Tag: εθνικισμός

Εμπρός γενναίοι!

Τετάρτη 10 Ιούνη. Επί τη ευκαιρία όμως αυτής της «εθνικής νίκης», και ακολουθώντας «τακτική Αλέφαντου» (πάμε γερά να τους φάμε!), οι εθνικόφρονες δημαγωγοί δεξιάς κι αριστεράς πήραν οδηγίες να «ανεβάσουν» τους τόνους σχετικά με την δράση της Άγκυρας στο λιβυκό πεδίο μάχης. Μετά από δεκάδες μεταφορές μισθοφόρων και όπλων από αέρα και θάλασσα επί εβδομάδες, χτες οι ντόπιοι δημαγωγοί «θυμήθηκαν» πόσο παλιοχαρακτήρας είναι ο Erdogan. Ανακάλυψαν, μάλιστα, και ένα τουρκικό μεταγωγικό που έκανε αγώι (συνοδευόμενο ωστόσο από 3 τουρκικά πολεμικά). Κι ένα ελληνικό υποτίθεται πως θα έκανε το καθήκον του αν δεν ήταν μόνο του, να σταματήσει την «παράνομη μεταφορά όπλων στη λιβύη», εφαρμόζοντας κάποιες ευρωπαϊκές αποφάσεις που τις έχουν ξεχάσει κι αυτοί που τις πήραν.

Αλλά ήταν μόνη της η ελληνική φρεγάτα, αφού κανείς άλλος δεν έχει στείλει πλοία ή ιπτάμενα μέσα για να εμποδιστεί οποιοσδήποτε να μεταφέρει οτιδήποτε είτε προς είτε από την λιβύη… Οπότε απλά μερικές εντυπώσεις ακόμα, για εσωτερική κατανάλωση…

Όλο το ελληνικό πολιτικό σύστημα (και όχι μόνο το ρημαδογκουβέρνο) προσπαθεί να κρύψει απ’ τους υπηκόους / πελάτες του εθνικισμού, του σωβινισμού και του αντιτουρκισμού, το γεγονός ότι το «εθνικό σχέδιο» που δουλευόταν εδώ και πάνω από μια 10ετία για τον (συν)έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου με την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ βρίσκεται πια στον πάτο της θάλασσας. Παρ’ όλα αυτά η «εθνική συνοχή», οι ιμπεριαλιστικές μανίες του «εθνικού κορμού», πρέπει να διατηρηθούν. Όχι επειδή θα δώσουν τη νίκη στα ελληνικά αφεντικά όταν και αν εμπλακούν πιο ενεργά στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο πόλεμο. Αλλά επειδή απλά, πολύ απλά, ο εθνικισμός και τα «μεγαλεία», ακόμα και σαν φαντασιώσεις (κυρίως έτσι), εξασφαλίζουν την βάση της εθελοδουλείας στο εσωτερικό. Τα «εθνικά ζητήματα» είναι ο διακόπτης που οποιαδήποτε στιγμή, γυρνώντας στο ON, εξασφαλίζει την ταξική ειρήνη.

Ταυτόχρονα, αυτός ο τόσο χρήσιμος στο εσωτερικό ανακυκλώσιμος εθνικισμός / μιλιταρισμός, εμποδίζει οποιαδήποτε πρακτικά ρεαλιστική κίνηση του ελλαδιστάν… Τα έχουμε πει όμως, και θα τα ξαναπούμε σύντομα: «ρεαλισμός» θεωρούνται τα συμφέροντα και οι συμμαχίες του νο 1 ελληνικού εθνικού κεφάλαιου, των εφοπλιστών… Οτιδήποτε άλλο είναι «προδοσία»…

Ο Αλέξης Ηρακλείδης, μέχρι πέρυσι προφέσορας του Παντείου για τις διεθνείς σχέσεις και την επίλυση των συγκρούσεων, θα πρέπει να θεωρείται πανηγυρικά εθνοπροδότης με τον ακαδημαϊκό ρεαλισμό του. Να τι είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του:

«Από τα 6 θέματα του Αιγαίου τα πράγματα έχουν ως εξής: σε ότι αφορά την αιγιαλίτιδα ζώνη και την υφαλοκρηπίδα υπάρχει ισοπαλία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Στον εναέριο χώρο και στην εναέρια κυκλοφορία (FIR) τα τουρκικά επιχειρήματα είναι αδιάσειστα και τα ελληνικά δεν έχουν σχεδόν καμία βάση. Σε ότι αφορά την αποστρατικοποίηση υπάρχουν 3 νομικά καθεστώτα, στο ένα υπερτερεί η Ελλάδα και στα άλλα δύο η Τουρκία. Τέλος σε ότι αφορά τα Ίμια και τις «γκρίζες ζώνες» υπερτερεί η Ελλάδα».

