Tag: ισραήλ

Τι πόλεμο κάνει η δύση κατά των Παλαιστίνιων;

Δευτέρα 18 Δεκέμβρη>> Όσο φιλότιμα κι αν ψάχνουμε μια απάντηση στην διαρκή δυτική υποστήριξη στη συνεχιζόμενη σφαγή τόσο στη Γάζα (κυρίως εκεί…) όσο και στη Δυτική Όχθη, δεν την βρίσκουμε.

Ο γνωστός μας Joseph Massad έγραψε νωρίς (στις 10 Οκτώβρη…) στο site middle east eye ότι αυτή η συμπαράσταση είναι ουσιαστικά ιδεολογική: τα δυτικά αφεντικά είναι ρατσιστές, και υπερασπίζονται την τελευταία εποικιστική αποικία τους…

Ωστόσο κι ο ίδιος ξέρει σαν ιστορικός, πως όλες οι δυτικές εποικιστικές αποικίες (η ναμίμπια, η ροδεσία, η νότια αφρική, η αλγερία, η τυνησία, η κένυα – και οπωσδήποτε η βόρεια αμερική και η αυστραλία) είχαν υλικό όφελος για τους αποικιοκράτες – πέρα και κάτω απ’ τον ρατσισμό τους. Το ίδιο ίσχυε και για Παλαιστίνη απ’ το 1948 και μετά: η εποικιστική αποικία με το όνομα «ισραήλ» ήταν το προκεχωρημένο φυλάκιο της δύσης (ειδικά του Λονδίνου, του Παρισιού και της Ουάσιγκτον) στην πετρελαιοφόρο μέση Ανατολή. Όμως ισχύει αυτό ακόμα, με την ένταση του ψυχρού πολέμου, και κυρίως μετά την αποτυχία του αμερικανικού σχεδίου για την «νέα μέση Ανατολή»; Κι αν ισχύει, ισχύει σε τέτοιο βαθμό ώστε τα δυτικά αφεντικά να προτιμούν να βουλιάξουν στο αίμα χιλιάδων δολοφονημένων αμάχων όπως ποτέ πριν στην ιστορία της κατοχής της Παλαιστίνης, αποδεικνύοντας σ’ όλο τον υπόλοιπο πλανήτη, αυτή τη φορά σε συνθήκες 4ου παγκόσμιου πολέμου με ιδιαίτερα δύσκολους αντιπάλους, το ποιοι είναι και τι ακριβώς σημαίνει η rules based order τους; Επ’ αυτού ο Massad δεν μας διαφωτίζει καθόλου.

Και ο Simon Rodriguez Porras, σοσιαλιστής συγγραφέας απ’ την βενεζουέλα, γράφοντας λίγο αργότερα (στις 25 Οκτώβρη), υποστηρίζει το ίδιο: οι δυτικοί στηρίζουν την γενοκτονία των Παλαιστίνιων επειδή είναι φασίστες…

Ναι, είναι. Ναι, πάντα ήταν αποικιοκράτες, ιμπεριαλιστές – με τις λεηλασίες (όχι μόνο των «ξένων» αλλά και των εργατικών τους τάξεων) και τις δολοφονίες εξασφάλισαν τον πλούτο τους. Όμως ποια είναι τα συγκεκριμένα οφέλη τους τώρα ώστε να συνεχίζουν να στηρίζουν το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς ενόσω τα έργα του γίνονται καθημερινά παγκόσμια γνωστά; Τι απ’ αυτά τα οφέλη θα θυσίαζαν αν μετά την πρώτη εβδομάδα, τις πρώτες 10 ημέρες μαζικών δολοφονιών, ανάγκαζαν τον χωροφύλακά τους να σταματήσει «παγώνοντας» τον εξοπλισμό του σε όπλα και «αναλώσιμα»; Δεν βρίσκουμε απάντηση.

Ξέρουμε ότι έκαναν το ίδιο απ’ το 1992 ως το 1995 στη βοσνία∙ με την συμφωνία μάλιστα της τότε ρωσίας. Δολοφονήθηκαν τότε πάνω από 30.000 άμαχοι βόσνιοι και βόσνιες∙ βιάστηκε απ’ τους σερβοφασίστες άγνωστος αριθμός βόσνιων γυναικών∙ φτιάχτηκαν απ’ τους σερβοφασίστες στρατόπεδα συγκέντρωσης ανάλογα των ναζιστικών∙ μόνο στο πολιορκούμενο επί 4 χρόνια Sarajevo δολοφονήθηκαν πάνω από 10.000 άμαχοι… Όμως όλα αυτά έγιναν όσο ήταν δυνατόν μακρύτερα απ’ τον ορίζοντα των δυτικών υπηκόων∙ και κάτω απ’ το θεώρημα ότι «οι μουσουλμάνοι σκοτώνονται μεταξύ τους για να προκαλέσουν την επέμβασή μας». Κυρίως είχαν έναν φρικαλέο στόχο για τα δυτικά αφεντικά: να ΜΗΝ δημιουργηθεί ένα κανονικό κράτος με κατά πλειοψηφία ευρωπαίους, πρωτοκοσμικούς μουσουλμάνους υπηκόους (το κράτος της βοσνίας – ερζεγοβίνης) έτσι ώστε να τρέξει χωρίς αμφισβητήσεις η ρατσιστική πρωτοκοσμική ιδεολογία ότι «οι μουσουλμάνοι είναι απολίτιστοι» (και εν δυνάμει τρομοκράτες…), είτε στις περιοχές τους (αφγανιστάν, ιράκ…) είτε σαν μετανάστες στις δυτικές μητροπόλεις.

Υπήρχε ένα σαφής, συγκεκριμένος δυτικός ιμπεριαλιστικός στόχος στη σφαγή των βοσνίων, ένας στόχος που επιτεύχθηκε: τέτοιο κράτος δεν φτιάχτηκε ποτέ. Στη θέση του δημιουργήθηκε ένα δυτικό προτεκτοράτο, που προορίζεται κάποτε να διαλυθεί.

Υπάρχει τώρα κάποιος αντίστοιχος δυτικός, ιμπεριαλιστικός στόχος που «περνάει» υποχρεωτικά απ’ την γενοκτονία των Παλαιστίνιων, που δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς αυτήν την σφαγή; Μας είναι πολύ δύσκολο να τον βρούμε. Ξέρουμε, για παράδειγμα, ότι η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της ΔΕΝ επεδίωξαν τον «πόλεμο» εκεί. Απόδειξη είναι ότι τον Απρίλη του 2023 η Ουάσιγκτον πήρε από ένα «στρατηγικό απόθεμα βλημάτων πυροβολικού για εξαιρετικά έκτακτες περιπτώσεις» που διατηρεί αποθηκευμένο στο έδαφος του απαρτχάιντ καθεστώτος με 300.000 βλήματα, τα 75.000 (κατ’ άλλους τα 150.000) για να τα παραχωρήσει στο φασιστοκαθεστώς του Κιέβου: αν ήταν στα αμερικανικά σχέδια ή ενδεχόμενα αυτό που συμβαίνει εδώ και δύο μήνες στην Παλαιστίνη δεν θα μισοάδειαζε η αποθήκη…

Το ερώτημά μας παραμένει ανοικτό, και θα εξετάσουμε κάθε σοβαρή και τεκμηριωμένη απάντηση που θα πέσει στην αντίληψή μας. Εν τω μεταξύ υπάρχει κάτι άλλο που το μετατοπίζει εισάγοντας στην απάντησή του, και μάλλον σε κεντρική θέση, την ανεμπόδιστη δημόσια πλανητική θέαση της σφαγής των Παλαιστινίων και της συστηματικής καταστροφής των πολιτικών υποδομών τους.

Αυτό το «κάτι άλλο» είναι ο ελάχιστα κρυμμένος φόβος των δυτικών αφεντικών ότι η εξελισσόμενη κρίση / αναδιάρθρωση και η εντεινόμενη πόλωση (ταξική λέμε…) μέσα στις δυτικές κοινωνίες, θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμα και σε ένοπλες «εμφύλιες» συγκρούσεις! Πρόκειται κυρίως για «αμερικάνικο» φόβο∙ αλλά είναι επίσης (σίγουρα) και «γαλλικός»: φασίστες απόστρατοι εκεί έχουν «προειδοποιήσει» για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ξέρουμε ακόμα ότι κάτι τέτοιο απασχολεί το νατο εδώ και χρόνια∙ ότι γίνονται τακτικά στρατιωτικές / νατοϊκές ασκήσεις «urban warfare» με άρωμα «δημόσιας τάξης» και προορισμό / στόχους όχι αποκλειστικά κάπου μακριά∙ και ότι ευρωπαϊκοί στρατοί έχουν νομιμοποιηθεί ως παρουσία σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, κατ’ αρχήν «αντιτρομοκρατικά» και πρόσφατα …. «υγιεινιστικά». Αν αυτά τα λάβουμε σοβαρά υπόψη, τότε η σφαγή των Παλαιστινίων νομιμοποιείται απ’ τα δυτικά αφεντικά και τους κάθε είδους λακέδες τους ως «μάθημα» (για τους πρωτοκοσμικούς αιχμαλώτους) αλλά και ως απτή «καταγραφή» των ορίων των αντιδράσεών τους, κατ’ αρχήν όταν η σφαγή των-τρομοκρατών-και-των-αμάχων τους γίνεται λίγο πιο μακριά. (Κι ας μην το ξεχνάμε: το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς είναι μεγάλος εξαγωγέας, προς τα δυτικά καπιταλιστικά κράτη, τεχνικών και μεθόδων θανατοπολιτικής…)

Η Παλαιστίνη, πιο σωστά η Παλαιστίνη-μέσα-στον-χρόνο, είναι βέβαια ένας ιστορικός τόπος: η Γη των Γενναίων. Αυτό επιτρέπει μια κατά βούληση αποστασιοποίηση (άλλοτε πιο κοντά, άλλοτε, κυρίως, πιο μακριά) σ’ όλους εμάς τους πρωτοκοσμικούς. Αλλά η Παλαιστίνη είναι, επίσης, ένας ιστορικός τρόπος. Ένας ιστορικός τρόπος κυριαρχίας, ελέγχου, κατοχής, θανατοπολιτικής – και αντίστασης. Όχι μόνο ένοπλης, ίσως μάλιστα κυρίως με κάθε άλλο τρόπο. Κι ανάμεσά σ’ όλους τους τρόπους της αντίστασης τον κυριότερο: την Μνήμη. Όλοι οι κατοχικοί ήλπιζαν ότι γενιά μετά την γενιά οι παλαιστίνιοι και οι παλαιστίνιες θα ξεχάσουν, και θα συμβιβαστούν με την υποδούλωσή τους – όπως κάνουμε εμείς…

Εδώ η αποστασιοποίησή μας έχει επίσης όνομα, ονόματα: λήθη, βούλιαγμα στο «τώρα». Μόνο που αυτή την αποστασιοποίηση δεν την επιλέγουμε μόνο∙ μας επιβάλλεται υποδόρεια, με φτηνά ανταλλάγματα. Έτσι ώστε να αγνοήσουμε τον ιστορικό τρόπο. Να τον ξεχάσουμε.

