Tag: ισραήλ

Και τσιπάρισμα;

Τετάρτη 13 Μάη. Στον Netanyahu (φίλο και αδελφό του ελληνικού ιμπεριαλισμού / ρατσισμού) οφείλουμε πια ένα παρατσούκλι. Το δικαιούται: ο Ασύλληπτος! Θα έπρεπε να είναι προ πολλού βαθιά στη φυλακή, αλλά χάρη σ’ έναν συνδυασμό τέχνης της εξουσίας και ενός σώματος ψηφοφόρων που αξιοποιεί τις εκλογές σαν διαγωνισμούς για το ποιος πολιτικός είναι ο πιο φασίστας, ο Ασύλληπτος συνεχίζει να είναι πρωθυπουργός του απαρτχάιντ ισραηλινού καθεστώτος.

Συνεντευξιαζόμενος την προηγούμενη εβδομάδα ο Ασύλληπτος εκμυστηρεύτηκε μια αντι-covid-19 σύλληψή του (ευχαριστούμε την Ε.):

…Μίλησα με τους επικεφαλής της τεχνολογίας μας με σκοπό να βρούμε μέτρα στα οποία το ισραήλ είναι καλό, όπως οι αισθητήρες. Για παράδειγμα κάθε άτομο, κάθε παιδί – θέλω να γίνει πρώτα στα παιδιά – θα μπορούσε να έχει έναν αισθητήρα που να βαράει κάποιον συναγερμό όταν το πλησιάζεις, όπως αυτοί οι συναγερμοί των αυτοκινήτων….

Είχαμε πεισθεί ότι τα παιδιά και οι έφηβοι είναι «υγιεινομικές βόμβες» – τόλεγαν όλοι οι σοφοί και όλοι οι ιερείς του φόβου… Η ιδέα του Ασύλληπτου προχωράει αυτήν την πεποίθηση πιο πέρα: δεν είναι δίποδες αλλά «τετράτροχες υγιεινομικές βόμβες»· γι’ αυτό και πρέπει να βαράει συναγερμός όταν τα πλησιάζει κανείς. Είναι αυτοκίνητα βόμβες!!! Κι επειδή το ισραηλινό σύμπλεγμα της ασφάλειας κρατάει ήδη βάσεις δεδομένων με την κίνηση όλων των αυτοκινήτων μέσα στην επικράτεια, έχει ήδη ένα know how για να καταγράφονται διαρκώς και όλα αυτά τα υγιειονομικά βομβίδια που παριστάνουν τα παιδάκια…

Ξεσηκώθηκαν διάφορες διαμαρτυρίες, του είδους ότι «με τέτοιους αισθητήρες θα τα εντοπίζουν οι παιδόφιλοι» ή ότι «και να κτυπάει συναγερμός τι θα γίνει;». Φαίνεται όμως ότι ο Ασύλληπτος ή δεν είχε καταλάβει τι του είχαν προτείνει οι τεχνο-αρχιασφαλίτες του ή δεν μπορούσε να το περιγράψει. Αυτό που θέλει είναι έναν αισθητήρα (ένα τσιπ δηλαδή) distance detector, σαν αυτό που ετοιμάζεται να προταθεί / εφαρμοστεί και στα ευρώπας για τους ενήλικες μέσω εφαρμογής στα κινητά τους· αλλά αυτή τη φορά για παιδιά, χωρίς κινητά. Θα μπορούσε να είναι ένα «βραχιολάκι» (χειροπέδα…) στον καρπό… Καλύτερα φυσικά θα ήταν να μπει κάτω απ’ το δέρμα, αλλά δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία το «πάνω» και το «κάτω». Σημασία έχει το telecontrol…

Θα αναρωτηθεί κάποιος: μα τέτοια συστήματα προορίζονται για τους αιχμάλωτους παλαιστίνιους, όχι για τους καθώς πρέπει υπηκόους του καθε Ασύλληπτου… Λάθος! Για τους παλαιστίνιους (και πιο γενικά: για τους “μη αναγώγιμους”) προορίζονται οι σφαίρες. Η θανατική καταδίκη.

Η αλγοριθμική φυλακή χωράει oπωσδήποτε και τους “λευκούς”… Λέγεται “new normal”…

New normal…

Σάββατο 2 Μάη. H φωτογραφία δεν είναι χθεσινή, ούτε απ’ την πλατεία Συντάγματος. Είναι απ’ το Τελ Αβίβ, στις 26 Απρίλη: μια συγκέντρωση κατά του Netanyahou… Συνεπώς θα πρέπει να μεταφέρουμε τους επαίνους για εκείνη την συγκέντρωση που δεν δόθηκαν δημόσια μάλλον (;) επειδή διέφυγε απ’ την ένωση φίλων της καραντίνας αυτό το ισραηλινό πρωτότυπο:

… Το να βαφτίσεις τις αποστάσεις ασφαλείας «στρατιωτικό ολοκληρωτισμό» για να την βγεις … δεν σε διαχωρίζει ιδιαίτερα από τις φωνές των αυτόνομων, των χριστιανοταλιμπάν της θείας κοινωνίας και των λοιπών εκπροσώπων του χαιρέκακου αντικοινωνισμού, που το τελευταίο διάστημα διεκδικούν τα σκήπτρα της γελοιότητας… Υποδειγματική η οργάνωση του … μπλοκ…

Αλλοίμονο! Σαν αυτόνομη η ασταμάτητη μηχανή το τελευταίο που θα σκεφτόταν για την περίπτωση (πάντα για την συγκέντρωση στο Τελ Αβίβ μιλάμε…) θα ήταν το «στρατιωτικό». Όχι βέβαια! Τις αποστάσεις ασφαλείας βλέπει… Μήπως είναι μια «χριστιανοταλιμπάν» και «αντικοινωνίστικη» χαιρέκακη παραίσθηση οι αποστάσεις ασφαλείας; Μήπως είναι παραίσθηση η φονική μολυσματικότητα που επιβεβαιώνεται άλλη μια φορά δημόσια;

Αυτό είναι το θέμα: η διαρκής επικύρωση, απ’ όλες τις μεριές («εθνική υγιειονομική ενότητα» θα την έλεγε κάποιος…) του θεμέλιου όχι μόνο των πραξικοπημάτων που έχουν γίνει παγκόσμια, αλλά και του επόμενου βήματος / των επόμενων βημάτων των κρατών και των αφεντικών: η διαρκής επικύρωση της ιδιαίτερης φονικότητας του covid-19, η οποία φονικότητα θα έρχεται ξανά και ξανά μέχρις ότου το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα μας πατήσει οριστικά.

Προκαταβολικό: το είδος μας δεν έχει κανένα συμβόλαιο ασυλίας απέναντι σε φονικές ιογενείς ή/και βακτηριογενείς λοιμώξεις! (Όπως επίσης δεν έχει κανένα συμβόλαιο ασυλίας απέναντι σε άλλης τάξης φαινόμενα, απ’ τους μεγάλους σεισμούς ως τις ηλιακές εκρήξεις). Κάποια στιγμή, οποιαδήποτε στιγμή, μπορεί να εμφανιστεί ένας πραγματικά killer ιός· ένα πραγματικά εξολοθρευτικό βακτήριο. Όμως δεν είναι τέτοιος ο sars-cov-2!!!

