Tag: ηπα

Και έτσι η ροκ έχασε ένα αστέρι!

Δευτέρα 20 Μάη (00.03)>> Το κέρδισε όμως ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός! Έλιωσε τις σόλες του (που λέει ο λόγος…) μεταξύ Καϊρου – Ντόχα – Καϊρου, προσπαθώντας να ευλογήσει μια συμφωνία / εκεχειρία στην Παλαιστίνη… Χρειαζόταν να πάρει μια ανάσα ο άνθρωπος, να ξεσκάσει λίγο. Και ποιο είναι το καλύτερο μέρος του κόσμου για να ξεσκάσει ο υπ.εξ. του νυσταλέου Jo; Το Κίεβο! Μάλιστα το Κίεβο! Ο Παρωπίδας βρέθηκε εκεί πριν λίγες μέρες (για να δώσει κουράγιο στον τοξικό κλόουν…) και επί τη ευκαιρία είπε να κάνει κι ένα livακι, σ’ ένα μπαράκι:

Δεν είναι deep fake! Ο Παρωπίδας είναι (εκτός από υπ.εξ.) και άνθρωπος, με τα χόμπυ του. Ένοιωσε ότι «ζει σ’ έναν ελεύθερο κόσμο» στο φασιστοΚίεβο, και το τραγούδησε! Αυτό λέγεται: των οικιών υμών εμπιπραμένων, ημείς άδωμεν! (που σημαίνει: ενώ τα σπίτια σας καίγονται, εμείς τραγουδάμε…) – και είναι αλήθεια ότι πολλοί στο ουκρανικό πεδίο μάχης στράβωσαν.

Ισχύει όμως και το άλλο: αν δεν μπορείς να εμποδίσεις την ήττα, τουλάχιστον διασκέδασέ την…

Hind’s Hall

Δευτέρα 13 Μάη>> H Hind Rajab, μια εξάχρονη πιτσιρίκα Παλαιστίνια απ’ την Γάζα, πέθανε (δολοφονήθηκε) με φρικτό τρόπο, όταν έμεινε τραυματισμένη και παγιδευμένη για ώρες μέσα σ’ ένα αυτοκίνητο με τους νεκρούς γονείς της και τ’ αδέλφια της ύστερα από επίθεση του θεοναζί στρατού∙ κι όταν κατάφεραν να την εντοπίσουν, ο ίδιος στρατός δολοφόνησε τους δύο διασώστες και την ίδια, κτυπώντας το ασθενοφόρο.

Στη μνήμη της, το φοιτηταριάτο του Columbia, όταν κατέλαβε το Hamilton Hall του πανεπιστημίου, το μετονόμασε σε Hind’s Hall.

O (γνωστός) ιρλανδο-αμερικάνος ράπερ Macklemore (κατά κόσμον Benjamin Hammond Haggerty) πριν μια βδομάδα δημοσιοποίησε ένα τραγούδι του για την Παλαιστίνη και το αμερικανικό κίνημα υπέρ της, με τον τίτλο Hind’s Hall… (Δείτε το / ακούστε το πριν το “κατεβάσουν”!!!)

Καλός μπάτσος, κακός μπάτσος

Δευτέρα 13 Μάη (00.15)>> Υπάρχουν αποκλίσεις στην τρέχουσα τακτική του αμερικανικού και του ισραηλινού ιμπεριαλισμού; Ο νυσταλέος Jo παριστάνει τον «προβληματισμένο» απ’ τις θηριωδίες του θεοναζί, απαρτχάιντ χωροφύλακα των δυτικών συμφερόντων στη μέση Ανατολή: χρειάζονταν μήνες για να χαμπαριάσει ο καϋμένος… Απ’ την άλλη μεριά ο αρχιχασάπης του Τελ Αβίβ και η κυβερνητική συμμορία του παριστάνουν τους σκληρούς και αδιάλλακτους, αν και η στρατιωτική αποτυχία / ήττα στη Γάζα είναι ήδη εξώφθαλμη…

