Tag: γερμανία

Μια ακόμα έρευνα…

Τετάρτη 15 Απρίλη. Το πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Βόννης έκανε πρόσφατα μια έρευνα / χαρτογράφηση πεδίου (για την διασπορά του covid-19) στην κωμόπολη Gangelt, σχεδόν πάνω στα γερμανικά σύνορα με την ολλανδία. Η Gangelt θα μπορούσε να είναι ο ορισμός του «κρανίου τόπος» λόγω covid: τον Φλεβάρη, στο φημισμένο καρναβάλι της, συμμετείχαν χιλιάδες κόσμου….

Ο ιολόγος Hendrik Streeck ήταν επικεφαλής της ομάδας που πήρε δείγματα από 1.000 κατοίκους (κάτι λιγότερο απ’ το 1/10 του πληθυσμού της Gangelt και των γύρω οικισμών). Αυτό το στοχευμένο μαζικό τεστάρισμα έδειξε ότι το 14% όσων τσεκαρίστηκαν είχε αντισώματα (πράγμα που σημαίνει πως είχε μολυνθεί και είτε δεν είχε συμπτώματα είτε ήταν πολύ ήπια στην μεγάλη πλειοψηφία τους) και 2% είχε τον ιό «ζωντανό» στο διάστημα της έρευνας (αρχές Απρίλη). Με βάση αυτά τα συγκεκριμένα ευρήματα προσδιορίστηκε το ποσοστό θνησιμότητας απ’ τον covid-19 στην περιοχή: 0,37%, στην κλίμακα δηλαδή μιας μέτριας εποχικής επιδημίας γρίπης.

Ο Streeck και η ομάδα του υποστηρίζουν πως μ’ αυτό το ποσοστό μόλυνσης / γενικής ανοσίας πληθυσμού (στο 16%..) αρχίζει η αναγκαστική μείωση της ταχύτητας μετάδοσης του covid-19 στην Gangelt. Εξάλλου (όπως είπε συντευξιαζόμενος) είναι γνωστό πως οι διαδοχικές μεταδόσεις ενός ιού τον εξασθενούν. Συνεπώς (ξεκαθάρισε) αν οι κάτοικοι της Gangelt τηρούν τα βασικά μέτρα ατομικής υγιεινής, κρατούν αποστάσεις απ’ αυτούς που εμφανίζουν σοβαρά συμπτώματα, και αποφεύγουν τους τόπους με μεγάλη ιική συγκέντρωση (δηλαδή τα νοσοκομεία…) η διασπορά του covid-19 θα συνεχιστεί μεν αλλά με όλο και λιγότερες σοβαρές περιπτώσεις· μέχρις ότου διαμορφωθεί εκείνη η γενική ανοσία που θα τερματίσει την επιδημία.

Άλλη μια έρευνα, άλλη μια απόδειξη του ότι οι στρατιωτικοί νόμοι μόνο «εικονικά» εμφανίζονται σαν «μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας». Αν πράγματι πετύχουν κάτι θα είναι το ακριβώς αντίθετο: η παράταση της επιδημίας, άρα και η «ανανέωση του εαυτού τους»!!!

Ας το θεωρήσουμε δεδομένο, για να βρούμε την υγεία μας!!

Όπως τα λέμε…

Κυριακή 12 Απρίλη. Είναι να κτυπάει κανείς το κεφάλι του στον τοίχο. Υπάρχουν ακόμα τόσοι πολλοί, και μάλιστα γερμανοί υπήκοοι (που υποτίθεται ότι εξάπτoνται ιδιαίτερα με την τύχη των προσωπικών δεδομένων τους) που ΔΕΝ ξέρουν ότι όταν χρησιμοποιούν οποιαδήποτε ηλεκτρονική συσκευή και, ακόμα, περισσότερο τα κινητά τους, τα data τους ΔΕΝ υποκλέπτονται υποχρεωτικά απ’ τους παραλήπτες ή/και τους αποδέκτες των επικοινωνιακών σημάτων τους, αλλά (και) απ’ τους τεχνικούς «ενδιάμεσους»; Υπάρχουν ακόμα τέτοιοι τύποι που δεν ξέρουν ότι ο «προσδιορισμός της θέσης» ενός κινητού, καθώς και η «ταυτότητά» του εκτίθενται αυτόματα, ακόμα κι αν αυτό είναι κλειστό, και ότι γι’ αυτό δεν χρειάζεται να τους ζητήσει κανείς την άδεια, μιας και όποιος τα θέλει να βρίσκει χωρίς καν να το καταλαβαίνουν; Τον Snοwden τον ξέρουν; Τον ξέχασαν; Υπάρχουν «ανήσυχοι για τα προσωπικά τους δεδομένα» που δέχονται να τους παρακολουθούν ψηφιακά ακόμα και στον ύπνο;

Κι όμως, υπάρχουν… Το γερμανικό Robert Koch Institut που είναι η «ιατρική ναυαρχίδα» (δηλαδή νομιμοποίηση) των απαγορεύσεων και των περιορισμών στη γερμανία στο όνομα του covid19, με το θράσος που έχει αποκτήσει σαν «στρατηγός», προχώρησε στο επόμενο βήμα. Κάλεσε τον «εθελοντισμό» των γερμανών για να τους φακελώνει ψηφιακά (δεν το φώναξε έτσι, δυνατά…)

Κι αυτοί; Μια πρώτη μάζα εθελοντών ξεπέρασε τις προσδοκίες του R.K.I. (όπως λέει το ίδιο), αν και αυτό το νούμερο είναι μόνο η αρχή: μέσα σε δυο μέρες απ’ την κυκλοφορία της εφαρμογής, 160.000 (λέει το R.K.I.) κινητά (συγγνώμη: χρήστες…) την κατέβασαν… Εθελοντικά βέβαια.

Εντάξει, δεν θα κοπανήσουμε το κεφάλι μας στον τοίχο… Θα το κοπανήσουν αυτοί….

Takuba

Δευτέρα 6 Απρίλη. Αν ανησυχείτε για το μέλλον της ε.ε. (ή/και της ευρωζώνης) επειδή υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις για το ποιος δανείζεται και ποιός πληρώνει (μεταξύ των κρατών / μελών) μην ανησυχείτε. Αλλού τα πράγματα πάνε αρκετά καλύτερα – στις μεταξύ τους σχέσεις.

