψιλά” (απ’ την άποψη της δημαγωγικής αντζέντας του ελληνικού ιμπεριαλισμού): …ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος, στο πλαίσιο των στενών και φιλικών σχέσεων Ελλάδος και Ισραήλ και της στενής συνεργασίας των υπουργείων Άμυνας των δύο χωρών, που στηρίζεται στην κοινή αντίληψη για τις περιφερειακές εξελίξεις και στην εξυπηρέτηση ζωτικών εθνικών συμφερόντων, συναντήθηκε στο Τελ Αβίβ με τον Ισραηλινό ομόλογό του Avigdor Liberman.

Πριν την αναχώρησή του για το Τελ Αβίβ, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας συναντήθηκε με τον Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων του Ισραήλ Στρατηγό Gadi Eisenkot που επισκέπτεται επίσημα την Ελλάδα…

Δεν μας εντυπωσιάζει το διαρκές ελληνο-ισραηλινό σφικταγκάλιασμα… Μας θυμώνει, όμως, το γεγονός ότι τόσοι πολλοί κάνουν ότι δεν το βλέπουν (και ότι δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει…) προτιμώντας να το υποτιμούν. Από δειλία; Από βαρεμάρα; Από ανομολόγητο “αριστερό” εθνικισμό; Όποια κι αν είναι η αιτία, είναι αιμοβόρα…

Ο «μπαρμπα Φώτης», για παράδειγμα, που γέμισε με το πολιτικό του ανάστημα το υπ.αμ. και έγινε, έτσι, viral, είναι καραγκιόζης… Αλλά είναι ένας καλοπληρωμένος υπαλληλάκος κοντά στη καλοπληρωμένη πολιτική σύνταξη, ένας απ’ τους χαμάληδες της «εθνικής ενότητας», όποτε χρειάστηκε και χρειάζεται στους καιρούς μας. Πόσοι τέτοιοι καραγκιόζηδες (δηλαδή πόση εθνική ενότητα) χρειάζονται για να αποπροσανατολίσουν από την (διαρκή) επικαιρότητα του ελληνικού ιμπεριαλισμού, των συμμαχιών του στην ανατολική Μεσόγειο, και των σκοπών αυτών των συμμαχιών;

Μετά την κατάρριψη του πολεμικού τους απ’ την συριακή αεράμυνα, οι ισραηλινοί πιλότοι θα ξαναεκπαιδευτούν στα μέρη μας – για να βελτιώσουν τις αδυναμίες τους… Αυτό πως σας φαίνεται;

Όποιος πηγαίνει «πάσο» στα «ζωτικά εθνικά συμφέροντα» θα γίνει βρώμικος συνένοχος πριν προλάβει να το καταλάβει!!!

(Πάνω: Ο ψεκασμένος με τον Eisenkot στην Αθήνα. Κάτω: Ο ψεκασμένος με τον Lieberman στο ισραήλ.

Αλλά ποιος «ψεκασμένος»; Το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος στο σύνολό τους!!!)

Η εξέγερση συνεχίζεται

Κυριακή 25 Φλεβάρη. Προφανώς “δεν είναι θέμα” – τα “εθνικά συμφέροντα” το απαγορεύουν. Και δείτε πόσο αθόρυβα δουλεύουν αυτά τα “εθνικά συμφέροντα” όταν πρόκειται για την παραπληροφόρηση ή/και την αποπληροφόρηση / αποσιώπηση ή/και την διαστρέβλωση.

Αλλά η αντικατοχική εξέγερση στην Παλαιστίνη συνεχίζετα! Την περασμένη Παρασκευή τουλάχιστον 30 διαδηλωτές τραυματίστηκαν από (πραγματικές) σφαίρες του ισραηλινού στρατού κατοχής. Οι μισοί στη δυτική Όχθη (στην Ιεριχώ, τη Ναμπλούς και την Ραμάλα), και οι άλλοι μισοί στη λωρίδα της Γάζας.

