Tag: ισραήλ

Πρωτοκοσμικός εκφασισμός 1

Τετάρτη 17 Απρίλη. Πώς είναι όταν στις δημοκρατικές (εντός ή εκτός εισαγωγικών) εκλογές οι διαγκωνιζόμενοι υποψήφιοι κάνουν αγώνα για να αποδείξουν πόσο περισσότερο φασίστες είναι οι μεν σε σχέση με τους δε; Οι «τύποι» είναι στη θέση τους: προεκλογική περίοδος, υποψηφιότητες, συγκεντρώσεις, λογίδρια, φανφάρες, κάλπες… Και η ουσία επίσης είναι στη θέση της: διαγωνισμός χασάπηδων για το ποιος θα πάρει την εξουσιοδότηση του «λαού».

Στον ιστορικό φασισμό (στον οποίο περιλαμβάνουμε όλες τις χούντες του 20ου αιώνα, όπου γης) το «τυπικό» δεν περιλάμβανε «γιορτή της δημοκρατίας». Επειδή, ακόμα κι αν οι ανθρωποφάγοι σε οποιαδήποτε κοινωνία είχαν ρεύμα, ήταν σίγουρο ότι υπήρχαν άλλοι τόσοι αντίπαλοί τους. Πολιτικά, ιδεολογικά, ηθικά, αισθητικά. Συνεπώς η κεντρική εξουσία διαμορφωνόταν μέσω του αποκλεισμού οποιουδήποτε πλουραλισμού – της απαγόρευσης εκείνου που στη Δύση μάθαμε να αποκαλούμε «δημοκρατία».

Το ισραηλινό καθεστώς δεν είναι έτσι. Υπάρχει ένας γαλαξίας ακροδεξιών κομμάτων με ποικιλία. Άλλο υποστηρίζει τη νομιμοποίηση της μαριχουάνας – μαζί με την εξόντωση των παλαιστινίων. Άλλο, αντίθετα, υποστηρίζει τις οικογενειακές αξίες – μαζί με την εξόντωση των παλαιστινίων. Ένα τρίτο μπορεί να υποστηρίζει τα δικαιώματα της lgbt κοινότητας – μαζί με την εξόντωση των παλαιστίνιων. Ενώ ένα τέταρτο μπορεί να υποστηρίζει την ποινικοποίηση των σεξουαλικών παρεκλήσεων – μαζί με την εξόντωση των παλαιστινίων. Άφθονη δημοκρατία – μαζί με την εξόντωση των…

Υπήρξε ένας μείζων υποψήφιος πρωθυπουργός επικεφαλής ενός «αντιπολιτευόμενου» συνασπισμού, ο (πρώην) στρατηγός Benny Gantz, τον οποίο ο αντίπαλός του (και τελικός νικητής) Netanyahou κατηγορούσε για «κεντροαριστερό». Το βασικό videospot αυτού του «κεντροαριστερού», η σφαγή στη Γάζα το 2014 (το είδατε, υποθέτουμε, εδώ πριν λίγο καιρό), θα ήταν υπεραρκετό για να καταδικαστεί σε ισόβια για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας – αλλά όχι. Όχι πια· όχι σ’ αυτήν την κοινωνία· όχι απ’ τους συμμάχους του ισραηλινού κράτους· όχι, πια, απ’ οπουδήποτε στον πλανήτη.

Αυτός ήταν ο … «κεντροαριστερός» υποψήφιος…. Αν ο τότε αμερικάνος πρόεδρος Μπους ο Β «έντυνε» την προεκλογική του εκστρατεία το 2004 με ένα βίντεο απ’ την σφαγή που έκανε ο στρατός του στην ιρακινή Fallujah τον Απρίλη του 2003, θα είχαν σηκωθεί όλες οι πέτρες του πλανήτη εναντίον του… Όχι πια, «ποτέ και πουθενά». Το ισραηλινό καθεστώς είναι η «αιχμή του δόρατος», ξεπερνώντας τα κολαστήρια / «μαύρες τρύπες» τύπου Γκουαντανάμο του αμερικανικού καθεστώς και τις προβλέψεις του «patriot act»… Έχει γίνει η αυλαία. Επειδή είναι πρωτοκοσμικό και επειδή είναι «δημοκρατικό»…

Συνεπώς, ενώ η χούντα του Sisi δεν είναι ανοικτά «παράδειγμα προς μίμηση» (είναι, πάντως, από βολική έως συμμαχική), το φασιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ είναι.

