Tag: ισραήλ

Η συμμορία είναι τεράστια

Σάββατο 16 Μάρτη. Είναι τόσοι (και τέτοιοι…) που “καταδίκασαν” την σφαγή στο Christchurch ώστε κάποιος που θα έφτανε χτες στον πλανήτη γη απ’ τον Δ του Κενταύρου θα νόμιζε ότι τον αντιμουσουλμανικό ρατσισμό τον εφηύρε ένα φασιστοκάθαρμα στη νέα ζηλανδία.

Όχι. Αυτό το κάθαρμα, 28 χρονών, έζησε τα τελευταία 17 χρόνια της ζωής του, απ’ το 2001 και μετά, ακούγοντας από εκατό και χίλιες μεριές, το πόσο επικίνδυνοι είναι οι μουσουλμάνοι… Για πολιτιστικούς / θρησκευτικούς λόγους. Αυτό το κάθαρμα είναι απλά η στατιστικά αναμενόμενη απόδειξη ότι η ιδεολογική / δημαγωγική δουλειά τόσων χρόνων μπορεί να παράξει «αυθόρμητα» αποτελέσματα. Αυτό το κάθαρμα είναι απλά ένας που έκαψε κάθε φρένο κάτω απ’ την γενική και συστηματική ώθηση.

Είναι ο φυσικός αυτουργός μιας σφαγής. Οι ηθικοί αυτουργοί είναι πολλοί.

Και «καταδικάζουν»… Τις ευθύνες τους μόνο εμείς μπορούμε να τις αποδώσουμε. Θα είναι δύσκολο, θα είναι τραχύ. Όμως δεν πρόκειται να γίνει αλλιώς.

(φωτογραφία: Καμμία ανησυχία. Δεν είναι στην “άκρη”, σε κάποια νέα ζηλανδία. Είναι στην “πηγή”. Στη λωρίδα της Γάζας. Διαρκώς, εδώ και πάνω από ένα χρόνο. Εδώ και 70 χρόνια.

Γιατί να μην παραδειγματιστούν οι πρόθυμοι; Και γιατί να μην προσπαθούν να κρύψουν οι εδώ και χρόνια φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της εξόντωσης, απ’ την βοσνία ως το αφγανιστάν, απ’ το ιράκ ως την παλαιστίνη και την αίγυπτο, ότι οι μουσουλμάνοι εδώ και χρόνια υφίστανται ένα Διαρκές Ολοκαύτωμα;)

Αρνητική στάση

Σάββατο 16 Μάρτη. Το εντοπίσαμε ταυτόχρονα πριν περίπου ενάμισυ μήνα σε Αθήνα και united states: όποιος αντίθεται στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό είναι… «αντισημίτης»!!! Ο «συλλογισμός» (η εξέλιξη της προβοκατόρικης αντιστροφής για την οποία έχουμε ξαναμιλήσει…) πάει ως εξής: η Ουάσιγκτον (ειδικά υπό το ψόφιο κουνάβι…) είναι ο Σύμμαχος (με κεφαλαίο το σίγμα) του Τελ Αβίβ. Συνεπώς, όποιος είναι αντίπαλος του ψοφιοκουναβιστάν είναι αντίπαλος και του ισραηλινού κράτους, οπότε (πάμε στα «βασικά» της ιδεολογικής προβοκάτσιας…) είναι «αντισημίτης», δηλαδή «ναζί»… (Άμα είσαι καμμένος, το τρως για λογικό…)

Θαυμάσαμε την σύμπτωση και την ταυτοχρονία μεταξύ Αθήνας και ηπα! «Τα μεγάλα πνεύματα…» Ένας τρόπος για να κυκλοφορούν σε χρόνο dt τέτοιες λαμπρές ιδέες είναι μέσω ίντερνετ… Ένας άλλος τρόπος είναι μέσω αρχηγείου…

Να, όμως, που ο συγκεκριμένος «συλλογισμός» βγαίνει απ’ τα υπόγεια του κυβερνοχώρου – στις ηπα σίγουρα. Η έρευνα ενός think tank με έδρα την Ουάσιγκτον (ονόματι “american society for the prevention of cruelty to democracy – ASPCD) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οποιοσδήποτε είναι αντίθετος στην μιλιταριστική δράση των δυτικών κρατών είναι αντισημίτης (και ρωσόφιλος). Ένας απ’ τους ερευνητές του think tank το διατύπωσε ως εξής:

… Είναι ενδιαφέρον ότι βρήκαμε αμοιβαίες σχέσεις μεταξύ των ατόμων που πιστεύουν ότι οι φτωχοί πρέπει να αντιμετωπίζονται με ευγένεια, και εκείνων που πιστεύουν ότι οι Παλαιστίνιοι είναι ανθρώπινα πλάσματα…

Έτσι ακριβώς!!! Μ’ αυτές τις λέξεις (και μ’ αυτό το νόημα). Αυτοί που θεωρούν τους Παλαιστίνιους ανθρώπους = «αντισημίτες»· αυτοί που είναι αντίπαλοι της εξόντωσης των πληβείων του πλανήτη = αντι-ιμπεριαλιστές· οπότε αποκαλύπτεται επιτέλους η συνωμοσία!

