Tag: ισραήλ

Δι’ ασήμαντον αφορμήν – και σοβαρές αιτίες

Τετάρτη 5 Δεκέμβρη. Ίσως άλλους καιρούς να ήταν αδύνατο να συμβεί κάτι τέτοιο. Συμβαίνει τώρα όμως. Ο άξονας Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ (στον οποίο έχει χωθεί και ο ελληνικός ιμπεριαλισμός…) κτυπιέται αυτή τη φορά όχι απ’ το μπλοκ της Αστάνα, όχι στρατιωτικά / πολιτικά, αλλά … δημοσιοσχεσίτικα! Κι αυτό, οι εντυπώσεις και το πως μπορούν να χρησιμοποιηθούν στις ώριμες κοινωνίες του Θεάματος, αποδεικνύεται πολύ πιο ζόρικο «όπλο» απ’ τους πυραύλους και τα βομβαρδιστικά· για όσο καιρό ο 4ος πόλεμος δεν γίνεται ανοικτά.

Το μακέλεμα του Khashoggi, όσο φρικτό κι αν είναι, είναι παρανυχίδα μπροστά στο μακέλεμα εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων που κάνουν εδώ και 17 χρόνια στην ευρύτερη μέση Ανατολή καθώς πρέπει στρατοί και καθώς πρέπει μισθοφόροι. Απ’ αυτήν την άποψη η πρώτη αντίδραση του τοξικού, που λέγεται πως ήταν «μα γιατί γίνεται θέμα ο Khashoggi; δεν καταλαβαίνω» είναι, πράγματι, η εύλογη απορία ενός αφεντικού που έχει κάνει πολύ χειρότερα, κι αυτός και οι σύμμαχοί του… Αλλά που, απ’ την άλλη μεριά, ζώντας φεουδαρχικά στο θησαυροφυλάκιό του, δεν μπορεί να συλλάβει το νευρικό σύστημα του Θεάματος.

Η δολοφονία και το κομμάτιασμα του Khashoggi είναι, πράγματι, «ασήμαντη αφορμή». Το γεγονός, όμως, ότι αυτή τη στιγμή το ψοφιοκουναβιστάν ψάχνει την ουρά του στη μέση Ανατολή δεν είναι καθόλου ασήμαντο. Ούτε το ότι στην Άγκυρα και στην Τεχεράνη έχουν ανάψει καπνογόνα… (Γι’ αυτούς που τα βάφουν – αν όχι μαύρα – σκούρα γκρι στην Αθήνα, ας μην μιλήσουμε ακόμα…)

Κι αν σήμερα ή αύριο μετοχές και χρηματιστήρια τραμπαλίζονται και οι τιμές του πετρελαίου πάρουν την ανηφόρα, κάτι θα πρέπει να σημαίνει αυτό. Όχι για την αστάθεια του κρεμασμένου ανάποδα τοξικού. Αλλά για την εντεινόμενη αστάθεια των καπιταλιστικών ισορροπιών.

Εδώ θα είμαστε να λέμε μερικά πράγματα – αλλά δεν θα είναι ευχάριστα..

(φωτογραφία: Θα απομείνει η «παιγνιώδης διάθεση» ενός καγκεμπίτη, που παρεπιπτόντως πουλάει και υδρογονάνθρακες. Τι ήθελε να επιδείξει η αλεπού τις προάλλες στο Buenos Aires; Ό,τι είναι αργόστροφη;)

Ο αγώνας της μνήμης στο πλευρό των παλαιστινίων

Τρίτη 4 Δεκέμβρη. Εδώ ή εκεί, στο καπιταλιστικό πρωτοκοσμικό σύμπαν, αυτοί κι αυτές που υπερασπίζονται τον αντι-απαρτχάιντ, αντι-αποικιακό, απελευθερωτικό αγώνα των αντρών και των γυναικών στην Παλαιστίνη, έρχονται όλο και πιο συστηματικά αντιμέτωποι / ες όχι μόνο με τις προβοκάτσιες και την φασιστική προπαγάνδα αλλά και με καθαρές, ωμές απαγορεύσεις και τιμωρίες.

Είναι τόσο “ενοχλητική” αυτή η υποστηρίξη; Ναι, είναι· ακόμα περισσότερο επειδή δυναμώνει διεθνώς. Επειδή, ανάμεσα στα άλλα, σπάει ”κατά μέτωπο” τον αντιμουσουλμανικό, αντιαραβικό ρατσισμό. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η αντίσταση στην Παλαιστίνη και είτε η υποστήριξή της είτε η απαγόρευση κάθε αλληλεγγύης σ’ αυτήν, είναι η “στενή δίοδος” απ’ όπου περνάνε ιδεολογικές και θεσμικές “τακτοποιήσεις” για τον 21ο αιώνα στον περιστρεφόμενο στην κρίση / αναδιάρθρωση πρώτο κόσμο.

Συμβαίνει το ίδιο με την υπεράσπιση (ή την ποινικοποίηση της υπεράσπισης) στους πρόσφυγες / μετανάστες στον “πρώτο κόσμο”, είτε αυτός λέγεται ευρώπη, είτε λέγεται βόρεια αμερική.

Μπροστά στα μάτια μας μεν αλλά και πίσω απ’ τις πλάτες μας σε ότι αφορά την διαυγή κατανόηση της συγκυρίας, συμβαίνει αυτό που η συντριπτική πλειοψηφία των πρωτοκοσμικών αρνείται πεισματικά να συνειδητοποιήσει…

Κι εκείνοι που νομίζουν ότι είναι αρκετά πονηροί ώστε να έχουν εξασφαλίσει θέση θεατή, παίζουν στοίχημα ελπίζοντας ότι τίποτα δεν θα τους συμβεί αύριο, ούτε μεθαύριο, ούτε παραμεθαύριο. Λες και η παράταση, ακόμα κι αν μέρα τη μέρα κρατήσει αρκετά, θα εξαφανίσει όσα οι ίδιοι ψυλλιάζονται επειδή, για κάποιον μυστηριώδη λόγο, τα αφεντικά στο τέλος θα βαρεθούν…

Έχει φαγούρα ο τοξικός;

Τρίτη 4 Δεκέμβρη. Παρά τις προσπάθειες των σωματοφυλάκων του ψόφιου κουναβιού η γνωστή fun των βασανιστηρίων και τωρινή διευθύντρια της cia Gina Haspel (ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλλη θέση…) θα ενημερώσει σήμερα τους συντηρητικούς και δημοκρατικούς επικεφαλής της επιτροπής διεθνών σχέσεων της αμερικανικής γερουσίας. Για όσα ξέρει (ή όσα επιλέξει να πει ότι ξέρει) η cia για την δολοφονία του Khashoggi.

