Καρτέλ 1

1/2/2017. Γράψαμε χθες: …το «εκτός νόμου» έχει πλέον τέτοιο μέγεθος και τέτοια ισχύ ώστε καθορίζει τον «νόμο», όχι μόνο σαν «γράμμα» αλλά και σαν πράξη.Κάποιοι φίλοι της ασταμάτητης μηχανής, συμφωνώντας κατ’ αρχήν, ζήτησαν περισσότερες εξηγήσεις. Να, λοιπόν, δύο παραδείγματα.
Οι οδικές υπεραστικές συγκοινωνίες στην ελλάδα είναι καρτέλ: τα κτελ. Ορίζουν τις τιμές των εισιτηρίων χωρίς κανέναν ανταγωνισμό, δηλαδή όπως βολεύει τους ιδιοκτήτες των λεωφορείων. Αυτό είναι κάτι που απαγορεύεται (και) από την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Είναι επίσης μία απ’ τις πολλές (τέτοιου ή παρόμοιου είδους) «εκκρεμότητες» που έχουν οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις της διαχείρισης της κρίσης· και αρνούνται φανατικά να λύσουν. Με άλλα λόγια αυτές οι κυβερνήσεις (συμπεριλαμβανομένης της φαιορόζ) υπηρετούν τον πολιτικό προσοδισμό φανατικά παρότι και στη συγκεκριμένη περίπτωση (και πολλές άλλες παρόμοιες) τρέφεται από (ουσιαστικά) εγκληματικές πρακτικές, που στρέφονται σε βάρος στοιχειωδών κοινωνικών συμφερόντων. Σε κάθε περίπτωση με τα κτελ ΔΕΝ ταξιδεύουν οι «πλούσιοι».
Μια κραυγαλέα περίπτωση. Το one way εισιτήριο Αθήνα / Γιάννενα (ή το ανάποδο) κοστίζει τουλάχιστον 40 ευρώ. Υπάρχουν όμως και αλβανικής ιδιοκτησίας λεωφορεία, που κάνουν διαδρομές μεταξύ Αθήνας και αλβανίας. Αν μπορούσε κανείς να ταξιδέψει με τέτοια λεωφορεία, θα πλήρωνε για την διαδρομή Αθήνα – Γιάννενα 25 ευρώ. Αλλά δεν μπορεί. Απαγορεύεται! Απαγορεύεται αυτά τα λεωφορεία να σταματούν στα Γιάννενα! Το κτελ κρατάει το μονοπώλιό του· και τις υψηλές τιμές. Υπάρχει τέτοιος νόμος; Δεν υπάρχει αλλά «ισχύει»; Δεν έχει σημασία. Απαγορεύεται ο ανταγωνισμός.
Μήπως μ’ αυτόν τον τρόπο προστατεύονται οι μισθωτοί οδηγοί των λεωφορείων, όσοι τέτοιοι υπάρχουν; Όχι βέβαια! Για μια διαδρομή με 40 επιβάτες η διαφορά των εισιτηρίων (40 – 25 = 15, Χ 40=600 ευρώ) αποκλείεται να πηγαίνει στον μισθωτό οδηγό! Αποκλείεται οι έλληνες μισθωτοί οδηγοί του συγκεκριμένου ελληνικού μονοπωλίου να πληρώνονται 600 ευρώ ανά διαδρομή παραπάνω απ’ τους αλβανούς μισθωτούς οδηγούς των αλβανικής ιδιοκτησίας λεωφορείων! Αν όχι όλα το μεγαλύτερο μέρος των 600 ευρώ ανά διαδρομή πάνε στην τσέπη του έλληνα ιδιοκτήτη.
Έτσι ένα καρτέλ (υπάρχουν πολλά τέτοια και όχι μόνο στις μεταφορές) μετατρέπεται σε «μαφία» και, με την υποστηρίξη του «επίσημου κράτους» (του «τυπικού νόμου» δηλαδή) επιβάλλεται…

