Tag: ηπα

Χρεωκοπημένες τακτικές

Τρίτη 2 Φλεβάρη. … Η σημερινή ρωσία του Putin είναι περισσότερο ευάλωτη από ποτέ τα τελευταία 20 χρόνια… Αυτό που θα έπρεπε να ανησυχεί τον ρώσο πρόεδρο είναι η διάθεση του κόσμου μέσα στη ρωσία. Παρά τις κινήσεις του διεθνώς, τον κυνηγούν 20 χρόνια αποτυχίας να επενδύσει στον εκσυγχρονισμό της ρωσίας… Οι δρόμοι, τα τραίνα, τα σχολεία και τα νοσοκομεία της ρωσίας καταρρέουν… Οι πολίτες αγανακτούν καθώς οι υποσχέσεις για τις υποδομές μένουν λόγια… Η αγοραστική δύναμή τους πέφτει… Αλλά υπάρχουν το facebook, το youtube και άλλες ψηφιακές πλατφόρμες… Δεν υπάρχει κανένας λόγος που η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της δεν θα ήθελαν να κεράσουν τον Putin το δηλητήριό του μέσα στη ίδια την ρωσία… Οι νεαροί ρώσοι καταναλώνουν πληροφόρηση μέσω internet…

Αυτά έγραφε η κυρία Victoria Nuland τον περασμένο Αύγουστο. Περί ποίας πρόκειται; Έγινε διάσημη σαν “Victoria ‘fuck E.U.’ Nuland” στην προετοιμασία του φασιστικού πραξικοπήματος στο Κίεβο, στην «πλατεία Maidan», τον Φλεβάρη του 2014: ήταν «υφυπουργός εξωτερικών αρμόδια για τις ευρωπαϊκές και ευρασιατικές υποθέσεις» του Obama. Τώρα ο νυσταλέος Jo (που ήταν υπ.εξ. τότε…) σαν πρόεδρος την έχρισε ξανά υφυπουργό εξωτερικών. Και η δουλειά της έχει ξεκινήσει: Navalny. Μεγάλη βιασύνη στο Joνυσταλεάν…

Η υποτιθέμενη «μεγάλη απειλή» κατά του Putin ανήκει στην κατηγορία … Guaido! Είναι παλιός γνωστός της Nuland εφόσον το ίδρυμά της, το National Endowment for Democracy τον χρηματοδοτούσε. Αν και αποτυχημένος πολιτικά «βαφτίστηκε» θύμα του Putin, που υποτίθεται ότι προσπάθησε να τον δηλητηριάσει – με τον ίδιο αναποτελεσματικό τρόπο που υποτίθεται ότι επίσης προσπάθησε να δηλητηριάσει κι έναν πρώην πράκτορα, τον Skripal, το 2018, στην αγγλία… (Κάποιοι στον άξονα είναι σίγουροι ότι ο Putin είναι «ανεγκέφαλος», και ότι προσπαθεί ξανά και ξανά να καθαρίσει διάφορους χωρίς να τα καταφέρνει…). Το «μεγάλο όπλο» του Navalny είναι το όνειρο της Nuland: η «έξυπνη» χρήση των social media (υποστηριζόμενη από αμερικάνους «ειδικούς» των psyops…)

Είτε με ψόφιο κουνάβι είτε με νυσταλέο Jo στην Ουάσιγκτον ένα μονάχα κόλπο ξέρουν, και το παίζουν ξανά και ξανά, θεωρώντας τους αντίπαλούς τους ηλίθιους. Και προσπαθούν να ξεχάσουν τις αποτυχίες τους, σίγουροι ότι «αυτή τη φορά το κόλπο θα πιάσει!» Ποιός θυμάται εκείνη την πολυδιαφημισμένη «ειρηνική εισβολή» του Guaido και των οπαδών του στη βενεζουέλα απ’ τα σύνορα με την κολομβία; Ποιός θυμάται την «πολιτική αναγνώρισή» του απ’ τις ηπα και τους συμμάχους της;

Ο Navalny είναι ακόμα πιο φτωχό αντίγραφο σ’ ένα πολύ πιο «δύσκολο» γήπεδο. Δεν χρειάζονται καν και καν προβλέψεις για την περίπτωσή του. Ένα μόνο χρειάζεται: να τον αναγνωρίσει ο ρημαδο—-Νικόλας, ο έλληνας υπ.εξ.!

Το κενό στο παρατσούκλι που του κρατάμε πρέπει να συμπληρωθεί! (Εξάλλου ο Navalny προτείνεται από κάποιους σαν υποψήφιος για νόμπελ· ο Guaido δεν είχε καταφέρει να φτάσει σε τέτοιο ύψος…)

(φωτογραφία: Ακόμα και οι “δηλητηριασμένοι” έχουν δικαίωμα σε μια selfie…)

Άδειες οδήγησης

Δευτέρα 1 Φλεβάρη. Βρισκόμουν σ’ ένα πάνελ συζήτησης περί της ασφάλειας στο internet και, θα το πω, ήταν τρομακτικό. Ανάμεσα σε ατομικές απάτες, οργανωμένο έγκλημα, επιχειρηματική και κρατική κατασκοπεία, είναι πολύ επικίνδυνα τα πράγματα εκεί έξω. Κάτι το οποίο σύμφωνα με έναν ομιλητή του πάνελ, επιδεινώνεται εκθετικά.

Υπάρχουν εξαιρετικά σύνθετα προβλήματα που ακόμα και ο εξυπνότερος των έξυπνων θα παραδεχόταν ότι δεν μπορούν να λυθούν εύκολα. Όμως ο Craig Mundie, επικεφαλής του τμήματος ερευνών της microsoft, πρότεινε μια εκπληκτικά απλή λύση που δείχνει καλή αφετηρία για να αντιμετωπιστούν όλα αυτά τα προβλήματα: άδειες οδήγησης στο internet.

Το ζήτημα με το internet είναι ότι δεν φτιάχτηκε σκόπιμα για να είναι ένα παγκόσμιο σύστημα μαζικής επικοινωνίας. Μερικές δεκάδες τύπων, που ήξεραν ο ένας τον άλλον, ξεκίνησαν το δίκτυο. Η ανωνυμία που έχει γίνει ο πυρήνας και αγαπημένο χαρακτηριστικό του internet δεν υπήρχε στην αρχή: ήταν σαφές ποιος ήταν ποιος.

Καθώς το internet άρχισε να επεκτείνεται και να συγκεντρώνει περισσότερους χρήστες, σταμάτησε το να ξέρει ο καθένας ποιοί είναι οι άλλοι, αλλά σε κανένα σημείο δεν έγινε αλλαγή στο πως δουλεύουν τα πράγματα. Το web άρχισε να γίνεται ένας χώρος μη ταυτοποίησης, και συνεχίζει να είναι έτσι μέχρι σήμερα. Ο καθένας μπορεί να μπει online και κανείς δεν χρειάζεται να πει ποιος είναι. Αυτό είναι που επιτρέπει έναν μεγάλο όγκο κυβερνοεγκλήματος: αν υποστείτε επίθεση από έναν υπολογιστή, μπορεί να εντοπίσετε που ακριβώς βρίσκεται αυτό το μηχάνημα, αλλά δεν υπάρχει τρόπος να προχωρήσετε ένα βήμα ακόμα και να βρείτε την ταυτότητα του υπολογιστή που χάκαρε τον υπολογιστή που χάκαρε εσάς.

Αυτό που προτείνει ο Mundie είναι να επιβληθεί ταυτοποίηση. Κάνει μια αναλογία με την χρήση του αυτοκινήτου. Αν θέλεις να οδηγήσεις αυτοκίνητο πρέπει να έχεις άδεια οδήγησης (συν ασφάλεια κλπ). Αν κάνεις κάτι άσχημο με αυτό το αυτοκίνητο, για παράδειγμα αν παραβιάσεις το νόμο, είναι πιθανό ότι θα χάσεις την άδεια οδήγησης και θα σου απαγορευτεί να ξανα-οδηγήσεις στο μέλλον. Μ’ άλλα λόγια υπάρχει ένα νομικό και κοινωνικό καθεστώς που επιβάλει την πειθαρχία. Ο Mundie φαντάζεται ότι θα υπάρχουν διαφορετικά είδη ταυτότητας για χρήση στο internet: ένα για τους ανθρώπους, ένα για τις μηχανές και ένα για τα προγράμματα (που συχνά δουλεύουν σαν proxies των άλλων δύο).

