Tag: ηπα

Ελληνικός ιμπεριαλισμός

Τετάρτη 19 Φλεβάρη. Εκείνο που θα εκτόξευε την (συλλογική) θεία Λίτσα και θα την έστελνε in arms επί των επάλξεων, είναι η έκθεση (όταν γίνει γνωστή στα μέρη μας…) για την τουρκία ενός περιώνυμου think tank των ηπα (RAND Corporation) με τίτλο Turkey’s Nationalist Cource και υπότιτλο Συνέπειες [ή, άλλη ερμηνεία, εμπλοκές…] στη στρατηγική συνεργασία ηπα – τουρκίας και στον αμερικανικό στρατό. Το εν λόγω ινστιτούτο χρηματοδοτείται απ’ το αμερικανικό πεντάγωνο (και για την ασταμάτητη μηχανή είναι διαβόητο για τις βλακώδεις αρπαχτές «αναλύσεις» που κάνει, για να δικαιολογεί τους πλούσιους μισθούς των «ερευνητών»). Η συγκεκριμένη έκθεση θα εκδοθεί σε βιβλίο στο τέλος του μήνα, αλλά έχει αναρτηθεί ήδη στον κυβερνοχώρο.

Ανάμεσα στα άλλα οι «ερευνητές» αφήνουν να εννοηθεί ότι μεσαίοι καραβανάδες του τουρκικού στρατού είναι δυσαρεστημένοι με την κυβέρνηση του AKP, και ευχαρίστως θα οργάνωναν ένα (ακόμα) πραξικόπημα. Λαμβάνοντας υπόψη το ποιόν του think tank, το τουρκικό καθεστώς δεν εξέλαβε την έκθεση σαν «φιλική ενημέρωση» αλλά σαν απειλή. Λογικό… Και φυσικά «στράβωσε», με δύο τρόπους. Αφενός έκανε μερικές συλλήψεις ύποπτων μεσαίων καραβανάδων· και αφετέρου παρήγγειλε κομψά στους «χορηγούς της έκθεσης, το πεντάγωνο και την cia» να πάνε να …

Κράτα Pence, Pompeo, Esper! Γερά ρε!!! φωνάζουν στην Αθήνα. (Ως γνωστόν οι αμερικάνοι έχουν γίνει “σωτήρες των λαών”…)

Αν δεν το ακούτε… υπάρχει πρόβλημα ακοής…

Η υποτίμη του αντιπάλου

Τρίτη 18 Φλεβάρη. Το ψοφιοκουναβιστάν έβαλε (ή απείλησε ότι θα βάλει) “τιμωρίες” στις εταιρείες που κατασκευάζουν τον αγωγό nordstream 2· η εταιρεία που είχε αναλάβει το στρώσιμο των τελευταίων χιλιομέτρων (η All Seas) αποσύρθηκε (ή έτσι φαίνεται)· και στα «πηγαδάκια» του «συνεδρίου ασφαλείας» τις προάλλες στο Μόναχο οι αμερικάνοι καμάρωναν. Ο αμερικάνος υπουργός ενέργειας Dan Brouillette πετούσε καβάλα στο καλάμι του:

… Είμαστε σίγουροι ότι η ρωσία δεν θα μπορέσει να ολοκληρώσει τον αγωγό nord stream 2… Θα υπάρξει πολύ μεγάλη καθυστέρηση, γιατί η ρωσία δεν έχει την τεχνολογία για να το κάνει… Αλλά κι αν την αναπτύξουν, θα δούμε τι θα κάνουμε. Δεν νομίζω πως είναι εύκολο όσο να το λες, αλλά εντάξει, εμείς είμαστε εδώ και θα τον αποτελειώσουμε…

Αν είναι αλήθεια ότι η Μόσχα (και το Βερολίνο), ενώ οι αμερικανικές τιμωρίες είχαν δρομολογηθεί, δεν είχαν φροντίσει να έχουν έτοιμη, κάπου εκεί κοντά, την “λύση 2”, αυτό θα κάνει εντύπωση στην ασταμάτητη μηχανή. Γίνεται πόλεμος (είναι γνωστό) και στον πόλεμο είναι ανεπίτρεπτο να πει κάποιος “αααα! δεν το είχα καταλάβει ότι θα μου επιτεθούν”…

Τυπικά η gazprom μεταφέρει ένα δικό της πλοίο που στρώνει σωλήνες – παραδόξως αυτό βρισκόταν στην ρωσική άπω Ανατολή. Και πρέπει να κάνει τον γύρο του κόσμου για να φτάσει στη Βαλτική (σε λίγες ημέρες αναμένεται να πιάσει Σιγκαπούρη). Δεν είναι το είδος των πλεούμενων που «πατάνε γκάζι» (δεν είναι τέτοια η κατασκευή τους), οπότε θα χρειαστεί κάποιες εβδομάδες για να μπει στα νερά της δανίας, στο τελευταίο εργοτάξιο του nord stream 2.