Όλα αυτά θα ήταν γελοία – αν δεν ήταν οπλισμένα ως τα δόντια. Η ιστορία (η ιστορία της τάξης μας) αποδεικνύει ότι ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστούν είναι συλλογικά. Στο πεζοδρόμιο.

(φωτογραφία: Μία απ’ τις γνωστές fake προσωπικότητες των υπηρεσιών στο σόσιαλ μήντιο. Που δεν διαβάζει δεύτερη φορά αυτά που γράφει, μπας και διορθώσει τα λάθη – βιάζεται γιατί έχει να ταΐσει κι άλλους λογαριασμούς… Χολοσκάει για τους βενεζουελάνους, στο πλευρό του Guaido φυσικά. Αν δεν έχουν για τέτοια ζητήματα άποψη τα troll των υπηρεσιών ποιος θα έχει; Γι’ αυτά πληρώνονται…)

Ωωωω ο εθνικός σωλήνας!

Σάββατο 16 Μάρτη. Το πιο πάνω δημοσίευμα (της καθεστωτικής “καθημερινής”) πριν 2 μέρες ήταν πανηγυρικό:

Την Τετάρτη 20 Μαρτίου, στο Τελ Αβίβ αντί της Κνωσσού, προκειμένου να παραστεί και ο Αμερικανός υπουργός εξωτερικών Μάικ Πομπέο που θα βρίσκεται καθ’ οδόν για επίσκεψη στα Αραβικά Εμιράτα, θα πραγματοποιηθεί η τριμερής συνάντηση κορυφής Ελλάδας, Ισραήλ και Κύπρου για την υπογραφή της διακρατικής συμφωνίας που αφορά τον αγωγό EastMed.

Η συμμετοχή του Αμερικανού υπουργού εξωτερικών στη συνάντηση αποτελεί μια ξεκάθαρη στήριξη των ΗΠΑ στον αγωγό EastMed και παράλληλα ένα ισχυρό μήνυμα προς Ρωσία και Τουρκία, στήριξης του άξονα συνεργασίας των τριών χωρών και της Αιγύπτου για την ασφάλεια της περιοχής της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, μετά και την εδραίωση των συμφερόντων τους στην περιοχή, που σηματοδότησαν οι νέες ανακαλύψεις της ExxonMobil στην ΑΟΖ της Κύπρου…

Μήπως κάνουμε λάθος που επιμένουμε ότι αυτή η ιστορία με τον eastmed είναι ένα παραμύθι που κουκουλώνει το πραγματικό περιεχόμενο της συμμαχίας Ουάσιγκτον – Αθήνας – Τελ Αβίβ (μ’ όλες τις απογοητεύσεις για τις ελληνικές φιλοδοξίες…); Όχι!

Κατ’ αρχήν η «τριμερής κορυφής» επρόκειτο να γίνει στην Κρήτη, όπου αναμενόταν και ο αμερικάνος υπ.εξ. (μετά από ενέργειες του Τελ Αβίβ..) για να «ευλογήσει» όχι ειδικά τον σωλήνα, αλλά την συμμαχία. Όμως ο «πομπηίας» δεν ενδιαφέρεται, τέτοιους καιρούς, για «συμβολικές κινήσεις»: ενδιαφέρεται για συζητήσεις με το ισραηλινό φασιστικό καθεστώς, για τις οποίες η ανακοίνωση του αμερικανικού υπ.εξ. ξεκαθαρίζει ότι:

… Ο υπουργός θα συναντηθεί με ισραηλινούς αξιωματούχους για την συζήτηση κρίσιμων περιφερειακών ζητημάτων, συμπεριλαμβανόμενης της καταπολέμησης της κακοήθους επιρροής του ιρανικού καθεστώτος και της εοιβεβαίωσης της αμετάβλητης δέσμευσης των ηνωμένων πολιτειών για την ασφάλεια του ισραήλ. Ο υπουργός θα συζητήσει επίσης την αφοσίωση της κυβέρνησης στην παρακολούθηση και την καταπολέμηση του αντισημιτισμού…

Ο πομπηίας δεν κάνει, λοιπόν, αυτό το ταξίδι για σαχλαμάρες. Το κάνει για πόλεμο: είναι συνέχεια της (λίγο πολύ αποτυχημένης) προσπάθειας που έγινε στη Βαρσοβία, για την δημιουργία μιας ευρω-αραβικής συμμαχίας κατά του ιράν (και υπέρ της διάλυσης της ε.ε…). Επιπλέον, αυτό το «παρακολούθηση και καταπολέμηση του αντισημιτισμού» σημαίνει απλά το κυνήγι σε βάρος όλων όσων συμπαραστέκονται στους Παλαιστίνιους. Στις ηπα – και όπου αλλού είναι δυνατόν.

Ο παγκόσμιας εμβέλειας τενεκεδένιος (εξοχότατος πρωθυπουργός) δεν θα πάει στο Τελ Αβίβ για να υπογραφτεί η «διακρατική συμφωνία» – που είναι παντελώς αδιάφορη αφού δεν υπάρχει ούτε γκάζι, ούτε κατασκευαστής για τον eastmed!! Αυτό το παραμύθι είναι το προκάλυμμα. Θα πάει για να συζητήσει τις αμερικανικές απαιτήσεις (και τις ελληνικές προσφορές) σε σχέση με τις μεθοδεύσεις του άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ για την μέση Ανατολή. Για το ιράν, και όχι μόνο.