Φυσικά υπάρχουν κάποια εμπόδια για να γίνει αυτό το σχέδιο πραγματικότητα. Ακόμα και εδώ που βρίσκομαι, στα βουνά της ελβετίας, μπορώ να ακούσω την παγκόσμια κραυγή: «Μα έχουμε δικαίωμα στην ανωνυμία στο Internet!» Αλήθεια; Το έχετε; Πώς σας ήρθε κάτι τέτοιο;

Ο Mundie υπέδειξε ότι στον φυσικό κόσμο νοιώθουμε εντελώς άνετα με το γεγονός ότι υπάρχουν συγκεκριμένα μέρη που δεν μας επιτρέπεται να πάμε χωρίς να ταυτοποιηθούμε. Μπορείς να περπατήσεις στο δρόμο χωρίς κανένας να ξέρει ποιός είσαι; Εντελώς. Μπορείς να μπεις σ’ ένα μηχάνημα τράπεζας χωρίς να δώσεις το όνομά σου; Όχι.

Είναι εύκολο να οραματιστούμε το ίδιο είδος διαφοροποιημένων δομών για το Internet είπε ο Mundie. Δεν έδωσε κάποια παραδείγματα, οπότε σκέφτηκα εγώ ένα. Αν θέλεις να μπεις στο Time.com και να διαβάσεις τι γίνεται στον κόσμο, μια χαρά είναι. Κανείς δεν χρειάζεται να ξέρει ποιος είσαι. Αν όμως θέλεις να φτιάξεις ένα site που να δέχεται δωρεές, μέσω καρτών, για τα θύματα του σεισμού στην αιτή; Ωραία, θα πρέπει να δείξεις την ταυτότητά σου για να το κάνεις.

Η αλήθεια με το θέμα αυτό είναι ότι το Internet βρίσκεται ακόμα στη φάση της Άγριας Δύσης. Σε μεγάλο βαθμό δεν υπάρχει νόμος εδώ. Όμως καθώς όλο και περισσότεροι μπαίνουν στο διαδίκτυο, αυτή η έλλειψη νόμων γίνεται όλο και μεγαλύτερο πρόβλημα. Καθώς οι ανθρώπινες κοινωνίες εξελίσσονται αναπτύσσουν πιο αυστηρά στάνταρ για τους εαυτούς τους, έτσι ώστε να ελέγχουν την ποσοτική τους μεγέθυνση. Δεν υπάρχει λόγος να σκεφτούμε ότι αυτό δεν μπορεί να ισχύσει για το Internet.

Αυτό δεν σημαίνει ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί σύντομα. Οι κυβερνήσεις μιλάνε σίγουρα η μία με την άλλη γι’ αυτό το θέμα (αν και, εξ ορισμού, κάθε αποτελεσματική προσπάθεια θα πρέπει να είναι διεθνής εκ φύσεως), αλλά ακόμα και στην ευρώπη, που υπάρχει ένας οργανισμός κυβερνοασφάλειας, μόνο τα μισά κράτη της ηπείρου έχουν υπογράψει την συμμετοχή τους σ’ αυτόν.

Ένα κάπως μπερδεμένο ζήτημα που υποδείχθηκε στη σημερινή συζήτηση: οι μυστικές υπηρεσίες των κυβερνήσεων είναι οι πολύ μεγάλοι ωφελημένοι της ανωνυμίας του Internet. Παρακολουθούσαν τον καθένα και πριν το web, αλλά πόσο ευκολότερο έχει γίνει τώρα το να κυκλοφορούν σ’όλο τον κυβερνοχώρο χωρίς κανείς να τους παίρνει χαμπάρι;

Συνεπώς μην περιμένετε αλλαγές σύντομα. Αλλά να ξέρετε ότι εκείνοι που είναι υπεύθυνοι – όπως σχεδόν όλοι όσοι έχουν ευθύνες για οτιδήποτε σχετικά με το Internet – το σκέφτονται.

Αυτά έγραφε η κοινωνιολόγος Βarbara Kiviat στο αμερικανικό καθεστωτικό time. Μεταφράσαμε όλο το άρθρο της. Πότε τα έγραφε; Χτες; Μήπως προχτές ή, έστω, πριν μερικούς μήνες;

Όχι. Ήταν πριν ακριβώς 11 χρόνια. Στις 30 Γενάρη του 2010…

“Κοινωνική ευθύνη”…

Δευτέρα 1 Φλεβάρη. Είναι υποχρέωσή μας, σαν εργάτες αυτόνομοι, να προ-ειδοποιούμε όσο πιο καθαρά γίνεται για την «προετοιμασία» του μέλλοντος, για τις καπιταλιστικές και κρατικές τάσεις, γυρίζοντας όσο πίσω χρειάζεται για να εντοπίσουμε τα ίχνη των ιστορικών διαδρομών… Το ίδιο κάνουμε μέσω cyborg εδώ και 5,5 χρόνια για μια σειρά ζητημάτων σχετικών με τις «νέες τεχνολογίες», συμπεριλαμβανόμενων των βιοτεχνολογιών… Το ότι ο κόσμος βαριέται να ξεκολλήσει απ’ την καθημερινή τριβή και μιζέρια του, αρνείται το να ξέρει τα καθοριστικά για την ζωή του, και το ότι εμείς είμαστε de facto περιθωριακοί (επειδή είμαστε καθαροί από κάθε άποψη…) περιορίζει κατά πολύ την εμβέλεια όλης αυτής της δουλειάς, για την οποία δεν έχουμε κανένα «δικό μας» όφελος.

Θα συνεχίσουμε ωστόσο, όσο μπορούμε. Το άρθρο του 2010 φωτίζει (ελπίζουμε) καθαρά τι έχει ξεκινήσει επιθετικά σχετικά με την λογοκρισία και τον έλεγχο στον κυβερνοχώρο από το 2020· στο όνομα, ως γνωστόν, της «υγείας»… Αλλά δεν είναι το μόνο σήμα-κινδύνου-απ’-το-παρελθόν για αυτά που γίνονται ήδη και θα γίνουν (όπως όλα δείχνουν) πολύ πιο συστηματικά και μεθοδικά το 2021.

Δυο χρόνια πριν την συγγραφή του πιο πάνω άρθρου, ο Lawrence Lessig, καθηγητής νομικής στο πανεπιστήμιο του Stanford και απ’ τους συνιδρυτές των Creative Commons, μιλούσε στο τεχνολογικό συνέδριο Fortune’s Brainstorm στο Half Moon Bay της καλιφόρνια. Κι εκεί, ανάμεσα σε άλλα, είπε κι αυτό:

… Σε κάποια φάση, σ’ ένα δείπνο όπου βρισκόταν και ο Richard Clark, τον ρώτησα «Υπάρχει κάτι ισοδύναμο με τον Patriot Act – ένας i-Patriot Act – που να είναι σε αναμονή ενός σημαντικού γεγονότος ώστε να βρεθεί η δικαιολογία να επιβληθεί αλλάζοντας ριζικά τον τρόπο που δουλεύει το Internet;». Και μου απάντησε «Φυσικά και υπάρχει…» – και ορκίζομαι ότι έτσι ακριβώς το είπε – «… και δεν θα αρέσει πολύ στον Vint Cerf».

Ο Richard Clark ήταν «εθνικός συντονιστής για την ασφάλεια, την προστασία των υποδομών και την αντιτρομοκρατία» στις ηπα απ’ το 1998 ως το 2003. Στη συνέχεια προσελήφθη απ’ την πετροχούντα των εμιράτων, και έφτιαξε για λογαριασμό της μια δομή κυβερνοκατασκοπείας, υποτίθεται για την παρακολούθηση των «εξτρεμιστών». Οι τοξικοί του Ντουμπάι το χρησιμοποιούν, φυσικά, εναντίον των πάντων: απ’ τις γυναίκες ακτιβίστριες μέχρι τους αξιωματούχους της fifa… Ο Clark δεν πρέπει να έχει πρόβλημα: έχει συμμετάσχει σε διάφορες «βρώμικες» εκστρατείες του αμερικανικού κράτους…

Ο Vint Cerf (Vinton Gray Cerf) είναι απ’ τους πρωτοπόρους της δημιουργίας του internet όπως το ξέρουμε, και μαζί με τον Bob Kahn (δημιουργό του πρωτοκόλλου TCP/IP) θεωρούνται «οι πατέρες του διαδικτύου». Οπότε είναι εύκολο να καταλάβει ο καθένας γιατί δεν θα του άρεσε ένας …i-Patriot Act… (Εν τω μεταξύ κάποια video με σχετικές δηλώσεις του Lessig έχουν εξαφανιστεί απ’ το διαδίκτυο…)

Έχουμε, λοιπόν, τα εξής δεδομένα. Πρώτον, εδώ και 1,5 (μπορεί και παραπάνω) δεκαετία υπάρχουν αμερικανικά / δυτικά σχέδια για την πειθάρχηση «της κυκλοφορίας στο internet». Σίγουρα μέσω της αυστηρής προσωποποίησης όλων όσων μπαίνουν είτε στο σύνολό του κυβερνοχώρου είτε σε ορισμένες περιοχές του (το πρώτο είναι αρκετά πιθανό).

