Tag: ηπα

Ιμπεριαλιστικά αδιέξοδα

Δευτέρα 15 Φλεβάρη. Όλο ενδιαφέρον η ασταμάτητη μηχανή παρακολουθεί τι περιθώρια έχει το Joνυσταλεάν να αποφύγει την επίσημη κήρυξη πολέμου κατά των rivals, μετά την αποτυχία της τακτικής που δοκίμασε το ψόφιο κουνάβι, των οικονομικών τιμωριών, αποκλεισμών· του νεο-μερκαντιλισμού για να το πούμε αλλιώς.

Τα ως τώρα δείγματα (είναι η αρχή σίγουρα) είναι ενδιαφέροντα. Για παράδειγμα ο νυσταλέος Jo πήρε τηλέφωνο τον κινέζο αυτοκράτορα να του ευχηθεί για την κινέζικη πρωτοχρονιά! Αρχίζει η χρονιά του βοδιού σύμφωνα με το κινέζικο ημερολόγιο, φαίνεται όμως ότι στην Ουάσιγκτον υπάρχουν μεγάλα κοπάδια, που θέλουν να πιστεύουν ότι με «κινήσεις αβροφροσύνης» απέναντι στο Πεκίνο θα χωρίσει το ζευγάρι Μόσχας – Πεκίνου, και η πρώτη θα στριμωχτεί. Άβυσσος…

Σε ότι αφορά το ιράν και την συμφωνία 5 + 1, ο νυσταλέος Jo λέει ότι θέλει να γυρίσει· αλλά σε μια άλλη συμφωνία, κι αφού πρώτα η Τεχεράνη κάνει στριπτίζ… Άβυσσος…

Σ’ ότι αφορά τον πόλεμο που οι δύο τοξικοί του Ριάντ και του Αμπού Ντάμπι κάνουν στην υεμένη, ο νυσταλέος Jo θέλει να εμφανιστεί σαν ειρηνιστής. Θα διακόψει (λέει) την τροφοδοσία του τοξικού του Ριάντ με επιθετικά όπλα (αλλά όχι με «αμυντικά»…) και, επίσης, θα κάνει ότι μπορεί για να σταματήσει το κακό (στο οποίο ως τώρα έχει συμμετάσχει ενεργά και η Ουάσιγκτον, και το Παρίσι, και το Λονδίνο…). Αλλά και πάλι υπό όρους. Θα πρέπει οι Houthis να σταματήσουν να νικάνε και να προωθούνται σε βάρος των μισθοφόρων των δύο τοξικών.

Αυτός είναι ο αμερικανικός πόνος με την υεμένη: οι Houthis νικούν, υποστηριζόμενοι φανερά απ’ την Τεχεράνη και την λιβανέζικη Χεζμπ’ αλλάχ. Εν μέρει ανακαταλαμβάνουν υεμενίτικα εδάφη, εν μέρει επιτίθενται στην σαουδική αραβία: μέσα στις 4 τελευταίες ημέρες έχουν κτυπήσει με drones και πυραύλους 5 φορές στο σαουδαραβικό αεροδρόμιο της Αdha στα νότια.

Μπροστά στο ενδεχόμενο να πρέπει να στείλει και εκεί, φανερά, «αντιτρομοκρατικό» στρατό, ο νυσταλέος Jo προτιμάει να το παίξει “give peace a chance”!! Πρόκειται για τον ίδιο νυσταλέο που σαν υπ.εξ. του Obama είχε δώσει το ο.κ. στους πετροχουντικούς, το 2015, να εισβάλουν στην υεμένη… Οι Houthis απαντούν, με όλο τους το δίκιο, ότι «peace» σημαίνει αφενός να φύγουν όλοι οι μισθοφόροι απ’ το υεμενίτικο έδαφος και αφετέρου οι δύο τοξικοί να πληρώσουν για όλες τις καταστροφές που έχουν κάνει αυτά τα χρόνια, και αποζημιώσεις για όλους τους άμαχους που έχουν δολοφονήσει· παράδες έχουν. Παράξενες ιδέες που, φυσικά, η παρακμιακή υπερδύναμη τις θεωρεί σαν όρους και τις απορρίπτει. Άβυσσος…

Αν δείχνουν κάτι οι ως τώρα πρώτες κινήσεις του νέου αμερικανικού γκουβέρνου στην ευρύτερη μέση Ανατολή, είναι μια τακτική (;) νοσταλγίας του είδους «θα ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος επειδή είμαστε οι αμερικάνοι· και κάποτε μας φοβούνταν όλοι».

Αποκλείεται να κρατήσει πολύ. Και η διάψευση (η επιβολή της ωμής πραγματικότητας δηλαδή πάνω στις αναμνήσεις περασμένων μεγαλείων) θα εκνευρίσει πολύ το Joνυσταλεάν.

Project ευρασία

Πέμπτη 11 Φλεβάρη. Η χθεσινή αναφορά μας στην άδοξη επίσκεψη του “οτι-πιο-κοντά-σε-υπουργό-εξωτερικών-διαθέτει-η-ε.ε.” επίτροπου Josep Borrell στην Μόσχα και των σχολίων γύρω απ’ τον «ρώσο Guaido» μπορεί να θεωρηθεί σαν εισαγωγή. Με δεδομένο ότι το μπλοκ ε.ε. δεν έχει «κοινή εξωτερική πολιτική» (ειδικά για τέτοια κεντρικά ζητήματα όπως το ευρασιατικό project) κι ούτε πρόκειται να αποκτήσει, το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo θα προσπαθήσει να «πιέσει» (δηλαδή να εκβιάσει) διάφορα ευρωπαϊκά κράτη υπέρ του. Και το αντίστοιχο έχει ξεκινήσει ήδη απ’ την μεριά της η Μόσχα.

Μια ενδεικτική κουβέντα του Lavrov (δεν είναι η πρώτη φορά που λέγεται τους τελευταίους μήνες) ήταν αυτή:

…Έχουμε αρχίσει να συνηθίζουμε το γεγονός ότι η Ε.Ε. προσπαθεί να επιβάλει μονομερείς κυρώσεις, παράνομες απαγορεύσεις, και καταλήγουμε σ’ αυτή τη φάση στην παραδοχή ότι η Ε.Ε. είναι αναξιόπιστος εταίρος… Το σοβαρότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε όλοι είναι η έλλειψη ομαλότητας στις σχέσεις ανάμεσα στη Ρωσία και την Ε.Ε. – τους δύο μεγαλύτερους παίκτες στον Ευρασιατικό χώρο. Είναι μια όχι υγιής κατάσταση, που δεν ωφελεί κανέναν…

Τι θέλει η Μόσχα; Όχι, βέβαια, την φιλία της ε.ε. σαν σύνολο· για πολλά θα μπορούσε να κατηγορήσει κανείς το ρωσικό καθεστώς, όχι όμως για έλλειψη ρεαλισμού. Εκείνο που θέλει είναι μια σταθερή και μόνιμη «τήρηση αποστάσεων» προς την Ουάσιγκτον απ’ το Βερολίνο (κατά κύριο λόγο) και το Παρίσι. Με δεδομένο τον (ιστορικό) ιμπεριαλιστικό οππορτουνισμό του δεύτερου, το Βερολίνο είναι – κυρίως – εκείνο που ακόμα κι αν δεν αντιπροσωπεύει το σύνολο της ε.ε., μπορεί να σταθεί σαν αντίβαρο στις δεδομένες επιλογές τόσο των κρατών της Βαλτικής όσο και της Βαρσοβίας στο πλευρό των ηπα (και του Λονδίνου).

Με δεδομένη την αναμενόμενη «επιστροφή» (ή προσπάθεια επιστροφής) του Joνυσταλεάν στην «παλιά ευρώπη», η Μόσχα απειλεί ότι αν αυτή η «παλιά ευρώπη» συνεχίσει να κάνει back vocals στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, τότε θα την αντιμετωπίσει σαν εχθρό και στρατιωτικά. Είναι μια δύσκολη επιλογή, με βάση τα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα του ρωσικού καθεστώτος: η αξία του μέσα στο ευρασιατικό project πολλαπλασιάζεται αν αυτό το project προεκτείνεται ως τον Ατλαντικό· ενώ ο μόνιμος ακρωτηριασμός (που προσπαθεί να επιβάλει η Ουάσιγκτον) θα ήταν στρατηγική ήττα.

Για τους ίδιους ακριβώς λόγους η Μόσχα, σαν μέλος του μπλοκ της Αστάνα, έχει ανάγκη να αποκρούσει την ανανέωση των αμερικανικών σχεδιασμών για τη μέση Ανατολή. Το Joνυσταλεάν προσπαθεί να νεκραναστήσει το κόλπο isis οπουδήποτε αυτό είναι εφικτό απ’ την ανατολική Μεσόγειος ως τα αφγανικά υψίπεδα. Ήδη, η «γραμμή» για την στρατιωτική κατοχή της ανατολικής συρίας άλλαξε, και από το «φυλάμε τα πετρέλαια για να μην πάρει ο Άσσαντ» του ψοφιοκουναβιστάν έγινε «πολεμάμε τον isis» (;;;). Στο αφγανιστάν επίσης, όπου οι μισθοφόροι του Ριάντ και του Αμπού Ντάμπι είχαν ασήμαντη παρουσία, φαίνεται να «ζωντανεύουν» – εναντίον και των ταλιμπάν.