Κι αυτό έχει συνέπειες: ενσωματώνουμε την κατοχή… (Ή έτσι πρέπει να κάνουμε).

Κάποιοι λένε, όχι άδικα, ότι η βιομηχανία του θεάματος που λέγεται Χόλυγουντ εκφράζει άλλοτε την ιδεολογία, άλλοτε τις «οδηγίες» και τις «υποδείξεις», κι άλλοτε τους φόβους των πρωτοκοσμικών ελίτ. Αμερικανικών και όχι μόνο.

Ακόμα κι αν σας φαίνεται υπερβολικό ρίξτε μια ματιά στο πιο κάτω σύντομο trailer μιας αμερικανικής ταινίας καταστροφής της οποίας η κυκλοφορία αναγγέλεται για την ερχόμενη άνοιξη. Λέγεται Civil War…

«Όλες οι αυτοκρατορίες καταρρέουν»… Αλήθεια; Χμμμμ…

(Μήπως καταρρέουν πάνω μας;)

Η ψευδαισθησιακή «πραγματικότητα»

Δευτέρα 18 Δεκέμβρη>> Το πρώτο πράγμα που έκανε το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς για να αντιμετωπίσει το σοκ της «εισβολής του al Aqsa» (και το μόνο που έκανε στοιχειωδώς πετυχημένα) ήταν να κατασκευάσει μια «πραγματικότητα» κτηνώδους δράσης σε βάρος της παλαιστινιακής αντίστασης: έκαψαν και αποκεφάλισαν (40) μωρά, βίασαν, έκαναν έραναν… (Ναι, έστησαν πάρτυ σατανιστών, τι άλλο;)

Αυτό ήταν για διεθνή χρήση. Για τις αιμοδιψείς ύαινες των συμμάχων του θεοναζί καθεστώτος. Γιατί στο εσωτερικό του τα πράγματα ήταν (και παραμένουν) αρκετά πιο δύσκολα: δεν είναι λίγοι εκείνοι που θέλουν να μάθουν τι όντως συνέβη στις 7 Οκτώβρη από κάθε άποψη. Κι έτσι δεν είναι ούτε λίγα ούτε περιθωριακά τα (καθεστωτικά) μήντια εντός του απαρτχάιντ καθεστώτος που σταθερά και συστηματικά φωτίζουν το τι έγινε.

Για παράδειγμα πριν 6 ημέρες το καθεστωτικό site Ynet, είχε ένα άρθρο για τις απώλειες του ισραηλινού στρατού μετά την εισβολή στη Γάζα: το 1/5 των απωλειών (έγραφε) οφείλεται σε «φίλια πυρά». («Φιλικό πυρ» ήταν και η εκκαθάριση τριών ισραηλινών ομήρων που προσπάθησαν να δραπετεύσουν…)

Η προτελευταία παράγραφος, χωμένη κάπου στο τέλος του ρεπορτάζ, έλεγε όμως κάτι για την «κτηνωδία»…

Μεταφράζουμε:

Απώλειες προέκυψαν σαν αποτέλεσμα φίλιων πυρών στις 7 Οκτώβρη, αλλά ο IDF πιστεύει ότι πέρα απ’ τις επιχειρησιακές έρευνες για τα γεγονότα, δεν θα ήταν ηθικά σωστό να ερευνηθούν αυτά τα περιστατικά εξαιτίας της έντονης και σύνθετης ποιότητάς εκείνων που έγιναν στα κιμπούτς και στις δυτικές Ισραηλινές κοινότητες, εξαιτίας των δύσκολων συνθηκών στις οποίες βρέθηκαν οι στρατιώτες.

Άλλη μια παραδοχή, άλλη μια απόδειξη (αν χρειαζόταν…) ότι στις 7 Οκτώβρη άγνωστο αλλά έναν καθόλου αμελητέο (και πιθανά τον μεγαλύτερο) αριθμό αμάχων «καθάρισε» ο ισραηλινός στρατός, στην (σύμφωνα με το Δόγμα Hannibal) προσπάθειά του να αποτρέψει τις απαγωγές.

Τα αιμοβόρα καθάρματα τα ξέρουν αυτά. Αλλά η δουλειά τους είναι να πουν, να διαδώσουν, να δηλητηριάσουν όσους και όσες μπορούν μ’ αυτό: αν σκοτώνει ο στρατός μας, όποιους κι αν σκοτώνει, «δικούς μας» ή «άλλους», καλά κάνει! Αφήστε τον να κάνει την δουλειά του, συμπαρασταθείτε του. Δεν θα δείξει κανένα έλεος, «κι αυτό είναι το σωστό»….

Θάρθει η στιγμή που αυτά τα «μαθήματα» θα εκδηλωθούν πολύ πιο κοντά απ’ όσο νομίζουν κι αυτοί και οι οπαδοί τους. Αλλά ξέρουμε τι θα γίνει τότε: οι ινστρούκτουρες της καθεστωτικής θανατοπολιτικής είτε θα «την κάνουν» για να γλυτώσουν, είτε θα πάρουν την προαγωγή τους, τα αξιώματά τους.

Έχει ξαναγίνει σ’ αυτά εδώ τα μέρη.

Μεσανατολικό πεδίο μάχης 1

Δευτέρα 11 Δεκέμβρη>> Οι πετροδικτατορίες του κόλπου είναι σε μια περίοδο που σηκώνουν το μεσαίο τους δάκτυλο προς την μεριά της δύσης. Και το κάνουν λίγο πολύ χυδαία, χωρίς να τηρούν προσχήματα.

Ο γερμανός πρόεδρος Steinmeier πέταξε ως την Doha στις 29 Νοέμβρη (2023). Και έμεινε στο αεροπλάνο κανά μισάωρο μέχρι να έρθει κάποιος καταριανός αξιωματούχος, να τον υποδεχθεί. Αυτό λέγεται «φτύσιμο»… (O Steinmeier θα συνέχιζε μετά στο Τελ Αβίβ…)

Αντίθετα η ανεγκέφαλη αλεπού (: Putin) πήγε στις 6 και στις 7 Δεκέμβρη στο Ντουμπάι και στο Ριάντ, συνοδεία τεσσάρων Su-35. H υποδοχή στα εμιράτα ήταν χοντροκομμένα «αυτοκρατορική»: κανονιοβολισμοί, πτήσεις αεροπλάνων να «ζωγραφίζουν» την ρωσική σημαία, ιππικό ως συνοδεία, κλπ κλπ.

Θεωρείται ο νικητής στο ουκρανικό πεδίο μάχης και, κυρίως, σ’ όλες τις προεκτάσεις αυτής της αναμέτρησης μεταξύ νατο και ρωσίας + friends. Αλλά οι πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου θεωρούνταν «παραδοσιακά» ότι ανήκουν στην δυτική ζώνη επιρροής / παγκόσμιας ηγεμονίας – πράγμα που κάνει το σήκωμα του μεσαίου δακτύλου πιο απειλητικό απ’ τις διπλωματικές φανφάρες: εμιράτα και Ριάντ θα ενταχθούν επίσημα σε 3 βδομάδες, την 1η Γενάρη του 2024, στους brics+.

Διότι αν, για παράδειγμα, η «χρυσή εποχή» των πετροδολαρίων (απ’ το 1973 και μετά…) τελειώνει, η πτώση θα παρασύρει πολύ περισσότερα απ’ όσα μπορεί να φανταστεί ο μέσος δυτικός υπήκοος…

Μεσανατολικό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 11 Δεκέμβρη>> Οι εντόπιοι εθνικόφρονες όλων των ειδών, με επικεφαλής τους προφεσόρους «ειδικούς» ψάχνονται. Γιατί ο τρισκατάρατος Erdogan ήταν τόσο cool στο σύντομο πέρασμά του απ’ την Αθήνα στις 7 Δεκέμβρη; Μήπως ήταν παγίδα η ηρεμία του;

«Όχι!» απαντούν με όλη την σοφία τους οι πανεπιστημιακοί των υπηρεσιών. «Μας έχει ανάγκη! Θέλει να κάνει τον καλό στη δύση!!».

Μάλιστααα… Ο ίδιος Erdogan που στο Βερολίνο, στις 17 Νοέμβρη, ουσιαστικά κατήγγειλε ανοικτά τον «άσσος στο ημίχρονο – δύο τελικό» θλιβερό κύριο Scholz για την υποστήριξή του στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, ήρθε στην Αθήνα … για να καλοπιάσει την δύση!!! (Είναι ο γνωστός εθνικός παρανοϊκός μικρομεγαλισμός, ο ίδιος κλασσικός μεγαλοϊδεατισμός: «είμαστε Η δύση!!»)

