Tag: ηπα

Το μέτωπο του Ειρηνικού

Δευτέρα 8 Γενάρη>> Το ερχόμενο Σάββατο 13 Γενάρη γίνονται στην ταϊβάν προεδρικές και κοινοβουλευτικές εκλογές. Με βάση τις υποψηφιότητες το αποτέλεσμά τους θα είναι κρίσιμο για την εξέλιξη του 4ου παγκόσμιου πολέμου σ’ αυτό που θεωρούμε το κυρίως μέτωπό του, οπωσδήποτε για τις ηπα.

Τρεις είναι οι φιλόδοξοι για την προεδρία της ταϊβάν. Ο Lai Ching-te, του κυβερνώντος τις δύο τελευταίες τετραετίες ανεξαρτησιακού / φιλοαμερικανικού DPP («δημοκρατικό προοδευτικό κόμμα»)∙ ο Hou Yu-ih του ιστορικού εθνικιστικού και φιλοκινεζικού KMT («Kuomintang»)∙ και ο Ko Wen-je, του καινούργιου και κάπως «ενδιάμεσου» TPP («λαϊκό κόμμα της ταϊβάν»). Οι Hou και Ko είχαν προσπαθήσει να κατεβάσουν κοινή υποψηφιότητα (κάτι που θα τους έδινε βέβαιη νίκη), αλλά διαφώνησαν για το ποιος θα ήταν αυτός ο κοινός υποψήφιος… Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δίνουν ένα προβάδισμα στο 36% +/- στον Lai, δεύτερο σε κοντινή απόσταση τον Hou με 31% +/-, και τρίτον τον Ko με 24% +/-. (Ο Ko δείχνει να έχει ιδιαίτερη επιρροή στους νεώτερους ψηφοφόρους: μιας το κόμμα του δεν έχει κυβερνήσει, η ρητορική του για τους χαμηλούς μισθούς και τις αβέβαιες προοπτικές των νέων εκλαμβάνεται τοις μετρητοίς…)

Θεωρούμε εύλογο ότι η μεν Ουάσιγκτον έχει κάνει «ότι χρειάζεται» υπέρ του Lai, το δε Πεκίνο αντίστοιχα υπέρ του Hou. Οπότε δεν διακυνδυνεύουμε πρόβλεψη για την προεδρική καρέκλα… Το ενδιαφέρον είναι ωστόσο ότι με βάση τα δημοσκοπικά στοιχεία η σύνθεση του κοινοβουλίου μπορεί να μην είναι «φιλική» προς τον Lai, ακόμα κι αν αυτός έρθει πρώτος.

Η ταϊβανέζικη βουλή έχει 113 καρέκλες∙ η πλειοψηφία χρειάζεται τουλάχιστον τις 57. Στις προηγούμενες εκλογές, το 2020, η «σκληροπυρηνική» usa-we-love-you Tsai Ing-wen του DPP είχε κερδίσει το 57,13% (στις προεδρικές), και το κόμμα της 45,1% και 61 έδρες στο κοινοβούλιο (7 λιγότερες απ’ ότι στις εκλογές του 2016), διατηρώντας ωστόσο την πλειοψηφία. Στην τωρινή συγκυρία, με τρεις υποψήφιους όπου ο τρίτος (ο Ko) θα έχει διψήφιο ποσοστό (πιθανότατα και πάνω από 20%) είναι απίθανο μια προεδρική πρωτιά του Lai και του DPP να σημαίνει και κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Απ’ την άλλη μεριά αν το φιλοκινεζικό KMT (ως δεύτερο) και το «ενδιάμεσο» TPP (ως τρίτο) καταφέρουν να συνεννοούνται πιο πετυχημένα απ’ ότι στην κοινή τους προεδρική κάθοδο, θα έχουν τακτικά την πλειοψηφία∙ ειδικά για ζητήματα «εξωτερικής πολιτικής».

Ενώ λοιπόν δεν μπορούμε να προβλέψουμε κάτι για την ταϊβανέζικη προεδρία, είναι ευκολότερο να εκτιμήσουμε ότι για τα επόμενα 4 χρόνια η Ουάσιγκτον ΔΕΝ θα έχει την «άνεση» των 8 προηγούμενων για την αντι-Πεκίνο χρήση της Ταϊπέι. Κι αν χάσει αυτή την άνεση δεν θα βρει εύκολα εναλλακτική.

Σε μια βδομάδα θα είμαστε σοφότεροι…

Εν τω μεταξύ μετρήστε: 2024… 2025… 2026… 2027… Πώς θα είναι ο κόσμος τότε; Τι θα έχει γίνει ως τότε;

Ως εδώ όλα πάνε καλά…

Δευτέρα 1 Γενάρη>> …Την επόμενη φάση του πολέμου στη Γάζα συζήτησαν την Τρίτη στην Ουάσιγκτον ο στενός σύμβουλος του Νετανιάχου και υπουργός Στρατηγικών Θαμάτων Ρον Ντέρνερ με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν και τον σύμβουλο εθνικής ασφάλειας Τζέικ Σάλιβαν. Η συνάντηση είχε διάρκεια τεσσάρων ωρών, ενώ σύμφωνα με στέλεχος του Λευκού Οίκου ένα από τα θέματα που συζητήθηκαν ήταν «η βελτίωση της ανθρωπιστικής κατάστασης» και ο περιορισμός των «δεινών» που υφίστανται οι πολίτες της Γάζας. Ο Σάλιβαν φέρεται να ζήτησε από την ισραηλινή κυβέρνηση τη «μετατόπιση» της σύρραξης σε άλλη κατεύθυνση, με το Ισραήλ να δίνει έμφαση στην εξόντωση στόχων «υψηλής αξίας» της Χαμάς…

Αυτά μεταξύ άλλων μετέφερε η καθεστωτική «καθημερινή» στις 28 Δεκέμβρη, με πηγή το reuters. Πολλά εισαγωγικά: για την βελτίωση της ανθρωπιστικής κατάστασης… για τα δεινά… για την μετατόπιση… για την υψηλή αξία… Άγνωστης προέλευσης: απ’ το διεθνές πρακτορείο ή απ’ την ντόπια εφημερίδα;

Όπως και νάχει, μέσα ή έξω από εισαγωγικά, έτσι συζητούν οι χασάπηδες της ανθρωπότητας. Να σκοτώνουμε κάπως λιγότερο εκεί και περισσότερο αλλού…

