Tag: εξωτερική πολιτική

Μεσανατολικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 6 Γενάρη (00.46) >> Έχουμε τη γνώμη πως τόσο εκείνοι που πανηγύρισαν όσο και εκείνοι που θρήνησαν για την «αλλαγή φρουράς» στη Δαμασκό βιάστηκαν. Υποθέτουμε από έλλειψη ιστορικής συναίσθησης σε συνδυασμό με την υπερ-πληροφοριοποίηση – αν μας επιτρέπεται μια κάποια εξήγηση της βιασύνης τους. Αλλά, πάλι, μπορεί η ασταμάτητη μηχανή να κάνει λάθος (γιατί όχι;) – θα φανεί… (Να πούμε μόνο πως τώρα πια η πρόκληση διευρυμένου χάους δεν είναι μια επιλογή ανάμεσα σε άλλες για τους παρακμάζοντες δυτικούς καπιταλισμούς, αλλά μάλλον η μόνη επιλογή τους. Αυτό αφορά και τη μέση Ανατολή αλλά όχι μόνο…)

Προς το παρόν, και καθώς συγκεντρώνουμε το υλικό για το πιο αναλυτικό Sarajevo.pdf #182a, δυο «στοιχεία» που επειδή είναι video δεν θα περιλαμβάνονται σ’ αυτό. Καλό είναι να τα έχετε υπόψη σας:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Παλαιστίνη 1

Δευτέρα 30 Δεκέμβρη (01.54) >> Μπορεί να μην «αξίζει» δημοσιότητα (η καταστροφή και ο θάνατος είναι πάντα πιασάρικα μηντιακά) αλλά είναι γεγονός. Η Παλαιστινιακή αντίσταση συνεχίζει, ακόμα και υπό τις πιο αντίξοες συνθήκες που θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος πρωτοκοσμικός. Ένα είδος Μικρού Στάλινγκραντ εξελίσσεται στα βόρεια της λωρίδας της Γάζα, που οι θεοναζί θέλουν να «καθαρίσουν», να απαλλοτριώσουν, και να εγκαταστήσουν εκεί κάποια παρτίδα θεοναζί καθαρμάτων / εποίκων.

Αλλά όχι. Σε κανένα σημείο της η Γάζα δεν είναι «ασφαλής»! Το αντίθετο.

Το video στη συνέχεια είναι μιας βδομάδας πριν. Είναι άξιο προσοχής (και κατάλληλης αξιολόγησης) ότι η Παλαιστινιακή αντίσταση δεν κατέχει μόνο όπλα ή εκρηκτικά αλλά και δυνατότητες video επιτήρησης, με κρυμμένες κάμερες αλλά ακόμα και με drones!

Η ένδειξη “no video” αφορά την έκρηξη∙ το δάκτυλο δείχνει τα κρυμμένα εκρηκτικά:

Παλαιστίνη 2

Δευτέρα 30 Δεκέμβρη (01.49) >> Συμβαίνει κάτι παράξενο, απάνθρωπο – αν έχει κάποιος τα κριτήρια του 20ου αιώνα. Κριτήρια όχι «αντικειμενικά» ή «θεσμικά»∙ κριτήρια ανταγωνιστικά, αντικρατικά και αντικαπιταλιστικά. «Τότε», στις δεκαετίες του1960 και του 1970 δεν ήταν αναγκαίο για παράδειγμα να διαγνωστεί γενοκτονία σε βάρος των βιετναμέζων αμάχων στο πόλεμο του u.s. army κατά των vietcong (που γινόταν!!!) για να ριζοσπαστικοιηθεί το δυτικό αντιπολεμικό κίνημα και να γίνει αντι-ιμπεριαλιστικό. Ήταν αρκετό εκείνο που συνέβαινε, ελάχιστα ψήγματα του οποίου έφταναν στη δύση.

Τώρα ισχύει το ακριβώς αντίθετο! Με 24/7 «video κάλυψη» της σφαγής των θεοναζί στην Παλαιστίνη εδώ και 15 μήνες (στη Γάζα κυρίως αλλά σε μικρότερο βαθμό και στην Δυτική Όχθη)∙ με διαπιστώσεις περί συστηματικής γενοκτονίας απ’ την μεριά των επίσημων φρουρών του δυτικού ανθρωπισμού («διεθνής αμνηστία», «human rights watch», «γιατροί χωρίς σύνορα»…)∙ με ένα ICJ που «το σκέφτεται και το ζυγίζει» εδώ και πολλούς μήνες (με 14 κράτη να έχουν προστεθεί σ’ εκείνο της νότιας αφρικής υπέρ του κατηγορητηρίου..)∙ η γενοκτονία στην Παλαιστίνη μοιάζει όλο και περισσότερο σα μια λέξη ανάμεσα σε πολλές άλλες της τρέχουσας κοινωνικής φλυαρίας, λέξη και νόημα με μεγάλο βάρος ίσως αλλά που οι ώμοι της όποιας συμπαράστασης στον Παλαιστινιακό αγώνα δεν μπορούν να σηκώσουν. Τι σημαίνει «δεν μπορούν να σηκώσουν»; Σημαίνει ότι οι δυτικοί συμπαραστάτες ΔΕΝ μπορούν να ξεπεράσουν το στάδιο του ανθρωπισμού, ΔΕΝ μπορούν να ριζοσπαστικοποιηθούν κατά των «δικών τους» κρατών, ΔΕΝ μπορούν να περάσουν στο δύσκολο έδαφος του μαζικού αντι-ιμπεριαλισμού που τους αντιστοιχεί.