Επιπλέον, η συνάντηση ΔΕΝ θα γίνει στο Τελ Αβίβ (όπως έλεγε, είτε από άγνοια είτε από δόλο το πιο πάνω δημοσίευμα). Θα γίνει στην Ιερουσαλήμ / al Quds. Κατ’ αυτόν τον τρόπο τόσο το ελληνικό όσο και το νοτιοκυπριακό κράτος θα αναγνωρίσουν de facto (σε «επίπεδο κορυφής») το ότι είναι «η πρωτεύουσα του ισραήλ»…

Σε ότι αφορά, τώρα, την συμμετοχή του «πομπηία» σε οποιαδήποτε κουβέντα περί «ζητημάτων ενέργειας στην ανατολική Μεσόγειο», αυτό είναι μεν ζωτικό ζήτημα για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, αλλά το τελευταίο πράγμα που θα κουβεντιαζόταν σοβαρά είναι ένας αγωγός του είδους eastmed. Η Ουάσιγκτον και το τελ Αβίβ έχουν άλλες ιδέες, πολύ πιο πρακτικές και εφαρμόσιμες – και πάντα κατά της ρωσίας.

Και κατά της τουρκίας; Το έχουμε πει αρκετές φορές, θα το ξαναπούμε: η Ουάσιγκτον θα ήθελε πολύ να αποφύγει μια ανοικτή ρήξη διαρκείας με την Άγκυρα. Δεν είναι, απλά, ένα τεχνικό ζήτημα του πως θα μεταφέρονται (όταν και αν) τα περισσεύματα του γκαζιού στην ευρώπη… Είναι ένα πολύ σοβαρότερο ζήτημα κυριαρχίας στην ανατολική Μεσόγειο. Αν η Άγκυρα σταθεροποιηθεί σαν σύμμαχος της Μόσχας και του Πεκίνου, όλη αυτή η θαλάσσια περιοχή θα γίνει στον ένα ή στον άλλο βαθμό «πρώτη γραμμή». Κι αυτό θα κάνουν ό,τι μπορούν για να το αποφύγουν τόσο η Ουάσιγκτον όσο και το Τελ Αβίβ…

Μίνι απολογισμός

Τρίτη 12 Μάρτη. Η Ουάσιγκτον απαιτεί απ’ το Βερολίνο (και το Παρίσι) να φύγουν απ’ την συμφωνία για τα πυρηνικά της Τεχεράνης, απειλώντας με κυρώσεις.. Η Ουάσιγκτον απειλεί με κυρώσεις ευρωπαϊκές εταιρείες που συμμετέχουν στην κατασκευή του nord stream 2… Η Ουάσιγκτον σκοπεύει να απαιτήσει απ’ το Βερολίνο (και το Τόκιο, και άλλους «συμμάχους») να πληρώνουν τα έξοδα των αμερικανικών βάσεων συν ένα 50% «καπέλο» για το προνόμιο να υπάρχει us army στις επικράτειές τους… Η Ουάσιγκτον απειλεί το Βερολίνο (και το Λονδίνο και όποιον άλλον τολμήσει) με τιμωρίες αν κλείσουν δουλειές με την κινεζική Huawei… Απειλεί με δασμούς τις ευρωπαϊκές εξαγωγές στις ηπα…

Κι ακόμα: η Ουάσιγκτον ανακηρύσσει «πρωτεύουσα του ισραήλ» την Ιερουσαλήμ / al Quds… Σταματάει την χρηματοδότηση των προγραμμάτων ανθρωπιστικής βοήθειας των παλαιστίνιων, και διώχνει τις δομές πολιτικής εκπροσώπησης της «παλαιστινιακής αρχής» απ’ τις ηπα… Ετοιμάζει «σχέδιο ειρήνης» που θα νομιμοποιεί την ισραηλινή κατοχή… Στηρίζει τον τοξικό, τον οποίο ακόμα και ακροδεξιοί ψοφιοκουναβικοί βουλευτές χαρακτηρίζουν πλέον «εντελώς γκάγκστερ»…

Κι ακόμα: η Ουάσιγκτον απειλεί το Πεκίνο με ολοκληρωτικό πόλεμο δασμών… Ενώ ρίχνει τιμωρίες («κυρώσεις») επειδή η κίνα αγοράζει ρωσικά όπλα…

Κι ακόμα: η Ουάσιγκτον απειλεί την Άγκυρα με «κυρώσεις» επειδή αγοράζει ρωσικά όπλα… Απειλεί το Καράκας με «όλες τις options on the table»… Απειλεί την Αβάνα και την Μανάγκουα ότι «θα είναι οι επόμενες»…

Και φυσικά: η Ουάσιγκτον επιβάλει κυρώσεις στην Πγιονγκγιάνγκ, στη Μόσχα, στην Τεχεράνη, και απειλεί για ακόμα περισσότερες…

Δεν είναι πολλά μαζεμένα για να δικαιολογείται οποιοσδήποτε εφησυχασμός και οποιαδήποτε αδιαφορία; Μην το ξεχνάτε: πρόκειται για μακράν τον νο 1 σύμμαχο του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου…

