Tag: ηπα

Μετρώντας παγκόσμιους

Πέμπτη 30 Γενάρη. Ο σωματοφύλακας John Bolton, σύμβουλος ασφάλειας του ψόφιου κουναβιού, φανατικός υπέρμαχος της «γραμμής Pence», απολύθηκε – ως γνωστον – τον περασμένο Σεπτέμβρη. Διάφοροι εκτίμησαν πως η απόλυσή του σήμαινε ότι το ψόφιο κουνάβι «χειραφετήθηκε» απ’ τους σωματοφύλακες· έχει αποδειχθεί το ανάποδο. (Θυμίζουμε ότι η εκτίμηση της ασταμάτητης μηχανής παραμένει πως το ψόφιο κουνάβι είναι εξαιρετικά πιθανό να απολυθεί επίσης, και να αντικατασταθεί απ’ το Pence· αν συμβεί αυτό, θα είναι ο Pence που θα κατέβει σαν υποψήφιος των συντηρητικών στις εκλογές του ερχόμενου Νοέμβρη).

Πριν λίγες ημέρες, οι καθεστωτικοί new york times προδημοσίευσαν αποσπάσματα από επερχόμενο (τον Μάρτη) βιβλίο του Bolton. Στο οποίο ο πρώην σωματοφύλακας δίνει το ψόφιο κουνάβι. Τόσο σε σχέση με την υπόθεση για την οποία δικάζεται ήδη (τους εκβιασμούς στον ουκρανό πρόεδρο Zelensky), όσο και σε σχέση με τις παρτίδες του με τον Erdogan και τον Xi: υποστηρίζει ότι «τους κάνει χάρες» για προσωπικό όφελος.

Ο Bolton δεν έχει να κληθεί να καταθέσει επίσημα στην επιτροπή τους γερουσίας – σε βάρος του ψόφιου κουναβιού. Αυτό δεν μειώνει καθόλου το γεγονός ότι ανήκει στους σκληροπυρηνικούς «νεοσυντηρητικούς» που δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι με την αποτυχία της «γραμμής Trump» (: των οικονομικών κυρώσεων και τιμωριών), ειδικά εφόσον επανέρχεται τακτικά στην απόσυρση του αμερικανικού στρατού απ’ τη μέση Ανατολή… Οπότε αναγκάζονται να τον «κυνηγάνε», να τον «μαζεύουν» και να ακυρώνουν τις αρχικές του δηλώσεις…

Είναι φανερό ότι δεύτερη τετραετία, απ’ το 2021 ως το 2024 σ’ αυτό το ψοφιοκουναβικό «στυλ» δεν αντέχεται – για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Μια δεύτερη τετραετία τέτοιου είδους, θα σημαίνει ότι το Πεκίνο θα αγοράσει την μισή αμερική – για να πούμε κάτι όχι υπερβολικό. Το ότι βγαίνει, λοιπόν, ο Bolton, και σκάβει τον λάκο του ψόφιου κουναβιου γραπτά, μέσω βιβλίου (με ανοικτή την προοπτική να καταθέσει κιόλας) είναι υπολογισμένη κίνηση, όχι απλά προσωπικής αντεκδίκησης («με απέλυσες – θα φροντίσω να απολύσουν και σένα») αλλά εκ μέρους κάποιου κυκλώματος «νεο»συντηρητικών.

Εν τω μεταξύ το ψόφιο κουνάβι κελάηδησε σε άψογα ψοφιοκουναβικά εναντίον του πρώην συμβούλου του:

Έναν τύπο που δεν μπόρεσε να επιλεγεί σαν πρεσβευτής στον οηε πριν χρόνια, δεν μπορούσε να επιλεγεί για οτιδήποτε έκτοτε, «με παρακάλεσε» για ένα πόστο που δεν χρειαζόταν την έκριση της γερουσίας, το οποίο του το έδωσα παρότι πολλοί μου έλεγαν «Μην το κάνετε αυτό κύριε», οπότε παίρνει την δουλειά, λανθασμένα αναφέρεται στο «Λιβυκό μοντέλο» στην τηλεόραση, και κάνει πολύ περισσότερα λάθη στη γνώμη του, οπότε τον απολύω επειδή, έντιμα, αν τον άκουγα θα βρισκόμασταν τώρα στον Παγκόσμιο Πόλεμο νο 6, και φεύγει και ΑΜΕΣΩΣ γράφει ένα απαίσιο βιβλίο γεμάτο ψέμματα. Με στοιχεία εθνικής ασφάλειας διαβαθμισμένα. Ποιός θα έκανε κάτι τέτοιο;

Παγκόσμιος πόλεμος νούμερο 6 κύριε ψοφιοκούναβε; Όχι, είναι μεγάλο το νούμερο… Για έναν με σειρά κατάταξης νο 4 υπάρχει όμως καιρός (και αναγκαιότητα…)

Παλαιστίνη

Πέμπτη 30 Γενάρη. Η πρώτη ημέρα του «deal του αιώνα» πέρασε όπως περιμέναμε. Με την εξαίρεση των παλαιστινιακών διαδηλώσεων στη δυτική Όχθη, τα υπόλοιπα ήταν χλιαρές δηλώσεις και «προβληματισμένα» σχόλια.

Θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί: μα αφού αυτή η συμφωνία είναι παράνομη πώς θα εφαρμοστεί; Η απάντηση είναι: ποιός θα εμποδίσει την όποια εφαρμογή της; Είναι μια διμερής συμφωνία μεταξύ συμμάχων, που θα σύρει και τα υπόλοιπα κράτη / μέλη της συμμορίας (μεταξύ των οποίων και το ελληνικό) και θα αμφισβητείται από άλλες κρατικές πλευρές… Αλλά θα αμφισβητείται φιλολογικά, αφού – έτσι κι αλλιώς – το λεγόμενο «παλαιστινιακό πρόβλημα» εγγράφεται απ’ την μεριά όλων των κρατικών πολιτικών σε πολύ ευρύτερες διακρατικές, ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις. Όσοι δεν είναι οπαδοί της τελικής όξυνσης του 4ου παγκόσμιου πολέμου (απ’ την έκβαση του οποίου να ελπίζουν ότι θα «λυθεί» ή όχι το «παλαιστινιακό πρόβλημα»…) έχουν καθήκον να αντιληφθούν ότι το δίκαιο της παλαιστινιακής αντίστασης δεν θα αποδοθεί με βομβαρδιστικά. Γιατί, πολύ απλά, αν το ισραηλινό φασισταριό αντιληφθεί ότι χάνει έναν τέτοιο πόλεμο, θα συμπεριφερθεί όπως ακριβώς το γερμανικό, ναζιστικό κράτος, το οποίο αντιγράφει βήμα βήμα: θα επιταχύνει την εξόντωση των αιχμαλώτων του.