Μέσα σ’ αυτήν (και μέσα απ’ αυτήν) την συλλογική πρωτοκοσμική αδράνεια ή δειλία της κοινωνικής βάσης, μέσα απ’ αυτόν τον πρωτοκοσμικό ανθρωπιστικό φορμαλισμό των «ευαίσθητων ανθρώπων», μέσα τελικά απ’ τον αυτo-ευνουχισμό του what are we fighting for, αναδύεται ωστόσο «κάτι» που δεν θα το πληρώσουν στο κοντινό μέλλον οι Παλαιστίνιοι και οι Παλαιστίνιες. Aλλά όλοι εμείς οι κατά βάθος (ή όχι και τόσο…) φοβισμένοι, ηττημένοι-χωρίς-επίγνωση-και-αυτοκριτική, οι εν τέλει και εν γένει μοιρολάτρες. Όση απώθηση κι αν φαίνεται διαθέσιμη, εκείνο που κάνουν τα δυτικά αφεντικά λίγα χιλιόμετρα μακριά προορίζεται (και) για εμάς…

Ο Olof Skoog είναι ο ειδικός αντιπρόσωπος της ε.ε. για τις «παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» στον πλανήτη… (Πρόκειται για κατ’ επιλογή όπλο των δυτικών αφεντικών στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό). Μετά από αίτημα της Μαδρίτης και του Δουβλίνου τον περασμένο Φλεβάρη «να μελετηθεί κατά πόσον τον ισραήλ παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα στην κατεχόμενη Παλαιστίνη (!!!;;;)» έτσι ώστε να διακοπούν οι διπλωματικές και στρατιωτικές σχέσεις μεταξύ ε.ε. και Τελ Αβίβ, ο Skoog ανέλαβε την αποστολή να συντάξει μια έκθεση σχετικά. Τυπική, κλασσική, ωμή ευρωπαϊκή γραφειοκρατία: «να αναλάβει μια επιτροπή»…

Αλλά η επιτροπή υπό τον Skoog έκανε σε κάποιο βαθμό εκείνο που της ανατέθηκε, και κατέθεσε μια έκθεση 35 σελίδων στην πρόσφατη σύνοδο των ευρωπαίων υπ.εξ., στις 18 Νοέμβρη. Ο Skoog δεν ρώτησε την Hamas την γνώμη της!!! Απευθύνθηκε σε ευρωπαϊκούς μηχανισμούς «επεξεργασίας δεδομένων» και πληροφοριών, λαμβάνοντας υπόψη και εκθέσεις του οηε. Και κατέληξε (η έκθεση…) ότι στη Γάζα γίνονται εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και (κάτι που μοιάζει με…) γενοκτονία – καλώντας (με βάση την θρυλική «διεθνή νομιμότητα») τα κράτη μέλη της ε.ε. να διακόψουν κάθε εξαγωγή όπλων προς τους θεοναζί, και κάθε «πολιτική σχέση» μαζί τους. (Πολύ περισσότερο που κάποια «κεφάλια» είναι καταζητούμενα…)

Και λοιπόν; Ακόμα κι αν ήταν η διαπίστωση μιας «δικής τους», εντελώς πρωτοκοσμικής και ευρωπαϊκής επιτροπής, οι υπ.εξ. της ε.ε. (δηλαδή τα ίδια τα κράτη με τις “έχει δικαίωμα στην αυτοάμυνα” πολιτικές βιτρίνες τους) πέταξαν στα σκουπίδια την έκθεση – και απλά φρόντισαν να μην δημοσιοποιηθεί… Όσο για το γεγονός ότι αυτή η εντελώς «δική τους» έρευνα προειδοποιούσε πως αν συνεχίσουν να στηρίζουν αυτό το καθεστώς κινδυνεύουν να θεωρηθούν συνένοχοι και να κατηγορηθούν για υποστήριξη γενοκτονίας σε κάποιο διεθνές δικαστήριο; Αυτό ήταν το πιο εύκολο: «Στα genitals μας!!! Αν δεν ηττηθούμε πανηγυρικά στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο αποκλείεται να υπάρξει Νυρεμβέργη για εμάς!!!»

Μπορείτε να σκεφτείτε ό,τι θέλετε, και να ξεσπάσετε σε οποιοδήποτε anti-social μήντιο είναι της αρεσκείας σας… Μην ελπίσετε πάντως στην δικαιοσύνη-μετά-από-έναν-4ο-παγκόσμιο-πόλεμο!!! Το ατσάλινο γεγονός τώρα, χτες, σήμερα, αύριο είναι αυτό: τα αφεντικά κάνουν ό,τι γουστάρουν τόσο έξω όσο και μέσα στα σύνορά τους επειδή ξέρουν ότι δεν απειλείται στα σοβαρά η εξουσία τους. (Έχουν κατασκευάσει και κάτι ακροδεξιά ξόανα ως «εναλλακτική» τους!!!)

