Tag: ηπα

Ματαιωμένα όνειρα 1

Σάββατο 20 Μάρτη. … Για να θέσω με μια ορολογία που πάει πίσω στην πιο βίαιη εποχή των αρχαίων αυτοκρατοριών, τα τρία μεγάλα απαραίτητα της ιμπεριαλιστικής γεωστρατηγικής είναι το να εμποδιστεί η σύγκρουση και να διατηρηθεί η εξάρτηση ασφαλείας μεταξύ των βασσάλων, να κρατηθούν οι υποτελείς ενδοτικοί και προστατευμένοι, και να μείνουν οι βάρβαροι χωρισμένοι μεταξύ τους…

Η «μεγάλη σκακιέρα» του Zbigniew Brzezinski (από εκεί είναι το απόσπασμα) εκδόθηκε το 1997 όταν ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός μπορούσε να καμαρώνει (ή να ψωνίζεται) πως είναι ο μόνος κυρίαρχος, η μόνη υπερδύναμη στον πλανήτη γη. Οι «βάσσαλοι» ήταν κατά κύριο λόγο η γερμανία και η ιαπωνία· οι «υποτελείς» βρίσκονταν κυρίως στη μέση Ανατολή και στην Αφρική· και οι «βάρβαροι» που έπρεπε να εμποδιστούν να συμμαχήσουν ήταν η ρωσία, η κίνα και το ιράν.

Σχεδόν τα πάντα έχουν αλλάξει στις (μη) ισορροπίες και στον ενδικαπιταλιστικό ανταγωνισμό απ’ το 1997, το 1998 και το 1999 όταν η «μεγάλη σκακιέρα» έγινε το ευαγγέλιο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Αλλά στην Ουάσιγκτον βρυκολακιάζει πάντα ο ίδιος εφιάλτης, άσχετα από προέδρους και κόμματα: να κρατηθούν χώρια μεταξύ τους η Μόσχα, το Πεκίνο και η Τεχεράνη. Όσο περισσότερο το προσπαθούν οι διαδοχικές αμερικανικές κυβερνήσεις τόσο κοντύτερα έρχονται οι «βάρβαροι»· σα να μην έφτανε αυτό, προστίθενται στη μεριά τους και καινούργοι.

Ποιός βγήκε να κατηγορήσει τον νυσταλέο Jo για τον χαρακτηρισμό «δολοφόνος» και «άψυχος» που έριξε κατά της ανεγκέφαλης αλεπούς; Ένας «βάρβαρος»: ο Erdogan:

Οι δηλώσεις του κ. Biden κατά του κ. Putin δεν ταιριάζουν σ’ έναν πρόεδρο, και το να βγαίνει ένας πρόεδρος και να κάνει τέτοιους χαρακτηρισμούς εναντίον του προέδρου μιας χώρας σαν την Ρωσία είναι στ’ αλήθεια απαράδεκτο, δεν είναι κάτι που μπορεί κάποιος να το χωνέψει…. Κατά την γνώμη μου ο κ. Putin έκανε αυτό που έπρεπε, δίνοντας μια πολύ, πολύ έξυπνη και κομψή απάντηση…

Ότι, τηρουμένων των δεδομένων (μιλάμε για δύο πυρηνοκίνητες πολιτικές βιτρίνες), η απάντηση της ανεγκέφαλης αλεπούς ήταν έξυπνη, κομψή και ειρωνική ισχύει. Αλλά γιατί θεώρησε σκόπιμο να την χειροκροτήσει ο «βάρβαρος» της Άγκυρας, κατηγορώντας ευθέως τον νυσταλέο Jo ότι είναι απρεπής και χοντροκομμένος;

Ένα μέρος της απάντησης βρίσκεται στο ότι όλοι βλέπουν ότι ο νυσταλέος είναι μια πολιτική βιτρίνα που παραπαίει (για λόγους υγείας)· και ότι το να έχει αυτόν σαν πρόεδρο το αμερικανικό κράτος σημαίνει πως παραπαίει το ίδιο. Δεν είναι μυστικό βέβαια ότι ο νυσταλέος Jo προορίζεται να καταναλωθεί γρήγορα (όσο γρήγορα χρειαστεί) και να αντικατασταθεί απ’ την πρόεδρό του (την Kamala Harris) πριν λήξει η θητεία του. Ίσως και στη μέση της, σε δύο χρόνια.

Όμως ο χρόνος κυλάει γρήγορα, ειδικά όταν η αναδυόμενη «υπερδύναμη», το κινεζικό καθεστώς, εξελίσσεται με ταχύτητα που με βάση τα δυτικά στάνταρς θα μπορούσε να υπάρξει μόνο μετά από έναν πόλεμο. Όποτε κι αν υπάρξει μια κυβέρνηση της (τζαμαϊκανο-ασιατικής καταγωγής) Harris θα έχει σαφώς διαφορετική «όψη» απ’ αυτήν του νυσταλέου Jo ή και του ψόφιου κουναβιού. Δεν θα μπορεί όμως να έχει διαφορετική στρατηγική για την διατήρηση του αμερικανικού μεγαλείου απ’ αυτήν που έχει απομείνει: του τσαμπουκά, των απειλών, της επίδειξης (στρατιωτικών) δυνάμεων…

Διάφοροι λένε ότι ο νυσταλέος Jo κάνει πάντα (δημόσια) χοντροκομμένους χαρακτηρισμούς για όσους δεν γουστάρει. Έχει αποκαλέσει ήδη (όντας ακόμα υποψήφιος, πέρυσι) τον κινέζο πρόεδρο Xi «κακοποιό», τον βορειοκορεάτη Kim «χίτλερ» και τον Erdogan «τύρρανο». Το 2016, όταν υποψήφια ήταν η Clinton, είχε αποκαλέσει την ανεγκέφαλη αλεπού «νέο χίτλερ»… Οι δημοκρατικοί (στη συμμαχία τους πια με τους νεο-συντηρητικούς) απλά εκφράζουν με το περιορισμένο τους λεξιλόγιο την όλο και πιο ανεξέλεγκτη έχθρα τους απέναντι στους rivals.

Πίσω απ’ το θέατρο της χοντροκοπιάς ή/και της κομψότητας βρίσκονται τα αδιέξοδα της πρώην υπερδύναμης και η αυτοπεποίθηση των αντιπάλων της. Οικονομικά και γεωπολιτικά και τα μεν και η δε.

