Tag: ηπα

Το μετέωρο πόδι (β δεκάλεπτο)

Δευτέρα 22 Φλεβάρη. Μετά τις αμερικανικές «εκπτώσεις» στις τιμωρίες κατά της Τεχεράνης, μετά την παράκληση της κυρίας Merkel να δώσει το ιρανικό καθεστώς «λίγο τόπο στην οργή», έφτασε χτες (ημέρα λήξης του ιρανικού τελεσίγραφου στο Joνυσταλεάν) τρεχάτος στην ιρανική πρωτεύουσα ο Rafael Grossi, επικεφαλής της «υπηρεσίας ατομικής ενέργειας» του οηε. Είναι ο οργανισμός που κάνει τις επιθεωρήσεις των ιρανικών πυρηνικών εργοτασίων· αυτός που θα έτρωγε πόρτα. Αφού κουβέντιασε με τον ιρανό επικεφαλής του οργανισμού ενέργειας Ali Akbar Salehi, κι αφού η Τεχεράνη ανακοίνωσε ότι έγιναν «παραγωγικές συζητήσεις», μπορούμε να θεωρήσουμε βάσιμο ότι ο Grossi εξασφάλισε μια τρίμηνη παράταση – στον σημαντικό περιορισμό των επιθεωρήσεων. Oι περιορισμοί θα είναι μικρότεροι μεν (για παράδειγμα οι επιθεωρητές δεν θα έχουν πρόσβαση στο υλικό των εσωτερικών στις εγκαταστάσεις καμερών ασφαλείας) αλλά αποκλείονται πια οι αιφνιδιαστικοί έλεγχοι – απ’ την ερχόμενη Τρίτη και μετά.

Είναι μια λογική στάση εκ μέρους του ιρανικού καθεστώτος απέναντι στην Ουάσιγκτον: «Για κάθε μισό δικό σας βήμα θα κάνουμε μετά κι εμείς άλλο μισό». Το βασικό εν προκειμένω (πόσο «βασικό» είναι θα το κρίνει η Ιστορία!) είναι ότι η Τεχεράνη εξασφάλισε ένα είδος διεθνούς άτυπης κατοχύρωσης της θέσησ της ότι η Ουάσιγκτον είναι που πρέπει να κάνει τα βήματα πρώτη και όχι η ίδια. Αυτό το όφελος εκτός απ’ την ίδια διευκολύνει την Μόσχα και το Πεκίνο (ενδεχομένως και το Βερολίνο), που έχουν υπογράψει την συμφωνία του 2015, και σπάει πρακτικά την τακτική του Joνυσταλεάν και του Λονδίνου· αλλά το κάνει με «καθαρά χέρια». Καθόλου άσχημα προς στιγμήν.

Την ίδια ημέρα (χτες) ο ιρανός πρόεδρος Rouhani τα είπε τηλεφωνικά με τον «αιώνιο εχθρό» Erdogan. Η δήλωσή του μετά μπορεί να έχει προεκτάσεις, γι’ αυτό και την κρατάμε:

Ο μόνος τρόπος να υπάρξει απάντηση στις παράνομες και μονομερείς ενέργειες των ηπα είναι η ενότητα και η αλληλοϋποστήριξη ανάμεσα στα κράτη που τις υφίστανται.

Μιας και στους τιμωρημένους περιλαμβάνονται εκτός της Τεχεράνης και της Άγκυρας η Μόσχα και το Πεκίνο δεν χρειάζεται να ανησυχεί κανείς για την ενότητα και την αλληλοϋποστήριξη. Επιπλέον είναι πιθανό (μένει να φανεί) ότι η συγκεκριμένη δήλωση έχει συγκεκριμένη εστίαση, το συριακό και το ιρακινό πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου.

Ο δρόμος εκεί είναι μακρύς…

(φωτογραφία: Yazd, ιράν. Πού να την περπατήσετε κιόλας…)

Το μετέωρο πόδι (που μπορεί να ρίξει κλωτσιά…)

Κυριακή 21 Φλεβάρη. Με ένα γράμμα του προς το «συμβούλιο ασφαλείας» του οηε ο εκτελών χρέη πρεσβευτή στον οργανισμό αμερικάνος Richard Mills διεμήνυσε ότι οι «κυρώσεις του οηε κατά του ιράν», που τον περασμένο Σεπτέμβρη ξαναζέστανε το ψόφιο κουνάβι, «θεωρούνται τερματισμένες». Αυτό σημαίνει ότι απ’ όλο τον όγκο κυρώσεων και τιμωριών που έβαλε το ψοφιοκουναβιστάν στην Τεχεράνη, «αφαιρείται» η αναβίωση των οηέδικων, που είχαν καταργηθεί με την συμφωνία του 2015… Οι άλλες, οι καθαρά αμερικανικής έμπνευσης τα τελευταία χρόνια, παραμένουν σε ισχύ.

Αυτό παρουσιάζεται απ’ την Ουάσιγκτον σαν «κίνηση καλής θέλησης» εν όψει του γεγονός ότι σήμερα τελειώνει η διορία που της είχε δώσει η Τεχεράνη για να πάρει πίσω όλες τις κυρώσεις, τις απαγορεύσεις και τις τιμωρίες που έχει επιβάλει· διαφορετικά (έχει πει το ιρανικό καθετώς) θα περιορίσει σημαντικά την πρόσβαση των επιθεωρητών του οηε στις πυρηνικές του εγκαταστάσεις. Η κυρία Merkel τηλεφώνησε στον ιρανό πρόεδρο Rouhani για να του πει να μην προχωρήσει σ’ αυτά που έχει αναγγείλει: «Τώρα είναι καιρός για θετικά σήματα ώστε να δημιουργηθεί εμπιστοσύνη και να αυξηθούν οι ευκαιρίας για μια διπλωματική λύση» του είπε, άγνωστο σε τι τόνο…

Δεν ξέρουμε πως θα απαντήσει η Τεχεράνη στην λίγο πολύ προσχηματική κίνηση του Joνυσταλεάν. Εκείνο που επιδιώκει το νέο αμερικανικό γκουβέρνο είναι ακριβώς το ίδιο που επεδίωκε και το προηγούμενο: να σύρει την Τεχεράνη σε «διαπραγματεύσεις» για το πυραυλικό της πρόγραμμα· με άλλα λόγια να επιβάλει απαγορεύσεις και σ’ αυτό. Η διαφορά μεταξύ ψοφιοκουναβιστάν και Joνυσταλεάν είναι μόνο στο στυλ· γι’ αυτό και τώρα στην Ουάσιγκτον έχουν την εντύπωση ότι μπορούν να έχουν και την πίτα ολόκληρη και στον σκύλο χορτάτο. Και τις (περισσότερες) τιμωρίες σε ισχύ, και τις «διαπραγματεύσεις» όπως τις θέλει… Ζουν σε κάποιο σήριαλ του netflix…

Μας είναι δύσκολο να φανταστούμε το γιατί το ιρανικό καθεστώς θα έπεφτε σε μια τέτοια μαύρη τρύπα βάζοντας το πυραυλικό του πρόγραμμα (το πιο σοβαρό αμυντικό μέσο που διαθέτει) στα πόδια του άξονα· και μάλιστα με το κεφάλι πάνω στον πάγκο του χασάπη… Πριν ένα μήνα ο νέος αμερικάνος υπ.εξ. ήταν ωμός τόσο ώστε να μην σηκώνει παρεξήγηση:

… Το ιράν δεν συμμορφώνεται σε μια σειρά ζητημάτων και θα χρειαστεί κάποιο χρόνο αν αποφασίσει να συμμορφωθεί, και θα χρειαστούμε κι εμείς κάποιο χρόνο για να βεβαιωθούμε ότι τηρεί τις υποχρεώσεις του… Μ’ άλλα λόγια, ενώ ήταν η Ουάσιγκτον που έσκισε την συμφωνία του 2015, το νέο γκουβέρνο θεωρεί υπεύθυνη την Τεχεράνη. Αυτό είναι μια ευθεία προέκταση της τακτικής του ψόφιου κουναβιού και καθόλου κλαδί ελιάς!

