Tag: εξωτερική πολιτική

Τρίτη 17 Οκτώβρη. … Η εντεινόμενη δυναμική της στρατηγικής μας σχέσης με τις ηπα, ειδικά στην οικονομία, την ενέργεια και την άμυνα / ασφάλεια είναι κρίσιμη. Με τον πρόεδρο Τραμπ θα έχω την ευκαιρία να κουβεντιάσω όλα αυτά τα θέματα…

… Είναι καθαρό ότι με δεδομένο το ενδιαφέρον τους για την σταθερότητα στην περιοχή, καθώς και την εξαιρετικά σημαντική [: extremely important] αμυντική συνεργασία μας με τις ηπα – συμπεριλαμβανόμενου του κόλπου της Σούδας – οι ηπα έχουν ειδικό ενδιαφέρον να δουλέψουν προς αυτήν κατεύθυνση. Βρισκόμαστε σε μια φάση όπου οι στόχοι της εξωτερικής πολιτικής της ελλάδας έχουν κοινά σημεία με την στρατηγική των ηπα στην περιοχή…

Τάδε έφη Alex – ο – ηγέτης – ο ψόφιος – κοριός, μεταξύ άλλων, πριν 3 ημέρες σε συνέντευξή του στην ελληνοαμερικανική εφημερίδα του Σικάγο “greek news”. Δεν εκφράζει απλά τον εαυτό του και τις ονειρώξεις του. Εκφράζει τους προσανατολισμούς και τους καϋμούς όλου του ελληνικού βαθέος κράτους, με όποια εκδοχή πολιτικής βιτρίνας κι αν εκφράζεται αυτό.

Ευτυχώς το ελλαδιστάν δεν είναι το μόνο κράτος που βροντοφωνάζει ότι «οι στόχοι του στην εξωτερική πολιτική» ταιριάζουν με την στρατηγική των ηπα στην περιοχή· οπωσδήποτε στη «νέα στρατηγική» που σημαδεύει το ιράν, την συρία, το ιράκ, τον λίβανο, σε κάποιο βαθμό την τουρκία, αλλά όχι μόνον αυτά. Εκτός απ’ το Τελ Αβίβ, ο άλλος φανατικός οπαδός αυτής της αμερικανικής στρατηγικής είναι το χουντοσεϊχάτο του Ριάντ (ο αδελφός Σίσι δεν έχει εκδηλωθεί ακόμα, καθότι στραβώνει όταν πριμοδοτείται η σαουδική αραβία).

Πριν σφίξουν χέρια και αγκαλιαστούν στο άσπρο σπίτι στην Ουάσιγκτον το ψόφιο κουνάβι και ο ψόφιος κοριός, σήμερα, με κάθε τιμή, ο «βασιλιάς Salman», με το ένα πόδι στον τάφο και τα δύο στη σύνταξη, πρόλαβε να συγχαρεί το περασμένο Σάββατο τον Τραμπ για την ανανέωση της επιθετικότητας κατά της Τεχεράνης, και όχι μόνο. Το ψόφιο κουνάβι ανταπόδωσε με θέρμη και αναγνώρισε την υποστήριξη του Salman στις κοινές προπάθειες για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια. Για την σταθερότητα δηλαδή.

Συνεπώς σήμερα ο Alex – ο – ηγέτης και το συνεργείο του θα είναι οι τρίτοι στη σειρά που θα αναγνωρίσουν τις άοκνες αμερικανικές προσπάθειες για το καλό του πλανήτη και, ειδικά, της περιοχής. Με χρονική σειρά, έχουμε και λέμε: ισραήλ, σαουδική αραβία (plus εμιράτα), ελλαδιστάν. Το χάλκινο … αλλά, επιτέλους, μια θέση στο βάθρο! (Μπορεί να είναι κάπως τελειωμένοι όλοι τους, άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο, αλλά το βά(ρα)θρο έχει άλλη χάρη.)

Δεν φαίνεται να υπάρχουν άλλοι στον πλανήτη που να συμμερίζονται αυτήν την αμερικανική «σταθεροποιητική στρατηγική» στη μέση Ανατολή περιμένοντας ότι θα φάνε κάτι απ’ τα πτώματα που σπέρνει και θα σπείρει. Δεν φαίνεται, επιπλέον, να υπάρχουν κάποιοι απ’ τους «μεγάλους» της ε.ε. και της ευρωζώνης, που να βλέπουν με συμπάθεια την λιγούρα της ελληνικής ύαινας. Δεν πειράζει. Ας εγκατασταθεί εδώ μόνιμα ο 6^ος στόλος, ας γεμίσει η Σούδα με αμερικανικά uav, ας φάμε δολάρια με χρυσά κουτάλια – κι ας πάνε να πηδηχτούν όσοι διαφωνούν…

Θα «πιάσει» αυτός ο εκδηλωμένος πια postmodern έρωτας της Αθήνας προς την Ουάσιγκτον; Επιτρέψτε μας: όσοι σκέφτονται με δεδομένα 20^ου αιώνα είναι ήδη «στο χρονοντούλαπο της ιστορίας» – για να θυμηθούμε και κάποιον που θα ήθελε να αντιγράφει ο εξοχότατος Alex.

