Tag: ισραήλ

Μαθήματα λογοκρισίας 2: weaponizing internet

Κυριακή 26 Αυγούστου. Αν έχει μιαν αξία η πιο πάνω αναδημοσίευση είναι επειδή είναι ο «τύπος» της κρατικής αποπληροφόρησης που θα συναντάτε όλο και περισσότερο τον καιρό που έρχεται (η ασταμάτητη μηχανή πέφτει συνέχεια πάνω του), χωρίς να είστε σίγουροι τι είναι τι: κατά τεκμήριο «σοβαρά μήντια», τα οποία γράφουν ή αναπαράγουν μισές αλήθειες / ολόκληρα ψέμματα, με οδηγίες (ή διαταγές) προερχόμενες από αστυνομίες, μυστικές υπηρεσίες, ή παρόμοιους μηχανισμούς εξουσίας. Τι συμβαίνει λοιπόν;

Κατ’ αρχήν η εταιρεία που μνημονεύσαμε πριν 4 ημέρες, η FireEye, είναι η βασική πηγή των «επικίνδυνων» σελίδων, λογαριασμών, κλπ. Αυτή έδωσε τα «στοιχεία ενοχής» στους Ζούντεμπεργκ και λοιπά. Συνεπώς, το να λέει επίσημα η FireEye αυτό που δεν λένε τα αφεντικά της κοινωνικής δικτύωσης / λογοκρισίας, ότι δηλαδή το «περιεχόμενο της παραπληροφόρησης» ήταν υλικό εναντίον της σαουδικής αραβίας και του ισραήλ και υπέρ των παλαστινίων και, επιπλέον, ότι αυτές τις σελίδες, λογαριασμούς και λοιπά τους «ακολουθούσαν» αριστεροί αμερικάνοι ψηφοφόροι, είναι ταυτόχρονα έγκυρο και κατατοπιστικό. Ξεκάθαρα δεν πρόκειται για καμία «εκστρατεία παραπληροφόρησης», αλλά για απόψεις εχθρικές στην Ουάσιγκτον, στο Τελ Αβίβ και στο Ριάντ. Απ’ όπου κι αν προέρχονται.

Επιπλέον απόδειξη του γεγονότος ότι πρόκειται ακριβώς γι’ αυτό, δηλαδή για καθαρή και ωμή λογοκρισία, είναι ότι με άλλη μέθοδο (έλεγχο της οικονομικής ενίσχυσης μέσω τραπεζών) το αμερικανικό βαθύ κράτος «έκλεισε» τα Empire Files, ένα project αντιπληροφόρησης που συνεργαζόταν με το γνωστό λατινοαμερικάνικο κανάλι TeleSUR, και τις ιστοσελίδες Free Speech TV και The Real News network στις ηπα. Ποια ήταν η «εκστρατεία πραπληροφόρησης» των Empire Files (δεν χρειάστηκε καν να εκτοξευτεί η κατηγορία); Τεκμηριωμένες έρευνες για τους θανάτους μεταναστών / στριών εργατών / εργατριών στα σύνορα ηπα μεξικό· κρυμμένες περιβαλλοντικές καταστροφές· υπόγειες δράσεις των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών στη λατινική αμερική.

Μήπως, πέρα απ’ αυτά (τα καθόλου ασήμαντα) υπήρχε κάτι ακόμα που ετοίμαζε να δημοσιοποιήσει άμεσα η ομάδα των Empire files, κάτι που έκανε επείγον να απαγορευτούν μέσω, προς το παρόν, του μπλοκαρίσματος των συνδρομών; Ναι. Δύο θέματα των Empire files ήταν σχεδόν έτοιμα:

Α) Μια έρευνα μέσα απ’ τη λωρίδα της Γάζας, για την ισραηλινή βαρβαρότητα στην καταστολή των «διαδηλώσεων της μεγάλης επιστροφής», με υλικό που δεν έχει ξαναπροβληθεί, συνεντεύξεις με παλαιστίνιους διαδηλωτές (μεταξύ άλλων και απ’ την οικογένεια της δολοφονημένης νοσοκόμας Razan al-Najar) αλλά και πολλούς τραυματίες· και

Β) Μια έρευνα για το μέλλον (ή το όχι μέλλον) της ειρήνευσης στην κολομβία, μετά την εκλογή ακροδεξιού προέδρου στις 17 Ιούνη, με συνεντεύξεις από στελέχη και μέλη των FARC.