(Το ξέραμε. Αλλά οι καθεστωτικοί new york times το δημοσιοποίησαν προχτές, με στοιχεία: ο θρυλικός «εμπρησμός της ανθρωπιστικής βοήθειας» στα σύνορα κολομβίας – βενεζουέλας, έγινε απ’ τους οπαδούς του Guaido. Κατά λάθος είναι αλήθεια, καθώς οι μολότοφ που έριχναν απ’ το έδαφος της κολομβίας προς την αστυνομία της βενεζουέλας απέναντι, έπεσαν σε φορτηγό… Χρειάζονται εκπαίδευση ακόμα… Οι ψοφιοκουναβικοί που εν χορώ ανέμισαν αυτό το περιστατικό για να καταγγείλουν – έως και στον οηε – την βαρβαρότητα του Μαδούρο έγιναν ρόμπα· αλλά δεν ιδρώνουν τ’ αυτιά τους.

Τώρα πρέπει να μαθευτεί αν το black out στη βενεζουέλα είναι σαμποτάζ (όπως καταγγέλει το καθεστώς Μαδούρο) ή βλάβη λόγω κακής συντήρησης. Ο Guaido πήρε πάντως νέες εντολές: να επιδιώξει κήρυξη «έκτακτης ανάγκης», για να πάνε στο Καράκας όχι ηλεκτρολόγοι αλλά … ανθρωπιστική βοήθεια… Αλλιώς θα πάει στα σκουπίδια – ποιός όμως;)

(φωτογραφία: Κέφια, ε;)

Λεπτομέρειες

Κυριακή 10 Μάρτη. Να κάτι για να μαθαίνουμε. Η μαριονέτα Guaido αυτοχρίστηκε στις 23 του περασμένου Γενάρη όχι «πρόεδρος», αλλά «μεταβατικός πρόεδρος». Φαίνεται ότι τα αφεντικά του στην Ουάσιγκτον ανέθεσαν στους δικηγόρους τους να διαβάσουν το σύνταγμα της βενεζουέλας, για να παραστήσει η μαριονέτα τους τον «υπηρέτη του νόμου» – εναντίον του απάνθρωπου Μαδούρο, κλπ.

Σύμφωνα, λοιπόν, με το σύνταγμα της βενεζουέλας ένας μεταβατικός πρόεδρος έχει ένα μήνα στη διάθεσή του, για να προκηρύξει εκλογές… Αυτό δίνει μια εξήγηση στην πρεμούρα της Ουάσιγκτον, που έβλεπε καθημερινά ότι «σε λίγη ώρα ο Μαδούρο θα πέσει». Ή, καλύτερα (χωρίς να το λέει) ότι θα ξεκινήσει κάτι σαν εμφύλιος πόλεμος, έτσι ώστε ο μεταβατικός να μπορέσει να αναβάλει την προκήρυξη των εκλογών…

Τίποτα απ’ αυτά δεν έγινε. Ο μήνας τέλειωσε στις 23 Φλεβάρη (με το φιάσκο της «ανθρωπιστικής εφόδου»), και ο Guaido ούτε που διανοήθηκε να πει κουβέντα για εκλογές. Συνεπώς, απ’ τις 24 Φλεβάρη και μετά, ούτε μεταβατικός είναι, ούτε πρόεδρος· σύμφωνα με το σύνταγμα πάντα…

Οπότε τι είναι πια αυτός ο Guaido; Που ξέπεσε; Σε «επίτιμο»; Σε «επικεφαλής της αντιπολίτευσης»; Σε «ένας απ’ τους επικεφαλής της αντιπολίτευσης»; Σε «πρώην»; Σε καρνάβαλο; Κι όλοι όσοι τον «αναγνώρισαν» τι είναι;

(φωτογραφίες: Αυτοί είναι υποστηρικτές του Guaido, αλλά πρέπει να είναι παλιάνθρωποι. Δείτε τι λέει ένας από δαύτους, στη χθεσινή συγκέντρωση: ότι εκτός απ’ τις ηπα, την «ομάδα της Λίμα», την κολομβία και την βραζιλία τους βοηθάει και το ισραήλ… Κάνει τέτοια πράγματα το Τελ Αβίβ στην άλλη άκρη του κόσμου;)

Και τα καλύτερα

Κυριακή 10 Μάρτη. Όταν ήταν “νέο” στο πολιτικό στερέωμα το ψόφιο κουνάβι, όταν δηλαδή βρισκόταν ακόμα στη φάση της προεκλογικής εκστρατείας του, οπότε δεν είχαν πέσει πάνω στις φαρδιές πλάτες του όλα αυτά τα κυβερνητικά βάρη (που πέφτουν εδώ και δύο χρόνια…) είχε όνειρα και ορέξεις.