Οι λόγοι της πρόσφατης ηρεμίας του τρισκατάρτου «αιώνιου εχθρού» βρίσκονται εκεί που η εντόπια εθνική, ιμπεριαλιστική ενότητα «ειδικών» και μη δεν τολμάει να κοιτάξει. Το ελλαδιστάν, που ως γνωστόν κήρυξε πόλεμο στη ρωσία, βρίσκεται στη μεριά των ηττημένων του ουκρανικού πεδίου μάχης… Βρίσκεται επίσης (σταθερά, εδώ και χρόνια) στη μεριά των ηττημένων του μεσανατολικού πεδίου μάχης… Γιατί θα έπρεπε, ύστερα από τέτοιες εξελίξεις, ο Erdogan να «έχει νεύρα» στην Αθήνα στις 7 Δεκέμβρη του 2023;

Μια μέρα νωρίτερα (όταν ο Putin γινόταν δεκτός σαν «ήρωας» στο Αμπού Ντάμπι…) ο Erdogan βρισκόταν εκεί που η δεύτερη ήττα της Αθήνας, η μεσανατολική, έγινε πανηγυρική: στη συνεδρίαση του «συμβουλίου συνεργασίας του κόλπου» (Gulf Cooperation Council / GCC) με θέμα την κατάσταση στην Παλαιστίνη.

Δείτε την παρακάτω φωτογραφία:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Διευκρινίσεις (1)

Δευτέρα 4 Δεκέμβρη>> Ακολουθούν, με την μορφή ερωτήσεων / απαντήσεων, διευκρινίσεις για τις απόψεις που έχουν εκτεθεί εδώ σε σχέση με την Παλαιστίνη και το ουκρανικό πεδίο μάχης.

Πρώτα 6 + 7 ερωτήσεις / απαντήσεις για την Παλαιστίνη.

1 – Διατυπώνεται το σύνθημα / αίτημα «απ’ την θάλασσα ως το ποτάμι ελεύθερη Παλαιστίνη». Δεν σημαίνει αυτό κάποιου είδους εκκαθάριση όλων των ισραηλινών / εβραίων που ζουν τώρα στο κράτος που λέγεται ισραήλ;

Όχι! Το αντίθετο. Η απελευθέρωση όλης της γεωγραφικής ζώνης που ονομάζεται Παλαιστίνη είναι εναντίον της ρατσιστικής, απαρτχάιντ, φονικής πολιτικής δομής που την ελέγχει∙ όχι εναντίον του πληθυσμού (ακόμα κι αν ένα μεγάλο τμήμα του επί δεκαετίες υποστηρίζει φανατικά αυτή την δομή). Επιπλέον, δεν πρόκειται για ρατσιστική, απαρτχάιντ, φονική πολιτική δομή «ισραηλινή» περισσότερο απ’ όσο «δυτική». Η εποικιστική αποικιοκρατία είναι ένα δυτικό / ιμπεριαλιστικό μοντέλο κατοχής πληθυσμών, εδαφών και πόρων που έχει υλοποιηθεί με διάφορους τρόπους και διάφορα είδη εποίκων επί αιώνες. Αυτό αποδεικνύεται απ’ την συστηματική δυτική υποστήριξη στην συγκεκριμένη δομή, ακόμα και πριν δημιουργηθεί επίσημα, ακόμα και πριν το Ολοκαύτωμα.

Συνεπώς η απελευθέρωση της Παλαιστίνης απ’ την θάλασσα (Μεσόγειο) ως το ποτάμι (Ιορδάνης) δεν είναι στόχος μιας «στρατιωτικής εκστρατείας» όπως σκέφτεται κάθε συνεπής κρατιστής έχοντας στο μυαλό του πτώματα! Είναι μια αντιρατσιστική, αντιφασιστική πολιτική εκστρατεία με σκοπό την δημιουργία ενός ενιαίου πολιτικού χώρου / χρόνου (: κράτους), δημοκρατικού (σύμφωνα με τις δυτικές ιστορικές προδιαγραφές…), με ίδια δικαιώματα για όλους τους κατοίκους του, ελευθερία μετακινήσεων, σχέσεων, δραστηριοτήτων, κλπ.

Αυτά είναι ξεκαθαρισμένα ήδη απ’ το 1999, απ’ τον οργανισμό ODS (one democratic solution) και έμμεσα αλλά καθαρά απ’ το 2005 και το κίνημα BDS (boycott, divestment, sanctions). Οποιαδήποτε άποψη περί «αντισημιτισμού» και «νέου Ολοκαυτώματος» σε βάρος αυτής της απελευθέρωσης προέρχεται απ’ τους οπαδούς και τους υποστηρικτές του υπάρχοντος θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος του Τελ Αβίβ, που έχουν ανάγει σε «πρώτη φύση» τους την διαστρέβλωση, την παραχάραξη και την ελεεινολογία του οτιδήποτε αμφισβητεί την εξουσία τους.

2 – Υπάρχει / κυκλοφορεί η άποψη ότι οποιαδήποτε κριτική ή εναντίωση στην τωρινή μορφή του κράτους του ισραήλ είναι αντισημιτισμός επειδή αυτό το κράτος σ’ αυτή τη μορφή του είναι το αποκούμπι όλων των εβραίων του κόσμου.

Αυτό με το «αποκούμπι» είναι μύθος που αυθαίρετα έχουν κατασκευάσει οι υποστηρικτές του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος. Σύμφωνα με τις τελευταίες καταμετρήσεις 7.080.000 εβραίοι ζουν εντός των συνόρων αυτού του καθεστώτος και 8.250.000 στον υπόλοιπο κόσμο∙ και ζουν εκεί χωρίς η καθημερινότητα και η ζωή τους να βρίσκεται σε κίνδυνο. Περίπου 6 εκατομμύρια ζουν στις ηπα, ενώ περίπου 190.000 ζουν στην γερμανία χωρίς να ανησυχούν ή να θεωρούν πως κινδυνεύουν εξαιτίας της σχετικά πρόσφατης ναζιστικής ιστορίας και της παρουσίας των όποιων νεοναζί βοθρολυμάτων. Είναι αξιοσημείωτο ότι μια κοινότητα περίπου 9.000 εβραίων ζει με όλες τις θρησκευτικές και πολιτιστικές της ελευθερίες στην «ισλαμική δημοκρατία του ιράν» (αυτό είναι το επίσημο όνομα του κράτους) και είναι δηλωμένα εναντίον του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος που προσπαθεί να λανσάρεται σαν «προστάτης» και «αποκούμπι» τους. 180.000 ζουν στην αργεντινή, 150.000 στη ρωσία, 90.000 στη βραζιλία., 9.000 στη λευκορωσία, 7.500 στο αζερμπαϊτζάν, 6.000 στη βενεζουέλα, 4.800 στην ινδία, 3.000 στην κίνα, 2.000 στην κολομβία, 40.000 στο μεξικό, κλπ κλπ: πληθυσμός-της-διασποράς όσοι έχουν ασπαστεί την εβραϊκή θρησκεία / ηθική δεν έχουν συγκροτηθεί σα συλλογική ταυτότητα γύρω από μια ιεραρχική / εξουσιαστική δομή θρησκευτικού τύπου (όπως ο χριστιανισμός…) και στην πλειοψηφία τους αρνούνται (άσχετα με τις πολιτικές απόψεις τους) να συγκροτηθούν γύρω από ένα «εθνο/θρησκευτικό» κράτος αποκτώντας την υπηκοότητά του, ζώντας κάτω απ’ την εξαιρετικά αμφίβολη προστασία του στρατού του – και μιας απόλυτα ρατσιστικής νομοθεσίας.

Η αλήθεια, η πραγματικότητα (την οποία πρέπει πάντα και παντού να διασώζουμε!) είναι ακριβώς αντίθετη. Το πιο επικίνδυνο μακράν μέρος του πλανήτη για να ζει μια εβραϊκή οικογένεια ή κοινότητα εδώ και 75 χρόνια, είναι – ακριβώς – το υπάρχον καθεστώς του Τελ Αβίβ!! Το να ζεις σε και να επωφελείσαι από ένα κατοχικό καθεστώς σε βάζει σε μεγάλο κίνδυνο, αφού αυτό το καθεστώς συναντάει αντίσταση απ’ τους κατεχόμενους….

Κανένα αποκούμπι λοιπόν! Μάλλον παγίδα!! Υπάρχει ωστόσο και η ιστορία της συγκεκριμένης μυθολογίας. Η ιδέα πως όποιος κάνει κριτική στο θεοναζί, απαρτχάιντ κρατικό καθεστώς είναι «αντισημίτης» (ακόμα κι αν είναι εβραίος: υπάρχουν χιλιάδες τέτοιοι κυρίως στις κοινότητες της διασποράς…) είναι παλιά, της δεκαετίας του ’70∙ προέρχεται από την anti-defamation league (ADL, ένα παλιό think tank) και ήταν εντελώς περιθωριακή (έως και προβοκατόρικη) σε σχέση με τον υπαρκτό αντισημιτισμό για πολλές δεκαετίες. Ώσπου στα τέλη της δεκαετίας του 2000 και στις αρχές της επόμενης άρχισε να «απλώνεται» σε διάφορους δυτικούς κύκλους δημαγωγών, οργανισμούς και πολιτικές βιτρίνες. Γιατί; Επειδή οι οπαδοί του απαρτχάιντ καθεστώτος, βασικά εκτός των συνόρων του, έπρεπε να φτιάξουν ένα αντίβαρο αφενός στις παλαιστινιακές μαζικές εξεγέρσεις και την διεθνή συμπαράσταση σ’ αυτές (1η intifada: 1987 – 1993∙ 2η intifada: 2000 – 2005) και αφετέρου στην ανάδυση του κινήματος BDS (: 2005).