Ενώ, λοιπόν, τυπικά το deal κατηγορείται ήδη σαν «παράνομο με βάση το διεθνές δίκαιο και τις αποφάσεις του οηε» πρακτικά θα εφαρμοστεί. Θα εφαρμοστεί με τον ειδικό τρόπο που προβλέπει το άρθρο του που φωνάζει ότι «αν οι παλαιστίνιοι δεν δεχτούν αυτή τη συμφωνία και τους όρους της, το Τελ Αβίβ θα προχωρήσει κανονικά». Δηλαδή με κάθε βία που μπορεί να ασκήσει.

Και (θα) έχει πολλές μορφές αυτή η βία, κάποιες ήδη γνωστές. Απ’ την καταστολή των διαδηλώσεων και κάθε πράξης αντίστασης, μέχρι την ακόμα πιο συστηματική καταστροφή σπιτιών και καλλιεργειών, στις περιοχές που η Ουάσιγκτον παραχωρεί στο Τελ Αβίβ. Είναι όμως πιθανό ότι θα υπάρξουν και καινούργιες μορφές εθνοκάθαρσης.

Για παράδειγμα Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ απαιτούν απ’ τους παλαιστίνιους να αναγνωρίσουν το ισραήλ σαν εβραϊκό κράτος. (Πρόκειται για την πρόσφατη ρατσιστική / εθνικιστική συνταγματική ρύθμιση, που καταγγέλθηκε ακόμα και από ισραηλινούς σα ναζιστική…). Μονοεθνικό / μονοθρησκευτικό κράτος σημαίνει ότι οι παλαιστίνιοι που είναι ακόμα (τυπικά) πολίτες αυτού του κράτους, μουσουλμάνοι ή και χριστιανοί, αποτελούν επίσημα υποτελή μειονότητα. Που μπορεί να θεωρηθεί εχθρική αφού δεν αναγνωρίζουν τη μονοεθνικότητα / μονοθρησκευτικότητα. Επικίνδυνη, για λόγους “δημόσιας τάξης”…

Αυτός ο όρος σημαίνει ότι το ρατσιστικό, φασιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ μπορεί να αρχίσει όποτε κρίνει τον βίαιο εξανδραποδισμό / εκκαθάριση των αράβων που ζουν ακόμα στη (διευρυμένη) επικράτειά του· αν κρίνει ότι μπορεί να τους αντικαταστήσει από άλλους φτηνούς εργάτες. Ουσιαστικά αυτή η εθνοκάθαρση έχει ήδη ξεκινήσει τόσο στην ανατολική Ιερουσαλήμ / al Quds όσο και στη Χεβρώνα. Ένα επόμενο βήμα (που υπόγεια έχει αναγγελθεί…) θα είναι η αφαίρεση της (ισραηλινής) υπηκοότητας από κάμποσες χιλιάδες άραβες / παλαιστίνιους, που ζουν τώρα μέσα στην ισραηλινή επικράτεια (άλλη μια κίνηση ναζιστικής έμπνευσης). Η εθνοθρησκευτική ομογενοποίηση υπονοείται σαφώς στην απαίτηση περί αναγνώρισης της «εβραϊκότητας» του ισραηλινού κράτους – κι αυτό είναι επιστέγασμα προηγούμενων ενεργειών και βημάτων του απαρτχάιντ Τελ Αβίβ.

Τώρα είναι η στιγμή που τόσο οι παλαιστίνιοι της αντίστασης όσο και η διεθνής συμπαράσταση πρέπει να ξεμπερδεύουν με την αυταπάτη των «δύο κρατών». Οι προϋποθέσεις έχουν δημιουργηθεί· αλλά είναι μόνο προϋποθέσεις.

(Μικρή διόρθωση: Χτες γράφαμε ότι το πολυβόλο δικαίωσης του ισραηλινού απαρτχάιντ, το «deal του αιώνα», είναι 80 σελίδες. Τώρα που το έχουμε στα χέρια μας διορθώνουμε: είναι 180 σελίδες… Θέλει φλυαρία την σήμερον ημέρα για να υπερασπιστεί κανείς τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των αυτοχθόνων…)

Ινδοκούς

Τετάρτη 29 Γενάρη. Ένα αμερικανικό στρατιωτικό αεροπλάνο έπεσε (ή καταρρίφθηκε…) Τίποτα σπουδαίο… Ένα αμερικανικό κατασκοπευτικό αεροπλάνο έπεσε (ή καταρρίφθηκε…). Τίποτα σπουδαίο…

Αν, όμως, επιβεβαιωθεί ότι μέσα σ’ αυτό βρισκόταν ο Michael D’ Andrea (που σκοτώθηκε…) τότε το πράγμα αλλάζει εντυπωσιακά! Γιατί ο Michael (Mike) D’ Andrea, με το ψευδώνυμο «ayatollah Mike», ήταν κορυφαίο στέλεχος της cia. Συμμετείχε στα βασανιστήρια κρατουμένων σε διάφορες μαύρες τρύπες / κολαστήρια του πολέμου «κατά της τρομοκρατίας»… Ήταν ο εμπνευστής των μαζικών δολοφονιών στα τυφλά, «προς παραδειγματισμό», από drones, στο κατεχόμενο αφγανιστάν. Το σχέδιο ονομάστηκε «signature drone strikes» και είχε αυτή την απλή ναζιστική λογική: μπορεί να μην ξέρουμε ποιούς σκοτώνουμε, αλλά αφού τους σκοτώνουμε σαν τρομοκράτες εμείς που είμαστε «αντιτρομοκράτες», θα θεωρούνται (νεκροί) τρομοκράτες – τελεία και παύλα!…

