Tag: ισραήλ

Τρίτη 4 Ιούνη. Το πανεπιστήμιο Bar-Ilan είναι πανεπιστήμιο στο Τελ Αβίβ, το δεύτερο σε μέγεθος στο ισραήλ. Είναι καρα-εθνικιστικό, καρα-φασιστικό: ως το σημείο να έχει χωριστές τάξεις και τμήματα σπουδών για φοιτητές και φοιτήτριες… Πανεπιστήμιο – κατηχητικό, για 30.000 άτομα… (Κανονικά τα φιλόδοξα τάγματα της απελευθέρωσης των «ταυτοτήτων» θα έπρεπε να έχουν κηρύξει λυσσασμένο BDS κατά του φασιστικού ισραηλινού καθεστώτος… Που το παίζει αλλιώς… Αλλά είπαμε…)

Ο Eyal Pinko είναι ειδικός κατασκοπείας και cyberασφάλειας για την θάλασσα στο πανεπιστήμιο Bar-Ilan. Και είναι ένας απ’ αυτούς που υποστηρίζουν ότι οι λιμενικές δραστηριότητες της κίνας στο τσιμπουτί, στην ιταλία και στην ελλάδα αποτελούν απειλή για το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό.

Οι ισχυρισμοί αυτού του ειδικού συμμάχου του ελλαδιστάν ίσως θα πρέπει να ληφθούν υπόψη απ’ τον ντόπιο εθνικό κορμό. Η cosco δεν είναι «αθώα»! Κατά τον Eyan Pinko οι παλιοκινέζοι, καμουφλαρισμένοι σε εμπόρους, μεταφορείς και κοντεϊνεράδες, έχουν κάνει τα λιμάνια που ελέγχουν «βάσεις»: κατασκοπεύουν τις κινήσεις των αμερικανικών / νατοϊκών πολεμικών, μαζεύουν πληροφορίες για τις όποιες επισκευές τους, και έχουν πρόσβαση στα συστήματα επικοινωνιών τους μέσω υποκλοπών και άλλων τεχνικών μέσων.

Έτσι που τον κόβουμε τον πολεμοχαρή ειδικό θα πρέπει να έχει δίκιο – για πάρτη του! Στα μέσα του περασμένου Απρίλη το αμερικανικό καταδρομικό uss Mitscher έδεσε στον Πειραιά (κι ούτε μια διαδήλωση δεν το υποδέχτηκε…). Εκτός απ’ το Mitscher, σύμφωνα με τον “οργανισμό λιμένα Πειραιώς” (που κατά τον Pinko ελέγχεται απ’ την cosco) δύο ακόμα αμερικανικά πολεμικά ζήτησαν να δέσουν στο ίδιο λιμάνι.

Είναι φανερό ότι ο κυρ Pinko λέει βλακείες: εκτός απ’ την περίπτωση ο 6^ος στόλος να είναι καμουφλαρισμένα κοντεϊνεράδικα, δένει εντελώς αλλού απ’ τις προβλήτες της cosco. Εκείνο που εννοεί όμως, δεν είναι τόσο βλακώδες. Πρώτον επειδή το Τελ Αβίβ έχει κάνει το «λάθος» (από γεωπολιτική άποψη) να βγάλει λεφτά δίνοντας πριν λίγα χρόνια στην cosco τμήμα του λιμανιού της Haifa – πράγμα που έχει θορυβήσει σφόδρα την Ουάσιγκτον. Και δεύτερον επειδή μεσοπρόθεσμα (ή πιο σύντομα;) οι εμπορικές εδράσεις του κινεζικού καπιταλισμού στη Μεσόγειο (και όχι μόνο) θα θεωρηθούν εχθρικές· με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Βάλτε λοιπόν κάπου στην άκρη, στο αρχείο με τίτλο «για το μέλλον», τις «ανησυχίες» αυτού του ειδικού, και άλλων σαν δαύτον. Το είπε το ψοφιοκουναβιστάν: μια χαρά είναι ο καπιταλισμός, αρκεί να είναι στα μέτρα μου.

Σάββατο 1 Ιούνη. Να λοιπόν μια “τριμερής” στην οποία, αν υπήρχε συμμετοχή του εξοχότατου τενεκεδένιου, σίγουρα θα μπορούσε να κορφώνεται ότι είναι “ηγέτης παγκόσμιας εμβέλειας”. Αλλά φευ σ’ αυτήν την “τριμερή” που θα γίνει κάποια στιγμή στα μέσα του μήνα στην Ιερουσαλήμ απαγορεύεται η είσοδος σε ανηλίκους.

Τρεις “σύμβουλοι ασφαλείας”, απ’ το Τελ Αβίβ, την Ουάσιγκτον και την Μόσχα, πρόκειται να συναντηθούν για να… Για να… τι; Δεν είναι αντίπαλοι οι δύο πρώτοι με τον εκ ρωσίας;

Είναι. Κι αν μια τέτοια συνάντηση (“για περιφερειακά ζητήματα”) είναι ακόμα εφικτή, είναι επειδή το κάθε κράτος απ’ τα τρία προσπαθεί “να πάρει μέτρα”των άλλων δύο, αλλά σ’ αυτό το context. Δεν θα έπρεπε να φαντάζεται κανείς κάτι σαν «Γιάλτα»: δεν θα μοιράσουν την περιοχή. Το πιθανότερο είναι να ξαναδιατυπώσει η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ τις απαιτήσεις τους προς την Μόσχα, και το ανάποδο.