Είναι έτσι χαρακτηριστικό ότι η παλαιστινιακή αντίσταση ΔΕΝ κατηγορείται για “αντισημιτισμό”, αλλά για “τρομοκρατία”. Ο “αντισημιτισμός” (δηλαδή υπόγειος ναζισμός…) είναι η ρετσινιά που προορίζεται για όσους υποστηρίζουν την αντίσταση…

3 – Πως όμως είναι δυνατόν να ζήσουν ειρηνικά μαζί ισραηλινοί και παλαιστίνιοι ύστερα από όσα γίνει απ’ τους πρώτους σε βάρος των δεύτερων εδώ και δεκαετίες; Δεν είναι καλύτερα και πιο εύκολο να ζουν χωριστά, σε δύο διαφορετικά κράτη;

Μια έρευνα που έγινε το 2017 έδειξε ότι το 36% των παλαιστίνιων που ρωτήθηκαν σχετικά στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη και το 56% των παλαιστινίων που ζουν εντός ισραήλ σαν πολίτες Β ή και Γ κατηγορίας υποστήριζαν την δημιουργία ενός ενιαίου, δημοκρατικού κράτους. Το ενδιαφέρον είναι πως την συγκεκριμένη ιστορική στιγμή το ίδιο υποστήριζε το 20% των ισραηλινών εβραίων. Κατ’ αρχήν λοιπόν δεν πρόκειται για ένα ενδεχόμενο που θεωρείται «ufo», ειδικά για τους αιχμάλωτους παλαιστίνιους, που θα είχαν υποτίθεται και τους περισσότερους λόγους να μην θέλουν μια τέτοια συνύπαρξη. Υπάρχει επιπλέον μια μειοψηφία (προφανώς) μέσα στους ευνοημένους του απαρτχάιντ καθεστώτος που για διάφορους λόγους (ηθικούς ή απλά λόγω ρεαλισμού) καταλαβαίνουν ύστερα από τόσες δεκαετίες ότι η ζωή τους θα είναι καλύτερη αν πάψουν να είναι κατοχική δύναμη και να συμπεριφέρονται σα δεσμοφύλακες.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα στην ιστορία (ακόμα και την πρόσφατη, του 20ου αιώνα) όπου πληθυσμοί που ενεπλάκησαν σε αιματηρές αλληλοσφαγές κατάφεραν, και μάλιστα σύντομα, να συνυπάρχουν ειρηνικά.

Το πιο ταιριαστό παράδειγμα είναι το νοτιοαφρικάνικο απαρτχάιντ, που άρχισε να μορφοποιείται την ίδια εποχή (1948) με την δημιουργία του ισραηλινού κράτους. Χρειάστηκαν δεκαετίες αγώνα (και ένοπλου) απ’ την μεριά του κατεχόμενου αφρικανικού πληθυσμού, και συμπαράστασης / εναντίωσης στα δυτικά κράτη απ’ τα αντίστοιχα κινήματα∙ αλλά τελικά «έπεσε». Και, βέβαια, δεν μετατράπηκε σ’ ένα σφαγείο εκδίκησης, παρότι θα υπήρχαν όλοι οι λόγοι γι’ αυτό. Η ταξική διαστρωμάτωση δεν άλλαξε… Αλλά το γεγονός ότι οι κατεχόμενοι θα μπορούσαν να ζήσουν επιτέλους όχι σαν φυλακισμένοι αλλά σαν κανονικοί άνθρωποι σε μια καπιταλιστική κοινωνία και ότι οι δεσμοφύλακές τους παραιτούνταν απ’ όλα τα θεσμικά προνόμια που είχαν δημιουργήσει υπέρ τους, ήταν αρκετό για την ομαλή από φυλετική άποψη συνύπαρξη, και μάλιστα μέσα στην ίδια γενιά.

Τα εμπόδια είναι δύο: η ιδεολογία και, ακόμα περισσότερο, οι θεσμίσεις. Στις δυτικές «δημοκρατίες» (ολιγαρχίες στην πραγματικότητα) η μεγάλη πλειοψηφία των υπηκόων δεν μπορεί (ή δεν θέλει) να καταλάβει σε πόσο μεγάλο βαθμό η καθημερινή τους ζωή, οι συμπεριφορές τους, ακόμα και οι ιδέες τους καθορίζονται έως υπερκαθορίζονται απ’ τις θεσμίσεις. Από τους θεσμούς, με μεγάλο βάρος (αλλά όχι αποκλειστικότητα) των νόμων. (Η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία και η ουσιαστική κατάργηση των δυτικών φιλελεύθερων συνταγμάτων δεν έγινε μάθημα…)

Υπάρχει όμως, εύλογα, και το ζήτημα της δικαιοσύνης. Η τιμωρία των υπεύθυνων για τις σφαγές σε βάρος των Παλαιστινίων, όχι μόνο την τωρινή αλλά και εκείνες του παρελθόντος. Όμως αυτό είναι ζήτημα άμεσο – και πάντως άσχετο απ’ το αν υπάρχει λύση για τους αυτόχθονες και ποια θα ήταν αυτή…

4 – Όλες οι «μεγάλες δυνάμεις», απ’ τις ηπα ως την ρωσία και την κίνα, μιλάνε και πάλι για την «λύση των δύο κρατών». Επικαλούνται τις σχετικές αποφάσεις του οηε. Δεν είναι πιο ρεαλιστικό κάτι τέτοιο;

Τα περιβόητα «δύο κράτη» ήταν πράγματι το αρχικό σχέδιο και η απόφαση για την εποικιστική αποικιοκρατία στην περιοχή ως χωροφύλακα της δύσης, μετά την «αποχώρηση» του Λονδίνου και του Παρισιού απ’ τις «κτήσεις» τους στην ευρύτερη μέση Ανατολή. Απόφαση – ξεαπόφαση του οηε όχι μόνο δεν εφαρμόστηκε ποτέ, αλλά όποτε γινόταν επίκλησή της σαν δήλωση «προόδου στις συνομιλίες» ήταν σκέτη φάρσα.

Είναι αλήθεια ότι για χρόνια οι άραβες της ευρύτερης περιοχής (και οι παλαιστίνιοι) δεν αποδέχτηκαν την δημιουργία του ισραηλινού κράτους, όπως κι αυτό απ’ την μεριά του δεν αποδέχθηκε ότι θα περιοριστεί στην έκταση του 1947. Αλλά ο ισχυρότερος, που στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι το απαρτχάιντ καθεστώς μόνο του αλλά μαζί με τους δυτικούς υποστηρικτές του, επιβλήθηκε. Απ’ τα «σύνορα του ‘47» πήγαμε στα «σύνορα του ‘67». Που κι αυτά ενδιάμεσα ήταν.

Κάτω: μετά από δύο πολέμους, το 1948 και το 1967, τα σύνορα από τότε…

Η παλαιστινιακή αντίσταση ήταν και είναι πάντα αντίσταση. Είτε εκτός συνόρων («οργάνωση για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης») είτε, στα τέλη της δεκαετίας του ’80, στο εσωτερικό (1η intifada). Για να μην πολυλογούμε: στις αρχές της δεκαετίας του ’90, με την κατάρρευση του «ανατολικού μπλοκ» να έχει μετατρέψει την δύση γενικά και τις ηπα ειδικά σε «μόνη υπερδύναμη», υπογράφτηκαν κάποιες συμφωνίες («συμφωνίες του Όσλο») μεταξύ του Αραφάτ ως εκπροσώπου των παλαιστινίων και του Ραμπίν, πρωθυπουργού στο Τελ Αβίβ, που υποτίθεται ότι ήταν τομή: η «λύση των δύο κρατών» έμπαινε στις ράγες.

Φάρσα. Το μέγιστο που θα μπορούσε να ανεχθεί στα ‘90s το Τελ Αβίβ ήταν κάτι σα «παλαιστινιακή νομαρχία», χωρίς κανένα βασικό θεσμό απ’ αυτούς που κάνουν ένα κράτος να είναι κράτος. Χωρίς στρατό, χωρίς αεροδρόμια, χωρίς έλεγχο των συνόρων, χωρίς νόμισμα… Τέτοιες ήταν εκείνες οι συμφωνίες.

Συνεπώς έκτοτε προέκυψε αυτό το φρικτό αστείο που λέγεται «παλαιστινιακή αρχή», σαν «γνωστής ταυτότητας ιπτάμενο αντικείμενο» πάνω από μια πραγματικότητα που οριζόταν απ’ το όλο και πιο σκληρό και όλο πιο επεκτατικό απαρτχάιντ. Με το οποίο μάλλον συνεργαζόταν (με οικονομικά ανταλλάγματα…) παρά εμπόδιζε. Και η «λύση των δύο κρατών» απέμεινε στη διεθνή κρατική και δημαγωγική ρητορική σαν προσχηματικό «ειρήνη υμίν» κάθε φορά που η παλαιστινιακή αντίσταση προσπαθούσε να φρενάρει τις θεοναζί, απαρτχάιντ μεθοδεύσεις.

Πρέπει να θυμίσουμε πως ακόμα και στα νοτιοαφρικανικά μπαντουστάν υπήρχαν κλίκες μαύρων που έτρεχαν να επωφεληθούν από κάτι ψίχουλα εξουσίας που τους πετούσε το απαρτχάιντ καθεστώς των λευκών. Συνεπώς το τι είναι η «παλαιστινιακή αρχή» σαν εκπρόσωπος του υποτιθέμενου «παλαιστινιακού κράτους» δεν είναι πρωτότυπο. Και η πραγματικότητά του αποδεικνύεται ακόμα μια φορά απ’ τις 7 Οκτώβρη και μετά. Τα τάγματα θανάτου των θεοναζί εποίκων, αυτή τη φορά ανοικτά μαζί με τον ισραηλινό στρατό, λεηλατούν, καταστρέφουν, σκοτώνουν, συλλαμβάνουν στη Δυτική Όχθη η οποία είναι, υποτίθεται, στον έλεγχο αυτής της «παλαιστινιακής αρχής»∙ κι αυτή η «αρχή» – με την ένοπλη αστυνομία της – είναι κλεισμένη κάπου στις βίλες της, κοιτώντας αλλού.

