Tag: ισραήλ

Ιδανικοί σύμμαχοι 1

Τετάρτη 7 Νοέμβρη. Είναι, μεν, κάπως παλιό, αλλά ταυτόχρονα είναι διαρκούς σημασίας. Στις 25 του περασμένου Ιούλη η βουλή της αιγύπτου (δηλαδή οι μαριονέτες του δικτάτορα χασάπη Sisi) ψήφισε τον νόμο υπ. αριθμόν 161 που δίνει στον στρατηγό Sisi την απόλυτη εξουσία να παρέχει ειδικά προνόμια στους καραβανάδες του. Συμπεριλαμβανόμενης της πλήρους ασυλίας έναντι της παραπομπής τους σε δίκες για εγκλήματα που έχουν κάνει. Σύμφωνα με το νόμο ο Sisi θα μπορεί να αποδίδει στους καραβανάδες που θέλει το status υπουργών (σε ότι αφορά μισθούς και συντάξεις…), με όλες τις επιπλέον ασυλίες και τα πλεονεκτήματα (δηλαδή την ασυλία) διπλωματικών υπαλλήλων όταν ταξιδεύουν εκτός αιγύπτου. Έτσι ώστε να μην κινδυνεύουν να συλληφθούν ούτε εκεί.

Σ’ αυτήν την εντυπωσιακή «κοινοβουλευτική απόφαση» νομιμοποιείται η χούντα, μέσω της παραγραφής των εγκλημάτων της ως ένα χρονικό σημείο. Ο νόμος 161 προβλέπει πως οι καραβανάδες απαλλάσσονται αυτόματα για οποιοδήποτε έγκλημα έχουν κατηγορηθεί ή θα κατηγορηθούν μελλοντικά ότι διέπραξαν μεταξύ 19 Φλεβάρη του 2011 (είχε ξεσπάσει ήδη η επανάσταση της 25ης Γενάρη) και 23 Γενάρη του 2012, καθώς και μεταξύ 3 Ιούνη του 2013 (η μέρα του πραξικοπήματος που έφερε τον Sisi στην εξουσια) και 1 Γενάρη του 2016.

Τι εγκλήματα έχει κατηγορηθεί ότι έκανε ο αιγυπτιακός στρατός σ’ αυτές τις περιόδους; Πολλά. Τα βίαια τεστ παρθενίας σε γυναίκες διαδηλώτριες που έδεναν οι μπάτσοι στην πλατεία Tahrir· την φονική καταστολή διαδηλωτών στο Maspero· τον ξυλοδαρμό και την δολοφονία διαδηλωτών στις συγκρούσεις έξω απ’ το υπουργείο εξωτερικών και στην οδό Mohamed Mahmoud· και την σφαγή τουλάχιστον 1000 αντιχουντικών διαδηλωτών μέσα σε λίγες ώρες στις 30 Ιούνη του 2013 στα sit-ins στις πλατείες Rabba al-Adawiya και Nahda.

Δε νομίζετε ότι μαζί με το ρατσιστικό απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ και τις πάντα φονικές / ιμπεριαλιστικές ηπα, αυτή η χούντα αποδεικνύει διαρκώς ότι συμπληρώνει ΕΠΑΞΙΑ την ιδανική τριπλέτα συμμάχων του ελλαδιστάν;

Ή μήπως φτάνει στα ρουθούνια σας η μυρωδιά του αίματος των Άλλων και η υποψία πως με τέτοιους συμμάχους το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο βρίσκεται – προσπαθώντας να σύρει μαζί του και όλους εμάς, τους υποτελείς – ως τα γόνατα μέσα στο ιμπεριαλιστικό έγκλημα – με προοπτικές “και σ’ ανώτερα”;

(φωτογραφία: η αφίσα είναι του περασμένου Μάρτη· και όσα έχουμε πει ισχύουν!)

Ιδανικοί σύμμαχοι 2

Τετάρτη 7 Νοέμβρη. Έχει γίνει πια τόσο αυτονόητος ο συνεταιρισμός αυτής της συμμορίας, ώστε να μπορεί να περιγράφεται με το πιο αθώο ύφος του κόσμου. Να, για παράδειγμα:

Στον απόηχο των απειλών της τουρκίας για το αιγαίο (…) και την κύπρο (…) ο κύπριος υπουργός εξωτερικών Νίκος Χριστοδουλίδης θα γίνει σήμερα δεκτός στο state department από τον αμερικανό ομόλογό του Μάικ Πομπέο, σε μια κρίσιμη συγκυρία…

Επίσης, τον επόμενο μήνα είναι προγραμματισμένη συνάντηση ηπα – ελλάδας στην Ουάσιγκτον, με αντικείμενο την στρατηγική σχέση των δύο χωρών, και ενώ έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για τη διεύρυνση της τριμερούς συνεργασίας ελλάδας, κύπρου, ισραήλ, με την προσθήκη και της αμερικής. Η δημιουργία αυτού του τετραμερούς σχήματος θα έχει πολλαπλά οφέλη για τους ίδιους τους συμμετέχοντες, συμπεριλαμβανόμενων και των ηπα…

… Η αμερικανική κυβέρνηση ήδη επεξεργάζεται την προοπτική μιας τετραμερούς συνάντησης ηπα – ελλάδας – ισραήλ – κύπρου. Αυτή θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί στο επίπεδο των υπουργών εξωτερικών, όπου η ιδιαιτερότητα της παρουσίας δύο πρωθυπουργών – Τσίπρας, Νετανιάχου – στην ηγεσία των υπουργείων εξωτερικών των χωρών τους «διευκολύνει»…. Είναι εφικτό και ωφέλιμο για όλους στις ετήσιες τριμερείς συναντήσεις των ηγετών ελλάδας, κύπρου και ισραήλ να εκπροσωπείται και η αμερική….