Καρτέλ 2

1/2/2017. Υπάρχει ένα άλλο καρτέλ, ιδιαίτερα διάσημο, που έχει κάτι προβληματάκια εσχάτως: το καρτέλ των κατασκευαστικών / εργολαβικών δημόσιων έργων. Περιλαμβάνει όλα τα μεγάλα ονόματα των αφεντικών του κλάδου, και πολλά μικρότερα.
Τι έκανε αυτό το καρτέλ με βάση επίσημα στοιχεία από το 1989 που συστάθηκε ως (τουλάχιστον) το 2016 που αποκαλύφθηκε, δηλαδή επί 27 χρόνια; Μοίραζε μεταξύ του τις δουλειές (και έχουν γίνει πάμπολλα “μεγάλα έργα” αυτά τα 27 χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των κατασκευών για τους ένδοξους ολυμπιακούς…) υπερκοστολογώντας τα συστηματικά – και πανεύκολα, εφόσον δεν υπήρχε κανένας ανταγωνισμός μεταξύ τους. Το ύψος αυτών των υπερκοστολογήσεων μας είναι άγνωστο. Αλλά όποιος μιλήσει για δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ (σε “σκληρό νόμισμα”) δεν θα κάνει λάθος. Πρόκειται για τεράστια ποσά που έφυγαν απ’ τον ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό και τα κονδύλια της καταραμένης ε.ε. που χρηματοδοτούσε συστηματικά και σε καλό ποσοστό όλα αυτά τα δημόσια έργα – και πήγαν στις τσέπες των βαρώνων των κατασκευών.
Το καρτέλ αυτό αποκαλύφθηκε – δεν έχουν σημασία οι λεπτομέρειες. Και πρέπει να πληρώσει. Πόσο; Κρατηθείτε: κάθε εταιρεία πρόστιμο έως 10% των κερδών της την προηγούμενη χρονιά. Αυτό λέει ο τυπικός νόμος: μετά από 27 (ή 127) χρόνια συστηματικής και (κυριολεκτικά) εγκληματικής καπιταλιστικής πρακτικής, μετά από 27 (ή 127) χρόνια άγριας συσσώρευσης, θα πληρώσουν πρόστιμα με βάση τα κέρδη τους την … τελευταία χρονιά (απ’ την στιγμή που θα τους επιβληθούν, μετά από συνεννόηση φυσικά, τα πρόστιμα). Είναι ένας νόμος κομμένος και ραμένος στα μέτρα των “εκτός νόμου” επιχειρηματικών πρακτικών. Όπως καταλαβαίνει ο καθένας “μεγάλη καρδιά”. Καμία σχέση με το τι είναι πατριωτικό να ζητάει κανείς για το “κατοχικό δάνειο”. Εκεί οι τόκοι υπολογίζονται μέχρι τελευταίο σέντς. Όμως άλλο πράγμα οι ξένοι και άλλο πράγμα οι “δικοί μας” (καταχραστές…).