5 – Μήπως το γεγονός ότι στη «λύση των δύο κρατών» αναφέρονται οι αναθεωρητικές δυνάμεις ρωσία και κίνα αφήνει ένα περιθώριο να εφαρμοστεί τελικά κάποια στιγμή;

Όχι. Δείχνει μόνο τον οππορτουνισμό κάθε ιμπεριαλιστικού κράτους, ακόμα και εκείνων που αμφισβητούν και αντιτίθενται στους δυτικούς (και στον αμερικανικό πρώτ’ απ’ όλα). Το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς έχει εγκαταστήσει όλα αυτά τα χρόνια (κάτω απ’ τα μάτια όλων, συμπεριλαμβανόμενων των αφεντικών στη Μόσχα και στο Πεκίνο…) στη Δυτική Όχθη από 700.000 έως 800.000 εποίκους, πολλοί απ’ τους οποίους είναι πλέον επίσημα ένοπλοι, σαν παραστρατιωτικό σώμα. Και συνεχίζει. Οι εποικισμοί αυτοί θεωρούνται παράνομοι – και λοιπόν; Καμία «λύση δύο κρατών» δεν θα μπορούσε να υπάρξει ούτε καν στα χαρτιά χωρίς την μετακίνηση όλων αυτών πίσω στην επικράτεια του ενός απ’ τα δύο κράτη, του ισραηλινού. Μπορεί κάποιος να το φανταστεί; Το λιγότερο που θα περίμενε κάθε λογικός άνθρωπος θα ήταν ισραηλινός εμφύλιος απ’ το πρώτο λεπτό!

Αλλά ακόμα και στην εντελώς απίθανη περίπτωση που αυτές οι εκατοντάδες χιλιάδες έποικοι δέχονταν να φύγουν χωρίς αντιδράσεις, το Τελ Αβίβ θα απαιτούσε (προφανώς) ένα αντάλλαγμα: την έξωση των 2.000.000 αράβων και βεδουϊνων μουσουλμάνων που ζουν τώρα στην δική του επικράτεια. Αυτό λέγεται «ανταλλαγή πληθυσμών» και είναι ότι πιο κυνικό και απάνθρωπο έχει εφεύρει απ’ τον 20ο αιώνα και μετά η διεθνής διπλωματία.

Η «λύση των δύο κρατών» ήταν απ’ την αρχή προσχηματική, και έτσι ακριβώς εξελίχθηκε ως σήμερα. Προσπαθούσε (και προσπαθεί) να κρύψει το βασικό γεγονός: ότι δυτικοί έποικοι εγκαταστάθηκαν στη γη αυτοχθόνων πληθυσμών∙ και το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να διώξουν 750.000 απ’ αυτούς, καταστρέφοντας τα σπίτια τους και τα χωριά τους, και κατάσχοντας την γη τους. Είναι η Nakba του ‘48, που οι παλαιστίνιοι δεν έχουν ξεχάσει και δεν θα ξεχάσουν όσες γενιές κι αν περάσουν. Πρόκειται για τυπική συμπεριφορά δυτικών εποίκων: να εξαπλωθούμε όσο το δυνατόν περισσότερο. Για την γη; Για την γη. Για το νερό; Για το νερό. Για το φυσικό αέριο; Για το φυσικό αέριο. Για άλλες πρώτες ύλες; Ναι. Για τα πάντα. Έγινε στη βόρεια αμερική (ηπα και καναδά), έγινε στην αυστραλία και στη νέα ζηλανδία, έγινε στην αλγερία, στη νότια αφρική και σε άλλα σημεία της αφρικής. Έγινε (και συνεχίζει να γίνεται) στην Παλαιστίνη. Δεν έχει καμία σχέση με θρησκεία. Είναι το μοντέλο της δυτικής αποικιοκρατίας μέσω εποικισμού.

Επειδή απ’ την μια μεριά μετά τον β παγκόσμιο πόλεμο δεν ήταν σωστό να είναι κάποιος ανοικτά αποικιοκράτης, και επειδή απ’ την άλλη μεριά τα δυτικά κράτη / κεφάλαια αρνούνταν να κρατήσουν τους εβραίους υπηκόους τους που είχαν επιζήσει απ’ τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και ήθελαν να ξεφορτωθούν όσους περισσότερους γινόταν (δεν τους έδιναν καν ταυτότητες, τα έχει πει και γράψει μια χαρά η Hannah Arendt…), επιβλήθηκε η ιδέα του «να φυτέψουμε ένα κράτος» γι’ αυτούς δίπλα στην υπόσχεση για ακόμα ένα για τους άλλους… Ήταν (και παραμένει) μια ιδέα βαθιά ρατσιστική, όπως ακριβώς θα περίμενε κάποιος απ’ την δυτική αποικιοκρατία: «αυτοί» δεν μπορούν να ζήσουν μαζί και ισότιμα, αφού οι μεν είναι ανώτεροι (λευκοί…) οι δε κατώτεροι (μαυριδεροί…). Και οι ανώτεροι να διώξουν τους κατώτερους.

Συνεπώς το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς από κοινωνική και ιδεολογική άποψη κάνει εκείνο για το οποίο φτιάχτηκε: ασκεί την κατοχή του επί των κατώτερων πληθυσμών, άλλοτε φυλακίζοντάς τους μέσα σε τείχη, φράχτες, και στρατιωτικά μπλόκα, άλλοτε εξανδραπίζοντάς τους, κι άλλοτε σκοτώνοντάς τους∙ ει δυνατόν μαζικά.

6 – Ένα άλλο επιχείρημα κατά του ενός δημοκρατικού κράτους για όλους και όλες είναι ότι σ’ αυτό οι παλαιστίνιοι / άραβες θα γίνουν πλειοψηφία.

Η ψύχωση της δημογραφίας είναι ένα ακόμα άλλοθι της ρατσιστικής ιδεολογίας του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος και των υποστηρικτών τους. Ένας πρωτογονισμός που ανάγει σε κυριότερη διάσταση και πηγή της εξουσίας τον πληθυσμιακό όγκο. Εν τέλει πρόκειται για μια βιοπολιτική ιδεολογία.

Αν δεν κάνουμε λάθος τα 6 εκατομμύρια εβραίων που ζουν στις ηπα δεν είναι πλειοψηφία στα συνολικά 340 εκατομμύρια του πληθυσμού∙ αυτό ωστόσο δεν τους εμποδίζει να έχουν ισχυρότατη επιρροή στα «κέντρα πολιτικής εξουσίας». Η αλήθεια είναι ότι η εξουσία στις καπιταλιστικές κοινωνίες δεν διαρθρώνεται με όρους πληθυσμιακών μεγεθών∙ αλλιώς θα υπήρχε εργατική εξουσία παντού … και φυσιολογικά! Η εξουσία (γιατί αυτό φαίνεται να είναι το επίδικο…) διαρθρώνεται με εντελώς διαφορετικούς όρους. Έτσι ώστε δεν είναι καθόλου πρωτότυπο να κυβερνούν πολύ μικρές μειοψηφίες. Στην περίπτωση ενός ενιαίου, δημοκρατικού κράτους απ’ την θάλασσα ως το ποτάμι, οι τωρινοί εξουσιαστές του θεοναζί καθεστώτος δεν θα δυσκολεύονταν καθόλου να βρουν συνεταίρους απ’ την παλαιστινιακή / αραβική μεριά: αυτούς με τους οποίους συνεργάζονται ήδη, την «ελίτ» της Δυτικής Όχθης…

 

Διευκρινίσεις (2)

Δευτέρα 4 Δεκέμβρη>>

7 – Εκτός απ’ την λωρίδα της Γάζα και την Δυτική Όχθη όπου ο ισραηλινός στρατός εξασκεί το μονοπώλιο καταστροφής και θανάτου που έχει, υπάρχουν κι άλλα μέτωπα. Εκείνο στο βόρειο ισραήλ απ’ την Χεζμπ’ Αλλάχ, και οι διάσπαρτες επιθέσεις σε αμερικανικές βάσεις στη συρία και στο ιράκ. Η «εισβολή του al Aqsa» και οι υπόλοιπες αντάρτικες δράσεις εγγράφονται άραγε στον ίδιο σχεδιασμό ή είναι συμπτωματικές;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Σοκ και δέος: η σωστή πλευρά της εξουσίας (1)

Το θεοναζί καθεστώς δημοσιοποίησε την λίστα με τους 300 παλαιστίνιους αιχμάλωτους που σκοπεύει να «ανταλλάξει» σ’ αυτόν και σε κάποιον επόμενο γύρο. Όσοι / όσες ανήκουν σε οργάνωση, είναι μέλη της Hamas, της Fatah, της Ισλαμικής Jihad και του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP), «τρομοκρατικές» οργανώσεις μία και μία – ενώ αρκετοί δεν ανήκουν πουθενά… Κανένας / καμία απ’ αυτούς / αυτές δεν έχει καταδικαστεί για φόνο∙ πολλοί βρίσκονται στη φυλακή επειδή πετούσαν πέτρες. Όλοι είναι είτε γυναίκες είτε ανήλικοι: 287 (από τους 300) είναι κάτω από 18, πέντε είναι 14 χρονών. Οι περισσότεροι / ες έχουν συλληφθεί τα τελευταία 2 χρόνια – με την εξαίρεση 10 γυναικών απ’ την Ιερουσαλήμ και την Δυτική Όχθη που καταδικάστηκαν μεταξύ 2015 – 2017 με την κατηγορία της «απόπειρας επίθεσης με μαχαίρι σε ισραηλινούς στρατιώτες»… Ένας 18χρονος έχει φυλακιστεί επειδή φώναζε μαζί με άλλους «Allahu Akbar». Μια 18χρονη για «υποκίνηση μέσω Instagram»…

Δευτέρα 27 Νοέμβρη>> Το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς διακήρυσσε (βγάζοντας αφρούς!) επί εβδομάδες α) ότι δεν πρόκειται να διαπραγματευτεί τίποτα με τους «κτηνώδεις τρομοκράτες», β) ότι δεν πρόκειται να αποδεχθεί ούτε μια ώρα εκεχειρίας, γιατί αυτό θα δώσει στους «κτηνώδεις τρομοκράτες» την ευκαιρία να ανασυνταχτούν, γ) ότι τους όμηρους θα τους βρει και θα τους σώσει το ίδιο, δ) κλπ κλπ. Ύστερα από σχεδόν 50 γενοκτονικής επίθεσης το ίδιο καθεστώς κάνει ακριβώς εκείνα που με λύσσα απέρριπτε. Δέχεται την πρόταση που είχε κάνει η Hamas στις 9 Νοέμβρη και είχε απορρίψει τότε μετά βδελυγμίας. Ακριβώς την ίδια…

Είναι αυτό ένα σημάδι επιτυχίας ή μήπως αποτυχίας, ήττας;