Αλλά απ’ την στενά στρατιωτική άποψη η εξόντωση δεν πάει καλά – γι’ αυτό άλλωστε χρειάζονται ακόμα μερικές χιλιάδες βλήματα και βόμβες, απ’ την πρώην υπερδύναμη στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. (Υποθέτουμε ότι τα μεταγωγικά που θα τις μεταφέρουν θα πάρουν μιαν ανάσα σε ελληνικό ή/και σε νοτιοκυπριακό αεροδρόμιο…)

Ο Yitzhak Brik, ισραηλινός απόστρατος αρχικαραβανάς (στρατηγός), που στα μέρη του τον αποκαλούν «θυμωμένο προφήτη», έχει μια δυσοίωνη (για τον πρώην στρατό του…) άποψη:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 1 Γενάρη>> Με την ίδια ευκολία που μέχρι πριν λίγους μήνες ήταν καταδικασμένος στην πιο οικτρή ήττα, η ανεγκέφαλη αλεπού (aka Putin) ανακηρύσσεται τώρα «νικητής για το 2023»!! Όχι από τους δικούς του! Απ’ τους εχθρούς του∙ εν προκειμένω απ’ την wall street journal!

Μπορεί ο καθένας να αναρωτηθεί για την διανοητική ισορροπία (ειδικά και γενικά) των δυτικών αρμοδίων του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Κι αν διακρίνει κάποιου είδους «χάσιμο», τότε αυτό κάνει (και θα κάνει) τις περιστάσεις ακόμα χειρότερες.

Αυτός πάλι – ουκρανός πρώην σύμβουλος του τοξικού κλόουν… – έχει ολοφάνερα ξαναλλάξει πλευρά. Για την ακρίβεια έχει γυρίσει εκεί όπου βρισκόταν πριν το 2014. (Μπορεί άνετα και να είναι διπλός πράκτορας…) Εδώ δια χειρός Pepe Escobar:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Τι πόλεμο κάνει η δύση κατά των Παλαιστινίων;

Δευτέρα 25 Δεκέμβρη>> Συνεχίζουμε να αναζητούμε (χωρίς αποτέλεσμα ως τώρα) μια στέρεη και συνεκτική απάντηση στο για πιο συγκεκριμένο όφελος τα δυτικά κράτη / κεφάλαια υποστηρίζουν και τροφοδοτούν την σφαγή των Παλαιστινίων απ’ τον θεοναζί, απαρτχάιντ μεσανατολίτη χωροφύλακά τους. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτό ακριβώς κάνουν, πρώτ’ απ’ όλα η Ουάσιγκτον αλλά όχι μόνον αυτή: προμηθεύουν σταθερά το καθεστώς του Τελ Αβίβ με τα απαραίτητα «αναλώσιμα»: βόμβες, σφαίρες, κλπ. Αφού αυτό το καθεστώς ΔΕΝ έχει την βιομηχανική βάση που θα του επιτρέπει αυτάρκεια στο αιμοβόρο έργο του. Είναι κάτι που έχει δηλωθεί καθαρά.

Το ερώτημά μας δεν έχει σαν υπόβαθρο την σκέψη ότι η δύση θα μπορούσε ή θα έπρεπε, (υπερασπιζόμενη τα δικά της καπιταλιστικά συμφέροντα) να εμποδίσει το θεοναζί καθεστώς να ρίξει έστω μια σφαίρα στη Γάζα! Αλλά την σκέψη ότι μετά από τις πρώτες 10 ή 15 μέρες μαζικών εκδικητικών δολοφονιών, θα μπορούσε να τις έχει σταματήσει, διακόπτοντας απλά την τροφοδοσία των θεοναζί.

Κάποιοι έχουν προσπαθήσει να απαντήσουν στο ερώτημα, παρακάμπτωντας ωστόσο την πλευρά του συγκεκριμένου οφέλους (οικονομικού, γεωπολιτικού, κλπ) τέτοιου ώστε να «ισοφαρίζει» την παγκόσμια «έκθεση» των δυτικών κρατών / κεφαλαίων στην εξελισσόμενη σφαγή.

Ένας απ’ αυτούς είναι ο John Mearsheimer. Αρκετά γνωστός εντός και εκτός αμερικανικών συνόρων, πολιτικός επιστήμονας και καθηγητής διεθνών σχέσεων στο πανεπιστήμιο του Σικάγο, ο Mearsheimer είναι ο πιο γνωστός εκπρόσωπος της «σχολής του ρεαλισμού» στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής των κρατών.

Από έναν τέτοιο τύπο θα περιμέναμε μια ρεαλιστική απάντηση στο γιατί η Ουάσιγκτον υποστηρίζει τόσο πρόθυμα, τόσο συστηματικά, τόσο πληθωρικά τους χασάπηδες του Τελ Αβίβ. Η γνώμη του; Η υποστήριξη των ηπα στο ισραήλ ακόμα κι ενάντια στα συμφέροντά τους οφείλεται στο παντοδύναμο «ισραηλινό λόμπυ»!!!

Θεωρείται αυτό σοβαρή εξήγηση; Υπάρχουν διάφοροι «επώνυμοι» στην αμερικανική επικράτεια που την χρησιμοποιούν τα τελευταία χρόνια… Την έχουμε απορρίψει στο παρελθόν, την απορρίπτουμε και τώρα! Πρώτον επειδή συνορεύει επικίνδυνα με την αντισημιτική έως ηλίθια θεωρία ότι «οι εβραίοι είναι πίσω απ’ όλα»!! Και δεύτερον επειδή παρουσιάζει το αμερικανικό κράτος / κεφάλαιο ως αποικία του ισραηλινού, σίγουρα σε σχέση με τη Μέση Ανατολή…. αν θα ήταν ποτέ δυνατόν!!! Όσο ισχυρά κι αν είναι τα λόμπυ στις ηπα (και το ισραηλινό είναι μόνο ένα ανάμεσα σε αρκετά άλλα εξίσου ισχυρά) το τι, πως και πότε θα πράξει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός στον σε εξέλιξη 4ο παγκόσμιο πόλεμο ΔΕΝ μπορεί να είναι αποτέλεσμα … καλοπληρωμένων «τσάτσων» στο νομοθετικό του!!!