Στους καυγάδες οι βρισιές είναι απλά η εισαγωγή στα κλωτσομπουνίδια…

Ματαιωμένα όνειρα 2

Σάββατο 20 Μάρτη. Δεν ήταν πολύ καλύτερη η «ατμόσφαιρα» στην υποτιθέμενη «συνάντηση γνωριμίας» δύο ημερών μεταξύ του Παρωπίδα και του επιτελείου του και αντιπροσωπείας του Πεκίνου στο Anchorage της Αλάσκας. Μετά τα εισαγωγικά «καλώς ήρθατε» / «καλώς σας βρήκαμε» ο Παρωπίδας ξεκίνησε (παρόντων των καμερών) επίθεση κατά του Πεκίνου με όλο το σετ των κατηγοριών: Χονγκ Κονγκ, γενοκτονία στην Xinjiang, κυβερνοεπιθέσεις, κλοπή της αμερικανικής τεχνολογίας, ταϊβάν, κατασκοπεία…. Ύστερα έδιωξε τους αμερικάνους δημοσιογράφους γιατί φανταζόταν τι θα ακολουθούσε: επί 15 λεπτά ο επικεφαλής της κινέζικης αντιπροσωπίας Yang Jiechi κατακεραύνωσε τους οικοδεσπότες του για ρατσιστές και πολεμοκάπηλους· τονίζοντας ότι οι αμερικάνοι δεν μπορούν να μιλούν με τους κινέζους από θέση ισχύος… Κλπ κλπ.

Γιατί, λοιπόν, η κινεζική αντιπροσωπεία έμεινε στην Αλάσκα για δυο μέρες; Επειδή το Πεκίνο ακολουθεί την ίδια τακτική με την Μόσχα (και την Τεχεράνη): ξέροντας ότι δεν πρόκειται να υπάρξει καμμία συμφωνία πια με την Ουάσιγκτον (σίγουρα όχι τέτοια που δεν θα είναι στα μέτρα της) παριστάνουν (περί παράστασης πρόκειται…) τους συζητήσιμους και τους διαλλακτικούς. Η «εξυπνάδα», η «κομψότητα» και η ειρωνεία – όταν απέναντι βρίσκονται παραζαλισμένοι πιστολέρο – δεν είναι ατομικό χαρακτηριστικό· είναι τακτική να ρεζιλέψεις τον αντίπαλο σε όσους περισσότερους θεατές γίνεται.

Ο πιο αδύνατος το παίζει σκληρός, για να κρύψει την αδυναμία του λένε στο Πεκίνο. Κατά τον Παρωπίδα (το είπε κι αυτό στον εισαγωγικό καυγά) η αμερικανική σκληρότητα μπορεί μερικές φορές να προκαλεί πόνο, να είναι άσχημη, αλλά κάνει τους αμερικάνους πιο δυνατούς και πιο ενωμένους.

Που σημαίνει τι; Ή παγκόσμιος πόλεμος ή fentanyl; Χίλιες φορές το δεύτερο!!!

«Νάναι καλά!»

Παρασκευή 19 Μάρτη. Με ειρωνεία απάντησε η ανεγκέφαλη αλεπού (: Putin) στον νυσταλέο Jo, μετά τον χαρακτηρισμό του ως δολοφόνο: “νάναι καλά ο άνθρωπος”… Και στον δήθεν τσαμπουκά του νυσταλέου, στην ίδια συνέντευξη, ότι Έχουμε μιλήσει τηλεφωνικά με τον Putin και του τα έχω πει (εννοώντας: του έχω τρίξει τα δόντια) ότι θα πληρώσει ακριβά αν αποδειχθεί ότι ανακατεύτηκε στις εκλογές η ανεγκέφαλη αλεπού τράβηξε χτες άλλο ένα ειρωνικό χαρτί:

…Θέλω να προσκαλέσω τον Πρόεδρο Biden να συνεχίσουμε την συζήτησή μας, αλλά με την προϋπόθεση ότι θα την κάνουμε εντελώς ζωντανά, online όπως λένε. Χωρίς καμμία καθυστέρηση, αλλά κατευθείαν σε μια ανοικτή, απευθείας συζήτηση. Νομίζω ότι θα έχει ενδιαφέρον για τον λαό της Ρωσίας, για τον λαό των ΗΠΑ, και για πολλές άλλες χώρες… Ας το κάνουμε αύριο [σ.σ.: σήμερα] ή την Δευτέρα, γιατί το Σαββατοκύριακο θα λείπω στην taiga…

Ναι, θα ήταν ενδιαφέρουσα μια τέτοια «παρτίδα»… Και τα στοιχήματα για το ποιος θα την κέρδιζε θα ήταν σα να κλέβει κάποιος εκκλησία… Θα ήταν ενδιαφέρουσα ακόμα περισσότερο την Δευτέρα, όταν η ανεγκέφαλη αλεπού θα έχει επιστρέψει απ’ την taiga…

Τι είναι η taiga; Έτσι λέγονται τεράστια, ζόρικα δάση στον βορρά· έχει και στον καναδά. Τέτοια εποχή η ρωσική taiga, στη Σιβηρία, είναι σκεπασμένη με παχύ χιόνι… Έχει και μεγάλα κοπάδια άγριων ταράνδων εκεί· και η ανεγκέφαλη αλεπού είναι (και) κυνηγός… Θα μπορούσε λοιπόν την Κυριακή το βράδυ να γυρίσει σπίτι (στο Κρεμλίνο) με κρέας, επιβεβαιώνοντας στον νυσταλέο Jo ότι είναι δολοφόνος… Θα μπορούσε μάλιστα να τον τηλε-φιλέψει και κανά μπούτι… Ή θα μπορούσε να γυρίσει σπίτι με φωτογραφίες αγκαλιά με μια τίγρη (έχει και τέτοιες, πολλές και σιβηρικές στην taiga – η ράτσα λέγεται Amur…), για να δείξει στον νυσταλέο ότι δεν είναι δολοφόνος…

Αλλά ο νυσταλέος Jo δεν θα σηκώσει το γάντι αυτής της μονομαχίας. Δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται: μένει στο άσπρο σπίτι, πίσω από φρουρές και κονσετίνες, που τον φυλάνε απ’ την “εγχώρια τρομοκρατία”… Συνεπώς το ματς δεν θα γίνει. Και απλά ο αμερικάνος πρόεδρος θα μηδενιστεί και θα το χάσει.

Στα χαρτιά, είναι βέβαιο, ότι θα το χάσει…

(φωτογραφίες από πάνω προς τα κάτω, για να μην νομίζετε ότι η ανεγκέφαλη αλεπού σκορπάει έτσι, δεξιά κι αριστερά, προσκλήσεις για διάλογο:

Πάνω: η ανεγκέφαλη αλεπού για κυνήγι στην taiga – καλοκαίρι.

