Tag: ηπα

Μείον ένα;

Σάββατο 13 Μάρτη. … Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΜΑ) μελετάει αναφορές από διάφορα κράτη μέλη της Ε.Ε. – συμπεριλαμβανόμενης της Αυστρίας και της Δανίας – όπου νεαρά και βασικά υγιή άτομα που εμβολιάστηκαν με το εμβόλιο της AstraZeneca εμφάνισαν στη συνέχεια μεγάλες θρομβώσεις σε πολλά διαφορετικά σημεία του σώματος, και σε μεγάλα και σε μικρά αγγεία. Συνεπώς δημιουργούνται πολύ σοβαρές θρομβώσεις· και δυστυχώς, σε μερικές περιπτώσεις, με μοιραία κατάληξη…

Αυτό δήλωσε χτες ο Soeren Brostroem, διευθυντής του δανέζικου οργανισμού υγείας. Πριν δύο βδομάδες, στις 28 Φλεβάρη, μια ντουζίνα αιρετικοί ειδικοί είχαν απευθυνθεί στην επικεφαλής της ΕΜΑ για τις σοβαρές παρενέργειες των πλατφορμών γενετικής μηχανικής (κατηγορώντας την, ουσιαστικά, ότι έδωσε εγκρίσεις αδιαφορώντας για τις βλάβες που θα προκληθούν) όπου ανάμεσα στα άλλα έγραφαν κι αυτά (δες ολόκληρο το κείμενο στην χθεσινή αναφορά: Σφυρίζοντας αδιάφορα (αυστηρά ακατάλληλο για pfizerους!)

…4: Εάν τέτοια στοιχεία δεν είναι διαθέσιμα, είναι αναμενόμενο ότι η ενδοθηλιακή βλάβη με την επακόλουθη ενεργοποίηση της πήξης του αίματος μέσω ενεργοποίησης αιμοπεταλίων θα συμβεί σε αμέτρητες θέσεις σε όλο το σώμα. Ζητούμε αποδείξεις ότι αυτή η πιθανότητα αποκλείστηκε σε προ-κλινικά μοντέλα ζώων και για τα τρία εμβόλια, πριν από την έγκρισή τους για χρήση σε ανθρώπους από τον EMA.

5: Εάν τέτοια στοιχεία δεν είναι διαθέσιμα, είναι αναμενόμενο ότι αυτό θα οδηγήσει σε μείωση του αριθμού των αιμοπεταλίων, εμφάνιση Δ-διμερών στο αίμα, και σε μυριάδες ισχαιμικές βλάβες σ’ όλο το σώμα, συμπεριλαμβανομένου του εγκεφάλου, του νωτιαίου μυελού και της καρδιάς…

Ας το ξαναπούμε απλά: στα τέλη του περασμένου Φλεβάρη, «ψεκασμένοι» (σύμφωνα με την αγαπημένη ορολογία πολλών και διάφορων) ειδικοί της «επιστημονικής κοινότητας», όχι απλά προειδοποίησαν αλλά κατηγόρησαν την ΕΜΑ γι’ αυτό ακριβώς που χτες και προχτές αναγκάστηκαν να παραδεχτούν αρκετά ευρωπαϊκά κράτη (αλλά όχι το ελλαδιστάν, αλλοίμονο): ότι η γενετική / DNA πλατφόρμα της astrazeneca προκαλεί ανεξέλεγκτες θρομβώσεις, ακόμα και θανάτους, σε έναν αριθμό υγιών ατόμων – κι αυτό ούτε να κρυφτεί ούτε να δικαιολογηθεί είναι δυνατόν (προς το παρόν…).

Ή μήπως μπορεί;

Σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει ο καθένας να δει την αλήθεια, την πραγματικότητα· αν δεν το έχει κάνει ως τώρα. Το γενικό επιχείρημα που χρησιμοποιείται (όχι μόνο στην ευρώπη αλλά και στις ηπα και αλλού) για να κουκουλωθεί η ΑΜΕΣΗ βλαπτικότητα των πλατφορμών γενετικής μηχανικής (δεν μιλάμε καν για την μεσοπρόθεση / μακροπρόθεσμη) είναι ότι οι θάνατοι και οι βλάβες που προκαλούν δεν είναι αναλογικά μεγαλύτερες απ’ τους παρόμοιας εξέλιξης θανάτους και τις βλάβες που προκαλούνται στον γενικό πληθυσμό χωρίς τις γενετικές πλατφόρμες…. Συνεπώς (έτσι πάει το πράγμα…) «μην ανησυχείτε, κάποιοι πεθαίνουν έτσι κι αλλιώς»…. από θρομβώσεις ας πούμε…

Ίσως η απλοϊκή σκέψη (συνηθισμένη έως καλλιεργημένη στους καιρούς μας…) να μην καταλαβαίνει τι είναι αυτό το «επιχείρημα». Όταν κατασκευάζονται, δοκιμάζονται και εγκρίνονται τα όποια φάρμακα η «ασφάλειά» τους ΔΕΝ συγκρίνεται με το γενικό ποσοστό θανάτων ή/και σοβαρών ασθενειών του πληθυσμού!!! Αν, για παράδειγμα, στον γενικό πληθυσμό υπάρχει ένα Χ ποσοστό εμφάνισης καρκίνων ή ένα Ψ ποσοστό εμφάνισης σοβαρών καρδιαγγειακών ασθενειών, ένα φάρμακο ΔΕΝ χαρακτηρίζεται «ασφαλές» αν προκαλεί καρκίνους ή καρδιακά…. άντε, ως το ποσοστό Χ και Ψ!!!! Καθόλου δεν μπορεί ένα οποιοδήποτε φάρμακο να κρίνεται μ’ αυτόν τον τρόπο. Όπως, ανάλογα, ένα καινούργιο μοντέλο αυτοκινήτου ΔΕΝ θεωρείται «ασφαλές» αν, από τεχνικά λάθη στον σχεδιασμό και στην κατασκευή του, ευθύνεται για πρόκληση σοβαρών τροχαίων ή/και θανάτων λίγο πιο κάτω απ’ το μέσο ποσοστό τροχαίων ή/και θανάτων στον γενικό πληθυσμό!!

Το πιο πάνω «επιχείρημα» είναι λοιπόν φτύσιμο στα μούτρα: αν οι τεχνολογίες (των ναρκομαφιών) που προτείνονται σαν «φάρμακα» προκαλούν θανάτους κανένα πρόβλημα – αρκεί να μην ξεπεράσουν τον μέσο όρο!!! Ή, για να το πούμε αλλιώς, αν το μέσο ποσοστό δολοφονιών από μπάτσους στις ηπα είναι για μερικά συνεχή χρόνια Α, τότε μπορούν να συνεχίσουν να σκοτώνουν και οι λευκοί φασίστες, προσέχοντας να μην το ξεπεράσουν… Τότε και μόνο τότε επιτρέπεται να υπάρξει λόγος ανησυχίας…

Είναι τόσο διεστραμμένο και, ταυτόχρονα, τόσο θρασύ αυτό το επιχείρημα αθώωσης της γενετικής μηχανικής, τόσο “λογική ceo”, ώστε (για εμάς σίγουρα!) είναι σαφής ο καπιταλιστικός και κρατικός κυνισμός σε όλο το χρονικό του εύρος στη διάρκεια της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας. Αυτόν τον κυνισμό τον μοιράζονται ΚΑΙ τα κράτη που τώρα αναγκάζονται να αναστείλουν την χρήση της γενετικής πλατφόρμας της astrazeneca (θα την ξεπλύνουν τελικά; θα φανεί). Γιατί; Επειδή έπαιξαν όλο το «παιχνίδι» του θανάτου, της απειλής, και της γενετικής σωτηρίας· και εντελώς φυσιολογικά αποδέχτηκαν την μαζική πειραματική εφαρμογή της γενετικής μηχανικής βασιζόμενα ουσιαστικά στις «εγγυήσεις» των ίδιων των κατασκευαστών, αλλά και στην τεχνητή ζήτηση την οποία δημιούργησε η τρομοεκστρατεία που τα ίδια προώθησαν.