Αυτό που καταλαβαίνουμε (καθώς η σφαγή εξελίσσεται) ότι συμβαίνει ήδη είναι ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός συμμετέχει μέσα απ’ την επίμονη και πρακτική υποστήριξή του στους χασάπηδες του Τελ Αβίβ σε μια αναμέτρηση για την οποία τα αφεντικά του έχουν κάνει λάθος υπολογισμούς.

Αν αυτό (που καταλαβαίνουμε) ισχύει, κι αν δεν δίνει μεν την απάντηση στο ερώτημα ποιο είναι το συγκεκριμένο υλικό όφελος της δυτικής υποστήριξης στη σφαγή των Παλαιστινίων είναι όμως μια αξιόλογη υπόδειξη για το αναζητούμενο, σκοπούμενο «γενικό όφελος», τότε θα πρέπει να αλλάξουμε (ή πιο σωστά να διευρύνουμε) τον ορίζοντα του ζητήματος. Κι αυτό προϋποθέτει την επανεκτίμηση ορισμένων «λεπτομερειών», που δεν είναι καθόλου τέτοιες!

Ο χάρτης

Δευτέρα 25 Δεκέμβρη>> Η πρώτη «λεπτομέρεια» είναι ότι η σφαγή των Παλαιστινίων και, σε κάθε περίπτωση, η υποστήριξη της δύσης γενικά και του άξονα (Ουάσιγκτον / Λονδίνο / Αθήνα / Λευκωσία) ειδικά σ’ αυτήν, έρχεται μετά την ήττα (ή σοβαρή αποτυχία αν προτιμάτε) στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Στην πραγματικότητα αυτά τα δύο πεδία μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου έχουν «συναρμολογηθεί» επιφανειακά (δηλαδή: δημαγωγικά) είτε απ’ τα δυτικά κράτη / κεφάλαια και ειδικά απ’ την Ουάσιγκτον δια στόματος νυσταλέου Jo στις 20 Οκτώβρη, είτε απ’ την Μόσχα.

Αυτή η «συναρμολόγηση» ωστόσο, είτε απ’ την μια πλευρά είτε απ’ την άλλη, δεν αποκαλύπτει τακτικές ή/και στρατηγικές…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ο κωδικός

Δευτέρα 25 Δεκέμβρη>> Η δυτική προπαγάνδα μετονόμασε την «εισβολή του al Aqsa» σε «7η Οκτώβρη»: έπρεπε οπωσδήποτε να αποφύγει οποιαδήποτε αναφορά στο al Aqsa. Όμως το γεγονός ότι η παλαιστινιακή αντίσταση μίλησε για flood of al Aqsa και, επιπλέον, το γεγονός ότι δήλωσε εξ’ αρχής ότι η σύντομη, για λίγες ώρες εισβολή στο έδαφος του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος ήταν μόνο η πρώτη φάση, σήμαινε μήπως κάτι πολύ σοβαρό;

Ναι! Το al Aqsa είναι ο τρίτος σε σημασία ιερός τόπος για όλους τους μουσουλμάνους όπου γης μετά την Μέκκα και την Μεδίνα. Που κινδυνεύει άμεσα με καταστροφή απ’ τον χωροφύλακα των δυτικών ιμπεριαλισμών: η δυτική δημαγωγία το έκρυψε (φυσικά) αλλά δυο μέρες πριν την εισβολή της παλαιστινιακής αντίστασης, στις 5 Οκτώβρη, 800 φανατικοί θεοναζί έποικοι, με την συνοδεία και την κάλυψη της επίσημης κρατικής στρατοαστυνομίας, μπούκαραν στο al Aqsa και ξυλοφόρτωσαν επί ώρες όσους βρήκαν εκεί. Το al Aqsa δεν είναι σουνιτικό, δεν είναι σιιτικό, δεν είναι αλεβίτικο: είναι ισλάμ, τελεία και παύλα! Συνεπώς το δεύτερο συστατικό του ονόματος που έδωσε η παλαιστινιακή αντίσταση στην εισβολή της είχε συγκεκριμένο νόημα: για λογαριασμό του ισλάμ, απ’ τις όχθες του Ατλαντικού και το μαρόκο, ως τον Ειρηνικό και τις φιλιππίνες… Όσο για το πρώτο συνθετικό; Την πλημμύρα; Είναι το νερό που απλώνεται παντού∙ το ρευστό που ακολουθεί διάφορες και διαφορετικές διαδρομές σκεπάζοντας σταδιακά τα πάντα…

Μήπως ήταν / είναι λόγια του αέρα, όπως ας πούμε «operation prosperity guardian»; Όχι δα!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Bab al-Mandab

Δευτέρα 25 Δεκέμβρη>> Η υεμενίτικη κυβέρνηση στη Sana’a (Ansarallah / Houthis…) έχει ξεκαθαρίσει τον ένα απ’ τους δύο στόχους της:

Βάζοντας στο στόχαστρο είτε πλοία ισραηλινής ιδιοκτησίας είτε πλοία που πηγαίνουν ή φεύγουν από ισραηλινά λιμάνια, η υεμενίτικη κυβέρνηση υλοποιεί το δικό της μέρος απ’ την «πλημμύρα». Αναγκάζει κατά συνέπεια – κι αυτό είναι ο δεύτερος στόχος – τους συμμάχους του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος να μετακινήσουν ναυτικό και αεροπορία στην είσοδο / έξοδο της Ερυθράς Θάλασσας, υπό την σημαία (την μόνη που ξέρουν να ανεμίζουν, απ’ τα στενά της ταϊβάν ως…) της «ελευθερίας της ναυσιπλοϊας» χωρίς όμως να έχουν ένα καθαρό σχέδιο «κλιμάκωσης-με-επιτυχία-και-στη-συνέχεια-εξόδου», αν κάτι τέτοιο χρειαστεί.Οι Houthis έχουν πολεμήσει για χρόνια, με επιτυχία, εναντίον των μισθοφόρων του Ριάντ και του Ντουμπάι και των δυτικών (γάλλων, άγγλων, αμερικάνων) συμβούλων τους∙ αυτούς τους καιρούς είναι ίσως καλύτερα εκπαιδευμένοι στην πράξη ακόμα και σε σχέση με την επίφοβη Χεζμπ’ Αλλάχ∙ είναι εξίσου καλά μ’ αυτήν εξοπλισμένοι, είτε χάρη στην δική τους εφευρετικότητα είτε χάρη στην Τεχεράνη∙ και επιπλέον έχουν την απόλυτη υποστήριξη του πληθυσμού.

