Tag: εξωτερική πολιτική

Δευτέρα 20 Γενάρη (00.36) >> Το «σχέδιο εκεχειρίας» που εν τέλει αποδέχτηκε το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς (θα πούμε στη συνέχεια τη γνώμη μας για το γιατί), ένα σχέδιο «αρθρωτό», με άγραφες σελίδες, που επιτρέπει σ’ αυτό το καθεστώς να το ακυρώσει (κάτι δύσκολο πάντως με βάση τα δεδομένα στο εσωτερικό του), μπορεί και πρέπει να θεωρηθεί νίκη της παλαιστινιακής αντίστασης. Προσοχή όμως: μια νίκη συγκεκριμένη, «εστιασμένη», και σίγουρα (ακόμα) μακριά απ’ την απελευθέρωση. Αντίστροφα, πρόκειται για ήττα του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος∙ ήττα σημαντικά ευρύτερη απ’ αυτή καθ’ αυτή τη Γάζα. Όχι όμως καθολική – όχι ακόμα.

Μερικά ενδεικτικά στοιχεία. Σ’ αυτήν την πρώτη φάση της «εκεχειρίας» 33 όμηροι της αντίστασης θα ανταλλαγούν με συνολικά 1.904 αιχμαλώτους του καθεστώτος, σε δόσεις, σε διάρκεια 6 εβδομάδων. Απ’ αυτούς τους 1.904 οι 1.167 είναι κάτοικοι της Γάζας που αιχμαλωτίστηκαν μετά την 8^η Οκτώβρη του 2023, και το καθεστώς δεν τους κατηγορεί για συμμετοχή στην «εισβολή του al Aqsa» στις 7 Οκτώβρη∙ και 737 είναι κατάδικοι, προερχόμενοι κυρίως απ’ την δυτική Όχθη, αρκετοί σε πολλές φορές ισόβια, φενταγίν που έχουν δεθεί τα προηγούμενα χρόνια.

Η «ισοδυναμία» αυτής της ανταλλαγής, που με έναν σκληρό τρόπο δείχνει την «αντιστοιχία» ζωής μεταξύ δεσμοφυλάκων (οι υπήκοοι του θεοναζί καθεστώτος) και δεσμωτών (οι παλαιστίνιοι/ες) είναι η εξής:

– για κάθε ζωντανή γυναίκα μη στρατιωτικό, κάθε παιδί και κάθε ηλικιωμένο, θα απελευθερώνονται απ’ τα ισραηλινά κολαστήρια 30 Παλαιστίνιοι φυλακισμένοι∙

– για τους 9 άρρωστους ομήρους θα απελευθερωθούν 110 φυλακισμένοι∙

– για κάθε γυναίκα στρατιωτικό θα απελευθερώνονται 50 Παλαιστίνιοι φυλακισμένοι∙

– για τους Avera Mengistu και Hisham al-Sayed που βρίσκονται στα χέρια της Παλαιστινιακής αντίστασης εδώ και 10 χρόνια (!!!) θα απελευθερωθούν 30 φυλακισμένοι για τον καθένα, συμπεριλαμβανόμενων 47 Παλαιστίνιων που είχαν απελευθερωθεί στην ανταλλαγή με τον στρατιώτη Shahit το 2011∙

– και για τα σώματα των νεκρών ομήρων που θα παραδοθούν στην πρώτη φάση θα απελευθερωθούν οι 1.167 απ’ αυτούς που δέθηκαν μετά την 8^η Οκτώβρη.

Η 60χρονη Khalida Jarrar, ηγετικό στέλεχος του «λαϊκού μετώπου για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης», που αιχμαλωτίστηκε στις 26 Δεκέμβρη 2023, περιλαμβάνεται στους 95 αιχμαλώτους που απελευθερώθηκαν χτες. Στην «δεύτερη φάση» θα απελευθερωθούν μεταξύ άλλων και οι αιχμάλωτοι που ανήκουν στην Hezb’ Allah.