Ούτε γι’ αστείο. (Για τις δολοφονίες του Soleimani και του al-Muhandis τι λέει το Joνυσταλεάν; Περασμένα ξεχασμένα;)

Να τους περιποιηθούμε μαζί!

Σάββατο 20 Φλεβάρη. Στην πρώτη διεθνή του εμφάνιση ο νυσταλέος Jo μίλησε χτες (τηλε-) με τους υπόλοιπους g6. Για ποιο πράγμα; Για την απο κοινού, συμμαχική, αντιμετώπιση της Μόσχας και του Πεκίνου. Εμπορικά, οικονομικά, τεχνολογικά βέβαια· δεν μίλησε για πόλεμο. Αλλάζοντας τακτική (σε σχέση με το ψόφιο κουνάβι) ο νυσταλέος καλοπιάνει τα 4 ευρωπαϊκά κράτη και το Τόκιο – την Οττάβα την θεωρεί δεδομένη.

Δεν είναι όλα στην ίδια φάση της κρίσης / αναδιάρθρωσης. Το Λονδίνο για παράδειγμα, ονειρεύεται να ξαναγίνει παγκόσμια δύναμη· κι αυτό το όνειρο δεν είναι παρενέργεια της γενετικής μηχανικής!… Η Ρώμη (που είναι κατ’ όνομα “g”) και το Βερολίνο (που είναι “g” με τα όλα του) για διαφορετικούς λόγους βλέπουν με κάποια οικονομική συμπάθεια το ευρασιατικό project. Η μεν Ρώμη επειδή ελπίζει ότι μέσω αυτού θα ξανασταθεί στα πόδια της (αυξάνοντας την επιρροή της στα πέριξ – προς μεγάλο εκνευρισμό του ελλαδιστάν)· το δε δεύτερο για προφανείς λόγους. Όσο για τον βασιλιά Μacron; Αφού νομοθέτησε υπέρ του ανύπαρκτου «σωστού ισλάμ» ετοιμάζεται να κουβαλήσει με τα χεράκια του κασόνια με πλατφόρμες στη ζώνη του Sahel. (Δεν είναι σίγουρο ότι τις έχουν ζητήσει, αλλά θα τις πάρουν, θέλουν δεν θέλουν…) Ήταν επίμονος χτες:

… Πρέπει να δώσουμε στην αφρική 13 εκατομύρια εμβόλια για να καλυφθούν όσοι δουλεύουν στα συστήματα υγείας… είπε, κι ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό του. …Αν είναι να ανακοινώσουμε σήμερα ότι θα δώσουμε μερικά δισεκατομύρια για να τους πάμε εμβόλια σε έξι μήνες, σε οκτώ μήνες, σ’ ένα χρόνο, οι φίλοι μας στην αφρική, κάτω απ’ την δικαιολογημένη πίεση των λαών τους, θα αγοράσουν δόσεις απ’ τους κινέζους και τους ρώσους… Και τότε η δύναμη της δύσης θα είναι απλά μια ιδέα, όχι η πραγματικότητα…

Κρίμα…

Μπορεί να υπάρξει αναβίωση του ιστορικού «ατλαντισμού»; Κι αν ναι με τι όρους και σε ποιον βαθμό; Καθαρά απ’ τον β παγκόσμιο ως και το τελευταίο ξέσπασμα της κρίσης / αναδιάρθρωσης, το 2009, η Ουάσιγκτον μπορούσε να εμφανίζεται (και στο μεγαλύτερο διάστημα να είναι) ο «ηγεμόνας». Αλλά οι σοβαρές ρωγμές εκδηλώθηκαν υποδειγματικά ήδη το 2003, όταν Παρίσι και Βερολίνο αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στην εισβολή και στην κατοχή του ιράκ, για να βαφτιστούν από έναν άλλο γιγαντιαίο Donald, τον υπ.αμ. του Μπους του Β, τον Rumsfeld, «παλιά ευρώπη» (παλιοευρώπη δηλαδή…). Ήταν από τότε ξεκάθαρο πως οι ιμπεριαλιστικοί προσανατολισμοί τόσο του Παρισιού όσο και του Βερολίνου δεν συνέπιπταν με τον αμερικανικό (και θα μπορούσαν να είναι ακόμα και αντίπαλοί του).

Δεν έχουν έρθει κοντύτερα από τότε· το αντίθετο. Το ψόφιο κουνάβι και όσοι εκπροσωπεί κινήθηκαν ενεργητικά πάνω στην γραμμή του παθητικού παράπονου του Obama, ότι δηλαδή Λονδίνο και Παρίσι χρησιμοποίησαν τον αμερικανικό στρατό κατά της λιβύης για να εξυπηρετήσουν αποκλειστικά τα δικά τους συμφέροντα. Με δυο λόγια είπε σχεδόν ανοικτά (το ψόφιο κουνάβι προς τους ευρωπαίους) ότι «αν θέλετε να μας χρησιμοποιείτε σαν στρατιωτική υπερδύναμη θα μας πληρώνετε – αγοράζοντας τα όπλα μας». Και, επίσης, «θα βάζουμε περιορισμούς στις εξαγωγές σας στις ηπα για να πουλάνε οι δικές μας εταιρείες».

Ήταν ζήτημα στυλ αυτή η στάση ώστε να αλλάξει απ’ τον νυσταλέο; Ή ανάγκη; Το δεύτερο… Όμως μετά την αποτυχία της ανάσχεσης του Πεκίνου και της καταστροφής της Τεχεράνης (με οικονομικά μέσα) η Ουάσιγκτον έχει μεγαλύτερη ανάγκη παρά ποτέ κάποιους συμμάχους· κι αυτοί το ξέρουν. Ή, για να το πούμε πιο σωστά: έχει ανάγκη λιγότερους εχθρούς, επειδή έχει ήδη αρκετούς και αρκετά ισχυρούς. Όμως σ’ αυτόν τον μάταιο αλλά καπιταλιστικό κόσμο εξακολουθεί να ισχύει ότι «δεν υπάρχουν ‘φιλοι’ κι ‘εχθροί’, υπάρχουν μόνο συμφέροντα». Αν τέτοιοι είναι οι καινούργιοι κανόνες του παιχνιδιού, κι αν (αρέσει δεν αρέσει στην Ουάσιγκτον) ο πλανήτης είναι περισσότερο «πολυπολικός» από ποτέ τα τελευταία 70 χρόνια, το Joνυσταλεάν θα πρέπει να πληρώνει αντί να το πληρώνουν για να κρατήσει μια κάποια συμβατική σχέση με κράτη / μείζονες ιμπεριαλισμούς της δυτικής ευρώπης.

Μπορεί; Έχει το περιθώριο; Το αντέχει; Κι αν η απάντηση αποδειχθεί «ναι», νομίζουν εκεί στην Ουάσιγκτον ότι οι rivals θα φοβηθούν;

Πάθη στην άγρια δύση

Σάββατο 20 Φλεβάρη. Μπορεί να εμπνεύσει φόβο το Joνυσταλεάν; Μόνο εξαιτίας των πυρηνικών του· αλλά τέτοια έχουν σε ικανή ποσότητα και οι rivals. Κατά τα υπόλοιπα; Ο βασιλιάς είναι γυμνός πια· και μόνο παρακμιακοί ιμπεριαλιστές σαν τους έλληνες κάνουν ότι δεν το βλέπουν.