Ο Erik Prince είναι γνωστό μεγα-κάθαρμα: ιδρυτής και ιδιοκτήτης της εταιρείας ιδιωτικού στρατού blackwater, που μετά τα όσα έκανε στο κατεχόμενο ιράκ (με πιο γνωστό την σφαγή στην πλατεία Nisour, στη Βαγδάτη, στις 16 Σεπτέμβρη του 2007), της άλλαξε διάφορα ονόματα (σήμερα λέγεται “academi”), έπαθε μια μικρή «κρίση ειλικρίνειας» χτες, συνεντευξιαζόμενος στο al Jazeera. Και «θυμήθηκε» κάτι που γυρόφερνε καιρό αλλά είχε κρύψει όταν κατέθεσε ένορκα στην επιτροπή μυστικών υπηρεσιών της αμερικανικής βουλής (στις 30 Νοέμβρη του 2017): μια συνάντησή του στον «πύργο Trump» στις 3 Αυγούστου του 2016.

Ποιοί συμμετείχαν στο meeting εκτός απ’ τον χάρο «πρίγκηπα»; Οι εξής: ο Donald Trump Junior, υιός του ψόφιου κουναβιού και υποψήφιου προέδρου· ο George Nader, πρώην στέλεχος της blackwater, σαν εκπρόσωπος των πριγκήπων διαδόχων της σαουδικής αραβίας (του τοξικού δηλαδή) και των ενωμένων αραβικών εμιράτων (του τοξικότερου…)· ο Stephen Miller, τότε απ’ τους επικεφαλής της προεκλογικής καμπάνιας του ψόφιου κουναβιού και σήμερα απ’ τους βασικούς συμβούλους του· και ο Joel Zamel, ιδιοκτήτης της ισραηλινής εταιρείας Psy-Group, που «αξιοποιεί» (επι πληρωμή φυσικά!) πρώην πράκτορες της μοσάντ και των άλλων υπηρεσιών του Τελ Αβίβ, ειδικεύεται στις «ψυχολογικές επιχειρήσεις» και στη χειραγώγηση των social media, και είχε ήδη αναλάβει μια δουλειά χειραγώγησης των social media για λογαριασμό του ψόφιου κουναβιού.

Τι θέματα απασχολούσαν εκείνη την εκλεκτή παρέα; Δύο: η ενίσχυση της προεδρικής υποψηφιότητας του ψόφιου κουναβιού στην τελική ευθεία της· και η μελλοντική οργάνωση προβοκατόρικων επιχειρήσεων αποσταθεροποίησης στο ιρανικό έδαφος, από μισθοφόρους…

Το ότι το ψόφιο κουνάβι χρωστάει κάτι απ’ την καρέκλα του (ας πούμε τα δύο απ’ τα τέσσερα πόδια) στο Τελ Αβίβ, στο Ριάντ και στο Ντουμπάι είναι προφανές… Το ότι μέρος του deal αυτής της υποστήριξης ήταν η αποσταθεροποίηση του ιρανικού καθεστώτος τεκμαίρεται λογικά… Σαν άνθρωπος της πιάτσας (: βιτρίνα για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, τι άλλο είναι οι business του real estate;) το ψόφιο κουνάβι δεσμεύεται απ’ τα ιδιωτικά deal που έχει κάνει· αν και τώρα μπορεί να επικαλεστεί το «Προσπαθώ, δεν βλέπετε; Αλλά δεν έχει βγει ακόμα…»

Το θέμα είναι όμως τώρα ότι ο χάρος «πρίγκηπας» μπορεί να κληθεί σε απολογία κατηγορούμενος για ψευδορκία απέναντι στην αμερικανική βουλή. Κι άλλοι το έπαθαν στις σε εξέλιξη έρευνες για τα νταραβέρια του ψόφιου κουναβιού, και αναγκάστηκαν να ανοίξουν το στόμα τους.

Κι αν αρχίσει να πέφτει περισσότερο φως στο ρόλο της Psy-Group (την οποία χρησιμοποιούν εντατικά και τα φιλο-ισραηλινά λόμπι…) στο αμέρικα;

(φωτογραφία: Σκέψου να πέσεις απο ‘κει πάνω…)

Οι “μοναχοφάηδες”

Πέμπτη 7 Μάρτη. Και “ξαφνικά”, ο “εκτελεστής” της πιο πρόσφατης αποτυχίας των διαπραγματεύσεων για το “κυπριακό” και σκληρός αντιτούρκος, έγινε … ρεαλιστής! Ουάου! Μιλώντας στο διεθνές φόρουμ των Δελφών ο ογκόλιθος Nick the greek δήλωσε αφενός ότι “μην τα θέλουμε όλα δικά μας, έχει και η τουρκία δικαιώματα στην ανατολική Μεσόγειο” (έεελααα;!!) αφετέρου ότι το Καστελόριζο, “ε, μπορεί να μην έχει και την αοζ που λέμε”… (τα λόγια δικά μας, το νόημα δικό του).