Στα τέλη του πρηγούμενου μήνα (Μάρτη), κι ενώ όλα τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβία (του covid-19), πολιτικοί και στρατιωτικοί εκπρόσωποι 11 κρατών είχαν τον «επαγγελματισμό» να παραμερίσουν τις αηδίες με τις πανδημίες και να συμφωνήσουν οριστικά και συγκεκριμένα για την συμμετοχή τους σε μια καινούργια στρατιωτική αποστολή στην υποσαχάρια αφρική. Στη ζώνη του Sahel. Για την αντιμετώπιση των «τρομοκρατών» βέβαια! Μπορεί ο «προληπτικός πόλεμος κατά των τζιχαντιστών» να έχει ξεθυμάνει σαν ιδεολογικό μέσο τρομοκράτησης και πειθάρχησης των δυτικών υποτελών (βγήκαν καινούργια φρούτα!), αλλά σαν ιμπεριαλιστικό εργαλείο δουλεύει μια χαρά.

Το βέλγιο, η τσεχία, η δανία, η εσθονία, η γαλλία, η γερμανία, η ολλανδία, η νορβηγία, η σουηδία, η πορτογαλία και η επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας βασίλισσας της αγγλίας, της ουαλίας κλπ, θα στείλουν επιπλέον (απ’ όσο έχουν στείλει ήδη κάποια απ’ αυτά τα κράτη) στρατό, σε μια καινούργια επιχείρηση που την βάφτισαν «takuba» – η λέξη για το σπαθί στη γλώσσα των tuareg. H «takuba» δεν θα αντικαταστήσει την επιχείρηση «barkhane» που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Θα την συμπληρώσει. Θα είναι (όπως και η «barkhane») υπό γαλλική ανώτατη διοίκηση, αλλά θα έχει «μεγαλύτερη ανεξαρτησία» δράσης….

Στην περιοχή βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη “minusma” από το 2013 (αυτή είναι του οηε…), με στόχο τους tuareg, και 15.000 πεζοναύτες διαφόρων εθνικοτήτων. Η γαλλική “barkhane” έχει 4.000 από δαύτους, αλλά έχει ενισχυθεί από μια ακόμα εκστρατεία, με αφρικανική σύνθεση αυτή, με 5.000 στρατιώτες. Υπάρχει επίσης αρκετός αμερικανικός στρατός (και βάσεις) αλλά υπάρχει μια φήμη ότι μπορεί και να αποσυρθεί – αυτό, τουλάχιστον, διαδίδει το Παρίσι, για να δικαιολογήσει την ενορχήστρωση και της τωρινής εκστρατείας, της takuba. Τέλος, ο καναδάς ενδιαφέρεται επίσης για την περίπτωση, και θα τσοντάρει κι αυτός… Θα είναι 2, 3 ή 4 χιλιάδες οι φρέσκιοι δολοφόνοι; Θα μάθουμε.

Το σίγουρο είναι πως σχεδόν 30.000 πεζοναύτες, οι περισσότεροι από ΑΑ κράτη, «πολεμούν την τρομοκρατία στο Sahel» – και δεν μπορούν να την νικήσουν. Αντί γι’ αυτό «φορτώνουν ενισχύσεις». Και (πώς θα ήταν διαφορετικά;) υπάρχουν δραστηρίες στην περιοχή και «μικρές ομάδες ρώσων συμβούλων» (λέγε με wagner group) – αλλά, υποθέτουμε, σίγουρα και κάμποσοι κατάσκοποι του Πεκίνου. Γιατί το «αντιτρομοκρατία» είναι ευφημισμός: η περιοχή διαθέτει πολλές κρίσιμες πρώτες ύλες, και «σιγά μην τις αφήσουμε στους ντόπιους»…

Πού είχαμε μείνει λοιπόν; Να το υπενθυμίσουμε: η αφρική (σαν ήπειρος συνολικά!) μπαίνει γρήγορα στα πεδία μάχης / σφαγεία του σε εξέλιξη 4ου παγκόσμιου πολέμου.

Ο γυμνός βασιλιάς

Σάββατο 4 Απρίλη. Ο Wolfgang Wodarg είναι γερμανός γιατρός και στέλεχος του SPD. Σαν προεδρεύων της κοινοβουλευτικής συνέλευσης της επιτροπής υγείας του συμβουλίου της ευρώπης, συνυπέγραψε στα μέσα Δεκέμβρη του 2009 μια πρόταση / έκκληση (που κουβεντιάστηκε με την διαδικασία του επείγοντος τον Γενάρη του 2010) για να γίνει έρευνα για την επιρροή που άσκησαν οι φαρμακοβιομηχανίες στην εκστρατεία του Π.Ο.Υ. για την πανδημία της γρίπης του Η1Ν1…

Οι απόψεις του είναι ευρύτερα γνωστές στη γερμανία απ’ τις αρχές του 2020. Μετά από μια τηλεοπτική συζήτηση όπου υποστηρίξε ότι δεν υπάρχει καμμία απόδειξη ότι ο covid-19 έχει σοβαρή φονικότητα, τα γερμανικά μήντια τον περιποιήθηκαν, κατηγορώντας τον για ανακρίβειες….

Το ενδιαφέρον όσων λέει βρίσκεται στο ότι από ένα σημείο και μετά δεν μιλάει σαν γιατρός, αλλά σαν πολιτική βιτρίνα: κατηγορεί αυτό που στα ελληνικά θα λέγαμε «κυκλώματα ειδικών» ότι πάνε να βγάλουν λεφτά απ’ την τρομοκρατία του covid-19… (Και να σκεφτεί κανείς ότι το SPD συγκυβερνά!)

Συμβαίνουν τέτοια πράγματα στη γερμανία; (Γιατί αλλού συμβαίνουν…)

Επειδή σε μια τουλάχιστον εκδοχή του μπορεί!