Οι όμηροι θα απελευθερώνονται / παραδίδονται με τον εξής ρυθμό:

Την ημέρα νο 1 (χτες): 3…

Την ημέρα νο 7 (το ερχόμενο Σάββατο): 4…

Την ημέρα νο 14 (το μεθεπόμενο Σάββατο): 3…

Την ημέρα νο 21: 3…

Την ημέρα νο 28: 3…

Την ημέρα νο 35: 3…

Την τελευταία εβδομάδα: 14…

Μετά απ’ αυτές τις 6 εβδομάδες της «πρώτης φάσης» και αυτές τις ανταλλαγές, θα απομένουν στα χέρια της Παλαιστινιακής αντίστασης ακόμα 65 όμηροι (κάποιοι νεκροί), και στα κάτεργα του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος αρκετές χιλιάδες καταδικασμένων αιχμαλώτων. Οι ανταλλαγές της «δεύτερης φάσης» θα γίνουν θέμα της διαπραγμάτευσης μετά την δεύτερη εβδομάδα της «πρώτης φάσης». Σ’ αυτήν την «δεύτερη φάση» θα αρχίσει (υποτίθεται…) και η πλήρης αποχώρηση του θεοναζί στρατού απ’ την Γάζα.

Αν δεν έχει υπάρξει κάποια αλλαγή και το πιο πάνω δημοσίευμα της καθεστωτικής jerusalem post είναι ακριβές, είναι καθαρό ότι το θεοναζί καθεστώς έχει το περιθώριο να μην φύγει απ’ την Γάζα (: να ξαναγυρίσει) μετά την απελευθέρωση όλων των ομήρων, αφού δεν θα έχει κάποιο εμπόδιο. (Αλλά αυτό μπορούσε και μπορεί να το κάνει οποιαδήποτε στιγμή…)

Η «ανταλλαγή αιχμαλώτων» ήταν ο «στενός» στόχος της «εισβολής του al Aqsa»… Μετά την σφαγή αυτών των 15 μηνών το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς μπορεί να «υπερηφανευτεί» πως έριξε την «ανταλλακτική αξία» πολλών απ’ τους δικούς του υπηκόους (αφού είτε τους σκότωσε είτε φρόντισε να πεθάνουν…) αυξάνοντας απ’ την άλλη μεριά δραματικά το «απόθεμά» του σε Παλαιστίνιους αιχμαλώτους έτσι ώστε να του περισσέψουν αρκετοί…. Όμως, απ’ την άλλη, αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι ΔΕΝ μπορεί να τους απελευθερώσει (ζωντανούς ή νεκρούς), και ότι ΔΕΝ μπορεί να εξαφανίσει την Παλαιστινιακή αντίσταση: σ’ αυτά τα «ΔΕΝ» έγκειται η νίκη της αντίστασης.

Οι εντόπιοι επί χρήμασι εκδιδόμενοι (δηλαδή: επαγγελματίες δημαγωγοί) υποστηρικτές του θεοναζισμού και του απαρτχάιντ έχουν την άποψη ότι το Τελ Αβίβ «συμφώνησε» επειδή έχει νικήσει παντού: συνέτριψε την Παλαιστινιακή αντίσταση και την Χεμπ’ Αλλάχ (;;; λένε…), νίκησε και στη συρία (;;; λένε), η Τεχεράνη είναι στα τελευταία της (;;; λένε), οπότε… Ενδιαφέρουσα παρηγοριά για σοβαρά διαταραγμένους και εγκάθετους∙ αλλά τουλάχιστον ας προσπαθήσουν να πείσουν πολλούς ομοϊδεάτες τους, εντός και εκτός κατεχόμενης Παλαιστίνης, που ξέρουν ότι έχει γίνει το αντίθετο…  