Δεύτερον, δημιουργήθηκαν σ’ όλο αυτό το διάστημα (απ’ τις αρχές του 21ου αιώνα) και επιβλήθηκαν οι τεχνολογίες «αποκοπής» της πρόσβασης σε διάφορες περιοχές του κυβερνοχώρου, από κράτη, «για την προστασία των υπηκόων».

Τρίτον, μέσα στο κουρνιαχτό που έχει σηκώσει η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, εκτός απ’ την βιο-ασφάλεια έχει σηκωθεί ψηλά και εξίσου δημαγωγικά και το ζήτημα της κυβερνο-ασφάλειας. Η συστηματική λογοκρισία, που προς το παρόν, και με την αναμονή επίσημων κρατικών νομοθεσιών, γίνεται με αποφάσεις των ιδιωτικών εταιρειών / πλατφορμών των antisocial media, είναι μόνο μια πλευρά αυτής της εξέλιξης. Οι καταγγελίες για κυβερνοεπιθέσεις (στις ηπα…) που αποδίδονται είτε στη Μόσχα, είτε στο Πεκίνο, είτε στην Πγιονγκγιάνγκ, είτε είναι πραγματικές είτε είναι προβοκατόρικες, είναι μια άλλη πλευρά. Και το γεγονός ότι με την εξάπλωση των 5G επικοινωνιών πολύ μεγαλύτεροι όγκοι δεδομένων θα κυκλοφορούν στο διαδίκτυο (έχοντας μετατραπεί σε «ων ουκ άνευ» για πλήθος καπιταλιστικών και κυβερνητικών λειτουργιών…) έχει ήδη κάνει την «κυβερνο-ασφάλεια» νο 1 ζήτημα στις διεθνείς συζητήσεις των αφεντικών· και στην αναζήτηση των τεχνολογικών και νομικών μέτρων που θα ληφθούν.

Εκείνο που είναι ακόμα κάπως θολό είναι το είδος των δικαιολογιών που θα εφευρεθούν για να νομιμοποιήσουν, όσο είναι δυνατόν, την δυτική «ρύθμιση της κυκλοφορίας» στο internet (σε άλλες περιοχές του κόσμου συμβαίνει ήδη…), και πιθανότατα με πολύ μεγαλύτερη αυστηρότητα απ’ ότι η φυσική ρύθμιση κυκλοφορίας στους δρόμους. Θα είναι τα λεγόμενα «fake news» που μολύνουν τις «συνειδήσεις» των υπηκόων εμποδίζοντας τα κράτη και τα αφεντικά να έχουν το μονοπώλιο της «αλήθειας»; Θα είναι μια «μεγάλη κυβερνοεπίθεση» που θα αποδοθεί σε κάποιο κράτος rival και θα είναι «αποσταθεροποιητική» ώστε το δίλημα «internet ή ελευθερία», όπως το «υγεία η ελευθερία» να ποτίσει τους υποτελείς; Θα είναι ένας συνδυασμός των δύο; Κάτι τρίτο; Θα γίνει εκκαθάριση του κυβερνοχώρου από «ύποπτα περιεχόμενα του παρελθόντος» (κάτι σαν «τα βιβλία στη φωτιά» σε ψηφιακή version); Προς το παρόν οι τάσεις δείχνουν πως όλα αυτά είναι εξαιρετικά πιθανά.

Ένα απ’ τα πιο διάσημα καθάρματα της εποχής, ο Klaus Schwab του Π.Ο.Φ., που έχει αναλάβει την κονσομασιόν για τα σχέδια του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος κάνοντας διάφορες Αρμαγεδωνικές προφητείες, προέβλεψε τον περασμένο Ιούλη και μια επερχόμενη «cyber πανδημία» (Έχει προβλέψει επίσης και μια «κατάρρευση των ηλεκτρικών δικτύων»… Τις καταστροφές μέσω πολύ φονικότερων ιών τις αφήνει στην αρμοδιότητα των φίλων του…)

Αν, στη συγκεκριμένη ιστορική φάση που ζούμε, έχει πολιτική σημασία η πρό-γνωση για τις προετοιμαζόμενες «νέες περιφράξεις» στον κυβερνοχώρο, δεν είναι μόνο γι’ αυτό καθαυτό το συγκεκριμένο πεδίο αναδιάρθρωσης της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Αλλά και για τον συνδυασμό (της συγκεκριμένης πρό-γνωσης) με την εκστρατεία ανακατασκευής των σωμάτων και των κοινωνικών σχέσεων που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, με τον κωδικό “covid-19″….

Deep strikes – και η «μοίρα» κάτι συμμάχων…

Κυριακή 31 Γενάρη. Στις 9 Απρίλη του 2018 αμερικανικά κατά κύριο λόγο (αλλά και αγγλικά + γαλλικά) βομβαρδιστικά «τιμώρησαν» με πυραυλικές επιθέσεις το συριακό καθεστώς για την υποτιθέμενη (και στην πραγματικότητα προβοκατόρικη) «επίθεση με χημικά» στην κατεχόμενη από αντικαθεστωτικούς Douma – λίγο πριν την εγκαταλείψουν ηττημένοι. Η συγκάλυψη και τα ψέματα της «επιτροπής για τον έλεγχο των χημικών όπλων» του οηε σε σχέση με την αυτοψία και τα συμπέρασματά τους για αυτήν την «επίθεση» (που δεν έγινε ποτέ…) είναι από μόνα τους ένα μνημειώδες σκάνδαλο, που φυσικά έχει ξεχαστεί σ’ έναν κόσμο όπου «το αληθινό είναι μια στιγμή του ψεύτικου» όπως είχε προειδοποιήσει ο Debord. Υπάρχει όμως κι άλλο κεφάλαιο / εκκρεμότητα από εκείνη την ιστορία, ένα κεφάλαιο όχι στιγμιαίο αλλά διαρκείας: η Μόσχα προειδοποίησε μετά από εκείνη την επίθεση πως αν σε οποιαδήποτε τέτοιου τύπου «τιμωρία» ή ό,τι άλλο κτυπηθούν δικές της εγκαταστάσεις, στη συρία ή οπουδήποτε αλλού, θα απαντήσει. Το πόσο μακριά θα πάει μια τέτοια απάντηση δεν το διευκρίνισε. Αλλά η εύλογη και νόμιμη απάντηση, σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν περιορίζεται στο να «κατέβουν» τα μέσα (ιπτάμενα, πλεούμενα, ότι άλλο…) που έριξαν τους όποιους πυραύλους. Αφορά και τις βάσεις που χρησιμοποίησαν.

Οι εξελίξεις στο είδος των όπλων που χρησιμοποιούνται ήδη (και θα χρησιμοποιηθούν ακόμα περισσότερο στο μέλλον) φωτίζουν το τι ρόλο παίζουν οι στρατιωτικές βάσεις (των ηπα για παράδειγμα, αλλά όχι μόνον αυτές) στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο. Ένα κατατοπιστικό παράδειγμα: Ο u.s. army μπορεί να κατευθύνει απ’ την βάση του στη Λάρισα drones που θα απογειωθούν από κάποια Χ πλατφόρμα και θα βομβαρδίσουν στο ιράκ ή στο αφγανιστάν. Τόσο η βάση της Λάρισας όσο και η πλατφόρμα (π.χ. ένα αεροπλανοφόρο στον Περσικό κόλπο) είναι οργανικά τμήματα, κρίκοι της αλυσίδας της επίθεσης. Οι ιρακινές ή οι αφγανικές πολιτοφυλακές δεν έχουν (ή αυτό ξέρουμε ως τώρα) την τεχνική δυνατότητα να κτυπήσουν όλους τους κρίκους· ωστόσο αυτό δεν αλλάζει την πραγματικότητα. Κάποιοι άλλοι (ας πούμε η Τεχεράνη ή η Μόσχα· ακόμα και οι υεμενίτες Houthis) την έχουν.