Α) Αυτό δεν είναι παρανοϊκή ιδέα κάποιων περιθωριακών. Είναι η όλο και πιο συστηματικά τεκμηριωμένη άποψη αιρετικών (απέναντι στην κυρίαρχη «αλήθεια») ειδικών απ’ τους πιο γνωστούς και καταξιωμένους παγκόσμια – από «ειδικούς» δηλαδή που η ίδια η θρυλική «επιστημονική κοινότητα» έχει αναγορεύσει σε ικανούς και άξιους… (Τί να κάνουμε; Συμβαίνουν κι αυτά…)

Β) Είναι επίσης εύλογη και ισχυρά τεκμηριωμένη η δική μας πολιτική / ταξική «απιστία» γι’ αυτήν την κυρίαρχη «αλήθεια» στη βάση των προηγούμενων (και πρόσφατων) παρόμοιων «αληθειών». Για το τέλος του κόσμου απ’ τον Sars, ή/και τον Η5Ν1 (γρίπη των πτηνών), ή/και τον Η1Ν1 (γρίπη των χοίρων)…

Γ) Είναι, τέλος, ισχυρά τεκμηριωμένη θέση εξαιτίας της τεχνητής διόγκωσης (μπορεί να είναι ακόμα και διπλασιασμός…) των νεκρών που αποδίδονται, αυθαίρετα ή ακόμα και δόλια, στον covid-19! Τα σχετικά ντοκουμέντα υπάρχουν, είναι αδιαμφισβήτητα, κάποια έχει παρουσιάσει και η ασταμάτητη μηχανή: το θανατόμετρο του covid-19 δεν υπακούει στην πραγματικότητα της αρρώστιας αλλά στις διαταγές κρατών (και εταιρειών)!!! Αν όντως ο covid-19 ήταν αληθινά φονικός έτσι ώστε τα πραξικοπήματα στο όνομά του να είναι αναπόφευκτα, τότε γιατί έχει αναπτυχθεί διεθνώς αυτή η «δημιουργική λογιστική θανάτου»; Δεν είναι, άραγε, αυτό το διαπιστωμένο ψέμα αρκετό για να γκρεμίσουμε όλο το παραμύθι;

Αν υπό κρίση βρισκόταν οποιοδήποτε άλλο ζήτημα, τότε το (Α), το (Β) και το (Γ) θα ήταν υπεραρκετά για να αμφισβητηθεί επιθετικά η βάση, το θεμέλιο όλης της τρομοεκστρατείας, των μέτρων καθολικής ή «ευέλικτης» απαγόρευσης, των επερχόμενων «δημοκρατικών social credit», της αλγοριθμικής φυλακής!!! Αν απαγόρευαν σε οποιονδήποτε το μπάνιο στη θάλασσα δείχνοντάς του φουσκωτούς καρχαρίες, ή βάζοντας μέσα στους νεκρούς από πνιγμούς και τους νεκρούς από τροχαία, οι πάντες θα γίνονταν έξαλλοι!!!

Γιατί μ’ αυτήν την ίωση γίνεται αποδεκτή (και η αποδοχή προβάλλεται, διαφημίζεται) η «μόνη αλήθεια» (του θανάτου) και η There Is No Alternative της καθεστωτικής νεκροπολιτικής; Τι είναι υπεράνω σκληρής κριτικής (και μάλιστα σκληρής εργατικής κριτικής) στα θεμέλια αυτής της ιστορίας με τον covid-19, όταν μάλιστα είναι ηλίου φαεινότερο ότι «δουλεύει» ΜΟΝΟ υπέρ της πιο άγριας και επιθετικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης; Γιατί πρέπει να αποδεχτούμε την ρητορική υπέρ της «αναγκαιότητας του πολέμου» και να διαπραγματευόμαστε μόνο μερικές λεπτομέρειες της διεξαγωγής του; Γιατί σ’ έναν «πόλεμο» που τελικά είναι εναντίον των πιο πληβειακών υποκειμένων του πλανήτη πρέπει να νομιμοποιήσουμε (συμμετέχοντας σ’ αυτήν) την επιλογή των πιο «κατάλληλων όπλων»; Κοινωνική αποξένωση (: social distancing); Τσουβάλια με χώμα στα παράθυρα και στις σκεπές (: κατ’ οίκον κράτηση); Υποχρεωτικά εμβόλια για των οποίων την αξία θα εγγυηθούν οι θυρωροί των φαρμακοβιομηχανιών; Διαρκής επιτήρηση – για την υγεία ρε γαμώτο;

Όχι μόνο δεν απαντιούνται αυτά τα ερωτήματα· απορρίπτονται μετά βδελυγμίας. Αν, όμως, αποδεχτεί κανείς τα βασικά της νεκροπολιτικής, τι απομένει; Οι συγκεντρώσεις που μοιάζουν με τελετές έναρξης ολυμπιακών αγώνων, και των οποίων την «κοινωνική / υγιεινομική υπευθυνότητα» χειροκροτούν χωρίς ενδοιασμούς όλοι οι καθεστωτικοί δημαγωγοί; Οι πιτσιρικίστικες φωτοβολίδες / πυροτεχνήματα; Τί;

Ένας καινούργιο φόβος στη λωρίδα

Πέμπτη 26 Μάρτη. Έκαναν πλάκα: είμαστε τόσο αποκλεισμένοι ώστε εδώ θα είναι το μόνο conovarius free μέρος του πλανήτη… Αλλά η λωρίδα της Γάζας και οι κάτοικοί της, μέσα στην βία της φυλάκισής τους απ’ το απαρτχάιντ καθεστώς, δεν ήταν τόσο «τυχεροί» απέναντι στον φημισμένο φονιά. Την περασμένη Κυριακή διαγνώστηκαν τα δύο πρώτα κρούσματα στη λωρίδα – με κάποιον τρόπο ο τσαχπίνης φαίνεται πως αναζήτησε την τύχη του και εκεί.

Κι έτσι η λωρίδα της Γάζας ξαναμπήκε στον παγκόσμιο χάρτη – για τους πιο λάθος λόγους του κόσμου. 2.071 άτομα βρίσκονται ήδη σε κατ’ οίκον καραντίνα, και 1.271 σε «ειδικούς χώρους καραντίνας» – βασικά ένα παλιό προσφυγικό στρατόπεδο και δύο ξενοδοχεία. Ο κόσμος έχει αραιώσει τις βόλτες του, και η αστυνομία της Χαμάς απαγόρευσε τις συναθροίσεις. Το νοσοκομείο στη Γάζα έχει 70 κρεβάτια εντατικής, εξοπλισμένα όχι με τον καλύτερο τρόπο.