Ήταν αυτός που σχεδίασε και διεύθυνε την δολοφονία του Imad Mughniyeh της Hezb’ Allah στη Δαμασκό το 2008. (Ο Mughniyeh ήταν μέλος της παλαιστινιακής Fatah και, στη συνέχεια, των «ειδικών δυνάμεών της» στη δεκαετία του ’70· απ’ τους ιδρυτές της Hezb’ Allah στα ’80s, διοικητής του ένοπλου τμήματός της, νο 2 σ’ αυτήν όταν δολοφονήθηκε με έκρηξη αυτοκινήτου βόμβα την ώρα που περπατούσε δίπλα του…). Και όντας απ’ το 2017 ο «ayatollah Mike» επικεφαλής των (μυστικών) επιχειρήσεων της cia στη μέση Ανατολή με κέντρο το ιράν, θεωρείται ότι αυτός σχεδίασε την αποσταθεροποίηση στη Βαγδάτη πρόσφατα (με τους «περίεργους» ελεύθερους σκοπευτές που πυροβολούσαν διαδηλωτές και μπάτσους ταυτόχρονα, a la πλατεία Maidan στο Κίεβο…) αλλά και την δολοφονία του Soleimani…

Το ψοφιοκουναβιστάν δεν έχει επιβεβαιώσει ακόμα τον θάνατο του «ayatollah Mike» (μαζί με κάμποσους ακόμα αξιωματικούς του ίδιου φυράματος…). Αλλά αν ισχύει – οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες αυτό ισχυρίζονται – τότε δεν επρόκειτο για μια «απλή» κατάρριψη στρατιωτικού στόχου!.. Είναι μέρος της απάντησης του μπλοκ της Αστάνα – Ινδοκούς στη δολοφονία του Soleimani (και όχι μόνο)…

Πέρα απ’ τους ταλιμπάν ή κάποια απ’ τις «ειδικές δυνάμεις» τους (εξοπλισμένες με πυραύλους που θεωρούνταν ότι δεν έχουν…), είναι εύλογη η συμμετοχή στην κατάρριψη τόσο της Τεχεράνης όσο και της Μόσχας – έχουν τους λόγους τους. Χωρίς να πάρουν επίσημα την ευθύνη – κι αυτό εύλογο… Με δύο λόγια: το αεροπλάνο ήταν πολύ συγκεκριμένος στόχος – και η κατάρριψή του ήταν πολύ συγκεκριμένη αποστολή…

Τελικά δεν είναι καθόλου εύκολο να είσαι υπερδύναμη που παρακμάζει…

Παλαιστίνη

Τετάρτη 29 Γενάρη. Μπορεί να ονομαστεί «η φάρσα του αιώνα» ή, ίσως πιο σωστά, «το τελεσίγραφο του αιώνα». Οι άοκνες τα 3 τελευταία χρόνια προσπάθειες του ψόφιου κουναβιού, του βασιλογαμπρού, των ευαγγελιστών χριστιανοφασιστών στις ηπα, και όλου του απαρτχάιντ ισραηλινού καθεστώτος, πήραν την μορφή ενός οπλισμένου πολυβόλου 80 σελίδων, με χάρτες και άλλες ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, που έχει τον γενικό τίτλο: αν δεν σας αρέσει ω παλαιστίνιοι, απλά θα σας εξοντώσουμε εντελώς!

Ένα άθροισμα από «μπαντουστάν» / στρατόπεδα, περικυκλωμένα απ’ τον ισραηλινό στρατό (και «δρόμους ασφαλείας» που θα συνδέουν διάφορους αποικιακούς οικισμούς, όπως τώρα…), άοπλα και με απαγορεύμενη οποιαδήποτε αντίρρηση απέναντι στο δεσμοφύλακα / απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ – συν μερικά έξτρα στρέμματα ερήμου (όπου ο τοξικός θα χρηματοδοτήσει εργοστάσια «υψηλής τεχνολογίας»….): αυτό είναι που επιτρέπει η καλωσύνη του άξονα για να παριστάνει το «παλαιστινιακό κράτος»… Δίνει [το ψόφιο κουνάβι] κάτι που δεν του ανήκει σε κάποιους που δεν το δικαιούνται δήλωσε ένας παλαιστίνιος. Σωστά. Ωστόσο, για να μπορεί να δώσει (ή να παραστήσει ότι δίνει) κάτι που δεν του ανήκει σε κάποιους που δεν το δικαιούνται, το ψόφιο κουνάβι αξιοποιεί όσα έχει επιβάλλει το ισραηλινό απαρτχάιντ στο έδαφος· και την σιωπηλή υποδειγματική ανοχή του «πολιτισμένου κόσμου» σ’ αυτό το μαζικό έγκλημα εδώ και πολλά χρόνια. Πρακτικά η Ουάσιγκτον «κάνει ταμείο» για λογαριασμό του Τελ Αβίβ· και όχι μόνο.

Η κεντρική πολιτική ιδέα του τελεσίγραφου δεν είναι βέβαια η αποδοχή του απ’ τους παλαιστίνιους (που είναι αδιανόητη) αλλά η απόρριψή του. Μπορεί οι «ειρηνοποιοί» να είναι καθάρματα ναζιστικού επιπέδου· αλλά δεν τους λείπει ένας κάποιος τακτικισμός. Εκείνο που θέλουν (αρχίζοντας απ’ το Τελ Αβίβ και προχωρώντας και προς τις δύο κατευθύνσεις του άξονα, και προς Λευκωσία – Αθήνα – Ουάσιγκτον και προς Ριάντ – Αμπού Ντάμπι) είναι να έχουν μια «δικαιολογία» για να συνεχίσουν και να επεκτείνουν το απαρτχάιντ· και όχι μόνο. Να συνεχίσουν και να εντείνουν τον πόλεμο κατά του λιβάνου, της συρίας, του ιράκ, του ιράν. Η «δικαιολογία» είναι: «εμείς προτείναμε ένα σχέδιο ειρήνης και αυτοί το απέρριψαν»…

Θα πιάσει αυτή η «δικαιολογία»; Εκτιμάμε πως όχι. Το «σχέδιο ειρήνης» είναι τόσο χοντροκομμένα και αδιάλλακτα αποικιακό ώστε εκτός απ’ τους πληρωμένους «ειδικούς», δημαγωγούς και λοιπούς λακέδες, είναι αμφίβολο αν θα βρεθούν άνθρωποι σ’ αυτόν τον πλανήτη που να πουν «χμμ… αυτό είναι μια καλή ευκαιρία για τους παλαιστίνιους, που δεν πρέπει να την χάσουν».