Δεν τσίμπισε αλογόμυγα τον ογκόλιθο. (Θα πέθαινε!) Ούτε τον κουτσούλισε το άγιο ιπτάμενο ποντίκι (: περιστέρι) να λουστεί την επιφοίτηση. Στο Sarajevo 135a τα εξηγήσαμε έγκαιρα. Εκείνο, πάντως, που επιβεβαιώνει την ανάλυσή μας, δεν είναι τα λεγόμενα ενός ογκόλιθου, ακόμα κι αν είναι πρώην υπ.εξ. και παραμένει κυβερνητικός βουλευτής. Είναι η cool (έως πολύ cool…) αντίδραση της κουλοδεξιάς αντιπολίτευσης, είτε επίσημη είτε μέσω διάφορων δημαγωγών της. Κάτι μεταξύ «αυτά δεν τα κουβεντιάζουμε στο τραπέζι την ώρα του φαγητού» και «τι εννοείτε δηλαδή;» Ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο μπορούσε να διακρίνει κανείς τις προηγούμενες ημέρες, είτε πίσω απ’ τις γραμμές είτε μπροστά, μισόλογα του είδους «μα δεν είπαμε ποτέ ότι η τουρκία δεν έχει δικαίωματα… απλά είναι παλιο-μαξιμαλιστές…» ή/και “καλά, αν υπήρχε απόφαση του διεθνούς δικαστηρίου θα την σεβόμασταν ακόμα κι αν ήταν εναντίον μας, αλλά δεν υπάρχει…”

Θαύμα! (Λέμε τώρα…)

Απ’ την άλλη μεριά ο υποάξονας Αθήνας – Τελ Αβίβ γίνεται διαρκώς και χοντρύτερος. Με όλα τα σημαντικά ελληνικά ιμπεριλιαστικά σχέδια για την ανατολική Μεσόγειο να μπαίνουν στην κατάψυξη, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς τι έχει μείνει για τον ελληνο-ισραηλινό άξονα από μιλιταριστική άποψη. Η απάντηση δεν είναι (κι ούτε θα είναι μελλοντικά) απλή.

Πρώτον, επειδή δεν εξαρτιέται μόνο απ’ τα ελληνικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα· εξαρτιέται και απ’ τα ισραηλινά, με το Τελ Αβίβ (σε ότι αφορά το πολεμικό ναυτικό του) να είναι σε ακόμα πιο αδύναμη θέση απ’ το ελλαδιστάν. Κάποια στιγμή (θυμηθείτε το) θα εξαρτιέται κυρίως απ’ τα ισραηλινά. Και δεύτερον (το έχουμε πει) παρότι το σχέδιο «περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου» μπορεί να χάνει την αντιτουρκική αιχμή του (που ενδιέφερε, κυρίως, το ελλαδιστάν), δεν παύει να έχει ενδιαφέρον για την Ουάσιγκτον. Συνεπώς ο ελληνικός γεωπολιτικός προσοδισμός μπορεί να χάνει το καλάθι, αλλά επιδιώκει ακόμα κανά ζευγάρι αυγά.

Οι αρμόδιοι δημαγωγοί άρχισαν να κορδώνονται με την προοπτική ελληνο-ισραηλινής κατασκευής συστήματος ραντάρ στην ανατολική Κρήτη. «Κατασκευή ραντάρ» σημαίνει και «συνδιαχείριση». Ελληνο-ισραηλινή «συνδιαχείριση ραντάρ» σημαίνει ισραηλινή στρατιωτική βάση (στην ανατολική Κρήτη). Ισραηλινή στρατιωτική βάση στην Κρήτη σημαίνει ακόμα πιο βαθιά εμπλοκή του ελλαδιστάν στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο. Δεν είναι κάτι εκτός λογικής ελληνικού ιμπεριαλισμού. Αυτή τη στιγμή ωστόσο δείχνει προχωρημένο. Θα χρειαστεί κάποιος χρόνος για να σιγουρευτούμε για το αν πρόκειται για κάτι σοβαρό ή για προπαγανδιστικό πυροτέχνημα.

Ωστόσο το γεγονός είναι ότι η ιδέα, στον πυρήνα της, αφορά ισραηλινή στρατιωτική βάση στην Κρήτη· όχι ελληνική στην έρημο Negev…

Κάτι σημαίνει αυτό, ε;

Η εξέγερση συνεχίζεται

Σάββατο 2 Μάρτη. … Η επιτροπή πιστεύει με στοιχεία ότι κατά την διάρκεια της Μεγάλης Πορείας της Επιστροφής, Ισραηλινοί στρατιώτες παραβίασαν τα διεθνή ανθρώπινα δικαίωματα και την ανθρωπιστική νομοθεσία. Μερικές απ’ αυτές τις παραβιάσεις μπορεί να συνιστούν εγκλήματα πολέμου ή εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, και πρέπει να ερευνηθούν άμεσα απ’ το Ισραήλ…

Αυτό το ξενέρωτο συμπέρασμα μιας ανεξάρτητης επιτροπής του οηε που ερεύνησε τις διαδηλώσεις στις κατεχόμενες παλαιστινιακές περιοχές, έκανε έξαλλο το φασιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ. Που κατηγόρησε, δια στόματος Netanyahou, το συμβούλιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων του οηε για «παθολογικό μίσος κατά του ισραήλ»…

Σύμφωνα με την «παθολογική» επιτροπή, ως τα τέλη του 2018 ο ισραηλινός στρατός είχε δολοφονήσει 189 διαδηλωτές, εκ των οποίων οι 183 με σφαίρες· ανάμεσά τους 35 παιδιά, 3 εμφανώς νοσοκόμους και 2 εμφανώς δημοσιογράφους. Επιπλέον, τραυμάτισε με σφαίρες (που σημαίνει: προσπάθησε να δολοφονήσει…) 6.106 διαδηλωτές. Επιπλέον, άλλοι 3.098 διαδηλωτές τραυματίστηκαν από θραύσματα κανονικών σφαιρών, σφαίρες με επικάλυψη καουτσούκ ή απευθείας κτυπήματα από δακρυγόνα.