Είναι σαφέστατο λοιπόν: το “τσεκούρι” πέφτει απέναντι σε οτιδήποτε ενοχλεί τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και τους συμμάχους του· προς το παρόν με “επιχείρημα” την “προστασία του φρονήματος των εκλογέων”…

Μαθήματα λογοκρισίας 3

Κυριακή 26 Αυγούστου. Θα ήταν παιδαριώδες απ’ την μεριά μας να υποστηρίξουμε ότι αυτό το κάνει (και θα το κάνει όλο και πιο έντονα και πιο μεθοδικά) μόνο η Ουάσιγκτον. Όχι. Είτε το κάνουν με διάφορους τρόπους ήδη, είτε θα το κάνουν όλα τα κράτη που εμπλέκονται στον οξυνόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό.

Αυτή είναι η ενδεικτική χρησιμότητα και του «ρεπορτάζ» της καθεστωτικής «καθημερινής» πιο πάνω. Παρότι στα «εσωτερικά ζητήματα» μπορεί να κάνει αντιπολίτευση στους φαιορόζ, στα «εθνικά ζητήματα» (δηλαδή στην εξωτερική πολιτική) είναι απόλυτα εναρμονισμένη με την «εθνική γραμμή». Δηλαδή με την συμμαχία με την Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ, το Κάιρο, το Ριάντ… Απ’ τον τίτλο μέχρι κάθε λέξη του ρεπορτάζ θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι πρόκειται για ένα ζήτημα μάλλον αδιάφορο για το ελληνικό κοινό· κατά συνέπεια ένα ζήτημα για το οποίο θα μπορούσε να ειπωθεί και καμιά αλήθεια. Όχι όμως! Ακόμα και σαν ελάχιστη στιγμή η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των συμμάχων είναι εξυπηρέτηση των «εθνικών συμφερόντων». Λογικό αν μπορεί κάποιος να το αντιμετωπίσει στα σοβαρά: όλοι οι μηχανισμοί προπαγάνδας, παραπληροφόρησης, αποπληροφόρησης, διαστρέβλωσης «ενσωματώνονται» στους κρατικούς σχεδιασμούς· όχι μόνο τα social media και τα αφεντικά τους.

(Σ’ όλα αυτά προσθέστε τις προσπάθειες απαγόρευσης, στις ηπα, του κινήματος BDS, που δεν είναι μήντιο, αλλά έκφραση ενός απ’ τα πρώτα και βασικά άρθρα του αμερικανικού συντάγματος, περί «ελευθερίας της έκφρασης και της κριτικής». Το ισραηλινό ρατσιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς και η με κάθε τρόπο υπεράσπιση / προστασία του έχουν γίνει εξουσιαστική μανία για πολλούς και διάφορους…)

The deal of the Century

Τετάρτη 15 Αυγούστου. Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την μέση Ανατολή, την Παλαιστίνη αλλά όχι μόνο. Είναι «η συμφωνία του αιώνα». Την σπρώχνουν, την πηγαίνουν και την φέρνουν, ο βασιλικός γαμπρός / άνθρωπος της mossad Kushner και κανά δυο πράκτορες ακόμα. Κι ενώ είχε αναγγελθεί η παγκόσμια ανακοίνωσή της την περασμένη άνοιξη (γιατί τι «συμφωνία του αιώνα» θα ήταν αν δεν γινόταν παγκόσμιο γεγονός;) το καλοκαίρι προχωράει και το deal εξατμίζεται στον αέρα.

