Tag: ηπα

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την δύση (1)…

Δευτέρα 10 Μάη. Φάντασμα; Ναι! Του κομμουνισμού!!! Αυτό, τουλάχιστον, έχει το μενού κουτόχορτου τις τελευταίες ημέρες. Καθώς το σφυροδρέπανο ανεμίζει πάνω απ’ το αμερικανικό καπιτώλιο (και το ελληνικό κοινοβούλιο…) παθιασμένοι κομμουνιστές σαν τον νυσταλέο Jo και τον ρημαδοΚούλη δίνουν αποφασισμένο αγώνα για να κατεδαφίσουν τους ακρογωνιαίους λίθους της βιομηχανίας υγείας (αυτός είναι πρώτος, «μεταβατικός» στόχος στο δρόμο για την αταξική κοινωνία…): τα «πνευματικά δικαίωματα».

Όχι, δεν είναι πρωταπριλιά! Ή, πιο σωστά, στον κόσμο των ώριμα αντεστραμμένων εννοιών και λέξεων, κάθε μέρα είναι πρωταπριλιά! Είπε, άραγε, κάτι που το εννοούσε ο νυσταλέος Jo όταν μίλησε για «πάγωμα των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας» για τις πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης των αμερικανικών εταιρειών; Ή μήπως έγινε το αντίθετο, εννοούσε κάτι αλλά όχι εκείνο που προκύπτει απ’ την κυριολεκτική, «παλιού τύπου» ερμηνεία της φράσης του; Ας δούμε την απάντηση «πίσω απ’ τις γραμμές».

Πρώτ’ απ’ όλα: το κίνητρο του νυσταλέου Jo είναι, υποτίθεται, «ο τρίτος κόσμος». Συγκινητικό…. αλλά τι ξαφνική ευαισθησία είναι αυτή; Πίσω απ’ τον δήθεν ανθρωπισμό του αμερικάνου προέδρου ένα μόνο όνομα κράτους έχει κυρίως σημασία αυτή την στιγμή: ινδία! Αυτό εξηγεί καθαρά γιατί τον έπιασε τώρα το ανθρωπιστικό του κόψιμο: επειδή τώρα το ινδικό καθεστώς εμφανίζεται να έχει κάποιο πρόβλημα (πάντως πολύ μικρότερο απ’ τις τερατολογίες των δυτικών media).

Να θυμίσουμε ότι το Ν. Δελχί πέταξε την pfizer έξω απ’ την επικράτειά του, στερώντας της μια εν δυνάμει «αγορά» 1,3 δις «πελατών»!!! Ο λόγος ήταν ότι οι ινδοί ειδικοί δεν έχουν ιδιαίτερη εμπιστοσύνη ούτε στις «δοκιμές» που έχει κάνει ως τώρα η συγκεκριμένη φαρμακομαφία, ούτε στις δυτικές (αμερικανική, ευρωπαϊκή) «εγκρίσεις», ούτε στην ίδια την τεχνολογία mRNA. Η επιλογή του Ν. Δελχί δεν πέρασε καθόλου απαρατήρηση από πολλά ακόμα κράτη της αφρικής και της ασίας… Όπως δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το γεγονός πως ήδη 6 (έξι) ιδιωτικές ινδικές φαρμακοβιομηχανίες έχουν υπογράψει συμφωνία με το russian direct investment fund (που προωθεί το sputnikV) για την παραγωγή 750 εκατομυρίων δόσεων της συγκεκριμένης πλατφόρμας για ινδική χρήση.

Αλλά τώρα η pfizer προσπαθεί να αρπάξει την ευκαιρία (την «ανάγκη»…) για να μπει κι αυτή στην ινδία. Η Ουάσιγκτον ενδιαφέρεται ιδιαίτερα να αρπάξει τον δεξιό Modi απ’ το λαιμό, τώρα που έχει την ευκαιρία: θέλει «στρατιωτικές διευκολύνσεις» (δηλαδή βάσεις) στην ινδική επικράτεια ενόψει της μισο-αποχώρησης του στρατού της απ’ το αφγανιστάν· θέλει επιπλέον να τραβήξει το ινδικό καθεστώς πιο βαθιά στην αντι-σινική συμμαχία. Οι γενετικές πλατφόρμες είναι όπλο· η pfizer και η moderna είναι «πολεμικές βιομηχανίες»· πως, όμως, θα γίνει «ελκυστική» η εισβολή της πρώτης στην ινδία χωρίς ο Modi να πέσει στα σκοινιά, ειδικά όταν έχει θέσει προ πολλού το ζήτημα των πατεντών;

It’s a good question: μήπως το να μπορέσει η ινδική φαρμακοβιομηχανία (που είναι ο μεγαλύτερος υπ-εργολάβος των δυτικών φαρμακομαφιών) να φτιάξει την mRNA πλατφόρμα της pfizer είναι ένας τρόπος να σωθούν τα προσχήματα;

Πράγματι, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος: μα δεν θα ήταν αρκετό να κλείσει η pfizer μια συμφωνία παραγωγής με κάποια ινδική βιομηχανία όπως έχουν κάνει άλλοι; Η astrazeneca το έχει κάνει ήδη στην ινδία (με το Serum Institute, αλλά η παραγωγή προορίζεται αποκλειστικά για την αγγλία) ενώ η γερμανική biontech (ο «εφευρέτης» της πλατφόρμας που παράγει και πουλάει η pfizer) έχει κλείσει ήδη συμφωνία με την κινεζική fosum pharma για παραγωγή της πλατφόρμας στην κίνα. Και η εταιρεία του ρωσικού sputnik V έχει κάνει αντίστοιχα deal με ιταλικές και άλλες βιομηχανίες, για χρήση εκτός ρωσίας. Που είναι, λοιπόν, το πρόβλημα;

Το πρόβλημα (το αμερικανικό, όχι φαρμακευτικό αλλά γεωπολιτικό…) είναι ότι ακόμα και σ’ αυτές τις περιπτώσεις υπεργολαβιών οι «μητρικές» κρατάνε τα μυστικά τους για τους εαυτούς τους και προμηθεύουν οι ίδιες τους υπεργολάβους με το μέρος εκείνο της παραγωγής που κάνουν οι ίδιες. (Είναι κάτι σαν την coca cola: αν και φτιάχνεται σε πολλά μέρη του κόσμου, η βασική συνταγή είναι μυστική και η σχετική πρώτη ύλη έρχεται απ’ τα κεντρικά στις ηπα). Συνεπώς ενώ μια συμφωνία υπεργολαβικής παραγωγής θα μπορούσε θεωρητικά να κλείσει εύκολα, είναι προφανές ότι το ινδικό φαρμακο-κεφάλαιο θέλει περισσότερα απ’ τις ηπα· όλο το know how – για να δελεαστεί.

(Φωτογραφία: Αυτό κι αν λέγεται “αδυναμία προσαρμογής στα δυτικά δεδομένα”! Η φωτογραφία είναι της περασμένης Κυριακής 2 Μάη. Ενώ οι δυτικοί δημαγωγοί έχουν βαφτίσει την ινδία “τεράστιο Bergamo” για να πείσουν τους δικούς τους υποτελείς να τσακιστούν και να πάνε να πλατφορμιαστούν, οι ίδιοι οι ινδοί / ες δεν έχουν καταλάβει ότι πρέπει να πεθαίνουν σαν τις μύγες. Εδώ συνωστίζονται – και βλέπετε πόσο “απερίσκεπτα” – περιμένοντας τα αποτελέσματα τοπικών εκλογών…

Γίνεται δουλειά έτσι; Πότε θα πειθαρχήσουν στην εικονική πραγματικότητα;)

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την δύση (2)…

Δευτέρα 10 Μάη. Το κωμικό της υπόθεσης (που δεν πρόκειται να μάθετε απ’ τους ντόπιους “φιλοαμερικάνους” συγγνώμη, “κομμουνιστές” – θέλαμε να πούμε – δημαγωγούς…) είναι ότι το ίδιο γκουβέρνο, του νυσταλέου Jo, που σκέφτηκε φωναχτά τα περί προσωρινής αναστολής της πατέντας των πλατφορμών, ΔΕΝ θέλει να μάθουν τα «μυστικά» η Μόσχα και το Πεκίνο, που είναι ανταγωνιστές και σ’ αυτό το πεδίο!! Το Πεκίνο, είναι γνωστό, έχει τους δικούς του mRNA βιοτεχνολόγους και, εφόσον δεν μπήκε στην αρένα της προώθησης της συγκεκριμένης τεχνολογίας, είναι άγνωστο το πόσα γνωρίζουν (μάλλον πολλά, οπότε φυλάγονται!)… Σε κάθε περίπτωση ο νυσταλέος δεν είναι ούτε θέλει να θεωρηθεί «προδότης»!!! Δεν πρόκειται να παραχωρήσει τα αμερικανικά «μυστικά» (είπαμε: οι πλατφόρμες γενετικής μετάλλαξης είναι όπλα!!!) στους εχθρούς μόνο και μόνο επειδή έχει κάτι θεματάκια με την αριστερή του πτέρυγα, οπότε η καρδιά του σπαράζει για τους όχι πλατοφορμιασμένους του «τρίτου κόσμου»!!!