Η διοίκηση της Χαμάς ζητάει απ’ τον φασιστικό ισραηλινό καθεστώς να σταματήσει τον αποκλεισμό (ή, τουλάχιστον, κάποιες πλευρές του) για να αντιμετωπίσει την όποια «κλιμάκωση της επιδημίας». Την ώρα που οι υγιεινομικοί αποκλεισμοί είναι η γενική μόδα, η Χαμάς ελπίζει ότι η διεθνής κοινότητα θα πείσει το Τελ Αβίβ να κάνει το αντίθετο…. Πού; Στη Γάζα… (Στη δυτική Όχθη απλά συλλαμβάνει παλαιστίνιους γιατρούς· είναι ευκολότερο…)

Δεν φαίνεται να πλησιάζει η στιγμή της συναδέλφωσης των λαών λόγω covid 19… Αλλά και να πλησίαζε το ισραηλινό φασισταριό δεν θα συμμετείχε: ένα κράτος δεσμοφύλακας που επιτρέπει να μπαίνει στη φυλακή της λωρίδας το minimum των θερμίδων (σε τρόφιμα), ίσια ίσια για να μην πεθάνουν από πείνα οι αιχμάλωτοι, δεν νοιάζεται για την καλή τους υγεία – έτσι δεν είναι;

Άλλωστε μέχρι πριν 3 μήνες τους σκότωνε στο σωρό. Αν μπορούν να βοηθήσουν και ιοί, ακόμα καλύτερα… Θα τους βελτιώσει, θα τους πατεντάρει, και θα τους πουλήσει σαν made in- / tested on the ground όπλα στη διεθνή αγορά.

(φωτογραφία: Χαρτιά στην άκρη της θάλασσας, πριν…)

Οι οικονομικές συνέπειες (της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας) 4

Τετάρτη 18 Μάρτη. Στις δυτικές κοινωνίες (αλλά όχι στην κινεζική…) το πολιτικό όριο που υπήρχε μέχρι την «έκρηξη» του σκόπιμα υπεριμημένου covid-19 (και τυπικά εξακολουθεί να υπάρχει…) ήταν ότι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις (η amazon, η google, η apple, η facebook…) είχαν και έχουν την δυνατότητα συγκέντρωσης άπειρων προσωπικών δεδομένων των πελατών τους· δεσμεύονται όμως απέναντί τους (και στην ευρώπη απέναντι στη νομοθεσία για την προστασία των ατομικών δεδομένων) στο να τα παραδώσουν σε κρατικές υπηρεσίες. Φυσικά αυτή η συνεργασία συμβαίνει ήδη κατά κόρον, με πρόσχημα την «δημόσια ασφάλεια» – το έδειξε πειστικά ο Snowden. Αλλά μετά τις αποκαλύψεις του, και μετά το «σκάνδαλο Cambridge Analytica» (με τις αμερικανικές εκλογές του ’16 και το αγγλικό δημοψήφισμα για το brexit) τουλάχιστον η facebook εκτέθηκε. Συνεπώς το ζήτημα της μεταφοράς σε κρατικές υπηρεσίες των προσωπικών data που έχουν οι ιδιωτικές εταιρείες παραμένει ακόμα ανοικτό. Διαφορετικά εκφρασμένο: το ζήτημα της κρατικοποίησης των προσωπικών δεδομένων (βασικότατο στοιχείο του καθολικού ελέγχου της κοινωνικής αναπαραγωγής) ενώ στην κίνα δεν υπάρχει καν και καν, στον δυτικό κόσμο υπάρχει, επειδή προσκρούει στα «προσωπικά δεδομένα». Που με τη σειρά τους είναι απόρροια του ιστορικού κοινωνικού φιλελευθερισμού.

Το πρώτο φανερό βήμα για την «λύση» αυτού του προβλήματος ήρθε από ένα απ’ τα παγκόσμια «δυτικά» εργαστήρια του νεο-ολοκληρωτισμού: το ισραηλινό απαρτχάιντ κράτος. Μετά από απόφαση του (ακόμα υπηρεσιακού) πρωθ. Netanyahu, οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες (η διαβόητη shin bet) θα χρησιμοποιούν το ψηφιακό τους know how για την παρακολούθηση … φορεών του κορονοϊού που δεν πειθαρχούν στον κατ’ οίκο περιορισμό τους· για το αναδρομικό tracking των επαφών / σχέσεών τους,· και για άλλα σχετικά… Αφού, όπως δήλωσε ο επικεφαλής της shin bet Nadav Argaman «… διαπιστώθηκε ότι άλλες κυβερνητικές υπηρεσίες δεν διαθέτουν τις απαιτούμενες τεχνολογίες…».

Μια κάποια κατακραυγή προκλήθηκε εντός ισραήλ, ο Netanyahu πήρε το γνωστό αθώο ύφος «ε, και τι να κάνουμε;», αλλά όλα τα λεφτά είναι το ότι η πανοπτική τεχνολογική εμπλοκή των μυστικών υπηρεσιών σε ένα ζήτημα δημόσιας υγείας με επιχείρημα τον covid-19 κοινοποιήθηκε παιρνώντας επίσημα απ’ την βουλή· ενώ, απλά, θα μπορούσε να μείνει κρυφό όπως άλλα… Η κοινοποίηση έχει τον ρόλο της “ζύμωσης”: για το δικό σας (υγιεινιστικό) καλό το κράτος πρέπει να ξέρει τα πάντα για εσάς… κι αν δεν μπορεί να τα πάρει απ’ τις εταιρείες “κοινωνικότητας” θα τα πάρει απ’ τις μυστικές υπηρεσίες του. Δεχτείτε το – είναι για το καλό σας!

Μια διαφορορετική, και τεθλασμένη για ιδεολογικούς κυρίως λόγους, εξέλιξη υπήρξε στο ψοφιοκουναβιστάν. Την περασμένη Παρασκευή (13 Μάρτη) ανάμεσα στα υπόλοιπα που είπε το ψόφιο κουνάβι (όπως ότι απαγορεύει τις μετακινήσεις μεταξύ ηπα και ευρώπης πλην αγγλίας και ιρλανδίας…) αποκάλυψε ότι “1.700 μηχανικοί της goggle” εργάζονται πυρετωδώς για το στήσιμο μιας ιντερνετικής πλατφόρμας που θα προσδιορίζει με ακριβεια αν κάποιος έχει τα συμπτώματα που να δικαιολογούν τεστ για τον covid-19 (στα οποία το ψοφιοκουναβιστάν έχει έλλειψη…) και στη συνέχεια θα τον κατευθύνει σε κάποιο απ’ τα κινητά κέντρα εξετάσεων (που ακόμα δεν υπάρχουν).

Η φλυαρία του ψόφιου κουναβιού αιφνιδίασε την διοίκηση της google, που κρατούσε το project κρυφό – ούτε καν οι τεχνικοί της δεν ήξεραν (όλοι…) για τι πράγμα δουλεύουν… Σα συνέπεια η google αναγκάστηκε να ανεβάσει στο internet την πλατφόρμα «δοκιμαστικά» σε δύο κομητείες της Καλιφόρνια, ενώ πρόκειται να την ανεβάσει ολοκληρωμένη την ερχόμενη Δευτέρα. Το ψόφιο κουνάβι βιάστηκε να διαφημίσει τις τεχνικές δυνατότητες ενός αμερικανικού επικοινωνιακού κολοσσού· και δημιούργησε την εντύπωση ότι απαντώντας στις ερωτήσεις της πλατφόρμας οι αμερικάνοι θα παίρνουν μια κατ’ αρχήν διάγνωση.