Πως αποδεικνύεται αυτή η πολιτική ευθύνη; Από το γεγονός ότι οι σοβαρές, ακόμα και φονικές «παρενέργειες» των πλατφορμών ήταν προβλέψιμες – η επιστολή των 12 τις περιγράφει… (Υπάρχουν κι άλλες σοβαρές έρευνες με εξαιρετικά ανησυχητικές προβλέψεις για τις mRNA πλατφόρμες – που επίσης θάβονται…)

Εν τω μεταξύ η δολοφονική εκστρατεία παίρνει όλο και πιο καθαρά τις χυδαίες μορφές της. Το Joνυσταλεάν, για παράδειγμα, έχει αποθηκευμένες μερικά εκατομμύρια δόσεις astrazeneca τις οποίες δεν πρόκειται πια να χρησιμοποιήσει (άλλωστε η FDA δεν έχει εγκρίνει την συγκεκριμένη πλατφόρμα – προέρχεται από ανταγωνιστές των αμερικανικών φαρμακομαφιών). Τι θα τις κάνει; Θέλει να τις εξάγει! Είτε στην ε.ε. (!!!) είτε, αν η ε.ε. δεν θέλει, στον «τρίτο κόσμο» – κατά προτίμηση στην Αφρική….

Για να δείξει το μεγαλείο της πρωτοκοσμικής πονοψυχιάς…

Ήττα με κεφαλαίο γράμμα

Τετάρτη 10 Μάρτη. Οι υεμενίτες Houthi κτυπούν πλέον κατά βούληση στο σαουδαραβικό έδαφος τις υποδομές της πετροχούντας. Την περασμένη Κυριακή τα (14) drones και οι (8) πυραυλοί τους πήγαν μακριά, κτυπώντας τα διυλιστήρια και τις δεξαμενές της aramco στην ανατολική ακτή, στο Ras Tanura – στον Περσικό. Αυτό το σύμπλεγμα εξάγει 6,5 εκατομύρια βαρέλια πετρελαίου και παραγώγων του την μέρα· είναι το 7% της παγκόσμιας ζήτησης. Ταυτόχρονα κτύπησαν πετρελαϊκές εγκαταστάσεις και αεροδρόμιο στην Asir και στην Jazan, στη δυτική ακτή της σαουδικής αραβίας, στην ερυθρά θάλασσα. Αυτά ενόσω η πολιορκία των Houthi στην Marib, ίσως την βασικότερη πόλη που κατέχουν ακόμα οι μισθοφόροι του ταξικού του Ριάντ, έχει γίνει σχεδόν καθολική.

Κάποιοι προαναγγέλουν το τέλος του τοξικού (πράγμα που δεν θα είναι καθόλου εύκολο λόγω της δομής της παλατιανής εξουσίας στο Ριάντ) και την αντικατάστασή του από έναν άλλο πρίγκηπα του σογιού, τον Mohammed bin Nayef. Ο Nayef είχε οριστεί «διάδοχος του θρόνου» απ’ τον βασιλιά και πατέρα του τοξικού τον Απρίλη του 2015· αλλά τον Ιούνη του 2017, ύστερα από ένα «εσωτερικό παλατιανό πραξικόπημα», ο βασιλοπατέρας τον καθαίρεσε και έχρισε διάδοχο τον γυιό του, τον αγαπημένο μας τοξικό. Κατέληξε, μετά από βασανιστήρια, στη φυλακή – όπου βρίσκεται ακόμα. Το βασικότερο προσόν του Nayef είναι πως είναι ο αγαπημένος της cia (ήταν υπ.εσ. πριν γίνει διάδοχος) με την οποία είχε μακρόχρονη «αντιτρομοκρατική» συνεργασία.

Ο τοξικός βαρύνεται με διαδοχικές καταστροφές (ήττες στο συριακό και στο ιρακινό πεδίο μάχης, και πλέον και στο υεμενίτικο) συν την δολοφονία του Khashoggi. O σκληρός πυρήνας του αμερικανικού κράτους ποτέ δεν τον είδε με καλό μάτι, άσχετα με το αν η πολιτική του βόλευε τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Τώρα φαίνεται ότι θα προσπαθήσει να τον ξεφορτωθεί, στηρίζοντας άλλες φράξιες του οίκου των Σαούντ· αλλά και ο τοξικός, τόσα χρόνια στο κουρμπέτι, μπορεί να απέτυχε παντού αλλά έχει φροντίσει να φτιάξει τις δικές του εσωτερικές συμμαχίες. Θα είναι λοιπόν δύσκολη η εκπαραθύρωσή του· κάτι σαν πρόκληση εμφυλίου…

Το ότι ο τοξικός είναι καλός σύμμαχος του ελλαδιστάν είναι μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια. Ο ελληνικός ιμπεριαλισμός δεν έχει ούτε τις γνώσεις ούτε τα μέσα να αμφισβητήσει τους όποιους σχεδιασμούς του Joνυσταλεάν στην αραβική χερσόνησο. Θα μπορούσαν να του είναι ακόμα και αδιάφοροι. Όμως αν συμβεί τέτοια «αλλαγή φρουράς» στο Ριάντ ο Nayef τι «γραμμή» θα ακολουθήσει, και πώς θα διαχειριστεί τις συνεχόμενες ήττες και την επαπειλούμενη οικονομική κρίση στην πετροχούντα; Το ενάμισυ μάτι του ρημαδογκουβέρνου κοιτάει προς την Άγκυρα και την πιθανότητα να αλλάξουν (υπέρ της) οι σχέσεις με το Ριάντ αν (πάντα «αν»…) η «αλλαγή φρουράς» σημάνει και μια στροφή προς τον ρεαλισμό (δηλαδή «την ουρά στα σκέλια») της σαουδικής πετροχούντας. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα είναι μισο-καταστροφή…

Εδώ ένα θαλάσσιο οικόπεδο χάραξε ο φίλος, αδελφός και σύμμαχος Sisi και ο ρημαδο—–Νικόλας έτρεξε στο Κάιρο για να παρακαλέσει!…

Το μυστικό της κατασκευασμένης «κοινωνικής ευθύνης» αρχίζει από «ευ…» 4

Τρίτη 9 Μάρτη. Τα πιο πάνω είναι αρκετά για να μας (ξανα)μισήσουν όλοι όσοι στην αρχή χλεύαζαν, ύστερα ξαναχλεύαζαν, πέρασαν καλά για λίγους μήνες, και τώρα πια, παγιδευμένοι στον ναρκισσισμό τους, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να σκίζουν τις αφίσες μας (ή να παρακαλάνε την αστυνομία να τους γλυτώσει από μας).