Διάφοροι ειδικοί-του-σκοινιού-και-του-παλουκιού δεν αναφέρονται καν σε όρους όπως «τακτική υποχώρηση». Κι αν χρειαστεί να πουλήσουν κάτι σαν «εξήγηση» για την θεοναζί «καλωσύνη», αυτή βρίσκεται (που αλλού;) στην Ουάσιγκτον: ο νυσταλέος Jo πίεσε τον αρχιχασάπη του Τελ Αβίβ…

Ίσως πολύ μεγαλύτερη «πίεση» στον αρχιχασάπη ήταν οι όλο και μεγαλύτερες διαδηλώσεις των συγγενών των ομήρων (και όχι μόνο) υπέρ μιας κάποιας διακοπής της σφαγής ώστε να γίνει ανταλλαγή αιχμαλώτων. Και απ’ την στιγμή που ξεκίνησε είναι αδύνατο να σταματήσει – το καταλαβαίνει ο καθένας: οι συγγενείς και οι φίλοι όσων ισραηλινών συνεχίζουν να κρατούνται θα γίνουν έξαλλοι. Συνεπώς υποθέτουμε πως όταν ο αρχιθεοναζί και το επιτελείο του λένε «θα συνεχίσουμε τον πόλεμο» έχουν στο μυαλό τους κάτι τέτοιο: μια βδομάδα ισοπέδωσης και μαζικών δολοφονιών∙ ύστερα δύο ή τρεις ή τέσσερεις ημέρες «παύσης» και ανταλλαγής μέρους των αιχμαλώτων∙ και ξανά το ίδιο…

Πιεστική είναι επίσης η άρνηση (άγνωστο πόσων αλλά πάντως όχι λίγων) εφέδρων να καταταχτούν για να ισοπεδώσουν την Γάζα, με την επίκληση «λόγων συνείδησης»…

Όμως αν από στενά στρατιωτική άποψη ύστερα από σχεδόν 50 μέρες και νύχτες η «επιχείρηση σιδερένιο ξίφος» απ’ τον «δυνατότερο στρατό του κόσμου» κατά ελαφρά οπλισμένων αλλά αποφασισμένων ανταρτών είχε πετύχει οτιδήποτε που να μπορεί να παρουσιαστεί ως νίκη, τότε το θεοναζί καθεστώς δεν θα έκανε-διάλειμμα-με-το-σταγονόμετρο. Θα έλεγε «απέχουμε ελάχιστα απ’ την οριστική νίκη, εμπρός γενναίοι μου!!!» Συνεπώς, πάντα από στενά στρατιωτική άποψη, το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς απέτυχε ως τώρα και το αναγνωρίζει έμμεσα∙ δεν υπάρχει κάτι που να δείχνει ότι θα τα καταφέρει καλύτερα στις επόμενες 50 μέρες.

Υπάρχει όμως ένα άλλο πεδίο που όχι μόνο ο χωροφύλακας της μέσης Ανατολής αλλά το σύνολο των δυτικών συμμάχων του, έχουν μια σπουδαία επιτυχία: επί μέρες και νύχτες, επί βδομάδες, δολοφονούνται μαζικά άμαχοι παντού όπου υπάρχουν τέτοιοι επί γης, σε νοσοκομεία, σε σχολεία, σε εκκλησίες, σε σπίτια, σε προσφυγικά στρατόπεδα, σε δρόμους… κι αυτό εγγράφεται στην «πολιτική ζωή» της δύσης (αλλά και στην πρωτοκοσμική ιδεολογία) ως … δύσθυμη ενόχληση. Που δεν διακόπτει τις καθημερινές ρουτίνες, μάλλον ενσωματώνεται σ’ αυτές.

Το απαρτχάιντ καθεστώς και οι σύμμαχοί του εκτόξευσαν το «μέτρο» της δυτικής θανατοπολιτικής∙ έχουν επιδείξει / αποδείξει πως τίποτα δεν τους εμποδίζει να κάνουν μαζικές δολοφονίες και να τις κάνουν επιδεικτικά, «διδακτικά»∙ οι ως τώρα 15.000 δολοφονίες (και οι ακόμα περισσότερες που πιθανότατα θα ακολουθήσουν) χωρίς να συναντήσουν ούτε το ελάχιστο ουσιαστικό εμπόδιο στη δύση διαμορφώνουν ήδη «ψυχο-πολιτικά» (αν μας επιτρέπεται ένας τέτοιος όρος) ειδικά στις δυτικές «ανθρωπιστικές» κοινωνίες ένα είδος συνήθειας στο αίμα, εξοικείωσης με τις μαζικές κρατικές δολοφονίες. Μετά απ’ αυτό οι κρατικές ή παρακρατικές δολοφονίες 100, 500, 1000 ή 5000 αόπλων / αμάχων (κατά προτίμηση των Άλλων) θα είναι …. «τίποτα»…

Υπάρχει μια στρατιωτική στρατηγική που ονομάζεται Shock and awe (σοκ και δέος) αν και το πραγματικό της όνομα είναι γρήγορη κυριαρχία. Βασίζεται στη χρήση «δυσανάλογης δύναμης» και εντυπωσιακής επίδειξης φονικότητας έτσι ώστε ο όποιος αντίπαλος να παραλύσει και να παραδοθεί. Στο στενά και στρατιωτικά εννοημένο πεδίο της επί δεκαετίες παλλόμενης και μαχητικής παλαιστινιακής αντίστασης τέτοιου είδους “ψυχο-πολιτικο-πολεμικές» μέθοδοι δεν πιάνουν….

Δεν ισχύει το ίδιο για τις σε υπνοβασία δυτικές κοινωνίες που, κατά την ταπεινή μας άποψη, είναι βασικός στόχος όχι του ίδιου του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος αλλά οπωσδήποτε των συμμάχων του. Αυτές οι κοινωνίες, ακόμα και τα πιο «ευαίσθητα» τμήματά τους (οι μετανάστες / μετανάστριες και ορισμένα μειοψηφικά τμήματα της αμερικανικής κοινωνίας εξαιρούνται!) «εκπαιδεύονται» αυτές τις σχεδόν 50 ημέρες στην αποδοχή της παράλυσής τους. Της αδυναμίας τους. Διαδηλώνουν; Ναι. Μαζικά; Ναι. Αλλά παραμένοντας «ακίνητες» στο κουτάκι νο 1, ουσιαστικά στην αφετηρία των αντιδράσεων, χωρίς δηλαδή κλιμάκωση της όποιας δράσης τους, των όποιων κινηματικών ενεργειών τους (όπως ήταν αυτονόητο πριν 40 ή 50 χρόνια…) στέκονται ηθικά (και πολιτικά) «μαρμαρωμένες» μπροστά στην ένταση της κρατικής βίας. Δεν απειλούν σοβαρά, ούτε άμεσα ούτε καν έμμεσα, την εξουσία των βουτηγμένων στο αίμα αφεντικών τους / μας.

Να ένας πιο αναλυτικός ορισμός του «σοκ και δέους»:

…Να επιβληθεί ένα συντριπτικό επίπεδο βίας εναντίον του αντιπάλου σε άμεση ή σε αποτελεσματικά διαρκή βάση έτσι ώστε να παραλύσει η θέλησή του να αντισταθεί … να παρθεί ο έλεγχος του περιβάλλοντος και να υπερ-φορτωθεί η αντίληψή του για τα γεγονότα έτσι ώστε να είναι ανίκανος να αντισταθεί σε τακτικό και σε στρατηγικό επίπεδο…

Και για να αντιληφθείτε την ακρίβεια στην εφαρμογή αυτής της «στρατηγικής» όχι μόνο σε βάρος των παλαιστίνιων αλλά (μέσω αυτών) και σε όλους και όλες στη δύση που θα είχαν την διάθεση να-τους-υποστηρίξουν με άμεσους τρόπους, να τι έλεγαν οι «γονείς της στρατηγικής» Harlan Ullman και James Wade το 2001 στην προοπτική μιας θεωρητικής (ακόμα τότε…) εισβολής στο ιράκ:

… Το να «κλειδωθεί» η χώρα θα συνεπαγόταν τόσο την φυσική καταστροφή των ζωτικών υποδομών της όσο και τον έλεγχο όλων των σημαντικών πληροφοριών και των σχετικών οικονομικών ανταλλαγών, τόσο γρήγορα ώστε να επιτευχθεί ένα επίπεδο εθνικού σοκ ανάλογο με εκείνο που προκλήθηκε στους Ιάπωνες με την ρίψη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι…

Ας το επαναλάβουμε: αυτό ΔΕΝ έχει προοπτική επιτυχίας εναντίον της παλαιστινιακής αντίστασης… Οι πάντες (;) ξέρουν, καταλαβαίνουν, ότι υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει… Πετυχαίνει όμως ως τώρα, σ’ έναν ιστορικό χρόνο ιδιαίτερα πυκνό, στα «μετόπισθεν»: στις δυτικές δυνατότητες / πιθανότητες πρακτικής υποστήριξης της παλαιστινιακής αντίστασης∙ οι οποίες δεν είναι μεν καθοριστικές για την έκβαση εντός τέτοιου απελευθερωτικού αγώνα, όμως η πείρα του πολέμου στο βιετνάμ έδειξε ότι έχουν την δική τους ιδιαίτερη αξία «φθοράς» του δυτικού ιμπεριαλισμού.