Εκατομμύρια στη συγκέντρωση υπέρ της παλαιστινιακής αντίστασης και κατά του Τελ Αβίβ, της Ουάσιγκτον και των συμμάχων τους πριν 3 μέρες – στη Sana’a.

Πρακτικά, και χωρίς να σκοτώσουν ούτε έναν άνθρωπο, οι Houthis είναι σε θέση να προκαλέσουν μια ακόμα «κρίση» στους δυτικούς καπιταλισμούς. Φυσικά τ’ αφεντικά αυτών των καπιταλισμών (ή οι πιο δυναμικές μερίδες τους) έχουν δείξει ότι αγαπούν τις «κρίσεις». Σωστά. Αλλά υπό την προϋπόθεση ότι τις δημιουργούν ή τις σκηνοθετούν τα ίδια. Στο περιβάλλον της αυξημένης προσοχής ικανού μέρους των πρωτοκοσμικών κοινωνιών στη σφαγή των Παλαιστίνιων, το «θα ζοριστείτε επειδή πρέπει να στηρίξουμε το Τελ Αβίβ» εκ μέρους των αφεντικών δεν πρόκειται να συναντήσει την ίδια κατανόηση με το «θα ζοριστείτε επειδή πρέπει να στηρίξουμε το Κίεβο».

Η προοπτική (ή και η βεβαιότητα) του αδιεξόδου της «επιχείρησης προστασίας της ευημερίας» μυρίζει τόσο έντονα ώστε πολύ κοντινοί σύμμαχοι της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου όπως η Καμπέρα, έκριναν ότι πρέπει να βγάλουν την ουρά τους απέξω, κυρίως έξω απ’ τις αμερικανικές διαταγές. Η Μαδρίτη και το Παρίσι ακολούθησαν. Φυσικά (λέει ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα) «θα συνοδεύουμε τα πλοία γαλλικής ιδιοκτησίας» στην Ερυθρά Θάλασσα… Αλλά αυτά δεν κινδυνεύουν αν δεν δένουν σε ισραηλινά λιμάνια∙ αν πάλι σκοπεύουν κάτι τέτοιο, μια φρεγάτα ίσον καμία… Η άτυπη «συμμαχία των προθύμων» που προσπαθεί να στήσει ο άξονας απέκτησε σημαντικές τρύπες απ’ την αρχή, παρότι φυσικά συμμετέχουν υπερδυνάμεις όπως οι σεϋχέλλες, το μπαχρέιν, και (θα έλειπε;) το ελλαδιστάν. Οι ζωές των Παλαιστίνιων doesn’t matter για τα πρωτοκοσμικά αφεντικά∙ ούτε όμως το θαλάσσιο εμπόριο του χωροφύλακά τους φαίνεται να αξίζει το μπλέξιμο κάποιων απ’ αυτά.

Κάνουν λοιπόν βήματα πίσω στο γενικό συμφέρον τους στη Μέση Ανατολή; Όχι. Η συμμετοχή σ’ έναν πόλεμο που δημαγωγικά θα είναι ξανά «κατά της τρομοκρατίας» και πρακτικά πολύ πιο δύσκολος ακόμα και απ’ την κατοχή του αφγανιστάν, την ώρα που η συμμετοχή στο άλλο πεδίο μάχης, το ουκρανικό, έχει φτάσει σε σταυροδρόμι, είναι ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση. Οπωσδήποτε δεν υπάρχει καν το στάνταρ «αντιτρομοκρατικό» πλεονέκτημα. Η προσπάθεια να ταυτιστεί η παλαιστινιακή αντίσταση με τον isis έπεισε μόνον εκείνους τους δυτικούς υπηκόους που είναι από πολλά χρόνια σίγουροι πως το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς είναι «θείο δώρο» – αλλά είναι πολλοί εκείνοι οι πρωτοκοσμικοί που ανεμίζουν την παλαιστινιακή σημαία. Επιπλέον η Μαδρίτη και η Καμπέρα δεν έχουν ιδιαίτερες βλέψεις για τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής∙ το Παρίσι είχε, θα ήθελε να ξαναποκτήσει, αλλά προς το παρόν μετράει τις απώλειές του στη ζώνη του Sahel.

Να λοιπόν μια ακόμα «λεπτομέρεια». Μετά το 2011 η Ουάσιγκτον έβαλε προς υλοποίηση το «Σχέδιο για τη Νέα Μέση Ανατολή», που περιελάμβανε ένα «κράτος isis», την διάλυση της τωρινής συριακής και ιρακινής επικράτειας (προοπτικά την διάλυση και της τουρκικής…) με εμφύλιους πολέμους, και φυσικά την «ενίσχυση των σχέσεων» με τις πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου, δηλαδή τον πολλαπλασιασμό των βάσεων στα εδάφη τους. Έτσι ώστε να κόψει οποιαδήποτε προέκταση της κινεζικής επιρροής είτε στη Μεσόγειο, είτε στην Αφρική.

Μετά από 12 – 13 χρόνια, το μεν «σχέδιο» έχει αποτύχει, οι δε rivals έχουν φτάσει, δύσκολα μεν αλλά έχουν φτάσει, και στο μεγαλύτερο μέρος της Αφρικής και στο μεγαλύτερο μέρος της Μέσης Ανατολής. Το μέτωπο της Μέσης Ανατολής ήταν πριν 10 ή 15 χρόνια το «εύκολο» (σύμφωνα με τους δυτικούς) μέρος του 4ου παγκόσμιου. Τώρα τα δεδομένα είναι πολύ δυσκολότερα.

Αν δεν είχε προηγηθεί η αποτυχία / ήττα στο ουκρανικό πεδίο μάχης, τότε ίσως (ίσως λέμε…) κινούνταν (τα δυτικά αφεντικά) με διαφορετικό τρόπο∙ ίσως ανάγκαζαν τον θεοναζί, απαρτχάιντ χωροφύλακά τους να σταματήσει την σφαγή αρκετά νωρίτερα. Τώρα, η έλλειψη στρατηγικής απ’ την μεριά τους σ’ αυτό το δευτερεύον μέτωπο του 4ου παγκόσμιου «γεννάει» τακτικές που κινούνται ανάμεσα στην κτηνωδία και στον καιροσκοπισμό. Αυτά την ώρα που «κανονικά» (σύμφωνα πάντα με την δύση) το 2023 θα έπρεπε να είναι η χρονιά της (και) στρατιωτικής αποτροπής του Πεκίνου… Η οριστική διαμόρφωση, σα να λέμε, του κυρίως μετώπου, εκείνου στον Ειρηνικό…

Χίλια ζήτω για το 2024 λοιπόν!!!