Αλλά κι αυτό ακόμα είναι … πολύ. Σύμφωνα με λεπτομερές ρεπορτάζ της εφ. “ναυτεμπορική” (30/1/17) το συνολικό πρόστιμο που “σκέφτεται” να επιβάλει η ντόπια “επιτροπή ανταγωνισμού” είναι … 80 εκατομύρια ευρώ: … Το μεγαλύτερο μέρος από το ποσό αυτό (πολύ κοντά στο μισό) καλείται να το πληρώσει η Ελλάκτωρ (οίκος Μπόμπολα), ενώ το δεύτερο μεγαλύτερο πρόστιμο καταλογίζεται στην J&P Άβαξ (Παρασκευαΐδης, Ιωάννου)…. Σημαντικού ύψους είναι το πρόστιμο το οποίο συζητείται για την ΓΕΚ Τέρνα (Καμπάς, Περιστέρης), και αναλογικά με το μέγεθός της και για την Ιντρακάτ (Κόκκαλης)…. Ωστόσο, το όλο θέμα είναι εξαιρετικά σύνθετο…
Που βρίσκεται η «συνθετότητα του όλου θέματος»; Σε τρία ζητήματα. Πρώτον, οι εταιρείες θέλουν να πληρώσουν ακόμα λιγότερα. Και επ’ αυτού η τακτική τους είναι απλή: αρκεί να τρενάρει η τελική απόφαση (για το ύψος των προστίμων) και να εκδοθεί το 2018 – ή και το 2019! (Εύκολο φαίνεται αυτό στα μέρη μας…) Επειδή τους επόμενους μήνες τελειώνουν και τα τελευταία «μεγάλα έργα» (κάποιοι δρόμοι), οι τζίροι και τα κέρδη των εργολάβων θα είναι πολύ χαμηλά το 2017· οπότε το 10% επ’ αυτών θα είναι πολύ πιο κάτω και απ’ τα 80 δις. Μερικές, επίσης, μπορούν ακόμα και να χρεωκοπήσουν (κάποιες το έχουν κάνει ήδη), οπότε δεν θα πληρώσουν σέντς…
Το δεύτερο είναι να μη ζητήσει η καταραμένη ευρωπαϊκή ένωση πίσω λεφτά… Αυτό πρέπει να το αναλάβει η ελληνική κυβέρνηση. Και το τρίτο είναι (με τα όποια γελοία πρόστιμα) να κλείσουν οριστικά οι υποθέσεις, και να μην γίνουν διώξεις για τα «συρρέοντα ποινικά αδικήματα», όπως, για παράδειγμα, οι δωροδοκίες κρατικών αξιωματούχων. Υπουργών, ας πούμε (Και ποιοί, είπαμε, διετέλεσαν υπουργοί δημοσίων έργων αυτήν την 27ετία; Α πα πα!!!) Την περασμένη άνοιξη η φαιορόζ κυβέρνηση προσπάθησε να περάσει έναν τέτοιο νόμο (αυτόματης παραγραφής, δηλαδή, όλων αυτών των ποινικών αδικημάτων των ντόπιων αφεντικών) αλλά έγινε αντιληπτή ακόμα και από δικούς της βουλευτές, και αναγκάστηκε να κάνει πίσω. Έκτοτε ελπίζει σε μια «διακομματική συνεννόηση» (είναι αρκετή η αξιωματική αντιπολίτευση) για να περάσει και αυτό το συγχωροχάρτι.
Άλλη μια περίπτωση, λοιπόν, που το «εκτός νόμου» των αφεντικών καθορίζει τον «νόμο», τόσο ως προς το γράμμα όσο και ως προς την εφαρμογή του…