Όχι όμως! Ο δυτικός ιμπεριαλισμός, που έχει πλέον εξαιρετικά συζητήσιμες στρατιωτικές δυνατότητες εναντίον των αντιπάλων του (εκτός, φυσικά, απ’ τον πυρηνικό όλεθρο) αναδεικνύεται ως τώρα νικητής (για την ακρίβεια: proxy νικητής, νικητής-μέσω-ανάθεσης) στο πεδίο της «δημιουργικής καταστροφής»∙ στο πεδίο της θανατοπολιτικής. Επιδεικνύει όσο πιο κατηγορηματικά γίνεται ότι δεν πρόκειται να σταματήσει την βία του πουθενά∙ ότι δεν έχει κανέναν φραγμό στην φονικότητά του∙ πως ούτε τα νεογέννητα δεν εξαιρούνται απ’ την καταδίκη-σε-θάνατο…

Σοκ και δέος: η σωστή πλευρά της εξουσίας (2)

Δευτέρα 27 Νοέμβρη>> Μήπως μέσα, πίσω απ’ αυτήν την πληθυντική μεν (απ’ την λέξη πλήθος) παραίτηση δε, υπάρχει η πρωτοκοσμική πεποίθηση ότι, τελικά, αυτές οι μαζικές ανθρωποθυσίες αφορούν τους Άλλους και ότι Εμείς (οι όποιοι εμείς) είμαστε εξασφαλισμένοι, έχουμε (και θα έχουμε) πολύ καλύτερη μεταχείριση;

Δυστυχώς εδώ ίσως ενοχλήσουμε. Οι δυτικές κοινωνίες «δοκιμάστηκαν» (με επιτυχία για λογαριασμό των αφεντικών) στη «σοκ και δέος» στρατηγική επί τουλάχιστον 3 χρόνια, το 2020, το 2021 και το 2022, στη διάρκεια της υγιειονομικής τρομοεκστρατείας. Τότε που ο εχθρός ήταν «αόρατος»… Η μαζική ανθρωποθυσία (με άλλα, διαφορετικά μέσα! – όχι με πυραύλους hellfire αλλά με κολασμένη γενετική) έγινε και γίνεται στα μέρη μας, και είναι αποδεκτή ηθικά και πολιτικά∙ σχεδόν αόρατη. Δεν θα θυμίσουμε μόνο τους χιλιάδες που πέθαναν («για καλό σκοπό») στα νοσοκομεία εξαιτίας εντελώς ακατάλληλων ή/και σκόπιμα λαθεμένων «μεθόδων σωτηρίας»… Θα θυμίσουμε οπωσδήποτε τις χιλιάδες που συνεχίζουν να πεθαίνουν ή/και να σακατεύονται εξαιτίας των λεγόμενων «παρενεργειών» της γενετικής μηχανικής…

Δεν υπάρχουν ομοιότητες με το σφαγείο της Παλαιστίνης∙ υπάρχουν όμως αναλογίες. Που ξεκινούν απ’ την ενεργητική, επιθετική λογοκρισία σε βάρος οποιασδήποτε άποψης τολμάει να αμφισβητεί την κυρίαρχη ρητορική για το «δικαίωμα των θεοναζί στην αυτοάμυνα»… περνούν στη σπέκουλα περί «αντισημιτισμού» (το ανάλογο των «ψέκα»…) και στην προσπάθεια ποινικοποίησης των ασύμβατων… προχωρούν στην μανιασμένη παραπληροφόρηση / αποπληροφόρηση… για να καταλήξουν σε γειτονικό με την Παλαιστίνη πεδίο: στην απόκρυψη ή/και την δικαιολόγηση της δομικής εγκληματικότητας των δυτικών καπιταλισμών που παρακμάζουν, και προκειμένου να σταματήσουν ή να καθυστερήσουν την απώλεια της ζωτικής σημασίας παγκόσμιας ηγεμονίας τους, επιδεικνύουν ότι δεν έχουν κανένα φραγμό, κανένα έλεος στην φονικότητά τους… Είτε μέσα στις επικράτειές τους, είτε στις «ζώνες επιρροής» τους, είτε οπουδήποτε αλλού διακυβεύονται τα συμφέροντά τους.

Φαίνεται υπερβολική, «τραβηγμένη» η υπόδειξη αυτών των αναλογιών; Διαφωνούμε. Οι αναλογίες δεν είναι γραμμικές. Από υποκειμενική σκοπιά, για παράδειγμα, δεν συνεπάγονται πως όλοι όσοι ήταν υπέρ των πλατφορμιασμών είναι και υπέρ της σφαγής των Παλαιστινίων (η σιωπή τους όμως για το έγκλημα της γενετικής είναι συνενοχή…) Οι αναλογίες είναι δομικές. Αφορούν τις δομές εξουσίας που κατασκευάζουν, διασπείρουν και επικυρώνουν  τον θάνατο. Η ειδική απανθρωπιά, η ιδιάζουσα σκληρότητα συστημάτων που χάνουν τα στηρίγματά τους, που χάνουν το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια τους (ειδικά σε συνθήκες ριζικής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης), είναι ενιαία – ακόμα κι αν εκδηλώνεται με διαφορετικά προσωπεία.

Εν τω μεταξύ στην όχι μακρινή Δυτική Όχθη τα θεοναζί τάγματα εφόδου, εξοπλισμένα επίσημα πια, συνεχίζουν ανενόχλητα τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις τους κατά των Παλαιστίνιων κατοίκων. Το απαρτχάιντ «δουλεύει» μια χαρά…

(Μεταξύ όλων των άλλων…) Διασώστε την πραγματικότητα! (1)

Δευτέρα 27 Νοέμβρη>> Στη συνέχεια, σε δύο δόσεις, παρουσιάζουμε δύο video τεκμήρια. Δύο video ισραηλινής προέλευσης που αποδεικνύουν, αν αυτό χρειαζόταν, την ακρίβεια όσων σας έχουμε παρουσιάσει τις προηγούμενες εβδομάδες. Την Αλήθεια – με κεφαλαίο «Α»…

Το πρώτο video αφορά το ζήτημα των δήθεν «υπόγειων αρχηγείων της Χαμάς» κάτω απ’ το νοσοκομείο Shifa (ή οποιοδήποτε άλλο γουστάρει η δημαγωγία των αφεντικών). Πριν μια βδομάδα («το νοσοκομείο – κρησφύγετο;») υποστηρίξαμε ότι στα βαθιά κάτω απ’ το Shifa υπάρχει ένα «μπούνκερ» ισραηλινής κατασκευής – πράγμα που αποκλείει να έχει εκεί η ένοπλη παλαιστινιακή αντίσταση οποιαδήποτε σοβαρή υποδομή της…

Υπάρχουν αμφιβολίες για όλη την κτηνώδη μεθόδευση του θεοναζί, απαρχάιντ καθεστώτος (: «καταστρέφουμε νοσοκομεία και σκοτώνουμε όποιους είναι μέσα επειδή είναι ‘ανθρώπινες ασπίδες’ για τα υπόγεια στρατηγεία των τρομοκρατών»;) Ιδού η παραδοχή. Όχι από κάποιον τυχαίο. Απ’ τον πρώην πρωθυπουργό του καθεστώτος Ehud Barak, στη διάρκεια συνέντευξής του πριν μια βδομάδα στο αμερικανικό καθεστωτικό cnn, παραδοχή που ξάφνιασε την δήθεν «αααα, δεν το ήξερα!…» βασική anchorwoman Cristiane Amanpour:

0.16>

Cristiane Amanpour: Θα αρχίσω ρωτώντας σας ποια είναι η γνώμη σας για το κατά πόσον ο στρατός σας έχει κάνει μια καλή δουλειά στο να αποδείξει τους ισχυρισμούς του ότι υπάρχει ένα σημαντικό αρχηγείο και μπούνκερ κάτω απ’ το al Shifa;

Ehud Barak: Είναι ήδη γνωστό εδώ και πολλά χρόνια ότι υπάρχει ένα μπούνκερ που στην πραγματικότητα φτιάχτηκε από ισραηλινούς κατασκευαστές κάτω απ’ το al Shifa, ότι χρησιμοποιείται σαν επιχειρησιακό κέντρο από την Χαμάς και σαν ένα είδος διασταύρωσης διάφορων τούνελ που είναι τμήμα αυτού του συστήματος. Δεν ξέρω να πω σε ποιο βαθμό είναι ένα βασικό… πιθανόν δεν είναι το μόνο επιχειρησιακό κέντρο, (θα) υπάρχουν διάφορα άλλα κάτω από άλλα νοσοκομεία ή άλλα ευαίσθητα σημεία, αλλά είναι σίγουρο ότι έχει χρησιμοποιηθεί απ’ την Χαμάς, ακόμα και στη διάρκεια αυτής της σύγκρουσης….

Cristiane Amanpour: Όταν είπατε ότι έχει κτιστεί από ισραηλινούς μηχανικούς μήπως κάνατε κάποιο λάθος;

Ehud Barak: Όχι, όχι! Ξέρετε, πριν κάποιες δεκαετίες ελέγχαμε αυτό το μέρος. Οπότε… είναι πριν πολλές δεκαετίες… που φτιάξαμε αυτά τα μπούνκερ έτσι ώστε να χμμμ εξασφαλίσουμε περισσότερο χώρο για την λειτουργία του νοσοκομείου μέσα στον περιορισμένο χώρο που έπιανε το συγκρότημα…

Cristiane Amanpour: Ωωω… εντάξει…. Αυτό… αυτό με ξαφνιάζει λίγο…

Ο Barak λέει ψέμματα εν μέρει, αλλά τι άλλο να κάνει; Τα καταφύγια 50 ή 60 μέτρα βαθιά δεν φτιάχνονται επειδή … ένα νοσοκομείο δεν χωράει στο οικόπεδό του!!!… Φτιάχνονται για πολεμική χρήση. Πολύ περισσότερο όταν μαζί με μπούνκερ οι ισραηλινοί κατοχικοί (τότε, το 1983) της Γάζα έφτιαξαν και τούνελ. Κι αυτά για … τις αποθήκες του al Shifa φτιάχτηκαν;

Με δυο λόγια! επειδή το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς ΔΕΝ ξέρει που κρύβονται οι αντάρτες, σημαδεύει «σημεία που ξέρει» (επειδή κάποτε ήταν δικά του) σαν κάλυψη για να εξοντώνει τον πληθυσμό και τις πολιτικές υποδομές του.

Όποιος κάνει ότι δεν καταλαβαίνει ή δυσκολεύεται να εξηγήσει την πραγματικότητα ας μείνει με τις παραισθήσεις του…

(Μεταξύ όλων των άλλων…) Διασώστε την πραγματικότητα! (2)

Δευτέρα 27 Νοέμβρη>> Το δεύτερο video αφορά το τι έγινε στην περιβόητη (ή θρυλική) 7 Οκτώβρη 2023, στη διάρκεια της «εισβολής του al Aqsa». Πριν δυο βδομάδες (Το πέταγμα της πεταλούδας – στις 7 Οκτώβρη…. The Hannibal Doctrine) παρουσιάσαμε σοβαρά κομμάτια της αλήθειας του τι έγινε εκείνη την ημέρα μέσα από στοιχεία ισραηλινής προέλευσης. (Το έχουν κάνει κι άλλοι, οπωσδήποτε ο «ριζοσπάστης»).