Τι πόλεμο κάνει η δύση κατά των Παλαιστίνιων;

Δευτέρα 18 Δεκέμβρη>> Όσο φιλότιμα κι αν ψάχνουμε μια απάντηση στην διαρκή δυτική υποστήριξη στη συνεχιζόμενη σφαγή τόσο στη Γάζα (κυρίως εκεί…) όσο και στη Δυτική Όχθη, δεν την βρίσκουμε.

Ο γνωστός μας Joseph Massad έγραψε νωρίς (στις 10 Οκτώβρη…) στο site middle east eye ότι αυτή η συμπαράσταση είναι ουσιαστικά ιδεολογική: τα δυτικά αφεντικά είναι ρατσιστές, και υπερασπίζονται την τελευταία εποικιστική αποικία τους…

Ωστόσο κι ο ίδιος ξέρει σαν ιστορικός, πως όλες οι δυτικές εποικιστικές αποικίες (η ναμίμπια, η ροδεσία, η νότια αφρική, η αλγερία, η τυνησία, η κένυα – και οπωσδήποτε η βόρεια αμερική και η αυστραλία) είχαν υλικό όφελος για τους αποικιοκράτες – πέρα και κάτω απ’ τον ρατσισμό τους. Το ίδιο ίσχυε και για Παλαιστίνη απ’ το 1948 και μετά: η εποικιστική αποικία με το όνομα «ισραήλ» ήταν το προκεχωρημένο φυλάκιο της δύσης (ειδικά του Λονδίνου, του Παρισιού και της Ουάσιγκτον) στην πετρελαιοφόρο μέση Ανατολή. Όμως ισχύει αυτό ακόμα, με την ένταση του ψυχρού πολέμου, και κυρίως μετά την αποτυχία του αμερικανικού σχεδίου για την «νέα μέση Ανατολή»; Κι αν ισχύει, ισχύει σε τέτοιο βαθμό ώστε τα δυτικά αφεντικά να προτιμούν να βουλιάξουν στο αίμα χιλιάδων δολοφονημένων αμάχων όπως ποτέ πριν στην ιστορία της κατοχής της Παλαιστίνης, αποδεικνύοντας σ’ όλο τον υπόλοιπο πλανήτη, αυτή τη φορά σε συνθήκες 4ου παγκόσμιου πολέμου με ιδιαίτερα δύσκολους αντιπάλους, το ποιοι είναι και τι ακριβώς σημαίνει η rules based order τους; Επ’ αυτού ο Massad δεν μας διαφωτίζει καθόλου.

Και ο Simon Rodriguez Porras, σοσιαλιστής συγγραφέας απ’ την βενεζουέλα, γράφοντας λίγο αργότερα (στις 25 Οκτώβρη), υποστηρίζει το ίδιο: οι δυτικοί στηρίζουν την γενοκτονία των Παλαιστίνιων επειδή είναι φασίστες…

Ναι, είναι. Ναι, πάντα ήταν αποικιοκράτες, ιμπεριαλιστές – με τις λεηλασίες (όχι μόνο των «ξένων» αλλά και των εργατικών τους τάξεων) και τις δολοφονίες εξασφάλισαν τον πλούτο τους. Όμως ποια είναι τα συγκεκριμένα οφέλη τους τώρα ώστε να συνεχίζουν να στηρίζουν το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς ενόσω τα έργα του γίνονται καθημερινά παγκόσμια γνωστά; Τι απ’ αυτά τα οφέλη θα θυσίαζαν αν μετά την πρώτη εβδομάδα, τις πρώτες 10 ημέρες μαζικών δολοφονιών, ανάγκαζαν τον χωροφύλακά τους να σταματήσει «παγώνοντας» τον εξοπλισμό του σε όπλα και «αναλώσιμα»; Δεν βρίσκουμε απάντηση.

Ξέρουμε ότι έκαναν το ίδιο απ’ το 1992 ως το 1995 στη βοσνία∙ με την συμφωνία μάλιστα της τότε ρωσίας. Δολοφονήθηκαν τότε πάνω από 30.000 άμαχοι βόσνιοι και βόσνιες∙ βιάστηκε απ’ τους σερβοφασίστες άγνωστος αριθμός βόσνιων γυναικών∙ φτιάχτηκαν απ’ τους σερβοφασίστες στρατόπεδα συγκέντρωσης ανάλογα των ναζιστικών∙ μόνο στο πολιορκούμενο επί 4 χρόνια Sarajevo δολοφονήθηκαν πάνω από 10.000 άμαχοι… Όμως όλα αυτά έγιναν όσο ήταν δυνατόν μακρύτερα απ’ τον ορίζοντα των δυτικών υπηκόων∙ και κάτω απ’ το θεώρημα ότι «οι μουσουλμάνοι σκοτώνονται μεταξύ τους για να προκαλέσουν την επέμβασή μας». Κυρίως είχαν έναν φρικαλέο στόχο για τα δυτικά αφεντικά: να ΜΗΝ δημιουργηθεί ένα κανονικό κράτος με κατά πλειοψηφία ευρωπαίους, πρωτοκοσμικούς μουσουλμάνους υπηκόους (το κράτος της βοσνίας – ερζεγοβίνης) έτσι ώστε να τρέξει χωρίς αμφισβητήσεις η ρατσιστική πρωτοκοσμική ιδεολογία ότι «οι μουσουλμάνοι είναι απολίτιστοι» (και εν δυνάμει τρομοκράτες…), είτε στις περιοχές τους (αφγανιστάν, ιράκ…) είτε σαν μετανάστες στις δυτικές μητροπόλεις.

Υπήρχε ένα σαφής, συγκεκριμένος δυτικός ιμπεριαλιστικός στόχος στη σφαγή των βοσνίων, ένας στόχος που επιτεύχθηκε: τέτοιο κράτος δεν φτιάχτηκε ποτέ. Στη θέση του δημιουργήθηκε ένα δυτικό προτεκτοράτο, που προορίζεται κάποτε να διαλυθεί.