Πανό σε τοίχο κτηρίου στην Ιερουσαλήμ – στις 13 Γενάρη

Δευτέρα 20 Γενάρη (00.30) >> Είναι γνωστό πως αυτό το «σχέδιο εκεχειρίας» που έγινε τώρα αποδεκτό είχε παρουσιαστεί (σχεδόν το ίδιο) τον περασμένο Μάη απ’ τον νυσταλέο Jo, που το είχε εμφανίσει (και αυτό το ξεχνούν πολλοί…) ως πρόταση του Τελ Αβίβ (αν και όχι του αρχιχασάπη), ή έστω, σαν δεδομένα αποδεκτό – με το ερώτημα «να δούμε τώρα τι θα κάνει η Hamas». Είχε μάλιστα δημιουργηθεί και ένας κάποιος «θόρυβος» σχετικά, κι είχαν διατυπωθεί υποψίες ότι το σχέδιο (τότε) προερχόταν από «στρατιωτικούς κύκλους» του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος και όχι απ’ το (πιο σκληροπυρηνικό) «πολιτικό» τμήμα του, δημιουργώντας την υπόνοια ότι τα υψηλά κλιμάκια των καραβανάδων είχαν καταλάβει ήδη (τον περασμένο Μάη) πως ΔΕΝ πρόκειται να επιτευχθεί κανένας απ’ τους στόχους του «πολιτικού» τμήματος.

Τον Μάη το «πολιτικό» του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος περίμενε τι θα κάνει η Παλαιστινιακή αντίσταση: όταν αυτή είπε «ναι», απέρριψε το σχέδιο. Τον Ιούνη ο νυσταλέος Jo είχε το θράσος να κάνει αυτό το «σχέδιο» απόφαση του συμβουλίου ασφαλείας του οηε σχεδόν ομόφωνη (απείχε η Μόσχα θεωρώντας το γενικόλογο…) – για να το ξεχάσει αμέσως μετά.

Εννοείται πως όχι μόνο η σφαγή συνεχίστηκε κανονικά και ανενόχλητη, αλλά η ίδια Ουάσιγκτον που είχε προωθήσει ως «επείγουσα» μια τέτοια εκεχειρία συνέχισε να εξοπλίζει τους θεοναζί, για να σφάζουν. Πράγμα που σήμαινε ότι εκτός από φτηνές δημόσιες σχέσεις και θεατρινισμούς «αθωώτητας» η Ουάσιγκτον είχε αποφασίσει να κάψει αυτό το σχέδιο, εφόσον το δέχτηκε η Παλαιστινιακή αντίσταση…

Πολλοί αναρωτιούνται τώρα γιατί μετά από 8 μήνες το «πολιτικό» τμήμα των θεοναζί υποχώρησε και αποδέχτηκε εκείνο που απέρριπτε τόσον καιρό. Και τα εύσημα αποδίδονται το ψόφιο κουνάβι, που ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσιάζεται ως «ο μάγος της διπλωματίας».

Γράψαμε έγκαιρα (την περασμένη εβδομάδα, πριν αυτές τις εξελίξεις: ένας αμερικάνος φίλος) ότι …Το ψόφιο κουνάβι θεωρεί τον αρχιχασάπη προσωπικά τελειωμένο… Και ότι … Χωρίς τον αρχιχασάπη το καθεστώς του θα «τοκίσει» την εγκληματικότητά του ευκολότερα∙ και η ψοφιοκουναβική Ουάσιγκτον θα έχει μεγαλύτερα περιθώρια στους ελιγμούς της στη μέση Ανατολή …. Συνεπώς δεν μας κάνει εντύπωση αν το ψόφιο κουνάβι ανέλαβε να δείξει μεγαλύτερη «αυστηρότητα» απέναντι στον αρχιχασάπη, κόντρα σε ότι ο ίδιος ο αρχιχασάπης περίμενε ή νόμιζε.