Δυστυχώς για όλους αυτούς, caradinieri, pfizerοι και λοιπούς, η ασταμάτητη μηχανή και το Sarajevo είναι ασήμαντα εμπόδια στην πολιτική, ιδεολογική (και στην ουσία εθελόδουλη) νιρβάνα τους· ή στα ζόρια για τα οποία δεν θέλουν να αναγνωρίσουν την πολιτική συνενοχή τους. Ασήμαντο εμπόδιο είναι (ακόμα) και ό,τι υπάρχει από την όποια κριτική ανταγωνιστικότητα της σύγχρονης εργατικής τάξης. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μπορούν να συνεχίσουν να μας προβοκάρουν ή και να μας αγνοούν.

Τα δύσκολα έρχονται από εκεί που δεν θέλουν να κοιτάξουν όλοι αυτοί οι πανέμορφοι και πανέξυπνοι… Απ’ τις απολύσεις (για παράδειγμα) εργατών και εργατριών «αρνητών»… Σε μια άλλη κλίμακα (και επειδή, το ξαναλέμε, η κρατική και καπιταλιστική επένδυση στον τσαχπίνη ήταν και είναι πολύ πιο βαριά και με πολύ μεγαλύτερη και ευρύτερη προοπτική απ’ ότι τολμάνε να καταλάβουν) να μια καλή ένδειξη: άρθρο στην αμερικανική καθεστωτική washington post, στις 28 Φλεβάρη. Τίτλος: Αnti-vaccine extremism is akin to domestic terrorism. Που σημαίνει: ο εξτρεμισμός κατά των εμβολίων είναι ίδιος με την εσωτερική τρομοκρατία. Αν και μπορείτε να υποθέσετε το περιεχόμενο, να ένα μικρό δείγμα:

… Το να εμβολιαστείς είναι πατριωτική πράξη. Το ίδιο είναι το να μιλάς στηρίζοντας τις προσπάθειες της δημόσιας υγείας. Ας μην αφήσουμε τον εξτρεμισμό, την διαίρεση ή τον φόβο να καθυστερήσει τις προπάθειες να τελειώσουμε αυτό το θανατηφόρο κεφάλαιο της ιστορίας του έθνους μας…

Ο συγγραφέας είναι γερουσιαστής των «δημοκρατικών», και γιατρός. Αυτά τα γράφει εν όψει της ψήφισης νόμου για την «εσωτερική τρομοκρατία»… Ξέρουμε ωστόσο πως την άποψή του την υπέγραψαν στα μέρη μας πολλοί και διάφοροι πριν καν την διατυπώσει! (Ονόματα δεν λέμε, όποιοι ξέρουν καταλαβαίνουν…) Με μια μικρή, ανεπαίσθητη προσθήκη. Δίπλα στο «πατριωτική» κόλλησαν και ένα «επαναστατική» – ή κάτι τέτοιο.

Συνεπώς δεν είναι «πολύ κοντά»…. Είναι «μέσα» στις εξελίξεις, ακόμα κι αν παριστάνουν ότι δεν το έχουν καταλάβει. Ποιές εξελίξεις; Τις απολύσεις λόγω «ανυπακοής στην κοινωνική ευθύνη 2.0»· ακόμα και τον χαρακτηρισμό ως «τρομοκράτη» οποιουδήποτε δεν συμμορφώνεται με τας υποδείξεις… Εννοείται: την ραγδαία επέκταση της γενετικής μηχανικής… Εννοείται: την ραγδαία επέκταση του ψηφιακού φακελώματος και του «όλα είναι data»…

Δεν είναι λίγα.

(Πώς; Αυτά συμβαίνουν μακριά και δεν θα έρθουν εδώ; Αυτό είπατε; Και ο άξονας τι σημαίνει; Μόνο βάσεις, drones και εκατοντάδες ελικόπτερα;… Δεν σημαίνει pfizer, microsoft και palantir; )

Άσκοπες μετακινήσεις (1)

Κυριακή 7 Μάρτη. Στα τέλη του περασμένου Φλεβάρη το γνωστό, πολυάσχολο για το μέλλον της ανθρωπότητας «παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ» (δηλαδή κάποιος υπάλληλός του κατ’ εντολή της διοίκησης) τιτίβισε το παρακάτω:

H (antisocial mediaκή) κατακραυγή θα πρέπει να ήταν πολύ μεγάλη, αφού μετά από λίγες ώρες ένα καινούργιο τιτίβισμα θύμισε κλασσικές «επανορθώσεις» ελληνικών πολιτικών βιτρινών:

Η τερατολογία εν τω μεταξύ έχει φουντώσει: θέλουν να καταστρέψουν τις πόλεις; (Ο πληθυντικός αφορούσε τον με-το-ένα-πόδι-στον-τάφο Klaus Schwab και το παρεάκι του, κάτι κυρ Βασίληδες Άρχοντες Θυρών και Παραθύρων, και σια…) Η δική μας προσέγγιση είναι φυσικά εντελώς διαφορετική και αντιθετική με τέτοιες τερατολογίες. Στην αναδιάρθρωση της 4ης βιομηχανικής επανάστασης υπάρχει, άραγε, κάποια καθόλου κρυφή ατζέντα για τις πόλεις, για το urban ζειν;

Η απάντηση (μας) είναι «ναι». Και δεν είναι καινούργια αυτή η ατζέντα. Είναι συνδυασμός, αναβάθμιση και σύνθεση ιδεών (και κάποιων εφαρμογών) που ανάγονται, κατ’ αρχήν στους δυτικούς καπιταλισμούς, απ’ την δεκαετία του 1980. Η ιδέα των τεχνοπόλεων (στα αγγλικά technopolis, καμμία σχέση με το ίδιο όνομα στην Αθήνα, στο Γκάζι…) είναι μια απ’ τις φλέβες· με πιο φημιστή την Sophia Antipolis νοτιοδυτικά της Νίκαιας, στη γαλλία, κοντά στα σύνορα με την ιταλία… Επρόκειτο για μια φιλόδοξη αλλά πρόωρη κρατική / καπιταλιστική απόπειρα να ξεπεραστούν τα “όρια” (και τα “προβλήματα”) της κλασσικής βιομηχανικής πόλης, προς έναν μετα-βιομηχανικό ορίζοντα. Η εφαρμογή των οχυρωμένων, περιφραγμένων πόλεων είναι μια άλλη, με μεγαλύτερη πέραση στις ηπα… Και αυτό που έχει ονομαστεί smart cities, σαν εξάρτημα της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, είναι η πιο πρόσφατη ιδέα / εφαρμογή.