Ιδεολογία

1/2/2017. Η σύμφυση του “εκτός νόμου” (του εγκληματικού κεφάλαιου δηλαδή) με τον “τυπικό νόμο” (το κράτος δηλαδή) και η επιβολή του πρώτου πάνω στο δεύτερο, παράγει στα μέρη μας και την ιδεολογία της νομιμοποίησής του. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, για πολλούς κοινωνικούς και πολιτικούς λόγους: αυτή η ιδεολογία εμφανίζεται, όπου μπορεί, σαν μια κάποια παραλλαγή εθνικισμού. Και, ανάποδα, η γενική εθνικιστική ιδεολογική παραγωγή ενισχύει τα συμφέροντα των επιμέρους ομάδων αφεντικών / μαφιόζων, και αλληλοτροφοδοτείται μ’ αυτά.
Αν επιμείνει κανείς, για παράδειγμα, στην διάλυση του καρτέλ των κτελ, το πρώτο, πιο φανατικό και πιο έντονο που θα ακούσει θα είναι “για τους ξένους που θα έρθουν να πάρουν τα λεωφορεία μας”, κλπ κλπ. Πολλοί θα το φάνε αυτό…
Όσο για το καρτέλ των κατασκευαστικών που, όπως καταλαβαίνει κανείς, είναι απ’ τα κεντρικά στο ελληνικό σύμπλεγμα κράτους κεφάλαιου; Α χα!!! Να πως τελειώνει το ρεπορτάζ της “ναυτεμπορικής” (ο τονισμός δικός μας):
… Η πιο σκοτεινή πλευρά της υπόθεσης, όμως, είναι το αν υπήρξε και από που εντολή στην επιτροπή ανταγωνισμού να ερευνήσει την υπόθεση καρτέλ στις κατασκευές. Η επιτροπή ανταγωνισμού όταν εισέβαλε στις αρχές του 2013 στις τεχνικές εταιρείες για να ψάξει τα αρχεία τους είπε ότι κινήθηκε αυτεπάγγελτα. Προφανώς ασχολούνταν με το θέμα πολλούς μήνες πριν. Κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης, αλλά και στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης ακόμα και σήμερα κάνουν λόγο για εντολή που ήρθε απ’ έξω με στόχο να πλήξει τις ελληνικές εταιρείες, ώστε οι ξένες να αναλάβουν μεγαλύτερο κατασκευαστικό αντικείμενο στη χώρα μας…
Α χα!!! “Γερμανικός δάκτυλος” κι εδώ, λοιπόν!!! Καταλάβατε;

Εθνική γραμμή

1/2/2017. Τα πιο πάνω, που δεν είναι καθόλου μοναδικά, όχι μόνο σκιαγραφούν τα όσα υποστηρίζαμε χτες για τον χαρακτήρα του ελληνικού καπιταλισμού / κράτους, αλλά δείχνουν και τον πυρήνα των σχέσεών του με το ευρωπαϊκό θεσμικό εποικοδόμημα, όταν αυτό απαιτεί, σαν όρο της πολιτικής δανειακής υποστήριξης, τον ελληνικό εκσυγχρονισμό· τον σημαντικό περιορισμό της μαφιόζικης καπιταλιστικής κυριαρχίας: κάτω οι γερμανοί, κάτω η Μέρκελ και ο Σόιμπλε· ακόμα και “έξω απ’ το ευρώ και την ε.ε.”.
Αντίστροφα, ούτε η Ουάσιγκτον, ούτε το Λονδίνο, ούτε και το Πεκίνο έχουν τέτοιου είδους “ανθελληνικές” απαιτήσεις. Οπότε θεωρούνται “φίλοι”. Με δυο δεδομένα όμως. Πρώτον, δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή (ακόμα και δανεική) για να “σωθεί” το ελλαδιστάν συνολικά. Και δεύτερον, αντιμετωπίζουν την επικράτεια μόνο υπό το πρίσμα “αξιοποιήσιμων spots”. Πράγμα που δεν είναι αυτό που θα ήθελαν τα ντόπια αφεντικά (σαν ταξική ελίτ). Αλλά έτσι είναι ο καπιταλισμός (ηλίθιε!)
Οπότε; Σαν τους στραβούς στο Άδη. Αλλά οπωσδήποτε με μαφιόζικα οφέλη.

Ανοικτή επιστολή προς τον Ύψιστο – νο 3

29/1/2017.