Όμως αυτή η «αυστηρότητα» δεν έχει καμία σχέση με τον υποτιθέμενο «φιλειρηνισμό» του ψόφιου κουναβιού!!! Έχει σχέση με το γεγονός πως όχι μόνο ο θεοναζί, απαρτχάιντ στρατός «δεν είχε τίποτα άλλο να κάνει στη Γάζα» όπως δήλωνε ο πρώην υπ.αμ. Gallant στις αρχές του περασμένου Νοέμβρη…

… αλλά, πολύ χειρότερο, η Παλαιστινιακή αντίσταση είχε ήδη ανασυγκροτηθεί δυναμικά…

… προκαλώντας όλο και μεγαλύτερες απώλειες σ’ αυτόν τον δεν-μπορούμε-να-κάνουμε-τίποτα-άλλο θεοναζί στρατό!! (Και μάλιστα σε «θέσεις» που υποτίθεται πως είχε «καθαρίσει» απ’ την αντίσταση πολλές φορές, όπως η Beit Hanoun!!!)

Όχι μόνο στο «μέτωπο» αλλά και στα «μετόπισθεν» η κατάσταση του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος επιδεινωνόταν επικίνδυνα: οι αυτοκτονίες στρατιωτών αυξάνονταν, κι ακόμα γρηγορότερα αυξάνονταν οι «αρνήσεις επιστροφής στον πόλεμο μετά τη άδεια»:

Κάποιοι ισραηλινοί «ειδικοί» το έλεγαν πια ωμά: έχουμε εξαντληθεί (ως σύστημα). Ουσιαστικά απ’ τους τελευταίους μήνες του 2024 και μετά, στον ορίζοντα αυτού του καθεστώτος δεν διαγραφόταν η αποτυχία ή έστω μια διαχειρίσιμη ήττα στην ερειπωμένη Γάζα αλλά μάλλον η στρατιωτική κατάρρευση της γενοκτονικής εκστρατείας που όλα τα δυτικά αφεντικά του ανέθεσαν!!! Και την στρατιωτική κατάρρευση θα την ακολουθούσε πολύ γρήγορα η εσωτερική κατάρρευση του θεοναζί καθεστώτος.

Η αυστηρότητα του δήθεν «ειρηνοποιού» ψόφιου κουναβιού στο «πολιτικό» τμήμα του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος δεν ήταν λοιπόν τίποτα περισσότερο απ’ αυτό: μία ήττα (στο ουκρανικό πεδίο μάχης) δεν την αντέχουμε∙ δεύτερη, στη Γάζα; ούτε που να σας περνάει απ’ το μυαλό!

Ή, ειπωμένο αλλιώς, οι αληθινοί φίλοι του Τελ Αβίβ ανέλαβαν το καθήκον να το σώσουν απ’ τον εαυτό του: από τον γκρεμό που είχε ανοίξει για τους Παλαιστίνιους αλλά βρισκόταν πια το ίδιο στο χείλος του!

Το πιο άγριο φασισταριό στο Τελ Αβίβ, τόσο το «πολιτικό» όσο και το «κοινωνικό» του τμήμα, κρίσιμος σύμμαχος όλων των δυτικών ιμπεριαλισμών, είχε στρογγυλοκαθήσει πάνω στα ψέματά του∙ και στη σιγουριά ότι σκοτώνοντας (τυχαία) τον Yahya Sinwar η αντίσταση θα κατέρρεε… Αλλά «ένας, δύο, τρεις – πολλοί Sinwar»!

Ο 49χρονος Mohammed Ibrahim Hassan Sinwar, ως πρόσφατα επικεφαλής της ταξιαρχίας της Khan Younis και μετά την δολοφονία του αδελφού του Yahya επιχειρησιακός υπεύθυνος του συνόλου της Παλαιστινιακής αντίστασης, έχει το παρατσούκλι «σκιά»: έχει ξεφύγει αυτά τα χρόνια από έξι τουλάχιστον επιχειρήσεις των θεοναζί να τον σκοτώσουν…  

Όλη η ρητορική, λοιπόν, ότι (δήθεν) «το ψόφιο κουνάβι κατάφερε μέσα σε λίγες ημέρες, και πριν καν αναλάβει την καρέκλα του επίσημα, να κάνει εκείνο που απέτυχε ή δεν ήθελε να κάνει ο νυσταλέος Jo» ανήκει στο χειραγωγικό αποπροσανατολισμό του «τα αφεντικά λύνουν και δένουν»… Για να κρυφτεί πως είναι η αντοχή και η αποτελεσματικότητα της Παλαιστινιακής αντίστασης που ανάγκασε τους θεοναζί να υποχωρήσουν – όσο και όπως…