(φωτογραφία: «Selfie» απ’ την Fallujah τον Απρίλη του 2003…)

Πρωτοκοσμικός εκφασισμός 2

Τετάρτη 17 Απρίλη. Ο ισραηλινός Gideon Levy, μόνιμος συνεργάτης της κεντρώας εφημερίδας Ha’aretz, γύρω στα 65, που ξεκίνησε δηλώνοντας «πατριώτης ισραηλινός» και έχει φτάσει στο σημείο να υποστηρίζει ότι η μόνη του ελπίδα είναι το διεθνές κίνημα BDS, δείχνει τρομαγμένος μ’ αυτά που ζει. Σ΄ένα πρόσφατο μετεκλογικό άρθρο του με τίτλο «η νέα εξαθλιωμένη ισραηλινή δημοκρατία» γράφει μεταξύ άλλων:

… Η Δεύτερη [ισραηλινή] Δημοκρατία δεν θα κρύβει πια αυτά που συμβαίνουν στην αυλή της, ούτε θα προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί…. Η Πρώτη Δημοκρατία χαρακτηριζόταν από ένα μίγμα πραγματικότητας και εξαπάτησης: η μόνη δημοκρατία στη μέση Ανατολή αλλά, πριν απ’ όλα, με στρατιωτική διακυβέρνηση σε αραβικές περιοχές, κι ύστερα με στρατιωτική δικτατορία στα κατεχόμενα εδάφη. Ήταν η αγαπημένη στη μέση Ανατολή αλλά επίσης το τελευταίο αποικιοκρατικό καθεστώς στον κόσμο.

Όλα αυτά τέλειωσαν. Η επόμενη κυβέρνηση θα είναι συνέχεια της προηγούμενης, αλλά πιο δυνατή, πιο υπερεθνικιστική και ρατσιστική, λιγότερο δημοκρατική και νόμιμη. Και, πρέπει να το παραδεχτώ, θα είναι πιστότερη αντανάκλαση της πραγματικότητας…

Η φωτιά που ξεκίνησε στη διάρκεια της προηγούμενης κυβέρνησης θα εξαπλωθεί. Τα δικαστήρια, τα μήντια, οι ομάδες υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η αραβική κοινότητα θα την νοιώσουν γρήγορα…. Το αεροδρόμιο Ben Gurion θα κλείσει ακόμα περισσότερο σε όσους κάνουν κριτική στο καθεστώς. Οι μκο θα βγουν εκτός νόμου. Οι άραβες θα αποκλειστούν ακόμα περισσότερο απ’ ότι τώρα, για να καταλάβουν τι σημαίνει εβραϊκό κράτος με μόνο εβραίους βουλευτές….

Ο Levy (κι όχι μόνον αυτός) θεωρεί ότι τώρα πια κάποιες πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου μπορούν να τα «βρουν» με το ισραηλινό καθεστώς· επειδή τους μοιάζει όλο και περισσότερο.

Ο έλληνας σύμμαχος συμφωνεί…

Το ελληνικό καθεστώς

Τετάρτη 17 Απρίλη. Πολλοί, πιθανότατα και κάποιοι / ες που διαβάζουν αυτές τις γραμμές, πιστεύουν (θέλουν να πιστεύουν) ότι αν κάποιος αγκαλιάσει έναν φασίστα (μπορεί και περισσότερους…) έχει κάθε περιθώριο και δικαίωμα να ισχυρίζεται, παρ’ όλα αυτά, ότι είναι «γνήσιος δημοκράτης» – μπορεί και «προοδευτικός».

Δεν επαληθεύεται στην καθημερινή ζωή! Φιλίες με φασίστες δεν κάνει κανένας αν δεν είναι ομοϊδεάτης – είτε το δείχνει είτε όχι. Γιατί θα έπρεπε να ισχύει κάτι άλλο στη «ζωή» των διακρατικών σχέσεων και συμμαχιών; Επειδή τα κράτη και οι «εθνικές πολιτικές» τους είναι οππορτουνιστικές ενώ η καθημερινή ζωή όχι; Χα!

