Tag: ισραήλ

Tamer Nafar

Δευτέρα 6 Γενάρη. Ο παλαιστίνιος ράπερ έχει περάσει κι από ‘δω. Παλιότερα. Τώρα, σ’ ένα έξυπνα στημένο «μονόπρακτο», μονομαχεί με τον εαυτό του, για την συμμετοχή ή όχι στις εκλογές που έγιναν στο ισραήλ στις 9 του περασμένου Απρίλη (το δίλημμα αφορούσε τους παλαιστίνιους που ζουν εντός ισραήλ, σαν πολίτες τρίτης κατηγορίας…). «Μαλακία είναι να ψηφίσω» λέει ο ένας Tamer, «Όχι, πρέπει» λέει ο άλλος. Η ασταμάτητη μηχανή έχει την εντύπωση ότι ίσως να κάνουν λάθος και οι δυο Tamer· ωστόσο αυτοί ξέρουν καλύτερα…

Η 3η Γενάρη

Κυριακή 5 Γενάρη. Κάποιοι απ’ τους ιστορικούς του μέλλοντος δεν θα αντέξουν στον πειρασμό, και θα περιγράψουν την σκηνή με μεγάλη ακρίβεια. Εκείνος κάνει τις πρωτοχρονιάτικες διακοπές του σ’ ένα απ’ τα ιδιόκτητα resort του, το Mar-o-Lago στη Florida. Εκείνοι αγρυπνούν για το καλό του “βασιλείου”. Εκείνοι τον πείθουν ότι πρέπει να ξεφορτωθούν επιτέλους το νο 1 κίνδυνο, να κάνουν το κράτος του να “πονέσει” για να “μάθει”… Ότι πρέπει, επιτέλους, να περάσουν στη δράση σαν αληθινοί άντρες, πάνω στη γενική ιδέα προηγούμενων μηνών, πριν χυθεί άλλο αμερικανικό αίμα… Εκείνος φαντάζεται τον εαυτό του στον αυτοκρατορικό εξώστη, να αποθεώνεται απ’ τον λαό στο Κολοσσαίο… Εκείνος γυρνάει τον αντίχειρα προς τα κάτω… Και πάει να συνεχίσει το δείπνο του…

Ποιοί ήταν Εκείνοι; Όλη η διαδικασία είχε τα χαρακτηριστικά συνωμοσίας· δεν εμπιστεύονταν ούτε καν τα ενδοκυβερνητικά τηλέφωνα υψηλής ασφαλείας… Ήταν εκεί, αυτοπροσώπως, στο Mar-o-Lago. Σημειώστε παρακαλούμε: πρόκειται για τον Robert O’ Brien (σύμβουλος εθνικής ασφάλειας), τον Mike Pompeo (υπ.εξ.), τον Mick Mulvaney (προσωπάρχης), τον Mike Pence (αντιπρόεδρος), τον Mark Milley (αρχιστράτηγος), και τον Lindsey Graham (ακροδεξιός βουλευτής του ψόφιου κουναβιού). Ένα team σκληροπυρηνικών αποκλειστικά, ορκισμένων στον άξονα Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ … Τυχόντες διαφωνούντες out!!! Θα μπορούσε να μιλήσει ο ιστορικός του μέλλοντος ακόμα και για ακαριαίο πραξικόπημα· αλλά αυτός ο ιστορικός του μέλλοντος είναι μακριά και δεν ανακατεύεται στο τώρα.