Αυτά είναι «δημοσιογραφικές απόψεις» απ’ την χθεσινή καθεστωτική «καθημερινή». Και δεν θα έπρεπε να τους δίνει κανείς μεγαλύτερη σημασία, αφού είναι ένα κράμα «εθνικών ελπίδων» και γνωστών ιμπεριαλιστικών κινήσεων, ελληνικών, αμερικανικών, ισραηλινών. (Για κάποιο λόγο που μας διαφεύγει έχει παραλειφθεί η χούντα του Καΐρου).

Ωστόσο, ακόμα και μέσα από δημοσιογραφικές κοινοτοπίες, «ζυμώνεται» η «φυσιολογικότητα» του εγκληματικού συνεταιρισμού που αποτελεί την εξωτερική πολιτική της «εθνικής γραμμής».

Ένας αληθινός σουλτάνος

Τετάρτη 7 Νοέμβρη. Αν το ελλαδιστάν θέλει να κάνει τον Erdogan να σκάσει απ’ το κακό του, έχει πλέον μια ευκαιρία με τέσσερα γράμματα: Ομάν!!

Τι μπορεί να προσφέρει το ομάν στη διψασμένη για αιμοβόρους συμμάχους Αθήνα; Κατ’ αρχήν μόλις πρόσφατα το Λονδίνο δήλωσε ότι θα φτιάξει εκεί βάση. Άρα ανοίγει τον δρόμο. Αμέσως μετά (πριν λίγες ημέρες δηλαδή) ο σύμμαχος Netanyahou, τσουπ-τσουπ, έκανε κι αυτός την πρώτη του επίσκεψη στην πρωτεύουσα Muscat, αν και δεν υπάρχουν επίσημες διπλωματικές σχέσεις μεταξύ των δύο κράτων… (Αφού είναι εκεί οι δημιουργοί του ισραηλινού κράτους, γιατί να μην είναι και το ίδιο;). Είναι κι αυτό ένα συν.

Εν τέλει, μπορεί να θέλει να αγοράσει το ομανέζικο παλάτι τίποτα χιλιάδες (οβίδες), αν έχουν ξεμείνει ακόμα στις ελληνικές αποθήκες: πάρε οβίδες κι άστες, κι αν θυμώσεις πιάστες – που λέει μια ελληνική παροιμία…

Το σημαντικότερο όμως είναι αυτό: το αφεντικό του ομάν δεν είναι σεΐχης ή εμίρης όπως αλλού στις πετροχούντες της περιοχής. Είναι σουλτάνος! Είναι ο σουλτάνος Qaboos bin Said al Said, και είναι ο απόλυτος κι ακλόνητος μονάρχης του ομάν απ’ το 1970. Είναι ο μοναδικός σουλτάνος (κάποτε το σουλτανάτο του ομάν είχε μεγάλη επιρροή, μέχρι κι εκεί που τώρα είναι το πακιστάν…) που υπάρχει πλέον· και κανείς έτερος πλην αυτού.

Ο άξονας Ουάσιγκτον – Λονδίνου – Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ πρέπει να φτάσει οπωσδήποτε ως τον ινδικό· αλλιώς θα είναι λειψός. Κι αν οριστικοποιηθούν τα προβλήματα με τον τοξικό (ο «ψευτο»σουλτάνος Erdogan το δουλεύει το πράγμα…) θα πρέπει να υπάρχει εναλλακτική.

Ομάν και queue καμήλας (αντί για ξερό ψωμί)!!! Που λέει ο λόγος.

(φωτογραφία: ο σουλτάνος κάνει ξενάγηση στον Netanyahu…)

Σιγά μην τον άφηναν

Τρίτη 6 Νοέμβρη. Στην πρώτη γραμμή; Στόχος. Στην πρώτη γραμμή και γνωστός (διεθνώς, έστω σαν εικόνα); Δέκα φορές στόχος. Οι ελεύθεροι σκοπευτές / δολοφόνοι του ισραηλινού στρατού μπορεί να έκαναν διαγωνισμό μεταξύ τους για το ποιος θα σκοτώσει τον Abu Amr – για το ποιος θα πάρει την τιμητική άδεια….

Δεν τον σκότωσαν χτες. Τις σφαίρες τις έφαγε στα πόδια, αλλά αυτό δεν οφείλεται στην «καλωσύνη» του στρατού των χασάπηδων. Ο «νικητής» που αστόχησε θα πήρε, ίσως, την μισή άδεια – βραβείο.

Μπορεί να τα καταφέρει, αυτός ή κάποιος όμοιός του, την επόμενη φορά. Ίσως με κάποιον άλλον. Ίσως με κάποιαν άλλη. Ίσως με κάποιον σε αναπηρικό καρότσι. Ίσως με κάποια νοσοκόμα. Ίσως με κάποιον πιτσιρικά.

Όσο έχουν το ελεύθερο να σκοτώνουν αυτό ακριβώς θα κάνουν. Κι αυτό το ελεύθερο το έχουν ήδη για πολύ καιρό ως τώρα.

Πυρετός στην άμμο

Τρίτη 6 Νοέμβρη. Μοιάζει fiction, αλλά υπάρχουν ήδη μερικά στοιχεία του. Όπως, για παράδειγμα, η εισβολή του Ριάντ και του Ντουμπάι στην υεμένη – ενός ενδοαραβικός πόλεμος, που πριν μερικά χρόνια θα ήταν αδιανόητος.