(φωτογραφία: την επόμενη φορά κρατήστε μια θέση και για τον έλληνα…)

Σάββατο 14 Οκτώβρη. Που είχαμε μείνει χτες; Α, ναι: στην επικείμενη επίσκεψη του Alex – του – ηγέτη – ψόφιου – κοριού και του επιτελείου του στο ψόφιο κουνάβι. Τι επίσκεψη; «Επίθεση γοητείας» θα είναι… Για να μην πούμε κατάκτηση!

Πάει, λοιπόν, κούτσα κούτσα, αλλά ταυτόχρονα με το μεγαλείο του ανδρός που διαφεντεύει μια χερσόνησο στην ανατολική Μεσόγειο, να πουλήσει καμιά εκδούλευση, εκδουλευσούλα, κάτι τις τέλος πάντων.

Να, όμως, πως έχουν ήδη τα πράγματα πριν καν πατήσει το πόδι του στο τιμημένο αμερικανικό έδαφος.

Σάββατο 14 Οκτώβρη. Ενώ, λοιπόν, το ντόπιο πόπολο πιπιλάει τα δάκτυλά του, «οι εκπρόσωποι του έθνους», σαν ενιαίο μπλοκ, οδηγούν το κοπάδι, ανεπαισθήτως, στο σφαγείο του.

Δεν χρειάζονται πολλά προς το παρόν. Ίσα ίσα να σφίξει ο Alex – ο – ψόφιος – κοριός εγκάρδια, μ’ εκείνο το αυτοκόλλητο πλαστικό χαμόγελό του, το χέρι του ψόφιου κουναβιού.

Η διαδρομή των ηλίθιων προς την κόλαση είναι χαρούμενη έως πανηγυρική…

Παρασκευή 13 Οκτώβρη. Πως ξεχωρίζει ένας αληθινός ηγέτης απ’ τις απομιμήσεις; Έχει άστρο!

Το άστρο του εξοχότατου Alex – του – ηγέτη αναμένεται να λάμψει στην Ουάσιγκτον στις 17 του μήνα. Χωρίς να το έχει επιλέξει, ακριβώς επειδή είναι αληθινός και δεν μπορεί παρά το σύμπαν να συνωμοτεί υπέρ του, διακινδυνεύει να είναι «ο πρώτος ηγέτης» που θα σφίξει το χέρι του ψόφιου κουναβιού μετά την μισο-κήρυξη πολέμου της Ουάσιγκτον με την Τεχεράνη. Αν, όπως έχει ανακοινωθεί, στις 15 Οκτώβρη το ψόφιο κουνάβι ανακοινώσει επίσημα ότι η 5+1 συμφωνία για τα πυρηνικά του ιράν δεν του κάνει έτσι όπως εφαρμόζεται (επειδή η Τεχεράνη δεν τηρεί το «πνεύμα» της συμφωνίας, και επειδή ένα μέρος του ιρανικού στρατού, οι «φρουροί της επανάστασης», είναι «τρομοκρατική οργάνωση»…) ο εξοχότατος έλληνας θα έχει την τιμή να είναι ο πρώτος που θα περάσει την πόρτα του μισο-εμπόλεμου (απέναντι στο ιράν) άσπρου σπιτιού.

Λέμε «μισο-εμπόλεμου». Ακόμα κι αν το ψόφιο κουνάβι (δηλαδή εκείνοι που είναι πίσω του) επιλέξει να μην αποσυρθεί απ’ την 5+1 συμφωνία, θα ανοίξει τον δρόμο για «κυρώσεις» σε «παράπλευρα» θέματα. Ουσιαστικά θα δημιουργήσει μια καινούργια ατζέντα κινήσεων κατά της Τεχεράνης. Με προοπτική.