Με τέτοια «συγκομιδή θανάτου» που γίνεται σε παγκόσμια γνώση, μέρα την ημέρα και βδομάδα την εβδομάδα εδώ και σχεδόν ένα χρόνο, προχωράει ανεμπόδιστα και, επιπλέον, με υποστηρίξη από καθόλου αμελητέους συμμάχους (απ’ τις ηπα ως το ελλαδιστάν, και απ’ το Ριάντ ως την Βαρσοβία), ο τωρινός επικεφαλής του φασιστικού καθεστώτος θα μπορούσε να πανηγυρίσει δημόσια για το πόρισμα. (Ιδιωτικά σίγουρα πανηγυρίζει). Και αντί να παριστάνει το «θύμα του παθολογικού μίσους» να διαφημίσει (με αποδεικτικό ποιότητας το πόρισμα) τον στρατιωτικό και ιδεολογικό εξοπλισμό του που είναι «δοκιμασμένος στην πράξη».

Στον κανιβαλισμό που είναι η ιμπεριαλιστική μόδα των πρωτοκοσμικών, οι αρχικανίβαλοι πρέπει να καμαρώνουν – όχι να κλαψουρίζουν! Για παράδειγμα, μέσα στους σχεδόν 10.000 παλαιστίνιους τραυματίες (που επέζησαν το 2018), η επιτροπή βρήκε ένα απ’ τα πιο λαμπερά ισραηλινά διαμάντια στο στέμμα του παγκόσμιου φασισμού: 122 διαδηλωτές που έχασαν ένα άκρο (ως τα τέλη του 2018), ανάμεσά τους 20 παιδιά, επειδή οι χασάπηδες τους κτύπησαν με «σφαίρες διασποράς» – dum dum… Αφού, σύμφωνα με το manual των χασάπηδων, οι σακαταμένοι που επιζούν είναι η μόνιμη υπενθύμιση στους υπόλοιπους του τι τους περιμένει…

Το φασιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ δεν έχει να φοβάται τίποτα από τέτοιες διαπιστώσεις διεθνώς οργανισμών τύπου οηε… Το ξέρει. Και συνεχίζει…

Μαζί του συνεχίζουν και οι σύμμαχοί του. Δεν είναι ένας θρίαμβος, για παράδειγμα, ότι το ψοφιοκουναβιστάν θέλει να σώσει τους βενεζουελάνους απ’ την πείνα την ώρα που την προκαλεί; Δεν είναι ένας θρίαμβος ότι δεν είναι πια μυστικό ή κρυφό ότι δολοφονούνται διαδηλωτές κατά συρροήν και, ταυτόχρονα, υμνείται η δημοκρατία όσων υποστηρίζουν αυτές τις δολοφονίες.

Οι δολοφόνοι συνεχίζουν. Συνεχίζουν όμως κι αυτές οι χιλιάδες άντρες και γυναίκες· που μας δίνουν πολλά ενώ εμείς ελάχιστα μπορούμε ακόμα: μας δίνουν κουράγιο…

(φωτογραφία: Είναι εγκληματική συμμορία, απ’ τις χειρότερες του πλανήτη αυτή την εποχή – μην μας πείτε τίποτα περί «κοινωνικών» προσωπείων… Η φωτογραφία είναι παλιότερη, αλλά μπορεί να θεωρηθεί διαχρονική. Το καινούργιο και φανταιζί είναι ότι στις 20 αυτού του μήνα, που τα καθάρματα θα ξανακάνουν παρέα μπάνιο στο αίμα των παλαιστίνιων, αυτή τη φορά κάπου στην Κρήτη, θα προστεθεί και τέταρτος. Ο Pompeo. Ένας απ’ αυτούς που θέλουν να «απελευθερώσουν» τους βενεζουελάνους…)

Η εξέγερση συνεχίζεται

Παρασκευή 1 Μάρτη. Ναι. Στο μάτι. Ξέρετε που. Ξέρετε από ποιούς. Στις 11 του περασμένου Γενάρη· ή με οποιαδήποτε άλλη ευκαιρία…

Ξέρετε επίσης τους φίλους και υποστηρικτές τους – εδώ είναι. Και τους πληρώνουμε.

Πέρα απ’ τον east med

Τετάρτη 27 Φλεβάρη. Ενδιαφέρουσες (για την εργατική μας κριτική) εξελίξεις στο πως και τι του ελλαδιστάν στην ανατολική Μεσόγειο. Δεν ήταν δυνατό να συμπεριληφθούν στο εκτενές Sarajevo 135a, δεν πρέπει όμως να μείνουν ασχολίαστες.