Απ’ την μεριά του ο τοξικός (σύμφωνα με την καθεστωτική τουρκική yeni safak) ψάχνει να βρει τρόπο να ξεκαρφωθεί. Να “αποδείξει” δηλαδή ότι δεν ήταν αυτός που έδωσε την εντολή (στο δεξί του χέρι) να φτιάξει ένα πιστό απόσπασμα θανάτου, αλλά … ένα άλλο χέρι· μπορεί και κάποιου άλλου…

Τους ισχυρισμούς της yeni safak δεν μπορούμε να τους ελέγξουμε. Τους μεταφέρουμε με κάθε επιφύλαξη επειδή (ακόμα και σαν κατασκευή της Άγκυρας) έχουν ενδιαφέρον: σύμφωνα μ’ αυτούς ο συνεταίρος και μέντορας του τοξικού πρίγκηπας των εμιράτων Mohammad bin Zayed προσπάθησε να «πείσει» τον Mohammad Dahlan να «αναλάβει την ευθύνη» της διαταγής της δολοφονίας του Khashoggi.

Ποιός είναι ο Mohammad Dahlan; Ένα κάθαρμα και μισό, πρώην «επικεφαλής ασφαλείας» της δοσίλογης «παλαιστινιακής αρχής», συνεργάτης τόσο της cia όσο και της mossad στην Παλαιστίνη, που κυνηγημένος απ’ την Hamas και τα ριζοσπαστικά μέλη της Fatah έχει βρει άσυλο στο Dubai. Για να προσφέρει στην εκεί εξουσία τις υπηρεσίες του. Και να πληρώνει τους οπαδούς του στη Δυτική Όχθη… Διότι κάποιοι (και το Κάιρο ανάμεσά τους – υποθέτουμε βάσιμα και η Αθήνα) θα έβλεπαν με χαρά τον Dahlan να γίνεται ο διάδοχος του Mahmoud Abbas σαν “πρόεδρος της παλαιστινιακής αρχής”, όταν, φυσικά, αυτός ο τελευταίος εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο…

Οι ισχυρισμοί της yeni safak είναι ότι ο Dahlan αρνήθηκε να γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος – και κατέληξε στο νοσοκομείο τραυματισμένος σοβαρά απ’ τους μπράβους του MBZ. Από πρώτη ματιά θα ήταν παράξενο να ελπίζει το δίδυμο τοξικός – MBZ ότι ένας συνεργάτης της cia και της mossad θα δεχόταν να αναλάβει την ευθύνη για την δολοφονία και το μακέλεμα του Khashoggi! Γιατί να κάψουν την μελλοντική τους ελπίδα στη Ramallah; Όμως δεν είναι το πρώτο παράξενο της ιστορίας. Αφού μιλάμε για δικτάτορες, και μάλιστα λίγο ή πολύ σε πανικό, που το μόνο που έμαθαν στη ζωή τους είναι ότι πληρώνοντας κάνεις τη δουλειά σου όποια κι αν είναι αυτή, γιατί να μην δοκιμάσουν να πείσουν έναν Dahlan – έχοντας κατά νου ότι θα βρουν κάποιον άλλο για να κάνει την τωρινή δουλειά του – και την όποια μελλοντική;

Πίσω στην Haspel και την cia. Οι ως τώρα «διαρροές της υπηρεσίας» έχουν φτιάξει με ακρίβεια το πορτραίτο του τοξικού στη δολοφονία. Το ερώτημα είναι: σήμερα πόσο έντονη θα είναι  η εσωτερική διαπάλη μεταξύ αντιμαχόμενων μηχανισμών του αμερικανικού καθεστώτος; Που σημαίνει: α) πόσο θα ζορίσουν την Haspel; και β) τι θα πει – απ’ αυτά που ξέρει καλά;

Εν τω μεταξύ οι αρμόδιοι του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών τι λένε για όσα συμβαίνουν στα εντόσθια του στρατηγικού συμμάχου; Ο ψεκασμένος; Που έχουν χαθεί όλοι; Γιατί αφήνουν τους πιστούς υπηκόους τους στα σκοτάδια;

Τελικά, μετά από 2 μήνες, με ποιον είναι το ελλαδιστάν; Με τον Khashoggi (και την Άγκυρα) ή με τους δολοφόνους του (και το Τελ Αβίβ); Τόσοι ντόπιοι δημαγωγοί με πλουμιστά φτερά πληρώνονται απ’ τα υπουργεία και τις υπηρεσίες για να πουλάνε την σωστή “άποψη”…

Γιατί δεν μας διαφωτίζουν για την «εθνική γραμμή» επί του θέματος;

East med γερά, πάρτους τα λεφτά!

Δευτέρα 3 Δεκέμβρη. Αν ένα έργο είναι “κρίσιμο” και “σπουδαίο”, δεν μπορεί παρά να προωθείται από ανάλογα σπουδαίους επενδυτές. Ποιός έχει, λοιπόν, αναλάβει την προώθηση του east med;

Μια εταιρεία με το όνομα IGI Poseidon… Δεν σας λέει τίποτα. Κάτι παραπάνω θα σας πει ότι έχει έδρα την Αθήνα, καθώς είναι κοινοπραξία (50-50) μεταξύ της ελληνικής δεπα και της ιταλικής edison…

Τι άλλα σπουδαία έργα έχει στο ενεργητικό της αυτή η τόσο φιλόδοξη κοινοπραξία; Προς το παρόν κανένα!!! Έχει, όμως, σχέδια. Τον χερσαίο αγωγό μεταξύ ελληνοτουρκικών συνόρων και ιταλίας, στη βόρεια ελλάδα (την συνέχεια του tap δηλαδή)… Και έναν μικρού μήκους αγωγό μεταξύ ελλάδας και βουλγαρίας…

Συνολικά: δύο χερσαίους αγωγούς και έναν κτηνώδη, υποθαλάσσιο (τον east med) για τον οποίο μάθαμε ότι δεν έφταναν όλα τα υπόλοιπα, έχει να αντιμετωπίσει κι αυτό: μεταξύ κύπρου και Κρήτης θα περνάει από ηφαιστειογενή (υποθαλάσσια) περιοχή.

Εντάξει, ησυχάσαμε τελείως. Με τέτοιους εργολάβους δεν αποκλείεται ο east med να φτάσει New York…

East med αέρια, πάρτους τα κ-μέρια!