Και να το σουρρεαλιστικό του ενδεχόμενου: ένας διευρυμένος ενδο-αραβικός πόλεμος, με συμμετοχή όλων των σειχάτων, εμιράτων, βασιλείων, χουντών, ό,τι σκατά έχει εγκαθιδρυθεί στην περιοχή τέλος πάντων. Η υλική βάση σε μια τέτοια περίπτωση θα ήταν η μειούμενη “στρατηγική αξία” των πετρελαίων, άρα η ανάγκη για έλεγχο ή καταστροφή πετρελαιοπήγαδων. Η ιδεολογική βάση θα μπορούσε να είναι ο έλεγχος στους μουσουλμανικούς “ιερούς τόπους”, στη Μέκκα και στη Μεδίνα. (Κρυφοί guest stars; Μαντέψτε…)

Μοιάζει πράγματι απίθανο. Αλλά μπορεί να πετύχει κανείς, εδώ ή εκεί, δημαγωγούς να υποστηρίζουν πως αυτό που απέτυχε βορειότερα (στη συρία και στο ιράκ) ίσως ξαναδοκιμαστεί νοτιότερα (στην αραβικη χερσόνησο): η “δημιουργική διάλυση”.

Έτσι κι αλλιώς όμως, η περιοχή, κάτω απ’ το βάρος της εξελισσόμενης αλλαγής Ενεργειακού Παραδείγματος του καπιταλιστικού βορρά και σε αναζήτηση “νέας χρησιμότητας”, έχει αρκετά στοιχεία για να γίνει βαλκάνια των αρχών του 20ου αιώνα.

Ο τοξικός μπορεί να αποδειχθεί πιο χασάπης απ’ ότι ως τώρα· κι ως τώρα δεν είναι καθόλου “λίγος” σ’ αυτή τη δουλειά…

Ένας χασάπης με γκάζι

Κυριακή 4 Νοέμβρη. Βρίσκομαι εδώ στη σύνοδο τεσσάρων κρατών. Της βουλγαρίας, της ελλάδας, της σερβίας και της ρουμανίας. Είναι η πρώτη φορά που καλούν έναν ηγέτη έξω απ’ αυτά τα τέσσερα κράτη να πάρει μέρος στη σύνοδο. Είναι μεγάλη τιμή για το ισραήλ, και δείχνει το αυξανόμενο κύρος του ισραήλ στον κόσμο.

Ο καθένας απ’ τους ηγέτες μου είπε κατ’ ιδίαν ότι θα προσπαθήσει να βελτιώσει την εκπροσώπηση του ισραήλ σε σχετικές ψηφοφορίες και στην ε.ε. και στον οηε. Όλοι θέλουν τον αγωγό αερίου απ’ το κοίτασμα leviathan προς την ευρώπη και τα βαλκάνια. Ενδιαφέρονται επίσης πάρα πολύ για το ισραηλινό αέριο και την ισραηλινή τεχνολογία, και θέλουν πολύ να έχουν την φιλία του ισραήλ. Αυτό είναι καλό σημάδι…

Αυτά είπε (κατά την καθεστωτική Jerusalem Post) ο Netanyahu καμαρώνοντας μετά την συμμετοχή του στη σύνοδο της «ομάδας της craiova», στην Βάρνα – προχτές. Φυσικά, επειδή στα «εθνικά θέματα» η συσκότιση είναι γνωστή κρατική και παρακρατική τακτική, απ’ αυτήν την σύνοδο εκείνο που ρίχτηκε στην ντόπια κοινή γνώμη για να γουστάρει δεν ήταν η συμμετοχή του επικεφαλής του απαρτχάιντ καθεστώτος, αλλά … η ιδέα για κοινή οργάνωση του μουντιάλ το 2030… Μπαλίτσα μαλάκες, μπαλίτσα! Για μέχρι εκεί είστε! Τα υπόλοιπα δεν είναι για εσάς…

Ποια είναι τα υπόλοιπα; Κατ’ αρχήν ο Netanyahu είναι πολύ γνωστός ψεύτης. Πήγε, για παράδειγμα, να πουλήσει το γκάζι του στην βουλγαρία, στη σερβία και στη ρουμανία την στιγμή που ο turk stream (με το ρωσικό αέριο) θα είναι σύντομα στα τουρκοβουλγαρικά σύνορα, και τουλάχιστον δύο κυβερνήσεις (στη Σόφια και στο Βελιγράδι) ενδιαφέρονται έντονα για την περίπτωση (δηλαδή το ρωσικό αέριο), για οικονομικούς και (γεω)πολιτικούς λόγους.

Συνεπώς οι ευρωπαϊκές τουρνέ του Netanyahu (έχει περάσει πρόσφατα και από σύνοδο της «ομάδας του visegrad») έχουν στόχο να προσπαθήσουν να απλώσουν την ισραηλινή επιρροή όχι μέσω αερίου αλλά μέσω εμπορίου όπλων (ή στρατιωτικής τεχνολογίας). Συμπεριλαμβανόμενης εκείνης που αφορά την εσωτερική καταστολή, και δοκιμάζεται κατά των παλαιστινίων.