Μέση: η ανεγκεφαλη αλεπού με τίγρη Amur. Όχι, δεν την σκότωσε – είναι προστατευόμενο είδος… Έχει και μια δικιά του μάλιστα, κάτι σαν βαφτισιμιά του, επειδή την απελευθέρωσε ο ίδιος στην περιοχή…

Κάτω: Αγέλη άγριων ταράνδων κάπου στη ρωσική taiga… Υπάρχουν και εξημερωμένοι, αφού σε τέτοιο κλίμα είναι το μόνο δυνατό ζώο για μεταφορές. Έχει και ο Αι Βασίλης τέτοιους…)

Οι σφαίρες είναι complicating!

Πέμπτη 18 Μάρτη. Tρίβετε ή δεν τρίβετε τα μάτια σας είναι γεγονός: Ο Ρicardo Cardona κρατούσε ένα μαχαίρι κάπου στο Bronx τον περασμένο Απρίλη (του 2020)· οι μπάτσοι τον πυροβόλησαν 11 φορές, οι 7 σφαίρες τον πέτυχαν στο σώμα· πέθανε…

Ναι, αλλά από τι πέθανε; Από τον τσαχπίνη!!! Οι εφτά σφαίρες απλά επιδείνωσαν την κατάστασή του – είπαν οι ειδικοί…

Κοινή δεξαμενή α λα αμερικέν! (Για να καταλάβετε πόσο μακριά πήγε και συνεχίζει να πηγαίνει η δημιουργική λογιστική του θανάτου…)

Αλλά αν πρόκειται για τις πλατφόρμες; Ωωωω… Αυτές όχι μόνο δεν σκοτώνουν αλλά, αντίθετα, προσφέρουν αθανασία· και ικανότητες Νeo… Με την σύριγγα στο μπράτσο εφτά σφαίρες τις σταματάς για πλάκα…

Ελληνική κατάθλιψη 1

Πέμπτη 18 Μάρτη. Γράφαμε πριν μέρες (Τετάρτη 10 Μάρτη, τρέξε, τρέξε!) ότι ο ιμπεριαλιστικός σχεδιασμός που υπηρετεί μεν τώρα το ρημαδογκουβέρνο αλλά ωρίμασε άγρια επί φαιορόζ γκουβέρνου (2015 – 2019) τραβάει ζόρια, και ότι ο ρημαδο—–Νικόλας έτρεξε πρόσφατα να πέσει στα πόδια του φίλου κι αδελφού χασάπη του Καΐρου μπας και αποφύγει την επίσημη οριοθέτηση αοζ μεταξύ της αιγυπτιακής χούντας και του τουρκικού καθεστώτος. Η αλήθεια είναι μαύρη για την Αθήνα· και το ζήτημα της αοζ στην ανατολική Μεσόγειο είναι πια ένα κουρέλι, απομεινάρι ενός υπερ-φιλόδοξου σχεδίου που προώθησαν οι φαιορόζ απ’ το 2015 και μετά («περικύκλωση της ανατολικής Μεσογείου», σωλήνας east med) που τώρα πια το έχουν φάει τα ψάρια.

Πέρα απ’ τις τυπικά εννοημένες μπίζνες (που παίζουν είτε έτσι είτε αλλιώς, είτε εκεί είτε παρακεί) οι “ροζ” και οι “φαιές” βιτρίνες του ελληνικού ιμπεριαλισμού (συριζα και ανελ για να συνεννοούμαστε), με διακομματική, εθνική συναίνεση φυσικά, πλασσαρίστηκαν σ’ έναν ημιάξονα σαφέστατα εχθρικό στο ευρασιατικό project, ποντάροντας ότι η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο θα τον «ολοκληρώσουν» και θα τον ενδυναμώσουν. Η συμμαχία Αθήνας – Λευκωσίας – Καΐρου – Τελ Αβίβ – Ριάντ – Αμπού Ντάμπι («όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί»!) φαινόταν (στα μάτια των ντόπιων πολιτικών βιτρινών) πολλά υποσχόμενη τόσο γεωγραφικά όσο και οικονομικά, με νούμερο 1 ελληνικό εθνικό στόχο τον αποκλεισμό της Άγκυρας απ’ την ανατολική Μεσόγειο· ή, σε μια πιο «ρεαλιστική» (α λα ελληνικά) προοπτική, τον εξαναγκασμό της σε διαπραγματεύσεις από θέση αδυναμίας.

Αυτός ο σχεδιασμός ήταν τρομακτικά φιλόδοξος, εξαιρετικά επιθετικός, αλλά και τυφλός, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Το 2015 και το 2016 η υπό τον Obama Ουάσιγκτον δεν φαινόταν να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα «προσόντα» του ελλαδιστάν (γι’ αυτό και, παρά τα παρακάλια και την δράση του ισραηλινού λόμπυ στην Ουάσιγκτον, ο Obama δεν δέησε να καλέσει τον τενεκεδένιο (: Τσίπρα) στην Ουάσιγκτον). Επιπλέον η εμφάνιση της Μόσχας στο συριακό πεδίο μάχης το φθινόπωρο του 2015 εννοήθηκε απ’ τους ντόπιους ινστρούκτουρες μέσα απ’ το πρίσμα του αώνιου αντιτουρκισμού: με δυο λόγια δεν κατάλαβαν την τύφλα τους. Υποθέτουμε βάσιμα πώς όπως στην Ουάσιγκτον και στο Λονδίνο (ο καθένας για τους λόγους του) έτσι και στην Αθήνα είχαν ποντάρει τα λεφτά τους στον isis και στους υποστηρικτές του, θεωρώντας βέβαιο ότι η Μόσχα θα υποστεί ένα ακόμα «αφγανιστάν» στο συριακό πεδίο μάχης. Ακόμα κι όταν η Άγκυρα έκανε καθαρή «στροφή» συμμαχώντας με την Μόσχα και την Τεχεράνη (κι έτσι, ουσιαστικά αλλά κρυφά και με την Δαμασκό), υπήρχε ακόμα ακμαία η ελπίδα ότι …. η «τρομοκρατία θα νικήσει»!