Αυτό που η ασταμάτητη μηχανή προτείνει προκαταβολικά να συγκρατηθεί είναι το Τελ Αβίβ, παρότι είναι ευτυχές που στην Ουάσιγκτον κουμάντο κάνει «το καλύτερο που θα μπορούσαμε ποτέ να έχουμε», καταλαβαίνει ότι πιθανόν να μην φτάνει. Με την Τεχεράνη (ή τους εκπαιδευμένους απ’ αυτήν) τόσο κοντά όχι μόνο στα βόρεια αλλά και στα ανατολικά σύνορά του, το ρατσιστικό ισραηλινό καθεστώς φαίνεται να θέλει κάποιες ρωσικές εγγυήσεις· η συμμαχία με την Ουάσιγκτον δεν είναι αρκετή.

Κατά συνέπεια, στην ερώτηση γιατί η Μόσχα συμμετέχει σε μια τέτοια «hard core τριμερή» η απάντηση είναι απλή: επειδή έχει νικήσει (στο συριακό πεδίο μάχης…)

Kυριακή 26 Μάη. Ε, ναι λοιπόν, είναι επίσημο, είναι βέβαιο, είναι μια αλήθεια με μακρύ φυτίλι! Με επίσημη ανακοίνωσή του το αμερικανικό πεντάγωνο, δια του ναυάρχου Michael Gilday, γνωστοποίησε ότι πιστεύει με υψηλό βαθμό βεβαιότητας ότι οι ιρανοί κτύπησαν τα 4 τάνκερ πρόσφατα, όπως επίσης οι ιρανοί κτύπησαν τον σαουδαραβικό αγωγό – μέσω των proxies τους στην υεμένη. Πιστεύει επίσης (το αμερικανικό πεντάγωνο) πάντα με υψηλό βαθμό βεβαιότητας, ότι οι διαταγές προήλθαν απ’ τα ανώτατα κλιμάκια του ιράν…

Εννοείται πως οι με μεγάλο βαθμό βεβαιότητας δεν έδωσαν καμία απόδειξη των ισχυρισμών τους. Ελάτε όμως στη θέση τους: κάθε φορά που πρέπει να δώσουν αποδείξεις, κάτι σκαρώνουν που ύστερα αποδεικνύεται μαϊμουδιά – και εκτίθενται. Δεν είδατε τι χαμός γίνεται πλέον με τις δήθεν «αποδείξεις» για την επίθεση με χημικά του Άσαντ στη Douma; (Αποδείχθηκε, αυτή τη φορά κυριολεκτικά, πως κάπου «χάθηκε» η έκθεση συγκεκριμένων επί τόπου ερευνητών που πιθανολογούσε ισχυρά και με στοιχεία ότι η επίθεση έγινε απ’ τους αντικαθεστωτικούς). Καλύτερα, λοιπόν, να μείνουν στην άκρη οι αποδείξεις. Αρκεί η «πίστη» των αμερικάνων καραβανάδων. Στο κάτω κάτω ο θεός κρίνει…

Αλλά δεν είναι μόνο η «πίστη» για όσα έχουν γίνει ήδη… Ακόμα σημαντικότερη είναι η «πίστη» τους για τα μελλούμενα: έχουμε πολλαπλές αξιόπιστες αναφορές ότι ιρανικές proxie ομάδες σκοπεύουν να επιτεθούν σε αμερικάνους στρατιώτες στη μέση Ανατολή είπε ο αρχικαραβανάς Gilday.

Ελάτε και πάλι στη θέση τους. Έχουν λίγους αλλά εκλεκτούς στρατηγικούς συμμάχους στην περιοχή, με πρώτο και καλύτερο το Τελ Αβίβ (παρεπιπτόντως είναι στρατηγικός σύμμαχος και του ελλαδιστάν, για να μην ξεχνιόμαστε). Οι οποίοι σύμμαχοι έχουν «αξιόπιστες πληροφορίες ότι…» Να πεις ότι είναι ψεύτες; Δεν γίνεται. Άρα..

Άρα, για εντελώς “ειρηνικούς” λόγους, και για να φοβηθούν οι ιρανοί proxies (ε;) το ψόφιο κουνάβι αποφάσισε να στείλει έξτρα 1.500 πεζοναύτες στη μέση Ανατολή. Δεν διευκρίνισε που, αλλά φαίνεται ότι θα είναι “κάπου στην αραβική χερσόνησο” – δεδομένου ότι η αποστολή πλασσάρεται σαν “προστασία κατά της ιρανικής επιθετικότητας”.

