Tag: ηπα

RCEP

Δευτέρα 16 Νοέμβρη. Το αμερικανικό γκουβέρνο, επί «δημοκρατικών» και Obama, προωθούσε την σύναψη μιας πολυμερούς συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου (κατάργησης των δασμών δηλαδή) μεταξύ των δύο πλευρών του Ειρηνικού, αφήνοντας το Πεκίνο απ’ έξω: ήταν το οικονομικό τμήμα του διάσημου “Pivot to Asia” που σκόπευε να κυκλώσει και να βραχυκυκλώσει τον κινέζικο καπιταλισμό αναγκάζοντάς τον να υπόκειται, ακόμα και στην ασιατική ακτίνα επιρροής του, σε κανόνες, νόρμες, στάνταρ και περιορισμούς που δεν θα μπορούσε να διαμορφώσει. Για χάρη αυτού του στόχου, το τότε αμερικανικό γκουβέρνο ήταν διατεθειμένο να κάνει παραχωρήσεις (σε βάρος του δικού του καπιταλισμού) απέναντι σε καπιταλισμούς όπως εκείνοι του βιετνάμ, της καμπότζης ή των φιλιππίνων…

Το ψόφιο κουνάβι, την πρώτη ημέρα της θητείας του στις αρχές του 2017 ανακοίνωσε την απόσυρση της Ουάσιγκτον απ’ τις διαπραγματεύσεις για την Trans-Pacific Partneship… Το ψοφιοκουναβιστάν θεώρησε απαράδεκτες τις αναπόφευκτες αμερικανικές παραχωρήσεις σε «άλλους» καπιταλισμούς. Στο εξής θα προχωρούσε με διμερείς συμφωνίες, δηλαδή με τσαμπουκά…

Τώρα, κατά τα φαινόμενα (η Μόσχα δεν έχει πεισθεί ακόμα…) ο νυσταλέος Jo, υπ.εξ. του Obama και χωμένος ως τον λαιμό στα βρώμικα ιμπεριαλιστικά κόλπα της οκταετίας 2008 – 2016, ανεβαίνει πάλι τα σκαλιά του άσπρου σπιτιού, σαν πρόεδρος πια. Υποτίθεται ότι θέλει να γυρίσει την Ουάσιγκτον στον «ορθό δρόμο» των πολυμερών συμφωνιών, μετά την ψοφιοκουναβική προσπάθεια παράκαμψής του. Τι θα βρει όμως μπροστά του;

Ένα απ’ τα δυσάρεστα που θα βρει είναι η Regional Comprehensive Economic Partnership, μια συμφωνία «ελεύθερου εμπορίου» και κατάργησης του 90% των δασμών (μέσα στα επόμενα 20 χρόνια…) στο μεταξύ τους εμπόριο, που υπέγραψαν πριν λίγες ημέρες 15 ασιατικά καπιταλιστικά κράτη…. Χωρίς τις ηπα ή τον καναδά… Είναι ενδιαφέρον ότι την συμφωνία υπογράφουν μεταξύ άλλων κράτη με ισχυρές γεωπολιτικές αντιπαλότητες: κίνα, ιαπωνία, νότια κορέα, αυστραλία… Αλλά από οικονομική άποψη θεώρησαν ότι «αξίζει»: πρόκειται για την μεγαλύτερη συμφωνία τέτοιου είδους στην καπιταλιστική ιστορία, καθώς το συνολικό αεπ των κρατών / μελών της RCEP υπολογίζεται σε πάνω από 26 τρισεκατομύρια δολάρια, μεγαλύτερο είτε από εκείνο των κρατών / μελών της ε.ε., είτε από εκείνο της συμφωνίας ηπα – καναδά – μεξικό.

Παρότι 20 χρόνια είναι πολλά στην τωρινή ιστορική συγκυρία, και παρότι τέτοιες οικονομικές συμφωνίες δεν σημαίνουν εξαφάνιση των αντιπαλοτήτων μεταξύ όσων υπογράφουν (η ε.ε. είναι μια καλή υπόδειξη), το μείζον γεγονός είναι ότι εκείνος που αποκλείστηκε τελικά και θα αναγκαστεί (αν…) να προσαρμοστεί σε κανόνες που θέσπισαν άλλοι δεν είναι το Πεκίνο αλλά η Ουάσιγκτον.

Πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα είναι παράξενο αν μια καλή ποσότητα ψοφιοκουναβισμού συμπεριληφθεί στο μίγμα της ίσως τελευταίας προσπάθειας του Joνυσταλεάν να διασώσει κάπως την θέση της άλλοτε μόνης υπερδύναμης στον πλανήτη.

(φωτογραφία επάνω: Το Ν. Δελχί, αν και συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις, δεν υπέγραψε την RCEP. Ίσως περιμένει μια καλύτερη πρόταση απ’ το Joνυσταλεάν. Ή ίσως υπογράψει αργότερα…

φωτογραφία κάτω: Το ψόφιο κουνάβι φρεσκαδούρα στο άσπρο σπίτι επιδεικνύει την απόφαση αποχώρησης απ’ την TPP / «Pivot to Asia»…. Απ’ το αποτέλεσμα προκύπτει ότι κανείς απ’ τους υπόλοιπους δεν έκατσε να σκάσει…)

Η όχι “συνωμοσιολογική” ιστορία των “conspiracy theories” 1

Πέμπτη 12 Νοέμβρη. Τι είναι η “συνωμοσιολογία”; Τι σημαίνει σαν όρος; Τι είναι η “θεωρία συνωμοσίας”; Αυτές οι λέξεις είναι αυτο-νόητες; Υπήρχαν ανέκαθεν ή εφευρέθηκαν κάποια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή;

Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι και εδώ πολύ δυσάρεστη για τους φίλους της καραντίνας που χρησιμοποιούν αυτήν την καραμέλα εναντίον όλων όσων εκφράζουν από τερατολογίες ως αμφιβολίες, και έως καθαρή πολιτική αντίθεση στη διαχείριση του covid… άσχετα απ’ το περιεχόμενο όσων υποστηρίζουν.

Οι λέξεις «conspiracy theories» είναι εφεύρεση της c.i.a., την δεκαετία του ’60! Ο μακαρθισμός είχε αρχίσει να υποχωρεί σαν επίσημη πολιτική δημόσιας τάξης στις ηπα· χρειαζόταν άρα μια καινούργια κατηγορία εναντίον των αμερικάνων κομμουνιστών (ή απλά αριστερών ή εναντίον της νέας αριστεράς που είχε αρχίσει να αναδύεται και στις ηπα), στη θέση εκείνης του «συνοδοιπόρου» με την ε.σ.σ.δ., του «κατάσκοπου» και όλων των υπόλοιπων χαρακτηρισμών.