Δεν είχε άδικο η ασταμάτητη μηχανή για την «γραμμή Pence» που εμφανίστηκε όχι σαν αγιοΒασίλης απ’ την καμινάδα, αλλά σαν ο μουτζούρης ράμπο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού σε πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν. Το ότι το ψόφιο κουνάβι (το πιθανότερο..) δεν καταλάβαινε τι διατάζει (τί μπορεί να καταλάβει ένας real estater / πλυντήριο; το πολύ πολύ να ζηλέψει λίγο την έξαψη του χουλιγκάνου που του λένε ότι θα γίνει προπονητής για δέκα λεπτά…, άσε που μπορεί να είχε πιει λίγο παραπάνω και να είχε μερακλώσει) όχι μόνο δεν μειώνει τις ευθύνες του αλλά, αντίθετα, τις πολλαπλασιάζει. Το επόμενο πρωί οι παρόντες στο θέρετρο λένε ότι το αυτοκρατορικό ψόφιο κουνάβι ήταν κάπως δύσθυμο· δεν πήγε για γκολφ· ήθελε να του ξαναπούν τι είχε γίνει· ήταν σίγουρο ότι έπαιξε σωστά το αυτοκρατορικό ρόλο του· και ήταν ανίδεο για το πως θα αντιδράσει η Τεχεράνη… Είχαμε την ευκαιρία να τον σκοτώσουμε και τον σκοτώσουμε – that’s it!

Πειράζει εάν μερικοί πόλεμοι κηρύσσονται από resorts;

(Φήμες θέλουν το αυτοκρατορικό ψόφιο κουνάβι, ελαφρώς χεσμένο εκ των υστέρων, να ζητάει από την Τεχεράνη, με την μεσολάβηση τρίτων (ελβετία), η απάντησή της να είναι «αναλογική». Δεν είναι κακή ιδέα. Για έναν ιρανό αρχιστράτηγο, πέντε ιρανούς και επτά ιρακινούς αξιωματικούς, τα κεφάλια ενός αμερικάνου αρχιστράτηγου, πέντε ισραηλινών και επτά άγγλων αξιωματικών…. Συν, bonus track, ένα βουλιαγμένο αεροπλανοφόρο με όλα του τα σέα. Όλα αυτά με πυραύλους φυσικά. Πάτσι. Εντελώς proportionate…

Άλλες φήμες, πάλι, λένε ότι το ψοφιοκουναβιστάν έστειλε μέσω άλλου μεσολαβητή (κατάρ) άλλη προσφορά: να πνίξει τον πόνο της και να μην απαντήσει η Τεχεράνη και θα άρει τις εναντίον της κυρώσεις, ενώ θα της δώσει κι ένα καλό μπαχτσίσι σαν αποζημίωση. Αυτό το τελευταίο θα ταίριαζε σε έναν αμερικάνο έμπορο ακινήτων αν δεν είχε γίνει, εν τω μεταξύ, Ηρόστρατος…

Αλλά αυτά είναι φήμες βέβαια! Το ψόφιο κουνάβι έχει τον δυνατότερο, τεχνολογικά ανώτερο και πιο ατρόμητο στρατό στην ιστορία της ανθρωπότητας… Συνεπώς μπορεί να ζητήσει απ’ το ιρανικό καθεστώς αυτό: να μην επιτεθεί εναντίον του ίδιου, να τσακίσει μόνο τον στρατό του… Τότε μπορεί να βγει και να πει: δεν σας έλεγα να σηκωθούμε να φύγουμε; Να τώρα που καταστραφήκαμε!)

(φωτογραφία: Το Mar-o-Lago. Να πάει και ο ρημαδοΚούλης εκεί. Να ξεναγηθεί! Να μυρίσει την μπόχα της ιστορίας που τον καλεί…)

Τα φτερά της εκδίκησης

Κυριακή 5 Γενάρη. Αναμφίβολα ο Soleimani, o Abu Mahdi al-Muhandis και οι υπόλοιποι που δολοφονήθηκαν προχτές ήταν σημαντικοί έως πολύ σημαντικοί. Ποιος μπορεί όμως να πει στα ίσια ότι οι πάνω από 300 δολοφονημένοι Παλαστίνιοι διαδηλωτές, οι εκατοντάδες (σχεδιασμένα) σακαταμένοι και οι χιλιάδες τραυματισμένοι, στον κάτι παραπάνω από 1,5 χρόνο των διαδηλώσεων της Μεγάλης Επιτροφής στη Γάζα ήταν/είναι ασήμαντοι;