Σε σχέση με μια γκάμα ενδεχομένων για τις “ιδανικές πόλεις” του 21ου αιώνα μάλλον παρά μ’ ένα πολύ αυστηρό σχεδιασμό, η εγκαταλειμένη πόλη που το φιλόδοξο μυαλό των π.ο.φ. και των φίλων τους σκέφτηκε να διαφημίσει με το παραπάνω τιτίβισμα μόνο συμβολικό νόημα θα μπορούσε να έχει. Οι πόλεις, οι urban πληθυσμιακές συγκεντρώσεις, είναι σημαντικό ανθρώπινο (και όχι μόνο) κεφάλαιο. Δεν πρόκειται λοιπόν να εγκαταλειφθούν. Αντίθετα θα πρέπει να εννοηθούν σαν μέρος (βασικό) του αναδιαρθρούμενου κεφάλαιου, που περιλαμβάνει τόσο υποτιμήσεις / καταστροφές όσο και νεωτερισμούς / ανατιμήσεις. Όντως υπάρχουν σοβαροί λόγοι αναδιάρθρωσης. Όχι υποχρεωτικά των υφιστάμενων πόλεων, αλλά οπωσδήποτε του μοντέλου της urban συγκέντρωσης. Με την δημιουργία, ίσως, νέων πόλεων. Χώρια ή “πάνω” στις παλιές…

Ο πρώτος σοβαρός λόγος αφορά την υπερ-συγκέντρωση πληθυσμών, σε megacities που κατασκευάστηκαν σταδιακά στον 20ο αιώνα, σε υποδομές που πια είναι κάτι παραπάνω από «γερασμένες» (και απ’ την άποψη της καπιταλιστικής απόδοσής τους). Το να αναβαθμιστούν αυτές οι υποδομές (συμπεριλαμβανομένων των κτιρίων) θα ήταν μια εξαιρετική (και εξαιρετικά αποδοτική) «επένδυση κεφαλαίου» – αλλά το να δημιουργηθουν εξ’ αρχήν «καινούργιες πόλεις» είναι εξίσου εξαιρετική ιδέα και πολύ ευκολότερη σχεδιαστικά και κατασκευαστικά. Το αποδεικνύει το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο.

Ο δεύτερος σοβαρός λόγος αφορά αυτό που τα αφεντικά ονομάζουν εγκληματικότητα – εννοώντας όχι αυτήν των λευκών κολάρων στην οποία επιδίδονται με άνεση, αλλά την «μέτριας» και την «χαμηλής» έντασης. (Εδώ περιλαμβάνεται και η αστική / urban φτώχια…) Παρότι δεν υπάρχουν πια συστηματικές εκτός νόμου δραστηριότητες που να μην είναι κεφάλαιο (με όλα τα χαρακτηριστικά του!) οι κοινωνιολόγοι του συστήματος υποστηρίζουν ότι η συνύπαρξη τόσων διαφορετικών τάξεων, συμπεριφορών, κινδύνων και πολιτισμών μέσα στις σύγχρονες καπιταλιστικές πόλεις και οι όποιες μεταξύ τους εντάσεις, προκαλεί υπερβολικές «τριβές» στην παραγωγικότητα ορισμένων λευκών καπιταλιστικών δραστηριοτήτων «υψηλού διανοητικού επιπέδου». Η αμερικανική εκδοχή των πόλεων ως πεδίων πολέμου έμοιαζε ως πρόσφατα να αφορά κυρίως τις «τριτοκοσμικές» (και υπό στρατιωτική κατοχή) πόλεις… Μέχρι που αποδείχθηκε ότι μπορεί να αφορά ακόμα και τα αστικά κέντρα της (παρακμιακής) πρώην υπερδύναμης:

Ο τρίτος σοβαρός λόγος αφορά την μέγιστη αξιοποίηση των τεχνολογιών επιτήρησης και ελέγχου της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Συνήθως έρχεται στο μυαλό η δημόσια τάξη, αλλά δεν είναι μόνον αυτή (και στο βαθμό που θα υπάρξουν «καθαρές» με όρους δημόσιας τάξης νέες πόλεις, δεν είναι κυρίως αυτή). Άλλα ζητήματα, όπως η κυκλοφορία και, κατά συνέπεια, η πολεοδομία είναι επίσης «έντασης κεφαλαίου». Κατά την άποψη της ασταμάτητης μηχανής (μάλλον παλιά!) τα αυτόματα, ρομποτικά οχήματα εδάφους είναι μόνο μια μεταβατική φάση στις καπιταλιστικές μετακινήσεις μέσα και έξω απ’ τις πόλεις. Τα αυτόματα, ρομποτικά ιπτάμενα οχήματα (που δοκιμάζονται ήδη σαν «ιπτάμενα ταξί») είναι το όχι μακρινό μέλλον· πράγμα που βάζει στον πάγκο την αξία της ρυμοτομίας του 20ου αιώνα (που είναι δεμένη άμεσα με το ιδιωτικής χρήσης και ιδιοκτησίας αυτοκίνητο), κι ένα πλήθος σχετικών ζητημάτων.

Η ανάλυση καθενός απ’ τα τρία πιο πάνω ζητήματα (και μερικών ακόμα) ξεπερνάει κατά πολύ τον «χώρο» που έχει στη διάθεσή της η ασταμάτητη μηχανή. Εδώ θα κάνουμε κάποιες νύξεις μόνο για την κυκλοφορία στις πόλεις και τον τρόπο που «μισο-αναδιαρθρώθηκε» πειραματικά μέσα απ’ τα πραξικοπήματα και τις γενικευμένες απαγορεύσεις στο όνομα του τσαχπίνη.

Ιδεολογικός αγώνας (ανθρώπινο κρέας μυρίζει πάντα…)

Σάββατο 6 Μάρτη. Ίσως είναι προϊόν του χριστιανισμού, από τότε που έγινε εξουσία: η αντιμετώπιση και η εξόντωση των αντιπάλων δεν γίνεται με πεζά, χρησιμοθηρικά επιχειρήματα αλλά με την επίκληση κάποιου είδους «ανώτερου σκοπού». Τόσο «ανώτερου» ώστε να νομιμοποιεί κάθε είδους κάθαρμα να κάνει ότι καλύτερο (δηλαδή ότι χειρότερο) μπορεί.

Τα δυτικά βασίλεια και οι δυτικές αυτοκρατορίες ποτέ δεν κατέκτησαν τον πλανήτη και ποτέ δεν εξόντωσαν τους πληθυσμούς εδώ κι εκεί για να τους κλέψουν τους πόρους ή για να τους κάνουν σκάβους, είλωτες. Ποτέ δεν είπαν κάτι τέτοιο. Πάντα σκότωναν, λεηλατούσαν, κατακτούσαν, υπηρετώντας μια «ανώτερη αποστολή». Τον εκπολιτισμό, τον εκχριστιανισμό… Οι διάδοχοί τους, οι αυτοχαρακτηριζόμενες «δημοκρατίες» της δύσης, ποτέ δεν έκαναν κανένα πόλεμο, είτε παγκόσμιο είτε περιφερειακό, για να λεηλατήσουν πρώτες ύλες, να υποδουλώσουν ζωντανή εργασία, να εκμεταλλευτούν γεωγραφικές θέσεις, ότι είναι πρακτικά ο ιμπεριαλισμός. Πάντα δρούσαν με την συναίσθηση ενός ανώτερου καθήκοντος: για το καλό της ελευθερίας και της δημοκρατίας… Οι σταυροφορίες είναι ο αιώνιος τύπος αυτής της “ανωτερότητας”…

Σ’ αυτό το (ιστορικά) πρωτόγονο σημείο βρίσκεται πάντα ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός. Οι απειλές εναντίον του είναι γνωστές. Σ’ ένα διάγγελμά του πριν 3 ημέρες με τίτλο Μια Εξωτερική Πολιτική για τον Αμερικανικό Λαό ο Παρωπίδας έδειξε την ιερή αποστολή που αναλαμβάνει το Joνυσταλεάν και ο ίδιος:

… Όσα περισσότερα μπορούμε να κάνουμε, εμείς και άλλες δημοκρατίες, για να δείξουμε στον κόσμο τις ικανότητές μας, όχι μόνο για τον δικό μας λαό αλλά και για κάθε άλλο, τόσο περισσότερο θα μπορέσουμε διαψεύσουμε το ψέμα που οι αυταρχικές χώρες αγαπούν να λένε, ότι ο δικός τους τρόπος είναι καλύτερος στην εξυπηρέτηση των βασικών ανθρώπινων αναγκών και ελπίδων. Είναι στο χέρι μας να αποδείξουμε ότι κάνουν λάθος.