(φωτογραφίες. Πάνω: παλαιστίνιοι διαδηλωτές, μέσα σε καπνογόνα και δακρυγόνα, στις 23/2 στο ισραηλινό μπλόκο της Hawara, στη Ναμπλούς.

Κάτω: με τις σφενδόνες κατά του ισραηλινού στρατού κάπου στον «φράχτη» της μεγαλύτερης ανοικτής φυλακής στον κόσμο, της λωρίδας της Γάζας – πάλι προχτές…)

Κυπριακό γκάζι 3

Κυριακή 25 Φλεβάρη. Υπάρχουν, όμως, κι ακόμα χειρότερα μαντάτα. Οι σύμμαχοι στο μεγαλοφυές σχέδιο της “περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου” που οι έλληνες σχεδιαστές προσπαθούν να πουλήσουν στην Ουάσιγκτον για να αναβαθμιστούν γεωπολιτικά, έχουν τους δικούς τους λογαριασμούς και τα δικά τους συμφέροντα. Άλλο απόσπασμα απ’ το ίδιο με πριν άρθρο:

… Στο περιθώριο των navtex δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας η συμφωνία Ισραήλ – Αιγύπτου ύψους 15 δις δολαρίων για αγορά αερίου από την αιγυπτιακή ιδιωτική εταιρεία Dolphin. Η συμφωνία αυτή στην πράξη έρχεται να καταδείξει από τη μια τις προοπτικές συνεργασίας που υπάρχουν αλλά και την αδυναμία συνεννόησης όλων των κρατών της Ανατολικής Μεσογείου για πολύπλευρη εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στην περιοχή. Η επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας, η υποκριτική συμπεριφορά του Ισραήλ το οποίο, μη αποδεχόμενο τη συμφωνία ενιαιοποίησης του οικοπέδου 12, μας έχει δέσει τα χέρια για την αξιοποίηση του κοιτάσματος, η έλλειψη ηγεσίας με όραμα στην Κύπρο, η μη λύση του Κυπριακού και κατ’ επέκταση η αδυναμία της χώρας μας να αποτελέσει τον ενδιάμεσο κρίκο συνεννόησης με όλους τους παίκτες της περιοχής με βάση τον αρχικό σχεδιασμό που έγινε για την περιοχή κυρίως από πλευράς ΗΠΑ και ΕΕ, στην ουσία οδηγεί προς το παρόν σε αποσπασματικές κινήσεις. Εταιρείες του βεληνεκούς της Noble, ακόμα και της ΕΝΙ, απέδειξαν ότι δεν μπορούν να συνεισφέρουν σε έναν ευρύτερο γεωπολιτικό σχεδιασμό. Ίσως η παρουσία της αμερικανικής Exxon το δεύτερο εξάμηνο στην περιοχή υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξουν σημαντικά ευρήματα να αλλάξει τη ροή των δεδομένων. Σε διαφορετική περίπτωση το κυπριακό φυσικό αέριο μέλλει να μείνει εγκλωβισμένο στα έγκατα της Μεσογείου.

Το κοίτασμα του «οικοπέδου 12» είναι ενιαίο με το γειτονικό του ισραήλ. Αν γίνουν δύο τρύπες θα τραβούν και οι δύο πλευρές απ’ το ίδιο γκάζι· κι αυτό θα μπορούσε να είναι αιτία ακόμα και για καυγά. Πιθανόν η Λευκωσία να ονειρευόταν κάποιου είδους επίσημη μοιρασιά με το Τελ Αβίβ, αλλά το ισραηλινό κράτος δεν κάνει τέτοια χουβαρνταλίκια – και γιατί θα έπρεπε; Έτσι την ελληνοκυπριακή «αξιοποίηση του οικοπέδου 12» δεν την εμποδίζει η μοχθηρή τουρκία, αλλά το συμμαχικό ισραήλ – που θέλει το κοίτασμα για πάρτη του!!!

