Tag: ηπα

Παλαιστίνη

Δευτέρα 10 Μάρτη (00.25) >> Ενώ το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς προσπαθεί να σκοτώσει και να καταστρέψει ό,τι περισσότερο μπορεί, αυτή τη φορά στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, πυκνώνουν οι ενδείξεις (αν όχι αποδείξεις) ότι η ψοφιοκουναβική διοίκηση, παρά την «φιλία της» προς το καθεστώς, δεν υπολογίζει τον «βασιλιά» αρχιχασάπη, ούτε τους στενούς του συμμάχους. Το έχετε διαβάσει εδώ πριν λίγες εβδομάδες, αλλά κάποιος άλλος το έγραψε πρόσφατα με μια πρόταση: ρίχνουμε τον βασιλιά για να σώσουμε το βασίλειο!

Η πιο πρόσφατη (και ηχηρή) επίδειξη αυτών των εξελίξεων είναι η αποκάλυψη ότι η ψοφιοκουναβική διοίκηση κάνει απευθείας διαπραγματεύσεις με πολιτικά στελέχη της Hamas (στην Doha) με θέμα την απελευθέρωση των υπόλοιπων ομήρων!!! Το «κτύπημα» στο Τελ Αβίβ είναι διπλό. Πρώτον, επειδή ποτέ ως τώρα η Ουάσιγκτον δεν είχε απευθείας κουβέντες με την «τρομοκρατική» οργάνωση, για οποιοδήποτε ζήτημα∙ αν και όποτε γίνονταν τέτοιες διαπραγματεύσεις, ήταν μέσω τρίτων, μεσολαβητών. Αυτές οι απευθείας συζητήσεις συνιστούν κάτι λιγότερο από «αναγνώριση» αλλά κάτι πολύ μακριά από καταγγελίες και απειλές (το ψόφιο κουνάβι έχει αναλάβει το καθήκον να βρυχάται, για να κουκουλώνει την «προδοσία» προς το Τελ Αβίβ). Δεύτερον, το ζήτημα της απελευθέρωσης των υπόλοιπων ομήρων, ζωντανών και νεκρών, είναι το τελευταίο «όπλο» του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος – που τώρα νοιώθει να το χάνει.

Ο Adam Boehler (δημοσιογράφος στο επάγγελμα), ειδικός εκπρόσωπος του ψοφιοκουναβιστάν για το θέμα των ομήρων, δήλωσε χθες ότι αυτές οι συζητήσεις (με εκπροσώπους της Hamas) είναι «πολύ βοηθητικές». Δήλωσε όμως και κάτι ακόμα: «καταλαβαίνω την ανησυχία [: consternation] του ισραήλ για τις επαφές μας με την Hamas, αλλά είμαστε οι ηπα. Δεν είμαστε πράκτορες του ισραήλ»…. (Δεν είστε; Και τότε τι είστε;)

Δεν έφτανε αυτό! Ο Boehler (στην ίδια συνέντευξη) ξεκαθάρισε ότι ενδιαφέρεται να μάθει από πρώτο χέρι τις θέσεις και τους σκοπούς της Hamas σε σχέση με την διακράτηση ομήρων. Και μόνο το γεγονός η ψοφιοκουναβική Ουάσιγκτον αναγνωρίζει πως είναι εύλογο οι Παλαιστίνιοι «τρομοκράτες» να έχουν θέσεις και σκοπούς που πρέπει να ληφθούν υπ’ όψη στον ένα ή στον άλλο βαθμό είναι, ας μας επιτραπεί η έκφραση, shit-στα-μούτρα της κάθε Annalena, του κάθε don Rico, και όλων των ιερέων και των πιστών του «δικαιώματος αυτοάμυνας» των θεοναζί…

Την ίδια προσέγγιση έχει και ο προϊστάμενος του Boehler, ονόματι Steve Witkoff (κτηματομεσίτης στο επάγγελμα, χωρίς όνειρα όμως για miami beach στη μέση ανατολή…), που έχει αναλάβει εν λευκώ απ’ το ψόφιο κουνάβι την διαχείριση όλου του ζητήματος «Παλαιστίνη / Ισραήλ» – αντί για τον άμαθο αλλά και ιδεολογικά επικίνδυνο narcoRubi…

Ο ανώτερος αξιωματούχος της Hamas (και ένας εκ των πολιτικών συμβούλων της ηγεσίας της) Taher al-Nono, μιλώντας χτες στο καθεστωτικό reuters, δήλωσε πως κατ’ αρχήν οι συζητήσεις «είναι θετικές» και γίνονται για την απελευθέρωση ενός ζωντανού αμερικανο-ισραηλινού ομήρου, του 21χρονου στρατιώτη Edan Alexander, και σε συνέχεια την παράδοση τριών ακόμα σωρών αμερικανο-ισραηλινών, δολοφονημένων απ’ το «δόγμα Hannibal». Μίλησε ωστόσο για «αρκετές συναντήσεις» με τον Boehler, πράγμα εύλογο εφόσον οι όμηροι της παλαιστινιακής αντίστασης δεν χωρίζονται σε αμερικάνους και μη∙ οπότε οι συζητήσεις είναι αναπόφευκτα γενικότερες. Ο al-Nono ευχαρίστηκε επιπλέον τον Witkoff για τον ρόλο του ως τώρα∙ πράγμα που θα πρέπει να προκάλεσε αφρισμένη έκρηξη στο θεοναζί αρχηγείο.