Συνεπώς το ερώτημα δεν είναι αν θα υποστηρίξουμε την δημοκρατία σ’ όλο τον κόσμο αλλά πως θα το κάνουμε.

Θα χρησιμοποιήσουμε την δύναμη του παραδείγματός μας. Θα ενθαρρύνουμε άλλους να κάνουν βασικές μεταρρυθμίσεις, να βάλουν στην άκρη κακούς νόμους, να πολεμήσουν την διαφθορά και να σταματήσουν τις άδικες πρακτικές. Θα ενισχύσουμε την δημοκρατική συμπεριφορά.

Αλλά δεν θα προωθήσουμε την δημοκρατία με πολυέξοδες στρατιωτικές επεμβάσεις ή προσπαθώντας να ανατρέψουμε αυταρχικά καθεστώτα δια της βίας. Δοκιμάσαμε αυτές τις τακτικές στο παρελθόν. Αν και είχαν καλές προθέσεις δεν δούλεψαν. Έβγαλαν κακό όνομα στην προώθηση της δημοκρατίας, και έχασαν την εμπιστοσύνη του Αμερικανικού λαού. Θα κάνουμε τα πράγματα με διαφορετικούς τρόπους.

Μετατρέπονται, λοιπόν, οι ηπα σε μια μκο-με-πυρηνικά; Όχι βέβαια! Εννοείται ότι θα συνεχίσουν να στηρίζουν τον κάθε Guaido και τον κάθε Navalny, αυτούς τους «αγωνιστές της ελευθερίας και της δημοκρατίας» – και εννοείται ότι θα στηρίξουν κάθε πραξικόπημα και κάθε χούντα που θα φυλάει το χεράκι της Ουάσιγκτον με όρκους υπέρ της «δημοκρατίας και της ελευθερίας» – όπως το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς, την χούντα του Καΐρου… Εννοείται επίσης ότι θα αξιοποιήσουν κάθε διαθέσιμο proxy, όπως έκαναν τα προηγούμενα χρόνια. Εννοείται, τέλος, ότι δεν κάνουν βήμα για να φύγουν απ’ το αφγανιστάν, το ιράκ, την συρία, την υποσαχάρια αφρική…

Εκείνο που κάνει διαφορά απ’ την τετραετία του ψόφιου κουναβιού είναι η έμφαση στην αναζήτηση συμμάχων. Η Ουάσιγκτον έχει ηττηθεί ήδη· ονειρεύεται, λοιπόν, κάποιου είδους «κοινές σταυροφορίες» ώστε να αντιμετωπίσει την άλλοτε αργή και άλλοτε γρήγορη προώθηση των αντιπάλων της. Θα προσπαθήσει να αναστήσει το αγαπημένο της δίπολο στη διάρκεια του 3ου παγκόσμιου («ψυχρού») πολέμου, δημοκρατία εναντίον απολυταρχίας – ελπίζοντας ότι θα ξανανικήσει.

Έχει ελπίδες; Όχι! Πρώτον επειδή το κινέζικο κράτος / κεφάλαιο έχει ελάχιστα κοινά με το σοβιετικό καθεστώς· και κυρίως επειδή σε αντίθεση μ’ εκείνο πολεμάει (και νικάει) στο κατ’ εξοχήν γήπεδο των δυτικών ολιγαρχιών: το εμπόρευμα. Και μάλιστα όχι το φτηνό εμπόρευμα, αλλά το αναβαθμισμένο τεχνολογικά. Αν όμως η πολιτική απολυταρχία είναι πολύ περισσότερο αποδοτική τεχνολογικά και εμπορευματικά, κι αν επιπλέον δεν αναγκάζει κανέναν να την μιμηθεί, τότε από ιστορική άποψη διαθέτει κάθε καπιταλιστικό τεκμήριο εγκυρότητας και δύναμης!

Κι εκεί βρίσκεται το δεύτερο στοιχείο του εγκλήματος. Το 2020 δεν ήταν το Πεκίνο που προσπαθούσε να αντιγράψει το Λονδίνο, το Παρίσι, την Ουάσιγκτον ή το Βερολίνο, αλλά το ακριβώς αντίθετο: οι δυτικές ολιγαρχίες άρχισαν να ξεπερνούν επιθετικά και δια της βίας τις «ελευθεριάζουσες» και «δημοκρατικές» συνήθειές τους, υπέρ πιο απολυταχικών μορφών διοίκησης και ελέγχου. Με άλλα λόγια ο κινέζικος καπιταλισμός είναι ταυτόχρονα αντίπαλος και παράδειγμα προς μίμηση – όπου συμφέρει τα δυτικά αφεντικά.

Δεν είναι οι σταυροφόροι υπερασπιστές της δημοκρατίας και της ελευθερίας· ποτέ δεν ήταν! Προσπαθούν, μόνο, να τις μετατρέψουν ξανά σε όπλα, την ίδια ιστορική περίοδο που τις απολιθώνουν σχεδόν εντελώς.

Ψάχνουν δηλαδή, και πάλι, για φτηνό και υπάκουο κρέας…

Διεθνείς δικαστές 1…

Παρασκευή 5 Μάρτη. Πώς θα σας φαινόταν (κάντε το σαν άσκηση σκέψης) κάποιο «διεθνές δικαστήριο» με έδρα, ας πούμε την Σελήνη, να ξεκινούσε στα τέλη του 1942 έρευνα για τα εγκλήματα πολέμου του γερμανικού στρατού στο Στάλινγκραντ; Ή για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης / εξόντωσης; Για να μην παιδευθείτε: καμμία τέτοια δίκη δεν θα μπορούσε να γίνει, ακόμα και απ’ τους πιο έντιμους δικαστές του γαλαξία, αν ο εξεταζόμενος Χ ή ο Ψ πόλεμος δεν έχει τελειώσει…

Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο με έδρα την Χάγη (International Criminal Court / ICC*) είναι ίσως ο πιο πρόσφατος διεθνής θεσμός που προώθησε ο δυτικός καπιταλιστικός κόσμος σε μια εποχή που μπορούσε ακόμα να θεωρεί τον εαυτό του νικητή (ιδεολογικά, πολιτικά, οικονομικά) του 3ου παγκόσμιου πολέμου. Τον Ιούλιο του 1998, στη Ρώμη, συνομολογήθηκε η (διακρατική) συνθήκη της Ρώμης που δημιούργησε το ICC σαν υπεύθυνο και αρμόδιο να δικάζει τους ενόχους για γενοκτονία, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, εγκλήματα πολέμου και το έγκλημα της καταπίεσης (στο οποίο περιλαμβάνονται η στρατιωτική κατοχή μιας περιοχής, η προσάρτησή της, ακόμα και η χρήση μισθοφόρων…). Το ICC ενεργοποιήθηκε την 1 Ιούλη του 2002 έχοντας την έγκριση 123 κρατών. Άλλα 42 δεν υπέγραψαν την συνθήκη της Ρώμης, κατά συνέπεια δεν αναγνωρίζουν το ICC και τις αρμοδιότητές του. Ανάμεσα σ’ αυτά είναι η κίνα, η ινδία, η ρωσία, οι ηπα, το ισραήλ… Δεν θα ήταν άδικο να ειπωθεί ότι το ICC, φτιαγμένο στις αρχές του 4ου παγκόσμιου πολέμου, ήταν απ’ την σύστασή του την ίδια καταδικασμένο να αδρανοποιηθεί για σοβαρές περιπτώσεις: δεν υπάρχουν ακόμα οι σαφείς νικητές που θα δικάσουν τους σαφώς ηττημένους…

Σ’ αυτόν τον μισοζώντανο / μισοπεθαμένο «διεθνή οργανισμό απονομής δικαιοσύνης» προσέφυγε το 2015 η «παλαιστινιακή αρχή» (σαν μέλος της συνθήκης της Ρώμης) για τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε ο ισραηλινός στρατός στην ισοπέδωση της λωρίδας της Γάζα από τις 8 Ιούλη ως τις 26 Αυγούστου του 2014. Ας θυμίσουμε εκείνη την «επιτυχία» του πιο καλά εξοπλισμένου στρατού στον κόσμο εναντίον του πιο κακά εξοπλισμένου (Hamas): πάνω από 2.000 άμαχοι παλαιστίνιοι νεκροί, σχεδόν 11.000 τραυματίες (συμπεριλαμβανόμενων πάνω από 3.300 παιδιών), 7.000 σπίτια ισοπεδωμένα, 10.000 επιπλέον με σοβαρές ζημιές ώστε να μην μπορούν να κατοικηθούν – έναντι 67 νεκρών ισραηλινών στρατιωτών και 5 αμάχων νεκρών, και 469 / 269 (καραβανάδες / άμαχοι) τραυματιών.

Μιας που ο ICC δεν ελέγχεται απ’ τα μη μέλη του, τον Δεκέμβρη του 2019 ανακοίνωσε έρευνα για την διάπραξη εγκλημάτων πολέμου απ’ τον ισραηλινό στρατό, την Hamas και την «παλαιστινιακή αρχή» (ένας ελιγμός για μην φανεί η έρευνα μονομερής…) στη διάρκεια του «πολέμου στη Γάζα»… Αλλά και με τους εποικιστικούς οικισμούς στη δυτική Όχθη. Και, σα να μην έφτανε αυτό, τον Μάρτη του 2020 ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει σε έρευνα για την διάπραξη εγκλημάτων πολέμου απ’ τον αμερικανικό στρατό σε σχέση με το αφγανιστάν…

Αν θα ήταν ποτέ δυνατόν να είναι μερικοί πρωτοκοσμικοί ιμπεριαλισμοί, και μάλιστα ο αμερικανικός και ο ισραηλινός, εγκληματίες πολέμου!!!

* To ICC δεν έχει σχέση και είναι ιστορικά παλιότερο απ’ το International Criminal Tribunal for the former Yogoslavia (ICTY) που συστάθηκε ad hoc απ’ τον οηε το 1993.

Διεθνείς δικαστές 2…

Παρασκευή 5 Μάρτη. Η αντίδραση του ψόφιου κουναβιού απέναντι σ’ αυτήν την απίστευτη προσβολή (των αμερικανικών ιδεωδών) ήταν ακαριαία: άρχισε να επιβάλει κυρώσεις, τιμωρίες και απαγορεύσεις σε οποιονδήποτε (απ’ το ICC) θα τολμούσε να κάνει τέτοια έρευνα σε σχέση με το αφγανιστάν… Ιδιαίτερη περιποίηση επιφυλάχτηκε την εισαγγελέα του ICC Fatou Bensouda – μια δικαστικό απ’ την γκάμπια… Δεν βρέθηκε σε κάποιο χαντάκι, αλλά ακόμα κι αυτό θα μπορούσε να της συμβεί. (Αν θα ήταν ποτέ δυνατόν μια εισαγγελέας απ’ την αφρική να κατηγορήσει λευκούς και δημοκράτες για εγκληματίες πολέμου!)

Η αντιμετώπιση του άλλου θράσους της ίδιας Fatou Bensouda, σε σχέση με την Παλαιστίνη, έπεσε στους ώμους του νυσταλέου Jo. Ως γνωστόν το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo είναι πολύ διαφορετικό από εκείνο του ψόφιου κουναβιού (εεε;). Οι μεν ήταν φασίστες, οι δε είναι βαθιά δημοκράτες, φύλακες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, σε βαθμό ακόμα και παρεξήγησης… Ή όχι;

Πριν 2 μέρες ο υπ.εξ. του Joνυσταλεάν Παρωπίδας (: Blinken – blinker είναι αυτός που φοράει παρωπίδες…) έβαλε τα πράγματα στη θέση τους:

Σήμερα η Εισαγγελέας του ICC, της οποίας η θητεία τελειώνει τον Ιούνιο, επιβεβαίωσε την έναρξη μιας έρευνας για την Παλαιστινιακή κατάσταση. Οι ΗΠΑ είναι ισχυρά αντίθετες και βαθιά απογοητευμένες απ’ αυτήν την απόφαση. Το ICC δεν έχει αρμοδιότητα γι’ αυτό το θέμα. Το Ισραήλ δεν είναι μέλος του ΙCC και δεν έχει ζητήσει την κρίση του δικαστηρίου, και έχουμε σοβαρές ανησυχίες για τις προσπάθειες του ICC να ασκήσει την αρμοδιότητά του πάνω σε Ισραηλινό προσωπικό. Οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να θεωρηθούν σαν κυρίαρχο κράτος και, κατά συνέπεια, δεν έχουν δικαίωμα να συμμετέχουν σαν κράτος ή να ζητήσουν απόφαση του ICC…

Αναμενόμενο θα πείτε. Σωστά. Με μία υποσημείωση: ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη! Αν η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της ήταν οι κυρίαρχοι του πλανήτη το ζήτημα θα τέλειωνε πριν καν ανοίξει. Αλλά δεν είναι. Μια απόδειξη είναι ότι ο νυσταλέος Jo έχει κάνει τα «ανθρώπινα δικαίωματα» και τις «ελευθερίες» σημαία του εναντίον των rivals: του Πεκίνου, της Μόσχας, της Τεχεράνης… Βάζει ποινές και τιμωρίες μάλιστα κατά της Μόσχας επειδή έβαλε στην φυλακή έναν φασίστα καταχραστή καταδικασμένο πριν χρόνια.