Το δεύτερο είναι αυτή καθαυτή η ύπαρξη της «ομάδας της craiova», που συγκροτήθηκε το 2015. Η δημιουργία της ήταν ρουμανική ιδέα, για την δημιουργία «λόμπυ» εντός ε.ε. κατά τα πρότυπα της «ομάδας του visegrad» – όπως είχε παραδεχτεί ο τότε ρουμάνος πρωθ. Victor Ponta. Ωστόσο το που αυτά τα κράτη έχουν κοινά συμφέροντα (σε σχέση με την ε.ε.) και που όχι είναι μεγάλη ιστορία. Ειδικά όταν το ελλαδιστάν έχει επιλέξει να ποντάρει την ιμπεριαλιστική του «τύχη» πάνω στον αμερικανικό στρατό· και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα ανήκει για καιρό στο project europe.

Το πιθανότερο είναι ότι επειδή το ρατσιστικό καθεστώς του ισραήλ έχει αρχίσει να έχει ορισμένα «προβληματάκια» με κράτη μέλη της ε.ε., εκείνο που επιδιώκει είναι διασπαστικές κινήσεις στο εσωτερικό της (προς όφελός του). Ας πούμε μια αναγνώριση της Ιερουσαλήμ σαν ισραηλινής πρωτεύουσας πολύ θα την γούσταρε. Ή “εθνική” συμμετοχή στις αμερικανικές κυρώσεις κατά του ιράν. Ούτε λόγος ότι προσπαθεί να «δουλέψει» σαν «εναλλακτικός Bannon»…

Εννοείται ότι πουλάει και στο εσωτερικό του ισραήλ το διεθνές ηγετιλίκι… Ωστόσο οι καλύτεροι και πιο σίγουροι φίλοι του είναι οι Bolsonaro, οι Orban, οι Trump και Pence, οι τοξικοί γενικά…

(φωτογραφία: Χαρακτηριστική περίπτωση κβαντικής σύζευξης ανάμεσα σε συμμάχους: όταν τρώει τον έναν το αυτί του, αυτόματα ξύνεται και ο άλλος…

Όσο για την στάση των πρωθ. βουλγαρίας και σερβίας στη φωτογραφία, ίσως είναι η αντίδρασή τους την στιγμή που ο Netanyahu δηλώνει ότι αυτό που έγινε στο προξενείο στην Istanbul ήταν φρικτό… αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το ιράν…

Ήταν η πρώτη ισραηλινή δήλωση κορυφής υπέρ ξεπλύματος του τοξικού. Άργησε, αλλά έγινε…

Περιμένουμε και την φαιορόζ άποψη επί του θέματος. Τι στην ευχή; Δεν θα χρειαστεί τίποτα χιλιάδες οβίδες το πελατάκι;…)

Παιχνίδια με τις λέξεις

Παρασκευή 2 Νοέμβρη. Κυκλοφορούν διάφοροι που με φτηνή πονηριά παίζουν με τις λέξεις – με ολοφάνερο στόχο να ξελασπώνουν τα αγαπημένα τους κράτη. “Δεν μπορείς να λες ένα καθεστώς φασιστικό” υποστηρίζουν “αν σ’ αυτό υπάρχει μια κάποια ελευθερία του τύπου”. Αν ήταν στοιχειωδώς έντιμοι θα έπρεπε να πουν: δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις ένα τέτοιο καθεστώς φασιστικό με την παλιά, ιστορική έννοια της λέξης “φασισμός”.

Μένουν, όμως, οι καθεστωτικές μορφές ακίνητες και αναλλοίωτες μέσα στην ιστορική κίνηση; Ο Μουσολίνι (υποθέτουμε ότι είναι γνωστός…) είχε δώσει έγκαιρα αυτόν τον ορισμό: φασισμός (είχε πει) είναι η ένωση του κράτους και του κεφάλαιου. Εννοούσε την στρατηγική ένωσή τους. Τις δεκαετίες του ’20, του ’30, του ’40, του ’50, του ’60 και του ’70, αυτή η ένωση μπορούσε να γίνει μόνο με τους τρόπους που η τάξη μας γνώρισε στο πετσί της όχι μόνο στην ευρώπη, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου (απ’ την λατινική αμερική ως την αφρική και μεγάλα τμήματα της ασίας). Ποιός ιστορικός “νόμος” επιβάλλει, όμως, ότι η στρατηγική ένωση κράτους και κεφάλαιου θα γίνεται στον αιώνα τον άπαντα με τον ίδιο τρόπο; Ποιος “νόμος”, για να το ρωτήσουμε διαφορετικά, σταματάει την ιστορική διαλεκτική στην εξέλιξη των μορφών κυριαρχίας και εκμετάλλευσης παγώνοντάς την αποκλειστικά σε “περασμένες μορφές”; Ποιος «νόμος», για να το πούμε τελικά χοντροκομμένα, επιβάλλει ότι η παρακολούθηση και το φακέλλωμα θα γίνονται ανοίγοντας την χάρτινη αλληλογραφία των «υπόπτων» και όχι μέσα απ’ την ηλεκτρονική, καθολική παρακολούθηση των πάντων – αφήνοντάς τους «ελεύθερους» να λένε ό,τι θέλουν;

Κανένας τέτοιος ιστορικός νόμος δεν υπάρχει, κι ούτε θα ήταν δυνατόν να υπάρξει – κι εκεί έγκειται μια απ’ τις μεγάλες ατιμίες των φίλων του ενός ή του άλλου (φασιστικού, απαρτχάιντ…) κράτους. Αντίθετα, η γνώση, η μελέτη και η έρευνα της πραγματικής ιστορικής κίνησης (των μορφών κυριαρχίας και των μορφών εκμετάλλευσης) μας δείχνει ότι σε κοινωνίες υψηλής κατανάλωσης και εντατικά κατασκευαζόμενων “Εγώ” είναι χρήσιμες ορισμένες “δόσεις ελευθερίας”. Υπό δύο προϋποθέσεις. Πρώτον ότι εκτονώνουν τις πιθανότητες πραγματικής, πρακτικής αμφισβήτησης του χ ή του ψ καθεστώτος. Και, δεύτερον (σε άμεση σχέση με το πρώτο) ότι δεν θίγονται πρακτικά τα κεντρικά σημεία της στρατηγικής σύσφιξης του κράτους με το κεφάλαιο.