Ο μόνος λόγος είναι αυτός: επειδή στην μικρούλα ζωή μας δεν βλέπουμε (και δεν θέλουμε να δούμε) τι σημαίνει η σφικτή αγκαλιά του κράτους που χρηματοδοτούμε σαν φορολογούμενοι / ες και σαν υπήκοοι με άλλα κράτη – συμπεριλαμβανόμενων καθαρόαιμα φασιστικών.

Θα είχε νόημα, άραγε, να δηλώνει κανείς αντιφασίστας, δημοκράτης, κομμουνιστής, αναρχικός στη γερμανία ή στις ηπα του 1970 και να κάνει τουμπεκί ψιλοκομμένο για τις σχέσεις του κράτους «του» με την τότε χούντα στην ελλάδα; Δεν θα ήταν καταγέλαστος, γελοίος, και τελικά τσατσορούφιανος, όποιος υποστηρίζε ότι «εγώ ασχολούμαι με τον φασίστα του οικοδομικού μου τετραγώνου, παραπέρα δεν με νοιάζει», ε; Θα ήταν….

Όταν τα αμερικάνικα ή τα ισραηλινά ή ποιός ξέρει ποιά άλλα πολεμικά και πληρώματα εκπαιδεύονται στα μέρη μας δεν μοιάζει σα να έρθει ένας φασίστας να «εκπαιδευτεί» σε δολοφονίες στο γραφείο, στο μπαρ, στη βιοτεχνία, στην εταιρεία που δουλεύουμε – αυτό είναι σίγουρο… Για την ακρίβεια: το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει η ίδια αμεσότητα, η ίδια εγγύτητα, η ίδια στενά εμπειρική συνάφεια με τους δράστες και τους στόχους του εγκλήματος.

Όμως φτάσαμε στον 21ο αιώνα, μετά από πολλές δεκαετίες σκληρών ταξικών / κοινωνικών αγώνων και δυναμικού διεθνισμού, για να νομιμοποιήσουμε την πεποίθηση πως σημασία έχει μόνον ό,τι βρίσκεται σε απόσταση 2 ή 3 μέτρων απ’ τη μύτη μας; Αν η απάντηση είναι «ναι», όποιος / όποια το λέει, ας το ξεκαθαρίσουμε: το να έχεις μια «ακτίνα ενδιαφέροντος» όση επιτρέπει το Εγώ σου είναι ήδη σπονδή στον νεο – νεο – φασισμό. Και κανείς δεν πρόκειται να κρυφτεί πίσω απ’ τις καλές προθέσεις του «έντιμου κυρ Παντελή» του 21ου αιώνα. Καμμία εντιμότητα!

Η συμμαχία του ελληνικού κράτους με το ισραηλινό, με το αμερικάνικο, και με το αιγυπτιακό δεν είναι «μια φράση στις ειδήσεις». Συγκροτείται από οικονομικά συμφέροντα, σχέσεις εργασίας, σχέσεις ζωής και θανάτου, μαζικές υποτιμήσεις (χρηματικές αλλά, επίσης, διανοητικές, ηθικές, συναισθηματικές) που δουλεύονται και εφαρμόζονται πρώτα και κύρια στο εσωτερικό κάθε επικράτειας. Είναι αόρατες; Έτσι λένε… Είναι αναίμακτες; Έτσι λένε… Είναι αδιάφορες; Έτσι λένε…

Εμείς θα το πούμε με δυο κουβέντες: ο ιμπεριαλισμός εκτός συνόρων είναι πάντα, πρώτα και κύρια, πετυχημένος ιμπεριαλισμός εντός συνόρων! Διανοητικός, ηθικός, συναισθηματικός, ιδεολογικός ιμπεριαλισμός των αφεντικών εναντίων της οικουμενικής εργατικής συνείδησης – εκεί που ασκούν την εξουσία τους. Εναντίον των δικών τους προλετάριων….