Σάββατο 4 Απρίλη. Όταν ο «αυτοκρατόρας» Xi ανήγγειλε, τo 2015, υπό τα χειροκροτήματα μιας «κεντρικής επιτροπής» ενός υποτιθέμενου «κομμουνιστικού κόμματος» (που, για τα νεο-φιλελεύθερα ιδεώδη, έπρεπε να σαπίζει κάτω απ’ το βαρύ χώμα του 20ου αιώνα…) το 5 χρόνια + 5 χρόνια πλάνο “made in china 2025” οι πάντες πάγωσαν στη δύση. Είτε το είπαν ανοιχτά, είτε όχι. Η μορφή-κράτος, στην κινέζικη εκδοχή της, αναλάμβανε μέσα σε 2 μόνο πενταετίες (η μία έχει περάσει ήδη…) να μετατρέψει τον κινέζικο καπιταλισμό από “παγκόσμιο εργοστάσιο φτηνών ειδών χαμηλής προστιθέμενης αξίας” σε νο 1 μηχανή, πρώτης γραμμής, σε όλους τους τομείς αιχμής: πληροφορική τεχνολογία, ρομποτική, πράσινη ενέργεια, αεροδιαστημική, εκμετάλλευση των βυθών των ωκεανών, σιδηροδρόμους υπερταχείας κυκλοφορίας, νέα υλικά, ιατρική και φαρμακευτική, αγροδιατροφικό τομέα…

Tο ψόφιο κουνάβι εκλέχτηκε λίγο μετά, στα τέλη του 2016, και μπήκε στο άσπρο σπίτι στις αρχές του 2017. Μπορεί να μην ήταν (και να μην είναι) το καλύτερο δυνατόν· αλλά δεν πρέπει να περιμένει κανείς πολλά απ’ τον εκπρόσωπο ενός καπιταλισμού (και μιας καπιταλιστικής κοινωνίας) που χάνει γρήγορα (από ιστορική άποψη) όλα τα οφέλη της «μόνης υπερδύναμης» και νοιώθει την καυτή ανάσα ενός γρήγορου, ευκίνητου και αποτελεσματικού καπιταλιστικού κράτους XXXXL μεγέθους… Παρακμή λέγεται αυτό, και είναι αδυσώπητη.

Το σίγουρο είναι πως όσο καραγκιόζης κι αν είναι ο τωρινός αμερικάνος πρόεδρος, ο προστατευτισμός που εγκαινίασε πανηγυρικά δεν ήταν/είναι η εμμονή ενός τύπου που κελαηδάει νυχθημερόν. Οι κυρώσεις, τα εμπάργκο, οι δασμοί και η αποχώρηση από πολλές διεθνείς συμφωνίες (οικονομικές ή/και στρατιωτικές) έγιναν ο μονόλογος της άλλοτε ηγέτιδας δύναμης της «παγκοσμιοποίησης» την ίδια στιγμή που το Πεκίνο εμφανιζόταν, πια, σαν υπερ-παγκοσμιοποιητική δύναμη! Shit! που θα έλεγε και ο Fukuyama, αν είχε την έμπνευση να γράψει κανά καινούργιο βιβλίο για το «τέλος της ιστορίας»….

Μέσα σ’ αυτές τις σε εξέλιξη ανατροπές όχι απλά στις ισορροπίες του 20ου αιώνα αλλά και σε 3 ή 4 αιώνες δυτικής υπεροψίας (τεχνολογικής, ιδεολογικής, πολιτικής) ήταν που, πολύ πριν εμφανιστεί αυτός ο καταραμένος (;) covid-19, o επαναπροσιορισμός του ρόλου και της θέσης της μορφής – κράτος άρχισε να διατυπώνεται ανοικτά… Όχι πια (ή όχι μόνο) σαν σωτήρας εταιρειών «στρατηγικών» και «εθνικών πρωταθλητών» αλλά ακόμα και σαν συνιδιοκτήτης τους!

Έτσι, ακριβώς, έχουν τα πράγματα: το κινέζικο παράδειγμα, σαν μοντέλο καπιταλιστικής οργάνωσης, προκαλούσε φθόνο και ζήλεια πολύ πριν εμφανιστεί ο τσαχπίνης ιός. Θυμίζουμε ένα μικρό απόσπασμα απ’ αυτά που γράφαμε πριν ένα χρόνο και βάλε, στις 8 Φλεβάρη 2019, κάτω απ’ τον τίτλο ποιά παγκοσμιοποίηση είπατε (και το θυμίσαμε πρόσφατα, στις 19 Μάρτη – αλλά μέσα στην παράνοια των ημέρων χρειάζεται φρεσκάρισμα);

…Το γερμανικό δημόσιο είναι έτοιμο να αγοράσει μερίδιο σε βασικές βιομηχανίες της χώρας, ώστε να τις προστατέψει από ενδεχόμενη εξαγορά από ξένες εταιρείες, δήλωσε χθες ο υπουργός οικονομίας της γερμανίας Πέτερ Αλτμάιερ, παρουσιάζοντας τη νέα βιομηχανική πολιτική της χώρας.

Πρόκειται για σημαντική αλλαγή, την ώρα που ενισχύεται παγκοσμίως ο οικονομικός προστατευτισμός, ενώ η γερμανική οικονομία βρίσκεται σε φάση στασιμότητας. Η νέα στρατηγική είναι ζωτικής σημασίας για την προστασία της ευημερίας της γερμανίας, είπε ο Αλτμάιερ και άφησε να εννοηθεί ότι θα ακολουθήσει η δημιουργία επενδυτικού ταμείου, ώστε να υποστηριχθούν σημαντικές εταιρείες, όπως οι αυτοκινητοβιομηχανίες, η Siemens, η Thyssen-Krupp και η Deutsche Bank…

Αυτή δεν ήταν «προσωπική άποψη». Ήταν και είναι η «εθνική βιομηχανική στρατηγική 2030» του γερμανικού κράτους. Κι όταν το γερμανικό κράτος έχει στρατηγική, την εννοεί:

… Η κρατική υποστηρίξη ενδέχεται να φτάσει μέχρι το σημείο να αναλάβει [σ.σ.: το κράτος] προσωρινά μερίδιο στις εταιρείες. Όχι για να τις εθνικοποιήσουμε και να τις διοίκησουμε μακροπρόθεσμα, αλλά για να αποτρέψουμε την πώληση βασικών τεχνολογιών και την φυγή τους από τη χώρα…

Ο επικίνδυνος «αγοραστής» των γερμανικών επιχειρηματικών διαμαντιών είναι, βέβαια, κινέζικες εταιρείες… Όσο για τους ιδιωτικούς καπιταλιστικούς τομείς που χρειάζονται το κράτος (τους) στη γερμανία; Ο κυρ Αλτμάιερ τους κατονόμασε: χάλυβα και αλουμινίου, χημικών, κατασκευής εργαλειομηχανών, ενέργειας, οπτικών, αυτοκινήτων, ιατρικού εξοπλισμού, πράσινων τεχνολογιών, άμυνας, αεροδιαστημικής, τρισδιάστατων εκτυπώσεων.

