Tag: ηπα

Η ελληνική εθνική γραμμή στον χάρτη – 1

Δευτέρα 11 Νοέμβρη. Όταν ο ελληνικός ιμπεριαλισμός ήταν στα φόρτε του, στη δεκαετία του ’90, είχε φτιάξει την «γραμμή άμυνάς του»… Ήταν γραμμή επίθεσης που προβαλλόταν σαν «αμυντική» μόνο για χάρη των ηλίθιων υπηκόων: Έβρος – Κύπρος. Πρακτικά αυτή η γραμμή συμπληρωνόταν απ’ την συμμαχία με το pkk («η ειρήνη στο Αιγαίο κρίνεται στα βουνά του Κουρδιστάν» ήταν το σλόγκαν…) και με το αρμενικό κράτος: επρόκειτο για την ιδέα της «στρατηγικής περικύκλωσης της τουρκίας» ώστε όταν διαλυθεί (έτσι πήγαινε το σχέδιο) το ελλαδιστάν να φάει το μικρασιατικό κομμάτι… Φρούδες ελπίδες, που ωστόσο δεν έχουν πεθάνει…

Τα χρόνια πέρασαν και οι συσχετισμοί δύναμης μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας έγιναν συντριπτικοί σε βάρος της πρώτης. Ο ελληνικός ιμπεριαλισμός ούτε στα πιο ροζ (δηλαδή: συ.ριζ.α.) ονειρά του δεν μπορεί να φανταστεί πια (όπως φανταζόταν στα ‘90s) ότι είναι «μούρη» και θα δράσει αυτοτελώς. Θέλει επειγόντως συμμάχους, ισχυρούς συμμάχους. Και τους ψάχνει όπου υπάρχουν φασιστικά καθεστώτα (στο Κάιρο και στο Τελ Αβίβ). Αλλά, φυσικά και κυρίως, στον «μεγάλο σύμμαχο». Μπορεί αυτός να βουλιάζει στην παρακμή, αλλά το νο 1 εθνικό κεφάλαιο, που καθορίζει αυτές τις συμμαχίες (οι εφοπλιστές) δεν έχει, ούτε πρόκειται να βρει, καλύτερο “εταίρο”….

Έτσι η «γραμμή εθνικής άμυνας» που στα ‘90s ήταν «Έβρος – Κύπρος» έχει μετατοπιστεί βορειότερα. Τώρα έχει γίνει Καστελόριζο – Constanta…

Καστελόριζο – Constanta; Πού στο διάολο είναι αυτή; Και τι σχέση έχει με την «εθνική άμυνα» (δηλαδή τον εθνικό ιμπεριαλισμό), ε;

Η ελληνική εθνική γραμμή στον χάρτη – 2

Δευτέρα 11 Νοέμβρη. Δεν είναι αμιγώς «εθνική» αυτή η «γραμμή άμυνας». Όμως αυτό προκύπτει υποχρεωτικά απ’ το γεγονός ότι είναι η «γραμμή» μιας συμμαχίας, και όχι ενός αμιγώς «εθνικού σχεδίου», μοναχικού σε μεγάλο βαθμό, όπως τότε, στα ηρωϊκά ‘90s. Απ’ αυτή την άποψη το τωρινό ελληνικό ιμπεριαλιστικό σχέδιο, δηλαδή τα αφεντικά του, θα έλεγαν ότι είναι πιο ρεαλιστικό από άλλοτε: πατάει σε συμμαχίες… Αν σχεδιάζεις μαζί με τους συμμάχους σου, πρέπει να αποδεχτείς και τα δικά τους συμφέροντα· προσαρμόζοντας ανάλογα τα δικά σου.