Κι έτσι, οι εκατομμύρια μικρές (: μικροαστικές) σφαίρες ακτίνας 2 ή 3 μέτρων απ’ την ακτίνα της μύτης του καθενός, οι μπουρμπουλήθρες που είναι σίγουρες ότι έχουν κάποιο «άσυλο», αποδεικνύονται λάδι στη μηχανή του εγκλήματος.

Το ψόφιο κουνάβι του Αμαζόνιου

Τρίτη 16 Απρίλη. Φταίει η φασιστική ιδιοσυγκρασία του· όμως αυτή ακριβώς τον έκανε αξιαγάπητο στο ρατσιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ – φίλο κι αδελφό. Ο Netanyahou έτρεξε να του σφίξει με εγκαρδιότητα το χέρι μετά την εκλογή του· αφού θα μετέφερε κι αυτός την πρεσβεία του στην Ιερουσαλήμ / al Quds. Αλλά ο Bolsonaro, πρόεδρος της βραζιλίας, το εννοεί αυτό που είναι.

Μιλώντας στους φασίστες ηγέτες των ευαγγελιστών της βραζιλίας (που τον ψήφισαν με χέρια και πόδια), και ίσως γνωρίζοντας ποια είναι ακριβώς η ιδεολογική συγγένεια των ευαγγελιστών φασιστών χριστιανών με τους ισραηλινούς φασίστες, ο Bolsonaro το πέταξε, μιλώντας για το Ολοκαύτωμα:

… Μπορούμε να συγχωρήσουμε, αλλά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε. Αυτό το σχόλιο είναι δικό μου… «Να συγχωρήσουμε τους δράστες του Ολοκαυτώματος» εννοούσε.

Κάποιοι στο Τελ Αβίβ (όχι ο Netanyahou….) βγήκαν απ’ τα ρούχα τους. Συνεπώς μια τόσο αυθεντικά και κραυγαλέα ναζιστική / αντισημιτική δήλωση από έναν φίλο κι αδελφό χρειάζεται γρήγορη διαχείριση. Για παράδειγμα ο Dani Dayan, ισραηλινός πρέσβης στη Μπραζίλια, έτρεξε να υπερασπιστεί τον Bolsonaro, λέγοντας (μέσω social media) ότι τα λόγια του παρεξηγήθηκαν:

… Σε κανένα σημείο του λόγου ο πρόεδρος δεν έδειξε ασέβεια ή αδιαφορία για όσα υπέφεραν οι εβραίοι… δήλωσε.

Σωστά κατάλαβε ο ανώατατος κρατικός υπάλληλος του Τελ Αβίβ. Γιατί όταν αξιοποιείς σαν κράτος τις τακτικές και την ιδεολογία των ναζί, κατά κάποιον τρόπο «τους συγχωρείς»….

Η διεθνής νομιμότητα πάνω απ’ όλα!

Τρίτη 16 Απρίλη. Ούτε ένας ούτε δύο, αλλά τριανταεφτά πρώην υπ.εξ. (και κάποιοι more) ευρωπαϊκών κρατών αποφάσισαν (με ανοικτή επιστολή τους) να συμβουλέψουν την ε.ε. να απορρίψει το ψοφιοκουναβικό «deal του αιώνα» αν δεν είναι δίκαιο για τους Παλαιστίνιους…. Και να υπερασπιστούν «την λύση των δύο κρατών».

Η παλιά κουβέντα «πρέπει νάσαι πολύ λέρα για να κυβερνάς γαλέρα» σε νέα αιματηρά μεγαλεία – έστω και από «πρώην»!! Όλοι αυτοί εδώ και δεκαετίες, κάποτε σε πόστα (δύο από δαύτους γ.γ. του νατο…) δεν εμπόδισαν την εξέλιξη του ισραηλινού απαρτχάιντ…. Δεν ήθελαν. Τώρα, μέσα σ’ ένα κείμενο που υπερασπίζεται «την δημιουργία δύο κρατών στα σύνορα πριν απ’ το 1967, με την Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσα και των δύο κρατών», σε μια μόνο πρόταση αναφέρουν:

… Το ισραήλ και οι κατεχόμενες παλαιστινιακές περιοχές γλυστρούν στην πραγματικότητα ενός κράτους με ανισότητα δικαιωμάτων. Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Για του ισραηλινούς, για τους παλαιστίνιους, ή για εμάς στην Ευρώπη…