Εντελώς συμπτωματικά είναι οι κλάδοι αιχμής για τους οποίους φυσάει ένας πολύ δυνατός άνεμος απ’ την ανατολή…. Και καθόλου συμπτωματικά η τωρινή κεντρική πολιτική βιτρίνα του γερμανικού κράτους / κεφάλαιου δεν έχει καμμία σχέση ή ομοιότητα με το ψόφιο κουνάβι…

Εξ οικείων τα βέλη, ξανά

Τετάρτη 1 Απρίλη. Κρατώντας ακέραιη την πολιτική κριτική μας, είτε στην τρομοεκστρατεία περί τον covid-19, είτε στο «ιατρικό σώμα» που προσφέρει το κύρος τους στον νεοκρατισμό, βρίσκουμε λάθος να παραλείψουμε τις ιατρικές αντιρρήσεις (ισχυρές, πίσω απ’ τα επιστημονικά υπονοούμενα) που σπάνε την Τ.Ι.Ν.Α. αυτής της μεθοδικής τρομοκρατίας. Σημαίνει αυτό, μήπως, ότι ανακαλύπτουμε τους «άγιους» μέσα στην κόλαση; Όχι! Δείχνουμε την «επιστημονική» σχετικότητα (ενδεχομένως και δολιότητα) των ιατρικο-κρατικών «αληθειών» που νομιμοποιούν τον στρατιωτικό νόμο μέσα σ’ ένα πυκνό σύννεφο τρομοπαραγωγής. Δείχνουμε, εν τέλει, ότι αυτό που εμφανίζεται μπροστά μας σαν ακλόνητη «ιατρική αλήθεια» είναι πολύ περισσότερο πολιτική επιλογή («γιατρών») απ’ όσο θα ήθελαν να παραδεχτούν. Κι αυτό αποσαφηνίζεται όταν μαθαίνει ο καθένας την άλλη «επιστημονική / ιατρική» άποψη.

Κι αφού αυτές οι περιβόητες «ιατρικές αλήθειες» είναι απ’ την γέννησή τους την ίδια πολιτικές, όχι μόνο οι «ιατρικές» αλλά και οι καθαρόαιμα πολιτικές κριτικές έχουν κάθε λόγο και δικαίωμα. Όσοι, με αναίδεια, θα προσπαθούσαν να μας αποστομώσουν με το επιχείρημα «είστε γιατροί;» ας δουν και ακούσουν πιο κάτω έναν ακόμα τέτοιον.

Ο Sucharit Bhakdi (μας είναι άγνωστος! ευχαριστούμε Σ.) πρέπει να έχει στη γερμανία ένα ορισμένο status. Τέτοιο που να του επιτρέπει να απευθύνεται στην Μέρκελ χωρίς να γίνεται περίγελως. Κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με τον Γ. Ιωαννίδη, και (απ’ όσα διαβάζουμε στη διεθνή φιλολογία) με έναν αυξανόμενο αριθμό πρωτοκλασσάτων δυτικών επιδημιολόγων, λοιμωξιολόγων και λοιπών παρόμοιων ειδικών, που καταλαβαίνουν ότι η υγιεινιστική αστυνομία (για την οποία γράφαμε χτες, και θα επανέλθουμε) δεν έχει καμμία σχέση με την «πραγματική» πραγματικότητα της όποιας επιδημίας. Και ανησυχούν. Καταλαβαίνουν ότι ο υγιεινιστικός στρατιωτικός νόμος θα επιδεινώσει μεσοπρόθεσμα την κατάσταση των εκατομμυρίων υπηκόων, όχι μόνο στην ψυχο-συναισθηματική σφαίρα, αλλά ακόμα και σ’ αυτήν του καθ’ αυτήν του covid-19 και της «μόλυνσης»: αν οι ιώσεις αντιμετωπίζονταν με την αστυνομία και τον στρατό, τότε οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι θα είχαν κάνει την ευρώπη “τέρας υγείας”… (Η ασταμάτητη μηχανή δεν εννοεί καθόλου αυτήν την επιδείνωση σαν «ατύχημα», σαν «παράπλευρες απώλειες»… Την θεωρεί στόχο… Περισσότερα προσεχώς).

Ο Sucharit Bhakdi έστειλε στις 26 Μάρτη μια ανοικτή επιστολή στην Μέρκελ προκαλώντας την εναντίον των απαγορευτικών μέτρων στη γερμανία (που ακόμα είναι πιο «ήπια» απ’ ότι στην ελλάδα, στην ιταλία, στη γαλλία και στην ισπανία…) Στο υποτιτλισμένο (απ’ τα αγγλικά) 14λεπτο video που ακολουθεί, πριν 3 ημέρες, επαναλαμβάνει τις ερωτήσεις του προς την κεντρική γερμανική πολιτική βιτρίνα, κάπως πιο αναλυτικά.

Μπορεί να πει ο καθένας: ααααα… δυο γιατροί τρεις γνώμες! Αλλά επειδή τώρα μιλάμε για ζωές, και μάλιστα όχι για τις ζωές των βαριά ασθενών (αυτές δεν επηρεάζονται απ’ τον στρατιωτικό νόμο) αλλά για τις ζωές όλων των υπόλοιπων, η δεύτερη (και η τρίτη…) γνώμη έχουν ιδιαίτερη σημασία…

(Αν δεν βλέπετε τους υπότιτλους, οπωσδήποτε το cc).