Προκύπτει λοιπόν ότι ο νυσταλέος και το επιτελείο του κάτι άλλο σκεφτόταν (την ινδία, και πιθανόν τη νότια αφρική…)· κάτι άλλο είπε (περί πατέντας…)· και τώρα μοιάζει να έχει μπλέξει με βάση αυτό που είπε και όχι εκείνο που εννοούσε…

Τι σημαίνει «έχει μπλέξει»; Την θέση να μην υπάρχει «πνευματική ιδιοκτησία» για τις μαγικές συνταγές των φαρμακομαφιών την είχε προτείνει στις 18 Μάη του 2020 (πριν ένα χρόνο) ο αυτοκράτορας Xi μιλώντας (στην 73η συνέλευση των μελών του π.ο.υ.) για δημόσιο παγκόσμιο αγαθό (προκειμένου για τα όποια εμβόλια ή «σανεμβόλια» επρόκειτο να εγκριθούν) για να συγκεντρώσει την υποστηρίξη τουλάχιστον άλλων 140 κρατών· κυρίως του λεγόμενου «τρίτου κόσμου». Ο χαρακτηρισμός global public good είναι αποδεκτός στα διεθνή καπιταλιστικά ήθη και έθιμα σαν βάση για την αισθητή μείωση των «πνευματικών δικαιωμάτων» αλλά και των τιμών και των κερδών των επιχειρήσεων που τα παράγουν. Τελικά τότε είχε εγκριθεί (χωρίς, πάντως, την ψήφο της Ουάσιγκτον) μια γενικόλογη διακήρυξη / ευχολόγιο για την διεθνή συνεργασία που δεν περιόριζε ούτε τις πατέντες ούτε τα κέρδη· ούτε περιελάμβανε τον ορισμό “global public good”.

Το ζήτημα επανέφεραν τον περασμένο Οκτώβρη η ινδία, η νότια αφρική και ακόμα 57 κρατη μέλη του π.ο.υ. ζητώντας την εξαίρεση των εμβολίων (και των πλατφορμών) απ’ την διεθνή συμφωνία για την «προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων» / trips – και πάλι χωρίς αποτέλεσμα: ο πλατφορμιασμός έμπαινε στις ράγες του στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο και, όπως το έχουμε ξαναπεί, τα δυτικά καθεστώτα είχαν πέσει στην παγίδα που τα ίδια έστησαν, την υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας… Ενώ θα ήθελαν να ηγεμονεύσουν πλατφορμιαστικά σε διάφορα μήκη και πλάτη του πλανήτη δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν στους τρομοκρατημένους υπηκόους τους εξαγωγές πριν τελειώσει η δουλειά στο εσωτερικό τους.

Μεταξύ άλλων το μπλέξιμο έγκειται στο ότι η Ουάσιγκτον, εξαιτίας της μεγαλοφυούς ιδέας περί πατεντών την οποία σε καμμία περίπτωση δεν εννοεί κυριολεκτικά, θα πρέπει τώρα να μπει σε διαπραγματεύσεις με τον π.ο.υ. (και μέσω αυτού) για «κάτι» που θα είναι εμφανώς διαφορετικό απ’ την απεμπόληση των πνευματικών δικαιωμάτων και την παράδοση των μυστικών στους εχθρούς· διαπραγματεύσεις παρελκυστικές λίγο πολύ, που θα κρατήσουν μήνες. Πολλούς μήνες…

Και θα πρέπει να χρεώσει το σούρσιμο ή/και την αποτυχία των διαρπαγματεύσεων σε κάποιους άλλους.

(φωτογραφία: Πλάνο απ’ το εργοστάσιο παραγωγής των biontech/pfizer στο Reinbek της γερμανίας. Αυστηρά μέτρα ασφαλείας καθώς, τι να τα ξαναλέμε, το χειρότερο, το πιο επικίνδυνο που μπορεί να πάθει κάποιος σήμερα είναι να κολλήσει καμμιά πλατφόρμα…)

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την δύση (3)…

Δευτέρα 10 Μάη. Δεν τελειώνει εδώ ούτε η ιστορία ούτε το μπλέξιμο. Σύμφωνα με τις επιθυμίες και τις προετοιμασίες του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος η “φονική πανδημία” (δηλαδή μια ιογενής αρρώστια που θα βαφτιζόταν “φονική πανδημία”…) ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να σκάσει είτε στην αφρική είτε στη λατινική αμερική, σε “τριτοκοσμικές” ζώνες που ενδιαφέρουν έντονα τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς – και καθόλου για την υγεία των κατοίκων τους!! Αν συνέβαινε έτσι, τότε οι πλατφόρμες θα έπεφταν σαν ακρίδες πάνω τους, θα γίνονταν η δωρεάν “ανθρώπινη πρώτη ύλη” των πειραμάτων του δυτικού συμπλέγματος (πριν γίνει επανεισαγωγή στη δύση…) αλλά, επιπλέον, θα ανανεωνόταν η τόσο πολύτιμη δυτική πολλαπλή αποικιοκρατία – με υγιεινιστική σημαία. “Για το καλό των λαών”…

Τα πράγματα δεν έγιναν έτσι. Ο τσαχπίνης έσκασε σε μια κινέζικη επαρχία. Οι δυτικοί δημαγωγοί πανηγύρισαν ευχόμενοι και προφητεύοντας την “κατάρρευση της αυτοκρατορίας του Xi”, αυτού του τόσο επικίνδυνου και ανέκφραστου ανταγωνιστή… Πριν, όμως, στεγνώσει το σάλιο των θριαμβολογιών τους, το κινεζικό καθεστώς είχε αντιμετωπίσει το “κακό”, που εν τω μεταξύ είχε μεταφερθεί όχι στον “τρίτο κόσμο” αλλά στον πρώτο, στον δυτικό, φορτωμένο ήδη με την μυθολογία της Αποκάλυψης και του Μεγάλου Θανατικού. Αναγκαστικά οι προτεραιότητες του δυτικού συμπλέγματος ανατράπηκαν: όχι οι “τριτοκοσμικοί” αλλά οι δικοί τους υπήκοοι θα έπρεπε να γίνουν μαλλιοκούβαρα το playground της γενετικής μηχανικής· συν όλα τα υπόλοιπα και απαραίτητα (πραξικοπήματα, κατάργηση θεμελειωδών ελευθεριών, κλπ).