Δεν είναι, λοιπόν, αυτή καθεαυτή η “ελευθερία του τύπου” του ενός ή του άλλου βαθμού δείκτης του αν ένα σύγχρονο καθεστώς είναι φασιστικό. Αν υπάρχει τέτοια “ελευθερία τύπου” (όπως και διάφορες άλλες, ας πούμε κάποιες πολιτιστικές / καλλιτεχνικές “ελευθερίες”) το μόνο που επιτρέπεται να πει κάποιος έντιμα είναι ότι το καθεστώς αυτό δεν είναι φασιστικό σύμφωνα με τις νόρμες της “μοντέρνας”, ιστορικής ένωσης “φορντικού” κεφάλαιου και “φορντικού” κράτους. Κι ως εκεί.

Υπάρχει ένα άλλος δείκτης, πολύ πιο βασικός, για να αναγνωρίσει κανείς τον φασισμό, είτε στις μοντέρνες είτε στις μεταμοντέρνες μορφές του. Κι αυτός είναι ο πολιτικός αποκλεισμός μεγάλων τμημάτων της εργατικής τάξης. Αυτή είναι η μαύρη γραμμή που ενώνει όλες τις παραλλαγές του ιστορικού φασισμού (απ’ τον γερμανικό εθνικοσοσιαλισμό ως τον φασισμό του Φράνκο, κι απ’ τον Πινοσέτ ως το ελληνικό μετεμφυλιακό κράτος, με “δημοκρατία” ή χούντα): η απαγόρευση (ρητή ή υπόγεια) της πολιτικής αυτονομίας της εργατικής τάξης. (Τις λέξεις “πολιτική αυτονομία” τις χρησιμοποιούμε κυριολεκτικά: τα κομμουνιστικά κόμματα αλλά και οι αναρχικές οργανώσεις στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, στην ευρώπη, ήταν έκφραση αυτής ακριβώς της πολιτικής αυτονομίας της εργατικής τάξης, απέναντι σε κράτος και κεφάλαιο…)

Αυτή η απαγόρευση μπορεί να γίνεται πια (κι τέτοια είναι η αδιαπραγμάτευτη ιστορική διαλεκτική!) με πολλούς τρόπους. Η μεταμοντέρνα φάση του κεφάλαιου και του κράτους είναι και “πολυσυλλεκτική” και “εφευρετική”! Μπορεί να γίνεται με ανοικτή σωματική βία ή με υπόγεια ψυχοσυναισθηματική βία. Μπορεί να έχει φανερές “ελευθερίες” και υπόγειους καταναγκασμούς· ή να έχει μόνο απαγορεύσεις, αλλά για τους Άλλους… Για παράδειγμα, είναι φασισμός το να φυλακίζονται πολλές χιλιάδες προλετάριων και να τους απαγορεύονται ακόμα και τα στοιχειώδη, επειδή έχουν “λάθος φυλετικά χαρακτηριστικά”! Ή επειδή είναι αυτόχθονες. Ή επειδή ψήφισαν “λάθος κόμμα”! Επειδή έχουν “λάθος πολιτικούς εκπροσώπους” στους οποίους εμπιστεύτηκαν την πολιτικο-κοινωνική τους απελευθέρωση… Αλλά είναι επίσης φασισμός το να επιτρέπεται, μεν, μια κάποια “ελευθερία του τύπου”, να απαγορεύεται όμως το να πουν πρώην φαντάροι τι διατάχτηκαν να κάνουν σε βάρος αυτών των “απαγορευμένων” προλετάριων… Είναι φασισμός η επ’ αόριστο προφυλάκιση χωρίς δίκη τέτοιων “απαγορευμένων” υποκειμένων… Όπως είναι φασισμός η νόμιμη “ειδική νομοθεσία έκτακτης ανάγκης” σε βάρος τους…

Συνεννοήκαμε; Όχι βέβαια: με τους εγκάθετους και τους λακέδες δεν υπάρχει κανένα περιθώριο!!!

Δεν θέλουμε να τους πείσουμε – ξέρουν γιατί υποστηρίζουν αυτά που υποστηρίζουν! Ξέρουν αυτοί, ξέρουμε κι εμείς… Ωστόσο πότε πότε θα επανερχόμαστε σ’ αυτά τα θέματα – που μόνο θεωρητικά δεν είναι…

(Και επειδή η ασταμάτητη μηχανή έχει κάτι εφήμερο από κούνια, θα συνεχίσουμε με όλους τους διαθέσιμους τρόπους – ας μην υπάρχει αμφιβολία!)

(φωτογραφία: Πλάνο της μαύρης γραμμής…)

Τώρα είναι η μεγάλη στιγμή!

Πέμπτη 1 Νοέμβρη. Η ασταμάτητη μηχανή το ξέρει: σας έχει φάει η μιζέρια, και τα σπουδαία και μεγάλα τα απωθείτε· ακόμα κι αν έγιναν (ή πέρασαν ξυστά) πριν μόλις 3 χρόνια. Αλλά γι’ αυτό είναι εδώ. Για να θυμίζει τις κορυφαίες στιγμές του ελληνισμού!

