Tag: ισραήλ

Δευτέρα 17 Μάη. Η εξέγερση των Παλαιστίνιων αιχμαλώτων μέσα στο ισραηλινό καθεστώς, πρώτα με αφορμή την απαγόρευση χρήσης της Damaskus Gate και, αμέσως μετά, εναντίον των «εξώσεων» απ’ την παλαιστινιακή γιετονιά της Ιερουσαλήμ / al Quds Sheikh Jarrah, ήταν / είναι η πρώτη αυθεντική και απ’ τα κάτω εξέγερση ενάντια στο απαρτχάιντ! Δεν είναι η πρώτη εξέγερση μέσα στο ισραηλινό έδαφος μετά τις «συμφωνίες του Όσλο». Τον Σεπτέμβρη του 2000 είχε ξεσπάσει η 2^η intifada (ή η «intifada του al Aqsa») που κράτησε 4,5 χρόνια (ως τον Φλεβάρη του 2005). Θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε κι αυτήν αντικατοχική εφόσον, στο «ιστορικό φόντο» της παρέμενε το ζήτημα της παραβίασης ακόμα κι εκείνων των θλιβερών «συμφωνιών του Όσλο» απ’ το ισραηλινό φασιστικό κράτος.

Όμως η εξέγερση του Sheikh Jarrah ξέσπασε σε διαφορετικό ιστορικό περιβάλλον, με διαφορετική αφορμή – και γι’ αυτό την θεωρούμε εξέγερση κατά του απαρτχάιντ. Πρώτον, η «προοπτική των δύο κρατών» έχει τελειώσει οριστικά, μετά την «ανακήρυξη» της Ιερουσαλήμ σαν «πρωτεύουσας» του ισραηλινού φασισταριού και την δηλωμένη πρόθεσή του να απαλλοτριώσει και να ενσωματώσει δια της βίας στην επικράτειά του το μεγαλύτερο μέρος της δυτικής Όχθης. Δεύτερον, η αναγνώριση ότι το ισραηλινό καθεστώς είναι ένα τυπικό ρατσιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς, είναι κοινότοπη ακόμα και μέσα στο ισραήλ. Και τρίτον, επειδή η έξωση / εξανδραποδισμός των Παλαιστίνιων απ’ το Sheikh Jarrah για να δοθούν τα σπίτια τους σε φασίστες εποίκους είναι τόσο καθαρή ενέργεια ρατσιστικού καθεστώτος ώστε κανείς (απ’ τους διεθνείς συμμάχους του) δεν θα μπορούσε να την υποστηρίξει ανοικτά χωρίς να στοχοποιηθεί για συνέργεια σε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

Όταν το 2018 – 2019 o ισραηλινός στρατός σκότωνε ή/και σακάτευε κατά βούληση τους διαδηλωτές της Μεγάλης Πορείας της Επιστροφής στη λωρίδα της Γάζας, σχεδόν οι πάντες «κοιτούσαν αλλού»: η Γάζα και οι αιχμάλωτοί της είναι σα να έχουν «διαγραφεί» απ’ το ανθρώπινο είδος. Οι πρόσφατες οδομαχίες, όμως, μέσα στην Ιερουσαλήμ (και στη συνέχεια σε άλλες πόλεις της επίσημης επικράτειας του απαρτχάιντ καθεστώτος), απ’ την μια μεριά παλαιστίνιοι / άραβες διαδηλωτές και απ’ την άλλη ισραηλινοί στρατόμπατσοι και «αγανακτισμένοι» φασίστες, δεν θα μπορούσαν να διαγραφούν το ίδιο. Είναι υπερβολικά πρωτοκοσμικές για να πεταχτούν στα αζήτητα του «θρησκευτικού φανατισμού των απολίτιστων», όπως γουστάρουν να ρητορεύουν οι ρατσιστές στη δύση.