Φενταγίν της Hamas μέσα στον κόσμο κάπου στη Γάζα – πέντε μέρες πριν, χωρίς την τελική απόφαση περί “εκεχειρίας”…

Δευτέρα 20 Γενάρη (00.18) >> Υποστηρίξαμε νωρίτερα πως η νίκη της Παλαιστινιακής αντίστασης στη Γάζα είναι συγκεκριμένη, «εστιασμένη». Είναι πολύ σημαντική για τις ίδιες τις οργανώσεις και τον κόσμο που άντεξε και αντέχει∙ είναι πολύ σημαντική για την Ansar Allah (Houthis)∙ είναι πολύ σημαντική για την (καθόλου ηττημένη!) Hezb’ Allah∙ είναι πολύ σημαντική για τις ιρακινές PMU… Ωστόσο η «εισβολή του al Aqsa» στις 7 Οκτώβρη του 2023 ήταν στ’ αλήθεια μια πλημμύρα ως προς τις εξελίξεις που πυροδότησε, πολύ μακρύτερα απ’ τη Γάζα, πολύ μακρύτερα απ’ τους αιχμαλώτους στις θεοναζί φυλακές. Κι έτσι αυτή η νίκη πρέπει να εννοηθεί με ιστορική και γεωγραφική ακρίβεια μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο που δημιούργησε η 7^η Οκτώβρη.

Κατ’ αρχήν υπάρχει ανοικτό και αιματηρό το μέτωπο της δυτικής Όχθης. Σε διαφοροποίηση απ’ την λωρίδα της Γάζα στην δυτική Όχθη δεν γίνεται γενοκτονία. Γίνεται το ακόμα πιο εξτρεμιστικό «ξεδίπλωμα» του απαρτχάιντ. Υπάρχει ένοπλη αντίσταση, αλλά αυτή δεν μπορεί ως τώρα να φρενάρει την λαχανιασμένη κατασκευή όλο και περισσότερων αποικιοκρατικών «οικισμών». Η νίκη στη Γάζα ασφαλώς θα δυναμώσει το αγωνιστικό πνεύμα στα μπαντουστάν της δυτικής Όχθης∙ επιπλέον οι περισσότεροι απ’ τους (έμπειρους) καταδικασμένους αιχμαλώτους που θα ανταλλαγούν στην «πρώτη φάση» θα επιστρέψουν εκεί (αφού από εκεί κατάγονται). Αλλά απ’ την άλλη μεριά το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς θα εντατικοποιήσει την κατοχική λύσσα του εκεί, αφού άλλωστε η δυτική Όχθη ήταν πριν την 7^η Οκτώβρη ο κύριος, ο βασικός στόχος της εξάπλωσής του.

Ύστερα υπάρχει η τεράστια πληγή που λέγεται «παλαιστινιακή αρχή». Στις 23 του περασμένου Ιούλη 14 οργανώσεις υπέγραψαν στο Πεκίνο, παρουσία του υπ.εξ. Wang Yi, την «δήλωση του Πεκίνου» υπέρ της παλαιστινιακής ενότητας.

Αλλά οι εκπρόσωποι της fatah φαίνεται ότι πήγαν στο Πεκίνο για τουρισμό. Όχι μόνο δεν τιμούν την υπογραφή τους βγάζοντας γλώσσα στον οικοδεσπότη τους αλλά, αντίθετα, (το «κυβερνητικό» τμήμα της σίγουρα) παραμένουν πάντα και δρουν ως τσατσορούφιανοι του Τελ Αβίβ. Με πρώτον τον Abbas. Αυτή η «παλαιστινιακή αρχή» είναι θηλειά στο λαιμό της αντίστασης∙ είναι η διεθνώς αναγνωρισμένη «τελευταία γραμμή άμυνας» των δυτικών ιμπεριαλισμών στην κατεχόμενη Παλαιστίνη. Δεν ξέρουμε τι και πως μπορούν να κάνουν οι οργανώσεις της αντίστασης (που να μην είναι «εμφύλιος»…), αλλά αν δεν ξεφορτωθούν αυτήν την «αρχή» οι τρικλοποδιές, οι προβοκάτσιες και τα εμπόδια στον απελευθερωτικό αγώνα θα είναι χωρίς τέλος.