Αυτή είναι όλη η ιστορία; Ότι το «Akademik Cherskiy», κούτσα κούτσα, θα πάει να στρώσει τα τελευταία χιλιόμετρα προς το καλοκαίρι, αφήνοντας τον χρόνο στην Ουάσιγκτον να σκεφτεί κάτι άλλο για να «αποτελειώσει» τον nordstream 2;

Έχουμε τις επιφυλάξεις μας….

Akinci

Τρίτη 18 Φλεβάρη. Στο ελβετικό θέρετρο Crans Montana, στην δροσιά και στην άνεση ενός resort στις Άλπεις (το ’17, όπου το ακτύπητο δίδυμο ογκόλιθος Nick the Greek Κοτζιάς – Αναστασιάδης πήγαν απλά για να ξαναβουλιάξουν την οηέδικη προσπάθεια «επίλυσης του κυπριακού», καθότι τους περίμεναν τα γκάζια της ανατολικής Μεσογείου με ανοικτές αγκάλες…) ήταν αμελητέα προσωπικότητα· αν όχι και ατζέντης του Erdogan. Τώρα είναι σχεδόν ήρωας των ελληνοκυπρίων – εύκολα και φτηνά.

Στις 26 Απρίλη στην βόρεια κύπρο (“τουρκοκυπριακή δημοκρατία”…) γίνονται προεδρικές εκλογές – ψευδοπροεδρικές ψευδοεκλογές βέβαια… Ο Mustafa Akinci, ο νυν πρόεδρος (ψευτοπρόεδρος φυσικά!) θα είναι ξανά υποψήφιος· αλλά η Άγκυρα δεν τον υποστηρίζει. Αυτό είναι αρκετό για τον ελληνοκυπριακό εθνικισμό / φασισμό να κάνει τον Akinci ένα ακόμα αντιτουρκικό παράδειγμα … Πέντε χρόνια τώρα όμως τον είχε ουσιαστικά χεσμένο.

Ο Akinci είναι μια αυθεντική φυσιογνωμία κεντροαριστερού πολιτικού, με όλα όσα θα μπορούσε να έχει μια τέτοια πολιτική ταυτότητα σαν διαπιστευτήρια. Εκφράζει την τουρκοκυπριακή αριστερά από τότε που ήταν δήμαρχος του τουρκοκυπριακού τομέα της Λευκωσίας· όχι για μια ή δύο θητείες, αλλά για 14 ολόκληρα χρόνια: από πιτσιρικάς (στα 29 του) το 1976 ως το 1990.

Το θανάσιμο αμάρτημά του για το ελληνοκυπριακό βαθύ κράτος / παρακράτος δεν είναι το ότι είναι «τούρκος». Αλλά το ότι είναι κύπριος, και κυρίως (από πολιτική άποψη) «κυπροκεντρικός». Υπάρχει και στον ελληνοκυπριακό τομέα αυτό το είδος ανθρώπων, αλλά εκεί είναι οικτρή μειοψηφία. Στον βορρά μπορεί να είναι ακόμα και γερή πλειοψηφία: ο Akinci εκλέχτηκε πρόεδρος («ψευτό»…) στον δεύτερο γύρο των προεδρικών («ψευτό»…) εκλογών στις 26 Απρίλη του 2015 με το καθόλου αμελητέο 60,5% των ψήφων…

Επί 5 χρόνια σαν τουρκοκύπριος πρόεδρος («ψευτό», να μην τα ξαναλέμε…) ο Akinci προσπαθούσε να πείσει το ελληνοκυπριακό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο, που ήταν / είναι υπό την αιγίδα του δεξιού (θα έπρεπε να είναι σε βαθύ μπουντρούμι για τις «λαμογιές» του…) Αναστασιάδη σε μια συναινετική επανένωση των δύο κυπριακών ζωνών… Επί 5 χρόνια αυτό το ελληνοκυπριακό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο και οι εκπροσωποί του απλά τον κορόιδευαν· στην καλύτερη τον χρησιμοποιούσαν σαν «συνομιλητή» ροκανίζοντας τον χρόνο, θεωρώντας τον «περιορισμένης ευθύνης». Το τουρκικό καθεστώς στήριζε τον Akinci όχι από ιδεολογική συμπάθεια αλλά επειδή – όπως αποδεικνύεται με ντοκουμέντα – ως και το καλοκαίρι του 2017, εκεί στη σκιά των Άλπεων, επεδίωκε μια «λύση του κυπριακού».