Η γενική πρόβλεψη ήταν πως το ψοφιοκουναβιστάν θα δώσει «λευκή επιταγή» στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Προκύπτει ωστόσο ότι θεωρεί την γενοκτονία στη Γάζα αποτυχία / ήττα – και για λόγους μεγαλομανίας το ψόφιο κουνάβι δεν φαίνεται να έχει διάθεση να την μοιραστεί, όπως έκανε ο νυσταλέος Jo και το δικό του επιτελείο. «Δεν είναι η δική του σφαγή»!! Επιπλέον θεωρεί τον αρχιχασάπη Netanyahu καμμένο χαρτί.

Θα προσθέσουμε εδώ, χωρίς προβλέψεις, ότι η μέση Ανατολή είναι ένα απ’ τα έξι «κεντρικά ζητήματα» των σε εξέλιξη διαπραγματεύσεων μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας (το «θορυβώδες» αλλά καθόλου το μοναδικό στην εξάδα είναι ο πόλεμος στο ουκρανικό πεδίο μάχης…) Και ότι (καθόλου σε «νεκρό χρόνο»…) το Πεκίνο ξανατόνισε πριν 2 ημέρες την θέση του για «λύση δύο κρατών», υποστηρίζοντας την πρόταση όλων των αραβικών και των μουσουλμανικών κρατών για την ανοικοδόμηση της Γάζα και την διακυβέρνηση όλων των (επίσημα…) κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών μετά από εκλογές (: που σημαίνει, απλά, απ’ την Hamas…)

Αλλά για να γίνουν τέτοιες εκλογές πρέπει να τις επιτρέψει το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Και δεν πρόκειται να κάνει τέτοιο ΠΟΤΕ!

Covid 19 και υγιεινιστική τρομοεκστρατεία: ετοιμάζονται τώρα τα «πυρηνικά»;

Δευτέρα 10 Μάρτη (00.21) >> Είναι κάτι που είχαμε υποδείξει νωρίς νωρίς, το 2020∙ μάλλον δεν το θυμάστε. Η επιμονή του ψόφιου κουναβιού (πρώτη προεδρία του τότε) να ονομάζει τον covid-19 «κινέζικο ιό» και να επιμένει ότι είναι τεχνητό προϊόν που διέφυγε απ’ το βιο-εργαστήριο της Wuhan, «σκόνταψε» μεν πάνω στη συμμορία του Fauci (που ήταν υπεύθυνη για τις gain-of-function έρευνες βιολογικού πολέμου και στο συγκεκριμένο εργαστήριο) είχε όμως μια σαφή ατζέντα: να ενοχοποιηθεί το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο για την «πανδημία», να καταδικαστεί από κάποιο αμερικανικό δικαστήριο σε ασύλληπτες αποζημιώσεις, και με βάση αυτήν την απόφαση να ξεκινήσει μια μεγάλη (ει δυνατόν παγκόσμια) εκστρατεία κατάσχεσης οποιουδήποτε κινέζικου περιουσιακού στοιχείου (: κατ’ αρχήν κρατικής ιδιοκτησίας) – εκτός των κινεζικών συνόρων.  

Πέρασε καιρός. Τα «κόζια άλλαξαν» στην Ουάσιγκτον…. Την περασμένη Παρασκευή ένα ομοσπονδιακό δικαστήριο στο Missouri καταδίκασε (ερήμην…) το κινεζικό κράτος, το κινεζικό κομμουνιστικό κόμμα, διάφορες τοπικές κυβερνήσεις στην κίνα, το κινεζικό υπουργείο υγείας και το βιο-εργαστήριο της Wuhan α) για διακράτηση πληροφοριών σχετικά με την ύπαρξη και την ταχύτητα μετάδοσης του ιού και β) για παρεμπόδιση του εφοδιασμού με προστατευτικά μέσα για τον υπόλοιπο κόσμο. Η καταδίκη συνεπάγεται ένα πρόστιμο 24 δισεκατομυρίων δολαρίων… Σα συνέπεια το δικαστήριο διέταξε την κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων (στο αμερικανικό έδαφος) των καταδικασμένων: ο δικαστής (ορκισμένος αντι-κινέζος) θα απευθυνθεί στην ομοσπονδιακή διοίκηση (του ψόφιου κουναβιού) για τα στοιχεία των κινεζικών περιουσιακών στοιχείων, και εικάζεται πως στο «πρώτο κύμα» κατασχέσεων θα περιλαμβάνονται εκτάσεις γης που έχουν αγοραστεί από κινέζους (εφόσον αποδειχθεί ότι έχουν οποιαδήποτε σχέση με τους … καταδικασμένους…).