Την ανάγκη της εφεύρεσης ενός όρου που να υπονομεύει / να προβοκάρει οποιαδήποτε άποψη πέρα απ’ την κάθε φορά επίσημη (του αμερικανικού κράτους εν προκειμένω) την επιτάχυνε η δολοφονία του John Kennedy, στις 22 Νοέμβρη του 1963. Επίσημα η δολοφονία αποδόθηκε σε έναν «μοναχικό λύκο» (ούτε αυτός ο όρος υπήρχε τότε!), τον Lee Harvey Oswald. Ο οποίος δεν παραδέχτηκε τίποτα τις δυο ημέρες που ανακρίθηκε (το αντίθετο…). Ο Oswald “παράδοξα” δολοφονήθηκε στην είσοδο των κεντρικών γραφείων αστυνομίας του Dallas, καθώς θα γινόταν η μεταγωγή του στη φυλακή (θα προφυλακιζόταν για μια άλλη δολοφονία, ενός μπάτσου, την οποία υποτίθεται έκανε ο Oswald 45 λεπτά μετά την δολοφονία του Kennedy)… Η δολοφονία του Oswald αποδείχθηκε μια πολύ βολική εκκαθάριση ενός «βασικού» υπόπτου (για την δολοφονία ενός δημοφιλούς αμερικάνου προέδρου…), που αργότερα, post mortem, κηρύχτηκε ο μόνος ένοχος για την δολοφονία του Kennedy…

Ήταν εύλογο ότι το μεγαλύτερο μέρος της αμερικανικής κοινωνίας ΔΕΝ αποδέχθηκε μια τόσο βολική διαχείριση: ένας μοναχικός δολοφόνος που δεν δικάζεται καν (αφού έχει δολοφονηθεί και αυτός), με άγνωστα κίνητρα, δρώντας ολομόναχος, σκοτώνει έναν πρόεδρο… Αντίθετα εκείνο που έμοιαζε πιο λογικό ήταν πως η δολοφονία του Kennedy ήταν «inside job», δουλειά της τότε παντοδύναμης cia πιθανότατα, για λόγους που πάντως δεν αποδείχθηκαν ποτέ (παρότι ειπώθηκαν πολλά, γράφτηκαν επίσης πολλά, ενώ το 1991 ο Oliver Stone έκανε μια ταινία στην ίδια λογική αποκάλυψης των πραγματικών δολοφόνων του JFK).

Το γεγονός είναι ότι η cia έπρεπε να αυτο-προστατευτεί: η αποκάλυψη ενός τόσο βρώμιμου ρόλου στο εσωτερικό του κράτους θα ήταν καταστροφική! Ο όρος conspiracy theories εφευρέθηκε κατ’ αρχήν για να αποδομεί προκαταβολικά οποιονδήποτε είχε διαφορετική άποψη απ’ την ενοχή του μοναχικού Oswald υπονοώντας την ενοχή της “υπηρεσίας”. Η “συνωμοσιολογία” εφευρέθηκε το αργότερο τον Γενάρη του 1967. Ένα εσωτερικό έγγραφο της «υπηρεσίας» που αποχαρακτηρίστηκε 10 χρόνια μετά (φωτογραφία επάνω), αναφέρεται συστηματικά σε «συνωμοσιολόγους» που αμφισβητούν τα συμπεράσματα της «επιτροπής Warren» (αυτή που απέδωσε στον Oswald την μόνη ευθύνη…) Στις οδηγίες της cia για το πως θα αντιμετωπιστούν αυτοί οι «αρνητές» υπήρχαν λεπτομέρειες που θυμίζουν επίκαιρες βρωμιές.

Στο 3ο σημείο εκείνης της αναφοράς με τίτλο «δράση» (action), αναφέρεται:

… Να χρησιμοποιήσουμε προπαγανδιστικά μέσα για να αντιμετωπίσουμε όσους μας κάνουν κριτική. Βιβλία και άρθρα είναι ιδιαίτερα κατάλληλα για αυτόν τον σκοπό…. Ο στόχος μας θα πρέπει να είναι το να περάσουμε την άποψη πως όσοι κάνουν κριτική είναι α) προκατειλημμένοι με θεωρίες που είχαν φτιάξει πριν υπάρξουν αποδείξεις γι’ αυτές, β) ότι έχουν πολιτικά κίνητρα, γ) ότι έχουν οικονομικά κίνητρα, δ) ότι είναι βιαστικοί και ανακριβείς στις έρευνές τους ή ε) ότι έχουν τρελλαθεί από τις ίδιες τους τις θεωρίες….

Έχει το ιστορικό και όχι μόνο ενδιαφέρον ότι μια έρευνα που έγινε από μια «κοινοβουλευτική επιτροπή για τις δολοφονίες» (united states house committee on assassinations / HSCA) το 1979 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Kennedy δολοφονήθηκε πιθανότατα σαν αποτέλεσμα μιας συνωμοσίας… αφού η ανάλυση των ηχητικών καταγραφών των στιγμών της δολοφονίας του … δείχνουν ότι υπήρξε ένας ακόμα πυροβολισμός και κατά συνέπεια ότι δύο οπλοφόροι πυροβόλησαν κατά του προέδρου….

Αν ο ένας, «μοναχικός» και νεκρός, ήταν βολικός για να κλείσει η υπόθεση, η ύπαρξη ενός δεύτερου (που ποτέ δεν βρέθηκε…) άφηνε πράγματι ανοικτό το ενδεχόμενο να υπήρξε κάποια συνωμοσία ευρύτερη ακόμα και απ’ αυτά τα δύο άτομα.

Τελικά εκείνοι που δεν αποδέχτηκαν την επίσημη εκδοχή μπορεί και να μην ήταν ούτε προκατειλημμένοι, ούτε ελαφροΐσκιωτοι, ούτε «τρελλοί»… Ούτε καν «λίγοι»: όλες οι δειγματοληψίες της «κοινής γνώμης» που έγιναν από το 1966 ως το 2004 έβγαζαν μονότονα ότι το 80% όσων ερωτούνταν πίστευαν ότι οι πραγματικοί ένοχοι της δολοφονίας και τα κίνητρά τους κουκουλώθηκαν…

Η όχι “συνωμοσιολογική” ιστορία των “conspiracy theories” 2

Πέμπτη 12 Νοέμβρη. Η πατρότητα του όρου “θεωρίες συνωμοσίας” φωτίζει την σκοπιμότητά του, το νόημά του. Η cia δεν ήθελε να «μπλέκει σε συζητήσεις» όπου θα εμφανίζεται σαν απολογούμενη. Κατά συνέπεια δεν σκόπευε να μπλέξει σε καμμία συζήτηση με «αρνητές» απέναντι στους οποίους θα έπρεπε να παραθέτει τα επιχειρήματά της, με τον κίνδυνο να ανατραπούν. Έναν «συνωμοσιολόγο» τον αντιμετωπίζεις προκαταβολικά σαν ψεύτη, σαν συμφεροντολόγο, σαν μισότρελο· ή με έναν συνδυασμό αυτών των τριών, προβάλλοντας μονότονα και επίμονα την επίσημη εκδοχή· και τονίζοντας ότι είναι η επίσημη, δηλαδή ανώτερης τάξης. Με δυο λόγια: χαρακτηρίζοντας «συνωμοσιολόγο» όποιον έχει αντίθετη γνώμη με την «επίσημη» που έχεις ασπαστεί, επιδιώκεις να τον γελοιοποιήσεις!