Όχι πια! Το «όχι πια» έχει να κάνει όχι μόνο με την μόνιμη κοροϊδία του ελληνοκυπριακού νότου (και της Αθήνας), αλλά και με τις εξελίξεις στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό (4ο παγκόσμιο…) στο ανατολικοΜεσογειακό πεδίο μάχης. Η Λευκωσία γίνεται όλο και πιο έντονα κρίκος, μικρός ίσως ποσοτικά αλλά πάντως κρίκος, του άξονα Ουάσιγκτον – Αθήνας – Τελ Αβίβ – Ριάντ. Κι αν ήθελε μια φορά να ηγεμονεύσει απόλυτα στο νησί, τώρα το θέλει δέκα· ή – και ο Αναστασιάδης το έχει πει καθαρά – «δύο κράτη, να τελειώνουμε».

Φυσικά αυτό το «δύο κράτη» (που δεν είναι καθόλου η άποψη του Akinci και όσων εκφράζει…) είναι εύκολο να το λέει ένα κάθαρμα τύπου Αναστασιάδη στον Cavusoglou· αλλά είναι δύσκολο να το πει ανοικτά, στον οηε, αναλαμβάνοντας και τις ευθύνες… Η «ειλικρίνεια» του Αναστασιάδη, που δήλωσε ορθά κοφτά στον Cavusoglou στο Crans Montana ότι οι ελληνοκύπριοι ούτε στα νοσοκομεία τους δεν είναι διατεθειμένοι να δεχτούν τουρκοκύπριους (πόσο μάλλον στη νομή της εξουσίας…) είναι που αχρήστεψε πολιτικά τον Akinci.

Να σε κάψω, να σ’ αλοίψω λάδι λέει μια παροιμία. Που θα μπορούσε να ειπωθεί να σε θάψω, κι ύστερα να σε ανακηρύξω ήρωα. Τον Akinci τον «καθάρισαν» οι ελληνοκύπριοι που τώρα τον «συμπαθούν» – όχι το καθεστώς Erdogan. Αυτό, λαμβάνοντας υπόψη τα αποδεκτά απ’ τους νότιους τετελεσμένα, απλά θα φτιάξει στρατιωτικές βάσεις στον κυπριακό βορρά.

Και οι ελληνοκύπριοι στο ίδιο σπορ επιδίδονται – με «παροχές» σε γάλλους και, σύντομα, σε αμερικάνους.

Λαγός την πτέρην έσειε…

Νοτιοανατολική Ασία

Κυριακή 16 Φλεβάρη. Σε κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί «αναγγελμένο διαζύγιο» ο δηλωμένα αντιαμερικάνος δικτάτορας των φιλιππίνων Duterte, εκλεγμένος πρόεδρος απ’ το 2016, ανακοίνωσε ότι τελειώνει με την συμφωνία «επισκέπτη» που υπήρχε για λογαριασμό του αμερικανικού ναυτικού. Η συμφωνία θα καταργηθεί εντελώς σε 6 μήνες, αλλά είναι σαφές ότι το αμερικανικό ναυτικό δεν θα έχει από αύριο τις εξυπηρετήσεις που είχε στα λιμάνια των φιλιππίνων.

Το ψόφιο κουνάβι (που συνεχίζει να μην σκαμπάζει γρι από στρατιωτική «γεωπολιτική») δήλωσε ευχαριστημένο. Καλύτερα είπε. Θα γλυτώσουμε και λεφτά! Ο σωματοφύλακας Mark Esper, σαν υπουργός πολέμου, είχε βέβαια διαφορετική άποψη. Λάθος μήνυμα προς την κίνα θεώρησε την απόφαση της Μανίλα· ενώ βέβαια πρόκειται για ολόσωστο μήνυμα – προς την κίνα! Παρότι ο us army δεν είχε μόνιμες βάσεις στις φιλιππίνες, το «γιοκ» του Duterte ανοίγει μια κάποια «τρύπα» στο κέντρο της μιλιταριστικής «ανάσχεσης» του Πεκίνου. Ακόμα χειρότερα αν με οποιονδήποτε τρόπο Πεκίνο και Μανίλα συνεργαστούν στρατιωτικά.

Εν τω μεταξύ το διώξιμο (περί αυτού πρόκειται) του αμερικανικού στρατού απ’ τις φιλιππίνες μπορεί να λειτουργήσει σαν ενθάρρυνση και για άλλα κράτη που θα ήθελαν το ίδιο· παρότι κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή. Απλά, ακόμα και πριν 10 χρόνια, κανείς δεν διανοούνταν ότι μπορεί να πάει κόντρα στις αμερικανικές στρατιωτικές απαιτήσεις, ειδικά αν η ικανοποίησή τους έχει παρελθόν.