Συνεπώς οι διάσπαρτες αμερικανικές βάσεις, ειδικά εκείνες που είναι κρίκοι του high tech πολέμου, έχουν κι ένα επιπλέον καθήκον. Σε μια «περιορισμένη» αναμέτρηση μεταξύ μεγάλων δυνάμεων προορίζονται σαν στόχοι (για τον αντίπαλο…) ώστε να εκτονωθεί η ένταση· ή να καθυστερήσει η κορύφωσή της. Έχουμε τα τεκμήρια ότι έτσι ακριβώς συμβαίνει: οι πυραυλικές επιθέσεις που εξαπέλυσε η Τεχεράνη (με έγκαιρη προειδοποίηση) εναντίον δυο αμερικανικών βάσεων στο ιράκ, μετά την δολοφονία του Soleimani πριν ένα χρόνο. Στο βαθμό που δεν κτυπήθηκε η αμερικανική ενδοχώρα ή/και κάποιο πολύτιμο πολεμικό asset (π.χ. ένα αεροπλανοφόρο ή ένα πυρηνικό υποβρύχιο) το ψόφιο κουνάβι και οι σωματοφύλακές του μπορούσαν να σηκώσουν (δήθεν) αδιάφορα τους ώμους. Τραυματίστηκαν πάνω από 100 αμερικάνοι πεζοναύτες – ήταν κτύπημα στο ηθικό του κατοχικού στρατού… αλλά και πάλι no problem. Θα μπορούσαν, ίσως, να έχουν σκοτωθεί δυο ή τρεις· και πάλι το ζήτημα θα ήταν διαχειρίσιμο.

Πόσοι αμερικάνοι καραβανάδες θα είναι στη Λάρισα ή στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης αν (και) εκεί υπάρξουν στόχοι αντιποίνων σε μια «περιορισμένης έκτασης» απάντηση, με την Χ ή την Ψ αφορμή, απ’ την μεριά της Μόσχας για παράδειγμα; Κανένας – υποθέτουμε. Θα είναι διαφορετικό ζήτημα κτυπήματα στη Σούδα· εκεί θα πρόκειται για «κλιμάκωση».

Συνεπώς μια κατηγορία αμερικανικών βάσεων και στα μέρη μας προορίζονται και σαν “στόχοι πρώτης επιλογής εκ μέρους του εχθρού” σε περίπτωση ανάγκης. Αυτό είναι σημαντικό για πολέμους με τεχνολογία «deep strikes» επειδή, στήνοντας «ενδιάμεσους στόχους » πριν τους κυρίως (και μητροπολιτικούς), μπορεί ένα ιμπεριαλιστικό κράτος – στην προκειμένη περίπτωση το αμερικανικό – να ελπίζει ότι θα έχει χρόνο και χώρο διαχείρισης της σύγκρουσης.

Αν κάτι τέτοιο προκύψει στην πράξη υποθέτουμε πως τα ντόπια αφεντικά θα ανταμειφθούν για την «εξυπηρέτηση». Όσο για τους υποτελείς; Το πολύ πολύ να πάρουν ένα εφάπαξ επίδομα (διανοητικής και πολιτικής) αναπηρίας…

(φωτογραφία: Στην περίπτωση του συμμαχικού ισραηλινού καθεστώτος, που ενδιαφέρεται να ελέγξει “μόνο” την μέση Ανατολή, η τακτική των deep strikes χρησιμοποιείται διαφορετικά…)

Ο εχθρός θέλει το κακό μας – αλλά το κράτος (μας) αγρυπνά

Κυριακή 31 Γενάρη. Το αμερικανικό κράτος ψάχνει να βρει κάθε πιθανό λόγο ή αφορμή να κατηγορήσει τους ανταγωνιστές του, κατά κύριο λόγο τη Μόσχα και το Πεκίνο. Αλλά οι κατηγορίες πρέπει να αφορούν κάτι κρίσιμο, πολύτιμο – ας πούμε ότι η Μόσχα επηρεάζει τις αμερικανικές εκλογές για να κερδίζουν ψόφια κουνάβια (όχι και τόσο πετυχημένα, ε;). Θα μπορούσε να κατηγορήσει η Ουάσιγκτον το Πεκίνο ότι, για παράδειγμα, κλέβει την άμμο απ’ την έρημο Sonoran; Θα ήταν γελοίο: γιατί να κλέψει μια αμερικανική έρημο αφού υπάρχουν τεράστιες κινέζικες;

Η εισαγωγή μας είναι αστεία· αλλά χρειάζεται επειδή υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν ταυτόχρονα να πιστεύουν οτιδήποτε και να μην καταλαβαίνουν τα πιο σοβαρά. Στις 13 του περασμένου Μάη δύο “οργανισμοί ασφαλείας” των ηπα με βαρειά ονόματα, το fbi και η cisa (cybersecurity & infracture security agency) εξέδωσαν μια ανακοίνωση εναντίον του Πεκίνου, άμεσα σχετισμένη με τον covid-19. Όχι ότι τον κατασκεύασε, όχι ότι έκρυψε στοιχεία, αλλά ότι:

Το fbi και η cisa εκδίδουν αυτήν την ανακοίνωση για να ενισχύσουν την ετοιμότητα απέναντι στις απειλές που αφορούν την έρευνα για τον covid-19. Το fbi ερευνά την στοχοποίηση και τους κινδύνους που διατρέχουν οργανισμοί των ΗΠΑ που κάνουν έρευνα σχετιζόμενη με τον covid-19 από cyber παράγοντες και μη παραδοσιακούς συλλέκτες που συνδέονται με την PRC [λαϊκή δημοκρατία της κίνας / people republic of china]. Αυτοί οι παράγοντες έχουν εντοπιστεί να προσπαθούν να ταυτοποιήσουν και να αποκτήσουν παράνομα σημαντική πνευματική ιδιοκτησία και data δημόσιας υγείας σχετιζόμενα με εμβόλια, θεραπείες και τεστ, από δίκτυα και προσωπικό που εργάζεται σε έρευνα σχετική με τον covid 19. Η πιθανή κλοπή αυτής της πληροφορίας βάζει σε κίνδυνο την απόκτηση ασφαλών, και αποτελεσματικών επιλογών θεραπείας.

Θα υπέθετε κανείς ότι η κατηγορία είναι πως το Πεκίνο θέλει να «κλέψει τα μυστικά» των mRNA πλατφορμών… Και θα προσπερνούσε την αμερικάνικη ασφαλίτικη καταγγελία εναντίον του σαν business as usual. Τι ήταν όμως η αφορμή για να κτυπήσουν οι αρχιασφαλίτικοι μηχανισμοί του ψοφιοκουναβιστάν (τότε… βρισκόμαστε στην άνοιξη του 2020) τέτοιον συναγερμό; Το ότι το κινεζικό Beijing Genomics Institute (BGI) με έδρα στην Shenzhen, κορυφαία εταιρεία γενετικής στην κίνα, είχε προσφερθεί να κατασκευάσει (με δικά του έξοδα) εγκαταστάσεις τεσταρίσματος για τον covid σε 6 τουλάχιστον αμερικανικές πολιτείες… Από πρώτη ματιά εντελώς άσχετη δραστηριότητα με τις αμερικανικές έρευνες για τα «εμβόλια», δηλαδή τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής – έτσι δεν είναι;

Έτσι είναι… Τότε, ίσως, οι υποδείξεις του ασφαλίτικου συναγερμού να μην ήταν ακριβείς. Τότε, ίσως, το επίδικο «πολύτιμο», «κρίσιμο» που θα έπρεπε να προστατευτεί να μην ήταν οι έρευνες για τις πλατφόρμες (που είχαν ήδη ολοκληρωθεί στα βασικά τους…)

Όντως, δεν ήταν αυτό. Το BGI δεν ειδικεύεται στην γενετική έρευνα για φάρμακα και λοιπά, αλλά στην ανάλυση dna· και μ’ αυτήν την ειδίκευση διευθύνει την κινεζική εθνική τράπεζα γενετικής, το θησαυροφυλάκιο του dna των κινέζων υπηκόων, όλων μαζί και καθενός χωριστά.