Εκεί που θα δουλευτεί κυρίως αυτή η «δικαιολογία» είναι στο εσωτερικό των κοινωνικών σχηματισμών των οποίων τα κράτη συγκροτούν τον άξονα. Σε συνδυασμό με άλλα μέσα (όπως, π.χ., η ποικικοποίηση της κριτικής στο ισραηλινό απαρτχάιντ και στους συμμάχους του) το «deal ειρήνης» μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν αντίδοτο στην αυξανόμενη υποστηρίξη στην παλαιστινιακή αντίσταση στις ηπα και στην αγγλία· αν και όσο δράσει σαν αναισθητικό…

Η όλο και πιο επιθετική πολεμική διάταξη του άξονα έχει έντονη ιδεολογική ανάγκη να κρυφτεί πίσω από προπετάσματα δήθεν «ειρηνοποιού» καπνού. Δεν είναι η πρώτη φορά που αυτό συμβαίνει στην καπιταλιστική ιστορία και στον διακρατικό ανταγωνισμό. Ίσως, όμως, η Παγκόσμια Παλαιστίνη να είναι η πιο χοντροκομμένη προσπάθεια (στο ίδιο επίπεδο με την Παγκόσμια Βοσνία…) να δείχνεται το σφαχτάρι στο τσιγγέλι σαν υπεύθυνο για την «μοίρα» του…

(Αυτό δεν ήταν πάντα ο ρατσισμός και ο αντι-σημιτισμός; Αυτό και μόνο αυτό ήταν· κι αυτό εξακολουθεί να είναι. Ό,τι αντιστροφές κι αν επιχειρούν οι πράκτορες, οι υπηρεσίες, και οι κάθε είδους και καταμερισμού εργασίας τσατσορούφιανοι….)

Ελληνικός ιμπεριαλισμός

Τετάρτη 29 Γενάρη. Η αμερικανική νομιμοποίηση του ισραηλινού ρατσιστικού απαρτχάιντ δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Έχει ξεκινήσει σε δόσεις (πρώτα έγινε η «παραχώρηση» της Ιερουσαλήμ / al Quds στον ισραηλινό φασισμό, όχι μόνο για να την έχει για πρωτεύουσα αλλά επιπλεόν επειδή έτσι – κατά τας γραφάς – έρχεται κοντύτερα η «δευτέρα παρουσία»… Μετά έγινε η «παραχώρηση» των κατεχόμενων συριακών υψωμάτων του Golan…)

Ένα απ’ τα βασικά στοιχεία αυτής της εμπόλεμης αμερικανικής γενναιοδωρίας προς το Τελ Αβίβ είναι το ότι είναι τυπικά και ουσιαστικά παράνομη – με βάση αυτό που ονομάζεται “διεθνές δίκαιο”. Ο πιο ταιριαστός στην ασταμάτητη μηχανή τρόπος να εκτιμηθεί αυτή η “παρανομία” είναι ότι δεν υπάρχει εδώ και καιρό κανένα “διεθνές δίκαιο”, και ότι οι ενδοκαπιταλιστικοί συσχετισμοί ξεγυμνώνονται διαρκώς έχοντας φτάσει ελάχιστα πριν το στριπτίζ της ωμής, καθαρής βίας. Άλλωστε (μπορεί να έχετε βαρεθεί να το διαβάζετε εδώ), μιλάμε εδώ και χρόνια για εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο.

Αν δεν υπάρχει “διεθνές δίκαιο” δεν υπάρχει και “παρανομία”… Αλλά ο ελληνικός ιμπεριαλισμός, οι εκπρόσωποί του, συνεχίζουν να παραμιλούν δήθεν στο όνομα αυτού του “διεθνούς δικαίου” – στη σύγκρουσή τους με την Άγκυρα. Αν η περιθωριακή ασταμάτητη μηχανή κάνει λάθος εκτίμηση, κι αν αυτό το πράγμα που λέγεται “διεθνές δίκαιο” υπάρχει (οπότε, κατ’ αρχήν, το ελλαδιστάν έχει μια βάση να το επικαλείται), τότε θα πρέπει σήμερα το πρωί οι εκπρόσωποι αυτού του κράτους, του ελληνικού, να βγουν και να καταγγείλουν όσο πιο αποφασιστικά και κατηγορηματικά γίνεται τους συμμάχους τους (Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ) για την εγκληματικότητα του “ειρηνευτικού σχεδίου” τους στην κατεχόμενη Παλαιστίνη.

Δεν θα το κάνουν, το ξέρετε. Συνεπώς Α) αναγνωρίζουν και συμφωνούν σιωπηλά ίσως αλλά καθαρά ότι δεν υπάρχει “διεθνές δίκαιο”, και πως οι σύμμαχοί τους θα αρπάξουν ό,τι μπορούν δια της βίας. Και Β) ότι δεν μπορούν και δεν πρόκειται να έχουν κανένα σύμμαχο με όρους “δικαίου”, παρά μόνο με όρους βίας, δύναμης, ισχύος.

Εν τω μεταξύ ο “αιώνιος εχθρός” δεν είναι υποχρεωμένος να αντιλαμβάνεται διαφορετικά την πραγματικότητα· και επιπλέον διαθέτει αρκετή (στρατιωτική) ισχύ ώστε να κινείται μαζί της. Αν οι σύμμαχοι του ελληνικού ιμπεριαλισμού “καλά κάνουν” που αρπάζουν δια της βίας ό,τι μπορούν (και για όσο καιρό μπορούν) – κι αυτή είναι η πραγματική άποψη του ιμπεριαλιστικού ελλαδιστάν – τότε νομιμοποιούνται και οι αντίπαλοί του να κάνουν ακριβώς το ίδιο. Αν το «deal του αιώνα» είναι νόμιμο για την Αθήνα (και είναι…) τότε η οριοθέτηση των αοζ Άγκυρας – Tripoli είναι εκατό φορές πιο νόμιμη! Κι αν ο ελληνικός ιμπεριαλισμός συνεχίζει να πιστεύει (ή να φαντασιώνεται) ότι δικαιούται πολύ περισσότερα, τότε έναν μόνο τρόπο έχει να δοκιμάζει την «τύχη» του· κι αυτός, με βάση τους συμμάχους του και τις πρακτικές του, αποκλείεται να είναι το «διεθνές δίκαιο».