Το συριακό / ιρακινό πεδίο μάχης (όπως και το αφγανικό) γίνονται όλο και περισσότερο «εκκρεμότητες» που η Ουάσιγκτον θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει. Ήδη αυτό το διατυμπανίζει (ποιός άλλος;) το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ. Οι αεροπορικές / πυραυλικές επιθέσεις στη δυτική συρία έχουν γίνει ακόμα πιο συστηματικές αλλά, κυρίως, απροσχημάτιστες. Το «κτυπάμε θέσεις του ιράν στη συρία» έχει εξελιχθεί σε πλήρη (και προς το παρόν μονομερή) κανονικό πόλεμο απ’ την μεριά του ισραηλινού μιλιταρισμού.

Υποτίθεται πως η «αλλαγή» του Joνυσταλεάν, διαφημισμένη εντατικά, αφορά την στάση απέναντι στην Τεχεράνη. Δεν πρόκειται για καμμία «αλλαγή», το έχουμε ξαναπεί. Το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo θέλει να ελπίζει ότι θα προσεταιριστεί τους ευρωπαίους που υπέγραψαν το 2015 την 5 + 1 συμφωνία για τα πυρηνικά του ιράν στην απαίτηση επαναδιαπραγμάτευσής της, για να περιλάβει και το πυραυλικό πρόγραμμα της Τεχεράνης – προσθέτοντας στα κράτη / διαπραγματευτές και … το Ριάντ. Αλλά το ιρανικό καθεστώς δεν πρόκειται να διαπραγματευτεί τίποτα επιπλέον απ’ όσα συμφωνήθηκαν πριν 5,5 χρόνια· κι ούτε λόγος να ανεχτεί την πετροχούντα του τοξικού σαν «επιτηρητή»! (Ούτε η Μόσχα ούτε το Πεκίνο πρόκειται να στηρίξουν τους αμερικανικούς ή αμερικανο-αγγλικούς σχεδιασμούς). Η Τεχεράνη έχει δώσει στην Ουάσιγκτον ένα μήνα διορία μετά την επίσημη ενθρόνιση του νυσταλέου, για να επιστρέψει χωρίς όρους στην συμφωνία, αναιρώντας τις εναντίον της κυρώσεις. Η διορία τελειώνει στις 21 Φλεβάρη. Απειλεί πως μετά απ’ αυτήν την ημερομηνία θα ενεργοποιήσει την παράγραφο 36 της συμφωνίας του ’15, που τις επιτρέπουν να αποχωρήσει απ’ τα «πρόσθετα πρωτόκολλά» της περιορίζοντας σημαντικά τις επιθεωρήσεις του οηε στις (πυρηνικές) εγκαταστάσεις του. Εντέλει και η Τεχεράνη κάνει το ίδιο με την Μόσχα, απ’ την δική της μεριά. Ο υφ.υπ.εξ Abbas Araqchi ξεκαθάρισε χτες:

… Όταν διαπραγματευτήκαμε την JCPOA με την Κίνα, την Ρωσία, τους Ευρωπαίοιυ και τις ΗΠΑ, αποφασίσαμε όλοι στα σοβαρά να μην εμπλακούμε σε άλλα θέματα πλην του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Αυτός είναι ο λόγος που η JCPOA έχει εφικτό να υπογραφτεί. Δεν πρόκειται να εμπλακούμε σε διαπραγματεύσεις για άλλα ζητήματα, είτε είναι περιφερειακά θέματα είτε οι αμυντικές μας δυνατότητες, κι ακόμα περισσότερο [δεν θα κάνουμε κάτι τέτοιο] αφού οι ΗΠΑ αποδείχθηκαν αναξιόπιστο μέλος των διαπραγματεύσεων. Και οι Ευρωπαίοι έχουν αποδειχθεί ανίκανοι να υλοποιήσουν τις υποσχέσεις τους…

(Στα μέσα του ερχόμενου Ιούνη στο ιράν έχουν προκηρυγμένες προεδρικές εκλογές… Και, φυσικά, δεν έχουν ξεχάσει την δολοφονία του Soleimani…)

(φωτογραφία: Πανηγυρισμοί στην Τεχεράνη για την 42η επέτειο απ’ την επανάσταση που ανέτρεψε την δικτατορία του Σάχη. Οι ελπίδες και οι δυνατότητες ήταν τότε, το 1979, διαφορετικές…)

Αυτοάνοση παρενέργεια…

Πέμπτη 11 Φλεβάρη. Είναι λίγοι οι βεβαιωμένοι (μέχρι τώρα). Επιπλέον η «τύχη» τους σερβίρεται με τέτοιον τρόπο ώστε να απωθηθεί σαν ασήμαντη – οι σεφ ξέρουν την δουλειά τους. Ωστόσο αυτές οι λίγες δεκάδες (36 ως χτες) πλατφορμιασμένοι στις ηπα με τα κατασκευάσματα της pfizer και της moderna, εμφανίζουν εκείνο που φοβούνται εδώ και μήνες ανοσολόγοι και ιολόγοι: αυτο-άνοση αντίδραση του οργανισμού στην γενετική πειρατεία.

Εμφανίζουν αυτοάνοση θρομβοπενία. Δεν την ξέρετε, δεν την ξέραμε, έπρεπε να διαβάσουμε (και συγγνώμη δηλαδή…). Πρόκειται για την ανεξήγητη (για την «επιστήμη») ανάπτυξη αντισωμάτων ή (λιγότερο συχνά) κυτταροτοξικών Τ-λεμφοκυττάρων εναντίον του σώματος, που στην συγκεκριμένη περίπτωση οδηγεί στην καταστροφή των αιμοπεταλίων του αίματος. Το ανοσοποιητικό στρέφεται κατά του οργανισμού του: το αποτέλεσμα της αυτοάνοσης θρομβοπενίας (της καταστροφής των αιμοπεταλίων δηλαδή) είναι η πρόκληση (εσωτερικών) αιμοραγιών· ακόμα και θανάτων εξαιτίας τους. Ο Gregory Michael, 56χρονος γυναικολόγος, πέθανε τον περασμένο Γενάρη από εγκεφαλική αιμορραγία, δυο βδομάδες μετά τον πλατφορμιασμό του με την πλατφόρμα των pfizer/biontech. Κάποιοι άλλοι σώθηκαν «στο παραπέντε», με μεγάλη δυσκολία και ιατρική κινητοποίηση…

Η αυτοάνοση θρομβοπενία δεν είναι άγνωστη. Στις ηπα προσβάλει 50.000 άτομα τον χρόνο· και όπως όλες οι ασθένειες που χαρακτηρίζονται σαν «αυτοάνοσες» είναι άγνωστη η αιτία της και το γιατί δρα όπως δρα. Έχει συσχετιστεί και με ιώσεις· και πάλι όμως μόνο πιθανολογικά.

Μπορούν να αποδοθούν αυτές οι τωρινές περιπτώσεις των πλατφορμιασμένων στις πλατφόρμες; Πιστοί στο δόγμα «για τους positive από covid κάθε θάνατος ή σοβαρή επιπλοκή χρεώνεται σ’ αυτόν· για τους πλατφορμιασμένους κάθε θάνατος ή σοβαρή επιπλοκή χρεώνεται οπουδήποτε αλλού» ειδικοί και δημαγωγοί καθησυχάζουν. Είναι πάνω κάτω η αναλογία που συναντιέται η θρομβοπενία στον γενικό πληθυσμό λένε… Κάτι που μπορεί να ισχύει προς στιγμήν.

Αλλά η (επιστημονική) άγνοια είναι πλήρης άγνοια. Κι όταν υπάρχει άφθονη τέτοια ομολογημένη, η απόδοση (ή η μη απόδοση) ευθυνών υπακούει, πιθανότατα, σε κίνητρα άσχετα τόσο με την επιστήμη όσο, πιθανότατα, και με την ηθική…

Σε άλλες εποχές θα σταματούσε ο πλατφορμιασμός μέχρι να βρεθούν σίγουρες απαντήσεις για την αιτία αυτών των επικίνδυνων έως θανατηφόρων παρενεργειών. Σε άλλες…

Φάρμακα;

Τρίτη 9 Φλεβάρη. … Ως πρόσφατα, η βιομηχανία εμβολίων της κίνας θεωρούνταν ένας σχετικά ήσσονος σημασίας παίκτης στην παγκόσμια αγορά. Αλλά ο αγώνας για την ανάπτυξη και την διανομή εμβολίων για τον covid-19 έδωσε στην Κίνα την ώθηση να αναβαθμίσει μαζικά τις ικανότητές της, καθιερωνόμενη σαν ένας βασικός παγκόσμιος προμηθευτής…

Αυτό είναι απόσπασμα από χθεσινό άρθρο στους “asia times” (φωτο επάνω). Η ασταμάτητη μηχανή συνδυάζει αυτήν την προφανή παραδοχή με αξιόπιστες αλλά όχι διασταυρωμένες πληροφορίες, ότι οι δυτικές φαρμακο-μαφίες (ή οι κυριότερες ανάμεσά τους) επιδίδονται ήδη σ’ έναν “αγώνα δρόμου” για να μην χάσουν το πλανήτη (τον οποίο ως πρόσφατα ηγεμόνευαν ουσιαστικά χωρίς αντίπαλο) στέλνοντας πλασιέ σε διάφορα γεωγραφικά μήκη και πλάτη για να κλείσουν συμφωνίες· και (ως τώρα) τρώνε πόρτα…

Αν η αναλυτική / πολιτική προσέγγισή μας όλους αυτούς τους μήνες σχετικά με τις πραγματικές αιτίες της (βασικά δυτικής) υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας είναι σωστή (τέτοια την θεωρούμε!) τότε η πιο πάνω παράγραφος (όπως και όλο το άρθρο) συνοψίζει την όλο και πιο έντονα διαγραφόμενη ήττα του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος στην παγκόσμια αναμέτρηση με σημαία τον covid!