Συνεπώς αυτό που θα μπορούσε να κάνει εγκαθιστώντας κέντρα (PCR) τεστ στο αμέρικα θα ήταν να «κλέβει» το γενετικό υλικό των εξεταζόμενων…

Ουπς!!! Μα δεν έχουν διαβεβαιώσει τα πολιτικά αφεντικά ότι δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα «διακράτησης / αποθήκευσης ατομικά ταυτοποιημένου γενετικού υλικού» απ’ αυτά τα τεστ; Δεν έχουν δώσει όρκους («να, φυλάω σταυρό!») ότι τα ρινοφαρυγγικά δείγματα που χρησιμοποιούνται για αυτά τα τεστ καταστρέφονται; Τι θα έκλεβε (αν έκλεβε) το BGI;

Άμμο;

Personal? Όχι δα….

Κυριακή 31 Γενάρη. Το θέμα προσπεράστηκε τότε (τον περασμένο Μάη). Το πόπολο (το αμερικανικό και όχι μόνο) βρισκόταν σε τέτοιο πανικό που το μόνο που δεν θα έκανε ήταν ερωτήσεις σαν τις πιο πάνω. Επανέρχεται όμως σήμερα Κυριακή (ώρα Joνυσταλεάν…), φρεσκαρισμένο και ξεκαθαρισμένο, απ’ το αμερικανικό καθεστωτικό cbs, μέσω της εκπομπής 60 minutes. Μιας και το ζήτημα των «εμβολίων» (των πλατφορμών γενετικής μηχανικής δηλαδή) έχει τελειώσει προ πολλού, δεν υπάρχει λόγος ή περιθώρια για παρεξηγήσεις! Τα ατομικά, προσωποποιημένα, ταυτοποιημένα «biometric data» είναι ο θησαυρός! Και δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην ειπωθεί καθαρά!

Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο παρερμηνείας! Τα ρινοφαρυγγικά δείγματα απ’ όλους όσους κάνουν τεστ PCR είναι ένας τεράστιος, πολύτιμος «θησαυρός» εξατομικευμένων γενετικών πληροφοριών, data! Ουσιαστικά είναι απλό να δημιουργηθεί μια βάση δεδομένων, με τα στοιχεία dna του καθενός και της καθεμιάς – και το παλιοΠεκίνο θέλει να τα «κλέψει»!

Θέλει; Γιατί όχι; – θα σχολιάζαμε. Ωστόσο το βασικό ερώτημα είναι ακριβώς δίπλα: το αμερικανικό κράτος (και οι βιοτεχνολογικές εταιρείες / συνεταίροι του) τι τον κάνουν αυτόν τον θησαυρό; Τον αφήνουν ανεκμετάλλευτο, να είναι στο μάτι των εχθρών, και απλά έχουν παρατάξει γύρω του 25.000 πεζοναύτες να τον φυλάνε, όπως τον άσπρο σπίτι πρόσφατα;

Ξαναγινόμαστε κάπως αστείοι… Προφανώς και όχι!!!! Υπόγεια, λαθραία, βρώμικα, η συνεχιζόμενη εκστρατεία των PCR τεστ είναι (μαζί με τα υπόλοιπα, την δημιουργική λογιστική θανάτου, την «κρουσματο-πανδημία» κλπ) μια  επιχείρηση για την άγρια (δηλαδή εκτός νόμου…) συγκέντρωση εξατομικευμένου γενετικού υλικού· ερήμην των υπηκόων! Και οι επίσημες (κρατικές, δημαγωγικές) διαψεύσεις, του είδους «Μα τι είναι αυτά που λέτε; Πάλι θεωρία συνωμοσίας αληταράδες, ε;» δεν είναι ούτε καν στάχτη στα μάτια!… Πρέπει να βρίσκεται κάποιος σε κώμα για να μην καταλάβει πως αυτό είναι που συμβαίνει· και ότι αφού γίνεται στα μουλωχτά διαψεύδεται…

Αν, όμως, επρόκειτο για συγκέντρωση των ατομικών dna data αποκλειστικά και μόνο για το καλό της δημόσιας υγείας, γιατί να κρατιέται κρυφή; Είναι απλό: δεν πρόκειται για το «καλό της δημόσιας υγείας», αλλά για το καλό της υγείας της κρατικής και παρακρατικής επιτήρησης!!! Όπως επίσης: για το καλό της επιχειρηματικής υγείας του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος! Συνεπώς: κρατιέται κρυφή για να είναι η χρήση όλων αυτών των γενετικών πληροφοριών ανεξέλεγκτη, ασύδοτη.

Τι άλλο; Μπορείτε να σκεφτείτε κάτι άλλο;

(Ο «ευρωπαϊκός κανονισμός προστασίας προσωπικών δεδομένων» (GDPR) που τώρα πια είναι συντρίμια, θεωρούσε τα «προσωπικά δεδομένα υγείας» ιδιαίτερα ευαίσθητα και αντικείμενο αυξημένης προστασίας. Κρατούσε βέβαια ένα παράθυρο ανοικτό, για τις περιπτώσεις ιατρικής χρήσης τους, όπου σε αντίθεση μ’ όλες τις υπόλοιπες πάμπολλες περιπτώσεις «τρύγου» των προσωπικών δεδομένων (γενικά) όπου απαιτούσε συγκεκριμένη και ρητή συγκατάθεση των ατόμων, θα μπορούσε να γίνει αξιοποίηση των προσωπικών δεδομένων υγείας χωρίς την συναίνεση των υποκειμένων. Όχι, όμως, και εν αγνοία τους! Προκειμένου, δε, να αφήσει ανοικτό τον ορίζοντα των ιατρικών ερευνών αλλά να προστατέψει και την ιδιωτικότητα αυτών των «ευαίσθητων» δεδομένων, νομοθετούσε διάφορες προϋποθέσεις και περιορισμούς σε τέτοιου είδους αξιοποίηση. Προϋποθέσεις και περιορισμούς που, προφανώς, είναι εμπόδιο και βάρος για τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος – γι’ αυτό και η δουλειά της όσο το δυνατόν μεγαλύτερης συγκέντρωσής τους θα έπρεπε να γίνει κρυφά, με αφορμή / κουκούλα…)

Γονιδιακό κεφάλαιο

Κυριακή 31 Γενάρη. Τα πιο πάνω δεν σημαίνουν ότι το BGI είναι ένας «αγαθός ιππότης» της δημόσιας υγείας που οι κακεντρεχείς αμερικάνοι βρήκαν αδύναμο και τον κτυπούν… Καθόλου! Το ακριβώς αντίθετο! Πρόκειται για ένα γιγα-group εταιρειών, έναν βιοτεχνολογικό όμιλο, με ειδίκευση την βιο-πληροφορική, πολλές θυγατρικές στις ηπα, στην ευρώπη, στην ασία και στην αφρική, και συνεργασία με αμερικανικά, ασιατικά και ευρωπαϊκά ερευνητικά κέντρα, πανεπιστήμια κλπ. Κάνει έρευνες και κατασκευές μηχανών ανάλυσης οποιουδήποτε γονιδιώματος, ανθρώπινου, ζωϊκού, φυτικού, μικροβιακού, και θεωρείται απ’ τους πρωτοπόρους παγκόσμια και σ’ αυτόν τον τομέα. Με δυο λόγια ανήκει στον στρατό των πράγματι μεγάλων, σοβαρών, υπολογίσιμων αντιπάλων του δυτικού βιο-πληφορορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος.