Ο λόγος είναι απλός. Εκτός απ’ το Τελ Αβίβ και τον τοξικό στο Ριάντ (με τους φίλους του στα εμιράτα) κανένας άλλος δεν την στηρίζει. Ακόμα και ο ιορδανός μονάρχης Abdullah o B, που προσπαθούν να τον στριμώξουν με διάφορα μέσα, ξαπόστειλε πρόσφατα τους πραματευτάδες: «Δεν μπορώ να σας βοηθήσω αν δεν πείσετε τους παλαιστίνιους. Και το θεωρώ αδύνατο να τους πείσετε».

Είναι μια καραμπινάτη αμερικανική «διπλωματική» αποτυχία χωρίς προηγούμενο, που δεν έχει καταγραφεί επίσημα. Κι αυτή η αποτυχία έχει αιτία απλή: είναι τόσο φιλοϊσραηλινή η ιδέα της «λύσης» που ούτε καν το κυβερνοφασισταριό του Τελ Αβίβ δεν θα την παρουσίαζε από μόνο του σαν «συμφωνία για το παλαιστινιακό ζήτημα».

Τέτοιους καιρούς τέτοιες αποτυχίες έχουν σημαντικές συνέπειες. Όταν το usa ήταν στα πάνω του (ας πούμε στις αρχές της δεκαετίας του ’90) είχε τον «όγκο» και το «βάρος» να πείσει τόσο την τότε ισραηλινή κυβέρνηση όσο και τον Αραφάτ να κάνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις, έτσι ώστε αφενός να σερβιριστεί κάτι σαν «συμφωνία», κρατώντας (οι ηπα) αφετέρου μια στάση «ουδέτερου αλλά αποφασιστικού» μεσολαβητή. Έτσι υπογράφτηκαν οι ολέθριες για τους παλαιστίνους «συμφωνίες του Όσλο»

Το γεγονός ότι τώρα η Ουάσιγκτον σπάει τα μούτρα της ακόμα και στο Αμμάν επειδή είναι τόσο φιλοϊσραηλινή όσο δεν πάει άλλο, δείχνει την παρακμή της – που δεν διαφεύγει καθόλου απ’ τους υπαρκτούς ή δυνητικούς ανταγωνιστές / αντιπάλους της. Τέτοια παρακμή ώστε είναι αδύνατο να κρατηθούν πια ακόμα και τα ελάχιστα προσχήματα: το μόνο που προτείνει το «deal of the century» στους παλαιστίνιους που θα ζουν σε μικρές ανοικτές φυλακές / στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι ότι «κάποιοι» θα φτιάξουν στα θεσμοθετημένα μπαντουστάν κανά εργοστάσιο… Να δουλεύουν, να έχουν ένα μεροκάματο αν είναι φρόνιμοι, να ψωνίζουν απ’ τον μπακάλη…

Διότι, ως γνωστόν, η εργασία απελευθερώνει… Ουάσιγκτον, Τελ Αβίβ, Ριάντ (αλλά και η Αθήνα από πίσω) έρχονται κάθε μέρα και κάθε μήνα πιο κοντά στη Νέμεση της Ιστορίας – στην ανατολική Μεσόγειο…

Θα «καθαρίσουν» τα αεροπλανοφόρα; Επιτρέψτε μας να έχουμε σοβαρές αμφιβολίες…

«Αντισημιτισμός» είπατε;

Δευτέρα 13 Αυγούστου. Αν οποιοσδήποτε στον κόσμο κατηγορήσει το ρατσιστικό, μιλιταριστικό, απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς γι’ αυτό που είναι και γι’ αυτά που κάνει, είναι (σύμφωνα με τις οδηγίες των υπηρεσιών του και τις εκδουλεύσεις των κατά τόπους συνεργατών αυτών των υπηρεσιών) «αντισημίτης». Η καραμέλα αυτή κοντεύει να λιώσει (γι’ αυτό και όπου μπορεί δίνει τα ρέστα της), υπάρχουν όμως και χειρότερα! Φαίνεται ότι αυτός ο δήθεν «αντισημιτισμός» απλώνεται ήδη και μέσα στην ισραηλινή επικράτεια, και μάλιστα όχι μόνο απ’ την μεριά των αράβων / παλαιστινίων β διαλογής υπηκόων του καθεστώτος.