Ώσπου να αποικιοποιήσουν τις «δικές τους» κοινωνίες τα αφεντικά του δυτικού συμπλέγματος, οι ανταγωνιστές (Μόσχα και Πεκίνο αλλά ακόμα και το Ν. Δελχί) είχαν καταφέρει να επεκταθούν «υγιειονομικά» / φαρμακευτικά (άρα και πολιτικά) στις περιοχές εκείνες που τα αρχικά δυτικά όνειρα προόριζαν για easy job. Διπλή αποτυχία, στα όρια της συντριβής με κριτήρια 4ου παγκόσμιου πολέμου: και οι (διεθνώς άγνωστες) ρωσικές και κινεζικές φαρμακοβιομηχανίες βγήκαν καλπάζοντας απ’ τα εθνικά τους σύνορα κερδίζοντας άνετα παγκόσμια αναγνώριση, και οι δυτικοί πληθυσμοί αποδείχθηκαν πιο ζόρικοι απ’ όσο θα έπρεπε (για τα συμφέροντα του συμπλέγματος!), απορρίπτωντας (απ’ το περασμένο φθινόπωρο και μετά) όλο και πιο έντονα τους εκβιασμούς και την «θεραπεία»!

Μ’ αυτά τα δεδομένα (ποιός τα αμφισβητεί;) η όψιμη καούρα για τους «φτωχούς, απροστάτευτους και πένητες» του πλανήτη, συσκευασμένη στην ίδια στάνταρ υγιεινιστική τρομοεκστρατεία («αν δεν τους βάλουμε κάτω απ’ την μπότα μας θα γίνουν οι βρωμιάρηδες φυτώρια μεταλλάξεων που θα έρχονται στα κάστρα μας») είναι ο γνωστός ιστορικός δυτικός ιμπεριαλισμός μασκαρεμένος με τα λόγια που προορίζονταν να ακουστούν την άνοιξη του 2020 – αν δεν είχε γίνει η (όπως αποδείχθηκε γρήγορα) «στραβή» με την Wuhan!

Ναι, είναι αλήθεια! Τ’ αφεντικά του δυτικού συμπλέγματος «ενδιαφέρονται» για τους τριτοκοσμικούς!! Όχι, όμως, για τους λόγους που θα προτιμούσαν (: να τους ξανακατακτήσουν και να τους χρησιμοποιήσουν σαν το πρώτο μαζικό πεδίο πλατφορμιασμού δοκιμάζοντάς τον πριν τον μεταφέρουν σε βάρος των δικών τους υπηκόων) αλλά για τον αντίθετο: επειδή τους χάνουν, και πιθανότατα τους χάνουν για πάντα, απ’ τους ανταγωνιστές τους!!!

Έτσι ο ψόφιος «κομμουνισμός» του νυσταλέου έχει, μεν, μια κάποια «λογική» γενικού δυτικού καπιταλιστικού συμφέροντος… μόνο που τώρα πια είναι «αμυντικός» και, εξαιτίας αυτής της υποχρεωτικής αμυντικότητας, δεν εκφράζει καν και καν την συναίνεση των φαρμακομαφιόζων και των υπόλοιπων του συμπλέγματος. Οι οποίοι έχουν εξασφαλίσει ήδη εκείνο που ποθούσαν: την fast track έγκριση όλων των επόμενων πλατφορμών τους, είτε για τον τσαχπίνη είτε για την γρίπη είτε για οτιδήποτε άλλο, χωρίς αυτές τις βαρετές και γεμάτες ψέματα “δοκιμές”…

Τι απομένει από την πατεντολογία; Προς το παρόν και στο ορατό μέλλον ο θόρυβος μιας αγχωμένης επιχείρησης δημόσιων σχέσεων εκ μέρους μιας παρηκμασμένης υπερδύναμης στα κενά κρανία των οπαδών της… Ευτυχώς πάντως που υπάρχουν οι συμμαχικοί δημαγωγοί (τύπου ελλαδιστάν) για να κάνουν διατάσεις και κάμψεις προς τιμήν του (νυσταλέου) γίγαντα του ανθρωπισμού: ένα ακόμα εθνικό κωμικό μονόπρακτο.

Ας μην το ξεχνάμε: το Joνυσταλεάν ψάχνει επειγόντως συμμάχους, «φίλους», κάποιους να το αγαπήσουν τέλος πάντων… Τι να κάνει και ο νυσταλέος; Άν ο αντίπαλος έχει σφυροδρέπανο, σηκώνει κι αυτός λάβαρο «παγκόσμιας αδελφοσύνης»…

(φωτογραφία: Hey men, I kill for money! But if you ‘re friends I’ll kill you for nothing!)

Κεντρική ασία

Δευτέρα 10 Μάη. Καθώς οι ηλίθιοι έχουν συγκινηθεί με την ανθρωπιστική persona του νυσταλέου, άλλοι στο γκουβέρνο του ψάχνουν που να παρκάρουν τον στρατό που αποσύρουν απ’ το αφγανιστάν, στην περίπτωση που «δεν κάτσει» το Ν. Δελχί.

Μια προσπάθεια (δείγμα αβεβαιότητας έως απελπισίας!) γίνεται με το ουζμπεκιστάν και το τατζικιστάν. Είναι «πιασμένα» βέβαια: το δεύτερο είναι πλήρες μέλος της (υπό την Μόσχα) «συμφωνίας για την συλλογική ασφάλεια» στον «μετασοβιετικό χώρο», ενώ το πρώτο είναι μέλος του συμφώνου της Σαγκάης, και επίσης παρατηρητής στην «ευρασιατική οικονομική ένωση». Θα δείξει ο killer της Μόσχας κατανόηση στα αμερικανικά προβλήματα όπως είχε κάνει το 2001 και το 2002; Αποκλείεται!

Ποιά βάσκανος μοίρα σπρώχνει, λοιπόν, το Joνυσταλεάν να κτυπάει τέτοιες πόρτες; Είναι μόνο η νοσταλγία των μακρινών εποχών, στα ‘90s και στα early ‘00s, που η Μόσχα ήταν ερείπιο και η Ουάσιγκτον εμφανιζόταν σ’ αυτά τα κράτη σαν «πληρώνουμε και μας κάνετε υποκλίσεις»; Τι ψάχνει το Joνυσταλεάν πέρα απ’ την «αδελφοσύνη των λαών» αν είναι να τρυπιούνται με την αμερικανική γενετική μηχανική; Κατά πρώτο λόγο αεροδρόμια. Αν δεν του δώσει η Ισλαμαμπάντ (με αδρά ανταλλάγματα) ή το Ν. Δελχί, θα αναγκαστεί να τραβήξει τα ιπτάμενα μέσα του δυτικότερα: είτε στην τουρκία (με ακόμα πιο μεγάλο τίμημα…) είτε (ακόμα χειρότερα σαν απόσταση) στην αραβική χερσόνησο, στην επικράτεια του πάντα φιλόξενου τοξικού. Πρακτικά η μισοπαραδοχή της ήττας στο αφγανιστάν δημιουργεί σοβαρά προβλήματα logistics εφόσον ο στόχος παραμένει πάντα το «μαλακό υπογάστριο» της κίνας (η επαρχία Xinjang), της ρωσίας και του ιράν.

Για να το πούμε απλά: σίγουρα στο αφγανιστάν θα μείνουν «συνεργάτες» της Ουάσιγκτον, μισθοφόροι ή ντόπιοι. Σίγουρα επίσης, σαν αντίβαρο, το Joνυσταλεάν θα προσπαθήσει να ενισχύει την (και στρατιωτική) παρουσία του στα άλλα μέτωπα, στην ανατολική ευρώπη, στη νότια θάλασσα της κίνας και στην αφρική. Όμως ακόμα κι αυτή η μερική αποχώρηση απ’ το αφγανιστάν δεν είναι σ’ αυτή τη φάση τίποτα λιγότερο από υποχώρηση. Και, φυσικά, η αφγανική επικράτεια δεν θα μείνει «γεωπολιτικά άδεια»…

(Φωτογραφία: Οριστική υποστολή σημαίας στο αμερικανικό στρατόπεδο “camp Anthonic” στην Helmand του αφγανιστάν, πριν μια βδομάδα).

Σκοτώνει – αλλά συμφέρει!