Δευτέρα 3 Δεκέμβρη. Αυτά τα κυριλέ και πολύ φραγκάτα και γραβάτα project που είναι στ’ αλήθεια trash (: σκουπίδια), και γι’ αυτό αγαπιούνται απ’ το φιλοθεάμον κοινό, είναι μια αναμφίβολη επίδειξη παρακμής – σε συσκευασία δώρου. Να, λοιπόν, αποσπάσματα απ’ τον ελληνοκυπριακό “πολίτη” (2/11/18, Διονύσης Διονυσίου, «το παραμύθι του east med») για τον “θρυλικό”αγωγό για τον οποίο όσο νάναι, οι ρεπόρτερ του χρυσοπράσινου φύλλου ξέρουν από κοντά διάφορες πικάντικες λεπτομέρειες:

Πώς μπορεί ένας υπουργός Ενέργειας μιας σοβαρής χώρας μέσα σε τόσο λίγα λεπτά να λέει τόσες ανακρίβειες; Ο υπουργός Ενέργειας του Ισραήλ Γιούβαλ Στάινιτς την περασμένη Κυριακή εξήγγειλε μέσα από ένα θριαμβευτικό ρεπορτάζ της ισραηλινής τηλεόρασης την υπογραφή συμφωνίας μεταξύ της χώρας του, της Κύπρου, της Ελλάδας και της Ιταλίας, με βάση την οποία ξεκινά άμεσα η κατασκευή του αγωγού EastMed. Και σαν να μην έφτανε αυτό, όλα τα κανάλια της Κύπρου και της Ελλάδας «έπαιξαν» την πληροφορία αυτή ως την κύριά τους είδηση.

Πρόκειται για τον ίδιο υπουργό ο οποίος τον Ιούλιο του 2016 δήλωνε με πάσα σοβαρότητα «ότι επίκειται η υπογραφή συμφωνίας για τη μεταφορά του ισραηλινού αερίου στην Τουρκία, ότι η συμφωνία ήταν έτοιμη κατά 90% και ότι ανέμενε τον τότε Τούρκο υπουργό Ενέργειας Αλ Μπαϊράκ να μεταβεί στο Τελ Αβίβ για να πέσουν οι τελικές υπογραφές».

…

Εν τέλει, η κατασκευή αγωγών δεν προσφέρεται για δημιουργία εντυπώσεων του τύπου σε 2-3 χρόνια θα έχουμε έτοιμο αγωγό μήκους 2.000 χιλιομέτρων μέσω του οποίου θα μεταφέρουμε 20 δισ. κυβικά μέτρα φυσικό αέριο τον χρόνο στην Ευρώπη με hub την Ελλάδα και την Ιταλία. Τη στιγμή που για την κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού από το κοίτασμα Ταμάρ στην ισραηλινή ΑΟΖ μέχρι τα παράλια του Ισραήλ, μήκους μόλις 90 χιλιομέτρων, χρειάστηκαν κατασκευαστικές εργασίες 4 χρόνων! Αυτό το δεδομένο σίγουρα το είχε ενώπιόν του ο Ισραηλινός υπουργός Εμπορίου εξ ου και διάφοροι αναλυτές στο Ισραήλ του άσκησαν σκληρή κριτική, σημειώνοντας ότι είναι καλός μεν ο ενθουσιασμός, οφείλει ωστόσο να εδράζεται σε πραγματικά δεδομένα.

…

Πίσω από τις δηλώσεις του κ. Στάινιτς, οι οποίες έγιναν κύριο θέμα σε όλα τα τηλεοπτικά δελτία της Κύπρου, κρύβεται και μια πραγματική σκοπιμότητα. Ο EastMed αφέθηκε να πετάξει ως φούσκα, διότι το Ισραήλ ετοιμάζεται για έναν νέο γύρο αδειοδοτήσεων στην ΑΟΖ του. Η τελευταία προκήρυξη κρίθηκε εντελώς αποτυχημένη αφού ενδιαφέρον έδειξαν εταιρείες πολύ πιο μικρές από τη Noble και την Delek. Θεωρήθηκε λοιπόν ότι η εξαγγελία περί της κατασκευής του EastMed θα προσελκύσει το ενδιαφέρον κάποιων μεγάλων εταιρειών. Μόνο που οι εταιρείες-κολοσσοί δεν είναι τηλεοπτικοί σταθμοί για να τσιμπούν παραπληροφορώντας τους μετόχους τους. Οι μεγάλες εταιρείες απέχουν από την ισραηλινή ΑΟΖ γιατί δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν τους Άραβες.

…

Στην Ανατολική Μεσόγειο μέχρι στιγμής έγιναν πάνω από 30 γεωτρήσεις (η Κύπρος έκανε 7) και ξοδεύτηκαν από όλες τις εταιρείες που έχουν εμπλακεί αστρονομικά ποσά. Υπολογίζεται ότι μόνο στην κυπριακή ΑΟΖ οι εταιρείες Total, Exxon, Eni και Νoble έχουν ξοδέψει κοντά στα 4 δισ. δολάρια για τα ερευνητικά και γεωτρητικά τους προγράμματα.

Μέχρι στιγμής σημαντικές ποσότητες έχουν βρει το Ισραήλ και η Αίγυπτος. Το Ισραήλ έχει αποδεδειγμένα αποθέματα γύρω στα 860 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου (32 τρισ. κυβικά πόδια) και η Αίγυπτος κοντά στα 2.800 τρισ. (107 τρισ. κυβικά πόδια). Η Κύπρος, με μόνο επιβεβαιωμένο κοίτασμα την Αφροδίτη, διαθέτει γύρω στα 108 δισ. κυβικά μέτρα φυσικό αέριο (4 τρισ. κυβικά πόδια). Πόσες από αυτές τις ποσότητες θα μπορούσαν να διατεθούν σήμερα, αν και το ερώτημα αυτό πάντα θα είναι σχετικό. Και είναι σχετικό γιατί άλλη είναι η επιβεβαίωση αποθεμάτων σε ένα τόσο μεγάλο βάθος, και άλλη η δυνατότητα άντλησης ολόκληρης της ποσότητας.