Πράγματι, απ’τα μέσα της δεκαετίας του ’90, όλα τα ευρωπαϊκά κράτη έκαναν ό,τι μπορούσαν (το πιο ήπιο ήταν να σφυρίζουν αδιάφορα και να κάνουν τις δουλειές τους) γι’ αυτό το «γλύστρημα»… Και τώρα, που το ψοφιοκουναβιστάν σκοπεύει να επικυρώσει το απαρτχάιντ, αυτοί οι πρώην του ευρωπαϊκού καπιταλισμού παριστάνουν τους «άγιους», με “ηθικό πλεονέκτημα”. Νοσταλγούν τα «δύο κράτη»….

Είναι μια τελευταία βρώμικη και ύπουλη βοήθεια στο ρατσιστικό Τελ Αβίβ. Γιατί, διαφορετικά, αντί να κάνουν τον σταυρό τους λέγοντας «απεταξάμην» μπροστά σε κάτι που και οι ίδιοι βοήθησαν να γίνει, θα έπρεπε να σταθούν ενώπιον των ευθυνών τους: την χρήση κάθε διαθέσιμου μέσου (και υπάρχουν πολλά και αποτελεσματικά) για να ανατραπεί το απαρτχάιντ καθεστώς! Ένα κράτος; Ναι, ένα – αλλά με πλήρη ισότητα δικαιωμάτων· και, φυσικά, ανεμπόδιστη την επιστροφή των εκατοντάδων χιλιάδων παλαιστίνιων προσφύγων. Αυτό που οι ίδιοι εύκολα θα αποκαλούσαν ένα δημοκρατικό κράτος…

Αλλά όχι. Αν θέλεις να σεγοντάρεις την τωρινή κατοχή και το τωρινό απαρτχάιντ «θυμάσαι» μια κάποια, κάποτε, κάπως «λύση δύο κρατών»…. Είναι σα να θες να ξορκίσεις το σωματεμπόριο ορκιζόμενος στην ιερότητα της οικογένειας….

Ωστόσο αυτό που προσπαθούν να απωθήσουν οι ευρωπαϊκές (και όχι μόνο) πολιτικές βιτρίνες μέσα απ’ την δήθεν «ευαισθησία» τους μπαίνει σταθερά στην ημερήσια διάταξη του αγώνα. Κι όχι μόνο στην κατεχόμενη Παλαιστίνη· παγκόσμια.

Απ’ τα κάτω…. Είναι στο δικό μας χέρι να το επιβάλλουμε!

Ελεύθερη Παλαιστίνη!

Δευτέρα 15 Απρίλη. Κάπου ανάμεσα στα σιδερικά, στ’ άρβυλα, στα αλεξίσφαιρα γιλέκα και στα κομμάντο ραφτά, διακρίνεται ένα πρόσωπο – στο πεζοδρόμιο. Στο πλάνο κυριαρχεί ο ένοπλος ισραηλινός φασισμός / ρατσισμός: ο «ένοχος», απ’ την άλλη, πήγε προς το τζαμί του al-Aqsa παρότι είχε περικυκλωθεί. Στις 12 του περασμένου Μάρτη τόλμησε να κάνει τέτοιο πράγμα ο «τρομοκράτης»….

Θα μπορούσαν και να τον σκοτώσουν. Τώρα απλά θα το φυλακίσουν. Μπορεί επ’ αόριστον.

Στη μέση: ισραηλινοί στρατιώτες μοστράρουν ένα ισραηλινό πιτσιρίκι που έχει ντυθεί «παλαιστίνιος βομβιστής αυτοκτονίας»… Δείγμα της διαρκούς μαύρης προπαγάνδας του καθεστώτος….

Κάτω: Οι περισσότεροι εκεί είναι φασίστες· αλλά όχι όλοι. Υπάρχουν λίγοι / λίγες, υπάρχει ο «εσωτερικός εχθρός», τον οποίο το απαρτχάιντ καθεστώς έχει ακόμα το περιθώριο να αγνοεί.

Λίγες εκατοντάδες ισραηλινών διαδηλώνουν στις 30 Μάρτη έξω απ’ το ισραηλινό πεντάγωνο την αλληλεγγύη τους στην παλαιστινιακή αντίσταση.