Ένα απ’ τα κρίσιμα κέντρα αυτής της νέας «γραμμής άμυνας» είναι η Αλεξανδρούπολη. Η Αλεξανδρούπολη, στη γραμμή Έβρος – Κύπρος, ήταν στην άκρη, και μάλλον καταδικασμένη. Όπως παραδέχονται όλα τα ντόπια καραβοεπιτελεία, εάν επρόκειτο τουρκικά τανκς να περάσουν ποτέ το ποτάμι, δεν θα τα σταματούσε τίποτα για πολλές δεκάδες χιλιόμετρα. Το Δεγεαγάτς θα χανόταν…

Τώρα η Αλεξανδρούπολη βρίσκεται στο «κέντρο» της γραμμής Καστελόριζο – Constanta! Πήρε προαγωγή! Εκεί φορτώνει και ξεφορτώνει το ψοφιοκουναβιστάν πεζοναύτες, υλικά επιμελητείας, ελικόπτερα, πυρομαχικά κλπ, προς τις βάσεις στη βουλγαρία και στη ρουμανία. Γι’ αυτό, άλλωστε, το γνωστό φασιστόμουτρο Pyatt, πρώην αμερικάνος πρεσβευτής στο Κίεβο και τώρα, με «παράταση» μάλιστα, στην Αθήνα, κάθε τρεις και λίγο βρίσκεται στην Αλεξανδρούπολη.

Μεγάλα πανηγύρια, λοιπόν, γι’ αυτές τις εξελίξεις! Τι σημαίνουν όμως πρακτικά και μεσοπρόθεσμα;

Η ελληνική εθνική γραμμή στον χάρτη – 3

Δευτέρα 11 Νοέμβρη. Ο αμερικανικός στρατός στα ανατολικά βαλκάνια, με τις μόνιμες και on demand βάσεις του, δεν σημαδεύει ούτε τον isis, ούτε τα συριακά πετρέλαια!! Την Μόσχα σημαδεύει, με τρία συγκεκριμμένα υπο-πεδία: το Αιγαίο, την Μαύρη Θάλασσα και την Ουκρανία. Συνεπώς η ελληνική ιμπεριαλιστική «γραμμή άμυνας» έχει ενταχθεί με χαρά σ’ αυτόν τον σχεδιασμό. Όπως απ’ τη Σούδα το ελλαδιστάν διευκολύνει τις αμερικανικές επιχειρήσεις στη μέση Ανατολή, έτσι τώρα πια απ’ την Αλεξανδρούπολη διευκολύνει τις αμερικανικές επιχειρήσεις φάτσα κάρτα σε μια θάλασσα που ούτε η Μόσχα ούτε η Άγκυρα σκοπεύουν να μοιραστούν με έναν στρατό (και ένα κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο) που έρχεται απ’ του διαόλου τον κώλο.

Το γεγονός ότι τα ελληνικά αφεντικά έχουν μπει στο αμερικανικό κόλπο, η «διεθνιστική» δηλαδή μετατόπιση της ιμπεριαλιστικής ελληνικής «εθνικής γραμμής άμυνας» ώστε να φτάνει ως την Constanta, δεν είναι ένα αστείο που μπορείτε να θάψετε κάτω απ’ το μαξιλάρι σας ενόσω θα βλέπετε όνειρα! Το ψοφιοκουναβιστάν κάνει σχέδια και προετοιμασίες εντελώς διαφορετικού είδους απ’ αυτά που (νομίζετε ότι) κάνει το ελλαδιστάν!

Δεν θα πούμε πως αύριο, ημέρα Τρίτη, θα ξεκινήσει αμερικανο – ρωσικός all out πόλεμος στα βαλκάνια. Θα πούμε ότι γίνονται προετοιμασίες γι’ αυτόν. Και, εν τω μεταξύ, είναι σε εξέλιξη πόλεμος «χαμηλής έντασης». Παπάδες, μπάλα, ιδεολογία, εξαγορές και δωροδοκίες εκατέρωθεν, κλπ. Όταν, όμως, σας (μας) σέρνουν σε τέτοιου είδους προετοιμασίες (εν όψει…) δεν σας διαπερνάει ηλεκτρικό ρεύμα; Δεν νοιώθετε οι ηλίθιοι της Ιστορίας;

Αν όχι κρίμα. Κρίμα στα εγκεφαλικά σας κύτταρα. Καμμένα δείχνουν.