Η αλήθεια είναι ότι ένας αληθινός ηγέτης, με στόφα, (και αυτό είναι ο έλληνας φαιορόζ πρωθυπουργός…) δεν ασχολείται με τέτοια ασήμαντα θέματα. Στις 15 Οκτώβρη θα βρίσκεται στο Σικάγο, ανάμεσα στην «ελληνική ομογένεια» (ίσως ανάμεσα και στην δευτεροκλασσάτη ελληνική μαφία της πόλης…) ψάχνοντας για «επενδυτές». Επιπλέον θα τον κοουτσάρει η τριανδρία (ψεκασμένος, ογκόλιθος και αντ’ αυτού) για να πουλήσει αντιτουρκισμό στο ψόφιο κουνάβι και στην δική του τριανδρία.

Συνεπώς είναι αρκετά πιθανό να βρίσκεται (η ελληνική αποστολή) βαθιά νυχτωμένη για τις διεθνείς αναταράξεις που θα προκαλέσει εκείνες τις ημέρες η ψοφιοκουναβική «νέα ιμπεριαλιστική πολιτική» απέναντι στο ιράν. Φυσικά η νύχτα της δεν θα περάσει απαρατήρητη. Κάποιοι (παλιάνθρωποι σίγουρα!) θα σκεφτούν ότι η Αθήνα κάνει πλάτες στην Ουάσιγκτον ό,τι και να κάνει αυτή η τελευταία, μπας και πάρει κανά δολάριο (το dollar είναι παλιά ελπίδα των “έξω απ’ την ε.ε.”). Μερικοί ακόμα πιο παλιάνθρωποι θα σκεφτούν ότι ο ηγέτης και η κυβέρνησή του είναι τσάτσοι της Ουάσιγκτον… Τσσσσςςςς!!!

Ύστερα, κάποια στιγμή στο όχι μακρινό μέλλον, η Κουμουνδούρου θα προσπαθήσει να «ολοκληρωθεί» ανοικτά σαν το «νέο πασοκ». Φονιάδες των λαών αμερικάνοι, έξω οι βάσεις του θανάτου δηλαδή.

Χμμμμμ… Ε, όχι ακριβώς…

Παρασκευή 13 Οκτώβρη. Ο λόγος που ο άλλος, ο ακόμα πιο αληθινός ηγέτης, το ψόφιο κουνάβι, εκφράζοντας τον αμερικανικό εκνευρισμό έως θυμό, θα προσπαθήσει να στριμώξει το ιράν είναι γνωστός: η ήττα του αμερικανικού σχεδιασμού στη συρία και στο ιράκ, με υπευθυνότητα της Μόσχας και της Τεχεράνης. Το πεδίο μάχης παραμένει δευτερεύον. Αλλά μια ήττα ακόμα και σ’ ένα δευτερεύον πεδίο μάχης του 4^ου παγκόσμιου πολέμου έχει παρενέργειες όχι μόνο μέσα σ’ αυτό αλλά και έξω. Ορισμένοι λένε ότι ένας απ’ τους στόχους των ηπα και των συμμάχων τους είναι να εμποδίσουν τον νότιο χερσαίο κλάδο του κινέζικου «δρόμου του μεταξιού» να φτάσει στη μέση Ανατολή· και απο κεί στην ευρώπη. Δεν έχουν άδικο…

Υπάρχει όμως κι άλλος στόχος: οι πολιτικές βιτρίνες της Ουάσιγκτον προσπαθούν να εμποδίσουν, πάνω ή κάτω απ’ το τραπέζι, τα επιχειρηματικά deal μεταξύ Τεχεράνης και ευρωπαίων. Το ιδανικό για το αμερικανικό μοντέλο «ηγεμονίας μέσω της αποσταθεροποίησης» είναι πάντα ισχυρό: ή μαζί μας ή στάχτη και μπούρμπερι. Στην πραγματικότητα με την διοίκηση των συντηρητικών είναι ακόμα ισχυρότερο και επείγον.

Σε κάθε περίπτωση, και για παραπάνω από έναν λόγους, την ίδια άποψη έχει και το Τελ Αβίβ. Αφού το κόλπο με τους proxies έχει ουσιαστικά τελειώσει στο ενιαίο συρο-ιρακινό πεδίο μάχης (με την εξαίρεση των κούρδων μισθοφόρων) βγαίνουν τα γάντια: στο στόχαστρο μπαίνουν οι «μεσαίες δυνάμεις». Η κατηγορία της «τρομοκρατίας» εξακολουθεί να χρησιμοποιείται, αλλά είναι πια πιο διαφανής και από τζάμι.