Μ’ αυτά τα χαρακτηριστικά η «intifada του Sheikh Jarrah», που απλώθηκε σαν την φωτιά στα ξερά χόρτα, απειλούσε τόσο το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ όσο και τις ιστορικά ξεπερασμένες «πολιτικές μορφές» των παλαιστινίων. Την (ουσιαστικά προδοτική) εξουσία του Abbas αλλά και την Hamas. Γιατί μιλάμε με όμοιο τρόπο γι’ αυτές τις δύο; Αν ο συνάφι του Abbas και το εικονικό «κοινοβούλιο» της Ραμάλα είναι η καρικατούρα ενός δήθεν παλαιστινιακού κράτους που ποτέ δεν πρόκειται να υπάρξει, η Hamas είναι το αρνητικό υπόλοιπο αυτού του (δήθεν) συμβιβασμού του Όσλο, του να περιοριστεί δηλαδή το απαρτχάιντ καθεστώς στα σύνορα που είχε το 1967. Η Hamas (κι όχι μόνον αυτή) κριτίκαρε μεν έντονα και κατηγορηματικά τις «συμφωνίες του Όσλο», τις οποίες δεν αναγνώρισε· αλλά είχε τον ίδιο στόχο με άλλα μέσα: ένα διακριτό παλαιστινιακό κράτος.

Τώρα πια αυτό είναι αδύνατο – εξ’ ου και μιλάμε για ιστορικό ξεπέρασμα και για «αρνητικό υπόλοιπο». Στρατιωτικά είναι αδύνατο η Hamas να αναγκάσει το απαρτχάιντ καθεστώς να υποχωρήσει· το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να δοκιμάζει καινούργιες ρουκέτες και να κάνει αντιπολίτευση στον Abbas…. Όταν ο πολιορκητής έχει άπειρους πόρους και ο πολιορκούμενος ελάχιστους δεν υπάρχει περίπτωση να νικήσει στρατιωτικά ο δεύτερος. Όσο για το ενδεχόμενο ενός εκτεταμένου πολέμου στην μέση Ανατολή με την συμμετοχή και της Τεχεράνης; Μόνο φρίκη μπορεί να προκαλέσει η σκέψη του ότι το απαρτάιντ καθεστώς θα βρει την ευκαιρία να εφαρμόσει την δική του «τελική λύση» σε βάρος των Παλαιστίνιων.

Παρά και πέρα απ’ την ιστορική της διαδρομή (ή και εξαιτίας της), η Hamas (και οι υπόλοιπες ένοπλες οργανώσεις στη Γάζα) δείχνει ότι δεν μπορεί να ξεπεράσει τον εαυτό της. Δεν υπάρχει έξοδος, ούτε στρατιωτική ούτε πολιτική στις τακτικές της. Αντίθετα, ο νέος επίκαιρος αντιαπαρτχάιντ στόχος, ο στόχος ενός ενιαίου, δημοκρατικού, πολυεθνικού και πολυθρησκευτικού κράτους με ισότητα όλων και επιστροφή των Παλαιστίνιων προσφύγων, αυτός ο στόχος είναι ορατός καθαρά στον ορίζοντα! Επιβεβαιώθηκε μέσα απ’ την εξέγερση του Sheikh Jarrah – οι πάντες στον πλανήτη, ακόμα και οι αδιάφοροι, κατάλαβαν το επίδικο!

Αυτός ο στόχος είναι απόλυτα εχθρικός στην Κουίσλιγκ εξουσία του Abbas· αλλά είναι επίσης ασύμβατος με την δομή, την ιστορία, τον πολιτικό προσανατολισμό της Hamas. Η συγκεκριμένη οργάνωση (όπως και η μικρότερη «ισλαμική τζιχάντ») καθώς έχουν ολοκληρώσει τον ιστορικό ανταγωνιστικό τους κύκλο, είναι ευκολότερο πια να υπηρετούν τα στενά κομματικά τους συμφέροντα παρά την απελευθέρωση της Παλαιστίνης, απ’ το ποτάμι (τον Ιορδάνη) ως τη θάλασσα (την Μεσόγειο).