«Όλα ανεξαιρέτως είναι διαπραγματεύσιμα και στις δύο θάλασσες προκειμένου να βρεθούν λύσεις που ικανοποιούν και τις δύο πλευρές, χωρίς κερδισμένους και χαμένους. Το μόνα αδιαπραγμάτευτα για την Ελλάδα είναι η υπάρχουσα κυριαρχία της στα ηπειρωτικά της εδάφη και στα νησιά και στα 6 μίλια της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης.

«Οι συμβιβασμοί θα είναι αμοιβαίοι, η Ελλάδα θα ξεχάσει τη μονομερή οριοθέτηση που είναι παράνομη με βάση το διεθνές δίκαιο και η Τουρκία ότι τα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου είναι γεωπολιτική προέκταση της Ανατολίας (άλλο αν γεωλογικά όντως είναι, αλλά αυτό δεν έχει νομικές συνέπειες). Επίσης η Ελλάδα θα αφήσει κατά μέρος τα περί μέσης γραμμής μεταξύ ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου και τουρκικών παραλίων που αποκλείουν την Τουρκία από την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, σαν να ήταν περίκλειστη χώρα στο Αιγαίο (ενώ βέβαια δεν είναι)».

«Η σημερινή Ελληνοκυπριακή ηγεσία του Νίκου Αναστασιάδη προωθεί τη διχοτόμηση και είναι η κύρια υπεύθυνη για την μη επίλυση, όπως γράφω και στο βιβλίο μου»…

(φωτογραφία: Πού χάθηκε αυτός ο ναύαρχος του «τζενεράλ» με τα άπταιστα ελληνικά; Σε ποιο ελληνικό καφενείο ξέμεινε να παίζει τάβλι; Αυτός δεν ήταν που θα βούλιαζε ακόμα και τα τουρκικά σερφ αν τολμούσαν να….;)

Όχι μόνο από μικρό ή από τρελό…

Παρασκευή 25 Γενάρη. Αν από μικρό ή από τρελό μαθαίνει κανείς την αλήθεια (και διαλέξτε σε μια κατηγορία ανήκουμε), να που υπάρχει μια περίπτωση να μάθει κανείς ψήγματά της από ειδικό!… Υποθέτουμε ότι έχετε παρακολουθήσει την άποψή μας εδώ για το “όνομά της…”.

Να λοιπόν τι έγραψε χτες, μεταξύ άλλων, στην καθεστωτική “καθημερινή”, ο Δημήτρης Κατσούδας (που διετέλεσε, μεταξύ άλλων, γ.γ. ευρωπαϊκών υποθέσεων του υπ.εξ. (2007 – 2009) και παλαιότερα πολιτικός σύμβουλος (1987 – 1991) του Κων/νου Μητσοτάκη – δεξιός δηλαδή ο άνθρωπος) κάτω απ’ τον τίτλο μια κριτική αποτίμηση της συμφωνίας ελλάδας – πγδμ (η ορθογραφία δική μας):

… Κατ’ αρχάς η μακρά ενταξιακή διαδικασία στην ε.ε. και το σταδιακό άνοιγμα κεφαλαίων δίνει την δυνατότητα στην ελλάδα σε βάθος χρόνου να ελέγχει αν τηρείται η συμφωνία ή όχι και, επιτέλους, να αρνηθεί τότε την ένταξη της πγδμ στην ε.ε. αν η συμφωνία παραβιάζεται. Η διαδικασία αυτή είναι πολυετής και στο μεταξύ οι πρόνοιες της συμφωνίας θα έχουν πιστεύω παγιωθεί στη συνείδηση του πληθυσμού της χώρας αυτής.