Το ρωσικό sputnik V ίσως να μην καίγεται (οικονομικά) για πελάτες στην ευρώπη – μόνο ο γεωπολιτικός συμβολισμός έχει κάποια σημασία. Η εταιρεία που το σχεδίασε, το κατασκευάζει και το προωθεί έχει κλείσει ήδη συμφωνίες και έχει κάνει τις πρώτες αποστολές σε 18 κράτη του πλανήτη, και έπεται άλλη μία μεγάλη παραγγελία από μεξικό που θα αρχίσει να ξεφορτώνεται στην Mexico City τον Μάρτη. (Για τα κινεζικά έχουμε γράψει πρόσφατα. Ένα ινδικό εμβόλιο κινείται επίσης «επιθετικά» στην «παγκόσμια αγορά»…).

Έχει επιπλέον ενδιαφέρον το ότι το ρωσικό και το κινεζικό κράτος συνεργάζονται (και δεν ανταγωνίζονται για την «παγκόσμια αγορά») κυρίως σ’ ότι αφορά τις αλυσίδες παραγωγής μεταξύ τους αλλά και έρευνες· αλλά και την αξιοποίηση εργοστασίων που υπάρχουν ήδη σε διάφορα κράτη του πλανήτη. Αυτό το τελευταίο λέγεται «προστιθέμενη αξία» και εξυπηρετεί τα κράτη / κεφάλαια που είναι πελάτες της Μόσχας και του Πεκίνου.

Ξεδιπλώνεται πια όλο και πιο καθαρά το επίδικο που για τους αιχμάλωτους της δυτικής υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας παραμένει ακόμα μυστηριώδες. Οι εντατικά κατασκευαζόμενοι και συντηρούμενοι φόβοι τους· τα «κυματιστά» πραξικοπήματα· η κατασκευή της «κρουσματοπανδημίας» και των κοινών δεξαμενών, είναι οι μορφές που αντιστοιχούν στην πρωταρχική συσσώρευση της (δυτικής) «βιομηχανίας της υγείας»!!! Οι έντιμοι και ενημερωμένοι μαρξιστές θα έπρεπε να το έχουν αναγνωρίσει αυτό προ πολλού: παντού και πάντα η πρωταρχική συσσώρευση είναι ταυτόσημη με την λεηλασία και την κατασκευή αναγκών και σπανιότητας στην ικανοποίησή τους!

Εκτιμάμε ωστόσο ότι το σχέδιο του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος δεν ήταν ακριβώς αυτό! Στην πιο άγρια εκδοχή της αυτή η βίαιη πρωταρχική συσσώρευση «αναγκών υγείας» προοριζόταν να γίνει κυρίως στην (θεσμικά λιγότερο οχυρωμένη) αφρική, την οποία οι δυτικές φαρμακο-μαφίες χρησιμοποιούσαν επί δεκαετίες σαν πεδίο πειραμάτων και «ευσπλαχνίας» – συχνά θανάτου. Συμπληρωματικά σε τμήματα της λατινικής αμερικής και της ασίας. Στις δυτικές μητροπόλεις το «κακό» και η «αντιμετώπισή» του μέσω γενετικής μηχανικής θα ερχόταν σε δεύτερο χρόνο· με απόδειξη αποτελεσματικότητας την «σωτηρία» της περιφέρειας. (Αυτή είναι η γνώμη μας, την οποία έχουμε παρουσιάσει έγκαιρα τους προηγούμενους μήνες).

Αλλά η ετοιμότητα του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος και η απεριόριστη καπιταλιστική / κανιβαλική όρεξη των αφεντικών του έκαναν ένα πολύ σοβαρό στρατηγικό λάθος, όταν έσπευσαν να θεωρήσουν έναν ιό που εμφανίστηκε στην κίνα και όχι στη δυτική αφρική ή στις λατινοαμερικάνικες φαβέλες σαν κατάλληλη εκπυρσοκρότηση για την επίθεση που ετοίμαζαν χρόνια. Το ότι η «αφετηρία» ήταν ο στρατηγικός ανταγωνιστής (το κινέζικο κράτος / κεφάλαιο) και όχι κάποιο κομμάτι της «περιφέρειας» στην οποία η δύση θεωρεί ότι έχει το «πάνω χέρι», μετέτρεψε τον χαρακτήρα του συγκεκριμένου πολέμου: δεν θα ήταν η (εύκολη, όπως φαντάζονταν οι δυτικοί) κατάκτηση της «περιφέρειας» και μετά η αποικιοποίηση του «κέντρου», αλλά το ανάποδο. Πρώτα αναμέτρηση του (δυτικού) «κέντρου» με το (ανατολικό) «κέντρο» για την ταχύτητα, την ποιότητα, τα χαρακτηριστικά και τα τεχνολογικά πλεονεκτήματα της «σωτηρίας». Και μετά τα υπόλοιπα…

Ε, αυτήν την «κεντρική» αναμέτρηση τα αφεντικά του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος την έχασαν ήδη απ’ τον περασμένο Απρίλη, χωρίς καν εμβόλια! Και δεν το κατάλαβαν, τυφλωμένα απ’ τις ρατσιστικές προκαταλήψεις τους. «Εισήγαγαν» (δήθεν) απ’ το Πεκίνο την μιλιταριστική πλευρά της διαχείρισης του covid (για να κατακτήσουν δια της βίας κατ’ αρχήν τις δυτικές κοινωνίες σ’ έναν βαθμό που να μοιάζει κοντινός με τον τρόπο που το κινεζικό καθεστώς κατέχει και ελέγχει την κινέζικη…) υποσχόμενα, ελπίζοντας, ότι σύντομα θα έχουν αρκετά τεχνολογικά τεχνολογικά πλεονεκτήματα ώστε να εκστρατεύσουν, να κατακτήσουν (ή να σιγουρέψουν) μεγάλα κομμάτια του υπόλοιπου πλανήτη.

Αν μπορούσαν να ξεκινήσουν την «γενετική επίθεση» (με υπερ-επαρκή ποσότητα «πυρομαχικών»…) τόσο στο δυτικό «κέντρο» όσο και στην «περιφέρεια» το περασμένο καλοκαίρι, είχαν ελπίδες να νικήσουν. Δεν μπορούσαν (αν και το ήθελαν πολύ). Απο εκεί και μετά κάθε βδομάδα, κάθε μέρα, περνούσε υπέρ του Πεκίνου.

Γιατί; Επειδή στις μεν δυτικές κοινωνίες έπρεπε να ανανεώνεται το «πάγωμα», τα πραξικοπήματα, για να αποφευχθεί η φυσική ανοσία των πληθυσμών· αλλά το κινέζικο κράτος / κεφάλαιο έβαζε ήδη σε πλήρη λειτουργία τις μηχανές για την επέκταση ή/και την σταθεροποίηση της «εμβολιαστικής» / ανθρωπιστικής επιρροής του στον υπόλοιπο πλανήτη. Όπως είχε κάνει την περασμένη άνοιξη στέλνοντας χαμηλής τεχνολογίας υλικά (μάσκες, στολές, αναπνευστήρες) παντού όπου του ζητούνταν. Soft power λέγεται αυτό, και είναι δυτική εφεύρεση…

Το γεγονός ότι τόσο το κινέζικο όσο και το ρωσικό καθεστώς κάνουν ήδη εξαγωγές των αντι covid εμπορευμάτων τους χωρίς να έχουν πρώτα «εμβολιάσει τους δικούς τους πληθυσμούς», χωρίς όμως να προκαλείται αντίδραση απ’ αυτούς τους πληθυσμούς, οφείλεται (κατά την γνώμη μας…) στο ότι ΔΕΝ χρησιμοποίησαν τρομοκρατικές, δημαγωγικές μεθόδους για να τους πειθαρχήσουν / καταστείλουν! Δεν τους είπαν «θα πεθάνετε αν δεν εμβολιαστείτε!!» (όπως δεν το έκανε το Τόκιο, η Σεούλ και πολλά ακόμα κράτη του πλανήτη).

Με δυο λόγια Μόσχα και Πεκίνο φρόντισαν να διαμορφώσουν τέτοιους «εσωτερικούς όρους» διαχείρισης (στην πραγματικότητα: πολύ πιο ρεαλιστικούς) ώστε να είναι τα χέρια τους λυμένα για να κάνουν «εξωτερική πολιτική»· την ώρα που το δυτικό βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα εφάρμοζε στην έδρα του το τρομοκρατικό μοντέλο που κανονικά προόριζε για την «περιφέρεια», «δένοντας» έτσι τα δικά του (παρά τα όνειρά του).