Η ελληνική εθνική γραμμή στον χάρτη – 4

Δευτέρα 11 Νοέμβρη. Μέχρι πρόσφατα η ελληνική ιμπεριαλιστική «εθνική γραμμή» ήθελε να πιστεύει ότι θα περικυκλώσει την Άγκυρα αρχίζοντας απ’ την Μεσόγειο… Οι διάφορες φασισοτριμερείς συμμαχίες, πάντα με το όλο αφρούς ξεπλύματος νοτιοκυπριακό καθεστώς, την μία με το Τελ Αβίβ και την άλλη με το Κάιρο, αποσκοπούσαν στην αμερικανική στρατιωτική ομπρέλλα, έτσι ώστε το τουρκικό καθεστώς να πάθει νίλα.

Αλλά η Ουάσιγκτον δεν θέλει να μπει στο μάτι της Άγκυρας· και σε καμμία περίπτωση δεν ονειρεύεται ναυμαχίες εναντίον της στην ανατολική Μεσόγειο, όπως θα ήθελαν να ελπίζουν τα αφεντικά του ελληνικού ιμπεριαλισμού. Έτσι η ελληνική εθνική γραμμή έχασε την θαλάσσια συνέχεια μεταξύ Καστελόριζου και νότιας κύπρου· τις θρυλικές σιαμαίες αοζ… Πρέπει να κινηθεί πλέον χωρίς «περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου»….

Μετά απ’ αυτήν την ήττα, και επειδή στηρίζεται πάντα στον μεγάλο σύμμαχο, η ελληνική ιμπεριαλιστική γραμμή μετακόμισε βορειότερα. Απ’ το Καστελόριζο ως την ρουμανική Constanta. Με την ελπίδα (;) ίσως (;) ότι δεν θα χρειαστεί αίμα· το πράγμα θα μείνει αιώνια σε ανώδυνες «διευκολύνσεις»… Είναι αυτό ρεαλιστική προσδοκία;

Η εκτίμηση της ασταμάτητης μηχανής είναι πως όχι, δεν είναι καθόλου ρεαλιστική. Πρέπει να θυμίσουμε (αν αυτό έχει κάποια αξία…) ότι στη διάρκεια του 3ου (ψυχρού λεγόμενου) πολέμου η Ουάσιγκτον, που ήταν στα ντουζένια της, δεν είχε βάσεις ούτε στη βουλγαρία ούτε στη ρουμανία, ούτε πουθενά αλλού στα βαλκάνια εκτός απ’ το ελλαδιστάν… Αυτό σημαίνει ότι θα αντιμετώπιζε τον «κόκκινο στρατό» (που θα εισέβαλλε για να κατακτήσει την ευρώπη…) με όπλα και λοιπά μέσα αισθητά μακριά απ’ τα τωρινά σύνορα της «ρωσικής ομοσπονδίας».

Οι αμερικανικές βάσεις στην ρουμανία και στην βουλγαρία (άρα και οι ελληνικές «διευκολύνσεις») έχουν από μικρή έως ελάχιστη στρατιωτική αξία σαν τέτοιες. Έχουν, όμως, «πολιτικοστρατιωτική»: να δεθούν οι ρουμάνοι και οι βούλγαροι καραβανάδες στο αμερικανικό πεντάγωνο, με όλους τους γνωστούς και άγνωστους τρόπους. Από λεφτά μέχρι γυναίκες. Σ’ αυτό το κόλπο όμως οι ελληνικές «διευκολύνσεις» δεν μπορούν να βγάλουν πολλά απ’ τον αμερικανικό σχεδιασμό. Απ’ την άλλη μεριά εάν, όμως, «ζεσταθεί» τόσο πολύ η αντίθεση ώστε να πάρει τροπή all out πολέμου, η Ουάσιγκτον ΔΕΝ πρόκειται να αμυνθεί στις επικράτειες των proxies της! Ακόμα και τεχνικά θα είναι αδιάφορο – με τόσους και τέτοιων ειδών διηπειρωτικούς πυραύλους… Οι βαλκανικές βάσεις του ψοφιοκουναβιστάν απλά θα σβηστούν απ’ τον χάρτη στα πρώτα 5 λεπτά ενός τέτοιου all out πολέμου…. Το Δεγέαγατς; Το καινούργιο στρατιωτικής χρήσης λιμάνι του; Ωωωωω… Θα “πέσει ηρωϊκά”…