Απ’ την Άγκυρα και την Δαμασκό στο Βερολίνο και στο Παρίσι – μέσω Αθήνας…

Παρασκευή 6 Μάρτη. Το ελληνικό soft και hard φασισταριό έφτιαξε ένα θεώρημα: «επειδή ο Erdogan ηττάται στο Idlib πιέζει την ευρώπη με τους πρόσφυγες / μετανάστες». Γράφαμε χτες ότι αυτό το θέωρημα ήταν και είναι πανηλίθιο, τυπικό δείγμα της τυφλής ελληνικής εθνικιστικής προπαγάνδας, ακόμα κι αν, για χάρη της συζήτησης, γινόταν δεκτό πως ο Erdogan ηττάται στο Idlib… Συμβαίνει ωστόσο το αντίθετο: το μπλοκ της Αστάνα νίκησε τον άξονα (τους proxies του) στο Idlib χωρίς εκατόμβες· σε μεγάλο βαθμό χάρη στην Άγκυρα. Ο Erdogan ανήκει στους νικητές εκεί. Ηττημένοι ως τώρα και στο Idlib είναι οι σύμμαχοι της Αθήνας: η Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ και το Ριάντ. (Υποθέτουμε ότι παρότι η εκεχειρία δεν πρόκειται να είναι αυστηρή, οι συνέπειες όσων έχουν πραγματικά συμβεί στον θύλακα θα φανούν σύντομα – αλλού…)

Όμως είναι αλήθεια ότι το τουρκικό καθεστώς «πιέζει» (ή το προσπαθεί…) το Βερολίνο (και σε δεύτερη σειρά το Παρίσι)… Με έναν διαφορετικό στόχο απ’ αυτόν που παρουσιάζει η ελληνική δημαγωγία!

Εδώ και πάνω από χρόνο το μπλοκ της Αστάνα (και όχι μόνο η Άγκυρα αλλά και η Μόσχα) προσπαθεί να τραβήξει κάποιες «ευρωπαϊκές δυνάμεις» στην τελική φάση της νίκης του στο συριακό πεδίο μάχης, πάνω σε δύο δρόμους. Αφενός την συμμετοχή ευρωπαϊκών εταιρειών (ή κρατικών προϋπολογισμών…) στην ανοικοδόμηση της συρίας και, ειδικά, στην κατασκευή πόλεων και κωμοπόλεων για τα εκατομμύρια των προσφύγων που βρίσκονται στην τουρκία, στον λίβανο και στην ιορδανία· και αφετέρου την όποια ευρωπαϊκή υποστηρίξη στην διαδικασία πολιτικής ανασυγκρότησης του συριακού καθεστώτος που έχει ξεκινήσει μεν υπό τις οδηγίες του μπλοκ της Αστάνα και την αιγίδα του οηε, αλλά βολοδέρνει… Μ’ άλλα λόγια Μόσχα, Δαμασκός, Τεχεράνη και Άγκυρα προσπαθούν να πετύχουν την ανοικτή οικονομική και πολιτική υποστηρίξη ευρωπαϊκών «μεγάλων δυνάμεων» στα μεθεόρτια της (όχι πλήρους ακόμα) νίκης τους στο συριακό πεδίο μάχης. Εναντίον της υπαρκτής ακόμα (στρατιωτικής και όχι μόνο) παρουσίας του άξονα. Αυτό σαν αρχή μιας ευρύτερης συνεργασίας.

Το τουρκικό καθεστώς έχει μια ειδική αποστολή (και ένα ειδικό συμφέρον) μέσα σ’ αυτήν την γενική «γραμμή» του μπλοκ της Αστάνα. Αν πρόκειται να ηγεμονεύσει στους σουνίτες άραβες μεσομακροπρόθεσμα (αρχίζοντας απ’ τους σύριους και τους διεθνείς εθελοντές στη συρία) δεν φτάνει να «κάτσει πάνω στην HTS» στρατιωτικά. Πρέπει να φροντίσει για την ζωή των ίδιων και των οικογενειών τους σε συνθήκες ειρήνης. Μόνον έτσι η επιρροή της Άγκυρας θα σταθεροποιηθεί για τις επόμενες γενιές σουνιτών αράβων και μη (μέσα απ’ το παράδειγμα της συρίας). Μόνον έτσι θα εξοβελιστεί η επιρροή των ουαχαβιτών του Ριάντ και των εμιράτων.

Όταν ξεκίνησε η εισβολή του τουρκικού στρατού στη βόρεια συρία εναντίον των αμερικανοκρατούμενων ypg, ο Erdogan είχε υποσχεθεί μια «ζώνη μετεγκατάστασης 1 εκατομμυρίου προσφύγων» δίπλα στα σύνορα της συρίας με την τουρκία. Αυτό προϋπέθετε την κατασκευή χιλιάδων σπιτιών, δρόμων, υποδομών, δημόσιων κτιρίων, χώρων και μορφών εργασίας, κλπ. Κι αυτό, με τη σειρά του, προϋπέθετε πολύ μεγάλα ποσά. Δεν θα έχαναν τα λεφτά τους οι “επενδυτές” – θα έπρεπε όμως να ξεκινήσουν πληρώνοντας.

Μπορεί να φαίνεται παράξενο το ότι δεν λέγεται τίποτα επ’ αυτού, αλλά το project έχει ξεκινήσει – με γερμανική κρατική χρηματική υποστηρίξη (φωτογραφία επάνω). Το Βερολίνο χρηματοδοτεί μια τουρκική ανθρωπιστική οργάνωση ονόματι IHH, που κατασκευάζει μικρά σπίτια (εμβαδού 24 έως 30 τετραγωγικών) κοντά στο χωριό Kafr Lusin, στη βόρεια συρία. Το συγκεκριμένο project αφορά το κτίσιμο καταρχήν 10 χιλιάδων τέτοιων σπιτιών (κόστους μικρότερου από 400 δολάρια το καθένα), με προοπτική, αν υπάρξει επιπλέον χρηματοδότηση, τα 20 ή και τα 30 χιλιάδες.