Λάθος ιδέα – ή σχεδόν σωστή! Η πλατφόρμα δεν κάνει ιατρική διάγνωση για τον covid-19· κάνει όμως κάτι που μοιάζει, and much more. Ήδη, από τo πρώτo βήμα του online screening/test, στην πρώτη ερώτηση αν ο πελάτης παρουσιάζει μια σειρά από έντονα συμπτώματα που παραπέμπουν σε covid-19, σε περίπτωση θετικής απάντησης, η διαδικασία σταματάει και το site τον συμβουλεύει να απευθυνθεί άμεσα σε νοσοκομείο.

Αν η απάντηση είναι αρνητική, τότε το ερωτηματολόγιο συνεχίζει με διάφορες ερωτήσεις δημογραφικού τύπου και αν εν τέλει ο χρήστης κρίνεται άξιος εξέτασης (σαν “ύποπτος”), πρέπει να εγγραφεί μέσω της google, να δώσει κι άλλα στοιχεία και τότε κάποιοι θα τον καλέσουν όντως για τεστ.

Μετά το «κάρφωμα» του ψόφιου κουναβιού η google αναγκάστηκε να δηλώσει ότι ΔΕΝ συνεργάζεται με την αμερικανική κυβέρνηση σ’ αυτό το project: σαν ιδιωτική μπίζνα οφείλει να διασφαλίσει την προτεραιότητα του ιδιωτικού τομέα απέναντι στον κρατικό, σε μια εποχή που οι ισορροπίες ισχύος ανάμεσά τους μπορεί να ανατραπούν, ακόμα και στην έδρα του νεοφιλελευθερισμού – με όχημα την «προστασία της δημόσιας υγείας».

Η google δεν σκόπευε μεν να πουλήσει «τελική διάγνωση» για τον cobid-19, όμως το σύνθημά της είναι σαφές: we’ve mapped the world, now let’s map human health. Που σημαίνει χαρτογραφήσαμε τον κόσμο, ας χαρτογραφήσουμε την ανθρώπινη υγεία. Η πλατφόρμα της θα συγκεντρώσει τεράστιες ποσότητες data υγείας (κατ’ αρχήν απ’ τους αμερικάνους…), και φυσικά καθόλου «απρόσωπα» παρότι θα εμφανίζονται σαν ανώνυμα… Προφανώς μ’ έναν σμπάρο θέλει να κτυπήσει δυο τρυγόνια. Αφενός να ενισχύσει την θέση της στην αγορά προσωπικών δεδομένων υγείας· αφετέρου να μπορεί να διαπραγματεύεται με το αμερικανικό κράτος από θέση ισχύος.

Η διαφορά ανάμεσα στο «παράδειγμα ισραηλινό κράτος / shin bet» και στο «παράδειγμα αμερικανικό κράτος / google» είναι διαφορά τακτικής και ιστορίας πάνω στην ίδια ακριβώς τροχιά: την (και ψηφιακή) βιοπολιτική στην 4η βιομηχανική επανάσταση. Δείχνουν αυτά τα δύο παραδείγματα ότι η τρομοεκστρατεία που χρησιμοποιεί τον τσαχπίνη covid 19 αξιοποιεί την δημόσια υγεία και τον πανικό που η ίδια προκαλεί για να μετασχηματίσει, να αναδιαρθρώσει, μια σειρά κοινωνικών σχέσεων, ιδεών, ηθών υπέρ…

Υπέρ; Το είπαμε…

… και η «εργαλειοποίηση», φανερή και κρυφή

Δευτέρα 9 Μάρτη. Όπως με την σύνδεση των μεταναστών / προσφύγων στην τουρκική πλευρά του Έβρου με το Idlib η ντόπια εθνικιστική δημαγωγία προσπάθησε να θολώσει τα νερά παρακάμπτωντας οποιαδήποτε πραγματική εξήγηση για τα κίνητρα του τουρκικού καθεστώτος, το ίδιο επεδίωξε και πέτυχε παραλείποντας οποιαδήποτε εξήγηση του γιατί αυτός ο άθλιος εθνικός εχθρός δεν «βομβάρδισε» με γυναίκες και παιδιά τη Σάμο ή το Καστελόριζο· τη νότια κύπρο ή την βουλγαρική επικράτεια… Κάτι σοβαρό έπρεπε να κρυφτεί – κι αυτό δεν μπορεί παρά να αφορά το «ειδικό» παρόν (και ακόμα περισσότερο το «ειδικό» μέλλον) αυτής της περιοχής. Στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο.

Παραμένει όμως ακόμα ένα κενό. Με ποιόν τρόπο αφενός το τουρκικό καθεστώς και αφετέρου το ελληνικό χρησιμοποίησαν τους μετανάστες / πρόσφυγες σε μια τέτοια light και έμμεση σύγκρουση σχετικά με τον ενεργειακό και στρατιωτικό έλεγχο αυτής της μικρής μεν αλλά κρίσιμης ζώνης;

Εδώ η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει ακόμα κάτι ακλόνητο να καταθέσει! Μόνο μια υπόθεση εργασίας που, το παραδέχεται, δεν έχει αυτήν την στιγμή ατσάλινα επιχειρήματα υπέρ της. Σπρώχνοντας το τουρκικό καθεστώς μερικές εκατοντάδες πρόσφυγες / μετανάστες πάνω στο φράχτη του Έβρου (το επαναλαμβάνουμε: το πιο οχυρωμένο σημείο του συνοριακού ποταμού) πέρα απ’ το να τραβήξει το Βερολίνο (και όποιον άλλον) στο ζήτημα της αποκατάστασης / ανοικοδόμησης της συρίας, προσπάθησε να κάνει την ζώνη του νομού Έβρου «περισσότερο ευρωπαϊκή υπόθεση» – κόντρα στην (ελληνο)αμερικανοποίησή της. Και, αντίστροφα, το ελληνικό καθεστώς, ακολουθώντας υποδειγματικά την πιο σκληρή απ’ τις παραλλαγές της αντιμεταναστευτικής πολιτικής των ευρωπαϊκών κρατών, κατασκεύασε μια προσομοίωση του «τραμπισμού» (: της λογικής του τείχους στα σύνορα με το μεξικό και της στρατιωτικής διαχείρισης των λατίνων μεταναστών) σε τυπικά «ευρωπαϊκό έδαφος». Μ’ άλλα λόγια «αμερικανοποίησε» το ζήτημα – παρόλες τις «εκκλήσεις» για «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», που απαιτούν πάντως την ενίσχυση αυτής ακριβώς της στρατιωτικοποίησης ολόκληρης της χερσαίας ζώνης στα δυτικά του ποταμού.

Η στρατιωτικοποίηση της «διαχείρισης των ροών» δεν είναι άγνωστη στα «ήθη» της «ευρώπης κάστρου»! Είναι γνωστή τόσο στα βουλγαροτουρκικά σύνορα· όσο και στους ισπανικούς θύλακες στο μαρόκο· με έναν διαφορετικό τρόπο είναι γνωστή και στην τακτική της Ρώμης που ενισχύει τις λιβυκές ένοπλες συμμορίες για να κάνουν την δουλειά της «αποτροπής» για λογαριασμό της. Είναι γνωστή επίσης και στο κυνήγι των διεθνών μκο στη Μεσόγειο και στον ανατολικό Αιγαίο – που τώρα μοιάζει να έχει κοπάσει, αλλά έφτασε σε ακραίες καταστάσεις μέχρι και πριν λίγους μήνες.