Οι μαφιόζοι, ακόμα κι αν είναι μικρομεσαίοι που ονειρεύονται να γίνουν «μεγάλοι», δεν δικαιούνται τίποτα διαφορετικό από σφαίρες. Τέτοιες ρίχνουν, τέτοιες μαζεύουν.

Υποθέτουμε ότι δεν σας αρέσει να είστε το κρέας της ιστορίας…

Σήμερα, αύριο… μέχρι τη νίκη: η παγκόσμια Παλαιστίνη

Τρίτη 28 Γενάρη. Αν οι «διαρροές» και οι «πληροφορίες» επιβεβαιωθούν (το πιθανότερο…), σήμερα αργά το απόγευμα το ψόφιο κουνάβι, εν μέσω των δύο ισραηλινών δολοφόνων που θα κοντραριστούν στις 2 Μάρτη για το ποιος είναι ο καταλληλότερος φασίστας για πρωθυπουργός, ανάμεσα στον Netanyahu και τον (πρώην) στρατηγό Gantz δηλαδή, θα ανακοινώσει την επισημοποίηση του ισραηλινού απαρτχάιντ (και το τέλος των ψευδαισθήσεων για εκείνους που από ανάγκη ή από αφέλεια συνέχιζαν να έχουν τέτοιες, περί «δύο κρατών»…)

Πρόκειται για το «deal του αιώνα» – μια πολιτική βόμβα μεγατόνων στη μέση Ανατολή και πολύ μακρύτερα. Κατά το ψόφιο κουνάβι και οι δύο, και ο Netanyahu και ο Gantz, γουστάρουν πολύ αυτά που έχουν ακούσει ήδη· και θα ανακοινωθουν επίσημα σήμερα. (Ξέρουμε κάτι τσατσορούφιανους στο ελλαδιστάν που επίσης γουστάρουν πολύ). Σύμφωνα με τις πληροφορίες ενός ισραηλινού καναλιού, η «θεάρεστη» απόφαση του ψοφιοκουναβιστάν περιλαμβάνει τα εξής:

Α) Το ισραηλινό κράτος αποκτάει την πλήρη κυριότητα σε όλους τους εποικιστικούς οικισμούς που έχει φτιάξει στη Δυτική Όχθη, πάνω από 100 στον αριθμό, απ’ τους οποίους όλοι εκτός από 15 θα έχουν εδαφική συνέχεια με την τωρινή ισραηλινή επικράτεια.

Β) Το ισραηλινό κράτος αποκτάει την πλήρη κυριότητα της Ιερουσαλήμ, συμπεριλαμβανομένης της παλιάς πόλης. Το μόνο που επιτρέπεται στους παλαιστίνιους σ’ αυτήν την πόλη είναι κάποια «συμβολική αντιπροσώπευση».

Γ) Αν το Τελ Αβίβ δεχτεί το σχέδιο και οι παλαιστίνιοι το απορρίψουν, το ισραηλινό κράτος θα έχει την αμερικανική υποστηρίξη για να αρχίσει την προσάρτηση των εποικιστικών οικισμών και των εδαφών μονομερώς.

Δ) Οι παλαιστίνιοι μπορεί να φτιάξουν κράτος [σε ότι απομείνει…] αλλά μόνο αν η Γάζα αποστρατιωτικοποιηθεί, η Hamas παραδόσει τα όπλα της, και οι παλαιστίνιοι αναγνωρίσουν το ισραήλ σαν εβραϊκό κράτος με την Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσά του.

Ε) Δεν θα υπάρχει κανένας ρόλος για τους παλαιστίνιους στον έλεγχο των συνόρων.

ΣΤ) Το ισραήλ θα έχει τον πλήρη έλεγχο της κοιλάδας του Ιορδάνη.

Ζ) Το ισραήλ θα έχει τον έλεγχο όλων των «ανοικτών» περιοχών στην περιοχή C της δυτικής Όχθης. Αυτό είναι το 30% της έκτασης.

Η) Οι παλαιστίνιοι θα αποδεχτούν όλες τις απαιτήσεις ασφαλείας που θέτει (και θα θέτει) το Τελ Αβίβ.

Ίσως υπάρχει και ένα κεφάλαιο για την εξαγορά των παλαιστινίων: μερικά δισεκατομμύρια “επενδύσεων” απ’ τον τοξικό, για να ολοκληρωθεί η υποδούλωσή τους με την εργασιακή εκμετάλλευσή τους. Ίσως να υπάρχουν τελικά κάποιες διαφοροποιήσεις, ασήμαντες και δευτερεύουσες, σε σχέση με τα πιο πάνω.

Όπως και νάχει, δεν υπήρχε αμφιβολία ούτε περιθώριο για αμφιβολία: το ψόφιο κουνάβι, ο βασιλογαμπρός και όποιος άλλος ασχολήθηκε με το “deal του αιώνα”, θα είχαν ιδέες και προτάσεις που ούτε στα καλύτερα όνειρά του δεν θα μπορούσε να σκεφτεί και ο πιο τελειωμένος ισραηλινός φασίστας· πολιτικός ή ψηφοφόρος. Το timing της ανακοίνωσης έχει – κατά την γνώμη της ασταμάτητης μηχανής – μικρότερη σχέση με τις επερχόμενες εκλογές στο Τελ Αβίβ, και περισσότερο με την ισχυροποίηση της «γραμμής Pence»· με το ψόφιο κουνάβι ίσως (ή ίσως και όχι…) σαν φερετζέ.

Η παγκόσμια Παλαιστίνη 3

Τρίτη 28 Γενάρη. Παρότι υπάρχουν εκεί πολλοί ρουφιάνοι (παλαιστίνιοι…) η δυτική Όχθη θα εκραγεί. Αυτό για τον άξονα είναι ασήμαντο πρόβλημα: οι «ταραξίες» («τρομοκράτες») θα δολοφονούνται όπως εκείνοι κι εκείνες στη λωρίδα της Γάζας. Δύο + τέσσερα κράτη (Άγκυρα, Τεχεράνη, Δαμασκός, Βαγδάτη, Βηρυτός, Ντόχα) θα πάρουν θέση υπέρ τους· και δεν θα είναι προοπτικά «στα λόγια».