Το Πεκίνο (φυσικά) αρνείται τις κατηγορίες και δεν αναγνωρίζει την δίκη. Το μόνο που μπορεί να κάνει αν αρχίσουν οι κατασχέσεις είναι αντίποινα. Κι αν μεν η συγκεκριμένη δικαστική απόφαση μείνει μόνη της, ίσως είναι διαχειρίσιμη. Αν όμως γίνει «πρότυπο» για επόμενες, εντός και εκτός ψοφιοκουναβιστάν, τότε ο λεγόμενος «οικονομικός πόλεμος» (: 4ος παγκόσμιος πόλεμος!) όπως τον έχουμε δει ως τώρα θα είναι βόλτα στο πάρκο…

Προσέξτε ότι το συγκεκριμένο κατηγορητήριο και η καταδίκη ΔΕΝ αφορά την «προέλευση του ιού», κι έτσι αφήνει απ’ έξω την συμμορία του Fauci. Απ’ αυτήν την άποψη είναι «ακίνδυνα» για το αμερικανικό / δυτικό βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα, οπότε μπορεί να αναπαραχθεί εύκολα.

Οι συνέπειες της ήττας 5

Δευτέρα 10 Μάρτη (00.19) >> Η δημαγωγία (εντόπια και μη) θέλει να παρουσιάσει την αντιπαράθεση (έως σύγκρουση) ανάμεσα στην ψοφιοκουναβική ολιγαρχική Ουάσιγκτον και τις ευρωπαϊκές ολιγαρχίες (συμπεριλαμβανόμενης εκείνης του Λονδίνου) ως ιδεολογική: το αυταρχικό ψόφιο κουνάβι εναντίον των «δημοκρατικών» ευρωπαίων∙ ή το ανάποδο. «Ιδεολογική μάχη» με το περιβάλλον απόν: η συντριπτική ήττα του νατο στο ουκρανικό πεδίο μάχης απλά ΔΕΝ υπάρχει (!!!!) και, κατά συνέπεια, ΔΕΝ υπάρχει καμία διαχείριση των συνεπειών της ήττας…

Την προηγούμενη εβδομάδα παρουσιάσαμε την σύγκρουση μεταξύ Ουάσιγκτον και Λονδίνου για την λεηλασία των πρώτων υλών (και όχι μόνο) που θα απομείνουν σ’ ότι τελικά σταθεροποιηθεί ως «ουκρανικό κράτος»… Δεν είναι όμως μόνο το βασίλειο της αγγλίας, σκωτίας, ουαλλίας, βόρειας ιρλανδίας, καναδά, αυστραλίας, κλπ που θέλει να πρωταγωνιστήσει στο πλιάτσικο κι έτσι, αντικειμενικά, «σπρώχνεται» με την (άσπονδη) σύμμαχο Ουάσιγκτον. Είναι κι αυτό το θολό που λέγεται ε.ε.

Μερικές ώρες πριν ο τοξικός του Κιέβου φάει το ξύλο του στο άσπρο σπίτι, νωρίς στις 28 Φλεβάρη 2025, κάποιοι δημαγωγοί θεώρησαν καθήκον τους να το θυμίσουν:

Ρίχνει αγκωνιές ο Trump στην ε.ε.;

Μόλις δυο μέρες πριν την κλωτσοπατινάδα, στις 26 Φλεβάρη 2025, ο υπουργός (: «επίτροπος») εσωτερικής αγοράς της ε.ε. Stephane Sejourne ανακοίνωνε την (αγχωμένη) «πρωτοβουλία» της ευρωπαϊκής επιτροπής (της κυρίας Ursula…) να καταθέσει τον ερχόμενο Μάρτη(σε λίγο δηλαδή…) «πολύ συμπαγή σχέδια» για τα σημαντικά – ουκρανικά – κοιτάσματα που «θεωρούνται ευρωπαϊκά»:

Τι πάει να πει «θεωρούνται ευρωπαϊκά»; Πάει να πει ότι το 2019 (πριν την ρωσική εισβολή…) η ε.ε. είχε υπογράψει με την τοξικό του Κιέβου μια συμφωνία-πλαίσιο για την εκμετάλλευσή τους, που δεν είχε μπει σε εφαρμογή λόγω του πολέμου:

Αν ενδιαφέρεσθε για video ντοκουμέντο σχετικά, ιδού ένα:

Ας το επαναλάβουμε: δεν υπάρχουν πια αρκετά λάφυρα για όλους τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς σ’ αυτόν τον πλανήτη∙ και η «σπανιότητα» γίνεται πολύ πιο δραματική αν πρόκειται για ηττημένους.