Αν τα φτερά της εκδίκησης κτυπάνε σε όλο και μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, είναι επειδή εκατομμύρια άντρες και γυναίκες, γέροι, νέοι και παιδιά, έχουν υποστεί επί δεκαετίες όλες τις γνωστές και άγνωστες μορφές βίας: απ’ την ταπείνωση του εκβιασμένου ξεριζωμού μέχρι την εν ψυχρώ δολοφονία· απ’ τα βασανιστήρια σε γνωστά και άγνωστα μπουντρούμια, μέχρι το να πεθαίνεις σαν «παράπλευρη απώλεια»· απ’ την επιβεβλημένη φτώχια μέχρι την λεηλασία του περιβάλλοντός τους.

Κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει το δυναμικό αυτού του συσσωρευμένου, γιγάντιου, δικαιολογημένου αλλά συχνά ακατέργαστου μίσους. Είναι ένα δυναμικό που μπορεί να φτιάχνει «ήρωες» και «αρχηγούς» διαρκώς· που μπορεί να σούρνεται υπόγεια και απροειδοποίητα να εκρήγνυται· ένα δυναμικό που σα να βρήκε έναν πυκνωτή στον δολοφονημένο ιρανό καραβανά.

Διάφοροι απ’ τους «καλά του έκαναν, καλά τους κάνουν» γράφουν επικήδειους για τον Soleimani τονίζοντας το πόσο εντυπωσιακά ικανός ήταν. Θέλουν μ’ αυτόν τον τρόπο να δοξάσουν τους δολοφόνους του – που είναι οι ίδιοι, απλά με διαφορετικά πρόσωπα, με τους δολοφόνους των αφγανών, των ιρακινών, των σύριων, των παλαιστίνιων ή των βόσνιων. Απλά το να σκοτώνεις στο σωρό “ασήμαντους” δεν σε δοξάζει.

Το πρώτο φανερό βήμα της τελικής νίκης του Soleimani είναι ότι οι δυνάστες του άξονα τον φοβούνται πια περισσότερο… Τώρα φοβούνται το πόσοι νεκροί μπορεί να αναστηθούν στη σκιά του…

Ένας πυλώνας σταθερότητας, ίσα με τον east med!..

Κυριακή 5 Γενάρη. Η Ουάσιγκτον κήρυξε πόλεμο στο ιράν αλλά και στο ιράκ. (Και βλέπουμε..). Το πολεμικό της φωτογραφίας είναι ελικοπτεροφόρο / αποβατικό, και κουβαλάει 2000 αμερικάνους πεζοναύτες. Πλέει στη Μεσόγειο από μαρόκο μεριά, και θέλει να φτάσει στη θάλασσα του ομάν.

Είναι πιθανό να κάνει μια στάση στη Σούδα, για ανεφοδιασμό και τα λοιπά; Αμέ! Η βάση είναι βασική – για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό στις μεσανατολικές εκστρατείες του.

Είναι αυτή η βασική βάση νόμιμος στόχος εκείνων στους οποίους το ψοφιοκουναβιστάν κήρυξε τον πόλεμο; Αμέ!

Δεν κάνουμε προβλέψεις, αλλοίμονο. Αλλά καλή δουλειά φαίνεται να είναι η υπόθαλψη κρατικού εγκληματία… Δεν γουστάρετε; Δεν γεμίζετε εθνική υπερηφάνεια;

Τρώνε, πίνουν και σκοτώνουν

Σάββατο 4 Γενάρη. Τους αναγνωρίζετε; Αυτοί (και αυτοί!) σας σκάβουν τον λάκο. Σας πετάνε και κανά ξεροκόμματο, για να δουλεύετε εσείς οι ίδιοι τα φτυάρια…

Δεν ξέρετε τι πρέπει να κάνετε; Ακόμα «δεν»;

Gas-gas-gas! Pipes!!! Δυνατό φτιάξιμο!!