Η πάνω φωτογραφία είναι από μεγάλη διαδήλωση που έγινε στο Τελ Αβίβ το περασμένο Σάββατο, ενάντια στον καινούργιο «Βασικό Νόμο» (γράφαμε την περασμένη Πέμπτη). Στην αρκετών χιλιάδων ανθρώπων διαδήλωση συμμετείχαν όχι μόνο άραβες / παλαιστίνιοι αλλά και μεγάλο μέρος της κοινωνικής αριστέρας στο ισραήλ, που βλέπει ότι η φασιστοποίηση του καθεστώτος δεν είναι πια ένα ενδεχόμενο αλλά πραγματικότητα.

Αυτή ήταν η δεύτερη διαδήλωση. Πριν μια βδομάδα είχαν διαδηλώσει εναντίον του νόμου χιλιάδες δρούζοι (μια φράξια του σιιτισμού) που θεωρούνται γενικά «νομοταγείς πολίτες» (κάτω φωτογραφία).

Ποια ήταν η απάντηση του κανονικά-θα-έπρεπε-να-είναι-σε-μπουντρούμι (αλλά και φίλος του ελληνικού κράτους / παρακράτους) Netanyahu σ’ αυτές τις διαδηλώσεις; Η εξής: είναι η καλύτερη απόδειξη για το πόσο αναγκαίος είναι για το κράτος αυτός ο νόμος. Με άλλα λόγια: όλοι εσείς είστε ο εσωτερικός εχθρός…

Το εγκληματικό καθεστώς και οι ελεεινοί του συνήγοροι θα καταρρεύσουν, αργά ή γρήγορα. Μόνο που θα χύσουν πολύ αίμα μέχρι εκείνη την στιγμή…

(Όλο και πιο δυνατά, οι πολλές χιλιάδες των εβραίων, είτε εντός είτε εκτός ισραήλ, που είναι αντίθετοι με το κρατικό απαρτχάιντ, μιλούν για τον αληθινό, επίσημο και mainstream αντισημιτισμό: το πως τους αντιμετωπίζει το ισραηλινό κράτος…)

Bad stuff

Σάββατο 11 Αυγούστου. Κατ’ αρχήν, χωρίς καμμία ματαιοδοξία, η ασταμάτητη μηχανή μπορεί να σφίξει τις γροθιές της: κάνει την δουλειά της σωστά*…. Πριν 3 ημέρες αυτή (άλλος;;;) υποδείκνυε ποιος είναι ένας βασικός λόγος (μπορεί και ο βασικότερος αυτή την περίοδο) για την αντι-ρωσική φαγούρα της Αθήνας: η «τύχη» του πρακτόρικου πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Χτες, το κοτζαμάν ελληνικό υπ.εξ. ήρθε να την επιβεβαιώσει, με μία πρόταση (η υπογράμμιση δική μας):

… Είναι φανερό ότι υπάρχει μια μερίδα Ρώσων, ευτυχώς μειοψηφική, που νομίζει ότι μπορεί να κινείται στην Ελλάδα χωρίς να σέβεται νόμους και κανόνες, ακόμα και να εκτοξεύει απειλές. Η ελληνορωσική φιλία επιτάσσει την εγκατάλειψη τέτοιων αντιλήψεων και όχι το αντίστροφο. Τέτοια περίπτωση είναι και η προσπάθεια να επιβληθεί στη χώρα η παρουσία της «Ορθόδοξης Αυτοκρατορικής Παλαιστινείας Εταιρείας», οργάνωσης που δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα από τις μυστικές υπηρεσίες των Τσάρων που στόχο είχαν τον αφελληνισμό των πατριαρχείων της Μέσης Ανατολής.…