Στον μεταξύ τους διαγκωνισμό οι (ηττημένοι) δυτικοί, το ρίχνουν (σε τι άλλο;) στο πάγιο ενδιαφέρον τους και στους αγώνες τους για την … δημοκρατία …. και την ελευθερία:

Κι όσο πιο παρακμιακοί είναι, τόσο πιο γραφικοί γίνονται: ενώ, για παράδειγμα, ο κόνδορας του ελληνικού υπ.αμ. ονειρεύεται «ατσάλινους θόλους» πάνω απ’ το ελλαδιστάν, η ρημαδοUrsula (πάντα παρούσα όταν υπάρχουν στον ορίζοντα μεγάλα ποσά, με πολλά μηδενικά) ονειρεύεται «ατσάλινους σκατζόχοιρους» στις 2 Μάρτη:

Δεν θέλουμε να προσωποποιούμε την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα αλλά η ρημαδοUrsula έχει αφήσει γερά τα ίχνη της στην ιστορία. Τότε, στις 14 Σεπτέμβρη του 2022, απολάμβανε την επερχόμενη «κατάρρευση της ρωσίας»:

Έμεινε με την αυτοϊκανοποίηση… Μιλώντας κάπως ουδέτερα: είναι αποδεδειγμένα ο «δυτικός πολιτικός υποκειμενισμός στα καλύτερά του»… Με τα όλα του. Με τις άκρες του, την μαφία του, τον τουπέ του, τα κυκλώματά του, τις ψευδαισθήσεις του, τον πλούτο του…  

Οι συνέπειες της ήττας 6

Δευτέρα 10 Μάρτη (00.15) >> Εν τω μεταξύ, ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα (ξανα)ονειρεύεται πως θα γίνει ο Μέγας Βασιλιάς της (ηπειρωτικής) Ευρώπης. Pater Europae, ένας πυρηνικός Καρλομάγνος…

Προσέξτε το ύφος. Είναι ένας μέτριος κωμικός (της σχολής Zelensky…) με φιλοδοξίες jeune premier; Ή είναι ένας μπαντίρης προικοθήρας που προσπαθεί να πείσει ότι κάνει σοβαρή πρόταση γάμου;

Έφυγε κλωτσηδόν απ’ την ζώνη του Sahel∙ μπορεί τώρα να ρεφάρει πουλώντας προστασία στο Βερολίνο, στη Βαρσοβία, στη Βουδαπέστη, στη Μπρατισλάβα και στο Ταλίν – κατά της υποθετικής επίθεσης της Μόσχας;;;

Μην βιαστείτε να απαντήσετε «ναι»! Ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα έχει πια διδακτορικό στις γεμάτες φιλοδοξία αποτυχίες!

Ζήτημα πρώτο: στην «παροχή προστασίας» πληρώνουν οι προστατευόμενοι, όχι ο προστάτης!! Περιμένει κανείς στα σοβαρά να πληρώνει η Βαρσοβία ή το Βερολίνο «τέλος υποτέλειας» στο Παρίσι ή να αγοράζουν τα γαλλικά όπλα για να γεμίζει το πουγκί του Μικρού Δούκα;

Ζήτημα δεύτερο: ως τώρα αυτήν την «παροχή προστασίας» την έκανε η Ουάσιγκτον μέσω νατο. Στη (θεωρητική αλλά όχι απίθανη) περίπτωση που η Ουάσιγκτον, ύστερα από συμφωνία με την Μόσχα, τραβήξει τα βαριά (και κυρίως: όσα μπορούν να κουβαλήσουν πυρηνικές κεφαλές) όπλα, πυραύλους κλπ, αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα δυτικότερα απ’ τα σύνορα ρωσίας / λευκορωσίας (αφήνοντας πυρηνικά ακάλυπτες τις βαλτικές πολεμόκαβλες, την φινλανδία, την σουηδία, κλπ) τι θα κάνει ο Μικρός Δούκας; Θα εγκαταστήσει εκεί τα «δικά του» πυρηνικά μαζί με τη λεγεώνα-των-ξένων, υπό την απόλυτη αρχηγία του;