Έχει το ενδιαφέρον του το γεγονός πως ενώ το BGI υπάρχει και δρα σε αμερικανικό (και ευρωπαϊκό) έδαφος εδώ και μια δεκαετία, η «απειλή» και ο «κίνδυνος» ανακαλύφθηκε τόσο πρόσφατα … μαζί με τα μαζικά PCR τεστ. Κι όμως: σε πείσμα των αμερικανικών λαγωνικών η BGI americas με κεντρικά γραφεία στο Καίμπριτς της Μασσαχουσέτης και η BGI europe με έδρα την Κοπεγχάγη δημιουργήθηκαν το 2010. Το 2018 η κινεζική «μητρική» άνοιξε καινούργια επιπλέον γραφεία και εργαστήρια στο Seattle και στο San Jose (ηπα), όπως και στο Λονδίνο, ενώ δημιούργησε μια τρίτη θυγατρική, την BGI asia pacific, με γραφεία και εργαστήρια στο Hong Kong, στο ιαπωνικό Kobe, στην Bangkok της ταϋλάνδης, στο λάος, στη σιγκραπούρη, στο Brisbane της αυστραλίας. Έχει εδώ και κάποια χρόνια αντίστοιχα ερευνητικά κέντρα στη γερμανία, στο βέλγιο, στη σουηδία, στη ρωσία, και στη νότια αφρική. Με δυο λόγια είναι ο ορισμός του «βιοτεχνολογικού γίγαντα μέσα στο δωμάτιο» (τον καπιταλιστικό πλανήτη).

Γιατί, λοιπόν, υποδείχθηκε σαν «απειλή δημόσιας ασφάλειας» για το αμερικανικό κράτος τόσο πρόσφατα (και τόσο συστηματικά, όπως δείχνει η κάτω φωτογραφία, με ημερομηνία 13 Γενάρη 2021);

Η απάντηση είναι απλή όσο και εύλογη. Μέχρι το ξεδίπλωμα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας τα βιοτεχνολογικά επιτεύγματα (και δεν είναι καθόλου λίγα!) και ειδικά οι εφαρμογές τους στο είδος μας (το ανθρώπινο…) ήταν από εμπορική άποψη περιορισμένα στον στενό ορίζοντα που οριοθετούνταν απ’ την μια μεριά από διάφορες νομοθεσίες και απ’ την άλλη από την αρνητική, καχύποπτη ή σωστά και τεκμηριωμένα κριτική αντίληψη της μεγάλης πλειοψηφίας των υπηκόων (και όχι μόνο των πρωτοκοσμικών) για το bio-engineering.

Η δημιουργία της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας έσπασε όλα τα φράγματα, έκανε σκόνη τα εμπόδια, υπερφαλάγγισε τις ενστάσεις και αντιρρήσεις (πολλές απ’ τις οποίες καθαρά επιστημονικές…), πέταξε στα σκουπίδια αυτό που ήταν αγαπημένη ακαδημαϊκή ενασχόληση και λεγόταν «βιοηθική», μ’ άλλα λόγια έδωσε το σήμα της επίθεσης δίνοντας στο βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα την «απόλυτη ελευθερία» της έκτακτης ανάγκης· και της «σωτηρίας απ’ το κακό». Σ΄αυτές τις καινούργιες συνθήκες μια σειρά τεχνολογικών εφαρμογών που ήταν ώριμες τεχνικά αλλά μπλοκαρισμένες για κοινωνικούς, θεσμικούς, πολιτιστικούς, ιδεολογικούς λόγους, απ’ την συστηματική ψηφιακή «επιτήρηση των επαφών» (των κοινωνικών σχέσεων δηλαδή) ως την υπόγεια νομιμοποίηση της γενετικής μηχανικής ως «εμβολίου», και απ’ την εξίσου υπόγεια μαζική συγκέντρωση προσωπικών δεδομένων υγείας ως την ραγδαία επέκταση του ηλεκτρονικού ζην, έγιναν – επιτέλους για τα αφεντικά του συμπλέγματος! – αλλού πεδία άγριας πρωταρχικής συσσώρευσης και αλλού εξίσου άγρια πεδία κερδοφορίας. Αλλά και αλγοριθμικής επιτήρησης για λογαριασμό των κρατών και των αρμόδιων υπηρεσιών – κι όχι μόνο.

Τώρα είναι που οξύνεται ο (και πλανητικός) ανταγωνισμός για την κατάκτηση, την επεξεργασία, την αξιοποίηση τεράστιων όγκων προσωπικών data· για την επιχειρηματική και κρατική εγκατάσταση νέων πανοπτικών· για την διαμόρφωση των χαρακτηριστικών νέων αγορών και νέων «γυάλινων φυλακών»! Και, κατά συνέπεια, τώρα ανακοινώνονται με κάθε επισημότητα καινούργιες «εθνικές περιουσίες», καινούργια παρθένα εδάφη που είναι υπό κατάκτηση αλλά εποφθαλμιούν οι ανταγωνιστές….

Τόσο σαν timing όσο και σαν περιεχόμενο οι αμερικανικές ανησυχίες επιβεβαιώνουν, αναγνωρίζουν, διατρανώνουν με τον πιο επίσημο και αδιάψευστο τρόπο, εκείνο που οι βουλιαγμένοι μέσα στους δημαγωγικούς βούρκους υποτελείς πρέπει να αγνοούν…

Φροντίζουν οι δημαγωγοί για τα βαρίδια στο μυαλό!

Ινδοκούς

Σάββατο 30 Γενάρη. Το ψόφιο κουνάβι υπέγραψε τον περασμένο Φλεβάρη συμφωνία με τους ταλιμπάν, για την (σχεδόν πλήρη) αποχώρηση του αμερικανικού στρατού απ’ τα αφγανικά υψίπεδα. Πρόκειται για την «συμφωνία της Doha». Που εκτός απ’ την μόνιμη κατάπαυση του πυρός και την ανταλλαγή αιχμαλώτων με την επίσημη κυβέρνηση (μάλλον περί ενισχυμένης δημαρχίας πρόκειται) της Καμπούλ, περιελάμβανε και την δέσμευση των ταλιμπάν να διακόψουν κάθε σχέση με οργανώσεις που η Ουάσιγκτον θεωρεί τρομοκρατικές. Το isis και την (λεγόμενη…) al Qaeda… Για τον πρώτο, έτσι κι αλλιώς, δεν χρειαζόταν συμφωνία: πρόκειται για ενεργούμενο της Ουάσιγκτον άμεσα ή/και έμμεσα, και είναι εντελώς εχθρικός με τους ταλιμπάν… Όσο για την al Qaeda; Υπάρχει άραγε ακόμα;

Το βέβαιο είναι ότι η «συμφωνία της Doha» άρεσε ιδιαίτερα στην Ισλαμαμπάντ, στη Μόσχα, στο Πεκίνο και στην Τεχεράνη… Και δεν άρεσε καθόλου στο Ριάντ, στο Τελ Αβίβ, στην κυβέρνηση της Καμπούλ (ο πρόεδρος / φύλαρχος Asharf Ghani δεν υπάρχει περίπτωση να μείνει στο πόστο του χωρίς την στήριξη του u.s. army), στο Ν. Δελχί – και στην Ουάσιγκτον! Στον μιλιταριστικό «σκληρό πυρήνα» της παρακμάζουσας υπερδύναμης, τον οποίο ποτέ δεν «ένοιωσε» το ψόφιο κουνάβι.

Αλλά τώρα κουμάντο κάνει ο νυσταλέος Jo και το δικό του γκουβέρνο. Κανονικά, με βάση την συμφωνία, ως τον ερχόμενο Μάη το αμερικανικό πεντάγωνο θα πρέπει να έχει αφήσει στην Καμπούλ ελάχιστους «συμβούλους», και τους αφγανούς να τα βρουν μεταξύ τους… Θα γίνει έτσι; Φαίνεται χλωμό – κι αυτό δεν είναι πρωτότυπο.

Η διοίκηση Μπους του Β του Μικρού χρέωσε τις επιθέσεις (: inside job) της 11ης Σεπτέμβρη του 2001 στον bin Laden και την «αντιαμερικανική / αντι-ιμπεριαλιστική ισλαμική διεθνή» που αυτός είχε δημιουργήσει όχι επειδή όντως αυτοί είχαν κάνει τις συγκεκριμένες επιθέσεις, αλλά επειδή ΔΕΝ τις είχαν κάνει! Ήταν μια ανταπόδοση προς την σαουδαραβική χούντα (που κυνηγούσε τον bin Laden), τις οποίες οι μυστικές υπηρεσίες, σε συνεργασία με φράξιες των αμερικανικών και τις ισραηλινές, ήταν οι πραγματικοί σχεδιαστές και υποστηρικτές τους. Στη συνέχεια ο αμερικανικός στρατός κατέλαβε το αφγανιστάν όχι για να αποδώσει δικαιοσύνη. Αλλά για να αποκτήσει μια μόνιμη έδραση στην κεντρική ασία, στο «μαλακό υπογάστριο» της Μόσχας και του Πεκίνου. Παρά την ουσιαστική ήττα της (απ’ τους ταλιμπάν) είναι δυνατόν η Ουάσιγκτον, μετά από 20 χρόνια, να αφήσει αυτήν την «κεντρική θέση»; Το ψόφιο κουνάβι δεν καταλάβαινε από μιλιταριστική γεωπολιτική, και έλεγε «ναι»· ο νυσταλέος Jo όμως καταλαβαίνει, και με το παραπάνω.