Δευτέρα 3 Μάη>> Οι θάνατοι απ’ τα δηλητήρια της γενετικής μηχανικής πουλιούνται σαν ασήμαντοι σε σύγκριση με τον αριθμό των πλατφορμιασμένων (που λες και κέρδισαν την αθανασία…) – και, κατά συνέπεια, πουλιούνται σαν «παράπλευρες απώλειες» σ’ αυτόν τον πόλεμο εναντίον του αόρατου εχθρού όπου οι πιο πειθαρχημένοι στρατιώτες περιμένουν ότι θα τιμηθούν εν ζωή με κάποιον μεγαλόσταυρο ανδρείας· (ή μετά θάνατον με κάποιο μνημείο και παρελάσεις…)

Αν όμως αυτοί οι θάνατοι συσχετιστούν με τους θανάτους απ’ τις παρενέργειες άλλων (κανονικών) εμβολίων; Τι θα έλεγε απ’ αυτής της σύγκρισης το hype, δηλαδή οι οπαδοί του;

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του αμερικανικού cdc τους πρώτους 3 μήνες του 2020, πριν ένα χρόνο, οι θάνατοι απ’ τις παρενέργειες οποιουδήποτε εμβολίου στις ηπα (συμπεριλαμβανομένων όλων όσων γίνονται στα μωρά, στα νήπια και στα παιδιά) ήταν 36.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ίδιου οργανισμού απ’ την 1 Γενάρη του 2021 ως και τις 19 Μάρτη του 2021 (σε μικρότερο διαστημα απ’ το τρίμηνο) οι θάνατοι στις ηπα που σχετίζονται επίσημα με τα «σανεμβόλια» ήταν 2050. (Υπάρχουν κι άλλοι, άγνωστο πόσοι, που δεν αναφέρθηκαν αρμοδίως ή που εμποδίστηκε η αναφορά τους· γι’ αυτά κάποια άλλη φορά…)

Όσοι αγάπησαν την δημιουργική λογιστική θανάτου τους προηγούμενους μήνες, θα πρέπει εδώ να νοιώσουν τα πόδια τους κομμένα: δεν πρόκειται για τρικ! Οι θάνατοι απ’ τα «σανεμβόλια» είναι αυξημένοι κατά 5.694% σε σχέση με τους θανάτους από κανονικά εμβόλια ένα χρόνο πριν… Και είναι απόλυτα σωστή η καταμέτρηση που κάνουν όσοι ενδιαφέρονται για την ζωή σαν αξία και όχι σαν σύμβολο ότι απ’ την αρχή των πλατφορμιασμών στις ηπα, από τον περασμένο Δεκέμβρη ως τα μέσα Απρίλη του 2021, είχαν πεθάνει απ’ τις παρενέργειες των πλατφορμών περισσότεροι/ες απ’ όσους πέθαναν απ’ τις παρενέργειες ΟΛΩΝ των (παραδοσιακών) εμβολίων, στο ίδιο διάστημα, τα ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 13 ΧΡΟΝΙΑ!!!

Αυτοί οι θάνατοι στις ηπα ΔΕΝ προκαλούνται απ’ το (ντόπιο, στα μέρη μας) hype «ΑΖ»… Αλλά απ’ τα άλλα, τα «καθώς πρέπει», τα mainstream και «οικογενειακά» των pfizer/biontech και moderna… Τα «αθώα»…

Λέει κάτι αυτό;

Λέει, πολλά. Όποιος δεν υποφέρει απ’ τον πυρετό του Θεάματος, όποιος δεν βουλιάζει αγκαλιά με τα Είδωλά του, όποιος δεν πάσχει απ’ την έξαψη του βίαιου μετασχηματισμού μέσω ενός «άλματος στον ουρανό» του δυτικού καπιταλισμού του οποίου τα αφεντικά θέλουν να προλάβουν τους global ανταγωνιστές τους, θα συμφωνήσει ότι δηλητηριασμένα ή/και γενετικά μεταλλαγμένα τρόφιμα (οι ρήτρες ασφαλείας των εμβολίων εντός ή εκτός εισαγωγικών είναι, οφείλουν να είναι οι ίδιες με των τροφίμων… – το εξήγησε ο Christian Velot στο video που βάλαμε πριν 2 βδομάδες…) δεν πρέπει να τρώγονται· ακόμα κι αν σκοτώνουν «λιγότερο» απ’ τα τροχαία ή τις ηλεκτροπληξίες!

Τα παραμύθια, όμως, που σκοτώνουν; Αυτά να τρώγονται; Αν η απάντηση είναι «ναι», τότε η ασταμάτητη μηχανή έχει κάθε δικαίωμα να μιλήσει για τον (πρωτοκοσμικό) τζιχαντισμό της γενετικής και της βιοτεχνολογίας…

Εδώ οι καλές εκπτώσεις!

Δευτέρα 3 Μάη>> Όλους αυτούς τους μήνες της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας ένα απ’ τα βασικά όπλα του συμπλέγματος ήταν η διαμόρφωση μιας «εικόνας» γενικής μολυσματικότητας (και, κατά συνέπεια, καθολικού κινδύνου) του τσαχπίνη. Μιας και το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος όσων τον «κολλούσαν» μπορεί και να μην καταλάβαιναν τίποτα ή να το πέρνούσαν σα συνάχι, έπρεπε να φτιαχτεί μια «επιστημονική» απόδειξη ότι ο ύπουλος φονιάς τσαχπίνης είναι (εν δυνάμει) παντού· άσχετα απ’ την επίγνωση του καθενός και της καθεμιάς. Το σχετικό εργαλείο ήταν τα “pcr” (μοριακά) τεστ. Αυτών η διαχείριση ανέλαβε την δουλειά να μολυσματικοποιεί (και άρα να μετατρέπει σε «δημόσιο κίνδυνο») όσο το δυνατόν περισσότερους / ες.

Αιρετικοί ερευνητές αμφισβήτησαν με στοιχεία την αξιοπιστία των pcr… Ανέσυραν ως και τις δηλώσεις του εφευρέτη / δημιουργού του τεστ αυτού το 1985, του Kary Mullis. Που έγκαιρα είχε προειδοποιήσει ότι η αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης (polymerase chain reaction / pcr) ΔΕΝ είναι «διαγνωστικό μέσο», ούτε πρέπει να χρησιμοποιείται σαν τέτοιο, γιατί δεν αποτελεί απόδειξη ότι κάποιος πάσχει ή δεν πάσχει από κάτι· ότι ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ συμπληρωματικό εργαστηριακό εργαλείο, στην περίπτωση που κάποιος έχει συμπτώματα που συγκλίνουν προς κάποια ή λίγες κάποιες αιτίες. Ο Mullis είχε επίσης έγκαιρα ξεκαθαρίσει πως ανάλογα με το πόσες επαναλήψεις («κύκλους» / Ct) κάνει η αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης μπορεί να εντοπίσει «οτιδήποτε και τα πάντα όλα» – με δεδομένο ότι η υψηλή εξειδίκευσή της δεν αφορά ούτε αντιστοιχεί (κι ούτε αυτό θα ήταν δυνατόν) σε «μοναδικές rna αλληλουχίες / ταυτότητες» ιών. Μόνο συμπληρωματικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί, μαζί με κλινική εξέταση (συμπτώματα) και άλλες εργαστηριακές εξετάσεις.

Και τι έγινε δηλαδή που ο Mullis είπε τέτοια πράγματα; Το σύμπλεγμα και οι λακέδες του ήθελαν επειγόντως την «επιστήμη της προβοκάτσιας» και την κατασκεύασαν μέσω της εκτός προδιαγραφών χρήσης του pcr. Για να γίνει όμως αυτή η προβοκατόρικη χρήση, δηλαδή η μαζική παραγωγή «positive» (και άρα η νομιμοποίηση της μαζικής υγιεινο-ποινικοποίησης της καθημερινής ζωής) έπρεπε αυτοί οι «κύκλοι»/Ct, οι διαρκείς επαναλήψεις της αλυσιδωτής αντίδρασης δηλαδή, να εκτοξευτούν, ώστε στο τέλος να «ανάβουν κόκκινο λαμπάκι» θετικότητας με οτιδήποτε.