Οπωσδήποτε το ελληνικό πρόβλημα δεν είναι «η επιβολή» της ρωσικής παρακρατικής οργάνωσης στην ελλάδα· αλλά στη μέση Ανατολή!… Κάνει εντύπωση ωστόσο ότι το ελληνικό υπ.εξ. βγαίνει και αναγνωρίζει, φόρα μόστρα, έμμεσα έστω, ότι το ελληνικό πρακτορείο και εργαλείο του Τελ Αβίβ που λέγεται «πατριαρχείο Ιεροσολύμων» κινδυνεύει να χάσει το κεφάλι του (πράγμα που θα είναι πολύ καλό για τους παλαιστίνιους).

Την απορία (μας) την λύνει μια προηγούμενη «οργισμένη» παράγραφος:

… Η Ρωσία, αυτή τη στιγμή, δείχνει ως να μη μπορεί να αντιληφθεί τις θέσεις αρχών της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Από τότε που πολεμά ως σύντροφος εν όπλοις της Τουρκίας και της παρέχει σειρά διευκολύνσεων στον τομέα της ασφάλειας, δείχνει να απομακρύνεται σταθερά από θέσεις που αρμόζουν στο επίπεδο φιλίας και συνεργασίας που χαρακτήριζε τις σχέσεις Ελλάδα – Ρωσίας εδώ και 190 χρόνια. Δείχνει να μην αντιλαμβάνεται ότι η Ελλάδα έχει δικά της συμφέροντα και κριτήρια στη διεθνή πολιτική…

Το να κατηγορεί ένας ογκόλιθος την Μόσχα ότι «δεν καταλαβαίνει» (τα ελληνικά συμφέροντα και το πως και γιατί κινείται στη μέση Ανατολή, στην αγκαλιά της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ…) είναι πέρα απ’ την κωμωδία. Το να την καταγγέλει ότι είναι «σύντροφος εν όπλοις της Τουρκίας» μετά από σχεδόν 2 χρόνια όπου οι συναντήσεις υψηλού επιπέδου, πολιτικού και στρατιωτικού, μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας (και Τεχεράνης) γίνονται, σχεδόν, σε εβδομαδιαία βάση, παράλληλα με τον πόλεμο στο συριακό πεδίο μάχης, είναι πέρα κι απ’ τον Δ του Κενταύρου!!!.. Κι ούτε λόγος ότι ο ογκόλιθος, η φαιορόζ κυβέρνηση και το βαθύ κράτος που υπηρετούν δεν ξέρουν «τι τους ξημερώνει» απ’ την άποψη της θέσης τους μέσα στον οξυνόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό.

Τι συμβαίνει λοιπόν και ο ογκόλιθος «βγάζει γλώσσα»; Ίσως το stuff που παίζει στα παλάτια του Ριάντ (και επιτρέπει στον τοξικό να κάνει άσεμνες χειρονομίες στον καναδά) να παίζει και στην Αθήνα… Ή ο μικρομεγαλισμός (στη σκιά μας υπερδύναμης που παρακμάζει) είναι απλά η εκδήλωση των αδιεξόδων…

(* Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά…)

Φασίστας σύμμαχος με τα όλα του!

Πέμπτη 9 Αυγούστου. Τα τοπικά πάθη δεν αφήνουν περιθώριο ενασχόλησης με τα κατορθώματα των συμμάχων. (Αλλά και χωρίς πάθη πάλι οι σύμμαχοι είναι υπεράνω κριτικής).

Στις 19 του περασμένου Ιούλη η ισραηλινή βουλή ψήφισε έναν «βασικό νόμο» που δίνει συνταγματική εγκυρότητα στο καθεστώς απαρτχάιντ. Τώρα πια κανείς που δεν είναι φασίστας, είτε μέσα είτε έξω απ’ το ισραήλ, δεν μπορεί να επικαλεσθεί άγνοια!