Ζήτημα τρίτο: όλες οι μιλιταριστικές και πολεμόκαβλες ιδέες περί «ευρωπαϊκού κάστρου», με τα τεράστια έξοδα και την όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων εντός ε.ε., στηρίζονται στο δόγμα της «ρωσικής επιθετικότητας». Είναι ολοφάνερα μια παρανοϊκά κατασκευασμένη απειλή… Όμως αφήνοντας προς στιγμήν στην άκρη την «ψυχολογική κριτική» στις ευρωπαϊκές πολιτικές βιτρίνες, αν (λέμε «αν») Ουάσιγκτον και Μόσχα βρουν τους επόμενους μήνες ένα «χάρτη» σταθερής ισορροπίας μεταξύ τους, πως ακριβώς θα συνεχίσει να δικαιολογείται αυτή η υποτιθέμενη «ρωσική απειλή» επί χρόνια, τόσα όσα χρειάζονται οι ευρωπαϊκές καπιταλιστικές συμμορίες για να παραστήσουν τους «αστακούς» – ενόσω θα θυσιάζουν τις συνθήκες ζωής των υπηκόων τους; Για να το διατυπώσουμε διαφορετικά: αν η Ουάσιγκτον ΔΕΝ θεωρεί την Μόσχα επικίνδυνη (για τα συμφέροντά της) με ποιον τρόπο οι ευρωπαϊκές πολιτικές βιτρίνες (τα ευρωπαϊκά αφεντικά) θα πείσουν τους υπηκόους τους πως ΟΧΙ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΕΙΝΑΙ;;; Επειδή είναι … πιο κοντά;;;

Οι ακροδεξιοί του Florian Philippot πρόλαβαν χτες Κυριακή να διαδηλώσουν στο Παρίσι τον … «φιλειρηνισμό» τους…

Δεν είναι η πρώτη φορά (και δεν θα είναι η τελευταία) που διάφορες πρωτοκοσμικές πολιτικές βιτρίνες παριστάνουν ότι επιπλέουν στον αφρό των ημερών την ώρα που, στην πραγματικότητα, βουλιάζουν∙ και προσπαθούν να κρατηθούν απ’ τα μαλλιά τους. Τώρα θέλουν να μετατρέψουν τον πνιγμό τους στο ουκρανικό πεδίο μάχης σε «ευκαιρία»… Σα να λέμε ότι θέλουν να μετατρέψουν το σκοινί της θηλείας που κρέμεται πάνω απ’ τα κεφάλια τους σε πολυέλαιο…

Αν καταφέρουν να πατήσουν, να σταθούν και να ισορροπήσουν πάνω στα δικά μας κεφάλια, τότε ναι: θα συνεχίσουν να πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Αν τους χρειαστεί να επικαλεστούν «επικείμενη επίθεση από εξωγήινους», θα το κάνουν κι αυτό∙ αν μπορούν να το πουλήσουν ή να το επιβάλλουν.

Το πρόβλημά (μας) είναι το πέτυχαν ήδη μια φορά: με την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, τον τσαχπίνη ιό (κατά κόσμον covid-19) και τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής…

Οι συνέπειες της ήττας 7

Δευτέρα 10 Μάρτη (00.12) >> Μπορεί να θεωρηθεί θέμα εξειδικευμένο (οπότε αδιάφορο για τους κοινούς θνητούς), μπορεί και όχι: η κατοχή πρώτων υλών και η σημασία της στον καπιταλιστικό κόσμο. Οπωσδήποτε θεωρείται κοινότοπο πως 2 παγκόσμιοι πόλεμοι (ο πρώτος και ο δεύτερος) έγιναν για τον έλεγχο μεγάλων κοιτασμάτων πετρελαίου (κι όχι μόνο στην αραβική ζώνη αλλά και στην ανατολική ασία…) Είναι πιθανό ότι ζούμε τώρα την όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού (ακόμα και μεταξύ ως προχτές συμμάχων: νατο) με λάφυρα τα λεγόμενα «στρατηγικά μετάλλα» (σπάνιες γαίες και όχι μόνο);

H απάντηση είναι (απερίφραστα) «ναι»! Δεν υπάρχει καμία «μπλόφα» όπως διαδίδουν διάφοροι επιτήδειοι…

Ενδεικτικά στη συνέχεια δυο τρία πράγματα σχετικά μ’ ένα μόνο στρατηγικό μέταλλο, το τιτάνιο – από σχετική έκθεση της ε.ε. του 2022∙ έκθεση που συντάχθηκε μετά την έναρξη του πολέμου στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Αυτά τα «δυο τρία πράγματα» συμβάλλουν στην ανάδειξη της «ευρωπαϊκής εχθρότητας» προς την Μόσχα τότε – και τώρα:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Οι συνέπειες της ήττας 8

Δευτέρα 10 Μάρτη (00.07) >> Η ασταμάτητη μηχανή είναι σίγουρη πως αυτό στην εικόνα πιο κάτω δεν το πήρατε χαμπάρι. Ή, αν έτυχε κάπου να το πήρε το μάτι σας, δεν του δώσατε ιδιαίτερη σημασία. Σε κάθε περίπτωση υπήρχαν και υπάρχουν πολύ σοβαροί (και «εθνικοί») λόγοι για να περάσει ντούκου…

Συνεντευξιαζόμενος ο narcoRubi στο γνωστό fox στις 5 Μάρτη, πριν 5 ημέρες δηλαδή, δήλωσε αυτό (εικόνα απ’ την επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου του):