Δυο λεπτά όμως; Ποιος καπιταλιστικός νόμος λέει ότι αν σε κάποια χ δουλειά υπάρχουν, ας πούμε, 10 αφεντικά, μόλις εμφανιστεί ορεξάτος ένας 11κατος, να ανοίξει ίδιο μαγαζί, οι υπόλοιποι θα τον αγκαλιάσουν και θα τον χειροκροτήσουν; Ποιος καπιταλιστικός νόμος λέει ότι το μιλιταριστικό, απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς, ή η χούντα του Καΐρου, που έχουν βρει ήδη μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου στις αοζ τους (τα οποία φυσικά θέλουν να μπορούν να πουλάνε) θα καλοδεχτούν τους ελληνοκύπριους (ή ακόμα και τους έλληνες) σαν ανταγωνιστές τους; Γιατί να το κάνουν αυτό; Βρείτε μας, please, έναν λόγο που να στέκει…

Συνεπώς, δεν είναι η μοχθηρή τουρκία ο πραγματικός αντίπαλος! Είναι ο συνδυασμός της ελληνικής και της ελληνοκυπριακής ιμπεριαλιστικής οπτικής με τα συμφέροντα των συμμάχων (στην ανατολική Μεσόγειο…) που τρίβονται στα μούτρα των επίδοξεων ντόπιων σεΐχηδων!!! (Για να μην αναφερθούμε στα συμφέροντα των υπερδυνάμεων στο φυσικό αέριο, δηλαδή την Μόσχα, την Τεχεράνη και την Ντόχα, που είναι βέβαια «απέναντι»…)

Και γιατί, δηλαδή, ο «μεγάλος αμερικάνος φίλος και σύμμαχος» θα έπρεπε να τσακωθεί με το Τελ Αβίβ για τα «μάτια της Λευκωσίας» – και το πιθανό γκάζι της;

Δεν πειράζει. Οι ιμπεριαλιστικές φαντασιώσεις και οι εθνικιστικοί μεγαλοϊδεατισμοί είναι μια χαρά αναισθητικά για τις ταξικές αντιθέσεις. Τουλάχιστον εκεί τα ντοπια αφεντικά και οι πολιτικοί και μηντιακοί λακέδες τους την ξέρουν την δουλειά.

Εύκολη δουλειά, όταν δεν έχουν ανταγωνιστές…

Αμερικανικός κανιβαλισμός

Σάββατο 24 Φλεβάρη. Μέσα στον ερχόμενο Μάη η Ουάσιγκτον πρόκειται να εγκαινιάσει την ισραηλινή πρεσβεία της στην Ιερουσαλήμ / al Quds. Για να συμπέσει (λένε οι αμερικάνοι) με την επέτειο των 70 χρόνων απ’ την δημιουργία του ισραηλινού κράτους.

Για τους άραβες / παλαιστίνιους η 15η Μάη είναι ημέρα πένθους. Λέγεται “Nakba”, που σημαίνει καταστροφή: ανάμεσα στο 1947 και 1949 τουλάχιστον 750.000 αυτόχθονες (σ’ ένα συνολικό πληθυσμό, τότε, 1,9 εκατομυρίων ψυχών) εξανδραποδίστηκαν απ’ τα σπίτια και τα χωράφια τους για να «δημιουργηθεί χώρος για το ισραηλινό κράτος». Ήταν μια τρομακτική σε έκταση εθνική εκκαθάριση που απλά συνεχίστηκε και συνεχίζεται με διεθνείς πρωτοκοσμικές ευλογίες.

Η ανακήρυξη της («μετακόμισης» της) αμερικανικής πρεσβείας σε λιγότερο από 3 μήνες είναι βιαστική. Δεν έχει κατασκευαστεί κτήριο, και ουσιαστικά θα πρόκειται για ενίσχυση ενός προξενείου που είχε η Ουάσιγκτον στην Ιερουσαλήμ / Quds με προσωπικό απ’ την τωρινή πρεσβεία στο Τελ ΑΒίβ· και την συμβολική αναβάθμισή του. Πολλές πρεσβευτικές λειτουργίες θα παραμείνουν στο Τελ Αβίβ, μέχρις ότου κατασκευαστεί καινούργια κτίριο.

Γιατί βιάζονται οι αμερικάνοι; Σίγουρα όχι για καλό…