Το «τίμημα» της τωρινής νίκης είναι η απίστευτη φρίκη και καταστροφή της γενοκτονίας. Δεκάδες χιλιάδες δολοφονημένοι, ακόμα περισσότεροι σακαταμένοι, άγνωστος αριθμός θαμμένων κάτω απ’ τα ερείπια. Οι θεοναζί απέτυχαν / ηττήθηκαν σε όλα όσα είχαν διακηρύξει ως στόχους τους, πέτυχαν όμως εκείνο που δεν φώναξαν αλλά ξέρουν να κάνουν καλά: εφάρμοσαν την γνωστή τακτική τους «κουρεύουμε το χορτάρι» ως το σημείο του ξεχερσώματος των πάντων στην μεγαλύτερη ανοικτή φυλακή του κόσμου. Το «κουρεύουμε το χορτάρι» σήμαινε ότι «βομβαρδίζουμε με κάθε ευκαιρία και καταστρέφουμε, έτσι ώστε οι αντιστασιακές οργανώσεις να ασχολούνται ύστερα με τις συνέπειες της καταστροφής και να έχουμε για κάμποσο καιρό την ησυχία μας». Αυτούς τους 15 μήνες προκάλεσαν τόση και τέτοια καταστροφή ώστε η στοιχειώδης ανοικοδόμηση (την οποία θα εμποδίζουν ανεξέλεγκτα με διάφορους τρόπους) θα πάρει χρόνια. Και, προφανώς, όταν όλη η ζωτικότητα των κρατούμενων στη λωρίδα της Γάζα θα είναι στραμμένη στο να συνεφέρουν ό,τι μπορούν, η αντίσταση δεν θα μπορεί να παίρνει επιθετικές πρωτοβουλίες από στρατιωτική άποψη. Με διπλό και τριπλό φράχτη γύρω απ’ την κατεχόμενη λωρίδα, το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς θα μπορεί να είναι «ήσυχο»…

Με αυτά τα δεδομένα απ’ την μεριά του το καθεστώς έχει υποστεί μια ιδιαίτερη πανωλεθρία – πέρα απ’ την στρατιωτική ήττα του. Έχασε όλο το «ιδεολογικό κεφάλαιο» που με πολύ σύστημα και πάρα πολύ χρήμα είχε φτιάξει επί πολλά χρόνια στις δυτικές κοινωνίες: ποιος θα ξανακουνήσει το δάκτυλο περί «αντισημιτισμού» όταν πρόκειται για μια συνεχιζόμενη κατοχή μέσα στο αίμα; Και ποιος θα προσπαθήσει να ξανακρυφτεί πίσω απ’ το ναζιστικό Ολοκαύτωμα όταν αυτό το θεοναζί καθεστώς με χαρά απέδειξε ότι θέλει και μπορεί να κάνει ακόμα χειρότερο;

Το κίνημα BDS προχώρησε εντυπωσιακά διεθνώς αυτούς τους 15 μήνες: ο εξοστρακισμός των θεοναζί από διάφορες πολιτιστικές αλλά και οικονομικές σχέσεις προχώρησε, αν και απέχει ακόμα απ’ το να δημιουργήσει εκείνη την ασφυξία που θα προκαλέσει την κατάρρευση του απαρτχάιντ. Εδώ, σε σχέση με το άμεσο ή απώτερο μέλλον, πολλά θα εξαρτηθούν απ’ την επιμονή της μνήμης: καμία ανακωχή δεν αποκαθιστά την δικαιοσύνη!