Η ερώτηση αφορούσε την κλωτσοπατινάδα τον τοξικό του Κιέβου την Παρασκευή 28 Φλεβάρη. Και η απάντηση του αμερικάνου υπ.εξ. ήταν:

Λοιπόν, το σημαντικό που πρέπει να καταλάβουμε σε σχέση με την περασμένη Παρασκευή δεν είναι η περασμένη Παρασκευή. Είναι όλα όσα οδήγησαν σ’ αυτήν. Έχει γίνει εντελώς ξεκάθαρο απ’ την αρχή ότι ο πρόεδρος Trump τα αντιμετωπίσει αυτά ως μια παρατεταμένη, αδιέξοδη σύγκρουση.  Και ειλικρινά είναι ένας proxy πόλεμος μεταξύ πυρηνικών δυνάμεων – των ηπα, που στηρίζουν την ουκρανία, και την ρωσία – και πρέπει να τελειώσει. Και κανείς δεν έχει κάποια ιδέα ή κάποιο σχέδιο για να τον τελειώσει. Το σχέδιο των ουκρανών ως τώρα και των συμμάχων τους στο Καπιτώλιο [σ.σ.: εννοεί το σύμπλεγμα «δημοκρατικών – νεοσυντηρητικών»] και των ανθρώπων που μιλάς σε άλλες χώρες είναι ας συνεχίσουμε να τους δίνουμε όσο περισσότερα απ’ αυτά που χρειάζονται για όσο περισσότερο καιρό χρειάζεται. Αυτό δεν είναι στρατηγική!

ΜΠΟΥΜ!! ΚΑΡΑ-ΜΠΟΥΜ!!! Σε απλά ελληνικά και με μία φράση:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Οι συνέπειες της ήττας 1

Το έχετε δει, σίγουρα. Οπότε θεωρείστε το ως εισαγωγή στα επόμενα…

Δευτέρα 3 Μάρτη (01.07) >> Επιτρέψτε μας σοβαρές αμφιβολίες για το αν ο τοξικός του Κιέβου πήγε στην Ουάσιγκτον για να καυγαδίσει on air. Μάλλον για κατ’ ιδίαν καυγά ήταν προετοιμασμένος – αυτό που λέγεται «σκληρή διαπραγμάτευση». Απ’ την άλλη μεριά οι καλοί τρόποι επιβάλουν στον (όποιο) οικοδεσπότη να είναι ευγενικός και συγκρατημένος, κατ’ αρχήν δημόσια… Δεν είναι αυτή η περίπτωση του ψοφιοκουναβιστάν∙ σίγουρα δεν ήταν την περασμένη Παρασκευή: ο τοξικός του Κιέβου έφαγε ξύλο, στη βάση εντός ρεαλισμού του είδους «λοιπόν, μαλακάκο, άσε τα κόλπα και δώσε γρήγορα το πράμα…»

Κάποιοι θα πουν πως ήταν ένα «σόου πυγμής» για εσωτερική (αμερικανική) κατανάλωση… Ίσως, αλλά με μια απαράβατη προϋπόθεση. Ότι ο τοξικός του Κιέβου θα γυρίσει κλαίγοντας, μετανιωμένος, θα πέσει στα γόνατα του ψόφιου κουναβιού (και του αντιπροέδρου του) και θα τα δώσει όλα. Αν δεν γίνει έτσι, κι αν ο χαμένος από χέρι τοξικός συνεχίσει να ζορίζει τις επιθυμίες της Ουάσιγκτον, τότε η «πυγμή» θα εξαϋλωθεί.

Υπάρχει ωστόσο πολύ σοβαρός λόγος για τον εκνευρισμό του ψοφιοκουναβιστάν. Κι αυτός βρίσκεται εδώ:

Στις 16 Γενάρη ο πρωθυπουργός της αυτού εξοχότητας του βασιλιά αγγλίας, ουαλίας, σκωτίας, βόρειας ιρλανδίας, καναδά, αυστραλίας, κλπ Starmer έκανε μια βόλτα στο Κίεβο για να υπογράψει μια αρκετά γενναιόδωρη «εκατονταετή [!!!!] συμφωνία φιλίας και συνεργασίας» μεταξύ μιας παρακμιακής πολύ πρώην υπερδύναμης και ενός κράτους με ερωτηματικό∙ μεταξύ Λονδίνου και Κιέβου.