Και αυτό εκτιμάμε ότι συμβαίνει – δυστυχώς! Κατά την διάρκεια των σφαγών εκατοντάδων άοπλων διαδηλωτών το 2018 και το 2019 η Hamas δεν εκτόξευε ρουκέτες… Το έκανε όμως τώρα, διαισθανόμενη (λέμε) ότι η εξέγερση του Sheikh Jarrah υπερβαίνει τα δικά της όρια, ότι την ξεπερνάει. Καθόλου παράξενο: δρώντας μ’ αυτόν τον αναχρονιστικό, αντι-ιστορικό τρόπο, η συγκεκριμένη οργάνωση έβγαλε απ’ την γωνία όπου είχε στριμωχτεί (διεθνώς) το απαρτχάιντ, φασιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ! Από δυο αντιδιαμετρικές αφετηρίες η εξουσία της λωρίδας της Γάζα και η εξουσία του ισραήλ ανέλαβαν να κάνουν αυτό που ξέρουν: πόλεμο. Έναν πόλεμο που κανείς τους δεν μπορεί να κερδίσει· θα χάσουν όμως (από πολιτική άποψη) οι εξεγερμένοι κατά του απαρτχάιντ.

Γι’ αυτό ο αρχιφασίστας Netanyahu φρόντισε να συμπληρώσει την ευκαιρία που του δόθηκε αμολώντας τα πιο καθαρόαιμα σκυλιά του καθεστώτος του, να κάνουν πογκρόμ κατά των Παλαιστινίων / αράβων στις ισραηλινές πόλεις. Την ώρα που παριστάνει για μια ακόμα φορά το «θύμα» της Hamas, προσθέτει ενώπιον του πλανήτη: Βλέπετε; Δεν μπορούμε να ζήσουμε μαζί…

Δηλαδή; Αφού ο νέος καθαρός στόχος είναι η κατάργηση του απαρτχάιντ και η απελευθέρωση της Παλαιστίνης απ’ τον ισραηλινό εθνικισμό / μιλιταρισμό, ο Netanyahu, πιο διορατικός απ’ την Hamas, αντιλαμβανόμενος καθαρά ποιός είναι ο πραγματικός κίνδυνος σε βάρος αυτού του εθνικισμού / μιλιταρισμού που εκπροσωπεί, απαντάει: ξεχάστε το!!!

Δευτέρα 17 Μάη. Η “πολιτική της ρουκέτας” εκ μέρους της Hamas και των υπόλοιπων αντιστασιακών οργανώσεων στη λωρίδα της Γάζα ήταν δίκαιη από ηθική άποψη, ωστόσο δεν μπορούσε να πάει πέρα απ’ την “λογική των αντιποίνων” μέσα στη διαρκή και απάνθρωπη αιχμαλωσία των παλαιστίνιων. Πολλές φορές δοκιμάστηκε, κι άλλες τόσες το πράγμα κατέληξε σε διαπραγματεύσεις για εκεχειρία (με μεσολαβητή, συνήθως, την χούντα του Καΐρου) με κάποιες πενιχρές και πάντα ανακλίσιμες “υποχωρήσεις” του απαρτχάιντ Τελ Αβίβ. Η “πολιτική της ρουκέτας” δεν μπόρεσε να ανοίξει προοπτικές και ανταγωνιστικές δυνατότητες ούτε για τους αιχμάλωτους στη Γάζα, ούτε για τους αιχμάλωτους στην υπόλοιπη κατεχόμενη Παλαιστίνη, είτε στη δυτική Όχθη, ειτε στην Ιερουσαλήμ/al Quds, είτε οπουδήποτε αλλού μέσα στην ισραηλινή επικράτεια. Αυτό είναι το νόημα της γνώμης μας ότι ο “πολιτικός κύκλος” αυτού του είδους ένοπλης δράσης έχει τελειώσει, και ότι έχει ξεπεραστεί… (Χωρίς να συνυπολογίζουμε τις συνέπειες του να είναι η Χαμάς εξουσία στη Γάζα).