Τώρα το διανοούνται· και έχουν αρχίσει να το κάνουν. Όπως θα έλεγε και κάποιος στην απελπισία του (περισσότερα στη συνέχεια) «μη δίνετε σημασία, νικάμε!!!»

Η δύση και οι δίπλες

Κυριακή 16 Φλεβάρη. Η εξουσία θρέφει: το δείχνουν οι δίπλες λίπους στο σβέρκο του Πομπηία, που ξεχυλίζουν ατίθασα απ’ τον καλοσιδερωμένο γιακά. Ο αμερικάνος υπ.εξ. δηλώνει αισιόδοξος. Σ’ ένα συνέδριο διεθνούς ασφαλείας (στο Μόναχο) του οποίου ο φετεινός τίτλος σήμαινε, σε ελεύθερη απόδοση, «η παρακμή της Δύσης», ο σωματοφύλακας του ψόφιου κουναβιού δήλωσε κάτι του είδους «μην σας παίρνει αποκάτω· η Δύση νικάει». Κι όχι απλά «νικάει» – είπε ο Πομπήιας. Νικάει την ρωσία και την κίνα.

Κάποιος έπρεπε να τους το πει – επιτέλους! Για να το μάθουν, και να οπισθοχωρήσουν. O Πομπηίας ήταν πολύ στακάτος επ’ αυτού. «Είμαι εδώ σήμερα για να σας πω πως έχουν τα πράγματα» είπε ξεκινώντας την ομιλία του, απευθυνόμενος σε γάλλους, γερμανούς, άγγλους, ισπανούς, πορτογάλους και λοιπούς απαισιόδοξους και χαμένους στο διάστημα. Που φαίνεται δεν καταλαβαίνουν τη νίκη της Δύσης… Αλλά και σε ρώσους, κινέζους και λοιπούς ηττημένους.

Και να πως έχουν τα πράγματα – κατά τον κυρ Πομπηία (αλλά και τον άλλο σωματοφύλακα, τον υπ.αμ. Esper): Α) μην αγοράζετε κινεζική 5G, θα σας τυλίξει η Huawei σ’ ένα καρούλι καλώδια… Β) να ξεμπερδεύουμε με κάτι ιράν και κάτι κούβες… Γ) θα επενδύσουμε 1 δις δολάρια σε ενεργειακά project στη Βαλτική, στην ανατολική Ευρώπη και στα βαλκάνια, για να μην πέσουν στα νύχια της ρωσικής αρκούδας… Και φυσικά (αυτό δεν χρειαζόταν να το πει, το έχουν μάθει όλοι) εξοπλίζουμε τα υποβρύχιά μας με «μικρές» πυρηνικές κεφαλές («τακτικά» πυρηνικά λέγονται κατ’ ευφημισμόν…) για να μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε πιο εύκολα…

Αυτό το τελευταίο χρειάζεται έμφαση, επειδή δείχνει τι ακριβώς σημαίνει στα αμερικανικά το «η Δύση νικάει». Πολλοί νομίζουν ότι το ψοφιοκουναβιστάν σκοπεύει να χρησιμοποιήσει αυτά τα πυρηνικά κατά της ρωσίας… Τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί από μια παρακμάζουσα πρώην υπερδύναμη, αλλά οι πιθανότητες να δεχτεί η ρωσία (ή η κίνα) τέτοια επίθεση και να απαντήσει «σεμνά» θα πρέπει να θεωρούνται κάτω απ’ το μηδέν…

Γιατί, λοιπόν, να αποκλειστεί ότι το ψοφιοκουναβιστάν σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει τέτοια όπλα εναντίον ενός αντιπάλου που δεν έχει πυρηνικά, οπότε δεν μπορεί να απαντήσει ανάλογα; Κάποιος που σκοτώνει πισώπλατα έναν ιρανό και έναν ιρακινό αρχικαραβανά, ύστερα υφίσταται πυραυλική επίθεση στην οποία έχει απώλειες (που προσπαθεί να κρύψει) και δεν «ανεβάζει» τις στροφές επειδή δεν είναι ακόμα έτοιμος, χάνει και έναν αρχιcia (επίσης ανομολόγητα…), γιατί να μην γυρίσει στον τόπο εγκλήματος φορτωμένος με «μικρές» πυρηνικές κεφαλές και να παίξει τα ρέστα του; Αν υπάρχει ένα μέρος του κόσμου στο οποίο η Ουάσιγκτον κάνει αυτή τη στιγμή επίσημα και κανονικά πόλεμο, αυτό είναι η μέση Ανατολή (τον κάνει μαζί με το Τελ Αβίβ και το Ριάντ…). Οπότε;

Μια δυσοίωνη ερώτηση κάνουμε – τίποτα παραπάνω… Απλά επειδή τα φορτωμένα υποβρύχια κάνουν στάσεις και στα μέρη μας…

(Όχι, δεν είναι η ασταμάτητη μηχανή που σας κάνει την καρδιά περιβόλι…)

Κι άλλα τρία!