Στρατηγικό λάθος! Το “Event 201” ήταν μια άσκηση επί χάρτου (για την γρήγορη και αποτελεσματική κυριαρχία της δυτικής υγιεινιστικής κυριαρχίας) στην οποία οι rivals δεν υπήρχαν… Ήταν ήσσονος σημασίας σ’ αυτό το πεδίο – όπως παραδέχεται και το άρθρο που μνημονεύσαμε στην αρχή… Για διακοσμητικούς και μόνο λόγους ήταν καλεσμένος σ’ εκείνη την άσηση και ένας εκπρόσωπος του κινέζικου CDC – και φυσικά (για την δυτική άποψη περί του κόσμου) κανένας απ’ την ιαπωνία, τη νότια κορέα ή την ρωσία… Έβγαινε απ’ όλους τους πόρους των οργανωτών και των συμμετεχόντων στο “Event 201”: ο δυτικός καπιταλισμός προορίζεται να (ξανα)σώσει τον κόσμο… Και ο κόσμος θα πρέπει να υπακούσει αν θέλει να σωθεί…

Η δυτική υπεροχή (ή, πιο σωστά, η δυτική πρωτοβουλία των κινήσεων) θα μπορούσε να ισχύσει μόνο αν ο «ιικός εχθρός» εμφανιζόταν μακριά απ’ τα εδάφη των rivals… Τότε και μόνον τότε θα μπορούσαν ίσως οι δυτικοί να τους κρατήσουν σε απόσταση απ’ τα σημεία των δικών τους υγιεινιστικών ιεραποστολών, δηλαδή τις ζώνες επιρροής τους… Απ’ την στιγμή όμως που εμφανίστηκε στην Wuhan, η γρήγορη και αποτελεσματική αντίδραση του κινεζικού κράτους / κεφάλαιου αποδείχθηκε μια εξαιρετικά γρήγορη «ωρίμανση» των καπιταλιστικών δυνατοτήτων (που υπήρχαν ήδη διαθέσιμες) και στον τομέα της βιομηχανίας της υγείας, έναν τομέα όπου οι δυτικοί θεωρούσαν ότι δεν έχουν αντίπαλο. Κι ενώ τα δυτικά αφεντικά προσπαθούσαν (και συνεχίζουν να προσπαθούν) να εφαρμόσουν τις αποικιοκρατικές, ιμπεριαλιστικές μεθόδους τρόμου και κυριαρχίας που επί δεκαετίες χρησιμοποιούν σε βάρος των Άλλων μέσα στις δυτικές μητροπόλεις (αναγκαστικός όρος πια για την πρωταρχική τους συσσώρευση…) οι rivals κινούνται άνετα και αποτελεσματικά· κυρίως δε κυκλωτικά.

Κάνοντας και ξανακάνοντας «ασκήσεις», δηλώσεις, θεσμικές κινήσεις εδώ και χρόνια, τα αφεντικά του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, θεωρούσαν ότι θα έχουν οπωσδήποτε την πρωτοβουλία των (υγιεινιστικών) κινήσεων· κι άρα την άνεση να επιβάλουν τους όρους τους. Όταν εμφανίστηκε ένας «καινούργιος ιός» στην Wuhan «θυμήθηκαν» ότι έρχεται το τέλος του κινέζικου καπιταλισμού (το είπαν και το ξαναείπαν οι υπάλληλοί τους στα μέσα μαζικής εξαχρείωσης…) ως εάν η Ιστορία να τους έκανε ένα θεϊκό δώρο, βγάζοντάς απ’ τον δρόμο τους ένα σοβαρό εμπόδιο· πλην όμως σε άλλους τομείς. Αποδεικνύεται ένα χρόνο μετά ότι την στιγμή που πανηγύριζαν για το «Τσέρνομπιλ της κίνας» άρχιζε η ήττα τους στον πλανητικό ανταγωνισμό.

Τώρα; Τώρα στη δύση συνεχίζουν να μετράνε «κρούσματα» και κοινές δεξαμενές· αλλά οι rivals μετράνε διεθνείς παραγγελίες και κανονίζουν τις παραγωγικές και επιμελητειακές διαστάσεις της επέκτασής τους.

Τι συνέπειες θα έχουν όλα αυτά σ’ εμάς, τους εργάτες / υποτελείς; Χμμμμ…. Επ’ αυτού προσεχώς.

Η ιστορία καθώς γίνεται

Κυριακή 7 Φλεβάρη. Δεν προβλήθηκε σαν “συνταρακτικο γεγονός”. Για τους ignorants δεν υπήρξε καν τέτοιο γεγονός. Από τους ιστορικούς του μέλλοντος όμως (αν υπάρχουν ακόμα τέτοιοι…) η 16η Γενάρη του 2021 μπορεί να μνημονεύεται σαν το προτελευταίο καρφί στο φέρετρο του αμερικάνικου imperium. Είναι η ημερομηνία της υπογραφής συμφωνίας ανάμεσα στην κεντρική κινεζική τράπεζα και το Swift, το σύστημα παγκόσμιας εκκαθάρισης διασυνοριακών εμπορικών ανταλλαγών, για την δημιουργία μιας (κοινής) θυγατρικής για την προώθηση της χρήσης του κινεζικού ψηφιακού νομίσματος στις διεθνείς συναλλαγές.

Η ημερομηνία σημαδεύει την «αρχή» αυτής της επιχείρησης. Που μια συνέχεια μέλλεται να έχει: το τέλος του κυρίαρχου ρόλου του αμερικανικού δολαρίου σαν κυρίως μέσου για το διεθνές εμπόριο και τις συναλλαγές, μάλλον γρήγορα παρά αργά· και το τέλος των «φτηνών δανείων» που ο υπόλοιπος καπιταλιστικός πλανήτης δίνει στις ηπα, συντηρώντας τες. Ναι: το αμερικανικό χρέος (σε δολάρια) θεωρείται «βιώσιμο» μόνο επειδή ο υπόλοιπος κόσμος δέχεται τα (σε δολάρια) αμερικανικά ομόλογα σαν αποθεματικό· κι αυτό επειδή σε δολάρια είναι μεγάλο ποσοστό των διεθνών συναλλαγών… Στις 16 Γενάρη, πριν μισό μήνα, μπήκε λοιπόν το προτελευταίο καρφί σ’ αυτήν την τόσο κρίσιμη νομισματική / ιμπεριαλιστική κυριαρχία του Joνυσταλεάν.

Μιας και ζούμε (και θα ζήσουμε ακόμα περισσότερο) σε ταραγμένους καιρούς, ένα σύντομο μάθημα ιστορίας σχετικά.

Η διεθνής υπεροχή του δολαρίου άρχισε να καθιερώνεται με το τέλος του Α παγκόσμιου πολέμου, εξαιτίας των δανείων που είχε δώσει η Ουάσιγκτον στο Λονδίνο και στο Παρίσι, που λογαριάζονταν και ήταν ακόμα μείζονες «ιμπεριαλιστικές δυνάμεις». Ως πριν τον Α παγκόσμιο πόλεμο υπήρχε ένα είδος «ηθικής δέσμευσης» μεταξύ των όποιων κάθε φορά συμμάχων ότι τα χρέη που είχαν δημιουργηθεί μεταξύ τους εξαιτίας του κοινού τους πολέμου, παραγράφονταν με το τέλος του και την νίκη. Επρόκειτο για παλιά παράδοση, που εντοπίζεται ήδη απ’ στην Βαβυλωνία, την δεύτερη χιλιετία π.Χ., στους νόμους του Hammurabi. Ο λόγος ήταν απλός: αν ο πιο ισχυρός της συμμαχίας συνέχιζε να απαιτεί απ’ τους συμμάχους του να πληρώσουν τα δανεικά που τους είχε δώσει θα τους οδηγούσε στη χρεωκοπία. Και δεν θα τους ξαναείχε συμμάχους αν τους χρειαζόταν μελλοντικά. Ίσως, μάλιστα, να τους είχε μετατρέψει σε εχθρούς του…

Τελειώνοντας όμως ο Α παγκόσμιος πόλεμος η Ουάσιγκτον αποφάσισε για τους συμμάχους της: τα δάνεια που σας έδωσα πρέπει να τα αποπληρώσετε – σε δολάρια! Υπήρχε ένας μακιαβελικός υπολογισμός πίσω απ’ αυτήν την πρωτοφανή απαίτηση, που πέταγε στα σκουπίδια τις παλιές «ηθικές»: ο ανερχόμενος αμερικανικός ιμπεριαλισμός ήθελε να κρατάει χαμηλά όχι μόνο τους αντιπάλους του αλλά και τους ευρωπαίους συμμάχους του. Και το να συνεχίζουν να χρωστάνε προσπαθώντας να αποπληρώσουν αυτά τα πολεμικά χρέη ήταν ο ασφαλής «ειρηνικός τρόπος» να μείνουν «υπό». Παρίσι και Λονδίνο δεν αντέδρασαν σ’ αυτήν την αμερικανική απαίτηση. Απλά την μετέφεραν: Αν είναι να πληρώσουμε τα χρέη μας, σαν νικητές, στις ηπα, τότε οπωσδήποτε η ηττημένη γερμανία θα πρέπει να πληρώσει τις «πολεμικές αποζημιώσεις» της. Επίσης σε δολάρια! Για να βρίσκει δολάρια η ηττημένη γερμανία (την οποία η Ουάσιγκτον δεν ήθελε κατεστραμμένη, έτσι ώστε να παραμείνει αντίπαλο δέος του Λονδίνου και του Παρισιού) τα αμερικανικά αφεντικά έκαναν εισαγωγές απ’ την γερμανία – πληρώνοντας σε δολάρια, με τα οποία στη συνέχεια το Βερολίνο ξεχρέωνε. Δημιουργήθηκε έτσι ένα τετράγωνο κυκλοφορίας του δολαρίου μεταξύ των σημαντικότερων τότε καπιταλιστικών / ιμπεριαλιστικών κρατών: Ουάσιγκτον > Βερολίνο, Βερολίνο > Παρίσι και Λονδίνο, Παρίσι και Λονδίνο > Ουάσιγκτον. Το δολάριο διεθνοποιούνταν μέσα από χρέη· και ο αμερικανικός καπιταλισμός χόρευε… 

Αλλά η κρίση / κατάρρευση του 1929, αρχικά στις ηπα, διέκοψε αυτήν την κυκλοφορία. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Η γερμανία χρεωκόπησε βουλιάζοντας σ’ έναν υπερ-πληθωρισμό ακριβώς εξαιτίας της πληρωμής αυτών των υπέρογκων αποζημιώσεων την οποία έπρεπε παρά την διεθνή κρίση να συνεχίσει· και οι ναζί αναδύθηκαν απ’ αυτήν την καταστροφή σαν «σωτήρες». Ακολούθησε ένας ακόμα παγκόσμιος πόλεμος, ο δεύτερος στη σειρά…