Αντίθετα, ο αντι-απαρτχάιντ πολιτικός προσανατολισμός του κινήματος BDS, που ξεκίνησε από Παλαιστίνιους και αναπτύχθηκε διεθνώς εκτός κατεχόμενων, φώτισε τον μαύρο ορίζοντα με ένα καθαρό και έντονο φως, χωρίς σκιές, ανοίγοντας δύσκολες μεν αλλά σαφείς προοπτικές στον αγώνα για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Δημιούργησε νέες, σταθερές συμμαχίες στον δυτικό «πολιτισμένο» κόσμο, και τρόμαξε τόσο το απαρτχάιντ καθεστώς ώστε να επιστρατεύει κάθε βρώμικη δυνατότητα που διαθέτει για να το φρενάρει· σε μερικές περιπτώσεις με μικρή επιτυχία, συνολικά όμως αποτυγχάνοντας. Πράγματι: το πόσο φοβάται το Τελ Αβίβ τον προσανατολισμό του αντι-απαρτχάιντ αγώνα το δείχνει ο τρόπος που οι διεθνείς σύμμαχοί του έχουν προσπαθήσει να κατακρεουργήσουν ακόμα και τα δικά τους συντάγματα για να επιβάλουν λογοκρισία…

Όπως, όμως, έχει εύστοχα παρατηρηθεί δεν υπάρχει ως αυτή τη στιγμή ορατός πολιτικός οργανισμός μέσα στην κατεχόμενη Παλαιστίνη για να αναλάβει εκεί την δουλειά του αναπροσανατολισμού και της εξέλιξης της «γραμμής» που καθαρά υποδεικνύει το BDS. H Fatah σαν πάντα κυρίαρχη στην ΟΑΠ και η πολιτικά προσοδική συμμορία του Abbas δεν θα μπορούσαν έτσι κι αλλιώς να αναλάβουν αυτά τα πολιτικά καθήκοντα· το μόνο που κάνουν είναι να παζαρεύουν τις μικροεξουσίες τους με το Τελ Αβίβ και τους διάφορους τοξικούς της αραβικής χερσονήσου. Όμως ούτε η Hamas μπορεί.

Η εξέγερση του Sheikh Jarrah ανήκει (κατά την ταπεινή μας άποψη) σ’ αυτήν την “γραμμή”, του BDS· που παραμένει “πολιτικά ορφανή” μεν στην κατεχόμενη Παλαιστίνη αλλά θα μπορούσε να αναδείξει το δικό της εντόπιο πολιτικό προσωπικό, τις δικές της μορφές οργάνωσης, απ’ τα κάτω. Η Hamas επανα-ενεργοποιώντας την “πολιτική της ρουκέτας” (την οποία, ας το επαναλάβουμε, είχε βάλει στην άκρη σ’ όλη τη διάρκεια της Μεγάλης Πορείας για την Επιστροφή παρά τον τεράστιο όγκο των δολοφονιών και των σακατεμάτων των διαδηλωτών· και την είχε βάλει στην άκρη επειδή δεν κινδύνευε από εκείνες τις διαδηλώσεις η ηγεμονία της στη Γάζα…) έκανε ό,τι χειρότερο θα μπορούσε: “καπέλωσε” μια διαφορετική δυναμική που ξεπερνάει την δική της “γραμμή”.

Ξέρουμε ότι “αυτά συμβαίνουν”…. Επίσης ξέρουμε ότι βρισκόμαστε έξω απ’ τον χορό. Ωστόσο η Ιστορία των κολασμένων δεν έχει περιθώρια για παζάρια…

Δευτέρα 10 Μάη. Ξεκίνησαν εναντίον του αποκλεισμού της Damaskus Gate, στα τείχη της παλιάς πόλης της Ιερουσαλήμ / al Quds, στις αρχές του ραμαζανιού τον περασμένο μήνα. Ο ισραηλινός στρατός κατοχής ικανοποίησε το αίτημα των πιο άγριων ανάμεσα στις μάζες των ισραηλινών φασιστών, και έβαλε κάγκελα στην πύλη, απαγορεύοντας στους Παλαιστίνιους να μαζεύονται εκεί ή να περνάνε προς και από το al Aqsa. Είναι μέρος της παράδοσης του απαρτχάιντ, που σκοπεύει μεσοπρόθεσμα να καταστρέψει το τζαμί: κάθε φορά που υπάρχει μουσουλμανική γιορτή, οι παλαιστίνιοι “σερβίρονται” επιπλέον μερίδες βίας… Αυτή τη φορά όμως εκδηλώθηκε ο “απροειδοποίητος παράγοντας”: η οργή. Μέρα μετά την μέρα και νύχτα μετά την νύχτα οι οδομαχίες έγιναν ρουτίνα· μέχρι που το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς αναγκάστηκε να υποχωρήσει, αποσύρωντας τα κάγκελα και τον στρατό.