Αλλά και μόνο το μέγεθος αυτών των σπιτιών δείχνει ότι απέχουν απ’ αυτό που είναι στοιχειώδες σαν λειτουργικό σπίτι για οικογένειες. Επιπλέον, η διαχείριση του θύλακα του Idlib, προσέθεσε όχι μόνο  κάμποσες εκατοντάδες χιλιάδες επιπλέον πρόσφυγες στο εσωτερικό του θύλακα, αλλά και την έντονη απαίτηση μιας καινούργιας, γενναίας και ρεαλιστικής υπόσχεσης για την μελλοντική ζωή τους, εφόσον συμφωνήσουν σε ειρήνη (εντός ή εκτός εισαγωγικών) – χωρίς πια την πολεμοκάπηλη χρηματοδότηση του τοξικού. Ας το θυμίσουμε: στο Idlib βρίσκονται συγκεντρωμένοι οι πιο σκληροπυρηνικοί απ’ τους σύριους και διεθνείς ουαχαβίτες, που έχουν κάνει τον πόλεμο επαγγελματικό προσανατολισμό τους. Σκληροτράχηλοι που δεν πείθονται με λόγια. Ακόμα κι αν ο τουρκικός στρατός τους “κάνει καλά” τώρα, δεν πρόκειται να τους ελέγχει για απεριόριστο χρόνο αν δεν αποκτήσουν άλλες εναλλακτικές και, κυρίως, μια βασική ποιότητα ζωής που θα πείσει τις οικογένειές τους ότι “καλύτερα ο μπαμπάς να μην φοράει φυσεκλίκια”… Η “ειρήνη” δεν είναι μια ωραία και σπουδαία αφηρημένη ιδέα, ειδικά για ανθρώπους που βγάζουν τα προς το ζην τους με το δάκτυλο στη σκανδάλη. Η ειρήνη είναι κάτι πολύ απτό και ταπεινό: περνάει απ’ το στομάχι· και, συχνά, απ’ το κρεβάτι…

Θεωρητικά και πρακτικά το ζήτημα της χρηματοδότησης αυτής της εξειδικευμένης και στοχευμένης ανοικοδόμησης θα μπορούσε να λυθεί εύκολα: απ’ το Πεκίνο και την Ντόχα. Ούτε το ένα ούτε το άλλο κράτος έχουν ταμειακές δυσκολίες. Αλλά είναι γνωστό (σίγουρα στους αντικαθεστωτικούς HTS του Idlib) ότι πρόκειται για συμμάχους του Άσαντ. Αυτό που χρειάζεται είναι τα λεφτά (πρώην) εχθρών του. Όχι μόνο για το χρήμα τους αυτό καθεαυτό· αλλά επειδή η συμμετοχή του Βερολίνου (και του Παρισιού) στην «αποκατάσταση των προσφύγων» θα λειτουργήσει – εύκολο να το καταλάβετε – και σαν ένα είδος πολιτικής εγγύησης για το μέλλον τους.

Αυτός είναι ο στόχος της «πίεσης» της Άγκυρας προς την Ευρώπη· η οποία στον Έβρο είναι όσο πιο συμβολική γίνεται. Εκτός απ’ το να πείσει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ότι η ευρώπη δεν πρόκειται να τους δεχτεί στο εδαφός της (η ελληνική εθνοφασιστική βοήθεια είναι απάνθρωπη, φασιστική· αλλά τακτικά χρήσιμη στο μπλοκ της Αστάνα!) και ότι η όποια προοπτική τους βρίσκεται ανατολικά του Αιγαίου, στη μέση Ανατολή, ο Erdogan δημιουργεί εκείνο το θεαματικό πλαίσιο που θα επιτρέψει στο γερμανικό (μάλλον δύσκολο στο γαλλικό) κράτος να συμφωνήσει (στο εσωτερικό του) για μεγαλύτερες χρηματοδοτήσεις επιστροφής των προσφύγων στην ειρηνική ζωή στη συρία. Πρακτικά μόνο το Βερολίνο έχει πολιτική για τη μέση Ανατολή χωρίς αεροπλάνα και πυραύλους (σαν εκείνη του βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron) – πολιτική ωστόσο που χρειάζεται την υποστηρίξη της Άγκυρας μέσω μιας κρατικής εκδοχής “δημιουργίας καταστάσεων”… Το γερμανικό κράτος άλλωστε (όπως και άλλα στην κεντρική ευρώπη) έχει ικανό know how σε τέτοιου είδους θέματα, ήδη απ’ την δεκαετία του ’80, όταν τότε έβαλε σε εφαρμογή προγράμματα για τον επαναπατρισμό (και την επαγγελματική αποκατάσταση) τούρκων μεταναστών, οργανώνοντας την τουριστική βιομηχανία στην τουρκία…

Είναι φανερό (σύμφωνα με την ασταμάτητη μηχανή) ότι η ελληνική επικράτεια είναι απλά ένας προσωρινός γεωγραφικός μεσάζοντας στις σε εξέλιξη σχέσεις του Βερολίνου και του Παρισιού με την Άγκυρα, με την πολιτική “αξία” που έχει όχι μόνο σαν κράτος / κεφάλαιο, αλλά και σαν μέλος του μπλοκ της Αστάνα (και ευρύτερα του ευρασιατικού project), πράγμα που οι εκπρόσωποι του ελληνικού ιμπεριαλισμού τρομάζουν να αναγνωρίσουν. Προσωρινός μεσάζοντας και λίγο πολύ αμελητέος στις ιμπεριαλιστικές αξιώσεις του γι’ αυτήν την μεριά του κόσμου. Γι’ αυτό και εισπράτει φιλικά κτυπήματα στην πλάτη. (Πρακτικά η έσχατη ελπίδα της εθνικής θείας Λίτσας είναι ο άξονας – και μια εκτεταμένη “δημιουργική καταστροφή” που δεν θα θίγει αλλά θα υπηρετεί τα συμφέροντα του νο 1 εθνικού κεφάλαιου…)

Το πως, τώρα, το ελληνικό καθεστώς προσπαθεί να αξιοποιήσει αντιτουρκικά την κίνηση των μεταναστών / προσφύγων που μεθοδεύει το τουρκικό καθεστώς για τους ευρύτερης σημασίας λόγους που εξηγήσαμε πριν, είναι ένα ενδιαφέρον θέμα. Θα το πιάσουμε προσεχώς.

Μείνετε συντονισμένοι!