Παρασκευή 3 Γενάρη. Πουλήθηκε πανηγυρικά το παραμύθι. Όποιος έχει το κουράγιο να κρατήσει κάπως, κάπου, τα όσα λέχθηκαν και γράφτηκαν αυτές τις ημέρες για να ενισχύσουν την «εθνική γραμμή», θα τα βλέπει σε ένα ή δύο χρόνια και θα γελάει.

Αλλού γελάνε ήδη. Η γερμανική καθεστωτική deutsche welle στην ηλεκτρονική της έκδοση, κάτω απ’ τον τίτλο της πάνω φωτογραφίας έγραφε μεταξύ άλλων χτες:

… Είναι καθαρό πως όλοι όσοι εμπλέκονται [στον east med] ψάχνουν να στείλουν το μήνυμα ότι τα πράγματα κινούνται στην ανατολική Μεσόγειο – αλλά το ερώτημα είναι τι ακριβώς κινείται;

… Το ότι εκπρόσωποι της ιταλίας δεν πήγαν στην υπογραφή για τον east med στην Αθήνα θεωρείται από πολλούς σαν αναστολή του έργου… Αν και η ιταλία διαβεβαίωσε την ελλάδα ότι συνεχίζει να στηρίζει το σχέδιο, ο ιταλός υπουργός οικονομικής ανάπτυξης Stefano Patuanelli είπε ότι η Ρώμη πρέπει να φτιάξει κι ένα δεύτερο υποθαλάσσιο αγωγό, με δικά της έξοδα, για να παίρνει αέριο απ’ την Ηγουμενίτσα [όταν φτάσει εκει ο TAP, που προχωράει κούτσα κούτσα απ’ τα ελληνοτουρκικά σύνορα προς την Ηγουμενίτσα].

Ο east med είναι βασικά σημαντικός για γεωπολιτικούς λόγους σύμφωνα με τον Alex Lagakos, αναπληρωτή διευθυντή του think tank Greek Energy Forum με έδρα την Αθήνα, και όχι για την κερδοφορία του – για την οποία, όπως είπε, προβληματίζεται πολύ. Λέει ότι αυτό οφείλεται στο ότι το κόστος του έργου θα είναι αστρονομικό, με τις αρχικές εκτιμήσεις να ξεκινούν απ’ τα 10 δισεκατομμύρια ευρώ.

«Όσο κι αν συμφωνούν πολιτικά η ελλάδα, η κύπρος και το ισραήλ, αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν τα λεφτά για να χρηματοδοτήσουν την κατασκευή του αγωγού» προειδοποιεί ο Lagakos. Και η χρηματοδότηση απ’ την μεριά της ε.ε. είναι απίθανη, καθώς το μπλοκ περικόπτει τις χρηματοδοτήσεις για σχέδια με ορυκτά καύσιμα υπέρ πράσινων εναλλακτικών. «Ο east med θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί αποκλειστικά από ιδιώτες επενδυτές, κι αυτό θα είναι δύσκολο» συμπληρώνει.

«Ένας τέτοιος αγωγός είναι απίθανο να γίνει ελκυστικός για ιδιωτικές επενδύσεις εξαιτίας της πληθώρας προσφοράς φυσικού αερίου στη διεθνή αγορά. Οι πελάτες εισάγουν σε μεγάλο βαθμό υγροποιημένο φυσικό αέριο, από σταθμούς σε λιμάνια. Γιατί να θέλουν να δεσμευτούν με μακρόχρονα συμβόλαια σε έναν τέτοιο αγωγό όταν μπορούν με ευελιξία και χαμηλότερο κόστος να προμηθεύονται LNG όποτε το χρειάζονται;»

Επιπλέον δεν φαίνεται να υπάρχει έλλειψη νέων σχεδίων για αγωγούς. Στις 8 Γενάρη ο ρώσος πρόεδρος Vladimir Putin και ο τούρκος ομόλογός του Recep Tayyip Erdogan πρόκειται να εγκαινιάσουν τον αγωγό tyrkish stream που περνάει μέσα απ’ την Μαύρη Θάλασσα. Το project αυτό έχει σχεδιαστεί για να μεταφέρει ρωσικό αέριο στην ευρώπη. Μένει να φανεί το αν ο east med και ο turkstream θα είναι συμπληρωματικοί ή ανταγωνιστικοί μεταξύ τους.