Με το συμπάθειο: αν δεν είσαι σε θέση, μετά από τόσο αίμα και θάνατο, να βάλεις στο κέντρο της συμπαράστασης στην Παλαιστίνη το υπουργείο εξωτερικών του κράτους «σου», τότε δεν θα μπορέσεις να βάλεις στο κέντρο κανένα «σημείο» της άσκησης της εξουσίας ακόμα κι αν πρόκειται για πιο άμεσα και «καυτά ζητήματα» που σε απασχολούν.

Αυτή η παραίτηση απ’ τον ουσιαστικό ταξικό ανταγωνισμό είναι που τους τρέφει∙ αυτή παραίτηση είναι που τους αφήνει ανοικτό τον δρόμο για… οτιδήποτε…

Ιδού ένα μικρό μεν αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα. Πόσες διαδηλώσεις έχουν γίνει στην Αθήνα και όχι μόνο υπέρ της Παλαιστίνης και κατά των θεοναζί εδώ και μήνες; Πολλές… Ε, και λοιπόν; Τίποτα μα τίποτα δεν εμποδίζει το γκουβέρνο του don Rico & Co να υπογράφει «συμφωνίες» με τους θεοναζί – μόλις προχτές.

Γιατί όχι (απ’ την μεριά τους); Έχουν να φοβηθούν κάτι ειδικά ή γενικά; Όχι βέβαια!!! «Τα λέμε στις επόμενες εκλογές» – δεν τρέχει τίποτα…

Παλαιστίνη

Από διαδήλωση στη Sana’a στις 29 Νοέμβρη

Δευτέρα 23 Δεκέμβρη (00.41) >> Δεν σκοτώνουν μόνο τα θεοναζί, απαρτχάιντ καθάρματα. Σκοτώνει και … η «παλαιστινιακή αρχή» του Κουίσλινγκ Αμπάς! Οι μπράβοι της χρησιμοποιούν τα όπλα τους μόνο κατά της αντίστασης. Και επειδή η «αρχή» είναι υπάκουη και πειθαρχημένη το αφεντικό της (το καθεστώς του Τελ Αβίβ) συνεχίζει να την εξοπλίζει με όλα τα απαραίτητα για την καταστολή.

Όπου δεν φτάνει ο θεοναζί στρατός φτάνουν …. οι συνεργάτες του! Η «προεδρική φρουρά» του Αμπάς (ναι, υπάρχει και τέτοια!) έχει αποκλείσει εδώ και 18 μερόνυχτα τις προσφυγικές γειτονιές στη Jenin, για «να ανακτήσει την εξουσία της»∙ ενώ ισραηλινά drones επιβλέπουν αυτό το «θεάρεστο» έργο. Κατά τους θεοναζί μάλιστα η δολοφονία του Yazid Ja’aysa, επικεφαλής του αντιστασιακού «τάγματος της Jenin», έγινε με την συνεργασία μεταξύ «παλαιστινιακής αρχής» και ισραηλινού στρατού… Τόσο καλά…

Στην ερώτηση «γιατί η αντίσταση δεν έχει στρέψει εδώ και καιρό τα όπλα της και κατά αυτών των ελεεινών προδοτών;» μπορεί να υπάρχουν παραπάνω από μία απαντήσεις∙ και δεν τις ξέρουμε. Το γεγονός παραμένει όμως πως όσοι δυτικοί συναγελάζονται με τον Αμπάς και τους μπιστικούς του στη Ραμάλα ενδιαφερόμενοι, δήθεν, για «το καλό των Παλαιστινίων», απλά σχετίζονται με ένα τσούρμο υπαλληλάκους του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, που καλοπληρώνονται για την βρωμιά τους.

Το γιατί οι οργανώσεις της αντίστασης συνεχίζουν να ελπίζουν σε μια «συμφωνία κυρίων» (και ενότητας) μ’ αυτήν την «παλαιστινιακή αρχή» είναι για εμάς ερωτηματικό. Ακόμα κι αν οι θεοναζί δολοφονήσουν 100.000 παλαιστίνιους, τα όργανα αυτής της «αρχής» θα βρουν τον τρόπο (ή θα λάβουν την εντολή) να σκοτώσουν τον 100.001 και τον 100.002.

Κάποια αδυναμία φαίνεται να υπάρχει εδώ – και απολογούμαστε για το θράσος να έχουμε γνώμη.

Εν τω μεταξύ, στη σχεδόν εντελώς ισοπεδωμένη Jabaliya, στα βόρεια της λωρίδας της Γάζα, μέσα απ’ τα ερείπια, η αντίσταση συνεχίζει να επιβάλει μεγάλο κόστος στον θεοναζί, απαρτχάιντ στρατό κατοχής. Από χθεσινή αναφορά στο Palestine Chronicle:

Το νατο πάει πόλεμο (αργότερα…)

Δευτέρα 23 Δεκέμβρη (00.35) >> Οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί «τρώγονται». Θέλουν πόλεμο, και το φωνάζουν:

– Ο γ.γ. του νατο (και πρώην πρωθ. της ολλανδίας) Mark Rutte δήλωσε πρόσφατα ότι «οι ευρωπαίοι πρέπει να μπουν σε «πολεμική νοοτροπία» και ότι τα λεφτά των κρατικών προϋπολογισμών πρέπει να πάνε σε εξοπλισμούς κι ας γίνουν περικοπές σε άλλα «πράγματα» όπως η δημόσια υγεία…