Ύστερα έχουν οξυνθεί οι εσωτερικές αντινομίες στο καθεστώτος∙ που κάτω απ’ το βάρος της στρατιωτικής ήττας δεν πρόκειται να λυθούν εύκολα. Οι οικογένειες των στρατιωτών που έχουν αυτοκτονήσει και όλοι όσοι υπηρέτησαν για ένα διάστημα την γενοκτονία στη Γάζα και φρίκαραν ξέρουν πια εκείνα που στην ως τις 7 Οκτώβρη αφασία τους προτιμούσαν βολικά να αγνοούν. Απέναντί τους οι πιο hardcore θεοναζί δεν πρόκειται να σταματήσουν το «θεϊκό σχέδιο για το μεγάλο ισραήλ».

Το ψόφιο κουνάβι, με τον «αέρα του ειρηνοποιού», θα προσπαθήσει να ξαναβάλει σε κίνηση τις εκτροχιασμένες «συμφωνίες του Αβραάμ». Πετροχούντες όπως του Ριάντ και του Αμπού Ντάμπι ή βασίλεια σαν του Αμμάν και της Ραμπάτ μπορεί να συμφωνήσουν – για μπίζνες πρόκειται. Μόνο που τώρα το ποτάμι έχει κυλήσει, είναι αιμάτινο, και δεν γυρίζει πίσω. Όχι για τους χουντικούς εδώ κι εκεί, αλλά για τμήματα των πληθυσμών τους.

Έχουμε υποστηρίξει πως η απελευθέρωση της Παλαιστίνης από αυτό το φασιστικό καθεστώς που είναι η απόφυση των δυτικών ιμπεριαλισμών θα κατακτηθεί με τα όπλα – δεν γίνεται αλλιώς. Η Παλαιστινιακή αντίσταση και οι σύμμαχοί της έκαναν αυτούς τους 15 μήνες πολύ περισσότερα απ’ όσα θα μπορούσαν να φανταστούν ακόμα και οι πιο φιλικοί «τρίτοι». Αλλά επειδή αντιμετωπίζουν ένα κτήνος του οποίου μόνο η ουρά βρίσκεται στη μέση Ανατολή, οι δικοί μας λογαριασμοί, των «δυτικών» υπηκόων, δεν τελειώνουν και δεν πρέπει να τελειώσουν με αυτήν την «εκεχειρία», ακόμα κι αν διαρκέσει για καιρό.

Με το αίμα δεκάδων χιλιάδων ανδρών και γυναικών, ηλικιωμένων, παιδιών και νηπιών, όλος ο γαλαξίας ξέρει καλά πια ότι το «Ποτέ Ξανά» των δυτικών ήταν ένα πρόστυχο ψέμα. Και ότι υπάρχει απεριόριστη ποσότητα βαρβαρότητας στα δυτικά καθεστώτα, μια απεριόριστη βαρβαρότητα διαθέσιμη για μαζικές δολοφονίες και καταστροφές που άλλοτε ανατίθεται σε εργολάβους και άλλοτε διεκπεραιώνεται «αυτοπροσώπως». Αυτή η απεριόριστη βαρβαρότητα περιμένει κι όλους εμάς – μην κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε!

Τώρα αρχίζει ο επόμενος γύρος, και ίσως πρέπει να αλλάξουμε τη σειρά: πρώτα θα πάρουμε την al Quds – κι ύστερα το Μανχάταν και το Βερολίνο.

From the river to the sea Palestine will be free!

Δευτέρα 13 Γενάρη (00.18) >> Οι θεοναζί πανηγυρίζουν (ή το προσπαθούν…). Λένε ότι «συνέτριψαν» την Παλαιστινιακή αντίσταση, «συνέτριψαν» την Hezb’ Allah, «ξεφορτώθηκαν» και το καθεστώς Άσσαντ∙ όλα, λένε, τους πάνε πρίμα.

