Tag: ισραήλ

Κυριακή 14 Οκτώβρη. Μπορείτε να φανταστείτε ένα πρωτοκοσμικό κράτος (ή, έστω, ένα κράτος σε στενή συνεργασία με τον καπιταλιστικό βορρά) που θα σκότωνε επί μήνες διαδηλωτές χωρίς να τρέχει τίποτα; Μην ψάχνετε, υπάρχουν δύο τέτοια, και τα δύο στη γειτονιά και σύμμαχοι του ελλαδιστάν: η χούντα του Καΐρου και το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς.

Προχτές οι ανθρωποκυνηγοί του ισραηλινού στρατού είχαν πάλι δουλειά – όπως κάθε Παρασκευή. Εφτά παλαιστίνιοι διαδηλωτές δολοφονήθηκαν και πάνω από 250 τραυματίστηκαν – από σφαίρες. Για πολλά μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον ισραηλινό φασισμό, όχι όμως για αδυναμία αξιοποίησης της σιωπής των «ανθρωπιστών» συμμάχων ή φίλων του.
Μετά τις «επίσημες» ψευτοκαταγγελίες για την μαζική σφαγή στις 14 και στις 15 του περασμένου Μάη, εναντίον διαδηλωτών της «πορείας της μεγάλης επιστροφής» στη λωρίδα της Γάζας, το θέμα ξεχάστηκε, παραμερίστηκε, κουκουλώθηκε.

Το θέμα ξεχάστηκε και οι δολοφονίες ξανάεγιναν business as usual. Οπότε το Τελ Αβίβ ετοιμάζεται να προχωρήσει κι άλλο. Έχει θυμώσει πολύ που οι παλαιστίνιοι στη Γάζα συνεχίζουν ανυποχώρητοι την εξέγερσή τους, και γι’ αυτό απειλεί ότι θα τους κόψει το πετρέλαιο· να ξεπαγιάσουν τον χειμώνα που έρχεται.

(Και επειδή δεν φτάνουν οι επίσημες κρατικές δολοφονίες, «τσοντάρουν» όσο μπορούν και οι ισραηλινοί έποικοι, στη δυτική Όχθη. Την περασμένη Παρασκευή σκότωσαν με λιθοβολισμό την 47χρονη Aisha Mohammed Aravi, σε ενέδρα, καθώς οδηγούσε το αυτοκίνητό της κοντά στη Nablus.

Υποθέτουμε ότι το ντόπιο αντι-σεξιστικό κίνημα θα ξεσηκωθεί και θα αναλάβει ακαριαία και αποφασιστική δράση… Ήταν κλασσικό λιντσάρισμα / δολοφονία από καθάρματα μικροαστούς: της έσπασαν το κεφάλι με κοτρώνες οι φασίστες… Ε;

Μπαααα… Για μουσουλμάνα δείχνει η Aisha… Όπως η Razan, τον περασμένο Ιούνη… Και φυσικά δεν είναι «δικιά μας»… )

Ο σκληρός πυρήνας του φασισμού ξεδιπλώνει όλη του την κτηνωδία σαν επίσημη κρατική πρακτική του Τελ Αβίβ· και τα πρωτοκοσμικά αφεντικά με τους διάφορους λακέδες τους κλείνουν το μάτι στο αποικιοκρατικό κατασκεύασμά τους. Όπως συνήθως. «Έχουμε άλλες δουλειές», «έχουμε άλλες προτεραιότητες»…

Μόνο κινηματικά, μαζικά, επίμονα και αδιαπραγμάτευτα, για όσο χρειαστεί, θα μπορούσε να γίνει αυτό που έγινε πριν λίγες δεκαετίες εναντίον του άλλου απαρτχάιντ, εκείνου της λευκής, ρατσιστικής νότιας αφρικής. Αλλά η δημιουργία ενός τέτοιου πραγματικού κι όχι selfie κινήματος (που είναι πια η μόδα στα μέρη μας…) οφείλει να τσακίσει κάθε δειλία και κάθε πρόσχημα ή «δικαιολογία» σιωπής και αδράνειας.

(φωτογραφία: Η Aisha Mohammed Aravi).