Τούτων λεχθέντων, δεν είναι και λίγα τα θετικά σημεία της συμφωνίας για όποιον κάνει τον κόπο να τη διαβάσει. Εν πρώτοις, και μόνο το γεγονός ότι ένα κράτος αλλάζει τη συνταγματική του ονομασία (καθώς και το ίδιο το σύνταγμά του), για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία, για να λύσει ένα ζήτημα με ένα όμορο κράτος, είναι ένα σημαντικότατο βήμα…

Δεν ξέρουμε ποιον απ’ τους δύο «δίνει» περισσότερο αυτός ο δεξιός ειδικός. Τον κυρ ρημαδοΚούλη που το παίζει «εθνοπατριωτικό όχι» στη συμφωνία των Πρεσπών, ή τον τενεκεδένιο που το παίζει «εθνικοπατριωτικό ναι»; Μάλλον, με τον τρόπο του, υποδεικνύει ότι τα «ναι» και τα «όχι» είναι για εσωτερική κατανάλωση… αφού η συμφωνία των Πρεσπών αποτελεί μια «το μη χείρον βέλτιστον» επιτυχία της ενιαίας «εθνικής γραμμής»…

Κρατείστε, λοιπόν, απ’ τα λεγόμενά του, οπωσδήποτε αυτό: «…για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία…» (έγινε εφικτη η συνταγματική αποικιοποίηση εν καιρώ ειρήνης). Και όλα τα υπόλοιπα, βέβαια, για τα «κεφάλαια της ένταξης» της βόρειας μακεδονίας στην ε.ε.

Είναι αυτά ένα «σημαντικότατο βήμα»; Γιατί όχι άλμα – για την ανθρωπότητα;

Πριν απ’ όλα σεβασμός…

Παρασκευή 16 Μάρτη. Σεβασμός στις αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων, αλλοίμονο…  Το ότι ένας αρχιφασίστας αρχιτράγος “καθάρισε” δικαστικά τον διανοητικό, συναισθηματικό και ηθικό ομοεγκληματικό βόθρο του, έχει πολιτικό νόημα. Για την ακρίβεια θα το είχε (για τους καθεστωτικούς) αν ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας ήταν Μονάχου και πέριξ – και δικαζόταν στην γερμανία: νάτοι, νάτοι οι γερμανοί ναζί θα έλεγε με μια φωνή η εθνική δημαγωγία.

Είναι, λοιπόν, τα ελληνικά δικαστήρια αστικά με την ιστορική έννοια της λέξης; Ή δικάζουν με βάση τους συσχετισμούς (όταν δεν παίρνουν εντολές ή δεν χρηματίζονται), ε; Από χτες, επίσημα, χάρη στον δούλο του θεού και στο μονομελές πλημμελειοδικείο του Αιγίου (της ενορίας του δούλου..), δεν υπάρχει “αντιρατσιστικός νόμος” – παρά σαν κορνίζα. Φυσικά μπορεί να γίνει έφεση· αλλά τι περιμένει κανείς; Να πάει ο Αμβρόσιος (όνομα, ε;) φυλακή; Εδώ δεν πήγε ο Μπέος…

Όμως δεν είναι κάτι καινούργιο· και θα ήταν δειλία εκ μέρους οποιουδήτοτε να παριστάνει τον ξαφνιασμένο. Στη δεκαετία του ’90 τα ίδια δικαστήρια αθώωναν τον έναν μετά τον άλλο τους μικροαστούς της ελληνικής επαρχίας που εκτελούσαν εν ψυχρώ μετανάστες (απ’ την αλβανία), την μία “επειδή φοβήθηκα”, την άλλη “επειδή πήγαν να μου κλέψουν ένα καρπούζι”, την τρίτη “επειδή κοιμόταν κρυφά στον στάβλο μου”. Ο αριθμός των δολοφονιών μεταναστών που αθωώθηκαν δικαστικά είναι διψήφιος· και πάντα υπό τα χειροκροτήματα των ντόπιων.

Το πολιτικό νόημα της επιβράβευσης, λοιπόν, του αρχιφασίστα τραγοκαθάρματος (και μπίζνεσμαν, μην ξεχνιόμαστε…) είναι ότι θυμίζει εκείνο που τόσοι πολλοί προσπαθούν να ξεχάσουμε: το ελληνικό σύμπλεγμα μικροαστισμού / κεφάλαιου / κράτους / οργανωμένου εγκλήματος ΔΕΝ παίρνει αλλαγή!