– Ο επίσης ολλανδός επικεφαλής της «στρατιωτικής επιτροπής του νατο» (αναπαυτικές καρέκλες για «μπαρουτοκαπνισμένους», ε;) Rob Bauer είναι κι αυτός της γνώμης ότι οι ευρωπαίοι πρέπει να «στερηθούν τις πολυτέλειές» τους όχι μόνο για να συνεχίσουν να στηρίζουν το καθεστώς του φασιστοΚιέβου, αλλά και γενικά, «υπέρ αμύνης» κατά των μοχθηρών-της-ζούγκλας. (Ζούγκλα είναι όλος ο πλανήτης εκτός του «πρωτοκοσμικού κήπου» όπως ξεκαθάρισε πριν 2 χρόνια εκείνος ο καραγκιόζης eu αξιωματούχος ονόματι Borrel)

Κανονικά δεν επιτρέπεται να θεωρεί κανείς γελοία υποκείμενα τους εκπροσώπους των ιμπεριαλισμών, ειδικά των δυτικών με την τεράστια αιματηρή ιστορία. Όμως τώρα, στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, το έχουν καταφέρει και αυτό! Να είναι γελοίοι και να καμαρώνουν!!! Ο Rutte (και όχι μόνον αυτός!!!) «προβλέπει» πως ο πόλεμος που εύχεται (κατά της ρωσίας, της κίνας, της βόρειας κορέας και του ιράν…) θα γίνει σε 4 με 5 χρόνια! Οπότε πρέπει να αρχίσουν από τώρα οι «θυσίες» ώστε σε 4 με 5 χρόνια να … τους κατατροπώσουμε!

Έτσι λοιπόν αντιλαμβάνονται τον 4ο παγκόσμιο πόλεμο αυτοί οι σπουδαίοι στρατηλάτες; Με ραντεβού; Μωρέ θα ‘ρθω σε 5 χρόνια και θα δεις τι θα πάθεις; Αν είναι τόσο επικίνδυνοι όλοι αυτοί οι rivals γιατί να μην επιτεθούν τώρα, ή σε ένα μήνα, ή σε ένα χρόνο, που το νατο θα λούζεται και θα κτενίζεται για να είναι έτοιμο να στραβήξει αργότερα τα σπαθιά του;

Η πραγματική ατζέντα είναι βέβαια ελαφρά διαφορετική: στρατιωτικοποίηση των δυτικών δήθεν «φιλελεύθερων» κοινωνιών και ειδικά των εργατικών τάξεών τους από τώρα και επ’ αόριστον – όχι μόνο για να γίνουν κρέας-για-drones μελλοντικά, αλλά μπας και ξεπεραστεί το όλο και χειρότερο πρωτοκοσμικό καπιταλιστικό έλλειμμα ανταγωνιστικότητας, από μεθαύριο αν είναι δυνατόν!

Σκάστε και δουλεύετε – το παλάτι έχει έξοδα!!! Τι έξοδα; Ε, για την «άμυνα»…

Μόνο που αυτά δεν είναι τόσο μακρινά όσο η απώθηση θέλει. Τα ίδια ακριβώς λέει και ο εντόπιος κόνδορας, ο ρημαδοΓουαϊδοΝικόλας. Θέλει κι αυτός όπλα, πολλά όπλα:

«Αν δεν έχεις όπλα θα σου φάνε το βούτυρο…» είπε το σοφό αρπακτικό, και με σεμνότητα παρέλειψε την υπόλοιπη φράση: «… ενώ αν έχεις όπλα δεν χρειάζεσαι βούτυρο, θα φας σφαίρες!».

Θέλει όπλα, πολλά όπλα ο κόνδορας, και έχει σπουδαία σχέδια. Θέλει να αγοράσει απ’ τους φίλους κι αδελφούς θεοναζί έναν iron dome, που είναι (λέει) η τέλεια ομπρέλλα…

Εμείς πάλι, περιθωριακοί μεν αλλά αδιαπραγμάτευτα αντεθνικιστές και αντιμιλιταριστές, υποψιαζόμαστε ότι το βασικό σχέδιο (και) των εντόπιων πολιτικών βιτρινών / αφεντικών είναι εκείνο που λένε εις τα ευρώπας: να την βγάζουμε τρώγοντας όχι βέβαια βούτυρο, αλλά στραγάλια, ώστε να «βάλουμε πλάτη» στο σχέδιο Draghi…! Στραγάλια, ναι, που μετριούνται εύκολα και μπορούν να μοιράζονται με δελτίο.