Υπάρχει τώρα κάποιος αντίστοιχος δυτικός, ιμπεριαλιστικός στόχος που «περνάει» υποχρεωτικά απ’ την γενοκτονία των Παλαιστίνιων, που δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς αυτήν την σφαγή; Μας είναι πολύ δύσκολο να τον βρούμε. Ξέρουμε, για παράδειγμα, ότι η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της ΔΕΝ επεδίωξαν τον «πόλεμο» εκεί. Απόδειξη είναι ότι τον Απρίλη του 2023 η Ουάσιγκτον πήρε από ένα «στρατηγικό απόθεμα βλημάτων πυροβολικού για εξαιρετικά έκτακτες περιπτώσεις» που διατηρεί αποθηκευμένο στο έδαφος του απαρτχάιντ καθεστώτος με 300.000 βλήματα, τα 75.000 (κατ’ άλλους τα 150.000) για να τα παραχωρήσει στο φασιστοκαθεστώς του Κιέβου: αν ήταν στα αμερικανικά σχέδια ή ενδεχόμενα αυτό που συμβαίνει εδώ και δύο μήνες στην Παλαιστίνη δεν θα μισοάδειαζε η αποθήκη…

Το ερώτημά μας παραμένει ανοικτό, και θα εξετάσουμε κάθε σοβαρή και τεκμηριωμένη απάντηση που θα πέσει στην αντίληψή μας. Εν τω μεταξύ υπάρχει κάτι άλλο που το μετατοπίζει εισάγοντας στην απάντησή του, και μάλλον σε κεντρική θέση, την ανεμπόδιστη δημόσια πλανητική θέαση της σφαγής των Παλαιστινίων και της συστηματικής καταστροφής των πολιτικών υποδομών τους.

Αυτό το «κάτι άλλο» είναι ο ελάχιστα κρυμμένος φόβος των δυτικών αφεντικών ότι η εξελισσόμενη κρίση / αναδιάρθρωση και η εντεινόμενη πόλωση (ταξική λέμε…) μέσα στις δυτικές κοινωνίες, θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμα και σε ένοπλες «εμφύλιες» συγκρούσεις! Πρόκειται κυρίως για «αμερικάνικο» φόβο∙ αλλά είναι επίσης (σίγουρα) και «γαλλικός»: φασίστες απόστρατοι εκεί έχουν «προειδοποιήσει» για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ξέρουμε ακόμα ότι κάτι τέτοιο απασχολεί το νατο εδώ και χρόνια∙ ότι γίνονται τακτικά στρατιωτικές / νατοϊκές ασκήσεις «urban warfare» με άρωμα «δημόσιας τάξης» και προορισμό / στόχους όχι αποκλειστικά κάπου μακριά∙ και ότι ευρωπαϊκοί στρατοί έχουν νομιμοποιηθεί ως παρουσία σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, κατ’ αρχήν «αντιτρομοκρατικά» και πρόσφατα …. «υγιεινιστικά». Αν αυτά τα λάβουμε σοβαρά υπόψη, τότε η σφαγή των Παλαιστινίων νομιμοποιείται απ’ τα δυτικά αφεντικά και τους κάθε είδους λακέδες τους ως «μάθημα» (για τους πρωτοκοσμικούς αιχμαλώτους) αλλά και ως απτή «καταγραφή» των ορίων των αντιδράσεών τους, κατ’ αρχήν όταν η σφαγή των-τρομοκρατών-και-των-αμάχων τους γίνεται λίγο πιο μακριά. (Κι ας μην το ξεχνάμε: το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς είναι μεγάλος εξαγωγέας, προς τα δυτικά καπιταλιστικά κράτη, τεχνικών και μεθόδων θανατοπολιτικής…)

Η Παλαιστίνη, πιο σωστά η Παλαιστίνη-μέσα-στον-χρόνο, είναι βέβαια ένας ιστορικός τόπος: η Γη των Γενναίων. Αυτό επιτρέπει μια κατά βούληση αποστασιοποίηση (άλλοτε πιο κοντά, άλλοτε, κυρίως, πιο μακριά) σ’ όλους εμάς τους πρωτοκοσμικούς. Αλλά η Παλαιστίνη είναι, επίσης, ένας ιστορικός τρόπος. Ένας ιστορικός τρόπος κυριαρχίας, ελέγχου, κατοχής, θανατοπολιτικής – και αντίστασης. Όχι μόνο ένοπλης, ίσως μάλιστα κυρίως με κάθε άλλο τρόπο. Κι ανάμεσά σ’ όλους τους τρόπους της αντίστασης τον κυριότερο: την Μνήμη. Όλοι οι κατοχικοί ήλπιζαν ότι γενιά μετά την γενιά οι παλαιστίνιοι και οι παλαιστίνιες θα ξεχάσουν, και θα συμβιβαστούν με την υποδούλωσή τους – όπως κάνουμε εμείς…

Εδώ η αποστασιοποίησή μας έχει επίσης όνομα, ονόματα: λήθη, βούλιαγμα στο «τώρα». Μόνο που αυτή την αποστασιοποίηση δεν την επιλέγουμε μόνο∙ μας επιβάλλεται υποδόρεια, με φτηνά ανταλλάγματα. Έτσι ώστε να αγνοήσουμε τον ιστορικό τρόπο. Να τον ξεχάσουμε.

Κι αυτό έχει συνέπειες: ενσωματώνουμε την κατοχή… (Ή έτσι πρέπει να κάνουμε).

Κάποιοι λένε, όχι άδικα, ότι η βιομηχανία του θεάματος που λέγεται Χόλυγουντ εκφράζει άλλοτε την ιδεολογία, άλλοτε τις «οδηγίες» και τις «υποδείξεις», κι άλλοτε τους φόβους των πρωτοκοσμικών ελίτ. Αμερικανικών και όχι μόνο.

Ακόμα κι αν σας φαίνεται υπερβολικό ρίξτε μια ματιά στο πιο κάτω σύντομο trailer μιας αμερικανικής ταινίας καταστροφής της οποίας η κυκλοφορία αναγγέλεται για την ερχόμενη άνοιξη. Λέγεται Civil War…

«Όλες οι αυτοκρατορίες καταρρέουν»… Αλήθεια; Χμμμμ…

(Μήπως καταρρέουν πάνω μας;)

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 11 Δεκέμβρη>> O Oleksiy Arestovych είναι γνωστό κάθαρμα, απ’ τους κορυφαίους παρατρεχάμενους του φασιστοκαθεστώτος του Κιέβου. Υπήρξε στρατηγικός σύμβουλος επικοινωνίας του κλόουν απ’ το 2020 ως τον Γενάρη του 2023. Από τότε μετατράπηκε σε «ελεύθερο σκοπευτή» / σχολιαστή, με όχι την καλύτερη γνώμη για τον πρώην εργοδότη του.