(Δεν είναι τίποτα… Θα περάσει…)

(φωτογραφία πάνω: Ενώ οι υπόδικοι «το κολλάνε», ο ρημαδο-μεσαίος δείχνει να αναρωτιέται για κάτι. Ίσως για το τι να κάνει ο άλλος σύμμαχος, το φασιστόμουτρο της αιγύπτου…)

 

Ζήτω οι μεγάλοι, μακριοί και παχείς σωλήνες!

Πέμπτη 2 Γενάρη. Είναι ένας υποθαλάσσιος αγωγός πανάκριβος και εξαιρετικά δύσκολος στην κατασκευή του (υπάρχουν πολύ πιο φτηνές και κερδοφόρες λύσεις στη θέση του)… Για τον οποίο δεν υπάρχει καμμία πραγματική μελέτη κόστους / οφέλους· μια γενικόλογη προ-προ-μελέτη μόνο… Για κοιτάσματα φυσικού αερίου που δεν έχουν βρεθεί ακόμα… Σε μια διαδρομή ανάμεσα σε μη οριοθετημένες (και αντίπαλες μεταξύ τους) “ζώνες αποκλειστικής εκμετάλλευσης” / αοζ… Μ’ άλλα λόγια είναι: το κατάλληλο “μεγάλο έργο” για να του δωθεί η έμφαση της grand paparas!

Κι αυτό θα γίνει με κάθε τιμή σήμερα: Τρεις «ηγέτες» παρακμιακών «δημοκρατιών» της μέσης ανατολής θα υπογράψουν την αποφασιστικότητά τους να φτιάξουν, ακόμα και με τα χεράκια τους, τον east med. Για να την πουν στην Άγκυρα – νομίζουν.

Σε άλλες εποχές, ας πούμε πριν μισό αιώνα, οι ανάλογες (τότε) πολιτικές βιτρίνες αυτών των κρατών δεν θα διανοούνταν καν ότι θα πέσουν τόσο χαμηλά, ότι θα ξεφτυλιστούν βάζοντας τις υπογραφές τους σε ένα τέτοιο ευχολόγιο σαν τον east med. Και θα στριφογυρνάνε στους τάφους τους με την κατάντια των τωρινών τους επιγόνων. Ωστόσο έτσι έχουν τα πράγματα: διάφοροι χουντικοί βουτηγμένοι στο αίμα (σαν τον Sisi), μαζί με κάτι τύπους που θα έπρεπε να βρίσκονται βαθιά σε φυλακές σαν υπερλαμόγια (Αναστασιάδης, Netanyahu), συν έναν ρημαδοΚούλη (όλο και περισσότερο «ρημαδό-»!) το παίζουν ακόμα «φύλακες της ανατολικής Μεσογείου», ακόμα και μέσω ενός φαντασιακού σωλήνα, που τον ευλογεί κι ένας απερχόμενος plus one σαν τον Πομπηία, εκ μέρους της παρακμιακής πρώην υπερδύναμης…

Μοιάζουν σαν τους μαφιόζους του Jarmusch στο Ghost Dog: παρηκμασμένοι, βλαμμένοι, κακομοιριασμένοι, σκιές άλλων πιο «χρυσών» εποχών…

(φωτογραφία: Απ’ τις προσπάθειες των φαιορόζ, τον περασμένο Γενάρη, για τον east med, στο Κάιρο. Το ότι το ρημαδογκουβέρνο έχει καλέσει για το αυριακό hype των υπογραφών και τους κυρίους κυρίους Σταθάκη και Σκουρλέτη έχει μια βαθιά εθνική εξήγηση, όπως λέει ο τωρινός ρημαδο-υπουργός ενέργειας και λαμπρών σχεδίων Χατζηδάκης: «… Συνέβαλαν κι εκείνοι απ’ την πλευρά τους για να γίνει αυτό το σχέδιο πράξη. Με σοβαρότητα και εθνική ενότητα μπορούμε να χτίσουμε μια ισχυρή Ελλάδα»…

Παναΐα μου!!! Τόση εθνική ενότητα είχαμε να δούμε απ’ τις υπογραφές για τις καινούργιες αμερικανικές βάσεις!!