Θα ασχοληθούμε αναλυτικότερα προσεχώς (στο Sarajevo.pdf). Από εδώ μερικά απ’ τα βασικά. Το ένα είναι ότι το ισραηλινό μιλιταριστικό κράτος δεν έχει σύνταγμα με την έννοια του corpus θεμελιωδών αρχών συγκρότησης και λειτουργίας του, όπως το ξέρουμε στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο (εκτός αγγλίας). Στη θέση του συντάγματος υπάρχουν οι «βασικοί νόμοι», που έχουν θέση «κεφαλαίων» αυτού του ανύπαρκτου συντάγματος· ψηφίζονται όμως (και αλλάζουν) με απλή κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Θεωρητικά, σύμφωνα με την «διακήρυξη της ανεξαρτησίας» που αποτελεί, κατά κάποιον τρόπο, το ιδρυτικό κείμενο του ισραηλινού κράτους (τον Μάη του 1948), αυτοί οι «βασικοί νόμοι» πρέπει να είναι συμβατοί με την διεθνή νομοθεσία του οηε, μιας και σε απόφαση του οηε οφείλεται η δημιουργία του κράτους. Πρακτικά αυτό δεν ισχύει – και γιατί, άλλωστε;

Παρότι, λοιπόν, στην αρχική φάση, και από τυπική άποψη, το ισραηλινό κράτος είχε δημιουργηθεί σαν δημοκρατικό και «δι-θρησκευτικό» (εβραίοι και άραβες υπήκοοι), με μια σειρά (και πάλι τυπικές) πρόνοιες για την θεσμική ισότητα των δύο κοινοτήτων στην ισραηλινή επικράτεια, ο καινούργιος «βασικός νόμος» ορίζει το ισραηλινό κράτος σαν αποκλειστικά εβραϊκό – άρα σαν καθαρόαιμο θρησκευτικό κράτος. Νομιμοποιεί έτσι αυτό που ήδη συνέβαινε στην πράξη, το γεγονός δηλαδή πως όσοι παλαιστίνιοι ζουν εντός της επίσημης ισραηλινής επικράτειας (περίπου το 20% του πληθυσμού) είναι β κατηγορίας· και δεν θα έχουν τα ίδια δικαιώματα με την πλειοψηφία.

Ένα άλλο που συνταγματοποίησε ο συγκεκριμένος «βασικός νόμος» είναι πως η Ιερουσαλήμ, «ενιαία και αδιαίρετη», είναι η πρωτεύουσα του «του εθνικού κράτους των εβραίων» – όπως θα είναι απο δω και στο εξής ο επίσημος αυτοπροσδιορισμός του ισραηλινού κράτους. Το «δώρο» της Ουάσιγκτον δεν πήγε χαμένο.

Η Αθήνα χειροκροτεί (σεμνά)

Πέμπτη 9 Αυγούστου. Όπως έκανε στη διάρκεια των σφαγών παλαιστινίων διαδηλωτών (που συνεχίζονται αν και όχι, προς το παρόν, με τον μαζικό ρυθμό του περασμένου Μάη), έτσι και τώρα το ελληνικό κράτος / παρακράτος σωπαίνει εγκρίνοντας. Ο πρόσφατος ισραηλινός «βασικός νόμος» παραβιάζει όλες τις διεθνείς (αν και εικονικές: χωρίς δυνατότητα εφαρμογής) αποφάσεις του οηε εδώ και δεκαετίες· ακόμα και την ίδια την ίδρυση του ισραηλινού κράτους – και λοιπόν; Όποιος έχει την ισχύ επιβάλλεται, και τα υπόλοιπα είναι σημειώσεις στην ιστορία.

Έχει, όμως, πραγματικά το ισραηλινό κράτος την ισχύ που νομίζει πως έχει; Η δική μας εκτίμηση είναι «όχι». Όλος ο άξονας Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ μοιάζει να κινείται μ’ έναν τρόπο του είδους «ή τώρα ή ποτέ», καθώς στροβιλίζεται στους χειρότερους (σε βάρος του) διεθνείς ενδοκαπιταλιστικούς συσχετισμούς ever.