Έκαναν όμως, χάρη στον εθνορατσισμό τους (και σ’ αυτά τα ζητήματα η εντόπια θεωρούμενη «αριστερά» είναι ακροδεξιά!) κάτι που ξεπερνούσε κατά πολύ ακόμα και τις τυπικές διακρατικές σχέσεις σε καιρό ειρήνης: όχι απλά έδωσαν πολιτικό άσυλο σε 8 τούρκους χουντοκαραβανάδες (ανάμεσά τους και κάποιους που είχαν προσπαθήσει να σκοτώσουν τον Εrdogan στη διάρκεια του ευτυχώς αποτυχημένου πραξικοπήματος στις 15 Ιούλη του 2016) αλλά τους ανακήρυξαν “εθνικούς ήρωες” του ελλαδιστάν! Ούτε η Ουάσιγκτον δεν έχει κάνει κάτι τόσο πρόστυχο για αποτυχημένους πραξικοπηματίες! (Εκ των υστέρων υποθέτουμε βάσιμα πως επρόκειτο για καραβανάδες – πράκτορες είτε του Λονδίνου, είτε του Τελ Αβίβ, είτε της Ουάσιγκτον, είτε και της Αθήνας…)

Από εκείνο το χρονικό σημείο και μετά ήταν εύλογο (και δίκαιο…) ότι οι τούρκοι ισλαμοδημοκράτες, έχοντας “λάβει το μήνυμα”, θα εγκατέλειπαν την αυτοσυγκράτησή τους (στην ανατολική Μεσόγειο) και ότι θα ξεδίπλωναν τον δικό τους ιμπεριαλισμό, που – παρεπιπτόντως… – ταιριάζει μια χαρά στο ευρασιατικό project.

Έτσι, όταν στρογγυλοκάθησε στο άσπρο σπίτι το ψόφιο κουνάβι (αρχές 2017), κι όταν ο γίγαντας, ο ογκόλιθος τότε υπ.εξ. Νick the Greek (: Κοτζιάς) έτρεχε με τους χάρτες παραπάσχαλα για να πουλήσει τα ελληνικά «κάλλη» στην Ουάσιγκτον, μπορούσε κάποιος να είναι σίγουρος (η ασταμάτητη μηχανή ήταν!) ότι όπως και στο εσωτερικό του έτσι και στην «εξωτερική πολιτική» του το ελληνικό καθεστώς βούλιαζε στην παρακμή του.

Θάνατος και στους τρεις!

Πέμπτη 18 Μάρτη. Ο νυσταλέος Jo μίλησε! Και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους! Οι ρώσοι; Α χα! Αυτοί προσπάθησαν να υποστηρίξουν το ψόφιο κουνάβι στις προηγούμενες εκλογές, με υπόγειο και φθονερό τρόπο φυσικά, άρα χώθηκαν στην ύψιστη δημοκρατική διαδικασία του ύψιστου δημοκρατικού καθεστώτος του γαλαξία… οπότε πρέπει να τιμωρηθούν!

Ειδικά όμως ο Putin; Αυτός είναι wanted, dead or alive! Ρωτάει χτες ο άνκορμαν του ABC George Stephanopoulos (όποια πέτρα και να σηκώσεις…) τον νυσταλέο Jo εντελώς τυχαία: Πιστεύετε ότι ο ρώσος πρόεδρος είναι δολοφόνος; Και ο νυσταλέος, κάπως ανάμεσα σε χασμουρητό και φαγούρα στα δάκτυλα, απαντάει: Μμμμμμ-μμμμμ, ναι…. Πρόσθεσε αργότερα ότι “δεν έχει ψυχή” (πράγμα αναμενόμενο για δολοφόνο)…

Οι μουλάδες της Τεχεράνης; Α χα! Αυτοί προσπάθησαν να υπονομεύσουν το ψόφιο κουνάβι στις προηγούμενες εκλογές, με υπόγειο και φθονερό τρόπο φυσικά, άρα χώθηκαν στην ύψιστη δημοκρατική διαδικασία του ύψιστου δημοκρατικού καθεστώτος του γαλαξία… οπότε πρέπει να τιμωρηθούν! (Ο George δεν ρώτησε αν είναι κι αυτοί δολοφόνοι… Περιττό…)

Οι «κομμουνιστές» του Πεκίνου; Α χα! Αυτοί δεν έκαναν τίποτα, αλλά το σκέφτηκαν να χωθούν στην ύψιστη δημοκρατική διαδικασία του ύψιστου δημοκρατικού καθεστώτος του γαλαξία… οπότε πρέπει να τιμωρηθούν! Άλλωστε κάνουν «γενοκτονία» στην Xinjiang…

Σπάνια εποχή, και τα σπασμένα τα πληρώνουμε ήδη… Όποιος πάντως θέλει να δει την παράνοια της εξουσίας (και της παρακμής) μπορεί να το κάνει…

Μετά απ’ αυτά η Μόσχα ανακάλεσε τον πρεσβευτή της Anatoly Antonov από την Ουάσιγκτον, για διαβουλεύσεις (πάντα έτσι δικαιολογούνται τέτοιες κινήσεις). Αυτό θεωρείται σημαντικό έως πολύ σημαντικό γεγονός – κατά την γνώμη μας όμως ήταν απλά υποχρεωτικό.

Το πραγματικά σημαντικό θα είναι όταν ο γιου ες άρμυ θα αναγκαστεί να τα μαζέψει απ’ το ιράκ ή την συρία ή και τα δυο.

Συμμαχία στο φεγγάρι

Τετάρτη 17 Μάρτη. Πριν μια βδομάδα και κάτι, στις 9 Μάρτη, ο Zhang Kejian εκ μέρους της «κινεζικής εθνικής υπηρεσίας διαστήματος» (CNSA) και ο Dmitry Rogozin εκ μέρους της ρωσικής Roscosmos υπέγραψαν διακρατική συμφωνία συνεργασίας για την κατασκευή και την λειτουργία ενός «διεθνούς σταθμού έρευνας στη σελήνη»: μια κοινή βάση επί του εδάφους, τεχνοεπιστημονική και όχι μόνο.

Με τόσους δορυφόρους να περιστρέφονται γύρω απ’ την γη, κι όλο και μεγαλύτερη στρατηγική σημασία τέτοιων δορυφόρων και για στρατιωτική χρήση, το διάστημα έχει γίνει de facto πεδίο αναμέτρησης στον οξυνόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό. Και το φεγγάρι είναι η πιο κοντινή «διαστημική ήπειρος» που πρέπει να κατακτηθεί.

Το ψοφιοκουναβιστάν πρόλαβε πέρυσι να αναγγείλει το «πρόγραμμα Άρτεμις» για τον εποικισμό της σελήνης ως το 2024… «Εποικισμός» δεν σημαίνει απλά την δημιουργία κάποιας βάσης, αλλά την κατάκτηση «ζωνών ασφαλείας» στο φεγγάρι. Δηλαδή την εξασφάλιση πως από εκεί δεν θα μπορεί κάποιος να «σημαδέψει» αμερικανικούς στόχους (χερσαίους ή διαστημικούς). Αν και υπήρχε απ’ το ’90 και μετά συνεργασία μεταξύ της Nasa και της Roscosmos σε διαστημικά προγράμματα, η Ουάσιγκτον επέκλεισε την Μόσχα απ’το «πρόγραμμα Άρτεμις». Η συμφωνία με το Πεκίνο είναι η ρωσικη απάντηση.