Σημαίνει αυτό ότι οι νεοφώτιστοι caradinieri που αγάπησαν τόσο πολύ αυτήν την πρακτόρικη ορολογία (και τους στόχους της) είναι … πράκτορες της cia; Όχι φυσικά! Η cia (και άλλοι παρόμοιοι μηχανισμοί άλλων κρατών) φρόντισαν σταδιακά να εκλαϊκεύσουν τον όρο, έτσι ώστε να μπορεί εύκολα να βρεθεί στο στόμα του καθενός. Τόσο εύκολα (και με τόση ψυχο-διανοητική σιγουριά) ώστε να παρουσιάζουν την κάθε φορά επίσημη, κρατική εκδοχή σαν «φυσική» – και τους τεκμηριωμένους αμφισβητίες σαν «προβληματικούς». (Έχει σημασία, για όσους έχουν μνήμη, να θυμηθούν πότε και από ποιές πηγές χρησιμοποιήθηκε αυτός ο όρος στα μέρη μας την τελευταία 20ετία… Και που ΔΕΝ χρησιμοποιήθηκε…)

Τον Ιούλιο του 2013 κυκλοφόρησε ένα βιβλίο των ψυχολόγων Michael J. Wood και Karen M. Douglas, καθηγητών στο αγγλικό πανεπιστήμιο του Kent, με τίτλο «Τι έγινε με το κτήριο 7; Μια έρευνα κοινωνικής ψυχολογίας πάνω στην διαδικτυακή συζήτηση για τις θεωρίες συνωμοσίας για την 11η Σεπτέμβρη». Η έρευνά τους επιβεβαίωσε τα συμπεράσματα μιας παρόμοιας που είχε γίνει απ’ τον αμερικάνο πολιτικό επιστήμονα Lance deHaven-Smith (“Conspiracy theory in America”) για την δολοφονία του Kennedy. Και οι δύο έρευνες διαπίστωσαν ότι οι υποστηρικτές των επίσημων κρατικών απόψεων και στις δύο περιπτώσεις ήταν / είναι σαφώς πιο επιθετικοί και φανατικοί σε σχέση με τους κατηγορούμενους για “συνωμοσιολογία”… επειδή συν τω χρόνω διαισθάνονται ότι η «επίσημη γραμμή» είναι έωλη…

Εν τέλει οι όροι «συνωμοσιολόγος» και «θεωρία συνωμοσίας» κατασκευάστηκαν σαν όπλα ψυχολογικού πολέμου… Ταυτόχρονα και συμπληρωματικά κατασκευάζονται (υποστηρίζουμε) εναλλακτικές (με την επίσημη κρατική άποψη) τερατολογίες, που διαδίδονται (με κάθε τρόπο που είναι διαθέσιμος) σαν «κριτικές». Αυτό αφενός διευκολύνει την καταστολή των διαφωνιών· και, αφετέρου, «θολώνοντας τα νερά» δημιουργεί την αυτο-εκπληρούμενη προφητεία της «διανοητικής ανεπάρκειας» των αμφισβητιών…

Nagorno

Πέμπτη 12 Νοέμβρη. Ένα απ’ τα βασικά χαρακτηριστικά της «Nagorno case» είναι η ταχύτητα με την οποία πετάχτηκε έξω απ’ την διαχείρισή της η «ομάδα του Minsk»! Το «Minsk Group» είχε φτιαχτεί το 1992, μετά από πρωτοβουλία του «οργανισμού για την ειρήνη και την ασφάλεια στην ευρώπη» (OSCE) με επίσημο σκοπό να «λύσει το πρόβλημα του Nagorno Karabakh». Όσες / όσοι έχουν εμπειρία ενήλικης ζωής απ’ την δεκαετία του ’90 θα το θυμούνται: ήταν η εποχή της «οριστικής νίκης της δημοκρατίας» (δυτικού τύπου) στον πλανήτη, όπου όλα τα προβλήματα θα «λύνονταν» απ’ τα δυτικά κράτη, κυρίως τις ηπα και την ε.ε. σαν σύνολο. Ήταν η εποχή της διάλυσης της γιουγκοσλαβικής επικράτειας και της σφαγής δεκάδων χιλιάδων βόσνιων μουσουλμάνων υπό πρωτοκοσμική επίβλεψη, ήταν η εποχή κατά την οποία θα έπρεπε να διαλυθεί και η τουρκική, πάντα υπό την ίδια επίβλεψη (το σχέδιο ματαιώθηκε τότε…), ήταν η εποχή του πολέμου κατά του ιράκ (“καταιγίδα της ερήμου”) και των σχεδίων για αλλαγή των συνόρων στη μέση Ανατολή… Ήταν η εποχή της “ελληνοσερβικής φιλίας” και του “ενιαίου αμυντικού δόγματος”… Για να το πούμε διαφορετικά: ήταν η εποχή που κατ’ αρχήν ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και, στη συνέχεια, οι ιμπεριαλισμοί των συμμάχων της Ουάσιγκτον αντίκρυζαν τον πλανήτη σαν δικό τους οικόπεδο, για το οποίο απλά θα έπρεπε να βρουν έναν συναινετικό τρόπο μοιρασιάς…

Ποιά ήταν η σύνθεση των κρατών που θα «έλυναν το πρόβλημα του Nagorno Karabakh»; Πρόεδροι του Minsk Group ήταν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του Παρισιού, της Ουάσιγκτον και της Μόσχας (η συμμετοχή της δεν θα μπορούσε να αποφευχθεί, αφού έχει σύνορα στην περιοχή…). Μέλη ήταν η λευκορωσία, η γερμανία, η ιταλία, η πορτογαλία, η ολλανδία, η σουηδία, η φινλανδία, η τουρκία (για τους ίδιους λόγους με την ρωσία…), και φυσικά η αρμενία και το αζερμπαϊτζάν…. Τι δουλειά είχαν η γαλλία, οι ηπα, η ολλανδία, η πορτογαλία, η φινλανδία, η ιταλία, η σουηδία και η γερμανία με τον Καύκασο; Την δουλειά των ψωνισμένων νικητών του 3ου (“ψυχρού”) παγκόσμιου πολέμου: πλιάτσικο!