Συνεχίζεται εδώ και πολλές μέρες με αφορμή τις ισραηλινές προσπάθειες εκκένωσης / απαλλοτρίωσης παλαιστινιακών σπιτιών στη γειτονιά Sheikh Jarrah, στον ανατολικό (παλαιστινιακό) τομέα της παλιάς πόλης. Το απαρτχάιντ καθεστώς εφαρμόζει σταθερά το σχέδιο για εξανδραποδισμό των παλαιστινίων και απ’ την al Quds, που έχει επιταχυνθεί από τότε που το ψόφιο κουνάβι (και άλλες «συμμαχικές δυνάμεις») αναγνώρισαν την πόλη σαν «πρωτεύουσά» του.

Η εξέγερση σε urban συνθήκες είναι δύσκολο να ελεγχθεί, παρότι το ισραηλινό φασισταριό χρησιμοποιεί όλα τα μέσα του. Εν τω μεταξύ έχει επεκταθεί τόσο στη λωρίδα της Γάζα όσο και στη δυτική Όχθη, καθώς η καθημερινότητα γίνεται όλο και πιο ασφυκτική· ενώ πλησιάζει η ημέρα της Nakba, αλλά και η μνήμη της σφαγής δεκάδων άοπλων διαδηλωτών απ’ τον ισραηλινό στρατό, στις 15 Μάη το 2018 στη Γάζα, στη διάρκεια των διαδηλώσεων της Μεγάλης Επιστροφής.

Πολλοί καλοθελητές και εγκάθετοι έχουν προφητεύσει πολλές φορές ότι οι παλαιστίνιοι είναι μοιρολάτρες, θα συμβιβαστούν με την «μοίρα» που τους επιφυλάσσει το απαρτχάιντ καθεστώς, και θα λουφάξουν. Ειδικά μετά τις σφαγές το 2018 – 2019 στη Γάζα.

Τώρα ξανα-καταπίνουν την φιδίσια γλώσσα τους…

Παρασκευή 5 Μάρτη. Πώς θα σας φαινόταν (κάντε το σαν άσκηση σκέψης) κάποιο «διεθνές δικαστήριο» με έδρα, ας πούμε την Σελήνη, να ξεκινούσε στα τέλη του 1942 έρευνα για τα εγκλήματα πολέμου του γερμανικού στρατού στο Στάλινγκραντ; Ή για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης / εξόντωσης; Για να μην παιδευθείτε: καμμία τέτοια δίκη δεν θα μπορούσε να γίνει, ακόμα και απ’ τους πιο έντιμους δικαστές του γαλαξία, αν ο εξεταζόμενος Χ ή ο Ψ πόλεμος δεν έχει τελειώσει…

Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο με έδρα την Χάγη (International Criminal Court / ICC*) είναι ίσως ο πιο πρόσφατος διεθνής θεσμός που προώθησε ο δυτικός καπιταλιστικός κόσμος σε μια εποχή που μπορούσε ακόμα να θεωρεί τον εαυτό του νικητή (ιδεολογικά, πολιτικά, οικονομικά) του 3^ου παγκόσμιου πολέμου. Τον Ιούλιο του 1998, στη Ρώμη, συνομολογήθηκε η (διακρατική) συνθήκη της Ρώμης που δημιούργησε το ICC σαν υπεύθυνο και αρμόδιο να δικάζει τους ενόχους για γενοκτονία, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, εγκλήματα πολέμου και το έγκλημα της καταπίεσης (στο οποίο περιλαμβάνονται η στρατιωτική κατοχή μιας περιοχής, η προσάρτησή της, ακόμα και η χρήση μισθοφόρων…). Το ICC ενεργοποιήθηκε την 1 Ιούλη του 2002 έχοντας την έγκριση 123 κρατών. Άλλα 42 δεν υπέγραψαν την συνθήκη της Ρώμης, κατά συνέπεια δεν αναγνωρίζουν το ICC και τις αρμοδιότητές του. Ανάμεσα σ’ αυτά είναι η κίνα, η ινδία, η ρωσία, οι ηπα, το ισραήλ… Δεν θα ήταν άδικο να ειπωθεί ότι το ICC, φτιαγμένο στις αρχές του 4^ου παγκόσμιου πολέμου, ήταν απ’ την σύστασή του την ίδια καταδικασμένο να αδρανοποιηθεί για σοβαρές περιπτώσεις: δεν υπάρχουν ακόμα οι σαφείς νικητές που θα δικάσουν τους σαφώς ηττημένους…