Η υποτίμη του αντιπάλου

Τρίτη 18 Φλεβάρη. Το ψοφιοκουναβιστάν έβαλε (ή απείλησε ότι θα βάλει) “τιμωρίες” στις εταιρείες που κατασκευάζουν τον αγωγό nordstream 2· η εταιρεία που είχε αναλάβει το στρώσιμο των τελευταίων χιλιομέτρων (η All Seas) αποσύρθηκε (ή έτσι φαίνεται)· και στα «πηγαδάκια» του «συνεδρίου ασφαλείας» τις προάλλες στο Μόναχο οι αμερικάνοι καμάρωναν. Ο αμερικάνος υπουργός ενέργειας Dan Brouillette πετούσε καβάλα στο καλάμι του:

… Είμαστε σίγουροι ότι η ρωσία δεν θα μπορέσει να ολοκληρώσει τον αγωγό nord stream 2… Θα υπάρξει πολύ μεγάλη καθυστέρηση, γιατί η ρωσία δεν έχει την τεχνολογία για να το κάνει… Αλλά κι αν την αναπτύξουν, θα δούμε τι θα κάνουμε. Δεν νομίζω πως είναι εύκολο όσο να το λες, αλλά εντάξει, εμείς είμαστε εδώ και θα τον αποτελειώσουμε…

Αν είναι αλήθεια ότι η Μόσχα (και το Βερολίνο), ενώ οι αμερικανικές τιμωρίες είχαν δρομολογηθεί, δεν είχαν φροντίσει να έχουν έτοιμη, κάπου εκεί κοντά, την “λύση 2”, αυτό θα κάνει εντύπωση στην ασταμάτητη μηχανή. Γίνεται πόλεμος (είναι γνωστό) και στον πόλεμο είναι ανεπίτρεπτο να πει κάποιος “αααα! δεν το είχα καταλάβει ότι θα μου επιτεθούν”…

Τυπικά η gazprom μεταφέρει ένα δικό της πλοίο που στρώνει σωλήνες – παραδόξως αυτό βρισκόταν στην ρωσική άπω Ανατολή. Και πρέπει να κάνει τον γύρο του κόσμου για να φτάσει στη Βαλτική (σε λίγες ημέρες αναμένεται να πιάσει Σιγκαπούρη). Δεν είναι το είδος των πλεούμενων που «πατάνε γκάζι» (δεν είναι τέτοια η κατασκευή τους), οπότε θα χρειαστεί κάποιες εβδομάδες για να μπει στα νερά της δανίας, στο τελευταίο εργοτάξιο του nord stream 2.

Αυτή είναι όλη η ιστορία; Ότι το «Akademik Cherskiy», κούτσα κούτσα, θα πάει να στρώσει τα τελευταία χιλιόμετρα προς το καλοκαίρι, αφήνοντας τον χρόνο στην Ουάσιγκτον να σκεφτεί κάτι άλλο για να «αποτελειώσει» τον nordstream 2;

Έχουμε τις επιφυλάξεις μας….

Αόρατη γραφή

Παρασκευή 14 Φλεβάρη. Στην εποχή της γενικευμένης (ακόμα και «τυφλής») επιτήρησης των ψηφιακών επικοινωνιών και αρχείων, υπάρχουν πάντα οι ρομαντικοί (που ενδεχομένως παριστάνουν τους «ειδικούς») που πιστεύουν και διαδίδουν ότι η ιδιωτικότητα των επικοινωνιών μπορεί να προστατευτεί τεχνολογικά: μέσω κρυπτογράφησης.

Ξέρουμε ωστόσο ότι διάφορες εφαρμογές (τύπου whatsup) που προσφέρονται κρυπτογραφημένες έχουν ήδη σπάσει απ’ τις κρατικές υπηρεσίες. Αρκεί να κάνει την δουλειά μία· μετά θα πουλήσει το know how σ’ όποιον πληρώνει… Πρακτικά όποιος έχει το μεγαλύτερο προϋπολογισμό (απλά: λεφτά), δηλαδή είτε τα κράτη είτε οι βαθύπλουτοι χρηματοδότες τους, μπορεί να προσλάβει τους «καλύτερους» τεχνικούς για να σπάσει οποιαδήποτε ψηφιακή κωδικοποίηση, αργά ή γρήγορα.

Πιο σβέλτο όμως είναι να κάνει κάτι άλλο. Είναι και πιο μαφιόζικο, ταιριάζει δηλαδή στα κράτη στο βαθμό που εξακολουθούν να έχουν το μονοπώλιο όχι της βίας αλλά της νομοθεσίας: μπορεί να εκβιάσει τις εταιρείες (κρυπτογράφησης) για να αφήσουν στα λογισμικά τους ανοικτό ένα «παραθυράκι». Ώστε να μπαινοβγαίνουν απο κει οι πράκτορες και οι επιτηρητές.

Πολύ πρόσφατα η ίδια η cia «διέρρευσε» στην αμερικανική καθεστωτική washington post και στο γερμανικό κρατικό τηλεοπτικό κανάλι ZDF πως, μαζί με τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες, ήταν ο ιδιοκτήτης της ελβετικής εταιρείας crypto ag. Ειδικευμένη στην κρυπτογράφηση των επικοινωνιών η crypto πούλησε στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα τέτοιου είδους «προστασία» σε τουλάχιστον 120 κράτη, με την εγγύηση «100% εξασφάλιση». Ιδανικό επιχείρημα για να κρυφακούνε οι αμερικανικές και γερμανικές μυστικές υπηρεσίες όλες αυτές τις «απόρρητες» κρατικές τηλεφωνικές συνδιαλέξεις…

Αν και το θέμα είχε γίνει γνωστό απ’ τα μέσα της δεκαετίας του 1995 (η crypto ξεπεράστηκε και αντικαταστάθηκε προφανώς από άλλες, όχι γνωστές για το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους, λόγω της ανάπτυξης των digital επικοινωνιών μέσω υπολογιστών) το ότι η cia το διέρρευσε τώρα δεν είναι μια καθυστερημένη μεταμέλεια!!! Είναι μέρος της εκστρατείας κατά της κινεζικής Huawei, που τείνει να φτάσει σε θεαματικά ύψη. Η τωρινή αποκάλυψη μεταφέρει αυτό το απλό νόημα στους πελάτες και χρήστες των 5G επικοινωνιών:

Έτσι κι αλλιώς κάποιες κρατικές υπηρεσίες θα σας παρακολουθούν, δεν μπορείτε να το αποφύγετε. Μπορείτε μόνο να διαλέξετε αν προτιμάτε να σας παρακολουθούν οι κινέζοι ή εμείς (οι ηπα και οι σύμμαχοί της)…