Σ’ όλο τον κόσμο το ίδιο: Ελεύθερη Παλαιστίνη!

Η καλύτερη βάση…

Σάββατο 13 – Κυριακή 14 Απρίλη. Μπαίνει η νότια κύπρος στη στρατιωτική πλευρά του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού στην ανατολική Μεσόγειο; Ναι. Είχε δίκιο η Μόσχα που φώναζε πριν κάποιους μήνες ότι η Λευκωσία «κάνει παιχνίδι» για κάποιου είδους αμερικανική βάση εκεί; Όλα δείχνουν πως ναι.

Το θρυλικό γαλλικό αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle έχει παρκάρει εδώ και κάτι μέρες στο λιμάνι της Λεμεσού – παρέα με άλλα τρία πολεμικά (ένα γαλλικό, ένα ολλανδικό και ένα αγγλικό). Ως εδώ θα έλεγε κανείς ότι είναι κάτι προσωρινό – μια άσκηση κάπου εδώ γύρω, η ξεκούραση του πληρώματος, ο ανεφοδιασμός, όλα αυτά τα «ροζ»…

Αλλά όχι. Η νότια κύπρος διαθέτει ένα στρατιωτικό λιμάνι στο Μαρί, ανάμεσα στη Λεμεσό και στη Λάρνακα – το οποίο «φλερτάρει» το Παρίσι. Έχουν γίνει οι σχετικές αυτοψίες απ’ τους (γάλλους) ειδικούς: το νοτιοκυπριακό καθεστώς δηλώνει ότι δεν (θα) είναι «μόνιμη βάση» για το γαλλικό ναυτικό (σαν τις αγγλικές, ας πούμε…) αλλά ότι θα προσφέρονται εκεί μόνιμες υπηρεσίες… Στο γαλλικό πολεμικό ναυτικό. Δεν θα είναι «Γιάννης». Θα είναι «Γιαννάκης»…

Μόνο τις γαλλικές αρβύλες θα γυαλίζουν εκεί; Γιατί «μόνο»; Αυτό που θέλει το αμερικανικό και το ισραηλινό πεντάγωνο (όπως ακριβώς το γαλλικό) απ’ το «χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγο» δεν είναι τα ακριβά συμβόλαια των μόνιμων βάσεων· αλλά οι πολύ φτηνότερες μόνιμες «εξυπηρετήσεις» (σε λιμάνια και αεροδρόμια), με τις κατάλληλες εγκαταστάσεις και υποδομές, τις οποίες θα φροντίζουν βέβαια οι ανάλογοι στρατοί… Αλλά δεν θα λέγονται «βάσεις». Πιπέρι στο στόμα εκείνου που θα τολμήσει!

Πού είχαμε μείνει; Α, ναι: η ελλάδα (και η νότια κύπρος) είναι «πυλώνες σταθερότητας στην ανατολική Μεσόγειο». Έχετε δει «πυλώνες» να είναι βάσεις για πυροβόλα; Έχετε δει “πυλώνες” να τινάζονται στον αέρα; Όχι. Ούτε κι εμείς.

Αλλά πάντα υπάρχει η δυνατότητα.

Ω, η γαλάζια θάλασσα της ανατολικής Μεσογείου…

Παρασκευή 12 Απρίλη. Έχουμε γράψει πολλά εδώ και 2 χρόνια… Το τελευταίο ήταν πριν μόλις 6 μέρες, το Σάββατο 6 Απρίλη (: Λατάκεια 2). Ανάμεσα στα υπόλοιπα μια παράγραφος πήγαινε έτσι:

… Δείτε, λοιπόν, τον χάρτη: η στιγμή που ο ελληνικός ιμπεριαλισμός θα κληθεί να δώσει πρακτικά (δηλαδή: πολεμικά) τα διαπιστευτήριά του στους συμμάχους του, πλησιάζει. Και τα επείγοντα πολιτικά καθήκοντα που μας αφορούν γίνονται, και θα γίνουν, ακόμα πιο σημαντικά.