Το Πεκίνο έχει ένα ήδη καλά εξελιγμένο διαστημικό πρόγραμμα: στις 23 Νοέμβρη του 2020 εκτόξευσε στο φεγγάρι ένα ρομποτικό όχημα (Chang’e 5) που προσεδαφίστηκε στη σκοτεινή πλευρά στις 1 Δεκέμβρη, μάζεψε σχεδόν 2 κιλά δείγματα του εδάφους και επέστρεψε στη γη στις 16 Δεκέμβρη. Αυτή ήταν η 5η κινεζική αποστολή εξερεύνησης του φεγγαριού, η πρώτη με συγκέντρωση και μεταφορά δειγμάτων του εδάφους… Και, αυτό έχει ενδιαφέρον, ήταν η πρώτη ανθρώπινη διαστημική αποστολή τέτοιου είδους απ’ το 1976, όταν παρόμοια δουλειά είχε κάνει το σοβιετικό Luna 24. Μπορεί κανείς να φανταστεί τις τεχνολογικές εξελίξεις απ’ το 1976 ως το 2020 και το γιατί η κινεζική επιχείρηση είναι (αυτή η στιγμή) η πιο άρτια τεχνολογικά, παρότι δεν έχει κάνει ακόμα ανθρώπινο πάτημα στο φεγγάρι.

Αλλά ο διαστημικός ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός που έχει ξεκινήσει ήδη δεν θα μοιάζει καθόλου με τον αμερικανο-ρωσικό των δεκαετιών του 1960 και του 1970. Τότε το φεγγάρι αυτό καθ’ αυτό ήταν αδιάφορο σαν «αξία χρήσης», είχε συμβολική σημασία, και το κύριο ζήτημα ήταν η ανάπτυξη των διηπειρωτικών πυραύλων (για πολεμική χρήση)· συνεπώς τα «διαστημικά προγράμματα» ήταν η εντυπωσιακή και για ευρεία κατανάλωση βιτρίνα τους ανταγωνισμού για την πυραυλική τεχνολογία. Τώρα όλος ο χώρος απ’ την γη ως τη σελήνη έχει αποικιοποιηθεί και αποικιοποιείται καπιταλιστικά· και κάποιου είδους «πόλεμοι στο διάστημα», ας πούμε καταστροφή δορυφόρων ή επιθέσεις έξω απ’ την ατμόσφαιρα προς την επιφάνεια της γης, δεν είναι επιστημονική φαντασία.

Μ’ αυτά τα δεδομένα το Πεκίνο έχει μεγάλες φιλοδοξίες. Όχι μόνο σχεδιάζει να δημιουργήσει μια «ειδική οικονομική ζώνη» γης-σελήνης ως το 2050 (άρα μόνιμες «μετακινήσεις» ανάμεσά τους) αλλά επίσης να προσθέσει έναν διαστημικό κλάδο στους «δρόμους του μεταξιού». Αυτό σημαίνει ότι θα προσφέρει συνεργασίες και ανταλλάγματα σε όλους τους συμμάχους της στην ασία, στην αφρική και στη λατινικη αμερική, ώστε να εγκατασταθούν εκεί διάφοροι γήινοι σταθμοί διαστημικής χρήσης.

Το βέβαιο είναι πως όταν οι δυτικοί ακούνε ότι «το Πεκίνο σχεδιάζει μέχρι τότε να…» ανατριχιάζουν. Αφενός επειδή έχουν καταλάβει ότι το κινεζικό καθεστώς έχει τους πόρους (ανθρώπους και χρήμα) για να κάνει πραγματικότητα σχέδια μαμμούθ. Αφετέρου επειδή πετυχαίνει αυτούς τους στόχους νωρίτερα απ’ τα ανακοινωμένα χρονοδιαγράμματα.

Η υπογραφή της διαστημικής συνεργασίας μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου έχει θορυβήσει την Ουάσιγκτον· αλλά κανείς εκεί δεν πρέπει να ξαφνιάστηκε. Τώρα θα μπορούν να προσθέτουν στον κατάλογο της επικινδυνότητας των rivals και το «…θα μας πέσουν στο κεφάλι!!…»

(φωτογραφία πάνω: Η υπογραφή. Κάτω: το Chang’e 5 μάλλον σε γραφιστική αναπαράσταση).

Doha

Δευτέρα 15 Μάρτη. Οι συναντήσεις την προηγούμενη Τετάρτη και Πέμπτη δεν θα γινόταν θέμα στα μέρη μας (ίσως ούτε αλλού στον δυτικό κόσμο). Το να συναντηθούν οι υπ.εξ. της τουρκίας, της ρωσίας και του κατάρ δεν είναι σπουδαίο θέμα – ε;

No problem. Όπως ίσως θυμάστε έχουμε υποστηρίξει ότι μαζί (ή λίγο μετά) την Άγκυρα, στροφή 180 μοιρών σε σχέση με το συριακό πεδίο μάχης έκανε και το σεϊχάτο του κατάρ: πέρασε στο μπλοκ της Αστάνα, αν και διακριτικά. Κάπου το 2016… Το ραντεβού της περασμένης Τετάρτης (του 2021) ήταν η επισημοποίηση αυτής της συμμετοχής: η συζήτηση είχε βέβαια συρία, πολύ συρία· είχε όμως κι άλλα. Όπως: αφγανιστάν.

Αυτό που ανακοινώθηκε μ’ αυτόν τον τρόπο επίσημα είναι ότι η Ντόχα θα συμμετάσχει στις προσπάθειες για πολιτική λύση στη συρία… Χρειάζεται «αποκωδικοποίηση»; Η Ντόχα ως το 2015 πλήρωνε αντικαθεστωτικούς ένοπλους στο συριακό πεδίο μάχης (: την μουσουλμανική αδελφότητα), όπως έκανε και η Άγκυρα. Οι τοξικοί του Ριάντ και του Αμπού Ντάμπι πλήρωναν τους ουαχαβίτες. Μετά η Ντόχα σταμάτησε· πράγμα που, μαζί με άλλες επιλογές, «τρέλλανε» τον τοξικό του Ριάντ που το καλοκαίρι του 2017 σχεδόν κήρυξε πόλεμο στο κατάρ, παρέα με άλλους διάσημους χουντικούς: των εμιράτων, του μπαχρέιν και της αιγύπτου. Τελικά ο πόλεμος πήρε μορφή οικονομική / εμπορική, αν και βίαιη… Η Ντόχα δεν είχε σοβαρό πρόβλημα, εξαιτίας των πολύ καλών σχέσεων με την Τεχεράνη (που ανέλαβε αμέσως την τροφοδοσία δια θαλάσσης όλων των ειδών ανάγκης που αποκλείστηκαν λόγω του τοξικού εμπάργκο) και την Άγκυρα (που αύξησε τον στρατό της στη βάση της στο κατάρ).