Τα αφεντικά του ελληνικού ιμπεριαλισμού μας (σας) σέρνουν, λοιπόν, στις συμμαχίες τους που πρακτικά ένα νόημα μόνο έχουν: κρέας. Φυσικά δεν θα έπρεπε να περιμένει κανείς απ’ το νο 1 «εθνικό κεφάλαιο» (τους εφοπλιστές) κάτι διαφορετικό. Όπως συμβαίνει πάντα και παντού, μόνο για κρέας σας (μας) έχουν τα αφεντικά. Κρέας εργασίας καθημερινά. Και κρέας πατριωτισμού όποτε χρειαστεί…

Αυτό δεν είναι θέμα ορολογίας 1

Κυριακή 10 Νοέμβρη. Το ψόφιο κουνάβι είναι ανίκανο για πρόεδρος των ένδοξων ηπα; Είναι τρελός ή γελοίος; Πιθανόν – αλλά ο Μπους ο Β δεν ήταν ιδιαίτερα καλύτερος. Κι άλλωστε γι’ αυτό είχε επιλεγεί και προωθηθεί (με επιτυχία) ο υιός Μπους στην προεδρία: λόγω της μειωμένης νοημοσύνης του… Το “σχέδιο για τον αμερικανικό 21ο αιώνα” θα κυβερνούσε· όχι αυτός…

Ποιοί είναι εκείνοι που αναλαμβάνουν την διαχείριση των πολιτικών βιτρινών (πρώτης γραμμής) σε παρακμάζοντα καπιταλιστικά κράτη; Ξέρουμε (εσείς ίσως όχι) ότι στις ηπα υπάρχει μια ολόκληρη τεχνογραφειοκρατία με αποστολή, ακριβώς, τον έλεγχο των προσόντων (και των ικανοτήτων) των «υποψηφίων προέδρων». Αυτή η τεχνογραφειοκρατία, με τη σειρά της, μπορεί να μοιάζει «ανεξάρτητη», «επαγγελματική»… Αλλά καθώς έχει καθήκον μετά τα όποια αποτελέσματα των εκλογών να «πλαισιώνει» τον νικητή στα καθήκοντά του, λειτουργεί de facto σαν «μυστικό» κέντρο πολιτικής εξουσίας… Παρότι, τυπικά, τον τελευταίο λόγο τον έχει η κάθε φορά εκλεγμένη πολιτική βιτρίνα.

Για να φτάσει το ψόφιο κουνάβι στο άσπρο σπίτι πέρασε πρώτα από check points. Εξασφάλισε την έγκριση της πλειοψηφίας της βάσης (των κοκκινόσβερκων αμερικάνων) και, στη συνέχεια, μεταξύ μιας δεκάδας συνυποψηφίων, την έγκριση του κόμματός του. Τα απλοϊκά συνθήματά του «έπιασαν» τους κοκκινόσβερκους ψηφοφόρους· και παρά το ότι πήρε μικρότερο αριθμό ψήφων απ’ την Clinton, έχοντας και την πολύτιμη τεχνική υποστήριξη υψηλού επιπέδου (του είδους cambridge analytica…), κέρδισε.

Αυτά είναι γνωστά. Όπως είναι γνωστό ότι παρότι το ψόφιο κουνάβι έχει γίνει “αντικείμενο” κατάλληλης διαχείρισης απ’ τους γνωστούς και άγνωστους σωματοφύλακες, πάει για σχόλασμα. Επί τη ευκαιρία της (απειλής της) «καθαίρεσής» του ένα υπό έκδοση στις ηπα βιβλίο με τίτλο «προειδοποίηση» και συγγραφέα έναν κάποιον «ανώνυμο» έρχεται να βάλει μερικά ακόμα καρφιά στο πολιτικό φέρετρο του ψόφιου κουναβιού. Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει σε 10 ημέρες· αλλά οι «προδημοσιεύσεις» ξεκίνησαν.