Γιατί – κι εδώ απλά αντι-πληροφορούμε το γενικό επιτελείο! χα! – αυτός ο θρυλικός iron dome είναι κάπως έτσι:

Εκείνο που προλάβατε να δείτε να διασχίζει σαν βολίδα τον ουρανό και να σκάει κάτω είναι ο πιο πρόσφατος υπερηχητικός πύραυλος της Ansar Allah (Houthis), που αφού διέτρεξε 2.000+ χιλιόμετρα απ’ την υεμένη έσκασε προχτές στο κέντρο του Τελ Αβίβ – και οι πύραυλοι του iron dome που βγήκαν να τον σταματήσουν κυνηγούσαν νυχτοπούλια στα πέριξ…

Πράγμα που σημαίνει πως με δεδομένο ότι οι πύραυλοι πλέον θα είναι όλο και περισσότερο υπερηχητικοί, ένας iron dome δεν φτάνει! Ίσως χρειάζονται δύο, όπως έγινε με τις μάσκες στην τρομοεκστρατεία!! Ή μπορεί και τρεις, ο ένας πάνω στον άλλο…

Έξοδα, πολλά έξοδα – φυσικά. Ποιο «βούτυρο»; Αυτό το τρώνε τ’ αφεντικά. Μια χούφτα ξηροκάρπια και πολύ νερό για εμάς – κι ευχαριστημένοι να είμαστε… Ε;

Συριακό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 23 Δεκέμβρη (00.16) >> Οι στρατηγοί-των-πληκτρολογίων οικτίρουν (ή, ανάλογα με τις απόψεις τους, θρηνούν για) την «απώλεια της χερσαίας γέφυρας μεταξύ Τεχεράνης και Χεζμπ’ Αλλάχ» – σε σχέση με τον εξοπλισμό της δεύτερης.

Θα πρέπει να είναι όλοι αυτοί σπουδαίοι γνώστες των σχέσεων ανάμεσα στα μέλη του «μπλοκ της αντίστασης» για να χύνουν τόση χολή ή τόσα δάκρυα – έτσι δεν είναι; Συνεπώς θα πρέπει να μπορούν εύκολα να απαντήσουν στην ερώτηση: η παλαιστινιακή αντίσταση στη Γάζα από ποια «χερσαία γέφυρα» εξοπλίζεται εδώ και 15 μήνες και συνεχίζει αποτελεσματικά τον απελευθερωτικό αγώνα της;

Απάντηση: από καμία!!! Απλά δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Οπότε;

Όλοι αυτοί οι σπουδαίοι γνώστες που παπαγαλίζουν την δυτική / θεοναζί προπαγάνδα αγνοούν (ή προσπαθούν να αγνοήσουν) ότι το σχέδιο του Soleimani για την οργάνωση της πολυπολικής αντίστασης περιλάμβανε σε κορυφαία θέση την αυτάρκεια σε υλικό και μέσα κάθε συνιστώσας! Τι σήμαινε / σημαίνει αυτάρκεια; Το localizing του know how για την κατασκευή όπλων (ρουκετών, drones, πυραύλων), την έγκαιρη συγκέντρωση / ασφαλή αποθήκευση «πρώτων υλών», την ανάπτυξη καινοτομιών, την ανάπτυξη αυτοχθόνων τεχνικών, κλπ. Ο σκοπός αυτής της κρίσιμης προτεραιότητας στην αυτάρκεια ήταν και είναι προφανής (αν και όχι για τους … σοφούς γνώστες): η ελαχιστοποίηση της εξάρτησης του εξοπλισμού από «γραμμές μεταφοράς» που μπορεί να αποδειχθούν αβέβαιες ή και να διακοπούν σε πολεμικές συνθήκες.

Αυτός είναι ο λόγος που η Παλαιστινιακή αντίσταση «αντέχει» ακόμα, μετά από 15 μήνες σκληρών μαχών με απόλυτο αποκλεισμό της Γάζα!!! Αυτός είναι ο λόγος που η Χεζμπ’ Αλλάχ (η οποία δεν χρησιμοποίησε καθόλου το καλύτερο και πιο καταστροφικό μέρος του οπλοστασίου της στις 66 ημέρες του πολέμου με το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς στο νότιο λίβανο) «αντέχει» για πολλούς μήνες σφοδρού πολέμου ακόμα ή όποτε, χωρίς «χερσαίες γέφυρες»!

Φυσικά απόλυτη αυτάρκεια δεν μπορεί να υπάρξει επ’ άπειρον. Αλλά εδώ το παράδειγμα της Ansar Allah (Houthis) διαφωτίζει: δεν διαθέτει καμία «χερσαία γέφυρα» με κανέναν! Και φυσικά έχει υιοθετήσει τις οδηγίες Soleimani. Υπάρχουν όμως θαλάσσιες και εναέριες διαδρομές που, με τις κατάλληλες προφυλάξεις, κάνουν την δουλειά που χρειάζεται, όσο και όταν χρειάζεται. Αυτό ισχύει και για την Χεζμπ’ Αλλάχ. Όσο για την Παλαιστινιακή αντίσταση; Πιθανόν βάρκες από και προς τα κοντινά αιγυπτιακά παράλια του Σινά νύχτες χωρίς φεγγάρι… Ή κάποια πολύ βαθιά τούνελ προς το Σινά που δεν έχουν ανακαλυφθεί…

Τα «κηδειόχαρτα» για την δήθεν εφοδιαστική αποσύνδεση του μπλοκ της αντίστασης είναι καταγέλαστα. Όσο εκείνοι που τα ανεμίζουν…

Κάποιες δυσκολίες, αλλαγή σε κάποιες μεθόδους; Ναι, φυσικά. Αδυναμία; Χα!! Η εφευρετικότητα ήταν πάντα μια απ’ τις δυνάμεις των αδυνάτων!