Χτες ο ταχυδρόμος κτύπησε την πόρτα του ελληνικού καθεστώτος, μ’ ένα ραβασάκι απ’ την Ουάσιγκτον. Αποστολείς ο Robert Menendez (γερουσιαστής των δημοκρατικών, με διάφορα πάρε δώσε με την αμερικανική δικαιοσύνη, «κοντινός» στους συντηρητικούς στα θέματα εξωτερικής πολιτικής της Ουάσιγκτον) και ο Marco Rubio (γερουσιαστής των συντηρητικών, κουβανο-αμερικάνος, ακροδεξιός, φανατικός υποστηρικτής των αμερικανικών βομβαρδισμών όπου γης, και εσχάτως κυνηγός του καθεστώτος Μαδούρο μεταξύ των άλλων…). Το ραβασάκι, με την μορφή πρότασης νόμου των 2, γράφει στην ούγια: γενναίοι έλληνες σύμμαχοι, έρχεται η ώρα να βγάλετε κανά μεροκάματο…

Το νομοσχέδιο (πληροφορεί το κοινό της η καθεστωτική “εφημερίδα των συντακτών”) …Αποτελεί προϊόν εξαετούς (τουλάχιστον) ελληνοαμερικανικής και αμερικανοεβραϊκής συνεργασίας… Υποθέτουμε βάσιμα ότι το καθεστωτικό μήντιο έμαθε αυτή τη λεπτομέρεια απ’ την Αθήνα, όχι απ’ την Ουάσιγκτον…. Προφανώς εννοεί ότι “συμπούρμπουλη” η “πρώτη φορά” φαιορόζ κυβέρνηση προσπάθησε για το καλύτερο, με την βοήθεια των φίλων της στην Ουάσιγκτον και στο Τελ Αβίβ.

Αφορά την πολιτική του ψοφιοκουναβιστάν στην ανατολική Μεσόγειο. Και φέρνει τον ελληνικό ιμπεριαλισμό και τους εκπροσώπους του (αφεντικά κάθε είδους, πολιτικούς, δημαγωγούς, παπάδες, κλπ) αλλά και την απλή μαζική πλέμπα μπροστά σ’ αυτό που ονειρεύονταν εδώ και χρόνια. Μόνο που δεν φαίνεται να είναι στα δικά τους μέτρα. Η καθεστωτική «καθημερινή» μετέφερε χτες τα 8 σημεία της πρότασης των Menendez – Rubio:

1) Άρση απαγόρευσης πώλησης όπλων στη (νότια) κύπρο. (Να γεμίσει το χρυσοπράσινο φύλλο αμερικανικούς πυραύλους – να γίνει, επιτέλους, και αμερικανική βάση…)

2) Μέσα σε 3 μήνες απ’ την κύρωση του νόμου ο υπ.εξ. (ο «πομπηίας» προς το παρόν) θα υποβάλει κατάλογο με «τον αριθμό των παραβιάσεων του ελληνικού ενάεριου χώρου και της κυπριακής αοζ».

3) Στρατιωτική βοήθεια 3.000.000 δολαρίων (ουάου!) προς την ελλάδα.

4) Στρατιωτική βοήθεια 2.000.000 δολαρίων (ουάου!) προς τη (νότια) κύπρο.

5) Ρητή σύνδεση της «ασφάλειας» ελλάδας και (νότιας) κύπρου με τα συμφέροντα των ηπα. (Υποκλινόμαστε!)

6) Στήριξη της τριμερούς ελλάδας – ισραήλ – (νότιας) κύπρου.

7) Δημιουργία αμερικανικού ενεργειακού κέντρου για την ανατολική Μεσόγειο

8) Να εμποδιστεί η τουρκία στην αγορά των F-35 αν αγοράσει τους S-400.

Αν το ελληνικό ιμπεριαλιστικό όνειρο ήταν, μέσω της περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου, να εμποδιστεί η Άγκυρα, η πρόταση των αμερικάνων πολεμοκάπηλων μοιάζει μ’ αυτό.

Αλλά δεν μυρίζει γκάζι. Αίμα μυρίζει.

Ω, ο ελληνικός ιμπεριαλισμός!