Μπορεί να εκτιμήσει κανείς τα εξής απλά. Το ψόφιο κουνάβι, όντας πρόεδρος, φώναζε απ’ την άνοιξη του 2020 ότι οι δημοκρατικοί θα κάνουν νοθεία στις εκλογές του περασμένου Νοέμβρη μέσω των επιστολικών ψήφων. Κάθε λογικός άνθρωπος θα περίμενε ότι έχοντας εξουσία (οπότε και μηχανισμούς) θα φρόντιζε να κάνει τσακωτούς τους αντιπάλους του έτσι και τολμούσαν – ώστε να τους εξαφανίσει. Μετά τις εκλογές συνέχισε να φωνάζει για νοθεία, χωρίς να καταφέρει να ντοκουμεντάρει τίποτα. Έγινε η νοθεία; Δεν έγινε; Το βέβαιο είναι ότι το ψόφιο κουνάβι και οι οπαδοί του στους μηχανισμούς απέτυχαν ακόμα και σ’ αυτό το απλό: να δείχνουν τους «κακούς» έχοντας αδιάσειστες αποδείξεις των έργων τους.

Στη συνέχεια οι δημοκρατικοί αποφάσισαν να «τελειώσουν» με το ψόφιο κουνάβι, καταδικάζοντάς το για προτροπή σε βία. Ήλπιζαν ότι με την παραπομπή του θα διαλύσουν τους ρεπουμπλικάνους σαν κόμμα; Έτσι φαίνεται. Απέτυχαν σε κάτι τόσο απλό όσο το να έχουν εξασφαλισμένους τους ρεπουμπλικάνους γερουσιαστές που χρειάζονταν πριν ξεκινήσουν την παραπομπή· διαφορετικά να κλείσουν την υπόθεση σεμνά και ταπεινά για να μην εκτεθούν… Εκείνο που πέτυχαν, παρά την θέλησή τους, ήταν να επιβεβαιώσουν την show ηγεμονία του ψόφιου κουναβιού στην αμερικανική «δεξιά», και να δημιουργήσουν τον μύθο του «ατσαλάκωτου» ψόφιου κουναβιού: ήταν η δεύτερη φορά που προσπάθησαν να τον «φάνε»…

Οι δύο πλευρές του αμερικανικού καθεστώτος ή οι δύο «γραμμές» (αποτυχημένες και οι δύο) δεν κατάφεραν ως τώρα να εξουδετερώσουν η μία την άλλη παρότι το προσπάθησαν ειλικρινά σ’ αυτόν τον «εσωτερικό» σκυλοκαυγά· κι έτσι οι united states παραμένουν πολωμένες (γύρω από αντίπαλα φαντάσματα μεγαλείου) εντονότερα ίσως απ’ ότι πριν ένα χρόνο. Αυτή τη φορά (κι αν δεν κάνουμε λάθος είναι πρωτοφανές στην αμερικανική πολιτική ιστορία) το μεγαλύτερο μέρος των συντηρητικών ψηφοφόρων στις usa έχει αρχηγό εκτός θεσμών και οργάνων! Κι αυτό ακριβώς, το «εκτός», λύνει τα χέρια του ψόφιου κουναβιού: αν καταφέρει (κι αυτός θα είναι ένας βασικός στόχος του) στις ενδιάμεσες εκλογές του 2022 να εκλεγούν «δικοί» του βουλευτές και γερουσιαστές και να πάρει τον έλεγχο και των δύο νομοθετικών σωμάτων, τα επόμενα δύο χρόνια ως τις εκλογές του 2024 θα είναι σκέτος βάλτος για το Joυσταλεάν.

Εν τω μεταξύ ο νυσταλέος Jo και το γκουβέρνο του θα πρέπει να κρατάνε δεμένους όλους όσους τους ψήφισαν σαν το μικρότερο κακό. Θα πρέπει να πείσουν (για παράδειγμα) την αριστερή τους πτέρυγα ότι «ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα» ταιριάζει μια χαρά με την υποστήριξη στο απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ και την πώληση όπλων στη χούντα του Καΐρου…

Ποιός εκτός συνόρων θα φοβηθεί αυτές τις united states που θα είναι μόνιμα σε “προεκλογική περίοδο” καθώς η μία “γραμμή” θα συνεχίσει να προσπαθεί να εξοντώσει την άλλη όταν, απ’ την άλλη μεριά, βρίσκεται ένα όλο και πιο αποφασισμένο και καλά εξοπλισμένο μπλοκ κράτων; Η “μόνη υπερδύναμη” έχει τελειώσει και κανένας δεν φοβάται την σκιά της ούτε την νοσταλγεί. Κι ωστόσο μια τέτοια νοσταλγία είναι που σέρνει τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα και δολάρια… για όσο καιρό ακόμα θα έχουν global αξία αυτά τα τελευταία…

Το μόνο που πραγματικά φοβίζει είναι το σοβαρό ενδεχόμενο να προσπαθήσει τελικά η Ουάσιγκτον να κάνει τη νοσταλγία της πραγματικότητα δια της βίας.

(φωτογραφία: Άσπρο Σπίτι, 19 Γενάρη 2021, δύο βδομάδες μετά το “ντου”: ο εχθρός παραμονεύει εντός των πυλών… Μήπως να αναλάβουν κυανόκρανοι απ’ την αφρική και την ασία;)

Ιμπεριαλιστικά νέα

Παρασκευή 19 Φλεβάρη. Κουβέντιασαν συνετά, κουβέντιασαν με βαθιά σκέψη, κουβέντιασαν ηλεκτρονικά σε δύο (ημερήσιες) δόσεις. Αλλά είναι οι υπουργοί πολέμου των κρατών μελών του νατο, και τι μπορεί να περιμένει κανείς από δαύτους; Να γίνουν καστανάδες;

Ανάμεσα στα πολλά που είχαν να συζητήσουν με τη νέα αμερικανική διοίκηση ήταν κι αυτά τα δύο. Η «αποστολή» του νατο στο αφγανιστάν (δηλαδή η κατοχή του), και η «εκπαιδευτική αποστολή» του νατο στο ιράκ (δηλαδή η κατοχή του). Τι ανακοίνωσαν ότι αποφάσισαν (χτες); Για το αφγανιστάν ότι πρέπει να περιμένουν λίγο ακόμα για να αποφασίσουν… Και για το ιράκ ότι πρέπει να αυξήσουν τους «εκπαιδευτές» από 500 σε 4.400· και να τους σκορπίσουν σε περισσότερες βάσεις, εκτός Βαγδάτης. Λέγαμε μερικά πράγματα χτες (δυνατό τεστ): καλώς ήρθατε λοιπόν στην φρεσκαρισμένη μεσανατολική κόλαση!

Ας τα δούμε ένα ένα.