Η συγκεκριμένη αμερικανική σημαία είναι ήδη κουρέλι· κι όχι, βέβαια, για εμάς εδώ! Εκείνα που το Joνυσταλεάν δεν μπορεί να καταπιεί θα τα αναλάβουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, οι rivals. Όχι, δεν θα γίνει το κινεζικό καθεστώς υπερασπιστής τους, δεν χρειάζεται. Θα υποδεικνύει όμως σε κάθε ενδιαφερόμενο την ολοφάνερη οπλοποίηση του θέματος – και είναι πολλοί σ’ αυτόν τον πλανήτη που δεν θέλουν να βρίσκονται στο επιλεκτικό στόχαστρο της «ελευθερίας α λα αμερικέν»….

(φωτογραφία πάνω: ο ισραηλινός υπ.εξ. Benny Gantz δηλώνει ότι φοβάται πως πολλοί ισραηλινοί θα μπορούσαν να κατηγορηθούν σαν εγκλήματα πολέμου. Είναι πολύ πιθανό, αλλά ο Gantz τους προτιμάει σαν ανθρώπινη ασπίδα. Γιατί αυτός ήταν ο στρατιωτικός επικεφαλής της ισοπέδωσης της Γάζας το 2014, και ήταν τόσο περήφανος ώστε πριν τις εκλογές του Απρίλη του 2019, την διαφήμιζε. Τώρα αρκεί το δικό του «υλικό» για να κηρυχτεί επίσημα εγκληματίας πολέμου. Δεν πρόκειται βέβαια:

Διεθνείς συμμαχίες

Παρασκευή 5 Μάρτη. Οι σχέσεις του ψόφιου κουναβιού και του κυβερνο-σογιού του με τον τοξικό του Ριάντ είναι γνωστές. Ο νυσταλέος Jo υποσχόταν (προεκλογικά) πως το δημοκρατικό και ανθρωπιστικό του φλέγμα δεν θα μπορούσε να συγχωρήσει ή να διαγράψει το γεγονός ότι την διαταγή για την δολοφονία (και το κομμάτιασμα) του Khashoggi δόθηκε απ’ τον τοξικό· θα τον τιμωρούσε λοιπόν.

Το ξανασκέφτηκε σαν κυβερνήτης. Τον άφησε στο απυρόβλητο, βάζοντας «κυρώσεις» σε άλλους, κατώτερους αξιωματούχους της πετροχούντας. «Ρεαλισμός» θα πείτε. Σωστά.

Μόνο που δεν είχε τρόπο να δικαιολογήσει μια τέτοια εξαίρεση. Κι όταν βρήκε έναν έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Η εκπρόσωπός του Jen Psaki το έθεσε ως εξής:

…Ιστορικά, κι ακόμα και στην πρόσφατη ιστορία, οι κυβερνήσεις των δημοκρατικών και των ρεπουμπλικάνων δεν βάζουν κυρώσεις σε ηγέτες ξένων κυβερνήσεων με τις οποίες έχουμε διπλωματικές σχέσεις, αλλά ακόμα κι αν δεν έχουμε διπλωματικές σχέσεις…

Δεν ήταν δα δύσκολο να αποκαλυφθεί το ψέμα. Έχουν αποφασιστεί αμερικανικές τιμωρίες εναντίον «ηγετών με τους οποίους δεν έχουν διπλωματικές σχέσεις»: εναντίον του Maduro (βενεζουέλα), του Χαμενεΐ (ιράν), του Λουκασένκο (λευκορωσία), του Άσαντ (συρία)…

Απομένουν, φυσικά, εκείνοι με τους οποίους η Ουάσιγκτον έχει όχι απλά διπλωματικές σχέσεις αλλά συγκεκριμένα συμφέροντα. Ο τοξικός εμπίπτει σ’ αυτήν την κατηγορία. Μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα χρήσιμος πια για οτιδήποτε άλλο εκτός απ’ το έδαφος της επικράτειάς του (για αμερικανικές βάσεις)· αλλά αυτό θα μπορούσε να σημαίνει διάφορα για την «διαχείρισή» του απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον, εκτός απ’ το να τιμωρηθεί. Γιατί τότε θα υπήρχε ο κίνδυνος να στραφεί (για να σώσει το τομάρι του) στους rivals.

Για το ψόφιο κουνάβι ήταν εύκολο να διαπιστωθεί το ποιόν του, απ’ την πρώτη μέρα της προεδρίας του. Ο νυσταλέος Jo, η καλύτερη επιλογή που αποφάσισαν ότι θα μπορούσαν να κάνουν οι «δημοκρατικοί» το 2020, αποδεικνύει ωστόσο ότι πέρα από ιδιοσυγκρασίες και προσωπικότητες, οι υπηρέτες των ζορισμάτων μιας πρώην υπερδύναμης δεν μπορούν παρά να κινούνται (πολιτικά) με όλο και πιο στριμωγμένους ελιγμούς.

Αυτό δεν διαφεύγει από κανέναν.

(Οπωσδήποτε υπάρχει αλληλεγγύη μεταξύ των εγκληματιών – και στο ελλαδιστάν φροντίζουν πάντα να έχουν τους σωστούς φίλους και συμμάχους. Εδώ ένας τυχαίος βομβαρδισμός της Sana’a – απ’ τους τοξικούς και τους μισθοφόρους τους:

Είναι απειλή; Όχι, είναι προειδοποίηση…

Πέμπτη 4 Μάρτη. Αργά ή γρήγορα το ποτήρι της υπομονής, συμπεριλαμβανόμενης της υπομονής της Συριακής κυβέρνησης μπορεί να ξεχυλίσει, και τότε θα ακολουθήσει ένα ανταποδοτικό κτύπημα, που θα οδηγήσει σε έναν καινούργιο γύρο έντασης. Αυτές οι επιθέσεις πρέπει να σταματήσουν, είναι αντιπαραγωγικές. Ελπίζω η Ισραηλινή πλευρά θα ακούσει τις ανησυχίες μας, συμπεριλαμβανόμενων των ανησυχιών για την πιθανή κλιμάκωση της βίας στη Συρία.

Αυτά ξεκαθάρισε πριν καμμιά βδομάδα ο Alexander Laverentiev, «ειδικός απεσταλμένος» της ανεγκέφαλης αλεπούς (Putin) στη συρία. Με θέμα τις εντεινόμενες (και σταθερά αναπάντητες) επιθέσεις του φασιστικού ισραηλινού κράτους εναντίον της συριακής επικράτειας· με το «άλλοθι» ενός κηρυγμένου πολέμου του Τελ Αβίβ κατά της Τεχεράνης, επί συριακού εδάφους… Δεν είναι η πρώτη φορά που η Μόσχα εκνευρίζεται και το δείχνει με τον ισραηλινό μιλιταρισμό. Στις 18 Σεπτέμβρη του 2018 ισραηλινά βομβαρδιστικά που είχαν κτυπήσει στη περιοχή της Λατάκεια «κρύφτηκαν» πίσω από ένα ρωσικό μεταγωγικό για να γλυτώσουν τους συριακούς αντιαεροπορικούς πυραύλους· με αποτέλεσμα να κτυπηθεί αυτό, σκοτώνοντας 15 ρώσους πεζοναύτες που μετέφερε. Τότε η Μόσχα είχε τρίξει τα δόντια στο Τελ Αβίβ, αλλά δεν είχε προχωρήσει σε φανερά αντίποινα.