Η μόνη αλλαγή του είναι η καταστροφή του. Όσοι για την δική μας καταστροφή; Αυτή συμβαίνει ήδη καθημερινά, και λέγεται “μιθριδατισμός”…

(φωτογραφία: η συμμορία με τα μαύρα σε “προ-συλλαλητήριο” – όπως λέμε “προ-συγκέντρωση” – στο Αίγιο, στις 18 του περασμένου Γενάρη…)

Εθνική ενότητα 2

Πέμπτη 15 Φλεβάρη. Αυτά είναι τα χθεσινά πρωτοσέλιδα 5 καθεστωτικών εφημερίδων (και αντίστοιχη είναι η κατάσταση στα «νέα μήντια»). Θα σκοτώνονταν μεταξύ τους σχεδόν για τα πάντα – εκτός απ’ τον ελληνικό αντιτουρκικό εθνικισμό!!! Ααααααα!  Εκεί είναι τέτοια η ομοφωνία, που θα έπρεπε να αναρωτηθεί κανείς: κάνουν τόσο καλή δουλειά οι υπηρεσίες ή αυτοί είναι τόσο λακέδες που και μόνους τους να τους αφήσεις τα ίδια σκατά θα πουλήσουν, γιατί αυτά έχουν στα κεφάλια τους;

Το ότι όλες οι φράξιες των καθεστωτικών, η κάθε μία απ’ τη δική της μεριά, έχουν τα συμφέροντά τους στην “εθνική ενότητα” δεν χωράει αμφισβήτηση. Το ότι είναι πολύ πιο εύκολο να πουλάς “αντιτουρκισμό” παρά “φιλοχουντισμό” (Σίσι) ή “φιλορατσισμό” (Τελ Αβίβ) είναι επίσης προφανές. Το ότι, όμως, όλα αυτά τα “αντι” και τα “φιλο” γράφουν πάνω στο ταμπλώ ενός σε εξέλιξη παγκόσμιου πολέμου με σκοπό να υπηρετήσουν τα συμφέροντα των ντόπιων αφεντικών, αυτό είναι αόρατο…

«Πρωτοσέλιδα»; Πρωτο- σάλια!!

Χωρίς πάτο

Σάββατο 3 Ιούνη. Πριν κάτι χρόνια ο κυρ Αβραμόπουλος, τότε δήμαρχος της Αθήνας (τώρα επίτροπος στην ε.ε. – μεγαλεία!) είχε υπογράψει με τον τότε δήμαρχο της Σπάρτης την λήξη του Πελοπονησιακού πολέμου… Συνεχιζόταν, και δεν το είχαμε πάρει χαμπάρι…

Πριν ενάμισυ χρόνο, πάλι, τέλη Σεπτέμβρη του ’15, ο ψεκασμένος υπ.αμ. (πάνω φωτό: ο “κύριος Πάνος” ετοιμάζεται να φτύσει στη θάλασσα, για να το βρει στο αλάτι…) απέδωσε τιμές «στους νεκρούς της ναυμαχίας της Σαλαμίνας» – τους Αθηναίους φυσικά… Όχι τους πέρσες… Οι ψυχές τους δεν ησύχαζαν τόσους αιώνες που δεν τις είχε τιμήσει ένας υπουργός άμυνας, και μάλιστα τέτοιου βεληνεκούς…

Η εθνικιστική αυτοϊκανοποίηση (κομψή λέξη…) δεν έχει όρια. Πάντα μπορεί να σε στείλει όχι έξω απ’ τον γαλαξία αλλά έξω και απ’ το υπάρχον σύμπαν· είναι ένα άλλο σύμπαν μόνη της. Συνεπώς τι θα λέγατε αν ο μεγΑλέκος συναντούσε τον Χο-Τσι-Μινχ;

Παράνοια; Ναι, αλλά μην το πείτε. Ο δήμαρχος της Έδεσσας υποδέχτηκε την πρέσβειρα του βιετνάμ τις προάλλες, και την τίμησε (από τοπικό ρεπορτάζ, thanks G.):

… με την πολιτιστική ξενάγηση στα βήματα του Χο Τσι Μινχ και ένα πρόγραμμα με τίτλο «Ο Μέγας Αλέξανδρος συναντά τον Χο Τσι Μινχ»…