Για το αφγανιστάν τα (υπόλοιπα) μέλη της συμμαχίας περιμένουν τις τελικές αποφάσεις του Joνυσταλεάν. Στην ενημερωτική συνέντευξή του ο κομψός δανός εκπρόσωπος τύπου της Ουάσιγκτον και των πιο στενών συμμάχων της στην ευρώπη (λέγεται Jens Stoltenberg και πληρώνεται σαν γ.γ. του στρατεύματος) τα μάσαγε. Ναι μεν υπάρχει μια καταληκτική ημερομηνία στις 1 Μάη (για να ξεκουμπιστούν απ’ τα υψίπεδα) αλλά «ξέρετε, η κατάσταση είναι εύθραυστη, και δεν ξέρουμε, πρέπει να περιμένουμε να δούμε, δεν πρέπει να χάσουμε αυτά που κερδίσαμε…» – ιμπεριαλιστική σοφία… Όμως, απ’ την άλλη μεριά, ο Abdul Ghani Baradar, νο 2 στην ιεραρχία των ταλιμπάν και επικεφαλής του «πολιτικού τμήματος» πια (;), δημοσίευσε την περασμένη Τρίτη (μια μέρα πριν την «σύνοδο του νατο») μια ανοικτή επιστολή – προς αυτούς. Όπου καλούσε την Ουάσιγκτον να τιμήσει την υπογραφή της στη «συμφωνία της Doha» (και να τα μαζέψει ως το τέλος Απρίλη), αλλιώς… Αλλιώς οι ταλιμπάν ετοιμάζονται ήδη για την «εκστρατεία της άνοιξης», τις επιχειρήσεις που κάνουν κάθε χρόνο μόλις το τέλος του χειμώνα τους το επιτρέψει. Αυτή τη φορά είναι σαφές ότι ο κατοχικός στρατός δεν θα είναι δευτερεύον στόχος (σε σχέση με τον αμερικανοθρεμμένο «αφγανικό στρατό») αλλά ο κύριος. Το εξυπνότερο που μπορούν να κάνουν οι ταλιμπάν, για τυπικούς λόγους, είναι να μην ξεκινήσουν αυτές τις επιχειρήσεις κατά του κατοχικού στρατού πριν την λήξη της συμφωνίας· και την επίσημη ακύρωση της «συμφωνίας της Doha»… Μετά…

Για το ιράκ όμως οι νατοϊκοί συμφώνησαν… Ότι μπορεί ο isis να ηττήθηκε, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει (στο ιρακινό έδαφος). Οπότε, καλού κακού, πρέπει να αυξηθούν οι κατοχικοί «εκπαιδευτές». Ιμπεριαλιστική σοφία!

Είναι αναμενόμενο ότι απ’ τους 3.500 επιπλέον τέτοιους, το μεγαλύτερο μέρος θα είναι αμερικάνοι… Είναι αναμενόμενο επίσης ότι θα αυξηθούν οι στόχοι για το ιρακινό αντάρτικο, όποιοι κι αν είναι. Το Joνυσταλεάν δείχνει αποφασισμένο να ακολουθήσει την τακτική «για να νικήσουμε φορτώνουμε στρατό», εκείνην δηλαδή που ακολούθησε το αφεντικό του νυσταλέου, ο Obama στο αφγανιστάν· μόνο για να ηττηθεί πανηγυρικά.

Τι μορφή θα έχει η επόμενη, ακόμα πιο εμφατική, ήττα της Ουάσιγκτον; Δεν ξέρουμε…

(φωτογραφία: Η αναμνηστική χειραψία μετά την υπογραφή της “συμφωνίας της Doha”. Δεξιά ο Abdul Ghani Βaradar. Αριστερά ο ειδικός εκπρόσωπος της Ουάσιγκτον για το “αφγανικό ζήτημα” Zalmay Khalilzad.)

Σπάνιες γαίες

Πέμπτη 18 Φλεβάρη. Η «είδηση» κυκλοφόρησε στα δυτικά media σαν ηλεκτροσόκ: Το Πεκίνο ψάχνει το πόσο θα επηρρεαστεί η αμερικανική παραγωγή των f-35 αν επιβάλει περιορισμό (ή και απαγόρευση) εξαγωγής των σπανίων γαιών στις ηπα! Κάποιοι έτρεξαν να σχολιάσουν ότι αυτή είναι η «πυρηνική επιλογή» του Πεκίνου αν συνεχιστούν οι «τιμωρίες και κυρώσεις» απ’ το Joνυσταλεάν.

Σπάνιες γαίες (rare earths) ονομάζονται 17 μέταλλα / χημικά στοιχεία με φουτουριστικά ονόματα (π.χ.: τέρβιο, πρασεοδύμιο, νεοδύμιο, έρβιο, θούλιο, υτέρβιο, λουτέτσιο, λανθάνιο, κλπ) των οποίων η χρήση είναι στρατηγικής σημασίας στην τωρινή τεχνολογική φάση του καπιταλισμού, απ’ τα λέιζερ και τις οθόνες υγρών κρυστάλλων μέχρι τις μπαταρίες, τα νέα υλικά, τα ηλεκτρονικά καθοδήγησης πυραύλων· και πολλά άλλα. Παρά το όνομα τους δεν είναι και τόσο σπάνια υλικά στον πλανήτη· όμως δεν υπάρχουν «καθαρά», και η ανάκτησή τους ώστε να χρησιμοποιηθούν γίνεται με «βρώμικες» μεθόδους επεξεργασίας, με σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Έτσι, το κινέζικο καθεστώς, αν και στο έδαφός του υπάρχει μόνο το 36,5% των γνωστών κοιτασμάτων, έχει φτάσει στο σημείο να εξάγει πάνω απ’ το 80% των καθαρών (δηλαδή επεξεργασμένων) σπανίων γαιών του καπιταλιστικού πλανήτη. Η υπεροχή της κινεζικής παραγωγής ξεκίνησε απ’ την δεκαετία του ’90 χάρη σ’ έναν συνδυασμό χαμηλότερων τιμών (χαμηλού εργατικού κόστους…) και «χαλαρών» περιβαλλοντικών κανόνων.

Αν το Πεκίνο είχε στο έδαφός του την μεγαλύτερη συγκέντρωση αυτών των πρώτων υλών, τότε θα μπορούσε πράγματι να θεωρηθεί μονοπώλιο σε βάθος χρόνου. Αλλά δεν το έχει. Απ’ την μεριά της η Ουάσιγκτον, που κατά κάποιο τρόπο περιόρισε σημαντικά εδώ και τρεις δεκαετίες την εξόρυξη στα δικά της ορυχεία (υπάρχει μόνο μία τέτοια εξορυκτική εταιρεία, η MP materials, με επιφανειακό ορυχείο στο mountain pass στην Καλιφόρνια – η επεξεργασία και ο καθαρισμός των μεταλλευμάτων γίνονται στην κίνα…), έχει αρχίσει από πέρυσι την «επιστροφή». Σήμερα εισάγει το 80% των αναγκών των βιομηχανιών της απ’ την κίνα· αλλά δεν μπορείς να κάνεις εμπορικό (ή και κανονικό…) πόλεμο κατά του rival και, ταυτόχρονα, να μένεις όμηρός του! Το ψόφιο κουνάβι, τις τελευταίες μέρες της βασιλείας του, υπέγραψε την κρατική χρηματοδότηση προγραμμάτων «αυτάρκειας» σε σπάνιες γαίες ύψους 800 εκατομυρίων δολαρίων· ο αμερικανικός στρατός αποφάσισε να χρηματοδοτήσει με 30 εκατομύρια μια αυστραλέζικη εξορυκτική, την Lynas· ενώ μια ακόμα αμερικανική, η usa rare earth, που έχει «κλείσει» για εκμετάλλευση τα κοιτάσματα στο Round Top του Texas, πρόκειται να μπει τους επόμενους μήνες στο χρηματιστήριο για να μαζέψει ρευστό, ελπίζοντας να αρχίσει την δουλειά της εξόρυξης το 2023.

