Tag: ισραήλ

Ελλαδιστάν

Δευτέρα 22 Γενάρη>> Ενώ το ελληνικό κράτος βρίσκεται ακριβώς μπροστά στις συνέπειες των συμμαχικών επιλογών του στη λεγόμενη «σωστή μεριά της ιστορίας» όπως λένε οι τσατσορούφιανοί του, ο δομικός επαρχιωτισμός των δημαγωγών του έχει καταφέρει να κρατάει μεγάλο, ίσως το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού σε xanax υπνοβασία. Έχουν βέβαια μεγάλη σημασία και οι «αυθόρμητες» μαζικές και ατομικές απωθήσεις: να παραστήσουμε ότι ΔΕΝ είναι σε εξέλιξη ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος και ότι τα ντόπια αφεντικά ΔΕΝ συμμετέχουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο… οπότε υπάρχει άφθονος χρόνος για τα σημαντικά «θέματα της επικαιρότητας»: απ’ τον καιρό ως τα σήριαλ, και από … ως … (fill the blanks!!!)

Πώς, όμως, συμμετέχουν τα εντόπια αφεντικά; Κατ’ αρχήν επιμελητειακά: οι βάσεις κάνουν την δουλειά τους… Αλλά και «ας βγάλουμε κανά φράγκο απ’ τα πυρομαχικά»…

Δεύτερον, σε ό,τι αφορά το μεσανατολικό πεδίο μάχης, ο «εθνικά σωστός τρόπος» διαμορφώνεται υπό το πρίσμα του τι κάνει (και τι δεν κάνει) ο «αιώνιος εχθρός»…

Υπάρχει βέβαια και η «στρατηγική σχέση» με το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Αλλά φαίνεται ότι πέρα απ’ την (μέσω us army…) πιθανή αποστολή πολεμοφοδίων, η Αθήνα είναι μάλλον αμήχανη μπροστά στην εντεινόμενη εσωτερική πόλωση στο Τελ Αβίβ ώστε να φαντάζεται οτιδήποτε πρωτοβουλιακό: εδώ ισχύει το «ό,τι πει το αφεντικό!». (Το τελευταίο γνωστό περιστατικό φραστικής κλωτσοπατινάδας εντός του πολεμικού συμβουλίου του θεοναζί καθεστώτος, ήταν οι απειλές του υπ.αμ. Galant ότι «την επόμενη φορά θα έρθω εδώ μαζί με την ταξιαρχία golani»… Ουπς;;;;;)

Το νο 1 εθνικό κεφάλαιο (οι εφοπλιστές) κερδίζουν με τις αναταραχές, ειδικά στις θάλασσες. Η «ελληνική φρεγάτα» (σε 1,5 μήνα;) είναι παροχή υπηρεσιών προς τους συμμάχους, και είναι αμφίβολο αν είναι τεχνικά σε θέση να «προστατεύει» ή αν θα χρειάζεται η ίδια προστασία. Επιπλέον πρέπει να βρεθεί και το πλήρωμα που θα αντέξει, αν χρειαστεί, τα drones και τους πυραύλους της Ansarallah… Σε κάθε περίπτωση είναι συμμετοχή στο συγκεκριμένο υπο-πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου! Μπορεί για τα πραγματικά δεδομένα να μην είναι σπουδαία∙ για τα ελληνικά κυβικά όμως αποτελεί άλλη μια επίδειξη ιμπεριαλιστικών φιλοδοξιών. Κι εφόσον επιβεβαιωθούν τα χειρότερα, ότι δηλαδή ο us army θα προσπαθήσει να εξουδετερώσει τους Houthi με μαζικούς βομβαρδισμούς, κάθε επίδειξη ιμπεριαλιστικών φιλοδοξιών στην περιοχή, μεγάλη, μεσαία ή μικρή, θα έχει την τύχη που της αξίζει.

Χαρακτηριστικό ωστόσο του ανομολόγητου ελληνικού ζορίσματος κρίνουμε το γεγονός ότι έχουν σταματήσει οι «κορώνες», οι κατάρες και οι απειλές λίγων μόνο χρόνων πριν. Για παράδειγμα οι εξελίξεις στη λιβύη και στην τουρκολιβυκή συνεργασία: που χάθηκε, τι απέγινε εκείνος ο φίλος κι αδελφός, ο τζενεράλ Haftar, τώρα που γίνονται «ανθελληνικά» σημεία-και-τέρατα εκεί απέναντι;

Μας τραβάει το ντόπιο καθεστώς, απ’ την μύτη ή και τον σβέρκο, στις κρεατομηχανές του 4ου παγκόσμιου; Ναι – αν και τώρα όχι με τον ιδιαίτερο προπαγανδιστικό ζήλο του «έχουμε πόλεμο με την ρωσία» του 2022. Ίσως οι αλλαγές στο είδος του πολέμου, έξω, πέρα και κόντρα στα νατοϊκά manual, να βάζουν και στα μέρη μας σε υψηλή προτεραιότητα την «ανασύνταξη δυνάμεων»… Φουστανέλες, τσαρούχια και εφ’ όπλου λόγχη…