Πέρασε καιρός από τότε, ο τοξικός του Ριάντ είναι και δεν είναι, και το μπλοκ της Αστάνα θέλει να κλείσει όσο δυνατόν περισσότερες «τρύπες» (και) στο συριακό πεδίο μάχης, λόγω της προεδρίας του νυσταλέου Jo και των υαινών που τον ακολουθούν. Ασφαλώς η Ντόχα συμφωνεί· και η επισημοποίηση της βοήθειάς της, ενισχύει την «πειθώ» της σε όσους ένοπλους μπορεί να επηρεάσει στο Idlib. Πρακτικά ενισχύει το πολιτικό της κύρος έναντι του Ριάντ – και εναντίον του. Επιπλέον, με δεδομένο ότι το Joνυσταλεάν δεν έχει στραφεί εναντίον της Ντόχα (και ούτε πρόκειται: στο κατάρ έχει την μεγαλύτερη βάση του στη μέση Ανατολή…), η παρουσία της στην όποια διαδικασία πολιτικής λύσης στη συρία αφαιρεί απ’ την Ουάσιγκτον τα επιχειρήματα περί rivals (: Μόσχα, Τεχεράνη και αρκετή Άγκυρα) που είναι παλιοχαρακτήρες και θα καταστρέψουν τη μέση Ανατολή.

Γράψαμε «αφαιρεί απ’ την Ουάσιγκτον»; Πρέπει να προσθέσουμε: και απ’ το Λονδίνο! Πώς αντιδρά σήμερα μια πολύ πρώην αυτοκρατορία που θα ήθελε να αναβιώσει το ένδοξο κυριαρχικό παρελθόν της αλλά βλέπει κάτι πρίγκηπες του οίκου των Thani να την γράφουν για χάρη της Δαμασκού; Απειλώντας να αφαιρέσει την αγγλική υπηκοότητα απ’ την αγγλογεννημένη και αγγλοθρεμένη κυρία Asma al-Assad! Ωωωω! Το Λονδίνο έριξε κάτι πυραύλους κατά του Άσσαντ τo 2018, αλλά κράτησε το χειρότερο για τώρα… Ε;

Αυτές οι εξελίξεις στο συριακό και ευρύτερα μεσανατολικό πεδίο μάχης (που θα έχουν συνέχεια, καθώς το επόμενο ραντεβού της τριάδας θα γίνει σύντομα στην Άγκυρα) κτυπάει και την ελληνική καθεστωτική ρητορική. Οι ελληνικές συμμαχίες, εν μέρει συμφεροντολογικές και εν μέρει της απελπισίας, είναι – ως γνωστόν – με το Ριάντ και το Αμπού Ντάμπι. Είναι οι συμμαχίες του συμμάχου, του απαρτχάιντ ισραηλινού καθεστώτος.

Όμως όταν συμμαχείς με παρακμιακούς έχεις πάντα την έγνοια της απέναντι πλευράς, του εχθρού. Σαν οικονομικός και ιδεολογικός παράγοντας στις αραβικές κοινωνίες (και όχι μόνο…) το κατάρ κάθε άλλο παρά αμελητέο είναι. Συνεπώς η δημόσια αναγνώρισή του ως μέλους του μπλοκ της Αστάνα είναι ιδιαίτερα ενοχλητική. Κάθε τι που αδυνατίζει ή δυσκολεύει τον «μεγάλο κρίκο» του άξονα (την Ουάσιγκτον) είναι ζόρι για την Αθήνα και τις ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες της.

Τέτοια ζόρια δεν θα είναι λίγα στο κοντινό μέλλον…

(φωτογραφία πάνω: Αριστερά ο Cavusoglu, δεξιά ο Lavrov, και στη μέση ο Mohammed bin Abdulrahman Al Thani, μασκοφορεμένος, πριν λίγες ημέρες. Η αισθητική δεν είναι η καλύτερη, αλλά ενδεχομένως η διακόσμηση να είναι επίχρυση, οπότε τα κριτήρια αλλάζουν…

φωτογραφία κάτω: Η “αγγλοσύνη” της κυρίας Άσσαντ θα ήταν, ασφαλώς, καρφί στο μάτι του Παρισιού, τους καιρούς που αυτοί οι δύο ιστορικοί ιμπεριαλισμοί, ο αγγλικός και ο γαλλικός, πίστευαν ότι μπορούν να μοιράζονται τον έλεγχο της μέσης Ανατολής… Τώρα πια θεωρείται προβληματικό ή και επικίνδυνο προνόμιο. Χάνοντας το έδαφος στη μέση Ανατολή το Λονδίνο πιστεύει φαίνεται ότι μπορεί να κρατήσει τον τουπέ του. Δεν το σκέφτηκαν όμως, αλλά αν η κυρία Άσσαντ συμμαχήσει με την κυρία Μέγκαν σε μια αντιρατσιστική βάση και σ’ ένα αντι-ιμπεριαλιστικό metoo;)

Μείον ένα;

Σάββατο 13 Μάρτη. … Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΜΑ) μελετάει αναφορές από διάφορα κράτη μέλη της Ε.Ε. – συμπεριλαμβανόμενης της Αυστρίας και της Δανίας – όπου νεαρά και βασικά υγιή άτομα που εμβολιάστηκαν με το εμβόλιο της AstraZeneca εμφάνισαν στη συνέχεια μεγάλες θρομβώσεις σε πολλά διαφορετικά σημεία του σώματος, και σε μεγάλα και σε μικρά αγγεία. Συνεπώς δημιουργούνται πολύ σοβαρές θρομβώσεις· και δυστυχώς, σε μερικές περιπτώσεις, με μοιραία κατάληξη…

Αυτό δήλωσε χτες ο Soeren Brostroem, διευθυντής του δανέζικου οργανισμού υγείας. Πριν δύο βδομάδες, στις 28 Φλεβάρη, μια ντουζίνα αιρετικοί ειδικοί είχαν απευθυνθεί στην επικεφαλής της ΕΜΑ για τις σοβαρές παρενέργειες των πλατφορμών γενετικής μηχανικής (κατηγορώντας την, ουσιαστικά, ότι έδωσε εγκρίσεις αδιαφορώντας για τις βλάβες που θα προκληθούν) όπου ανάμεσα στα άλλα έγραφαν κι αυτά (δες ολόκληρο το κείμενο στην χθεσινή αναφορά: Σφυρίζοντας αδιάφορα (αυστηρά ακατάλληλο για pfizerους!)