Τι σημαίνουν αυτά; Σημαίνουν (κατά την ταπεινή μας άποψη) ότι το Πεκίνο έχει ένα χρονικό περιθώριο δύο, τριών, μπορεί και πέντε χρόνων, για να υπαινίσσεται ότι μπορεί να γονατίσει τις αμερικανικές εταιρείες «νέων τεχνολογιών» ώστε να ανασχέσει, σ’ αυτό το διάστημα, είτε την όξυνση του οικονομικού πολέμου εναντίον του, είτε και έναν κανονικό πόλεμο. Δύο, τρία ή πέντε χρόνια δεν είναι η αιωνιότητα· είναι όμως ένα κρίσιμο χρονικό διάστημα που χρειάζεται το Πεκίνο για να βελτιώσει ακόμα περισσότερο τόσο τις τεχνολογικές (για εμπορική ή στρατιωτική χρήση) όσο και τις πολεμικές του δυνατότητες. Πολλοί προβλέπουν ότι ως το 2025 ο κινέζικος καπιταλισμός θα έχει ξεπεράσει τον αμερικανικό σε διάφορους τομείς· είναι λογικό ότι το Πεκίνο χρειάζεται μια κάποια σχετική «ηρεμία» τα αμέσως επόμενα χρόνια. (Σ’ αυτό το διάστημα θα εξορθολογίσει και θα κάνει «πιο πράσινη» την εξόρυξη στα δικά του ορυχεία…)

Θα πετύχει αυτή η εκβιαστική «ανάσχεση»; Για ένα διάστημα είναι αρκετά πιθανό, αλλά όλα θα εξαρτηθούν α) απ’ την ένταση της πίεσης που νοιώθει ήδη εδώ και κάποια χρόνια ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, και β) απ’ την πιθανότητα να βρεθούν κι αλλού (πέρα απ’ τα υπάρχοντα: σε αυστραλία, βραζιλία, νότια αφρική – έχει και η ρωσία, αλλά είναι rival…) αξιοποιήσιμα κοιτάσματα, ειδικά για τα πιο «κρίσιμα» απ’ αυτά τα μέταλλα…

(φωτογραφία κάτω: Εργοστάσιο επεξεργασίας σπάνιων γαιών στο Baotou στην εσωτερική μογγολία.)

Δυνατό τεστ

Πέμπτη 18 Φλεβάρη. Μια δωδεκάδα ρουκέτες, απ’ τις ίσως διπλάσιες που εκτοξεύτηκαν, βρήκε τον στόχο της: την αμερικανική βάση μέσα στο αεροδρόμιο της Erbil, στην κουρδική ζώνη του βόρειου ιράκ. Ένας (μη αμερικάνος) μισθοφόρος σκοτώθηκε, άλλοι εννιά (αμερικάνοι…) τραυματίστηκαν. Ήταν το πιο σημαντικό «κτύπημα» μετά των κατοχικών του ιράκ, και έγινε χτες. Στην Ουάσιγκτον έχουν πονοκέφαλο.

Ο προσανατολισμός πολλών ιρακινών (και, φυσικά, πολλών ένοπλων πολιτοφυλάκων) είναι γνωστό: yankess go home! Είναι γνωστή και η μέθοδος που χρησιμοποιούν: επιθέσεις με «φτηνά» μέσα. Αν και οι αμερικανικές βάσεις θεωρούνται καλά φυλασσόμενες, το πεντάγωνο δεν έχει μέσο να εμποδίσει ούτε επιθέσεις με ρουκέτες ούτε επιθέσεις με drones. Το ισραηλινό «iron dome» δουλεύει εναντίον των πρώτων, ίσως όχι εναντίον των δεύτερων· αλλά ως τώρα η Ουάσιγκτον δεν έχει αποφασίσει ότι πρέπει να βασιστεί στην ισραηλινή τεχνολογία. Μήπως θέλει να αξιοποιήσει τέτοιες επιθέσεις χρεώνοντάς τες στην Τεχεράνη;

Ένας απευθείας αμερικανικός πόλεμος κατά του ιράν επί ιρακινού εδάφους θα ήταν, απλά, λιγότερο καταστροφικός (για το Joνυσταλεάν) από μια επίθεση «τιμωρίας» κατά του ίδιου του ιράν… Το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ κάνει έναν τέτοιου είδους πόλεμο στο συριακό έδαφος μόνο και μόνο (και για όσο) το καθεστώς Άσαντ δεν απαντάει· και η Μόσχα δεν ανακατεύεται. Απ’ την άλλη μεριά η αποχώρηση του αμερικανικού στρατού (και των συμμάχων του) απ’ το ιράκ και, αναγκαστικά, και απ’ την συρία ήταν όνειρο του «ειρηνιστικού» ψόφιου κουναβιού – το Joνυσταλεάν δεν θα το συζητούσε ούτε γι’ αστείο. Συνεπώς;

Δεν ξέρουμε κάποιον κατοχικό στρατό που να έφυγε απ’ το έδαφος που είχε καταλάβει επειδή το ήθελαν τα αφεντικά του. Όλοι αναγκάστηκαν. Το Joνυσταλεάν δεν είναι εξαίρεση. Αλλά πρέπει να παραδεχτεί την ήττα του, και δεν το αντέχει. Το μόνο που του απομένει είναι να ξαναοργανώσει έναν εμφύλιο στο ιράκ· να αναστήσει τον isis δηλαδή…

Πίσω παλιο-τρομοκράτες!

Τετάρτη 17 Φλεβάρη. Καλά τα λέγαμε (Δευτέρα 15 Φλεβάρη, Ιμπεριαλιστικά αδιέξοδα). Χτες το Joνυσταλεάν ανακοίνωσε το πως αντιλαμβάνεται το ρόλο του στην υεμένη· αλλά αυτό είναι δείγμα γραφής ευρύτερης σημασίας. Τι, λοιπόν, πρεσβεύει το νέο, υπό τον κυρ Antony (Blinken – θα του βρούμε παρατσούκλι, που θα πάει;) υπ.εξ. γι’ αυτόν τον ευαίσθητο γεωπολιτικά τόπο;

Αφενός καταργεί τον χαρακτηρισμό των Houthis σαν «τρομοκρατικής οργάνωσης» που πρόλαβε να περάσει, στα τελευταία του, ο Πομπηίας… αφετέρου όμως τον διατηρεί για τρεις απ’ τους επικεφαλής τους, και μάλιστα απειλεί να τον επεκτείνει και σε άλλα μέλη της οργάνωσης. Σε αντάλλαγμα (;) και για να θαυμάσει το σύμπαν όλο τον ειρηνευτικό του ρόλο, το Joνυσταλεάν απαιτεί: οι Houthis να σταματήσουν την προώθησή τους στην Marib (την τελευταία σημαντική πόλη που κατέχουν οι μισθοφόροι και οι ευνοούμενοι του τοξικού του Ριάντ στη βόρεια υεμένη), να σταματήσουν όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις τους τόσο εντός υεμένης όσο και εκτός [κατά της σαουδικής αραβίας δηλαδή…], και να διαπραγματευτούν… Αυτό σημαίνει: «τα δικά μας δικά μας (η υποστήριξη στις πετροχούντες συνεχίζεται. Θέλουμε πάντα και το Aden…) και τα δικά σας δικά μας κι αυτά!»: πέρα απ’ την στρατηγική της θέση η Marib έχει και πετρελαιοπήγαδα…