Και έτσι έγινε. Όσες / όσοι παρακολουθείτε σταθερά την ασταμάτητη μηχανή ξέρετε. Αν και οι στοιχειωδώς έντιμοι έλεγαν και ξανάλεγαν, επί μήνες, ότι παραπάνω από 30 ή, το πολύ 35 «κύκλοι»/Ct είναι απάτη, στις ηπα και στην ευρώπη τα σχετικά μηχανήματα «δούλευαν» στους 40, 45, ακόμα και 47!!! Η διαφορά είναι τεράστια, αλλά δεν γίνεται να επαναλάβουμε εδώ τις εξηγήσεις που έχουμε παρουσιάσει αναλυτικά στο παρελθόν.

Έτσι, λοιπόν, μαζί και παράλληλα με την κοινή δεξαμενή (θανάτων) κατασκευάστηκε και η κρουσματο-δημία, χάρη στην αντιεπιστημονική, δόλια και καταχρηστική αξιοποίηση των pcr. Εκατομύρια άνθρωποι κηρύχτηκαν «θετικοί» και αναγκάστηκαν να φυλακιστούν στα σπίτια τους· εκατομμύρια άνθρωποι πανικοβλήθηκαν· εκατομμύρια άνθρωποι έπεσαν στα ηρεμιστικά απλά και μόνο επειδή αυτό επέβαλαν «επιστημονικά» τα αφεντικά του συμπλέγματος, μέσω του π.ο.υ. και των κατά τόπους πρακτόρων / υπηρεσιών του συμπλέγματος. Ο τρόμος έμεινε να πλανάται πάνω απ’ τις δυτικές μητροπόλεις επί μήνες.

Μέχρι…. μέχρι που ήρθαν οι πλατφορμιασμοί… Χμμμμ… Θα ήταν δυνατόν να βγαίνουν οι πλατφορμιασμένοι, απ’ τα pcr, “positive” με τον τόνο μετά το/τα τσίμπημα/τα; Δεν θα κλόνιζαν τέτοια «ευρήματα» την εμπιστοσύνη του κοινού ως προς την πρακτική αποτελεσματικότητα των πλατφορμών; Αν οι πλατφορμιασμένοι κολάνε με «επιστημονικές αποδείξεις» (δηλαδή τα pcr) το ίδιο εύκολα όσο οι μη πλατφορμιασμένοι, τότε τι στο διάολο;

Έτσι τα αμερικανικά cdc εξέδωσαν πρόσφατα νέες οδηγίες για το πως πρέπει να χρησιμοποιούνται τα pcr αποκλειστικά για τους πλατφορμιασμένους. Όπως μπορείτε να διαβάσετε με τα ματάκια σας στην τονισμένη φράση στην δεύτερη φωτογραφία από κάτω, οι «κύκλοι» της αλυσιδωτής αντίδρασης / Ct για τους πλατφορμιασμένους πρέπει να είναι το μέγιστο 28!!!

Η διαφορά ανάμεσα στους 40, 45, 47 «κύκλους» και στους 28 είναι επιεικώς κτηνώδης! Μετριοπαθείς αλλά έντιμοι υπολογισμοί δείχνουν ότι αν 28 ήταν το ανώτερο επιτρεπτό όριο των Ct στα pcr tests όλους αυτούς τους μήνες, στον δυτικό κόσμο, το 90% όσων ελέγθηκαν θα είχαν βγει negative!!! Αλλά τότε τι θα γινόταν με την τρομοεκστρατεία; Χωρίς (κατασκευασμένα) μαζικά «κρούσματα» που θα πηγαίναμε κύριοι;

Ιδού λοιπόν! Μας/σας φτύνουν ξανά και ξανά κατάμουτρα! Και το κάνουν άνετα, χωρίς να φοβούνται την έκρηξη της οργής. Ξέρετε γιατί; Ξέρετε: λυτοί και δεμένοι, επαγγελματίες και ερασιτέχνες / εθελοντές δημαγωγοί και πλατσογράφοι, φοβισμένοι, χεσμένοι ή κυνικοί και πληρωμένοι, εξακολουθούν να δουλεύουν σα σεκιουριτάδες της μαζικής υπνοβασίας. Είκοσι τέσσερεις ώρες το εικοσιτετράωρο, εφτά μέρες την βδομάδα.

 

Είναι δύσκολο να είσαι πρώην 1

Δευτέρα 26 Απρίλη>> Φεύγει ο αμερικανικός στρατός απ’ το αφγανιστάν; Αφού το είπε (πριν σχεδόν 2 βδομάδες, στις 14 του μήνα) το ίνδαλμα του ελληνικού ιμπεριαλισμού, ο νυσταλέος, έτσι θα είναι: φεύγει, σε αργή κίνηση…

Αλλά όχι. Μια μέρα μετά την ανακοίνωση του νυσταλέου οι καθεστωτικοί new york times έβαλαν τα πράγματα στη θέση τους: οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, το πεντάγωνο, και ορισμένοι σύμμαχοι της Ουάσιγκτον (να υποθέσουμε ότι το όνομά τους αρχίζει από Λ- και τελειώνει σε -ονδίνο;) ψάχνουν να βρουν τρόπους που η «αποχώρηση» να είναι «περίπου». Τόσο «περίπου» ώστε να συνεχίσει να καλύπτεται η αναγκαιότητα της στρατιωτικής κατοχής του αφγανιστάν εδώ και σχεδόν 20 χρόνια, η οποία (αναγκαιότητα) τώρα λέγεται με το όνομά της: ρωσία, ιράν και κίνα.

Τι σημαίνουν πρακτικά αυτές οι πιρουέτες; Και τι σημαίνουν γεωπολιτικά; Κατ’ αρχήν στην κατοχή του αφγανιστάν «συνεργάζονται» εκτός απ’ τους επίσημους στρατούς και άλλοι: λεγεωνάριοι /  μισθοφόροι, πράκτορες μυστικών υπηρεσιών καθώς και καμμιά χιλιάδα «ειδικές δυνάμεις» του αμερικανικού στρατού που ποτέ δεν αναφέρονται – για «λόγους ασφαλείας». Υπάρχουν επίσης οι τζιχαντιστές του isis που μ’ έναν «αεροπλανικό» κυριολεκτικά τρόπο (με έξοδα του u.s. army…) βρίσκουν τρόπο να πηγαίνουν απ’ την συρία στο αφγανιστάν σε λίγες ώρες. Μια ιδέα είναι λοιπόν ότι ενώ, κούτσα κούτσα, οι «επίσημοι» αμερικανοί κατοχικοί πεζοναύτες (3.500) και οι υπόλοιποι του νατο θα φύγουν, θα βρεθεί ένας τρόπος (κάποια συμφωνία με τη νομαρχία της Καμπούλ υπό τον Ghani που τρέμει στην ιδέα ότι θα μείνει χωρίς τους «αντιτρομοκράτες» συμμάχους) για να μείνουν οι υπόλοιποι. (Οι ταλιμπάν έχουν στείλει τις προειδοποιήσεις τους πάντως…)

Μια άλλη ιδέα, συμπληρωματική, είναι ότι κι εκείνοι οι κατοχικοί που κούτσα κούτσα θα φύγουν απ’ το αφγανικό έδαφος δεν θα πάνε μακριά. Θα παρκάρουν στα πέριξ, έτοιμοι για όλα. Αυτό, βέβαια, είναι δύσκολο. Ποια κράτη στην κεντρική ασία είναι διατεθειμένα να «φιλοξενήσουν» αμερικανικές βάσεις σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς;

Ίσως η μοναδική υποψηφιότητα, απελπισμένη σίγουρα, είναι το Νέο Δελχί. Στις 19 Απρίλη ο αμερικάνος υπ.εξ. Παρωπίδας τα είπε τηλεφωνικά με τον αντίστοιχο ινδό Subrahmanyam Jaishankar για να «συμφωνήσουν ότι η σχέση τους και η συνεργασία τους είναι σημαντική για το θέμα του αφγανιστάν» – όπως δήλωσε ο πρώτος. Η Ουάσιγκτον ψάχνει συμμάχους και ελπίζει να κεφαλαιοποιήσει το γεγονός ότι στο πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου που λέγεται «υψίπεδα του αφγανιστάν» έχουν νικήσει ως τώρα δύο εχθροί του ινδικού καθεστώτος: το πακιστανικό και το κινεζικό.