Το παρακάτω είναι ένα αδιαμφισβήτητο (ηχητικό) ντοκουμέντο: ο έφεδρος ισραηλινός σμήναρχος Nof Erez εξηγεί στην ισραηλινή εφημερίδα Ha’aretz τι και, κυρίως, γιατί συνέβη αυτό που και ο ίδιος παραδέχεται μέσα-απ’-τα-δόντια ως σφαγή ισραηλινών αμάχων απ’ τον ισραηλινό στρατό τις ώρες που κράτησε η «εισβολή του al Aqsa». (Οι αγγλικοί υπότιτλοι στο ηχητικό είναι απ’ το έγκυρο αντι-ιμπεριαλιστικό site greyzone):

Σμήναρχος Nof Erez: Στον ισραηλινό στρατό (IDF) ο τρόπος που δρα ένα επιθετικό ελικόπτερο είναι ο εξής: φτάνει στην περιοχή δράσης προσπαθώντας να επικοινωνήσει με το επιχειρησιακό κέντρο της μεραρχίας. Στις 6.30 το πρωί δεν υπήρχε επιχειρησιακό κέντρο της μεραρχίας.

Αν δεν μπορεί να επικοινωνήσει με το επιχειρησιακό κέντρο της μεραρχίας προσπαθεί να βρει επικοινωνία με το επιχειρησιακό κέντρο της ταξιαρχίας. Αλλά ούτε αυτό υπήρχε. Και το τάγμα 13 (το τάγμα Golani) δυστυχώς δεν ήταν προσβάσιμο πλέον.*

Ξέρω για μερικές περιπτώσεις στις οποίες οι πιλότοι των επιθετικών ελικοπτέρων πήραν μέσω κινητών τα νούμερα επαφής με τις περιπολίες στους οικισμούς στην περίμετρο της Γάζας, και συντονίστηκαν μαζί τους για την διαχείριση πυρός και την υποστήριξη.

Haaretz: Αυτό είναι η περίπτωση απ’ όπου προέκυψαν και διαδόθηκαν οι φήμες ότι ο IDF βομβάρδισε οικισμούς στην περίμετρο της Γάζα, εφάρμοσε το Δόγμα Hannibal, και άλλες θεωρίες συνωμοσίας τις πρώτες ημέρες (μετά την 7η Οκτώβρη);

Σμήναρχος Erez: Δεν βομβάρδισαν σπίτια χωρίς έγκριση. Εγώ ο ίδιος, επί τη ευκαιρία, είδα πολλά drones πάνω από κάθε οικισμό, σαν εικόνες στον υπολογιστή. Μπορούμε να τα δούμε από κάθε κέντρο διοίκησης στο Ισραήλ.

Είναι μεγάλο πρόβλημα να αναπτύσσεις drones πάνω απ’ την δική σου περιοχή, αν δεν ξέρεις ποιος είναι ο εχθρός και ποιος είναι η μονάδα περιπολίας στον οικισμό, και ποιοι είναι οι δικοί μας στρατιώτες που ήταν εκεί ήδη στις 10 το πρωί…

… και το να τους ταυτοποιήσεις απ’ τον αέρα είτε μέσω των θερμικών καμερών του ελικοπτέρου είτε μέσω των θερμικών καμερών των drones, αυτό είναι εντελώς αδύνατο.

Αν δεν έχεις κάποιον να επικοινωνήσεις και να σου πει είμαι στο σπίτι νούμερο τάδε και τάδε και οποιοσδήποτε στην απέναντι πλευρά είναι εχθρός, είναι πολύ ζόρικο να κτυπήσεις και να πυροβολήσεις.

Και το Δόγμα Hannibal για το οποίο μιλάει ο κόσμος, είναι ένα σενάριο για να σταματήσεις μια απαγωγή με ένα όχημα, έχει προκύψει από περιστατικά του παρελθόντος στον Λίβανο πριν 3 δεκαετίες.

Ακόμα και σε τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει μια μοναδική αρχή [για να δώσει το ο.κ.] στο ελικόπτερο ή στον χειριστή ενός drone να ανοίξει πυρ στο όχημα, δρώντας προσεκτικά για την ασφάλεια του ομήρου, δεν υπάρχει οδηγία που επίσημα να εξειδικεύει κάτι τέτοιο.

Haaretz: Έγινε κάτι τέτοιο αυτή τη φορά;

Σμήναρχος Erez: Δεν ξέρουμε εάν κτυπήθηκαν όμηροι απ’ την στιγμή που τα επιθετικά ελικόπτερα και τα drones άρχισαν να ρίχνουν προς τον φράχτη, απ’ την στιγμή που είδαν την μαζική κίνηση στον φράχτη, μπες βγες.

Haaretz: Αλλά το Δόγμα Hannibal είναι εμπρόθετο, αν εφαρμόστηκε αυτό ήταν ενέργεια με πρόθεση, αν κτυπήθηκαν όμηροι (αθέλητα) αυτό είναι (φανερά) κάτι διαφορετικό.

Σμήναρχος Erez: το Δόγμα Hannibal προφανώς εφαρμόστηκε γιατί απ’ την στιγμή που εντοπίζεις κατάσταση ομηρίας αυτό είναι Hannibal…

… αλλά το Hannibal για το οποίο κάναμε ασκήσεις τα προηγούμενα 20 χρόνια αφορούσε ένα μόνο όχημα, ξέρεις σε ποιο σημείο του φράχτη θα μπει, σε ποια μεριά του δρόμου κινείται, ακόμα και σε ποιον δρόμο.

Αυτό που είδαμε ήταν ένα ΜΑΖΙΚΟ HANNIBAL. Υπήρχαν πολλά ανοίγματα στον φράχτη, χιλιάδες άνθρωποι σε πολλά διαφορετικά οχήματα με ή χωρίς ομήρους.

Ήταν αδύνατο να ταυτοποιήσεις και να κάνεις αυτό που έκαναν οι πιλότοι.

Αυτό που ξέρω είναι πως όποιοι είχαν διαθέσιμα οπλικά συστήματα, τόσο [οι χειριστές των] drones όσο και οι πιλότοι των επιθετικών ελικοπτέρων έκαναν ότι μπορούσαν χωρίς συντονισμό με χερσαίες δυνάμεις, γιατί τέτοιες δεν υπήρχαν…

Η συνεχιζόμενη «αγανάκτηση» για την «κτηνωδία της Χαμάς» στις 7 Οκτώβρη, είτε από εγκάθετους είτε από βαριεστημένους που τρέφονται με τα αποφάγια της προπαγάνδας, δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Κι αυτό δεν είναι υπεράσπιση της παλαιστινιακής αντίστασης απ’ την μεριά μας – δεν την χρειάζεται!

Ενώ είναι λογικό ότι στις σύντομες μάχες που έγιναν μετά την έναρξη της «εισβολής του al Aqsa» σκοτώθηκαν από παλαιστινιακές σφαίρες και άμαχοι, είναι ακόμα πιο λογικό να σκεφτείτε αυτό: Η μία πλευρά (η παλαιστινιακή) έκανε την εισβολή για να απάγει στρατιώτες (σαν πρώτη προτεραιότητα) και πολίτες ώστε να τους ανταλλάξει με τους χιλιάδες παλαιστίνιους αιχμάλωτους. Ήθελε, επεδίωκε, την συνέφερε να τους απάγει ζωντανούς! Η άλλη πλευρά (η ισραηλινή) έχει αποδεδειγμένα ένα δόγμα, το Δόγμα Hannibal, που έχει στόχο να σκοτώσει και τους όποιους ομήρους, και τους απαγωγείς τους, και οποιονδήποτε ισραηλινό ή παλαιστίνιο άμαχο βρίσκεται κοντά έτσι ώστε να μην ολοκληρωθεί η απαγωγή, και να μην αναγκαστεί να διαπραγματευτεί την απελευθέρωση παλαιστίνιων αιχμαλώτων.

Ποια απ’ τις δύο πλευρές είχε στόχο, «συμφέρον», επιδίωξη να σκοτώνει-στα-τυφλά στις 7 Οκτώβρη; Αν προσθέσουμε και τον πανικό (λόγω της αιφνιδιαστικής παλαιστινιακής επίθεσης) ποια απ’ τις δύο πλευρές προχώρησε σε σφαγή στις 7 Οκτώβρη;

Τίνος ήταν η κτηνωδία; (Εκείνων που την συνέχισαν απ’ τις 8 και μετά…)

*Η ταξιαρχία Golani θεωρείται η ελίτ του ισραηλινού στρατού. Στις 7 Οκτώβρη αιφνιδιάστηκε τόσο ώστε το αρχηγείο του τάγματος δίπλα στον φράχτη της Γάζα, που είχε την γενική ευθύνη επιτήρησης και ελέγχου των αιχμάλωτων, καταλήφθηκε γρήγορα απ’ τους ένοπλους παλαιστίνιους εισβολείς…

Και εδώ ένα έξτρα ντοκουμέντο, της τελευταίας στιγμής (γι’ αυτό είναι μόνο με αγγλικούς υπότιτλους). Η ισραηλινή Yasmin Porat, που διέφυγε από σπίτι του κιμπούτς Be’eri ΠΡΙΝ φτάσει εκεί (και “καθαρίσει”) ο ισραηλινός στρατός, εξιστορεί τι είδε και τι της είπε η μοναδική γυναίκα που επέζησε του Δόγματος Hannibal στο συγκεκριμένο κτίριο, σε ραδιοφωνική συνέντευξή της: δύο βολές από ισραηλινό τανκς… και τέλος…

Υπήρχαν εκεί 13 ισραηλινοί. Οι 12 σκοτώθηκαν / δολοφονήθηκαν απ’ το ίδιο τους το κράτος…