Δεν συνηθίζεται ένας απελευθερωτικός στρατός (τέτοιοι είναι οι Houthis) που προχωράει σε βάρος των όποιων εισβολέων έχοντας το πάνω χέρι στα πεδία, να σταματάει για να διαπραγματευτεί με τον αντίπαλο που ηττάται σύμφωνα με τους όρους που βάζει ένας σύμμαχος του αντίπαλου… Κάποιος θα έλεγε ότι στην Ουάσιγκτον έχουν χάσει το μυαλό τους αν νομίζουν ότι αυτές οι ιδέες τους θα χειροκροτηθούν σαν «ειρηνευτικές». Η μόνη λογική βάση διαπραγμάτευσης (και συμφωνιών) είναι οι 2 πετροχουντικοί να μαζέψουν τους μισθοφόρους και τα όπλα τους εκτός υεμένης – τι άλλο;

Ξέροντας η Ουάσιγκτον (αλλά και το Παρίσι με το Λονδίνο) ότι χάνουν στην υεμένη, και νομίζοντας ότι μπορεί/ουν παρ’ όλα αυτά να σώσει/ουν τα προσχήματα πηγαίνοντας τον πόλεμο που ξεκίνησε/αν στο «Χ», φαντασιώνεται/φαντασιώνονται. Κάτι παράλογο: ότι (συγγνώμη για την γλώσσα…) αν φωνάξουν στους Houthis, και μαζί μ’ αυτούς στην Τεχεράνη και στην Χεζμπ’ αλλάχ, “σταθήτε ρε πούστηδες, γαμώ το σταυρό σας” (για να θυμηθούμε τον θρυλικό, παρά λίμνην της Δοϊράνης, υπαστυνόμο Πετράκη του 1923), ΔΕΝ θα εισπράξουν σαν απάντηση το “κλάστε μας τ’ αρχίδια” – όπως εκείνος…

Θα την εισπράξει αυτή την απάντηση η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της, με τον έναν ή το άλλο τρόπο! Προς το παρόν στέλνουν τον βρετανό πρώην πρεσβευτή Martin Griffiths, που παριστάνει τον ειδικό εκπρόσωπο του οηε για την υεμένη (συγκινητικό…. τι έκανε τόσο καιρό άραγε;), όχι όπου κι όπου αλλά στην Τεχεράνη, για συνάντηση με τον ιρανό υπ.εξ. Javad Zarif, με θέμα την υεμένη…. Ακόμα κι αυτό δείχνει αδυναμία: το ιρανικό καθεστώς έχει κάθε περιθώριο να ακούσει, και στο τέλος να πει «δεν είμαστε οι μπαμπάδες ή οι καθοδηγητές των Houthis, καλύτερα να μιλήσετε με τους ίδιους…»

Να ξαναοριστεί το κρέας!

Τετάρτη 17 Φλεβάρη. Καλά τα νέα για τους vegeterian και τους αντισπισιστές· αν και θα πρέπει να κοντοσταθούν και να εκτιμήσουν καλά την κατάσταση, για να μην γίνουν θέλοντας και μη ουρά της «ριζικής αναδιάρθρωσης της διατροφής του πλανήτη», δηλαδή των αφεντικών που την προωθούν (τα λέγαμε χτες).

Όπως είναι γνωστό τα μοσχάρια κλάνουν· και βγάζουν μεθάνιο. Μπορεί να μην το έχετε προσέξει, αλλά η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής απαιτεί (για να μην συμβούν οι βιβλικές καταστροφές που έρχονται…) πέρα απ’ τα υπόλοιπα, είτε να σταματήσουν τα μοσχάρια να κλάνουν (πράγμα δύσκολο…) είτε να σταματήσει η βιομηχανική καλλιέργειά τους (μέχρις ότου αποκαλυφθεί ότι κλάνουν μεθάνιο και οι άγριες νυχτερίδες, οπότε θα μπούμε σε νέους κινδύνους και νέους αγώνες). Το να σταματήσει η εκτροφή βοοειδών είναι μια καλή ιδέα (εκεί μπαίνουν, αν δεν προσέξουν, σαν back vocals οι vegeterian και οι αντισπισιστές) αλλά οπωσδήποτε ανάγκη κρέατος για φαγητό θα συνεχίσει να υπάρχει – οι άθλιοι σαρκοφάγοι δεν θα σταματήσουν να υπάρχουν στον πλανήτη (και η ασταμάτητη μηχανή ανήκει σ’ αυτό το ποταπό είδος, ας μην κρυβόμαστε).

Τι θα γίνει λοιπόν για να σωθεί ο πλανήτης; Την απάντηση την έχει (δεν το περιμένατε; χμμμμ… ) ο κυρ Βασίλης, ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων! Ο κυρ Βασίλης, το έχουμε εξηγήσει, είναι ένας διάσημος «μπροστινός» του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, κάτι σαν υφυπουργός προπαγάνδας ή εκπρόσωπος τύπου της εξελισσόμενης πραξικοπηματικής και βίαιης μετάβασης προς την καρδιά της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Είναι, δε, πολυπράγμων επειδή το σύμπλεγμα είναι ιμπεριαλιστικό πάνω (και ενάντια) στο κοινωνικό εργοστάσιο.

Τώρα: είτε επειδή (το σύμπλεγμα) θεωρεί ότι πέτυχε ό,τι μπορούσε να πετύχει με την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, είτε επειδή έχει απογοητευτεί (χωρίς να το φωνάζει) ο μπροστινός κυρ Βασίλης το έχει ρίξει τελευταία στην «κλιματική αλλαγή». Διαφημίζει το πρόσφατο βιβλίο που έγραψε (δηλαδή: του έγραψαν…) How to Avoid a Climate Disaster (θα κυκλοφορήσει την άλλη βδομάδα).

Συνεντευξιαζόμενος στις 14 Φλεβάρη με την επιθέωρηση του MIT (που, κατά πάσα πιθανότητα, εξελίσσεται σε γιάφκα αεροφάγων…) ρωτήθηκε και γι’ αυτό το ζόρικο θέμα. Όπως πάντα σε αποκλειστικότητα η ασταμάτητη μηχανή μεταφέρει τα αποσπάσματα· και ανάβει τα αίματα (όσο ακόμα υπάρχουν τέτοια…):

Ερώτηση: Στο βιβλίο σας καλύπτετε μια μεγάλη γκάμα τομέων που είναι δύσκολο να λυθούν. Εκείνος που μου είναι ο πιο δύσκολος να τον πιάσω είναι τα τρόφιμα. Η κλίμακα είναι μαζική. Δεν έχουμε ξεκινήσει καν. Δεν έχουμε εναλλακτικές για να μειώσουμε εντελώς τις εν δυνάμει υψηλές εκπομπές απ’ το κλάσιμο των κοπαδιών και τα λιπάσματα. Πόσο αισιόδοξος είστε σε σχέση με την αγροτική παραγωγή;

Απάντηση: Υπάρχουν εταιρείες, όπως μια που περιλαμβάνεται στο χαρτοφυλάκιο της Breakthrough Energy Ventures [μαγαζί που έφτιαξε ο κυρ Βασίλης και οι φίλοι του το 2015…] που λέγεται Pivot Bio [βιοτεχνολογική….] που μειώνει αξιοσημείωτα το λίπασμα που χρειάζεσαι…. Αλλά η δυνατότητα να βελτιώσουμε την φωτοσύνθεση και τον μεταβολισμό του αζώτου δεν τραβάει πολλές επενδύσεις.