Ωστόσο δεν είναι καθόλου απλό πράγμα για τον Modi να δεχτεί αμερικανική βάση (ή βάσεις) στο ινδικό έδαφος όταν μάλιστα είναι ξεκάθαρο τι σκοπό έχουν. Όλοι οι ενδιαφερόμενοι κοιτούν (και) σ’ αυτή την περιοχή του κόσμου, και όλοι βλέπουν. Το ρωσικό υπ.εξ. δήλωσε πριν λίγες ημέρες ότι «υπάρχουν επίμονες αναφορές ότι οι ΗΠΑ υποστηρίζουν τρομοκρατικές οργανώσεις, συμπεριλαμβανόμενου του isis, στο αφγανιστάν, και ότι σχεδιάζουν να διατηρήσουν εκεί τις μυστικές τους υπηρεσίες ενόσω θα πάρουν τον στρατό τους… Υπ’ αυτές τις συνθήκες υπάρχει μεγάλη ανησυχία στη ρωσία όπως και σε άλλα κράτη της περιοχής. Και περιμένουμε εξηγήσεις απ’ την αμερικανική πλευρά». Τα «άλλα κράτη» είναι συγκεκριμένα: ο Shangai Cooperation Organization, η ασιατική «αντιτρομοκρατική» συμμαχία, στην οποία συμπεριλαμβάνεται και το Πεκίνο: τον περασμένο Γενάρη ο SCO είχε ανακοινώσει ότι «ένας αυξανόμενος αριθμός ενόπλων του isis μεταφέρονται απ’ την συρία στο αφγανιστάν»… Σα να ήταν λίγα αυτά, ο πακιστανός υπ.εξ. Shad Mehmood Qureshi πετάχτηκε την περασμένη Τετάρτη ως την Τεχεράνη για να συντονίσουν (τα δύο κράτη) την στάση τους σε σχέση με το αφγανιστάν. Το Πεκίνο και η Μόσχα έχουν δώσει τις ευλογίες τους (και) σ’ αυτήν την συνεργασία…

Η προσπάθεια του νυσταλέου να απεμπλακεί από έναν πόλεμο χαμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να κρατήσει και την πίτα ολόκληρη και τον (ιμπεριαλιστικό) σκύλο χορτάτο προκαλεί τους αντιπάλους του. Και δεν φαίνεται ως τώρα να έχει βρει η Ουάσιγκτον το «κλειδί»: ελπίζει, απλά, στη βοήθεια των συμμάχων της. Αλλά κι αυτοί κάνουν τους δικούς τους υπολογισμούς – και έχουν λόγους σοβαρούς…

Είναι δύσκολο να είσαι πρώην 2

Δευτέρα 26 Απρίλη>> Τι έγινε, λοιπόν, στο ουκρανικό πεδίο μάχης; Ενώ όλα ήταν έτοιμα για μια καλή προβοκάτσια κατά της Μόσχας, αποδείχθηκε ότι δεν ήταν! Πώς έγινε αυτό; Οι διεθνείς δημαγωγοί απλά σημειώνουν την «αποκλιμάκωση», χωρίς πολλές πολλές εξηγήσεις.

Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που, ο καθένας απ’ την μεριά του, έπαιξαν τον ρόλο τους. Ο ένας λέγεται «σύμμαχοι» που η Ουάσιγκτον θα ήθελε να έχει στην ουκρανική προβοκάτσια. Ένας βασικός απ’ αυτούς είναι η Άγκυρα, σε σχέση με την οποία οι ανάγκες του αμερικανικού ιμπεριαλισμού μάλλον παρά η οποιαδήποτε συνεκτική λογική επιβάλλουν μια στάση «μαστιγίου και καρώτου». Υποτίθεται ότι το τουρκικό καθεστώς έχει καλές σχέσεις με το ουκρανικό και, επιπλέον, από καιρού σε καιρό θυμάται ότι είναι «προστάσης» των τατάρων της Κριμέας… Ε, λοιπόν, σ’ όλο αυτό το διάστημα της «κρίσης», όχι μόνο ο Erdogan «συμβούλεψε» τον κωμικό Zelesky να μην τραβάει το σκοινί («η ειρήνη πάνω απ’ όλα!») αλλά επιπλέον, ενώ η κριμαϊκή χερσόνησος ήταν βασικός στόχος της προβοκάτσιας, δεν είπε ούτε μισή κουβέντα για τους τάταρους που (υποτίθεται) υποφέρουν εκεί! Προσεκτική και δηλωτική σιωπή, γεμάτη νόημα…

Ένας άλλος παράγοντας που αποσιωπάται είναι ο ουκρανικός στρατός. Είναι ίσως ο σημαντικότερος. Η συμμετοχή του στην προβοκάτσια (έτσι ώστε, κάποια στιγμή, να αναγκαστεί η Μόσχα να εισβάλει είτε στο Donbass είτε και αλλού στην ουκρανική επικράτεια) ήταν / είναι κρίσιμης σημασίας – και ο Zelesky είναι το αφεντικό του, έτσι δεν είναι;

Ποιος ξέρει; Το λογικό είναι ότι οι ουκρανοί αρχικαραβανάδες δεν πρέπει να έχουν καούρα να αντιμετωπίσουν τους ρώσους και να συντριβούν. Ζήτημα επιβίωσης, και όχι μόνο φυσικής. Και για να μην υπάρχουν παρανοήσεις, στις 17 Απρίλη, ο επικεφαλής του ουκρανικού στρατού στρατηγός Ruslan Khomchak απηύθυνε (μέσω facebook…) «ανοικτή έκκληση» στις πολιτικές αρχές να μην ρίχνουν λάδι στη φωτιά:

…Ζητάω απ’ τις κρατικές και τις τοπικές αρχές αποχή απ’ την διασπορά πανικού στην κοινωνία … και απ’ την δημιουργία στρατιωτικοποιημένων σχηματισμών που δεν προβλέπονται απ’ το νόμο…

Αυτοί οι τελευταίοι είναι το ουκρανικό φασισταριό που θα έπαιζε τον ρόλο της προβοκατόρικης εμπροσθοφυλακής, όπως ξέρει και όπως πληρώνεται να κάνει… Συνεπώς η «έκκληση» του ουκρανού αρχικαραβανά, ανάμεσα και πίσω απ’ τα λεγόμενά της, είχε μια σαφή προειδοποίηση: δεν έχουμε όρεξη να παίξουμε σ’ αυτό το παιχνίδι!

Μ’ αυτά τα δεδομένα, έχοντας σίγουρο μόνο το ουκρανικό φασισταριό, τι θα μπορούσε να κάνει το Joνυσταλεάν εκτός απ’ το να αναδιπλωθεί; Για πάντα; Όχι βέβαια!!! Όμως οι τωρινοί συσχετισμοί, που διαμορφώθηκαν με στέρεο τρόπο την τελευταία πενταετία, δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια για proxies, παρότι τέτοιοι υπάρχουν πάντα.

Κάτι άλλο πρέπει να εφευρεθεί…

Ο αιώνιος εχθρός έχει τα χάλια του (;)

Δευτέρα 12 Απρίλη>> Μπορεί να είναι εντελώς φτηνό να ταΐζεται η εντόπια εθνικιστική προπαγάνδα με ένα (μάλλον μικρό) λάθος της ευρωπαϊκής εθιμοτυπικής γραφειοκρατείας (αναφερόμαστε στην κυρία von der Leyen και στον καναπέ που έκατσε) αλλά είναι αποτελεσματικό: οι ντόπιοι υποτελείς εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο παντοδύναμος (αν και νυσταλέος) Jo θα «ρίξει», τελικά, τον Erdogan απ’ τον θρόνο του.