Ωστόσο είναι ψέμα ότι το ελληνικό κράτος δεν μπορούσε παρά να ρίχνει διακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες εναντίον άοπλων μεταναστών / προσφύγων – προκειμένου να «προστατέψει τα σύνορα της ευρώπης»!!! Αν ήθελε κάτι τέτοιο απλά θα χρειάζονταν άμεσες επαφές και συνεννοήσεις με το τουρκικό καθεστώς! Ακόμα και μια έκτακτη και ακαριαία επείγουσα συνάντηση ευρωπαίων και τούρκων αξιωματούχων, ήδη απ’ το Σάββατο 29 Φλεβάρη, θα μπορούσε να έχει απαιτήσει. Οι ανοικτές «πολιτικές διαβουλεύσεις» με την Άγκυρα θα αφαιρούσαν απ’ την ιστορία (και την όποια «κακόβουλη» τουρκική μεθόδευση) το στοιχείο του συζητήσιμου αυθορμητισμού των προσφύγων / μεταναστών – στην προκειμένη περίπτωση. Και θα έβαζαν το ζήτημα εξ αρχής σε πολιτική (με όρους κρατών) και όχι σε στρατιωτική βάση.

Δεν έκανε όμως αυτό το ρημαδογκουβέρνο! Δεν «πολιτικοποίησε», αλλά αντίθετα στρατιωτικοποίησε ακαριαία την εμφάνιση μερικών εκατοντάδων ανθρώπων στο συνοριακό πέρασμα. Κι εκεί βρίσκεται το “μυστικό”, αν μπορούμε να το πούμε έτσι. Αν το τουρκικό καθεστώς «εργαλειοποίησε ανθρωπιστικά» μερικές εκατοντάδες φυγάδων απ’ την μια μεριά του ποταμού υποδεικνύοντάς τους σχεδόν το «αδύνατο», την επίθεση σ’ ένα φράχτη που από πίσω είχε στρατοαστυνομία, το ελληνικό καθεστώς έκανε το ίδιο σε πολύ χειρότερη version απ’ την άλλη μεριά του ποταμού, χαρακτηρίζοντάς τους «εισβολείς» και αντιμετωπίζοντάς του ανάλογα. «Άοπλη εμπροσθοφυλακή του εχθρού»! Πρόκειται για πλήρη και ακριβέστατη αντιγραφή της ρητορικής του ψόφιου κουναβιού!

Και ασφαλώς ένας Pyatt και ένας Palmer εκτίμησαν αυτή τη στάση, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Όχι μόνο για την ρατσιστική έκφανση της ελληνικής «εργαλειοποίησης» των μεταναστών και των προσφύγων. Όχι μόνο για την επιστράτευση κάθε λαϊκοφασιστικού κατακαθιού, απ’ αυτά που πάντα είναι πρόθυμα να δουλέψουν για κάποιο project «stay behind»… Αλλά και επειδή κυρίως – το λένε με κάθε τρόπο πια – η ζώνη στα δυτικά του Έβρου είναι «ζωτικός χώρος» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού· και ο «σουλτάνος» δεν είναι σύμμαχός του…

Υποθέτουμε ότι θα θεωρήσετε τολμηρή την προσέγγισή μας. Εμείς την θεωρούμε κοινότοπη. Κι αυτό επειδή όταν το ελληνικό κράτος καλούσε την frontex και, κυρίως, το νατο (το νατο!!!) να αναλάβουν να εμποδίζουν τις «ροές» μεταναστών και προσφύγων απ’ τα τουρκικά παράλια προς τα ελληνικά νησιά (θυμάστε πόσα χρόνια τώρα;) αυτό ακριβώς έκανε: εργαλειοποιούσε τους πρόσφυγες / μετανάστες με σκοπό την άτυπη και στρατιωτική κατοχύρωση όχι απλά των θαλάσσιων συνόρων του προς τα ανατολικά· αλλά, κυρίως, την κατοχύρωση του ότι υπάρχει μια συνεχής (θαλάσσια) συνοριακή γραμμή στο ανατολικό Αιγαίο, απ’ την Αλεξανδρούπολη ως το Καστελόριζο· έμμεσα, δηλαδή, την άτυπη μεν αλλά ισχυρή συμβολικά «επιβεβαίωση» του ότι το τουρκικό κράτος δεν έχει αοζ στο Αιγαίο… Αυτήν την εργαλειοποίηση την έκανε το ελλαδιστάν με «δικαιολογία» ότι και η τουρκία, «αφήνοντας ροές», θέλει το ελληνικό κακό. Το κόλπο δεν έπιασε, απλά κανείς δεν είναι τόσο ηλίθιος ώστε να μπλέκει σε τέτοια κόλπα. Προσπαθήθηκε όμως!

Το να υπάγει τους μετανάστες / πρόσφυγες σε γεωπολιτικές επιθετικές αξιώσεις δεν είναι καθόλου άγνωστο ή ξένο για την ελληνική αντι-μεταναστευτική πολιτική. Από τότε που οι «σκούπες» κατά των μεταναστών απ’ την αλβανία και το «ξαπόστελμά τους πίσω» παρακολουθούσε την όποια «ανυπακοή» των Τιράνων απέναντι στην Αθήνα – θυμάστε τα ‘90s; Όσες / όσοι έχετε την ηλικία δεν θα πρέπει να τα ξεχνάτε: αν το ένα μάτι του ντόπιου ρατσισμού / κανιβαλισμού γυάλιζε πάντα απ’ την εκμετάλλευση της φτηνής δουλειάς των βαλκάνιων προλετάριων, το άλλο γυάλιζε απ’ τις δυνατότητες να χρησιμοποιηθούν σαν «μάζα κρέατος» για να αποσπαστούν νταβατζιλίδικα πρόσοδοι απ’ τα κράτη καταγωγής τους. Κι αυτό γινόταν συστηματικά επί χρόνια με το αλβανικό κράτος…

Όχι λοιπόν. Παρότι παραδεχόμαστε ότι δεν έχουμε αυτή τη στιγμή ακλόνητα στοιχεία για την θέση μας, μόνο τολμηρή δεν είναι… Το μόνο τολμηρό σ’ αυτήν είναι η συνολική απόρριψη των «αληθειών» του ντόπιου κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου.

Αυτό; Ναι… Το εννοούμε! Μοναχικά ξεμοναχικά δεν το διαπραγματευόμαστε!

(φωτογραφία: Ο ορισμός του “οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται”… Απ’ την Παλαιστίνη στον Έβρο και πάλι πίσω. Οι εγκάθετοι πίσω απ’ την ανάρτηση λένε πολύ περισσότερα απ’ όσα νομίζουν…)

Το νόημα… (2)

Κυριακή 8 Μάρτη. Είναι γεγονός ότι η φροντίδα για την κριτική γνώση και ανάλυση των γενικών χαρακτηριστικών του καπιταλιστικού κόσμου, με συνεκτικό τρόπο, άρχισε να «χάνεται» στον δυτικό κόσμο ήδη απ’ τα τέλη της δεκαετίας του ’80. Η συντριπτική πλειοψηφία όσων την είχαν κατά κάποιον τρόπο «σπουδάσει» στα νιάτα τους την πούλησε για διάφορων ειδών καριέρες, «αυτοπραγματώσεις», κλπ. Ο νεοφιλελευθερισμός από εκείνο το χρονικό σημείο και μετά δεν ήταν απλά ένα οικονομικό δόγμα· ούτε απλά ένα σετ πολιτικών εργαλείων σε διάφορα επίπεδα εξουσίας. Ήταν (και παραμένει) ένας «οντολογικός» τρόπος αυτός ο καπιταλιστικός κόσμος «να γίνεται λιανά» – υπηρετώντας «τα καλά και συμφέροντα ημών».