Σε σχέση με τα ζώα, είναι δύσκολο. Υπάρχουν όλα αυτά τα πράγματα όταν να ταΐζουμε με διαφορετικές ύλες, όπως αυτό το συστατικό [χημικό πρόσθετο ζωϊκών τροφών της ολλανδικής χημικής βιομηχανίας DSM] που σου δίνει 20% μείωση στις εκπομπές μεθανίου. Αλλά δυστυχώς αυτά τα βακτηρίδια (στο πεπτικό τους σύστημα, που παράγουν το μεθάνιο) είναι απαραίτητος παράγοντας της διάσπασης του χορταριού. Οπότε δεν ξέρω αν υπάρχει μια φυσική προσέγγιση σ’ αυτό το θέμα. Φοβάμε ότι οι συνθετικές πρωτεΐνες είναι απαραίτητες, τουλάχιστον σε σχέση με το βοδινό.

Τώρα υπάρχουν αυτοί οι τύποι της Memphis Meats [καλιφορνέζικη βιοτεχνολογική που φτιάχνει ζωϊκές πρωτεΐνες από βακτήρια και τις σερβίρει σαν κρέας – πρόσφατα πήρε άδεια να πουλάει στη Σιγκαπούρη…] που κάνουν αυτή τη δουλειά σε επίπεδο κυττάρου – δεν ξέρω όμως αν θα είναι οικονομική λύση. Αλλά η Impossible1 και η Beyond2 έχουν έναν οδικό χάρτη, έναν ποιοτικό οδικό χάρτη, και έναν χάρτη κόστους, που τις κάνει εντελώς ανταγωνιστικές.3

Όσο για την κλίμακα, δεν αντιπροσωπεύουν παραπάνω απ’ το 1% της αγοράς κρέατος στον κόσμο, αλλά προχωρούν. Και η Breakthrough Energy έχει κάνει 4 διαφορετικές επενδύσεις σ’ αυτόν τον τομέα για να τον κάνει πιο αποτελεσματικό… Λέω ότι βλέπω τον δρόμο. Αλλά έχεις δίκιο το ότι το να πούμε στον κόσμο «αγελάδες τέλος» θα είναι πολιτικά μια μη δημοφιλής προσέγγιση στο θέμα.

… Για την Αφρική και άλλα φτωχά κράτη πρέπει να χρησιμοποιήσουμε γενετική μηχανική στα ζώα για να αυξήσουμε σημαντικά την ποσότητα του βοδινού ανά εκπομπή διοξειδίου. Στο αμερικανικό ζωϊκό κεφάλαιο, επειδή είναι τόσο παραγωγικό, οι εκπομπές ανά κιλό βοδινού είναι πολύ λιγότερες απ’ τις εκπομπές ανά κιλό βοδινού της Αφρικής. Και σαν μέρος της δουλειάς του Ιδρύματος Bill and Melinda Gates, παίρνουμε τα καλά του αφρικανικού ζωϊκού κεφαλαίου, το γεγονός δηλαδή ότι αντέχει στη ζέστη, και προσπαθούμε να προσαρμόσουμε την χαμηλή παραγωγικότητά του σε κρέας και γάλα στα επίπεδα των καλύτερων αμερικανικών γραμμών παραγωγής μοσχαριού.

Οπότε όχι, δεν είμαι της γνώμης ότι οι φτωχότερες 80 χώρες θα πρέπει να τρώνε συνθετικό κρέας. Είμαι της γνώμης ότι όλες οι πλούσιες χώρες θα πρέπει να μετακινηθούν 100% στο συνθετικό βοδινό. Θα συνηθίσουν στην διαφορετική γεύση, και οι κατασκευαστές λένε ότι θα την βελτιώσουν με τον καιρό. Αλλά το όφελος της μείωσης των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου θα είναι αρκετό για να επιδιώξουμε μια αλλαγή στις συνήθειες των ανθρώπων ή κάποιο είδος κρατικής ρύθμισης για να αλλάξει η κατεύθυνση της ζήτησης σε κρέας….

Αλλά υπάρχουν ακόμα εμπόδια. Ξέρετε, είναι όλες αυτές οι νομοθεσίες που λένε ότι πρέπει να γράφει στη συσκευασία πως είναι εργαστηριακά σκουπίδια. Δεν μας αφήνουν να το πούμε βοδινό.

1 – Η Imposible Foods, καλιφορνέζικη βιοχημική / βιοτεχνολογική που φτιάχτηκε το 2011, παράγει “σανκρέας” από γενετικά τροποποιημένους ζυμομήκυτες, και το πουλάει σε 10.000 μεγαλομπακάλικα στις ηπα σαν burger… – έχει τον μετριοπαθή στόχο να αντικατασταθεί ως το 2035 παγκόσμια η «πιο καταστροφική τεχνολογία, η εκτροφή ζώων»…

2 – Η Beyond meat, καλιφορνέζικη επίσης, απ’ το 2009, παράγει «σανκρέας» με ένα μίγμα φυτικών πρωτεϊνών, αμύλου, λεκιθίνης και άλλων συστατικών που αρωματίζονται για να θυμίζουν μοσχάρι ή χοιρινό… Πουλάει την παραγωγή της με μορφή μπιφτεκιών ή λουκάνικων σε 30.000 μεγαλομπακάλικα στις ηπα, ενώ κάνει και εξαγωγές, κυρίως στην κίνα…

3 – Αχρείαστο να το πούμε, αλλά και οι δύο έχουν χρηματοδοτηθεί από μαγαζιά του κυρ Βασίλη και των φίλων του…

Να γίνει πάπας ο κυρ Βασίλης!

Τετάρτη 17 Φλεβάρη. Σ’ αυτήν την παλιοζωή που οι χαρές έχουν λιγοστέψει τόσο, κάποιοι θα ανάψουν καπνογόνα! Ο κυρ Βασίλης σώζει την παγκόσμια υγεία!.. Ο κυρ Βασίλης σώζει την φύση!.. Αυτός είναι ο αληθινός, ο προκομένος γυιός του μεγαλο-αδύναμου (αν δεν είναι ο ίδιος ο μεγαλο-αδύναμος!) – όχι ο άλλος που σαλιάριζε συνέχεια με τα κορίτσια, παρίστανε τον διαιτητή στο beach volley των φίλων του, έτρωγε κι έπινε στους γάμους, κι έκανε καυγάδες με τους γραμματείς!

Αλλά γιατί όλοι αυτοί οι μαφιόζοι θέλουν να μας σώσουν με κάθε τρόπο και όλους; Έτσι κι αλλιώς η βιομηχανία τροφίμων (κάθε είδους) είναι καλά οργανωμένη, με υψηλή συγκέντρωση κεφαλαίου· και ώριμα επιθετική (και βρώμικη) προπαγάνδα πωλήσεων. Τί θέλουν οι μαφιόζοι του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος;

Πρώτον, το ότι υπάρχει συγκέντρωση κεφαλαίου στη βιομηχανία τροφίμων δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να υπάρξει ακόμα μεγαλύτερη! Σε αντίθεση με τα μοσχάρια ο καπιταλισμός δεν πέρδεται! Όμως η όχι-και-τόσο-κρυφή ατζέντα δεν περιορίζεται σ’ ένα οικονομικό παιχνίδι…. Το άγιο δισκοπότηρο είναι τα τροφο-φάρμακα, η επίσημη ενοποίηση τροφίμων και φαρμάκων! Που έχει αναγγελθεί εδώ και κάτι χρόνια σαν επιδίωξη των φαρμακομαφιών (κατά κύριο λόγο).