Η mainstream «ανάλυση» (τα εισαγωγικά στη λέξη είναι λίγα!!!) αποδίδει αυτές τις διαφοροποιήσεις σε συγκυριακά και λίγο πολύ τριτεύουσας σημασίας ζητήματα: ο νυσταλέος Jo και το κόμμα του έχουν εκλογές μπροστά τους, και ενώ οι αντίπαλοί τους είναι του ίδιου φυράματος, έχουν (οι δημοκρατικοί) σοβαρά προβλήματα με την βάση τους για την υποστήριξη που απλόχερα προσφέρουν στους θεοναζί… Απ’ την άλλη ο αρχιχασάπης έχει τις δικαστικές εκκρεμότητές του και – έτσι πάει η «ανάλυση» – συνεχίζει την σφαγή των Παλαιστινίων για να κρατήσει την καρέκλά του∙ φέρνοντας σε δύσκολη θέση τους συμμάχους του στην Ουάσιγκτον (αλλά μάλλον όχι στο Λονδίνο και στο Βερολίνο!!)

Προορίζονται αυτά για ενηλίκους; Όχι βέβαια! Η προσωποποίηση των κρατικών και καπιταλιστικών πρακτικών μπορεί να φτάσει μέχρι και να αποδώσει έναν κάποιο πόλεμο σε προηγούμενα σεξουαλικά όργια∙ προφανώς ταϊζει (η προσωποποίηση) την διανοητική νωθρότητα.

Η δική μας άποψη είναι εντελώς διαφορετική.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Παλαιστίνη 1…

Δευτέρα 13 Μάη (00.10)>> Τότε; Τότε έχουμε μπροστά μας την εντυπωσιακή και ακαριαία επίδειξη της αλλαγής των συσχετισμών δύναμης στην ευρύτερη περιοχή!! Και τότε ο δυτικός χωροφύλακας, που πήρε την έγκριση να σκοτώνει – να σκοτώνει – να σκοτώνει ως «αντίδωρο» για την όποια αξία του ως χωροφύλακας, την χάνει σχεδόν εντελώς!

Έχουμε γράψει ήδη ότι για τρεις τουλάχιστον δεκαετίες οι κοσμικοί και θεοσεβούμενοι φασίστες του Τελ Αβίβ μαζί άρχισαν να «κτίζουν» μια ειδεχθή κρατική οντότητα / υποκειμενικότητα, ένα «θεοναζί κράτος για τον εαυτό του», πέρα απ’ την διαφαινόμενη πτωτική τάση της γεωπολιτικής του αξίας για τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς και εξαιτίας της (Μεσανατολικό πεδίο μάχης – γεω-ιστορικές σημειώσεις 1 και 2, Δευτέρα 22 Απρίλη). Φυσικά δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι 100% αυτοδύναμο – κανένα κράτος δεν μπορεί! Σκόπευε ωστόσο να αποκτήσει την δική του «ανεξαρτησία κινήσεων» με βάση τα δικά του συμφέροντα, όχι ενάντια αλλά στα όρια των υπόλοιπων δυτικών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Κι ως ένα σημείο το κατάφερε.

Αυτό έφτασε να γίνει το «σημείο έκρηξης» μετά τις 7 Οκτώβρη του 2023: η θηριώδης γενοκτονική «τιμωρητική» δράση κατά των Παλαιστινίων (στο όνομα της «αντιτρομοκρατίας»…) ακόμα και στα όρια των υπόλοιπων δυτικών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, οπωσδήποτε όμως με την άδεια και την υποστήριξή τους, ήταν η έκρηξη μιας ιστορικής αδυναμίας που προσπαθεί να δείξει ότι είναι το αντίθετο.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Παλαιστίνη 2…

Εκεί που είναι «απολίτιστοι»∙ εκεί που το να λες τα σύκα-σύκα και την σκάφη-σκάφη δεν είναι «στάση κατά του κράτους» (!), «αντισημιτισμός» (!) και «απειλή στη δημοκρατία» (!)∙ εκεί που δεν είναι γερμανία (για παράδειγμα…)∙ εκεί που μπορείς και πρέπει να αποκαλείς την πρωτοκοσμική / ισραηλινή εποικιστική αποικιοκρατία με το όνομά της, «απαρτχάιντ»∙ εκεί που ξέρουν, που έμαθαν, ότι οι αγώνες κατά των αποικιοκρατών, είτε είσαι αφρικάνος, είτε αλγερίνος, είτε παλαιστίνιος, είτε ινδιάνος, είναι υποχρεωτικά και ένοπλοι∙ εκεί, μακριά απ’ τα «ενδιαφέροντα και τις προτεραιότητες» των δυτικών αιχμαλώτων, στο Johannesburg της νότιας αφρικής, έγινε απ’ τις 10 ως τις 12 Μάη μια διεθνής συνάντηση για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης απ’ τη θάλασσα ως το ποτάμι. Με την συμμετοχή, μεταξύ άλλων, και του Basem Naim, «τρομοκράτη», απ’ το πολιτικό γραφείο της Hamas…