Μην το ψάξετε – είναι βαριά περίπτωση. Αλλά στην ελλάδα αυτά περνάνε light. Όπως η υπογραφή της λήξης του Πελοπονησιακού πολέμου… Όπως οι τιμές στη ναυμαχία της Σαλαμίνας…

Μήπως πρέπει να γιορτάζεται και η φορτωμένη χρυσάφι επιστροφή των πολεμιστών grekopithikus protogonus απ’ την μισθοφορική αποστολή τους εναντίον των πολιτισμένων Υκσώς στην αίγυπτο, πριν περίπου 3.000 χρόνια;

Κανονικά θα έπρεπε: κάπως έτσι άρχισε η μεγάλη εποποιΐα των γεωπολιτικών προσόδων!!! Ψεκασμένε και λοιποί φαιορόζ: δέστε την συμμαχία σας με τον Σίσι με τα κατάλληλα (προ)ιστορικά υλικά!!!

Ο ελληνικός “ανθρωπισμός” στα καλύτερά του

24/2/2017. Ήταν εύκολα προβλέψιμο, και το είχαμε σημειώσει έγκαιρα. Απ’ την στιγμή που το ελληνικό βαθύ κράτος παραχώρησε (ουσιαστικά) άσυλο στους 8 τούρκους χουντικούς καραβανάδες, έχει όλα τα προσόντα να γίνει αγαπημένος προορισμός και για άλλους. Δύο απ’ αυτούς βρίσκονται εδώ και σχεδόν 10 ημέρες (κρατούμενοι, για “παράνομη είσοδο”) στην Ορεστιάδα. Και, φυσικά, έχουν κάνει αίτηση ασύλου, ευελπιστώντας ότι…

Αυτοί οι δύο είναι ακόμα περισσότερο “καρφωμένοι” απ’ τους οκτώ: ανήκαν στις ειδικές δυνάμεις που έκαναν την επίθεση κατά του ξενοδοχείου του Ερντογάν, στο ξεκίνημα του περσινού πραξικοπήματος….

Τα “επιχειρήματα” με βάση τα οποία δεν έγινε η έκδοση των 8 μπορούν όμως κάλιστα να χρησιμοποιηθούν και στην περίπτωσή τους… Ή, δεν ισχύουν καν και καν: απ’ το κομμάντο των 47 που επιτέθηκαν στον Ερντογάν, οι 45 δικάζονται ήδη. Η εισαγγελία ζήτησε για την περίπτωσή τους ισόβια φυλάκιση· όχι απόσπασμα (όπως υποστηρίξε η ελληνική δικαιοσύνη για να κρυφτεί πίσω απ’ το “κινδυνεύει η ζωή” των 8).

Άρα;

Ο ελληνικός τυχοδιωκτισμός στα συνηθισμένα του

24/2/2017. Επειδή το ελληνικό βαθύ κράτος έκρυψε επι 10 (ή και περισσότερες;) μέρες ότι δύο απ’ τους επίδοξους δολοφόνους του Ερντογάν ήρθαν στα μέρη μας ελπίζοντας στον ελληνικό “ανθρωπισμό”, παρουσίασε την τουρκική στρατιωτική νευρικότητα στο Αιγαίο σαν μια (ακόμη) απόδειξη της “ασυδοσίας του σουλτάνου” – θέμα αγαπημένο στο ντόπιο φασισταριό.

Όμως προκύπτει τώρα καθαρά ότι τελείως διαφορετικό ήταν (και είναι) το ζήτημα. Η Άγκυρα προφανώς έμαθε πολύ γρήγορα ότι 2 καταζητούμενοι πάρκαραν στην Αλεξανδρούπολη. Θυμάται, επίσης, τι έγινε με τους 8 προηγούμενους. Συνεπώς αποφάσισε ότι πρέπει να υποδείξει στο ελληνικό βαθύ κράτος ότι αν συνεχίσει να στηρίζει τους χουντικούς θα έχει “θέμα”.

Αν δει κανείς το ζήτημα της τουρκικής στρατιωτικής “υπερδραστηριότητας” στο Αιγαίο τις τελευταίες ημέρες υπ’ αυτό το πρίσμα, δύσκολο, πολύ δύσκολο να μιλήσει για “ασυδοσία του σουλτάνου”. Μάλλον για ελληνική εθνικιστική τσογλανιά θα μιλούσε…