…4: Εάν τέτοια στοιχεία δεν είναι διαθέσιμα, είναι αναμενόμενο ότι η ενδοθηλιακή βλάβη με την επακόλουθη ενεργοποίηση της πήξης του αίματος μέσω ενεργοποίησης αιμοπεταλίων θα συμβεί σε αμέτρητες θέσεις σε όλο το σώμα. Ζητούμε αποδείξεις ότι αυτή η πιθανότητα αποκλείστηκε σε προ-κλινικά μοντέλα ζώων και για τα τρία εμβόλια, πριν από την έγκρισή τους για χρήση σε ανθρώπους από τον EMA.

5: Εάν τέτοια στοιχεία δεν είναι διαθέσιμα, είναι αναμενόμενο ότι αυτό θα οδηγήσει σε μείωση του αριθμού των αιμοπεταλίων, εμφάνιση Δ-διμερών στο αίμα, και σε μυριάδες ισχαιμικές βλάβες σ’ όλο το σώμα, συμπεριλαμβανομένου του εγκεφάλου, του νωτιαίου μυελού και της καρδιάς…

Ας το ξαναπούμε απλά: στα τέλη του περασμένου Φλεβάρη, «ψεκασμένοι» (σύμφωνα με την αγαπημένη ορολογία πολλών και διάφορων) ειδικοί της «επιστημονικής κοινότητας», όχι απλά προειδοποίησαν αλλά κατηγόρησαν την ΕΜΑ γι’ αυτό ακριβώς που χτες και προχτές αναγκάστηκαν να παραδεχτούν αρκετά ευρωπαϊκά κράτη (αλλά όχι το ελλαδιστάν, αλλοίμονο): ότι η γενετική / DNA πλατφόρμα της astrazeneca προκαλεί ανεξέλεγκτες θρομβώσεις, ακόμα και θανάτους, σε έναν αριθμό υγιών ατόμων – κι αυτό ούτε να κρυφτεί ούτε να δικαιολογηθεί είναι δυνατόν (προς το παρόν…).

Ή μήπως μπορεί;

Σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει ο καθένας να δει την αλήθεια, την πραγματικότητα· αν δεν το έχει κάνει ως τώρα. Το γενικό επιχείρημα που χρησιμοποιείται (όχι μόνο στην ευρώπη αλλά και στις ηπα και αλλού) για να κουκουλωθεί η ΑΜΕΣΗ βλαπτικότητα των πλατφορμών γενετικής μηχανικής (δεν μιλάμε καν για την μεσοπρόθεση / μακροπρόθεσμη) είναι ότι οι θάνατοι και οι βλάβες που προκαλούν δεν είναι αναλογικά μεγαλύτερες απ’ τους παρόμοιας εξέλιξης θανάτους και τις βλάβες που προκαλούνται στον γενικό πληθυσμό χωρίς τις γενετικές πλατφόρμες…. Συνεπώς (έτσι πάει το πράγμα…) «μην ανησυχείτε, κάποιοι πεθαίνουν έτσι κι αλλιώς»…. από θρομβώσεις ας πούμε…

Ίσως η απλοϊκή σκέψη (συνηθισμένη έως καλλιεργημένη στους καιρούς μας…) να μην καταλαβαίνει τι είναι αυτό το «επιχείρημα». Όταν κατασκευάζονται, δοκιμάζονται και εγκρίνονται τα όποια φάρμακα η «ασφάλειά» τους ΔΕΝ συγκρίνεται με το γενικό ποσοστό θανάτων ή/και σοβαρών ασθενειών του πληθυσμού!!! Αν, για παράδειγμα, στον γενικό πληθυσμό υπάρχει ένα Χ ποσοστό εμφάνισης καρκίνων ή ένα Ψ ποσοστό εμφάνισης σοβαρών καρδιαγγειακών ασθενειών, ένα φάρμακο ΔΕΝ χαρακτηρίζεται «ασφαλές» αν προκαλεί καρκίνους ή καρδιακά…. άντε, ως το ποσοστό Χ και Ψ!!!! Καθόλου δεν μπορεί ένα οποιοδήποτε φάρμακο να κρίνεται μ’ αυτόν τον τρόπο. Όπως, ανάλογα, ένα καινούργιο μοντέλο αυτοκινήτου ΔΕΝ θεωρείται «ασφαλές» αν, από τεχνικά λάθη στον σχεδιασμό και στην κατασκευή του, ευθύνεται για πρόκληση σοβαρών τροχαίων ή/και θανάτων λίγο πιο κάτω απ’ το μέσο ποσοστό τροχαίων ή/και θανάτων στον γενικό πληθυσμό!!

Το πιο πάνω «επιχείρημα» είναι λοιπόν φτύσιμο στα μούτρα: αν οι τεχνολογίες (των ναρκομαφιών) που προτείνονται σαν «φάρμακα» προκαλούν θανάτους κανένα πρόβλημα – αρκεί να μην ξεπεράσουν τον μέσο όρο!!! Ή, για να το πούμε αλλιώς, αν το μέσο ποσοστό δολοφονιών από μπάτσους στις ηπα είναι για μερικά συνεχή χρόνια Α, τότε μπορούν να συνεχίσουν να σκοτώνουν και οι λευκοί φασίστες, προσέχοντας να μην το ξεπεράσουν… Τότε και μόνο τότε επιτρέπεται να υπάρξει λόγος ανησυχίας…

Είναι τόσο διεστραμμένο και, ταυτόχρονα, τόσο θρασύ αυτό το επιχείρημα αθώωσης της γενετικής μηχανικής, τόσο “λογική ceo”, ώστε (για εμάς σίγουρα!) είναι σαφής ο καπιταλιστικός και κρατικός κυνισμός σε όλο το χρονικό του εύρος στη διάρκεια της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας. Αυτόν τον κυνισμό τον μοιράζονται ΚΑΙ τα κράτη που τώρα αναγκάζονται να αναστείλουν την χρήση της γενετικής πλατφόρμας της astrazeneca (θα την ξεπλύνουν τελικά; θα φανεί). Γιατί; Επειδή έπαιξαν όλο το «παιχνίδι» του θανάτου, της απειλής, και της γενετικής σωτηρίας· και εντελώς φυσιολογικά αποδέχτηκαν την μαζική πειραματική εφαρμογή της γενετικής μηχανικής βασιζόμενα ουσιαστικά στις «εγγυήσεις» των ίδιων των κατασκευαστών, αλλά και στην τεχνητή ζήτηση την οποία δημιούργησε η τρομοεκστρατεία που τα ίδια προώθησαν.