Πέρα απ’ τα άφθονα ανεκδοτολικά στοιχεία που (θα) περιλαμβάνει, δίνει ένα όνομα σ’ αυτόν τον γενικά αόρατο μηχανισμό. Τον αόρατο μηχανισμό πίσω απ’ τους αμερικάνους προέδρους, που τώρα, «εξαιτίας του ψόφιου κουναβιού», κάνει ένα βήμα μπροστά στη σκηνή – κι αυτό είναι το μόνο γεγονός που αξίζει την προσοχή μας. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΑΘΥ ΚΡΑΤΟΣ – ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΤΙΒΑΡΟ ΚΡΑΤΟΣ λέει ο συγγραφέας.

«Deep state» ή «steady state»; Ιδού η απορία…

(φωτογραφία: Αυτό το bestseller εκδόθηκε το 2016. Γράφτηκε από μια ομάδα 38 δημοσιογράφων, υπό την αιγίδα της καθεστωτικής washington post… Αλλά δεν αφορούσε τα έργα και τις ημέρες του ψόφιου κουναβιού στο άσπρο σπίτι· σταματούσε στο συνέδριο των ρεπουμπλικάνων, το 2016, που τον ανακήρυξε υποψήφιο του…

Οπότε το ψόφιο κουνάβι αντέδρασε κελαηδώντας στους οπαδούς του «μην το αγοράσετε»… Κι αυτό ήταν όλο…)

Αυτό δεν είναι θέμα ορολογίας 2

Κυριακή 10 Νοέμβρη. …Το πρώιμο στιβαρό κράτος δημιουργήθηκε για να εμποδίσει τον εκτροχιασμό του Λευκού Οίκου… λέει ο συγγραφέας. Και σαν ένα παράδειγμα «εκτροχιασμού που αποφεύχθηκε» αναφέρει τον δισταγμό του ψόφιου κουναβιού να απελάσει ρώσους «κατασκόπους» (;) σαν τιμωρία για την δηλητηρίαση (;) του ρώσου διπλού πράκτορα Sergei Skripal και της κόρης του Yulia, στην αγγλία, τον Μάη του του 2018…

Υπό άλλες συνθήκες το ζήτημα θα θεωρούνταν θέμα «διαφοράς εκτιμήσεων»· κι άλλωστε η υπόθεση Skripal (κανείς δεν πέθανε…) παραμένει μυστηριώδης και ερμηνεύσιμη με διάφορους τρόπους. Αυτά άλλοτε – τώρα πια όχι. Είναι θέμα εκτροχιασμού (ή μη) της αμερικανικής «εξωτερικής πολιτικής»… Γιατί περί αυτού πρόκειται: όταν το ψόφιο κουνάβι μειώνει δραστικά την φορολογία (κυρίως των πλουσίων) ή υπογράφει κτηνώδεις «προϋπολογισμούς άμυνας» είναι σοφός και σωστός ηγέτης. (Το ίδιο «σοφό και σωστό» γίνεται όταν ανακοινώνει την κατάκτηση των συριακών πετρελαίων…)

Το ζήτημα που η ασταμάτητη μηχανή θεωρεί σημαντικό έχει δύο σκέλη. Το πρώτο αφορά την δημόσια εμφάνιση του «στιβαρού» κράτους (παρακράτους…) όταν η «ηγεμονική δύναμη» καταρρέει. Το δεύτερο, που μοιάζει όμοιο με το προηγούμενο αλλά δεν είναι, αφορά την εκτόξευση στην κορυφή της πολιτικής εξουσίας του «κράτους ασφάλειας», του τεχνογραφειοκρατικού κρατισμού δηλαδή, ως εγγυητή όχι (μόνο) της «εσωτερικής δημόσιας τάξης» αλλά και της ιμπεριαλιστικής αρτιότητας. Σε άλλες εποχές (και άλλες αυτοκρατορίες…) θα ήταν ένας εν ενεργεία στρατηγός που θα μορφοποιούσε το «στιβαρό κράτος»… Τώρα; Κάτι υβριδικό;