Προφανώς οι δυτικοί του Minsk Group ήταν ήσυχοι ότι «το πρόβλημα είχε λυθεί» απ’ τα μέσα των ‘90s… Όταν αρχίσαν οι κανονιές, πρώτα με την επίθεση της Yerevan στις 12 του περασμένου Ιούλη, και στη συνέχεια με την οργανωμένη αντεπίθεση του Baku στις 27 Σεπτέμβρη, αυτοί οι δυτικοί ανασηκώθηκαν τρίβοντας τα χέρια τους: δήλωσαν έτοιμοι να αναλάβουν ξανά την «λύση», σαν καλοί και φιλάνθρωποι ιμπεριαλιστές. Ο πιο εκδηλωτικός ανάμεσά τους ήταν (ποιός άλλος;) ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron! Poor boy!

Ήταν αργά πια! Πολύ αργά! Το θέμα το “διαχειρίστηκαν” – προφανώς για λογαριασμό τους – οι αναδυόμενοι ιμπεριαλισμοί της Άγκυρας, της Μόσχας και της Τεχεράνης, χωρίς να ζητήσουν την άδεια ή την βοήθεια κανενός άλλου! Για να το πούμε διαφορετικά: “άλλοι” δεν χωράνε πια!

Κάποιοι στα μέρη μας μιλούν για το “κενό που άφησε η Ουάσιγκτον” λόγω ψόφιου κουναβιού. Πάσχουν από ανίατη (εθνική) μυωπία. Όταν ο ρωσικός στρατός εμφανίστηκε στη συρία ήταν το 2015· και ένοικος του άσπρου σπιτιού ήταν ο Obama, όχι το ψόφιο κουνάβι… Όταν η Άγκυρα εγκατέλειψε τα αμερικανο-αγγλο-γαλλικά σχέδια για τη «νέα μέση Ανατολή» για να συνδιαμορφώσει το μπλοκ της Αστάνα ήταν και πάλι 2015 ή αρχές του 2016… Όταν έγινε (και απέτυχε) το πραξικόπημα κατά των ισλαμοδημοκρατών στην τουρκία ήταν Ιούλης του 2016, και πάλι ο Obama ήταν πρόεδρος… Με δυο λόγια την υποχώρηση του αμερικανικού ιμπεριαλισμού (το «κενό» για το οποίο κλαψουρίζουν οι ντόπιοι αναλυτές…) δεν την δημιούργησε το ψόφιο κουνάβι! Αυτός ήταν η πολιτική βιτρίνα μιας προσπάθειας διαχείρισης αυτής της υποχώρησης με μη-στρατιωτικά μέσα… Την υποχώρηση την προκάλεσε η ήττα του αμερικανικού στρατού (και του αμερικανικού σχεδιασμού) τόσο στο ιράκ όσο και στο αφγανιστάν – στην ιστορική περίοδο που το Πεκίνο τέντωνε τους μύες του! Zero sum λέγεται αυτό το «παιχνίδι», και προκαλεί πανικό σε όποιον χάνει….

Η «εξωτερική πολιτική» της Ουάσιγκτον επί Obama απέτυχε στο κέντρο της (στην προσπάθειά της να «δέσει» την ανατολική και τη νοτιοανατολική ασία με μια πολυμερή οικονομική συμφωνία που θα γινόταν η θηλειά για το κινέζικο κράτος / κεφάλαιο), δηλαδή στο κύριο μέτωπο του 4ου παγκόσμιου πολέμου: τον Ειρηνικό… Η «εξωτερική πολιτική» της Ουάσιγκτον επί ψόφιου κουναβιού απέτυχε κι αυτή με τη σειρά της, αφού τα εμπορικά / οικονομικά όπλα, οι τιμωρίες, οι κυρώσεις και τα υπόλοιπα, απέτυχαν να ανασχέσουν αποτελεσματικά το Πεκίνο και να γονατίσουν την Τεχεράνη…

Τώρα, στη «Nagorno case» οι νέοι (και απειλητικοί για τους δυτικούς καπιταλισμούς) συσχετισμοί αναδεικνύονται ακόμα πιο καθαρά. Εκτιμάμε ότι κάτι ανάλογο θα επιχειρηθεί να γίνει, και μάλιστα γρήγορα, στο συριακό πεδίο μάχης· παρότι εκεί ο αμερικανικός στρατός κατέχει ήδη, μαζί με τους συμμάχους του, ένα μεγάλο μέρος της επικράτειας: το «συριακό» θα το «λύσουν» οι rivals… Στη λιβύη είναι πιθανό να αφεθεί κάποιος χώρος για τον βασιλιά Macron· αλλά σε καμμία περίπτωση η Μόσχα ή/και η Άγκυρα δεν πρόκειται να είναι «γλάστρες της διεθνούς προσπάθειας»…

Και εκκρεμεί η ουκρανία… Η ουκρανία είναι βρωμοδουλειά και του Biden – να ένας παραπάνω λόγος για να ηττηθεί κι αυτός με όσο πιο εμφατικό τρόπο γίνεται…

(φωτογραφία επάνω: Ο νυσταλέος Jo, αντιπρόεδρος υπό τον Obama τότε, με τον προσωρινό «πρόεδρο» / αχυράνθρωπο Yatsenyuk μετά το πραξικόπημα στην πλατεία Maidan. Κανείς δεν έχει ξεχάσει τον ειδικό ρόλο της οικογένειας Biden στο Κίεβο – και σίγουρα όχι η Μόσχα…)

Από το Nagorno ως τον ουρανό

Δευτέρα 9 Νοέμβρη. Δεν σας απασχολήσαμε με την συχνότητα των τηλεφωνημάτων υψηλού επιπέδου μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας όλο αυτό το διάστημα του πολέμου στο Nagorno Karabakh· θα ήταν υπερβολή. Όμως η πιο πρόσφατη τέτοια κουβέντα μεταξύ Putin και Erdogan, το περασμένο Σάββατο, και η επίσης τηλεφωνική «επαφή» μεταξύ Lavrov και Cavusoglu που ακολούθησε την ίδια μέρα μετά από λίγες ώρες, ίσως έχουν ιδιαίτερη σημασία.