Παρασκευή 12 Απρίλη. Παρότι το ψοφιοκουναβιστάν ενδιαφέρεται για την ενεργειακή εξάρτηση των ευρωπαϊκών καπιταλισμών από πηγές είτε δικές του είτε των στενών συμμάχων του, η λίστα των 8 σημείων δεν παραπέμπει σ’ αυτό που θα ήθελαν τα νο 1 ελληνικά αφεντικά (οι πετρελαιάδες και γκαζάδες εφοπλιστές) και για το οποίο χοροπηδάει κάθε ντόπιος πολιτικός τενεκές, με πρώτον και καλύτερο τον εξοχότατο παγκόσμιας εμβέλειας τενεκεδένιο πρωθυπουργό. Αν είχε 6 σημεία που να λένε «κυπριακό γκάζι», «ελληνικό γκάζι» κλπ, και κανά δυο σημεία που να λένε «δωρεάν στρατιωτική βοήθεια 300 εκατομμυρίων ουάου», τότε η λίστα θα ήταν πιο ισορροπημένη για τα ελληνικά συμφέροντα.

Τώρα; Τώρα βρωμάει ότι το ελλαδιστάν θα είναι ίσως επιμελητειακό μετόπισθεν, αλλά πιθανόν και «πρώτη γραμμή» της όποιας πολεμικής αντιπαράθεσης. Εδώ χωράνε όχι 3 μύρια αλλά 3 δισεκατομμύρια «ουάου»!!!

Κι άρχισαν, με το που έφτασε το ραβασάκι, οι ντόπιοι εθνικόφρονες δημαγωγοί να δαγκώνονται… Μισόλογα: «ναι μεν αλλά», «καλύτερα να περιμένουμε επειδή δεν ξέρουμε τι θα γίνει»… Ο γίγαντας γερονεοφιλελεύθερος Αδριανόπουλος για παράδειγμα (που έχει δουλέψει και για την Ουάσιγκτον…) ήταν της γνώμης ότι «… καλύτερα να αφήσουμε τις ηπα και το ισραήλ να τσακωθούν με την τουρκία κι εμείς να μην ανακατευτούμε από τώρα…». Μα γιατί κύρ Αντρέα; Κότες είστε;

Δεν έχει τέτοια! Ή είσαι σύμμαχος ή δεν είσαι!!! Για την Ουάσιγκτον το Τελ Αβίβ είναι η «αιχμή του δόρατος» στη μέση Ανατολή, πράγμα που φυσικά εμπνέει και τον ισραηλινό ιμπεριαλισμό / φασισμό. Αλλά αν η Άγκυρα παραμείνει στο μπλοκ της Αστάνα για το επόμενο διάστημα, με την γεωγραφική θέση που έχει, η αμερικανοκρατία στην ανατολική Μεσόγειο απαιτεί απ’ το ελλαδιστάν πολύ περισσότερα από απλές βάσεις: απαιτεί την ενεργητική επιστράτευσή του. (Έχει χαθεί κι εκείνο το κάθαρμα, ο Sisi: η Ουάσιγκτον τον απειλεί κι αυτόν με κυρώσεις, επειδή θέλει να αγοράσει ρωσικά πολεμικά…)

Κι αν στην ανατολική Μεσόγειο σηκωθούν μεγάλα κύματα, οι έλληνες εφοπλιστές μόνο σε λαθρεμπόριο θα μπορούν να ελπίζουν· κι αυτό όχι εγγυημένο.

Χμμμμ… Ο κύριος Menendez θα έρθει στα μέρη μας στα τέλη της επόμενης βδομάδας, για κουβεντούλα από κοντά. (Επί τη ευκαιρία ας τον ρωτήσει κάποιος: αν δεν αγοράσει η Άγκυρα τα 100 F-35 που έχει παραγγείλει, ποιος θα τα αγοράσει; Αυτή η έρμη η lockheed που τα φτιάχνει τι θα κάνει; Θα στήσει φουφούδες να πουλάει κάστανα;)

(φωτογραφία: Όποιος ψάχνει για κανάν «αριστερό» για να τον κορνιζάρει, προεκλογικές μέρες που είναι, βρίσκεται στην άκρη δεξιά. Οι υπόλοιποι είναι είτε καραφασίστες είτε μαφιόζοι…)