Σάββατο 15 Φλεβάρη. Απ’ το ίδιο χθεσινό ρεπορτάζ:

…Έστω θεωρητικά, για την κυπριακή κυβέρνηση παραμένει ως στρατηγική επιλογή η κατασκευή χερσαίου τερματικού υγροποίησης, παρά την υπογραφή της διακρατικής συμφωνίας για το νομικό πλαίσιο του αγωγού EastMed. Αν όντως η κοινοπραξία του Λεβιάθαν στραφεί στην επιλογή της πλωτής μονάδας υγροποίησης (FLNG) οι πιθανότητες συνεργασίας για ένα χερσαίο τερματικό υγροποίησης στην Κύπρο εξανεμίζονται. Από εκεί και πέρα, η κατασκευή ή όχι τερματικού στο Βασιλικό θα εξαρτηθεί πλέον από τον αριθμό και το μέγεθος των κοιτασμάτων που ενδεχομένως να εντοπιστούν κατά τις έξι έως εννέα γεωτρήσεις που προγραμματίζονται εντός 2020 και 2021 στην κυπριακή ΑΟΖ. Δεδομένου ότι η κοινοπραξία του κοιτάσματος Αφροδίτη στρέφεται προς την επιλογή του τερματικού υγροποίησης Ίντκου, στην Αίγυπτο, για ένα μελλοντικό τερματικό υγροποίησης είναι διαθέσιμο μόνο το κοίτασμα Γλαύκος (ExxonMobi-Qatar Petroleum), το οποίο προκαταρκτικά διαθέτει 5-8 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια, αλλά εκκρεμούν επιβεβαιωτικές γεωτρήσεις για την ακριβή δυναμικότητά του. Το ίδιο ισχύει και για το κοίτασμα Καλυψώ, το οποίο εκτιμάται προκαταρκτικά ότι δεν ξεπερνά τα 2-3 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια. Συνεπώς, για να μπορεί να συζητηθεί σοβαρά η επιλογή της χερσαίας υγροποίησης, θα πρέπει να εντοπιστούν αλλά 4-8 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια περίπου….

Προκύπτει ότι το ελληνοκυπριακό (και το ελληνικό) όνειρο για ένα σεϊχάτο στη Μεσόγειο με γαλανόλευκη δεν είναι απλά μακριά απ’ την υλοποίησή του· κινείται ακόμα στους ουρανούς της φαντασίωσης. Χρειάζονται ακόμα πολλές και πετυχημένες τρύπες στον βυθό, όχι για τον eastmed (πιπέρι στο στόμα μας!) αλλά ακόμα και για ένα σταθμό υγροποίησης σε νοτιοκυπριακό έδαφος… Η μόνη λύση είναι ένας σωλήνας μέχρι τα αιγυπτιακά υγροποιητήρια· αλλά και γι’ αυτόν χρειάζονται minimum ποσότητες νοτιοκυπριακού γκαζιού…

(Τα νο 1 εθνικά αφεντικά, οι εφοπλιστές, ειδικά εκείνοι που μεταφέρουν υγροποιημένο αέριο, τρίβουν φυσικά τα χέρια τους – τα έχουμε γράψει και ξαναγράψει: σιγά μην έφαγαν τα παραμύθια περί eastmed…)

Η γκαζογεωπολιτική

Σάββατο 15 Φλεβάρη. Αν και όσες / όσοι παρακολουθείτε την ασταμάτητη μηχανή δεν θα πρέπει να ξαφνιάζεσθε, η συστηματική καθεστωτική εξαπάτηση με τα παραμύθια περί eastmed χρειάζεται μια εξήγηση. Γιατί οι πολιτικές βιτρίνες στο απαρτχάιντ Τελ Αβίβ, στην Λευκωσία και στην Αθήνα συνεχίζουν να πουλάνε κάτι που δεν ενδιαφέρει κανέναν απ’ αυτούς που κάνουν μπίζνες με υδρογονάνθρακες;

Η διάρκεια και η κατά καιρούς επαναλαμβανόμενη τελετουργία του eastmed επιβεβαιώνει εκείνο που έχουμε υποστηρίξει και από εδώ (αλλά και το «συμβούλιο για την εργατική αυτονομία»). Αν απ’ την συμμαχία Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ αφαιρεθεί ο σωλήνας, τότε εξαφανίζεται η δικαιολογία που μπορεί να νομιμοποιεί αυτή τη συμμαχία στα μάτια των υπηκόων· ειδικά στην επικράτεια του ελληνικού και το ελληνοκυπριακού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου.