Κατά την middle east eye που επικαλείται αποκλειστικές πληροφορίες απ’ την Άγκυρα, μετά την κατάληψη της Shusha (δεύτερης σε μέγεθος πόλης του θύλακα) απ’ τον αζέρικο στρατό (η Yerevan αρνείται ότι έχει γίνει, αλλά σίγουρα μάχες βρίσκονταν προχτές σε εξέλιξη στις νότιες γειτονιές της πόλης), το αρμενικό καθεστώς φαίνεται να έχει στριμωχτεί τόσο ώστε να δηλώνει σύμφωνο με ένα ρωσικό σχέδιο ειρήνευσης, το οποίο έχει εγκρίνει και η Άγκυρα. Αυτό προβλέπει την αποχώρηση του αρμενικού στρατού απ’ τις αζερικές περιοχές (εκτός του Nagorno Karabakh) που έχει καταλάβει εδώ και χρόνια, την δημιουργία δύο «διαδρόμων» (ο ένας για επικοινωνία του αρμενικού κράτους με τον θύλακα και ο άλλος για επικοινωνία του αζέρικου κράτους με την περιοχή Nakhcivan στα νότια), καθώς και την εγκατάσταση ρωσικών και τουρκικών ειρηνευτών πεζοναυτών που θα επιβλέπουν την εκεχειρία.

Δεν μας εκπλήσσει μια τέτοια εξέλιξη, αν και δεν μπορεί να θεωρηθεί σίγουρη μέχρι να ανακοινωθεί επίσημα – κι ως τότε πολλά μπορεί να συμβούν. Ήταν προβλέψιμο όχι μόνο ότι οι προβοκάτσιες της Yerevan τον περασμένο Ιούλη θα είχαν κακό τέλος, αλλά επίσης το ότι Άγκυρα και Μόσχα (με την διακριτική και χρήσιμη υποστηρίξη της Τεχεράνης) ξαναεφαρμόζουν την τακτική της «πένσας», εμφανιζόμενοι σαν αντίπαλοι, αν και δρουν απλά κινούμενες από αντίθετες μεριές· προς τον ίδιο στόχο. Δεν ήταν μόνο η Άγκυρα και το Baku που ήθελαν να στριμώξουν τον φιλοαμερικάνο / φιλονατοϊκό αρμένιο πρωθυπουργό Nikol Pashinyan – ήταν επίσης η Μόσχα και η Τεχεράνη. Ειδικά εφόσον το Joνυσταλεάν (που θα πάει, θα το συνηθίσουμε – αλλά το ψοφιοκουναβιστάν θα μας λείπει για καιρό…) είναι πολύ πιθανό ότι θα προσπαθήσει να εξαντλήσει κάθε δυνατότητα διεθνών «συμμαχιών» στην προσπάθειά του να φρενάρει την παρακμή του.

Όλο το μπλοκ της Αστάνα (και το Πεκίνο, διακριτικά) είχε σοβαρούς λόγους για να «κόψει» μια ακόμα εγκατάσταση της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ στην πλάτη του – και ο Pashinyan αποδείχθηκε ένας χρήσιμος ηλίθιος.

Προστίθεται έτσι άλλο ένα λαμπρό όνομα στη συλλογή των εξαιρετικά πετυχημένων φίλων του ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλα – αυτό είναι ευχάριστο γεγονός. Είναι καλός συλλέκτης· έχει ένστικτο! Υποθέτουμε εν τω μεταξύ ότι το ρημαδογκουβέρνο έχει βάλει κάτω τα σχέδιά του για το πως θα ευχαριστήσει τον νυσταλέο Jo – και πως θα ξεχάσει τον Πομπηία. Βλέπουμε τον ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλα να τρέχει στην Ουάσιγκτον τον Φλεβάρη, με χάρτες παραμάσχαλα, όπως έκανε πριν 4 χρόνια ο ογκόλιθος Nick the Greek, για να εξηγήσει την κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο στους καινούργιους ενοίκους του άσπρου σπιτιού.

Εν τω μεταξύ, όποιος παρακολουθεί τι κάνει το κινέζικο κράτος / κεφάλαιο όλους αυτούς τους μήνες καταλαβαίνει ότι σφίγγουν τα πράγματα… Να, ένα παράδειγμα: ενώ η Ουάσιγκτον προσπαθεί να φρενάρει την κινέζικη 5G τεχνολογία, χτες το Πεκίνο έβαλε σε τροχιά ένα δορυφόρο για τις πρώτες δοκιμές της 6G! Την 5G, που λέγεται ότι έχει 100 φορές μεγαλύτερη ταχύτητα για μεταφορά 100 φορές μεγαλύτερου όγκου δεδομένων σε σχέση με την υπάρχουσα 4G δεν την έχουμε δει ακόμα. Ε, απλά η 6G είναι, με την σειρά της, 100 φορές γρηγορότερη απ’ την 5G… Και φαίνεται πως όποιος θέλει να την δει για να την εμποδίσει κι αυτή πρέπει να ξελαιμιαστεί, ψάχνοντας στον ουρανό.

Δεν είναι αστεία αυτά τα πράγματα! Καθόλου αστεία δεν είναι!!!

(φωτογραφία, πίσω στον ταπεινό Καύκασο: αζέροι πανηγυρίζουν στο Baku για την είσοδο του στρατού τους στη Shusha. H Shusha είχε καταληφθεί απ’ τον αρμενικό στρατό στις 8 Μάη του 1992, και όπως όλος ο θύλακας του Nagorno Karabakh αναγνωρίζεται διεθνώς σαν αζέρικο έδαφος. Συνεπώς στο αζερμπαϊτζάν μιλούν για απελευθέρωση…)

Η νίκη της δημοκρατίας! (άλλη μια…)

Κυριακή 8 Νοέμβρη. Επιτέλους το ψοφιοκουναβιστάν έχει δύο προέδρους! Η αλήθεια είναι ο ένας, ο ακόμα στο πόστο, αυτο-ανακηρύχτηκε νικητής των εκλογών, ενώ ο άλλος, ο επερχόμενος, βασίζεται στα νούμερα και, οπωσδήποτε, στα μήντια, που ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη της ανακήρυξής του. Συνεπώς, ο ένας είναι “ο πρόεδρος της καρδιάς μας” (θα μπορούσαμε να πούμε με ελληνική ποδοσφαιρική ορολογία) για τους 70.335.999 ψηφοφόρους του, ενώ ο άλλος μπορεί να ισχυριστεί ότι “κέρδισε στα χαρτιά” χάρη στους 74.478.663 δικούς του ψηφοφόρους. (Το σύνολο όσων ψήφισαν είναι ρεκόρ για τις αμερικανικές εκλογές όπου υπάρχει πάντα μεγάλη αποχή – εκτός αν αποδειχθεί ότι ψήφισαν και τα δέντρα! Προς το παρόν πάντως το ότι “η δημοκρατία νίκησε” μπορεί να θεωρηθεί ένα χαρμόσυνο μήνυμα απ’ την παρακμιακή υπερδύναμη…)