Κανονικά (μα τι λέμε τώρα;) το τελευταίο πράγμα που θα έπρεπε να κάνει στην πολιτική του καριέρα ο εξοχότατος Alex – ο – ηγέτης θα ήταν να πάει τώρα για χαιρετούρες και κουβεντούλες κορυφής στις ηπα. Οι αμερικανικές ελπίδες του ελληνικού βαθέος κράτους είναι γνωστές και αυτά τα χρόνια της «κρίσης»· κι ο εξοχότατος μαζί με το φαιορόζ τσούρμο τις ασπάζεται. Αλλοίμονο…

Όμως είναι η χειρότερη στιγμή των τελευταίων 7 χρόνων για εκδηλώσεις αγάπης προς την Ουάσιγκτον: στο άσπρο σπίτι έχει εγκατασταθεί ένας παράφρονας που υπηρετεί τις πιο μαύρες εκδοχές του αμερικανικού βαθέος κράτους· ένας κλόουν («ηλίθιο» τον αποκάλεσε ο ίδιος ο υπ.εξ. του) που απειλεί διαδοχικά όλον τον κόσμο, απ’ την ασία μέχρι τη λατινική αμερική· ένας εκπρόσωπος της ωμής και χωρίς προσχήματα επιθετικής μονομέρειας· απ’ την άλλη μεριά το ελλαδιστάν είναι διάσημος ζητιάνος· με μια κυβέρνηση που ο καιροσκοπισμός της έχει γίνει «διεθνές πρότυπο»· μ’ έναν «λαό» έτοιμο να υποδεχθεί σαν «ελευθερωτή» οποιονδήποτε κρατάει χάντρες και καθρεφτάκια…

Μ’ αυτά τα δεδομένα μπορεί (ο εξοχότατος και σια) να γλύφει τον Μακρόν χωρίς ιδιαίτερες συνέπειες. Αν όμως γλύψει το ψόφιο κουνάβι (και γι’ αυτό πάει…) καίγεται.

Το είπαμε όμως: έχει άστρο. Άλλωστε, τόση αγάπη και συμμαχία με το Κάιρο και το Τελ Αβίβ δεν μπορεί παρά να φτάσει σε μια “ολοκλήρωση”.

Μετά απ’ αυτήν την επίσκεψη ο εξοχότατος θα γίνει κανονικός “ψόφιος κοριός”.

Πέμπτη 12 Οκτώβρη. Αμαρτία που ομολογείται δεν είναι τέτοια. Τόχουμε, λοιπόν, για σίγουρο, οπότε το λέμε από τώρα. Καθώς ο εξοχότατος (ένας είναι, μονάκριβος) στο ταξίδι του στην Ουάσιγκτον θα συνοδεύεται από επίλεκτους, πολιτικές βιτρίνες ΑΑ, την τριάδα «ογκόλιθος, ψεκασμένος, αντ’ αυτού», θα γλύψει το ψόφιο κουνάβι δέκα και εκατό φορές περισσότερο απ’ ότι έγλυψε / έγλυψαν τον Μακρόν στην Αθήνα.

Θα έχουν έναν σατανικό υπολογισμό κατά νου: αφού ο Ερντογάν τα έχει τσουγκρίσει με τους αμερικάνους και το ανάποδο (έτσι πάει η υψηλή γεωπολιτική ανάλυσή τους) είναι ευκαιρία να τους προσφέρουμε εμείς, ταπεινά, τις υπηρεσίες μας. Και να μας ανταμείψουν με καμιά χούφτα δολάρια «επενδύσεων» – και τίποτα όπλα, απ’ τα ληγμένα τους.

Αν ο χρόνος γύριζε πίσω και βρίσκονταν στα ‘60s ή στα ‘70s οι λογαριασμοί τους θα έστεκαν· αλλά τότε η Άγκυρα δεν θα κοιτούσε στραβά (και, κυρίως, φανερά στραβά) την Ουάσιγκτον. Τώρα; Τώρα ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός κάνει «οικονομική διαχείριση» των συμφερόντων του, όχι άδικα: έχει ανοίξει πολύ τις δουλειές του, έχει απλώσει πολύ τον τραχανά του, και αναμένεται ακόμα περισσότερο άπλωμα. Απ’ την ελληνική επικράτεια ενδιαφέρεται για συγκεκριμένα πράγματα, κι αυτά τα έχει ήδη.