Την ίδια ακριβώς προσέγγιση είχε η Ουάσιγκτον και πλησιάζοντας το τέλος του Β παγκόσμιου. Ο άμεσος εχθρός της δεν ήταν η Μόσχα αλλά το (ακόμα αυτοκρατορικό / ιμπεριαλιστικό) Λονδίνο. Πέρα απ’ τα χρέη που είχε συσσωρεύσει το αγγλικό βασίλειο στη διάρκεια του πολέμου, ένα ακόμα δάνειο εκ μέρους της Ουάσιγκτον, το 1946, για «την ανοικοδόμηση», έδωσε την χαριστική βολή. Για να εκπληρώσει τους όρους του δανείου το αγέρωχο Λονδίνο διάλυσε ό,τι είχε μείνει απ’ την αυτοκρατορία, και μαζί, υποχρεωτικά, «την ζώνη της στερλίνας» στο διεθνές εμπόριο. Το δολάριο απέκτησε το μονοπώλιο του βασικού μέσου διεθνών συναλλαγών: το νόμισμα ήταν δεμένο με σταθερή ισοτιμία με τον χρυσό που το αμερικανικό κράτος είχε συγκεντρώσει σαν «ασφαλές καταφύγιο» απ’ τους ευρωπαϊκούς καπιταλισμούς στη διάρκεια του Β παγκόσμιου, και ήταν το μόνο τέτοιο. Συνεπώς οι συναλλαγές σε δολάριο ή η αποθεματοποίησή του ήταν τόσο στοιβαρές πράξεις όσο αν αφορούσαν χρυσάφι.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και στις αρχές της δεκαετίας του ’70, για να χρηματοδοτήσει η Ουάσιγκτον τον πόλεμό της στην ανατολική ασία (βιετνάμ) έγινε από κράτος δανειστής κράτος δανειζόμενο. Τυπικά αυτό θα έπρεπε να αδυνατίσει σοβαρά την αξία των εγγυήσεων που ως τότε συνόδευαν το δολάριο. Το 1972 έσπασε την σταθερή ισοτιμία του δολαρίου με τον χρυσό, για να μπορεί να τυπώνει κατά βούληση νόμισμα. Ξαφνικά, χωρίς την άγκυρα του χρυσού, το δολάριο έγινε «ένα νόμισμα που επέπλεε». Fiat money. Θα συνέχιζε την προηγούμενη μονοκρατορία του; Θα εξακολουθούσε να είναι αποθεματικό νόμισμα για τις κεντρικές τράπεζες του υπόλοιπου πλανήτη;

Η απάντηση δόθηκε γρήγορα: ναι. Γιατί; Επειδή οι αμερικανικές κυβερνήσεις φρόντισαν να συνδέσουν το δολάριο με το πετρέλαιο, πείθοντας κυρίως τους παραγωγούς της μέσης Ανατολής (αραβικά βασίλεια αλλά και το περσικό…) να τιμολογούν το πετρέλαιο αποκλειστικά και μόνο σε δολάρια. Αφού μόνο με δολάρια μπορούσε να αγοράσει κανείς πετρέλαιο το αμερικανικό νόμισμα παρέμεινε αποθεματικό. Και εξακολούθησε να έχει τον πρώτο και κυρίως λόγο στις διεθνείς συναλλαγές. Αυτή η ηγεμονία / διαρκής κυκλοφορία εξακολούθησε, επιπλέον, να επιτρέπει στην Ουάσιγκτον την χρηματοδότηση των πολέμων της. Τώρα πια όλοι όσοι δανείζονταν (εκτός των ηπα…) έπρεπε να πληρώνουν τα χρέη τους, κι αν δεν μπορούσαν χρεωκοπούσαν επιτρέποντας σε αμερικανικές ή και δυτικές εταιρείες να κανιβαλίσουν οτιδήποτε είχε αξία στην επικράτεια των χρεωκοπημένων.

Το ιαπωνικό γιέν αρχικά και στη συνέχεια η δημιουργία του ευρώ, σαν ενιαίου νομίσματος ενός μπλοκ καπιταλισμών, ήταν αμφισβητήσεις της δολαριακής ηγεμονίας. Το πρώτο το τσάκισε η Ουάσιγκτον στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Το δεύτερο όχι με τον ίδιο άμεσο τρόπο. Αλλά η ανατροπή όλων των «ισορροπιών» ενός αιώνα έρχεται τώρα. Με την συνδυασμένη και έμπρακτη αμφισβήτηση της δολαριακής ηγεμονίας, που έχει μεν στο κέντρο της την Μόσχα, το Πεκίνο και την Τεχεράνη (τους κατ’ εξοχήν στόχους του «οικονομικού πολέμου» του ψόφιου κουναβιού) αλλά γύρω της έχει πολλές δεκάδες ακόμα κράτη. Που είτε έχουν υποφέρει απ’ την δολαριακή ηγεμονία και τους μηχανισμούς της (δντ, παγκόσμια τράπεζα) είτε ελπίζουν σε καλύτερες, πιο «ισορροπημένες» σχέσεις με τον κινεζικό καπιταλισμό.

Το Πεκίνο ετοιμάζει το ψηφιακό γουάν (με τεχνολογία blockchain) κάποια χρόνια τώρα. Το 2020 το δοκίμασε εσωτερικά στην επικράτειά του: έχει πολύ «πληροφορική» και πολλούς σύνθετους αλγορίθμους το να μπορεί κανείς να πληρώνει οπουδήποτε οτιδήποτε και το ποσό να πηγαίνει άμεσα στον λογαριασμό του οποιουδήποτε πωλητή, χωρίς τις καθυστερήσεις της συνηθισμένης μεσολάβησης των εμπορικών τραπεζών, όπως γίνεται με τις «κάρτες». (Εννοείται ότι όλες οι δοσοληψίες καταγράφονται – και υπάρχει στη μέση η κεντρική τράπεζα του κράτους / εκδότη / εγγυητή του νομίσματος, «που βλέπει τα πάντα»…) Αντίστοιχες έρευνες γίνονται και στην Ουάσιγκτον, στην ευρώπη για το ευρώ και στη Μόσχα. Είναι πιο πίσω. Σε κάθε περίπτωση ο κινεζικός καπιταλισμός δεν έχει με τη μεριά του μόνο το χρονικό πλεονέκτημα, το γεγονός δηλαδή ότι είναι έτοιμος για το ψηφιακό του νόμισμα πριν τους άλλους, τόσο τεχνικά / οργανωτικά όσο και κοινωνικά. (Στην δύση ο cashless κόσμος θα επιβληθεί δια της βίας…). Έχει, κυρίως, τον όγκο της καπιταλιστικής του παραγωγής που εξάγεται.

Έτσι, απ’ την στιγμή που το ψηφιακό γουάν είναι πανεύκολο στη χρήση του (και, πιθανότατα, να έχει «κάλυψη της αξίας» του από χρυσό, μια επιτροφή στον παλιό αλλά όχι ξεχασμένο «κανόνα του χρυσού», έτσι ώστε να κερδίσει σε εμπιστοσύνη σε σχέση με τα τζογαδόρικα κρυπτονομίσματα τύπου bitcoin κλπ) η διεθνοποίησή του θα γίνει ευκολότερα, γρηγορότερα, και χωρίς πολέμους και δραματικούς εκβιασμούς.

Όπως συμβαίνει ήδη με τα εμβόλια, αυτή η διεθνοποίηση πρόκειται ν’ αρχίσει απ’ τους πιο αδύνατους κρίκους της δολαριακής ηγεμονίας: την ασία, την αφρική και τη λατινική αμερική… Επιπλέον η συμφωνία με το swift σημαίνει, πρακτικά, την δημιουργία ενός swift digital νομισμάτων, βασισμένο στο ψηφιακό γουάν. Εκείνο που φοβούνται τα τελευταία χρόνια στην Ουάσιγκτον (και όχι μόνο) συμβαίνει και ξανασυμβαίνει: το Πεκίνο καθορίζει (στα μέτρα του) τα διεθνή πρότυπα.

Ας μείνουν λοιπόν διάφοροι ετοιμόρροποι δυτικοί να φαντασιώνονται την “great reset” όπως τους βολεύει…

(φωτογραφία: Στο Bretton Woods ο Keynes – στη μέση – σαν εκπρόσωπος του Λονδίνου προσπάθησε να συγκρατήσει την αμερικανική ηγεμονία εμποδίζοντας ότι ήταν δυνατόν να εμποδιστεί απ’ την παρακμή της αγγλικής. Δεν τα κατάφερε. Οι βιογράφοι του λένε ότι αυτή η αποτυχία τελικά τον σκότωσε…)

Villabajo V. (1)

Σάββατο 6 Φλεβάρη. … Τα έκανε σκατά… Όσο σκατά πήγε η προμήθεια εμβολίων από την ε.ε. τόσο σκατά πάνε και οι εμβολιασμοί στη χώρα… O αντιπρόεδρος (και υπ.οικ.) του Βερολίνου Olaf Scholz μπορεί να τα έχει μαζεμένα εναντίον της προέδρου της ευρωπαϊκής επιτροπής Ursula von der Leyen, αλλά δεν είναι μόνοι τους στον πλανήτη. Και, κυρίως, δεν πρόκειται για ένα ζήτημα «γερμανικό» ή, τουλάχιστον, «υγιειονομικό». Η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, που στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο είχε και έχει τόσα και τέτοια χαρακτηριστικά ώστε μόνο τυφλοί (ή εγκάθετοι) δεν βλέπουν τον ωμά πολιτικό χαρακτήρα της, δείχνει ρωγμές. Φταίει η κυρία von der Leyen γι’ αυτές; Ή μήπως συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρότερο;