Πανεξυπνότατε Κύριε Ψόφιε Κουνάβι.
Με όχι αδικαιολόγητη ανησυχία παρατηρούμε ότι ίσως δεν σκοπεύετε να μας δώσετε την δεύτερη θέση στον πλανήτη, αμέσως μετά την America First. Παρακολουθούμε τα, ας μας επιτρέψετε, «σαλιαρίσματά» σας με μια κυρία που τώρα μεν ηγείται του brexit, όμως πριν ένα χρόνο ήταν φανατική του bremain… “Ασταθής χαρακτήρας», το λιγότερο που θα μπορούσε να πει κανείς για την περίπτωσή της.
Ωστόσο δεν σκοπεύουμε να κάνουμε σκηνή στη Μεγαλειότητά Σας. Πολλώ μάλλον που με το Ηνωμένο Βασίλειο μας συνδέουν τα ποτάμια του αίματος των κοινών μας εχθρών, ειδικά απ’ τον Δεκέμβρη του ’44 και μετά. Έστω, λοιπόν, θα καταπιούμε την πίκρα μας, και θα το δεχτούμε: μας δίνετε την τρίτη θέση στον κόσμο; Μας την δίνετε; Greece Third; Να το κλείσουμε εκεί; Θα το δεχτούμε. (Greece Third!! Τελικά δεν είναι τόσο άσχημο… Σε διεθνή διαγωνισμό τραγουδιού θα ήταν super!)
Όμως παρακαλούμε: πείτε στην καινούργια σας φίλη να μην μας «πηδάει» (μεταφορικά μιλώντας πάντα, με όλη την έννοια του «μεταφορικά», «μεταφορές», κλπ: πετώντας απ’ την Ουάσιγκτον προς την Άγκυρα…). Καταλαβαίνετε: δημιουργούνται άσχημες εντυπώσεις, και πάντα υπάρχουν κακόβουλοι να χύσουν το δηλητήριό τους.
Έχουμε κι εμείς μεγάλο αεροδρόμιο. Κερνάμε τσαγάκι, συκαλάκι γλυκό του κουταλιού… Και εν πάσει περιπτώσει δεν είναι λάθος η Δεύτερη Δύναμη του πλανήτη (η παγκόσμια βρετανία) να λέει πέντε κουβέντες με την Τρίτη (την παγκόσμια ελλάδα).
Καταλαβαίνουμε ότι ενδεχομένως υπάρχει μια κάποια πίκρα στην αγγλία. Από μια κουβέντα που είχε πει στις αρχές της δεκαετίας του ’90 κάποιος πολιτικός μας άνδρας που περνούσε για έξυπνος. Ότι, τάχα, «τέλος η αγγλία, τώρα είναι η ελλάδα», εννοώντας το μεγαλείο των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Σύμφωνοι, αυτό ειπώθηκε, αλλά δεν θα έπρεπε να δίνει κανείς σημασία. Άλλωστε ο ίδιος κουφιοκεφαλάκης εξυπνάκιας είχε πει ότι «η γερμανία είναι γίγαντας με μυαλό νάνου». Εννοώντας ότι αυτός έχει περισσότερο (μυαλό). Πράγμα που έχει αποδειχθεί, έτσι δεν είναι; Θέλουμε να πούμε: στην ελλάδα οι γνώμες είναι σαν τις κωλοτρυπίδες και τις πορδές. Never mind…
Ζητώντας Σας εκ των προτέρων κατανόηση, ευελπιστούμε ότι θα τακτοποιήσετε αυτό το θεματάκι μεταξύ second και third. Για να μην θυμώσουμε κι υστέρα τρέχουν στο νησί – και δεν φτάνουν… Ειλικρινά δικοί Σας, οι άπειροι (στον αριθμό) και έμπειροι (στα μεγάλα κόλπα) Έλληνες θαυμαστές Σας.