Αλλά παραμένει άγρια καπιταλιστικός (ο κόσμος). Πράγμα που σημαίνει πως όσο «σε λιανά» κι αν τον θέλουν «τα καλά και συμφέροντα ημών» αυτός ανασυντίθεται: πότε σαν απειλητικές επιδημίες / πανδημίες· πότε σαν πολεμικά γεγονότα· πότε σαν «επεισόδια κρίσης»… Ανασυντίθεται σε καταστάσεις μεγάλης κλίμακας· σε καταστάσεις που ξεπερνούν κατά πολύ τις ατομικές, παρεΐστικες, οικογενειακές μικροσφαίρες. Ανασυντίθεται στην κλίμακα και στο βάθος που του αναλογεί (σαν σύστημα εκμετάλλευσης και πειθάρχησης), συμπιέζοντας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο όλες τις ιδιωτικές (και ιδιοτελείς) μικροσφαίρες απόρριψης, ιδιωτικοποίησης ή/και διαστρέβλωσης του γενικού.

Κι αυτές οι καταστάσεις γίνονται τρομακτικές! Όχι μόνο εξαιτίας του συγκεκριμένου χαρακτήρα τους. Αλλά κυρίως εξαιτίας του ότι έχουν χαθεί απ’ τα μυαλά τα διανοητικά εκείνα μέσα κριτικής, αναλυτικής κατανόησης των αλληλουχιών που δημιουργούν (και πάντα δημιουργούσαν) τέτοιες «μεγάλες κλίμακες» πολιτικο-ιστορικών γεγονότων.

Το κενό έρχονται να το καλύψουν εύκολα (έως ευχάριστα…) όλοι οι ανορθολογισμοί: απ’ τις θεωρίες συνωμοσίας μέχρι την κατανάλωση· μέχρι τον ακόμα πιο μανιακό παλιμπαιδισμό. Αυτός ο τελευταίος είναι η ληθαργική απώθηση της πραγματικότητας που (ο θρύλος λέει ότι) κάποιος ονόματι Zbigniew Brzezinski ονόμασε tittytainment στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Κι όχι απλά ονόμασε· πρότεινε…

Τι σχέση έχουν όλα αυτά τα «γενικόλογα» με το … Idlib; Έχουν και παρέχουν. Αν κάποιος «απλός άνθρωπος» δεν καταλάβει ότι εξελίσσεται παγκόσμιος πόλεμος (ο 4ος στη σειρά λέμε…) και ότι αυτός γίνεται και με μέσα που είτε είναι «ανορθόδοξα» (π.χ.: συγκεκριμένοι σύμμαχοι εμφανίζονται περιοδικά σαν αντίπαλοι…) είτε κινούνται σε διάφορα επίπεδα (π.χ.: προπαγάνδα, social media, κλπ) τότε όχι μόνο μένει στο σκοτάδι για όσα έχουν γίνει ως τώρα· ωθείται σε ακόμα βαθύτερο σκοτάδι για όσα θα ακολουθήσουν.

Στο συριακό (και στο διπλανό ιρακινό) πεδίο μάχης (στο σύνολο του εδάφους που ονομάζεται Μέση Ανατολή…) εξακολουθεί να εξελίσσεται όχι ένας «περιφερειακός» αλλά ο παγκόσμιος πόλεμος!!! Του οποίου τα μέτωπα εκτείνονται και στην ανατολική Μεσόγειο, και στην κεντρική Μεσόγειο, και στην βόρεια Αφρική, και στην υποσαχάρια Αφρική…

Η φράση η Άγκυρα και η Μόσχα δεν μπορούν να κάνουν πόλεμο μεταξύ τους αφού είναι σύμμαχοι θεωρήθηκε ξεπερασμένη, κάτω απ’ την «λάμψη των πληροφοριών» (και των ενταλμένων ή μη αναλύσεων του κώλου), για να διαστρέψει την πολύ πιο σημαντική φράση η Άγκυρα και η Μόσχα είναι σύμμαχοι τόσο όσο επιβάλει το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πια περιθώρια για «περιφερειακούς» πολέμους! Κι όποιος δεν μπορεί να δει (και στο Idlib) την Τεχεράνη, την Βηρυττό, το Πεκίνο και απ’ την άλλη μεριά την Ουάσιγκτον, την Αθήνα, το Τελ Αβίβ και το Ριάντ, είναι απλά θεόστραβος…

Συνεπώς: αν δείτε το «νέο Idlib», το τόσο χοντροκομμένα μυθοποιημένο, να κτυπάει ταυτόχρονα στη λιβύη και στη σαουδική αραβία, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, μην παραξενευτείτε. Κι αν, πάλι, δεν το δείτε, εδώ είμαστε για να τραβήξουμε την προσοχή σας…

(Το «βάλσαμο» του 3ου («ψυχρού») παγκόσμιου (των «περιφερειακών πολέμων» που εκτονώνουν τις βασικές ενδοκαπιταλιστικές συγκρούσεις) έχει τελειώσει προ πολλού. Ποιός, όμως, έχει συμφέρον σε τέτοια «καθησυχαστικά» παραμύθια;)

Μπλοκ της Αστάνα 2

Παρασκευή 6 Μάρτη. Εισβάλοντας ο τουρκικός στρατός στον θύλακα του Idlib δεν είχε βέβαια στόχο … να φτάσει στη Δαμασκό (όπως σκόπιμα και αποπροσανατολιστικά δήλωνε η Άγκυρα). Ένας απ’ τους σίγουρους στόχους του ήταν αυτός: να «κάτσει πάνω» στους αντικαθεστωτικούς ένοπλους της HTS, που χρηματοδοτούνται απ’ το Ριάντ και δουλεύουν για τον άξονα, απορρίπτοντας κάθε προοπτική ειρήνευσης στον θύλακα. Να «κάτσει επάνω» τους την ώρα που ο συριακός στρατός ‘n’ friends, αφού περίμενε πάνω από ένα χρόνο το ενδεχόμενο η Άγκυρα να ελέγξει τους HTS με άλλα μέσα και αντίδωρα, αποφάσισε ότι αυτή η ιστορία πρέπει να τελειώσει δια της βίας. Και εισέβαλε, κυρίως για να καταλάβει τους δύο βασικούς αυτοκινητόδρομους, τον Μ5 και τον Μ4.