– Η Αίγυπτος χρησιμοποιεί το μεγαλύτερο μέρος των αποθεμάτων της για εσωτερική χρήση, ενώ μικρότερες ποσότητες διατίθενται στα 2 τερματικά LNG που διαθέτει στο Ιντκού και στην Νταμιέτα, μέσω των οποίων θα ξεκινήσει τις εξαγωγές υγροποιημένου αερίου κυρίως στις αγορές της νότιας Ευρώπης, σε Ισπανία και Ιταλία. Με βάση τα αποθέματα που διαθέτει σήμερα δεν φαίνεται ιδιάιτερα πρόθυμη να εμπλακεί στην κατασκευή του EastMed…

– Το Ισραήλ έχει κηρύξει περίπου το 60% των αποθεμάτων του ως στρατηγικά, δηλαδή θα διατεθούν για την ενεργειακή ασφάλεια της χώρας. Διαθέσιμα αποθέματα προς πώληση είναι γύρω στα 480 δις κυβικά μέτρα. Το Ισραήλ έχει ήδη υπογράψει συμφωνίες πώλησης φυσικού αερίου με την Ιορδανία και την Αίγυπτο, οπότε τα πραγματικά διαθέσιμα αποθέματά του είναι ακόμα πιο λίγα.

– Η Κύπρος διαθέτει προς πώληση το κοίτασμα Αφροδίτη και συζητά με την Αίγυπτο. Το θέμα σκαλώνει (το ίδιο συμβαίνει και με το Ισραήλ) στο υψηλό κόστος ανόρυξης, το οποίο πλησιάζει τα 4 δολάρια το κυβικό μέτρο, ενώ η μέση τιμή του φυσικού αερίου παγκοσμίως on the spot είναι χαμηλότερη, δήλαδή 3,29 δολάρια ανά κυβικό μέτρο. Με αποτέλεσμα, οι εταιρείες που έχουν το δικαίωμα εκμετάλλευσης, Noble και Delek, να ζητούν αλλαγή της συμφωνίας κατανομής των κερδών με την Κυπριακή Δημοκρατία. Η Κύπρος, σε αντίθεση με το Ισραήλ, λόγω μικρών ποσοτήτων, δεν έχει σοβαρή διαπραγματευτική δυνατότητα στον καθορισμό της τιμής…

Προς το παρόν τα νούμερα δεν βγαίνουν για την κατασκευή του EastMed…

Ούτε προς το παρόν, ούτε προς το μέλλον – υποστηρίζει η ασταμάτητη μηχανή. Never mind. Έχετε ακούσει ότι με πορδές δεν βάφονται αυγά; Ε, κάποιοι λένε ότι με πορδές γεμίζουν αγωγοί. Μπορεί να είναι για καλό, να μην πηγαίνουν χαμένες…

Εμπρός λοιπόν πατριώτες: κλάστε γιατί χανόσαστε!!…

(Ζητάμε συγγνώμη αν το πήξαμε στις φωτογραφίες, αλλά είναι όλες πλάνα απ’ το «θριαμβευτικό ρεπορτάζ» της ισραηλινής τηλεόρασης πριν μια βδομάδα και κάτι… Ο κυρ Γιούβαλ είναι στην δεύτερη και στην τρίτη φωτό. Ελπίζουμε να καταλαβαίνετε πόσο family affair είναι οι σωλήνες και οι απάτες με δαύτους. Τι σύμμαχοι θα ήταν Αθήνα, Λευκωσία και Τελ Αβίβ αν δεν διέδιδαν τις ίδιες παπαριές φτιάχνοντας ένα κάποιο προπέτασμα καπνού για την ηλίθια μάζα που διαφεντεύουν;

Όσο για εμάς, προσέχουμε ότι όλοι αυτοί οι κυβερνοκαραγκιόζηδες, και όσοι είναι αποπίσω τους, δείχνουν (και είναι) καλοθρεμμένοι. Θρεφτάρια! Ας αρχίσουν λοιπόν να κλάνουν, με μια ημερήσια κατά κ-τρυπίδα παραγωγή 10 κυβικά φυσικού αερίου το 24 ωρο – για αρχή –έχοντας όμως τον σωλήνα στο γνωστό τρυφερό σημείο της ανθρώπινης ανατομίας τους. Να αρχίσει να γεμίζει ο east med, σιγά σιγά, με ποιοτικό γκάζι… Τι σκατά πληρώνονται έναν περίδρομο λεφτά; Ας κάνουν την αρχή!

Γιατί τώρα κλάνουν στα μούτρα μας. Και βρωμάει…)

Ευχαριστούμε ψόφιο κουνάβι!

Κυριακή 2 Δεκέμβρη. Ρωτάτε γιατί θα μείνουμε σ’ αυτό το μέρος του κόσμου [την μέση Ανατολή]; Ένας λόγος είναι το ισραήλ. Το πετρέλαιο είναι όλο και λιγότερο αιτία γιατί παράγουμε περισσότερο πετρέλαιο τώρα από ποτέ. Οπότε, καταλαβαίνετε, ξαφνικά φτάνεις στο σημείο που δεν είναι αυτός ο λόγος για να είσαι εκεί…

Αυτά είπε το ψόφιο κουνάβι χτες, συνεντευξιαζόμενο στην καθεστωτική Washington Post. Και το ευχαριστούμε! Επειδή «νοτίως του Δούναβη» η ασταμάτητη μηχανή είναι (πέρα από περιθωριακή) η μόνη που υποστηρίζει – εδώ και χρόνια! – ότι η αστυνόμευση του αραβικού πετρέλαιου είναι τελειωμένη ιστορία για τον άλλοτε φύλακα (τις ηπα) – εκτός από έναν λόγο: την καταστροφή του, εις βάρος των ανταγωνιστών.

Η Ουάσιγκτον έβαλε φωτιά στα ιρακινά πετρελαιοπήγαδα, το Λονδίνο (μαζί με το Παρίσι) στα λιβυκά. Το λαθρεμπόριο είναι διαφορετική ιστορία – είναι η ευέλικτη, τακτική διαχείριση ενός εμπορεύματος που άλλοτε ήταν στρατηγικό σε βάθος χρόνου. Η Ουάσιγκτον θα ήθελε να κάνει το ίδιο με τα πετρελαιοπήγαδα της βενεζουέλας και του ιράν… Επίσης, αν δεν επρόκειτο για το ισραήλ, δεν θα της καιγόταν καρφί αν άρπαζαν φωτιά τα κοιτάσματα της σαουδικής αραβίας και των εμιράτων. Γιατί «τώρα παράγουμε περισσότερο πετρέλαιο από ποτέ» – οι ηπα είναι αυτάρκεις, μπορούν να κάνουν και εξαγωγές (εκβιάζοντας για να αποκτήσουν πελάτες…). Άλλοι θα είχαν πρόβλημα απ’ την «κακοτυχία» των κοιτασμάτων απ’ τα οποία τροφοδοτούνται…