Το ζήτημα δεν είναι οι δυνατότητες στρατιωτικής καταστροφικότητας· αν αυτό εξακολουθεί να είναι το μέτρο (δηλαδή το φάντασμα) της ισχύος. Καμμία αυτοκρατορία δεν κατέρρευσε επειδή ξέμεινε από στρατό! Οι διαδοχικές κινήσεις του φασιστικού, μιλιταριστικού κράτους του ισραήλ απ’ την στιγμή που έγινε ξεκάθαρο ότι το κόλπο που έπαιξε στη συρία ηττήθηκε, δείχνουν νευρικότητα και βιασύνη. Κι όλα όσα κάνει (μαζί με τις κακουργηματικές συνέπειες τους) προσπαθεί να τα κρύψει πίσω από ένα κουρελιασμένο παραβάν: όποιος είναι αντίθετος στο ισραηλινό κράτος είναι «αντισημίτης»! Don’t touch my racism, my imperialism!!! It’s the Holy One!!!!

Απ’ το ποτάμι ως τη θάλασσα…

Πέμπτη 9 Αυγούστου. Μέσα στην μεταμοντέρνα παραζάλη των ημερών, οι ειδικοί του ισραηλινού καθεστώτος έχουν καταλάβει τι είναι αυτό που ωριμάζει διεθνώς, κινηματικά αλλά και «θεσμικά»: το τέλος του απαρτχάιντ και η δημιουργία ενός ενιαίου κράτους, απ’ το ποτάμι ως τη θάλασσα, με αραβική / παλαιστινιακή πληθυσμιακή πλειοψηφία και εβραϊκή μειοψηφία (όπως ακριβώς συμβαίνει ήδη), με κατοχυρωμένη την πολιτική ισότητα των δύο συνιστωσών κοινοτήτων, με επιστροφή των 2 εκατομμυρίων παλαιστινίων προσφύγων… Όπως έγινε πριν όχι άπειρο καιρό σ’ ένα άλλο ρατσιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς, το νοτιοαφρικανικό.

(Τείνει, για παράδειγμα, το συριακό κράτος να αποκτήσει μια πολυ-εθνική – ή πολυ-θρησκευτική – δομή, και το ισραηλινό θα συνεχίσει να γίνεται αποδεκτό σαν αυτό που είναι τώρα, ένα κατοχικό καθεστώς;)

Γι’ αυτό ακριβώς προσπαθούν να απαντήσουν εντείνοντας την ρατσιστική βία τους, με κάθε διαθέσιμο τρόπο. «Ένα κράτος απ’ τον Ιορδάνη ως την Μεσόγειο; Ο.Κ… – Θα είναι καθαρόαιμα ισραηλινό! – έξω οι παλαιστίνιοι!»

Πως θα είναι ο κόσμος σε 20 χρόνια; (1)

Πέμπτη 9 Αυγούστου. Σαν κράτος / χωροφύλακας, σαν πρωτοκοσμικό προκεχωρημένο φυλάκιο στη μέση Ανατολή, το μιλιταριστικό καθεστώς του ισραήλ υποφέρει από μια κρίση «διεθνούς γεωπολιτικής χρησιμότητας». Γι’ αυτό, ακριβώς, προσπαθεί να οχυρωθεί ως τα δόντια, γι’ αυτό ακριβώς γίνεται ακόμα πιο ωμό, ακόμα πιο φασιστικό. Τα επιτελεία του (πολιτικά και στρατιωτικά) ξέρουν ότι η κατάρρευση του «αντιτρομοκρατικού» σχεδιασμού (δική τους και των συμμάχων τους) για το ιράκ και την συρία φέρνει στον πάγκο του χασάπη το τελευταίο άλλοθι «χρησιμότητας»: την σαουδική αραβία, μαζί με τις υπόλοιπες μικρές πετρο-χούντες της περιοχής· σαν πετρελαιοπαραγωγούς ερήμους.