Μία απ’ αυτές ήταν τον Ιούνη του 2015, στο “πρώτο φαιορόζ κύμα”. Το χρεωκοπημένο ελλαδιστάν είχε αποφασίσει το μεγάλο βήμα, και ολόκληρος ο γαλαξίας κρατούσε την ανάσα του: θα γινόταν το 6ο μέλος της συνεργασίας των θρυλικών (τότε) brics. Δηλαδή της συνεργασίας μεταξύ ρωσίας (αδέλφια, το «ξανθό γένος»), κίνας (πφφφφ! σιγά!), ινδίας (καλά, τι να μας πουν κι αυτοί;), νότιας αφρικής (ο ελληνισμός είχε εκεί πολλούς αφρικανέρ φασίστες…) και βραζιλίας.

Ο καπετάν Παναγιώτης (Λαφαζάνης), «υπουργός ΠΑΠΕΝ» κατά την τότε αργκώ, έσκιζε τα νερά. Σύμφωνα με (τυχαίο) ρεπορτάζ εκείνων των ημέρων:

… Ο κ. Λαφαζάνης χαρακτήρισε πολύ θετικές τις συζητήσεις που έγιναν στην Αγία Πετρούπολη, ενώ τόνισε ότι ο πρόεδρος της τράπεζας, δήλωσε ότι θα στηρίξει την απόφαση της Ελλάδας να γίνει ισότιμο μέλος της τράπεζας όταν η κυβέρνηση θα αποφασίσει να υποβάλει τη σχετική αίτηση.

«Τώρα βρισκόμαστε στο στάδιο των προκαταρκτικών συζητήσεων προκειμένου να ενταχθούμε στη Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα των BRICS ώστε η Ελλάδα μόλις ξεκινήσει να λειτουργεί η τράπεζα να γίνει ισότιμo μέλος. Θα είμαστε ένα από τα πρώτα μη ιδρυτικά μέλη» πρόσθεσε ο υπουργός ΠΑΠΕΝ….

Ο λόγος που το ελλαδιστάν επρόκειτο να γίνει δεκτό με ενθουσιασμό στους brics δεν ήταν ότι «είχε λεφτά». Αλλά ότι «ήθελε λεφτά». Μ’ άλλα λόγια οι brics έψαχναν τρόπο να δανείζουν το (ήδη χρεωκοπημένο) ελλαδιστάν, για να το σώσουν απ’ τις δαγκάνες της φράου Μέρκελ (καλή της ώρα…) και του τυρρανικού Σόιμπλε. Και ο πιο αποτελεσματικός τρόπος ήταν να βάλουν το ελλαδιστάν στο κλάμπ….

(Μας φαίνεται κλασσικό κόλπο από καπιταλιστική άποψη. Παίρνεις τον βάτραχο, του ρίχνεις ένα ρουφηχτό φιλί, γίνεται πρίγκηπας, και μετά τον τρίβεις στα μούτρα των άλλων, να γεμίζουν πρασινάδα και γλίτσα· να γουστάρεις!!!)

Παραλίγο να σπάσουν τα δόντια του δντ και της φράου… Τελικά τσάκισε τότε το project· προφανώς κάποιοι μοχθηροί που δεν τους ξέρουμε έβαλαν λόγια στον Putin και στους υπόλοιπους. Όμως επειδή η ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, έχει έρθει η ώρα της εκδίκησης. Αρκεί το ελληνικό γκουβέρνο να κινηθεί γρήγορα, έξυπνα και ευέλικτα.

Λοιπόν. Νέος πρόεδρος της βραζιλίας είναι ένας καραμπινάτος φασίστας, ο Bolsonaro. H βραζιλία είναι (ακόμα) μέλος των brics. Το Τελ Αβίβ νοιώθει πολύ ζεστά αισθήματα για τον καραφασίστα (μην σας κάνει εντύπωση, όμοιος ομοίω αεί πελάζει…). Αλλά εξίσου ζεστά αισθήματα έχει το Τελ Αβίβ και για την Αθήνα. Είναι αμοιβαία: είμεθα σύμμαχοι, brothers in arms!

Οπότε το πράγμα είναι απλό. Το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ μεσολαβεί στο νέο φασιστόμουτρο, τον Bolsonaro (όπως, άλλωστε, κάνει και στο αμέρικα), και ο Bolsonaro παίρνει στα γόνατά του το ελλαδιστάν. Χρίζοντάς το διάδοχο της βραζιλιάνικης θέσης στους brics (αν σκοπεύει να φύγει), ή «στρατηγικό εταίρο» (αν σκοπεύει να μείνει).

Κι έτσι, τρία μόνο χρόνια μετά, το ελλαδιστάν κατακτάει την θέση που του αξίζει (πάντα από καπιταλιστική άποψη). Κάπου ανάμεσα στη Μόσχα και το Πεκίνο!

(Τι πάει να πει «μα ο Bolsonaro είναι φασίστας;». Ο Sisi τι είναι, δηλαδή; Ελάτε τώρα, μην παιδιαρίζετε!! Γίνετε επιτέλους ρεαλιστές! Πάει μία ο ψεκασμένος μέχρι την Brazilia, λέει τα πέντε βασικά, ενώνουν τα αίματά τους, και ιδού!!!