Όμως συμβαίνουν σημαντικότερα (και χειρότερα) καθώς το Joνυσταλεάν προσπαθεί να κρατήσει τον δικό του θρόνο πάνω στον πλανήτη. Όντας στριμωγμένη στα υψίπεδα του αφγανιστάν ανάμεσα σε μια συμφωνία του ψόφιου κουναβιού με τους ταλιμπάν για αποχώρηση του αμερικανικού στρατού στις 1 Μάη και στις οδηγίες του σκληρού πυρήνα του αμερικανικού κράτους «δεν πρόκειται να πάμε πουθενά», η διοίκηση του νυσταλέου παρακάλεσε (αυτό ακριβώς είναι το ρήμα!) την Άγκυρα να εμπλακεί με κάποιον τρόπο στο αφγανικό πεδίο μάχης, σαν ειρηνοποιός φυσικά. Κι έτσι πιθανότατα την ερχόμενη Παρασκευή θα γίνει στην πρωτεύουσα της τουρκίας μια «ειρηνευτική συνάντηση» με την συμμετοχή εκπροσώπων και απ’ τους ταλιμπάν και απ’ την κυβέρνηση / δημαρχία της Καμπούλ.

Από μόνο του αυτό το ραντεβού και η τουρκική «μεσολάβηση» μπορεί να μην λένε πολλά. Εκείνο που έχει ενδιαφέρον είναι ότι η Άγκυρα, ενώ πρακτικά έχει κάνει σημαντικές «δουλειές» με την Μόσχα-σαν-υποτιθέμενο-αντίπαλο (και στο συριακό πεδίο μάχης, και στο λυβικό, και στο ναγκόρνο καραμπάχ)· ενώ σαφέστατα συμμετέχει στους σχεδιασμούς του Πεκίνου για τους δρόμους του μεταξιού· ενώ έχει σταθερή σχέση και συνεργασία με την Τεχεράνη· μ’ άλλα λόγια ενώ έχει πολύ ενεργή συμμετοχή στο ευρασιατικό project, καταφέρνει και πείθει (εντός ή εκτός εισαγωγικών) τον πιο ορκισμένο εχθρό αυτού του project, την Ουάσιγκτον, ότι είναι αναντικατάστατος σύμμαχός της, ακόμα κι όταν δεν είναι 100% (ή 90% ή 80%…) τέτοιος.

Το τι μπορεί να «προσφέρει» το τουρκικό καθεστώς στο αμερικανικό (και μέσα από ποια υπόγεια συνεννόηση με την Μόσχα, την Τεχεράνη και το Πεκίνο που ενδιαφέρονται στον μέγιστο βαθμό για το θέμα) στο αφγανιστάν είναι το ένα ζήτημα. Το τι η Ουάσιγκτον είναι αναγκασμένη να ζητήσει σαν χάρη απ’ την Άγκυρα (για το αφγανιστάν) για να διευκολυνθεί η ίδια είναι εντελώς εντελώς διαφορετικό. Εκείνος που έχει την ανάγκη δεν είναι η Άγκυρα· συνεπώς οποιουδήποτε είδους «μεσολάβησή» της θα διευρύνει τον κύκλο της ιμπεριαλιστικής της επιρροής (συμπληρωματικά – λέμε – ως προς την επιρροή που έχουν ήδη το Ισλαμαμπάντ, η Μόσχα και η Τεχεράνη).

Παρόμοια είναι η δουλειά του τουρκικού καθεστώτος σε σχέση με το Κίεβο. Ο κωμικός Zelensky θεωρεί τον Erdogan φίλο του, και γι’ αυτό έκανε επίσκεψη το περασμένο Σάββατο. Αλλά ο «τούρκος φίλος του» δεν του είπε αυτά που του λένε οι «αμερικάνοι φίλοι του». Του είπε το αντίθετο – φιλικά πάντα:

…Πιστεύω ότι η παρούσα κρίση πρέπει να λυθεί με ειρηνικά και διπλωματικά μέσα… ότι η κλιμάκωση θα τελειώσει το γρηγορότερο, η εκεχειρία θα συνεχιστεί και τα όποια ζητήματα θα λυθούν μέσω διαλόγου στη βάση των συμφωνιών του Minsk… Αυτό που θέλουμε είναι η Μαύρη Θάλασσα να συνεχίσει να είναι μια θάλασσα ειρήνης, σταθερότητας και συνεργασίας…

Για να τον γλυκάνει του είπε βέβαια ότι «είναι αντίθετος με την προσάρτηση της Κριμέας» – πόσο πειστικό είναι όμως αυτό όταν ο τουρκικός στρατός «φυλάει» το Idlib και μάλιστα χωρίς “δημοψήφισμα αυτοδιάθεσης”; Σε κάθε περίπτωση εκείνος που ξύνει τα νύχια του για καυγά αδιαφορώντας για τις συμφωνίες του Minsk είναι (το μαντέψατε) ο Zelensky… Κι όμως: αυτός ο κωμικός κάνει ότι μπορεί (εν γνώσει του;) για να φαίνεται το τουρκικό καθεστώς σαν αντίπαλο και αντίβαρο στο ρωσικό· την ώρα που και τα δύο θέλουν ακριβώς το ίδιο πράγμα: να μην καταλάβει ο us army και οι σύμμαχοί του την Μαύρη Θάλασσα;

Δεν είναι εντυπωσιακές αυτές οι «στρώσεις πραγματικότητας» πάνω απ’ την πραγματική πραγματικότητα;

(φωτογραφία πάνω: Φίλος έδωσε εις φίλον τριαντάφυλλον με φύλλον…

φωτογραφία κάτω: Υπερασπιστές της ουκρανικής εδαφικής ακεραιότητας… Ποιο θα ήταν το κατάλληλο όνομα γι’ αυτούς; Ουκρανοναζί; Ουκρανονατοναζί;)

Μαύρη Θάλασσα 1

Δευτέρα 5 Απρίλη>> Είναι απ’ τα θέματα που έχουμε θίξει ξανά και ξανά. Μια ενδεικτική επανάληψη, όχι για να θυμίσουμε (όποιος θυμάται το κάνει και μόνος του…) αλλά για χάρη της ιστορικής συνέχειας.

28 Νοέμβρη 2018: Θα μπορούσε το πρόσφατο νταβαντούρι στα στενά του Kerch να αφορά και τον turkstream; Είναι, ίσως, νωρίς για να το συμπεράνουμε με απόλυτη σιγουριά· δεν είναι, όμως, καθόλου νωρίς για να το υποθέσουμε λογικά και βάσιμα. Υπάρχουν ορισμένες εκτιμήσεις ότι απ’ την λειτουργία του nord stream 2 και του turkstream το σε άθλια κατάσταση ουκρανικό σύμπλεγμα κράτους / κεφάλαιου θα χάσει γύρω στο 5% του αεπ του – εξαιτίας της σημαντικής μείωσης του «ενοικίου» (των προσόδων δηλαδή) απ’ την διέλευση του προς ευρώπη ευρωπαϊκού γκαζιού απ’ την ουκρανία και τις σωληνώσεις της ουκρανικής naftogaz. Την δεκαετία του ’90 (με αισθητά μικρότερες ποσότητες πάντως) απ’ το ουκρανικό έδαφος περνούσε το 93% του ρωσικού αερίου προς ευρώπη. Το 2014 το ποσοστό είχε πέσει στο 49%. Και όταν θα αρχίσει η λειτουργία των nord stream και turkstream θα πέσει στο 10 με 15%.

Συνεπώς το Κίεβο έχει τους δικούς του λόγους να θέλει μια Μαύρη Θάλασσα σε τρικυμία, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Ήδη, πριν περίπου 10 ημέρες και πριν την φαγούρα στην Αζοφική (στις 19 Νοέμβρη) ο Poroshenko δήλωσε την αντίθεσή του στον turkstream. Συμπίπτει με τα αμερικανικά συμφέροντα – περίεργο ε;. Και άλλωστε όταν η Ουάσιγκτον ρητορεύει κατά του nord stream βάζει το πολωνικό κράτος μπροστά – κάτι ανάλογο ισχύει και για τον turkstream και το ουκρανικό.