Από τεχνική (δηλαδή νομική) άποψη το αποτέλεσμα μπορεί να μην είναι οριστικό. Αλλά και μόνο το γεγονός ότι το ψόφιο κουνάβι ανακοίνωσε ότι θα ανοίξει κανάλι δείχνει ότι δεν ελπίζει στα δικαστήρια. Σαν show man μπορεί να επιστρέψει στις παλιές του ασχολίες· αλλά οι οπαδοί του δύσκολα θα ξεχάσουν αυτήν την «κλεμμένη νίκη». Κι αυτό ενόσω τα κρίσιμα ζητήματα δεν έχουν να κάνουν με το ποιός κυβερνάει την παρακμιακή υπερδύναμη αλλά με το πώς…

Απομένει στην ασταμάτητη μηχανή το ερώτημα: και τώρα πως θα ονομάζει το ψοφιοκουναβιστάν; Όπως πριν, τιμής ένεκεν στο γιγάντιο ψόφιο κουνάβι που κάποιοι αχάριστοι το αναποδογύρισαν σαν χελώνα; Ή Joνυσταλεάν για χάρη του νέου προέδρου; Αυτά είναι τα σοβαρά προβλήματα!

Εν τω μεταξύ ένα κράτος μακριά απ’ την Ουάσιγκτον αλλά μέσα στη «ζώνη συμφερόντων» της, και πολύ κοντύτερα στο ελλαδιστάν, έζησε (και ίσως ζει) παρόμοια εκλογική / μετεκλογική τραγωδία· και κανείς δεν ασχολείται μαζί του. Κρίμα κι άδικο! Πρόκειται για την γεωργία. Στις 31 Οκτώβρη είχαν εκεί βολευτικές εκλογές. Τις οποίες, σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα, κέρδισε εμφατικά το κυβερνόν κόμμα Georgian Dream, κατακτώντας τις 75 απ’ τις 150 έδρες του γεωργιανού κοινοβουλίου.

Αλλά ένας συνασπισμός μερικών δεκάδων μικρών κομμάτων που ήλπιζε στην πρωτιά, το «ενιαίο εθνικό κίνημα» (με 27,16% των ψήφων και μόλις 34 έδρες), αμφισβητεί το αποτέλεσμα, κατηγορώντας το κυβερνόν κόμμα για νοθεία. Μετά από μερικές μέρες διαδηλώσεων που δεν είχαν αποτέλεσμα, όλα τα αντιπολιτευόμενα κόμματα ανακοίνωσαν προχτές ότι θα απέχουν απ’ το κοινοβούλιο απαιτώντας «νέες, τίμιες εκλογές». Αν ληφθεί υπόψη ότι το Georgian Dream είναι το πιο φιλικό στη Μόσχα κόμμα στη γεωργία, μπορεί να υποθέσει κανείς ότι το «ενιαίο εθνικό κίνημα» θα ήθελε να έχει έδρα και στην Ουάσιγκτον· αν και δεν ξέρουμε ακόμα ποιον απ’ τους δύο προέδρους θα ψήφιζε. Ίσως τον νυσταλέο Jo;

Να λοιπόν δύο ταραγμένες μετεκλογικές περίοδοι που μπορεί να έχουν κάποια σχέση μεταξύ τους. Μια «μικρή» και μια «μεγάλη». Το ελλαδιστάν έχει καταχαρεί βέβαια με την εκλογή του νυσταλέου Jo γιατί ελπίζει ότι το νέο αμερικανικό γκουβέρνο δεν θα είναι τόσο φιλικό με την Άγκυρα. Είναι πολιτικο-ψυχωσικό φαινόμενο μεγάλης διάρκειας: στο ελλαδιστάν δεν καταλαβαίνουν τίποτα που να μην περνάει απ’ την Άγκυρα· και πάλι μόνο σαν αναπαραστάσεις καταστροφής του τουρκικού καθεστώτος…

Θα είναι ο νυσταλέος Jo ο εξολοθρευτής της Άγκυρας; Όχι βέβαια. Τις “εθνικές” δουλειές του ψόφιου κουναβιού θα συνεχίσει!

(φωτογραφία: Ουπς! Ο δαίμονας του κυβερνοχώρου την έκανε την σκανταλιά του! Έβαλε χάρτη της αμερικάνικης georgia· όχι εκείνης του Καυκάσου… Επι τη ευκαιρία λοιπόν εκεί τα κουκιά θα ξαναμετρηθούν, γιατί ο νυσταλέος κέρδισε το ψόφιο κουνάβι μόνο με 1500κάτι κουκιά διαφορά. Κάτι που θεωρείται βάσιμη αιτία για ξαναμέτρημα…)

Η χελώνα – και οι λαγοί

Σάββατο 7 Νοέμβρη. … Αυτός είναι ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Που σημαίνει ότι είναι το πιο ισχυρό άτομο στον πλανήτη. Και τον βλέπουμε σαν μια χοντρή χελώνα που έχει αναποδογυρίσει πάνω στο καύκαλό της και σπαρταράει κάτω απ’ τον καυτό ήλιο, έχοντας καταλάβει ότι τέλειωσε. Αλλά δεν το αποδέχεται και θέλει να πάρει τους πάντες μαζί του, συμπεριλαμβανόμενης της χώρας του…

Η εικόνα είναι δυνατή, το ψόφιο κουνάβι δεν έχει συμπάθειες σε πολλά αμερικανικά κανάλια… οπότε το σχόλιο του άνκορμαν του cnn Anderson Cooper μετά τις χθεσινές δηλώσεις του ψοφιοκούναβου για νοθεία στις εκλογές ήταν αναμενόμενο. Από τυπική άποψη («δημοκρατίας») θα έλεγε κανείς ότι ήταν δικαίωμά του να λοιδωρήσει τον πρόεδρο των ηπα· ακόμα κι αν δεν ήταν απερχόμενος. Τουλάχιστον, όμως, το cnn έδειξε πρώτα την αναποδογυρισμένη χελώνα να καταγγέλει τον καυτό ήλιο: τις big tech, το big money και τα big media…