Για το εθνικό συμφέρον μιλάμε· όχι για μπρίκια…)

Και επειδή παίζει πολλή αμνησία, ο κυρ Παναγιώτης έσπειρε ένα σπόρο που φύτρωσε μετά. Να, για παράδειγμα, η σχετική ειδησειογραφία μόλις ένα χρόνο και κάτι πριν – χωρίς καπετάν Παναγιώτη.

Ηθικό δίδαγμα: Bolsonaro έρχονται οι έλληνες!!! Αγκαζέ με τους ισραηλινούς συμμάχους τους!

Ποιά ραντάρ;

Πέμπτη 1 Νοέμβρη. Η στρατιωτική άσκηση φαίνεται να έγινε στις 23 και στις 24 Οκτώβρη. Συμμετείχαν ελληνικά πολεμικά ελικόπτερα, αλλά δεν είναι βέβαιο αν συμμετείχαν και ισραηλινά. Το βέβαιο είναι πως (ό,τι και να ήταν) πέρασαν πάνω απ’ τη νότια κύπρο και έφτασαν στο ισραήλ… πετώντας σε χαμηλό ύψος… για να μην εντοπιστούν (λέει) από ραντάρ… Ποιά ραντάρ;

Οι ντόπιοι στρατόκαβλοι γιορτάζουν:

… Όντως επρόκειτο για ελικόπτερα της ελληνικής Αεροπορίας Στρατού και είχαν κατεύθυνση προς το Ισραήλ για να συμμετάσχουν σε άσκηση. Οι στόλοι των ελικοπτέρων των δυο χωρών, πλέον συνεκπαιδεύονται πολύ συχνά, καθώς οι δυο πλευρές… απορροφούν τα επιχειρησιακά διδάγματα και τις εμπειρίες, η μια της άλλης!

Πλέον, έχοντας περάσει μερικά χρόνια τέτοιων ανταλλαγών με εκπαιδευτικό περιεχόμενο, έχει αναπτυχθεί εμπιστοσύνη μεταξύ των δυο πλευρών και το επίπεδο της εκπαίδευσης, με έμφαση στην πολυπλοκότητα των σεναρίων που εκτελούνται, θα μπορούσε με ασφάλεια να υπογραμμιστεί, ότι θα το ζήλευαν ακόμα και οι Ηνωμένες Πολιτείες…

Ας φροντίσουν, λοιπόν, να σκοτωθούν με την πρώτη ευκαιρία· μόνοι τους και ηρωϊκά – χωρίς να ανακατέψουν άλλους. Να τους ζηλέψουν και οι αμερικάνοι!

Απ’ την μεριά μας θα το γιορτάσουμε δεόντως…

Φασιστική παράκρουση

Τρίτη 30 Οκτώβρη. Ύστερα απ’ την εν ψυχρώ δολοφονία / εκτέλεση 11 αμερικανοεβραίων στο Pittsburgh το περασμένο Σάββατο, στη συναγωγή Tree of life, το τελευταίο που θα περίμενε κανείς θα ήταν ισραηλινούς ακροδεξιούς (στελέχη του κυβερνώντος Likud…) να κατηγορούν για την σφαγή τα ίδια τα θύματα…

Κι όμως, έτσι ακριβώς συμβαίνει! Οι δολοφονημένοι εβραίοι ανήκαν σε μια αριστερή ανθρωπιστική οργάνωση, την Hebrew Immigrant Aid Society (HIAS), που υποστηρίζει πρόσφυγες από εμπόλεμες περιοχές του πλανήτη να πάρουν πολιτικό άσυλο στις ηπα. Ο δολοφόνος τους, ο φασίστας Robert Bowers, είχε ποστάρει πριν την επίθεση ότι «η HIAS γουστάρει να φέρνει εδώ εισβολείς που σκοτώνουν το λαό μας».

Οι ισραηλινοί φασίστες συμφώνησαν. Κορυφαίος ο Yoav Eliasi (με το ψευδώνυμο «the shadow»), αναγνωρίσιμο μέλος του Likud. Σύμφωνα με την social media “συμβολή” του στη δολοφονία των 11:

…. Ο Bowers ήταν ένας άνθρωπος που σιχάθηκε τους υπονομευτές προοδευτικούς εβραίους αριστερούς που προωθούν τις άρρωστες ατζέντες τους… Η HIAS μεταφέρει τους εισβολείς που καταστρέφουν κάθε χώρα. Ο δολοφόνος σιχάθηκε ανθρώπους σαν εσάς. Οι εβραίοι σαν εσάς προκάλεσαν το ολοκαύτωμα και τώρα προκαλούν αντισημιτισμό. Σταματείστε να παίρνετε τα λεφτά μίσους απ’ τον Soros…

Πρόκειται για «μεμονωμένη περίπτωση»; Αυτό θα υποστήριζαν οι λακέδες του Τελ Αβίβ. Καμμία σχέση – απλά δεν χωρούν εδώ τα υπόλοιπα ανάλογα φασιστικά “σχόλια” για την σφαγή στο Pittsburgh, με προέλευση πολιτικούς και θρησκευτικούς αξιωματούχους του Τελ Αβίβ. Η βασική ιδεολογία της ισραηλινής δεξιάς σε όλες της τις αποχρώσεις είναι ρατσιστική, ακόμα κι αν πρόκειται για αφρικανούς εβραϊκού θρησκεύματος. Πολύ χειρότερα αν δεν είναι ομόθρησκοι. Οι συχνές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις στο Τελ Αβίβ μεταναστών / προσφύγων απ’ το σουδάν ή την ερυθραία εναντίον των φυλακίσεων και των βίαιων απελάσεων («επαναπροωθήσεων»…) το δείχνει.