Όμως για να «διαταραχτεί» η ασφάλεια παροχής αερίου μέσω αγωγών που είναι στον πάτο της θάλασσας χρειάζονται πολύ περισσότερα πράγματα από «φωνές», «διαμαρτυρίες» και τζαρτζαρίσματα στρατιωτικών ακάτων. Η (ομολογημένη απ’ το ίδιο το Κίεβο, δεν γινόταν κι αλλιώς αφού τους έδεσαν οι ρώσοι!) παρουσία αξιωματικών των ουκρανικών μυστικών υπηρεσιών πάνω σ’ αυτές τις ακάτους μουτζουρώνει φυσικά την «ουκρανική αθωώτητα» στο πρόσφατο σπρωξίδι. Κρουαζιέρα πήγαιναν;

Δεν ξέρουμε πόσο μακρυά θα μπορούσε να πάει όχι το Κίεβο αλλά η Ουάσιγκτον σ’ αυτήν την περιοχή του κόσμου, όπου ούτε το τουρκικό καθεστώς θα της βάλει πλάτη, ούτε το βουλγαρικό βλέπει να καλό μάτι τις «φασαρίες».

Απ’ την άλλη μεριά κρίνουμε ότι εκκρεμεί η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα: ως πότε η Μόσχα θα ανέχεται τον ταραχοποιό που λέγεται Κίεβο; Αυτό το (και αμερικανοκίνητο) κόλπο δεν θα πρέπει κάποτε να τελειώσει;

7 Απρίλη 2019: Μέχρι να “τελειώσει το νατο” ο κόκκινος Κατρού προλαβαίνουν τα αφεντικά του θα δείξουν την συμμαχική τους πειθαρχία και προσήλωση… Που; Στη Μαύρη Θάλασσα. Η νατοϊκή άσκηση “θαλάσσια ασπίδα 2019” ξεκίνησε εκεί προχτές και θα διαρκέσει ως τις 13 Απρίλη.

Αν και είναι καθιερωμένη ετήσια άσκηση, φέτος γίνεται μετά την απόφαση του νατο “να ενισχύσει την ουκρανία και την γεωργία”. Έτσι, παρότι το Κίεβο και η Τυφλίδα δεν ανήκουν στο νατο, θα συμμετάσχουν λιγάκι στη «θαλάσσια ασπίδα 2019». Αυτό είναι καινούργιο – και προβοκατόρικο.

Το θίξαμε στο παρελθόν, ας το θυμήσουμε: η Ουάσιγκτον θα προσπαθήσει να «ανεβάσει την πίεση» κατά της Μόσχας στην ανατολική Μεσόγειο όσο πιο κοντά γίνεται στην Κριμαία. Η Μαύρη Θάλασσα δεν είναι εύκολη υπόθεση, αφού απαιτεί την (αντιρωσική) συνεργασία της Άγκυρας, που δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Το Αιγαίο είναι κάπως ευκολότερο, αφού υπάρχει η διαθεσιμότητα της Αθήνας. Που δείχνεται έμπρακτα.

Έχει ξαναπάρει μέρος ο ελληνικός ιμπεριαλισμός σε τέτοια κόλπα. Ήταν το 1919 και η «εκστρατεία της Κριμαίας» ήταν μέρος της δυτικής επίθεσης κατά των μπολσεβίκων. Αν και η πρωτοβουλία ερχόταν απ’ το Παρίσι, ο γίγαντας Βενιζέλος χάρηκε τόσο πολύ που (αρχικά) προσέφερε περισσότερο στρατό απ’ όσο θα έβαζαν οι γάλλοι…. Τελικά συμβιβάστηκε να στείλει περίπου τον ίδιο (2 μεραρχίες, συν 4 πολεμικά). Ο ελληνικός στρατός, όμως, αποδείχθηκε πιο πορωμένος απ’ τον γαλλικό: κάμποσες εκατοντάδες γάλλοι ναύτες στασίασαν και σηκώνοντας την κόκκινη σημαία ενώθηκαν με τους μπολσεβίκους της Σεβαστούπολης. Ποιοι ανέλαβαν να τους «συνετίσουν»; Ένας ελληνικός λόχος…

Ποιο ήταν το αποτέλεσμα εκείνης της «περιπέτειας»; Ατυχές λέει η επίσημη ιστορία, λέξη που είναι ο ευφημισμός της δεινής ήττας – και δεν περιλαμβάνεται στη διδακτέα ύλη της σχολικής ιστορίας… Ήταν «συντριβή μετ’ ιμπεριαλιστικών συμμαχικών επαίνων» – αλλά οι σχεδόν 400 (απ’ τον ελληνικό στρατό) που άφησαν τα κοκκαλάκια τους για χάρη του εθνικού συμφέροντος δεν το γιόρτασαν.

Εκατό χρόνια μετά ο ελληνικός ιμπεριαλισμός και οι υπηρέτες του συνεχίζουν να τρίβονται… Εύκολο: ποιός τους εμποδίζει;

16 Νοέμβρη 2020: …Στο πιο πάνω χάρτη δείχνουμε πολύ χοντρικά και σχηματικά το γιατί κανένας δυτικός ιμπεριαλισμός (αρχίζοντας απ’ τον αμερικανικό) δεν πρόκειται να επιδιώξει διαζύγιο με τον τουρκικό, εφόσον ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος έχει σαν έναν βασικό πόλο του του ευρασιατικό project. Με πράσινο χρώμα υποδεικνύουμε τις περιοχές επιρροής (ή αυξημένης επιρροής) της Άγκυρας· με κόκκινο εκείνες της επιρροής της Μόσχας· και με μπλε τις κινήσεις / τάσεις του άξονα (υπό την ηγεσία της Ουάσιγκτον) στη βαλκανική, στην ανατολική Μεσόγειο και στη Μαύρη Θάλασσα….

2 Μάρτη 2021: …Μπορεί να θαυμάσει κανείς την συνέχεια και την συνέπεια της ελληνικής «εξωτερικής» ιμπεριαλιστικής τακτικής ανάμεσα στους φαιορόζ και στο ρημαδογκουβέρνο που τους διαδέχτηκε. Όπως και την λεπτή διαφορά στο στυλ: ο ψεκασμένος φαιός υπ.αμ. (τότε) διαλαλούσε την προσφορά στρατιωτικών βάσεων στο (τότε) ψοφιοκουναβιστάν σα μανάβης σε λαϊκή: «πάρε πάρε!!!»· τώρα η δουλειά γίνεται πιο διακριτικά. Ωστόσο πρόκειται για συμμαχική προσφορά στην ίδια Ουάσιγκτον, που ανησυχεί για την υεμένη, το ιράκ, στην συρία, την ουκρανία, τα βαλτικά κράτη… αλλά και για την κίνα, την ρωσία, το ιράν, την τουρκία….

Ο ίδιος δημοσιογράφος / εκπρόσωπος τύπου του ελληνικού υπ.αμ., στο ίδιο άρθρο, δεν είχε κανένα πρόβλημα να γράψει κι αυτά, όλο καμάρι για την χρησιμότητα του ελληνικού ιμπεριαλισμού / μιλιταρισμού:

… Ο τουρκικός εκνευρισμός αφορά βεβαίως την αμερικανική προσπάθεια να διαλύσει την «ανίερη» συμμαχία Άγκυρας, Μόσχας, Τεχεράνης, αλλά και τη δραστηριοποίηση των ΗΠΑ αρκετά δυτικότερα. Οι Τούρκοι είναι ιδιαιτέρως ενοχλημένοι από τη χρήση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης … για τη μεταφορά αμερικανικών ελικοπτέρων στη Ρουμανία, αλλά και για μια σειρά επικείμενων ασκήσεων στην περιοχή της Θράκης, ιδιαίτερα στο νομό Ξάνθης.

Η “Defender 2021” θα εξελιχθεί τον Μάρτιο, ενώ αμερικανικά στρατεύματα, ελικόπτερα και τεθωρακισμένα θα συμμετάσχουν και σε μια σειρά από ασκήσεις σε αυτή την ακριτική περιοχή της Ελλάδας τον Απρίλιο και τον Μάιο…

Από πρώτη ματιά αυτό το μιλιταριστικό φορτσάρισμα έχει στόχο την Μόσχα, όχι την Άγκυρα. Από πρώτη ματιά… Από δεύτερη;