Πέρα απ’ τον θρυλικό αγωγό east med (που θα μετέφερε προς στη νότια ευρώπη τα γκάζια της Λευκωσίας και τα περισσεύματα απ’ τα γκάζια του Τελ Αβίβ, για χιλιάδες χιλιόμετρα, μέσα απ’ τα βάθη της ανατολικής Μεσογείου – πολύ συγκινητικό!) και περίπου στην ίδια διαδρομή, επρόκειτο να φτιαχτεί κι ένα άλλο μεγάλο έργο. Η ηλεκτρική διασύνδεση ισραήλ – νότιας κύπρου – κρήτης – ελλάδας – και βλέπουμε. Σε αντίθεση με τον east med το project EuroAsia interconnector το είχαμε θεωρήσει σοβαρό. Όχι άδικα. Πρώτον, επειδή η πόντιση ενός (μεγάλου) καλωδίου μεταφοράς ρεύματος είναι μεν δύσκολο έργο, αλλά όχι τόσο όσο η πόντιση ενός αγωγού φυσικού αερίου. Υπάρχει μεγάλη διεθνής εμπειρία σχετικά, μιας και τέτοιου τύπου καλώδια ρεύματος (για διάφορες χρήσεις) περνάνε και ξαναπερνάνε ωκεανούς. Δεύτερον, επειδή η ε.ε. το είχε συμπεριλάβει στα έργα στρατηγικής σημασίας, προβλέποντας την χρηματοδότηση του κόστους του σε υψηλό ποσοστό. Φυσικά το ελληνικό κέρδος (ή όχι) απ’ το καλώδιο είχε κάτι κοινό με τον γκαζοσωλήνα: θα αναγνωριζόταν τουρκική αοζ στην ανατολική Μεσόγειο (οπότε το καλώδιο, όπως και ο αγωγός, θα περνούσε υποχρεωτικά απο εκεί) ή όχι;

Η μελέτη του έργου είχε τελειώσει το 2013. Εννοείται ότι απ’ την μελέτη ως την κατασκευή υπάρχουν πολλά στάδια. Και ω του θαύματος: αυτό το ευρωχρηματοδοτούμενο καλώδιο, που επαινέθηκε στα μέρη μας σαν μεγάλο γεωπολιτικό όπλο (κατά τη τουρκίας), αυτός λοιπόν ο «ηλεκτρικός east med» υπονομεύεται εδώ και μήνες υποδειγματικά, ως το σημείο να οδεύει προς ακύρωση. Από ποιον υπονομεύεται; Απ’ το ελλαδιστάν!!!

Ας τα πάρουμε επιγραμματικά με τη σειρά. Το project EuroAsian interconnector μετά από μερικά μπρος πίσω, διαμορφώθηκε σαν ενιαίο κατασκευαστικό project, υπό την αιγίδα της ομώνυμης εταιρείας (EuroAsian interconnector) που θα έπαιζε τον ρόλο του αρχιεργολάβου. Αυτή θα έκανε χωριστούς διαγωνισμούς για την κατασκευή των επιμέρους τμημάτων του έργου (ισραήλ – κύπρος, κύπρος – κρήτη, κρήτη – κυρίως ελλάδα) κρατώντας την ενιαία διαχείριση του budget και των προδιαγραφών της κατασκευής. Το σκεπτικό του να υπάρχει ενιαία υπερ-εργολαβία (και μετά τμηματικές εργολαβίες, μέσω διεθνών διαγωνισμών) είχε νόημα: άλλα μέρη του έργου είναι ευκολότερα και φτηνότερα, και άλλα το ανάποδο. Για ένα έργο με ενιαία λογική, το να γίνει κεντρικά η διαχείριση του κόστους κατασκευής (και, κατά συνέπεια, του κόστους του παρεχόμενου ρεύματος εδώ ή εκεί) δεν είναι καθόλου παράλογο.

Το project αυτό σχετιζόταν (δεν το φανταστήκατε, ε;) με τα κοιτάσματα φυσικού αερίου που έχουν βρεθεί ήδη ή θα βρίσκονταν μελλοντικά είτε στην ισραηλινή είτε στη νοτιοκυπριακή αοζ. Απλός ο λόγος: το φυσικό αέριο είναι στάνταρ πρώτη ύλη για την παραγωγή ρεύματος. Εν όψει αυτού του σοβαρού ενδεχόμενου (: το Τελ Αβίβ και η Λευκωσία είτε να εξάγουν ηλεκτρισμό, είτε να εισάγουν περιοδικά λόγω μεγαλύτερων αναγκών) ο EuroAsian interconnector εμφανιζόταν σαν ένας εξορθολογισμός μεγάλης κλίμακας – κι ας είχε κόστος κατασκευής 3,5 δισεκατομύρια ευρώ.

Ως εδώ, και με βάση τις δηλώσεις των βιτρινών των εμπλεκόμενων κρατών απ’ το 2012 και μετά, δεν ήταν αυθαίρετο το ότι η ασταμάτητη μηχανή θεώρησε αυτό το project (και όχι τον east med) σοβαρή δουλειά… (Δεν είχε το καλώδιο, βέβαια, 6ο στόλο για προστασία… Όσες / όσοι είστε στις αόρατες πόλεις καταλαβαίνετε…)

(φωτογραφία: Η εθνική μεγαλοπρέπεια του ηλεκτρικού καλωδίου φαίνεται όταν σχεδιαστεί η διαδρομή του πάνω στον χάρτη με τις αοζ της ελληνικής ψυχής.

Ουάου!….)