Όμως εφτά άλλα αμερικανικά κανάλια, συμπεριλαμβανόμενων των γνωστών ABC, CBS και NBC «έκοψαν» την αναποδογυρισμένη χελώνα / ψόφιο κουνάβι / ακόμα πρόεδρο των ηπα. Θα πρέπει να είναι η πρώτη φορά στην καπιταλιστική ιστορία που κάποια μήντια κάνουν λογοκρισία on air τον τυπικά αρχηγό του κράτους στο οποίο λειτουργούν! Δεν σας φαίνεται σημαντικό και ενδιαφέρον;

Παρότι (πάντα τυπικά) η λεγόμενη «τέταρτη εξουσία» έχει κάθε δικαίωμα να ελέγχει και να κριτικάρει την «πρώτη», ήταν ως προχτές παραδεκτό πως είναι αυτή η «πρώτη» που μπορεί να ασκήσει λογοκρισία σε βάρος της «τέταρτης»… Αλλά να που ο κόσμος αναποδογυρίζει πολύ περισσότερο απ’ τις χελώνες: αυτή η «τέταρτη», δηλαδή τα μήντια, καθεστωτικά χωρίς αμφιβολία, λογοκρίνουν στις ηπα την κεντρική πολιτική βιτρίνα· πράγμα αδιανόητο ως τώρα, ό,τι βλακείες κι αν έβγαιναν απ’ το στόμα της οποιασδήποτε (και όχι μόνο της συγκεκριμένης).

Αυτά τα μήντια, φυσικά, έχουν την υποστήριξη της επόμενης κεντρικής πολιτικής βιτρίνας. Αν, όμως, δρουν τόσο ανοικτά σαν βραχίονες της μιας πλευράς σε μια πολωμένη κατάσταση (σαν “κομματικά”…)· κι αν αναλαμβάνουν τις αρμοδιότητες των δικαστηρίων, τότε που ακριβώς θα σταματήσουν να απολαμβάνουν αυτόν τον καινούργιο εμφυλιοπολεμικό ρόλο; Εν τέλει πως ακριβώς σκοπεύει να κυβερνήσει την επόμενη 4ετία ο νυσταλέος Jo και οι σύμμαχοί του όταν βγάζουν «εκτός» σχεδόν τον μισό “κυρίαρχο λαό”;

Δεν είναι μόνο το ψόφιο κουνάβι και οι οπαδοί του το κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Ουάσιγκτον…

(Το πράγμα έχει φτάσει στο εξής σημείο: μέσω των global times το Πεκίνο κάνει ανάλυση και δίνει συμβουλές για το ξεπέρασμα της διαλυτικής κρίσης των ηπα…

Oh tempora oh mores!)

(φωτογραφία: L.A. πρόσφατα…)

Μια αναποδογυρισμένη χελώνα κρέμεται στην άκρη του χάους…

Σάββατο 7 Νοέμβρη. Ένας φίλος της ασταμάτητης μηχανής αποδεικνύει ότι τα πλάσματα που καίγονται απ’ τον καυτό ήλιο (του Θεάματος) είναι πηγή έμπνευσης! Να η απαισιόδοξη πρόβλεψή του:

Καλό το σενάριο της δυαρχίας με τις “παράκτιες ηπα” και τις “ενδοχώριες ηπα”, αλλά νομίζω ότι δεν είναι αρκετά σύγχρονο. Η υπόθεση θα μπορούσε να εξελιχτεί σε μια σύγχρονη τραγωδία ή έστω ιλαροτραγωδία κάπως έτσι:

– Ο ηττημένος αρνείται να αναγνωρίσει το αποτέλεσμα, σχηματίζει δεύτερη κυβέρνηση και οι οπαδοί του – οπλοφορώντας ασφαλώς και προσευχόμενοι – καταλαμβάνουν δημόσια κτήρια και συγκρούονται με τους οπαδούς του αντι-τραμπ μπλοκ.

– Η Βόρεια Κορέα αναγνωρίζει ως νόμιμη κυβέρνηση αυτή του Τραμπ και προσφέρεται να φιλοξενήσει την κυβέρνησή του για να την προστατεύσει.

– Ρωσία, Ιράν, Κίνα, Τουρκία, Συρία, Ιράκ καταγγέλουν νοθεία στις αμερικανικές εκλογές και ζητούν επανάληψή τους με την παρουσία ξένων παρατηρητών. Εν αναμονή εξελίξεων αρνούνται να αναγνωρίσουν επίσημα πρόεδρο.

– Η Βενεζουέλα αναγνωρίζει τον Πενς ως “μεταβατικό πρόεδρο” και τον καλεί στο Καράκας για διαπραγματεύσεις, αλλά τον αφήνει μερικές μέρες στην αίθουσα vip του αεροδρομίου και στη συνέχεια τον συλλαμβάνει ως παράνομο μετανάστη.

– Οι αφρικανικές χώρες ανακοινώνουν ότι θα προχωρήσουν σε κυρώσεις σε βάρος των ηπα και καλούν τον οηε να στείλει ειρηνευτική δύναμη.

– Η ε.ε. μετά από 18 συνόδους κορυφής και εντατικές διαπραγματεύσεις, δεν καταλήγει σε τίποτε και αναθέτει στον Δένδια να την εκπροσωπήσει. Η Γαλλία διαχωρίζει τη θέση της και κάνει λόγο για “την γαλλική λουιζιάνα που δεν μπορούμε να εγκαταλείψουμε στην μοίρα της”.

– Το βαθύ αμερικανικό κράτος αισθάνεται πιεσμένο και πατάει το κουμπί.

– Οι κατσαρίδες επιτέλους γίνονται κυρίαρχες του πλανήτη…

Δύο ζήτω!

Πέμπτη 5 Νοέμβρη. Η ασταμάτητη μηχανή χαιρετίζει εγκάρδια τη νίκη του αμερικανικού λαού (όσων ψήφισαν) μαζί με τη νίκη και των δύο υποψήφιων προέδρων!! Είναι σημαντικό στους δύσκολους καιρούς μας να μην υπάρχουν ούτε ηττημένοι ούτε παραπονεμένοι – έστω για τέτοια ζητήματα!

Δυστυχώς το σύστημα δεν επιτρέπει την ταυτόχρονη στέψη δύο προέδρων στις ηπα (και πουθενά αλλού)· όπως δεν επιτρέπει την ανακήρυξη δύο πρωταθλητών στο ελληνικό πρωτάθλημα, πράγμα που θα χρειαζόταν οπωσδήποτε! Δεν φταίνε όμως οι νικητές γι’ αυτήν την ατέλεια! Φταίει το σύστημα! Που πρέπει να διορθωθεί αμέσως, πριν το κακό (ο παραπονεμένος νικητής φθονεί τον άλλον και βυσσοδομεί εναντίον του…) πάρει έκταση.