Έτσι που έχουμε αφήσει τις ντόπιες πολιτικές βιτρίνες απερίσπαστες στο έργο τους, τελικά θα χυθεί αίμα – είναι σίγουρο! Κι αυτό δεν είναι ούτε αστείο ούτε Κασσανδρισμός…)

Ζήτω οι μεγάλοι σύμμαχοι!

Πέμπτη 2 Γενάρη. Τι “κωλοπηλάλα” έπιασε πρώτα τον Netanyahu και μετά τον Αναστασιάδη και τον ρημαδοΚούλη και, άρον άρον, τρέχουν να βάλουν τις τζίφρες τους σε κάτι που ξέρουν ότι δεν γίνει ποτέ πραγματικότητα; Η «κωλοπηλάλα» τους έχει όνομα. Λέγεται Eastern Mediterranean Security and Energy Partnership Act 2019, ψηφίστηκε τον περασμένο Οκτώβρη, και αφορά, ουσιαστικά την αμερικανική “αντιμετώπιση” της ρωσο-τουρκικής συνεργασίας / συμμαχίας στην ανατολική Μεσόγειο! Μέσω (προσέξτε παρακαλούμε) μιας “νέας συνεργασίας ασφαλείας με την Λευκωσία, το Τελ Αβίβ και την Αθήνα”, που περιλαμβάνει την “οικονομική υποστήριξη στρατιωτικών εξοπλισμών της ελλάδας” (αυτή, υποθέτουμε, θα υπογράψει τρέχοντας ο ρημαδοΚούλης σε 5 μέρες στην Ουάσιγκτον…)· ακόμα και την πώληση όπλων στη νότια κύπρο… Παράλληλα η Ουάσιγκτον σκοπεύει να δημιουργήσει ένα “ενεργειακό κέντρο ηπα-ανατολικής Μεσογείου” για να “συντονίζει” την “ενεργειακή” συνεργασία / συμμαχία ανάμεσα στα τέσερα κράτη (ηπα, ισραήλ, νότια κύπρο και ελλαδιστάν) και να “αναπτύξει μια στρατηγική” κατά των κακόβουλων ενεργειών της ρωσίας και άλλων κρατών στην περιοχή.

Δεν βρωμάει απλά αυτή η ιστορία πόλεμο-σε-εξέλιξη. Ζέχνει!! Ο east med είναι μεν ένας αγωγός – των – ονείρων· αλλά φαίνεται ότι ελλείψει ενός καλύτερου άλλοθι για να ανασχεθεί η παρουσία (και η επιρροή) του ευρασιατικού project στη Μεσόγειο, καλός είναι και δαύτος. Για να τον ανεμίζει πότε ο ένας και πότε ο άλλος, σαν προπέτασμα καπνού στις προσπάθειες ακόμα πιο οξυμένης στρατιωτικοποίησης της ανατολικής Μεσογείου.

Μόνο που «άξονας» (με όλα του τα μέλη) έχει χάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων προ πολλού· και έχει μπερδευτεί κυριολεκτικά στο λιβυκό πεδίο μάχης· με ό,τι αυτό σημαίνει. Εξού και η σπασμωδικότητα διάφορων καραγκιοζοκινήσεων «μεγάλου βεληνεκούς» σαν τις σημερινές τζίφρες. Μάλιστα τα επιμέρους «μπερδέματα», που είναι διαφορετικού χαρακτήρα ανά κράτος, επηρεάζουν το καθένα τα υπόλοιπα.