Μ’ αυτή τη συμφωνία, έναντι αυξημένης στρατιωτικής (και όχι μόνο) προστασίας (όχι τόσο του κράτους όσο κυρίως του τοξικού και των φίλων του – ας σημειώσουμε εδώ ότι η επικράτεια της αυτού εξοχότητας έχει όλους κι όλους 80.000 στρατιώτες…) και «επενδύσεων», το Λονδίνο παίρνει αρκετά. Παίρνει (για την ακρίβεια: επισημοποιεί) την επέκτασή του στην ουκρανία, παίρνει τουλάχιστον μια ναυτική βάση (ή όπως αλλιώς ονομαστεί…) στην Οδησσό… Και παίρνει κι αυτά:

Τσιμέντωμα (;;;) της συνδιαχείρισης (της στρατηγικής) των «critical minerals» – να ένα απ’ αυτά που προβλέπει η «100ετής φιλία»… Όμως τα πήρε οριστικά το Λονδίνο;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Οι συνέπειες της ήττας 2

Δευτέρα 3 Μάρτη (00.59) >> Ας μην ξεχάσουμε το βασικό τερέν:

– Αφού έγινε αδύνατο το πλιάτσικο της ρωσικής επικράτειας, η μόνη «ανταμοιβή» των νατοϊκών για τον πόλεμο που κήρυξαν κατά της Μόσχας είναι το πλιάτσικο της (όποιας) ουκρανικής…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Οι συνέπειες της ήττας 3

Δευτέρα 3 Μάρτη (00.52) >> Πώς αντιλαμβάνεται αυτήν την κατάσταση η Μόσχα (και το Πεκίνο, και άλλοι σύμμαχοι); Μέσα, φυσικά, απ’ το πρίσμα του ότι α) ο πόλεμος στο ουκρανικό πεδίο μάχης θα τελειώσει όταν και όπως θα αποφασίσει το ρωσικό κράτος / κεφάλαιο∙ β) είναι η Ουάσιγκτον και όχι η Μόσχα που επείγεται να «κλείσει» τώρα αυτό το κεφάλαιο∙ γ) τα επίδικα στις σχέσεις ρωσίας / ηπα-νατο είναι πολύ περισσότερα απ’ το ουκρανικό πεδίο μάχης∙ δ) το ψόφιο κουνάβι και η διοίκησή του είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία για να διαλυθούν τόσο οι ηπα (ή, έστω, να οξυνθεί σημαντικά η εσωτερική πολιτική / κοινωνική πόλωση εκεί έτσι ώστε η πρώην υπερδύναμη να «παραλύσει» στον ένα ή στον άλλο βαθμό) όσο και το νατο∙ ε) δεν πρέπει να εμπιστευτεί κανείς οποιαδήποτε αμερικανική διοίκηση, αφού είναι αρκετή μια αλλαγή μετά από εκλογές για να έρθουν όλα τούμπα∙ στ) οι ευρωπαϊκές πολιτικές βιτρίνες και όσοι αυτές εκπροσωπούν πρέπει να πληρώσουν τώρα πολύ ακριβά «το-χέρι-που-σήκωσαν-κατά-της-Μόσχας» αφού όχι μία, όχι δύο, αλλά πάμπολλες φορές, τόσο πριν την εισβολή στην ουκρανία όσο και μετά προειδοποιήθηκαν ότι σε τελευταία ανάλυση δεν είναι προς το συμφέρον τους να χορεύουν στους ρυθμούς της Ουάσιγκτον.

Υπάρχει μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, χρονικά λίγο πίσω, που κουβαλάει ολόκληρο το περιεχόμενο μιας στιβαρής πολιτικής πρόγνωσης. Είναι η ομιλία του Putin το 2007 – πριν 17 ολόκληρα χρόνια! – στη «συνδιάσκεψη του Μονάχου για την ασφάλεια»… Πολλοί, ακόμα και ρωσόφιλοι, υποστήριξαν μετά το 2022 πως η Μόσχα κινείται «αντανακλαστικά», «χωρίς κατάλληλη προετοιμασία», και πως κινδυνεύει «να πέσει στην παγίδα των δυτικών». Οι αντίπαλοι πάλι κατήγγειλαν και καταγγέλουν πάντα την «ρωσική θηριωδία» (επειδή έτσι τους συμφέρει).

Βάζουμε λοιπόν το video εκείνης της (ιστορικής) ομιλίας, όπου ο μόλις λίγων χρόνων πρόεδρος της ρωσίας, σε ένα κράτος / κεφάλαιο ρημαγμένο ακόμα απ’ τις συνέπειες της «χρυσής δεκαετίας» (για το δυτικό πλιάτσικο) του ’90, ένα «βενζινάδικο με πυρηνικά» όπως άρεσε στους δυτικούς να κοροϊδεύουν, μιλάει «χωρίς περιττές ευγένειες» για το επερχόμενο τέλος του «μονοπολικού (υπό την δυτική ηγεμονία) κόσμου»… Το βάζουμε ολόκληρο (30 λεπτά, με σπικάζ στα αγγλικά) αν και ξέρουμε ότι οι περισσότεροι / ες θα βαρεθούν να αφιερώσουν μισή ώρα για-κάτι-τόσο-παλιό… Όσοι / ες το κάνουν, ελπίζουμε να καταλάβουν τι σημαίνει 4ος παγκόσμιος πόλεμος… Επιπλέον ας προσέξουν τους ειρωνικούς μορφασμούς διάφορων «ηγετικών» πολιτικών βιτρινών του καιρού εκείνου στο ακροατήριο:

Η ανεγκέφαλη αλεπού δήλωσε μεταξύ αστείου και σοβαρού πριν δυο μήνες ότι Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να γίνουν οι ηπα κανονικό κράτος – και αυτό ακριβώς κάνει! Ή, πιο σωστά, «κάνει ό,τι μπορεί»: ενισχύει την ψοφιοκουναβική διοίκηση στο βερμπαλιστικό της σκέλος («επιτέλους συζητάμε…») – και συνεχίζει να προελαύνει. Και για να μην υπάρχουν αμφιβολίες, εξασφάλισε άλλη μια ναυτική βάση, αυτή τη φορά στο Σουδάν, στην Ερυθρά Θάλασσα.

Οι συνέπειες της ήττας 4

Δευτέρα 3 Μάρτη (00.46) >> Το ελλαδιστάν δεν ανήκει απλά στους ηττημένους του ουκρανικού πεδίου μάχης. Είναι διπλά ηττημένο. Την μια φορά όπως και κάθε άλλος πρωτοκοσμικός που κήρυξε πόλεμο στη ρωσία το 2022… Την δεύτερη φορά όμως επειδή ο «αιώνιος εχθρός» (αυτή η εθνική ψύχωση) κρατώντας μια έξυπνη και καλά μελετημένη στάση, βγαίνει κερδισμένος και ενισχυμένος πολλαπλά: όχι μόνο κρατάει το σύνολο των σχέσεών του με τον νικητή (την Μόσχα…), όχι μόνο οι ηττημένοι θα του απευθυνθούν ξανά και ξανά θέλοντας και μη, αλλά επιπλέον, με την άδεια των υπόλοιπων εταίρων του μπλοκ της Αστάνα, επεκτάθηκε στην συριακή επικράτεια γινόμενος ο νο 1 «παράγοντας» στη μέση Ανατολή.

Πρόκειται για συντριπτική ήττα του ελληνικού ιμπεριαλισμού, που καμάρωνε ότι είναι «στη σωστή μεριά της ιστορίας». Η ήττα ήταν προβλέψιμη, και δεν ξεδιπλώθηκε κάπου κρυφά. Τι σημασία έχει όμως; Η άποψη ότι το ελλαδιστάν θα απολαμβάνει υψηλές γεωπολιτικές προσόδους ως προχωρημένο φυλάκιο του νατο (ουσιαστικά της Ουάσιγκτον) στην ανατολική Μεσόγειο και ως επιμελητειακή βάση κατά της ρωσίας ήταν εθνική αλήθεια∙ όσο τα «τρίγωνα» και τα «τετράγωνα» με την Λευκωσία, τους θεοναζί, και την χούντα του Καϊρου. «Εθνική» σημαίνει διακομματική – με την εξαίρεση του κκε (και του μερα25).

Τώρα αυτές οι ιμπεριαλιστικές «εθνικές αλήθειες» βρίσκονται στο κενό. Ανομολόγητο μεν, στρατηγικό δε. Χτες οι don Rico & Co δεν ήταν καλεσμένοι στο Λονδίνο, και αντέδρασαν κατά το γνωστό «όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια».

Φαίνεται πως «οι ευρωπαίοι εταίροι» έχουν τόσο μεγάλους μπελάδες ώστε δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με την «φτωχή πλην τίμια».

Κάλεσαν όμως αυτόν:

Aυτόν που βρίσκεται στην πάνω δεξιά άκρη της φωτογραφίας: τον («αιώνιο εχθρό») Fidan! Κάλεσαν κάποιον που όχι μόνο δεν κήρυξε πόλεμο στη ρωσία αλλά αντίθετα συνεργάστηκε και συνεργάζεται μαζί της, και άφησαν απέξω τους γενναίους έλληνες φουστανελάδες don Rico & Co που έκαναν τους azov τους παξιμάδι (που λέει ο λόγος…).

ΕΠΑΙΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΟΡΩΝΑ-ΓΡΑΜΜΑΤΑ o don Rico για τα μάτια της «σωστής μεριάς της ιστορίας»! Το ξεχάσατε;

Είναι η στιγμή που ο ρωσικός στρατός, μετά από παγίδα, εντοπίζει ένα καθοδηγούμενο από άγγλους «ειδικούς» κλιμάκιο επιθέσεων με θαλάσσια drones στην γέφυρα του Kerch και στο ναύσταθμο στην Σεβαστούπολη , το περιμένει να μαζευτεί για να παρασημοφορηθεί, και το καθαρίζει – στην Οδησσό… Και ο don Rico, κάπου εκεί κοντά, παθαίνει εκείνο με τις «μέντες», που δεν επιτρέπεται να γράψουμε εδώ…

Πως να προκόψει λοιπόν ένας φιλότιμος «πυλώνας σταθερότητας» όταν υπάρχει τέτοια αχαριστία γύρω;