Τώρα η κατάσταση έχει επιδεινωθεί. Χωρίς isis πια εδώ και λίγα χρόνια στη συρία και στο ιράκ να παίζει τον διπλό ρόλο του (απ’ την μια μεριά του υποτιθέμενου «στόχου της αντιτρομοκρατικής εκστρατείας» του άξονα και απ’ την άλλη του παράγοντα μόνιμης «δημιουργικής καταστροφής» στη μέση Ανατολή που θα έκοβε την κινεζική οικονομική επέκταση προς τη Μεσόγειο και την ρωσική κάθοδο προς τον ινδικό) ο τοξικός του Ριάντ έχει αχρηστευτεί. Και το «κενό» το καλύπτουν όλο και πιο εντατικά «αυτοπροσώπως» μέλη του άξονα. Το Τελ Αβίβ απ’ τη μια και το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo απ’ την άλλη, που είναι δηλωμένο κόμμα του πολέμου.

Το μπλοκ της Αστάνα και κάθε μέλος του χωριστά κινείται προς το παρόν σε μια γραμμή «αποτροπής» αυτής της οξυμένης επιθετικότητας. Η Άγκυρα με τις κινήσεις της (και) στο Αιγαίο, αφού η Μαύρη Θάλασσα είναι όλο και εντονότερα στο στόχαστρο της Ουάσιγκτον… Η Μόσχα με προειδοποιήσεις σαν την πιο πάνω προς το Τελ Αβίβ, με συστηματικές επιθέσεις στους αντικαθεστωτικούς του Idlib και αλλού, έχοντας ωστόσο το ένα μάτι της στην ουκρανική επικράτεια (ο νυσταλέος Jo σαν υπ.εξ. του Obama είχε άμεση εμπλοκή στο πραξικόπημα του 2014) που πολλά δείχνουν ότι θα ξαναεπιστρατευτεί… Και η Τεχεράνη προσπαθώντας απ’ την μια να αποφύγει τις «διπλωματικές» τρικλοποδιές του Joνυσταλεάν και απ’ την άλλη να κρατήσει μακριά τα όπλα του…

Η προειδοποίηση του Laverentiev δεν έχει μυστηριώδες περιεχόμενο. Λέει απλά ότι θα έρθει μια στιγμή που θα ρίξουμε κάποιο απ’ τα αεροπλάνα σας. Δεν είναι το πιο απλό πράγμα στον κόσμο αφού, για να γλυτώσουν από πυραυλικό κτύπημα τα ισραηλινά πολεμικά συχνά απομακρύνονται αρκετά απ’ τον συριακό εναέριο χώρο «πυροβολώντας» απ’ την ανατολική Μεσόγειο.

Η Μόσχα φημίζεται για την «υπομονή» της κι όχι για κούφιες κουβέντες. Έχει εγκαταστήσει στις συριακές βάσεις της τεχνολογίες ηλεκτρονικού πολέμου απέναντι στον οποίο το Τελ Αβίβ πιθανόν να μην έχει αντίμετρα. Πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχουν παραπάνω από ένας τρόπος να περάσει απ’ τα λόγια στα έργα αν ο ισραηλινός μιλιταρισμός συνεχίσει να δρα σα να μην έχει αντίπαλο.

Θα φανεί.

Ιδού η απόδειξη!

Πέμπτη 4 Μάρτη. Αν δεν το ξέρετε, μάθετέ το: «αντιτρομοκρατική υπηρεσία» έχει και το κουρδικό φεουδο-κράτος στα βόρεια του ιράκ. Ήρθε η στιγμή να γίνει (υποθέτουμε) διεθνώς γνωστή: έδεσε κάποιον ο οποίος ομολόγησε (εντός ή εκτός εισαγωγικών, διαλέγετε) πως συμμετείχε στην (πετυχημένη) επίθεση με ρουκέτες στο αεροδρόμιο / αμερικανική βάση του Erbil, στις 15 Φλεβάρη.

Και τι αξία έχει μια τέτοια “αντιτρομοκρατική” επιτυχία; Έχει και παραέχει. Διότι ο 37χρονος Haider Hamza al-Bayati εκτός απ’ την συμμετοχή του ομολόγησε (ετοιμάστε τα εισαγωγικά σας) ότι την διαταγή για την επίθεση την πήρε από μια γνωστή οργάνωση της ιρακινής αντίστασης: την Kata’ib Sayyid al-Shuhada.

Δεν είστε υποχρεωμένοι να παρακολουθείτε τις ένοπλες αντικατοχικές οργανώσεις στο ιράκ. Αλλά η Kata’ib Sayyid al-Shuhada, μια αρκετά πολυπληθής πολιτοφυλακή, είναι μέλος των popular mobilization forces, των οποίων τον επικεφαλής (Abu Mahdi al Muhandis) δολοφόνησε το ψοφιοκουναβιστάν μαζί με τον Soleimani στις 2 Γενάρη του 2020, στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης… Και, επιπλέον, η Kata’ib Sayyid al-Shuhada θεωρείται “επιρροή” της Τεχεράνης…

Να, λοιπόν, ένας λόγος που η συγκεκριμένη “αντιτρομοκρατική” επιτυχία έχει τα προσόντα να κάνει διεθνή καριέρα: προσφέρει στην Ουάσιγκτον (και στο Τελ Αβίβ) “αποδείξεις” ότι η Τεχεράνη (μέσω των “πιστών” της) είναι που επιτίθεται στον αμερικανικό στρατό κατοχής… στο ιράκ. Λέτε πως δεν τις χρειάζονται τέτοιες αποδείξεις;

Τις χρειάζονται…. Όπως ήταν εύκολα προβλέψιμο ο πρόσφατος αμερικανικός βομβαρδισμός στο Abu Kamal (Κυριακή 28 Φλεβάρη, Επιστρέφει;) που σκότωσε τουλάχιστον 15 ιρακινούς πολιτοφύλακες, δεν πτόησε την ιρακινή αντίσταση. Χτες χτύπησε με τουλάχιστον 10 ρουκέτες την αμερικανική αεροπορική βάση στην Ain al-Asad (είναι μία απ’ τις δύο που είχαν κτυπηθεί και με ιρανικούς πυραύλους στα «συγκρατημένα» αντίποινα μετά την δολοφονία του Soleimani…).

Ο κατοχικός στρατός του ιράκ δεν πρόκειται να τα καταφέρει εναντίον της ένοπλης αντίστασης. Να γιατί χρειάζεται μια «αναβάθμιση» της (απόδοσης) πολιτικής ευθύνης, προς την μεριά της Τεχεράνης· και να γιατί χρειάζεται «αποδείξεις» αυτής της ευθύνης… Πρόκειται για ένα είδος “στρατηγικής της έντασης” – με άγνωστη (;) κατάληξη.

(φωτογραφία: Δεν είναι το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, αφού δεν έχει ιρακινούς “ινδιάνους” κάπου γύρω γύρω… Είναι η βάση Ain al-Asad…)