Σάββατο 13 Οκτώβρη. Δεν θα πιάσουμε το θέμα σ’ όλες του τις διαστάσεις, επειδή ξεπερνάει κατά πολύ τις δυνατότητες της ασταμάτητης μηχανής. Το δημοσίευμα της ισραηλινής Ha’aretz στις 10 Οκτώβρη πρέπει όμως να γίνει γνωστό και στα μέρη μας· έχει την σημασία του.

Την ώρα, λοιπόν, που διάφοροι βραχίονες του απαρτχάιντ καθεστώτος του Τελ Αβίβ σε διάφορα μέρη του κόσμου «δουλεύουν ακούραστα» για να προβοκάρουν όσους του ασκούν κριτική και στέκονται δίπλα στον αγώνα των παλαιστίνιων βαφτίζοντας τους «αντι-σημίτες», υπόγεια στηρίζουν πρωτοκοσμικές φασιστικές οργανώσεις…. Να αποσπάσματα του συγκεκριμένου ρεπορτάζ (τα δικά μας σχόλια περιττεύουν!):

Η πρόσφατη αποκάλυψη ότι η ομοσπονδία εβραϊκών κοινοτήτων του San Francisco προώθησε 100.000 δολάρια στο website Canary Mission που ειδικεύεται στη δημιουργία καταλόγων προγραφών κατά μελών του κινήματος BDS προκάλεσε σοκ σε πολλούς. Όμως αυτή η δωρεά ήταν μία μόνο ανάμεσα σε ένα μακρύ κατάλογο περιπτώσεων ακροδεξιών οργανώσεων τις οποίες υποστήριζε η ομοσπονδία μέσα απ’ το μεγαλύτερό της «υποστηρικτικό ίδρυμα» – το «ίδρυμα της οικογένειας Helen Diller».

Οι θεμελειώδεις κανόνες του ιδρύματος απαγορεύουν δωρεές σε οργανισμούς που προωθούν την μισαλλοδοξία και τον εξτρεμισμό. Ωστόσο, οι πίνακες IRS 900 [σ.σ.: πίνακες των φορολογικών δηλώσεων στις ηπα] για τα έτη απ’ το 2014 ως το 2016 – χάρη στους οποίους εντοπίστηκε η χρηματοδότηση του Canary Mission πριν λίγες εβδομάδες – δείχνουν έναν κατάλογο δωρεών ακριβώς σε τέτοιους οργανισμούς.

Σ’ αυτόν τον κατάλογο αποδεκτών των δωρεών περιλαμβάνεται το εξαιρετικά αμφιλεγόμενο Project Veritas (πήρε 100.000 δολάρια το 2016), το οποίο διευθύνει ο συντηρητικός ακτιβιστής και προβοκάτορας James O’Keefe, που ασχολείται με την συκοφάντηση αριστερών οργανώσεων και δημοσιογράφων.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, η ομοσπονδία υποστήριξε επίσης ένα ίδρυμα που ελέγχεται απ’ τον λαϊκιστή ακροδεξιό ολλανδό πολιτικό Geert Wilders (πήρε 25.000 δολάρια το 2015) που έχει κάνει εκστρατεία κατά της «ισλαμοποίησης» της ολλανδίας, υπέρ της πλήρους απαγόρευσης της μετανάστευσης μουσουλμάνων, ενώ προώθησε και νομοθεσία για την απαγόρευση του κορανίου στην ολλανδία.

Και οι δύο περιπτώσεις έλαβαν δωρεές απ’ το Ίδρυμα Diller, που έδωσε διάφορα δώρα και σε άλλες ομάδες που σχετίζονται με την προώθηση του μίσους και της καχυποψίας κατά των μουσουλμάνων· όπως επίσης και σε δεξιές οργανώσεις που δεν έχουν σύνδεση με το ισραήλ ή εβραϊκές υποθέσεις, όπως τους Tea Party Patriots (πήραν 150.000 το 2016).