Θα κουράσουμε ίσως θυμίζοντας περί τίνος πρόκειται: ένας ιός εστιασμένης (και ελεγχόμενης) επικινδυνότητας μετατρέπεται στα δυτικά καπιταλιστικά κράτη (και κάποια ακόμα, για ανάλογους πάνω κάτω λόγους) σε σημαία της βίαιης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και της εξίσου βίαιης επιτάχυνσης της μετάβασης στις νόρμες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Ενώ οι υποτελείς αντιμετωπίζουν αυτήν την διαχείριση απ’ την σκοπιά των φόβων για την υγεία τους, η περιθωριακή ασταμάτητη μηχανή αναλύει (απ’ την στιγμή μηδέν) την τρομοεκστρατεία απ’ την σκοπιά της υγείας της καπιταλιστικής μηχανής (γενικά) και των δυτικών εκδοχών της (ειδικά). Καταγγέλεται σαν «ψέκα» – και οι κατηγοροί της αλλάζουν πλευρό ήσυχοι…

Τι υποστηρίζουμε εξ αρχής; Ότι η αποθρασυμένη τρομοεκστρατεία στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο έχει ένα καλό σετ στόχων. Πρώτον, την επιτάχυνση και την εμβάθυνση της μηχανικής / αλγοριθμικής μεσολάβησης των κοινωνικών σχέσεων και συμπεριφορών. Δεύτερον, τη νομιμοποίηση του ψηφιακού πανοπτικού, και οπωσδήποτε των πρώτων κρίσιμων βημάτων του, που σχετίζονται με την κατάργηση στην πράξη των παραδοσιακά φιλελεύθερων δυτικών συνταγμάτων. Τρίτον την επίθεση των δυτικών big pharma σε οργανική συμμαχία με τις big tech, τις (αόρατες ακόμα) big insurance και τους στρατοαστυνομικούς μηχανισμούς των δυτικών κρατών· μια επίθεση με προοπτική να διατηρήσει αυτό το σύμπλεγμα την παγκόσμια ηγεμονία τις επόμενες δεκαετίες έναντι των ανάλογων ανταγωνιστών του (ρωσικών και κινεζικών κατά κύριο λόγο). Τέταρτον την επιθετική αναδιάρθρωση της βιομηχανίας της υγείας.

Είναι πολλά! Πολλά για να τα χωρέσει ο νους όσων εγκατέλειψαν την αντι-καπιταλιστική και αντι-κρατική κριτική δεκαετίες πριν… Πολλά για να τα χωρέσει ο νους των εξαίσιων (συχνά ανομολόγητα) οπαδών του κρατικού πατερναλισμού… Αλλά, επίσης, πολλά για να έχουν γρήγορη και 100% επιτυχία!

Απ’ όλα αυτά θα μείνουμε σήμερα μόνο σ’ ένα: στις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής που εμφανίζονται στους υποτελείς του δυτικού καπιταλισμού σαν (σωτήρια) «εμβόλια». Μεγάλο κόλπο, τόσο μεγάλο που οι εκτός απ’ τους τατσορούφιανους, επώνυμους κι ανώνυμους, πολλοί ακόμα δειλιάζουν μπροστά στο μέγεθός του. Παράδοξο; Ενώ τα messenger RNA και οι πλατφόρμες τους είναι μια τεχνολογία γνωστή παγκόσμια εδώ και πάνω από μια δεκαετία, μόνο δυτικές φαρμακο-μαφίες είχαν κατα νου πριν καν την εμφάνιση του covid να τις προωθήσουν δικτατορικά σαν την next generation των («εμβολιαστικών» και όχι μόνο) θεραπειών!

Γιατί μόνον αυτές, παρότι όλες οι προσπάθειές τους και οι δοκιμές τους (σε ζώα) τα προηγούμενα χρόνια είχαν αποτύχει; Γιατί δεν βγήκαν οι ρώσοι ή οι κινέζοι γενετιστές ανεμίζοντας τις mRNA πλατφόρμες, τα πλασμίδια DNA και τα υπόλοιπα high tech καλούδια της γενετικής μηχανικής παρά τις ανάλογες έρευνες που κάνουν επί χρόνια; Αιρετικές ερωτήσεις που δίνουν στα νεύρα κάθε εγκάθετου φίλου της (κάθε) pfizer…

Ας προσπεράσουμε την απάντηση. Ας σταθούμε στο δεδομένο: δεν βγήκαν… Σωτήρες της ανθρωπότητας (αυτο)ανακηρύχτηκαν οι δυτικές φαρμακομαφίες, έναντι ενός κινδύνου διογκωμένου τόσο ώστε να ταιριάζει πέρα απ’ τα υπόλοιπα και στην απαγόρευση οποιασδήποτε σοβαρής ερώτησης (ή αμφισβήτησης ή κριτικής) της γενετικής μηχανικής. Πρόκληση τεχνητής ζήτησης λέγεται αυτό, σχεδόν πάντα γίνεται μέσω καλλιέργειας αδικαιολόγητων και ανεξέλεγκτων φόβων (: τρομοκρατία…) είτε σε άτομα είτε σε σύνολα, και το σχετικό λήμμα υπάρχει επίσημα στην …. ιατρική ερευνητική βιβλιογραφία!

Κανονικά αυτό το σχέδιο θα έπρεπε να δουλεύει ήδη – έστω στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο. Το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα είχε συγκεντρωμένα ιδεολογικά (μήντια, δημαγωγοί, «ειδικοί») και θεσμικά (π.ο.υ., ερευνητικά ινστιτούτα, «ειδικοί»…) πυρομαχικά και όπλα πριν καν την εμφάνιση του τσαχπίνη… Είχαν γίνει έγκαιρα ασκήσεις επί χάρτου (Atlantic Storm, Clade X, Event 201…)… Είχαν γυριστεί και προβληθεί ταινίες (π.χ. “contagion”…) καλλιεργώντας συγκεκριμένη εννόηση των ιών, είχαν γραφτεί βιβλία, είχαν γίνει ξανά και ξανά εκδηλώσεις και δηλώσεις (π.χ. Bill Gates στο TedX και σε κάθε μήντιο που του δόθηκε η ευκαιρία επί χρόνια…)… Ήταν ενήμεροι οι στρατιωτικοί μηχανισμοί (: νατο)… Είχαν γίνει οι απαραίτητοι σχεδιασμοί σε επιμέρους πλευρές του εγχειρήματος (οηε: ID2020)… Υπήρχε η (αποτυχημένη αλλά διδακτική για να διορθωθούν τα λάθη) εμπειρία των ψευτοπανδημιών της “γρίπης των πτηνών” και της “γρίπης των χοίρων”…. Κανονικά λοιπόν θα έπρεπε…

Αν, μετά απ’ όλα αυτά, σε μια στρατηγικής σημασίας για τον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό εκστρατεία (: “πόλεμος εναντίον ενός αόρατου εχθρού”…) μερικά πράγματα πάνε στραβά τόσο στο ευρωπαϊκό όσο και στο αμερικανο-αγγλικό τμήμα του δυτικού καπιταλισμού, είναι δυνατόν να φταίει γι’ αυτά η κυρία von der Leyen;

Όχι δα!!!

Villabajo V. (2)

Σάββατο 6 Φλεβάρη. Ένα απ’ τα βασικά εμπορικά / πολιτικά πλεονεκτήματα που υποσχόταν και υπόσχεται η γενετική μηχανική και η γενετική πειρατεία / αναπρογραμματισμός των κυττάρων (ως “θεραπευτικό μέσο”) είναι η ταχύτητα. Όλες οι δυτικές φαρμακο-μαφίες που προωθούν αυτά τα κόλπα ισχυρίζονται πως ήταν καθ’ όλα έτοιμες (απ’ την άποψη της “συνταγής”, δηλαδή αφενός του συνθετικού RNA αφετέρου της σύστασης των πλατφορμών εισβολής στα κύτταρα) δύο ή τρεις εβδομάδες μετά απ’ την ανακοίνωση απ’ τους κινέζους βιοτεχνολόγους της RNA αλληλουχίας του τσαχπίνη. Τις πιστεύουμε! Θεωρητικά αυτό σημαίνει πως κάπου στα μέσα του περασμένου Φλεβάρη οι δυτικές φαρμακο-μαφίες είχαν στα χέρια τους το «σωτήριο εμβόλιο» – σαν σχέδιο προς άμεση υλοποίηση.

Αν (όπως θα δούμε στη συνέχεια ένα κρίσιμο «αν»!) ήταν σε θέση να ρίξουν προς τα τέλη Φλεβάρη την πραμάτεια τους στην παγκόσμια αγορά τότε θα είχαν εξασφαλίσει το απόλυτο «παγκόσμιο μονοπώλιο» – εναντίον των ανταγωνιστών τους (στη Μόσχα και στο Πεκίνο κατά κύριο λόγο…), στο βαθμό που αυτοί οι τελευταίοι δεν θα επέλεγαν το δρόμο των mRNA πλατφορμών ή/και των πλασμιδίων DNA!

Δεν έγινε έτσι όμως… Πρώτον επειδή έπρεπε να μεσολαβήσουν τα διεθνή ερευνητικά πρωτόκολλα που επιβάλλουν συγκεκριμένες διαδικασίες (και συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα) για να ελεγχθεί αν οποιοδήποτε φάρμακο είναι ασφαλές και αξιόπιστο… Και δεύτερον επειδή οι δυτικοί πληθυσμοί δεν ήταν ακόμα έτοιμοι (γνωρίζοντας έστω τα χοντρικά αυτών των διαδικασιών) να δεχτούν μια τόσο fast track «σωτηρία»….