Όμως υπάρχει και η «κορυφή»: η Μόσχα, το Πεκίνο (ενδεχομένως και το Βερολίνο). Η διεθνής γραμμή των δύο πρώτων είναι η «υπεράσπιση της διεθνούς νομιμότητας» – στο τυπικό μέρος της. Η γραμμή του άξονα είναι η καταστροφή της – και η δια της βίας επιδίωξη μιας άλλης, υπέρ του. Παρότι η Παλαιστίνη είναι ένας ασήμαντος κρίκος στην αλληλουχία των εμπόλεμων πράξεων του 4ου παγκόσμιου· παρότι οι παλαιστίνιοι δεν έχουν πολλά να περιμένουν για την απελευθέρωσή τους από κράτη και ιμπεριαλισμούς· έχει (η Παλαιστίνη) εκείνον τον συμβολικό δυναμισμό που την τοποθετεί στο κέντρο.

Όχι όμως, μόνο, στο κέντρο των διακρατικών αντιθέσεων, όπως βολεύει διάφορους τσατσορούφιανους που συμβουλεύουν εδώ και χρόνια «να μην ανακατευόμαστε μ’ αυτά…» Αλλά και στο κέντρο του εργατικού κοινωνικού ανταγωνισμού. Επειδή είναι αυτός και μόνον αυτός που μπορεί να περιορίσει (ή και να εμποδίσει) τις κρατικές πρωτοβουλίες ή ελιγμούς ή «αναβολές»… Είναι αυτός και μόνον αυτός που μπορεί να δώσει ζωή στις ταξικές, εργατικές αναμετρήσεις του παρόντος και του μέλλοντος ενισχύοντας τες με τον πρακτικό, συγκεκριμένο διεθνισμό και τον αντιρατσισμό που τους είναι απαραίτητοι σα ζήτημα ζωής και θανάτου…

Η Παλαιστίνη είναι παγκόσμια, επίσημα και κατηγορηματικά πια: θέλουν να την κάνουν οριστικά ένα παραδειγματικό Νταχάου για τον 21ο αιώνα.

Γι’ αυτό οφείλουμε να γίνει το δικό μας κέντρο της εργατικής ανταγωνιστικής οικουμενικότητας…

Τεχνολογικός πόλεμος ηπα – κίνα: σημειώσατε 2

Δευτέρα 27 Γενάρη. Είναι μια μάλλον απροσδόκητη, όχι και ανεξήγητη όμως, εξέλιξη: το αμερικανικό υπουργείο εμπορίου εγκατέλειψε κατά τα φαινόμενα μια πρόταση νόμου που είχε έτοιμη για σκλήρυνση των ελέγχων (δηλαδή των απαγορεύσεων) σε αμερικανικές εταιρείες να πωλούν ανταλλακτικά στην κινεζική Huawei, ακόμα και απ’ τις εκτός ηπα θυγατρικές τους. Επιπλέον, παρά τις ως την τελευταία στιγμή απειλές στον Borduk, πρωθυπουργό της αυτού μεγαλειότητας στο Λονδίνο, να μην τολμήσει να επιτρέψει στην Huawei να πάρει μέρος της δουλειάς του στησίματος των 5G δικτύων στην επικράτεια (της αυτού μεγαλειότητας πάντα…) και την άρνηση του Borduk / Johnson να υποκύψει, ο αμερικάνος υπ.οικ. Mnuchin δήλωσε προχτές κάτι του είδους «καλά, εντάξει, μια κουβέντα είπαμε, εξαρτάται για ποιες πλευρές του δικτύου μιλάμε…» Καλωσήρθες Huawei στην αγγλία λοιπόν – και στη γερμανία επίσης…

Εκείνο που είχε προηγηθεί ήταν ότι παρά τους περιορισμούς στις αμερικανικές εξαγωγές προς την Huawei του περασμένου Μάη, και την εκστρατεία της Ουάσιγκτον προς τα συμμαχικά της κράτη να απαγορεύσουν κι αυτά την εταιρεία, η Huawei αύξησε τις παγκόσμιες πωλήσεις της το 2019 κατά 20%. Ως γνωστόν αυξημένα έσοδα σημαίνουν αυξημένη χρηματοδότηση για έρευνα, που με την σειρά της σημαίνει επιθετικότερη ανάπτυξη / τεχολογική εξέλιξη. Μπροστά σ’ αυτήν την αποτυχία το αμερικανικό υπουργείο εμπορίου λύσσαξε, και ετοίμαζε ακόμα χειρότερες απαγορεύσεις. Αλλά τότε ήρθε το φρένο…

Ποιός είναι ο λόγος αυτής της αμερικανικής υποχώρησης, που το πιθανότερο είναι να αποδειχθεί άτακτη; Απλός: ο φόβος. Παρά τις απειλές και τις απαγορεύσεις ο κινεζικός καπιταλισμός ξεπέρασε τα εμπόδια (μάλλον γρήγορα) και έχει αρχίσει να πλημμυρίζει τις ασιατικές αγορές και με τα είδη στα οποία υστερούσε. Τσιπς, ας πούμε. Οι αμερικάνοι κατασκευαστές τσιπς πουλάνε το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής τους στην ασία. Και φοβούνται πως αν η Ουάσιγκτον σφίξει κι άλλο τη θηλειά γύρω απ’ την Huawei και άλλους κινέζους κατασκευαστές, τότε αυτοί θα ανταποδώσουν πετώντας τους έξω απ’ την ασιατική αγορά.

Παράδοξο ή όχι τον κίνδυνο τον κατάλαβε όχι το υπουργείο εμπορίου αλλά το αρχηγείο πολέμου. Το αμερικανικό πεντάγωνο: …Αν οι εταιρείες μας χάσουν την αγορά της Huawei λόγω απαγορεύσεων, θα χάσουν και την ασιατική αγορά. Κι αν την χάσουν δεν θα έχουν τα έσοδα που θα τους επιτρέψουν να χρησιμοποιήσουν την έρευνα για να καλύψουν το χαμένο έδαφος – έτσι μας λένε τα στελέχη… Κάπως έτσι πήγε ο συλλογισμός που οδήγησε το αμερικανικό πεντάγωνο στο «Κράτει! Όχι άλλο κάρβουνο!!!»