(φωτογραφία επάνω: η υπ.εξ. της νότιας αφρικής Naledi Pandor)

Δευτέρα 13 Μάη (00.07)>> Ο θεοναζί, απαρτχάιντ στρατός πολιορκεί τώρα το νότο της λωρίδας της Γάζα, την Rafah σαν πόλη και την μεγάλη περίμετρο του καταυλισμού των εσωτερικών προσφύγων. Το καθεστώς παριστάνει ότι είναι σε θέση «κερδίζω έτσι κι αλλιώς»: είτε η παλαιστινιακή αντίσταση θα αναγκαστεί να συνθηκολογήσει, είτε θα «συντριβεί». «Στη Rafah είναι οι 4 τελευταίες ταξιαρχίες της Hamas, πάμε να τους εξαφανίσουμε» βρυχάται η θεοναζί δημαγωγία…

Μπλοφάρουν στο Τελ Αβίβ! Ξέρουν ότι οι οργανώσεις της παλαιστινιακής αντίστασης στρατολογούν πια, καθημερινά, δεκάδες και εκατοντάδες παλαιστίνιους, που προτιμούν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους και τους άλλους με το όπλο στο χέρι, κι αν πεθάνουν να πεθάνουν πολεμώντας κι όχι κάτω απ’ τα ερείπια! Όσο για πολεμικό υλικό; Έχουν άφθονο: τους το προσφέρει άθελά του ο ίδιος ο κατοχικός στρατός! Οι δεκάδες άσκαστες ισραηλινές βόμβες (στους βομβαρδισμούς πάντα υπάρχει ένα ποσοστό που δεν σκάει…) είναι πρώτης τάξης πηγή για εκρηκτικά∙ και η τέχνη του στησίματος ενεδρών είναι το βασικό προσόν που πρέπει να έχουν οι «νεοσύλλεκτοι» που, κατά τα υπόλοιπα, ξέρουν το βασικό, ξέρουν σαν την παλάμη του χεριού τους τις γειτονιές τους, ακόμα κι όταν είναι ερείπια. Σ’ αυτό το είδος του αντάρτικου πόλης που κάνει η παλαιστινιακή αντίσταση δεν χρειάζονται ούτε πιλότοι ούτε πυροβολητές τανκς – αρκούν πολύ λιγότερα!…

Η θεοναζί απειλή για ένα Ολοκαύτωμα στη Rafah, εκτός απ’ την πορωμένη βαρβαρότητα που έχει ήδη επιδειχθεί στο μεγαλύτερο μέρος της Γάζα, δείχνει επίσης και το αδιέξοδο του κατοχικού καθεστώτος.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Περί τάφων

Δευτέρα 29 Απρίλη (00.10) >> Ακόμα και για την δυτικής προέλευσης θηριωδία του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί “too much”: η αποχώρηση του κατοχικού στρατού μετά την ήττα του στην Khan Younis δεν άφησε πίσω της μόνο την συστηματική καταστροφή του νοσοκομείου Nasser (πέρα απ’ την καταστροφή πολλών απ’ τις υπόλοιπες υποδομές της πόλης). Άφησε και ομαδικούς τάφους.

Ξέρετε τι πάει να πει «ομαδικός τάφος» σκαμμένος από έναν κατοχικό στρατό; Πάει να πει «σκοτώσαμε, το φχαριστηθήκαμε, και … ακόμα κι αν βρείτε κάποτε πτώματα ή μόνο σκελετούς δεν θα ξέρετε καν τίνος είναι∙ και θα σας πάρει πολύ καιρό αν καταφέρετε να βρείτε άκρη». Σκυλεύουμε τους νεκρούς λέγεται αυτό με τον όρο μιας άλλης εποχής, που ήταν περισσότερο ακριβής (η εποχή) και λιγότερο «στρογγυλεύουμε».