Μόνο που η ψοφιοκουναβική ωμή «ειλικρίνεια» εκθέτει πολύ περισσότερα απ’ όσα νομίζει. Η περιφρούρηση της ομαλής ροής του μεσανατολικού πετρελαίου προς τον δυτικό καπιταλισμό (ευρωπαϊκό, βορειοαμερικάνικο, γιαπωνέζικο) απ’ τον β παγκόσμιο πόλεμο και μετά, κι ακόμα περισσότερο απ’ την δεκαετία του ’70 και ύστερα, ήταν ένα σύνθετο πλέγμα πολιτικών και στρατιωτικών διευθετήσεων, που συμπεριελέμβανε όλες τις «φιλοδυτικές» χούντες της περιοχής αλλά και, σε κεντρική θέση, την στρατο-αστυνομο-γεωπολιτική αξία του αποικιακού ισραηλινού κράτους. Αν το πετρέλαιο γενικά χάνει την στρατηγική σημασία του, κι αν ειδικά ο αμερικανικός καπιταλισμός έχει γίνει «αυτοδύναμος» σε υδρογονάθρακες (αφού το επεδίωξε και το φρόντισε συστηματικά), τότε ποια είναι η αξία του ισραηλινού απαρτχάιντ κράτους / χωροφύλακα; Και γιατί ο αμερικανικός στρατός κάθεται να το φυλάει;

Το ισραηλινό καθεστώς έχει όλο και μικρότερη αξία για τον δυτικό καπιταλισμό (σε σχέση μ’ εκείνη στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα)! Παράδοξο ή όχι η «προστασία» του απ’ τον αμερικανικό στρατό δεν υπηρετεί τον ενεργειακό καπιταλιστικό ορθολογισμό του 20ου αιώνα. Υπηρετεί, μάλλον, ένα φαινόμενο που αναπτύχθηκε υπόγεια μέσα σ’ αυτόν τον αιώνα, και έχει αποκτήσει την δυναμική που του επιτρέπει η διάλυση που συνοδεύει κάθε Αλλαγή Παραδείγματος. Είναι το φαινόμενο που λέγεται ομάδες πίεσης ειδικών συμφερόντων· ακόμα και κρατικοποίηση του εγκλήματος. Η ιστορία έχει να επιδείξει διάφορες τέτοιες περιόδους κατά τις οποίες οι συμμορίες/ εργολάβοι είναι οι πρωταγωνιστές και όχι η όποια «λευκή» εξουσία.

Η καθαρότητα αυτού του φαινομένου και των γεωπολιτικών του εκφάνσεων δεν βρίσκεται στο Τελ Αβίβ αλλά στο Ριάντ. Αν κάποιοι έχουν αρκετά λεφτά για να πληρώνουν την «αμερικανική προστασία», τότε αυτή διατίθεται· με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Η διοίκηση Obama προσπάθησε να αποφύγει αυτήν την «αυτοκρατορική» κατάντια, όταν αφενός έδωσε πόντους στην Τεχεράνη (με την συμφωνία 5+1) αδιαφορώντας για τα ισραηλινά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, και αφετέρου ανακήρυξε την ανατολική ασία σαν το κεντρικό πεδίο του αμερικανικού ιμπεριαλιστικού προσανατολισμού. Απέτυχε στις απαραίτητες συμμαχίες για το δεύτερο (η τωρινή αμερικανική διοίκηση συνεχίζει να αποτυγχάνει…) ενώ είδε την Μόσχα να μπαίνει δυναμικά στο μεσανατολικό σφαγείο και να πλησιάζει επικίνδυνα στην ανατολική Μεσόγειο και, μέσω αυτής, στην βόρεια Αφρική. Υποθέτουμε ότι διάφορες «παραδοσιακές» ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της περιοχής θορυβήθηκαν ακόμα περισσότερο απ’ την Ουάσιγκτον γι’ αυτήν την εξέλιξη, που είχε και έχει και πολύ Πεκίνο μέσα· αλλά είναι σεμνές και δεν το φωνάζουν.

Τώρα η ψοφιοκουναβική διοίκηση πουλάει στεγνά στρατιωτική προστασία στο σαουδαραβικό και στο ισραηλινό καθεστώς επειδή πρέπει να ανακοπεί (και, αν είναι δυνατόν, να αντιστραφεί) η πορεία του μπλοκ της Αστάνα… Αλλά και, καθόλου δευτερεύον, επειδή οι περιμετρικοί / περιφερειακοί θιγόμενοι απ’ την γεωπολιτική παρακμή πληρώνουν. Άμεσα (με αγορές όπλων) ή έμμεσα (με μισθοφορικά συμβόλαια).

Υπάρχει μια ιστορική φάση στην «πτώση» των αυτοκρατοριών όπου οι «συνοριοφύλακες» αποκτούν δυσανάλογα μεγάλη επιρροή στο καταρρέον «κέντρο» καθώς εμφανίζονται σαν οι κατεξοχήν υπερασπιστές του άλλοτε αυτοκρατορικού μεγαλείου. Είναι, γενικά, μια σύντομη περίοδος, αφού οι όποιοι «ακρίτες» δεν μπορούν να εμποδίσουν την δομική παρακμή, και αντίθετα την επιτείνουν: καταχρώνται (ή προσπαθούν να καταχραστούν) ιδιοτελώς πόρους που εμφανίζονται πια σαν πλεονάζοντες, σα να περισσεύουν απ’ το “κέντρο”…

Δεν βλέπετε τι προσπαθεί το ελλαδιστάν;

Λοιπόν ξανά: Ευχαριστούμε ψόφιο κουνάβι! Καλή τύχη στον παράδεισό σου!

Σωλήνες εθνικά υπερήφανοι!

Σάββατο 1 Δεκέμβρη. Κάποτε ήταν ο “Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη”. Θρυλικός στα ‘90s ήταν η απόδειξη (πριν καν κατασκευαστεί, εννοείται…) της κεντρικότητας της ελληνικής επικράτειας στο ευρωπαϊκό (και γιατί όχι; στο παγκόσμιο!) «ενεργειακό γίγνεσθαι». Δεν φτιάχτηκε ποτέ, ξεχάστηκε, ας είναι ελαφρύ το χώμα που δεν τον σκέπασε…

Μετά, για λίγο, αλλά με εκρηκτικό τρόπο, ήταν ο σωλήνας του μπαρμπαΠαναγιώτη του ελευθερωτή. Τότε που ήταν υπουργός «ανασυγκρότησης». Εκείνος δεν θα αποδείκνυε μόνο την ελληνική κεντρικότητα (όπως ο Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη) αλλά και την ρωσική εκκεντρικότητα: για άγνωστους λόγους η βιτρίνα του «ξανθού γένους» θα γέμιζε το ελλαδιστάν ρούβλια, και μάλιστα όχι δανεικά αλλά «προστάτζα», για την κάποτε κατασκευή του σωλήνα… Για να μπορέσει μετά η θεόσταλτη τότε φαιορόζ κυβέρνηση να τα τρίψει (τα ρούβλια) στα μούτρα των ευρωπαίων τυρράνων – και να τους διαολοστείλει. Επρόκειτο για φάρσα, ας είναι ελαφρύ το χώμα που την σκέπασε.