O «άνθρωπος της γειτονιάς»

 

Τρίτη 31 Δεκέμβρη. Άλλοι ασχολούνται με το να ανακηρύξουν τον άντρα ή την γυναίκα της χρονιάς. Άλλοι πάλι ασχολούνται με το ποιος ή ποια θα κάτσει στην καρέκλα της προεδρίας της ελληνικής δημοκρατίας. Η ασταμάτητη μηχανή σκέφτηκε ότι καθώς τερματίζει το κοντέρ του 2019 (και μαζί της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα) αξίζει η ανάδειξη του «ανθρώπου της γειτονιάς». Είναι αυτός που περνάει μια γιαγιά τον δρόμο για να τραβήξει την σύνταξή της απ’ το ATM, και μετά γαζώνει όλο το σόι για να τσεπώσει το ρευστό μαζί με τα έπιπλα και τα κοσμήματα. Και δεν είναι χθεσινός! Είναι “ο άνθρωπος της γειτονιάς” πάνω από δεκαετία!!

Ο τύπος που επαναλαμβάνεται στις φωτογραφίες είναι υπόδικος. Όχι από κανά διεθνές δικαστήριο που θα το έγραφε στα genitals του – κανονικά! Απ’ τα δικαστήρια του δικού του κράτους. Όχι, βέβαια, για τα εγκλήματά του κατά των αιχμάλωτων παλαιστίνιων· αλλά επειδή είναι κορυφαίο λαμόγιο. Οικογενειακά και συστηματικά.

Κι όμως. Οι οπαδοί του τον ξαναέκαναν αρχηγό του κόμματος, θα ξανακατέβει στις επόμενες εκλογές, και θα τιμήσει τον ιστορικό του ρόλο, μαζί με τους συμμάχους του αλλά και τους αντιπάλους του… Και φυσικά είναι το στήριγμα και η παρηγοριά όλων των πολιτικών βιτρινών της ντόπιας «εθνικής γραμμής». Αλλοίμονο: υπάρχει “συνέχεια”…

Πρόταση: αν, σε περίπτωση που κινδυνέψει με κάγκελα και μπάλα στο πόδι, βουτήξει κανά ελικόπτερο και προσγειωθεί σε ελληνικό (ή ελληνοκυπριακό έδαφος) να του δωθεί αμέσως άσυλο! Όπως στους 8 τούρκους χουντοκαραβανάδες. Κι ακόμα καλύτερο: αν τύχει να υπάρχει άδεια καρέκλα σε βολικό πόστο να την πάρει αμέσως!

Αυτός δεν είναι φίλος. Δεν είναι αδελφός. Είναι γνήσιος έλλην! Είναι εντελώς αναγνωρίσιμο και οικείο κάθαρμα. (Όχι, δεν προσωποποιούμε! Είναι, αν το προτιμάτε, το αναγνωρισμένο και οικείο σήμα μιας παρακμιακής, μιλιταριστικής, ρατσιστικής κοινωνίας…

Δεν εννούμε μόνο την ισραηλινή. Μαζί της εννοούμε και την ελληνική…)

Αιμάτινη (αντί για εύφορη) ημισέλινος

Τρίτη 31 Δεκέμβρη. Αν, λοιπόν, οι θεωρούμενοι “proxies” του ιράν κτυπάνε με ρουκέτες και κανάν πύραυλο αμερικανικές κατοχικές εγκαταστάσεις στο ιράκ, σημαίνει αυτό ότι πηγαίνουν γυρεύοντας για μεγάλο καυγά; Η ασταμάτητη μηχανή λέει πως «όχι». Ζυγίζουν προσεκτικά τις αμερικανικές αντιδράσεις – όχι μόνο από την άποψη του καταστροφικού δυναμικού τους, αλλά και από την άποψη της intelligence τους. Και έμμεσα διαφημίζουν την αμερικανική αδυναμία που συνίσταται στο ότι η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο απ’ το να αντιδρά.