Έχει αρχίσει, κατά συνέπεια, η διαδικασία εξόδου της Ουάσιγκτον απ’ την συμφωνία της Doha. Πρώτον με (αμερικανικές) κατηγορίες (του νέου αμερικάνου υπ..οικ…) ότι «η al-Qaeda επεκτείνει την παρουσία της στο αφγανιστάν, υπό την προστασία των ταλιμπάν» και ότι «από κοινού σχεδιάζεται η δημιουργία νέων ομάδων ενόπλων»…. Δεύτερο με ανακοίνωση του νέου αμερικάνου υπ.εξ. Blinken ότι «θέλει να επανεξετάσει την συμφωνία της Doha για να καταλάβει καλά τις υποχρεώσεις των ταλιμπάν». Είναι ηλίου φαεινότερο ότι το Joνυσταλεάν ψάχνει προσχήματα για να ξεμπερδεύει με την συμφωνία της Doha· μια υπενθύμιση του ότι σε μια όλο και πιο παρακμιακή υπερδύναμη κάθε γκουβέρνο σκίζει μερικά deal του προηγούμενου.

Το θέμα είναι σοβαρό· πολύ σοβαρότερο απ’ την τύχη αυτού καθ’ αυτού του αφγανιστάν. Οι ταλιμπάν ποτέ δεν ήταν «διεθνιστές» με την έννοια των «εξαγωγέων επανάστασης»· και το άσυλο / κάλυψη που παρείχαν στον bin Laden είχε να κάνει κυρίως με την προσωπικότητα, την ιστορία και το κύρος του παρά με την συμμετοχή της τότε ταλιμπανοκρατούμενης Καμπούλ στις όποιες δράσεις της ισλαμικής διεθνούς. Αυτή, απ’ τη μεριά της, μπορεί να χρησιμοποιούσε κάποιες άκρες των αφγανικών βουνών για βασική εκπαίδευση, αλλά το ίδιο έκανε και στο σουδάν. Όχι το 2021 αλλά και ποτέ πριν οι ταλιμπάν, σαν αφγανικό καθεστώς, δεν είχαν οργανωτική σχέση με την όποια al-Qaeda· μια οργανωτική σχέση που άλλωστε δεν την χρειαζόταν καμμία πλευρά.

Μια υψηλόβαθμη αντιπροσωπεία τους (φωτογραφία επάνω) έκανε τις τελευταίες ημέρες μια σημαδιακή περιοδεία, πρώτα στην Τεχεράνη και στη συνέχεια στη Μόσχα. Το τι κουβεντιάστηκε, φυσικά, δεν ανακοινώθηκε· οι δηλώσεις περιορίστηκαν την «ισχυρή επιμονή των πλευρών ότι η συμφωνία της Doha πρέπει να τηρηθεί». Η Τεχεράνη, η Μόσχα αλλά και η Ισλαμαμπάντ με το Πεκίνο θέλουν να δουν το «κουτάκι» του αφγανιστάν να αδειάζει απ’ τον αμερικανικό στρατό. Οι ταλιμπάν έχουν κάθε συμφέρον να τηρήσουν το δικό του κομμάτι της συμφωνίας· αλλά απειλούν ήδη πως αν δεν φύγει ο u.s. army θα αρχίσουν επιθέσεις εναντίον του.

Έχει ακόμα περιθώρια η Ουάσιγκτον να συντηρήσει τις βάσεις της εκεί, εναντίον επιθέσεων που θα είναι σκληρές; Και μπορεί να σταθεί εκεί κόντρα στην Ισλαμαμπάντ, που έχει ιδιαίτερες σχέσεις με τους ταλιμπάν;

Θα φανεί… Αλλά οι οιωνοί δεν είναι καλοί…

Εκλεκτές συμμαχίες

Σάββατο 30 Γενάρη. Καθώς χιλιάδες συγκεντρώνονταν στην Ουάσιγκτον στις 6 Ιανουαρίου για την διαδήλωση των πιστών στον Donald Trump που κατέληξε στην εισβολή στο αμερικανικό Καπιτώλιο, μια Ισραηλινή σημαία μπορούσε να ειδωθεί μέσα στο πλήθος, να ανεμίζει μαζί με άλλες που υποστήριζαν την συνωμσιολογία του Qanon, την πολιτοφυλακή 111%, και άλλες πολυπληθείς ακροδεξιές κινήσεις. «Η Βίβλος λέει ότι αν ευλογήσεις το Ισραήλ θα είσαι ευλογημένος» εξήγησε ο διαδηλωτής που κρατούσε την σημαία, επαναλαμβάνοντας μια φράση της Βίβλου που είναι απ’ τις αγαπημένες του κινήματος των Χριστιανών Σιωνιστών. «Οπότε είμαστε ένα έθνος που υποστηρίζει το Ισραήλ». Αργότερα η σημαία βρέθηκε έξω απ’ το Καπιτώλιο στη διάρκεια της πολιορκίας του, ενώ ένας άλλος μασκοφορεμένος διαδηλωτής είχε μια ασπρόμαυρη Ισραηλινή σημαία ραμμένη στο παραστρατιωτικό του γιλέκο, μαζί με μια σημαία φίλων της αστυνομίας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ισραηλινή σημαία εμφανίζεται σε ακροδεξιές διαδηλώσεις στις ΗΠΑ, σε περιπτώσεις που φαινομενικά έχουν ελάχιστη σχέση με την πολιτική για τη Μέση Ανατολή. Έχει ανεμίσει μαζί με την σημαία των νοτίων σε μια διαδήλωση στο Αρκάνσας και κρέμεται σε μπαλκόνια απ’ το Μανχάταν ως την Ιερουσαλήμ· ήταν παρούσα στην παρέλαση “Straight Pride” στη Βοστώνη, και σε μια αυτοκινητοπομπή οπαδών του Trump…

Έτσι ξεκινούσε ένα άρθρο στο διεθνιστικό site +972 στις 22 Γενάρη (φωτογραφία επάνω). Μια σημαία εδώ ή εκεί μπορεί να δείχνει μερικά πράγματα· όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση δείχνει πολύ λίγα απ’ την θρησκευτική παράνοια ενός ικανού αριθμού αμερικάνων που είναι ευαγγελιστές και αυτοχαρακτηρίζονται χαρούμενα σαν “χριστιανοί σιωνιστές”…. Χριστιανοί υποστηρικτές του ισραηλινού ιμπεριαλισμού / μιλιταρισμού δηλαδή. Από πρώτη ματιά τίποτα περίεργο…

Πολλών ειδών υποστηρικτές έχει στον δυτικό κόσμο το ισραηλινό απαρτχάιντ, αλλά αυτοί οι ευαγγελιστές (αρκετοί και στη βραζιλία – ψηφοφόροι του Μπολσονάρο φυσικά!) είναι μια ειδική κατηγορία (και ο Πομπηίας τέτοιος είναι, έχει δηλώσει ότι κοιμάται με την βίβλο στο προσκεφάλι του…). Κι αυτό επειδή στον πυρήνα του το ιδεολογικό / θρησκευτικό τους δόγμα είναι σκληρά και βαθιά αντι-σημιτικό!