Τώρα το καινούργιο παραμύθι εθνικής απελευθέρωσης με σωλήνες έχει γίνει υποθαλάσσιο (στεριές τέλος!). Λέγεται east med, και (υποτίθεται) θα μεταφέρει το περισσευάμενο γκάζι του ισραήλ (αυτό που κλέβει απ’ τους παλαιστίνιους), της αιγύπτου και (όταν κι αν βρεθεί ) το νοτιοκυπριακό, πάτο πάτο στην ανατολική Μεσόγειο, στα νότια της Κρήτης, μετά στη γύρα προς τον βορρά, ως την ιταλία…

Αρκετοί το έχουν φάει (ότι θα φτιαχτεί ένας τέτοιος «αγωγός»…). Άλλοι από εθνικισμό και άλλοι από αντι-εθνική ευπιστία. Και οι δύο θα τροφοδοτήθηκαν κάπως με τα πιο πρόσφατα δημαγωγικά πανηγύρια, ότι «υπογράφτηκε η συμφωνία» μεταξύ Τελ Αβίβ, Λευκωσίας και Αθήνας για την κατασκευή του… Πρόκειται για ψέμματα – για εσωτερική κατανάλωση. Και μ’ έναν συγκεκριμένο γεωπολιτικό ιμπεριαλισμό προσανατολισμό και κυνισμό.

Ας δούμε ένα-δύο «τεχνικά και οικονομικά» δεδομένα. Αυτή τη στιγμή ο μακρύτερος στον κόσμο υποθαλάσσιος αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου είναι ο nord stream. Έχει μήκος (κάτω απ’ την θάλασσα) 1.224 χιλιόμετρα, διάμτρο 48 ίντσες, και η κατασκευή / τοποθέτησή του στοίχησε 7,5 δισεκατομύρια ευρώ. Το μεγαλύτερο βάθος της Βαλτικής θάλασσας (στο βυθό της οποίας στρώθηκε ο nord stream) είναι 460 μέτρα, αλλά είναι πιθανό ότι ο nord stream δεν χρειάστηκε να περάσει καν από αυτήν την βαθιά περιοχή. Εννοείται ότι το βασικό know how για το συγκεκριμένο έργο το έχει η ρωσική gazprom (που καθοδήγησε τους ευρωπαίους συνετάιρους της, δύο γερμανικές, μία ολλανδική και μια γαλλική εταιρεία).

Ο θρυλικός eastmed, αν επρόκειτο ποτέ να κατασκευαστεί θα είχε μήκος 2.200 χιλιόμετρα. Σχεδόν διπλάσιο απ’ τον ως τώρα μακρύτερο στον κόσμο nord stream… Ακόμα κι αν επρόκειτο να στρωθεί σε βάθη παρόμοια με εκείνα της Βαλτικής, θα στοίχιζε πάνω από 14 δισεκατομύρια ευρώ… – ένα ποσό τεράστιο, στο οποίο θα επανέλθουμε. Αλλά δεν πρόκειται καν για κάτι τέτοιο!

Η Μεσόγειος είναι βαθιά θάλασσα, Έχει μέσο βάθος 1.500 μέτρα, και το μέγιστο (5.267) βρίσκεται στο Ιόνιο. Η διαδρομή που θα ακολουθούσε ο «θρυλικός» θα ήταν σε βάθη από 2.500 έως 4.000 μέτρα!!! Τεχνικά αυτό είναι πολύ δύσκολη δουλειά: οι πιέσεις (του νερού) σε τέτοια βάθη είναι πάρα πολύ μεγάλη. Ακόμα κι αν βρίσκονται αξιόπιστες λύσεις, το κόστος της κατασκευής του θα εκτιναζόταν πολύ πιο πάνω απ’ τα 14 δισεκατομύρια μιας κατασκευής α λα nord stream… Επιπλέον: η μόνη εταιρεία που αυτή τη στιγμή έχει know how και έχει στρώσει αγωγό γκαζιού σε μεγάλο βάθος είναι η ρωσική gazprom: ο turkstream «ακούμπησε» μέχρι και στα 2.000 μέτρα βάθος, στη Μαύρη Θάλασσα… Ο άξονας Ουάσιγκτον – Αθήνας – Τελ Αβίβ την gazprom έχει υπόψη για να αναλάβει την κατασκευή του eastmed; (Γελάστε με όλη σας την άνεση!!)

Σωλήνες για εθνικά περήφανους πάτους

Σάββατο 1 Δεκέμβρη. Ούτε το κόστος ούτε η τεχνολογία κατασκευής ενός τέτοιου έργου είναι παράγοντες του είδους “του έλληνος ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει”… Το κόστος των αγωγών πρέπει να “σβήνεται” απ’ την τιμολόγηση του γκαζιού που μεταφέρουν. Αυτό σημαίνει απλά πράγματα: ακόμα κι αν βρισκόταν χρηματοδότης έτοιμος να βάλει 25, 30, 35 δισεκατομύρια ευρώ για τον “θρυλικό”· ακόμα κι αν βρίσκονταν ικανοί κατασκευαστές που δεν θα λέγονταν «gazprom» (ή κάτι παρόμοιο, με βαριά ρωσική προφορά), το γκάζι που θα έφτανε στον τελικό προορισμό του θα ήταν τόσο πανάκριβο ώστε κανείς δεν θα το αγόραζε. Υπάρχουν πολύ φτηνότερες «λύσεις»!!!