Κάτι ακούγεται απο ‘δω κι απο ‘κει…

Περισσότερο φως

Δευτέρα 15 Γενάρη>> Οι 47soul είναι μια μπάντα παλαιστίνιων της διασποράς, για την οποία θα τολμούσαμε (αν μας επιτρέπεται…) να πούμε ότι παίζει progressive rap plus. Το τι σημαίνει το progressive και το plus στην περίπτωσή τους, μόνο ψάχνοντας και ακούγοντας μπορεί να το εκτιμήσει κάποιος. Σε κάθε περίπτωση είναι γνήσια τέκνα της Παλαιστίνης και της μέσης Ανατολής, όχι μόνο ως προς τις πολιτικές τους απόψεις, αλλά και ως προς τους ήχους τους.

Tarek Abu Kwaik, Ramzy Suleiman, Walla Sbait, Hamza Arnaout, (‘n’ friends στην παρέα) εδώ, πριν 6 χρόνια. Με αραβικούς και αγγλικούς στίχους (ευχαριστούμε τον Ντ. για την υπόδειξη της μπάντας), το ακούτε όλο, to know them better:

Και για την περίπτωση που θα θέλατε περισσότερο progressive rap plus, εδώ η τετράδα των 47soul στο ίδιο τραγούδι (και σε μερικά ακόμα), από μια συναυλία εσωτερικού χώρου, πριν 4 χρόνια. Είναι ο ήχος της Γαλιλαίας:

Λίγη διεθνής κοινότητα ακόμα

Δευτέρα 15 Γενάρη>> Η προσφυγή του νοτιοαφρικανικού κράτους στο «διεθνές δικαστήριο δικαιοσύνης» (ICJ) κατά του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος με την κατηγορία της γενοκτονίας αποδεικνύεται μια συμπαγής και καλά τεκμηριωμένη νομική προσπάθεια να σταματήσει η σφαγή των Παλαιστίνιων. Δεκάδες άλλα κράτη έχουν δηλώσει ήδη την υποστήριξή τους σ’ αυτήν την προσφυγή, αλλά και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων (πρωτοκοσμικές και μη), μεμονωμένοι «ειδικοί» του διεθνούς δικαίου… Απ’ την μεριά του το κατηγορούμενο κτηνώδες καθεστώς έχει να επιδείξει το «δικαίωμα άμυνας» που του αναλογεί: από απειλές και εκβιασμούς στα κράτη των οποίων δικαστές συμμετέχουν στην τωρινή σύνθεση του δικαστηρίου μέχρι το θεώρημα ότι η παλαιστινιακή αντίσταση είναι γενοκτονική∙ απ’ τα διεθνή πρωτοκοσμικά κρατικά στηρίγματά του ως το θεώρημα ότι η νότια αφρική είναι το «νομικό τμήμα της Hamas»… (Αυτό το τελευταίο ενδεχομένως του επιτρέπει να βομβαρδίσει και την Χάγη…)

Να, για παράδειγμα, ένας συνήγορος: το Βερολίνο. Δεν είναι γενοκτονία αυτό που γίνεται στη Γάζα λέει το γκουβέρνο του, και το λέμε εμείς που ξέρουμε, γιατί κάναμε μία (το Ολοκαύτωμα)… (Όχι, δεν το λέει ακριβώς έτσι… Όμως αυτό είναι το νόημα της επίσημης «γερμανικής άποψης» για την προσφυγή της νότιας αφρικής…) Επιπλέον το έκαναν και στη ναμίμπια…

Πολύ πριν υπάρξει απόφαση (η διαδικασία θα κρατήσει μήνες, ίσως και χρόνια), το επείγον, κι αυτό που ζητάει κατ’ αρχήν η Πραιτόρια, είναι το δικαστήριο να αποφασίσει προσωρινά μέτρα ώστε να σταματήσει η σφαγή και να προστατευτούν όσοι Παλαιστίνιοι είναι ζωντανοί, χωρίς όρους και προϋποθέσεις σε βάρος τους. Αυτό σημαίνει μεταξύ άλλων να σταματήσει η θεοναζί επίθεση και να αποσυρθεί ο στρατός και οι όποιοι παραστρατιωτικοί (: έποικοι…) απ’ τη Γάζα∙ να απελευθερωθεί χωρίς περιορισμούς η παροχή τροφίμων, νερού, φαρμάκων, καυσίμων και όλων των ειδών πρώτης ανάγκης στον πληθυσμό∙ να μην εμποδιστεί η παρουσία ερευνητών που θα καταγράψουν επί τόπου (στη Γάζα) τι έχει συμβεί εκεί ως τώρα, κλπ. Μια τέτοια απόφαση, ως επείγουσα, μπορεί να παρθεί (και θα παρθεί πράγματι ελπίζουμε) σε λίγες ημέρες, άμεσα, χωρίς να βγει το οριστικό, τελικό συμπέρασμα του δικαστηρίου περί της γενοκτονίας∙ κι αυτή η απόφαση είναι που κάνει το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς και τους συμμάχους του να τρέμουν από οργή: μια και το ICJ δεν έχει τρόπο να την επιβάλει, θα την προωθήσει στο περιβόητο «συμβούλιο ασφαλείας του οηε» που έχει! Κι εκεί «τα κουκιά είναι μετρημένα»: είτε οι σύμμαχοι και υποστηρικτές του κανιβαλισμού (Ουάσιγκτον, Λονδίνο) θα την στηρίξουν (;;;), είτε όχι – μπλοκάροντας την εφαρμογή της…. Με ό,τι αυτό σημαίνει για τους παγκόσμιους, ενδοκαπιταλιστικούς συσχετισμούς και ανταγωνισμούς…