Βρέθηκαν δολοφονημένοι θαμμένοι με τους ορούς στα μπράτσα τους… Βρέθηκαν δολοφονημένοι με τα χέρια δεμένα πισθάγωνα∙ εκτελεσμένοι δηλαδή… Βρέθηκαν δολοφονημένες γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι∙ είτε ασθενείς, είτε άνθρωποι που είχαν καταφύγει στις εγκαταστάσεις του νοσοκομείου για στοιχειώδη προστασία. Τριακόσια ενενήντα δύο (392) πτώματα – τίποτα σπουδαίο για την Γάζα των τελευταίων μηνών….

Ανταποκρινόμενοι στις ανάγκες που έχει αυτό το τόσο αγαπητό φασιστικό καθεστώς οι δυτικοί σύμμαχοι (και μέντορες) του φρόντισαν αφενός οι ομαδικοί τάφοι να περάσουν αστραπιαία απ’ την δημαγωγία τους και να χαθούν στο βάθος του Θεάματος, αφετέρου να στείλουν καινούργια όπλα και συμπάθεια. (Ναι, είναι οι ίδιοι που το 1995 έλεγαν πως οι μουσουλμάνοι που επέζησαν απ’ την σφαγή της Σρεμπρένιτσα διαφεύγοντας μέσα απ’ τα βουνά «έλεγαν ψέμματα» – γιατί τέτοιοι είναι οι μουσουλμάνοι: ψεύτες και μαραζιάρηδες (έλεγαν)…)

Κι όποιος τολμήσει να αρνηθεί το αίμα; Είναι (αλλοίμονο, τι άλλο;) «αντισημίτης»!!! Πράγμα που μας εξηγεί με πολύ απλό τρόπο ότι όποιος είναι «αντι-αντισημίτης», «πολιτικο/ιδεολογικά ορθός» δηλαδή, δεν μπορεί παρά να συγχαίρει τα θεοναζί καθάρματα.

Βουτηγμένος στο αίμα.

Ποιος δεν φοβάται αυτή την άνοιξη;

Στο πρώτο πλάνο οι αρχές. Στο δεύτερο οι σημαίες της Παλαιστίνης και ο συλληφθείς. Στο τρίτο πλάνο το πανώ αλληλεγγύης. Και στο βάθος το κεντρικό κτίριο του Harvard…

Δευτέρα 29 Απρίλη (00.07) >> Οι μπηχεβιοριστές του συστήματος (και οι ειδικοί της δημαγωγίας) υποστηρίζουν πως το να σε νοιάζουν οι Ζωές των Άλλων είναι εκτός τόπου και χρόνου. Ειδικά αν οι Άλλοι δεν είναι «ξανθοί και γαλανομάτηδες» αλλά σκουρόχρωμοι. Επιπλέον θεωρούν δικαιολογημένη αρμοδιότητα των βραχιόνων της δημόσιας τάξης το να συνετίσουν όσους «εκτός τόπου και χρόνου» τολμήσουν να εμφανιστούν δημόσια…

Ωστόσο, εδώ κι εκεί στις δυτικές κοινωνίες (όπου το μόνο επιτρεπόμενο «νόημα» είναι οι selfie…) εμφανίζεται κάτι σαν σπασμός∙ κάτι σαν πεισματάρικο κύμα, μια διαταραχή-της-νέας-κανονικότητας, που επιμένει να επεκτείνεται.

Μια βδομάδα πριν γράφαμε μεταξύ άλλων: Κι όπως συμβαίνει πάντα στην ιστορία των ιμπεριαλισμών, ακόμα και πριν τους καπιταλιστικούς τέτοιους, όταν ο «ηγεμόνας ηττάται στην περιφέρεια» (αδιάφορο αν το παραδέχεται ή όχι!) η ένταση επιστρέφει στο «κέντρο» του… Στις ηπα, τον γενναιόδωρο υποστηρικτή του θεοναζί, απαρτχάιντ χασάπη, το βαθύ κράτος είναι υποχρεωμένο πια να «αμύνεται» μέσα στα καλύτερα πανεπιστήμιά του καταστρέφοντας τα έσχατα προσχήματα περί «ακαδημαϊκής ελευθερίας» και όχι μόνο…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Μεσανατολικό πεδίο μάχης (γεω-ιστορικές σημειώσεις 1)

Δευτέρα 22 Απρίλη (00.13) >> Ένας χωροφύλακας που αντί να προστατεύει τα αφεντικά του χρειάζεται την ενεργή, άμεση, τοις μετρητοίς δική τους προστασία για να συνεχίσει να υπάρχει είναι ένας χωροφύλακας ξεπερασμένος… μπελάς… μπορεί και επικίνδυνος.