Μια άλλη ομάδα που χρηματοδοτήθηκε απ’ το Ίδρυμα Diller ήταν η «πρωτοβουλία για την υπεράσπιση της αμερικανικής ελευθερίας» (που είναι επίσης γνωστή σαν «σταματείστε την ισλαμοποίηση της αμερικής») που έχει δημιουργηθεί απ’ τον Robert Spencer και την Pamela Geller με σκοπό την αντίσταση στην επέκταση της ισλαμικής νομοθεσίας στις ηπα. Η συγκεκριμένη ομάδα πήρε 150.000 δολάρια το 2014, και σύμφωνα με ερευνητές «είχε στόχο να καλλιεργήσει τους δημόσιους φόβους για μια υποτιθέμενη ισλαμική συνωμοσία να καταστραφούν οι αμερικανικές αξίες».

Το Ίδρυμα χρηματοδότησε επίσης το «κέντρο για την αμερικανική ελευθερία» με 10.000 δολάρια το 2014, 175.000 το 2015 και 100.000 το 2016. Το εν λόγω «κέντρο», που διευθύνεται απ’ τον David Yerushalmi, έχει μεγάλο ιστορικό μισαλλοδοξίας κατά των μουσουλμάνων, των μεταναστών και των μαύρων.

…

“Κομπλέ” – ε;

Δευτέρα 8 Οκτώβρη. Το 1992 ισραηλινοί αξιωματούχοι προειδοποιούσαν τη νικήτρια “δύση” (νικήτρια του 3ου παγκόσμιου, “ψυχρού πολέμου”), και ειδικά την Ουάσιγκτον ότι έχουν απόλυτα ασφαλείς πληροφορίες πως το ιράν θα έχει πυρηνικά όπλα μέσα στα επόμενα τρία έως πέντε χρόνια. Το αργότερο ως το 1997…

Το 1995 επαναλάμβαναν τις ίδιες απόλυτα ασφαλείς πληροφορίες: η Τεχεράνη ήταν σε απόσταση τριών έως πέντε χρόνων απ’ τις βόμβες. Ως το 2000 το αργότερο…

Το 1996 ίσως σκέφτηκαν να αποφεύγουν τόσο ακριβείς (και διαδοχικά διαψευδόμενες) χρονικές προβλέψεις. Έτσι δήλωσαν ότι “το ιράν είναι εξαιρετικά κοντά” στα πυρηνικά όπλα. Αύριο, μεθαύριο το αργότερο δηλαδή…

Όταν το 2003 ο αμερικανικός στρατός εισέβαλλε στο ιράκ, το Τελ Αβίβ έκαστε αναπαυτικά. Ήταν θέμα χρόνου η εισβολή και στο ιράν· το έλεγαν τα αμερικανικά επιτελεία…

Αλλά αυτή η ευτυχισμένη στιγμή δεν ήρθε. Το 2009 το Τελ Αβίβ ξαναθυμήθηκε την τέχνη του: “σε ένα το πολύ δύο χρόνια” το ιράν θα…. Ως το 2011 το αργότερο…

Το 2012 οι ισραηλινοί αξιωματούχοι επανήλθαν, ακόμα δριμύτεροι: “σε λίγους μήνες”…

Το να τα λέει αυτά ένα κράτος που έχει πυρηνικά όπλα αλλά αρνείται να το παραδεχτεί και, άρα, να υπογράψει τις όποιες διεθνείς συμβάσεις για τον έλεγχό τους, κάνει το πράγμα με “τον λύκο στο μαντρί” ακόμα πιο φαρσοκωμωδία. Δεν είναι ένας «βοσκός» που φωνάζει, αλλά ένας (άλλος) λύκος… Ποιος θα μπορούσε να αγοράζει ισραηλινές καταγγελίες; Εκτός απ’ την Ουάσιγκτον κανένας.

Ωστόσο η διοίκηση Ομπάμα άλλαξε προσέγγιση, επειδή ήθελε να στοχεύσει αποκλειστικά στον Ειρηνικό, και – κατά συνέπεια – προτιμούσε μια “ισορροπία δυνάμεων” στην ευρύτερη μέση Ανατολή, που δεν θα απαιτούσε έξτρα αμερικανική παρουσία: διαπραγματεύτηκε και υπέγραψε το 2015 την συμφωνία των 5 + 1 για τον έλεγχο της πυρηνικής τεχνολογίας της Τεχεράνης…. (Κι έγινε τελεσίδικα εχθρός του Τελ Αβίβ, ένας “αντισημίτης” πρώτης γραμμής δηλαδή…)