Για να το πούμε διαφορετικά. Με τον χρόνιο ξεπεσμό του οηε και των δεκάδων αποφάσεών του σχετικά με την Παλαιστίνη, το ICJ ως τμήμα του οηε είναι το τελευταίο διεθνώς αποδεκτό όργανο «επίλυσης διαφορών μεταξύ κρατών» που έχει απομείνει ως αξιόπιστο απ’ τις δομές «πλανητικής εμβέλειας» όπως αυτές διαμορφώθηκαν μετά το τέλος του 2ου παγκόσμιου πολέμου. Καθώς ο 4ος βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη και κλιμάκωση, και καθώς είναι σαφές πως όταν οι καινούργιοι συσχετισμοί δύναμης και καταμερισμού εξουσίας στον καπιταλιστικό πλανήτη οριστικοποιηθούν (……) θα υπάρξει μια καινούργια «διεθνής νομιμότητα» με νέα «περιεχόμενα» και θεσμίσεις, το ICJ αιωρείται σ’ αυτό το ιστορικό-κενό-της-μετάβασης.

Η κατοχή της Παλαιστίνης, η καταστροφή της ζωής των Παλαιστίνιων, το απαρτχάιντ καθεστώς και η παλαιστινιακή αντίσταση, είναι ένας απ’ τους πολλούς «επιμέρους» πολέμους του 3ου παγκόσμιου, του επονομαζόμενου «ψυχρού» – που μόνο τέτοιος δεν ήταν. Όλα τα αντιαποικιακά κινήματα νίκησαν (κατ’ αρχήν…) στη διάρκεια αυτού του 3ου παγκόσμιου∙ όλα εκτός από εκείνο για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης… Σ’ αυτήν την άκρη του κόσμου, στον αρμό της ανατολικής Μεσογείου με τη δυτική Ασία και την βόρεια Αφρική, οι διακρατικοί, ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί του 3ου παγκόσμιου επέβαλαν ένα αιματηρό, βάρβαρο «Χ».

Αυτό το «Χ» διαταράχτηκε προς στιγμήν μόλις ο 3ος παγκόσμιος τελείωσε. Το θυμίσαμε πριν μόλις 2,5 μήνες, θα το ξανακάνουμε. Η απόφαση A/RES/45/130 της γενικής συνέλευσης των κρατών μελών του οηε (με ημερομηνία επίσημης δημοσίευσης 14/12/1990) έλεγε ανάμεσα σ’ άλλα κι αυτά (τονισμένες φράσεις στις φωτογραφίες):

Η Γενική Συνέλευση ξαναεπιβεβαιώνει την πίστη της στη σημασία της εφαρμογής της Διακήρυξης Απόδοσης Ανεξαρτησίας στις Αποικιοκρατούμενες Χώρες και στους Λαούς τους…

… Θυμίζει την Διακήρυξη της Γενεύης για την Παλαιστίνη και το Πρόγραμμα Δράσης για την Επίτευξη των Παλαιστινιακών Δικαίων, που υιοθετήθηκε απ’ το Διεθνές Συνέδριο για το Ζήτημα της Παλαιστίνης…

… 2. Ξαναεπιβεβαιώνει τη νομιμότητα του αγώνα των λαών για ανεξαρτησία, εδαφική ακεραιότητα, εθνική ενότητα και απελευθέρωση από αποικιοκρατική κυριαρχία, απαρτχάιντ και ξένη κατοχή, με όλα τα διαθέσιμα μέσα, συμπεριλαμβανόμενου του ένοπλου αγώνα…

Ήταν μόνο μια στιγμή: η ιμπεριαλιστική δύση είχε νικήσει (στον 3ο παγκόσμιο) και τίποτα δεν επρόκειτο να διαταράξει τα εγκλήματα του χωροφύλακά της στη μέση Ανατολή. Το «Χ» έγινε σταδιακά ανοικτή, πανηγυρική και χωρίς προσχήματα υποστήριξη του απαρτχάιντ καθεστώτος….

Το ICJ, ως κεντρικός θεσμός του οηε από το 1948, «κουβαλάει» τώρα όλες αυτές τις ανεφάρμοστες αποφάσεις του μητρικού οργανισμού για το “παλαιστινιακό πρόβλημα”∙ κουβαλάει ακόμα και τις δεκαετίες της σιωπηλής «αποδοχής» του αποικιοκρατικού απαρτχάιντ∙ σε μια ιστορική περίοδο που οι συσχετισμοί του παρελθόντος έχουν αλλάξει και αλλάζουν διαρκώς ακόμα περισσότερο. Κουβαλάει τέλος την δική του απόφαση του 2004 (για την παράνομη με βάση το «διεθνές δίκαιο» κατασκευή των τειχών στη Δυτική Όχθη), όπου επιβεβαιώνει ότι όπως οποιοδήποτε κατοχικό καθεστώς έτσι και το θεοναζί, απαρτχάιντ δεν έχει το δικαίωμα να επικαλείται «αυτοάμυνα» απέναντι στους κατεχόμενους πληθυσμούς… Για προφανείς λόγους: οι κατεχόμενοι εξεγείρονται, κι αυτοί είναι οι μόνοι που έχουν δικαίωμα διεθνώς αναγνωρισμένο, ακόμα και στον ένοπλο αγώνα.

Το ICJ είναι η τελευταία αντανάκλαση του 20ου αιώνα πάνω στην κόψη της Ιστορίας, μέσα στη ρευστότητα και τη νοσηρότητα. Απ’ την μια μεριά, κάτω απ’ τα βλέμματα του πλανήτη, πρέπει να στηρίξει την ακεραιότητά του, έτσι ώστε σα θεσμός να περάσει στις καινούργιες ρυθμίσεις, μετά τον 4ο παγκόσμιο πόλεμο. Απ’ την άλλη μεριά υπονομεύεται υπόγεια ήδη απ’ τα αφεντικά του τελευταίου κτηνώδους ρατσιστικού, αποικιοκρατικού καθεστώτος – και τους συμμάχους του. Θυμάστε μήπως τον πιο κοντινό, που με το θράσος που χαρακτηρίζει όλους όσους θεωρούν ότι το «διεθνές δίκαιο» το έχουν στην τσέπη τους (ενώ το έχουν αλλού…) υπερασπίστηκε το «δικαίωμα του ισραήλ στην αυτοάμυνα»; Σας τον θυμίζουμε:

Εκατό μέρες…

Δευτέρα 15 Γενάρη>> Το ICJ είναι δικαστήριο. Ακόμα κι αν οι δικαστές του επιδείξουν την μέγιστη ακεραιότητα, δεν παύει να είναι ένα δικαστήριο. Ακόμα κι αν αύριο ή σε λίγες ημέρες διατάξουν «προσωρινά μέτρα» κατά του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, και πάλι θα είναι ένα δικαστήριο.

Αν μια τέτοια σφαγή, η πιο televised ως τώρα στην ιστορία του πλανήτη, καθημερινή, διαρκής, στη γνώση ακόμα κι εκείνων που κοιμούνται όρθιοι, για 100 μέρες ήδη, πρέπει να φτάσει σ’ ένα δικαστήριο με την ελπίδα να σταματήσει, τότε πρέπει να αναμετρηθούμε με τους δικούς μας δαίμονες: ό,τι ιστορικά έχει ονομαστεί «αντιπολεμικό», «αντι-ιμπεριαλιστικό» κίνημα απέτυχε να φτάσει, να πλησιάσει σοβαρά έστω, στο σκοπό του.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ερυθρά θάλασσα

Δευτέρα 15 Γενάρη>> Θα προτιμούσαν το θέμα να το αναλάβει κάποιος απ’ τους τοπικούς εργολάβους, είτε ο τοξικός του Ριάντ είτε ο άλλος του Αμπού Ντάμπι…. αλλά αυτοί δεν θέλουν, κι έχουν τους λόγους τους… Ύστερα θα προτιμούσαν να φοβηθεί η Ansarallah…. αλλά αυτοί οι υεμενίτες δείχνουν να διασκεδάζουν με την ιδέα της στρατιωτικής αντιπράθεσης με μία πρώην και μία νυν θαλασσοκράτειρα… Εν τέλει Ουάσιγκτον και Λονδίνο έχουν αναλάβει «αυτοπροσώπως» την «ελεύθερη ναυσιπλοϊα στην – και από την – ερυθρά θάλασσα»…

Την ποιάν; Πώς την είπατε; Αν υπάρχει ένας σίγουρος τρόπος για να διακοπεί εντελώς το θαλάσσιο πέρα δώθε στο στενό του Bab al Mandab, αυτός είναι η στρατιωτική εμπλοκή του αμερικανικού και του βρετανικού στρατού – έστω (κατ’ αρχήν) από τον αέρα!! Πως ακριβώς εννοούν την «ελευθερία» στην αγγλόσφαιρα;

Όμως το να «παγώσει» η ερυθρά θάλασσα είναι αδιάφορο οικονομικά και για το Λονδίνο και για την Ουάσιγκτον!!! Αντίθετα δυσκολεύει αισθητά τόσο τη νότια, παραΜεσόγειο ευρώπη, όσο και την Άγκυρα, το Κάιρο… Μπαίνει κάποιος στον πειρασμό να σκεφτεί ότι μια τέτοια παρενέργεια (της «προστασίας» κλπ) δεν είναι αδιάφορη για τα συγκεκριμένα δυτικά επιτελεία. Μήπως περιλαμβάνεται και στους στόχους τους; Κάτι σαν «καμμένη θάλασσα» (όπως το «καμμένη γη»);

Δεν θα το υποστηρίξουμε ακόμα. Κι αυτό για δύο λόγους. Πρώτον επειδή το να «σπάσουν» μεγάλα τμήματα των ευρωπαϊκών καπιταλισμών (πειρατικά και κανιβαλικά…) μόνο προσωρινά ευνοεί τον αμερικάνικο. Η ιδέα του “μηδενικού αθροίσματος” ήταν λάθος το 1945, είναι λάθος και τώρα: δεν είναι δα τόσο απίθανο μεγάλο μέρος των ευρωπαίων (συμπεριλαμβανόμενων και αφεντικών) να στραφούν κατά της Ουάσιγκτον. Και δεύτερον επειδή το να βομβαρδίζεις την δυτική υεμένη δεν είναι τόσο «παραγωγική» ιδέα – το έμαθαν και στο Ριάντ. Είτε από στρατιωτική άποψη, είτε από γεωπολιτική.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Παλαιστινιακή αντίσταση (1)

Πρώην ισραηλινός πιλότος: «Ο στρατός μας είναι μια τρομοκρατική οργάνωση που διοικείται από εγκληματίες πολέμου»

(το 2021…)

Δευτέρα 8 Γενάρη>> Στις 28 Δεκέμβρη συναντήθηκαν στη Βηρυτό υψηλόβαθμοι εκπρόσωποι 5 παλαιστινιακών αντιστασιακών οργανώσεων: της Hamas*, του Λαϊκού Μετώπου για της Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, της Ισλαμικής Jihad, του Δημοκρατικού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, και του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης-Γενική Διοίκηση (πρόκειται για μια παλιά διάσπαση του Λαϊκού Μετώπου που έχει βάση στη συριακή επικράτεια). Απ’ την συνάντηση εκδόθηκε κοινό ανακοινωθέν ∙ το site Palestine Chronicle δημοσιοποίησε κάποια αποσπάσματά του.

Απ’ αυτά θα σημειώσουμε μόνο την πρόσκληση (την οποία ονομάζουν «στρατηγική ενότητα») για την ανάπτυξη και ενδυνάμωση του Παλαιστινιακού πολιτικού συστήματος πάνω σε δημοκρατικές βάσεις, μέσω γενικών εκλογών – προεδρικών, βουλευτικών και του εθνικού συμβουλίου – σύμφωνα με ένα απόλυτα αναλογικό αντιπροσωπευτικό σύστημα, με ελεύθερες, δίκαιες, διαφανείς και δημοκρατικές εκλογές, με την συμμετοχή των πάντων… Την σημειώνουμε όχι επειδή κάτι τέτοιο είναι αδύνατο υπό τις τωρινές συνθήκες (που άγνωστο είναι πόσο θα κρατήσουν…) αλλά για το ακριβώς αντίθετο: επειδή υποδεικνύει την βάση μιας πολιτικής διαδικασίας που τόσο το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς όσο και όλοι οι σύμμαχοί του σιχαίνονται περισσότερο ακόμα κι απ’ τους ίδιους τους εαυτούς τους.

Συγκεκριμένα:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Παλαιστινιακή αντίσταση (2)

Περιθωρικοποιημένοι μέσα στις γενικότερες αντιθέσεις, θεωρούμενοι ως γραφικοί, οι ορθόδοξοι εβραίοι αντισιωνιστές υποδεικνύουν κάτι ευρύτερης σημασίας σε σχέση με τον αριθμό τους: ότι οι θρησκείες, μονοθεϊστικές ή ό,τι άλλο, είναι ΜΗ κρατικές και ΜΗ κρατικοποιήσιμες στη βασική τους σύλληψη. Είναι η υπενθύμιση του διπόλου ανάμεσα στην «σωτηρία της ψυχής» και την εξουσία…

(Η δεύτερη φωτογραφία είναι από την Χεβρώνα, στις 25 Φλεβάρη του 2022)

Δευτέρα 8 Γενάρη>> Ενώ μέσα κι έξω απ’ την Γάζα οι παλαιστίνιοι (οπωσδήποτε οι πολιτικές οργανώσεις) σφυρηλατούν την-ενότητα-μέσα-και-ενάντια-στην-φρίκη, στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς εκδηλώνονται τα συμπτώματα της αποτυχίας / ήττας: οι διαφωνίες, οι καυγάδες και οι καταγγελίες στην κορυφή του πολιτικο/στρατιωτικού επιτελείου. Ήδη απ’ τις 22 Δεκέμβρη η ha’aretz έγραφε για το Αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στην πραγματικότητα στη Γάζα και την ρητορική των πολιτικών στο Τελ Αβίβ. Ένα χάσμα που όχι μόνο μεγαλώνει αλλά είναι αδύνατο να κρυφτεί – όπως φάνηκε καθαρά πριν λίγες ημέρες, στις 4 Γενάρη (περισσότερα στη συνέχεια). Η αντίθεση είναι ουσιαστικά ανάμεσα στο hardcore θεοναζί γκουβέρνο και στους κοσμικούς φασίστες που εκπροσωπούνται, κυρίως, από κρίσιμα τμήματα της ισραηλινής καραβανο-ιεραρχίας.

Στην αρχή της σφαγής όλοι ήταν σίγουροι για την «τελική λύση», μεθυσμένοι απ’ την σίγουρη επιτυχία τους και το απελπισμένο άγχος τους να υποτιμήσουν τους «ξυπόλυτους» που τους είχαν ρεζιλέψει λίγο νωρίτερα, με την «εισβολή του al Aqsa». Αλλά συν τω χρόνω η παλαιστινιακή αντίσταση άρχισε να αποδεικνύεται πολύ πιο ζόρικη απ’ το βολικό φάντασμα που ήλπιζαν. Όχι μόνο στο ένοπλο σκέλος της αλλά και στο άοπλο: οι εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι και Παλαιστίνιες αρνούνται να φύγουν απ’ την περιοχή, αρνούνται να αρχίσουν να «σπρώχνουν» προς το πέρασμα της Ράφα (κάτι που θα εικονογραφούσε την «ανθρωπιστική ανάγκη» του να τους δεχτεί ως φυγάδες η αιγυπτιακή χούντα), αρνούνται να συμβιβαστούν με μια Nakba 2.

Φυσικά δεν εξαντλείται σ’ αυτά η πραγματικότητα που προβληματίζει σοβαρά τους πιο ρεαλιστές ανάμεσα στους φασίστες / χασάπηδες του Τελ Αβίβ.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Μεσανατολικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 8 Γενάρη>> Πριν 2 βδομάδες («ο κωδικός», 25/12) ανάμεσα στ’ άλλα γράφαμε:

…Με δυο λόγια: ενώ στο ουκρανικό πεδίο μάχης τα δυτικά αφεντικά δήλωσαν ότι κάνουν πόλεμο κατά της Μόσχας και απέτυχαν, στο ευρύτερο μεσανατολικό πεδίο μάχης δεν μπορούν καν να βρουν έναν αντίπαλο-της-προκοπής (για να συγκροτήσουν και το ανάλογο ιδεολογικό οπλοστάσιο) ή ένα κύριο μέτωπο∙ ταυτόχρονα δείχνουν υποχρεωμένα να στηρίζουν μια ανείπωτη φρίκη (που βλέπει όχι μόνο ο πλανήτης αλλά ίσως και ο γαλαξίας), με τον κανιβαλικό υπολογισμό (λέμε…) ότι η παράτασή της θα αναγκάσει κάποιο επίσημο κράτος να βγάλει μπροστά τον στρατό του… Π.χ. το ιράν…

Οι βόμβες-στο-ψαχνό στην ιρανική Kerman, στις 3 Γενάρη, στο πλήθος που ήταν συγκεντρωμένο για το μνημόσυνο στον δολοφονημένο πριν 4 χρόνια Soleimani, είχαν την υπογραφή μιας τέτοιας προβοκάτσιας / πρόκλησης. Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ έτρεξαν να δηλώσουν «εμείς καμία σχέση»∙ πράγμα που σημαίνει «… θα μπορούσαμε και να έχουμε…». Την ευθύνη ανέλαβε γρήγορα ο …. isis!

Από ποια «φαρέτρα» νεκραναστήθηκε ο isis; Από ποια εφεδρεία; Για ποιούς δουλεύει;

Είναι απαντημένο. Όχι από κάποιον τυχαίο. Αλλά απ’ τον αμερικάνο αρχικαραβανά επικεφαλής του νατο (1997 – 2000) στρατηγό Wesley Clark. Να τι ξεκαθάρισε συνεντευξιαζόμενος στο cnn τον Φλεβάρη του 2015:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Και λίγη «διεθνής κοινότητα»

Δευτέρα 8 Γενάρη>> Την ερχόμενη Πέμπτη (11 Γενάρη) και Παρασκευή (12 Γενάρη) πρόκειται να γίνουν στο διεθνές δικαστήριο (Χάγη) οι δημόσιες ακροάσεις σχετικά με την προσφυγή απ’ το κράτος της νότιας αφρικής κατά του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, με την κατηγορία της γενοκτονίας. (Υπάρχει στο youtube ένα live κανάλι του οηε, πιθανόν οι ακροάσεις να μεταδοθούν και από κει).

Περί τίνος πρόκειται; Γιατί έχει ανησυχήσει το Τελ Αβίβ;

Υπάρχουν δύο «διεθνή δικαστήρια» με έδρα την Χάγη. Το «διεθνές ποινικό δικαστήριο» (international criminal court / ICC) και το «διεθνές δικαστήριο» (international court of justice / ICJ). Το πρώτο είναι σχετικά πρόσφατη δημιουργία, του 2002, και έχει αρμοδιότητα ατομικές περιπτώσεις εγκληματιών πολέμου, εγκληματιών κατά της ανθρωπότητας, εγκληματιών που διαπράττουν γενοκτονία. Το δεύτερο είναι παλιό, είχε δημιουργηθεί το 1920 επί «κοινωνίας των εθνών», και μετά την δημιουργία του οηε πέρασε στην αρμοδιότητά του, ως ένας απ’ τους έξι βασικούς πυλώνες του. Το ICJ εξετάσει προσφυγές κρατών κατά κρατών για εγκλήματα πολέμου, κατά της ανθρωπότητας, γενοκτονίες. Σ’ αυτό το δεύτερο έχει προσφύγει το κράτος της νότιας αφρικής.

Ως σκέλος του οηε το ICJ έχει 15 δικαστές εννιαετούς θητείας, που εκλέγονται απ’ τη «γενική συνέλευση» και το «συμβούλιο ασφαλείας», και τυπικά οι πέντε προέρχονται από δυτικά κράτη, τρεις από αφρικανικά, δύο από ανατολικοευρωπαϊκά, τρεις από ασιατικά και δύο από λατινοαμερικάνικα. Αλλά στη σύνθεση του 2024 δεν υπάρχει δικαστής απ’ την ρωσία, για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού – «τιμωρία» απ’ το 2023 (μετά την λήξη της θητείας του ρώσου Kiril Gevorgian), για την εισβολή στην ουκρανία… Στη σύνθεση των δικαστών του ICJ υπάρχουν κατά συνέπεια σήμερα δικαστές από σομαλία, κίνα, σλοβακία, γαλλία, μαρόκο, βραζιλία, ηπα (είναι και ο πρόεδρος…), ουγκάντα, ινδία, τζαμάικα, αυστραλία, λίβανο, ιαπωνία, γερμανία και βέλγιο. Οι αποφάσεις λαμβάνονται με πλειοψηφία.

Το καινούργιο ICC θεωρείται επιεικώς αναξιόπιστο. Έχει κατηγορηθεί στο παρελθόν για μεροληψία, ακόμα και για ρατσισμό. Σ’ αυτό κατέφυγε το 2015 η «παλαιστινιακή αρχή» για να εξεταστεί η εγκληματικότητα της ισραηλινής επιχείρησης ισοπέδωσης της Γάζα το 2014 (operation protective edge) – σχεδόν 10 χρόνια μετά το ICC ακόμα ψάχνει να βρει στοιχεία…. Με εισαγγελέα τον άγγλο Karim Ahmad Khan το ICC απέρριψε το 2021 προσφυγές για εγκλήματα πολέμου απ’ τους κατοχικούς στρατούς στο αφγανιστάν, όπως επίσης προσφυγές για τις αμερικανικές / νατοϊκές «μυστικές φυλακές» και τα βασανιστήρια αιχμαλώτων του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» στην πολωνία, στη ρουμανία και στη λιθουανία – λόγω έλλειψης χρημάτων (είπαν)… Πριν δυο μήνες η νότια αφρική, η βολιβία, το μπαγκλαντές και το τσιμπουτί προσέφυγαν στο ICC κατά του Netanyahou και του υπόλοιπου υπουργο-φασισταριού για εγκλήματα-κατά-της-ανθρωπότητας στη Γάζα. Ο Khan απάντησε «δεν προλαβαίνουμε, τώρα κάνουμε έρευνα για το 2014»…

Αντίθετα το ICJ θεωρείται σοβαρό και «επαγγελματικό» στις κρίσεις του.

Αν και κανένα απ’ τα δύο δεν έχει τρόπους να επιβάλει τις αποφάσεις του, αυτές δημιουργούν στα επιμέρους κράτη μέλη του οηε το περιθώριο (τη νομιμοποίηση…) να πάρουν μέτρα τα ίδια. Κι εδώ εδράζεται η ανησυχία του Τελ Αβίβ: αν καταδικαστεί για γενοκτονία στη Γάζα, τότε αφενός θα έχει μια «επίσημη» ρετσινιά πρώτου μεγέθους, αφετέρου θα νομιμοποιηθούν διάφορα κράτη να πάρουν μέτρα εναντίον του, οτιδήποτε κρίνουν ως αποτελεσματικό. (Αν συμβεί κάτι τέτοιο, έστω και από λίγα κράτη αρχικά, θα είναι ένα είδος εφαρμογής του BDS…) Κι αυτό επειδή οι αποφάσεις του ICJ δεν αφορούν μόνο τα κάθε φορά κατηγορούμενα κράτη, αλλά και όλα τα υπόλοιπα που καλούνται να τις λάβουν σοβαρά υπόψη τους. Αυτό θα φέρει σε δύσκολη θέση ανοικτούς υποστηρικτές της σφαγής στη Γάζα, όπως την Ουάσιγκτον, το Βερολίνο (και όχι μόνο…)

Πως αποδεικνύεται η γενοκτονία; Σύμφωνα με την διεθνή νομοθεσία οι παρακάτω 5 πράξεις συνιστούν το συγκεκριμένο έγκλημα:

1. Η δολοφονία μελών μιας εθνοτικής ή θρησκευτικής ομάδας ανθρώπων∙

2. Η πρόκληση σοβαρών σωματικών ή ψυχολογικών βλαβών σε μέλη μιας εθνοτικής ή θρησκευτικής ομάδας∙

3. Η ηθελημένη, υπολογισμένη διαμόρφωση συνθηκών ζωής με σκοπό την φυσική εξόντωση μια εθνοτικής ή θρησκευτικής ομάδας∙

4. Η επιβολή μέτρων που έχουν στόχο να εμποδίσουν τις γεννήσεις μέσα σε μια εθνοτική ή θρησκευτική ομάδα∙

5. Η δια της βίας μεταφορά παιδιών αυτής της ομάδας σε άλλη.

Δεν υπάρχει ούτε η ελάχιστη αμφιβολία ότι το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς διαπράττει τα τέσσερα απ’ τα πέντε, συστηματικά και επί μήνες. Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες δολοφονίες, υπάρχουν και άφθονες δολοφονικές, ρατσιστικές, γενοκτονικές δηλώσεις «επισήμων». Ποια θα είναι η γραμμή “υπεράσπισής του”; Σύμφωνα με όσα είναι γνωστά θα είναι κάπως έτσι: Μα κύριοι δικαστές, τους αφήνουμε να τρώνε λίγο ρύζι, να έχουν και λίγο νερό, άρα δεν θέλουμε να πεθάνουν… Επίσης θα είναι: Ε, λέμε και καμιά κουβέντα παραπάνω για να περάσει η ώρα, μη γινόσαστε κι εσείς τόσο σχολαστικοί… (Εννοείται ότι το θεοναζί καθεστώς δεν παρέλειψε να απειλήσει την Πραιτόρια ότι «αυτό θα το πληρώσετε ακριβά»…)

Αμφιβολία δεν υπάρχει, υπάρχει ωστόσο πάντα η χρονοτριβή – θα φανεί λοιπόν τι, πως και πότε θα αποφασιστεί. Η εκδίκαση μπορεί να τραβήξει, αν και η νότια αφρική μαζί με την προσφυγή έχει ζητήσει επείγουσα εκτίμηση της κατάστασης ώστε να εμποδιστεί τουλάχιστον, όσο είναι δυνατόν, η συνέχισή της. Αν το ICJ αποφασίσει τέτοια προσωρινά μέτρα (και το κάνει γρήγορα), δεν θα μπορεί μεν να τα εφαρμόσει∙ ωστόσο θα είναι κάτι σαν «προ-απόφαση» με ό,τι αξία θα της αποδοθεί. Θα μεταφέρει αυτήν την απόφασή του στο «συμβούλιο ασφαλείας»∙ εκεί το πιθανότερο είναι ότι η Ουάσιγκτον θα την μπλοκάρει. Σε κάθε περίπτωση είναι απίθανο ότι θα βρεθούν κράτη διατεθειμένα να επιβάλλουν δια της βίας (πως αλλιώς;) το τέλος της σφαγής, χωρίς καμιά άλλη προϋπόθεση. Μπορούν όμως να επιβάλουν εμπάργκο, κυρώσεις, στους γενοκτόνους…

Εν τω μεταξύ τουρκία και μαλαισία έχουν δηλώσει επίσημα ότι θα υποστηρίξουν την αγωγή της νότιας αφρικής (χωρίς να ξέρουμε αν αυτό σημαίνει κάτι από πρακτική άποψη).

Ας σημειωθεί επιπρόσθετα πως στο συγκεκριμένο δικαστήριο μπορούν να καταθέσουν και θύματα, αν όχι αυτοπροσώπως σίγουρα μέσω νομικών εκπροσώπων…