Πως αποδεικνύεται αυτή η πολιτική ευθύνη; Από το γεγονός ότι οι σοβαρές, ακόμα και φονικές «παρενέργειες» των πλατφορμών ήταν προβλέψιμες – η επιστολή των 12 τις περιγράφει… (Υπάρχουν κι άλλες σοβαρές έρευνες με εξαιρετικά ανησυχητικές προβλέψεις για τις mRNA πλατφόρμες – που επίσης θάβονται…)

Εν τω μεταξύ η δολοφονική εκστρατεία παίρνει όλο και πιο καθαρά τις χυδαίες μορφές της. Το Joνυσταλεάν, για παράδειγμα, έχει αποθηκευμένες μερικά εκατομμύρια δόσεις astrazeneca τις οποίες δεν πρόκειται πια να χρησιμοποιήσει (άλλωστε η FDA δεν έχει εγκρίνει την συγκεκριμένη πλατφόρμα – προέρχεται από ανταγωνιστές των αμερικανικών φαρμακομαφιών). Τι θα τις κάνει; Θέλει να τις εξάγει! Είτε στην ε.ε. (!!!) είτε, αν η ε.ε. δεν θέλει, στον «τρίτο κόσμο» – κατά προτίμηση στην Αφρική….

Για να δείξει το μεγαλείο της πρωτοκοσμικής πονοψυχιάς…

Ήττα με κεφαλαίο γράμμα

Τετάρτη 10 Μάρτη. Οι υεμενίτες Houthi κτυπούν πλέον κατά βούληση στο σαουδαραβικό έδαφος τις υποδομές της πετροχούντας. Την περασμένη Κυριακή τα (14) drones και οι (8) πυραυλοί τους πήγαν μακριά, κτυπώντας τα διυλιστήρια και τις δεξαμενές της aramco στην ανατολική ακτή, στο Ras Tanura – στον Περσικό. Αυτό το σύμπλεγμα εξάγει 6,5 εκατομύρια βαρέλια πετρελαίου και παραγώγων του την μέρα· είναι το 7% της παγκόσμιας ζήτησης. Ταυτόχρονα κτύπησαν πετρελαϊκές εγκαταστάσεις και αεροδρόμιο στην Asir και στην Jazan, στη δυτική ακτή της σαουδικής αραβίας, στην ερυθρά θάλασσα. Αυτά ενόσω η πολιορκία των Houthi στην Marib, ίσως την βασικότερη πόλη που κατέχουν ακόμα οι μισθοφόροι του ταξικού του Ριάντ, έχει γίνει σχεδόν καθολική.

Κάποιοι προαναγγέλουν το τέλος του τοξικού (πράγμα που δεν θα είναι καθόλου εύκολο λόγω της δομής της παλατιανής εξουσίας στο Ριάντ) και την αντικατάστασή του από έναν άλλο πρίγκηπα του σογιού, τον Mohammed bin Nayef. Ο Nayef είχε οριστεί «διάδοχος του θρόνου» απ’ τον βασιλιά και πατέρα του τοξικού τον Απρίλη του 2015· αλλά τον Ιούνη του 2017, ύστερα από ένα «εσωτερικό παλατιανό πραξικόπημα», ο βασιλοπατέρας τον καθαίρεσε και έχρισε διάδοχο τον γυιό του, τον αγαπημένο μας τοξικό. Κατέληξε, μετά από βασανιστήρια, στη φυλακή – όπου βρίσκεται ακόμα. Το βασικότερο προσόν του Nayef είναι πως είναι ο αγαπημένος της cia (ήταν υπ.εσ. πριν γίνει διάδοχος) με την οποία είχε μακρόχρονη «αντιτρομοκρατική» συνεργασία.

Ο τοξικός βαρύνεται με διαδοχικές καταστροφές (ήττες στο συριακό και στο ιρακινό πεδίο μάχης, και πλέον και στο υεμενίτικο) συν την δολοφονία του Khashoggi. O σκληρός πυρήνας του αμερικανικού κράτους ποτέ δεν τον είδε με καλό μάτι, άσχετα με το αν η πολιτική του βόλευε τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Τώρα φαίνεται ότι θα προσπαθήσει να τον ξεφορτωθεί, στηρίζοντας άλλες φράξιες του οίκου των Σαούντ· αλλά και ο τοξικός, τόσα χρόνια στο κουρμπέτι, μπορεί να απέτυχε παντού αλλά έχει φροντίσει να φτιάξει τις δικές του εσωτερικές συμμαχίες. Θα είναι λοιπόν δύσκολη η εκπαραθύρωσή του· κάτι σαν πρόκληση εμφυλίου…

Το ότι ο τοξικός είναι καλός σύμμαχος του ελλαδιστάν είναι μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια. Ο ελληνικός ιμπεριαλισμός δεν έχει ούτε τις γνώσεις ούτε τα μέσα να αμφισβητήσει τους όποιους σχεδιασμούς του Joνυσταλεάν στην αραβική χερσόνησο. Θα μπορούσαν να του είναι ακόμα και αδιάφοροι. Όμως αν συμβεί τέτοια «αλλαγή φρουράς» στο Ριάντ ο Nayef τι «γραμμή» θα ακολουθήσει, και πώς θα διαχειριστεί τις συνεχόμενες ήττες και την επαπειλούμενη οικονομική κρίση στην πετροχούντα; Το ενάμισυ μάτι του ρημαδογκουβέρνου κοιτάει προς την Άγκυρα και την πιθανότητα να αλλάξουν (υπέρ της) οι σχέσεις με το Ριάντ αν (πάντα «αν»…) η «αλλαγή φρουράς» σημάνει και μια στροφή προς τον ρεαλισμό (δηλαδή «την ουρά στα σκέλια») της σαουδικής πετροχούντας. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα είναι μισο-καταστροφή…

Εδώ ένα θαλάσσιο οικόπεδο χάραξε ο φίλος, αδελφός και σύμμαχος Sisi και ο ρημαδο—–Νικόλας έτρεξε στο Κάιρο για να παρακαλέσει!…