Την προηγούμενη φορά (με την προηγούμενη αμερικανική διοίκηση) που ο ψεκασμένος χάριζε («τ΄αφεντικό τρελλάθηκε! δεν πουλάμε, χαρίζουμε!!!») επιπλέον βάση κάπου στα Δωδεκάνησα ή φρέσκο, μυρωδάτο πετρέλαιο απ’ το Αιγαίο (;;;;;), η Ουάσιγκτον δεν τσίμπησε. Μετά, αρχές της χρονιάς, πήγε στην τωρινή διοίκηση ο ογκόλιθος Nick the Greek, με τους χάρτες παραμάσχαλα, για να περιγράψει τα σχέδιά του για την «περιφερειακή ασφάλεια», παρέα με του φασίστες του Καΐρου, το Τελ Αβίβ (που είναι μια περιφερειακή ασφάλεια μόνο του…) και την Λευκωσία… Και πάλι δεν φάνηκε το ψοφιοκουναβιστάν να ενδιαφέρεται να αγοράσει επιπλέον κάτι τις.

Τώρα; Τώρα θα πουλήσουν σπαρταριστό αντιτουρκισμό. Και χαρτομάντηλα πακέτο, επειδή η Ουάσιγκτον έχει σπαράξει στο κλάμα και ψάχνει ώμο να ακουμπήσει. Ή μήπως όχι;

Η αλήθεια είναι ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός κοιτάει πολύ ανατολικότερα. Η μέση Ανατολή είναι (για τους σχεδιασμούς του) η άκρη άκρη του κυρίως πεδίου μάχης, στην ανατολική Ασία. Μια μεθοριακή ζώνη σαν να λέμε, για την οποία θέλει να έχει κάποια αποτελέσματα ξοδεύοντας τα ελάχιστα δυνατά.

Η Άγκυρα ήταν και παραμένει «ακριβός» σύμμαχος: έχει απαιτήσεις. Γι’ αυτό έμεινε όχι απλά «στο κρύο», αλλά είδε και ένα πραξικόπημα. Ωστόσο οι ακόμα δυτικότεροι καλοθελητές (ως προς την τουρκία, ρίξτε και μια ματιά στον χάρτη για να δείτε ότι δεν περιορίζεται στα μικρασιατικά παράλια…) θα πρέπει να είναι διατεθειμένοι για ακόμα μεγαλύτερες «εκπτώσεις γεωπολιτικής προσόδου». Για παράδειγμα η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να δώσει αοζ στο Καστελόριζο· αυτό δεν το κάνει ούτε ο φίλος κι αδελφός Σίσι, που τέλος πάντων είναι μάγκας και καραμπουζουκλής!… Ούτε μπορεί να υποσχεθεί την παραχώρηση στην ελλάδα του Kas· γιατί θα ζητήσει οπωσδήποτε μια βάση στη νότια κύπρο σαν ελάχιστο αντάλλαγμα. Δεν μπορεί καν και καν να υποσχεθεί ότι δεν θα κλείσει κάποια στιγμή, κάπου, τον θαλάσσιο “δρόμο του μεταξιού” που καταλήγει στον Πειραιά – τι στην ευχή θαλασσοκράτειρα είναι η Ουάσιγκτον άμα κάνει ο καθένας ότι γουστάρει;

Σε τι αποσκοπεί, λοιπόν, η ταρατατζούμ επίσκεψη στο ψοφιοκουναβιστάν που με τόσο κόπο επεδίωξε και εξασφάλισε η φαιορόζ κομπανία; Σε υποσχέσεις επενδύσεων (ουάου! που θάλεγε μια ψυχή…) και στις photo opportunities! Μπορεί να φαίνεται γελοίο, αλλά έτσι τρέφεται αυτήν την δύσκολη περίοδο τόσο το ελληνικό μεγαλείο όσο και το ψώνισμα των αρχόντων: με junk food και selfies…

(Μα δεν υπάρχει ελληνικός ιμπεριαλισμός; Υπάρχει – από τότε που φτιάχτηκε αυτό το κράτος. Αλλά όπως συμβαίνει συχνά σε διάφορα κράτη, έχει σοβαρές διακυμάνσεις – η σχεδόν δύο αιώνων ιστορία του η ίδια το μαρτυράει. Τώρα βρίσκεται μακράν στη χειρότερη θέση εδώ και τουλάχιστον 40 χρόνια. Απ’ την άποψη των συσχετισμών και των προοπτικών. Ευνοϊκές περιστάσεις σαν εκείνες των ‘90s συμβαίνουν μια φορά στον έναν αιώνα. Ή στους δύο. Μπορεί και στους τρεις…

Τώρα ο ελληνικός ιμπεριαλισμός κρατιέται απ’ τα μαλλιά του για να γυαλίζει τις αρβύλες του ισραηλινού και να κάνει back vocals στις σφαγές του Σίσι… Σε σχέση με τα όνειρά του αυτά είναι μεροκάματα για ψίχουλα. Αλλά κάπως πρέπει να την βγάλει…)