Για να καταλάβετε την σοβαρότητα και την επικινδυνότητα μιας τέτοιας απόφασης θα πρέπει οπωσδήποτε να ξύσετε λίγο την μνήμη σας για να θυμηθείτε ότι ο θύλακας του Idlib (και οι χιλιάδες ένοπλοι αντικαθεστωτικοί εκεί, μαζί με τις οικογένειές τους) βρίσκονταν υπό την διακριτική ίσως αλλά και αποφασισμένη στρατιωτική προστασία όχι βέβαια του τοξικού, αλλά της Ουάσιγκτον, του Τελ Αβίβ, του Λονδίνου – και του Παρισιού. Αυτοί οι γνωστοί προστάτες των αμάχων στο συριακό πεδίο μάχης, ο καθένας με τον τρόπο του, είχαν δηλώσει ξανά και ξανά ότι αν οι άμαχοι του Idlib κακοπάθουν (δηλαδή: αν ο συριακός στρατός ‘n’ friends εισβάλει με σοβαρές εδαφικές αξιώσεις στον θύλακα) θα αναλάβουν δράση· τιμωρώντας τους «εισβολείς». Εξ αποστάσεως βέβαια, με τους πυραύλους τους… Πόσο δύσκολη θα ήταν άραγε η “αποκάλυψη” μιας καινούργιας “επίθεσης με χημικά” του Άσαντ στο Idlib, σαν εκείνη την πέτσινη στην Douma, που μια χαρά έκανε την δουλειά της; Καθόλου…

Πώς, λοιπόν, θα ήταν δυνατόν να εισβάλει ο συριακός στρατός ‘n’ friends στο θύλακα, με στόχο κατάκτηση πόλεων, κωμοπόλεων, χωριών (δηλαδή: με συνέπεια την δημιουργία πολλών χιλιάδων προσφύγων και τις δολοφονίες αμάχων) χωρίς να ανακατευτούν οι δυτικοί «ανθρωπιστές»; Ειπωμένο αλλιώς: πώς θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα αποτελεσματικό προπέτασμα καπνού, έτσι ώστε τα 3 μέλη του μπλοκ της Αστάνα (Μόσχα, Δαμασκός, Τεχεράνη) να απελευθερώσουν κρίσιμες ζώνες του θύλακα βραχυκυκλώνοντας τον άξονα; Η απάντηση ήταν αυτή, και ήταν λογική: με την βοήθεια του 4ου μέλους. Της Άγκυρας!

Η εισβολή του τουρκικού στρατού στον θύλακα του Idlib είχε δύο στόχους, σε διαφορετικά επίπεδα. Σε τοπική κλίμακα έπρεπε να υπερφαλαγγίσει τους ένοπλους της HTS, αναγκάζοντάς τους να υπαχθούν άμεσα στην τουρκική διοίκηση (η Μόσχα το επιβεβαίωσε ήδη!). Σε κλίμακα παγκοσμίου πολέμου έπρεπε να πείσει τα κράτη μέλη του άξονα ότι ΔΕΝ χρειάζεται να επέμβουν, και ότι «θα καθαρίσει» (αντιρωσικά, αντιΆσαντ) η Άγκυρα. Για τις ανάγκες και των δύο ρόλων ο τουρκικός στρατός έπρεπε να πολεμήσει· όχι απλά να κάθεται στην άκρη. Έπρεπε να ματώσει (ή να δείξει ότι μάτωσε), να καταστρέψει μέσα του συριακού στρατού· να διαπράξει, τέλος πάντων, ό,τι περίπου προβλέπεται σ’ έναν κανονικό πόλεμο… Το έκανε (αν και έχουμε αμφιβολία για τις απώλειες που δήλωσε).

Πέτυχε και στους δύο στόχους – η ελάχιστη τιμιότητα θα επέβαλε να αναγνωριστεί ότι «η τακτική της πένσας» (όπου οι σύμμαχοι εμφανίζονται σαν αντίπαλοι) δούλεψε άλλη μια φορά υποδειγματικά! Πύρινες δηλώσεις επί πύρινων δηλώσεων (κυρίως απ’ την μεριά της Άγκυρας)· κενές νοήματος εκκλήσεις απ’ το καθεστώς Erdogan στο νατο και στις ηπα για βοήθεια· απειλές και κατάρες… Τέλεια: η Άγκυρα έπαιξε πειστικά τον ρόλο του λυσσασμένου ενάντια στον Άσαντ και στους συμμάχους του· υπέρ των αγνών αντικαθεστωτικών (του τοξικού). Και πέτυχε. Σύσσωμο κοινό και κριτικοί θα έπρεπε να αποθεώσουν τον Erdogan και τους υπουργούς του γι’ αυτήν την οσκαρικού επιπέδου ερμηνεία! (Εν τω μεταξύ, παράλληλα, το τουρκικό καθεστώς βρισκόταν σε διαρκή αλλά αθόρυβη συνεννόηση τόσο με την Μόσχα όσο και με την Δαμασκό…).

Η εισβολή του τουρκικού στρατού στον θύλακα του Idlib και το «είμαστε ΟΙ φίλοι σας· να, ματώνουμε κιόλας!» απέναντι στους μισθοφόρους του Ριάντ, η τουρκική παράσταση – δηλαδή – ότι τώρα γέρνουμε προς την μεριά του άξονα, ήταν ο ων ουκ άνευ όρος για να πετύχει η εισβολή του συριακού στρατού ‘n’ friends στον θύλακα, και η (αιματηρή) κατάληψη του Μ5!!! Αν η Αγκυρα κρατούσε αποστάσεις, τότε είναι πολύ πιθανό (έως βέβαιο) ότι πολλοί αμερικανο-αγγλο-γαλλικοί πύραυλοι θα έπεφταν σε διάφορες θέσεις… Αν η Άγκυρα δεν ανακατευόταν, τότε το αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle που έκοβε βόλτες στην ανατολική Μεσόγειο κάνοντας ασκήσεις με τον αιγυπτιακό στρατό (αλλά οι ντόπιοι δημαγωγοί μας πούλαγαν ότι προστατεύει τα …κυπριακά θαλάσσια οικόπεδα!) θα σήκωνε τα πολεμικά του για να ρίξουν μερικούς γαλλικούς πυραύλους στην συριακή επικράτεια· και το ίδιο θα γινόταν απ’ το αμερικανικό αεροπλανοφόρο Harry Truman, που βρίσκεται στα ανοικτά των εμιράτων, απέναντι απ’ τις ακτές του ιράν… Αν η Άγκυρα κρατούσε ουδέτερη στάση στην εισβολή του συριακού στρατού ‘n’ friends στο Idlib, θα έσκαγαν «άλλα κόλπα» – για να σταματήσουν την εισβολή εμποδίζοντας την ήττα των HTS.

Αλλά το τουρκικό καθεστώς ανέλαβε τις ευθύνες του απέναντι στους συμμάχους του: να παίξει τον «κακό μπάτσο». Και το έκανε εξαιρετικά πειστικά. (Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι βλακείες, σα συνέπεια αυτής της πειστικότητας, έχει διαβάσει η ασταμάτητη μηχανή – όχι μόνο από έλληνες αλλά και από διεθνείς «αναλυτές». Μπορούσε φυσικά να ξεχωρίσει τους εγκάθετους του μπλοκ της Αστάνα που απλά έκαναν την δουλειά τους· αλλά και οι άλλοι ήταν πολλοί, πολύ σίγουροι, πολύ κατηγορηματικοί, πολύ καλά πληροφορ(ιοποι)ημένοι…)

Έκανε τόσο πετυχημένα την δουλειά της η Άγκυρα στο Idlib ώστε στη χτεσινή συμφωνία της εκεχειρίας προβλέπεται (δηλαδή εγκρίνεται απ’ την Μόσχα) να αυξήσει τον στρατό της στον θύλακα! «Πάνω στους HTS»… Αυτό κι αν είναι επιβράβευση “ήττας” (μεταξύ – συμμάχων)!!!