Η μεγάλη χρησιμότητα για τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς της εποικιστικής αποικιοκρατίας που μορφοποιεί το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς στη μέση Ανατολή άρχισε να ατονεί απ’ τα ‘90s και μετά: όταν η Ουάσιγκτον απέκτησε, για πρώτη φορά στον 20ο αιώνα, δικές της βάσεις στην αραβική χερσόνησο, μετά την «καταιγίδα της ερήμου». Θυμίζουμε την reason d’etre της δημιουργίας, μετά τον β παγκόσμιο πόλεμο, του ισραηλινού κράτους: ο δυτικός στρατιωτικός έλεγχος στην αραβική χερσόνησο και στα πετρέλαιά της – και στη διώρυγα του Σουέζ.

Μετά το τέλος του 3ου παγκόσμιου (ψυχρού) πολέμου και την γρήγορη αμερικανο-αγγλική στρατιωτική απόβαση στην αραβική χερσόνησο, η σημασία του δυτικού χωροφύλακα άρχισε να σχετικοποιείται.

Ήταν τότε, το 1992, που το δημοκρατικό γκουβέρνο στην Ουάσιγκτον υπό τον Clinton, υποχρέωσε το Τελ Αβίβ και τον Αραφάτ να υπογράψουν τις (στην πραγματικότητα άθλιες για τους Παλαιστίνιους) «συμφωνίες του Όσλο». Εκείνο που επεδίωκε ουσιαστικά η Ουάσιγκτον έχοντας αποβιβαστεί πια «αυτοπροσώπως» στις ακτές-των-βαρβάρων (άρα με σαφώς μικρότερη ανάγκη για έναν χωροφύλακα…), ήταν να μετατρέψει την κατοχή της Παλαιστίνης από διεθνές ζήτημα (όπως ήταν ως τότε επί δεκαετίες, ακόμα πιο έντονα μετά την πρώτη intifada) σε διμερές, μεταξύ Τελ Αβίβ και «παλαιστινιακής αρχής». Στην μεγάλη κλίμακα ήταν ένα είδος υποτίμησης-του-χωροφύλακα, κάτι που οι αποικιοκράτες / κατοχικοί του Τελ Αβίβ κατάλαβαν εύκολα: θα μπορούσαν μεν να βασίζονται στην δυτική ανοχή (ακόμα και να την αγοράζουν!!!) ενεργώντας αποκλειστικά για δικό τους λογαριασμό (δηλαδή: επιταχύνοντας το απαρτχάιντ) αλλά δεν επρόκειτο να έχουν την γεωπολιτική αξία των ‘60s, των ‘70s και των ‘80s.

Εκτιμάμε πως εξαιτίας αυτής της σχετικής μείωσης-της-γεωπολιτικής-αξίας του χωροφύλακα της δύσης στη μέση Ανατολή άρχισε απ’ την δεκαετία του 1990 και μετά η όλο και πιο βίαιη μετατροπή του δυτικού χωροφύλακα / αποικιοκράτη σε «θεοναζί κράτος για τον εαυτό του». Η εθνικιστική διάσταση του project ισραήλ έπρεπε όχι απλά να υπερκαλύψει την διεθνή έκπτωση της (δυτικής) αξίας του αλλά, επιπλέον, να του δώσει μια καινούργια διεθνή / ρατσιστική αξία, ως προπύργιο του πρωτοκοσμικού «πολιτισμού» απέναντι στην «μουσουλμανική / ισλαμική βαρβαρότητα», την καπιταλιστικά πρωτόγονη Ανατολή.