Ιστορικά καθάρματα

28/1/2017. Τι σχολιάζαμε χτες; Ότι το ελληνικό βαθύ κράτος (μέσω της “ανεξάρτητης δικαιοσύνης” του) δεν γουστάρει τα βασανιστήρια… τα οποία μπορεί να υποστούν οι 8 τούρκοι χουντικοί αν παραδοθούν στο καθεστώς Ερντογάν; Αυτό λέγαμε; Ότι η ελληνική ευαισθησία σπαράζει όταν βασανίζονται άνθρωποι;
Χμμμ… Με τους “αμερικάνους που είναι φίλοι τους” τι γίνεται; Δεν είναι μόνο το Γκουαντανάμο και όλες οι υπόλοιπες γνωστές ή άγνωστες “τρύπες” όπου οι αμερικάνοι αυτοπροσώπως ή μέσω outsourcing βασανίζουν. Είναι και ο καινούργιος ήρωας των ελλήνων πατριωτών, το ψόφιο κουνάβι, που δήλωσε ότι μια χαρά είναι τα βασανιστήρια, δουλεύουν…
Να περιμένουμε ότι ο άρειος πάγος, ή η φαιορόζ κυβέρνηση, ή ο υπ.εξ. Κοτζιάς θα απαγορεύσει την είσοδο στη χώρα οποιουδήποτε αμερικάνου αξιωματούχου μιας κυβέρνησης που υποστηρίζει ανοικτά τα βασανιστήρια;
Ναι, αυτό θα γίνει! Μετά την φροντίδα των 8 τούρκων χουντικών, η ελληνική ευαισθησία έχει αναθέσει στον εαυτό της την ευθύνη για την πιο σκληρή καταδίκη οποιουδήποτε κράτους κάνει βασανιστήρια κρατουμένων / αιχμαλώτων.
Αμερικάνοι φονιάδες των λαών ως εδώ και μη παρέκει!!!

Παρέα με τους χουντικούς

27/1/2017. Σε μια ξεκάθαρα εθνικιστική και “αντιτουρκική” απόφασή του ο άρειος πάγος αποφάσισε να μην εκδοθούν στην Άγκυρα οι 8 τούρκοι καραβανάδες, που την έκαναν (οι γενναίοι!) προς ελλάδα μεριά όταν κατάλαβαν ότι το πραξικόπημα στο οποίο συμμετείχαν, στις 15 Ιούλη, αποτύγχανε. Η αποτυχία ενός πραξικοπήματος μειώνει τις πολιτικές, ηθικές και ποινικές ευθύνες όσων συμμετείχαν σ’ αυτό; Όχι! Η αποτυχία ενός πραξικοπήματος μειώνει τις ευθύνες όσων συμμετείχαν, έστω και “μόνο” σαν ηθικοί αυτουργοί, σε δολοφονίες (πάνω από 250 ατόμων); Όχι!
Η “ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη” (what?) έχει άλλη γνώμη. Δεν ασχολήθηκε με το αν οι 8 είναι δολοφόνοι ή αθώοι, ως εάν η αίτηση της έκδοσής τους δεν συνοδευόταν απ’ τις κατηγορίες που θα αντιμετωπίσουν. Ως εάν να ήταν καταζητούμενοι για … φοροδιαφυγή. Ή για παράνομο παρκάρισμα. Ούτε και οι ίδιοι χρειάστηκε να απολογηθούν επ’ αυτών, υποστηρίζοντας π.χ. ότι ήταν περαστικοί, είδαν ένα άδειο ελικόπτερο, και είπαν ρε δεν πάμε για μπύρες στην Αλεξανδρούπολη. (Υποθέτουμε ότι θα έκανε το ίδιο ο άρειος πάγος αν ήταν “τζιχαντιστές τρομοκράτες”, των οποίων την έκδοση ζητούσε η Ισλαμαμπάντ… Όπου, ως γνωστόν, δεν υπάρχουν εχέγγυα για “τίμιες δίκες”.. Αλλά τι λέμε; Οι “τζιχαντιστές” δικάζονται εντελώς τίμια στον πολιτισμένο κόσμο: με μερικές σφαίρες, για να μην μιλήσουν, και για να γλυτώσουν τον μπελά των Γκουαντανάμο).
Η “δικαιολόγηση” της απόφασης (ότι: κινδυνεύει η ζωή τους) είναι τόσο εξώφθαλμα προσχηματική “εκτίμηση” (γιατί “έτσι μας βολεύει…”) ώστε δεν υπάρχουν περιθώρια παρερμηνειών: το ελληνικό βαθύ κράτος και οι διάφοροι βραχίονές του (και όχι μόνο ο δικαστικός) το παίζουν “ανθρωπιστές” με τους 8 τούρκους χουντικούς, για να εξοπλίσουν τον ντόπιο εθνικισμό, αξιοποιώντας τις εύλογα αναμενόμενες αντιδράσεις της Άγκυρας: “εμείς είμαστε ανθρωπιστές και δημοκράτες, αυτοί είναι φονιάδες”. Όχι οι επίδοξοι χουντικοί. Ο Ερντογάν και το καθεστώς του. Ουσιαστικά η φαιορόζ πολιτική βιτρίνα του ελληνικού βαθέος κράτους αποκαλύπτει το τι ήθελε να συμβεί πέρυσι τον Ιούλη: να πετύχει το πραξικόπημα!
Αυτό: η “ελληνική δημοκρατία” γουστάρει χούντες! Στην τουρκία, στην αίγυπτο, οπουδήποτε βολεύονται τα “εθνικά συμφέροντα”. (Και, παρακαλούμε, κρατείστε την παρατήρηση: αυτά που τα οποιαδήποτε πραγματικά αφεντικά γουστάρουν για αλλού ίσως τα γουστάρουν και για την επικράτειά τους…)