Σ’ αυτόν τον μισοζώντανο / μισοπεθαμένο «διεθνή οργανισμό απονομής δικαιοσύνης» προσέφυγε το 2015 η «παλαιστινιακή αρχή» (σαν μέλος της συνθήκης της Ρώμης) για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε ο ισραηλινός στρατός στην ισοπέδωση της λωρίδας της Γάζα από τις 8 Ιούλη ως τις 26 Αυγούστου του 2014. Ας θυμίσουμε εκείνη την «επιτυχία» του πιο καλά εξοπλισμένου στρατού στον κόσμο εναντίον του πιο κακά εξοπλισμένου (Hamas): πάνω από 2.000 άμαχοι παλαιστίνιοι νεκροί, σχεδόν 11.000 τραυματίες (συμπεριλαμβανόμενων πάνω από 3.300 παιδιών), 7.000 σπίτια ισοπεδωμένα, 10.000 επιπλέον με σοβαρές ζημιές ώστε να μην μπορούν να κατοικηθούν – έναντι 67 νεκρών ισραηλινών στρατιωτών και 5 αμάχων νεκρών, και 469 / 269 (καραβανάδες / άμαχοι) τραυματιών.

Μιας που ο ICC δεν ελέγχεται απ’ τα μη μέλη του, τον Δεκέμβρη του 2019 ανακοίνωσε έρευνα για την διάπραξη εγκλημάτων πολέμου απ’ τον ισραηλινό στρατό, την Hamas και την «παλαιστινιακή αρχή» (ένας ελιγμός για μην φανεί η έρευνα μονομερής…) στη διάρκεια του «πολέμου στη Γάζα»… Αλλά και με τους εποικιστικούς οικισμούς στη δυτική Όχθη. Και, σα να μην έφτανε αυτό, τον Μάρτη του 2020 ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει σε έρευνα για την διάπραξη εγκλημάτων πολέμου απ’ τον αμερικανικό στρατό σε σχέση με το αφγανιστάν…

Αν θα ήταν ποτέ δυνατόν να είναι μερικοί πρωτοκοσμικοί ιμπεριαλισμοί, και μάλιστα ο αμερικανικός και ο ισραηλινός, εγκληματίες πολέμου!!!

* To ICC δεν έχει σχέση και είναι ιστορικά παλιότερο απ’ το International Criminal Tribunal for the former Yogoslavia (ICTY) που συστάθηκε ad hoc απ’ τον οηε το 1993.

Παρασκευή 5 Μάρτη. Η αντίδραση του ψόφιου κουναβιού απέναντι σ’ αυτήν την απίστευτη προσβολή (των αμερικανικών ιδεωδών) ήταν ακαριαία: άρχισε να επιβάλει κυρώσεις, τιμωρίες και απαγορεύσεις σε οποιονδήποτε (απ’ το ICC) θα τολμούσε να κάνει τέτοια έρευνα σε σχέση με το αφγανιστάν… Ιδιαίτερη περιποίηση επιφυλάχτηκε την εισαγγελέα του ICC Fatou Bensouda – μια δικαστικό απ’ την γκάμπια… Δεν βρέθηκε σε κάποιο χαντάκι, αλλά ακόμα κι αυτό θα μπορούσε να της συμβεί. (Αν θα ήταν ποτέ δυνατόν μια εισαγγελέας απ’ την αφρική να κατηγορήσει λευκούς και δημοκράτες για εγκληματίες πολέμου!)