Για το ισραηλινό κράτος και τους υπηκόους του τα πράγματα είναι μάλλον πιο απλά: με τόσο μιλιταρισμό / ρατσισμό είναι εκείνοι που χρειάζονται λιγότερο τις όποιες δικαιολογίες για την συμμαχία με την Αθήνα και την Λευκωσία. Αλλά για το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο, όπως και το ελληνοκυπριακό, η δολοφονική «αλλαγή γραμμής», η καθαρή και ωμή στροφή εναντίον των Παλαιστινίων, χρειάζεται ένα ισχυρό και κυνικό αναισθητικό. Τόσο ισχυρό και τόσο κυνικό όσο είναι τα λεφτά· ακόμα κι αν είναι μια «εθνική προοπτική» στον ορίζοντα. Ο eastmed αναδεύει αυτήν την δήθεν προοπτική, εξασφαλίζοντας  φωναχτά ή/και σιωπηλά την συναίνεση στη συμμαχία και με το φασιστικό Τελ Αβίβ και με την αιμοσταγή χούντα του Καΐρου.

Αφού, λοιπόν, η πραγματική αιτία της συγκεκριμένης συμμαχίας ΔΕΝ είναι η κοινή γκαζοεκμετάλλευση, μέσω ενός σωλήνα που, τάχα, θα όργωνε τον βυθό της μισής Μεσογείου, τότε ποιά είναι αυτή η αιτία;

Αν και είναι πιθανό ότι αρχικά οι υπολογισμοί των ντόπιων ελληνικών αφεντικών στόχευαν κυρίως στην αντιτουρκική συνεργασία μεταξύ των μυστικών υπηρεσιών, οι εξελίξεις των συσχετισμών στη μέση Ανατολή και στην ανατολική Μεσόγειο και η ήττα (αν και όχι οριστική ακόμα) των αμερικανο-ισραηλινο-σαουδαραβικών σχεδιασμών, μέσω isis, στο συρο-ιρακινό πεδίο μάχης, έχουν κάνει τον ημιάξονα Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ οργανικό μέρος των πολεμικών σχεδιασμών τόσο του ισραηλινού μιλιταρισμού όσο και του αμερικανικού. Αυτή η συμμαχία άρχισε να εντατικοποιείται απ’ το 2015 – 2016 και μετά (συσκευασμένη μέσα στην εντατικοποίηση του παραμυθιού περί eastmed), από τότε δηλαδή που η Μόσχα εμφανίστηκε στο συριακό πεδίο μάχης, αλλάζοντας όλα τα δεδομένα. Και είτε λέγεται ανοικτά είχε όχι, έχει ξεπεράσει τον αντιτουρκικό ορίζοντα που εξυπηρετεί τα κλασσικά συμφέροντα του ελληνικού ιμπεριαλισμού… (Πράγμα που φαίνεται ίσως να ενοχλεί κάποια φράξια των ντόπιων “ειδικών των εθνικών συμφερόντων”….)

Ο 4ος παγκόσμιος στη γειτονιά σας…

Σάββατο 15 Φλεβάρη. Αυτές τις μέρες ο πραγματικός χαρακτήρας της συμμαχίας τόσο του ημιάξονα Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ, όσο και ολόκληρου του άξονα Ουάσιγκτον – Αθήνας – Τελ Αβίβ – Ριάντ αναδεικνύεται στη Θράκη· στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης που επίσημα η Ουάσιγκτον λογαριάζει στα περιουσιακά της στοιχεία. Ο αμερικανικός στρατός ξεφορτώνει “οχήματα και κοντέινερ” για τη νατοϊκή άσκηση “Defender Europe 2.0”. Είναι η μεγαλύτερη τέτοια άσκηση απ’ το τέλος του 3ου παγκόσμιου (ψυχρού) πολέμου στις αρχές των ‘90s, θα κρατήσει πάνω από 3 μήνες (εκκινεί στις 4 Απρίλη και θα τελειώσει τον Ιούλιο), θα απασχολήσει 37 χιλιάδες ζευγάρια αρβύλες από 18 κράτη (τα 20.000 ζευγάρια θα είναι αμερικάνικα) – και είναι, φυσικά, εντελώς αντι-ρωσική.