Γιατί είναι προσχηματική η δικαιολόγηση της απόρριψης της αίτησης έκδοσης των τούρκων καραβανάδων χουντικών, που ισοδυναμεί, σχεδόν, με παραχώρηση “πολιτικού ασύλου”;
Α) Η θανατική ποινή έχει καταργηθεί στην τουρκία, και μάλιστα απ’ τους ισλαμοδημοκράτες του Ερντογάν. Τα βασανιστήρια, όχι, δεν έχουν καταργηθεί… Ωστόσο πρόκειται για ανθρώπους συνυπεύθυνους για κλείσιμο πολλών σπιτιών, και για προσπάθεια ανατροπής δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης (ακόμα κι αν δεν είναι του ελληνικού γούστου). Που σημαίνει ότι αν επικρατούσαν δεν θα συμπεριφέρονταν με το “σεις” και με το “σας” στους ηττημένους. Όταν σκοτώνεις για να επιβληθείς σαν χούντα μετά το ρίχνεις στην αγάπη και στα “ανθρώπινα δικαίωματα”; Δεν ξέρουμε τέτοια περίπτωση!
Β) Όταν πέρασε η ζεστή δημαγωγία των πρώτων βδομάδων μετά το πραξικόπημα, το τουρκικό καθεστώς έβαλε στην άκρη το ζήτημα της επαναφοράς της θανατικής καταδίκης για τους “πρωταίτιους” του πραξικοπήματος. Ακόμα και οι χτεσινές δηλώσεις κρατικών αξιωματούχων στην Άγκυρα δεν αναφέρονται πια σε θανατικές ποινές. Εν τω μεταξύ οι πρώτες δίκες έχουν ήδη ξεκινήσει. Χωρίς νομοθεσία για αποσπάσματα.
Γ) Ακόμα, όμως, κι αν νομοθετούνταν ξανά η θανατική ποινή στην τουρκία, δεν θα μπορούσε να ισχύσει για τους πραξικοπηματίες. Υπάρχει διεθνής νομικός κανόνας που προβλέπει ότι οποιοσδήποτε κατηγορείται για οτιδήποτε δικάζεται (και καταδικάζεται) με βάση τη νομοθεσία που ίσχυε όταν έκανε το όποιο αδίκημα / έγκλημα. Όχι με μεταγενέστερη. Τον Ιούλιο του ’16 δεν υπήρχε θανατική καταδίκη.
Αν το τουρκικό καθεστώς παραβίαζε αυτόν τον διεθνή κανόνα τότε θα βρισκόταν μπροστά στην καθολική διεθνή κατακραυγή. Από “πολιτική άποψη” θα μπορούσε να συμφέρει την Αθήνα ένα τέτοιο τουρκικό ολίσθημα…
Δ) Το τουρκικό καθεστώς ΔΕΝ καταδίκασε σε θάνατο ούτε τον Οτσαλάν, το 1999- 2000, παρότι τότε ήταν σε ισχύ η θανατική ποινή! Και ο Οτσαλάν ήταν ο νούμερο 1 εχθρός του τότε καθεστώτος του και των υποστηρικτών του, ύστερα από έναν μακρόχρονο πόλεμο (που το καθεστώς θεωρούσε “τρομοκρατική ανταρσία”), με χιλιάδες νεκρούς…