Ευτυχώς που η ιστορία προσφέρει την λύση. Σε μια άλλη αυτοκρατορία, την ρωμαϊκή, όταν η επέκτασή της είχε κορυφωθεί αλλά, εσωτερικά, το πράγμα σάπιζε (26 αυτοκράτορες σε 50 χρόνια: το σπορ ήταν πια το ποιος υποψήφιος θα προλάβει να καθαρίσει τον υφιστάμενο αυτοκράτορα για να πάρει τη θέση του…) και φαινόταν η παρακμή στον ορίζοντα, ο Διοκλητιανός αποφάσισε το 286 μ.χ. να «μοιράσει» την επικράτεια στα δύο. Ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία και δυτική ρωμαϊκή αυτοκρατορία: διαρχία! Το 293 προχώρησε ακόμα περισσότερο: η αυτοκρατορία μοιράστηκε στα 4: τετραρχία.

Το αμερικανικό σύστημα δεν χρειάζεται να πάει κατευθείαν στη μοιρασιά στα 4. Μπορεί να θεσπίσει (και πρέπει να το κάνει άμεσα) την διαρχία! Θα υπάρχουν δύο «united states of america», και θα είναι όλοι ευχαριστημένοι (για κάποιον καιρό…). Θα υπάρχουν οι παραλιακές ηπα (CUSA, με την προσθήκη του coastal) και οι ηπειρωτικές ηπα (MUSA, με την προσθήκη του midlands). Θα μοιράσουν τα πυρηνικά τους, τους πεζοναύτες τους και όλα τα υπόλοιπα καλούδια τους, όμορφα κι ωραία.

Φυσικά μπορεί να χρειαστούν κάποιες ανταλλαγές πληθυσμών. Όμως (διάολε!!!) αυτό το εργαλείο ο δυτικός κόσμος το ξέρει και το χρησιμοποιεί εδώ και έναν αιώνα – σε βάρος άλλων. Δεν είναι καιρός να το αξιοποιήσει ο ίδιος;

Εμπρός λοιπόν: όπως λέγεται και ξαναλέγεται στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα!

(φωτογραφία: Σπάνιο έκθεμα απ’ το παγκόσμιο μουσείο κτηματομεσιτών: Ο Gaius Psofius Cunavius, emperor ‘n’ gladiator…)

Ο covid και το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» 1

Τετάρτη 4 Νοέμβρη. Για να μην πάμε ακόμα πιο πίσω, να ορισμένες πρόσφατες αποδείξεις της καλωσύνης των αφεντικών:

Στις 31 Γενάρη του 2019, στο blog “Wrench in the Gears” σχολιάζονταν οι ευαισθησίες των υψηλών συμμετεχόντων στο meeting του Davos:

… Αυτό το πάνελ, και τα viral video clips που γέμισαν το internet, είναι μια εξαιρετική άσκηση νεοφιλελεύθερης λίπανσης. Αν το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα καθιερωθεί στο τωρινό κλίμα λιτότητας, οικονομικής προσωρινότητας και κοινωνικής επιχειρηματικότητας, ας είστε σίγουροι ότι οι πληρωμές θα είναι συνδεδεμένες με την ψηφιακή ταυτότητα για να ιχνηλατούνται οι «συνέπειες» Συνεπώς η διανομή 1000 δολαρίων τον μήνα θα είναι ό,τι χρειάζεσαι για να την κουτσοβγάλεις. Αλλά έϊ, θα μπορείς να πουλάς τα προσωπικά σου δεδομένα αν θέλεις κάτι παραπάνω από ψωμοτύρι στο δείπνο σου….

Η συζήτηση στο Davos ήταν ώριμη. Δυόμισυ χρόνια νωρίτερα, στις 31 Ιούλη του 2017, το γνωστό «παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ» υποστήριζε ότι:

… Καθώς προχωρεί η ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης και της ρομποτικής, θα δημιουργηθεί μια σοβαρή και ακαριαία διαταραχή σε πολλές εργατικές τάξεις. Το UBI (universal basic income), μια οικονομική πρόταση σύμφωνα με την οποία ένα ποσό χρημάτων δίνεται σταθερά στον πληθυσμό, μπορεί να είναι μια κρίσιμη ασπίδα απέναντι στις αθέλητες συνέπειες της αυτοματοποίησης στις δουλειές…

Αυτά γράφονταν προ covid… Στις 9 Απρίλη του 2020, μετά covid δηλαδή, το γνωστό καθεστωτικό business insider έγραφε:

Πολλοί αμερικάνοι δεν θα έχουν δουλειές για να γυρίσουν σ’ αυτές όταν τελειώσει η πανδημία του κορωνοϊού… Θα δούμε να γίνονται σε 10 μήνες αλλαγές που κανονικά θα γίνονταν σε 10 χρόνια…

Το γεγονός τώρα είναι ότι ο ιός είναι το τέλειο περιβάλλον για τις εταιρείες να ξεφορτωθούν προσωπικό, να εγκαταστήσουν ρομπότ και μηχανές, και να τα δοκιμάσουν ώστε να δουλεύουν πιο αποτελεσματικά.

Το UBI πρόκειται να γίνει θέμα, όχι μόνο εδώ στις ΗΠΑ, αλλά και στην Ισπανία που υιοθετεί μια εκδοχή του ελάχιστου εισοδήματος. Οι νομοθέτες σ’ όλη την Ευρώπη έχουν εστιάσει πάρα πολύ σ’ αυτό το θέμα…

Τρεις μέρες μετά, στις 12 Απρίλη του 2020, πάλι το business insider θύμιζε ότι αυτό το φιλάνθρωπο «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» έχει και τις ευλογίες του θεού:

Στην πασχαλινή επιστολή του στους ηγέτες σημαντικών κοινωνικών κινημάτων, ο πάπας Francis πρότεινε πως έχει έρθει ο καιρός για τα κράτη να υιοθετήσουν έναν καθολικό βασικό μισθό. « Ίσως να έχει έρθει η στιγμή να υιοθετήσετε τον universal basic wage που μπορεί να ενισχύσει και να δώσει αξία στα ευγενή σας καθήκοντα» έγραψε ο πάπας στο γράμμα του.

Πάνω από μια δεκάδα κρατών εφαρμόζουν ή πειραματίζονται με κάποια μορφή προσωρινού ή μόνιμου UBI, σαν απάντηση στην τωρινή οικονομική καταστροφή και στην μαζική ανεργία…

Τι συμβαίνει; Πριν προλάβουν οι «επαναστάτες» caradinieri να καταστρέψουν τον καπιταλισμό αποφάσισαν τα αφεντικά του να κάνουν χαρακίρι;