Ξέρουμε, για παράδειγμα, ότι την «ανόρθωση» της πραγματικά κατεστραμμένης ρωσίας («ρωσικής ομοσπονδίας») την ανέλαβε ένας πυρήνας των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών, πετώντας στα σκουπίδια έναν αλκοολικό πρόεδρο, τον Yeltsin, που έφτιαχνε την προσωπική του περιουσία απ’ την καταστροφή. Αλλά το «ρωσικό παράδειγμα» θεωρήθηκε εξαίρεση, λόγω της ανυπολόγιστης καταστροφής (οικονομικής, κοινωνικής) που είχε προκληθεί στα ‘90s. Επιπλέον “δημοκρατική παράδοση” δεν υπήρχε στη Μόσχα για να θεωρηθεί η εμφάνιση και η επιβολή του Putin «σκάνδαλο» ή «πραξικόπημα»…

Τώρα αναδύεται ένα καινούργιο “παράδειγμα” – με συνέπειες που ξεκάθαρα μόνο “εσωτερικές των ηπα” δεν είναι. Η διακύβευση στη ρωσία στα τέλη των ‘90s ήταν το αν θα συνεχίσει να υπάρχει σαν καπιταλιστικό κράτος ή θα γίνει οριστικά η disneyland μαφιόζων και διεθνώς πρακτόρων. Η διακύβευση τώρα είναι διαφορετική: η πορεία του 4ου παγκόσμιου πολέμου απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον.

Αυτό δεν είναι θέμα ορολογίας 3

Κυριακή 10 Νοέμβρη. Αν το «στιβαρό κράτος» θεωρεί πια το ψόφιο κουνάβι επικίνδυνο για το μέλλον του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και, επιπλέον, θεωρεί υποχρέωσή του να το φωνάξει δημόσια, δεν είναι μόνο επειδή η τακτική που εκπροσωπούσε το ψόφιο κουνάβι (τακτική εγκεκριμμένη…), αυτή των «οικονομικών τιμωριών» (του «εμπορικού πολέμου»…) για την ανάσχεση των ανταγωνιστών των ηπα, απέτυχε παταγωδώς… Κατά την άποψη της ασταμάτητης μηχανής η κύρια αιτία είναι η έλλειψη χρόνου – πια. Κάθε μέρα, κάθε βδομάδα που περνάει, υπάρχει μια διεθνής εξέλιξη (στον ένα ή τον άλλο τομέα) που αμφισβητεί έμπρακτα και αποτελεσματικά την αμερικανική ηγεμονία. Δείτε μόνο τι έχει συμβεί μέσα στους δυο προηγούμενους μήνες, Σεπτέμβρη και Οκτώβρη: απ’ την επίθεση στις εγκαταστάσεις της aramco ως τον nordstream2, και απ’ την εκτόξευση της huawei (παρά τις «τιμωρίες») μέχρι τις πυραυλικές δοκιμές του Kim… (Συμβαίνουν, βέβαια, και διάφορες εξεγέρσεις που φαίνονται ανοικτές σε «πειρατεία», ενώ άλλες δεν είναι καθόλου «αθώες». Τι σημαίνει, για παράδειγμα, η «εξέγερση» μπάτσων στη βολιβία, κατά του Morales;)

Κατά συνέπεια (λέμε) το «στιβαρό κράτος» των ηπα δεν αρκείται πια στο να κουνάει τα σκοινιά της μαριονέτας, με τον επιπλέον «κόπο» ότι πρέπει να συμμαζεύει (αποτελεσματικά ως τώρα) τις πότε πότε «εκτός γραμμής» αποφάσεις του ψόφιου κουναβιού (όπως πρόσφατα στο συριακό πεδίο μάχης…). Θέλει να την ξεφορτωθεί την μαριονέτα, επειδή στο επόμενο ή μεθεπόμενο «μπέρδεμα των σκοινιών» φοβάται (το «στιβαρό κράτος») ότι θα χάσει ακόμα περισσότερα.