Τρίτη 10 Οκτώβρη. Στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού η Αθήνα (μέσω του εξοχότατου ογκόλιθου Nick the Greek και, προφανώς, με την «πλατιά» διακομματική συναίνεση, ακόμα και δια της σιωπής· δηλαδή με οδηγίες του βαθέος κράτους) μπλόκαρε μια πρόταση για καταδικαστική ψήφο της ε.ε. για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην αίγυπτο, σε ένα σχετικό ψήφισμα της ύπατης αρμοστείας για ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν ήταν η πρώτη φορά: με κάθε ευκαιρία δείχνει την υποστήριξη της σε ένα απ’ τα πιο βάρβαρα, ανθρωποφάγα καθεστώτα στην ιστορία της περιοχής (δείτε, ενδεικτικά, ένα απ’ τα λίγο παλιότερα σχόλια της ασταμάτητης μηχανής: παραλίγο να ξεχαστούμε, Σάββατο 12 Αυγούστου).

Η Αθήνα δεν είναι μόνη της. Έχει στο πλευρό της σ’ αυτές τις βρωμοδουλειές την αδελφή Λευκωσία. Είναι ωστόσο γεγονός ότι με τον φιλοχουντισμό τους οι έλληνες και οι ελληνοκύπριοι καθεστωτικοί και οι κάθε είδους λακέδες τους, εκτός απ’ το να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των «εθνικών πρωταθλητών» τους που έχουν «επενδύσει» πάνω στην εργατική τάξη της αιγύπτου (και δεν είναι ούτε λίγοι ούτε ασήμαντοι), προσφέρουν κάποιες υπηρεσίες και σ’ άλλα ευρωπαϊκά αφεντικά. Οπωσδήποτε στα γαλλικά και στα ιταλικά. Που επίσης κάνουν χοντρές μπίζνες με του σφάχτες του Σίσι, απολαμβάνουν ιδιαίτερα την «κοινωνική ειρήνη» (νεκροταφείου) που επιβάλλουν, αλλά δεν μπορούν να εκτεθούν στις κοινωνίες τους αγιάζοντας φανερά την χούντα… με «βέτο» σαν αυτά που μόνο ένας έλληνας ογκόλιθος θα είχε την ξεφτίλα να καταθέτει.

Κάπως έτσι η «7^η συνάντηση του συμβουλίου συνεργασίας ε.ε. – αιγύπτου», στα τέλη του περασμένου Ιούλη, περιελάμβανε και την εξής αναφορά στην καούρα της ε.ε. για τα «ανθρώπινα δικαιώματα»:

… Η αίγυπτος και η ε.ε. εξέφρασαν την προσήλωσή τους στην ενίσχυση της δημοκρατίας, των θεμελειωδών ελευθεριών και των ανθρώπινων δικαιωμάτων σαν συνταγματικών δικαιωμάτων για όλους τους πολίτες τους σε συνάρτηση με τις διεθνείς υποχρεώσεις τους, και συμφώνησαν ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι μια κοινή αξία και αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο για ένα δημοκρατικό, σταθερό κράτος, με ευημερία.

Η ε.ε. και η αίγυπτος συμφώνησαν ότι η κοινωνία των πολιτών είναι ένα σημαντικός και ισχυρός συντελεστής για την εφαρμογή των προτεραιοτήτων της συενργασίας τους, και για μια διαφανή και συμμετοχικη διακυβέρνηση, και μπορεί να στηρίξει την βιώιμη ανάπτυξη που βρίσκεται σε εξέλιξη στην αίγυπτο. Θα εργαστούν με την κοινωνία των πολιτών υπέρ της αποτελεσματικής συνεισφοράς στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική ανάπτυξη, σε αρμονία με το αιγυπτιακό σύνταγμα και την εθνική νομοθεσία…

Ούτε σαν ειρωνεία δεν μπορεί να το πάρει κανείς: το «σύνταγμα» και η «νομοθεσία» της αιγυπτιακής χούντας κατασκευάζονται και εφαρμόζονται με τέτοια ακρίβεια ώστε η «σταθεροποίηση της χώρας» που ευλογάει και εύχεται ο ογκόλιθος Nick the Greek να είναι λουσμένη στο αίμα. Αλλά και οι υπόλοιποι “ευρωπαίοι ομόλογοί” του ούτε καν τους μπάτσους δολοφόνους ενός ιταλού φοιτητή, πρωτοκοσμικότατου, του Giulio Regeni (δολοφονήθηκε ύστερα από φρικτά βασανιστήρια στο Κάιρο, στα τέλη Γενάρη του 2016), ούτε αυτούς λοιπόν δεν τολμούν να ζητήσουν στο ταψί… να βάλουν σαν όρο την αποκάλυψή τους για τα deal τους με την χούντα. Ενάμισυ χρόνο μετά παριστάνουν τα κουνέλια του Νείλου…

Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για αιγύπτιους εργάτες. Εννοείται, σε κάθε περίπτωση, ότι υπάρχει κάτι σαν “αποχωρητήριο τύψεων” και στην ε.ε. Ένα απ’ αυτά είναι η “υποεπιτροπή ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου”. Ο πρόεδρός της είναι ιταλός, όπως ήταν και ο Regeni. Ε, για να υπάρχουν και κάποια προσχήματα δήλωσε πριν μια βδομάδα, στις 3 Οκτώβρη, μιλώντας στο ε.κ.:

… Θεωρώ απαράδεκτο το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια, διαπράχθηκαν από τις αιγυπτιακές αρχές σε αυξημένο μάλιστα βαθμό, βασανιστήρια σε βάρος διαφωνούντων, κάποιοι από τους οποίους, εξαφανίστηκαν βίαια… Δεν μπορούμε ως ευρωπαϊκή ένωση να συζητούμε οικονομική συνεργασία, εμπόριο, επενδύσεις, ή ακόμα και τη μετανάστευση και την τρομοκρατία με την αίγυπτο, όταν η χώρα αυτή συνεχίζει να εφαρμόζει μια πολιτική καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η ε.ε. έχει την ευθύνη να υπερασπισθεί εκείνους που αγωνίζονται για τη δικαιοσύνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα και να απαιτήσει από την αιγυπτιακή κυβέρνηση να απελευθερώσει εκείνους που φυλάκισε για πολιτικούς λόγους…

Ανατριχιαστικό το ότι θεωρεί πως “ως ε.ε. δεν μπορούμε” αυτό που υπογράφτηκε πριν 3 μήνες ενώ, απ’ την άλλη, θεωρεί υποχρέωση της ε.ε. να υπερασπιστεί κάποιους που καθόλου δεν τους γουστάρουν τα ευρωαφεντικά και το ευρωπόπολο, να σώσει όλους αυτούς τους αντιρρησίες που με ευχαρίστηση έχει παραδώσει στους χασάπηδες του Σίσι.

Συγκινούν, τώρα, κανέναν τα παραμύθια της «αριστεροσύνης» και της «προοδευτικότητας» του Κουμουνδούριου εθνικισμού; Ναι, συγκινούν. Με κάτι ψίχουλα εδώ κι εκεί, η τρέχουσα βιτρίνα του ελληνικού βαθέος κράτους έχει λυμένα τα χέρια της να συνεργάζεται στο outsourcing εγκλημάτων· «για εθνικούς λόγους» πάντα…

Παρασκευή 1 Σεπτέμβρη. … Χαίρομαι … που δικαιώθηκε η πολιτική μας της μη επέμβασης στα εσωτερικά της χώρας σας… Δήλωση υψηλού επιπέδου! Μπορείτε να την φανταστείτε, απ’ το στόμα κάποιου, π.χ. αμερικάνου ή γερμανού, να αφορά το ελλαδιστάν; “Χαίρομαι που δεν ανακατευόμαστε στα εσωτερικά σας…. γιατί, φυσικά, θα μπορούσαμε… αλλά θα στεναχωριόμουν πολύ τότε…”

Αυτή την υπεροπτική στάση εκδήλωσε ο ογκόλιθος Nick thε greek απ’ τα Σκόπια. Έχοντας εκτιμήσει ότι η στάση του “τσαμπουκά” που κράτησε εναντίον της Άγκυρας ώστε να βουλιάξει η πιο πρόσφατη “προσπάθεια επίλυσης του κυπριακού” δεν θα δουλέψει στο “μακεδονικό” (την καινούργια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του μακεδονικού κράτους την “αγαπάνε” όλοι αυτήν την περίοδο, εκτός απ’ την Μόσχα βέβαια…) εφαρμόζει άλλη τακτική. Του “γλυκούλη γείτονα”. Ο οποίος όμως, υπηρετώντας τα συμφέροντα του ελληνικού βαθέος κράτους, βάζει προϋποθέσεις (όπως έκανε και με το “κυπριακό”). Οι απαιτήσεις της Αθήνας εδώ είναι: να κάνει η κυβέρνηση Zaev «χειρονομίες καλής θέλησης»…