Συριακό πεδίο μάχης 3

Δευτέρα 23 Δεκέμβρη (00.10) >> Ένας σχετικά εύκολος και καλός δείκτης (αν και όχι πλήρης απόδειξη) του γεγονότος ότι αλλιώς σχεδίαζε και περίμενε ο άξονας Ουάσιγκτον – Λονδίνου – (Αθήνας) – Τελ Αβίβ τις εξελίξεις στο συριακό πεδίο μάχης κι αλλιώς προέκυψαν είναι η στάση του ελλαδιστάν. Στην αρχή έτρεξε να «χαιρετίσει την πτώση του αυταρχικού καθεστώτος Άσαντ»… (χαιρετίζει επίσης σταθερά, όπως είναι γνωστό, την σταθερότητα της μη αυταρχικής χούντας του Σίσι):

… για να ανακαλύψει στη συνέχεια πως έτσι-που-έγινε αυτή η πτώση δεν του αρέσει (του ελλαδιστάν) καθόλου!!! (Όπως και των συμμάχων του…)

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Συριακό πεδίο μάχης 1

Δευτέρα 16 Δεκέμβρη (00.48) >> …Είναι αυτονόητο ότι κάθε γνώση της πραγματικότητας ξεκινάει από τα γεγονότα. Το μόνο ερώτημα είναι το εξής: Ποια δεδομένη κατάσταση της ζωής, στο πλαίσιο ποιας μεθόδου, αξίζει να θεωρηθεί γεγονός από το οποίο απορρέει γνώση; Φυσικά, ο στενόμυαλος εμπειρισμός αρνείται ότι τα γεγονότα γίνονται γεγονότα μόνο εντός του πλαισίου μιας μεθοδικής επεξεργασίας, η οποία διαφέρει ανάλογα με το ποιος είναι ο στόχος της γνώσης…. Ακόμα και η απλούστερη απαρίθμηση «γεγονότων», έστω και αν δεν συνοδεύεται από κανέναν σχολιασμό, συνιστά μια «ερμηνεία»∙ … ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση τα γεγονότα γίνονται αντιληπτά από μια θεωρία, μια μέθοδο, ξεριζώνονται από το πλαίσιο της ζωής στο οποίο βρίσκονταν αρχικά και εντάσσονται στο πλαίσιο μιας θεωρίας…

Αυτά έγραφε μεταξύ πολλών άλλων ο György Lukács στο Ιστορία και Ταξική Συνείδηση, το 1923. Πριν έναν αιώνα. Ώριμες κοινωνίες του Θεάματος δεν υπήρχαν (ακόμα) τότε, κι ωστόσο ο ιστορικός διαλεκτικός υλισμός έπρεπε (και μπορούσε) να υποστηρίξει πως ακόμα και «απλά» εμπειρικά γεγονότα δεν είναι τέτοια παρά μόνο μέσα σ’ ένα ορισμένο περιβάλλον εννόησής τους∙ και ότι ο καπιταλισμός ως σύστημα είναι μια κατεξοχήν διαδικασία κατασκευής των κυρίαρχων εννοήσεων-των-γεγονότων∙ πριν απ’ αυτά και για λογαριασμό τους.

Έτσι ώστε η αντίπαλη (στον καπιταλισμό) εργατική μέθοδος εννόησης του κόσμου είχε (τότε) και έχει (πάντα) ως ύψιστο καθήκον πρώτα να γνωρίζει αυτή την κυρίαρχη στατική, ανιστορική και δόλια διαδικασία εννοήσεων και ερμηνειών (των γεγονότων)∙ και ύστερα να αποκαλύπτει εκείνες τις σχέσεις γύρω και «πίσω» απ’ τα όποια γεγονότα ώστε να αποκαθίσταται το ιστορικό νόημά τους.

Αυτό ισχύει παντού, ισχύει ακόμα περισσότερο στους πολέμους. Για τους οποίους το τετριμμένο motto είναι «το πρώτο πράγμα που πεθαίνει είναι η αλήθεια»∙ κι ωστόσο παραμένει βολικό να γίνεται δεκτή (ακόμα κι αν προβάλλεται ως «μυστηριώδης») η επίσημη εκδοχή των γεγονότων-ως-τέτοιων σαν η «αλήθεια» τους∙ και πάνω της να οικοδομούνται ακροβατικές «ερμηνείες».

Είναι λοιπόν ατιμία (το λιγότερο) απ’ την μεριά όλων αυτών των δυτικών «ειδικών», προφεσόρων ή απλά επαγγελματιών διαμόρφωσης της κοινής γνώμης, που δεν είχαν ιδέα τι επρόκειτο να συμβεί στο συριακό πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου πριν την 27η Νοέμβρη, το γεγονός ότι μετά δηλώνουν ικανοί και σίγουροι να «προβλέψουν» τι θα συμβεί στο μέλλον. Κοντινό και απώτερο… Στη μέση Ανατολή και όχι μόνο.