Εντάξει ως εδώ. Πρέπει όμως να αρχίσετε να καταλαβαίνετε την συνθετότητα της πληροφοριακής διαχείρισης των πολέμων σε post modern συνθήκες!

Αν αυτοί λογαριάζονται για άνθρωποι…

Τρίτη 25 Φλεβάρη. Θα το υπενθυμίσουμε ξανά… Μια μπουλντόζα του ισραηλινού φασιστικού στρατού προσπαθεί να αποτελειώσει κάποιον παλαιστίνιο που έχει ήδη πυροβοληθεί, και που μπορεί να είναι τραυματίας· κι ένα τανκ προστατεύει τον κανιβαλισμό…

Αν αυτοί λογαριάζονται για άνθρωποι…

Δευτέρα 24 Φλεβάρη. Σήμερα αυτό… Και μόνον αυτό. Δεν σηκώνει τίποτα άλλο…. Στη λωρίδα της Γάζας χτες. Κοντά στον «φράχτη»… Δείτε τα video στη μέση του δημοσιεύματος, δείτε ειδικά το δεύτερο. Δείτε το, για όνομα των ανθρώπων, for humans sake, όσο και αν έχετε ευαίσθητα στομάχια και συμβιβασμένες καθημερινότητες. Δείτε το επιτέλους! Σταματείστε να αποστρέφετε το βλέμμα και τις συνειδήσεις σας!!! Σταματείσε την τύφλα!

Για να ξέρουν όλοι όσοι βγάζουν τον σκασμό (και είναι πολλοί) τι ακριβώς υποστηρίζουν…

(Κάπου μεγάλωσαν αυτοί… Σε κάποια κοινωνία… Κάπου τα μαθαίνουν αυτά…)

Ακούστε: η ασταμάτητη μηχανή μεγάλωσε μ’ ένα, ανάμεσα στα άλλα, αντιφασιστικό σύνθημα, τότε που οι λέξεις είχαν νόημα: θάνατος στους εχθρούς του ανθρώπινου είδους!

Πρέπει να το έχουν φωνάξει χιλιάδες αυτό το σύνθημα – αλλά η ασταμάτητη μηχανή δεν τους βλέπει πουθενά· και ξέρει σε γενικές γραμμές που πήγαν. Και που συνεχίζουν να πηγαίνουν, οι επόμενοι και οι μεθεπόμενοι. Αλλά δεν διαπραγματεύεται τις αρχές της, ακόμα κι αν βρισκόμαστε στο παρά ένα του τέλους του κόσμου.

Οι εχθροί του ανθρώπινου είδους είναι “σύμμαχοι” του ελληνικού κράτους, των αφεντικών και των λακέδων τους. Τους πληρώνουμε δηλαδή… Είναι εδώ… Λοιπόν ένα σας απομένει. Καθήστε κοιτώντας το ταβάνι, ανάψτε τσιγάρο αν το αγαπάτε, δείτε τους λακέδες και τους τσατσορούφιανους να τρέφονται με ανθρώπινη σάρκα χωρίς να σας κάνουν την χάρη να σώσουν την ψυχή σας, και αποφασίστε τι θα πράξετε. Μια και για πάντα απο ‘δω και πέρα.

Αν αποφασίσετε ότι πρέπει να κάνετε το σωστό, ίσως (ίσως λέμε…) αυτή εδώ η φλυαρία να είναι μια μικρή, πολύ μικρή βοήθεια. Που μακάρι να μην την χρειάζεσθε…

Αλλιώς… (Προφανώς: έχετε τις δουλειές σας… Τα παιδιά, τα σκυλιά, τα αρθριτικά, τα δάνεια…)

Το ανταγωνιστικό κίνημα, μόνον αυτό!

Παρασκευή 21 Φλεβάρη. Η επιτροπή του οηε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, μετά από καθυστερήσεις και δισταγμούς, δημοσιοποίησε πριν λίγες ημέρες έναν κατάλογο 112 μεσαίων και μεγάλων (με διεθνή κριτήρια) εταιρειών που αξιοποιούν τους ισραηλινούς οικισμούς στην κατεχόμενη δυτική Όχθη, κάνοντας μπίζνες (και έχοντας κερδοφορία) σε βάρος των υπό κατοχή Παλαιστίνιων. Υπάρχουν τρανταχτά ονόματα στη λίστα, απ’ το trip advisor, το booking-com και το airbnb, ως την motorola, την jcb και άλλες. Σύμφωνα με την διεθνή νομοθεσία (την ποιά;;;;;;) αυτές οι 112 επιχειρήσεις (ισραηλινές κατά κύριο λόγο, αμερικάνικες μετά…) διαπράτουν εγκλήματα πολέμου εκμεταλλευόμενες τις επιχειρηματικές ευκαιρίες της στρατιωτικής κατοχής…

Ε, και; Σύσσωμο, με απόλυτη εθνική ενότητα, το πολιτικό φασισταριό του απαρτχάιντ Τελ Αβίβ κατήγγειλε την επιτροπή για όλα όσα μπορείτε να φανταστείτε: από αντισημιτισμό («τί έχεις Γιάννη; – ότι είχα πάντα…») μέχρι υποστηρίξη της «τρομοκρατίας»… Ο αγαπημένος του ελλαδιστάν Πομπηίας έγινε πιο συγκεκριμένος: έτσι ενισχύεται το BDS είπε…

Η λίστα της επιτροπής του οηε, στην πραγματικότητα, ήταν όσο πιο στενή μπορούσε. Για παράδειγμα δεν αναφέρει την γνωστή ποδοσφαιρική fifa, που περιλαμβάνει στις λίστες της 6 ομάδες ρατσιστών εποίκων της δυτικής Όχθης. Πρακτικά αυτή η λίστα έχει αξία μόνο για εκείνους κι εκείνες που κινηματικά σκοπεύουν να μεταφέρουν ένα ελάχιστο ποσοστό του πόνου των κατεχόμενων Παλαιστίνιων στις εταιρείες που κερδίζουν απ’ αυτόν.

Δεν πρέπει να υπάρχει καμμία αμφιβολία, ειδικά σε όσους ο πελαργός του πέταξε σε κράτη σαν το ελλαδιστάν: όχι απλά είναι δικό μας καθήκον η υπεράσπιση της παλαιστινιακής αντίστασης (πετάξτε στα σκουπίδια όπου ανήκουν τους κανάγιες που δρουν σαν πέμπτη φάλαγγα….)· είναι και βασικό πολιτικό καθήκον, αφού γύρω απ’ την υπέρασπιση αυτή συμπλέκονται πολλά: από τον αγώνα κατά του ελληνικού ιμπεριαλισμού μέχρι τους αγώνες κατά των εξορύξεων υδρογονανθράκων…