Αλλά αυτό δείχνει ότι στην παρούσα τουλάχιστον φάση στον τομέα των 5G επικοινωνιών ο αμερικανικός καπιταλισμός είναι «μονά ζυγά χαμένος». Πήγε να κόψει τα πόδια της Huawei στερώντας τις τα αμερικανικά τσιπ, και η κινεζική εταρεία (προφανώς προετοιμασμένη…) απάντησε με αυξημένη παραγωγή των πιο εξελιγμένων μικροκυκλωμάτων, δικού της σχεδιασμού· με σκοπό όχι μόνο τις δικές της ανάγκες αλλά και άλλων ασιατών κατασκευαστών. Και έχει αναγγείλει ήδη ότι προχωράει τις έρευνες για τις 6G επικοινωνίες… Μπορεί να υποθέσει κανείς βάσιμα πως μόλις ολοκληρώσει την παγκόσμια εγκατάσταση των 5G κεραιών και των λογισμικών της, σε δύο ή τρία (;) χρόνια, θα βγάλει σα λαγό απ’ το καπέλο τα 6G «καλούδια»…

Κάποιος θα παρατηρούσε σκωπτικά: καλά, τι άλλο περίμεναν οι αμερικάνοι από ένα αντίπαλο κράτος / κεφάλαιο που στήνει κανονικό νοσοκομείο 1000 κλινών μέσα σε 10 ημέρες;

Ρουκέτες που γαργαλάνε…

Δευτέρα 27 Γενάρη. Λένε πως ο mechanico universalis Leonardo da Vinci μέσα στις πολλές εμπνεύσεις του είχε και μια τέτοια: τον 15ο αιώνα ωστόσο ούτε καν σε φαντασίωση δεν υπήρχε αμερικανικό στρατός σαν στόχος. Οι ρουκέτες Katyusha σχεδιάστηκαν, κατασκευάστηκαν (και βαφτίστηκαν με γυναικείο όνομα) από σοβιετικούς μηχανικούς στη διάρκεια του β παγκόσμιου πολέμου. Σαν αυτο-εκτοξευόμενα βλήματα, στη θέση των κλασσικών βολών πυροβολικού – εναντίον του γερμανικού στρατού. Είχαν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα: ήταν φτηνές ρουκέτες, εύκολες στην παραγωγή, οι πολλαπλοί εκτοξευτές ήταν πάνω σε κοινά φορτηγά που μπορούσαν εύκολα να αλλάξουν θέση, και μπορούσαν να πετύχουν ομοβροντία πολύ πιο γρήγορα απ’ τα κλασσικά πυροβόλα. Απ’ την άλλη είχαν μικρότερη ακρίβεια, και χρειάζονταν περισσότερο χρόνο για «φόρτωμα»…

Ποιός θα το περίμενε ότι αυτές οι φτηνές (και πιθανόν home made) ρουκέτες, τύπου Katyusha, θα προκαλέσουν τώρα εντεινόμενο πονοκέφαλο στον αμερικανικό στρατό κατοχής στο ιράκ; Εύκολο να ρίξει κανείς πέντε από δαύτες στην «πράσινη ζώνη» της Βαγδάτης, όπως χτες… Αλλά αν οι τρεις πετύχουν τον ευρύτερο χώρο της αμερικανικής πρεσβείας και η μία απ’ τις τρεις κτυπήσει το εστιατόριο της πρεσβείας / βάσης;

Αυτά είναι τα μεθεόρτια της δολοφονίας των Soleimani και Abu Mahdi al-Muhandis. Το ψοφιοκουναβιστάν δεν μπορεί να ελπίζει ότι “θα κουραστούν, θα βαρεθούν, θα σταματήσουν”. Ούτε ότι οι ρουκέτες μόνιμα θα πηγαίνουν αλλού κι αλλού, στον γάμο του καραγκιόζη… Ο εμφύλιος είναι μεν μια ελπίδα (που υποθέτουμε πως δουλεύεται υπόγεια…) αλλά και πάλι αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πεντακόσιοι ή χλιιοι αφιερωμένοι στο να βομβαρδίζουν τις αμερικανικές βάσεις… Αν λοιπόν, εν μέσω δίκης αλλά και προεκλογικής περιόδου, φτάσουν στην αυλή του άσπρου σπιτιού του τα χαμπέρια ότι σκοτώθηκε κι άλλος αμερικάνος (αν όχι περισσότεροι) τίνος την δολοφονία θα διατάξει το ψόφιο κουνάβι για “τιμωρία”; Και τι θα απαντήσει στην απορία των δικών του ψηφοφόρων δεν μας είπες ότι θα φύγουμε απ’ αυτούς τους tribal καυγάδες; Τι θα απαντήσει και στο άλλο: διέταξε την δολοφονία του Soleimani “για να μην γίνουν επιθέσεις σε αμερικανικές εγκαταστάσεις”… Ναι, αλλά τώρα γίνονται…
Μιας και το ‘χει να μετράει ντάλαρς το ψόφιο κουνάβι, οφείλει να το παραδεχτεί: η πρόκληση φθοράς στην αμερικανική ημικατοχή του ιράκ είναι πολύ πιο φτηνή από υλική, χρηματική και πολιτική άποψη σε σχέση με την παράτασή της. Απο καθαρά επιχειρηματική άποψη όσο ακούει τους γνωστούς συμβούλους του (κάτι Pompeo και κάτι Pence) το πάει για φαλιμέντο.