Η αντιμετώπιση του άλλου θράσους της ίδιας Fatou Bensouda, σε σχέση με την Παλαιστίνη, έπεσε στους ώμους του νυσταλέου Jo. Ως γνωστόν το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo είναι πολύ διαφορετικό από εκείνο του ψόφιου κουναβιού (εεε;). Οι μεν ήταν φασίστες, οι δε είναι βαθιά δημοκράτες, φύλακες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, σε βαθμό ακόμα και παρεξήγησης… Ή όχι;

Πριν 2 μέρες ο υπ.εξ. του Joνυσταλεάν Παρωπίδας (: Blinken – blinker είναι αυτός που φοράει παρωπίδες…) έβαλε τα πράγματα στη θέση τους:

Σήμερα η Εισαγγελέας του ICC, της οποίας η θητεία τελειώνει τον Ιούνιο, επιβεβαίωσε την έναρξη μιας έρευνας για την Παλαιστινιακή κατάσταση. Οι ΗΠΑ είναι ισχυρά αντίθετες και βαθιά απογοητευμένες απ’ αυτήν την απόφαση. Το ICC δεν έχει αρμοδιότητα γι’ αυτό το θέμα. Το Ισραήλ δεν είναι μέλος του ΙCC και δεν έχει ζητήσει την κρίση του δικαστηρίου, και έχουμε σοβαρές ανησυχίες για τις προσπάθειες του ICC να ασκήσει την αρμοδιότητά του πάνω σε Ισραηλινό προσωπικό. Οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να θεωρηθούν σαν κυρίαρχο κράτος και, κατά συνέπεια, δεν έχουν δικαίωμα να συμμετέχουν σαν κράτος ή να ζητήσουν απόφαση του ICC…

Αναμενόμενο θα πείτε. Σωστά. Με μία υποσημείωση: ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη! Αν η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της ήταν οι κυρίαρχοι του πλανήτη το ζήτημα θα τέλειωνε πριν καν ανοίξει. Αλλά δεν είναι. Μια απόδειξη είναι ότι ο νυσταλέος Jo έχει κάνει τα «ανθρώπινα δικαίωματα» και τις «ελευθερίες» σημαία του εναντίον των rivals: του Πεκίνου, της Μόσχας, της Τεχεράνης… Βάζει ποινές και τιμωρίες μάλιστα κατά της Μόσχας επειδή έβαλε στην φυλακή έναν φασίστα καταχραστή καταδικασμένο πριν χρόνια.

Η συγκεκριμένη αμερικανική σημαία είναι ήδη κουρέλι· κι όχι, βέβαια, για εμάς εδώ! Εκείνα που το Joνυσταλεάν δεν μπορεί να καταπιεί θα τα αναλάβουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, οι rivals. Όχι, δεν θα γίνει το κινεζικό καθεστώς υπερασπιστής τους, δεν χρειάζεται. Θα υποδεικνύει όμως σε κάθε ενδιαφερόμενο την ολοφάνερη οπλοποίηση του θέματος – και είναι πολλοί σ’ αυτόν τον πλανήτη που δεν θέλουν να βρίσκονται στο επιλεκτικό στόχαστρο της «ελευθερίας α λα αμερικέν»….

(φωτογραφία πάνω: ο ισραηλινός υπ.εξ. Benny Gantz δηλώνει ότι φοβάται πως πολλοί ισραηλινοί θα μπορούσαν να κατηγορηθούν σαν εγκλήματα πολέμου. Είναι πολύ πιθανό, αλλά ο Gantz τους προτιμάει σαν ανθρώπινη ασπίδα. Γιατί αυτός ήταν ο στρατιωτικός επικεφαλής της ισοπέδωσης της Γάζας το 2014, και ήταν τόσο περήφανος ώστε πριν τις εκλογές του Απρίλη του 2019, την διαφήμιζε. Τώρα αρκεί το δικό του «υλικό» για να κηρυχτεί επίσημα εγκληματίας πολέμου. Δεν πρόκειται βέβαια: