Tag: ιράν

Τετάρτη 2 Μάη. Αν ήθελε ο σχεδόν υπόδικος πρωθυπουργός του ισραήλ, με το show και την πόζα του περί «αποκαλύψεων για το κρυφό πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν», να συγκλονίσει τον πλανήτη ή, έστω, να πείσει κάποιους, απέτυχε και στα δύο. Εν μέρει η αποτυχία του οφείλεται στο «τίποτα καινούργιο». Κατά το υπόλοιπο οφείλεται στην ιστορία του κράτους του! Τρώγεται τόσα χρόνια με την Τεχεράνη, ώστε μόνο για whistleblower δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί οποιοσδήποτε αξιωματούχος του. Η μισοδιακοσμητική «υπ.εξ. της ε.ε.» Federica Mogherini απάντησε στις «αποκαλύψεις» με την ψυχραιμία έλληνα πρωθυπουργού: αν έχετε στοιχεία να τα πάτε στα δικαστήρια. Εν προκειμένω τα «δικαστήρια» είναι η «διεθνής υπηρεσία ατομικής ενέργειας» του οηε, που έχει αναλάβει τον τακτικό έλεγχο τήρησης (απ’ την Τεχεράνη) της συμφωνίας του 2015.

Ωστόσο θεωρούμε ότι θα ήταν ανεπίτρεπτα ηλίθιο, ακόμα και για μια πολιτική βιτρίνα ενός κράτους σε γεωπολιτική κρίση και «αναζήτηση διεθνούς αιτίας υπάρξης» σαν το ισραηλινό, να πιστεύει ότι θα συγκλόνιζε ή θα έπειθε οποιονδήποτε. (Ούτε οι έλληνες πείθουν κανέναν…) Ο Netanyahu κάνει μαύρη προπαγάνδα· και η χρησιμότητά της (από παλιά) είναι να λειτουργήσει σαν βάση για «τα περαιτέρω».

Κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει την επίθεση της 14^ης Απρίλη στη συρία: αυτός ο κωμικός «νέος Ναπολέων», για παράδειγμα, (ο Macron), που “είχε στοιχεία για την χημική επίθεση του Άσαντ”, όχι μόνο δεν τα παρουσίασε, αλλά μάλλον έχει ξεχάσει ήδη την υπόθεση. Σίγουρα την έχουν ξεχάσει όσοι / όσες θα έπρεπε να τον έχουν βγάλει στη σέντρα. Πράγμα που σημαίνει: τα πολεμοκάπηλα προσχήματα έχουν όλο και μικρότερη διάρκεια ζωής· ωστόσο έχουν ακόμα τόση όσο χρειάζεται…

(φωτογραφία: Το χθεσινό ρεπορτάζ του καθεστωτικού guardian, που μόνο για «αντισημιτισμό» δεν μπορεί να κατηγορηθεί, δεν είναι καθόλου τιμητικό για τον ισραηλινό σύμμαχο της Αθήνας:

… «Δεν υπήρχε τίποτα. Δεν υπήρχε τίποτα που να μην το ήξερε ήδη η IAEA [σ.σ. η «διεθνής υπηρεσία ατομικής ενέργειας»] κι όλοι οι θεατρινισμοί και η σε στυλ 2004 παρουσίαση power point ήταν κάπως βλακώδη» λέει η Alexandra Bell, πρώην ειδικός του αμερικανικού υπ.εξ. και τώρα διευθύντρια πολιτικής στο κέντρο «μη διάδοσης και ελέγχου των όπλων».

Τουλάχιστον μερικές απ’ τις αναπάντητες απορίες μπορεί να λυθούν όταν το Ισραήλ μοιραστεί τα στοιχεία του με άλλες κυβερνήσεις και την ΙΑΕΑ. Αλλά ως τότε το multimedia show του Netanyahu είναι πιθανό να έχει πετύχει τον επιδιωκόμενο σκοπό του: να προσφέρει πολιτική κάλυψη στην αποχώρηση των ΗΠΑ απ’ την πυρηνική συμφωνία του 2015 με το Ιράν…)

Τετάρτη 2 Μάη. Η ήττα του isis και η κατάρρευση του αμερικανο-ισραηλινο-σαουδαραβικού σχεδίου για την μέση Ανατολή, έχει βγάλει τον χαρακτηρισμό “proxy” απ’ τον πόλεμο στο συριακό πεδίο μάχης· παρότι υπάρχουν ακόμα αρκετοί που είναι μισθοφόροι / εργολάβοι.

Ο πόλεμος εκεί πια είναι ήδη (ή κινείται με δρασκελιές στο να γίνει) απευθείας. Το Τελ Αβίβ διεξάγει πια όλο και πιο καθαρά απευθείας πόλεμο κατά της Τεχεράνης. Το πλεονέκτημά του σ’ αυτόν τον αναφέραμε χτες. Έχει, ωστόσο, κι ένα μειονέκτημα: τον παράγοντα χρόνο. Το Τελ Αβίβ επείγεται, καίγεται να «κρατήσει μακρυά απ’ τα σύνορά του» – δηλαδή σε απόσταση μεγαλύτερη από εκείνη της ακτίνας δράσης πυραύλων μέσου βεληνεκούς… – την Τεχεράνη. Αυτή αντίθετα, απ’ την μεριά της, έχει κάποιο χρόνο προκειμένου να δημιουργήσει ασφαλείς εγκαταστάσεις (βάσεις) στη συρία.

Η ισραηλινή καούρα περιλαμβάνει και τις προχτεσινές «αποκαλύψεις». Ενώ είναι σχεδόν βέβαιο ότι το ψοφιοκουναβιστάν θα σκίσει την υπογραφή του στην 5+1 συμφωνία για τα πυρηνικά του ιράν, είναι ασαφές πως θα το κάνει. Υπάρχουν οι πιέσεις (εντός ή εκτός εισαγωγικών) ειδικά των ευρωπαϊκών κρατών που την έχουν υπογράψει, που μπορεί να οδηγήσουν σε μια «θολή» αμερικανική αποχώρηση απ’ την συμφωνία…

Το ισραηλινό καθεστώς θέλει επιτροφή στην καθαρά επιθετική στάση (κατά της Τεχεράνης) των συντηρητικών του Μπους του Β· και την θέλει … χτες! Θέλει όχι μόνο «total» κυρώσεις κατά του ιράν, αλλά και εναντίον όσων κάνουν δουλειές εκεί· σίγουρα των ευρωπαίων… Ευελπιστεί πάντα σε μια εσωτερική οικονομική / κοινωνική κρίση στο ιράν· που θα διευκολύνει τον πόλεμο που κάνει (το Τελ Αβίβ) στη συρία. Δεν το ξεχνάει: ένα απ’ τα ζητήματα που τέθηκαν (με την μορφή συνθημάτων…) στην βασικά πληβειακή εξέγερση σε διάφορες ιρανικές πόλεις πριν λίγους μήνες, ήταν το «το λεφτά για εμάς και όχι για την συρία».

Τετάρτη 2 Μάη. Έχοντας (υποχρεωτικά) έναν τέτοιον πολυ-επίπεδο ιμπεριαλιστικό σχεδιασμό το Τελ Αβίβ έχει δίκιο να έχει άγχος χρόνου… Πιο σωστά: ίσως το «πουλάκι πέταξε», άσχετα με το τι θα κάνει το ψόφιο κουνάβι (εκτός, φυσικά, από έναν all out πόλεμο!!!). Σε λιγότερο από ένα χρόνο η Τεχεράνη θα έχει ενταχθεί πλήρως τόσο στα ευρασιατικά «οικονομικά» project που προωθούν Μόσχα και (κυρίως) Πεκίνο (συμπεριλαμβανόμενης και της κατάργησης του δολαρίου σα νομίσματος εμπορικών συναλλαγών…)· όσο και στο «σύμφωνο της Σαγκάης», μια στρατιωτική συμμαχία υψηλού επιπέδου. Πράγμα που σημαίνει ότι στη συρία το Τελ Αβίβ δεν έχει, πια, απέναντί του «μισθοφόρους» του ενός ή του άλλου είδους· ή, έστω, τους «επίλεκτους» του ιρανικού στρατού. Έχει (και ο «μεγάλος σύμμαχος» του επίσης) την στρατηγική επέκταση προς τα δυτικά του ασιατικού καπιταλισμού. Και απέναντι σ’ αυτήν την επέκταση το ισραηλινό κράτος, σαν τέτοιο, δεν μπορεί να «σταθεί σαν χωροφύλακας» – όχι, σίγουρα, με τον τρόπο που στάθηκε από τότε που δημιουργήθηκε μέχρι πρόσφατα, όταν έπρεπε να ελέγχει άραβες και λίγο – πολύ πλουτοκρατικά, ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Ο ιρανικός καπιταλισμός μπορεί να μην είναι αναπτυγμένος όσο ο ισραηλινός. Έχει, όμως, το ίδιο στρατηγικό πλεονέκτημα που έχει και ο κινεζικός απέναντι στον αμερικανικό: μεγάλο βάθος. Όχι, απλά, γεωγραφικό. Αλλά πληθυσμιακό, πολιτισμικό, τεχνολογικό, ιδεών – και εν δυνάμει συμμαχιών. Όσο κι αν οι πολεμόκαβλοι του ισραήλ βολεύονται να πιστεύουν οι ιρανοί είναι «λίγο καλύτερα οπλισμένοι παλαιστίνιοι» (που είναι εύκολο να βομβαρδίζονται, να δολοφονούνται και να καταδικάζονται στη μιζέρια επ’ αόριστον) η αλήθεια είναι πολύ διαφορετική. Και πολύ πιο ζόρικη.

(φωτογραφία: Εικονογράφηση των ισραηλινών ψυχώσεων, απ’ τους «καθ’ ύλην αρμόδιους», με στόχο τον λίβανο και την Χεζμπ’ αλλάχ…)

Τρίτη 1 Μάη. Την ώρα που ο Netanyahu τέλειωνε το show του, είχε ήδη αποκαλυφθεί η απάτη του! Η διεθνής υπηρεσία κατά των πυρηνικών όπλων είχε παρουσιάσει όλα αυτά τα στοιχεία σε έκθεσή της, το 2011, για το πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν – αυτό ακριβώς στο οποίο αναφέρθηκε, όλο καμάρι: το “πρόγραμμα Amad”… Το οποίο σταμάτησε το 2003 (και η iaea το έχει επιβεβαιώσει πάμπολλες φορές από τότε).

Μπαγιάτικη η «πετυχημένη ενέργεια των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών»; Ναι, αλλά έχει σημασία; Εδώ με στοιχείο ένα βίντεο μέσω social media 3 πρωτοκοσμικά κράτη «τιμώρησαν» τον κακούργο Άσαντ…

Το γεγονός ότι ένας πρωτοκοσμικός απατεώνας (σαν τον πρωθ. του ισραήλ) κατάφερε να εξασφαλίσει κοινοβουλευτική εξουσιοδότηση να κηρύξει πόλεμο με μόνο προαπαιτούμενο την σύμφωνη γνώμη του υπ.αμ. (του φασίστα Lieberman τώρα) αντί να έχει την σύμφωνη γνώμη όλου του υπουργικού συμβουλίου, ας τοποθετηθεί στα πετυχημένα «απόνερα» των «αποκαλύψεων».

Και βλέπουμε…

Τρίτη 1 Μάη. Μ’ αυτά τα δεδομένα (που μόνο περιληπτικά θυμίζουμε εδώ) οι καταγγελίες του Netanyahu θα προκαλούσαν καγχασμό σε οποιοδήποτε άλλο σύμπαν … εκτός απ’ το καπιταλιστικό. Όμως ακριβώς επειδή το εδώ σύμπαν είναι καπιταλιστικό, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχουν ιδιοκτήτες (πυρηνικών) Αρμαγεδώνων που έχουν «ελευθέρας», ειδικά εναντίον αντιπάλων που δεν έχουν τέτοιο stuff, γι’ αυτό είναι εύλογο ότι διάφορα κράτη απ’ την δεύτερη κατηγορία φτιάχνουν κι αυτά πυρηνικά όπλα, λιγότερο ή περισσότερο κρυφά. Το «για να αμυνθούμε» είναι ένα λογικό επιχείρημα, ακόμα κι αν δεν είναι πάντα τόσο ειλικρινές όσο ακούγεται. Είπαμε: ο κόσμος είναι καπιταλιστικός…

Το πακιστάν κατάφερε να φτιάξει κρυφά πυρηνικά όπλα, επειδή είχε ήδη τέτοια η αντίπαλος ινδία. Η Ουάσιγκτον δεν πήρε χαμπάρι τίποτα παρά μόνο όταν η Ισλαμαμπάντ έκανε την πρώτη πυρηνική της δοκιμή· too late… Η βόρεια κορέα έφτιαξε πυρηνικά όπλα επειδή την έχει στο μάτι η πυρηνική Ουάσιγκτον… Και το ιράν θα ήταν εύλογο να φροντίζει την πυρηνική του προίκα, αφού είναι στο μάτι τόσο της Ουάσιγκτον όσο και του Τελ Αβίβ… Που είναι το “αμαρτωλό” ή το “παράλογο”;

Πουθενά. Απλά ο κόσμος είναι καπιταλιστικός. Κι όταν οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις οξύνονται “όποιος φάει τον άλλον πρώτος”. Γι’ αυτό ο Netanyahu εμφανίστηκε τόσο καμαρωτός και γλαφυρός για το «κρυφό πυρηνικό πρόγραμμα του ιράν». Μόνο που υπάρχει μια λογική αντίφαση στις «αποκαλύψεις» του: αν όντως η Τεχεράνη έχει έστω και μία ατομική βόμβα, θα φροντίσει να την χρησιμοποιήσει· εναντίον του Τελ Αβίβ. Αυτό σημαίνει πως αν είσαι σίγουρος ότι έχει, δεν βγαίνεις να το δηλώσεις ότι το ξέρεις… Ενώ, αν ξέρεις ότι δεν υπάρχουν πυρηνικά (και ότι τα «στοιχεία» σου είναι πάνω από 15 χρόνια παλιά…), τότε είσαι άνετος… Να προβοκάρεις…

Συνεπώς οι δήθεν «αποκαλύψεις» πρέπει να εννοηθούν όχι στο «αστυνομικό» αλλά στο γεω-πολιτικό περιβάλλον τους. Σε καμιά δεκαριά ημέρες το ψόφιο κουνάβι θα ανακοινώσει την απόφαση της μεγαλειότητάς του για την παραμονή ή μη των ηπα στη συμφωνία 5+1 για τα πυρηνικά του ιράν· όλο και περισσότεροι προεξοφλούν ότι η Ουάσιγκτον θα την απορρίψει. Θα υπάρξει μια κάποια διεθνής κατακραυγή απ’ τα υπόλοιπα 4 κράτη που την έχουν υπογράψει (γερμανία, γαλλία, αγγλία, ρωσία). Συνεπώς ο Netanyahu θέλει (με άγαρμπο τρόπο, αλλά υπάρχει τίποτα καλύτερο;) να αφοπλίσει προκαταβολικά αυτά τα 4 κράτη, με την προβοκατόρικη «αποκάλυψη» ότι η Τεχεράνη σας κοροϊδεύει… Όποιος το φάει (διάφορα ευρωπαϊκά και αμερικανικά καθεστωτικά μήντια, εξαγορασμένα, σίγουρα…)

Επιπλέον, δεν παρέλειψε να αποκαλύψει, ότι η Τεχεράνη απέκτησε πυρηνικό know how απ’ την Πγιονγκγιάνγκ… Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να μην ξεγελαστεί – τέτοιο καιρό – το ψόφιο κουνάβι απ’ το φωτοστέφανο του Kim…

Τρίτη 1 Μάη. Μένουμε για λίγο ακόμα στα ισραηλινά κατορθώματα: το Τελ Αβίβ έχει συμμαχία με την Αθήνα, και αργά ή γρήγορα αυτή η τελευταία θα κληθεί να κάνει περισσότερα απ’ το να είναι ένα φιλόξενο πεδίο άσκησης ισραηλινών πιλότων.

Την Κυριακή το βράδυ ο ισραηλινός στρατός είχε πράγματι μια επιτυχία στην συριακή επικράτεια. Είτε με ειδικούς «μικροπυραύλους», είτε με χερσαίο σαμποτάζ, είτε με άλλον τρόπο κατάφερε να κτυπήσει στρατιωτικές εγκαταστάσεις στο εσωτερικό της συρίας· στην Hama και, πιθανόν, στο Aleppo. Επρόκειτο για αποθήκες πυρομαχικών· και σε μία τουλάχιστον περίπτωση η εγκατάσταση ήταν σε χρήση «ιρανών» (ή και της Χεζμπ’ αλλάχ). Αναφέρθηκαν νεκροί «ιρανοί», που θα μπορούσαν να είναι και μισθοφόροι απ’ το αφγανιστάν ή αλλού. Η Τεχεράνη αρνείται ότι υπήρξαν νεκροί «φρουροί της επανάστασης» (όμως θα είχε λόγο να το αρνηθεί ακόμα κι αν υπήρχαν: για να μην πιεστεί να απαντήσει…)

Για το τι καταστράφηκε απ’ αυτές τις επιθέσεις δεν έχουμε σχηματίσει ακόμα σχετικά ασφαλή γνώμη. Γράφονται διάφορα, αντιθετικά, από διαφορετικές μεριές. Όμως το γεγονός είναι ότι η επίθεση «διέφυγε» της προσοχής του συριακού συστήματος αεράμυνας· άγνωστο τι εντόπισαν τα ρωσικά, στις βάσεις. Αυτή η επίθεση ήταν, λοιπόν, μια πετυχημένη ρελάνς στα όσα υποστηρίζει η Μόσχα για τις αναχαιτίσεις των αμερικανικών, γαλλικών και αγγλικών πυραύλων στις 14 Απρίλη.

Το άλλο γεγονός είναι ότι το Τελ Αβίβ έχει ξεκινήσει τον πόλεμο κατά της Τεχεράνης· επί συριακού εδάφους. Κανονικά, και τον εννοεί. Το πλεονέκτημα τέτοιων επιθέσεων είναι ότι η συρία μόνο τυπικά παραμένει «ανεξάρτητο κράτος». Επι της ουσίας θεωρείται εδώ και χρόνια πολεμικό play ground, όπου όποιος θέλει και μπορεί…

Αυτό περιορίζει αισθητά τις δυνατότητες ιρανικής ανταπόδοσης – είτε απ’ το συριακό έδαφος είτε απ’ το ιρανικό. Το ισραήλ απολαμβάνει πλήρως το καθεστώς «ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους». Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να κτυπάει στη συρία κατά βούληση, χωρίς να έχει κηρύξει «επίσημα» πόλεμο· όμως όποιος του αντεπιτεθεί θα είναι υπόλογος για «επιθετικότητα», «παραβίαση εθνικής κυριαρχίας», κλπ.

Είναι και αυτή η ασυμμετρία ένα απ’ τα στοιχεία του συριακού πεδίου μάχης· του 4^ου παγκόσμιου.

Δευτέρα 30 Απρίλη. Στην άλλη άκρη της γραμμής αντιπαράθεσης «Μεσόγειος – Ειρηνικός», κάπου εδώ δίπλα, ο φρεσκοδιορισμένος αμερικάνος υπ.εξ. και πρώην αρχιασφαλίτης (διευθυντής της cia) Mike Pompeo συσκεύασε το πρώτο διεθνές ταξίδι του με το νέο του αξίωμα σε ένεση τόνωσης του ηθικού – του μιλιταριστικού, απαρτχάιντ Τελ Αβίβ. Μετά από την δίωρη συνάντησή του με τον (δεν έχει πάει φυλακή ακόμα;) πρωθ. Netanyahou, ο Pompeo δήλωσε στην κοινή συνέντευξη τύπου:

Παραμένουμε βαθιά ανήσυχοι απ’ την επικίνδυνη ιρανική κλιμάκωση των απειλών κατά του Ισραήλ και της περιοχής, και την φιλοδοξία του Ιράν να ελέγξει την μέση Ανατολή. Οι ηπα είναι στο πλευρό του Ισραήλ σ’ αυτήν την μάχη…

«Σ’ αυτήν την μάχη»; Σε ποια μάχη ακριβώς κυρ Mike Πομπηία; Πείτε μας, γιατί έχουμε την ατυχία (δεν το διαλέξαμε) να υπαγόμαστε σ’ ένα κράτος που επίσης βρίσκεται στο «πλευρό του ισραήλ».

Και μάλλον δεν προλάβουμε να το ανατρέψουμε πριν αρχίσει το «πλευρό του πλευρού» να ξερνάει «καυτό μολύβι»…

(φωτογραφία: Together we stand…)

Τρίτη 24 Απρίλη. Σπάνια (ίσως και ποτέ) γίνεται η συσχέτιση της «τύχης της ουκρανίας» με την «τύχη της συρίας»· πριν η ανοικτή ρωσική στρατιωτική εμπλοκή σταθεί στο πλάι του Άσαντ και του καθεστώτος του. Υπάρχουν αρκετές διαφορές ανάμεσα στο σχέδιο «διάλυση / κατάκτηση της ουκρανίας» και στο σχέδιο «διάλυση / κατάκτηση της συρίας / ιράκ»· υπάρχουν όμως και στρατηγικές ομοιότητες, αναλογίες και σχέσεις.

Αν στη συρία (και στο ιράκ) το κόλπο isis είχε πετύχει, τότε η Τεχεράνη δεν θα ήταν πρόβλημα. (Στην ουκρανία το σχέδιο “φασίστες” έχει πετύχει ως τώρα, οπότε…) Η Τεχεράνη δεν θα ήταν πρόβλημα ούτε για τον περιφερειακό ιμπεριαλισμό του Τελ Αβίβ, ούτε για τον παγκόσμιο της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της.

Όμως το κόλπο ηττήθηκε, και μάλιστα με τέτοιο τρόπο ώστε το ευρασιατικό project (εμπορικό και ενεργειακό) να έχει κερδίσει σοβαρούς πόντους, στη συνάφεια και στη γεωγραφική εγγύτητά του με την ευρώπη (ε.ε.). Η Τεχεράνη «από μόνη της» είναι σοβαρή απειλή για τον ισραηλινό περιφερειακό ιμπεριαλισμό. Η Τεχεράνη σαν τμήμα του ευρασιατικού project που περιλαμβάνει και την Μόσχα και, κυρίως, το Πεκίνο, είναι σοβαρή απειλή για τον ιμπεριαλισμό των ηπα και των (ευρωπαίων) συμμάχων της. Το γεγονός ότι έχει φτάσει, κι όχι σαν «μόνη χώρα» αλλά σαν τμήμα ενός ευρύτερου σχεδίου, στις ανατολικές ακτές της Μεσογείου, κάνει σχεδόν αδύνατο πια στην Ουάσιγκτον να ελπίζει σε κάποιου είδους ειρηνική ανάσχεση. Εκεί είναι που καβαλάει και κάνει «βίδο» (όρος στο τάβλι…) το Τελ Αβίβ. Δεν μπορεί όμως ο ισραηλινός ιμπεριαλισμός να σύρει τον αμερικανικό. Αυτό αποδεικνύεται απ’ την φάση (του αμερικανικού ιμπεριαλισμού) «Ομπάμα», όταν υπήρχε ακόμα η ελπίδα ότι το κόλπο isis θα λειτουργήσει με επιτυχία, τόσο στη συρία όσο και στο ιράκ. Μ’ εκείνες τις ελπίδες, όσο και να ήθελε το Τελ Αβίβ να ισοπεδώσει την Τεχεράνη (και ήθελε πολύ…), δεν εύρισκε «ευήκοα ώτα» στην Ουάσιγκτον…

Την ίδια στιγμή στην κορεατική χερσόνησο απλά το ψόφιο κουνάβι την έχει πατήσει – εξαιτίας της μεγαλομανίας και του ναρκισισμού του. Τα έχουμε πει και θα τα ξαναπούμε.