Φυσικά δεν είναι πρωτάρης στις χρεωκοπίες. Όμως στις real estate business ήταν εύκολο να συνεχίζει να ξεπλένει. Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός είναι άλλου είδους επιχείρηση…

(φωτογραφία: Αυτοί είναι διαδηλωτές που πετάνε πίσω απ’ το τείχος τα δακρυγόνα – στη διάρκεια της πολιορκίας της αμερικανικής πρεσβείας μετά τις δολοφονίες Soleimani και al-Muhandis)

Τα αγαθά του καπιταλισμού

Δευτέρα 27 Γενάρη. Πριν δυο περίπου χρόνια, στις 15 Φλεβάρη του 2018, ένα πηγάδι υδραυλικής εξόρυξης φυσικού αερίου (fracking) ιδιοκτησίας μιας θυγατρικής της ExxonMobil, στα νοτιοανατολικά του Οχάιο, «έσκασε», προκαλώντας την διαρροή μεθανίου στην ατμόσφαιρα επί σχεδόν 3 βδομάδες. Ήταν μια απ’ τις μεγαλύτερες διαρροές μεθανίου στην ατμόσφαιρα στην καταγραμμένη ιστορία των ηπα. Τα δορυφορικά δεδομένα έδειξαν ότι η συγκεκριμένη διαρροή μέσα σε 20 ημέρες ήταν μεγαλύτερη απ’ την ετήσια μόλυνση της ατμόσφαιρας από τις πετρο- και γκαζο-εταιρείες της νορβηγίας ή της γαλλίας σα σύνολο.

Ακούσατε τίποτα; Όχι βέβαια. Το ψοφιοκουναβιστάν είναι σύμμαχος, το ελλαδιστάν αγοράζει κάποιες ποσότητες fracking φυσικού αερίου (υγροποιημένου) απ’ την αμερικανική παραγωγή· και εξάλλου «οι αμερικάνοι είναι φίλοι του east med μας» και δεν πρέπει να τους στεναχωρούμε.

Μόνο που αυτού του είδους τα «ατυχήματα» είναι όλο και πιο συχνά στην αμερικανική βιομηχανία εξόρυξης σχιστολιθικού αερίου και πετρελαίου· κάνοντας μια επιχείρηση που ήταν ήδη, και «στα καλά» της, καταστροφική από οικολογική άποψη, ακόμα χειρότερη.

Πώς γίνεται αυτό του είδους η εξόρυξη; Το παρακάτω σχήμα βοηθάει την κατανόηση.

Κατ’ αρχήν το πηγάδι ανοίγεται κατακόρυφα. Σε κάποιο σημείο (με βάση τα γεωλογικά δεδομένα) η διάνοιξή του γυρνάει και γίνεται οριζόντια, και μπορεί να προχωρήσει έτσι ακόμα και πέντε ή έξι χιλιόμετρα. Το κατακόρυφο τμήμα του πηγαδιού επενδύεται είτε με τσιμέντο είτε με ατσάλι (είτε με έναν συνδυασμό τους) για να προστατεύει, υποτίθεται, το γύρω υπέδαφος από διαρροές πετρελαίου, φυσικού αέριου, καθώς και των υλικών της υδραυλικής εξόρυξης.

Σ’ αυτήν την διάταξη πηγαδιού, κατακόρυφη με επένδυση και στη συνέχεια οριζόντια «γυμνή», μέσα στα πετρώματα, εισάγεται με πολύ μεγάλη πίεση ένα μίγμα νερού, χημικών και άμμου. Αυτό το συμπιεσμένο μίγμα σπάει τα γύρω πετρώματα, δημιουργώντας ρωγμές, απ’ τις οποίες (μετά την αναρρόφηση του μίγματος) «τρέχει» προς τα πάνω φυσικό αέριο ή πετρέλαιο που είναι παγιδευμένο σε διάφορες ποσότητες μέσα στο πορώδες σχιστολιθικό πέτρωμα.

Τα «ατυχήματα» προκύπτουν απ’ τις πολύ μεγάλες πιέσεις (μπόρει και 4 τόνοι ανά τετραγωνικό εκατοστό!) με τις οποίες εισάγεται το μίγμα μέσα σ’ αυτά τα πηγάδια· και απ’ το γεγονός ότι αυτού του είδους η εξόρυξη είναι ζημιογόνα με τις τρέχουσες διεθνείς τιμές των υδρογονανθράκων (πάμπολλες μικρομεσαίες επιχειρήσεις τέτοιυ είδους στις ηπα είναι στα πρόθυρα χρεωκοπίας…), πράγμα που σημαίνει πως όσοι κάνουν τέτοιου είδους μπίζνες «κόβουν έξοδα» απ’ όπου μπορούν· και απ’ τις εσωτερικές επενδύσεις των κατακόρυφων πηγαδιών. Το έξοδο της επένδυσης είναι 20% με 30% του συνολικού κόστους εκμετάλλευσης ενός τέτοιου πηγαδιού· γιατί να μην γίνει, λοιπόν, ο εσωτερικός μανδύας πιο λεπτός για εξοικονόμηση; Ή γιατί να μην γίνει το οριζόντιο πηγάδι όσο πιο μακρύ γίνεται;

Υπάρχει επιπλέον αιτία για «ατυχήματα». Αυτά τα πηγάδια (με αυτή τη μέθοδο) «στραγγίζουν» γρήγορα, μπορεί και μέσα σε δέκα μέρες ή δύο εβδομάδες. Ανοίγουν τότε καινούργια, συχνά πολύ κοντά στα εξαντλημένα· για να μην μείνει ανεκμετάλλευτο ούτε κυβικό σχιστολιθικών υδρογονανθράκων. Όταν ανοίγουν 100, 150 ή 200 πηγάδια τέτοιου είδους πολύ κοντά το ένα στο άλλο και ασκούνται διαδοχικά στο εσωτερικό τους όλο και πιο εντατικές πιέσεις (για να «ραγίσουν» όσο το δυνατόν περισσότερα κυβικά σχιστολιθικού πετρώματος) τότε το μόνο που μπορεί να περιμένει κανείς είναι η συνέργεια των ρηγματώσεων, που μπορεί να οδηγήσει σε καθιζήσεις ή και κατακρημνίσεις του εδάφους· ή ανεξέλεγκτες διαρροές. Αναφέρονται (στα σοβαρά) έως και τοπικοί σεισμοί απ’ τις εγκατακρημνίσεις…

Δεν τα λες “ατυχήματα” αυτά. Μάλλον δημιουργική καταστροφή μετά δόλου είναι. Δεν θα θέλατε να συμβαίνουν τέτοια πράγματα και στα μέρη σας, ε; Ούτε θα θέλατε να είστε συνεργοί στο να συμβαίνουν αλλού… Ή το “αλλού” δεν πειράζει;

(φωτογραφία επάνω: Η διαρροή στο Οχάιο…)