Αυτό μπορεί να φαίνεται risky στα δικά μας μυαλά, αλλά για υψηλού επιπέδου τακτικιστές σαν τον Soleimani τα δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά. Δεν είναι μόνο οι pmu που κάνουν επιθέσεις σε αμερικάνους πλέον· είναι και οι ταλιμπάν, στο αφγανιστάν. Ακόμα και απ’ τη λωρίδα της Γάζα «άγνωστοι» (πιθανότερο η «ισλαμική τζιχάντ») ρίχνουν καμμιά ρουκέτα αν βρουν σε απόσταση βολής τον Netanyahu· που απαντάει, φυσικά με τον ίδιον στρατηγικά αδιέξοδο (αμερικανικό) τρόπο: βομβαρδίζει προς τιμωρία… Ως και οι μακρινοί Huthis απειλούν (το Τελ Αβίβ)… Σα να εκδηλώνεται διακριτικά και προσεκτικά η συναστρία…

Μοιάζει σαν τοπική ισορροπία τρόμου, ή σαν “φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη”. Που μπορεί να έχει κι άλλα (στοχευμένα λιγότερο ή περισσότερο) επεισόδια… Αλλά (ποιός το ξεχνάει;) “αναθεωρητές” άλλων κυβικών, σαν το Πεκίνο, την Μόσχα, ακόμα και την Άγκυρα, ανταγωνιστές δηλαδή της Ουάσιγκτον, απέναντι στους οποίους δεν σκέφεται καν, κανένας εκεί στο αμέρικα, την “αληθινή αρρενωπότητα”, είναι δίπλα. Πολύ δίπλα.

Τόσο δίπλα ώστε το αμερικανικό υπ.εξ. να βγάζει αφρούς διατυπώνοντας έναν τόσο σοφό καϋμό: … Αυτές οι χώρες [που κάνουν στρατιωτικές ασκήσεις αυτές τις μέρες με το ιρανικό καθεστώς, δηλαδή η Μόσχα και το Πεκίνο] στέλνουν ένα πολύ καθαρό μήνυμα στον ιρανικό λαό ότι βρίσκονται στο πλευρό των καταπιεστών και των δολοφόνων τους….

Ω ναι! Κι εμείς νομίζαμε ότι το “μήνυμα” και το ταχυδρομικό περιστέρι κίνησαν προς Ουάσιγκτον μεριά. Αλλά όχι… Πώς λένε “διασταυρούμενα πυρά”; Ε, υπάρχουν και “διασταυρούμενα μηνύματα”….

Αν στην παρούσα φάση (το τονίζουμε αυτό, για να μην πάρετε θάρρος!) το ισοζύγιο προσδιορίζεται όχι μόνο απ’ το “τι μπορούμε να καταστρέψουμε” αλλά και απ’ το “πόσες καταστροφές μπορούμε να αντέξουμε”, τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στο Τελ Αβίβ οι “αληθινοί άντρες” μπορεί να συναντιούνται και να λένε τον καϋμό τους στα δημόσια ουρητήρια… (Όχι ότι θα τους ένοιαζαν μερικές ή αρκετές εκατοντάδες φέρετρα. Απλά … πρέπει να μοντάρουν κατάλληλα και τις προεκλογικές περίοδους τους…)

Απ’ την άλλη μεριά, κόντρα στις σχετικές δοξασίες, ποτέ οι πόλεμοι δεν ήταν αποκλειστικά το καταστάλαγμα ψύχραιμων και μετρημένων αποφάσεων… Η αμείλικτη Ιστορία δείχνει πολλά.

(φωτογραφία: Δεν ξέρουμε αν η στιγμή είναι μισό λεπτό πριν ή μισό λεπτό μετά το προηγούμενο στιγμιότυπο, με την χαιρετούρα. Αλλά σαν κάτι να δείχνει ο φίλος κι αδελφός στον περιχαρή φίλο κι αδελφό ρημαδοΚούλη, που σα να τρίβει τα χέρια του, με έκφραση γύπα – δε νομίζετε;

Οικόπεδα με θέα στην Αφρική; Ευκαιρίες για επενδύσεις; Τι άραγε;)