Εκείνο, τελικά, που ξεβρακώνει τις υποτιθέμενες “ανθρωπιστικές ευαισθησίες” του ελληνικού βαθέος κράτους και των οπαδών του είναι η απόρριψη του αιτήματος για πολιτικό άσυλο του αιγύπτιου Mohamad Adgelgawad (κάνει απεργία πείνας κρατούμενος στη Μυτιλήνη, ενώ έχει αναπτυχθεί ένα ευρύ κίνημα υπέρ του), ο οποίος είναι ένας απ’ τους αντιπάλους του αγαπημένου στους έλληνες φασίστα / δικτάτορα της αιγύπτου στρατηγού Sisi.
Στην αίγυπτο υπάρχει θανατική καταδίκη όπως υπάρχουν και εκατοντάδες καταδίκες σε θάνατο. Αυτό, φυσικά, καθόλου δεν εμποδίζει την ελληνική φιλία προς την χούντα του Καΐρου (και τις “επενδύσεις” ελληνικών αφεντικών…).
Συνεπώς, και εντελώς “ανθρωπιστικά”: άσυλο σε 8 τούρκους καραβανάδες / φονιάδες, απέλαση για έναν αντικαθεστωτικό / αντιχουντικό αιγύπτιο.
Όμορφος κόσμος, ηθικός, ελληνικά πλασμένος.

Ανοικτή επιστολή προς τον Ύψιστο – νο 2.

27/1/2017

Εξοχολογιώτατε Κύριε Ψόφιε Κουνάβι.
Πολύ καλά κάνετε που δεν θέλετε να δείτε ούτε ζωγραφιστό αυτόν τον “πρόεδρο” (πιπέρι στο στόμα μας! “έπαρχο” θέλαμε να πούμε) του Μεξικό (σιγά μην είναι κράτος της προκοπής αυτό…. εντελώς failed Κύριε! ξέρουμε απ’ αυτά!!) αφού δεν θέλει να πληρώσει για να ξανακατακτήσετε τα σύνορά Σας.
Ακόμα καλύτερα θα κάνατε αν τον αναγκάζατε να πληρώσει σε είδος, αντί να μαζεύετε dollar – dollar τα έξοδα απ’ τους δασμούς στις εισαγωγές μεξικάνικου κακάο και κρασιού (αλλά, κυρίως, μηχανικών και οπτικών εξαρτημάτων…) Να το κτίσει με τα χεράκια του, δηλαδή, ο δήθεν “πρόεδρος”. Να φορέσει το σομπρέρο του και να πιάσει το μυστρί. Τι είναι 3.200 χιλιόμετρα για έναν αξιωματούχο; Ούτε 3.300 καλά καλά.
(Μήπως, για να έρθει φτηνότερα η κατασκευή, να κάνετε διαγωνισμό με συμμετοχή ελληνικών κατασκευαστικών; Δίνουν πολύ μεγάλες εκπτώσεις, πιστέψτε μας!)
Ειλικρινά δικοί Σας, οι άπειροι (στον αριθμό) και έμπειροι (στα μεγάλα κόλπα) Έλληνες θαυμαστές Σας.