Όμως αυτό είναι μόνο η αρχή. Οι ντόπιοι εθνικόφρονες πανηγυρίζουν επειδή έχουν ξεκινήσει οι προετοιμασίες για την ανάλογη άσκηση του 2021, που δεν θα γίνει στην βορειοανατολική και κεντρική ευρώπη (όπως η φετεινή), αλλά στη νοτιοανατολική – δηλαδή στα βαλκάνια. Με θέα την Μαύρη Θάλασσα. Μέσα στους εθνικούς εορτασμούς για το «ηρωϊκό ‘21», του χρόνου, η Θράκη (ελπίζουν οι εθνικόφρονες ότι θα) ενταχθεί οργανικά στην “Defender Europe 21” – κι αυτό θα πουληθεί σαν «αντιτουρκική» επίδειξη δύναμης, χωρίς αγωγούς, eastmed και λοιπές βλακείες… Άσχετα αν ο μεγάλος σύμμαχος την εννοεί έτσι ή όχι…

Το έχουμε καταλάβει ότι οι αυταπάτες πεθαίνουν τελευταίες (αφού σκοτώσουν ότι περισσότερο μπορούν) – και οι εθνικές τέτοιες ακόμα χειρότερα. Όποιος όμως έχει το κουράγιο να τραβήξει μια γραμμή απ’ τον ντόπιο μαζικό εθνικό αντιευρωπαϊσμό / αντιγερμανισμό του 2011-12, σ’ εκείνον του 2015, στην ακαριαία ενίσχυση της συμμαχίας τόσο με το Τελ Αβίβ όσο και με την Ουάσιγκτον απ’ το 2015 ως το 2019, ως εκείνα που θα συμβούν το 2020 και το 2021, τότε θα δει ξεκάθαρα προς τα που μας σέρνουν τα αφεντικά και οι πολιτικές τους βιτρίνες σταθερά, συστηματικά· μαστουρωμένους από γκάζια ή και οτιδήποτε άλλο διαθέτει η πιάτσα…

Αόρατη γραφή

Παρασκευή 14 Φλεβάρη. Στην εποχή της γενικευμένης (ακόμα και «τυφλής») επιτήρησης των ψηφιακών επικοινωνιών και αρχείων, υπάρχουν πάντα οι ρομαντικοί (που ενδεχομένως παριστάνουν τους «ειδικούς») που πιστεύουν και διαδίδουν ότι η ιδιωτικότητα των επικοινωνιών μπορεί να προστατευτεί τεχνολογικά: μέσω κρυπτογράφησης.

Ξέρουμε ωστόσο ότι διάφορες εφαρμογές (τύπου whatsup) που προσφέρονται κρυπτογραφημένες έχουν ήδη σπάσει απ’ τις κρατικές υπηρεσίες. Αρκεί να κάνει την δουλειά μία· μετά θα πουλήσει το know how σ’ όποιον πληρώνει… Πρακτικά όποιος έχει το μεγαλύτερο προϋπολογισμό (απλά: λεφτά), δηλαδή είτε τα κράτη είτε οι βαθύπλουτοι χρηματοδότες τους, μπορεί να προσλάβει τους «καλύτερους» τεχνικούς για να σπάσει οποιαδήποτε ψηφιακή κωδικοποίηση, αργά ή γρήγορα.

Πιο σβέλτο όμως είναι να κάνει κάτι άλλο. Είναι και πιο μαφιόζικο, ταιριάζει δηλαδή στα κράτη στο βαθμό που εξακολουθούν να έχουν το μονοπώλιο όχι της βίας αλλά της νομοθεσίας: μπορεί να εκβιάσει τις εταιρείες (κρυπτογράφησης) για να αφήσουν στα λογισμικά τους ανοικτό ένα «παραθυράκι». Ώστε να μπαινοβγαίνουν απο κει οι πράκτορες και οι επιτηρητές.

Πολύ πρόσφατα η ίδια η cia «διέρρευσε» στην αμερικανική καθεστωτική washington post και στο γερμανικό κρατικό τηλεοπτικό κανάλι ZDF πως, μαζί με τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες, ήταν ο ιδιοκτήτης της ελβετικής εταιρείας crypto ag. Ειδικευμένη στην κρυπτογράφηση των επικοινωνιών η crypto πούλησε στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα τέτοιου είδους «προστασία» σε τουλάχιστον 120 κράτη, με την εγγύηση «100% εξασφάλιση». Ιδανικό επιχείρημα για να κρυφακούνε οι αμερικανικές και γερμανικές μυστικές υπηρεσίες όλες αυτές τις «απόρρητες» κρατικές τηλεφωνικές συνδιαλέξεις…

Αν και το θέμα είχε γίνει γνωστό απ’ τα μέσα της δεκαετίας του 1995 (η crypto ξεπεράστηκε και αντικαταστάθηκε προφανώς από άλλες, όχι γνωστές για το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους, λόγω της ανάπτυξης των digital επικοινωνιών μέσω υπολογιστών) το ότι η cia το διέρρευσε τώρα δεν είναι μια καθυστερημένη μεταμέλεια!!! Είναι μέρος της εκστρατείας κατά της κινεζικής Huawei, που τείνει να φτάσει σε θεαματικά ύψη. Η τωρινή αποκάλυψη μεταφέρει αυτό το απλό νόημα στους πελάτες και χρήστες των 5G επικοινωνιών:

Έτσι κι αλλιώς κάποιες κρατικές υπηρεσίες θα σας παρακολουθούν, δεν μπορείτε να το αποφύγετε. Μπορείτε μόνο να διαλέξετε αν προτιμάτε να σας παρακολουθούν οι κινέζοι ή εμείς (οι ηπα και οι σύμμαχοί της)…

Είναι εκβιασμός, αλλά αν το καλοσκεφτείτε έχει ένα κάποιο κυνικό παρελθόν. Είναι σα να έλεγε (και το έλεγε…) κάποιος στη διάρκεια του 3ου παγκόσμιου «ψυχρού» πολέμου: έτσι κι αλλιώς κάποια πυρηνικά θα τα φας στο κεφάλι… Διάλεξε αν θέλεις να φας τα δικά μας ή των σοβιετικών…

Θα διαλέξετε ποιοί θα σας έχουν στο χέρι; Ή είναι προτιμότερο να περιορίσετε σημαντικά αυτές τις “κακές συνήθειες” του καθημερινού ψηφιακού στριπτίζ;

(Ο τίτλος αφορά ένα παλιό νεανικό παιχνίδι κρυπτογράφησης: αν έγραφες με πένα που αντί για μελάνι είχε λεμόνι, το χαρτί φαινόταν λευκό· μια μικρή φλόγα πίσω του όμως μαύριζε το λεμόνι, και αποκαλύπτονταν έτσι τα γράμματα…)

Και το ελλαδιστάν;

Τετάρτη 12 Φλεβάρη. … Συνάντησα τον ομόλογό μου αμερικάνο υπ.αμ. Mark Esper και προσδιορίσαμε ακριβώς την συνεργασία μας: αυτοί αναλαμβάνουν το ιράκ και εμείς αναλαμβάνουμε την συρία…

Αυτά είπε ο ακροδεξιός ισραηλινός υπ.αμ. Naftali Bennett, την περασμένη Κυριακή, επιστρέφοντας από ένα ταξίδι-για-δουλειές στην Ουάσιγκτον. Ο «καταμερισμός ευθυνών» αφορά αυτό που ο άξονας ονομάζει «ανάσχεση του ιράν», εννοώντας – εντελώς ηλίθιοι δεν είναι οι αξιωματικοί του – την αντιμετώπιση της Μόσχας, του Πεκίνου και των συμμάχων τους. Επιπλέον, πρακτικά, συμπεριλαμβάνει οπωσδήποτε βομβαρδισμούς. Πιο λιανά, το Τελ Αβίβ θα συνεχίζει να βομβαρδίζει στη συρία, και η Ουάσιγκτον στο ιράκ. Και θα δουν…

Οπωσδήποτε τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο η μιλιταριστική, ακροδεξιά, ρατσιστική δημαγωγία του κάθε Bennett δηλώνει. Στο ευρύτερο μεσανατολικό πεδίο μάχης το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, η Ουάσιγκτον, το Ριάντ (και κάθε άλλος πρόθυμος σύμμαχός τους…) έχουν υποστεί διαδοχικές ήττες· και έχουν πετύχει μικρές, προσωρινές ανασχέσεις των συνεπειών αυτών των ηττών. Το Τελ Αβίβ μπορεί να ισχυριστεί, όχι αβάσιμα, ότι η οριστική έκβαση δεν έχει κριθεί… Και πως άρα υπάρχουν ακόμα κάποια περιθώρια αντιστροφής των ηττών… Την ίδια στιγμή ωστόσο αναγνωρίζει, για παράδειγμα, πως η πολύ γειτονική λιβανέζικη Hezb’ Allah είναι δέκα φορές πιο καλά εξοπλισμένη και εκπαιδευμένη απ’ ότι ήταν το 2006, όταν ο ισραηλινός στρατός όχι απλά ηττήθηκε αλλά σχεδόν ξεφτιλίστηκε.

Είναι βέβαιο το που οδηγεί η πολεμοκάπηλη ρητορική. Απομένει να μάθουμε οι υπνωτισμένοι υπήκοοι του ελλαδιστάν τι “κομμάτι της δουλειάς” έχει αναλάβει το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο. Στην επιμελητεία η εργολαβία δεν κρύβεται – αρκετό για να πάρει τα εύσημα (και τα επιχείρια…) της συμμετοχής του στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο.

Κανά εκστρατευτικό σώμα επιπλέον; Κανά πυρηνικό να το φυλάνε, να γουστάρουν οι πατριώτες – μια βόμβα δώρο για κάνε μέτρο του σωλήνα east med;