«Αθώο» ακούγεται… Όσο «αθώο» ακουγόταν το «να φύγει ο τουρκικός στρατός απ’ την κύπρο Τώρα!»… Αλλά είναι δηλητηριώδες. Γιατί αυτό που απαιτεί το ελληνικό κράτος και το βάζει σαν προϋπόθεση για να κουβεντιάσει το θέμα του «ονόματος» είναι η εκκαθάριση των συμβόλων του «μεγαλεξανδρινού» μεγαλοϊδεατισμού των Σκοπίων… τα οποία υποστηρίζει με φανατισμό η ακροδεξιά αντιπολίτευση του πρώην πρωθ. Gruevski (άσπονδου φίλου της ελληνικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής). Με απλά λόγια αυτό που ζητάει η Αθήνα ονομάζοντάς το «χειρονομίες καλής θέλησης» είναι αφορμές για ανανέωση της εσωτερικής έντασης μέσα στην επικράτεια του μακεδονικού κράτους!

Έτσι αναδεικνύεται το βρώμικο νόημα της δήλωσης περί «…. μη επέμβασης στα εσωτερικά της χώρας σας…» που, αν ήταν κυριολεκτική, θα ήταν απλά ηλίθια. Το νόημα είναι το ανάποδο: θα σπρώξουμε όσο μπορούμε τα πράγματα ώστε να γίνετe μπίλιες· ζητώντας σας «χειρονομίες καλής θέλησης» που αν πάτε να τις κάνετε θα ανάψουν τα αίματα των (κρυφά φίλων μας) ακροδεξιών αντιπάλων σας…

Πέμπτη 31 Αυγούστου. Απ’ το 1974 και μετά, στη διαιρεμένη κύπρο, υπήρχαν ακίνητα και χωράφια των ελληνοκυπρίων που βρίσκονταν στην τουρκοκυπριακή ζώνη και, ανάλογα, ακίνητα και χωράφια τουρκοκυπρίων που βρίσκονταν στην ελληνοκυπριακή επικράτεια.

Τα δικαιώματα ιδιωτικής ιδιοκτησίας σε ακίνητα είναι εξαιρετικά ισχυρά και ενεργά ακόμα και μετά από πολλές δεκάδες χρόνια. Προφανώς εν όψει της πιθανότητας να γινόταν κάποτε όχι η “επίλυση του κυπριακού” αλλά κάποια συμφωνία που θα επέτρεπε την ανταλλαγή των περιουσιών, αυτές θα έπρεπε να μην “επαναϊδιωτικοποιηθούν” από νέους ιδιοκτήτες.

Στο νότο δημιουργήθηκε μια υπηρεσία “κηδεμονίας των τ/κ περιουσιών” που είχε την ευθύνη να παραχωρεί την χρήση (όχι την ιδιοκτησία) τέτοιων ακινήτων σε ελληνοκύπριους πρόσφυγες απ’ τον βορρά. Στη λογική ότι αν κάποτε αναγκάζονταν να φύγουν απ’ αυτά θα ήταν για να πάνε στα δικά τους (στα πλαίσια κάποιας συμφωνίας). Σε εξαιρετικές και ειδικές περιπτώσεις, αυτή η διαχειριστική υπηρεσία θα μπορούσε να παραχωρήσει την χρήση τέτοιων τ/κ ιδιοκτησίας ακινήτων στο (νοτιο)κυπριακό κράτος ή σε αρχές τοπικής αυτοδιοίκησης. Και πάλι προσωρινά, όσο μακρόχρονο κι αν ήταν αυτό το “προσωρινά”…

Έγινε έτσι; Όχι. Πρόσφατα ο δήμαρχος Πάφου έβγαλε στον αφρό την συστηματική “καταπάτηση” τέτοιων εκτάσεων τ/κ ιδιοκτησίας από μεγάλες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις. Προφανώς αυτό έγινε με “λάδωμα” εκεί που έπρεπε, στη διαχειρίστρια υπηρεσία.

Συνηθισμένα και ελληνικά αυτά. Μόνο που εδώ υπάρχει μια “εθνική προέκταση”. Αυτοί οι businessmen καταπατητές είναι οι τελευταίοι που θα ήθελαν «λύση του κυπριακού»! Εφόσον θα έπρεπε η γη που εκμεταλλεύονται να δοθεί πίσω στους ιδιοκτήτες της. Και έχουν αρκετά φράγκα για να πληρώνουν μήντια και λακέδες διαφόρων ειδών…

Αποκαλύπτονται έτσι, για άλλη μια φορά, τα ευγενή ελατήρια των «πατριωτών»… Παρακαλούμε τον ογκόλιθο Nick the greek να τους τιμήσει με επίσημο τρόπο…