Πολλοί στη δύση τα πιστεύουν αυτά, ακόμα κι αν «νοερά» είναι υπέρ των Παλαιστίνιων… Μόνο που η πραγματικότητα είναι ανάποδα: οι δολοφονίες αμάχων και οι καταστροφές στη Γάζα είναι πράγματι ασύλληπτες∙ αλλά οι τάξεις της αντίστασης έχουν πυκνώσει, τα καινούργια μέλη είναι περισσότερα απ’ τις απώλειες, και αυτή τη στιγμή πολλοί εκτιμούν ότι οι οργανώσεις έχουν τα ίδια ή και περισσότερα μέλη απ’ όσα είχαν στις 8 Οκτώβρη του 2023.

Και κτυπάνε, όπου μπορούν. Το παρακάτω video είναι μιας εβδομάδας πριν, απ’ την ισοπεδωμένη Janalya, και δείχνει την ανατίναξη ενός κτηρίου στο οποίο είχαν βρει καταφύγιο θεοναζί στρατιώτες. (Τέσσερεις νεκρούς και δέκα βαριά τραυματίες για την τελευταία βδομάδα παραδέχτηκε το αρχηγείο τους):

Μήπως όμως αυτά είναι σποραδικά περιστατικά, μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού; Δείτε τι λέει ένας ισραηλινός δημοσιογράφος (λίγα αγγλικά χρειάζονται…)

Θα επαναλάβουμε εκείνο που λένε αυτοί που ξέρουν: το κύριο καθήκον κάθε αντιστασιακής οργάνωσης που δέχεται την επίθεση ενός σαφώς ισχυρότερου κράτους / στρατού είναι να συνεχίσει να υπάρχει. Επειδή η Παλαιστινιακή αντίσταση αυτό το έχει πετύχει, είτε πριν είτε μετά την 7^η Οκτώβρη του 2023, το θεοναζί απαρτχάιντ καθεστώς κάνει το μόνο που μπορεί: δολοφονεί μαζικά αμάχους και καταστρέφει ό,τι έχει απομείνει. Αλλά δεν μπορεί να νικήσει!

Αυτό το καθεστώς υποτίθεται ότι διαπραγματεύεται τις τελευταίες εβδομάδες. Η «γραμμή» της Παλαιστινιακής αντίστασης δείχνει ως τώρα σταθερή: δεν πρόκειται να επιτρέψει στους θεοναζί να επιδείξουν κάτι που θα το πουλήσουν ως «νίκη». Αλλά το πιθανότερο είναι ότι οι θεοναζί ψευτοδιαπραγματεύονται περιμένοντας την ορκωμοσία του ψόφιου κουναβιού – μια βδομάδα έμεινε. Άγνωστο πως θα την αξιοποιήσουν.

Δευτέρα 13 Γενάρη (00.03) >> Μπορεί το ψόφιο κουνάβι να συμφωνεί ή έστω να ανέχεται την φράση «ο Netanyahu είναι ένας βαθιά σκοτεινός γυιός σκύλας»; Θα πείτε «όχι» – ένα ξερό «όχι»! Σωστά. Αλλά τότε γιατί ανάρτησε πριν μια βδομάδα στο προσωπικό του αντιsocial μήντιο απόσπασμα από ομιλία που έδωσε ο διεθνώς γνωστός οικονομολόγος Jeffrey Sachs στις 22 Οκτώβρη, προσκεκλημένος της φοιτητικής ένωσης του Cambridge, όπου (ο Sachs) ανάμεσα σε πολλά άλλα κατά του θεοναζί καθεστώτος αποκάλεσε «deep, dark son of a bitch» τον αρχιχασάπη;

Ο Sachs είναι έντονα, συστηματικά και διαχρονικά επικριτικός (με κάθε δημόσια ευκαιρία) κατά της αμερικανικής πολιτικής, τόσο εναντίον της Μόσχας και του Πεκίνου όσο και υπέρ των θεοναζί. Αποκλείεται να μην τον ξέρει το ψόφιο κουνάβι και το περιβάλλον του.

Οπότε;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Δευτέρα 6 Γενάρη >>