Είναι εκβιασμός, αλλά αν το καλοσκεφτείτε έχει ένα κάποιο κυνικό παρελθόν. Είναι σα να έλεγε (και το έλεγε…) κάποιος στη διάρκεια του 3ου παγκόσμιου «ψυχρού» πολέμου: έτσι κι αλλιώς κάποια πυρηνικά θα τα φας στο κεφάλι… Διάλεξε αν θέλεις να φας τα δικά μας ή των σοβιετικών…

Θα διαλέξετε ποιοί θα σας έχουν στο χέρι; Ή είναι προτιμότερο να περιορίσετε σημαντικά αυτές τις “κακές συνήθειες” του καθημερινού ψηφιακού στριπτίζ;

(Ο τίτλος αφορά ένα παλιό νεανικό παιχνίδι κρυπτογράφησης: αν έγραφες με πένα που αντί για μελάνι είχε λεμόνι, το χαρτί φαινόταν λευκό· μια μικρή φλόγα πίσω του όμως μαύριζε το λεμόνι, και αποκαλύπτονταν έτσι τα γράμματα…)

Ευρωπαϊκή sophia

Πέμπτη 23 Γενάρη. Η προηγούμενη «operation sophia» ήταν η προσπάθεια της ε.ε. για την στρατιωτική διαχείριση της φυγής προσφύγων και μεταναστών απ’ τη λιβύη προς (κυρίως) την ιταλική επικράτεια, που ξεκίνησε στα μέσα του 2015 και τέλειωσε τον Μάρτη του 2019. Παρότι όσοι την σχεδίασαν θα περηφανεύονταν ότι έσωσαν μερικές χιλιάδες προσφύγων / μεταναστών, ο αριθμός όσων πνίγηκαν ήταν επίσης μεγάλος στη διάρκεια της ευρωπαϊκής «σοφίας». Ωστόσο ο βαθύτερος στόχος είχε να κάνει με τον στρατιωτικό έλεγχο της κεντρικής Μεσογείου γενικά.

Προχτές οι υπ.εξ. της ε.ε. αποφάσισαν να ξαναβάλουν μπροστά την «operation sophia» με σημαντικά τροποποιημένη στόχευση όμως. Αυτή τη φορά ο ευρωπαϊκός στρατός / στόλος δεν θα ασχολείται με τους πρόσφυγες / μετανάστες που προσπαθούν να περάσουν τη Μεσόγειο (ή, εν πάσει περιπτώσει, δεν θα είναι τέτοια η οργάνωση, τα μέσα και ο προσανατολισμός του) αλλά με την διαφύλαξη του εμπάργκου όπλων προς το λιβυκό πεδίο μάχης. Μόνο που:

… Το εμπάγκο όπλων πρέπει να ελέγχεται, αλλά όχι μόνο απ’ τη θάλασσα, επειδή τα περισσότερα όπλα διακινούνται μέσω της ερήμου. Μπορούμε να ελέγχουμε την θάλασσα, αλλά πρέπει επίσης να ελέγχουμε την ξηρά και τον αέρα…. Αυτό θα χρειαστεί δορυφορικά και εναέρια μέσα…

Αυτό ξεκαθάρισε μετά την κουβεντούλα των ευρωπαίων υπ.εξ. ο Josep Borrell, επίτροπος επί των εξωτερικών της ε.ε. Με τέτοιες στοχεύσεις η «operation sohpia 2.0» έχει πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις σε στρατιωτικά μέσα, οργάνωση και επιμελητεία.

Συνεπώς δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής κανενός απ’ όσους / όσες διαβάζουν αυτές οι γραμμές: η διαφορά της τώρα σχεδιαζόμενης «sophia» με την προηγούμενη δεν είναι, απλά, ότι η αρχική ήταν βασικά ναυτική (και «αντιμεταναστευτική») ενώ η τωρινή (επιδιώκεται να) είναι αεροναυτική (και «αντιπολεμική!»). Αλλά το ότι ενώ η πρώτη είχε πεδίο δράσης μόνο την (κεντρική) Μεσόγειο, τώρα διαμορφώνεται μια ενιαία ζώνη στρατιωτικού ελέγχου απ’ το κεντρικό Sahel (όπου ήδη βρίσκεται γαλλικός κυρίως αλλά και γερμανικός στρατός) ως την Μεσόγειο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο επιδιώκεται να ενοποιηθεί στρατιωτικά ο ευρωπαϊκός έλεγχος της υποσαχάριας Αφρικής με τον έλεγχο της κεντρικής Μεσογείου. Το λιβυκό πεδίο μάχης αποδεικνύεται η «ιδανική γεφύρωση»…

Είναι αναμενόμενο ότι η υλοποίηση αυτού του σχεδίου θα καθυστερήσει, επειδή χρειάζεται διάφορες τεχνικές προετοιμασίες και σχεδιασμούς, συν το να καθοριστεί η συμμετοχή ποιών και πόσων (το ελλαδιστάν έχει με μεγάλη χαρά δηλώσει «παρόν», όπως επίσης Ρώμη και Βερολίνο. Φυσικά ούτε το Παρίσι πρόκειται να λείψει…) Εν τω μεταξύ οι σχεδιασμοί της Άγκυρας και της Μόσχας είναι λογικό ότι θα προχωρήσουν πρακτικά, πάντα κάτω απ’ την σημαία της «διακοπής του πολέμου». Με τα τωρινά δεδομένα, και εφόσον οι προθέσεις έχουν δηλωθεί, Άγκυρα και Μόσχα απ’ την μια μεριά και «ε.ε.» απ’ την άλλη, είναι υποχρεωμένοι σε μια συγκατοίκηση / συνύπαρξη, σίγουρα στις όχθες της Μεσογείου.

Αν η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της μείνουν μακρυά (μάλλον δύσκολο να γίνει «ειρηνικά»…) οι συγκάτοικοι – αν όχι συνεργάτες – θα έχουν λόγους να είναι ευχαριστημένοι.

(φωτογραφία: Με κόκκινο οι περιοχές που όπως όλα δείχνουν σχεδιάζεται να αποκτήσουν “ευρωπαϊκή στρατιωτική συνέχεια”…)