Η ιδέα (και η ερμηνεία του «χριστιανισμού – σιωνισμού») είναι ότι η επιστροφή των εβραίων στους «άγιους τόπους» είναι βασικό τμήμα του θεϊκού σχεδίου για την «δευτέρα παρουσία»!! Η ισραηλινή ιστορικός Anita Shapira έχει βρει μάλιστα στοιχεία ότι ήταν οι «χριστιανοί σιωνιστές» της αγγλίας που «έσπρωξαν» την ιδέα αυτής της «επιστροφής» σε κύκλους εβραίων αστών της ευρώπης την δεκαετία του 1840· διαμορφώνοντας εκείνο που εξελίχθηκε (με την βοήθεια και της αντι-σημιτικής αγγλικής πολιτικής) σε «εβραϊκό εθνικισμό» τις επόμενες δεκαετίες. Στην ουσία αυτή η ιδέα της «επιστροφής» ήταν η κουκούλα της εκδίωξης των ευρωπαίων εβραίων απ’ τα σπίτια και την ιστορία τους στο ευρωπαϊκό έδαφος· και νομιμοποίησε όλους τους διωγμούς και τα εγκλήματα κατά των εβραίων (εναντίον κυρίως των αντεθνικιστών / σοσιαλιστών της ανατολικής ευρώπης: Bund…) απ’ τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου ως το πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Με αποκορύφωμα το Ολοκαύτωμα.

Αλλά η υποστήριξη απ’ τους ευαγγελιστές του (απαρτχάιντ) ισραηλινού κράτους δεν είναι το τέλος του θεϊκού σχεδίου για την «δευτέρα παρουσία»!! Όταν ο γυιός του αφεντικού γυρίσει στον πλανήτη για να ξεκαθαρίσει οριστικά τα πράγματα, θα βάλει στους εβραίους (λένε οι ευαγγελιστές…), συμπεριλαμβανόμενων όλων όσων θα βρίσκονται στο δικό τους κράτος, ένα σκληρό δίλημμα: είτε να γίνουν κι αυτοί χριστιανοί, είτε να εξοντωθούν (απ’ τον γυιό του αφεντικού)!!! Είναι παρανοϊκό, αλλά είναι αληθινό: αυτοί οι ακροδεξιοί χριστιανοί υποστηρίζουν το ισραηλινό κράτος σαν ένα βήμα προς την «δευτέρα παρουσία» με τελική φάση είτε τον εκχριστιανισμό όλων των εβραίων του πλανήτη είτε την σφαγή τους! Θα έπρεπε να είναι δακτυλοδεικτούμενοι σαν επίγονοι του ναζισμού· αλλά όχι! Απολαμβάνουν ασυλίας, φιλίας, ‘n’ much more…

Γιατί έτσι; Είναι απλό. Τα αφεντικά του απαρτχάιντ καθεστώτος του Τελ Αβίβ είναι ρεαλιστές και, προφανώς, δεν φοβούνται την «δευτέρα παρουσία» του γυιού του αφεντικού των χριστιανών. Δεν φοβούνται το «τέλος του έργου» που φαντασιώνουν οι χριστιανο-φασίστες υποστηρικτές τους. Αντίθετα τους θέλουν για συμμάχους στον υπαρκτό, πραγματικό καπιταλιστικό κόσμο. Πολύ περισσότερο αφού στελεχώνουν υψηλά ως πολύ υψηλά κλιμάκια της εξουσίας – στις ηπα, και όχι μόνο. Αδιαφορούν για το «επί πιστώσει» τέλος του κόσμου που περιμένουν οι ψωνισμένοι χριστιανοί· ενδιαφέρονται μόνο για την «τοις μετρητοίς» υποστήριξή τους χθες, σήμερα, αύριο.

Από στενά πολιτική άποψη αυτή η συμμαχία στέκει. Αν όμως κριθεί με ιδεολογικά κριτήρια είναι, απλά, αποκαλυπτική: το φασιστικό, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ και οι υποστηρικτές του κατηγορούν όσους τους εναντιώνονται σαν φασίστες· ενώ ταυτόχρονα εκφράζουν τις χειρότερες ρατσιστικές και αντι-σημιτικές εκδοχές στην πρωτοκοσμική ιστορία εδώ και αιώνες!

Σε ποιές κοινωνίες και σε ποια εποχή θα μπορούσε να συμβαίνει τέτοια εφιαλτική αντιστροφή των εννοιών αν όχι στις «μεταμοντέρνες» δυτικές του 21ο αιώνα;

Gamestop

Παρασκευή 29 Γενάρη. Οι λεγόμενοι «σορτάκηδες» είναι ένα είδος αγέλης ύαινας που ζει στα χρηματιστήρια. Βγάζουν λεφτά, πολλά λεφτά, ποσά με πολλά μηδενικά ποντάροντας (κυριολεκτικά), για παράδειγμα, στο ότι οι μετοχές της Χ ή της Ψ εταιρείας θα κατρακυλήσουν ως ένα συγκεκριμένο σημείο σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Φροντίζουν και οι ίδιοι γι’ αυτό με τις κατάλληλες «οικονομικές ειδήσεις» για τα χάλια αυτής της Χ ή της Ψ εταιρείας.

Αλλά τις τελευταίες ημέρες έγινε στο αμερικανικό χρηματιστήριο κάτι πρωτοφανές. Κάποιοι «μικροεπενδυτές» (πολλοί όμως) διάλεξαν μια εταιρεία σε μετριο-χάλια κατάσταση, την εταιρεία video gaming gamestop, για την οποία οι «μεγάλοι σορτάκηδες» είχαν ποντάρει πολλά (για να κερδίσουν πολλαπλάσια) ότι θα βουλιάξει μαζί με την μετοχή της… και άρχισαν να αγοράζουν επιθετικά αυτή τη μετοχή… ανεβάζοντάς την… Οι «μεγάλοι σορτάκηδες» είχαν ποντάρει ότι απ’ τα 10 δολάρια η μετοχή της gamestop θα πέσει σε λίγες ημέρες στα 5. Αλλά η μεγάλη αγέλη των «μικροεπενδυτών» ανέβασε την μετοχή απ’ τα 10 σχεδόν στα 300 δολάρια!

Αν κάποιος στοιχηματίσει ότι η μετοχή θα πέσει κι αυτή ανέβει θα χάσει πολλά, ανάλογα με την άνοδο. Φαίνεται ότι οι «μικροεπενδυτές» είχαν στόχο ένα τουλάχιστον συγκεκριμένο hedge fund, το Melvin Capital, το οποίο εξαιτίας αυτής της ξαφνικής και ορμητικής ανόδου της gamestop (είχε ποντάρει στο αντίθετο) έχασε σε ελάχιστες ημέρες πάνω από 2 δις δολάρια – φτάνοντας στα όρια της χρεωκοπίας!

Θα ήταν κάπως ζόρικο να εξηγήσουμε πως ακριβώς επιτέθηκαν αυτοί οι θεωρούμενοι «ερασιτέχνες επενδυτές» στα μεγάλα πεπόνια. Το ενδιαφέρον είναι ότι προκλήθηκε πανικός χωρίς προηγούμενο στο χρηματιστήριο της Ν. Υόρκης, με πολιτικές και τεχνολογικές προεκτάσεις. Πλατφόρμες ψηφιακής μεσολάβησης χρηματιστηριακών αγορών και πωλήσεων «κατέβασαν τους διακόπτες» τους για να σταματήσουν την επίθεση των «ερασιτεχνών» και να προστατέψουν τους «επαγγελματίες»· στη συνέχεια η «αριστερά των δημοκρατικών» πολιτικοποίησε το ζήτημα σαν δίκαιη επίθεση των φτωχών (επενδυτών) εναντίον των πλούσιων· φήμες άρχισαν να κυκλοφορούν ότι οι «φτωχοί» (επενδυτές) ήταν απλά η βιτρίνα κάποιων πλούσιων που είχαν ανοικτούς λογαριασμούς με κάποια hedge funds· κι άλλοι, πιο “κοινωνιολόγοι”, διέβλεψαν την ανερχόμενη “δύναμη των μαζών” (μέσω ψηφιακών επικοινωνιών και συντονισμού) ενάντια στους κυριλέ τζογαδόρους. Ευτυχώς δεν μίλησε κανείς (ακόμα) για την “επανάσταση του Γενάρη”, για “μπολσεβίκους επενδυτές” και για “επίθεση στα χειμερινά ανάκτορα”!…

Το περιστατικό αυτό θα ξεχαστεί γρήγορα: η gamestop έχει όντως τα χάλια της, και η τεχνητή αύξηση της τιμής της δεν πρόκειται να αντέξει. Επίσης δεν πρόκειται για το «κίνημα occupy wall street».

Στο τέλος ίσως υποδειχθεί ρωσικός ή/και κινέζικος δάκτυλος. Μπορεί και παλάμη ολόκληρη, απ’ την Τεχεράνη ή το Καράκας. Γιατί όχι;