Ξέρουμε πια με κάθε βεβαιότητα πως εκείνοι που ήξεραν έγκαιρα ήταν … το μπλοκ της Αστάνα! Μόσχα, Τεχεράνη, Άγκυρα – και, οπωσδήποτε, ο ίδιος ο Άσσαντ!! Δεν λέμε «ήταν οι μόνοι που ήξεραν»… Λέμε ήξεραν – και ήξεραν έγκαιρα. Έτσι ώστε αν έκριναν ότι πρέπει να δράσουν (κάθε κράτος μέλος απ’ την μεριά του, σε συνεννόηση με τα υπόλοιπα) θα το είχαν κάνει.

Καταλαβαίνουμε πως η έγκαιρη γνώση εκ μέρους των κρατών μελών του μπλοκ της Αστάνα (ακόμα και του ίδιου του άμεσα θιγόμενου…) του τι προετοιμάζεται απ’ τους ουαχαβίτες του Idlib και τους προστάτες τους μήνες πριν, των κρατών που τώρα βαφτίζονται απ’ τους κάθε είδους «ειδικούς» ως «ηττημένα» (ή σε σύγκρουση μεταξύ τους…), μπερδεύει και διαλύει τις τρέχουσες δυτικές καθεστωτικές ερμηνείες. «Κόβει το ψωμί» όλων αυτών των ειδικών που προτιμούν «απλές» ερμηνείες (του είδους «προδοσίες» κλπ…) και τις εξίσου «απλές» προβολές τους στο μέλλον (του είδους «η Hezb’ Allah πάει, χαντακώθηκε, κόπηκε η ‘γραμμή μεταφοράς όπλων από το ιράν’….) Μάταιοι ακροβατισμοί!

Δεν θα υπαινιχτούμε ότι ξέρουμε ποιες θα είναι οι συνέπειες των πιο πρόσφατων εξελίξεων στο συριακό πεδίο μάχης! Δεν ξέρουμε – αλλά δεν αγνοούμε καθόλου την ως τώρα ιστορικότητά τους: νικητές που ηττήθηκαν και ηττημένοι που «αναστήθηκαν»…

Κι έτσι εκείνο που μπορούμε (και πρέπει) να κάνουμε είναι να «θυμίσουμε» αυτήν την ιστορικότητα, στο περιβάλλον ενός παγκόσμιου ενδοκαπιταλιστικού πολέμου (του 4ου…) που δεν ξεκίνησε χτες! Να αναδείξουμε αυτήν την ιστορικότητα έτσι ώστε όσες / όσοι ενδιαφέρονται από εργατική σκοπιά να μην πέφτουν θύματα της προπαγάνδας – αναμφίβολα πολεμικής. Και να καταλαβαίνουν τον ορίζοντα αντί … να βάζουν στοιχήματα!

Μόνο που αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε από εδώ, απ’ την ασταμάτητη μηχανή – λόγω «όγκου». Θα το κάνουμε το συντομότερο δυνατό, τον ερχόμενο Γενάρη, ως Sarajevo.pdf 182a. Εκείνο που μπορούμε να κάνουμε εδώ, τώρα, είναι να παρουσιάσουμε ένα δείγμα του τι λέει (επίσημα) η Τεχεράνη (σίγουρα ο πιο «στενός» σύμμαχος του καθεστώτος Άσσαντ)… και η Μόσχα (κρίσιμος σύμμαχος)… για την «πτώση Άσσαντ». Είναι, άραγε, εκ των υστέρων «δικαιολογίες» για μια ήττα (όπως την παρουσιάζει η οργανική δυτική δημαγωγία); Ή είναι έμμεση υπόδειξη του «ναι, ξέραμε…», που αφήνει μόνο ερωτηματικά για το «… οπότε;»;

Εδώ είναι το (επίσημο) καθεστωτικό ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων tass, και ο Peskov:

Η ρωσία βοήθησε την συρία στην αντιμετώπιση των τρομοκρατών και στη σταθεροποίηση της κατάστασης μετά το 2015, αλλά οι επακόλουθες ενέργειες ήταν δουλειά της κυβέρνησης της χώρας είπε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Dmitry Peskov.

«Πρόσφατα η ρωσία βοήθησε την αραβική δημοκρατία της συρίας στην αντιμετώπιση των τρομοκρατών και στην διασφάλιση της σταθερότητας όταν η κατάσταση ήταν επικίνδυνη για ολόκληρη την περιοχή. Κάναμε σημαντική προσπάθεια γι’ αυτό το σκοπό. Η ρωσία ολοκλήρωσε την αποστολή της σ’ εκείνο το σημείο» είπε.

«Μετά απ’ αυτό ήταν η κυβέρνηση του [Bashar] Assad που ανέλαβε την ευθύνη για την χώρα της, προσπαθώντας να εξασφαλίσει την ανάπτυξη, αλλά δυστυχώς, η κατάσταση έφτασε στο σημείο που έφτασε» είπε ο Peskov, προσθέτοντας πως «τώρα πρέπει να προχωρήσουμε με βάση τις πραγματικότητες στο έδαφος».