Κι ακόμα δεν έχουμε πει τίποτα για την τουρκική αοζ στην ανατολική Μεσόγειο, την οποία ο ελληνικός ιμπεριαλισμός βλέπει σαν εφιάλτη· ή, μάλλον, προσπαθεί να «ψηθεί» ότι δεν υπάρχει, με τα γνωστά καραγκιοζιλίκια για την αοζ του … Καστελόριζου…

Χωρίς, όμως, να μπλέξουμε τα ελληνικά ιμπεριαλιστικά όνειρα στον πάτο της ανατολικής Μεσογείου, το πράγμα είναι απλό: ο east med είναι τόσο ακριβό και δύσκολο έργο που δεν θα φτιαχτεί ποτέ! Πρώτα και καλύτερα το ξέρουν τα αφεντικά στην Αθήνα, στη Λευκωσία και στο Τελ Αβίβ. Γι’ αυτό, άλλωστε, τα δύο τελευταία κράτη έχουν υπογράψει συμφωνίες (χωρίς φανφάρες) με το Κάιρο, για την κατασκευή πολύ μικρότερων αγωγών που θα πηγαίνουν απ’ τα κοιτάσματά τους στις αιγυπτιακές εγκαταστάσεις υγροποίησης. (Ακόμα κι αυτοί οι αγωγοί, πολύ φτηνότεροι στην κατασκευή τους, δεν είναι καθόλου βέβαιοι…).

Η καθεστωτική «καθημερινή» το λέει κομψά (29/11/18):

Ο east med παραμένει ένα φιλόδοξο και εν πολλοίς πολιτικό σχέδιο…

Δηλαδή; Τι είναι ο east med; Είναι ένα τυράκι.

(φωτογραφίες: Σε άλλο σημείο του ρεπορτάζ της η «καθημερινή» γράφει και το εξής παρηγορητικό:

…Πέρα από τις προφανείς τεχνικές προκλήσεις που θα πρέπει να ξεπεράσει ένας αγωγός που θα διατρέχει, βασικά, περίπου ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο… στο πλαίσιο της διαφοροποίησης των πηγών ενέργειας της ευρώπης, προωθούνται λύσεις οι οποίες περιλαμβάνουν τη δημιουργία πλωτών τερματικών σταθμών υγροποίησης φυσικού αερίου, πέρα από αυτή που υπάρχει ήδη στην αίγυπτο…

Κατ’ αρχήν στην αίγυπτο υπάρχουν δύο και όχι ένας σταθμός… Τι είναι όμως αυτό με τους «πλωτούς»; Το επόμενο παραμυθάκι, μετά το «ο east med μας τέλειωσε»; Ένας στεριανός τέτοιος σταθμός έχει κόστος κατασκευής κάμποσα δισεκατομύρια… Ο πλωτός;

Στις φωτογραφίες είναι ένας τέτοιος – στεριανός. Για να έχετε μια χοντρική ιδέα για τι πράγμα γίνεται η κουβέντα…)

Τυρί θαλάσσης για όλο το λαό

Σάββατο 1 Δεκέμβρη. Γιατί, λοιπόν, επαναλμβάνεται κάθε τόσο το παραμύθι; Γιατί διαδίδονται ψέμματα του είδους «έκλεισε η συμφωνία για την κατασκευή του east med» όταν δεν έχει «κλείσει» τίποτα, γίνονται μόνο κουβεντούλες (περνάνε καλά εκείνοι που της κάνουν)… και άλλωστε τίποτα δεν θα μπορούσε να «κλείσει» αν δεν βρισκόταν ο χρηματοδότης και ο κατασκευαστής – γιατί;

Επειδή το παπατζιλίκι περί east med (για το γκάζι του οποίου διψάει, δήθεν, η ευρώπη…) είναι προπέτασμα καπνού του άξονα Ουάσιγκτον – Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ, και της προσπάθειάς του να «νομιμοποιηθεί» (στις αγέλες των υπηκόων) σαν στρατιωτικός κάτοχος και ελεγκτής της ανατολικής Μεσογείου. Το εναντίον ποίου θα γίνει αυτό είναι βέβαια κάπως πιο σύνθετο ζήτημα. Για την Αθήνα και την Λευκωσία πρέπει να είναι οπωσδήποτε εναντίον της Άγκυρας. Για την Ουάσιγκτον εναντίον της Μόσχας. Για το Τελ Αβίβ δεν υπάρχει ιδιαίτερη καούρα, θα προτιμούσε απλά ο 6ος στόλος να είναι στα ανοικτά των ακτών του.

Το τυράκι για την ακόμα πιο εντατική στρατιωτικοποίηση της ανατολικής Μεσογείου είναι ο east med – τίποτα άλλο. Και το master mind αυτών των «ενεργειακών πολέμων», είτε οι ενεργειακές πρώτες ύλες είναι μέσα στις διακυβεύσεις είτε είναι απλά πρόσχημα, είναι η Ουάσιγκτον. Γιαυτό ο ογκόλιθος έτρεχε και ξανάτρεχε στην Ουάσιγκτον, με το καλημέρα της ψοφιοκουναβικής προεδρίας, με τους χάρτες παραμάσχαλα για να πουλήσει την περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου στην καινούργια διοίκηση.

Μόνο που επειδή η «μεγάλη δύναμη» σ’ αυτό το κόλπο, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, έχει σαν στόχο την Μόσχα και όχι την Άγκυρα (που έχει απολύτως νόμιμα και εύλογα δικαιώματα σε ικανή αοζ στην ανατολική Μεσόγειο), η Ουάσιγκτον δεν πρόκειται να περιμένει εκεί. Αν αποφασίσει να χοντρύνει την αεροναυτική πίεση προς τη Μόσχα για να την εμποδίσει να φτάνει ως την ανοικτοσύνη της Μεσογείου, αυτήν την πίεση θα την απλώσει στο Αιγαίο και στη Μαύρη Θάλασσα – όχι εκεί που βολεύει την Αθήνα…

Είναι διατεθειμένο το ελλαδιστάν και ο ιμπεριαλισμός του να βοηθήσει τον αμερικανικό να κάνει το Αιγαίο και την έξοδο των Δαρδανελίων πεδίο μάχης;

(φωτογραφία: «Βερνίκος» λέγεται ο ρυμουλκός και «Harry Truman» ο ρυμουλκούμενος – στη Σούδα…)

HIV-proof;

Παρασκευή 30 Νοέμβρη. Η ασταμάτητη μηχανή και το cyborg θα παρακολουθούν το θέμα όσο πιο στενά γίνεται, ελπίζοντας να βρουν την απάντηση. Εν τω μεταξύ πρέπει να θυμήσουμε κάτι που «μοιάζει πολύ» με τις (προβοκατόρικες) δηλώσεις του κυρ He – κι αυτό μας βάζει σε σκέψεις.