(Με τον οριτζινάλ φασίστα Pence στο δεύτερο πλάνο να περιμένει, μπορεί να υποθέσει όποιος ενδιαφέρεται βάσιμα ποια είναι τα χειρότερα που έρχονται. Μήπως διάφοροι άσπονδοι φίλοι του ψόφιου κουναβιού, κάτι Putin κλπ, που τα ξέρουν αυτά τα χειρότερα που έρχονται, πρέπει να εφεύρουν μια κίνηση υπέρ του, μπας και ξε-αγκιστρωθεί;).

Εξάλλου το ψόφιο κουνάβι είναι σεξιστής! (Μπααα;;; Πώς και είχε διαφύγει ως τώρα αυτό το προσόν του απ’ την σωστή αξιολόγηση;;) Ο «ανώνυμος» γράφει:

… Καθόμουν σε μια άβολη σιωπή καθώς σχολίαζε την εμφάνιση γυναικών. Κάνει σχόλια για το makeup. Κάνει αστεία για το βάρος. Κάνει κριτική για το ντύσιμο. Αναρωτιέται για την σκληρότητα των γυναικών στο περιβάλλον του. Χρησιμοποιεί λέξεις όπως «γλυκούλα» απευθυνόμενος σε επαγγελματίες. Αυτά είναι πράγματα που δεν επιτρέπεται να τα κάνει ένα αφεντικό στο χώρο εργασίας…

Περίεργο… Σ’ όλη του τη ζωή φαινόταν του κατηχητικού… Πώς κατάφερε να κοροϊδέψει ο μπαγάσας τον αμερικανικό λαό ότι ήταν αμέμπτου ηθικής και politically correct;

Σε λίγο θα πουν ότι είναι ένας αμερικάνος Berlusconi!

(φωτογραφίες: Εντάξει: εκτός απ’ τις μπίζνες real estate είχε κι ένα πρακτορείο μοντέλων, από το 1999… Είχε οργανώσει και τον «τελικό» ανάδειξης της miss universe στη Μόσχα το 2013… Ε, τι δηλαδή;;;;)

Αυτό δεν είναι θέμα ορολογίας 4

Κυριακή 10 Νοέμβρη. Θα πρέπει να πάρει κανείς υπόψη του κι αυτό το γεγονός: η παρακμή (ή, έστω, τα πολύ σοβαρά ζόρια) του αμερικανικού ιμπεριαλισμού συμβαίνουν ταυτόχρονα με μιαν άγουρη πολιτικά όξυνση του ανταγωνισμού στο εσωτερικό των ηπα. Μπορεί να μην έχει εκδηλωθεί ακόμα η «στιβαρή» ενότητα ανάμεσα σε εργατικά κινήματα σαν το fight for 15 και τις φοιτητικές κινήσεις υπέρ του μποϋκοτάζ στο απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς· μπορεί το black life matters να είναι σε ύφεση και η οργανωμένη δημαγωγία να δρα ακόμα αποπροσανατολιστικά. Αλλά υπάρχει πράγματι μια πόλωση, με την όλο και μεγαλύτερη σκλήρυνση των αμερικάνων συντηρητικών και, απ’ την άλλη μεριά, την κατά περίπτωση (μεταμοντέρνα…) ριζοσπαστικοποίηση διάφορων κοινωνικών ομάδων, κυρίως των «μη λευκών και μη προτεσταντών».

Αν ο αμερικανικός καπιταλισμός χάσει την ισχύ του (και αυτό μπορεί να γίνει χωρίς να πέσει ούτε μισή σφαίρα σ’ έναν all out πόλεμο· για παράδειγμα με τον περιορισμό της διεθνούς κυκλοφορίας / χρήσης του δολαρίου…) αυτό θα έχει συνέπειες (αν δεν έχει ήδη…) στην όξυνση της εσωτερικής κρίσης.

Το «στιβαρό κράτος» έχει διπλή αποστολή…

(φωτογραφίες: Portland rules o.k.!)

Όλα τα γουρούνια…

Σάββατο 9 Νοέμβρη. …Την ίδια μούρη έχουν. Όπως λέει μια ψυχή: απ’ τον βαθύ αμερικάνικο νότο στο βαθύ ελλαδιστάν: ένας φλεγόμενος σταυρός δρόμος!