Το αμερικανικό γκουβέρνο άλλαξε, και μαζί του οι ιμπεριαλιστικές τακτικές της Ουάσιγκτον. Η πετυχημένη “αντιτρομοκρατική κάθοδος” της Μόσχας στη συρία (και η εξίσου πετυχημένη προώθηση της Τεχεράνης δυτικά), σε συνδυασμό με τους ελιγμούς του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ στο κυρίως πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου, ξαναέβαλαν την Μεσόγειο στον πάγκο του χασάπη. Και έδωσαν στο μιλιταριστικό, ρατσιστικό καθεστώς τόσο του Τελ Αβίβ όσο και του Ριάντ έναν “λόγο ύπαρξης”: την ιρανική επικινδυνότητα, ακόμα και χωρίς πυρηνικά…

Για την Ουάσιγκτον δεν είναι βέβαια ένα μικρομεσαίο (από στρατιωτική άποψη) κράτος, σαν το ιρανικό, το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι το μπλοκ της Αστάνα και η εμβέλειά του· με την προσθήκη του Πεκίνου, που βρίσκεται ήδη (και) στη συρία. Ο Νετανιάχου συνεχίζει, όπως όπως, τις προφητείες και τις “αποκαλύψεις” του για το πυρηνικό ιράν. Μόνο για να δρέψει τις συνέπειες του ότι τώρα πια δεν μπορεί να ελπίζει σ’ έναν περιορισμένο, “περιφερειακό” πόλεμο, α λα αμερικανική εισβολή στο ιράκ… Αν θέλει την φωτιά του παγκόσμιου, ναι – μπορεί να την έχει. Μόνο που…

Το ισραηλινό καθεστώς είναι αναγκασμένο πλέον να καταγγείλει την ε.ε. (που σπάει τις αμερικανικές απαγορεύσεις κατά της Τεχεράνης)· και να διαχειριστεί το γεγονός ότι ο μιλιταριστικός τυχοδιωκτισμός του φέρνει όλο και περισσότερη ρωσική στρατιωτική τεχνολογία στα σύνορά του· κι όχι υπέρ του.

Κι ενώ συμβαίνουν αυτά, γίνεται όλο και πιο δραματική η παλιά γνώση πως όταν στο βάλτο πλακώνονται οι ιπποπόταμοι την πληρώνουν τα βατράχια…. Υποθέτουμε πως πολλά, πάρα πολλά πρωτοκοσμικά τέτοια, περιμένουν σήμερα ή αύριο ένα φιλί από κάποια πριγκήπισσα, αφού (“κατά βάθος”…) νοιώθουν πως είναι μαγεμένοι πρίγκηπες.

Τα άσχημα νέα για το μέλλον που φέρνουν πάνω στα κορμιά τους, εδώ και χρόνια, οι φυγάδες των εμπόλεμων πεδίων της μέσης Ανατολής και της Αφρικής προτιμούν να υποκρίνονται ότι δεν τα καταλαβαίνουν… Αυτοί είναι “άλλοι” – όχι εμείς μελλοντικά…

(Ο.Κ…. Αν έτσι θέλετε… )

Σάββατο 6 Οκτώβρη. Αν το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / παρακράτος έχει κάπου ένα δωμάτιο αφιερωμένο στην ελληνο-ισραηλινή φιλία, ας τραβήξει άλλες τρεις γραμμές στον τοίχο: αυτοί οι τρεις (ο 24χρονος Mahmoud Akram Abu Sama’an, ο 28χρονος Hussein Fathi al-Raqab και ο 12χρονος Faris Hafez al-Sarasawi) ήταν η χθεσινή «σοδειά» του ισραηλινού στρατού στη Γάζα. Μαζί με πάνω από 120 που τραυματίστηκαν από σφαίρες.

Πώς λέγεται η «υπόθαλψη εγκληματία» στις κρατικές πρακτικές; «Στρατηγική συμμαχία» απαντάει το ροζ φασισταριό…

Σωστά. Έτσι λέγεται.

(Κι αλλοίμονο στους θεατές που γελάνε ή κλαίνε απ’ τα βάθη της μικροαστικής τους ιδιοτέλειας).