Ως εδώ το ρατσιστικό, απαρτχάιντ Τελ Αβίβ είναι απλά ένα συνηθισμένο πρωτοκοσμικό καθεστώς. Ωστόσο το μίσος εναντίον εβραϊκών αριστερών οργανώσεων εκτός ισραήλ είναι κάτι διαφορετικό. Και το να κατηγορούνται όχι μόνο σαν υπεύθυνοι για την ίδια την δολοφονία τους (και για καλλιέργεια του αντισημιτισμού!!!) αλλά αναδρομικά ακόμα και για το ολοκαύτωμα, δείχνει ορισμένα πράγματα που είναι γνωστά στους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ», όχι όμως ευρύτερα.

Το πρώτο είναι ότι το ρατσιστικό ισραηλινό καθεστώς είναι έξαλλο απ’ το γεγονός ότι παρά τις καλοπληρωμένες προβοκάτσιές του χάνει σταθερά την ιδεολογική του επιρροή στην εβραϊκή νεολαία σε διάφορα γεωγραφικά πλάτη και μήκη του κόσμου· απ’ την αυστραλία ως τις ηπα… Μια νεολαία που υπερασπίζεται την παλαιστινιακή αντίσταση: είναι δυνατόν να μην είναι κι αυτοί οι εβραίοι νεαροί / νεαρές «αντισημίτες», όπως όλοι οι υπόλοιποι;

Το δεύτερο είναι ακόμα πιο βαθύ και πιο μακρόχρονο στην ιστορία: ο ισραηλινός εθνικισμός (αυτό που έχει ονομαστεί «σιωνισμός»), σαν γνήσιο πρωτοκοσμικό δημιούργημα, ήταν απ’ την αρχή τον 19ο αιώνα μειοψηφία αστών, και εχθρός των πολλών χιλιάδων κομμουνιστών και σοσιαλιστών εβραίων εργατών της ευρώπης. Που ήταν διεθνιστές και, σαφώς αντίθετοι στην προοπτική δημιουργίας ενός, ακόμα, «εθνικού κράτους», οπουδήποτε. (Ακόμα και τα πιο φλύαρα παπαγαλάκια των ισραηλινών υπηρεσιών δεν πρόκειται ποτέ να σας πουν έστω και μισή λέξη για την Bund· την μαζική σοσιαλιστική οργάνωση των εβραίων εργατών στην ανατολική ευρώπη, απ’ τα τέλη του 19ου αιώνα… Δεν τους συμφέρει: ήταν απόλυτα εχθρικοί στον εθνικισμό / σιωνισμό…)

Η ευκολία με την οποία αποδίδεται ο βρώμικος και προβοκατόρικος χαρακτηρισμός «αντισημίτες» απέναντι σε οποιουσδήποτε είτε κάνουν κριτική στο απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς είτε, απλά, δεν συμφωνούν με την κρατική ιδεολογία του Τελ Αβίβ επειδή είναι αριστεροί, σοσιαλίζοντες, αναρχικοί ή οτιδήποτε παρόμοιο, είτε εβραίοι είτε οτιδήποτε άλλο, δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Είναι ένδειξη του πανικού των αφεντικών και των υπηκόων ενός πρωτοκοσμικού προκεχωρημένου φυλακίου που προσπαθεί να κρατήσει την μιλιταριστική / γεωπολιτική του αξία.

Η απόδειξη του ό,τι οι εβραίοι της HIAS και της Tree of life θεωρούν τον καλύτερο σύμμαχο του Τελ Αβίβ σαν ηθικό αυτουργό της μαζικής δολοφονίας στο Pittsburgh, είναι ότι τον κήρυξαν ανεπιθύμητο στο πένθος και στα μέρη τους… Μέχρις ότου αποκηρύξει στον ρατσισμό και τον λευκό “ματσισμό” του.

Πρόκειται για το ψόφιο κουνάβι…

… Τα τρία τελευταία χρόνια τα λόγια σας και οι πολιτικές σας έχουν ενισχύσει ένα ογκούμενο λευκό εθνικιστικό κίνημα… Η χθεσινή σφαγή δεν είναι η πρώτη πράξη τρομοκρατίας που έχετε υποδαυλίσει εναντίον κάποιας μειονοτικής ομάδας στη χώρα.. Έχετε υπονομεύσει την ασφάλεια των μουσουλμάνων, της κοινότητας lgbtq, των έγχρωμων και των ατόμων με ειδικές ανάγκες…

Αυτά έγραψε χτες, χύμα και τσουβαλάτα, σε ανοικτή επιστολή της η Behind the Arc, μια οργάνωση προοδευτικών εβραίων… Σε απόλυτη αντίθεση με το καθεστωτικό εργαλείο του Τελ Αβίβ, το επίσημο ισραηλινό λόμπυ στις ηπα, το AIPAC, που στηρίζει με τα χίλια το ψόφιο κουνάβι, το καθεστώς του, τον ρατσισμό, τον μιλιταρισμό και την «πολιτική τους για τη μέση Ανατολή / ανατολική Μεσόγειο».

Έχουμε και λέμε, λοιπόν: ή ενάντια στους φασίστες χωρίς καμία εξαίρεση· ή μαζί με τους «ιερούς» τέτοιους, τους «ευλογημένους», και τα λοιπά και τα λοιπά, ξεπλένοντας ουσιαστικά τους ανθρωποφάγους, ανεξάρτητα από εθνικότητα ή θρήσκευμα.

Ενδιάμεση στάση δεν υπάρχει!