H «επίσκεψη» (η εισβολή δηλαδή) του φασίστα (και μετέπειτα πρωθυπουργού) Ariel Saron, των μπράβων του και όλης της κουστωδίας του στο al Aqsa τον Σεπτέμβρη του 2000 (που προκάλεσε την 2η intifada, ως το 2005), εισβολή που τυπικά απαγορευόταν επί δεκαετίες (το al Aqsa είναι ο 3ος σε παγκόσμια σημασία ιερός τόπος για τα σχεδόν 2 δις μουσουλμάνων του πλανήτη) υπήρξε μια κομβική στιγμή αυτής της εκστρατείας αυτο-επιβεβαίωσης και αυτο-νομιμοποίησης του χωροφύλακα∙ εκστρατεία που κλιμακώνεται ως σήμερα.

Απ’ την άλλη μεριά η αμερικανική (δυτική) «γραμμή» για την «τύχη-του-χωροφύλακα» άρχισε να γίνεται αναγκαστικά τακτικίστικη αφού χανόταν πια η στρατηγική σημασία του:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Μεσανατολικό πεδίο μάχης (γεω-ιστορικές σημειώσεις 2)

Δευτέρα 22 Απρίλη (00.10) >>Ας ανακεφαλαιώσουμε επιγραμματικά:

Απ’ τις αρχές του 21ου αιώνα:

– ένα αμερικανικό σχέδιο (ιδιαίτερα φιλικό προς το απαρτχάιντ, θεοναζί καθεστώς…) για καταστροφή του ιράκ, του ιράν, της συρίας, και του λιβάνου – ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΕΙ!

– δεύτερο αμερικανικό σχέδιο (ιδιαίτερα φιλικό προς το απαρτχάιντ, θεοναζί καθεστώς…) για διάλυση του ιράκ και της συρίας και την δημιουργία ενός μεγάλου «κράτους isis» κλπ – ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΕΙ!

– τρίτο αμερικανικό σχέδιο (ιδιαίτερα φιλικό…) για την δημιουργία ενός μπλοκ αραβικών κρατών συμμαχικών προς το Τελ Αβίβ, ένα “αραβο-ισραηλινό” νατο εν τέλει, κατά του ιράν – ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΕΙ!!!

Σ’ όλο αυτό το διάστημα, μιας εικοσαετίας, το καθεστώς του Τελ Αβίβ δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια!!! Η διαμόρφωση ενός «θεοναζί κράτους για τον εαυτό του», ενός κράτους αρκετά συμπαγούς από κάθε άποψη ώστε να συνεχίσει να υπάρχει ακόμα κι αν η δύση δεν είχε μεγάλη ανάγκη την χωροφυλακή του, είχε πολλές διαστάσεις. Εκτός και εντός συνόρων. Εκτός συνόρων βασική ήταν η εκστρατεία απονομιμοποίησης / απαγόρευσης οποιασδήποτε αναφοράς ή έστω μνείας στην κατοχή και στα δικαιώματα των Παλαιστινίων: μέσω της κατηγορίας του «αντισημιτισμού»… Οι ισραηλινές υπηρεσίες εξαγόρασαν στη δύση κάθε τι που ήθελε να πουληθεί, εκβίασαν, συκοφάντησαν και φρόντισαν να καταστρέψουν οτιδήποτε δεν πουλιόταν (θυμάστε εκείνον τον Jeremy Corbyn και τις συνοπτικές διαδικασίες με τις οποίες άνοιξε-η-γη-να-τον-καταπιεί επειδή τόλμησε να είναι υπέρ των παλαιστινιακών δικαίων; δεν ήταν κάποιος τυχαίος!…). Το κίνημα BDS πολεμήθηκε με κάθε μέσο εκτός από σφαίρες, και η προοπτική «άκρας του τάφου σιωπής» για την Παλαιστίνη (μια θανάσιμη διεθνής σιωπή που έδειξε σπουδαίες δυνατότητες στη διάρκεια της Μεγάλης Πορείας της Επιστροφής στη Γάζα, απ’ τα τέλη Μάρτη του 2018 ως τα τέλη Δεκέμβρη του 2019…) ήταν πια σχεδόν κατακτημένη το 2020, το 2021, το 2022, το 2023… Κράτη και παρακράτη νομοθετούσαν υπέρ της προστασίας του απαρτχάιντ καθεστώτος από οποιαδήποτε κριτική, κλπ κλπ…