Ήταν το πρώτο παρά το δεύτερο που επιβράδυνε την πολυπόθητη «επίθεση κεραυνός» που ονειρευόταν (και εξακολουθεί ονειρεύεται για τον επόμενο γύρο) το δυτικό βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα. Φυσικά η καθυστέρηση δεν πήγαινε χαμένη σε πρώτο χρόνο: μια σειρά άλλα μαζικά πειθαρχικά «μέτρα» (οι καθολικές απαγορεύσεις, η μολυσματικοποίηση των κοινωνικών σχέσεων, η ψηφιακή / αλγοριθμική επιτήρηση, η «αλλαγή των συνηθειών» κλπ) έπρεπε να επιβληθούν κι αυτές· κάτι που χρειαζόταν κάποιο χρόνο. Αν θυμάστε (;) οι πρώτες αναγγελίες για το επερχόμενο «σωτήριο εμβόλιο» τοποθετούσαν την εμφάνισή του κάπου στα μέσα του καλοκαιριού· το αργότερο στις αρχές του φθινοπώρου…

Ούτε κι αυτό έγινε. Παρότι οι αρμόδιες κρατικές αρχές έδειχναν ήδη μια κάποια διάθεση να σχετικοποιήσουν τα χρονοδιαγράμματα ελέγχου και έγκρισης (λόγω «έκτακτης ανάγκης»…) δεν μπορούσαν να τα καταργήσουν εντελώς… Η «φάση 1» και η «φάση 2» των απαραίτητων δοκιμών / πειραμάτων μίκρυνε όσο ήταν δυνατόν να μικρύνει· όμως και πάλι η πολυπόθεση έγκριση έφτασε τελικά στα τέλη του 2020. Εν τω μεταξύ οι ανταγωνιστές (Μόσχα, Πεκίνο…) είχαν προλάβει ήδη να αναπτύξουν τις δικές τους συνταγές. Είτε κλασσικού τύπου εμβόλια με αδρανοποιημένο ιό (Πεκίνο), είτε εμβόλια γενετικής μηχανικής μεν αλλά με «μικρότερες φιλοδοξίες», με «φορέα» γενετικά τροποποιημένο ανθρώπινο αδενοϊό (Μόσχα). Πρακτικά, προς τα τέλη του 2020, οι δυτικές φαρμακο-μαφίες είχαν χάσει το πλεονέκτημα της ακαριαίας, εκρηκτικής ταχύτητας σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους – αν και είχαν καταφέρει να κάνουν τις αντίστοιχες κρατικές αρχές εγκρίσεων να αποδεχτούν την «έκτακτη ανάγκη» και…. Και να μετατρέψουν την «φάση 3» των δοκιμών σε εκστρατεία εμβολιασμού των υπηκόων!!! Δεν ήταν αυτό το επιθυμητό μέγιστο κέρδος (για το δυτικό βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα) αλλά ούτε και αμελητέο. (Θα φανεί σύντομα το γιατί – περισσότερα στο cyborg 20…)

Σε κάθε περίπτωση τα δυτικά κράτη προαγόραζαν ήδη απ’ το καλοκαίρι «εμβόλια» που δεν είχαν ακόμα δοκιμαστεί και, φυσικά, δεν είχαν εγκριθεί· άρα δεν είχαν μπει στις γραμμές παραγωγής. Αντίθετα οι ανταγωνιστές τους, αξιοποιώντας την ίδια ακριβώς «έκτακτη ανάγκη» (και παρακάμπτοντας το ίδιο «ευέλικτα» τους περιορισμούς των κλασσικών πρωτοκόλων) άρχισαν απ’ το καλοκαίρι (26 Ιούνη: το εμβόλιο) τους μαζικούς εμβολιασμούς. Ήταν η δική τους εκδοχή της «φάσης 3», που είχε όμως ήδη ένα κρίσιμο χρονικό πλεονέκτημα. Τεσσάρων ή πέντε μηνών.

Στις 9 Ιούνη του 2020 (: οι σαμποτέρ) γράφαμε μεταξύ άλλων:

… Μπορεί κανείς να βγάλει μισό συμπέρασμα γι’ αυτήν την αγωνία των δυτικών big pharma + big tech + big insu μην χάσουν τελικά το πολλά billion dollars στοίχημά τους, απ’ τα λεγόμενα ενός δεξιού αμερικάνου γερουσιαστή ονόματι Rick Scott, που συνεντευξιάστηκε την περασμένη Κυριακή στο bbc. Είναι φασιστόμουτρο και σινο-μάχος· δηλαδή ο κατάλληλος άνθρωπος για να αποκαλύψει ότι:

…Η κίνα προσπαθεί να μπλοκάρει την ανάπτυξη ενός εμβολίου για τον covid-19 στη δύση… Η κίνα δεν θα χαρεί καθόλου αν οι ηπα και η αγγλία το βρουν πρώτες. Κι αν αυτή το βρει πρώτη δεν πρόκειται να το μοιραστεί….

Συμπεράσμα: αφού οι δυτικές φαρμακο-μαφίες ΔΕΝ κατάφεραν να υπερφαλαγγίσουν εντελώς τα ιστορικά ερευνητικά πρωτόκολλα αναγκάστηκαν να καθυστερήσουν την «πρεμιέρα» τους. Εν τω μεταξύ όμως τα κράτη / συνεταίροι τους έπρεπε να ξανα-εμποδίσουν την προοπτική φυσικής γενικής ανοσίας του πληθυσμού, με ιδεολογικά / προπαγανδιστικά και κατασταλτικά μέσα. Έτσι εφευρέθηκε (συντονισμένα και σχεδιασμένα) το «δεύτερο κύμα» (του τσαχπίνη…) και επιβλήθηκαν όσες απαγορεύσεις επιβλήθηκαν ως σχεδόν το τέλους του 2020…

Αυτό ωστόσο ήταν μειονέκτημα. Οι υπήκοοι εκνευρίζονταν όλο και περισσότερο· και, διαισθάνονταν μάλλον παρά συνειδητοποιούσαν καθαρά ότι κάτι «βρώμικο» συμβαίνει σ’ αυτό το πέρα – δώθε μεταξύ «επερχόμενων εμβολίων» και ανανέωσης των πραξικοπημάτων…

Ινδοκούς

Παρασκευή 5 Φλεβάρη. Ήταν αναμενόμενο: ο αμερικανικός στρατός δεν πρόκειται να φύγει (σχεδόν) απ’ το αφγανιστάν ως τον Απρίλη / Μάη, όπως προβλεπόταν απ’ την συμφωνία μεταξύ ψοφιοκουναβιστάν και ταλιμπάν του περασμένου Φλεβάρη. «Είναι νωρίς ακόμα…» συμπέρανε μια διακομματική επιτροπή του αμερικανικού νομοθετικού, εισηγούμενη χτες στο γκουβέρνο του νυσταλέου Jo να «αναβάλει» την εφαρμογή της συμφωνίας… και να αναζητήσει μια «καλύτερη» στο απώτερο μέλλον. «… Δεν πρέπει απλά να δώσουμε τη νίκη στους ταλιμπάν…» λένε οι σοφοί πατέρες του αμερικανικού έθνους· κι όταν συμφωνούν σε κάτι ρεπουμπλικάνοι και δημοκρατικοί, η γκουβερνο-απόφαση έχει μόνο τυπικό χαρακτήρα.

Έχουν δίκιο απ’ την μεριά τους. Οι ταλιμπάν δεν έχουν νικήσει ακόμα με τον ξεκάθαρο τρόπο των βιετκόνγκ. Δεν αποκλείεται όμως αυτό να γίνει. Γιατί, εν έτει 2021, ακόμα και η τυπική ανοχή των rivals προς τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό έχει εξαντληθεί. Με δεδομένο ότι οι ταλιμπάν έχουν πια όχι μόνο κρυφές αλλά και φανερές συμμαχίες, στο επόμενο γύρο του πολέμου κατοχής του αφγανιστάν, στον «γύρο του νυσταλέου», θα είναι λογικά ακόμα πιο αποφασισμένοι και αποτελεσματικοί…

(φωτογραφία: Το ιστορικό τελευταίο στιγμιότυπο της ήττας της Ουάσιγκτον στο βιετνάμ, τον Απρίλη του 1975: αμερικανικό στρατιωτικό ελικόπτερο φορτώνει φίρδην μίγδην τους τελευταίους υπαλλήλους και οπαδούς απ’ την ταράτσα της αμερικανικής πρεσβείας στην τότε Saigon – νυν Ho Chi Minh – ενώ οι βιετκόγκ έχουν ήδη εισβάλει στην πόλη. Κάτι τέτοιο ναι: στην Ουάσιγκτον το θεωρούν “…πήραν τη νίκη…”)

Θάνατοι από απελπισία (πάνω απ’ όλα η υγεία!)

Παρασκευή 5 Φλεβάρη. Ο όρος “θάνατοι από απελπισία” είναι εφεύρεση των αμερικάνων οικονομολόγων Anne Case και Angus Deaton το 2015, και αφορά εκείνα τα κοινωνικά υποκείμενα που «τα παρατάνε» (σε ότι αφορά την ζωή τους) και είτε αυτοκτονούν, είτε πεθαίνουν από drugs, είτε αυτοκαταστρέφονται λόγω αλκοολισμού. Η έρευνά τους τότε αφορούσε την μεσήλικη λευκή αμερικανική εργατική τάξη – την οποίας ένα όλο και μεγαλύτερο ποσοστό βούλιαζε / βουλιάζει στην μοιρολατρική απελπισία με ξεκάθαρη σωματική και ψυχοσυναισθηματική καταρράκωση….