Στις 23 Γενάρη (2023) είχαμε δημοσιεύσει μια συνέντευξη που είχε δώσει στο αμερικανικό cnn στις 18 Μάρτη του 2019, ΠΡΙΝ την εκλογή του κλόουν. Την θυμίζουμε – με αιτία:

Ερ.: Αν η Ουκρανία δεχτεί μια ασαφή πρόσκληση για το νατο τότε σ’ αυτήν την περίπτωση… μπορούμε να μιλήσουμε για κάποιες ημερομηνίες τερματισμού του πολέμου στα ανατολικά. [Το cnn μιλούσε για «πόλεμο στα ανατολικά» το 2019… Για το Donbass δηλαδή…]

Απ.: Όχι, δεν θα μπορούμε να μιλήσουμε για οποιεσδήποτε ημερομηνίες τερματισμού του πολέμου. Το εντελώς αντίθετο, είναι πιο πιθανό [μια τέτοια πρόσκληση] να σπρώξει την Ρωσία να εξαπολύσει μια μεγάλης κλίμακας επιχείρηση κατά της Ουκρανίας. Επειδή θα πρέπει να μας υποβαθμίσουν απ’ την άποψη των υποδομών και να κάνουν τα πάντα εδώ πέρα μια αποσταθεροποιημένη περιοχή έτσι ώστε το νατο να διστάσει να μας δεχτεί.

Ερ.: Εννοείτε ότι η Ρωσία θα τολμήσει να συγκρουστεί κατευθείαν με το νατο;

Απ.: Φυσικά, η Ρωσία… όχι, όχι με το νατο. Αυτό θα το κάνουν πριν ενταχθούμε στο νατο έτσι ώστε να μας κάνουν αδιάφορους για το νατο. Έτσι ώστε να είμαστε αδιάφοροι σαν μια αποσταθεροποιημένη περιοχή. [Αυτό] είναι πιθανό κατά 99,9%. Το τίμημα για την ένταξή μας στο νατο θα είναι ένας μεγάλος πόλεμος με την Ρωσία. Κι αν δεν ενταχτούμε στο νατο [θα γίνει] η απορρόφησή μας απ’ την Ρωσία μέσα σε 10 με 12 χρόνια. Αυτή είναι η κλειστή στροφή που αντιμετωπίζουμε τώρα.

Ερ.: Αλλά… δυο λεπτά… αν τα συγκρίνουμε αυτά τα δύο, τι είναι το καλύτερο σ’ αυτήν την περίπτωση;

Απ.: Φυσικά ένας μεγάλης κλίμακας πόλεμος με τη Ρωσία και η ένταξη στο νατο σαν αποτέλεσμα της ήττας της Ρωσίας. [Αυτό είναι] το πιο cool.

Ερ.: Και πως θα είναι ένας «μεγάλης κλίμακας πόλεμος» με τη Ρωσία;

Απ.: Λοιπόν θα είναι αεροπορική επίθεση, εισβολή των 4 ρωσικών στρατιών που έχουν δημιουργήσει στα σύνορά μας, πολιορκία του Κιέβου, προσπάθεια να περικυκλωθεί ο στρατός που βρίσκεται στη «ζώνη επαφής» [ο «αντιτρομοκρατικός» στρατός που πολιορκούσε το 2019 το Donbass], διέλευση του Ισθμού του Perekop στην Κριμαία και προέλαση προς την λίμνη της Kakhovka ώστε να υδροδοτηθεί η Κριμαία. Επίθεση απ’ την μεριά της Λευκορωσίας, δημιουργία νέων λαϊκών δημοκρατιών, ενέργειες σαμποτάζ, επιθέσεις σε κρίσιμες υποδομές, τέτοια. Εισβολή από τον αέρα. Αυτό είναι ένας πλήρης πόλεμος. Και η πιθανότητά του είναι 99%.

Ερ.: Πότε;

Απ.: Το 2020… μετά το ’20… Το 2021-2022 είναι η πιο κρίσιμη περίοδος, το διάστημα 2020-2022 είναι το πιο κρίσιμο.

Παράδοξο ή όχι από το 2005 ως το 2009 ο Arestovych ήταν ανοικτά και δημόσια «φιλορώσος» φασίστας, μεταξύ των άλλων φίλος και συνεργάτης του λεγόμενου «φιλόσοφου» εθνικιστή ρώσου Aleksandr Dugin. To 2014 άλλαξε πλευρά: ανακατεύτηκε ενεργά στη βίαιη καταστολή στο Donbass.

Το 2019 τι ήταν; Μάγος; Γυιός προφήτη; Ή πράκτορας μονός, διπλός, ποιος ξέρει τι;

Το 2020 τι ήταν; Στο τέλος του 2023;

Να λοιπόν τι έλεγε αυτή περσόνα πριν λίγες μέρες (στις 5 Δεκέμβρη):

Kolya [ο συνομιλήτης του…] ξέρεις ποια είναι η μεγαλύτερη τραγωδία μας; Νομίζω ότι στην σύγκρουση ανάμεσα σε Παγκοσμιοποιητές και Ρεαλιστές στοιχηματίσαμε στη λάθος πλευρά. Χύσαμε το αίμα μας για να καταλήξουμε στο στρατόπεδο των ηττημένων. Όσο βλέπω τον πρόεδρο της Γερμανίας που πήγε στο Κατάρ και τον ξέχασαν στο αεροδρόμιο, για μισή ώρα δεν κατέβηκε απ’ το αεροπλάνο μέχρι να κάνουν κάτι οι αξιωματούχοι του κατάρ. Και μας λένε ότι ο Putin είναι απομονωμένος διεθνώς, αλλά ο Putin έγινε δεκτός στο Κατάρ [σ.σ.: κάνει λάθος, ο Putin πήγε στα εμιράτα και στη σαουδική αραβία…] με συνοδεία ιππικού. Γιατί συμμετέχει ο τόσο τρομερά απομονωμένος Putin στη σύνοδο των G20 και σε όλα τα άλλα μέρη, που ήταν απομονωμένος διπλωματικά; Οι Times [σ.σ.: το περιοδικό Time…] σκέφτονται στα σοβαρά να τον κηρύξουν Πρόσωπο της Χρονιάς. Είναι μόνο ένα περιοδικό, αλλά για ποιον γαμημένο πόλεμο και για ποιες αξίες μιλάμε; Δεν σου φαίνεται ότι ταχθήκαμε με την λάθος μεριά;