Ταυτόχρονα στο εσωτερικό του καθεστώτος η ιδεολογική, πολιτική και μιλιταριστική σκλήρυνση απογειωνόταν με λαμπρά αποτελέσματα, για λογαριασμό ενός «θεοναζί κράτους για τον εαυτό του». To καλοκαίρι του 2018

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Circles of fire

Δευτέρα 22 Απρίλη (00.08)>> Αν δει κάποιος την μέση Ανατολή (γενικά) και την Παλαιστίνη (ειδικά) όχι μόνο τους τελευταίους 6 -7 μήνες αλλά τα τελευταία 35 χρόνια θα καταλάβει ότι οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί (γενικά) και ο θεοναζί χωροφύλακάς τους (ή «θεοναζί για τον εαυτό του») έχουν ηττηθεί: μετά από μια αλληλουχία διαδοχικών αποτυχιών να διαμορφώσουν τους συσχετισμούς και την πραγματικότητα-επί-του-εδάφους κατά τα συμφέροντά τους, έχουν απομείνει με μόνη δυνατότητα την «παραγωγή θανάτου», το κάψιμο-των-ανθρώπων-και-της-γης χωρίς καν οι «μεγάλοι» αντίπαλοί τους (μπλοκ της Αστάνα, ευρασιατικό project) να έχουν χρησιμοποιήσει έστω ένα μικρό μέρος των δυνατοτήτων τους. Ούτε η σφαγή στη Γάζα, ούτε οι βομβαρδισμοί στο λίβανο και στη συρία έχουν κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα υπέρ τους: σκοτώνουν επειδή μπορούν να το κάνουν∙ τελεία! Σκοτώνουν επειδή φοβούνται ότι θα χάσουν ακόμα περισσότερο∙ χωρίς να μπορούν να κερδίσουν ούτε καν την αυταπάτη μιας ισοπαλίας.

Κι όπως συμβαίνει πάντα στην ιστορία των ιμπεριαλισμών, ακόμα και πριν τους καπιταλιστικούς τέτοιους, όταν ο «ηγεμόνας ηττάται στην περιφέρεια» (αδιάφορο αν το παραδέχεται ή όχι!) η ένταση επιστρέφει στο «κέντρο» του. Δύο παραδείγματα είναι αρκετά για να αποδείξουν αυτήν την αναπόδραση Ιστορική εξέλιξη.

Στις ηπα, τον γενναιόδωρο υποστηρικτή του θεοναζί, απαρτχάιντ χασάπη, το βαθύ κράτος είναι υποχρεωμένο πια να «αμύνεται» μέσα στα καλύτερα πανεπίστημιά του καταστρέφοντας τα έσχατα προσχήματα περί «ακαδημαϊκής ελευθερίας» και όχι μόνο:

Κάτι τέτοιο είχε να συμβεί απ’ τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, στη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ∙ μόνο που τώρα συμβαίνει με ακόμα χειρότερους διεθνείς όρους για την Ουάσιγκτον.

Στη γερμανία, τον δεύτερο σε μέγεθος γενναιοδωρίας υποστηρικτή του μεσανατολίτη χασάπη, το Βερολίνο στη ραγδαία παρακμή του καθεστώτος, συνεργάζεται ανοικτά για δεύτερη φορά με τον «σιωνισμό» (η πρώτη ήταν πριν 80 χρόνια…) κυνηγώντας ακόμα και εβραίους αντιεθνικιστές και αντιμιλιταριστές υπηκόους της, όπως έγινε πολύ πρόσφατα στο «συνέδριο για την Παλαιστίνη» στο Βερολίνο:

Αντίστοιχα έχουν αρχίσει να συμβαίνουν και σε γαλλικά πανεπιστήμια… H κρατική εμπειρία του “κυνηγάμε όσους δε δίνουν μπράτσο” το 2021 και το 2022, ή για να το πούμε με κλασσικό τρόπο η ποινικοποίηση / εγκληματοποίηση της διαφωνίας και της αμφισβήτησης της κρατικής “αλήθειας” μετατοπίζεται σε καινούργιο πεδίο (κι αυτό θα συνεχιστεί, θα συνεχιστεί, θα συνεχιστεί…)

Αυτά είναι «δείγματα» – όχι όλη η ιστορία. Η Ιστορία γίνεται…