Εδώ είναι ο ιρανός υπ.εξ. Abbas Araghchi σε πρόσφατη συνέντευξή του:

Ακόμα και ο ίδιος ο Bashar al–Assad στη συνάντησή που είχα μαζί του και είχε και ο δρ. Larijani μαζί του [σ.σ.: λίγο μετά την επίθεση στο Aleppo] είχε εκπλαγεί και απογοητευτεί με το πως συμπεριφερόταν ο στρατός του. Ήταν καθαρό πως ούτε η συριακή κυβέρνηση είχε μια σωστή ανάλυση της κατάστασης του συριακού στρατού. Σε κάθε περίπτωση, κατά τη γνώμη μου, ο συριακός στρατός πιάστηκε στα δίχτυα ψυχολογικού πολέμου [σ.σ.: !!!!!] παρά σε μια πραγματική σύγκρουση στο πεδίο. Η προπαγάνδα που έγινε, μαζί με την ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε στα ψηφιακά και στα παραδοσιακά μήντια, ήταν αξιοσημείωτα αποτελεσματική στο να μειώσει τα κίνητρα του στρατού, [οδηγώντας] στην απουσία αντίστασης…

Ένας απ’ τους στόχους της διαδικασίας της Αστάνα ήταν να βοηθήσει την συριακή κυβέρνηση και την αντιπολίτευση απ’ την στιγμή που υπήρξε ειρήνη μεταξύ αυτών των τριών χωρών. Για να ξεκινήσει ένας πολιτικός διάλογος, να μπουν σε εφαρμογή πολιτικές μεταρρυθμίσεις, και να γίνουν αλλαγές στο σύνταγμα αν χρειάζονταν. Τα προηγούμενα δέκα χρόνια κινηθήκαμε αρκετά σταθερά σ’ αυτό το δρόμο, αν και πρέπει να ειπωθεί ότι δεν υπήρξε η αναμενόμενη πρόοδος σ’ αυτό το δρόμο, και ότι η κυβέρνηση του Assad απ’ αυτή την άποψη ήταν κάπως άκαμπτη και αργή στο να κάνει προόδους. Σε κάθε περίπτωση το ζήτημα των εσωτερικών θεμάτων της συρίας, του διαλόγου με την αντιπολίτευση, και η εξεύρεση μιας πολιτικής λύσης, το θέμα της αντιμετώπισης αυτών των ζητημάτων στο βαθμό που ήταν απαραίτητη, ήταν δουλειά της συριακής κυβέρνησης και του συριακού στρατού, που την υποστηρίζαμε παρέχοντας πολιτική υποστήριξη ή προσφέροντας συμβουλές βοηθώντας την συριακή κυβέρνηση. Οπότε αυτό είναι τώρα το ζήτημα που τους έφερε μπροστά σ’ ένα πρόβλημα. Ο συριακός στρατός ήταν ανίκανος να φέρει σε πέρας σωστά τα καθήκοντά του. Αλλά ποτέ δεν επρόκειτο να αντικαταστήσουμε τον συριακό στρατό στην επίλυση των εσωτερικών προβλημάτων της χώρας ή στην αντιμετώπιση της αντιπολίτευσης. Η παρουσία μας στη συρία είχε να κάνει με την μάχη κατά του Daesh [σ.σ.: isis], και συνεχίστηκε μετά την ήττα του. Είμασταν εκεί επίσης για να στηρίξουμε την αντίσταση και να προσφέρουμε βοήθεια στις οργανώσεις της αντίστασης.

Και ύστερα σε ανάλογο ρεπορτάζ (χωρίς μετάφραση):

Συγκρατείστε οπωσδήποτε αυτό (για το μέλλον…): … Αν δεν είχαμε πολεμήσει τον isis στη συρία και στο ιράκ θα έπρεπε να τον πολεμήσουμε μέσα απ’ τα σύνορά μας…

Προσθέτουμε ως παρακαταθήκη το πιο κάτω time-lapse video, εντελώς βοηθητικά, για την «εδαφική» κατάσταση στη συριακή (και στην ιρακινή…) επικράτεια απ’ τον Μάρτη του 2011 και μετά. Χρωματικός κώδικας:

Κόκκινο η ελεγχόμενη απ’ το καθεστώς Άσσαντ περιοχή∙ ανοικτό πράσινο οι ελεγχόμενες περιοχές απ’ την εν γένει «αντιπολίτευση»∙ μαύρο οι περιοχές που κατέλαβε ο isis (μαζί με την προσχώρηση σ’ αυτόν πολλών οργανώσεων)∙ κίτρινο η κατοχή των ypg και του us army∙ σκούρο πράσινο στο βορρά οι περιοχές υπό τον έλεγχο του τουρκικού στρατού, και στο νότο υπό τον έλεγχο του αμερικανικού.

Τελευταίο για σήμερα. Κρατείστε (κάπου…) αυτό το όνομα: Suhayl al–Hasan, 54 χρονών. Σύρος αρχικαραβανάς, αλεβίτης, με αρκετές επιτυχίες «επί του πεδίου» πριν και κυρίως μετά το 2015, που θεωρείται «αδιάφθορος» και κάποτε είχε υποδειχθεί ακόμα και ως (εσωτερικός) αντίπαλος του Άσσαντ. Βρίσκεται στη Μόσχα υπό την υψηλή προστασία των ρωσικών υπηρεσιών, καθώς θεωρείται «πολύτιμος». Πολύ περισσότερο απ’ τον Άσσαντ…

Ποιος ξέρει; Μπορεί κάποια στιγμή να ακουστεί δυνατά το όνομά του…