Λες; Λες η «σωστή μεριά της ιστορίας» να βούλιαξε στη Μαύρη Θάλασσα;

 

 

Δύο πεδία μάχης σε ένα (1)

Δευτέρα 11 Δεκέμβρη>> Γυρίζοντας απ’ την αραβική τουρνέ της η ανεγκέφαλη αλεπού υποδέχτηκε στη Μόσχα τον ιρανό πρόεδρο Raeisi – την Πέμπτη 7 Δεκέμβρη το απόγευμα, την μέρα του σύντομου περάσματος του Erdogan απ’ την Αθήνα. Οι «διμερείς σχέσεις» μεταξύ Μόσχας και Τεχεράνης, με τα πολλαπλά περιεχόμενα, ήταν οπωσδήποτε στο μενού. Θα μπορούσε όμως να λείπει η Παλαιστίνη; Δεν έλειψε, όμως δεν έγινε και κάποια κοινή ανακοίνωση επ’ αυτού.

Η εύλογη μυστικότητα αφήνει περιθώρια για φαντασιώσεις, αλλά η πραγματικότητα θα πρέπει να θεωρηθεί πολύ πιο πεζή. Για τους δικούς τους λόγους η κάθε μια, Μόσχα και Τεχεράνη δεν σκοπεύουν να διακινδυνέψουν για να σώσουν την ζωή κανενός Παλαιστίνιου. Αντίθετα εκείνο που φαίνεται να ευνοούν είναι αυτό στο οποίο δεν χρειάζεται να εμπλακούν άμεσα: ένας παρατεταμένος πόλεμος στη Γάζα, στη Δυτική Όχθη, στα λιβανο-ισραηλινά σύνορα (Χεζμπ’ Αλλάχ) και εναντίον των αμερικανικών βάσεων σε ιράκ και συρία∙ ένας ασύμμετρος «πόλεμος φθοράς» που θα εξαντλήσει από κάποιες απόψεις τόσο το Τελ Αβίβ όσο, κυρίως, τους δυτικούς συμμάχους του, οπωσδήποτε την Ουάσιγκτον. Πόσο παρατεταμένος; Σίγουρα για κάποιους μήνες. Σ’ έναν τέτοιου είδους πόλεμο η Τεχεράνη (κυρίως) μπορεί να ενισχύει τους συμμάχους της, χωρίς να εμπλέκεται άμεσα. Όσο για την Μόσχα; Μπορεί να παίζει «παιχνίδια κορυφής» και να κάνει δηλώσεις και «πόλεμο εντυπώσεων», με προτίμηση στον παρακμιακό ΟΗΕ, διαμορφώνοντας το («διπλωματικό») τερέν του 4ου παγκόσμιου. Οι Παλαιστίνιοι και οι Παλαιστίνιες; Όσοι και όσες ζήσουν ας θάψουν τους νεκρούς τους, κι ας κάνουν υπομονή..

Ένα ακόμα επεισόδιο στο θέαμα του ενδιαφέροντος για την Παλαιστίνη ξεδιπλώθηκε την Παρασκευή 8 Δεκέμβρη. Με πρωτοβουλία του ανεκδιήγητου γ.γ. του ΟΗΕ Guterres προωθήθηκε επειγόντως στο «συμβούλιο ασφαλείας» (15 μέλη: 5 μόνιμα και 10 ανακυκλούμενα) μια πρόταση ψηφίσματος, έργο του τοξικού των εμιράτων, με στήριξη από σχεδόν 100 ακόμα κράτη (μέσα σε μια ώρα…), για την άμεση ανθρωπιστική κατάπαυση πυρός μεγάλης διάρκειας, και την άμεση και χωρίς προϋποθέσεις απελευθέρωση των ομήρων – αυτό το δεύτερο ασφαλώς εξυπηρετούσε το Τελ Αβίβ.

Τα 13 απ’ τα 15 μέλη (συμπεριλαμβανόμενου του Παρισιού) την ψήφισαν, ένα την έκανε / κρύφτηκε (το Λονδίνο) και το τελευταίο, η Ουάσιγκτον, την καταψήφισε∙ ακυρώνοντας την όποια (συμβολική κατ’ αρχήν) αξία της, εφόσον οι αποφάσεις πρέπει να είναι ομόφωνες.

Η δικαιολόγηση του αμερικανικού «no» απ’ τον αναπληρωτή πρεσβευτή στον ΟΗΕ Robert Wood ήταν αυτό το κράμα κυνισμού και αποκτήνωσης που θα περίμενε κανείς. Πρώτον (είπε) το ψήφισμα «δεν καταδίκαζε την τρομοκρατική επίθεση της Hamas»… Δεύτερον, και σημαντικότερο, «το Τελ Αβίβ έχει δικαίωμα στην αυτοάμυνα», δηλαδή στις μαζικές δολοφονίες όπως και όσο αντέχει – τελεία και παύλα. (Φυσικά, στο τέλος, ο Wood δεν παρέλειψε να δηλώσει την συμπάθειά του για τους ζωντανούς, τους νεκρούς και τους νεκροζώντανους στη Γάζα…)

Το αποτέλεσμα δεν ήταν έκπληξη. Κι αν η πρόθεση των rivals με τέτοιες πρωτοβουλίες είναι να υπενθυμίζουν τακτικά ότι η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοι της είναι «παρίες» (σίγουρα από «ηθική» άποψη), είναι σαφές ότι οι «παρίες» νοιώθουν ακόμα αρκετά ισχυροί ώστε να αδιαφορούν.

Προκύπτει ένα ερώτημα: αν απ’ την μεριά του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος του Τελ Αβίβ η εξόντωση των παλαιστινίων είναι βασικό στοιχείο της ύπαρξής του, τι πόλεμο κάνει η Ουάσιγκτον μέσω αυτής της εξόντωσης, ειδικά μετά την αποτυχία (ή ήττα…) στο ουκρανικό πεδίο μάχης;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.