Ήταν πριν 14 χρόνια, το 2003, όταν τρεις «επιστήμονες», ο (ελληνοκυπριακής καταγωγής με αμερικανική υπηκοότητα) βιοτεχνολόγος Panos Zavos, ο ιταλός (γυναικολόγος και εμβρυολόγος) Severino Antinori και ο (ισραηλινο-αμερικάνος χειρούργος) Avi Ben-Abraham, ανακοίνωσαν με όλα τα ταρατατζούμ ότι έχουν εμφυτεύσει κλωνοποιημένο ανθρώπινο έμβρυο (σε άγνωστο τόπο και άγνωστη γυναίκα) και περιμένουν την γέννησή του.

Απ’ τους τρεις ο ένας, ο Zavos, ήταν ήδη διεθνώς αναγνωρισμένος γενετιστής. Η ανακοίνωση περί κλωνοποίησης ανθρώπων προκάλεσε παγκόσμιο σοκ. Και κατακραυγή. (Ο Zavos και η κατακραυγή που προκάλεσε ήταν ανάλογα με τον He Jiankui και την τωρινή κατακραυγή). Όχι μόνο οι κοινωνίες αλλά ούτε καν η «επιστημονική κοινότητα» ήταν σε θέση να υποστηρίξουν την εφαρμογή τεχνικών κλωνοποίησης σε ανθρώπους. Ζητήματα ηθικά αλλά και ζητήματα τεχνικά ήταν άλυτα. Από πολιτική άποψη δεν θα μπορούσε να βρεθεί ούτε μισός που να υποστηρίξει την ανθρώπινη κλωνοποίηση, ακόμα κι αν ήταν «τεχνικά» άρτια και ασφαλής.

Αλλά δεν ήταν καν και καν…

Στις 14 Φλεβάρη της ίδιας χρονιάς που οι 3 «ιππότες» της ανθρώπινης κλωνοποίησης ανακοίνωναν (χωρίς καμμία απόδειξη…) το εγχείρημά τους, στις 14 Φλεβάρη του 2003, πέθαινε (αιωνία η μνήμη της!) η πρώτη κλωνοποιημένη προβατίνα. Η διάσημη Dolly. Κανείς αθάνατος, σίγουρα. Υπήρχε όμως ένα σοβαρό πρόβλημα: η Dolly πέθανε σε «βαθιά γεράματα», αν και ήταν λίγο μικρότερη από 7 χρονών. Τα πρόβατα ζουν από 10 έως 12 χρόνια… Κάτι στραβό είχε συμβεί με την πρόωρα γερασμένη Dolly. Κάτι δεν είχε εντοπιστεί σε σχέση με την κλωνοποίησή της…

Οι γενετιστές, βιοτεχνολόγοι, και λοιποί ειδικοί έπεσαν με τα μούτρα για να βρουν την αιτία της πρόωρης γήρανσης της Dolly. Κάποια στιγμή, μετά από αρκετό καιρό, ισχυρίστηκαν ότι την βρήκαν: τα τελομερή. Για να μην σας κουράσουμε: στις άκρες των χρωμοσωμάτων υπάχουν κάποια ένζυμα (αυτά ονομάστηκαν «τελομερή»…) που λειτουργούν σα χρονόμετρα. Ακόμα κι αν αντιγράψει κανείς τον γενετικό κώδικα και τον μεταφέρει σε καινούργιο (γενετικό) κύτταρο, τα χρονόμετρα συνεχίσουν να δουλεύουν. Συνεπώς η Dolly «κληρονόμησε» την ηλικία των κυττάρων απ’ την αντιγραφή των οποίων προέκυψε! Σαν «ον» πέθανε στα 7 χρόνια της… Σαν «οργανισμός» πέθανε στα 10 ή στα 12…

Δεν χρειάζεται να το πούμε, το φαντάζεσθε: μετά απ’ αυτήν την ανακάλυψη προτάθηκε η ριζοσπαστική λύση: «κόβουμε» τα τελομερή (ή τα αντικαθιστούμε…). Αλλά η πιο προσεκτική επισκόπηση του ζητήματος απέδειξε (με πολλά επιχειρήματα) ότι αυτό θα ήταν τερατώδες: τα τελομερή χρειάζονται επειδή είναι απόλυτα απαραίτητη στους οργανισμούς η καταστροφή των κυττάρων· προκειμένου να ανανεώνονται. Αυτό γίνεται κατα κόρον σε όλα τα έμβια είδη. Ένας οργανισμός με «πειραγμένα» τελομερή θα ήταν κάτι σαν «καρκίνος με μορφή»: τα κύτταρά του θα ανανεώνονταν χωρίς να καταστρέφονται τα προηγούμενα… Απλά θα αυξανόταν ο κυτταρικός πληθυσμός του, αρχίζοντας απ’ τα βασικά του όργανα…

Ήταν άτυχη, λοιπόν, η Zavos band που ανακοίνωσε την ανθρώπινη κλωνοποίηση σε μια ιστορική στιγμή που είχε καταρρεύσει όλος ο θρίαμβος για την κλωνοποίηση της Dolly; Θα μπορούσε να είναι «άτυχη» αν όσα υποστήριζε πως έκανε τα είχε όντως κάνει. Τα είχε κάνει όμως;

Κανείς δεν έμαθε ποτέ… Ποτέ δεν δημοσιοποιήθηκε η εικόνα του «πρώτου κλωνοποιημένου ανθρώπου» (σε αντίθεση με το πρώτο «μωρό του σωλήνα»). Δεν ξέσπασε καν σάλος όταν το 2009 ο ίδιος καθηγητής Zavos ανακοίνωσε ότι έχει κλωνοποιήσει 14 ανθρώπινα έμβρυα και έχει εμφυτεύσει τα 11. Δύο ενδεχόμενα υπήρχαν: είτε η διεθνής «επιστημονική κοινότητα» είχε αποδεχθεί την ανθρώπινη κλωνοποίηση (οπότε η περίεργη «νεανική γήρανση» που παρατηρείται εδώ κι εκεί αφορά «κλώνους»…)· είτε σιωπηλά έγινε αποδεκτό αυτό που ήταν ταπεινό μεν σαν κίνητρο αλλά απαραίτητο: ότι ο Zavos και η ομάδα του έκαναν εκείνη την τρομακτική ανακοίνωσή τους το 2003 και τις επομενες μόνο και μόνο για να τραβήξουν χρηματοδότες στις έρευνές τους… Διάσημοι απατεώνες…

Το γεγονός ότι δεν οδηγήθηκε ο κυρ Zavos στα δικαστήρια (μιας και η ανθρώπινη κλωνοποίηση απαγορεύεται σε πάρα πολλά κράτη, αν και όχι σε όλα…) δείχνει ότι όσοι θα μπορούσαν να τον «τρέξουν» συμπέραναν ότι οι ανακοινώσεις του είναι απάτη…