Αν το καλοσκεφτεί κανείς τα τροφο-φάρμακα είναι η άγρια, καθαρή καπιταλιστική αξιοποίηση / κεφαλαιοποίηση διαδικασιών που βρίσκονται σε εξέλιξη εδώ και 20, 30, μπορεί και 40 χρόνια στις «αναπτυγμένες» κοινωνίες. Πρώτον, η στενή συσχέτιση διατροφής και υγείας που έχει πάρει διάφορες μορφές (απ’ την θερμοδομέτρηση μέχρι τους ειδικούς διατροφής). Δεύτερον, η έτσι κι αλλιώς «αόρατη (;) σύμφυση» φαρμάκων (π.χ. αντιβιοτικών) και πρώτων υλών διατροφής, εξαιτίας της εντατικής βιομηχανικής καλλιέργειας τόσο των ζώων όσο και των φυτών. Τρίτον η νοσηρότητα που προκαλεί αυτή η εντατική βιομηχανική καλλιέργεια. Το πιθανότερο είναι να μην δώσατε σημασία αλλά μια πολύ πρόφατη επιδημία αφρικανικής πανώλης σε χοιρινά (στην κίνα…) είναι εξαιρετικά πιθανό να οφειλόταν σε εμβόλιο γενετικής μηχανικής κατά της συγκεκριμένης αρρώστιας, που οδήγησε σε πιο βελτιωμένη μετάλλαξη του ιού!!! (Ε, ξέρετε τώρα, η τεχνοεπιστήμη δεν πετυχαίνει πάντα… Αλλά μην ανησυχείτε… Ο Johnny Bananas είπε ότι η γενετική μηχανική για ανθρώπους είναι ο.κ. και νόστιμη, γιατί είναι κουλουράκια…)

Σ’ αυτό το τρίτο ζήτημα, της ζωϊκής νοσηρότητας, υπάρχει ένα «κουτί της Πανδώρας» που έχει μισοανοίξει προς το παρόν· και είναι χρέος της ασταμάτητης μηχανής να ενημερώσει έγκαιρα τι περιέχει (φυσικά, όπως συμβαίνει, κι αυτό θα έχει ξεχαστεί την στιγμή που θα πρέπει να συμβεί το αντίθετο). Το περιεχόμενο λέγεται zoonotic diseases που σημαίνει «μεταδοτικές, μολυσματικές αρρώστιες που πηδάνε από ζώα σε ανθρώπους»… Ξέρετε κάποια τέτοια; Ασφαλώς ναι! Τέτοιος είναι ο τσαχπίνης!

Υπάρχουν διάφοροι που υποστηρίζουν, για διάφορους λόγους (κάποιοι απ’ τους οποίους όντως ευσταθούν), ότι η βιομηχανική καλλιέργεια ζώων έχει αρχίσει να γίνεται επικίνδυνη για την υγεία του είδους μας. Γιατί; Επειδή ιοί που έχουν φυσικούς ξενιστές άγρια είδη μεταπηδάνε σε καλλιεργούμενα βιομηχανιών που έχουν κατακτήσει εδάφη (εκτάσεις) της άγριας φύσης, μεταλλάσσονται, κι απο ‘κει μεταπηδάνε στους ανθρώπους (: το σενάριο του Event 201!!!). Τα εντατικά καλλιεργούμενα ζώα λειτουργούν, δηλαδή, σαν “γέφυρες μολυσματικότητας” για ιούς που …. μπορούν να ξεκάνουν το ανθρώπινο είδος (αλλά ευτυχώς υπάρχει ο κυρ Βασίλης, οι φίλοι του και οι σφουγγοκωλάριοί τους που μας σώζουν!)

Η περίπτωση του τσαχπίνη ΔΕΝ έκατσε καλά, ούτε απ’ αυτή την άποψη. Στο σενάριο που ισχύει ως τώρα (αλλά γίνεται δουλειά για να αλλάξει…) ο τσαχπίνης πήγε από άγριο είδος (νυχτερίδα) σε άγριο είδος (μυρμηγκοφάγο)· κι έφταιγε η κακή συνήθεια των κινέζων μερακλήδων να τρώνε τέτοια ζώα που ευνόησε την μεταπήδησή του στο δικό μας είδος. Σ’ αυτό λοιπόν το σενάριο ο τσαχπίνης προσπέρασε τα βιομηχανικά καλλιεργούμενα ζώα, πράγμα που στέρησε (στον κυρ Βασίλη και τους φίλους του) ορισμένα κρίσιμα επιχειρήματα υπέρ της αναδιάρθρωσης της βιομηχανίας των τροφίμων (οι μοσχαροπορδές δεν είναι τόσο «επιβλητικό» χαρτί).

Αυτό, κατά την ταπεινή και δυσοίωνη γνώμη της ασταμάτητης μηχανής (προφανώς φταίει που είναι «ψεκά»…), κάνει αρκετά πιθανό έναν ακόμα γύρο (άλλου…) «φονικού ιού», που θα πρέπει οπωσδήποτε να ικανοποιεί βασικές απαιτήσεις του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος. Πρώτον να ξεκινήσει όχι απ’ την κίνα αλλά είτε απ’ την λατινική αμερική είτε απ’ την αφρική, από περιοχές (τέλος πάντων) όπου ο δυτικός κόσμος πατάει με τις αρβύλες του οπότε μπορεί να κρατήσει μακριά το Πεκίνο. Και δεύτερον να χρησιμοποιήσει την γέφυρα καλλιεργούμενων ζώων έτσι ώστε να εμπλουτιστούν (και να επιβληθούν) τα επιχειρήματα υπέρ του ότι «κοινωνική ευθύνη» σημαίνει κρέας από εκτυπωτή…

(φωτογραφίες: η redefine meat είναι ισραηλινή start up εκτύπωσης κρέατος… Στο site της μπορεί κάθε κρεατοφάγος να μάθει την φρικτή αλήθεια – και την φρικτή ενοχή του / της! – γι’ αυτήν την εγκληματική συνήθεια της κρεατόσουπας. Αντιγράφουμε:

Η βιομηχανία κρέατος και η χρήση ζώων είναι η πιο αναποτελεσματική βιομηχανία του κόσμου. Η διαρκώς αυξανόμενη επιθυμία της ανθρωπότητας για κρέας και τα δισεκατομύρια ζώων που χρειάζονται για να χορτάσει η πείνα μας έχουν τεράστιο περιβαλλοντικό κόστος.

Ένα δισεκατομύριο καλλιεργούμενα μοσχάρια χρησιμοποιούνται για να καλυφθεί η ζήτηση. Αυτές οι αγελάδες καταναλώνουν περισσότερο καθαρό νερό απ’ ότι όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη, προκαλούν μεγαλύτερη περιβαλλοντική μόλυνση απ’ ότι όλα μαζί τα αυτοκίνητα παγκόσμια, και τρώνε φαγητό που θα μπορούσε να θρέψει δισεκατομύρια ανθρώπων.

Σ’ έναν πλανήτη με τόσο λίγους πόρους για να υποστηριχτεί ένας διαρκώς αυξανόμενος πληθυσμός, γιατί θα έπρεπε να συνεχίσουνε να τρώμε μοσχαρίσιο κρέας;

Χμμμμ… Δισεκατομύρια άνθρωποι που βοσκάνε κι έρχονται τα μοσχάρια να τους πάρουν την μπουκιά απ’ το στόμα; Δεν το ξέραμε… Αν το δει βέβαια κάποιος απ’ την μεριά των βοδιών, το ανθρώπινο είδος εκτός απ’ την καταστροφή του περιβάλλοντος και την κατανάλωση του νερού, πολεμάει και σκοτώνει. Συνεπώς, και για το δικό τους το καλό, μήπως θα έπρεπε τα βόδια να αλλάξουν διατροφικές συνήθειες, να σκεφτούν «γιατί θα έπρεπε να συνεχίσουμε να τους δίνουμε το κρεατάκι μας;» και να γίνουν ανθρωποφάγα;

Μια ιδέα λέμε…)