Τα παρακάτω είναι απόσπασματα από ένα χθεσινό άρθρο με τίτλο Η επιδημία της απελπισίας θα κυνηγάει την Αμερική πολύ μετά τον covid της Lynn Parramore (στο site naked capitalism):

… Πριν την πανδημία η κοινωνιολόγος Shannon Monnat του πανεπιστημίου Syracuse της Ν. Υόρκης μελετούσε τους θάνατους από απελπισία που οφείλονταν σε υπερβολική δόση ναρκωτικών, ειδικά εκείνων που συνδέονται με την μάστιγα των οπιοειδών. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι παρότι οι Big Pharma συμπεριφέρθηκαν ελεεινά προωθώντας φάρμακα για τα οποία ήξεραν ότι προκαλούν εξάρτηση, τα οπιοειδή δεν θα έριχναν ολόκληρες κοινότητες στην παγίδα του θανάτου αν δεν είχε μεγαλώσει το χάσμα ανάμεσα στους έχοντες και τους μη έχοντες. Οι κρατικές πολιτικές είχαν επίδραση στην θνητότητα με το να μπλοκάρουν την πρόσβαση σε ιατρική φροντίδα και με την αποτυχία τους να εξασφαλίσουν αξιοπρεπή και ασφαλή εργασία. Η ανισότητα σκοτώνει τους ανθρώπους.

Η έρευνά της, εστιασμένη στους λευκούς (την κοινωνική ομάδα με τα μεγαλύτερα ποσοστά θανάτων από drugs τις δύο τελευταίες δεκαετίες, μετά απ’ τους ινδιάνους της αμερικής), έδειξε μια τροχιά ανθρώπων που πεθαίνουν σαν τις μύγες τόσο στις πόλεις όσο και στις παρηκμασμένες επαρχιακές κοινότητες που στηρίζονταν σε δουλειές σε εργοστάσια και ορυχεία, δουλειές που χάνονται, καθώς και σε χαμηλόμισθες, περισσότερο αβέβαιες δουλειές στην βιομηχανία του τριτογενούς. Βρήκε ότι η μιζέρια σ’ αυτά τα μέρη δεν ήταν ένα απλό γεγονός. Έγινε έντονη από πολιτικούς που αρνήθηκαν να αντιμετωπίσουν την ανεργία ή την έλλειψη ιατρικής φροντίδας ή κάποιων συστημάτων κοινωνικής προστασίας. Όταν τα εμπορεύματα των φαρμακευτικών έφτασαν σ’ όλες αυτές τις περιοχές οι πληθυσμοί είχαν ήδη καταστραφεί και ήταν ευάλωτοι στην εκμετάλλευση. Η Monnat παρατήρησε ότι κοινότητες με μεγαλύτερη οικονομική σταθερότητα, ισχυρό σύστημα κοινωνικής προστασίας και δουλειές καλής ποιότητας έχουν λιγότερους νεκρούς από οπιοειδή…

Τα κέντρα ελέγχου ασθενειών (CDC) έχουν αναφέρει ήδη αύξηση των θανάτων από overdose στις ηπα στην διάρκεια της κρίσης του covid-19, με τα συνθετικά ναρκωτικά να είναι ο κύριος υπαίτιος. Η Monnat σημειώνει ότι η αιτία αυτής της αύξησης δεν είναι ακόμα σαφής. Ενώ η απομόνωση και η μοναξιά εξαιτίας των lockdown θα πρέπει να έχει παίξει οπωσδήποτε ρόλο, υπογραμμίζει επίσης την μείωση της δυνατότητας των τοξικο-εξαρτημένων να έχουν κάποια άμεση ιατρική φροντίδα και να ενταχθούν σε προγράμματα αποτοξίνωσης, τις προκλήσεις της τηλε-ιατρικής και τις αλλαγές στα πρωτόκολλα αντιμετώπισης τέτοιων περιστατικών.

Η Monnat σημειώνει επίσης ότι «η εφοδιαστική αλυσίδα των drugs, ακριβώς όπως η εφοδιαστική αλυσίδα του χαρτιού υγείας, διακόπηκε σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας του covid-19, προκαλώντας περισσότερο χάος». Για παράδειγμα το «γραφείο ναρκωτικών και εγκλήματος» του οηε αναφέρει μια πτώση στη διεθνή παραγωγή ηρωΐνης και διαταραχές στην διανομή της εξαιτίας παραγόντων όπως η μείωση των αεροπορικών δρομολογίων και οι αυξημένοι συνοριακοί έλεγχοι. Αυτό άνοιξε ακόμα μεγαλύτερο περιθώριο στις πιάτσες για το fentanyl, ένα συνθετικό οπιοειδές παυσίπονο, που είναι 50 ως 100 φορές πιο ισχυρό απ’ την μορφίνη. Οι έμποροι ναρκωτικών γουστάρουν το fentanyl επειδή είναι φτηνό στη μεταφορά του: μια μικρή ποσότητα προκαλεί ένα δυνατό «φτιάξιμο».

Η Monnat παρατηρεί ότι το fentanyl ήταν ήδη πολύ μεγάλο πρόβλημα πριν την πανδημία, και υπεύθυνο για την μεγάλη αύξηση των θανάτων από οverdose τα τρία προηγούμενα χρόνια. Τώρα αυτή η φονική ουσία είναι ακόμα πιο κυρίαρχη, συχνά ανακατεμένη με άλλα drugs, και κυκλοφορεί πια όχι μόνο στα νταραβέρια που πριν είχαν να κάνουν με ηρωΐνη, αλλά και στις πιάτσες της κοκαΐνης και των μεθαμφεταμινών. Μερικοί θάνατοι από overdose μπορεί να προκαλούνται επειδή οι χρήστες δεν ξέρουν τι ακριβώς παίρνουν. «Το fentanyl κυκλοφορεί όλο και περισσότερο σε μορφή χαπιού» λέει η Monnat «κι έτσι ο κόσμος νομίζει ότι αγοράζει oxy(codin) στο δρόμο αλλά στην πραγματικότητα αγοράζει ένα χάπι fentanyl»…

… Η Monnat τονίζει ότι οι θάνατοι από απελπισία δεν συμβαίνουν ομοιόμορφα σε όλες τις κοινωνικές ομάδες, αλλά απ’ το 1990 το overdose από drugs είναι η μόνη αιτία θανάτου που αυξάνει σταθερά σε όλες τις ηλικιακές ομάδες, τις φυλές, τις εθνικότητες και τα φύλα… Οι θάνατοι από ναρκωτικά πριν την πανδημία έτειναν να συγκεντρώνονται κυρίως σε περιοχές με βιομηχανικούς εργάτες ή ορυχεία αλλά η Monnat είδε ότι οι περιοχές που εξαρτιώνται απ’ τον τουρισμό και την παροχή υπηρεσιών έγιναν κι αυτές ευάλωτες το 2020…

Τα πιο πάνω θα μπορούσαν να έχουν τίτλο «η κατάσταση της εργατικής τάξης στις ηπα». Ωστόσο το ότι «η ανισότητα σκοτώνει τους ανθρώπους» δεν αφορά μόνο τον αμερικανικό καπιταλισμό. Η βίαιη αναδιάρθρωση που επιχειρείται σ’ όλες τις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες με σημαία τον covid και την δήθεν «προστασία της δημόσιας υγείας» είναι νοσογόνα και φονική, όπως έχει συμβεί σε κάθε άλλη παρόμοια κατάσταση στο παρελθόν – ακόμα κι αν τώρα οι θάνατοι αποδίδονται … στον covid. Οξύνει τις ανισότητες (τι άλλο θα έκανε;) και το κάνει όχι μόνο με ορατούς αλλά και αόρατους τρόπους. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία αφροαμερικάνοι πρεζάκηδες, για παράδειγμα, συνηθισμένοι επί χρόνια σε μια ορισμένη δόση, πεθαίνουν τώρα απ’ το fentanyl αφού «η τροφοδοσία σε ηρωΐνη έχει διαταραχτεί». Θα πρέπει να θεωρηθούν μάλλον σαν παράπλευρες απώλειες του κηρυγμένου πολέμου, τις οποίες (απώλειες) κανένας δεν πρόκειται να μνημονεύσει.

Αλλά, εξαρχής, εδώ και σχεδόν ένα χρόνο, η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία ήταν τόσο ταξική και τοξική ώστε ήταν μόνο η ξετσιπωσιά των υπερασπιστών της που χάρη στο δημαγωγικό carpet bombing την σέρβιρε σαν “πανανθρώπινη, διαταξική φροντίδα». Έτσι ώστε σήμερα είναι κοινότοπο να ακούσει κανείς «ειδικούς» απολογητές της τρομοεκστρατείας να λένε στα σοβαρά, στο ελλαδιστάν: Ναι… έχουν αυξηθεί πολύ τα ψυχολογικά προβλήματα… Οι τάσεις αυτοκτονίας στους εφήβους έχουν διπλασιαστεί ή τριπλασιαστεί… Η χρήση διάφορων drugs και ψυχοφαρμάκων επίσης έχει εκτιναχτεί… Αλλά τι να κάνουμε; Πάνω απ’ όλα η υγεία (;;;!!!!)

Έτσι ακριβώς…

Κάτω τα χέρια!

Τρίτη 2 Φλεβάρη. Κάποιοι δαιμόνιοι βρήκαν μια απεικόνιση της εισβολής των Βανδάλων στη Ρώμη – και την διασταύρωσαν (με αρκετό χιούμορ) με το ντου των ψοφιοκουναβικών στο Καπιτώλιο. Υποκλινόμαστε στο εύρημα, αλλά: σαν (κάποτε) Απόγονοι των Βανδάλων δηλώνουμε («προς πάσαν κατεύθυνση»): κάτω τα χέρια απ’ τους Βάνδαλους! Ήταν τίμιοι βάρβαροι αντι-ιμπεριαλιστές, που έκαναν άνω κάτω την παρακμιακή Ρώμη.

Και σε καμμία περίπτωση δεν ήταν κοκκινόσβερκοι ψηφοφόροι!