Ο αριθμός είναι όντως μικρός. Αλλά δεν είναι η μόνη κίνηση με δηλωμένο στόχο το ιράν απ’ τους “εμείς δεν θέλουμε πόλεμο”. Είναι μία ακόμα, στη σειρά. Που συνοδεύεται απ’ την αποστολή μιας δεκάδας πολεμικών αεροπλάνων επιπλέον, καθώς και άγνωστου αριθμού drones. Παρεπιπτόντως: το αμερικανικό πεντάγωνο έχει ήδη 70.000 πεζοναύτες στην περιοχή, κυρίως σε βάσεις στο μπαχρέιν και στο κατάρ. Λίγο παραπάνω από 5.000 βρίσκονται στο ιράκ, και περίπου 2.000 στη συρία (όπου κάθονται μέχρι να φύγουν…)

Μια παλιά καθεστωτική κοινοτοπία έλεγε ότι “όποιος θέλει ειρήνη ας ετοιμάζεται για πόλεμο”. Κι όποιος θέλει πόλεμο για τί να ετοιμάζεται;

Kυριακή 26 Μάη. Απέναντι σ’ αυτήν την «βήμα βήμα» επιχείρηση του άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ, που περιλαμβάνει όχι μόνο την συγκέντρωση όπλων και ενόπλων αλλά και την κατασκευή επιπλέον «ενοχής» της, τι μπορεί να κάνει η Τεχεράνη;

Η χθεσινή απειλή ότι θα βουλιάξει τα αμερικανικά πλοία (αν κάνουν καμμιά βλακεία…) χάρη σε «μυστικά όπλα» που διαθέτει, μπορεί να είναι χρήσιμη στο εσωτερικό, αλλά κατά τα άλλα είναι βλακώδης. (Αν θέλεις να αποτρέψεις κάποιον του δείχνεις από τι κινδυνεύει· αλλιώς μπλέκεις στον πόλεμο που θες να αποφύγεις).

Η ταπεινή άποψή μας είναι ότι το ιρανικό καθεστώς δεν κινδυνεύει από χερσαία εισβολή: ο αμερικανικός στρατός ούτε θέλει ούτε μπορεί κάτι τέτοιο. Αντίθετα κινδυνεύει από αεροπορικές / πυραυλικές επιθέσεις, και μάλιστα από απόσταση. Κινδυνεύει, επίσης, να γίνει «πειραματόζωο» για την χρήση απ’ την μεριά του ψοφιοκουναβιστάν κάποιου καινούργιου «εντυπωσιακού» όπλου, όπως για παράδειγμα οι βόμβες ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων. Στην περίπτωση του ιράν η Ουάσιγκτον φτιάχνει συστηματικά τον «ιδανικό κακό», όπως έκανε και κατά του βορειοκορεατικού καθεστώτος. Σε αντίθεση, όμως, με την Πγιονγκγιάνγκ, η Τεχεράνη δεν διαθέτει πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές που να μπορούν να κτυπήσουν το αμερικανικό έδαφος· και οι αμερικανικοί στόχοι στη μέση Ανατολή είναι μεν υπαρκτοί, αλλά (αν το ψοφιοκουναβιστάν αποφασίσει να…) έχουν «προϋπολογιστεί» απ’ το πεντάγωνο.

Το βασικότερο, σχεδόν το μοναδικό που χρειάζεται η Τεχεράνη, είναι να αποτρέψει μια επίθεση εναντίον της. Και γι’ αυτό μία μόνο απάντηση διακρίνεται: να ενισχύει και να επισημοποιήσει τις (στρατιωτικές) σχέσεις της και με το Πεκίνο, και με την Μόσχα και με την Άγκυρα. Το μπλοκ της Αστάνα είναι υποχρεωμένο να “διευρύνει” κατά κάποιον τρόπο την εμβέλειά του.

Δεν είναι ότι αυτοί οι στρατοί θα τρέξουν να φυλάξουν το ιρανικό καθεστώς αν δεχθεί αμερικανική επίθεση. Είναι κάτι ελαφρά διαφορετικό: ότι οι φασίστες στην Ουάσιγκτον, στο Τελ Αβίβ και στο Ριάντ θα ξανασκεφτούν μία, δυο, τρεις, πολλές φορές ποιές θα μπορούσαν να είναι οι όποιες ρωσικές, τουρκικές ή κινεζικές «απαντήσεις» σε μια τέτοια επίθεση. Επιπλέον μια σειρά άλλων κρατών (π.χ. το Βερολίνο ή το Παρίσι) θα αποκτήσουν ένα περιθώριο να «καταγγείλλουν» προληπτικά μια επίθεση (στο ιράν) που θα μοιάζει με επίσημη κήρυξη παγκόσμιου πολέμου.

Μέσα στο μήνα που τελειώνει σε λίγο, ο ιρανός υπ.εξ. έκανε τις επαφές του και με την Μόσχα και με το Πεκίνο (αλλά και με την Ισλαμαμπάντ) – υποθέτουμε όχι μόνο για το «απαγορευμένο» πετρέλαιο. Ας ευχηθούμε ότι ο άξονας έχει θορυβηθεί…