(Στο κάτω κάτω, με τόση εθνική συμμαχία, γιατί το ντόπιο φασισταριό να μην αντιγράφει το αμερικάνικο, έστω και στις εκδοχές των ‘50s;)

Ναυτικά περίπολα

Σάββατο 9 Νοέμβρη. Με όχι σπουδαία σοδειά «προθύμων» αλλά με την αποφασιστικότητα των γενναίων που παλεύουν για το καλό της ανθρωπότητας, ξεκίνησαν χτες τις περιπολίες τους στο Περσικό οι «ναυάρχοι» της αμερικανοδιοικούμενης «international maritime security construct». Αποστολή τους; Η “προστασία” των τάνκερ (απ’ τους μοχθηρούς ιρανούς).

Εκτός απ’ την Ουάσιγκτον, συμμετέχουν στο σχέδιο μείζονες ναυτικές δυνάμεις της περιοχής: το μπαχρέιν (είναι η έδρα του 5ου αμερικανικού στόλου…), η σαουδική αραβία, και τα εμιράτα…. Έχουν να το τραγουδούν οι ωκεανοί το ναυτικό μεγαλείο τους!.. Απ’ την καπιταλιστική super league συμμετέχει το Λονδίνο και η Καμπέρα – αλλοίμονο, είναι η μοίρα της «αγγλόσφαιρας» να δαμάζει τα κύματα του πλανήτη…

Και, εσχάτως, μπήκε στο team και η αλβανία!

Όχι χωρίς έκπληξη η ασταμάτητη μηχανή μαθαίνει έτσι ότι τα Τίρανα όχι μόνο διαθέτουν πολεμικό στόλο, αλλά έχουν και περίσσευμα για overseas επιχειρήσεις! Εύγε! (Στην πραγματικότητα τα Τίρανα διαθέτουν ίσα ίσα μια χούφτα περιπολικά του λιμενικού…) Ποιός άνεμος έσπρωξε, λοιπόν, τον ανύπαρκτο πολεμικό στόλο των Τιράνων σ’ αυτή την μακρινή maritime security;

Δεν ξέρουμε. Αν, όμως, τα έξοδα αυτής της επιχείρησης τα πληρώνουν οι πετροχουντικοί που συμμετέχουν (όπως μας φαίνεται λογικό), τότε τα Τίρανα μπορεί να ήταν η πιο φτηνή περίπτωση μεταγραφής για να συμπληρωθεί «εφτάδα» – έξι καπεταναίοι να είναι στον υγρό στίβο και ένας (κωπηλάτης) για «αλλαγή», αν χρειαστεί…

Η κακόβουλη Τεχεράνη έχει άλλη εξήγηση. Στην αλβανική επικράτεια υπάρχει (λέει) ένα στρατόπεδο φιλοξενίας κάμποσων εκατοντάδων μελών μιας αντικαθεστωτικής οργάνωσης, που ως το 2014 βρίσκονταν στο ιράκ, αλλά ύστερα τους μετέφερε ο αμερικανικός στρατός στην αλβανία (γιατί; πάλι για φτηνή λύση ακούγεται…) για να μην πάθουν κανά κακό. Φαίνεται πως το ψοφιοκουναβιστάν (και οι σύμμαχοί του, τύπου Τελ Αβίβ) θεωρούν αυτούς τους αντικαθεστωτικούς «εξελίξιμη πρώτη ύλη» για πιθανές μελλοντικές «επιχειρήσεις» εντός ιράν. Κρέας – δηλαδή…

Και πάλι: αν όχι για τα λεφτά, γιατί τα Τίρανα να θέλουν (έστω συμβολικά) καουμποϋλίκια στον Περσικό; Μήπως κάνουν κατασκοπεία για λογαριασμό της φίλης και συμμάχου Άγκυρας;

Why not? Για ξαναδείτε με άλλο μάτι τους “πρόθυμους”… Δεν χρειάζονται μια κάποια επιτήρηση λέτε;