Ο μεγάλος σύμμαχος, η Ουάσιγκτον, προσπαθεί να «κόψει» την ιρανική παραγωγή πετρελαίου απ’ την διεθνή αγορά, για να δώσει παράταση ζωής στην σαουδαραβική, σε μια περίοδο όπου έχει αναγγελθεί ήδη η σταθερή μείωση της ζήτησης. Αλλά… Κανείς δεν φαίνεται να υπακούει πια· και είναι λογικό. Ούτε το Πεκίνο, ούτε το Νέο Δελχί, ούτε η Άγκυρα, ούτε η Μόσχα, ούτε η ε.ε. Στο χορό αυτών που απορρίπτουν τις αμερικανικές πετρο-κυρώσεις κατά του ιράν μπήκε χτες, προς γενική έκπληξη, ένας ακόμα σύμμαχος των ηπα: το Τόκιο. Δεν μπορεί να μπει σε κίνδυνο η λειτουργία των ιαπωνικών επιχειρήσεων διαμηνύθηκε στην Ουάσιγκτον, που σε απλά ελληνικά σημαίνει: εμείς θα συνεχίζουμε να αγοράζουμε πετρέλαιο απ’ το ιράν.

Αν, λοιπόν, δεν υπάρχει η πετρο-προοπτική για το Ριάντ, έστω μιας ή δύο δεκαετιών, τι σκατά θα απομείνει (με διεθνή γεωπολιτική αξία) να φυλάει ο ισραηλινός μιλιταρισμός στη μέση Ανατολή – εκτός απ’ τον εαυτό του φυσικά – ε;

Καλή ερώτηση!

Πως θα είναι ο κόσμος σε 20 χρόνια; (2)

Πέμπτη 9 Αυγούστου. Δεν αφορά μόνο το ισραηλινό κράτος. Αφορά και το ελληνικό, καθώς και μια σειρά κρατών ακόμα – και στη Μεσόγειο. Έπιαναν «καλή διεθνή γεωπολιτική τιμή» όταν το πεδίο των συγκρούσεων, των αντιπαραθέσεων, ή των συγκλίσεων και των αμοιβαίων υποχωρήσεων ήταν αυτό που έμεινε να ονομάζεται «δυτικός κόσμος». Η ευκολία του να είσαι «πολύτιμο οικόπεδο» σε τέτοιες συνθήκες έγινε συνήθεια, αφού πρώτα είχε γίνει εθνική ιδεολογία.

Η καπιταλιστική / ιμπεριαλιστική άνοδος της ασίας, με ατμομηχανή την κίνα, αλλάζει τον χάρτη. Όχι γεωφυσικά, αλλά γεωπολιτικά. Εκείνο το οικόπεδο που έμοιαζε σχετικά δευτερεύον γίνεται τώρα πρώτης σημασίας· κι εκείνο που απολάμβανε γεωπολιτικές προσόδους πρώτης κατηγορίας (οικονομικές, στρατιωτικές) ξεπέφτει.

Οι φασίστες πολιτικοί του Τελ Αβίβ ονειρεύονται την εκμηδένιση του ιράν· όπως, αντίστοιχα οι έλληνες όμοιοί τους ονειρεύονται την εκμηδένιση της τουρκίας. Όμως αυτές οι φαντασιώσεις εγγράφονται πλέον στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο· σε μια διαδικασία, δηλαδή, μαζικής καταστροφής όπου όποιος ηττηθεί ενδέχεται να ηττηθεί απόλυτα – και για πάντα.

Προς στιγμήν «φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη» – είναι η ιστορική περίοδος που ζούμε, όπου ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός προσπαθεί να διασωθεί με οικονομική βία… Και όπου ο ισραηλινός ιμπεριαλισμός προσπαθεί να «φάει» ό,τι παλαιστινιακό έχει απομείνει, μπας και…

Όσο για τον ελληνικό; Είναι κάπως ζαλισμένος απ’ τις περιστροφές της ιστορίας, γι’ αυτό έχει ακουμπήσει πάνω σε τέτοιους συμμάχους…